वारां भाई गुरदास जी
पृष्ठ - 6
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ੴ सतिगुर प्रसादि ॥
ਵਾਰ ੬ ।
वार ६ ।
ਪੂਰਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਜਾਣੀਐ ਪੂਰੇ ਪੂਰਾ ਥਾਟੁ ਬਣਾਇਆ ।
पूरा सतिगुरु जाणीऐ पूरे पूरा थाटु बणाइआ ।
ਪੂਰੇ ਪੂਰਾ ਸਾਧਸੰਗੁ ਪੂਰੇ ਪੂਰਾ ਮੰਤ੍ਰ ਦ੍ਰਿੜਾਇਆ ।
पूरे पूरा साधसंगु पूरे पूरा मंत्र द्रिड़ाइआ ।
ਪੂਰੇ ਪੂਰਾ ਪਿਰਮ ਰਸੁ ਪੂਰਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪੰਥੁ ਚਲਾਇਆ ।
पूरे पूरा पिरम रसु पूरा गुरमुखि पंथु चलाइआ ।
ਪੂਰੇ ਪੂਰਾ ਦਰਸਣੋ ਪੂਰੇ ਪੂਰਾ ਸਬਦੁ ਸੁਣਾਇਆ ।
पूरे पूरा दरसणो पूरे पूरा सबदु सुणाइआ ।
ਪੂਰੇ ਪੂਰਾ ਬੈਹਣਾ ਪੂਰੇ ਪੂਰਾ ਤਖਤੁ ਰਚਾਇਆ ।
पूरे पूरा बैहणा पूरे पूरा तखतु रचाइआ ।
ਸਾਧ ਸੰਗਤਿ ਸਚੁ ਖੰਡੁ ਹੈ ਭਗਤਿ ਵਛਲੁ ਹੋਇ ਵਸਗਤਿ ਆਇਆ ।
साध संगति सचु खंडु है भगति वछलु होइ वसगति आइआ ।
ਸਚੁ ਰੂਪੁ ਸਚੁ ਨਾਉ ਗੁਰ ਗਿਆਨੁ ਧਿਆਨੁ ਸਿਖਾ ਸਮਝਾਇਆ ।
सचु रूपु सचु नाउ गुर गिआनु धिआनु सिखा समझाइआ ।
ਗੁਰ ਚੇਲੇ ਪਰਚਾ ਪਰਚਾਇਆ ।੧।
गुर चेले परचा परचाइआ ।१।
ਕਰਣ ਕਾਰਣ ਸਮਰਥੁ ਹੈ ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਦਾ ਕਰੈ ਕਰਾਇਆ ।
करण कारण समरथु है साधसंगति दा करै कराइआ ।
ਭਰੈ ਭੰਡਾਰ ਦਾਤਾਰੁ ਹੈ ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਦਾ ਦੇਇ ਦਿਵਾਇਆ ।
भरै भंडार दातारु है साधसंगति दा देइ दिवाइआ ।
ਪਾਰਬ੍ਰਹਮ ਗੁਰ ਰੂਪੁ ਹੋਇ ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਸਮਾਇਆ ।
पारब्रहम गुर रूपु होइ साधसंगति गुर सबदि समाइआ ।
ਜਗ ਭੋਗ ਜੋਗ ਧਿਆਨੁ ਕਰਿ ਪੂਜਾ ਪਰੇ ਨ ਦਰਸਨੁ ਪਾਇਆ ।
जग भोग जोग धिआनु करि पूजा परे न दरसनु पाइआ ।
ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਪਿਉ ਪੁਤੁ ਹੋਇ ਦਿਤਾ ਖਾਇ ਪੈਨ੍ਹੈ ਪੈਨ੍ਹਾਇਆ ।
साधसंगति पिउ पुतु होइ दिता खाइ पैन्है पैन्हाइआ ।
ਘਰਬਾਰੀ ਹੋਇ ਵਰਤਿਆ ਘਰਬਾਰੀ ਸਿਖ ਪੈਰੀ ਪਾਇਆ ।
घरबारी होइ वरतिआ घरबारी सिख पैरी पाइआ ।
ਮਾਇਆ ਵਿਚਿ ਉਦਾਸੁ ਰਖਾਇਆ ।੨।
माइआ विचि उदासु रखाइआ ।२।
ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਵੇਲੇ ਉਠਿ ਕੈ ਜਾਇ ਅੰਦਰਿ ਦਰੀਆਉ ਨ੍ਹਵੰਦੇ ।
अंम्रित वेले उठि कै जाइ अंदरि दरीआउ न्हवंदे ।
ਸਹਜਿ ਸਮਾਧਿ ਅਗਾਧਿ ਵਿਚਿ ਇਕ ਮਨਿ ਹੋਇ ਗੁਰ ਜਾਪੁ ਜਪੰਦੇ ।
सहजि समाधि अगाधि विचि इक मनि होइ गुर जापु जपंदे ।
ਮਥੈ ਟਿਕੇ ਲਾਲ ਲਾਇ ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਚਲਿ ਜਾਇ ਬਹੰਦੇ ।
मथै टिके लाल लाइ साधसंगति चलि जाइ बहंदे ।
ਸਬਦੁ ਸੁਰਤਿ ਲਿਵ ਲੀਣੁ ਹੋਇ ਸਤਿਗੁਰ ਬਾਣੀ ਗਾਇ ਸੁਣੰਦੇ ।
सबदु सुरति लिव लीणु होइ सतिगुर बाणी गाइ सुणंदे ।
