ഒരു ഓങ്കാർ, ആദിമ ഊർജ്ജം, ദൈവിക ആചാര്യൻ്റെ കൃപയാൽ സാക്ഷാത്കരിക്കപ്പെട്ടു
വാർ അഞ്ച്
വിശുദ്ധ സഭയിൽ ഗുർമുഖ് പദവി നേടിയ വ്യക്തി ഒരു ചീത്ത കൂട്ടുകെട്ടുമായും ഇടപഴകുന്നില്ല.
ഗുർമുഖിൻ്റെ വഴി (ജീവിതം) ലളിതവും ആസ്വാദ്യകരവുമാണ്; പന്ത്രണ്ട് വിഭാഗങ്ങളുടെ (യോഗികളുടെ) ആശങ്കകളിൽ അവൻ സ്വയം ഭ്രമിക്കുന്നില്ല.
ഗുരുമുഖന്മാർ ജാതികൾക്കും വർണ്ണങ്ങൾക്കും അതീതമായി വെറ്റിലയുടെ ചുവപ്പ് നിറം പോലെ സമചിത്തതയോടെ നടക്കുന്നു.
ഗുരുമുഖങ്ങൾ ഗുരുവിൻ്റെ വിദ്യാലയം കാണുന്നു, ആറ് സ്കൂളുകളിൽ (ഇന്ത്യൻ പാരമ്പര്യത്തിൽ) വിശ്വാസമില്ല.
ഗുരുമുഖന്മാർക്ക് അചഞ്ചലമായ ജ്ഞാനമുണ്ട്, ദ്വൈതത്തിൻ്റെ അഗ്നിയിൽ സ്വയം പാഴാക്കരുത്.
ഗുരുമുഖങ്ങൾ (ഗുരു) ശബദ് അഭ്യസിക്കുന്നു, പാദങ്ങളിൽ സ്പർശിക്കുന്ന വ്യായാമം ഒരിക്കലും ഉപേക്ഷിക്കുന്നില്ല, അതായത് അവർ ഒരിക്കലും വിനയം ഉപേക്ഷിക്കുന്നില്ല.
സ്നേഹനിർഭരമായ ഭക്തിയിൽ ഗുരുമുഖന്മാർ സമൃദ്ധമാണ്.
ഗുരുമുഖന്മാർ ഏകമനസ്സോടെ ഭഗവാനെ ആരാധിക്കുന്നു, സംശയത്തിൽ തുടരുന്നില്ല.
അഹംഭാവം ഉപേക്ഷിച്ച് അവർ വിമോചിതരാകുന്നു, അവരുടെ ഹൃദയത്തിൽ ഇരുട്ട് (അജ്ഞത) വസിക്കാൻ അനുവദിക്കുന്നില്ല.
ഗുരുവിൻ്റെ ഉപദേശങ്ങളിൽ പൊതിഞ്ഞ അവർ പഞ്ചദോഷങ്ങൾ ഉൾപ്പെടെയുള്ള കോട്ട (ശരീരം) കീഴടക്കുന്നു.
അവർ കാലിൽ വീഴുന്നു, പൊടി പോലെയാകുന്നു (അതായത്), തങ്ങളെ ലോകത്തിലെ അതിഥികളായി കണക്കാക്കുകയും ലോകം ബഹുമാനിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ഗുരുമുഖന്മാർ സിഖുകാരെ അവരുടെ മാതാപിതാക്കളെയും സഹോദരങ്ങളെയും സുഹൃത്തുക്കളെയും കണക്കാക്കി സേവിക്കുന്നു.
ദുരുദ്ദേശ്യവും സംശയാസ്പദതയും ഉപേക്ഷിച്ച്, അവർ തങ്ങളുടെ ബോധത്തെ ഗുരുവിൻ്റെ വചനത്തിലും ഉപദേശങ്ങളിലും ലയിപ്പിക്കുന്നു.
നിസ്സാരമായ തർക്കങ്ങളും അസത്യങ്ങളും മോശമായ പ്രവൃത്തികളും അവർ മാറ്റിവച്ചു.
