Einn Oankaar, frumorkan, varð að veruleika fyrir náð guðdómlegs kennara
Gúrúinn hneigði sig fyrir Drottni og frumdrottinn lét allan heiminn beygja sig fyrir gúrúnum.
Hinn formlausi Brahm, sem tekur á sig (mannlegt) form, hefur fengið sjálfan sig kallaðan Guru (Har) Gobind.
Með því að taka á sig form og vera formlaus á sama tíma hefur hinn yfirskilvitlega fullkomni Brahm gert óbirtanlega form sitt opinbert.
Heilagur söfnuður dýrkaði hann; og að vera ástfanginn af hollustunum. Hann, hinn ósvikni, varð blekktur (og varð augljós í formi sérfræðingur).
Maar, sem tók á sig form, skapaði allan heiminn með einum skipandi titringi hans.
Í hverri trichome hans innihélt hann milljónir alheima.
Sadhuarnir dýrka Drottin í formi fóta Guru.
Sá gúrú-stillti sem fetar slóðina sem liggur í átt að gúrúnum villast ekki inn á slóðir tólf sértrúarhópa jóganna.
Hann einbeitir sér að formi Guru, þ.e. Orð Guru, tileinkar sér það í lífinu og stendur augliti til auglitis við hinn fullkomna Brahm.
Einbeiting meðvitundar á orð gúrúsins og þekking sem gúrúinn veitir veitir vitund um hinn yfirskilvitlega Brahm.
Einungis slík persen dregur úr fótaþvotti sérfræðingsins.
Þetta er hins vegar ekkert minna en að sleikja bragðlausa steininn. Hann festir huga sinn í speki gúrúsins og hallar sér þægilega í hólf innra sjálfs síns.
Þegar hann snertir stein heimspekingsins í formi gúrúsins, afneitar hann auð og líkamlegum líkama annarra, er hann aðskilinn frá öllu.
Til að lækna langvarandi sjúkdóma sína (af illum tilhneigingum) fer hann til hins heilaga safnaðar.
Eins og fræ banyan tré að þróast nær sig í formi stórs trés
og svo á einmitt trénu vaxa þúsundir ávaxta sem innihalda óteljandi fræ (svo lætur gurmukh aðra líkjast sjálfum sér).
Sá frumlegi Drottinn, eins og tungl annars dags á himni, fær sjálfan sig dýrkað af einum og einum.
Dýrlingarnir eru stjörnumerki sem búa í bústað sannleikans í formi trúarlegra staða.
Þeir hneigja sig fyrir fótum og verða að ryki, fæturnir missa það sjálf og láta aldrei neinn taka eftir sér.
Gúrmúkinn, sem öðlast ánægjuávöxtinn, lifir staðfastur eins og skautstjarnan á himninum.
Allar stjörnurnar snúast um hann.
Namdev, calico-myntumaðurinn sem varð gurmukh sameinaði meðvitund sína í ástríkri hollustu.
Kshatriyas og Brahmins úr háum stétt sem fóru í musterið til að lofa Drottin náðu tökum og hröktu Namdev frá völdum.
Meðan hann sat í bakgarði musterisins byrjaði hann að syngja lof Drottins.
Drottinn, sem þekktur er fyrir að vera góður við trúmenn, sneri andliti musterisins í áttina að honum og hélt sínu eigin orðspori.
Í skjóli heilags safnaðar, hins sanna gúrú og Drottins, fá hinir auðmjúku líka heiður.
Hátt, röðun sem og svokölluð lágu stétt, þ.e. allir fjórir sem féllu fyrir fætur Namdev
Rétt eins og vatnið rennur niður í átt að lágu
Heilagur Vibhisaa púki og Viður ambáttsson komu í skjóli Drottins. Dhanni er þekktur sem jai
Og Sadhana var slátrari úr stétt. Saint Kabir var vefari
Og Namdev kalikóprentari sem söng lof Drottins. Ravidas var skósmiður og heilagur Sairt tilheyrði (svokölluðu) lágra rakarastétt.
Kráka sér um nýliða næturgala en þær hitta á endanum sína eigin fjölskyldu.
Þó að Yagoda hafi hlúið að Krsna, varð hann samt þekktur sem lótus (sonur) fjölskyldu Vasudev.
Þar sem potturinn af hvaða gerð sem er sem inniheldur ghee er ekki sagður vera slæmur,
Sömuleiðis hafa hinir heilögu enga háa eða lága stétt.