ਭਾਇ ਭਗਤਿ ਭੈ ਵਰਤਿਮਾਨਿ ਗੁਰ ਸੇਵਾ ਗੁਰਪੁਰਬ ਕਰੰਦੇ ।
भाइ भगति भै वरतिमानि गुर सेवा गुरपुरब करंदे ।
ਸੰਝੈ ਸੋਦਰੁ ਗਾਵਣਾ ਮਨ ਮੇਲੀ ਕਰਿ ਮੇਲਿ ਮਿਲੰਦੇ ।
संझै सोदरु गावणा मन मेली करि मेलि मिलंदे ।
ਰਾਤੀ ਕੀਰਤਿ ਸੋਹਿਲਾ ਕਰਿ ਆਰਤੀ ਪਰਸਾਦੁ ਵੰਡੰਦੇ ।
राती कीरति सोहिला करि आरती परसादु वंडंदे ।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੁਖ ਫਲੁ ਪਿਰਮ ਚਖੰਦੇ ।੩।
गुरमुखि सुख फलु पिरम चखंदे ।३।
ਇਕ ਕਵਾਉ ਪਸਾਉ ਕਰਿ ਓਅੰਕਾਰਿ ਅਕਾਰੁ ਪਸਾਰਾ ।
इक कवाउ पसाउ करि ओअंकारि अकारु पसारा ।
ਪਉਣ ਪਾਣੀ ਬੈਸੰਤਰੋ ਧਰਤਿ ਅਗਾਸੁ ਧਰੇ ਨਿਰਧਾਰਾ ।
पउण पाणी बैसंतरो धरति अगासु धरे निरधारा ।
ਰੋਮ ਰੋਮ ਵਿਚਿ ਰਖਿਓਨੁ ਕਰਿ ਵਰਭੰਡ ਕਰੋੜਿ ਅਕਾਰਾ ।
रोम रोम विचि रखिओनु करि वरभंड करोड़ि अकारा ।
ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਪੂਰਨ ਬ੍ਰਹਮੁ ਅਗਮ ਅਗੋਚਰੁ ਅਲਖ ਅਪਾਰਾ ।
पारब्रहमु पूरन ब्रहमु अगम अगोचरु अलख अपारा ।
ਪਿਰਮ ਪਿਆਲੈ ਵਸਿ ਹੋਇ ਭਗਤਿ ਵਛਲ ਹੋਇ ਸਿਰਜਣਹਾਰਾ ।
पिरम पिआलै वसि होइ भगति वछल होइ सिरजणहारा ।
ਬੀਉ ਬੀਜਿ ਅਤਿ ਸੂਖਮੋ ਤਿਦੂੰ ਹੋਇ ਵਡ ਬਿਰਖ ਵਿਥਾਰਾ ।
बीउ बीजि अति सूखमो तिदूं होइ वड बिरख विथारा ।
ਫਲ ਵਿਚਿ ਬੀਉ ਸਮਾਇ ਕੈ ਇਕ ਦੂੰ ਬੀਅਹੁ ਲਖ ਹਜਾਰਾ ।
फल विचि बीउ समाइ कै इक दूं बीअहु लख हजारा ।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੁਖ ਫਲ ਪਿਰਮ ਰਸੁ ਗੁਰਸਿਖਾਂ ਸਤਿਗੁਰੂ ਪਿਆਰਾ ।
गुरमुखि सुख फल पिरम रसु गुरसिखां सतिगुरू पिआरा ।
ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਸਚੁ ਖੰਡ ਵਿਚਿ ਸਤਿਗੁਰ ਪੁਰਖੁ ਵਸੈ ਨਿਰੰਕਾਰਾ ।
साधसंगति सचु खंड विचि सतिगुर पुरखु वसै निरंकारा ।
ਭਾਇ ਭਗਤਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਿਸਤਾਰਾ ।੪।
भाइ भगति गुरमुखि निसतारा ।४।
ਪਉਣੁ ਗੁਰੂ ਗੁਰ ਸਬਦੁ ਹੈ ਵਾਹਗੁਰੂ ਗੁਰ ਸਬਦੁ ਸੁਣਾਇਆ ।
पउणु गुरू गुर सबदु है वाहगुरू गुर सबदु सुणाइआ ।
ਪਾਣੀ ਪਿਤਾ ਪਵਿਤ੍ਰੁ ਕਰਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪੰਥਿ ਨਿਵਾਣਿ ਚਲਾਇਆ ।
पाणी पिता पवित्रु करि गुरमुखि पंथि निवाणि चलाइआ ।
ਧਰਤੀ ਮਾਤ ਮਹਤੁ ਕਰਿ ਓਤਿ ਪੋਤਿ ਸੰਜੋਗੁ ਬਣਾਇਆ ।
धरती मात महतु करि ओति पोति संजोगु बणाइआ ।
ਦਾਈ ਦਾਇਆ ਰਾਤਿ ਦਿਹੁ ਬਾਲ ਸੁਭਾਇ ਜਗਤ੍ਰੁ ਖਿਲਾਇਆ ।
दाई दाइआ राति दिहु बाल सुभाइ जगत्रु खिलाइआ ।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਨਮੁ ਸਕਾਰਥਾ ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਵਸਿ ਆਪੁ ਗਵਾਇਆ ।
गुरमुखि जनमु सकारथा साधसंगति वसि आपु गवाइआ ।
ਜੰਮਣ ਮਰਣਹੁ ਬਾਹਰੇ ਜੀਵਨ ਮੁਕਤਿ ਜੁਗਤਿ ਵਰਤਾਇਆ ।
जंमण मरणहु बाहरे जीवन मुकति जुगति वरताइआ ।