അവരുടെ സ്വന്തം വർണങ്ങളിൽ എല്ലാ ആളുകളും (നാലു വർണ്ണങ്ങളിൽ) അവരുടെ ജാതിയുടെയും ഗോത്രത്തിൻ്റെയും പാരമ്പര്യം നിരീക്ഷിക്കുന്നു.
ആറ് സ്കൂളുകളിലെ പുസ്തകങ്ങളിലെ വിശ്വാസികൾ അതത് ആത്മീയ ഉപദേഷ്ടാക്കളുടെ ജ്ഞാനത്തിനനുസരിച്ച് ആറ് കർത്തവ്യങ്ങൾ ചെയ്യുന്നു.
ഭൃത്യന്മാർ പോയി യജമാനന്മാരെ വന്ദിക്കുന്നു.
വ്യാപാരികൾ അവരുടേതായ പ്രത്യേക ചരക്കുകളിൽ വൻതോതിൽ ഇടപാടുകൾ നടത്തുന്നു.
എല്ലാ കർഷകരും അവരവരുടെ കൃഷിയിടങ്ങളിൽ വ്യത്യസ്തമായ വിത്തുകൾ പാകുന്നു.
മെക്കാനിക്കുകൾ അവരുടെ സഹ മെക്കാനിക്കുകളെ വർക്ക്ഷോപ്പിൽ കണ്ടുമുട്ടുന്നു.
അതുപോലെ, ഗുരുവിൻ്റെ സിഖുകാർ, വിശുദ്ധ വ്യക്തികളുടെ കൂട്ടുകെട്ടുമായി തങ്ങളെത്തന്നെ ബന്ധപ്പെടുത്തുന്നു.
ആസക്തിയുള്ളവർ ആസക്തികളുമായും വിട്ടുനിൽക്കുന്നവർ വിട്ടുനിൽക്കുന്നവരുമായും ഇടകലരുന്നു.
ചൂതാട്ടക്കാർ ചൂതാട്ടക്കാരുമായി ഇടകലരുന്നു.
നാടിനെ കബളിപ്പിക്കുന്ന കള്ളന്മാർക്കും വഞ്ചകർക്കും ഇടയിൽ സ്നേഹം പെരുകുന്നു.
പരിഹാസികൾ തമാശക്കാരെ ആവേശത്തോടെ കണ്ടുമുട്ടുന്നു, അതുപോലെ തന്നെ ബാക്ക്ബിറ്ററുകളും.
നീന്തൽ അറിയാത്ത സമാന വ്യക്തികളെയും നീന്തൽക്കാരെയും കണ്ടുമുട്ടുന്നത് നീന്തൽക്കാരെ കണ്ടുമുട്ടുകയും അക്കരെ എത്തുകയും ചെയ്യുന്നു.
ദുരിതമനുഭവിക്കുന്നവർ ദുരിതബാധിതരെ കാണുകയും അവരുടെ ദുരിതങ്ങൾ പങ്കുവെക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
അതുപോലെ, ഗുരുവിൻ്റെ സിഖുകാർ വിശുദ്ധ സഭയിൽ ആനന്ദം അനുഭവിക്കുന്നു.
ആരെയൊക്കെയോ പണ്ഡിറ്റ്, മറ്റൊരാൾ ജ്യോതിഷി, പുരോഹിതൻ, ചില വൈദ്യൻ എന്നിങ്ങനെ വിളിക്കുന്നു.
ഒരാളെ രാജാവ്, സട്രാപ്പ്, തലവൻ, ചൗധരി എന്നിങ്ങനെ വിളിക്കുന്നു.
ആരോ ഡ്രെപ്പർ ആണ്, ഒരാളെ സ്വർണ്ണപ്പണിക്കാരൻ എന്നും ഒരാളെ ജ്വല്ലറി എന്നും വിളിക്കുന്നു.
മയക്കുമരുന്ന് വ്യാപാരി, ചില്ലറ വ്യാപാരി, ഏജൻ്റ് എന്നിവയിലൂടെ ഒരാൾ സമ്പാദിക്കുന്നു.
