वारां भाई गुरदास जी

पृष्ठ - 39


ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ੴ सतिगुर प्रसादि ॥

ਪਉੜੀ ੧
पउड़ी १

ਏਕੰਕਾਰੁ ਇਕਾਂਗ ਲਿਖਿ ਊੜਾ ਓਅੰਕਾਰੁ ਲਿਖਾਇਆ ।
एकंकारु इकांग लिखि ऊड़ा ओअंकारु लिखाइआ ।

ਸਤਿ ਨਾਮੁ ਕਰਤਾ ਪੁਰਖੁ ਨਿਰਭਉ ਹੁਇ ਨਿਰਵੈਰੁ ਸਦਾਇਆ ।
सति नामु करता पुरखु निरभउ हुइ निरवैरु सदाइआ ।

ਅਕਾਲ ਮੂਰਤਿ ਪਰਤਖਿ ਸੋਇ ਨਾਉ ਅਜੂਨੀ ਸੈਭੰ ਭਾਇਆ ।
अकाल मूरति परतखि सोइ नाउ अजूनी सैभं भाइआ ।

ਗੁਰ ਪਰਸਾਦਿ ਸੁ ਆਦਿ ਸਚੁ ਜੁਗਹ ਜੁਗੰਤਰਿ ਹੋਂਦਾ ਆਇਆ ।
गुर परसादि सु आदि सचु जुगह जुगंतरि होंदा आइआ ।

ਹੈ ਭੀ ਹੋਸੀ ਸਚੁ ਨਾਉ ਸਚੁ ਦਰਸਣੁ ਸਤਿਗੁਰੂ ਦਿਖਾਇਆ ।
है भी होसी सचु नाउ सचु दरसणु सतिगुरू दिखाइआ ।

ਸਬਦੁ ਸੁਰਤਿ ਲਿਵ ਲੀਣੁ ਹੋਇ ਗੁਰੁ ਚੇਲਾ ਪਰਚਾ ਪਰਚਾਇਆ ।
सबदु सुरति लिव लीणु होइ गुरु चेला परचा परचाइआ ।

ਗੁਰੁ ਚੇਲਾ ਰਹਰਾਸਿ ਕਰਿ ਵੀਹ ਇਕੀਹ ਚੜ੍ਹਾਉ ਚੜ੍ਹਾਇਆ ।
गुरु चेला रहरासि करि वीह इकीह चढ़ाउ चढ़ाइआ ।

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੁਖ ਫਲੁ ਅਲਖੁ ਲਖਾਇਆ ।੧।
गुरमुखि सुख फलु अलखु लखाइआ ।१।

ਪਉੜੀ ੨
पउड़ी २

ਨਿਰੰਕਾਰੁ ਅਕਾਰੁ ਕਰਿ ਏਕੰਕਾਰੁ ਅਪਾਰ ਸਦਾਇਆ ।
निरंकारु अकारु करि एकंकारु अपार सदाइआ ।

ਓਅੰਕਾਰੁ ਅਕਾਰੁ ਕਰਿ ਇਕੁ ਕਵਾਉ ਪਸਾਉ ਕਰਾਇਆ ।
ओअंकारु अकारु करि इकु कवाउ पसाउ कराइआ ।

ਪੰਜ ਤਤ ਪਰਵਾਣੁ ਕਰਿ ਪੰਜ ਮਿਤ੍ਰ ਪੰਜ ਸਤ੍ਰੁ ਮਿਲਾਇਆ ।
पंज तत परवाणु करि पंज मित्र पंज सत्रु मिलाइआ ।

ਪੰਜੇ ਤਿਨਿ ਅਸਾਧ ਸਾਧਿ ਸਾਧੁ ਸਦਾਇ ਸਾਧੁ ਬਿਰਦਾਇਆ ।
पंजे तिनि असाध साधि साधु सदाइ साधु बिरदाइआ ।

ਪੰਜੇ ਏਕੰਕਾਰ ਲਿਖਿ ਅਗੋਂ ਪਿਛੀਂ ਸਹਸ ਫਲਾਇਆ ।
पंजे एकंकार लिखि अगों पिछीं सहस फलाइआ ।

ਪੰਜੇ ਅਖਰ ਪਰਧਾਨ ਕਰਿ ਪਰਮੇਸਰੁ ਹੋਇ ਨਾਉ ਧਰਾਇਆ ।
पंजे अखर परधान करि परमेसरु होइ नाउ धराइआ ।

ਸਤਿਗੁਰੁ ਨਾਨਕ ਦੇਉ ਹੈ ਗੁਰੁ ਅੰਗਦੁ ਅੰਗਹੁਂ ਉਪਜਾਇਆ ।
सतिगुरु नानक देउ है गुरु अंगदु अंगहुं उपजाइआ ।

ਅੰਗਦ ਤੇ ਗੁਰੁ ਅਮਰ ਪਦ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਗੁਰੁ ਭਾਇਆ ।
अंगद ते गुरु अमर पद अंम्रित राम नामु गुरु भाइआ ।

ਰਾਮਦਾਸ ਗੁਰੁ ਅਰਜਨ ਛਾਇਆ ।੨।
रामदास गुरु अरजन छाइआ ।२।

ਪਉੜੀ ੩
पउड़ी ३

ਦਸਤਗੀਰ ਹੁਇ ਪੰਜ ਪੀਰ ਹਰਿ ਗੁਰੁ ਹਰਿ ਗੋਬਿੰਦੁ ਅਤੋਲਾ ।
दसतगीर हुइ पंज पीर हरि गुरु हरि गोबिंदु अतोला ।

ਦੀਨ ਦੁਨੀ ਦਾ ਪਾਤਿਸਾਹੁ ਪਾਤਿਸਾਹਾਂ ਪਾਤਿਸਾਹੁ ਅਡੋਲਾ ।
दीन दुनी दा पातिसाहु पातिसाहां पातिसाहु अडोला ।

ਪੰਜ ਪਿਆਲੇ ਅਜਰੁ ਜਰਿ ਹੋਇ ਮਸਤਾਨ ਸੁਜਾਣ ਵਿਚੋਲਾ ।
पंज पिआले अजरु जरि होइ मसतान सुजाण विचोला ।

ਤੁਰੀਆ ਚੜ੍ਹਿ ਜਿਣਿ ਪਰਮ ਤਤੁ ਛਿਅ ਵਰਤਾਰੇ ਕੋਲੋ ਕੋਲਾ ।
तुरीआ चढ़ि जिणि परम ततु छिअ वरतारे कोलो कोला ।

ਛਿਅ ਦਰਸਣੁ ਛਿਅ ਪੀੜ੍ਹੀਆਂ ਇਕਸੁ ਦਰਸਣੁ ਅੰਦਰਿ ਗੋਲਾ ।
छिअ दरसणु छिअ पीढ़ीआं इकसु दरसणु अंदरि गोला ।

