Einn Oankar, frumorkan, varð að veruleika fyrir náð guðdómlegs kennara
Þessi einsleiti æðsti veruleiki (Guð) ) var fyrst skrifaður sem tölustafur eitt mulmantr – trúnaðarformúlan) og síðan var hann skrifaður sem Ura atkvæði Gurmukhi, frekar borið fram sem Oankar.
Þá var hann kallaður satinamu, sannleikurinn að nafni. Kartapurakh, skaparinn Drottinn, nirbhau, hinn óttalausi, og Nirvair, án áláts.
Kom síðan fram sem hinn tímalausi akal murati sem kallaður var ófæddur og sjálf-tilverandi.
Gert sér grein fyrir náð Guru, guðdómlegs leiðbeinanda, hefur straumur þessa frumsannleika (Guðs) stöðugt verið á hreyfingu frá upphafi og í gegnum aldirnar.
Hann er sannarlega sannleikurinn og mun halda áfram að vera sannleikurinn að eilífu.
Hinn sanni sérfræðingur hefur gert (fyrir mig) aðgang að þessum sannleika.
Sá sem sameinar eiginleika sína í Orðinu stofnar til sambands gúrú og lærisveins, sá lærisveinn sem helgar sig gúrúnum og gengur frá veraldleika stillir vitund sína í og við Drottin.
Gúrmúkarnir sáu ómerkjanlegan Drottin sem er ávöxtur gleðinnar
Þegar hann tók á sig form var þessi formlausi Drottinn kallaður hinn takmarkalausi Ekankar.
Ekankar varð Oankar en einn titringur hans breiddist út þegar sköpunin varð.
Þá voru sköpuð frumefnin fimm og fimm vinir (sannleikur, nægjusemi og samúð o.s.frv.) og fimm óvinir (fim illu tilhneigingar) skepnanna.
Maðurinn beitti ólæknandi kvillum fimm illra tilhneiginga og þriggja náttúrueiginleika og viðheldur dyggðugu orðspori sínu um að vera sadhú.
Fimm gúrúar sömdu hver á fætur öðrum þúsundir sálma, kylfu til lofs um Ekankar.
Nanak Dev, sem ber fimm stafa nafn, varð áberandi eins og Guð og var kallaður sérfræðingur.
Þessir sérfræðingur er hinn sanni sérfræðingur Nanak Dev sem skapaði sérfræðingur Angad úr eigin útlimum.
Frá Guru Angad, Guru Amar Das, sem náði ódauðlegri stöðu Guru og frá honum að fá nektarnafn Drottins, var Guru Ram Das elskaður af fólkinu.
Frá Guru Ram Das, eins og skuggi hans kom Guru Arjan Dev
Fyrstu fimm gúrúarnir héldu í hendur fólksins og sjötti gúrúinn Hargobind er óviðjafnanlegur guðgúrú.
Hann er konungur andlegs eðlis jafnt sem tímabundinnar og er í raun óafturkallanlegur keisari allra konunga.
Með því að tileinka sér hina óbærilegu þekkingu fyrri bollanna fimm (Gurus) í innri kjarna hugar síns er hann glaður og vitur milligöngumaður mannkyns.
Þrátt fyrir þessar sex heimspeki sem dreift er um hefur hann náð æðsta veruleikanum þegar hann hefur náð turiyä (hæsta stigi hugleiðslu).
Hann hefur tengt allar heimspekinirnar sex og sértrúarsöfnuðir þeirra í samhengi einnar heimspeki.
Hann hefur hrært kjarna lífs hátíðlegra ásatrúarmanna, fylgjenda sannleikans, ánægðra manna, siddhs og naths (jóga) og (svokallaða) holdgunar Guðs.
Allir Rudrarnir ellefu eru eftir í sjónum en þeir (kafarar) sem leita lífsins í dauðanum fá hina ómetanlegu gimsteina.
Allir stjörnumerkin tólf syngja sólina, sextán tunglstig og fjölmörg stjörnumerki hafa veitt honum fallega sveiflu.
Þessi sérfræðingur er alvitur en samt býr hann yfir barnslegu sakleysi.
Guru Hargobind er Drottinn í formi Guru. Fyrr lærisveinn er hann nú a. Guru þ.e. fyrr Gurus og Guru Hargobind eru eins.
