Einn Oankar, frumorkan, varð að veruleika fyrir náð guðdómlegs kennara
Frá hegðun sinni í heiminum eru gúrú-stillir, gurmúkhs og hugastillir manmukhs þekktir sadhus og óguðlegir í sömu röð.
Af þessu tvennu eru múnglarnir - greinilega sadhu en innbyrðis þjófar - alltaf í hviku ástandi og, þjást af sjálfinu sínu, fara þeir afvega.
Slíkir tvísýnir þjófar, baktalarar og svindlarar eru fölir í andliti vegna ráðaleysis þeirra í báðum heimum.
Þeir eru hvorki hér né þar og, hlaðnir ranghugmyndum, halda áfram að kafna á milli og kafna.
Hvort sem er múslimi eða hindúi, þá er manmukh meðal gurmúkhanna hið algjöra myrkur.
Höfuð hans er alltaf hlaðið komum og ferðum í gegnum flutning sálar hans.
Í kjölfar samkomu karlkyns og kvenkyns fæddust bæði (hindúa og múslimar); en báðir hófu aðskildar leiðir (sértrúarsöfnuðir).
Hindúar muna eftir Ram-Ram og múslimar nefndu hann Khuda.
Hindúar stunda tilbeiðslu sína andspænis austur og múslimar beygja sig í átt að vestri.
Hindúar dýrka Ganges og Banaras, en múslimar fagna Mekka.
Þeir hafa fjóra ritningarstaði hver - fjórar Veda og fjórar Katebas. Hindúar bjuggu til fjórar varnas (kastur) og múslimar söfnuðirnir fjórir (Hanifis, Safis, Malikis og Hambalis).
En í rauninni er sama loftið, vatnið og eldurinn í þeim öllum.
Fullkominn skjól fyrir báða er sá sami; aðeins þeir hafa gefið henni mismunandi nöfn.
Tvíhliða þ.e. ójöfn moll færist hönd í hönd í samkomunni (vegna þess að engum líkar það).
Á sama hátt færist tvítalandi eins og vændiskona sem er upptekin á heimilum annarra hús úr húsi.
Í fyrstu lítur hún falleg út og karlmenn eru ánægðir að sjá andlit hennar
En síðar kemur í ljós að hún er hræðileg vegna þess að einhleypa andlit hennar hefur tvær myndir.
Jafnvel hreinsaður með ösku verður svona tvíhliða spegill aftur skítugur.
Yama, Dharma dharma er einn; hann samþykkir dharma en verður ekki ánægður með ranghugmyndir illskunnar.
Sanngjarnir gurmúkar ná að lokum sannleikanum.
Með því að binda þræðina vefur vefari risastórt undið og ívafi með einu garni.
Ekki er hægt að selja klæðskera sem rífur og spillir dúk og rifinn dúk.
Tvíblaða slípuð skærin hans skera klútinn.
Á hinn bóginn eru nálarsaumarnir hans og aðskildu stykkin þannig sameinuð aftur.
Sá Drottinn er einn en mismunandi leiðir hafa verið skapaðar af hindúum og múslimum.
Leið Sikhismans er báðum betri vegna þess að hún samþykkir náin tengsl milli Guru og Sikh.
Hinir tvísýnu eru alltaf ráðvilltir og þjást því.
Snúningshjólið með átta borðum færist á milli tveggja uppréttra staða.
Báðir endar áss þess eru þrýstir í götin í miðjum tveimur stöngum og á krafti hálsins er hjólinu snúið ótal sinnum.
Báðar hliðarnar eru festar með festingarsnúru og strengbelti umlykur hjólið og snælduna.
Tvö leðurstykki halda snældunni sem stúlkurnar snúast um sitjandi í hópum.
Stundum hættu þeir skyndilega að snúast og fóru þegar fuglar fljúga frá trénu (hinn tvísýna maður er líka eins og þessar stelpur eða fuglar og skiptir skyndilega um skoðun).
Okra litur, sem er tímabundinn, gefur ekki félagsskap upp til hins síðasta þ.e. hann dofnar eftir einhvern tíma.
Tvíhyggjumaðurinn er (einnig) eins og hreyfður skuggi sem festist ekki á einum stað
Hún yfirgefur bæði fjölskyldur föður og tengdaföður og kærir sig ekki um hógværð og vill ekki skola burt siðlaust orðspor sitt.
