ഒരു ഓങ്കാർ, ആദിമ ഊർജ്ജം, ദൈവിക ആചാര്യൻ്റെ കൃപയാൽ സാക്ഷാത്കരിക്കപ്പെട്ടു
ഗുരു ഭഗവാൻ്റെ മുമ്പിൽ വണങ്ങി, ആദിമ ഭഗവാൻ ലോകത്തെ മുഴുവൻ ഗുരുവിനു മുന്നിൽ വണങ്ങി.
രൂപരഹിതനായ ബ്രഹ്മം (മനുഷ്യരൂപം) സ്വയം ഗുരു (ഹർ) ഗോവിന്ദ് എന്ന് വിളിക്കപ്പെട്ടു.
രൂപഭാവവും രൂപരഹിതവും ഒരേ സമയം, അതീന്ദ്രിയമായ പൂർണ്ണമായ ബ്രഹ്മം തൻ്റെ അവ്യക്തമായ രൂപം പ്രകടമാക്കിയിരിക്കുന്നു.
വിശുദ്ധ സഭ അവനെ ആരാധിച്ചു; ഭക്തരോട് പ്രണയത്തിലായതിനാൽ, വഞ്ചനയില്ലാത്തവൻ, വഞ്ചിക്കപ്പെട്ടു (ഗുരു രൂപത്തിൽ പ്രത്യക്ഷനായി).
മാർ അനുമാനിക്കുന്ന രൂപം തൻ്റെ ഒരു കൽപ്പന പ്രകമ്പനം കൊണ്ടാണ് ലോകത്തെ മുഴുവൻ സൃഷ്ടിച്ചത്.
അവൻ്റെ ഓരോ ട്രൈക്കോമിലും ദശലക്ഷക്കണക്കിന് പ്രപഞ്ചങ്ങൾ അടങ്ങിയിരിക്കുന്നു.
ഗുരുവിൻ്റെ പാദരൂപത്തിലാണ് സാധുക്കൾ ഭഗവാനെ ആരാധിക്കുന്നത്.
ഗുരുവിലേക്ക് നയിക്കുന്ന പാതയിലൂടെ സഞ്ചരിക്കുന്ന ഗുരുനാഥൻ യോഗിമാരുടെ പന്ത്രണ്ട് വിഭാഗങ്ങളുടെ പാതകളിലേക്ക് വഴിതെറ്റുന്നില്ല.
ഗുരുവിൻ്റെ രൂപത്തിൽ, അതായത് ഗുരുവിൻ്റെ വചനത്തിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിച്ച്, അവൻ അത് ജീവിതത്തിൽ സ്വീകരിക്കുകയും തികഞ്ഞ ബ്രഹ്മവുമായി മുഖാമുഖം വരികയും ചെയ്യുന്നു.
ഗുരുവിൻ്റെ വചനത്തിൽ ബോധത്തിൻ്റെ ഏകാഗ്രതയും ഗുരു നൽകിയ അറിവും അതീന്ദ്രിയമായ ബ്രഹ്മത്തെക്കുറിച്ചുള്ള അവബോധം നൽകുന്നു.
അങ്ങനെയുള്ള ഒരാൾ മാത്രമേ ഗുരുവിൻ്റെ പാദങ്ങൾ കഴുകുന്ന അമൃത് കുടിക്കുകയുള്ളൂ.
എന്നിരുന്നാലും, ഇത് രുചിയില്ലാത്ത കല്ല് നക്കുന്നതിൽ കുറവല്ല. അവൻ തൻ്റെ മനസ്സിനെ ഗുരുവിൻ്റെ ജ്ഞാനത്തിൽ സ്ഥിരപ്പെടുത്തുകയും തൻ്റെ ഉള്ളിലെ അറയിൽ സുഖമായി ചാരിയിരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ഗുരുവിൻ്റെ രൂപത്തിൽ തത്ത്വചിന്തകൻ്റെ കല്ലിൽ സ്പർശിച്ച്, മറ്റുള്ളവരുടെ സമ്പത്തും ഭൗതിക ശരീരവും നിരസിച്ചുകൊണ്ട് അവൻ എല്ലാവരിൽ നിന്നും വേർപെട്ടു.
അവൻ്റെ വിട്ടുമാറാത്ത അസുഖങ്ങൾ (ദുഷ്പ്രവണതകൾ) സുഖപ്പെടുത്തുന്നതിന് അവൻ വിശുദ്ധ സഭയിലേക്ക് പോകുന്നു.
ആൽമരത്തിൻ്റെ വിത്ത് വികസിക്കുമ്പോൾ ഒരു വലിയ മരത്തിൻ്റെ രൂപത്തിൽ സ്വയം വ്യാപിക്കുന്നു
എന്നിട്ട് ആ മരത്തിൽ തന്നെ എണ്ണമറ്റ വിത്തുകൾ അടങ്ങിയ ആയിരക്കണക്കിന് പഴങ്ങൾ വളരുന്നു (അതുപോലെ തന്നെ ഗുർമുഖ് മറ്റുള്ളവരെ സ്വന്തം പോലെയാക്കുന്നു).