(അങ്ങനെ വിളിക്കപ്പെടുന്നു) ദശലക്ഷക്കണക്കിന് ആളുകൾ അവരുടെ തൊഴിലുകളെ വിശദീകരിക്കുന്നു.
ഗുരുവിൻ്റെ സിഖ്, വിശുദ്ധ സഭയിൽ ആയിരിക്കുമ്പോൾ, സന്തോഷങ്ങളിൽ ജീവിക്കുമ്പോൾ ആഗ്രഹങ്ങളോട് നിസ്സംഗത പുലർത്തുന്നു.
അവൻ തൻ്റെ ബോധത്തെ വചനത്തിൽ ലയിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് (സബാദ്) പരമാത്മാവിനെ കാണുന്നു.
അനേകം പേർ ആഘോഷിക്കുന്നവർ, സത്യത്തിൻ്റെ അനുയായികൾ, അനശ്വരർ, സിദ്ധന്മാർ, നാഥന്മാർ, ഗുരുക്കന്മാർ, പഠിപ്പിക്കുന്നവർ.
അനേകം ദൈവങ്ങളും, ദേവന്മാരും, ഭൈരന്മാരും, പ്രദേശങ്ങളുടെ സംരക്ഷകരും.
ഗാൻ (പ്രേതങ്ങൾ), ഗന്ധർവ്വന്മാർ (ആകാശ ഗായകർ), നിംഫുകൾ, കിന്നരന്മാർ എന്നിവ വ്യത്യസ്തമായി അവതരിപ്പിക്കുന്നവരാണ്.
ദ്വൈതഭാവത്തിൽ അനേകം രാക്ഷസന്മാരും അസുരന്മാരും രാക്ഷസന്മാരും ഉണ്ട്.
എല്ലാവരും അഹംഭാവത്താൽ നിയന്ത്രിക്കപ്പെടുന്നു, ഗുരുമുഖന്മാർ വിശുദ്ധ സഭയിൽ ആനന്ദിക്കുന്നു.
അവിടെ അവർ, ഗുരുവിൻ്റെ ജ്ഞാനം സ്വീകരിച്ച്, തങ്ങളുടെ സ്വത്വം ചൊരിഞ്ഞു.
(ഇന്ത്യയിൽ, വിവാഹം കഴിക്കാൻ പോകുമ്പോൾ, പെൺകുട്ടി മുടിയിൽ എണ്ണ പുരട്ടുന്നു, ഇപ്പോൾ അവൾ മാതാപിതാക്കളുടെ വീട് വിടാൻ പോകുകയാണെന്ന് നന്നായി മനസ്സിലാക്കുന്നു) അതുപോലെ എപ്പോഴും തലയിൽ എണ്ണ പുരട്ടുന്ന ഗുരുമുഖന്മാർ ഈ ലോകം വിട്ടുപോകാൻ എപ്പോഴും തയ്യാറാണ്.
കാപട്യം വലിയതോതിൽ കണ്ടെണ്ടൻസ്, ഹോമയാഗങ്ങൾ, വിരുന്നുകൾ, പ്രായശ്ചിത്തങ്ങൾ, സമ്മാനങ്ങൾ എന്നിവയുടെ പ്രാക്സിസിൽ പ്രവേശിക്കുന്നു.
മന്ത്രങ്ങളും മന്ത്രങ്ങളും ആത്യന്തികമായി കപട നാടകങ്ങളായി മാറുന്നു.
അമ്പത്തിരണ്ട് വീരന്മാരുടെ ആരാധന, ശ്മശാനങ്ങളിലെയും ശ്മശാനങ്ങളിലെയും എട്ട് യോഗിനിമാരുടെ ആരാധന വലിയ അപചയത്തിലേക്ക് നയിക്കുന്നു.
ശ്വാസോച്ഛ്വാസം, ശ്വാസം നിർത്തൽ, നിശ്വാസം, നിയോലർ നേട്ടം, സർപ്പശക്തിയായ കുണ്ഡലിനിയുടെ നേരെയാക്കൽ എന്നിവയുടെ പ്രാണായാം വ്യായാമങ്ങളിൽ ആളുകൾ ഭ്രമിച്ചിരിക്കുന്നു.