Að yfirgefa eiginmann sinn, ef hún nýtur félagsskapar ástvinar sinnar, hvernig getur hún, sem hreyfist í mismunandi girndaráttir, verið hamingjusöm?
Engin ráð ríkja yfir henni og hún er fyrirlitin á öllum samkomum sorgar og gleði.
Hún grætur af iðrun vegna þess að hún er smánuð við allar dyr.
Fyrir syndir sínar er hún handtekin og refsað af dómstólnum þar sem hún missir hvern einasta hluta heiðurs sem hún átti.
Hún er ömurleg því nú er hún hvorki dáin né lifandi; hún leitar enn að öðru húsi til að eyðileggja vegna þess að henni líkar ekki að búa á sínu eigin heimili.
Á sama hátt vefur efi eða tvískinnungur fyrir það skraut löstanna.
Að búa í öðrum löndum færir iðrun og tekur burt hamingjuna;
Daglega rífast landherrar, tútna og kúga.
Eiginmaður tveggja kvenna og eiginkona tveggja eiginmanna eiga að farast;
Jarðvinnsla undir skipunum tveggja herra sem eru gagnkvæmir andstæðingar myndi fara í eyði.
Þar sem þjáning og kvíði búa dag og nótt, þ.e. allan tímann, eyðist húsið og hverfiskonurnar hlæja hæðnislega.
Ef maður festir höfuðið í tveimur holum getur maður hvorki haldið sig né hlaupið í burtu.
Sömuleiðis er tilfinningin fyrir tvíhyggju sýndarsnákabit.
Hinn vondi og óhamingjusamur er svikarinn sem er eins og tvíhöfða snákur sem er líka óæskilegt.
Snákur er versta tegundin og út af því er tvíhöfða snákurinn slæm og vond afbrigði.
Húsbóndi hennar er enn óþekktur og á þessari prinsipplausu veru virkar engin mantra.
Hver sem það bítur verður holdsveikur. Andlit hans er vanskapað og hann deyr úr ótta þess.
Manmukh, hugsjónamaður tekur ekki við ráðum gurmúka og skapar deilur hér og þar.
Ræða hans er eitruð og í huga hans eru dýrmætar áætlanir og afbrýðisemi.
Eitruð venja hans gengur ekki þótt höfuð hans sé mulið.
Vændiskona sem á marga elskendur yfirgefur eiginmann sinn og verður því ósótt meistaralaus.
Ef hún fæðir son ber hann ekkert móður- eða föðurnafn með vísbendingu
Hún er skreytt og skrautlegt helvíti sem blekkir fólk með því að elska augljósan þokka og náð.
Eins og pípa veiðimannsins dregur dádýr að sér, eins dregur söngur vændiskonunnar menn til tortímingar.
Hér í þessum heimi deyr hún illum dauða og fær hér eftir enga inngöngu í hirð Guðs.
Svipuð og hún, sem heldur sig ekki við eina manneskju, er tvítalarinn á lævísan hátt á eftir tveimur trúarmeisturum alltaf óhamingjusamur og eins og fölsuð rúpía er afhjúpuð við afgreiðsluborðið.
Eyðilagði sjálfan sig hann eyðileggur aðra.
Því að kráka ráfaði úr skógi til skógar er engin verðleiki þó hún telji sig mjög snjöll.
Hundur með leðjubletti á rassinum er um leið viðurkenndur sem gæludýr leirkerasmiðs.
Óverðugir synir segja alls staðar frá afrekum forfeðra (en gera ekkert sjálfir).
Leiðtogi sem fer að sofa á krossgötum fær félaga sína ræna (frábæri).
Árstíðabundin rigning og hagl eyðileggja vel rótaða uppskeru.
Hinn þjáða tvítalandi líkist þrjóskum hlátri uxa (sem fær alltaf písk).
Á endanum er slíkur uxi brennimerktur og yfirgefinn á auðnum stöðum.
Vondi tvítalarinn er kopar sem lítur út eins og brons.
Svo virðist sem bronsið lítur björt út en jafnvel viðvarandi þvottur getur ekki hreinsað innri svartann.
Töng járnsmiðs er tvöföld en í vondum félagsskap (við járnsmiðinn) eyðileggur hún sig.
Það fer í heita ofninn og í næsta augnablik er það sett í kalt vatn.
Ristilhúðin gefur fallegt, brött útlit en að innan er það eitur.