ആ ആദിമ ഭഗവാൻ, ആകാശത്തിലെ രണ്ടാം ദിവസത്തെ ചന്ദ്രനെപ്പോലെ, എല്ലാവരാലും സ്വയം ആരാധിക്കപ്പെടുന്നു.
മതപരമായ സ്ഥലങ്ങളുടെ രൂപത്തിൽ സത്യത്തിൻ്റെ വാസസ്ഥലത്ത് വസിക്കുന്ന നക്ഷത്രസമൂഹമാണ് വിശുദ്ധന്മാർ.
അവർ പാദങ്ങളിൽ കുമ്പിടുകയും പൊടിപടലമാവുകയും ചെയ്യുന്നു, കാലുകൾക്ക് അഹംഭാവം നഷ്ടപ്പെടുന്നു, ആരുടെയും ശ്രദ്ധയിൽപ്പെടാൻ ഒരിക്കലും അനുവദിക്കില്ല.
ആനന്ദഫലം പ്രാപിക്കുന്ന ഗുരുമുഖൻ ആകാശത്തിലെ ധ്രുവനക്ഷത്രം പോലെ ഉറച്ചു ജീവിക്കുന്നു.
എല്ലാ നക്ഷത്രങ്ങളും അവനെ ചുറ്റിപ്പറ്റിയാണ്.
നാംദേവ്, കാലിക്കോ ഖനിത്തൊഴിലാളി, ഗുരുമുഖ് ആയിത്തീർന്നപ്പോൾ, തൻ്റെ ബോധത്തെ സ്നേഹനിർഭരമായ ഭക്തിയിൽ ലയിപ്പിച്ചു.
ഭഗവാനെ സ്തുതിക്കാൻ ക്ഷേത്രത്തിൽ പോയ ഉയർന്ന ജാതിക്കാരായ ക്ഷത്രിയരും ബ്രാഹ്മണരും നാമദേവനെ പിടിച്ചു പുറത്താക്കി.
ക്ഷേത്രത്തിൻ്റെ പിന്നിലെ മുറ്റത്തിരുന്ന് ഭഗവാനെ സ്തുതിച്ചു പാടാൻ തുടങ്ങി.
ഭക്തരോട് ദയയുള്ളവനായി അറിയപ്പെടുന്ന ഭഗവാൻ ക്ഷേത്രത്തിൻ്റെ മുഖം തൻ്റെ നേർക്ക് തിരിക്കുകയും സ്വന്തം കീർത്തി നിലനിർത്തുകയും ചെയ്തു.
യഥാർത്ഥ ഗുരുവും കർത്താവുമായ വിശുദ്ധ സഭയുടെ അഭയകേന്ദ്രത്തിൽ വിനീതർക്കും ബഹുമാനം ലഭിക്കും.
ഉയർന്ന, റാങ്കിലുള്ളവരും അതുപോലെ താഴ്ന്ന ജാതികൾ എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്നവരും അതായത് നാല് പേരും നാംദേവിൻ്റെ കാൽക്കൽ വീണു.
വെള്ളം താഴ്ന്ന ഭാഗത്തേക്ക് ഒഴുകുന്നത് പോലെ
അസുരനായ വിശുദ്ധ വിഭീസനും ദാസിയുടെ മകൻ വിദുരനും ഭഗവാൻ്റെ സങ്കേതത്തിൽ വന്നു. ജയ് എന്നാണ് ധനി അറിയപ്പെടുന്നത്
സാധന ഒരു അന്യജാതി കശാപ്പുകാരിയായിരുന്നു. വിശുദ്ധ കബീർ ഒരു നെയ്ത്തുകാരനായിരുന്നു
ഭഗവാനെ സ്തുതിച്ച് പാടിയ കാലിക്കോപ്രിൻ്ററാണ് നാംദേവ്. രവിദാസ് ഒരു ചെരുപ്പുകുത്തുന്നയാളായിരുന്നു, വിശുദ്ധ സെർട്ട് (അറിയപ്പെടുന്ന) താഴ്ന്ന ബാർബർ ജാതിയിൽ പെട്ടയാളായിരുന്നു.
പെൺകാക്ക നൈറ്റിംഗേലിൻ്റെ കുഞ്ഞുങ്ങളെ പരിപാലിക്കുന്നു, പക്ഷേ അവ ഒടുവിൽ സ്വന്തം കുടുംബത്തെ കണ്ടുമുട്ടുന്നു.
യഗോദ കൃഷ്ണനെ വളർത്തിയെങ്കിലും, അവൻ വാസുദേവൻ്റെ കുടുംബത്തിലെ താമര (പുത്രൻ) എന്നറിയപ്പെട്ടു.
നെയ്യ് അടങ്ങിയ ഏത് തരത്തിലുള്ള പാത്രവും മോശമാണെന്ന് പറയില്ല.