Fyrst tók hinn formlausi Drottinn á sig mynd Ekarikarsins og síðar skapaði hann öll form (þ.e. alheiminn).
Í formi Oatikär (Guru) leita straumar lífsins í skjól.
Lacs af ám renna í höf og öll sjö höf renna saman í höfunum.
Í katli óska eldsins eru skepnur úr hafsjóum krókóttar í teini að verða steiktar.
Allar þessar brennandi verur öðlast frið með einum dropa af sandala-gleði gúrúsins.
Og laces af slíkum sandölum hafa orðið til úr þvotti á lótusfótum Guru.
Eftir skipun hins yfirskilvitlega, frumfullkomna Guðs, tjaldhiminn
Og konunglegu regnhlífinni er haldið yfir höfuð sérfræðingur Hargobind.
Þegar tunglið nær hús sólarinnar þá (samkvæmt stjörnuspeki) brýst út margir óvinir og andstæður.
Og ef sól fer inn í hús tunglsins gleymist fjandskapurinn og ástin kemur fram.
Gurmukh, sem hefur staðfest sjálfsmynd sína með æðsta ljósinu, metur alltaf þennan loga í hjarta sínu.
Með því að skilja leyndardóm heimsins, rækta gildi og þekkingu Shastras, dregur hann í sig bikar kærleikans á söfnuðinum (heilagi söfnuðinum).
Þar sem árstíðirnar sex eru af völdum einni sólar eru allar heimspekinirnar sex á sama hátt afleiðing af samþættri þekkingu hins eina gúrú (Drottins).
Þar sem átta málmar blandast saman til að búa til eina málmblöndu, á svipaðan hátt mæta gúrúunum, reynast allir vamas og sértrúarsöfnuðir fylgja vegi gúrúsins.
Níu útlimir mynda níu aðskilin hús, en aðeins tíunda hlið kyrrðar leiðir lengra til frelsunar.
Með því að skilja tómið (Sany), verður Jiv óendanlegur eins og tölurnar núll og andstæðingur og nýtur ómögulegs vatnsfalls kærleika hans.
Þá fer þessi jiv út fyrir tuttugu, tuttugu og einn, milljónir eða crores, óteljandi, sorglegt yugs, tretas yugs þ.e. Jiv losnar úr tímahringnum.
Þegar innihaldsefnin fjögur í betel verða falleg og einsleit, á sama hátt umbreytir þessi góðviljaði sérfræðingur dýr og drauga í guði.
Hvernig er hægt að útvega þetta land heilagleikans með peningum og auði.
Samskipti flokkanna fjögurra (múslima), fjögurra vama (hindúa) og heimspekiskólanna sex eru núverandi í heiminum.
Í öllum verslunum fjórtán heima, er þessi mikli bankastjóri (Drottinn Guð) að stunda viðskipti í formi Siva og Sakti, allsherjar alheimslögmálsins.
Hinn sanni varningur er fáanlegur í búð gúrúsins, hinum heilaga söfnuði, þar sem lofgjörð og dýrð Drottins er sungin.
Þekking, hugleiðing, minning, kærleiksrík hollustu og ótti Drottins eru alltaf sett fram og rædd þar.
Gurmúkhar, sem eru staðfastir í að muna nafn Drottins, þvott og kærleika, gera þar kaup á gimsteinum (dyggðum).
Hinn sanni sérfræðingur er velviljaður og í dvalarstað sínum sannleikans býr hinn formlausi Drottinn.
Með því að æfa alla fjórtán hæfileikana hafa gúrmúkharnir greint ást til sannleikans sem ávöxt allra yndisauka.
Allt er fyrir neðan sannleikann, en fyrir gúrmúka er sannleikur hegðun æðri sannleikanum.
Þar sem ilmurinn af sandal gerir allan gróður ilmandi, kemst allur heimurinn yfir í gegnum kenningar gúrúsins.
Með því að drekka nektar kennslu Guru, verður Jiv vakandi og vakandi.
Þjónar, fíkill jafnt sem tannlæknar, mega vera í nágrenninu, en ráðherra
Hver veit með hliðsjón af réttinum tekur aldrei ráðum þeirra.
Hinn fáfróða sem reynir að vera snjall eða láti í té sinnuleysi er rekinn af ráðherra úr rétti.
Með því að tala og skrifa eins og þessi ráðherra hafa tryggir dyggir lærisveinar verið skapaðir af sérfræðingur.
