Einn Oankar, frumorkan sem varð að veruleika í gegnum náð guðdómlegs kennara
Hinn sanni Guru (Guð) er hinn sanni keisari; allar aðrar veraldlegar tegundir eru falsaðar.
Hinn sanni sérfræðingur er Drottinn drottna; hinir níu naths (meðlimir og yfirmenn asetískra jógareglur) eru flóttalausir og án nokkurs meistara.
Hinn sanni sérfræðingur er hinn sanni veitandi; aðrir gjafar fara bara á eftir honum.
Hinn sanni sérfræðingur er skaparinn og gerir hið óþekkta frægt með því að gefa þeim nafnið (naam).
True Guru er hinn raunverulegi bankastjóri; Það er ekki hægt að trúa öðrum ríkum.
Hinn sanni sérfræðingur er hinn sanni læknir; aðrir sjálfir eru fangelsaðir í fölsku ánauði flutnings.
Án hins sanna sérfræðingur eru þeir allir án leiðsögukraftsins.
Hinn sanni sérfræðingur er sú pílagrímamiðstöð þar sem sextíu og átta pílagrímamiðstöðvar hindúa eru í skjóli.
Þar sem hinn sanni sérfræðingur er handan við tvískiptingar er hinn æðsti Guð og aðrir guðir komast aðeins yfir heimshafið með því að þjóna honum.
Hinn sanni sérfræðingur er þessi heimspekingasteinn, rykið af fótum hans prýðir milljónir heimspekingasteina.
Hinn sanni sérfræðingur er hið fullkomna tré sem uppfyllir óskir sem er hugleitt af milljónum trjáa sem uppfylla óskir.
Hinn sanni gúrú, sem er hafsjór ánægjunnar, dreifir perlum í formi mismunandi prédikana.
Fætur hins sanna sérfræðings eru þessi löngun uppfyllir stórkostlega gimsteinn (chintamani) sem gerir ótal gimsteina lausa við kvíða.
Nema hinn sanni sérfræðingur (Guð) er allt annað tvískipting (sem fær mann til að fara í hringrás flutnings).
Af áttatíu og fjórum lakh tegundum er mannlífið það besta.
Með augum hans sér maðurinn og með tungu sinni vegfar hann Guð.
Eftir eyrum hlustar hann vandlega og lyktar kærleiksríkt eftir nefinu.
Með höndum aflar hann sér lífsviðurværis og hreyfist af krafti fótanna.
Hjá þessari tegund er líf gurmúkh farsælt en hvernig er hugsun manmúkhs, þess sem miðar huganum? Hugsun manmúkhsins er vond.
Manmukh, gleymir Drottni heldur áfram að binda vonir sínar við menn.
Líkami hans er verri en þá hjá dýrum og draugum.
Manmukh, hugsjónamaður, sem yfirgefur hinn sanna Guru Drottinn verður þræll mannsins.
Hann verður erindisdrengur og fer daglega til að heilsa honum.
Alla tuttugu og fjóra tímana (átta pahara) með krosslagðar hendur stendur hann frammi fyrir húsbónda sínum.
Svefn, hungur og ánægju hefur hann ekki og er enn svo hræddur eins og honum hafi verið fórnað.
Í gegnum rigningar, kulda, sólarljós, skugga, lendir hann í ótal þjáningum.
Á vígvellinum (lífsins) lítur þessi sami maður á járnneista þar sem flugeldar verða banvænir.
Án (skjóls) fullkomins gúrú, reikar hann um tegundina.
Ekki þjóna Drottni (Guði) lávarða, margir drottnar (naths) sem verða gúrúar hefja fólk sem lærisveina sína.
Þeir fá eyrun í sundur og bera ösku á líkama sinn bera betlskálar og staf.
Þeir fara hús úr húsi, biðja um mat og blása í söng sinn, sérstakt hljóðfæri úr horni.
Þegar þeir koma saman á Sivaratri messunni deila þeir matnum og drykkjarbollanum sín á milli.
Þeir fylgja einni af tólf sértrúarsöfnuðum (jógunum) og halda áfram á þessum tólf vegum, þ.e. þeir halda áfram að flytja.
Án orðs gúrúsins verður enginn frelsaður og allir hlaupa hingað og þangað eins og loftfimleikamenn.
Þannig heldur sá blindi áfram að ýta blindanum ofan í brunninn.
Fólk gleymdi hinum sanna veitanda og breiddi út hendurnar fyrir betlarana.
Barðarnir syngja um hin hugrökku verk sem snerta hina hugrökku og lofa einvígi og fjandskap stríðsmannanna.