Þeir eru allir áfram í skjóli lótusfætur hins sanna sérfræðings.
Úr háhyrningahreiðri klumpsykri og af hunangsbýflugum er hunangsbúið framleitt.
Úr ormum er framleitt silki og með því að berja hampinn er útbúinn pappír.
Múslín er búið til úr bómullarfræi og í mýrinni vex lótusinn á svörtu býflugunni ástfanginn.
Gimsteinn er eftir í hettunni á svörtum snáka og meðal steinanna eru demantar og rúbínar.
Muskinn er að finna í nafla dádýra og úr venjulegu járni er kraftmikið sverð.
Heilamergurinn í muskuskettinum gerir allt saman ilmandi.
Þannig gefa verur og efni lægri tegunda og öðlast hæsta ávöxtinn.
Sonur Virochans og sonur Prahalad, konungs Bali, hafði löngun til að stjórna bústað Indr.
Hann hafði afrekað hundrað yajns (brennifórnir) og hinar hýddu yajns hans voru í vinnslu.
Drottinn í líki dvergs kom til að fjarlægja egóið sitt og frelsaði hann þannig.
Hann afneitaði hásæti Indrs og fór eins og hlýðinn þjónn til undirheimsins.
Drottinn sjálfur varð hrifinn af Balí og varð að vera sem dyravörður á Balí.
Bali, konungurinn er eins og skel sem í svati naksatr (sérstök stjörnumyndun) fær dropa og gerir hana að perlu kafar djúpt á botni sjávar.
Demantshjartað hollvina Bali, skorið af demantsins Drottni, var loksins lagt undir hann.
Maurar láta aldrei eftir sér og eru þekktir lægstir meðal hinna lágvaxnu.
Þeir fylgja slóð gúrmúka og vegna víðsýni þeirra búa þeir í þúsundum, í lítilli holu.
Aðeins með því að finna lyktina af ghee og sykri komast þeir á staðinn þar sem þessir hlutir eru geymdir (gúrmúkar leita einnig í heilaga söfnuði).
Þeir taka upp sykurbitana sem dreifðir eru í sandi á svipaðan hátt og gurmukh þykir vænt um dyggðirnar.
Að deyja úr ótta við orma bhringi, verður maurinn sjálfur bhringi og gerir öðrum líka lík við sjálfan sig.
Eins og egg kríu og skjaldböku, er hann (maur) áfram aðskilinn innan um vonir.
Á sama hátt öðlast gúrkumenn einnig að mennta sig ánægjuávextina.
Rishi Vyas fór í sólina og varð lítið skordýr inn í eyrað á honum, þ.e. auðmjúklegast var hann hjá honum og menntaðist af sólinni).
Valmiki varð líka bara sérfræðingur og öðlaðist þekkingu og sneri svo heim.
Talsmaður margra sagna af Vedas, Shastras og Puranas Valmili er þekktur sem frumskáldið.
Sage Narad prédikaði fyrir honum og aðeins eftir að hafa lesið Blia-gavat hollustunnar gat hann náð friði.
Hann rannsakaði hæfileikana fjórtán en að lokum varð hann hamingjusamur vegna góðvildar sinnar.
Samband við slíka auðmjúka sadhus er altruískt og gerir mann að vana að frelsa hina föllnu.
Gurmukhs öðlast ánægjuávexti í því og fá virðulega viðurkenningu í hirði Drottins.
Eftir að hafa verið í móðurkviði móður sinnar í tólf ár, tók Sukadev upp aðskilnað strax við fæðingu hans.
Þrátt fyrir að hann hafi farið lengra en Maya enn vegna vitsmuna sinnar sem þrjóskuð var af þrjósku huga, gat hann ekki náð frelsun.
Faðir hans Vyas lét hann skilja að hann ætti að tileinka sér Janak konung sem sérfræðingur sinn sem er vel byggður á listinni að vera í jafnvægi.
Með því að gera það, og losa sig við hina illu visku, öðlaðist hann visku gúrúsins og eins og sérfræðingur hans hafði fyrirskipað bar hann afganga á höfði sér og fékk þannig klapp frá sér.
Þegar hann var innblásinn af kenningum gúrúsins afneitaði hann egói, þá samþykkti allur heimurinn hann sem sérfræðingur og varð þjónn hans.