ਜਤੀ ਸਤੀ ਸੰਤੋਖੀਆਂ ਸਿਧ ਨਾਥ ਅਵਤਾਰ ਵਿਰੋਲਾ ।
जती सती संतोखीआं सिध नाथ अवतार विरोला ।

ਗਿਆਰਹ ਰੁਦ੍ਰ ਸਮੁੰਦ੍ਰ ਵਿਚਿ ਮਰਿ ਜੀਵੈ ਤਿਸੁ ਰਤਨੁ ਅਮੋਲਾ ।
गिआरह रुद्र समुंद्र विचि मरि जीवै तिसु रतनु अमोला ।

ਬਾਰਹ ਸੋਲਾਂ ਮੇਲ ਕਰਿ ਵੀਹ ਇਕੀਹ ਚੜ੍ਹਾਉ ਹਿੰਡੋਲਾ ।
बारह सोलां मेल करि वीह इकीह चढ़ाउ हिंडोला ।

ਅੰਤਰਜਾਮੀ ਬਾਲਾ ਭੋਲਾ ।੩।
अंतरजामी बाला भोला ।३।

ਪਉੜੀ ੪
पउड़ी ४

ਗੁਰ ਗੋਵਿੰਦੁ ਖੁਦਾਇ ਪੀਰ ਗੁਰੁ ਚੇਲਾ ਚੇਲਾ ਗੁਰੁ ਹੋਆ ।
गुर गोविंदु खुदाइ पीर गुरु चेला चेला गुरु होआ ।

ਨਿਰੰਕਾਰ ਆਕਾਰੁ ਕਰਿ ਏਕੰਕਾਰੁ ਅਕਾਰੁ ਪਛੋਆ ।
निरंकार आकारु करि एकंकारु अकारु पछोआ ।

ਓਅੰਕਾਰਿ ਅਕਾਰਿ ਲਖ ਲਖ ਦਰੀਆਉ ਕਰੇਂਦੇ ਢੋਆ ।
ओअंकारि अकारि लख लख दरीआउ करेंदे ढोआ ।

ਲਖ ਦਰੀਆਉ ਸਮੁੰਦ੍ਰ ਵਿਚਿ ਸਤ ਸਮੁੰਦ੍ਰ ਗੜਾੜਿ ਸਮੋਆ ।
लख दरीआउ समुंद्र विचि सत समुंद्र गड़ाड़ि समोआ ।

ਲਖ ਗੜਾੜਿ ਕੜਾਹ ਵਿਚਿ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਦਝਹਿਂ ਸੀਖ ਪਰੋਆ ।
लख गड़ाड़ि कड़ाह विचि त्रिसना दझहिं सीख परोआ ।

ਬਾਵਨ ਚੰਦਨ ਬੂੰਦ ਇਕੁ ਠੰਢੇ ਤਤੇ ਹੋਇ ਖਲੋਆ ।
बावन चंदन बूंद इकु ठंढे तते होइ खलोआ ।

ਬਾਵਨ ਚੰਦਨ ਲਖ ਲਖ ਚਰਣ ਕਵਲ ਚਰਣੋਦਕੁ ਹੋਆ ।
बावन चंदन लख लख चरण कवल चरणोदकु होआ ।

ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਪੂਰਨ ਬ੍ਰਹਮੁ ਆਦਿ ਪੁਰਖੁ ਆਦੇਸੁ ਅਲੋਆ ।
पारब्रहमु पूरन ब्रहमु आदि पुरखु आदेसु अलोआ ।

ਹਰਿਗੋਵਿੰਦ ਗੁਰ ਛਤ੍ਰੁ ਚੰਦੋਆ ।੪।
हरिगोविंद गुर छत्रु चंदोआ ।४।

ਪਉੜੀ ੫
पउड़ी ५

ਸੂਰਜ ਦੈ ਘਰਿ ਚੰਦ੍ਰਮਾ ਵੈਰੁ ਵਿਰੋਧੁ ਉਠਾਵੈ ਕੇਤੈ ।
सूरज दै घरि चंद्रमा वैरु विरोधु उठावै केतै ।

ਸੂਰਜ ਆਵੈ ਚੰਦ੍ਰਿ ਘਰਿ ਵੈਰੁ ਵਿਸਾਰਿ ਸਮਾਲੈ ਹੇਤੈ ।
सूरज आवै चंद्रि घरि वैरु विसारि समालै हेतै ।

ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਸਮਾਇ ਕੈ ਪੂਰਨ ਪਰਮ ਜੋਤਿ ਚਿਤਿ ਚੇਤੈ ।
जोती जोति समाइ कै पूरन परम जोति चिति चेतै ।

ਲੋਕ ਭੇਦ ਗੁਣੁ ਗਿਆਨੁ ਮਿਲਿ ਪਿਰਮ ਪਿਆਲਾ ਮਜਲਸ ਭੇਤੈ ।
लोक भेद गुणु गिआनु मिलि पिरम पिआला मजलस भेतै ।

ਛਿਅ ਰੁਤੀ ਛਿਅ ਦਰਸਨਾਂ ਇਕੁ ਸੂਰਜੁ ਗੁਰ ਗਿਆਨੁ ਸਮੇਤੈ ।
छिअ रुती छिअ दरसनां इकु सूरजु गुर गिआनु समेतै ।

ਮਜਹਬ ਵਰਨ ਸਪਰਸੁ ਕਰਿ ਅਸਟਧਾਤੁ ਇਕੁ ਧਾਤੁ ਸੁ ਖੇਤੈ ।
मजहब वरन सपरसु करि असटधातु इकु धातु सु खेतै ।

ਨਉ ਘਰ ਥਾਪੇ ਨਵੈ ਅੰਗ ਦਸਮਾਂ ਸੁੰਨ ਲੰਘਾਇ ਅਗੇਤੈ ।
नउ घर थापे नवै अंग दसमां सुंन लंघाइ अगेतै ।

ਨੀਲ ਅਨੀਲ ਅਨਾਹਦੋ ਨਿਝਰੁ ਧਾਰਿ ਅਪਾਰ ਸਨੇਤੈ ।
नील अनील अनाहदो निझरु धारि अपार सनेतै ।

ਵੀਰ ਇਕੀਹ ਅਲੇਖ ਲੇਖ ਸੰਖ ਅਸੰਖ ਨ ਸਤਿਜੁਗੁ ਤ੍ਰੇਤੈ ।
वीर इकीह अलेख लेख संख असंख न सतिजुगु त्रेतै ।

ਚਾਰਿ ਵਰਨ ਤੰਬੋਲ ਰਸ ਦੇਵ ਕਰੇਂਦਾ ਪਸੂ ਪਰੇਤੈ ।
चारि वरन तंबोल रस देव करेंदा पसू परेतै ।

ਫਕਰ ਦੇਸ ਕਿਉਂ ਮਿਲੈ ਦਮੇਤੈ ।੫।
फकर देस किउं मिलै दमेतै ।५।

ਪਉੜੀ ੬
पउड़ी ६

ਚਾਰਿ ਚਾਰਿ ਮਜਹਬ ਵਰਨ ਛਿਅ ਦਰਸਨ ਵਰਤੈ ਵਰਤਾਰਾ ।
चारि चारि मजहब वरन छिअ दरसन वरतै वरतारा ।