പലരും സിദ്ധാസനങ്ങളിൽ ഇരിക്കുന്നതിൽ സ്വയം ജോലി ചെയ്യുന്നു, അങ്ങനെ അവർ എണ്ണമറ്റ അത്ഭുതങ്ങൾ തേടുന്നത് നാം കണ്ടു.
തത്ത്വചിന്തകൻ്റെ കല്ലിലുള്ള വിശ്വാസം, സർപ്പത്തിൻ്റെ തലയിലെ രത്നം, അമൃതത്തെ അനശ്വരമാക്കുന്ന ജീവൻ്റെ അത്ഭുതം എന്നിവ അജ്ഞതയുടെ അന്ധകാരമല്ലാതെ മറ്റൊന്നുമല്ല.
ഉപവാസം, ഉച്ചാരണം, അനുഗ്രഹം, ശാപം എന്നിവയിൽ ആളുകൾ ദേവീദേവന്മാരുടെ വിഗ്രഹങ്ങളെ ആരാധിക്കുന്നു.
എന്നാൽ സന്യാസിമാരുടെ വിശുദ്ധ സഭയും ഗുരുശബദ് പാരായണവും കൂടാതെ വളരെ നല്ല വ്യക്തിക്ക് പോലും സ്വീകാര്യത കണ്ടെത്താൻ കഴിയില്ല.
അന്ധവിശ്വാസങ്ങൾ അസത്യത്തിൻ്റെ നൂറ് കെട്ടുകളാൽ ബന്ധിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.
ശകുനങ്ങളുടെ വെളിച്ചത്തിൽ ജീവിതം നയിച്ചു, ഒമ്പത് ഗ്രഹങ്ങൾ, രാശിചക്രത്തിൻ്റെ പന്ത്രണ്ട് അടയാളങ്ങൾ;
മന്ത്രവാദങ്ങൾ, വരികളിലൂടെയും ശബ്ദത്തിലൂടെയും മന്ത്രവാദം എല്ലാം വ്യർത്ഥമാണ്.
കഴുത, നായ, പൂച്ച, പട്ടം, കറുത്ത പക്ഷി, കുറുനരി എന്നിവയുടെ കരച്ചിൽ നമ്മുടെ ജീവിതത്തെ നിയന്ത്രിക്കുന്നില്ല.
വിധവ, നഗ്നനായ ഒരു പുരുഷൻ, വെള്ളം, തീ, തുമ്മൽ, കാറ്റുവീഴ്ച, വിള്ളൽ എന്നിവയെ കണ്ടുമുട്ടുന്നത് നല്ലതോ ചീത്തയോ കാണിക്കുന്നത് അന്ധവിശ്വാസമാണ്.
ചാന്ദ്ര ദിനങ്ങളും ആഴ്ച ദിനങ്ങളും, ഭാഗ്യ-നിർഭാഗ്യ നിമിഷങ്ങളും ഒരു പ്രത്യേക ദിശയിലേക്ക് പോകുകയോ പോകാതിരിക്കുകയോ ചെയ്യുക
ഒരു സ്ത്രീ ഒരു വേശ്യയെപ്പോലെ പെരുമാറുകയും എല്ലാവരെയും പ്രീതിപ്പെടുത്താൻ എല്ലാ കാര്യങ്ങളും ചെയ്യുകയും ചെയ്യുന്നുവെങ്കിൽ, അവളെ എങ്ങനെ ഭർത്താവ് സ്നേഹിക്കും.
എല്ലാ അന്ധവിശ്വാസങ്ങളെയും നിരാകരിക്കുന്ന ഗുരുമുഖന്മാർ തങ്ങളുടെ നാഥനോടൊപ്പം സന്തോഷം ആസ്വദിക്കുകയും ലോകസമുദ്രം താണ്ടുകയും ചെയ്യുന്നു.
ഗംഗയിൽ ചേരുന്ന നദികളും ചെറിയ അരുവികളും പുണ്യനദിയായി (ഗംഗ) മാറുന്നു.
