ഒരു ഓങ്കാർ, ആദിമ ഊർജ്ജം, ദൈവിക ആചാര്യൻ്റെ കൃപയാൽ സാക്ഷാത്കരിക്കപ്പെട്ടു
അവൻ്റെ ഒരു സ്പന്ദനം (വാക്, ശബ്ദം) വ്യാപിപ്പിച്ചുകൊണ്ട്, ഓയിക്കാർ രൂപങ്ങളിൽ (മുഴുവൻ സൃഷ്ടിയുടെയും) പ്രത്യക്ഷമായി.
ആകാശത്ത് നിന്ന് ഭൂമിയെ വേർതിരിക്കുന്ന ഓങ്കാർ ഒരു തൂണിൻ്റെയും പിന്തുണയില്ലാതെ ആകാശത്തെ നിലനിർത്തി.
അവൻ ഭൂമിയെ വെള്ളത്തിലും ജലം ഭൂമിയിലും സ്ഥാപിച്ചു.
വിറകിൽ തീ ഇട്ടു, എന്നിരുന്നാലും, മനോഹരമായ പഴങ്ങൾ നിറഞ്ഞ മരങ്ങൾ സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടു.
വായു, ജലം, തീ എന്നിവ പരസ്പരം ശത്രുക്കളാണ്, എന്നാൽ അവൻ അവയെ യോജിച്ച് കണ്ടുമുട്ടി (ലോകത്തെ സൃഷ്ടിച്ചു).
കർമ്മം (രജസ്സ്), ഉപജീവനം (സത്ത്വം), ലയനം (തമസ്സ്) എന്നീ ഗുണങ്ങളെ വിലമതിക്കുന്ന ബ്രഹ്മാവിനെയും വിഷ്ണുവിനെയും മഹേശനെയും അവൻ സൃഷ്ടിച്ചു.
അദ്ഭുതകരമായ നേട്ടങ്ങളുടെ സാധകൻ, ആ കർത്താവ് അത്ഭുതകരമായ സൃഷ്ടിയെ സൃഷ്ടിച്ചു.
ശിവനും ശക്തിയും അതായത് ബോധത്തിൻ്റെയും പ്രകൃതിയുടെയും രൂപത്തിലുള്ള പരമോന്നത ഘടകമാണ്, അതിൽ ചലനാത്മക ശക്തി അടങ്ങിയ പദാർത്ഥം ലോകത്തെ സൃഷ്ടിക്കാൻ ചേർന്നു, സൂര്യനെയും ചന്ദ്രനെയും അതിൻ്റെ വിളക്കുകളാക്കി.
രാത്രിയിൽ തിളങ്ങുന്ന നക്ഷത്രങ്ങൾ ഓരോ വീട്ടിലും വിളക്കുകളുടെ രൂപം നൽകുന്നു.
ഒരു മഹാസൂര്യൻ്റെ ഉദയത്തോടെ പകൽ സമയത്ത്, വിളക്കുകളുടെ രൂപത്തിലുള്ള നക്ഷത്രങ്ങൾ മറഞ്ഞുപോകും.
അവൻ്റെ ഒരു സ്പന്ദനത്തിൽ (വാക്ക്) ദശലക്ഷക്കണക്കിന് നദികൾ (ജീവൻ്റെ) അടങ്ങിയിരിക്കുന്നു, അവൻ്റെ സമാനതകളില്ലാത്ത മഹത്വങ്ങൾ അളക്കാൻ കഴിയില്ല.
പരമകാരുണികനായ പരിപാലകനായ ഭഗവാൻ ഓങ്കാറായി തൻ്റെ രൂപവും പ്രകടമാക്കിയിട്ടുണ്ട്.
അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ ചലനാത്മകത ഒളിഞ്ഞിരിക്കുന്നതും സമീപിക്കാനാവാത്തതും അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ കഥ വിവരണാതീതവുമാണ്.
കർത്താവിനെക്കുറിച്ചുള്ള സംസാരത്തിൻ്റെ അടിസ്ഥാനം കേവലം കേട്ടുകേൾവി മാത്രമാണ് (അല്ലാതെ ആദ്യ അനുഭവമല്ല).
ജീവൻ്റെ നാല് ഖനികൾ, നാല് പ്രസംഗങ്ങൾ, നാല് യുഗങ്ങൾ എന്നിവ ഉൾപ്പെടുത്തി, കർത്താവ് വെള്ളം, ഭൂമി, മരങ്ങൾ, പർവതങ്ങൾ എന്നിവ സൃഷ്ടിച്ചു.
ഏകനായ ഭഗവാൻ ത്രിലോകങ്ങളും പതിന്നാലു മണ്ഡലങ്ങളും അനേകം പ്രപഞ്ചങ്ങളും സൃഷ്ടിച്ചു.
അവനുവേണ്ടി പ്രപഞ്ചത്തിൻ്റെ പത്ത് ദിശകളിലും ഏഴ് ഭൂഖണ്ഡങ്ങളിലും ഒമ്പത് ഡിവിഷനുകളിലും സംഗീതോപകരണങ്ങൾ വായിക്കുന്നു.
ഉത്ഭവിക്കുന്ന ഓരോ സ്രോതസ്സിൽ നിന്നും ഇരുപത്തിയൊന്ന് ലക്ഷം ജീവികൾ ഉത്പാദിപ്പിക്കപ്പെട്ടു.
അപ്പോൾ ഓരോ ജീവിവർഗത്തിലും എണ്ണമറ്റ ജീവികൾ ഉണ്ട്.
താരതമ്യപ്പെടുത്താനാവാത്ത രൂപങ്ങളും നിറങ്ങളും പിന്നീട് വൈവിധ്യമാർന്ന തരംഗങ്ങളിൽ (ജീവിതത്തിൻ്റെ) പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു.
വായുവും ജലവും ചേർന്ന് രൂപപ്പെട്ട ശരീരങ്ങൾക്ക് ഒമ്പത് വാതിലുകളാണുള്ളത്.
കറുപ്പ്, വെളുപ്പ്, ചുവപ്പ്, നീല, മഞ്ഞ, പച്ച നിറങ്ങൾ (സൃഷ്ടി) അലങ്കരിക്കുന്നു.
നാവിലൂടെ അറിയാവുന്ന ഭക്ഷ്യയോഗ്യവും ഭക്ഷ്യയോഗ്യമല്ലാത്തതുമായ വസ്തുക്കളുടെ അത്ഭുതകരമായ രുചികൾ ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ട്.
ഈ രുചികൾ മധുരവും, കയ്പും, പുളിയും, ഉപ്പും, അവ്യക്തവുമാണ്.
നിരവധി സുഗന്ധങ്ങൾ കലർത്തി, കർപ്പൂരം, ചന്ദനം, കുങ്കുമം എന്നിവ സൃഷ്ടിച്ചു.
കസ്തൂരിപൂച്ച, കസ്തൂരി, വെറ്റില, പൂക്കൾ, ധൂപം, കർപ്പൂരം തുടങ്ങിയ മറ്റുള്ളവയും സമാനമാണ്.
പലതും സംഗീതപരമായ അളവുകൾ, സ്പന്ദനങ്ങൾ, സംഭാഷണങ്ങൾ, കൂടാതെ പതിന്നാലു കഴിവുകളിലൂടെ അടങ്ങാത്ത മെലഡി റിംഗ് ചെയ്യുന്നു.