Með því að falla fyrir fæturna, verða að ryki fótanna og með visku sérfræðingsins, kom ástrík hollustu upp í honum.
Sem gúrkur sem öðlaðist ánægjuávöxt fékk hann sjálfan sig í jafnvægi.
Janak er konungur jafnt sem jógi og þekkingarbækurnar lýsa honum sem miklum trúræknum.
Sanaks og Narad allt frá barnæsku voru aðskilinn í eðli sínu og prýddu sig afskiptaleysi í garð allra.
Síkharnir í Guru eru einnig auðmjúkir í hinum heilaga söfnuði, umfram milljónir einlægni og ánægju.
Sá sem lætur telja sig eða taka eftir sér villast í blekkingum; en sá sem týnir sjálfinu sínu auðkennir sjálfið sitt.
Leið Gurmukhs er leið sannleikans þar sem allir konungar og keisarar falla á fætur.
Gangandi á þessari braut, sem gleymir sjálfi sínu og stolti, þykja vænt um auðmýkt í hjarta sínu fyrir tilstilli visku sérfræðingsins.
Slík auðmjúk manneskja fær virðingu og virðingu fyrir hinum sanna dómi.
Stolt höfuð er enn upprétt og hátt, en þó er það hlaðið af svarta hárinu.
Augabrúnir eru fullar af svörtu og augnhárin eru líka eins og svartir þyrnir.
Augun eru svört (á Indlandi) og eins og vitur skegg og yfirvaraskegg eru líka svört.
Margar tríkómar eru þarna í nefinu og allar eru þær svartar.
Líffæri sem eru hærra eru ekki dýrkuð og rykið af fótum gúrmúka er yndislegt eins og helgir staðir.
Fætur og neglur eru blessaðar vegna þess að þeir bera álag á allan líkamann.
Höfuðþvottur er talinn óhreinn en fótaþvottur gúrmúkanna er eftirsóttur af öllum heiminum.
Til að öðlast ánægjuávöxtinn eru gurmúkharnir í jafnvægi sínu, áfram sem geymsluhús allra yndisauka.
Jörðin, bústaður fyrir framkvæmd dharma, er studd af vatni og inni í jörðinni er líka vatn.
Þegar hún kemur í skjól lótusfótanna (gúrúsins), er jörðin gegnsýrð af ilm af sterku æðruleysi og dharma.
Á henni (jörðinni) vaxa tré, línur af blómum, jurtum og grasi sem aldrei klárast.
Mörg tjörn, haf, fjall, gimsteinar og ánægjuefni eru á henni.
Margir guðræknir staðir, pílagrímamiðstöðvar, litbrigði, form, ætanlegt og óætlegt koma upp úr því.
Vegna hefðar gúrú-lærisveinsins er heilagur söfnuður gúrmúka líka svipað haf dyggða.
Að halda sér aðskilinn innan um vonir og langanir er ánægjuávöxtur gúrmúkhanna.
Drottinn hefur lagt saman þúsundir alheima í hverri trichome hans.
Hið sanna Guru-form hins frumlega fullkomna og yfirskilvitlega Brahms veitir ánægju.
Allir fjórir vamas koma í skjól hins sanna Guru í formi heilags safnaðar
Og gúrmúkarnir þar sameina vitund sína í Orðinu með námi, hugleiðslu og bæn.
Ótti við Drottin, kærleiksrík hollustu og yndi af kærleika, fyrir þá, er átrúnaðargoð hins sanna sérfræðingur sem þeir þykja vænt um í hjarta sínu.
Fætur hins sanna gúrú í formi sadhu bera svo mikið álag (andlegt jafnt sem andlegt) af lærisveinum sínum að,
0 bræður mínir, þið ættuð að tilbiðja þá. Ekki er hægt að meta verðmæti ánægjuávaxta gunnukhanna.
Þegar það rignir köttum og hundum kemur vatnið sem rennur í gegnum gargoyles niður á göturnar.
Milljónir strauma sem flæða yfir verða milljónir strauma.
Milljónir lækja sameinast straumum ánna.
Níu hundruð og níutíu og níu ár renna í austri og vestri átt.
Ár ganga á móti sjónum.
Sjö slík höf renna saman í höfin en samt eru höfin ekki mettuð.
Í neðri heiminum líta slík höf líka út eins og dropi af vatni á hitaplötu.