ਸਿਵ ਸਕਤੀ ਵਿਚ ਵਣਜ ਕਰਿ ਚਉਦਹ ਹਟ ਸਾਹੁ ਵਣਜਾਰਾ ।
सिव सकती विच वणज करि चउदह हट साहु वणजारा ।

ਸਚੁ ਵਣਜੁ ਗੁਰੁ ਹਟੀਐ ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਕੀਰਤਿ ਕਰਤਾਰਾ ।
सचु वणजु गुरु हटीऐ साधसंगति कीरति करतारा ।

ਗਿਆਨ ਧਿਆਨ ਸਿਮਰਨ ਸਦਾ ਭਾਉ ਭਗਤਿ ਭਉ ਸਬਦਿ ਬਿਚਾਰਾ ।
गिआन धिआन सिमरन सदा भाउ भगति भउ सबदि बिचारा ।

ਨਾਮੁ ਦਾਨੁ ਇਸਨਾਨੁ ਦ੍ਰਿੜ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪੰਥੁ ਰਤਨ ਵਾਪਾਰਾ ।
नामु दानु इसनानु द्रिड़ गुरमुखि पंथु रतन वापारा ।

ਪਰਉਪਕਾਰੀ ਸਤਿਗੁਰੂ ਸਚ ਖੰਡਿ ਵਾਸਾ ਨਿਰੰਕਾਰਾ ।
परउपकारी सतिगुरू सच खंडि वासा निरंकारा ।

ਚਉਦਹ ਵਿਦਿਆ ਸੋਧਿ ਕੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੁਖ ਫਲੁ ਸਚੁ ਪਿਆਰਾ ।
चउदह विदिआ सोधि कै गुरमुखि सुख फलु सचु पिआरा ।

ਸਚਹੁਂ ਓਰੈ ਸਭ ਕਿਹੁ ਉਪਰਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਚੁ ਆਚਾਰਾ ।
सचहुं ओरै सभ किहु उपरि गुरमुखि सचु आचारा ।

ਚੰਦਨ ਵਾਸੁ ਵਣਾਸਪਤਿ ਗੁਰੁ ਉਪਦੇਸੁ ਤਰੈ ਸੈਸਾਰਾ ।
चंदन वासु वणासपति गुरु उपदेसु तरै सैसारा ।

ਅਪਿਉ ਪੀਅ ਗੁਰਮਤਿ ਹੁਸੀਆਰਾ ।੬।
अपिउ पीअ गुरमति हुसीआरा ।६।

ਪਉੜੀ ੭
पउड़ी ७

ਅਮਲੀ ਸੋਫੀ ਚਾਕਰਾਂ ਆਪੁ ਆਪਣੇ ਲਾਗੇ ਬੰਨੈ ।
अमली सोफी चाकरां आपु आपणे लागे बंनै ।

ਮਹਰਮ ਹੋਇ ਵਜੀਰ ਸੋ ਮੰਤ੍ਰ ਪਿਆਲਾ ਮੂਲਿ ਨ ਮੰਨੈ ।
महरम होइ वजीर सो मंत्र पिआला मूलि न मंनै ।

ਨਾ ਮਹਰਮ ਹੁਸਿਆਰ ਮਸਤ ਮਰਦਾਨੀ ਮਜਲਸ ਕਰਿ ਭੰਨੈ ।
ना महरम हुसिआर मसत मरदानी मजलस करि भंनै ।

ਤਕਰੀਰੀ ਤਹਰੀਰ ਵਿਚਿ ਪੀਰ ਪਰਸਤ ਮੁਰੀਦ ਉਪੰਨੈ ।
तकरीरी तहरीर विचि पीर परसत मुरीद उपंनै ।

ਗੁਰਮਤਿ ਅਲਖੁ ਨ ਲਖੀਐ ਅਮਲੀ ਸੂਫੀ ਲਗਨਿ ਕੰਨੈ ।
गुरमति अलखु न लखीऐ अमली सूफी लगनि कंनै ।

ਅਮਲੀ ਜਾਣਨਿ ਅਮਲੀਆਂ ਸੋਫੀ ਜਾਣਨਿ ਸੋਫੀ ਵੰਨੈ ।
अमली जाणनि अमलीआं सोफी जाणनि सोफी वंनै ।

ਹੇਤੁ ਵਜੀਰੈ ਪਾਤਿਸਾਹ ਦੋਇ ਖੋੜੀ ਇਕੁ ਜੀਉ ਸਿਧੰਨੈ ।
हेतु वजीरै पातिसाह दोइ खोड़ी इकु जीउ सिधंनै ।

ਜਿਉ ਸਮਸੇਰ ਮਿਆਨ ਵਿਚਿ ਇਕਤੁ ਥੇਕੁ ਰਹਨਿ ਦੁਇ ਖੰਨੈ ।
जिउ समसेर मिआन विचि इकतु थेकु रहनि दुइ खंनै ।

ਵੀਹ ਇਕੀਹ ਜਿਵੈਂ ਰਸੁ ਗੰਨੈ ।੭।
वीह इकीह जिवैं रसु गंनै ।७।

ਪਉੜੀ ੮
पउड़ी ८

ਚਾਕਰ ਅਮਲੀ ਸੋਫੀਆਂ ਪਾਤਿਸਾਹ ਦੀ ਚਉਕੀ ਆਏ ।
चाकर अमली सोफीआं पातिसाह दी चउकी आए ।

ਹਾਜਰ ਹਾਜਰਾਂ ਲਿਖੀਅਨਿ ਗੈਰ ਹਾਜਰ ਗੈਰਹਾਜਰ ਲਾਏ ।
हाजर हाजरां लिखीअनि गैर हाजर गैरहाजर लाए ।

ਲਾਇਕ ਦੇ ਵਿਚਾਰਿ ਕੈ ਵਿਰਲੈ ਮਜਲਸ ਵਿਚਿ ਸਦਾਏ ।
लाइक दे विचारि कै विरलै मजलस विचि सदाए ।

ਪਾਤਿਸਾਹੁ ਹੁਸਿਆਰ ਮਸਤ ਖੁਸ ਫਹਿਮੀ ਦੋਵੈ ਪਰਚਾਏ ।
पातिसाहु हुसिआर मसत खुस फहिमी दोवै परचाए ।

ਦੇਨਿ ਪਿਆਲੇ ਅਮਲੀਆਂ ਸੋਫੀ ਸਭਿ ਪੀਆਵਣ ਲਾਏ ।
देनि पिआले अमलीआं सोफी सभि पीआवण लाए ।

ਮਤਵਾਲੇ ਅਮਲੀ ਹੋਏ ਪੀ ਪੀ ਚੜ੍ਹੇ ਸਹਜਿ ਘਰਿ ਆਏ ।
मतवाले अमली होए पी पी चढ़े सहजि घरि आए ।

ਸੂਫੀ ਮਾਰਨਿ ਟਕਰਾਂ ਪੂਜ ਨਿਵਾਜੈ ਸੀਸ ਨਿਵਾਏ ।
सूफी मारनि टकरां पूज निवाजै सीस निवाए ।

ਵੇਦ ਕਤੇਬ ਅਜਾਬ ਵਿਚਿ ਕਰਿ ਕਰਿ ਖੁਦੀ ਬਹਸ ਬਹਸਾਏ ।
वेद कतेब अजाब विचि करि करि खुदी बहस बहसाए ।