കോടിക്കണക്കിന് കപ്പലുകൾ സഞ്ചരിക്കുന്ന ലക്ഷക്കണക്കിന് നദികളുണ്ട്.
കാർഷിക ഉൽപന്നങ്ങൾ, മരുന്നുകൾ, വസ്ത്രങ്ങൾ, ഭക്ഷണങ്ങൾ എന്നിവയുടെ വൈവിധ്യമാർന്ന രൂപങ്ങൾ ഭൂമിയിൽ സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.
കാർഷിക ഉൽപന്നങ്ങൾ, മരുന്നുകൾ, വസ്ത്രങ്ങൾ, ഭക്ഷണങ്ങൾ എന്നിവയുടെ വൈവിധ്യമാർന്ന രൂപങ്ങൾ ഭൂമിയിൽ സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.
തണൽ മരങ്ങൾ, പൂക്കൾ, പഴങ്ങൾ, ശാഖകൾ, ഇലകൾ, വേരുകൾ എന്നിവ അവിടെയുണ്ട്.
പർവതങ്ങളിൽ എട്ട് ലോഹങ്ങൾ, മാണിക്യങ്ങൾ, ആഭരണങ്ങൾ, തത്ത്വചിന്തകൻ്റെ കല്ല്, മെർക്കുറി എന്നിവയുണ്ട്.
എൺപത്തിനാല് ലക്ഷത്തോളം വരുന്ന ജീവജാലങ്ങളിൽ, വലിയ കുടുംബങ്ങൾ പിരിയാൻ വേണ്ടി മാത്രം കണ്ടുമുട്ടുന്നു, അതായത് അവർ ജനിക്കുകയും മരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ട്രാൻസ്മിഗ്രേഷൻ ചക്രത്തിൽ ഈ ലോകത്തിലെ ജീവികളുടെ കൂട്ടങ്ങൾ - സമുദ്രം ആയിരക്കണക്കിന് വരികയും പോവുകയും ചെയ്യുന്നു.
മനുഷ്യശരീരത്തിലൂടെ മാത്രമേ ഒരാൾക്ക് കടന്നുപോകാൻ കഴിയൂ.
മനുഷ്യ ജന്മം അപൂർവമായ ഒരു വരദാനമാണെങ്കിലും, ഈ ശരീരം കളിമണ്ണിൽ നിർമ്മിതമായത് നൈമിഷികമാണ്.
അണ്ഡവും ബീജവും കൊണ്ട് നിർമ്മിച്ച ഈ വായു കടക്കാത്ത ശരീരത്തിന് ഒമ്പത് വാതിലുകളാണുള്ളത്.
അമ്മയുടെ ഉദരത്തിലെ നരകാഗ്നിയിലും ആ ഭഗവാൻ ഈ ശരീരത്തെ രക്ഷിക്കുന്നു.
ഗർഭാവസ്ഥയിൽ ഈ ജീവി അമ്മയുടെ ഗർഭപാത്രത്തിൽ തലകീഴായി തൂങ്ങിക്കിടക്കുകയും തുടർച്ചയായി ധ്യാനിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
പത്തുമാസത്തിനുശേഷം, ആ ധ്യാനം നിമിത്തം അഗ്നിക്കുളത്തിൽ നിന്ന് മുക്തമാകുമ്പോൾ ftv ജനിക്കുന്നു.
ജനനം മുതൽ തന്നെ അവൻ മായയിൽ മുഴുകുന്നു, ഇപ്പോൾ ആ സംരക്ഷകനായ ഭഗവാൻ അവനെ കാണുന്നില്ല.
യാത്രാ വ്യാപാരിയായ ജീവ് അങ്ങനെ മഹാനായ ബാങ്കറായ കർത്താവിൽ നിന്ന് വേർപിരിയുന്നു.
രത്നം (ഭഗവാൻ്റെ നാമത്തിൻ്റെ രൂപത്തിൽ) നഷ്ടപ്പെട്ട്, സൃഷ്ടി (അവൻ്റെ ജനനത്തെക്കുറിച്ച്) മായയുടെയും അനുരാഗത്തിൻ്റെയും അന്ധകാരത്തിൽ വിലപിക്കുകയും കരയുകയും ചെയ്യുന്നു.
സ്വന്തം കഷ്ടപ്പാടുകൾ കാരണം അവൻ കരയുന്നു, പക്ഷേ കുടുംബം മുഴുവൻ സന്തോഷത്തോടെ പാടുന്നു.
എല്ലാവരുടെയും ഹൃദയം സന്തോഷത്താൽ നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു, ചുറ്റും ഡ്രമ്മുകളുടെ സംഗീത ശബ്ദം കേൾക്കുന്നു.
മാതൃ-പിതൃ കുടുംബങ്ങളുടെ സന്തോഷത്തിൻ്റെ ഗാനങ്ങൾ ആലപിച്ച് പ്രിയപ്പെട്ട കുട്ടിയെ അനുഗ്രഹിക്കുന്നു.
ഒരു ചെറിയ തുള്ളിയിൽ നിന്ന് അത് വർദ്ധിച്ചു, ഇപ്പോൾ ആ തുള്ളി ഒരു മല പോലെ കാണപ്പെടുന്നു.
വളർന്നുകഴിഞ്ഞപ്പോൾ, സത്യവും സംതൃപ്തിയും അനുകമ്പയും ധർമ്മവും ഉയർന്ന മൂല്യങ്ങളും അവൻ അഭിമാനത്തോടെ മറന്നു.
ആഗ്രഹങ്ങൾ, കോപം, എതിർപ്പുകൾ, അത്യാഗ്രഹം, അഭിനിവേശം, വഞ്ചന, അഹങ്കാരം എന്നിവയ്ക്കിടയിൽ അവൻ ജീവിക്കാൻ തുടങ്ങി.
അങ്ങനെ ആ പാവം മായയുടെ വലിയ വലയിൽ കുടുങ്ങി..
ബോധം അവതാരമാണെങ്കിലും ജീവ് വളരെ അബോധാവസ്ഥയിലാണ് (ജീവിതത്തിലെ തൻ്റെ ലക്ഷ്യത്തെക്കുറിച്ച്) കണ്ണുകളുണ്ടെങ്കിലും അയാൾ അന്ധനാണ്;
സുഹൃത്തിനെയും ശത്രുവിനെയും വേർതിരിക്കുന്നില്ല; അവൻ്റെ അഭിപ്രായത്തിൽ അമ്മയുടെയും മന്ത്രവാദിനിയുടെയും സ്വഭാവം ഒരുപോലെയാണ്.
കാതുകൾ ഉണ്ടെങ്കിലും അവൻ ബധിരനാണ്, മഹത്വവും അപകീർത്തിയും തമ്മിലോ സ്നേഹവും വഞ്ചനയും തമ്മിൽ വേർതിരിച്ചറിയുന്നില്ല.
നാവുണ്ടായിട്ടും മൂകനായ അവൻ പാലിൽ വിഷം കലർത്തി കുടിക്കുന്നു.
വിഷവും അമൃതും ഒരുപോലെയാണെന്ന് കരുതി അവൻ അത് കുടിക്കുന്നു
ജീവിതത്തെയും മരണത്തെയും കുറിച്ചുള്ള അവൻ്റെ അജ്ഞത, പ്രതീക്ഷകൾ, ആഗ്രഹങ്ങൾ എന്നിവ കാരണം, അയാൾക്ക് എവിടെയും അഭയം ലഭിക്കുന്നില്ല.