Þeir fíklar, sem hafa ekki fengið innsýn í Drottin í gegnum speki gúrúsins, umgangast aldrei teettotalers (hina heilögu).
Fíklarnir kannast við fíkla, sömuleiðis mæta týndufólki títtólum.
Ástúð milli konungs og ráðherra hans er eins og að sami lífsstraumurinn hreyfist í tveimur líkama.
Þetta samband er líka eins og samband sverðsins í slíðrinu; þessir tveir geta verið aðskildir, samt eru þeir eitt (þ.e. sverð í slíðri er enn kallað sverð eingöngu).
Sömuleiðis er samband gurmúka við Guru; þær eru lagðar inn í hvort annað eins og safinn og sykurreyrinn.
Þjónar, fíkill (af Drottins nafni) sem og teettotalers skortir Mitn komu í návist Drottins konungs.
Viðstaddir eru merktir viðstaddir og fjarverandi úrskurðaðir fjarverandi.
Hinn greindi konungur (Guð) valdi nokkra til að vera hirðmenn hans.
Hann, snjall maður, gladdi bæði snjalla og áhugalausa og kom þeim í verk.
Nú voru hinir svokölluðu teetotallers (trúarlegir einstaklingar) ráðnir til að bera fram drykki (nam) fyrir fíklana.
Hinn síðarnefndi varð hress í nafni Drottins og náði ró
En hinir svokölluðu trúarlegu einstaklingar (tennatalsmenn sem þjónuðu mönnum til annarra) héldu áfram að taka þátt í svokallaðri bæn og helgisiðadýrkun.
Þeir undir harðstjórn trúarbóka sinna, Veda og Katebas, héldu uppteknum hætti í hrokafullum rökræðum og umræðum.
Sérhver sjaldgæfur gurmúkh öðlast ávöxt ánægjunnar (af því að drekka drykkinn af nafni Drottins).
Keisarinn (Drottinn) sem situr í glugga (heilagur söfnuður) gefur fólkinu áheyrn í skipuðum hirslum.
Inni safnast forréttindafólkið saman en úti safnast almenningur saman.
Keisarinn (Drottinn) setur sjálfur bikarinn (kærleikann) og gerir ráðstafanir til að þjóna hinum útvöldu inni.
Með því að hafa í huga tvo flokka líklegra fíkla og títtótalanda (svokallaðra trúarfólks) útdeilir hann sjálfur kærleiksvíni til þeirra.
Sá sem tekur þátt í helgisiði drekkur hvorki sjálfur vín kærleikans né leyfir öðrum að drekka.
Að verða ánægður, að Drottinn heldur áfram að gefa bikar náðar sinnar þeim sjaldgæfu og iðrast aldrei.
Engan er um að kenna, lygin sjálfur lætur verurnar fremja glæp og sjálfur fyrirgefur syndir þeirra í hukam, guðdómlegum vilja.
Enginn annar skilur leyndardóminn um ánægju kærleika hans; aðeins hann sjálfur þekkir eða þann sem hann lætur þekkja.
Sérhver sjaldgæfur gurmukh sér innsýn í þennan ómerkjanlega Drottin.
Án kærleika (Drottins) lýsa hindúar og múslimskir fræðimenn Vedas og Katebas í sömu röð.
Múslimar eru menn Allah og hindúar elska Hari (Visnu), æðsta guðinn. Múslimar hafa trú á Kalima, hinni heilögu formúlu múslima, sunnat,
Og umskurn, og hindúum líður vel með flöguna, sandalapastamerkið og hinn helga þráð, janett
Pílagrímsferðamiðstöð múslima er Mekka og hindúa Banaras staðsett á bakka Ganges.
Hinir fyrrnefndu taka að sér rozas, föstu og namaz, bæn, en hinir síðarnefndu finna fyrir alsælu (í tilbeiðslu sinni og föstu).
Þeir hafa hver um sig fjórar sértrúarsöfnuðir eða stéttir. Hindúar hafa sínar sex heimspeki sem þeir boða á hverju heimili.
Múslimar hafa hefðir Murids og Pirs
Þar sem hindúar elska til tíu holdgunar (af Guði), hafa múslimar sinn eina Khuda, Allah.
Þeir hafa báðir til einskis skapað mikla spennu.