Til að hita þessa plötu eru milljónir hausa keisaranna notaðar sem eldsneyti.
Og þessir keisarar sem halda kröfum sínum á þessa jörð halda áfram að berjast og deyja.
Í einu slíðri er ekki hægt að hýsa tvö sverð og tvo keisara í einu landi;
En tuttugu faquirs í einni mosku undir einu plástra teppi geta verið eftir (þægilega).
Keisarar eru eins og tvö ljón í frumskógi á meðan faquirarnir eru eins og ópíumfræ í einum fræbelg.
Þessi fræ leika á þyrnabeðinu áður en þau fá þann heiður að selja á markaðnum.
Þeim er þeytt í pressunni með vatni áður en þeim er síað í bikarinn.
Í hirð hins óttalausa Drottins eru hinir stoltu kallaðir syndarar og hinir auðmjúku fá virðingu og kveðjur.
Þess vegna haga gúrkarnir þó valdamiklir sér eins og hinir hógværu.
Geit var veiddur af ljóni og þegar hún var að deyja hló hún hestahlátur.
Ljónið sem undraðist spurði hvers vegna það væri svona hamingjusamt á svona augnabliki (af dauða þess).
Auðmjúklega svaraði geitin að eistu karlkyns afkvæma okkar væru mulin til að gelda þau.
Við borðum aðeins villtar plöntur á þurrum svæðum en þó er húð okkar afhýdd og slegin.
Ég hugsa um neyð þeirra (eins og þú) sem skera aðra á háls og éta hold þeirra.
Líkami bæði hinna stoltu og auðmjúku mun að lokum verða að ryki, en jafnvel þá er líkami hrokafulla (ljóns) óætur og auðmjúkur (geit) öðlast stöðu æturs.
Allir sem komu í þennan heim verða að deyja á endanum.
Með því að vera áfram í og í kringum lótusfæturna fær gurmúkhinn ljós hins heilaga safnaðar.
Með því að tilbiðja fæturna og verða að ryki fótanna verður maður aðskilinn, ódauðlegur og óslítandi.
Með því að drekka ösku fóta gúrmúka er frelsi frá öllum líkamlegum andlegum og andlegum kvillum náð.
Í gegnum visku gúrúsins missa þeir, egóið sitt og falla ekki í Maya.
Þeir gleypa meðvitund sína í orðið og búa í hinum sanna bústað (heilagum söfnuði) hins formlausa.
Sagan um þjóna Drottins er ólýsanleg og augljós.
Að vera áhugalaus um vonir er ánægjuávöxtur Gurmúkhanna.
Hampi og bómull vaxa á sama sviði en notkun annars er góðviljuð á meðan hinn er illa notuð.
Eftir að hafa flagnað af er hampiplöntureipi búið til þar sem snörurnar eru notaðar til að binda fólk í ánauð.
Aftur á móti eru úr bómull búið til gróft klútmúslín og sirisaf.
Bómull í formi klæða hylur hógværð annarra og verndar dharma sadhus sem og vondra einstaklinga.
Sadhuarnir, jafnvel þegar þeir umgangast hið illa, hafna aldrei heilögu eðli þeirra.
Þegar hampurinn, sem umbreyttur er í grófan dúk, er færður til helgra staða til útbreiðslu í hinum heilaga söfnuði, verður hann einnig blessaður eftir að hafa komist í snertingu við rykið af fótum sadhusins.
Einnig, þegar búið er að gera ítarlegan slá pappír úr því, skrifa hinir heilögu menn lof Drottins á það og segja það sama fyrir aðra.
Heilagur söfnuður gerir hina föllnu líka heilaga.
Þegar harðhjartaða steinninn er brenndur breytist hann í kalksteinn. vatnsdreifing slekkur eld
En þegar um er að ræða kalk framleiðir vatn mikinn hita.
Eitur þess hverfur ekki þó vatni sé kastað á það og illur eldur situr eftir í því.
Ef það er sett á tunguna myndar það sársaukafullar blöðrur.
En að fá félagsskap af betellaufi, betelhnetu og catechu verður liturinn bjartur, fallegur og algjörlega fágaður.
Með því að ganga í hinn heilaga söfnuð og verða heilagir menn, losna gúrmúkar jafnvel við króníska kvilla.
Þegar egóið er glatað er Guð sýndur jafnvel á hálfri stundu.