പാമ്പിനും തീയ്ക്കും നേരെ അവൻ തൻ്റെ ആഗ്രഹങ്ങൾ നീട്ടുന്നു, അവയെ പിടിക്കുന്നത് കുഴിയും കുന്നും തമ്മിൽ വേർതിരിച്ചറിയുന്നില്ല.
കാലുകളുണ്ടെങ്കിലും, ഒരു കുട്ടി (മനുഷ്യൻ) മുടന്തനാണ്, അവൻ്റെ കാലിൽ നിൽക്കാൻ കഴിയില്ല.
പ്രതീക്ഷകളുടെയും ആഗ്രഹങ്ങളുടെയും മാലയിട്ട് അവൻ മറ്റുള്ളവരുടെ കൈകളിൽ നൃത്തം ചെയ്യുന്നു.
അയാൾക്ക് സാങ്കേതികതയോ സംരംഭമോ അറിയില്ല, ശരീരത്തോട് അശ്രദ്ധമായതിനാൽ, അവൻ ആരോഗ്യവും ആരോഗ്യവും നിലനിർത്തുന്നില്ല.
മലമൂത്രവിസർജ്ജനത്തിൻ്റെയും മലമൂത്ര വിസർജ്ജനത്തിൻ്റെയും വിസർജ്ജന അവയവങ്ങളുടെ മേൽ യാതൊരു നിയന്ത്രണവുമില്ലാത്ത അവൻ രോഗത്തെയും കഷ്ടപ്പാടിനെയും കുറിച്ച് കരയുന്നു.
അവൻ ആദ്യത്തെ ഭക്ഷണം (കർത്താവിൻ്റെ നാമം) സന്തോഷത്തോടെ എടുക്കുന്നില്ല, ഒപ്പം പാമ്പുകളെ (ആസക്തികളുടെയും ആഗ്രഹങ്ങളുടെയും രൂപത്തിൽ) ശാഠ്യത്തോടെ പിടിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ഗുണങ്ങളെയും ദോഷങ്ങളെയും കുറിച്ച് ചിന്തിക്കാതെ, പരോപകാരിയാകാതെ, അവൻ എപ്പോഴും ദുഷിച്ച പ്രവണതകളിലേക്ക് നോക്കുന്നു.
അത്തരമൊരു (വിഡ്ഢി) വ്യക്തിക്ക്, ആയുധവും കവചവും ഒരുപോലെയാണ്.
അമ്മയുടെയും അച്ഛൻ്റെയും കണ്ടുമുട്ടലും ഇണചേരലും അമ്മയെ ഗർഭിണിയാക്കുന്നു, അവർ പ്രതീക്ഷയുള്ളവളാകുന്നത് കുഞ്ഞിനെ ഗർഭപാത്രത്തിൽ നിലനിർത്തുന്നു.
അവൾ ഭക്ഷ്യയോഗ്യമായവയും ഭക്ഷ്യയോഗ്യമല്ലാത്തവയും ഒരു തടസ്സവുമില്ലാതെ ആസ്വദിക്കുകയും ഭൂമിയിൽ അളന്ന ചുവടുകളുമായി ശ്രദ്ധാപൂർവം നീങ്ങുകയും ചെയ്യുന്നു.
പത്തുമാസം തൻ്റെ വയറ്റിൽ ചുമന്നതിൻ്റെ വേദന സഹിച്ചാണ് അവൾ തൻ്റെ പ്രിയപ്പെട്ട മകനെ പ്രസവിക്കുന്നത്.
പ്രസവിച്ചുകഴിഞ്ഞാൽ, അമ്മ കുട്ടിയെ പോഷിപ്പിക്കുന്നു, അവൾ ഭക്ഷണത്തിലും പാനീയത്തിലും മിതമായി തുടരുന്നു.
പതിവ് ഭക്ഷണവും പാലും ശുശ്രൂഷിച്ച ശേഷം, അവൾ ആഴമായ സ്നേഹത്തോടെ അവനെ നോക്കി.
അവൾ അവൻ്റെ ഭക്ഷണം, വസ്ത്രം, ടോൺസർ, വിവാഹനിശ്ചയം, വിദ്യാഭ്യാസം തുടങ്ങിയവയെക്കുറിച്ചാണ് ചിന്തിക്കുന്നത്.
അവൻ്റെ തലയിൽ ഒരു പിടി നാണയങ്ങൾ എറിഞ്ഞ് അവനെ നന്നായി കുളിപ്പിച്ച് അവൾ അവനെ വിദ്യാഭ്യാസത്തിനായി പണ്ഡിറ്റിൻ്റെ അടുത്തേക്ക് അയയ്ക്കുന്നു.
ഇതുവഴി അവൾ (അവളുടെ മാതൃത്വത്തിൻ്റെ) കടം തീർക്കുന്നു.
മകൻ്റെ വിവാഹ നിശ്ചയ ചടങ്ങ് ഗംഭീരമായി നടന്നതിൻ്റെ സന്തോഷത്തിലാണ് മാതാപിതാക്കൾ.
അമ്മ അത്യധികം സന്തോഷിക്കുകയും സന്തോഷത്തിൻ്റെ പാട്ടുകൾ പാടുകയും ചെയ്യുന്നു.
വരൻ്റെ സ്തുതി പാടിയും ദമ്പതികളുടെ ക്ഷേമത്തിനായി പ്രാർത്ഥിച്ചും തൻ്റെ മകൻ വിവാഹിതയായതിൽ അവൾക്ക് വളരെ സന്തോഷം തോന്നുന്നു.
വധുവിൻ്റെയും വധുവിൻ്റെയും ക്ഷേമത്തിനും ഐക്യത്തിനും വേണ്ടി അമ്മ വഴിപാടുകൾ (ദൈവങ്ങളുടെ മുമ്പാകെ) നേർച്ച ചെയ്യുന്നു.
ഇപ്പോൾ, വധു മകനെ മോശമായി ഉപദേശിക്കാൻ തുടങ്ങുന്നു, മാതാപിതാക്കളിൽ നിന്ന് വേർപെടുത്താൻ അവനെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നു, തൽഫലമായി അമ്മായിയമ്മ ദുഃഖിതയായി.
(അമ്മയുടെ) ലക്ഷക്കണക്കിന് ഉപകാരങ്ങൾ മറന്നുകൊണ്ട് മകൻ അവിശ്വസ്തനാകുകയും മാതാപിതാക്കളുമായി കലഹത്തിൽ ഏർപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു.
പുരാണങ്ങളിലെ ശ്രാവണിനെപ്പോലെ അന്ധരായ മാതാപിതാക്കളോട് ഏറ്റവും അനുസരണയുള്ള പുത്രൻ വിരളമാണ്.
മന്ത്രവാദിയായ ഭാര്യ തൻ്റെ ചാരുത കൊണ്ട് ഭർത്താവിനെ വശീകരിച്ചു.
തന്നെ പ്രസവിച്ച മാതാപിതാക്കളെ മറന്ന് വിവാഹം കഴിച്ചു.
വഴിപാടുകൾ നേർന്ന് ധാരാളം നല്ലതും ചീത്തയുമായ ശകുനങ്ങളും മംഗളകരമായ കോമ്പിനേഷനുകളും പരിഗണിച്ച്, അവൻ്റെ വിവാഹം അവർ നിശ്ചയിച്ചു.