തത്ത്വചിന്തകൻ്റെ കല്ലിൻ്റെ (പാരസ്) സ്പർശനത്തോടെ എല്ലാ മിക്സഡ് ലൈറ്റ് ലോഹങ്ങളും സ്വർണ്ണമായി മാറുന്നു.
ഫലം പുറപ്പെടുവിക്കുന്നതോ ഫലമില്ലാത്തതോ ആയ സസ്യങ്ങൾ ചെരിപ്പിൻ്റെ സുഗന്ധം ലയിപ്പിച്ച് ചന്ദനമായി മാറുന്നു.
ആറ് ഋതുക്കളിലും പന്ത്രണ്ട് മാസങ്ങളിലും സൂര്യനല്ലാതെ മറ്റൊന്നും അവിടെയില്ല.
നാല് വർണ്ണങ്ങളും ആറ് തത്ത്വചിന്തകളും പന്ത്രണ്ട് യോഗി വിഭാഗങ്ങളും ഈ ലോകത്തിലുണ്ട്.
എന്നാൽ ഗുർമുഖുകളുടെ പാതയിലൂടെ മേൽപ്പറഞ്ഞ വിഭാഗങ്ങളുടെ എല്ലാ സംശയങ്ങളും അപ്രത്യക്ഷമാകുന്നു.
അവർ (ഗുർമുഖുകൾ) ഇപ്പോൾ സ്ഥിരമായ മനസ്സോടെ ഏകനെ (കർത്താവിനെ) ആരാധിക്കുന്നു.
മുത്തച്ഛൻ്റെയും അമ്മായിയപ്പൻ്റെയും മുത്തച്ഛൻ്റെയും വീട്ടിൽ ധാരാളം പുരോഹിതരും വേലക്കാരും ഉണ്ട്.
ജനനം, മുണ്ടൻ (തല മൊട്ടയടിക്കൽ) ചടങ്ങുകൾ, വിവാഹനിശ്ചയങ്ങൾ, വിവാഹം, മരണം എന്നിവയെക്കുറിച്ചുള്ള സന്ദേശങ്ങൾ അവർ വഹിക്കുന്നു.
കുടുംബ കർത്തവ്യങ്ങൾക്കും ആചാരങ്ങൾക്കുമായി അവർ ജോലി ചെയ്യുന്നതായി കാണാം.
വിശുദ്ധ ത്രെഡ് ചടങ്ങുകൾ പോലുള്ള അവസരങ്ങളിൽ, അവർ പല തന്ത്രങ്ങളിലൂടെയും യജമാനനെ ആഡംബരത്തോടെ ചെലവഴിക്കുകയും അവൻ്റെ പ്രശസ്തി ആകാശത്തിലെത്തിയതിനെക്കുറിച്ച് അവനോട് പറയുകയും ചെയ്യുന്നു.
അവരിൽ വഞ്ചിതരായ ആളുകൾ പരേതരായ വീരന്മാർ, പൂർവ്വികർ, സതികൾ, മരണപ്പെട്ട സഹഭാര്യമാർ, ടാങ്കുകൾ, കുഴികൾ എന്നിവയെ ആരാധിക്കുന്നു, എന്നാൽ ഇതെല്ലാം പ്രയോജനകരമല്ല.
വിശുദ്ധ സഭയും ഗുരുവചനവും ആസ്വദിക്കാത്തവർ മരിക്കുകയും വീണ്ടും ജനിക്കുകയും ദൈവത്താൽ തിരസ്കരിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു.
ഇത് ഗുരുവിൻ്റെ അനുയായിയാണ്, അതായത് ഗുരുമുഖ് (ദൈവത്തിൻ്റെ പേര് അവൻ്റെ) ഡയമണ്ട് നെക്ലേസ് ധരിക്കുന്നു.
ചക്രവർത്തിമാരുടെ സൈന്യത്തിൽ പ്രിയ രാജകുമാരന്മാരും നീങ്ങുന്നു.
ചക്രവർത്തി നയിക്കുന്നു, സാട്രാപ്പുകളും കാലാൾപ്പടയും പിന്തുടരുന്നു.