അതുപോലെ, സന്യാസിമാർക്കും ഉയർന്നതോ താഴ്ന്നതോ ആയ ജാതിയില്ല.
അവരെല്ലാം യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ പാദകമലങ്ങളുടെ അഭയകേന്ദ്രത്തിൽ തുടരുന്നു.
വേഴാമ്പലിൻ്റെ നെസ്റ്റ് പഞ്ചസാരയിൽ നിന്നും തേനീച്ചകളിൽ നിന്നും തേൻ കൂട് ഉത്പാദിപ്പിക്കപ്പെടുന്നു.
പുഴുക്കളിൽ നിന്ന് പട്ട് ഉത്പാദിപ്പിക്കുകയും ചണയിൽ അടിച്ച് കടലാസ് തയ്യാറാക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
പരുത്തി വിത്തിൽ നിന്നാണ് മസ്ലിൻ തയ്യാറാക്കുന്നത്, ചെളിയിൽ വളരുന്ന താമര കറുത്ത തേനീച്ചയെ ആകർഷിക്കുന്നു.
കറുത്ത പാമ്പിൻ്റെ തൊപ്പിയിൽ ഒരു രത്നം അവശേഷിക്കുന്നു, കല്ലുകൾക്കിടയിൽ വജ്രങ്ങളും മാണിക്യവും കാണപ്പെടുന്നു.
മാനുകളുടെ പൊക്കിളിലാണ് കസ്തൂരി കാണപ്പെടുന്നത്, സാധാരണ ഇരുമ്പിൽ നിന്ന് ശക്തമായ വാളാണ്.
കസ്തൂരി പൂച്ചയുടെ മസ്തിഷ്ക മജ്ജയാണ് കൂട്ടുകൂടലിനെ മുഴുവൻ സുഗന്ധമാക്കുന്നത്.
അങ്ങനെ താഴ്ന്ന ജീവജാലങ്ങളുടെ ജീവികളും വസ്തുക്കളും ഏറ്റവും ഉയർന്ന ഫലം നൽകുകയും നേടുകയും ചെയ്യുന്നു.
വിരോചൻ്റെ പുത്രനും പ്രഹ്ലാദൻ്റെ ചെറുമകനുമായ ബലി രാജാവിന് ഇന്ദ്രൻ്റെ വാസസ്ഥലം ഭരിക്കാൻ ആഗ്രഹമുണ്ടായിരുന്നു.
അദ്ദേഹം നൂറ് യജ്ഞങ്ങൾ (ഹോമയാഗങ്ങൾ) പൂർത്തിയാക്കി, അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ മറ്റ് യജ്ഞങ്ങൾ പുരോഗമിക്കുകയാണ്.
കുള്ളൻ്റെ രൂപത്തിലുള്ള ഭഗവാൻ അവൻ്റെ അഹംഭാവം നീക്കാൻ വന്ന് അവനെ മോചിപ്പിച്ചു.
അവൻ ഇന്ദ്രൻ്റെ സിംഹാസനം നിരസിച്ചു, അനുസരണയുള്ള ഒരു സേവകനെപ്പോലെ അനാഥലോകത്തേക്ക് പോയി.
ഭഗവാൻ തന്നെ ബാലിയിൽ ആകൃഷ്ടനായി, ബാലിയുടെ വാതിൽ കാവൽക്കാരനായി താമസിക്കേണ്ടിവന്നു.
ബാലി, രാജാവ് ആ പുറംതൊലി പോലെയാണ്, അത് സ്വാതി നക്ഷത്രത്തിൽ (ഒരു പ്രത്യേക നക്ഷത്ര രൂപീകരണം) ഒരു തുള്ളി സ്വീകരിച്ച് കടലിൻ്റെ അടിത്തട്ടിൽ മുങ്ങുന്നു.
വജ്രഭഗവാനാൽ മുറിച്ചെടുത്ത ഭക്തനായ ബാലിയുടെ വജ്രഹൃദയം ഒടുവിൽ അവനിൽ കീഴടങ്ങി.
ഉറുമ്പുകൾ ഒരിക്കലും സ്വയം ശ്രദ്ധിക്കപ്പെടില്ല, താഴ്ന്നവരിൽ ഏറ്റവും താഴ്ന്നവയാണ്.
അവർ ഗുർമുഖുകളുടെ പാത പിന്തുടരുന്നു, അവരുടെ വിശാലമായ മനസ്സ് കാരണം അവർ ആയിരക്കണക്കിന്, ഒരു ചെറിയ ദ്വാരത്തിൽ ജീവിക്കുന്നു.
നെയ്യും പഞ്ചസാരയും മണക്കുന്നതിലൂടെ മാത്രമേ അവ സൂക്ഷിക്കുന്ന സ്ഥലത്ത് അവർ എത്തിച്ചേരുകയുള്ളൂ (ഗുർമുഖുകളും അദ്ദേഹം വിശുദ്ധ സഭകളെ അന്വേഷിക്കുന്നു).