മകൻ്റെയും മരുമകളുടെയും കൂടിക്കാഴ്ചകൾ കണ്ടപ്പോൾ മാതാപിതാക്കൾക്ക് അതിയായ സന്തോഷം തോന്നി.
മാതാപിതാക്കൾ സ്വേച്ഛാധിപതികളാണെന്ന് പ്രേരിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് അവരെ ഉപേക്ഷിക്കാൻ വധു ഭർത്താവിനോട് നിരന്തരം ഉപദേശിക്കാൻ തുടങ്ങി.
മാതാപിതാക്കളുടെ നന്മകൾ മറന്ന്, മകനും ഭാര്യയും അവരിൽ നിന്ന് വേർപിരിഞ്ഞു.
ഇപ്പോൾ ലോകത്തിൻ്റെ വഴി തീർത്തും അധാർമികമായിത്തീർന്നിരിക്കുന്നു.
മാതാപിതാക്കളെ ത്യജിച്ച്, വേദങ്ങൾ കേൾക്കുന്നവർക്ക് അവരുടെ രഹസ്യം മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയില്ല.
മാതാപിതാക്കളെ നിരാകരിച്ചുകൊണ്ട്, കാട്ടിലെ ധ്യാനം വിജനമായ സ്ഥലങ്ങളിൽ അലഞ്ഞുതിരിയുന്നതിന് സമാനമാണ്.
മാതാപിതാക്കളെ ത്യജിച്ചാൽ ദേവീദേവന്മാർക്കുള്ള സേവനവും ആരാധനയും നിഷ്ഫലമാണ്.
മാതാപിതാക്കളെ സേവിക്കാതെ, അറുപത്തിയെട്ട് തീർഥാടന കേന്ദ്രങ്ങളിൽ കുളിക്കുന്നത് ഒരു ചുഴിയിൽ ഞെരുങ്ങുകയല്ലാതെ മറ്റൊന്നുമല്ല.
മാതാപിതാക്കളെ ഉപേക്ഷിച്ച് ദാനധർമ്മങ്ങൾ ചെയ്യുന്നവൻ അഴിമതിക്കാരനും അജ്ഞനുമാണ്.
മാതാപിതാക്കളെ നിരാകരിക്കുന്നവൻ വ്രതമനുഷ്ഠിക്കുന്നു, ജനനമരണങ്ങളുടെ ചക്രത്തിൽ അലഞ്ഞുനടക്കുന്നു.
ആ മനുഷ്യൻ (യഥാർത്ഥത്തിൽ) ഗുരുവിൻ്റെയും ദൈവത്തിൻ്റെയും സാരാംശം മനസ്സിലാക്കിയിട്ടില്ല.
പ്രകൃതിയിൽ ആ സ്രഷ്ടാവ് കാണപ്പെട്ടു, പക്ഷേ ജീവ് അവനെ മറന്നിരിക്കുന്നു.
ഓരോരുത്തർക്കും ശരീരവും ജീവവായുവും മാംസവും ശ്വാസവും നൽകി, അവൻ എല്ലാവരെയും സൃഷ്ടിച്ചു.
കണ്ണും വായയും മൂക്കും ചെവിയും കൈകളും കാലുകളും അവൻ സമ്മാനമായി നൽകിയിട്ടുണ്ട്.
മനുഷ്യൻ കണ്ണുകളിലൂടെ രൂപവും നിറവും കാണുന്നു, വായിലൂടെയും ചെവിയിലൂടെയും അവൻ യഥാക്രമം വചനം സംസാരിക്കുകയും കേൾക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
മൂക്കിലൂടെ മണം പിടിച്ച് കൈകൾ കൊണ്ട് പണിയെടുക്കുന്ന അവൻ പതുക്കെ കാലിൽ തെന്നി നീങ്ങുന്നു.
അവൻ തൻ്റെ മുടി, പല്ലുകൾ, നഖങ്ങൾ, ട്രൈക്കോമുകൾ, ശ്വാസം, ഭക്ഷണം എന്നിവ ശ്രദ്ധാപൂർവ്വം സൂക്ഷിക്കുന്നു. ജിവ്, രുചിയും അത്യാഗ്രഹവും കൊണ്ട് നിങ്ങൾ നിയന്ത്രിക്കപ്പെടുന്നു, ലോക യജമാനന്മാരെ എപ്പോഴും ഓർക്കുന്നു.
ആ കർത്താവും അതിൻ്റെ നൂറിലൊന്ന് ഭാഗം മാത്രം ഓർക്കുക.
ജീവിതത്തിൻ്റെ മാവിൽ ഭക്തിയുടെ ഉപ്പ് ഇട്ടു രുചിയുള്ളതാക്കുക.
ശരീരത്തിലെ ഉറക്കത്തിൻ്റെയും വിശപ്പിൻ്റെയും വസിക്കുന്ന സ്ഥലം ആർക്കും അറിയില്ല.
ശരീരത്തിലെ ചിരിയും കരച്ചിലും പാട്ടും തുമ്മലും നീർക്കെട്ടും ചുമയും എവിടെയാണ് ജീവിക്കുന്നതെന്ന് ആരെങ്കിലും പറയട്ടെ.
ആലസ്യം, അലറൽ, വിള്ളൽ, ചൊറിച്ചിൽ, വിടവ്, നെടുവീർപ്പ്, പൊട്ടിത്തെറിക്കൽ, കൈയടി എന്നിവ എവിടെ നിന്നാണ്?
പ്രത്യാശ, ആഗ്രഹം, സന്തോഷം, ദുഃഖം, പരിത്യാഗം, ആസ്വാദനം, കഷ്ടപ്പാടുകൾ, ആനന്ദം തുടങ്ങിയവ നശിപ്പിക്കാനാവാത്ത വികാരങ്ങളാണ്.
ഉണർന്നിരിക്കുന്ന സമയങ്ങളിൽ ദശലക്ഷക്കണക്കിന് ചിന്തകളും ആശങ്കകളും ഉണ്ട്
ഒരാൾ ഉറങ്ങുകയും സ്വപ്നം കാണുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ അത് മനസ്സിൽ ആഴത്തിൽ വേരൂന്നിയതാണ്.
മനുഷ്യൻ തൻ്റെ ബോധാവസ്ഥയിൽ എന്ത് പ്രശസ്തിയും അപകീർത്തിയും നേടിയിട്ടുണ്ടെങ്കിലും, അവൻ ഉറക്കത്തിലും പിറുപിറുക്കുന്നു.
ആഗ്രഹങ്ങളാൽ നിയന്ത്രിതമായ മനുഷ്യൻ, തീവ്രമായ വാഞ്ഛയും വാഞ്ഛയും തുടർന്നുകൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു.
സാധുക്കളുടെയും ദുഷ്ടന്മാരുടെയും സഹവാസം സൂക്ഷിക്കുന്ന വ്യക്തികൾ യഥാക്രമം ഗുരു, ഗുർമത്, ദുഷ്ടൻ എന്നിവരുടെ ജ്ഞാനമനുസരിച്ചാണ് പ്രവർത്തിക്കുന്നത്.