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੁਖ ਫਲੁ ਵਿਰਲਾ ਪਾਏ ।੮।
गुरमुखि सुख फलु विरला पाए ।८।

ਪਉੜੀ ੯
पउड़ी ९

ਬਹੈ ਝਰੋਖੇ ਪਾਤਿਸਾਹ ਖਿੜਕੀ ਖੋਲ੍ਹਿ ਦੀਵਾਨ ਲਗਾਵੈ ।
बहै झरोखे पातिसाह खिड़की खोल्हि दीवान लगावै ।

ਅੰਦਰਿ ਚਉਕੀ ਮਹਲ ਦੀ ਬਾਹਰਿ ਮਰਦਾਨਾ ਮਿਲਿ ਆਵੈ ।
अंदरि चउकी महल दी बाहरि मरदाना मिलि आवै ।

ਪੀਐ ਪਿਆਲਾ ਪਾਤਿਸਾਹੁ ਅੰਦਰਿ ਖਾਸਾਂ ਮਹਲਿ ਪੀਲਾਵੈ ।
पीऐ पिआला पातिसाहु अंदरि खासां महलि पीलावै ।

ਦੇਵਨਿ ਅਮਲੀ ਸੂਫੀਆਂ ਅਵਲਿ ਦੋਮ ਦੇਖਿ ਦਿਖਲਾਵੈ ।
देवनि अमली सूफीआं अवलि दोम देखि दिखलावै ।

ਕਰੇ ਮਨਾਹ ਸਰਾਬ ਦੀ ਪੀਐ ਆਪੁ ਨ ਹੋਰੁ ਸੁਖਾਵੈ ।
करे मनाह सराब दी पीऐ आपु न होरु सुखावै ।

ਉਲਸ ਪਿਆਲਾ ਮਿਹਰ ਕਰਿ ਵਿਰਲੇ ਦੇਇ ਨ ਪਛੋਤਾਵੈ ।
उलस पिआला मिहर करि विरले देइ न पछोतावै ।

ਕਿਹੁ ਨ ਵਸਾਵੈ ਕਿਹੈ ਦਾ ਗੁਨਹ ਕਰਾਇ ਹੁਕਮੁ ਬਖਸਾਵੈ ।
किहु न वसावै किहै दा गुनह कराइ हुकमु बखसावै ।

ਹੋਰੁ ਨ ਜਾਣੈ ਪਿਰਮ ਰਸੁ ਜਾਣੈ ਆਪ ਕੈ ਜਿਸੁ ਜਣਾਵੈ ।
होरु न जाणै पिरम रसु जाणै आप कै जिसु जणावै ।

ਵਿਰਲੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਅਲਖੁ ਲਖਾਵੈ ।੯।
विरले गुरमुखि अलखु लखावै ।९।

ਪਉੜੀ ੧੦
पउड़ी १०

ਵੇਦ ਕਤੇਬ ਵਖਾਣਦੇ ਸੂਫੀ ਹਿੰਦੂ ਮੁਸਲਮਾਣਾ ।
वेद कतेब वखाणदे सूफी हिंदू मुसलमाणा ।

ਮੁਸਲਮਾਣ ਖੁਦਾਇ ਦੇ ਹਿੰਦੂ ਹਰਿ ਪਰਮੇਸੁਰੁ ਭਾਣਾ ।
मुसलमाण खुदाइ दे हिंदू हरि परमेसुरु भाणा ।

ਕਲਮਾ ਸੁੰਨਤ ਸਿਦਕ ਧਰਿ ਪਾਇ ਜਨੇਊ ਤਿਲਕੁ ਸੁਖਾਣਾ ।
कलमा सुंनत सिदक धरि पाइ जनेऊ तिलकु सुखाणा ।

ਮਕਾ ਮੁਸਲਮਾਨ ਦਾ ਗੰਗ ਬਨਾਰਸ ਦਾ ਹਿੰਦੁਵਾਣਾ ।
मका मुसलमान दा गंग बनारस दा हिंदुवाणा ।

ਰੋਜੇ ਰਖਿ ਨਿਮਾਜ ਕਰਿ ਪੂਜਾ ਵਰਤ ਅੰਦਰਿ ਹੈਰਾਣਾ ।
रोजे रखि निमाज करि पूजा वरत अंदरि हैराणा ।

ਚਾਰਿ ਚਾਰਿ ਮਜਹਬ ਵਰਨ ਛਿਅ ਘਰਿ ਗੁਰੁ ਉਪਦੇਸੁ ਵਖਾਣਾ ।
चारि चारि मजहब वरन छिअ घरि गुरु उपदेसु वखाणा ।

ਮੁਸਲਮਾਨ ਮੁਰੀਦ ਪੀਰ ਗੁਰੁ ਸਿਖੀ ਹਿੰਦੂ ਲੋਭਾਣਾ ।
मुसलमान मुरीद पीर गुरु सिखी हिंदू लोभाणा ।

ਹਿੰਦੂ ਦਸ ਅਵਤਾਰ ਕਰਿ ਮੁਸਲਮਾਣ ਇਕੋ ਰਹਿਮਾਣਾ ।
हिंदू दस अवतार करि मुसलमाण इको रहिमाणा ।

ਖਿੰਜੋਤਾਣੁ ਕਰੇਨਿ ਧਿਙਾਣਾ ।੧੦।
खिंजोताणु करेनि धिङाणा ।१०।

ਪਉੜੀ ੧੧
पउड़ी ११

ਅਮਲੀ ਖਾਸੇ ਮਜਲਸੀ ਪਿਰਮੁ ਪਿਆਲਾ ਅਲਖੁ ਲਖਾਇਆ ।
अमली खासे मजलसी पिरमु पिआला अलखु लखाइआ ।

ਮਾਲਾ ਤਸਬੀ ਤੋੜਿ ਕੈ ਜਿਉ ਸਉ ਤਿਵੈ ਅਠੋਤਰੁ ਲਾਇਆ ।
माला तसबी तोड़ि कै जिउ सउ तिवै अठोतरु लाइआ ।

ਮੇਰੁ ਇਮਾਮੁ ਰਲਾਇ ਕੈ ਰਾਮੁ ਰਹੀਮੁ ਨ ਨਾਉਂ ਗਣਾਇਆ ।
मेरु इमामु रलाइ कै रामु रहीमु न नाउं गणाइआ ।

ਦੁਇ ਮਿਲਿ ਇਕੁ ਵਜੂਦੁ ਹੁਇ ਚਉਪੜ ਸਾਰੀ ਜੋੜਿ ਜੁੜਾਇਆ ।
दुइ मिलि इकु वजूदु हुइ चउपड़ सारी जोड़ि जुड़ाइआ ।

ਸਿਵ ਸਕਤੀ ਨੋ ਲੰਘਿ ਕੈ ਪਿਰਮ ਪਿਆਲੇ ਨਿਜ ਘਰਿ ਆਇਆ ।
सिव सकती नो लंघि कै पिरम पिआले निज घरि आइआ ।