Það er ekki hægt að þola biturt bragð þess; það myndar blöðrur í tungunni og veldur því að tárin leka.
Enginn krans er útbúinn af oleanderknappum (af því að þeir eru lausir við ilm).
Vondi manneskjan sem er tvíræð er alltaf óhamingjusöm og er ónýt eins og strútur.
Strútur getur hvorki flogið né hægt að hlaða hann, en hann strýkur prýðilega.
Fíllinn hefur eitt sett af tönnum til að sýna og annað til að borða.
Geitur eru með fjóra spena, tvo á hálsi og tveir festir við júgur.
Þeir síðarnefndu innihalda mjólk, þeir fyrri blekkja þá sem búast við mjólk frá þeim.
Páfuglar hafa fjögur augu sem þeir sjá í gegnum en aðrir vita ekkert um þau.
Þannig að það að beina athyglinni að tveimur herrum (trúarbrögðum) leiðir til hörmulegra mistaka.
Tvíhliða tromma með reipi allt í kring er slegin frá báðum hliðum.
Músíkalskir taktar eru spilaðir á rebeck en aftur og aftur er tapparnir snúnir.
Cymbala sem verið er að para saman lemja hver annan og mölva höfuð þeirra og líkama.
Flautan þegar hún er tóm innanfrá hljómar örugglega en þegar einhver annar hlutur fer inn í hana (þ.e. þegar tvíleiki kemur inn í hana) er járnstöng ýtt í hana til að hreinsa hana (það er komið í vandræði).
Gullna kerið er gert við en brotinn drullukönnu myndast ekki aftur.
Upptekinn af tvíeðli rotnar einstaklingurinn og er sviðinn að eilífu.
Ill og tvísýn manneskja þjáist eins og kraninn sem stendur á öðrum fæti.
Það stendur í Ganges og kyrkir skepnur til að borða þær og syndir þess eru aldrei þvegnar út.
Colocynth má synda nakinn og baða sig í hverri pílagrímamiðstöðinni á eftir annarri,
En virkni þess er svo skakkt að eitrið í hjarta þess fer aldrei.
Að slá gat á snák drepur hann ekki, því hann er enn (öruggur) í undirheiminum.
Fíllinn sem kemur upp úr vatni eftir bað blæs aftur ryki um útlimi hans.
Tvíhyggjutilfinningin er alls ekki góð tilfinning.
Hugur hinna tvíhliða er eins og ónýt súrmjólk.
Þegar það drekkur það fyrst bragðast það sætt en síðan er bragðið beiskt og það gerir líkamann sjúkan.
Tvímælandi er þessi svarta býfluga sem er vinur blómanna en eins og fífl gerir ráð fyrir að þau séu varanleg heimili hennar.
Grænt en innbyrðis halló sesamfræ og oleanderbrumurinn hafa hvorki sanna fegurð og lit né heldur nokkur skynsamur maður að þau séu til nokkurs gagns.
Ef reyr vex upp að lengd hundrað handa, er hann enn holur að innan og gefur frá sér hávaðasöm hljóð.
Þrátt fyrir samsetningu þeirra með sandalviði verða bambus ekki ilmandi og eyðileggja sig með gagnkvæmum núningi.
Slík manneskja við dyr Yama, guðs dauðans, ber mörg högg af stöng sinni.
Tvímælarinn heilsar bundinn af áráttu sinni, en samt er stelling hans mislíkuð.
Dhitighalt, tæki til að draga vatn úr gryfju eða brunni sem samanstendur af tréstöng, hneigist aðeins þegar steinn (sem mótvægi) er bundinn við hann.
Aftur á móti dregur leðurpoki út úr brunninum þegar hann er aðeins bundinn.
Að vinna undir einhverri nauðgun er hvorki verðleiki né velvild.
Boginn sem endaði tveir með ör á, beygir sig þegar í hann er dregið, en strax við losun slær örin sem sleppt er í höfuð einhvers.
Að sama skapi hneigir veiðimaðurinn sig þegar hann sér dádýr og drepur hann á sviksamlegan hátt með örinni sinni.
Glæpamaðurinn heldur því áfram að fremja glæpi.
Tvíhöfða örin með oddinn á höfðinu og fjaðrirnar við skottið beygist ekki.
Tvíhliða spjót hneigir sig heldur aldrei og í stríðinu verður tekið hrokafullt eftir sér.
