वारां भाई गुरदास जी
पृष्ठ - 14
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ੴ सतिगुर प्रसादि ॥
ਸਤਿਗੁਰ ਸਚਾ ਨਾਉ ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਾਣੀਐ ।
सतिगुर सचा नाउ गुरमुखि जाणीऐ ।
ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਸਚੁ ਥਾਉ ਸਬਦਿ ਵਖਾਣੀਐ ।
साधसंगति सचु थाउ सबदि वखाणीऐ ।
ਦਰਗਹ ਸਚੁ ਨਿਆਉ ਜਲ ਦੁਧੁ ਛਾਣੀਐ ।
दरगह सचु निआउ जल दुधु छाणीऐ ।
ਗੁਰ ਸਰਣੀ ਅਸਰਾਉ ਸੇਵ ਕਮਾਣੀਐ ।
गुर सरणी असराउ सेव कमाणीऐ ।
ਸਬਦ ਸੁਰਤਿ ਸੁਣਿ ਗਾਉ ਅੰਦਰਿ ਆਣੀਐ ।
सबद सुरति सुणि गाउ अंदरि आणीऐ ।
ਤਿਸੁ ਕੁਰਬਾਣੈ ਜਾਉ ਮਾਣੁ ਨਿਮਾਣੀਐ ।੧।
तिसु कुरबाणै जाउ माणु निमाणीऐ ।१।
ਚਾਰਿ ਵਰਨ ਗੁਰਸਿਖ ਸੰਗਤਿ ਆਵਣਾ ।
चारि वरन गुरसिख संगति आवणा ।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਾਰਗੁ ਵਿਖੁ ਅੰਤੁ ਨ ਪਾਵਣਾ ।
गुरमुखि मारगु विखु अंतु न पावणा ।
ਤੁਲਿ ਨ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਇਖ ਕੀਰਤਨੁ ਗਾਵਣਾ ।
तुलि न अंम्रित इख कीरतनु गावणा ।
ਚਾਰਿ ਪਦਾਰਥ ਭਿਖ ਭਿਖਾਰੀ ਪਾਵਣਾ ।
चारि पदारथ भिख भिखारी पावणा ।
ਲੇਖ ਅਲੇਖ ਅਲਿਖ ਸਬਦੁ ਕਮਾਵਣਾ ।
लेख अलेख अलिख सबदु कमावणा ।
ਸੁਝਨਿ ਭੂਤ ਭਵਿਖ ਨ ਆਪੁ ਜਣਾਵਣਾ ।੨।
सुझनि भूत भविख न आपु जणावणा ।२।
ਆਦਿ ਪੁਰਖ ਆਦੇਸਿ ਅਲਖੁ ਲਖਾਇਆ ।
आदि पुरख आदेसि अलखु लखाइआ ।
ਅਨਹਦੁ ਸਬਦੁ ਅਵੇਸਿ ਅਘੜੁ ਘੜਾਇਆ ।
अनहदु सबदु अवेसि अघड़ु घड़ाइआ ।
ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਪਰਵੇਸਿ ਅਪਿਓ ਪੀਆਇਆ ।
साधसंगति परवेसि अपिओ पीआइआ ।
ਗੁਰ ਪੂਰੇ ਉਪਦੇਸਿ ਸਚੁ ਦਿੜਾਇਆ ।
गुर पूरे उपदेसि सचु दिड़ाइआ ।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਭੂਪਤਿ ਵੇਸਿ ਨ ਵਿਆਪੈ ਮਾਇਆ ।