സഫിജോഗ്, മീറ്റിംഗ്, വിജോഗ്, വേർപിരിയൽ എന്നിവയ്ക്ക് വിധേയമായ ജീവിതത്തിൻ്റെ മൂന്ന് അവസ്ഥകൾ (ബാല്യം, യുവത്വം, വാർദ്ധക്യം) അനുസരിച്ച് മനുഷ്യൻ പ്രവർത്തിക്കുന്നു.
ആയിരക്കണക്കിന് ദുശ്ശീലങ്ങൾ മറന്നിട്ടില്ല, പക്ഷേ സൃഷ്ടിയായ ആർവി കർത്താവിനെ മറക്കുന്നതിൽ സന്തോഷിക്കുന്നു.
മറ്റുള്ളവരുടെ സ്ത്രീയോടൊപ്പവും മറ്റുള്ളവരുടെ സമ്പത്തും മറ്റുള്ളവരുടെ പരദൂഷണവും അവൻ ആസ്വദിക്കുന്നു.
അവൻ ഭഗവാൻ്റെ നാമം, ദാനധർമ്മം, വുദു എന്നിവ ഉപേക്ഷിച്ചു, പ്രഭാഷണങ്ങളും കീർത്തനങ്ങളും ഭഗവാൻ്റെ സ്തുതിഗീതങ്ങളും കേൾക്കാൻ വിശുദ്ധ സഭയിൽ പോകുന്നില്ല.
ഉയർന്ന സ്ഥാനത്തിരുന്നിട്ടും ഫ്ലോർമില്ലുകൾ നക്കാൻ ഓടുന്ന നായയെപ്പോലെയാണ് അവൻ.
ദുഷ്ടൻ ഒരിക്കലും ജീവിത മൂല്യങ്ങളെ വിലമതിക്കുന്നില്ല.
ഒരു സസ്യജാലം വേരുകൾ, ഇലകൾ, പൂക്കൾ, പഴങ്ങൾ എന്നിവയെ പ്രപഞ്ചത്തിൽ പരിപാലിക്കുന്നു.
ഒരേ ഒരു അഗ്നിയാണ് വൈവിധ്യമാർന്ന വസ്തുക്കളിൽ വസിക്കുന്നത്.
വിവിധ നിറങ്ങളുടെയും രൂപങ്ങളുടെയും വസ്തുക്കളിൽ നിലനിൽക്കുന്ന അതേ സുഗന്ധം തന്നെയാണ്.
മുളകൾക്കുള്ളിൽ നിന്ന് അഗ്നി ഉയർന്നുവരുകയും സസ്യങ്ങളെ മുഴുവൻ ചാരമാക്കി മാറ്റുകയും ചെയ്യുന്നു.
പല നിറങ്ങളിലുള്ള പശുക്കൾക്ക് പല പേരുകളാണ് നൽകിയിരിക്കുന്നത്. കറവക്കാരൻ അവയെയെല്ലാം മേയ്ക്കുന്നു, എന്നാൽ ഓരോ പശുവും അതിൻ്റെ പേര് കേൾക്കുന്നയാളുടെ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങുന്നു.
എല്ലാ പശുവിൻ്റെയും പാലിൻ്റെ നിറം ഒന്നുതന്നെയാണ് (വെളുപ്പ്).
നെയ്യിലും പട്ടിലും തെറ്റുകൾ കാണുന്നില്ല, അതായത് ജാതികൾക്കും ഇനങ്ങൾക്കും വേണ്ടി ആരും പോകരുത്; യഥാർത്ഥ മനുഷ്യത്വം മാത്രമേ തിരിച്ചറിയപ്പെടാവൂ.
0 മനുഷ്യാ, ഈ കലാസൃഷ്ടിയുടെ കലാകാരനെ ഓർക്കുക!
ഭൂമി ജലത്തിലും സുഗന്ധം പൂക്കളിലും വസിക്കുന്നു.
പൂക്കളുടെ സാരാംശം കലർന്ന എള്ള് വിത്ത് സുഗന്ധമായി പരിശുദ്ധമാകും.
അന്ധമായ മനസ്സ് ഭൗതികനേത്രങ്ങളിലൂടെ നോക്കിയാലും ഇരുട്ടിൽ ജീവിക്കുന്ന ഒരു ജീവിയെപ്പോലെയാണ് പെരുമാറുന്നത്, അതായത്. മനുഷ്യൻ ശാരീരികമായി കാണുന്നുണ്ടെങ്കിലും ആത്മീയമായി അന്ധനാണ്.
ആറ് സീസണുകളിലും പന്ത്രണ്ട് മാസങ്ങളിലും ഒരേ ഒരു സൂര്യൻ പ്രവർത്തിക്കുന്നു, പക്ഷേ മൂങ്ങ അത് കാണുന്നില്ല.
സ്മരണയും ധ്യാനവും ഫ്ലോറിക്കൻ, ആമ എന്നിവയുടെ സന്തതികളെ പോഷിപ്പിക്കുന്നു, കൂടാതെ കല്ലുകളിലെ പുഴുക്കൾക്കും ഭഗവാൻ ഉപജീവനം നൽകുന്നു.
അപ്പോഴും സൃഷ്ടി (മനുഷ്യൻ) ആ സ്രഷ്ടാവിനെ ഓർക്കുന്നില്ല.
പകൽ വെളിച്ചത്തിൽ വവ്വാലിനും മൂങ്ങയ്ക്കും ഒന്നും കാണാൻ കഴിയില്ല.
ഇരുണ്ട രാത്രിയിൽ മാത്രമാണ് അവർ കാണുന്നത്. അവർ നിശബ്ദത പാലിക്കുന്നു, എന്നാൽ അവർ സംസാരിക്കുമ്പോൾ അവരുടെ ശബ്ദം മോശമാണ്.
മന്മുഖുകളും രാവും പകലും അന്ധരായി തുടരുകയും ബോധരഹിതരായതിനാൽ ഭിന്നതകളുടെ കുത്തൊഴുക്ക് പ്രവർത്തിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
അവർ പോരായ്മകൾ എടുക്കുകയും ഗുണങ്ങൾ ഉപേക്ഷിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു; അവർ വജ്രം നിരസിക്കുകയും കല്ലുകളുടെ ചരട് തയ്യാറാക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ഈ അന്ധരെ സുജോൺ എന്ന് വിളിക്കുന്നു, പഠിച്ചവരും ബുദ്ധിയുള്ളവരും. തങ്ങളുടെ സമ്പത്തിൻ്റെ അഭിമാനത്താൽ അവർ വിലപിക്കുകയും കരയുകയും ചെയ്യുന്നു.
കാമത്തിലും കോപത്തിലും വിരോധത്തിലും മുഴുകിയ അവർ തങ്ങളുടെ കറപിടിച്ച ഷീറ്റിൻ്റെ നാലു മൂലകളും കഴുകുന്നു.
അവരുടെ പാപഭാരം ചുമക്കുന്നതിൽ നിന്ന് അവർക്ക് ഒരിക്കലും മോചനം ലഭിക്കുന്നില്ല.
അക്ക് ചെടി മണൽ പ്രദേശങ്ങളിൽ വളരുന്നു, മഴക്കാലത്ത് അത് മുഖത്ത് വീഴുന്നു.
ഇല പറിക്കുമ്പോൾ അതിൽ നിന്ന് പാൽ ഒലിച്ചിറങ്ങും എന്നാൽ കുടിച്ചാൽ വിഷമായി മാറും.