ਰਾਜਸੁ ਤਾਮਸੁ ਸਾਤਕੋ ਤੀਨੋ ਲੰਘਿ ਚਉਥਾ ਪਦੁ ਪਾਇਆ ।
राजसु तामसु सातको तीनो लंघि चउथा पदु पाइआ ।

ਗੁਰ ਗੋਵਿੰਦ ਖੁਦਾਇ ਪੀਰੁ ਗੁਰਸਿਖ ਪੀਰੁ ਮੁਰੀਦੁ ਲਖਾਇਆ ।
गुर गोविंद खुदाइ पीरु गुरसिख पीरु मुरीदु लखाइआ ।

ਸਚੁ ਸਬਦ ਪਰਗਾਸੁ ਕਰਿ ਸਬਦੁ ਸੁਰਤਿ ਸਚੁ ਸਚਿ ਮਿਲਾਇਆ ।
सचु सबद परगासु करि सबदु सुरति सचु सचि मिलाइआ ।

ਸਚਾ ਪਾਤਿਸਾਹੁ ਸਚੁ ਭਾਇਆ ।੧੧।
सचा पातिसाहु सचु भाइआ ।११।

ਪਉੜੀ ੧੨
पउड़ी १२

ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਪੂਰਨ ਬ੍ਰਹਮੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਵਿਚਿ ਵਸੈ ।
पारब्रहमु पूरन ब्रहमु सतिगुरु साधसंगति विचि वसै ।

ਸਬਦਿ ਸੁਰਤਿ ਅਰਾਧੀਐ ਭਾਇ ਭਗਤਿ ਭੈ ਸਹਜਿ ਵਿਗਸੈ ।
सबदि सुरति अराधीऐ भाइ भगति भै सहजि विगसै ।

ਨਾ ਓਹੁ ਮਰੈ ਨ ਸੋਗੁ ਹੋਇ ਦੇਂਦਾ ਰਹੈ ਨ ਭੋਗੁ ਵਿਣਸੈ ।
ना ओहु मरै न सोगु होइ देंदा रहै न भोगु विणसै ।

ਗੁਰੂ ਸਮਾਣਾ ਆਖੀਐ ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਅਬਿਨਾਸੀ ਹਸੈ ।
गुरू समाणा आखीऐ साधसंगति अबिनासी हसै ।

ਛੇਵੀਂ ਪੀੜ੍ਹੀ ਗੁਰੂ ਦੀ ਗੁਰਸਿਖਾ ਪੀੜ੍ਹੀ ਕੋ ਦਸੈ ।
छेवीं पीढ़ी गुरू दी गुरसिखा पीढ़ी को दसै ।

ਸਚੁ ਨਾਉਂ ਸਚੁ ਦਰਸਨੋ ਸਚ ਖੰਡ ਸਤਿਸੰਗੁ ਸਰਸੈ ।
सचु नाउं सचु दरसनो सच खंड सतिसंगु सरसै ।

ਪਿਰਮ ਪਿਆਲਾ ਸਾਧਸੰਗਿ ਭਗਤਿ ਵਛਲੁ ਪਾਰਸੁ ਪਰਸੈ ।
पिरम पिआला साधसंगि भगति वछलु पारसु परसै ।

ਨਿਰੰਕਾਰੁ ਅਕਾਰੁ ਕਰਿ ਹੋਇ ਅਕਾਲ ਅਜੋਨੀ ਜਸੈ ।
निरंकारु अकारु करि होइ अकाल अजोनी जसै ।

ਸਚਾ ਸਚੁ ਕਸੌਟੀ ਕਸੈ ।੧੨।
सचा सचु कसौटी कसै ।१२।

ਪਉੜੀ ੧੩
पउड़ी १३

ਓਅੰਕਾਰ ਅਕਾਰੁ ਕਰਿ ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਪੰਜ ਤਤ ਉਪਜਾਇਆ ।
ओअंकार अकारु करि त्रै गुण पंज तत उपजाइआ ।

ਬ੍ਰਹਮਾ ਬਿਸਨੁ ਮਹੇਸੁ ਸਾਜਿ ਦਸ ਅਵਤਾਰ ਚਲਿਤ ਵਰਤਾਇਆ ।
ब्रहमा बिसनु महेसु साजि दस अवतार चलित वरताइआ ।

ਛਿਅ ਰੁਤਿ ਬਾਰਹ ਮਾਹ ਕਰਿ ਸਤਿ ਵਾਰ ਸੈਂਸਾਰ ਉਪਾਇਆ ।
छिअ रुति बारह माह करि सति वार सैंसार उपाइआ ।

ਜਨਮ ਮਰਨ ਦੇ ਲੇਖ ਲਿਖਿ ਸਾਸਤ੍ਰ ਵੇਦ ਪੁਰਾਣ ਸੁਣਾਇਆ ।
जनम मरन दे लेख लिखि सासत्र वेद पुराण सुणाइआ ।

ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਦਾ ਆਦਿ ਅੰਤੁ ਥਿਤ ਨ ਵਾਰੁ ਨ ਮਾਹੁ ਲਿਖਾਇਆ ।
साधसंगति दा आदि अंतु थित न वारु न माहु लिखाइआ ।

ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਸਚੁ ਖੰਡੁ ਹੈ ਨਿਰੰਕਾਰੁ ਗੁਰੁ ਸਬਦੁ ਵਸਾਇਆ ।
साधसंगति सचु खंडु है निरंकारु गुरु सबदु वसाइआ ।

ਬਿਰਖਹੁਂ ਫਲੁ ਫਲ ਤੇ ਬਿਰਖੁ ਅਕਲ ਕਲਾ ਕਰਿ ਅਲਖੁ ਲਖਾਇਆ ।
बिरखहुं फलु फल ते बिरखु अकल कला करि अलखु लखाइआ ।

ਆਦਿ ਪੁਰਖੁ ਆਦੇਸੁ ਕਰਿ ਆਦਿ ਪੁਰਖੁ ਆਦੇਸੁ ਕਰਾਇਆ ।
आदि पुरखु आदेसु करि आदि पुरखु आदेसु कराइआ ।

ਪੁਰਖੁ ਪੁਰਾਤਨੁ ਸਤਿਗੁਰੂ ਓਤਪੋਤਿ ਇਕੁ ਸੂਤ੍ਰ ਬਣਾਇਆ ।
पुरखु पुरातनु सतिगुरू ओतपोति इकु सूत्र बणाइआ ।

ਵਿਸਮਾਦੈ ਵਿਸਮਾਦੁ ਮਿਲਾਇਆ ।੧੩।
विसमादै विसमादु मिलाइआ ।१३।

ਪਉੜੀ ੧੪
पउड़ी १४

ਬ੍ਰਹਮੇ ਦਿਤੇ ਵੇਦ ਚਾਰਿ ਚਾਰਿ ਵਰਨ ਆਸਰਮ ਉਪਜਾਏ ।
ब्रहमे दिते वेद चारि चारि वरन आसरम उपजाए ।