गुरमुखि भूपति वेसि न विआपै माइआ ।
ਬ੍ਰਹਮੇ ਬਿਸਨ ਮਹੇਸ ਨ ਦਰਸਨੁ ਪਾਇਆ ।੩।
ब्रहमे बिसन महेस न दरसनु पाइआ ।३।
ਬਿਸਨੈ ਦਸ ਅਵਤਾਰ ਨਾਵ ਗਣਾਇਆ ।
बिसनै दस अवतार नाव गणाइआ ।
ਕਰਿ ਕਰਿ ਅਸੁਰ ਸੰਘਾਰ ਵਾਦੁ ਵਧਾਇਆ ।
करि करि असुर संघार वादु वधाइआ ।
ਬ੍ਰਹਮੈ ਵੇਦ ਵੀਚਾਰਿ ਆਖਿ ਸੁਣਾਇਆ ।
ब्रहमै वेद वीचारि आखि सुणाइआ ।
ਮਨ ਅੰਦਰਿ ਅਹੰਕਾਰੁ ਜਗਤੁ ਉਪਾਇਆ ।
मन अंदरि अहंकारु जगतु उपाइआ ।
ਮਹਾਦੇਉ ਲਾਇ ਤਾਰ ਤਾਮਸੁ ਤਾਇਆ ।
महादेउ लाइ तार तामसु ताइआ ।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਮੋਖ ਦੁਆਰ ਆਪੁ ਗਵਾਇਆ ।੪।
गुरमुखि मोख दुआर आपु गवाइआ ।४।
ਨਾਰਦ ਮੁਨੀ ਅਖਾਇ ਗਲ ਸੁਣਾਇਆ ।
नारद मुनी अखाइ गल सुणाइआ ।
ਲਾਇਤਬਾਰੀ ਖਾਇ ਚੁਗਲੁ ਸਦਾਇਆ ।
लाइतबारी खाइ चुगलु सदाइआ ।
ਸਨਕਾਦਿਕ ਦਰਿ ਜਾਇ ਤਾਮਸੁ ਆਇਆ ।
सनकादिक दरि जाइ तामसु आइआ ।
ਦਸ ਅਵਤਾਰ ਕਰਾਇ ਜਨਮੁ ਗਲਾਇਆ ।
दस अवतार कराइ जनमु गलाइआ ।
ਜਿਨਿ ਸੁਕੁ ਜਣਿਆ ਮਾਇ ਦੁਖੁ ਸਹਾਇਆ ।
जिनि सुकु जणिआ माइ दुखु सहाइआ ।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੁਖ ਫਲ ਖਾਇ ਅਜਰੁ ਜਰਾਇਆ ।੫।
गुरमुखि सुख फल खाइ अजरु जराइआ ।५।
ਧਰਤੀ ਨੀਵੀਂ ਹੋਇ ਚਰਣ ਚਿਤੁ ਲਾਇਆ ।
धरती नीवीं होइ चरण चितु लाइआ ।
ਚਰਣ ਕਵਲ ਰਸੁ ਭੋਇ ਆਪੁ ਗਵਾਇਆ ।
चरण कवल रसु भोइ आपु गवाइआ ।
ਚਰਣ ਰੇਣੁ ਤਿਹੁ ਲੋਇ ਇਛ ਇਛਾਇਆ ।
चरण रेणु तिहु लोइ इछ इछाइआ ।
ਧੀਰਜੁ ਧਰਮੁ ਜਮੋਇ ਸੰਤੋਖੁ ਸਮਾਇਆ ।
धीरजु धरमु जमोइ संतोखु समाइआ ।
ਜੀਵਣੁ ਜਗਤੁ ਪਰੋਇ ਰਿਜਕੁ ਪੁਜਾਇਆ ।
जीवणु जगतु परोइ रिजकु पुजाइआ ।
ਮੰਨੈ ਹੁਕਮੁ ਰਜਾਇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਾਇਆ ।੬।
मंनै हुकमु रजाइ गुरमुखि जाइआ ।६।
ਪਾਣੀ ਧਰਤੀ ਵਿਚਿ ਧਰਤਿ ਵਿਚਿ ਪਾਣੀਐ ।