Rakararnir syngja einnig lof þeirra sem hafa látist á illum vegi og drýgt ill verk.
Lofmælendurnir fara með ljóð fyrir falskonunga og halda áfram að ljúga.
Prestarnir leita fyrst skjóls en gera síðan kröfu sína um brauð og smjör, þ.e. þeir flækja fólk í ótta við net helgisiðanna.
Fólkið sem tilheyrir sértrúarsöfnuðum einstaklinga með fjaðrir á höfðinu kýlir líkama sinn með hnífum og heldur áfram að betla búð til búðar.
En án hins fullkomna gúrú, gráta þeir allir og gráta beisklega.
Ó maður, þú hefur ekki munað eftir skaparanum og hefur samþykkt hið skapaða sem skapara þinn.
Með því að festast í eiginkonu eða eiginmanni hefurðu skapað enn frekar sambönd sonar, barnabarns, föður og afa.
Dætur og systur verða stoltar eða pirraðar og þannig er það hjá öllum aðstandendum.
Öll önnur skyldmenni eins og heimili tengdaföður, hús móður sinnar, hús móðurbræðra og önnur samskipti fjölskyldunnar eru lítilsvirðing.
Ef hegðun og hugsanir eru siðmenntaðar fær maður heiður á undan hástéttum samfélagsins.
En í lokin, þegar hann er fastur í vef dauðans, tekur enginn félagi mark á manneskjunni.
Sniðtir náð hins fullkomna sérfræðings verða allir hræddir við dauðann.
Fyrir utan hinn óendanlega sanna sérfræðingur eru allir aðrir bankamenn og kaupmenn falskir.
Kaupmenn versla mikið með hesta.
Skartgripasalarnir prófa skartgripina og dreifðu viðskipti sín í gegnum demöntum og rúbínum.
Gullkaupmenn fást við gull og reiðufé og gluggatjöld með föt.
Bændur taka að sér búskap og sáning fræ skera það síðan og gera stórar haugar.
Í öllum þessum viðskiptum haldast hagnaður, tap, blessun, lækning, fundur, aðskilnaður í hendur.
Án hins fullkomna gúrú er ekkert í þessum heimi nema þjáning.
Hinum sanna lækni í formi sanns Guru (Guðs) hefur aldrei verið þjónað; hvernig gæti þá læknir, sem sjálfur er veikur, fjarlægt sjúkdóm annarra?
Þessir veraldlegu læknar sem sjálfir eru uppteknir af losta, reiði, græðgi, ástúð, blekkja fólk og auka sjúkdóma þess.
Þannig heldur maðurinn sem tekur þátt í þessum kvillum áfram að flytja og er enn fullur af þjáningum.
Hann villast með því að koma og fara og verður ófær um að fara yfir heimshafið.
Vonir og langanir laða alltaf að huga hans og með leiðsögn af illum tilhneigingum öðlast hann aldrei frið.
Hvernig gat manmúkh slökkt eld með því að setja olíu á hann?
Hver nema hinn fullkomni sérfræðingur getur frelsað manninn frá þessum ánauð?
Að sleppa pílagrímamiðstöðinni í formi hins sanna Guru (Guðs) fer fólk í bað á sextíu og átta helgum stöðum.
Eins og krani, halda þeir augunum lokuðum í trans en þeir grípa í litlar skepnur, þrýsta þeim fast og éta þær.
Fílnum er baðað í vatni, en þegar hann kemur upp úr vatni dreifir hann aftur ryki á líkama hans.
Colocynth drukknar ekki í vatni og jafnvel böð á mörgum pílagrímamiðstöðvum sleppa eitrinu ekki.
Steinn settur og þveginn í vatni er enn harður eins og áður og vatn kemst ekki inn í hann.
Sjónhverfingar og efasemdir hugsmiða, manmukh, taka aldrei enda og hann reikar alltaf í vafa.
Án fullkomins gúrú getur enginn farið yfir heimshafið.
Að sleppa steini heimspekinganna í formi hins sanna gúrú heldur fólk áfram að leita í efnisheimspekingasteininum.
Hinn sanni sérfræðingur, sem getur umbreytt átta málmum í gull, heldur sjálfum sér í leynum og tekur ekki eftir honum.
Mammon-stilla manneskja leitar hann í skógum og verður fyrir vonbrigðum í mörgum sjónhverfingum.
Snerting auðæfa svertir mann að utan og hugurinn er líka smurður af því.
Að ná tökum á auði gerir mann sekan um opinbera refsingu hér og refsingu af drottni dauðans þar í bústað sínum.
Tilgangslaus er fæðing hugarstefnu; hann að festast í tvíhyggju spilar röngum teningum og tapar leik lífsins.