നല്ല വസ്ത്രം ധരിച്ച വേശ്യകൾ എല്ലാവരുടെയും മുമ്പിൽ വരുന്നു, എന്നാൽ രാജകുമാരന്മാർ ലളിതവും നേരായതുമായി തുടരുന്നു.
രാജാക്കന്മാരുടെ (യഥാർത്ഥ) സേവകർ കരഘോഷം സമ്പാദിക്കുന്നു, എന്നാൽ ധിക്കാരികൾ കോടതിയിൽ അപമാനിതരാകുന്നു.
കോടതിയിൽ (കർത്താവിൻ്റെ) അഭയം ലഭിക്കുന്നത് (സേവനത്തിൽ) ഉന്മത്തരായി തുടരുന്നവർക്കാണ്.
ഭഗവാൻ്റെ കൃപയാൽ അത്തരം ഗുരുമുഖന്മാർ രാജാക്കന്മാരുടെ രാജാവാകുന്നു.
അത്തരത്തിലുള്ള ആളുകൾ മാത്രമേ എപ്പോഴും സന്തോഷത്തോടെയും സംതൃപ്തിയോടെയും നിലനിൽക്കൂ.
മൈറായ്ഡ് നക്ഷത്രങ്ങൾ ഇരുട്ടിൽ നിലനിൽക്കുന്നു, പക്ഷേ സൂര്യൻ്റെ ഉദയത്തോടെ ആരും ദൃശ്യമാകില്ല.
സിംഹഗർജ്ജനത്തിനു മുൻപേ, മാനുകളുടെ കൂട്ടങ്ങൾ കുതികാൽ പിടിക്കുന്നു.
വലിയ കഴുകനെ (ഗരൂർ) കണ്ട് പാമ്പുകൾ അവയുടെ കുഴികളിലേക്ക് ഇഴയുന്നു.
പരുന്തിനെ കാണുമ്പോൾ, പക്ഷികൾ ഒളിക്കാൻ ഇടം കണ്ടെത്താതെ പറക്കുന്നു.
പെരുമാറ്റത്തിൻ്റെയും ചിന്തയുടെയും ഈ ലോകത്ത്, വിശുദ്ധ സഭയിൽ ഒരാൾ ദുഷിച്ച മനസ്സ് ഉപേക്ഷിക്കുന്നു.
ധർമ്മസങ്കടങ്ങളെ ഇല്ലാതാക്കുകയും, ദുഷ്പ്രവണതകൾ മറയ്ക്കുകയോ അപ്രത്യക്ഷമാകുകയോ ചെയ്യുന്ന യഥാർത്ഥ രാജാവാണ് യഥാർത്ഥ ഗുരു.
ഗുർമുഖുകൾ അവരുടെ അറിവ് മറ്റുള്ളവർക്കിടയിൽ വ്യാപിപ്പിക്കുന്നു (അവർ സ്വാർത്ഥരല്ല).
യഥാർത്ഥ ഗുരു, യഥാർത്ഥ ചക്രവർത്തി ഗുരു-അഭിമുഖ്യമുള്ള (ഗുർമുഖ്) ഉയർന്ന പാതയിൽ (വിമോചനത്തിൻ്റെ) എത്തിച്ചു.
അവൻ മാരകമായ പാപങ്ങൾ, അഞ്ച് ദുഷിച്ച ചായ്വുകൾ, ദ്വൈതബോധം എന്നിവയെ നിയന്ത്രിക്കുന്നു.
ഗുരുമുഖന്മാർ അവരുടെ ജീവിതം ചെലവഴിക്കുന്നത് അവരുടെ ഹൃദയവും മനസ്സും ശബ്ദവുമായി (വാക്കുമായി) ഇണക്കിനിറുത്തിക്കൊണ്ട്, അതിനാൽ മരണം, നികുതി പിരിവുകാരൻ അവരെ സമീപിക്കുന്നില്ല.