ഒരു ഗുർമുഖ് സദ്ഗുണങ്ങളെ വിലമതിക്കുന്നതുപോലെ അവർ മണലിൽ ചിതറിക്കിടക്കുന്ന പഞ്ചസാര കഷണങ്ങൾ എടുക്കുന്നു.
കൃമി ഭൃംഗിയെ ഭയന്ന് മരിക്കുമ്പോൾ ഉറുമ്പ് തന്നെ ഭൃംഗിയായിത്തീരുകയും മറ്റുള്ളവരെയും തന്നെ ഇഷ്ടപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു.
ഹെറോണിൻ്റെയും ആമയുടെയും മുട്ടകൾ പോലെ, അത് (ഉറുമ്പ്) പ്രതീക്ഷകൾക്കിടയിൽ വേർപെടുത്തിയിരിക്കുന്നു.
അതുപോലെ ഗുരുമുഖന്മാരും വിദ്യാഭ്യാസം നേടുമ്പോൾ ആനന്ദഫലങ്ങൾ കൈവരിക്കുന്നു.
ഋഷി വ്യാസൻ സൂര്യനിലേക്ക് പോയി, ഒരു ചെറിയ പ്രാണിയായി അവൻ്റെ ചെവിയിൽ പ്രവേശിച്ചു, അതായത് ഏറ്റവും താഴ്മയോടെ അവൻ അവനോടൊപ്പം താമസിച്ചു, സൂര്യനിൽ നിന്ന് വിദ്യാഭ്യാസം നേടി).
വാൽമീകിയും ഗുരുസ്ഥാനീയനായി അറിവ് നേടുകയും പിന്നീട് വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങുകയും ചെയ്തു.
വേദങ്ങൾ, ശാസ്ത്രങ്ങൾ, പുരാണങ്ങൾ എന്നിവയുടെ നിരവധി കഥകളുടെ വക്താവ് വാൽമിലി ആദിമ കവി എന്നറിയപ്പെടുന്നു.
നാരദ മുനി അദ്ദേഹത്തോട് പ്രസംഗിച്ചു, ഭക്തിയുടെ ബ്ലിയ-ഗാവത് വായിച്ചതിനുശേഷം മാത്രമേ അദ്ദേഹത്തിന് സമാധാനം ലഭിക്കൂ.
പതിന്നാലു കഴിവുകളെ കുറിച്ച് അദ്ദേഹം ഗവേഷണം നടത്തിയെങ്കിലും ഒടുവിൽ തൻ്റെ ദയയുള്ള പെരുമാറ്റം കാരണം അദ്ദേഹത്തിന് സന്തോഷം ലഭിച്ചു.
അത്തരം വിനയാന്വിതരായ സാധുക്കളുമായുള്ള സഹവാസം പരോപകാരപരവും വീണുപോയവരിൽ നിന്ന് ഒരാളെ മോചിപ്പിക്കുന്നതും പതിവാണ്.
ഗുരുമുഖന്മാർ അതിൽ ആനന്ദഫലങ്ങൾ നേടുകയും ഭഗവാൻ്റെ കോടതിയിൽ മാന്യമായ സ്വീകാര്യത നേടുകയും ചെയ്യുന്നു.
പന്ത്രണ്ടു വർഷത്തോളം അമ്മയുടെ ഉദരത്തിൽ കഴിഞ്ഞ സുകദേവ് ജനിച്ച സമയത്ത് തന്നെ വേർപിരിയൽ സ്വീകരിച്ചു.
മനസ്സിൻ്റെ ശാഠ്യത്താൽ പ്രേരിപ്പിച്ച ബുദ്ധി കാരണം മായയ്ക്ക് അപ്പുറത്തേക്ക് പോയെങ്കിലും അദ്ദേഹത്തിന് മുക്തി നേടാനായില്ല.
സമചിത്തതയിൽ നിലകൊള്ളുന്ന കലയിൽ നന്നായി അധിഷ്ഠിതമായ ജനകനെ തൻ്റെ ഗുരുവായി സ്വീകരിക്കണമെന്ന് പിതാവ് വ്യാസൻ അവനെ മനസ്സിലാക്കി.
അങ്ങനെ ചെയ്തുകൊണ്ട്, ദുഷിച്ച ജ്ഞാനം ഉപേക്ഷിച്ച്, അവൻ ഗുരുവിൻ്റെ ജ്ഞാനം സമ്പാദിക്കുകയും, തൻ്റെ ഗുരുവിൻ്റെ കൽപ്പനപ്രകാരം, അവൻ തൻ്റെ തലയിൽ മിച്ചമുള്ളത് വഹിക്കുകയും, അങ്ങനെ ഗുരുവിൽ നിന്ന് പട്ടം നേടുകയും ചെയ്തു.
ഗുരുവിൻ്റെ ഉപദേശങ്ങളാൽ പ്രചോദിതനായ അദ്ദേഹം അഹംഭാവത്തെ നിരസിച്ചപ്പോൾ ലോകം മുഴുവൻ അദ്ദേഹത്തെ ഗുരുവായി സ്വീകരിക്കുകയും അവൻ്റെ ദാസനായി മാറുകയും ചെയ്തു.