ਗੁਰਮਤਿ ਮਾਤਾ ਮਤਿ ਹੈ ਪਿਤਾ ਸੰਤੋਖ ਮੋਖ ਪਦੁ ਪਾਇਆ ।
गुरमति माता मति है पिता संतोख मोख पदु पाइआ ।
ਧੀਰਜੁ ਧਰਮੁ ਭਿਰਾਵ ਦੁਇ ਜਪੁ ਤਪੁ ਜਤੁ ਸਤੁ ਪੁਤ ਜਣਾਇਆ ।
धीरजु धरमु भिराव दुइ जपु तपु जतु सतु पुत जणाइआ ।
ਗੁਰ ਚੇਲਾ ਚੇਲਾ ਗੁਰੂ ਪੁਰਖਹੁ ਪੁਰਖ ਚਲਤੁ ਵਰਤਾਇਆ ।
गुर चेला चेला गुरू पुरखहु पुरख चलतु वरताइआ ।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੁਖ ਫਲੁ ਅਲਖੁ ਲਖਾਇਆ ।੫।
गुरमुखि सुख फलु अलखु लखाइआ ।५।
ਪਰ ਘਰ ਜਾਇ ਪਰਾਹੁਣਾ ਆਸਾ ਵਿਚਿ ਨਿਰਾਸੁ ਵਲਾਏ ।
पर घर जाइ पराहुणा आसा विचि निरासु वलाए ।
ਪਾਣੀ ਅੰਦਰਿ ਕਵਲ ਜਿਉ ਸੂਰਜ ਧਿਆਨੁ ਅਲਿਪਤੁ ਰਹਾਏ ।
पाणी अंदरि कवल जिउ सूरज धिआनु अलिपतु रहाए ।
ਸਬਦ ਸੁਰਤਿ ਸਤਿਸੰਗਿ ਮਿਲਿ ਗੁਰ ਚੇਲੇ ਦੀ ਸੰਧਿ ਮਿਲਾਏ ।
सबद सुरति सतिसंगि मिलि गुर चेले दी संधि मिलाए ।
ਚਾਰਿ ਵਰਨ ਗੁਰਸਿਖ ਹੋਇ ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਸਚ ਖੰਡ ਵਸਾਏ ।
चारि वरन गुरसिख होइ साधसंगति सच खंड वसाए ।
ਆਪੁ ਗਵਾਇ ਤੰਬੋਲ ਰਸੁ ਖਾਇ ਚਬਾਇ ਸੁ ਰੰਗ ਚੜ੍ਹਾਏ ।
आपु गवाइ तंबोल रसु खाइ चबाइ सु रंग चढ़ाए ।
ਛਿਅ ਦਰਸਨ ਤਰਸਨ ਖੜੇ ਬਾਰਹ ਪੰਥਿ ਗਿਰੰਥ ਸੁਣਾਏ ।
छिअ दरसन तरसन खड़े बारह पंथि गिरंथ सुणाए ।
ਛਿਅ ਰੁਤਿ ਬਾਰਹ ਮਾਸ ਕਰਿ ਇਕੁ ਇਕੁ ਸੂਰਜੁ ਚੰਦੁ ਦਿਖਾਏ ।
छिअ रुति बारह मास करि इकु इकु सूरजु चंदु दिखाए ।
ਬਾਰਹ ਸੋਲਹ ਮੇਲਿ ਕੈ ਸਸੀਅਰ ਅੰਦਰਿ ਸੂਰ ਸਮਾਏ ।
बारह सोलह मेलि कै ससीअर अंदरि सूर समाए ।
ਸਿਵ ਸਕਤੀ ਨੋ ਲੰਘਿ ਕੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਇਕੁ ਮਨੁ ਇਕੁ ਧਿਆਏ ।
सिव सकती नो लंघि कै गुरमुखि इकु मनु इकु धिआए ।
ਪੈਰੀ ਪੈ ਜਗੁ ਪੈਰੀ ਪਾਏ ।੬।
पैरी पै जगु पैरी पाए ।६।
ਗੁਰ ਉਪਦੇਸ ਅਦੇਸੁ ਕਰਿ ਪੈਰੀ ਪੈ ਰਹਰਾਸਿ ਕਰੰਦੇ ।
गुर उपदेस अदेसु करि पैरी पै रहरासि करंदे ।
ਚਰਣ ਸਰਣਿ ਮਸਤਕੁ ਧਰਨਿ ਚਰਨ ਰੇਣੁ ਮੁਖਿ ਤਿਲਕ ਸੁਹੰਦੇ ।
चरण सरणि मसतकु धरनि चरन रेणु मुखि तिलक सुहंदे ।
ਭਰਮ ਕਰਮ ਦਾ ਲੇਖੁ ਮੇਟਿ ਲੇਖੁ ਅਲੇਖ ਵਿਸੇਖ ਬਣੰਦੇ ।
भरम करम दा लेखु मेटि लेखु अलेख विसेख बणंदे ।
ਜਗਮਗ ਜੋਤਿ ਉਦੋਤੁ ਕਰਿ ਸੂਰਜ ਚੰਦ ਨ ਲਖ ਪੁਜੰਦੇ ।
जगमग जोति उदोतु करि सूरज चंद न लख पुजंदे ।
ਹਉਮੈ ਗਰਬੁ ਨਿਵਾਰਿ ਕੈ ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਸਚ ਮੇਲਿ ਮਿਲੰਦੇ ।
हउमै गरबु निवारि कै साधसंगति सच मेलि मिलंदे ।
ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਪੂਰਨ ਬ੍ਰਹਮੁ ਚਰਣ ਕਵਲ ਪੂਜਾ ਪਰਚੰਦੇ ।
साधसंगति पूरन ब्रहमु चरण कवल पूजा परचंदे ।
ਸੁਖ ਸੰਪਟਿ ਹੋਇ ਭਵਰ ਵਸੰਦੇ ।੭।
सुख संपटि होइ भवर वसंदे ।७।
ਗੁਰ ਦਰਸਨੁ ਪਰਸਣੁ ਸਫਲੁ ਛਿਅ ਦਰਸਨੁ ਇਕ ਦਰਸਨੁ ਜਾਣੈ ।