ഗുരു വിശ്വാസത്യാഗികളെ പന്ത്രണ്ട് വിഭാഗങ്ങളായി (യോഗികളുടെ) ചിതറിക്കുകയും, സന്യാസിമാരുടെ വിശുദ്ധ സഭയെ സത്യത്തിൻ്റെ (സച്ചഖണ്ഡം) മണ്ഡലത്തിൽ ഇരുത്തുകയും ചെയ്തു.
നാമത്തിൻ്റെ മന്ത്രത്താൽ, ഗുരുമുഖന്മാർ സ്നേഹം, ഭക്തി, ഭയം, ദാനധർമ്മങ്ങൾ, ശുദ്ധി എന്നിവ വളർത്തിയെടുത്തു.
താമര വെള്ളത്തിൽ നനയാതെ കിടക്കുന്നതിനാൽ ഗുർമുഖുകൾ ലോകത്തിൻ്റെ ദോഷങ്ങളാൽ ബാധിക്കപ്പെടാതെ സൂക്ഷിക്കുന്നു.
ഗുർമുഖുകൾ അവരുടെ വ്യക്തിത്വത്തെ ഇല്ലാതാക്കുന്നു, സ്വയം ഉറപ്പിക്കാൻ പോസ് ചെയ്യുന്നില്ല.
ഒരു രാജാവിൻ്റെ കീഴിലാകുന്നതിലൂടെ, ആളുകൾ ദാസന്മാരെന്ന നിലയിൽ ആജ്ഞകൾ പാലിക്കാൻ രാജ്യങ്ങൾ ചുറ്റിനടക്കുന്നു.
അമ്മയുടെയും പിതാമഹന്മാരുടെയും വീടുകളിൽ ഒരു കുഞ്ഞിൻ്റെ ജനനത്തെക്കുറിച്ച് സന്തോഷകരമായ ഗാനങ്ങൾ ആലപിക്കുന്നു.
വിവാഹ അവസരങ്ങളിൽ പാട്ടുകൾ സ്ത്രീകൾ വൃത്തികെട്ട ഭാഷയിൽ പാടുകയും വധുവിൻ്റെയും വരൻ്റെയും ഭാഗത്തുനിന്ന് കാഹളം മുഴക്കുകയും ചെയ്യുന്നു (എന്നാൽ ഗുരുമുഖന്മാർക്കിടയിൽ അങ്ങനെയല്ല).
മരിച്ചവർക്കുവേണ്ടി കരച്ചിലും വിലാപവും ഉണ്ട്;
എന്നാൽ ഗുരുമുഖന്മാർ (ഗുരു-ആഭിമുഖ്യമുള്ളവർ) അത്തരം അവസരങ്ങളിൽ സന്യാസിമാരുടെ കൂട്ടത്തിൽ സോഹില ചൊല്ലുന്നു.
സിഖ് (ഗുർമുഖ്) ഹിന്ദുക്കളുടെയും മുസ്ലീങ്ങളുടെയും വിശുദ്ധ ഗ്രന്ഥങ്ങൾ, വേദങ്ങൾ, കതേബകൾ എന്നിവയ്ക്ക് അപ്പുറത്താണ്, ഒരു ജനനത്തിൽ സന്തോഷിക്കുകയോ മരണത്തിൽ ദുഃഖിക്കുകയോ ചെയ്യുന്നില്ല.
ആഗ്രഹങ്ങളുടെ നടുവിൽ അവൻ അവയിൽ നിന്ന് സ്വതന്ത്രനായി തുടരുന്നു.
ലളിതവും നേരായതുമായ വഴിയിലൂടെയുള്ള ഗുരു-അധിഷ്ഠിത നീക്കവും മനസ്സാധിഷ്ഠിത (മൻമുഖ്) പന്ത്രണ്ട് വഴികളിലൂടെ (യോഗിമാരുടെ പന്ത്രണ്ട് വിഭാഗങ്ങൾ) വഴിതെറ്റുന്നു.
ഗുർമുഖുകൾ കടന്നുപോകുമ്പോൾ മൻമുഖുകൾ ലോകസമുദ്രത്തിൽ മുങ്ങിമരിക്കുന്നു.