പുൽച്ചാടികൾക്ക് മാത്രം ഇഷ്ടമുള്ള അക്കിൻ്റെ ഉപയോഗശൂന്യമായ ഫലമാണ് പോഡ്.
വിഷം അക്ക്-പാലിൽ ലയിപ്പിക്കുകയും (ചിലപ്പോൾ) സങ്കേ കടിച്ച ഒരാൾക്ക് അതിൻ്റെ വിഷം സുഖപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുന്നു.
ഒരു ആട് അതേ അക്കിനെ മേയുമ്പോൾ, അത് അമൃത് പോലെയുള്ള കുടിക്കാവുന്ന പാൽ നൽകുന്നു.
പാമ്പിന് കൊടുക്കുന്ന പാൽ വിഷത്തിൻ്റെ രൂപത്തിൽ തൽക്ഷണം ഉണങ്ങിപ്പോകും.
ദുഷ്ടൻ തനിക്കു ചെയ്ത നന്മയ്ക്കുവേണ്ടി തിന്മ തിരിച്ചുനൽകുന്നു.
കശാപ്പുകാരൻ ആടിനെ അറുക്കുന്നു, അതിൻ്റെ മാംസം ഉപ്പിട്ട് ഒരു ശൂലത്തിൽ കെട്ടുന്നു.
അക്ക് ചെടിയുടെ ഇലകൾ മേയ്ക്കാൻ വേണ്ടി മാത്രമാണ് ഞാൻ ഈ അവസ്ഥയിൽ എത്തിയതെന്ന് കൊല്ലപ്പെടുമ്പോൾ ആട് ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറയുന്നു.
എന്നാൽ, കത്തികൊണ്ട് കഴുത്തറുക്കുന്നവരുടെ (മൃഗങ്ങളുടെ) മാംസം തിന്നുന്നവരുടെ അവസ്ഥ എന്തായിരിക്കും.
നാവിൻ്റെ വികൃതമായ രുചി പല്ലുകൾക്ക് ഹാനികരവും വായയ്ക്ക് കേടുവരുത്തുന്നതുമാണ്.
മറ്റുള്ളവരുടെ സമ്പത്തും ശരീരവും പരദൂഷണവും ആസ്വദിക്കുന്നയാൾ വിഷലിപ്തമായ ആംഫിസ്ബേനയായി മാറുന്നു.
ഈ പാമ്പിനെ നിയന്ത്രിക്കുന്നത് ഗുരുവിൻ്റെ മന്ത്രമാണ്, എന്നാൽ ഗുരുവില്ലാത്ത മൻമുഖൻ ഒരിക്കലും അത്തരം മന്ത്രത്തിൻ്റെ മഹത്വം കേൾക്കുന്നില്ല.
മുന്നോട്ട് പോകുമ്പോൾ, അവൻ ഒരിക്കലും തൻ്റെ മുമ്പിലുള്ള കുഴി കാണുന്നില്ല.
ദുഷ്ടയായ പെൺകുട്ടി തന്നെ അവളുടെ അമ്മായിയപ്പൻ്റെ വീട്ടിൽ പോകാറില്ല, എന്നാൽ അമ്മായിയപ്പൻ്റെ വീട്ടിൽ എങ്ങനെ പെരുമാറണമെന്ന് മറ്റുള്ളവരെ പഠിപ്പിക്കുന്നു.
വിളക്കിന് വീടിനെ പ്രകാശിപ്പിക്കാൻ കഴിയും, എന്നാൽ അതിന് താഴെയുള്ള ഇരുട്ടിനെ അകറ്റാൻ കഴിയില്ല.
കൈയിൽ വിളക്കുമായി നടക്കുന്ന മനുഷ്യൻ അതിൻ്റെ ജ്വാലയിൽ അമ്പരന്നതിനാൽ ഇടറുന്നു.
ഒരു അവസ്റ്റിൽ തൻ്റെ ബ്രേസ്ലെറ്റിൻ്റെ പ്രതിഫലനം കാണാൻ ശ്രമിക്കുന്നവൻ;
ഒരേ കൈയുടെ തള്ളവിരലിൽ ധരിക്കുന്ന കണ്ണാടിക്ക് അത് കാണാനോ മറ്റുള്ളവരെ കാണിക്കാനോ കഴിയില്ല.
ഇനി ഒരു കയ്യിൽ കണ്ണാടിയും മറുകൈയിൽ വിളക്കും പിടിച്ചാൽ പോലും അവൻ കുഴിയിൽ വീഴും.
ഇരുമനസ്സുകൾ ആത്യന്തികമായി പരാജയത്തിന് കാരണമാകുന്ന ഒരു ദുഷിച്ച ഓഹരിയാണ്.
തലകറങ്ങുന്ന നീന്തൽക്കാരൻ അമൃതിൻ്റെ ടാങ്കിൽ പോലും മുങ്ങി മരിക്കും.
തത്ത്വചിന്തകൻ്റെ കല്ലിൽ സ്പർശിച്ചാൽ മറ്റൊരു കല്ല് സ്വർണ്ണമായി മാറുകയോ ആഭരണമാക്കുകയോ ചെയ്യില്ല.
എട്ട് വാച്ചുകളിലും (പകലും രാത്രിയും) ചന്ദനത്തടിയിൽ ഇഴചേർന്നിരിക്കാമെങ്കിലും പാമ്പ് വിഷം ചൊരിയുന്നില്ല.
ജീവിച്ചിരുന്നിട്ടും, കടലിൽ, ശംഖ് ശൂന്യമായും പൊള്ളയായും തുടരുന്നു, (ഊതുമ്പോൾ) കരയുന്നു.
സൂര്യപ്രകാശത്തിൽ ഒന്നും മറഞ്ഞിരിക്കുമ്പോൾ മൂങ്ങ ഒന്നും കാണുന്നില്ല.
മന്മുഖൻ, മനസ്സിനെ കേന്ദ്രീകരിച്ച്, വളരെ നന്ദികെട്ടവനാണ്, എപ്പോഴും അപരത്വബോധം ആസ്വദിക്കാൻ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നു.
ആ സ്രഷ്ടാവായ ഭഗവാനെ അവൻ ഒരിക്കലും ഹൃദയത്തിൽ വിലമതിക്കുന്നില്ല.
ഒരു ഗർഭിണിയായ അമ്മയ്ക്ക് ആശ്വാസം നൽകുന്ന യോഗ്യനായ ഒരു മകൻ തന്നിൽ നിന്ന് ജനിക്കുമെന്ന് തോന്നുന്നു.
യോഗ്യതയില്ലാത്ത മകനെക്കാൾ നല്ലത് മകളാണ്, അവൾ മറ്റൊരാളുടെ വീടെങ്കിലും സ്ഥാപിക്കും, തിരികെ വരില്ല (അമ്മയെ കുഴപ്പത്തിലാക്കാൻ).
ദുഷ്ടയായ മകളേക്കാൾ, പെൺപാമ്പാണ് നല്ലത്, അതിൻ്റെ ജനനസമയത്ത് അതിൻ്റെ സന്തതികളെ ഭക്ഷിക്കുന്നതാണ് (മറ്റുള്ളവരെ ഉപദ്രവിക്കാൻ കൂടുതൽ പാമ്പുകൾ ഉണ്ടാകാതിരിക്കാൻ).
വഞ്ചകനായ തൻ്റെ മകനെ ഭക്ഷിച്ച് സംതൃപ്തി തോന്നുന്ന ഒരു മന്ത്രവാദിനിയാണ് പെൺപാമ്പിനെക്കാൾ നല്ലത്.