गुर दरसनु परसणु सफलु छिअ दरसनु इक दरसनु जाणै ।
ਦਿਬ ਦਿਸਟਿ ਪਰਗਾਸੁ ਕਰਿ ਲੋਕ ਵੇਦ ਗੁਰ ਗਿਆਨੁ ਪਛਾਣੈ ।
दिब दिसटि परगासु करि लोक वेद गुर गिआनु पछाणै ।
ਏਕਾ ਨਾਰੀ ਜਤੀ ਹੋਇ ਪਰ ਨਾਰੀ ਧੀ ਭੈਣ ਵਖਾਣੈ ।
एका नारी जती होइ पर नारी धी भैण वखाणै ।
ਪਰ ਧਨੁ ਸੂਅਰ ਗਾਇ ਜਿਉ ਮਕਰੂਹ ਹਿੰਦੂ ਮੁਸਲਮਾਣੈ ।
पर धनु सूअर गाइ जिउ मकरूह हिंदू मुसलमाणै ।
ਘਰਬਾਰੀ ਗੁਰਸਿਖੁ ਹੋਇ ਸਿਖਾ ਸੂਤ੍ਰ ਮਲ ਮੂਤ੍ਰ ਵਿਡਾਣੈ ।
घरबारी गुरसिखु होइ सिखा सूत्र मल मूत्र विडाणै ।
ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਪੂਰਨ ਬ੍ਰਹਮੁ ਗਿਆਨੁ ਧਿਆਨੁ ਗੁਰਸਿਖ ਸਿਞਾਣੈ ।
पारब्रहमु पूरन ब्रहमु गिआनु धिआनु गुरसिख सिञाणै ।
ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਮਿਲਿ ਪਤਿ ਪਰਵਾਣੈ ।੮।
साधसंगति मिलि पति परवाणै ।८।
ਗਾਈ ਬਾਹਲੇ ਰੰਗ ਜਿਉ ਖੜੁ ਚਰਿ ਦੁਧੁ ਦੇਨਿ ਇਕ ਰੰਗੀ ।
गाई बाहले रंग जिउ खड़ु चरि दुधु देनि इक रंगी ।
ਬਾਹਲੇ ਬਿਰਖ ਵਣਾਸਪਤਿ ਅਗਨੀ ਅੰਦਰਿ ਹੈ ਬਹੁ ਰੰਗੀ ।
बाहले बिरख वणासपति अगनी अंदरि है बहु रंगी ।
ਰਤਨਾ ਵੇਖੈ ਸਭੁ ਕੋ ਰਤਨ ਪਾਰਖੂ ਵਿਰਲਾ ਸੰਗੀ ।
रतना वेखै सभु को रतन पारखू विरला संगी ।
ਹੀਰੇ ਹੀਰਾ ਬੇਧਿਆ ਰਤਨ ਮਾਲ ਸਤਿਸੰਗਤਿ ਚੰਗੀ ।
हीरे हीरा बेधिआ रतन माल सतिसंगति चंगी ।
ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਨਦਰਿ ਨਿਹਾਲਿਓਨੁ ਹੋਇ ਨਿਹਾਲੁ ਨ ਹੋਰਸੁ ਮੰਗੀ ।
अंम्रितु नदरि निहालिओनु होइ निहालु न होरसु मंगी ।
ਦਿਬ ਦੇਹ ਦਿਬ ਦਿਸਟਿ ਹੋਇ ਪੂਰਨ ਬ੍ਰਹਮ ਜੋਤਿ ਅੰਗ ਅੰਗੀ ।
दिब देह दिब दिसटि होइ पूरन ब्रहम जोति अंग अंगी ।
ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਸਤਿਗੁਰ ਸਹਲੰਗੀ ।੯।
साधसंगति सतिगुर सहलंगी ।९।
ਸਬਦ ਸੁਰਤਿ ਲਿਵ ਸਾਧਸੰਗਿ ਪੰਚ ਸਬਦ ਇਕ ਸਬਦ ਮਿਲਾਏ ।
सबद सुरति लिव साधसंगि पंच सबद इक सबद मिलाए ।
ਰਾਗ ਨਾਦ ਲਖ ਸਬਦ ਲਖਿ ਭਾਖਿਆ ਭਾਉ ਸੁਭਾਉ ਅਲਾਏ ।
राग नाद लख सबद लखि भाखिआ भाउ सुभाउ अलाए ।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਬ੍ਰਹਮ ਧਿਆਨੁ ਧੁਨਿ ਜਾਣੈ ਜੰਤ੍ਰੀ ਜੰਤ੍ਰ ਵਜਾਏ ।
गुरमुखि ब्रहम धिआनु धुनि जाणै जंत्री जंत्र वजाए ।
ਅਕਥ ਕਥਾ ਵੀਚਾਰਿ ਕੈ ਉਸਤਤਿ ਨਿੰਦਾ ਵਰਜਿ ਰਹਾਏ ।
अकथ कथा वीचारि कै उसतति निंदा वरजि रहाए ।
ਗੁਰ ਉਪਦੇਸੁ ਅਵੇਸੁ ਕਰਿ ਮਿਠਾ ਬੋਲਣੁ ਮਨ ਪਰਚਾਏ ।
गुर उपदेसु अवेसु करि मिठा बोलणु मन परचाए ।
ਜਾਇ ਮਿਲਨਿ ਗੁੜ ਕੀੜਿਆਂ ਰਖੈ ਰਖਣਹਾਰੁ ਲੁਕਾਏ ।
जाइ मिलनि गुड़ कीड़िआं रखै रखणहारु लुकाए ।
ਗੰਨਾ ਹੋਇ ਕੋਲੂ ਪੀੜਾਏ ।੧੦।
गंना होइ कोलू पीड़ाए ।१०।
ਚਰਣ ਕਮਲ ਮਕਰੰਦੁ ਰਸਿ ਹੋਇ ਭਵਰੁ ਲੈ ਵਾਸੁ ਲੁਭਾਵੈ ।
चरण कमल मकरंदु रसि होइ भवरु लै वासु लुभावै ।
ਇੜਾ ਪਿੰਗੁਲਾ ਸੁਖਮਨਾ ਲੰਘਿ ਤ੍ਰਿਬੇਣੀ ਨਿਜ ਘਰਿ ਆਵੈ ।