Ekki er hægt að fjarlægja blekkingu án hins fullkomna sérfræðingur.
Með því að skilja óskauppfyllingartréð eftir í formi Guru, þráir fólk að fá hráa ávexti hefðbundins óskauppfyllingartrés (kalptaru/parijat).
Milljónir parijat ásamt himnum eru að farast í hringrás flutnings.
Stjórnað af löngunum fólk er að farast og er upptekið við að njóta hvers sem hefur verið gefið af Drottni.
Maður góðra athafna stofnar til á himninum í formi stjarna og eftir að hafa þreytt niðurstöður dyggða verða aftur fallandi stjörnur.
Aftur með flutningi verða þeir mæður og feður og margir eignast börn.
Frekari sáningar illsku og dyggða eru enn á kafi í nautnum og þjáningum.
Án fullkomins gúrú getur Guð ekki verið hamingjusamur.
Þegar maður yfirgefur gúrúinn, ánægjuhafið, kastast maður upp og niður í heimshafi ranghugmynda og blekkinga.
Slag öldu heimshafsins kastast og eldur egósins brennur stöðugt innra sjálfið.
Bundinn og barinn við dauðans dyr fær maður spörk sendiboða dauðans.
Kannski hefur einhver nefnt sig eftir Kristi eða Móse, en í þessum heimi eiga allir að vera í nokkra daga.
Hér telur enginn sig vera síðri og allir eru uppteknir af rottukapphlaupi í eigingirni til að finna sig að lokum hneykslaður.
Þeir sem eru kafarar yfir ánægjuhafinu sem eru til í formi sérfræðings, aðeins þeir eru ánægðir í vinnunni (andlegan aga).
Án hins sanna sérfræðings eru allir alltaf í deilum.
Hin hefðbundna ósk sem uppfyllir stórkostlega gimsteinn (chintamani) getur ekki fjarlægt kvíða ef maður gæti ekki ræktað sérfræðingurinn, chintamani.
Margar vonir og vonbrigði hræða manninn daginn út og daginn inn og eld langana slokknaði aldrei.
Nóg af gulli, auði, rúbínum og perlum er borið af mönnum.
Að klæðast silkiflíkum dreifast um ilm af sandölum o.s.frv.
Maðurinn heldur fíla, hesta, hallir og ávaxtahlaðna garða.
Hann nýtur ánægjurúmsins ásamt fallegum konum og er enn upptekinn af mörgum blekkingum og hrifningu.
Þeir eru allir eldsneyti á eldinn og maðurinn eyðir lífinu í þjáningar vonar og langana
Hann þarf að ná aðsetri Yama (dauðaguðs) ef hann er áfram án hins fullkomna sérfræðingur.
Milljónir eru miðstöðvar pílagrímsferða og guðirnir, steinar heimspekingsins og efnin líka.
Milljónir eru chintamanis, óskauppfyllingartré og kýr, og nektar eru líka þarna sem telja milljónir.
Höf með perlum, kraftaverkum og krúttlegu tegundunum eru líka mörg.
Efni, ávextir og verslanir til að vera til staðar til að panta eru líka milljónir talsins.
Bankamenn, keisarar, naths og stórir holdgervingar eru líka ógrynni af fjölda.
Þegar ekki er hægt að meta góðgerðarstarfsemi sem veitt er, hvernig er þá hægt að lýsa umfangi veitunnar.
Öll sköpunin er fórn til skaparans Drottins.
Allir sjá skartgripina en skartgripasmiðurinn er sá sjaldgæfur sem prófar skartgripina.
Allir hlusta á laglínuna og taktinn en sá sjaldgæfur skilur leyndardóm orðvitundar,
Sikhar í Guru eru perlur sem eru strengdar í kransinum í formi safnaðar.
Aðeins meðvitund hans er enn sameinuð í Orðinu, en hugardemantur hans er enn skorinn af demanti Orðsins, Guru.
Sú staðreynd að hinn yfirskilvitlegi Brahm er oddvitinn Brahm og gúrúinn er Guð, er aðeins auðkennd af gurmúkh, þeim sem er með gúrú.
Aðeins gurmúkar fara inn í bústað innri þekkingar til að öðlast ávexti gleðinnar og aðeins þeir þekkja ánægjuna af bikar kærleikans og láta aðra vita það líka.
Þá verða sérfræðingur og lærisveinn eins.
Mannlífið er ómetanlegt og með því að fæðast fær maðurinn félagsskap hins heilaga safnaðar.
Bæði augun eru ómetanleg sem sjá hinn sanna gúrú og einbeita sér að gúrúnum áfram á kafi í honum.