Sérstakir aðdáendur sem safnast hafa saman á söfnuðinum (heilagur söfnuður), í gegnum bikar kærleikans, hafa séð hið ómerkjanlega (Drottinn).
Þeir brjóta takmarkanir á perlum (múslimsk rósakrans) og fyrir þá skiptir fjöldi perlna sem hundrað eða hundrað og átta ekki máli.
Þeir sameina Meru (síðasta perla hindúa rósakrans) og Imam (síðasta perla múslima rósar) og gera engan greinarmun á Ram og Rahim (sem nöfn Drottins).
Með því að sameinast verða þeir einn líkami og líta á þennan heim sem leikinn af aflöngum teningum.
Þeir fara yfir hið blekkingafyrirbæri athafna Siva og Sakti hans, þeir svelgja bikar kærleikans og koma á stöðugleika í sínu eigin sjálfi.
Fara út fyrir hina þrjá eiginleika náttúrunnar, rajas, tamas og sattv, ná þeir fjórða stigi æðsta jafnvægis.
Guru, Gobind og Khuda og Pir eru allir eitt, og Sikhs í Guru halda og þekkja innri sannleika Pir og Murid. þ.e. andlegi leiðtoginn og fylgjendur lærisveinninn.
Upplýstir af hinu sanna orði og sameina vitund sína í Orðið gleypa þeir eigin sannleika inn í æðsta sannleikann.
Þeir elska aðeins hinn sanna keisara (Drottinn) og sannleikann.
Hinn sanni sérfræðingur er hinn yfirskilviti fullkomni Brahm og býr í hinum heilaga söfnuði.
Með því að gleypa meðvitundina í Orðinu er hann dáður, og þykja vænt um ást, tryggð og lotningu hans, blómstrar hann sjálfkrafa í hjartanu.
Hann deyr aldrei né verður sorgmæddur. Hann heldur alltaf áfram að gefa og góðæri hans eru aldrei uppurin.
Fólk segir að gúrúinn sé látinn en heilagur söfnuður tekur brosandi á móti honum sem óslítandi.
Guru (Hargobind) er sjötta kynslóð gúrúa en hver getur sagt frá kynslóðum Sikhanna.
Hugtökin um hið sanna nafn, sanna innsýn og hið sanna aðsetur fá sína skýringu aðeins í hinum heilaga söfnuði.
Bikar kærleikans er sokkinn í hinum heilaga söfnuði og þar berst aðeins snerting heimspekingsteinsins (Drottins), kærleiksríkur til trúrækinna.
Í hinum heilaga söfnuði tekur sá formlausi á sig mynd og þar aðeins hið ófædda, tímalausa
Veran er lofuð. Sannleikurinn ríkir bara þar og þar eru allir prófaðir á sannleikssteini.
Æðsti veruleikinn, sem tók á sig form Oankar, skapaði eiginleikana þrjá (efnis) og frumefnin fimm.
Hann skapaði Brahma, Visnu og Mahes'a og stundaði íþróttir tíu holdgervinga.
Með því að framleiða sex árstíðir, tólf mánuði og sjö daga skapaði hann allan heiminn.
Hann skrifaði fæðingar- og dauðaritin og sagði Veda, Shastras og Puranas.
Um upphaf og lok hins heilaga safnaðar sagði hann hvorki dagsetningu, dag né mánuð.
Heilagur söfnuður er bústaður sannleikans þar sem hinn formlausi býr í formi orðs.
Með því að búa til ávexti úr tré og tré úr ávöxtum, þ.e. að gera Guru að lærisveinum og síðan af lærisveinum Guru, hefur Drottinn lagt niður leyndardóminn um hið fullkomna ómerkjanlega form hans.
Sérfræðingarnir sjálfir hneigðu sig fyrir frumdrottni og létu aðra líka beygja sig fyrir honum.
Hinn sanni sérfræðingur er hinn frumlegi Drottinn sem gegnir þessari sköpun eins og þráður í rósakransanum.
Guru sjálfur er undrið sem er eitt með æðsta undrinu.
Brahma gaf fjórar Veda og skapaði fjögur vamas og fjögur stig lífsins (brahmchary, grihasth, vanaprasth og sannyas).
Hann skapaði heimspekinirnar sex, textana þeirra sex. kenningar og samsvarandi sértrúarsöfnuði þeirra.
Hann dreifði öllum heiminum í fjögur horn, sjö heimsálfur, níu deildir og tíu áttir.