इड़ा पिंगुला सुखमना लंघि त्रिबेणी निज घरि आवै ।
ਸਾਹਿ ਸਾਹਿ ਮਨੁ ਪਵਣ ਲਿਵ ਸੋਹੰ ਹੰਸਾ ਜਪੈ ਜਪਾਵੈ ।
साहि साहि मनु पवण लिव सोहं हंसा जपै जपावै ।
ਅਚਰਜ ਰੂਪ ਅਨੂਪ ਲਿਵ ਗੰਧ ਸੁਗੰਧਿ ਅਵੇਸੁ ਮਚਾਵੈ ।
अचरज रूप अनूप लिव गंध सुगंधि अवेसु मचावै ।
ਸੁਖਸਾਗਰ ਚਰਣਾਰਬਿੰਦ ਸੁਖ ਸੰਪਟ ਵਿਚਿ ਸਹਜਿ ਸਮਾਵੈ ।
सुखसागर चरणारबिंद सुख संपट विचि सहजि समावै ।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੁਖ ਫਲ ਪਿਰਮ ਰਸੁ ਦੇਹ ਬਿਦੇਹ ਪਰਮ ਪਦੁ ਪਾਵੈ ।
गुरमुखि सुख फल पिरम रसु देह बिदेह परम पदु पावै ।
ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਮਿਲਿ ਅਲਖੁ ਲਖਾਵੈ ।੧੧।
साधसंगति मिलि अलखु लखावै ।११।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਥਿ ਸਕਥ ਹਨਿ ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਗੁਰ ਕਾਰ ਕਮਾਵੈ ।
गुरमुखि हथि सकथ हनि साधसंगति गुर कार कमावै ।
ਪਾਣੀ ਪਖਾ ਪੀਹਣਾ ਪੈਰ ਧੋਇ ਚਰਣਾਮਤੁ ਪਾਵੈ ।
पाणी पखा पीहणा पैर धोइ चरणामतु पावै ।
ਗੁਰਬਾਣੀ ਲਿਖਿ ਪੋਥੀਆ ਤਾਲ ਮ੍ਰਿਦੰਗ ਰਬਾਬ ਵਜਾਵੈ ।
गुरबाणी लिखि पोथीआ ताल म्रिदंग रबाब वजावै ।
ਨਮਸਕਾਰ ਡੰਡਉਤ ਕਰਿ ਗੁਰਭਾਈ ਗਲਿ ਮਿਲਿ ਗਲਿ ਲਾਵੈ ।
नमसकार डंडउत करि गुरभाई गलि मिलि गलि लावै ।
ਕਿਰਤਿ ਵਿਰਤਿ ਕਰਿ ਧਰਮ ਦੀ ਹਥਹੁ ਦੇ ਕੈ ਭਲਾ ਮਨਾਵੈ ।
किरति विरति करि धरम दी हथहु दे कै भला मनावै ।
ਪਾਰਸੁ ਪਰਸਿ ਅਪਰਸਿ ਹੋਇ ਪਰ ਤਨ ਪਰ ਧਨ ਹਥੁ ਨ ਲਾਵੈ ।
पारसु परसि अपरसि होइ पर तन पर धन हथु न लावै ।
ਗੁਰਸਿਖ ਗੁਰਸਿਖ ਪੂਜ ਕੈ ਭਾਇ ਭਗਤਿ ਭੈ ਭਾਣਾ ਭਾਵੈ ।
गुरसिख गुरसिख पूज कै भाइ भगति भै भाणा भावै ।
ਆਪੁ ਗਵਾਇ ਨ ਆਪੁ ਗਣਾਵੈ ।੧੨।
आपु गवाइ न आपु गणावै ।१२।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਪੈਰ ਸਕਾਰਥੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਾਰਗਿ ਚਾਲ ਚਲੰਦੇ ।
गुरमुखि पैर सकारथे गुरमुखि मारगि चाल चलंदे ।
ਗੁਰੂ ਦੁਆਰੈ ਜਾਨਿ ਚਲਿ ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਚਲਿ ਜਾਇ ਬਹੰਦੇ ।
गुरू दुआरै जानि चलि साधसंगति चलि जाइ बहंदे ।
ਧਾਵਨ ਪਰਉਪਕਾਰ ਨੋ ਗੁਰਸਿਖਾ ਨੋ ਖੋਜਿ ਲਹੰਦੇ ।
धावन परउपकार नो गुरसिखा नो खोजि लहंदे ।
ਦੁਬਿਧਾ ਪੰਥਿ ਨ ਧਾਵਨੀ ਮਾਇਆ ਵਿਚਿ ਉਦਾਸੁ ਰਹੰਦੇ ।
दुबिधा पंथि न धावनी माइआ विचि उदासु रहंदे ।
ਬੰਦਿ ਖਲਾਸੀ ਬੰਦਗੀ ਵਿਰਲੇ ਕੇਈ ਹੁਕਮੀ ਬੰਦੇ ।
बंदि खलासी बंदगी विरले केई हुकमी बंदे ।
ਗੁਰਸਿਖਾ ਪਰਦਖਣਾਂ ਪੈਰੀ ਪੈ ਰਹਰਾਸਿ ਕਰੰਦੇ ।
गुरसिखा परदखणां पैरी पै रहरासि करंदे ।
ਗੁਰ ਚੇਲੇ ਪਰਚੈ ਪਰਚੰਦੇ ।੧੩।
गुर चेले परचै परचंदे ।१३।
ਗੁਰਸਿਖ ਮਨਿ ਪਰਗਾਸੁ ਹੈ ਪਿਰਮ ਪਿਆਲਾ ਅਜਰੁ ਜਰੰਦੇ ।
गुरसिख मनि परगासु है पिरम पिआला अजरु जरंदे ।
ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਪੂਰਨ ਬ੍ਰਹਮੁ ਬ੍ਰਹਮੁ ਬਿਬੇਕੀ ਧਿਆਨੁ ਧਰੰਦੇ ।
पारब्रहमु पूरन ब्रहमु ब्रहमु बिबेकी धिआनु धरंदे ।
ਸਬਦ ਸੁਰਤਿ ਲਿਵ ਲੀਣ ਹੋਇ ਅਕਥ ਕਥਾ ਗੁਰ ਸਬਦੁ ਸੁਣੰਦੇ ।
सबद सुरति लिव लीण होइ अकथ कथा गुर सबदु सुणंदे ।
ਭੂਤ ਭਵਿਖਹੁਂ ਵਰਤਮਾਨ ਅਬਿਗਤਿ ਗਤਿ ਅਤਿ ਅਲਖ ਲਖੰਦੇ ।
भूत भविखहुं वरतमान अबिगति गति अति अलख लखंदे ।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੁਖ ਫਲੁ ਅਛਲੁ ਛਲੁ ਭਗਤਿ ਵਛਲੁ ਕਰਿ ਅਛਲੁ ਛਲੰਦੇ ।
गुरमुखि सुख फलु अछलु छलु भगति वछलु करि अछलु छलंदे ।
ਭਵਜਲ ਅੰਦਰਿ ਬੋਹਿਥੈ ਇਕਸ ਪਿਛੇ ਲਖ ਤਰੰਦੇ ।
भवजल अंदरि बोहिथै इकस पिछे लख तरंदे ।
ਪਰਉਪਕਾਰੀ ਮਿਲਨਿ ਹਸੰਦੇ ।੧੪।
परउपकारी मिलनि हसंदे ।१४।
ਬਾਵਨ ਚੰਦਨ ਆਖੀਐ ਬਹਲੇ ਬਿਸੀਅਰੁ ਤਿਸੁ ਲਪਟਾਹੀ ।
बावन चंदन आखीऐ बहले बिसीअरु तिसु लपटाही ।
ਪਾਰਸੁ ਅੰਦਰਿ ਪਥਰਾ ਪਥਰ ਪਾਰਸੁ ਹੋਇ ਨ ਜਾਹੀ ।
पारसु अंदरि पथरा पथर पारसु होइ न जाही ।
ਮਣੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਸਪਾਂ ਸਿਰੀਂ ਓਇ ਭਿ ਸਪਾਂ ਵਿਚਿ ਫਿਰਾਹੀ ।
मणी जिन्हां सपां सिरीं ओइ भि सपां विचि फिराही ।
ਲਹਰੀ ਅੰਦਰਿ ਹੰਸੁਲੇ ਮਾਣਕ ਮੋਤੀ ਚੁਗਿ ਚੁਗਿ ਖਾਹੀ ।
लहरी अंदरि हंसुले माणक मोती चुगि चुगि खाही ।
ਜਿਉਂ ਜਲਿ ਕਵਲ ਅਲਿਪਤੁ ਹੈ ਘਰਿਬਾਰੀ ਗੁਰਸਿਖਿ ਤਿਵਾਹੀ ।
जिउं जलि कवल अलिपतु है घरिबारी गुरसिखि तिवाही ।
ਆਸਾ ਵਿਚਿ ਨਿਰਾਸੁ ਹੋਇ ਜੀਵਨੁ ਮੁਕਤਿ ਜੁਗਤਿ ਜੀਵਾਹੀ ।
आसा विचि निरासु होइ जीवनु मुकति जुगति जीवाही ।
ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਕਿਤੁ ਮੁਹਿ ਸਾਲਾਹੀ ।੧੫।
साधसंगति कितु मुहि सालाही ।१५।
ਧੰਨੁ ਧੰਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਪੁਰਖੁ ਨਿਰੰਕਾਰਿ ਆਕਾਰੁ ਬਣਾਇਆ ।
धंनु धंनु सतिगुर पुरखु निरंकारि आकारु बणाइआ ।
ਧੰਨੁ ਧੰਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸਿਖ ਸੁਣਿ ਚਰਣਿ ਸਰਣਿ ਗੁਰਸਿਖ ਜੁ ਆਇਆ ।
धंनु धंनु सतिगुर सिख सुणि चरणि सरणि गुरसिख जु आइआ ।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਾਰਗੁ ਧੰਨੁ ਹੈ ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਮਿਲਿ ਸੰਗੁ ਚਲਾਇਆ ।
गुरमुखि मारगु धंनु है साधसंगति मिलि संगु चलाइआ ।
ਧੰਨੁ ਧੰਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਚਰਣ ਧੰਨੁ ਮਸਤਕੁ ਗੁਰ ਚਰਣੀ ਲਾਇਆ ।
धंनु धंनु सतिगुर चरण धंनु मसतकु गुर चरणी लाइआ ।
ਸਤਿਗੁਰ ਦਰਸਨੁ ਧੰਨੁ ਹੈ ਧੰਨੁ ਧੰਨੁ ਗੁਰਸਿਖ ਪਰਸਣਿ ਆਇਆ ।
सतिगुर दरसनु धंनु है धंनु धंनु गुरसिख परसणि आइआ ।
ਭਾਉ ਭਗਤਿ ਗੁਰਸਿਖ ਵਿਚਿ ਹੋਇ ਦਇਆਲੁ ਗੁਰੁ ਮੁਹਿ ਲਾਇਆ ।