पाणी धरती विचि धरति विचि पाणीऐ ।
ਨੀਚਹੁ ਨੀਚ ਨ ਹਿਚ ਨਿਰਮਲ ਜਾਣੀਐ ।
नीचहु नीच न हिच निरमल जाणीऐ ।
ਸਹਦਾ ਬਾਹਲੀ ਖਿਚ ਨਿਵੈ ਨੀਵਾਣੀਐ ।
सहदा बाहली खिच निवै नीवाणीऐ ।
ਮਨ ਮੇਲੀ ਘੁਲ ਮਿਚ ਸਭ ਰੰਗ ਮਾਣੀਐ ।
मन मेली घुल मिच सभ रंग माणीऐ ।
ਵਿਛੁੜੈ ਨਾਹਿ ਵਿਰਚਿ ਦਰਿ ਪਰਵਾਣੀਐ ।
विछुड़ै नाहि विरचि दरि परवाणीऐ ।
ਪਰਉਪਕਾਰ ਸਰਚਿ ਭਗਤਿ ਨੀਸਾਣੀਐ ।੭।
परउपकार सरचि भगति नीसाणीऐ ।७।
ਧਰਤੀ ਉਤੈ ਰੁਖ ਸਿਰ ਤਲਵਾਇਆ ।
धरती उतै रुख सिर तलवाइआ ।
ਆਪਿ ਸਹੰਦੇ ਦੁਖ ਜਗੁ ਵਰੁਸਾਇਆ ।
आपि सहंदे दुख जगु वरुसाइआ ।
ਫਲ ਦੇ ਲਾਹਨਿ ਭੁਖ ਵਟ ਵਗਾਇਆ ।
फल दे लाहनि भुख वट वगाइआ ।
ਛਾਵ ਘਣੀ ਬਹਿ ਸੁਖ ਮਨੁ ਪਰਚਾਇਆ ।
छाव घणी बहि सुख मनु परचाइआ ।
ਵਢਨਿ ਆਇ ਮਨੁਖ ਆਪੁ ਤਛਾਇਆ ।
वढनि आइ मनुख आपु तछाइआ ।
ਵਿਰਲੇ ਹੀ ਸਨਮੁਖ ਭਾਣਾ ਭਾਇਆ ।੮।
विरले ही सनमुख भाणा भाइआ ।८।
ਰੁਖਹੁ ਘਰ ਛਾਵਾਇ ਥੰਮ੍ਹ ਥਮਾਇਆ ।
रुखहु घर छावाइ थंम्ह थमाइआ ।
ਸਿਰਿ ਕਰਵਤੁ ਧਰਾਇ ਬੇੜ ਘੜਾਇਆ ।
सिरि करवतु धराइ बेड़ घड़ाइआ ।
ਲੋਹੇ ਨਾਲਿ ਜੜਾਇ ਪੂਰ ਤਰਾਇਆ ।
लोहे नालि जड़ाइ पूर तराइआ ।
ਲਖ ਲਹਰੀ ਦਰੀਆਇ ਪਾਰਿ ਲੰਘਾਇਆ ।
लख लहरी दरीआइ पारि लंघाइआ ।
ਗੁਰਸਿਖਾਂ ਭੈ ਭਾਇ ਸਬਦੁ ਕਮਾਇਆ ।
गुरसिखां भै भाइ सबदु कमाइआ ।
ਇਕਸ ਪਿਛੈ ਲਾਇ ਲਖ ਛੁਡਾਇਆ ।੯।
इकस पिछै लाइ लख छुडाइआ ।९।
ਘਾਣੀ ਤਿਲੁ ਪੀੜਾਇ ਤੇਲੁ ਕਢਾਇਆ ।
घाणी तिलु पीड़ाइ तेलु कढाइआ ।
ਦੀਵੈ ਤੇਲੁ ਜਲਾਇ ਅਨ੍ਹੇਰੁ ਗਵਾਇਆ ।
दीवै तेलु जलाइ अन्हेरु गवाइआ ।
ਮਸੁ ਮਸਵਾਣੀ ਪਾਇ ਸਬਦੁ ਲਿਖਾਇਆ ।
मसु मसवाणी पाइ सबदु लिखाइआ ।
ਸੁਣਿ ਸਿਖਿ ਲਿਖਿ ਲਿਖਾਇ ਅਲੇਖੁ ਸੁਣਾਇਆ ।
सुणि सिखि लिखि लिखाइ अलेखु सुणाइआ ।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਪੁ ਗਵਾਇ ਸਬਦੁ ਕਮਾਇਆ ।
गुरमुखि आपु गवाइ सबदु कमाइआ ।