Ennið er líka ómetanlegt sem eftir er í skjóli fóta gúrúsins prýðir sig ryki gúrúsins.
Tunga og eyru eru líka ómetanleg sem vandlega skilningur og hlustun á Orðið fær annað fólk til að skilja og hlusta.
Hendur og fætur eru líka ómetanlegar sem hreyfast á leiðinni til að verða gurmúkh og sinna þjónustu.
Ómetanlegt er hjarta gurmukhs þar sem kennsla sérfræðingur býr.
Hver sem verður jafngóður slíkum gúrkum, er virtur í hirði Drottins.
Úr blóði móður og sæðis föður var mannslíkaminn skapaður og Drottinn vann þetta dásamlega afrek.
Þessi mannslíkami var geymdur í brunninum í móðurkviði. Þá var líf innblásið í hana og glæsileiki hennar aukist enn frekar.
Munnur, augu, nef, eyru, hendur, tennur, hár osfrv.
Maðurinn fékk sjón, tal, kraft til að hlusta og meðvitund um að sameinast Orðinu. Fyrir eyru hans, augu, tungu og húð skapaðist form, gleði, lykt o.s.frv.
Með því að gefa bestu fjölskyldu (manneskju) og fæða í henni, mótaði Drottinn guð eitt og öll líffæri.
Á frumbernsku hellir móðir mjólk í munninn og lætur (barnið) saur.
Þegar hann er fullorðinn verður hann (maðurinn) sem sleppir skaparanum Drottinn upptekinn af sköpun sinni.
Án hins fullkomna gúrú heldur maðurinn áfram að festast í vef Maya.
Dýr og draugar sem sögð eru vera án visku eru betri en manmukh hinn hugarheimi.
Jafnvel þegar hann er vitur verður maðurinn heimskur og heldur áfram að horfa í átt að mönnum (til að ná eigingirnilegum markmiðum sínum).
Dýr frá dýrum og fugl frá fuglum biður aldrei um neitt.
Meðal áttatíu og fjögurra lakh líftegunda er mannlífið það besta.
Með jafnvel besta huga, tal og gjörðir, heldur maðurinn áfram að flytja í hafi lífs og dauða.
Hvort sem það er konungur eða fólkið, jafnvel góðar manneskjur þjást af ótta (við að hverfa) af ánægju.
Hundur, jafnvel þótt hann tróni, heldur samkvæmt grunneðli hans áfram að sleikja mjölmylluna við myrkurfallið.
Án hins fullkomna gúrú þarf maður að dvelja í móðurkviði, þ.e. flutningnum lýkur aldrei.
Skógarnir eru fullir af gróðri en án sandelviðar, ilmurinn af sandal kemur ekki fram í honum.
Steinefni eru á öllu fjallinu en án heimspekingsteinsins breytast þau ekki í gull.
Enginn meðal hinna fjögurra varna og fræðimanna heimspekianna sex getur orðið (sannur) sadhu án félagsskapar dýrlinga.
Ákærðir af kenningum gúrúsins skilja gúrúkar mikilvægi félagsskapar hinna heilögu.
Síðan, þegar þeir fá meðvitundina aðlagaða að Orðinu, drekka þeir bikarinn af nektar kærleiksríkrar hollustu.
Hugurinn, sem nær nú hæsta stigi andlegrar framkvæmdar (turiya) og verður fíngerður, kemst á stöðugleika í kærleika Drottins.
Gurmúkar sem sjá hinn ósýnilega Drottin fá ávexti þeirrar ánægju.
Gumukhs njóta ánægju í félagsskap dýrlinga. Þeir eru áhugalausir um Maya þó þeir búi í henni.
Sem lótus, sem er áfram í vatni en heldur augnaráði sínu beint að sólinni, halda gurmúkar alltaf meðvitund sinni að Drottni.
Sandelviðurinn er enn fléttaður af snákum en samt dreifir hann svölum og friðarframleiðandi ilm um allt.
Gurmúkhar sem búa í heiminum, í gegnum félagsskap hinna heilögu sem halda meðvitundinni að Orðinu, fara um í jafnvægi.
Þeir sem sigra tækni jóga og bhog (njóta) verða frelsaðir í lífinu, ólýsanlegir og óslítandi.
Þar sem hinn yfirskilvitlegi Brahm er hinn fullkomni Brahm, á sama hátt er sérfræðingurinn, sem er áhugalaus um vonir og langanir, ekkert nema Guð.
(Í gegnum sérfræðinginn) verður þessi ósegjanlega saga og ómennska ljós Drottins þekkt (heiminum).