भाउ भगति गुरसिख विचि होइ दइआलु गुरु मुहि लाइआ ।
ਦੁਰਮਤਿ ਦੂਜਾ ਭਾਉ ਮਿਟਾਇਆ ।੧੬।
दुरमति दूजा भाउ मिटाइआ ।१६।
ਧੰਨੁ ਪਲੁ ਚਸਾ ਘੜੀ ਪਹਰੁ ਧੰਨੁ ਧੰਨੁ ਥਿਤਿ ਸੁ ਵਾਰ ਸਭਾਗੇ ।
धंनु पलु चसा घड़ी पहरु धंनु धंनु थिति सु वार सभागे ।
ਧੰਨੁ ਧੰਨੁ ਦਿਹੁ ਰਾਤਿ ਹੈ ਪਖੁ ਮਾਹ ਰੁਤਿ ਸੰਮਤਿ ਜਾਗੇ ।
धंनु धंनु दिहु राति है पखु माह रुति संमति जागे ।
ਧੰਨੁ ਅਭੀਚੁ ਨਿਛਤ੍ਰੁ ਹੈ ਕਾਮੁ ਕ੍ਰੋਧ ਅਹੰਕਾਰੁ ਤਿਆਗੇ ।
धंनु अभीचु निछत्रु है कामु क्रोध अहंकारु तिआगे ।
ਧੰਨੁ ਧੰਨੁ ਸੰਜੋਗੁ ਹੈ ਅਠਸਠਿ ਤੀਰਥ ਰਾਜ ਪਿਰਾਗੇ ।
धंनु धंनु संजोगु है अठसठि तीरथ राज पिरागे ।
ਗੁਰੂ ਦੁਆਰੈ ਆਇ ਕੈ ਚਰਣ ਕਵਲ ਰਸ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪਾਗੇ ।
गुरू दुआरै आइ कै चरण कवल रस अंम्रितु पागे ।
ਗੁਰ ਉਪਦੇਸੁ ਅਵੇਸੁ ਕਰਿ ਅਨਭੈ ਪਿਰਮ ਪਿਰੀ ਅਨੁਰਾਗੇ ।
गुर उपदेसु अवेसु करि अनभै पिरम पिरी अनुरागे ।
ਸਬਦਿ ਸੁਰਤਿ ਲਿਵ ਸਾਧਸੰਗਿ ਅੰਗਿ ਅੰਗਿ ਇਕ ਰੰਗਿ ਸਮਾਗੇ ।
सबदि सुरति लिव साधसंगि अंगि अंगि इक रंगि समागे ।
ਰਤਨੁ ਮਾਲੁ ਕਰਿ ਕਚੇ ਧਾਗੇ ।੧੭।
रतनु मालु करि कचे धागे ।१७।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਿਠਾ ਬੋਲਣਾ ਜੋ ਬੋਲੈ ਸੋਈ ਜਪੁ ਜਾਪੈ ।
गुरमुखि मिठा बोलणा जो बोलै सोई जपु जापै ।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਅਖੀ ਦੇਖਣਾ ਬ੍ਰਹਮ ਧਿਆਨੁ ਧਰੈ ਆਪੁ ਆਪੈ ।
गुरमुखि अखी देखणा ब्रहम धिआनु धरै आपु आपै ।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੁਨਣਾ ਸੁਰਤਿ ਕਰਿ ਪੰਚ ਸਬਦੁ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਅਲਾਪੈ ।
गुरमुखि सुनणा सुरति करि पंच सबदु गुर सबदि अलापै ।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਿਰਤਿ ਕਮਾਵਣੀ ਨਮਸਕਾਰੁ ਡੰਡਉਤਿ ਸਿਞਾਪੈ ।
गुरमुखि किरति कमावणी नमसकारु डंडउति सिञापै ।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਾਰਗਿ ਚਲਣਾ ਪਰਦਖਣਾ ਪੂਰਨ ਪਰਤਾਪੈ ।
गुरमुखि मारगि चलणा परदखणा पूरन परतापै ।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਖਾਣਾ ਪੈਨਣਾ ਜੋਗ ਭੋਗ ਸੰਜੋਗ ਪਛਾਪੈ ।
गुरमुखि खाणा पैनणा जोग भोग संजोग पछापै ।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਵਣੁ ਸਮਾਧਿ ਹੈ ਆਪੇ ਆਪਿ ਨ ਥਾਪਿ ਉਥਾਪੈ ।
गुरमुखि सवणु समाधि है आपे आपि न थापि उथापै ।
ਘਰਬਾਰੀ ਜੀਵਨ ਮੁਕਤਿ ਲਹਰਿ ਨ ਭਵਜਲ ਭਉ ਨ ਬਿਆਪੈ ।
घरबारी जीवन मुकति लहरि न भवजल भउ न बिआपै ।
ਪਾਰਿ ਪਏ ਲੰਘਿ ਵਰੈ ਸਰਾਪੈ ।੧੮।
पारि पए लंघि वरै सरापै ।१८।
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸਤਿ ਸਰੂਪੁ ਹੈ ਧਿਆਨ ਮੂਲੁ ਗੁਰ ਮੂਰਤਿ ਜਾਣੈ ।
सतिगुरु सति सरूपु है धिआन मूलु गुर मूरति जाणै ।