Vatn, jörð, skógar, fjöll, pílagrímamiðstöðvar og dvalarstaðir guða urðu til.
Hann skapaði hefðirnar um upplestur, ásatrúaraga, sjálfshald, brennifórnir, helgisiði, tilbeiðslu, kærleika o.s.frv.
Enginn hefur borið kennsl á hinn formlausa Drottin, því aðeins heilagur söfnuður útskýrir um Drottin en enginn fer þangað til að spyrja um hann.
Fólk talar og heyrir um hann aðeins á grundvelli villutrúar (enginn hreyfir sig á leið reynslunnar).
Í tíu holdgervingum sínum olli Visnu því að andstæðir stríðsmenn berjast hver við annan.
Hann skapaði tvær fylkingar guða og djöfla og úr þeim hjálpaði hann guðunum að sigra og olli ósigri djöfla.
Hann skapaði holdgervingar í formi Fiska, Skjaldbaka, Varah (Gölt), Narsingh (Mann-ljón), Vaman (Dvergur) og Búdda.
Nöfn Pars'u Ram, Ram, Krsna, Kalki eru einnig talin með holdgun hans.
Með villandi og ærslafullum persónum sínum jókst þeir á ranghugmyndir, svik og hrollvekjur.
Ekkert var gert til að fá innsýn í óttalausan, formlausan, yfirgengilegan, fullkominn Brahm. Ksatriyas var útrýmt
Og Ramayan og Mahabharat epíkin voru samin til að þóknast fólkinu.
Löngun og reiði voru ekki afmáð, né græðgi, ástúð og sjálfsmynd voru þurrkuð út.
Án hins heilaga safnaðar var mannfæðingin týnd til einskis.
Frá einum urðu ellefu Rudrs (Sivas). Jafnvel þar sem hann var heimilismaður var hann kallaður einsetumaður.
Hann elskaði hátíðarmenn, fylgjendur sannleikans, ánægðir, Siddhs (hinir sannaða) og naths, stjórnendur skynfæranna.
Sannyasis tók upp tíu nöfn og jógarnir gáfu einnig út tólf sértrúarflokka sína.
Kynnt var Riddhi, siddhis (kraftaverk), fjársjóðir, rasciree (efnaelixir), tantra, þula og galdrar.
Sivaratri var fagnað sem tívolí og það jók umræður og beitingu kraftaverkakrafta.
Bollar af hampi, ópíum og víni voru neytt og notið.
Settar voru reglur um blásturshljóðfæri, eins og singe - og konuna.
Frum Drottni var heilsað og kallaður með hrópum Alakh (hins ómerkjanlega) en enginn hafði skynjað Alakh.
Án heilags safnaðar voru allir blekktir af blekkingum.
Hinn formlausi hefur tekið á sig form sem hinn sanni sérfræðingur (Nanak Dev) sem er eilífur sérfræðingur sérfræðinnar.
Hann er þekktur sem pir of pirs (múslimskir spiritualists) og sá meistari meistaranna er búsettur í hinum heilaga söfnuði.
Hann boðaði gurmukh panth, leið Gurmukhs, og Sikhs í Guru halda áfram að vera aðskilinn jafnvel í Maya.
Þeir sem koma fram fyrir Guru eru þekktir sem panches (hinir framúrskarandi) og orðspor slíkra panches er verndað af Drottni.
Að hitta Gurmúkhana fá slíkar gjafir samþykktar og fara hamingjusamlega í hinum heilaga söfnuði, bústað sannleikans.
Orð gúrúsins er innsýn í gúrúinn og að koma sér fyrir í eigin sjálfu, aga kærleiksríkrar hollustu er gætt.
Þessi fræðigrein felst í ljúfu tali, auðmjúkri hegðun, heiðarlegri vinnu, gestrisni og því að vera ósammála vonum og vonbrigðum.
Að lifa í jafnvægi og afskiptaleysi er sönn afsal í Kaliyug, myrkri öld.
Með því að hitta aðeins heilaga söfnuðinn losnar maður úr hringrás flutningsins
Kona elskar mann og karl elskar líka konuna sína (konu).
Með sameiningu eiginmanns og eiginkonu, í þessum heimi, fæðast synir, verðugir og óverðugir.
Þeir sem eru uppteknir af Drottni Guði, karlkyns allra karlkyns, eru sjaldgæfir hreinir.