ബ്രാഹ്മണരെയും പശുക്കളെയും കടിക്കുന്ന പാമ്പ് പോലും ഗുരുവിൻ്റെ മന്ത്രം കേട്ട് ശാന്തമായി ഒരു കൊട്ടയിൽ ഇരിക്കും.
എന്നാൽ സ്രഷ്ടാവ് സൃഷ്ടിച്ച പ്രപഞ്ചത്തിലെ ഗുരുവില്ലാത്ത ഒരു മനുഷ്യനോട് (ദുഷ്ടതയിൽ) താരതമ്യപ്പെടുത്താനാവില്ല.
അവൻ ഒരിക്കലും മാതാപിതാക്കളുടെയോ ഗുരുവിൻ്റെയോ അഭയകേന്ദ്രത്തിൽ വരുന്നില്ല.
ഭഗവാൻ്റെ സങ്കേതത്തിൽ വരാത്തവൻ ഗുരുവില്ലാത്ത ദശലക്ഷക്കണക്കിന് ആളുകളുമായി പോലും സമാനതകളില്ലാത്തവനാണ്.
ഗുരുവിനോട് മോശമായി സംസാരിക്കുന്ന മനുഷ്യനെ കാണുമ്പോൾ ഗുരുവില്ലാത്ത ആളുകൾക്ക് പോലും ലജ്ജ തോന്നുന്നു.
ആ ധിക്കാരിയായ മനുഷ്യനെ കണ്ടുമുട്ടുന്നതിനേക്കാൾ സിംഹത്തെ അഭിമുഖീകരിക്കുന്നതാണ് നല്ലത്.
യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൽ നിന്ന് വ്യതിചലിക്കുന്ന ഒരു വ്യക്തിയെ കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നത് വിപത്ത് ക്ഷണിച്ചുവരുത്തുക എന്നതാണ്.
അങ്ങനെയുള്ളവനെ കൊല്ലുന്നത് നീതിപൂർവകമായ പ്രവൃത്തിയാണ്. അതിനു കഴിയുന്നില്ലെങ്കിൽ സ്വയം മാറിനിൽക്കണം.
നന്ദികെട്ടവൻ തൻ്റെ യജമാനനെ ഒറ്റിക്കൊടുക്കുകയും ബ്രാഹ്മണരെയും പശുക്കളെയും വഞ്ചനയോടെ കൊല്ലുകയും ചെയ്യുന്നു.
അത്തരം ധിക്കാരി അല്ല. ഒരു ട്രൈക്കോമിന് തുല്യമായ മൂല്യം.
പല യുഗങ്ങൾക്കു ശേഷം മനുഷ്യശരീരത്തെ അനുമാനിക്കുന്ന ഊഴം വരുന്നു.
സത്യവും ബുദ്ധിയുമുള്ളവരുടെ കുടുംബത്തിൽ ജനിക്കുക എന്നത് അപൂർവമായ അനുഗ്രഹമാണ്.
ആരോഗ്യമുള്ളവരായിരിക്കുന്നതും കുട്ടിയുടെ ക്ഷേമം പരിപാലിക്കാൻ കഴിയുന്ന ദയയുള്ളവരും ഭാഗ്യവാന്മാരുമായ മാതാപിതാക്കളും വളരെ അപൂർവമാണ്.
ഗുരുക്കന്മാരുടെ ആനന്ദഫലമായ വിശുദ്ധ സഭയും സ്നേഹനിർഭരമായ ഭക്തിയും അപൂർവമാണ്.
എന്നാൽ അഞ്ച് ദുഷ്പ്രവണതകളുടെ വലയിൽ കുടുങ്ങിയ ജിവ് മരണത്തിൻ്റെ ദേവനായ യമൻ്റെ കനത്ത ശിക്ഷയാണ് വഹിക്കുന്നത്.
ആൾക്കൂട്ടത്തിൽ പിടിക്കപ്പെട്ട മുയലിൻ്റെ അവസ്ഥയാണ് ജിവിൻ്റെ അവസ്ഥ. പകിട മറ്റുള്ളവരുടെ കയ്യിലായതിനാൽ കളി മുഴുവനും മികച്ചു നിൽക്കുന്നു.
ദ്വന്ദ്വത്തിൽ ചൂതാട്ടം നടത്തുന്ന ജീവിയുടെ തലയിൽ യമൻ്റെ ഗദ വീഴുന്നു.
പരിവർത്തനത്തിൻ്റെ ചക്രത്തിൽ കുടുങ്ങിപ്പോയ അത്തരമൊരു ജീവി ലോക-സമുദ്രത്തിൽ അപമാനം സഹിച്ചുകൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു.
ഒരു ചൂതാട്ടക്കാരനെപ്പോലെ അവൻ തൻ്റെ വിലപ്പെട്ട ജീവൻ നഷ്ടപ്പെടുത്തുകയും പാഴാക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ഈ ലോകം ദീർഘചതുരാകൃതിയിലുള്ള പകിടകളുടെ കളിയാണ്, ജീവികൾ ലോക-സമുദ്രത്തിനകത്തും പുറത്തും സഞ്ചരിക്കുന്നു.
ഗുരുമുഖന്മാർ വിശുദ്ധ പുരുഷന്മാരുടെ കൂട്ടായ്മയിൽ ചേരുകയും അവിടെ നിന്ന് തികഞ്ഞ ഗുരു (ദൈവം) അവരെ കടത്തിവിടുകയും ചെയ്യുന്നു.
ഗുരുവിൽ സ്വയം അർപ്പിക്കുന്നവൻ സ്വീകാര്യനാകുകയും ഗുരു അവൻ്റെ അഞ്ച് ദുഷ്പ്രവണതകളെ ഇല്ലാതാക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ഗുരുമുഖൻ ആത്മീയ ശാന്തതയിൽ തുടരുന്നു, അവൻ ആരെക്കുറിച്ചും മോശമായി ചിന്തിക്കുന്നില്ല.
വചനത്തോടൊപ്പം ബോധത്തെ യോജിപ്പിച്ച്, ഗുരുവിൻ്റെ പാതയിൽ ഉറച്ച കാലുകളോടെ ഗുരുമുഖങ്ങൾ ജാഗ്രതയോടെ നീങ്ങുന്നു.
ഗുരുവിന് പ്രിയപ്പെട്ട ആ സിഖുകാർ, ധാർമ്മികതയ്ക്കും മതഗ്രന്ഥങ്ങൾക്കും ഗുരുവിൻ്റെ ജ്ഞാനത്തിനും അനുസരിച്ചാണ് പെരുമാറുന്നത്.
ഗുരുവിൻ്റെ മാർഗത്തിലൂടെ അവർ സ്വയം സ്ഥിരത കൈവരിക്കുന്നു.
മുളയ്ക്ക് സുഗന്ധം ലഭിക്കുന്നില്ല, പക്ഷേ ചക്കയുടെ പാദങ്ങൾ കഴുകുന്നതിലൂടെ ഇതും സാധ്യമാകും.
സ്ഫടികം സ്വർണ്ണമാകുന്നില്ല, എന്നാൽ ഗുരുവിൻ്റെ രൂപത്തിലുള്ള തത്ത്വചിന്തകൻ്റെ കല്ലിൻ്റെ ആഘാതത്തിൽ സ്ഫടികവും സ്വർണ്ണമായി മാറുന്നു.