ਛਿਅ ਦਰਸਨ ਛਿਅ ਸਾਸਤਾ ਛਿਅ ਉਪਦੇਸ ਭੇਸ ਵਰਤਾਏ ।
छिअ दरसन छिअ सासता छिअ उपदेस भेस वरताए ।

ਚਾਰੇ ਕੁੰਡਾਂ ਦੀਪ ਸਤ ਨਉ ਖੰਡ ਦਹ ਦਿਸਿ ਵੰਡ ਵੰਡਾਏ ।
चारे कुंडां दीप सत नउ खंड दह दिसि वंड वंडाए ।

ਜਲ ਥਲ ਵਣ ਖੰਡ ਪਰਬਤਾਂ ਤੀਰਥ ਦੇਵ ਸਥਾਨ ਬਣਾਏ ।
जल थल वण खंड परबतां तीरथ देव सथान बणाए ।

ਜਪ ਤਪ ਸੰਜਮ ਹੋਮ ਜਗ ਕਰਮ ਧਰਮ ਕਰਿ ਦਾਨ ਕਰਾਏ ।
जप तप संजम होम जग करम धरम करि दान कराए ।

ਨਿਰੰਕਾਰੁ ਨ ਪਛਾਣਿਆ ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਦਸੈ ਨ ਦਸਾਏ ।
निरंकारु न पछाणिआ साधसंगति दसै न दसाए ।

ਸੁਣਿ ਸੁਣਿ ਆਖਣੁ ਆਖਿ ਸੁਣਾਏ ।੧੪।
सुणि सुणि आखणु आखि सुणाए ।१४।

ਪਉੜੀ ੧੫
पउड़ी १५

ਦਸ ਅਵਤਾਰੀ ਬਿਸਨੁ ਹੋਇ ਵੈਰ ਵਿਰੋਧ ਜੋਧ ਲੜਵਾਏ ।
दस अवतारी बिसनु होइ वैर विरोध जोध लड़वाए ।

ਦੇਵ ਦਾਨਵ ਕਰਿ ਦੁਇ ਧੜੇ ਦੈਤ ਹਰਾਏ ਦੇਵ ਜਿਤਾਏ ।
देव दानव करि दुइ धड़े दैत हराए देव जिताए ।

ਮਛ ਕਛ ਵੈਰਾਹ ਰੂਪ ਨਰਸਿੰਘ ਬਾਵਨ ਬੌਧ ਉਪਾਏ ।
मछ कछ वैराह रूप नरसिंघ बावन बौध उपाए ।

ਪਰਸਰਾਮੁ ਰਾਮ ਕ੍ਰਿਸਨੁ ਹੋਇ ਕਿਲਕ ਕਲੰਕੀ ਨਾਉ ਗਣਾਏ ।
परसरामु राम क्रिसनु होइ किलक कलंकी नाउ गणाए ।

ਚੰਚਲ ਚਲਿਤ ਪਖੰਡ ਬਹੁ ਵਲ ਛਲ ਕਰਿ ਪਰਪੰਚ ਵਧਾਏ ।
चंचल चलित पखंड बहु वल छल करि परपंच वधाए ।

ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਪੂਰਨ ਬ੍ਰਹਮੁ ਨਿਰਭਉ ਨਿਰੰਕਾਰੁ ਨ ਦਿਖਾਏ ।
पारब्रहमु पूरन ब्रहमु निरभउ निरंकारु न दिखाए ।

ਖਤ੍ਰੀ ਮਾਰਿ ਸੰਘਾਰੁ ਕਰਿ ਰਾਮਾਯਣ ਮਹਾਭਾਰਤ ਭਾਏ ।
खत्री मारि संघारु करि रामायण महाभारत भाए ।

ਕਾਮ ਕਰੋਧੁ ਨ ਮਾਰਿਓ ਲੋਭੁ ਮੋਹੁ ਅਹੰਕਾਰੁ ਨ ਜਾਏ ।
काम करोधु न मारिओ लोभु मोहु अहंकारु न जाए ।

ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਵਿਣੁ ਜਨਮੁ ਗਵਾਏ ।੧੫।
साधसंगति विणु जनमु गवाए ।१५।

ਪਉੜੀ ੧੬
पउड़ी १६

ਇਕ ਦੂ ਗਿਆਰਹ ਰੁਦ੍ਰ ਹੋਇ ਘਰਬਾਰੀ ਅਉਧੂਤੁ ਸਦਾਇਆ ।
इक दू गिआरह रुद्र होइ घरबारी अउधूतु सदाइआ ।

ਜਤੀ ਸਤੀ ਸੰਤੋਖੀਆਂ ਸਿਧ ਨਾਥ ਕਰਿ ਪਰਚਾ ਲਾਇਆ ।
जती सती संतोखीआं सिध नाथ करि परचा लाइआ ।

ਸੰਨਿਆਸੀ ਦਸ ਨਾਂਵ ਧਰਿ ਜੋਗੀ ਬਾਰਹ ਪੰਥ ਚਲਾਇਆ ।
संनिआसी दस नांव धरि जोगी बारह पंथ चलाइआ ।

ਰਿਧਿ ਸਿਧਿ ਨਿਧਿ ਰਸਾਇਣਾਂ ਤੰਤ ਮੰਤ ਚੇਟਕ ਵਰਤਾਇਆ ।
रिधि सिधि निधि रसाइणां तंत मंत चेटक वरताइआ ।

ਮੇਲਾ ਕਰਿ ਸਿਵਰਾਤ ਦਾ ਕਰਾਮਾਤ ਵਿਚਿ ਵਾਦੁ ਵਧਾਇਆ ।
मेला करि सिवरात दा करामात विचि वादु वधाइआ ।

ਪੋਸਤ ਭੰਗ ਸਰਾਬ ਦਾ ਚਲੈ ਪਿਆਲਾ ਭੁਗਤ ਭੁੰਚਾਇਆ ।
पोसत भंग सराब दा चलै पिआला भुगत भुंचाइआ ।

ਵਜਨਿ ਬੁਰਗੂ ਸਿੰਙੀਆਂ ਸੰਖ ਨਾਦ ਰਹਰਾਸਿ ਕਰਾਇਆ ।
वजनि बुरगू सिंङीआं संख नाद रहरासि कराइआ ।

ਆਦਿ ਪੁਰਖੁ ਆਦੇਸੁ ਕਰਿ ਅਲਖੁ ਜਗਾਇਨ ਅਲਖੁ ਲਖਾਇਆ ।
आदि पुरखु आदेसु करि अलखु जगाइन अलखु लखाइआ ।

ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਵਿਣੁ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਇਆ ।੧੬।
साधसंगति विणु भरमि भुलाइआ ।१६।

ਪਉੜੀ ੧੭
पउड़ी १७

ਨਿਰੰਕਾਰੁ ਆਕਾਰੁ ਕਰਿ ਸਤਿਗੁਰੁ ਗੁਰਾਂ ਗੁਰੂ ਅਬਿਨਾਸੀ ।
निरंकारु आकारु करि सतिगुरु गुरां गुरू अबिनासी ।