കാലിൽ വീണു, കാലിലെ പൊടിയായി, ഗുരുവിൻ്റെ ജ്ഞാനത്താൽ, അവനിൽ സ്നേഹനിർഭരമായ ഭക്തി ഉയർന്നു.
ഒരു ഗുർമുഖ് ആനന്ദഫലം നേടിയെന്ന നിലയിൽ അദ്ദേഹം സ്വയം സജ്ജീകരണത്തിൽ മുഴുകി.
ജനകൻ ഒരു രാജാവും യോഗിയും ആണ്, അറിവിൻ്റെ പുസ്തകങ്ങൾ അദ്ദേഹത്തെ മഹാഭക്തനായിട്ടാണ് വിശേഷിപ്പിക്കുന്നത്.
സനക്മാരും നാരദും ചെറുപ്പം മുതലേ വേർപിരിയുന്ന സ്വഭാവമുള്ളവരും എല്ലാവരോടും നിസ്സംഗത പുലർത്തുന്നവരുമായിരുന്നു.
ദശലക്ഷക്കണക്കിന് വേർപിരിയലുകൾക്കും ആസ്വാദനങ്ങൾക്കും അപ്പുറം, ഗുരുവിൻ്റെ സിഖുകാരും വിശുദ്ധ സഭയിൽ വിനീതരായി നിലകൊള്ളുന്നു.
സ്വയം എണ്ണപ്പെടുകയോ ശ്രദ്ധിക്കപ്പെടുകയോ ചെയ്യുന്നവൻ മിഥ്യാധാരണകളിൽ തെറ്റിപ്പോകുന്നു; എന്നാൽ അഹംബോധം നഷ്ടപ്പെടുന്നവൻ സ്വയം തിരിച്ചറിയുന്നു.
എല്ലാ രാജാക്കന്മാരും ചക്രവർത്തിമാരും അവൻ്റെ കാലിൽ വീഴുന്ന സത്യത്തിൻ്റെ വഴിയാണ് ഗുർമുഖിൻ്റെ വഴി.
ഈ പാതയിലൂടെ സഞ്ചരിക്കുന്നവൻ തൻ്റെ അഹങ്കാരവും അഹങ്കാരവും മറന്ന് ഗുരുവിൻ്റെ ജ്ഞാനത്താൽ വിനയം ഹൃദയത്തിൽ സൂക്ഷിക്കുന്നു.
അത്തരമൊരു എളിയ വ്യക്തിക്ക് യഥാർത്ഥ കോടതിയിൽ ആദരവും ആദരവും ലഭിക്കുന്നു.
അഹങ്കാരമുള്ള ശിരസ്സ് നിവർന്നുനിൽക്കുകയും ഉയർന്നുനിൽക്കുകയും ചെയ്യുന്നു, എന്നിട്ടും മുടിയുടെ കറുപ്പ് അതിനെ ആവരണം ചെയ്യുന്നു.
പുരികം നിറയെ കറുപ്പും കണ്പീലികളും കറുത്ത മുള്ളുകൾ പോലെയാണ്.
കണ്ണുകൾ കറുത്തതാണ് (ഇന്ത്യയിൽ) കൂടാതെ ബുദ്ധിമാനായ താടിയും മീശയും കറുത്തതാണ്.
മൂക്കിൽ ധാരാളം ട്രൈക്കോമുകൾ ഉണ്ട്, അവയെല്ലാം കറുത്തതാണ്.
ഉയരത്തിൽ സ്ഥാപിച്ചിരിക്കുന്ന അവയവങ്ങളെ ആരാധിക്കുന്നില്ല, ഗുരുമുഖന്മാരുടെ പാദങ്ങളിലെ പൊടി പുണ്യസ്ഥലങ്ങൾ പോലെ മനോഹരമാണ്.
പാദങ്ങളും നഖങ്ങളും അനുഗൃഹീതമാണ്, കാരണം അവ ശരീരത്തിൻ്റെ മുഴുവൻ ഭാരം വഹിക്കുന്നു.
തല കഴുകുന്നത് വൃത്തികെട്ടതായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു, എന്നാൽ ഗുർമുഖുകളുടെ കാൽ കഴുകുന്നത് ലോകം മുഴുവൻ തേടുന്നു.
ആനന്ദഫലം നേടിയെടുക്കുന്ന ഗുർമുഖുകൾ അവരുടെ സജ്ജീകരണത്തിൽ, എല്ലാ ആനന്ദങ്ങളുടെയും കലവറയായി നിലകൊള്ളുന്നു.
ധർമ്മത്തിൻ്റെ വാസസ്ഥലമായ ഭൂമിയെ ജലത്താൽ പിന്തുണയ്ക്കുന്നു, ഭൂമിക്കകത്തും ജലം വസിക്കുന്നു.