സിൽക്ക്-പരുത്തി വൃക്ഷം ഫലരഹിതമാണ്, പക്ഷേ അതും (ഗുരുവിൻ്റെ കൃപയാൽ) ഫലം കായ്ക്കുകയും എല്ലാത്തരം ഫലങ്ങളും നൽകുകയും ചെയ്യുന്നു.
എന്നിരുന്നാലും, കാക്കകളെപ്പോലെയുള്ള മൻമുഖങ്ങൾ അവരുടെ കറുത്ത മുടി വെളുത്തതാണെങ്കിലും ഒരിക്കലും കറുപ്പിൽ നിന്ന് വെള്ളയായി മാറില്ല, അതായത് വാർദ്ധക്യത്തിലും അവർ തങ്ങളുടെ സ്വഭാവം ഉപേക്ഷിക്കുന്നില്ല.
എന്നാൽ (ചക്കയുടെ കൃപയാൽ) കാക്ക ഹംസമായി മാറുകയും അമൂല്യമായ മുത്തുകൾ ഭക്ഷിക്കാൻ എടുക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
മൃഗങ്ങളെയും പ്രേതങ്ങളെയും ദൈവങ്ങളാക്കി മാറ്റുന്ന വിശുദ്ധ സഭ അവരെ ഗുരുവിൻ്റെ വചനം സാക്ഷാത്കരിക്കുന്നു.
ദ്വൈതഭാവത്തിൽ മുഴുകിയിരിക്കുന്ന ആ ദുഷ്ടന്മാർ ഗുരുവിൻ്റെ മഹത്വം അറിഞ്ഞിട്ടില്ല.
നേതാവ് അന്ധനാണെങ്കിൽ, അവൻ്റെ കൂട്ടാളികൾ അവരുടെ സാധനങ്ങൾ അപഹരിക്കപ്പെടും.
എന്നെപ്പോലെ ഒരു നന്ദികെട്ടവൻ ഉണ്ടാകില്ല, ഉണ്ടാകില്ല.
എന്നെപ്പോലെ ദുഷ്ടനും ദുഷ്ടനുമായ ആരും അവിടെയില്ല.
ഗുരുവിൻ്റെ അപകീർത്തിയുടെ ഭാരമേറിയ കല്ല് തലയിൽ ചുമക്കുന്ന എന്നെപ്പോലെ ഒരു പരദൂഷകനില്ല.
ഗുരുവിൽ നിന്ന് അകന്നുപോകുന്ന എന്നെപ്പോലെ ക്രൂരനായ പരിത്യാഗി ആരുമില്ല.
ശത്രുതയില്ലാത്തവരുമായി ശത്രുത പുലർത്തുന്ന എന്നെപ്പോലെ ദുഷ്ടൻ മറ്റാരുമല്ല.
ഭക്ഷണത്തിനായി മത്സ്യം എടുക്കുന്ന കൊക്കിനെപ്പോലെ മയക്കുന്ന ഒരു വഞ്ചകനും എനിക്ക് തുല്യനല്ല.
ഭഗവാൻ്റെ നാമം അറിയാത്ത എൻ്റെ ശരീരം ഭക്ഷ്യയോഗ്യമല്ലാത്തവ ഭക്ഷിക്കുന്നു, അതിന്മേലുള്ള പാറപാപങ്ങളുടെ പാളി നീക്കം ചെയ്യാൻ കഴിയില്ല.
ഗുരുവിൻ്റെ ജ്ഞാനത്തെ നിരാകരിക്കുന്ന എന്നെപ്പോലെ ദുഷ്ടതയോട് അഗാധമായ അടുപ്പമുള്ള ഒരു തെണ്ടിയും ഇല്ല.
എൻ്റെ പേര് ശിഷ്യനാണെങ്കിലും, ഞാൻ ഒരിക്കലും (ഗുരുവിൻ്റെ) വചനം ചിന്തിച്ചിട്ടില്ല.
എന്നെപ്പോലുള്ള ഒരു വിശ്വാസത്യാഗിയുടെ മുഖം കാണുമ്പോൾ, വിശ്വാസത്യാഗികൾ കൂടുതൽ ആഴത്തിൽ വേരൂന്നിയ വിശ്വാസത്യാഗികളായി മാറുന്നു.
ഏറ്റവും മോശമായ പാപങ്ങൾ എൻ്റെ പ്രിയപ്പെട്ട ആദർശങ്ങളായി മാറിയിരിക്കുന്നു.
അവരെ വിശ്വാസത്യാഗികളായി കണക്കാക്കി ഞാൻ അവരെ പരിഹസിച്ചു (ഞാൻ അവരെക്കാൾ മോശക്കാരനാണെങ്കിലും).
എൻ്റെ പാപങ്ങളുടെ കഥ യമൻ്റെ എഴുത്തുകാർക്ക് പോലും എഴുതാൻ കഴിയില്ല, കാരണം എൻ്റെ പാപങ്ങളുടെ രേഖ ഏഴ് കടലുകൾ നിറയ്ക്കും.
എൻ്റെ കഥകൾ ലക്ഷക്കണക്കിന് വർദ്ധിക്കും, ഓരോന്നും മറ്റൊന്നിനേക്കാൾ ഇരട്ടി ലജ്ജാകരമാണ്.
ഞാൻ മറ്റുള്ളവരെ പലപ്പോഴും അനുകരിച്ചിട്ടുണ്ട്, എല്ലാ വിഡ്ഢികൾക്കും എൻ്റെ മുന്നിൽ ലജ്ജ തോന്നുന്നു.
മുഴുവൻ സൃഷ്ടിയിലും എന്നെക്കാൾ മോശമായി ആരും ഇല്ല.
ലെയ്ൽഡിൻ്റെ വീട്ടിലെ നായയെ കണ്ട് മജന ഹരമായി.
ആളുകൾ ആർത്തു ചിരിച്ചത് കണ്ട് അവൻ നായയുടെ കാൽക്കൽ വീണു.
(മുസ്ലിം) ബാർഡുകളിൽ നിന്ന് ഒരു ബാർഡ് ബയയുടെ (നാനക്ക്) ശിഷ്യനായി.
അവൻ്റെ കൂട്ടാളികൾ അവനെ ഒരു നായ-ബാർഡ് എന്ന് വിളിച്ചു, നായ്ക്കൾക്കിടയിൽ പോലും താഴ്ന്നവൻ.
വാക്കിൻ്റെ (ബ്രഹ്ം) യോദ്ധാക്കളായ ഗുരുവിൻ്റെ സിഖുകാർ ആ നായ്ക്കളുടെ നായയെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടു.
കടിക്കലും നക്കലും നായ്ക്കളുടെ സ്വഭാവമാണ്, പക്ഷേ അവയ്ക്ക് അഭിനിവേശമോ വഞ്ചനയോ ശാപമോ ഇല്ല.
ദുഷ്ടന്മാരോടും ദുഷ്ടന്മാരോടും പോലും ദയയുള്ളതിനാൽ ഗുർമുഖുകൾ വിശുദ്ധ സഭയ്ക്കുള്ള ത്യാഗമാണ്.
വീണുപോയവരുടെ ഉന്നമനം എന്ന ഖ്യാതിക്ക് പേരുകേട്ടതാണ് വിശുദ്ധ സഭ.