ਗਿਆਨ ਅੰਜਨ ਲਿਵ ਲਾਇ ਸਹਜਿ ਸਮਾਇਆ ।੧੦।
गिआन अंजन लिव लाइ सहजि समाइआ ।१०।
ਦੁਧੁ ਦੇਇ ਖੜੁ ਖਾਇ ਨ ਆਪੁ ਗਣਾਇਆ ।
दुधु देइ खड़ु खाइ न आपु गणाइआ ।
ਦੁਧਹੁ ਦਹੀ ਜਮਾਇ ਘਿਉ ਨਿਪਜਾਇਆ ।
दुधहु दही जमाइ घिउ निपजाइआ ।
ਗੋਹਾ ਮੂਤੁ ਲਿੰਬਾਇ ਪੂਜ ਕਰਾਇਆ ।
गोहा मूतु लिंबाइ पूज कराइआ ।
ਛਤੀਹ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਖਾਇ ਕੁਚੀਲ ਕਰਾਇਆ ।
छतीह अंम्रितु खाइ कुचील कराइआ ।
ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਚਲਿ ਜਾਇ ਸਤਿਗੁਰੁ ਧਿਆਇਆ ।
साधसंगति चलि जाइ सतिगुरु धिआइआ ।
ਸਫਲ ਜਨਮੁ ਜਗਿ ਆਇ ਸੁਖ ਫਲ ਪਾਇਆ ।੧੧।
सफल जनमु जगि आइ सुख फल पाइआ ।११।
ਦੁਖ ਸਹੈ ਕਪਾਹਿ ਭਾਣਾ ਭਾਇਆ ।
दुख सहै कपाहि भाणा भाइआ ।
ਵੇਲਣਿ ਵੇਲ ਵਿਲਾਇ ਤੁੰਬਿ ਤੁੰਬਾਇਆ ।
वेलणि वेल विलाइ तुंबि तुंबाइआ ।
ਪਿੰਞਣਿ ਪਿੰਜ ਫਿਰਾਇ ਸੂਤੁ ਕਤਾਇਆ ।
पिंञणि पिंज फिराइ सूतु कताइआ ।
ਨਲੀ ਜੁਲਾਹੇ ਵਾਹਿ ਚੀਰੁ ਵੁਣਾਇਆ ।
नली जुलाहे वाहि चीरु वुणाइआ ।
ਖੁੰਬ ਚੜਾਇਨਿ ਬਾਹਿ ਨੀਰਿ ਧੁਵਾਇਆ ।
खुंब चड़ाइनि बाहि नीरि धुवाइआ ।
ਪੈਨ੍ਹਿ ਸਾਹਿ ਪਾਤਿਸਾਹਿ ਸਭਾ ਸੁਹਾਇਆ ।੧੨।
पैन्हि साहि पातिसाहि सभा सुहाइआ ।१२।
ਜਾਣੁ ਮਜੀਠੈ ਰੰਗੁ ਆਪੁ ਪੀਹਾਇਆ ।
जाणु मजीठै रंगु आपु पीहाइआ ।
ਕਦੇ ਨ ਛਡੈ ਸੰਗੁ ਬਣਤ ਬਣਾਇਆ ।
कदे न छडै संगु बणत बणाइआ ।
ਕਟਿ ਕਮਾਦੁ ਨਿਸੰਗੁ ਆਪੁ ਪੀੜਾਇਆ ।
कटि कमादु निसंगु आपु पीड़ाइआ ।
ਕਰੈ ਨ ਮਨ ਰਸ ਭੰਗੁ ਅਮਿਓ ਚੁਆਇਆ ।
करै न मन रस भंगु अमिओ चुआइआ ।
ਗੁੜੁ ਸਕਰ ਖੰਡ ਅਚੰਗੁ ਭੋਗ ਭੁਗਾਇਆ ।
गुड़ु सकर खंड अचंगु भोग भुगाइआ ।
ਸਾਧ ਨ ਮੋੜਨ ਅੰਗੁ ਜਗੁ ਪਰਚਾਇਆ ।੧੩।
साध न मोड़न अंगु जगु परचाइआ ।१३।
ਲੋਹਾ ਆਰ੍ਹਣਿ ਪਾਇ ਤਾਵਣਿ ਤਾਇਆ ।
लोहा आर्हणि पाइ तावणि ताइआ ।
ਘਣ ਅਹਰਣਿ ਹਣਵਾਇ ਦੁਖੁ ਸਹਾਇਆ ।