(ഗുരുവിൻ്റെ) താമരയുടെ പാദങ്ങളുടെ സങ്കേതത്തിൽ പ്രവേശിക്കുമ്പോൾ, ഭൂമി ഉറച്ച ധൈര്യത്തിൻ്റെയും ധർമ്മത്തിൻ്റെയും സുഗന്ധത്താൽ വ്യാപിച്ചിരിക്കുന്നു.
അതിൽ (ഭൂമിയിൽ) ഒരിക്കലും ക്ഷീണിക്കാത്ത മരങ്ങളും പൂക്കളുടെ വരകളും ഔഷധസസ്യങ്ങളും പുല്ലും വളരുന്നു.
ധാരാളം കുളവും സമുദ്രവും പർവതവും രത്നങ്ങളും ആനന്ദം നൽകുന്ന വസ്തുക്കളും അതിൽ ഉണ്ട്.
അനേകം ദൈവിക സ്ഥലങ്ങൾ, തീർത്ഥാടന കേന്ദ്രങ്ങൾ, വർണ്ണങ്ങൾ, രൂപങ്ങൾ, ഭക്ഷ്യയോഗ്യമായവ, ഭക്ഷ്യയോഗ്യമല്ലാത്തവ എന്നിവ അതിൽ നിന്ന് പുറപ്പെടുന്നു.
ഗുരു-ശിഷ്യ പാരമ്പര്യം മൂലം, ഗുരുമുഖന്മാരുടെ വിശുദ്ധ സഭയും സമാനമായ പുണ്യങ്ങളുടെ സമുദ്രമാണ്.
പ്രതീക്ഷകൾക്കും ആഗ്രഹങ്ങൾക്കും ഇടയിൽ വേർപിരിഞ്ഞ് നിൽക്കുന്നത് ഗുരുമുഖന്മാർക്ക് ആനന്ദഫലമാണ്.
ഭഗവാൻ തൻ്റെ ഓരോ ത്രികോണത്തിലും കോടിക്കണക്കിന് പ്രപഞ്ചങ്ങളെ കീഴടക്കിയിരിക്കുന്നു.
ആ പ്രാഥമിക പരിപൂർണ്ണവും അതീന്ദ്രിയവുമായ ബ്രഹ്മത്തിൻ്റെ യഥാർത്ഥ ഗുരു രൂപം ആനന്ദദായകമാണ്.
നാല് വാമകളും വിശുദ്ധ സഭയുടെ രൂപത്തിൽ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ സങ്കേതത്തിലേക്ക് വരുന്നു
അവിടെയുള്ള ഗുർമുഖുകൾ പഠനം, ധ്യാനം, പ്രാർത്ഥന എന്നിവയിലൂടെ അവരുടെ ബോധത്തെ വചനത്തിൽ ലയിപ്പിക്കുന്നു.
ഭഗവാനോടുള്ള ഭയവും സ്നേഹനിർഭരമായ ഭക്തിയും സ്നേഹത്തിൻ്റെ ആനന്ദവും അവർ ഹൃദയത്തിൽ ആരാധിക്കുന്ന യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ വിഗ്രഹമാണ്.
സാധുവിൻ്റെ രൂപത്തിലുള്ള യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ പാദങ്ങൾ അവരുടെ ശിഷ്യന്മാരുടെ വളരെയധികം ഭാരം (മാനസികവും ആത്മീയവും) വഹിക്കുന്നു,
0 എൻ്റെ സഹോദരന്മാരേ, നിങ്ങൾ അവരെ ആരാധിക്കണം. ഗണ്ണൂഖുകളുടെ ആനന്ദഫലത്തിൻ്റെ മൂല്യം കണക്കാക്കാനാവില്ല.
മഴ പെയ്താൽ ഗാർഗോയിലുകളിലൂടെ ഒഴുകുന്ന വെള്ളം തെരുവുകളിൽ ഇറങ്ങുന്നു.
കവിഞ്ഞൊഴുകുന്ന ദശലക്ഷക്കണക്കിന് അരുവികൾ ദശലക്ഷക്കണക്കിന് പ്രവാഹങ്ങളായി മാറുന്നു.
ദശലക്ഷക്കണക്കിന് അരുവികൾ നദികളുടെ ഒഴുക്കിൽ ചേരുന്നു.
തൊള്ളായിരത്തി തൊണ്ണൂറ്റി ഒമ്പത് നദികൾ കിഴക്കോട്ടും പടിഞ്ഞാറോട്ടും ഒഴുകുന്നു.
നദികൾ കടലിൽ ചേരുന്നു.
അത്തരം ഏഴ് കടലുകൾ സമുദ്രങ്ങളിൽ ലയിക്കുന്നു, പക്ഷേ ഇപ്പോഴും സമുദ്രങ്ങൾ സംതൃപ്തമായിട്ടില്ല.
നവലോകത്ത്, അത്തരം സമുദ്രങ്ങൾ ഒരു ചൂടുള്ള തളികയിലെ ജലത്തുള്ളി പോലെ കാണപ്പെടുന്നു.