Fallbyssa úr átta málmum beygir hvorki né springur heldur rífur virkið.
Tvíeggjað sverð úr stáli brotnar ekki og drepur með báðum brúnum.
Lykjan sem umlykur hneigir sig ekki heldur lokar marga hestamenn.
Járnstöng sem er hörð beygist ekki en kjötbitar sem strengdir eru á hana eru steiktir.
Sömuleiðis sker „bein sagin“ trén.
The akk, eitruð planta af sandi svæði og þyrni- epli þó með greinar lækkuð, samt ekki kasta vafa þeirra.
Blendingsplönturnar virðast blómstraðar en þær eru með eitruð blóm og ávexti sem gera þær illa metnar.
Að drekka akk-mjólk, maður deyr. Hvernig var hægt að kalla slíka seyti mjólk?
Úr hlutum þeirra sprungu bómullarlíkir bútar út og fljúga um.
Akkhoppar eru líka flekkir; þeim líkar líka við tvísýnu, eru hvergi í skjóli.
Maður verður brjálaður að borða thornapple og fólk sér hann safna hálmi í heiminum.
Ratak, lítil rauð og svört fræ, verða einnig stungin í gegn til að búa til kransa.
Furutré vex í skógi og fer hátt og hærra.
Hnútar hans brenna í blysum og enginn snertir fyrirlitin laufin.
Enginn vegfarandi situr í skugga hans því langi skuggi hans fellur yfir gróft land.
Ávöxtur hans springur líka fram í hrokknum bitum eins og kúlu úr tuskum og hreyfist um.
Viðurinn hans er heldur ekki góður, því hann þolir ekki vatn, loft, sólskin og hita.
Ef eldur kviknar í furuskógi slokknar hann ekki fljótlega og heldur áfram að brenna sig í eldi egósins.
Með því að gefa því stóra stærð hefur Guð gert það gagnslaust og líklegt til eyðingar.
Hversu dásamlegt er það að sesamfræið er svart blóm þess hvítt og plantan er græn.
Með því að skera það frá nálægt rótinni er það sett á hvolf í hrúgu úti á túni.
Fyrst er því slegið á stein og síðan eru sesamfræin mulin í gegnum olíupressu. Hampi og bómull hafa tvær leiðir.
Annar tekur að sér að sýna velvild og hinum finnst mikilfengleiki í að tileinka sér illa tilhneigingu.
Úr bómull er búið til dúkur eftir að hafa verið tært og spunnið sem hylur nekt fólksins.
Hampi fær húðina af sér og síðan eru gerðir úr honum reipi sem skammast sín ekki fyrir að binda fólkið.
Knavery of the knaves er alveg eins og gestir. Það verður að fara fljótlega.
Þyrnir vaxa á akasíu og blóm og ávextir á Kínaberjum en allir eru þeir ónýtir.
Báðir eru með litríka ávexti en ekki er hægt að misskilja þá fyrir vínberjaklasann.
Ávextir á laxer eru líka fallegir og rýrir en hvers má búast við af vacuos kaktus?
Rauði ávöxturinn er einskis virði eins og gagnslaus skugga silki-bómullartrésins.
Harða kókoshnetan gefur kjarna sínum aðeins eftir að munnurinn er mölvaður. Mýrber eru af hvítum og svörtum tegundum og smekkur þeirra er líka mismunandi.
Á sama hátt eru verðugir og óverðugir synir hlýðnir og uppreisnargjarnir, þ.e. annar veitir hamingju en hinn gefur þjáningu.
Tvímenning er alltaf slæm lífsstefna.
Snákurinn er með gimstein í höfðinu en hann veit að hann gefur honum ekki af fúsum vilja þ.e. fyrir að fá hann verður að drepa hann..
Sömuleiðis hvernig er hægt að fá moskus dádýrs á meðan það er á lífi.
Ofninn hitar aðeins járnið, en æskilegt og föst lögun er aðeins gefið járni með því að hamra það.
Hnýðirótargarnun verður ásættanleg fyrir neytendur og hrósað aðeins eftir að það hefur verið hreinsað með kryddi.
Betal lauf, betelhneta, catechu og lime, þegar blandað saman eru auðkennd af fallegum lit blöndunnar.
Eitur í höndum læknis verður að lyfi og lífgar hina látnu.
Óstöðugur kvikasilfurshugur er hægt að stjórna af gurmukh einum.