घण अहरणि हणवाइ दुखु सहाइआ ।
ਆਰਸੀਆ ਘੜਵਾਇ ਮੁਲੁ ਕਰਾਇਆ ।
आरसीआ घड़वाइ मुलु कराइआ ।
ਖਹੁਰੀ ਸਾਣ ਧਰਾਇ ਅੰਗੁ ਹਛਾਇਆ ।
खहुरी साण धराइ अंगु हछाइआ ।
ਪੈਰਾਂ ਹੇਠਿ ਰਖਾਇ ਸਿਕਲ ਕਰਾਇਆ ।
पैरां हेठि रखाइ सिकल कराइआ ।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਪੁ ਗਵਾਇ ਆਪੁ ਦਿਖਾਇਆ ।੧੪।
गुरमुखि आपु गवाइ आपु दिखाइआ ।१४।
ਚੰਗਾ ਰੁਖੁ ਵਢਾਇ ਰਬਾਬੁ ਘੜਾਇਆ ।
चंगा रुखु वढाइ रबाबु घड़ाइआ ।
ਛੇਲੀ ਹੋਇ ਕੁਹਾਇ ਮਾਸੁ ਵੰਡਾਇਆ ।
छेली होइ कुहाइ मासु वंडाइआ ।
ਆਂਦ੍ਰਹੁ ਤਾਰ ਬਣਾਇ ਚੰਮਿ ਮੜ੍ਹਾਇਆ ।
आंद्रहु तार बणाइ चंमि मढ़ाइआ ।
ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਵਿਚਿ ਆਇ ਨਾਦੁ ਵਜਾਇਆ ।
साधसंगति विचि आइ नादु वजाइआ ।
ਰਾਗ ਰੰਗ ਉਪਜਾਇ ਸਬਦੁ ਸੁਣਾਇਆ ।
राग रंग उपजाइ सबदु सुणाइआ ।
ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੁਰਖੁ ਧਿਆਇ ਸਹਜਿ ਸਮਾਇਆ ।੧੫।
सतिगुरु पुरखु धिआइ सहजि समाइआ ।१५।
ਚੰਨਣੁ ਰੁਖੁ ਉਪਾਇ ਵਣ ਖੰਡਿ ਰਖਿਆ ।
चंनणु रुखु उपाइ वण खंडि रखिआ ।
ਪਵਣੁ ਗਵਣੁ ਕਰਿ ਜਾਇ ਅਲਖੁ ਨ ਲਖਿਆ ।
पवणु गवणु करि जाइ अलखु न लखिआ ।
ਵਾਸੂ ਬਿਰਖ ਬੁਹਾਇ ਸਚੁ ਪਰਖਿਆ ।
वासू बिरख बुहाइ सचु परखिआ ।
ਸਭੇ ਵਰਨ ਗਵਾਇ ਭਖਿ ਅਭਖਿਆ ।
सभे वरन गवाइ भखि अभखिआ ।
ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਭੈ ਭਾਇ ਅਪਿਉ ਪੀ ਚਖਿਆ ।
साधसंगति भै भाइ अपिउ पी चखिआ ।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਇ ਪ੍ਰੇਮ ਪ੍ਰਤਖਿਆ ।੧੬।
गुरमुखि सहजि सुभाइ प्रेम प्रतखिआ ।१६।
ਗੁਰਸਿਖਾਂ ਗੁਰਸਿਖ ਸੇਵ ਕਮਾਵਣੀ ।
गुरसिखां गुरसिख सेव कमावणी ।
ਚਾਰਿ ਪਦਾਰਥਿ ਭਿਖ ਫਕੀਰਾਂ ਪਾਵਣੀ ।
चारि पदारथि भिख फकीरां पावणी ।
ਲੇਖ ਅਲੇਖ ਅਲਖਿ ਬਾਣੀ ਗਾਵਣੀ ।