ਪੀਰਾਂ ਪੀਰੁ ਵਖਾਣੀਐ ਨਾਥਾਂ ਨਾਥੁ ਸਾਧਸੰਗਿ ਵਾਸੀ ।
पीरां पीरु वखाणीऐ नाथां नाथु साधसंगि वासी ।

ਗੁਰਮੁਖਿ ਪੰਥੁ ਚਲਾਇਆ ਗੁਰਸਿਖੁ ਮਾਇਆ ਵਿਚਿ ਉਦਾਸੀ ।
गुरमुखि पंथु चलाइआ गुरसिखु माइआ विचि उदासी ।

ਸਨਮੁਖਿ ਮਿਲਿ ਪੰਚ ਆਖੀਅਨਿ ਬਿਰਦੁ ਪੰਚ ਪਰਮੇਸੁਰੁ ਪਾਸੀ ।
सनमुखि मिलि पंच आखीअनि बिरदु पंच परमेसुरु पासी ।

ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਿਲਿ ਪਰਵਾਣ ਪੰਚ ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਸਚ ਖੰਡ ਬਿਲਾਸੀ ।
गुरमुखि मिलि परवाण पंच साधसंगति सच खंड बिलासी ।

ਗੁਰ ਦਰਸਨ ਗੁਰ ਸਬਦ ਹੈ ਨਿਜ ਘਰਿ ਭਾਇ ਭਗਤਿ ਰਹਰਾਸੀ ।
गुर दरसन गुर सबद है निज घरि भाइ भगति रहरासी ।

ਮਿਠਾ ਬੋਲਣੁ ਨਿਵ ਚਲਣੁ ਖਟਿ ਖਵਾਲਣੁ ਆਸ ਨਿਰਾਸੀ ।
मिठा बोलणु निव चलणु खटि खवालणु आस निरासी ।

ਸਦਾ ਸਹਜੁ ਬੈਰਾਗੁ ਹੈ ਕਲੀ ਕਾਲ ਅੰਦਰਿ ਪਰਗਾਸੀ ।
सदा सहजु बैरागु है कली काल अंदरि परगासी ।

ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਮਿਲਿ ਬੰਦ ਖਲਾਸੀ ।੧੭।
साधसंगति मिलि बंद खलासी ।१७।

ਪਉੜੀ ੧੮
पउड़ी १८

ਨਾਰੀ ਪੁਰਖੁ ਪਿਆਰੁ ਹੈ ਪੁਰਖੁ ਪਿਆਰ ਕਰੇਂਦਾ ਨਾਰੀ ।
नारी पुरखु पिआरु है पुरखु पिआर करेंदा नारी ।

ਨਾਰਿ ਭਤਾਰੁ ਸੰਜੋਗ ਮਿਲਿ ਪੁਤ ਸੁਪੁਤੁ ਕੁਪੁਤੁ ਸੈਂਸਾਰੀ ।
नारि भतारु संजोग मिलि पुत सुपुतु कुपुतु सैंसारी ।

ਪੁਰਖ ਪੁਰਖਾਂ ਜੋ ਰਚਨਿ ਤੇ ਵਿਰਲੇ ਨਿਰਮਲ ਨਿਰੰਕਾਰੀ ।
पुरख पुरखां जो रचनि ते विरले निरमल निरंकारी ।

ਪੁਰਖਹੁਂ ਪੁਰਖ ਉਪਜਦਾ ਗੁਰੁ ਤੇ ਚੇਲਾ ਸਬਦ ਵੀਚਾਰੀ ।
पुरखहुं पुरख उपजदा गुरु ते चेला सबद वीचारी ।

ਪਾਰਸ ਹੋਆ ਪਾਰਸਹੁਂ ਗੁਰੁ ਚੇਲਾ ਚੇਲਾ ਗੁਣਕਾਰੀ ।
पारस होआ पारसहुं गुरु चेला चेला गुणकारी ।

ਗੁਰਮੁਖਿ ਵੰਸੀ ਪਰਮ ਹੰਸ ਗੁਰਸਿਖ ਸਾਧ ਸੇ ਪਰਉਪਕਾਰੀ ।
गुरमुखि वंसी परम हंस गुरसिख साध से परउपकारी ।

ਗੁਰਭਾਈ ਗੁਰਭਾਈਆਂ ਸਾਕ ਸਚਾ ਗੁਰ ਵਾਕ ਜੁਹਾਰੀ ।
गुरभाई गुरभाईआं साक सचा गुर वाक जुहारी ।

ਪਰ ਤਨੁ ਪਰ ਧਨੁ ਪਰਹਰੇ ਪਰ ਨਿੰਦਾ ਹਉਮੈ ਪਰਹਾਰੀ ।
पर तनु पर धनु परहरे पर निंदा हउमै परहारी ।

ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਵਿਟਹੁਂ ਬਲਿਹਾਰੀ ।੧੮।
साधसंगति विटहुं बलिहारी ।१८।

ਪਉੜੀ ੧੯
पउड़ी १९

ਪਿਉ ਦਾਦਾ ਪੜਦਾਦਿਅਹੁਂ ਪੁਤ ਪੋਤਾ ਪੜਪੋਤਾ ਨਤਾ ।
पिउ दादा पड़दादिअहुं पुत पोता पड़पोता नता ।

ਮਾਂ ਦਾਦੀ ਪੜਦਾਦੀਅਹੁਂ ਫੁਫੀ ਭੈਣ ਧੀਅ ਸਣਖਤਾ ।
मां दादी पड़दादीअहुं फुफी भैण धीअ सणखता ।

ਨਾਨਾ ਨਾਨੀ ਆਖੀਐ ਪੜਨਾਨਾ ਪੜਨਾਨੀ ਪਤਾ ।
नाना नानी आखीऐ पड़नाना पड़नानी पता ।

ਤਾਇਆ ਚਾਚਾ ਜਾਣੀਐ ਤਾਈ ਚਾਚੀ ਮਾਇਆ ਮਤਾ ।
ताइआ चाचा जाणीऐ ताई चाची माइआ मता ।

ਮਾਮੇ ਤੈ ਮਾਮਾਣੀਆਂ ਮਾਸੀ ਮਾਸੜ ਦੈ ਰੰਗ ਰਤਾ ।
मामे तै मामाणीआं मासी मासड़ दै रंग रता ।

ਮਾਸੜ ਫੁਫੜ ਸਾਕ ਸਭ ਸਹੁਰਾ ਸਸ ਸਾਲੀ ਸਾਲਤਾ ।
मासड़ फुफड़ साक सभ सहुरा सस साली सालता ।

ਤਾਏਰ ਪਿਤੀਏਰ ਮੇਲੁ ਮਿਲਿ ਮਉਲੇਰ ਫੁਫੇਰ ਅਵਤਾ ।
ताएर पितीएर मेलु मिलि मउलेर फुफेर अवता ।

ਸਾਢੂ ਕੁੜਮੁ ਕੁਟੰਬ ਸਭ ਨਦੀ ਨਾਵ ਸੰਜੋਗ ਨਿਸਤਾ ।
साढू कुड़मु कुटंब सभ नदी नाव संजोग निसता ।