ਸਤਿ ਨਾਮੁ ਕਰਤਾ ਪੁਰਖੁ ਮੂਲ ਮੰਤ੍ਰ ਸਿਮਰਣੁ ਪਰਵਾਣੈ ।
सति नामु करता पुरखु मूल मंत्र सिमरणु परवाणै ।
ਚਰਣ ਕਵਲ ਮਕਰੰਦ ਰਸੁ ਪੂਜਾ ਮੂਲੁ ਪਿਰਮ ਰਸੁ ਮਾਣੈ ।
चरण कवल मकरंद रसु पूजा मूलु पिरम रसु माणै ।
ਸਬਦ ਸੁਰਤਿ ਲਿਵ ਸਾਧਸੰਗਿ ਗੁਰ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਅੰਦਰਿ ਆਣੈ ।
सबद सुरति लिव साधसंगि गुर किरपा ते अंदरि आणै ।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਪੰਥੁ ਅਗੰਮੁ ਹੈ ਗੁਰਮਤਿ ਨਿਹਚਲੁ ਚਲਣੁ ਭਾਣੈ ।
गुरमुखि पंथु अगंमु है गुरमति निहचलु चलणु भाणै ।
ਵੇਦ ਕਤੇਬਹੁਂ ਬਾਹਰੀ ਅਕਥ ਕਥਾ ਕਉਣੁ ਆਖਿ ਵਖਾਣੈ ।
वेद कतेबहुं बाहरी अकथ कथा कउणु आखि वखाणै ।
ਵੀਹ ਇਕੀਹ ਉਲੰਘਿ ਸਿਞਾਣੈ ।੧੯।
वीह इकीह उलंघि सिञाणै ।१९।
ਸੀਸੁ ਨਿਵਾਏ ਢੀਂਗੁਲੀ ਗਲਿ ਬੰਧੇ ਜਲੁ ਉਚਾ ਆਵੈ ।
सीसु निवाए ढींगुली गलि बंधे जलु उचा आवै ।
ਘੁਘੂ ਸੁਝੁ ਨ ਸੁਝਈ ਚਕਈ ਚੰਦੁ ਨ ਡਿਠਾ ਭਾਵੈ ।
घुघू सुझु न सुझई चकई चंदु न डिठा भावै ।
ਸਿੰਮਲ ਬਿਰਖੁ ਨ ਸਫਲੁ ਹੋਇ ਚੰਦਨ ਵਾਸੁ ਨ ਵਾਂਸਿ ਸਮਾਵੈ ।
सिंमल बिरखु न सफलु होइ चंदन वासु न वांसि समावै ।
ਸਪੈ ਦੁਧੁ ਪੀਆਲੀਐ ਤੁਮੇ ਦਾ ਕਉੜਤੁ ਨ ਜਾਵੈ ।
सपै दुधु पीआलीऐ तुमे दा कउड़तु न जावै ।
ਜਿਉ ਥਣਿ ਚੰਬੜਿ ਚਿਚੁੜੀ ਲੋਹੂ ਪੀਐ ਦੁਧੁ ਨ ਖਾਵੈ ।
जिउ थणि चंबड़ि चिचुड़ी लोहू पीऐ दुधु न खावै ।
ਸਭ ਅਵਗੁਣ ਮੈ ਤਨਿ ਵਸਨਿ ਗੁਣ ਕੀਤੇ ਅਵਗੁਣ ਨੋ ਧਾਵੈ ।
सभ अवगुण मै तनि वसनि गुण कीते अवगुण नो धावै ।
ਥੋਮ ਨ ਵਾਸੁ ਕਥੂਰੀ ਆਵੈ ।੨੦।੬।
थोम न वासु कथूरी आवै ।२०।६।
सूचकांक (1 - 41)
वार १ पृष्ठ: 1 - 1
वार २ पृष्ठ: 2 - 2
वार ३ पृष्ठ: 3 - 3
वार ४ पृष्ठ: 4 - 4
वार ५ पृष्ठ: 5 - 5
वार ६ पृष्ठ: 6 - 6
वार ७ पृष्ठ: 7 - 7
वार ८ पृष्ठ: 8 - 8
वार ९ पृष्ठ: 9 - 9
वार १० पृष्ठ: 10 - 10
वार ११ पृष्ठ: 11 - 11
वार १२ पृष्ठ: 12 - 12
वार १३ पृष्ठ: 13 - 13
वार १४ पृष्ठ: 14 - 14
वार १५ पृष्ठ: 15 - 15
वार १६ पृष्ठ: 16 - 16
वार १७ पृष्ठ: 17 - 17
वार १८ पृष्ठ: 18 - 18
वार १९ पृष्ठ: 19 - 19
वार २० पृष्ठ: 20 - 20
वार २१ पृष्ठ: 21 - 21
वार २२ पृष्ठ: 22 - 22
वार २३ पृष्ठ: 23 - 23
वार २४ पृष्ठ: 24 - 24
वार २५ पृष्ठ: 25 - 25
वार २६ पृष्ठ: 26 - 26
वार २७ पृष्ठ: 27 - 27
वार २८ पृष्ठ: 28 - 28
वार २९ पृष्ठ: 29 - 29
वार ३० पृष्ठ: 30 - 30
वार ३१ पृष्ठ: 31 - 31
वार ३२ पृष्ठ: 32 - 32
वार ३३ पृष्ठ: 33 - 33
वार ३४ पृष्ठ: 34 - 34
वार ३५ पृष्ठ: 35 - 35
वार ३६ पृष्ठ: 36 - 36
वार ३७ पृष्ठ: 37 - 37
वार ३८ पृष्ठ: 38 - 38
वार ३९ पृष्ठ: 39 - 39
वार ४० पृष्ठ: 40 - 40
वार ४१ पृष्ठ: 41 - 41