लेख अलेख अलखि बाणी गावणी ।
ਭਾਇ ਭਗਤਿ ਰਸ ਇਖ ਅਮਿਉ ਚੁਆਵਣੀ ।
भाइ भगति रस इख अमिउ चुआवणी ।
ਤੁਲਿ ਨ ਭੂਤ ਭਵਿਖ ਨ ਕੀਮਤਿ ਪਾਵਣੀ ।
तुलि न भूत भविख न कीमति पावणी ।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਾਰਗ ਵਿਖ ਲਵੈ ਨ ਲਾਵਣੀ ।੧੭।
गुरमुखि मारग विख लवै न लावणी ।१७।
ਇੰਦ੍ਰ ਪੁਰੀ ਲਖ ਰਾਜ ਨੀਰ ਭਰਾਵਣੀ ।
इंद्र पुरी लख राज नीर भरावणी ।
ਲਖ ਸੁਰਗ ਸਿਰਤਾਜ ਗਲਾ ਪੀਹਾਵਣੀ ।
लख सुरग सिरताज गला पीहावणी ।
ਰਿਧਿ ਸਿਧਿ ਨਿਧਿ ਲਖ ਸਾਜ ਚੁਲਿ ਝੁਕਾਵਣੀ ।
रिधि सिधि निधि लख साज चुलि झुकावणी ।
ਸਾਧ ਗਰੀਬ ਨਿਵਾਜ ਗਰੀਬੀ ਆਵਣੀ ।
साध गरीब निवाज गरीबी आवणी ।
ਅਨਹਦਿ ਸਬਦਿ ਅਗਾਜ ਬਾਣੀ ਗਾਵਣੀ ।੧੮।
अनहदि सबदि अगाज बाणी गावणी ।१८।
ਹੋਮ ਜਗ ਲਖ ਭੋਗ ਚਣੇ ਚਬਾਵਣੀ ।
होम जग लख भोग चणे चबावणी ।
ਤੀਰਥ ਪੁਰਬ ਸੰਜੋਗੁ ਪੈਰ ਧੁਵਾਵਣੀ ।
तीरथ पुरब संजोगु पैर धुवावणी ।
ਗਿਆਨ ਧਿਆਨ ਲਖ ਜੋਗ ਸਬਦੁ ਸੁਣਾਵਣੀ ।
गिआन धिआन लख जोग सबदु सुणावणी ।
ਰਹੈ ਨ ਸਹਸਾ ਸੋਗ ਝਾਤੀ ਪਾਵਣੀ ।
रहै न सहसा सोग झाती पावणी ।
ਭਉਜਲ ਵਿਚਿ ਅਰੋਗ ਨ ਲਹਰਿ ਡਰਾਵਣੀ ।
भउजल विचि अरोग न लहरि डरावणी ।
ਲੰਘਿ ਸੰਜੋਗ ਵਿਜੋਗ ਗੁਰਮਤਿ ਆਵਣੀ ।੧੯।
लंघि संजोग विजोग गुरमति आवणी ।१९।
ਧਰਤੀ ਬੀਉ ਬੀਜਾਇ ਸਹਸ ਫਲਾਇਆ ।
धरती बीउ बीजाइ सहस फलाइआ ।
ਗੁਰਸਿਖ ਮੁਖਿ ਪਵਾਇ ਨ ਲੇਖ ਲਿਖਾਇਆ ।
गुरसिख मुखि पवाइ न लेख लिखाइआ ।
ਧਰਤੀ ਦੇਇ ਫਲਾਇ ਜੋਈ ਫਲੁ ਪਾਇਆ ।
धरती देइ फलाइ जोई फलु पाइआ ।
ਗੁਰਸਿਖ ਮੁਖਿ ਸਮਾਇ ਸਭ ਫਲ ਲਾਇਆ ।
गुरसिख मुखि समाइ सभ फल लाइआ ।
ਬੀਜੇ ਬਾਝੁ ਨ ਖਾਇ ਨ ਧਰਤਿ ਜਮਾਇਆ ।
बीजे बाझु न खाइ न धरति जमाइआ ।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਚਿਤਿ ਵਸਾਇ ਇਛਿ ਪੁਜਾਇਆ ।੨੦।੧੪। ਚਉਦਾਂ ।
गुरमुखि चिति वसाइ इछि पुजाइआ ।२०।१४। चउदां ।