ਸਚਾ ਸਾਕ ਨ ਵਿਛੜੈ ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਗੁਰਭਾਈ ਭਤਾ ।
सचा साक न विछड़ै साधसंगति गुरभाई भता ।

ਭੋਗ ਭੁਗਤਿ ਵਿਚਿ ਜੋਗ ਜੁਗਤਾ ।੧੯।
भोग भुगति विचि जोग जुगता ।१९।

ਪਉੜੀ ੨੦
पउड़ी २०

ਪੀਉ ਦੇ ਨਾਂਹ ਪਿਆਰ ਤੁਲਿ ਨਾ ਫੁਫੀ ਨਾ ਪਿਤੀਏ ਤਾਏ ।
पीउ दे नांह पिआर तुलि ना फुफी ना पितीए ताए ।

ਮਾਊ ਹੇਤੁ ਨ ਪੁਜਨੀ ਹੇਤੁ ਨ ਮਾਮੇ ਮਾਸੀ ਜਾਏ ।
माऊ हेतु न पुजनी हेतु न मामे मासी जाए ।

ਅੰਬਾਂ ਸਧਰ ਨ ਉਤਰੈ ਆਣਿ ਅੰਬਾਕੜੀਆਂ ਜੇ ਖਾਏ ।
अंबां सधर न उतरै आणि अंबाकड़ीआं जे खाए ।

ਮੂਲੀ ਪਾਨ ਪਟੰਤਰਾ ਵਾਸੁ ਡਿਕਾਰੁ ਪਰਗਟੀਆਏ ।
मूली पान पटंतरा वासु डिकारु परगटीआए ।

ਸੂਰਜ ਚੰਦ ਨ ਪੁਜਨੀ ਦੀਵੇ ਲਖ ਤਾਰੇ ਚਮਕਾਏ ।
सूरज चंद न पुजनी दीवे लख तारे चमकाए ।

ਰੰਗ ਮਜੀਠ ਕੁਸੁੰਭ ਦਾ ਸਦਾ ਸਥੋਈ ਵੇਸੁ ਵਟਾਏ ।
रंग मजीठ कुसुंभ दा सदा सथोई वेसु वटाए ।

ਸਤਿਗੁਰੁ ਤੁਲਿ ਨ ਮਿਹਰਵਾਨ ਮਾਤ ਪਿਤਾ ਨ ਦੇਵ ਸਬਾਏ ।
सतिगुरु तुलि न मिहरवान मात पिता न देव सबाए ।

ਡਿਠੇ ਸਭੇ ਠੋਕਿ ਵਜਾਏ ।੨੦।
डिठे सभे ठोकि वजाए ।२०।

ਪਉੜੀ ੨੧
पउड़ी २१

ਮਾਪੇ ਹੇਤੁ ਨ ਪੁਜਨੀ ਸਤਿਗੁਰ ਹੇਤੁ ਸੁਚੇਤ ਸਹਾਈ ।
मापे हेतु न पुजनी सतिगुर हेतु सुचेत सहाई ।

ਸਾਹ ਵਿਸਾਹ ਨ ਪੁਜਨੀ ਸਤਿਗੁਰ ਸਾਹੁ ਅਥਾਹੁ ਸਮਾਈ ।
साह विसाह न पुजनी सतिगुर साहु अथाहु समाई ।

ਸਾਹਿਬ ਤੁਲਿ ਨ ਸਾਹਿਬੀ ਸਤਿਗੁਰ ਸਾਹਿਬ ਸਚਾ ਸਾਈਂ ।
साहिब तुलि न साहिबी सतिगुर साहिब सचा साईं ।

ਦਾਤੇ ਦਾਤਿ ਨ ਪੁਜਨੀ ਸਤਿਗੁਰ ਦਾਤਾ ਸਚੁ ਦ੍ਰਿੜਾਈ ।
दाते दाति न पुजनी सतिगुर दाता सचु द्रिड़ाई ।

ਵੈਦ ਨ ਪੁਜਨਿ ਵੈਦਗੀ ਸਤਿਗੁਰ ਹਉਮੈ ਰੋਗ ਮਿਟਾਈ ।
वैद न पुजनि वैदगी सतिगुर हउमै रोग मिटाई ।

ਦੇਵੀ ਦੇਵ ਨ ਸੇਵ ਤੁਲਿ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵ ਸਦਾ ਸੁਖਦਾਈ ।
देवी देव न सेव तुलि सतिगुर सेव सदा सुखदाई ।

ਸਾਇਰ ਰਤਨ ਨ ਪੁਜਨੀ ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਗੁਰਿ ਸਬਦੁ ਸੁਭਾਈ ।
साइर रतन न पुजनी साधसंगति गुरि सबदु सुभाई ।

ਅਕਥ ਕਥਾ ਵਡੀ ਵਡਿਆਈ ।੨੧।੩੯। ਉਣਤਾਲੀ ।
अकथ कथा वडी वडिआई ।२१।३९। उणताली ।


सूचकांक (1 - 41)
वार १ पृष्ठ: 1 - 1
वार २ पृष्ठ: 2 - 2
वार ३ पृष्ठ: 3 - 3
वार ४ पृष्ठ: 4 - 4
वार ५ पृष्ठ: 5 - 5
वार ६ पृष्ठ: 6 - 6
वार ७ पृष्ठ: 7 - 7
वार ८ पृष्ठ: 8 - 8
वार ९ पृष्ठ: 9 - 9
वार १० पृष्ठ: 10 - 10
वार ११ पृष्ठ: 11 - 11
वार १२ पृष्ठ: 12 - 12
वार १३ पृष्ठ: 13 - 13
वार १४ पृष्ठ: 14 - 14
वार १५ पृष्ठ: 15 - 15
वार १६ पृष्ठ: 16 - 16
वार १७ पृष्ठ: 17 - 17
वार १८ पृष्ठ: 18 - 18
वार १९ पृष्ठ: 19 - 19
वार २० पृष्ठ: 20 - 20
वार २१ पृष्ठ: 21 - 21
वार २२ पृष्ठ: 22 - 22
वार २३ पृष्ठ: 23 - 23
वार २४ पृष्ठ: 24 - 24
वार २५ पृष्ठ: 25 - 25
वार २६ पृष्ठ: 26 - 26
वार २७ पृष्ठ: 27 - 27
वार २८ पृष्ठ: 28 - 28
वार २९ पृष्ठ: 29 - 29
वार ३० पृष्ठ: 30 - 30
वार ३१ पृष्ठ: 31 - 31
वार ३२ पृष्ठ: 32 - 32
वार ३३ पृष्ठ: 33 - 33
वार ३४ पृष्ठ: 34 - 34
वार ३५ पृष्ठ: 35 - 35
वार ३६ पृष्ठ: 36 - 36
वार ३७ पृष्ठ: 37 - 37
वार ३८ पृष्ठ: 38 - 38
वार ३९ पृष्ठ: 39 - 39
वार ४० पृष्ठ: 40 - 40
वार ४१ पृष्ठ: 41 - 41
Flag Counter