ഈ പ്ലേറ്റ് ചൂടാക്കാൻ, ചക്രവർത്തിമാരുടെ ദശലക്ഷക്കണക്കിന് തലകൾ ഇന്ധനമായി ഉപയോഗിക്കുന്നു.
ഈ ചക്രവർത്തിമാർ ഈ ഭൂമിയിൽ തങ്ങളുടെ അവകാശവാദങ്ങൾ ഉന്നയിക്കുന്നത് യുദ്ധം ചെയ്യുകയും മരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ഒരു ഉറയിൽ രണ്ട് വാളുകളും ഒരു രാജ്യത്ത് രണ്ട് ചക്രവർത്തിമാരും ഉൾക്കൊള്ളാൻ കഴിയില്ല;
എന്നാൽ ഒരു പള്ളിയിലെ ഇരുപത് ഫക്വിറുകൾക്ക് ഒരു പുതപ്പിനുള്ളിൽ (സുഖകരമായി) തുടരാം.
ചക്രവർത്തിമാർ ഒരു കാട്ടിലെ രണ്ട് സിംഹങ്ങളെപ്പോലെയാണ്, അതേസമയം ഫാക്വിറുകൾ ഒരു കായയിലെ കറുപ്പ് വിത്തുകൾ പോലെയാണ്.
വിപണിയിൽ വിറ്റഴിക്കുന്ന ബഹുമതി ലഭിക്കുന്നതിന് മുമ്പ് ഈ വിത്തുകൾ 'മുള്ള് കിടക്കയിൽ കളിക്കുന്നു.
പാനപാത്രത്തിലേക്ക് അരിച്ചെടുക്കുന്നതിന് മുമ്പ് അവ വെള്ളവുമായി പ്രസ്സിലേക്ക് ഓടുന്നു.
നിർഭയനായ ഭഗവാൻ്റെ കൊട്ടാരത്തിൽ, അഹങ്കാരികളെ പാപികൾ എന്നും വിനയാന്വിതർക്ക് ആദരവും ആദരവും ലഭിക്കുന്നു.
അതുകൊണ്ടാണ് ഗുരുമുഖന്മാർ ശക്തരാണെങ്കിലും സൗമ്യതയുള്ളവരായി പെരുമാറുന്നത്.
ഒരു ആടിനെ സിംഹം പിടികൂടി, മരിക്കാൻ പോകുമ്പോൾ, അത് ഒരു കുതിര ചിരിച്ചു.
ആശ്ചര്യപ്പെട്ട സിംഹം ചോദിച്ചു, എന്തുകൊണ്ടാണ് ഇത്തരമൊരു നിമിഷത്തിൽ (അതിൻ്റെ മരണത്തിൽ) ഇത്ര സന്തോഷം.
നമ്മുടെ ആൺ സന്താനങ്ങളുടെ വൃഷണങ്ങൾ വൃഷണം ചെയ്യാൻ വേണ്ടി ചതച്ചിരിക്കുകയാണെന്ന് വിനയപൂർവ്വം ആട് മറുപടി പറഞ്ഞു.
നാം വരണ്ട പ്രദേശങ്ങളിലെ കാട്ടുചെടികൾ മാത്രമേ ഭക്ഷിക്കുന്നുള്ളൂ എന്നിട്ടും നമ്മുടെ തൊലി ഉരിഞ്ഞ് ചതച്ചിരിക്കുന്നു.
മറ്റുള്ളവരുടെ കഴുത്തറുക്കുകയും അവരുടെ മാംസം തിന്നുകയും ചെയ്യുന്നവരുടെ (നിങ്ങളെപ്പോലുള്ള) ദുരവസ്ഥയെക്കുറിച്ച് ഞാൻ ചിന്തിക്കുന്നു.
അഹങ്കാരികളുടെയും വിനീതരുടെയും ശരീരം ആത്യന്തികമായി പൊടിയായി മാറും, പക്ഷേ, അഹങ്കാരിയുടെ (സിംഹം) ശരീരം ഭക്ഷ്യയോഗ്യമല്ല, വിനീതരുടെ (ആട്) ഭക്ഷ്യയോഗ്യമായ പദവി കൈവരിക്കുന്നു.
ഈ ലോകത്ത് വന്നവരെല്ലാം ആത്യന്തികമായി മരിക്കണം.
താമരയുടെ പാദങ്ങളിലും ചുറ്റുപാടുകളിലും തുടരുന്നതിലൂടെ, ഗുരുമുഖിന് വിശുദ്ധ സഭയുടെ വെളിച്ചം ലഭിക്കുന്നു.
പാദങ്ങളെ പൂജിക്കുകയും പാദധൂളികളാകുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരാൾ വിച്ഛേദിക്കപ്പെട്ടവനും അനശ്വരനും നാശമില്ലാത്തവനും ആയിത്തീരുന്നു.