Frá frumdrottni er karlmaðurinn (sköpunarreglan) framleidd á sama hátt og með íhugun, á Orðinu, er hinn sanni lærisveinn gúrúsins skapaður.
Heimspekingasteinn framleiðir annan heimspekingastein þ.e. frá Guru kemur fram lærisveinn og sami lærisveinn verður að lokum dyggðugur Guru.
Gúrmúkarnir tilheyra ætterni ofursvananna þ.e. þeir eru helgustu. Sikhar frá Guru eru velviljaðir eins og sadhus.
Lærisveinn gúrúsins heldur bróðurlegu sambandi við lærisveinana og þeir heilsa hver öðrum með orði gúrúsins.
Þeir hafa afsalað sér líkama annarra, auðæfum annarra, rógburði og sjálfsmynd.
Ég er fórn fyrir slíkan heilagan söfnuð (sem leiðir til slíkrar umbreytingar).
Frá föður, afa, langafi fæðist sonur, barnabarn, langömmusonur í sömu röð og frá langömmusyni fæðist einfaldlega ættingi (natte, sem hefur ekkert sérstakt tengslanafn).
Samband móður, ömmu, langömmu, föðursystur, systur, dóttur og tengdadóttur er einnig virt.
Móðurafi og móðir og langafi og móðir móður eru einnig þekkt.
Eldri bróðir föður (Taiya) yngri bróðir (chachc7a, eiginkonur þeirra (tayi, chachi) o.fl. eru einnig uppteknar af orðræðumálum (maya).
Mama, mann- (móðurbróðir og kona hans), mastur; masa; (móðursystir og eiginmaður hennar), líta öll út í sínum litum.
Masar, phuphet (eiginmaður móðursystur og eiginmaður föðursystur), tengdafaðir, tengdamóðir, mágkona (sali) og mágur (sala) eru einnig nánir.
Samskipti Chacha-tengda og tengdamömmu og tengdamömmu eru þekkt sem óþægileg samskipti.
Samband eiginmanns mágkonu (Sandhi) og tengdaföður dóttur þinnar eða sonar (Kuram) er augnablik og falsað eins og farþegar báts sem sitja í hóp.
Hið sanna samband er við þá bræður sem hittast í hinum heilaga söfnuði. Þeir skilja aldrei að.
Í gegnum heilaga söfnuðinn læra gúrmúkharnir tækni afsagnar innan um ánægju.
Ást föðursystur eða frændsystkina er ekki jöfn ást föðurins.
Móðurást getur ekki jafnast á við ást barna móðurbróður og móðursystur.
Með því að borða mangóblóm er löngunin til að borða mangó ekki uppfyllt.
Lyktin af radishlaufum og beteli er mismunandi og greinist með lykt og gosi.
Lacs af lýstum lömpum og stjörnum geta ekki keppt við sólina og tunglið.
Litur brjálæðingsins er stöðugur og liturinn á safflower breytist mjög fljótt.
Hvorki móðir og faðir né allir guðirnir geta verið eins náðugir og hinn sanni sérfræðingur.
Öll þessi tengsl hafa verið rækilega prófuð.
Ást til foreldra getur ekki jafnast á við ást hins sanna sérfræðings, sem veitir meðvitundina.
Traust á bankamönnum getur ekki jafnast á við að treysta á hinn sanna sérfræðingur sem hefur takmarkalausa getu.
Af engum er drottnunarvald jafnt og drottnunarvald hins sanna sérfræðingur. Sá sanni sérfræðingur er hinn raunverulegi meistari.
Góðgerðarmálin sem aðrir veita geta ekki verið jöfn góðgerðarsamtökunum sem hinn sanni sérfræðingur veitir vegna þess að hinn sanni gúrú veitir staðfastleika í sannleikanum.
Meðferð læknanna getur ekki náð meðhöndlun hins sanna læknis vegna þess að hinn sanni sérfræðingur læknar sjúkdóminn af sjálfhverfu.
Tilbeiðsla á guðum og gyðjum er heldur ekki jöfn stöðugri nautnadýrkun hins sanna Guru.
Jafnvel skartgripum hafsins er ekki hægt að leggja að jöfnu við heilagan söfnuð vegna þess að hinn heilagi söfnuður er skreyttur orði Guru.
Ósegjanleg er sagan o, glæsileika hins sanna Guru; dýrð hans er mikil.