ഗുരുമുഖന്മാരുടെ പാദങ്ങളിലെ ഭസ്മം കുടിക്കുന്നതിലൂടെ ശാരീരിക മാനസികവും ആത്മീയവുമായ എല്ലാ രോഗങ്ങളിൽ നിന്നും മോചനം ലഭിക്കും.
ഗുരുവിൻ്റെ ജ്ഞാനത്താൽ അവർക്ക് അവരുടെ അഹന്ത നഷ്ടപ്പെടുകയും മായയിൽ ലയിക്കാതിരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
അവരുടെ ബോധം വചനത്തിൽ ആഗിരണം ചെയ്ത്, അവർ രൂപരഹിതമായ ഒരു യഥാർത്ഥ വാസസ്ഥലത്ത് (വിശുദ്ധ സഭ) വസിക്കുന്നു.
കർത്താവിൻ്റെ ദാസന്മാരുടെ കഥ വിവരണാതീതവും പ്രകടവുമാണ്.
പ്രതീക്ഷകളോട് നിസ്സംഗത പുലർത്തുന്നത് ഗുർമുഖുകളുടെ ആനന്ദഫലമാണ്.
ചണവും പരുത്തിയും ഒരേ വയലിൽ വളരുന്നു, എന്നാൽ ഒന്നിൻ്റെ ഉപയോഗം ദയനീയമാണ്, മറ്റൊന്ന് മോശമായ ഉപയോഗത്തിന് ഉപയോഗിക്കുന്നു.
ചണച്ചെടിയുടെ കയർ തൊലി കളഞ്ഞതിന് ശേഷം ആളുകളെ ബന്ധനത്തിലാക്കാൻ ഉപയോഗിക്കുന്ന കുരുക്ക് ഉണ്ടാക്കുന്നു.
മറുവശത്ത്, പരുത്തിയിൽ നിന്ന് നാടൻ തുണികൊണ്ടുള്ള മസ്ലിൻ, സിരിസാഫ് എന്നിവ ഉണ്ടാക്കുന്നു.
തുണിയുടെ രൂപത്തിലുള്ള പരുത്തി മറ്റുള്ളവരുടെ എളിമയെ മറയ്ക്കുകയും സാധുക്കളുടെയും ദുഷ്ടന്മാരുടെയും ധർമ്മത്തെ സംരക്ഷിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
സാധുക്കൾ തിന്മയുമായി സഹവസിച്ചാലും അവരുടെ വിശുദ്ധ സ്വഭാവത്തെ ഒരിക്കലും നിരാകരിക്കുന്നില്ല.
നാടൻ തുണിയായി രൂപാന്തരപ്പെട്ട ചണ പുണ്യസ്ഥലങ്ങളിൽ പരത്താൻ കൊണ്ടുവരുമ്പോൾ, അത് സാധുക്കളുടെ കാലിലെ പൊടിയിൽ തൊട്ടതിന് ശേഷം പുണ്യമാകുന്നു.
കൂടാതെ, നന്നായി അടിക്കുന്ന കടലാസ് എടുത്ത ശേഷം, വിശുദ്ധ പുരുഷന്മാർ അതിൽ കർത്താവിൻ്റെ സ്തുതികൾ എഴുതുകയും മറ്റുള്ളവർക്കായി അത് വായിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
വീണുപോയവരെയും വിശുദ്ധ സഭ വിശുദ്ധരാക്കുന്നു.
കഠിനഹൃദയമുള്ള കല്ല് കത്തിച്ചാൽ അത് ചുണ്ണാമ്പുകല്ലായി മാറുന്നു. വെള്ളം തളിക്കുന്നത് തീ കെടുത്തുന്നു
എന്നാൽ നാരങ്ങാവെള്ളത്തിൻ്റെ കാര്യത്തിൽ വലിയ ചൂട് ഉണ്ടാക്കുന്നു.
വെള്ളമൊഴിച്ചാലും അതിൻ്റെ മ്ലേച്ഛമായ തീ അതിൽ തങ്ങിനിന്നാലും അതിൻ്റെ വിഷം പോകില്ല.
നാവിൽ വെച്ചാൽ അത് വേദനാജനകമായ കുമിളകൾ ഉണ്ടാക്കുന്നു.
എന്നാൽ വെറ്റില, വെറ്റില, കാറ്റെച്ചു എന്നിവയുടെ കമ്പനി ലഭിക്കുന്നത് അതിൻ്റെ നിറം തിളക്കമുള്ളതും മനോഹരവും പൂർണ്ണമായും പരിഷ്കൃതവുമാണ്.
അതുപോലെ, വിശുദ്ധ സഭയിൽ ചേർന്ന്, വിശുദ്ധന്മാരായി മാറുന്നതിനാൽ, ഗുരുമുഖന്മാർ വിട്ടുമാറാത്ത രോഗങ്ങളിൽ നിന്ന് പോലും മുക്തി നേടുന്നു.
അഹങ്കാരം നഷ്ടപ്പെടുമ്പോൾ, ഒരു നിമിഷം പോലും ദൈവത്തെ ദൃശ്യവൽക്കരിക്കുന്നു.