ഗുർമുഖിൻ്റെ ജീവിതം വിമോചനത്തിൻ്റെ പവിത്രമായ ടാങ്കാണ്, മൻമുഖുകൾ ജീവിതത്തിൻ്റെയും മരണത്തിൻ്റെയും വേദനകൾ കൈമാറ്റം ചെയ്യുകയും അനുഭവിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ഭഗവാൻ്റെ കൊട്ടാരത്തിൽ ഗുർമുഖ് സുഖം പ്രാപിക്കുന്നു, പക്ഷേ മൻമുഖിന് മരണത്തിൻ്റെ ദേവനായ യമൻ്റെ വടി (വേദന) വഹിക്കേണ്ടി വരും.
ഭഗവാൻ്റെ കൊട്ടാരത്തിൽ ഗുർമുഖ് സുഖം പ്രാപിക്കുന്നു, പക്ഷേ മൻമുഖിന് മരണത്തിൻ്റെ ദേവനായ യമൻ്റെ വടി (വേദന) വഹിക്കേണ്ടി വരും.
ഗുരുമുഖൻ അഹംഭാവം ഉപേക്ഷിക്കുന്നു, അതേസമയം മൻമുഖൻ അഹംഭാവത്തിൻ്റെ അഗ്നിയിൽ തുടർച്ചയായി സ്വയം ദഹിക്കുന്നു.
(മായയുടെ) പരിധിയിലാണെങ്കിലും അവൻ്റെ ധ്യാനത്തിൽ മുഴുകിയിരിക്കുന്ന ആളുകൾ വിരളമാണ്.
അമ്മയുടെ വീട്ടിൽ, പെൺകുട്ടിയെ മാതാപിതാക്കൾ സ്നേഹിക്കുകയും സ്നേഹിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
സഹോദരന്മാരിൽ അവൾ ഒരു സഹോദരിയാണ്, മാതൃ-പിതൃ മുത്തച്ഛന്മാരുടെ മുഴുവൻ കുടുംബങ്ങളിലും സന്തോഷത്തോടെ ജീവിക്കുന്നു.
പിന്നെ ആഭരണങ്ങളും സ്ത്രീധനവും മറ്റും വാഗ്ദാനം ചെയ്ത് ലക്ഷക്കണക്കിന് രൂപ ചെലവഴിച്ച് അവളെ വിവാഹം കഴിച്ചു.
അവളുടെ അമ്മായിയപ്പൻ്റെ വീട്ടിൽ അവൾ വിവാഹിതയായ ഭാര്യയായി അംഗീകരിക്കപ്പെടുന്നു.
അവൾ ഭർത്താവിനോടൊപ്പം ആസ്വദിക്കുന്നു, പലതരം ഭക്ഷണങ്ങൾ കഴിക്കുന്നു, എപ്പോഴും കിടപ്പിലായിരിക്കുന്നു.
താൽക്കാലികവും ആത്മീയവുമായ വീക്ഷണകോണിൽ, സ്ത്രീ പുരുഷൻ്റെ പാതി ശരീരമാണ്, വിമോചനത്തിൻ്റെ വാതിലിലേക്ക് സഹായിക്കുന്നു.
അവൾ തീർച്ചയായും സദ്വൃത്തർക്ക് സന്തോഷം നൽകുന്നു.
ധാരാളം കാമുകന്മാരുള്ള ഒരു വേശ്യ എല്ലാത്തരം പാപങ്ങളും ചെയ്യുന്നു.
അവളുടെ ജനങ്ങളിൽ നിന്നും അവളുടെ രാജ്യത്തിൽ നിന്നും പുറത്താക്കപ്പെട്ട അവൾ, മൂന്ന് ഭാഗത്തും, അതായത് അവളുടെ പിതാവിൻ്റെ അമ്മയ്ക്കും അമ്മായിയപ്പൻ്റെ കുടുംബത്തിനും അപമാനം വരുത്തുന്നു.
സ്വയം നശിപ്പിച്ച അവൾ മറ്റുള്ളവരെ നശിപ്പിക്കുന്നു, ഇപ്പോഴും വിഷം വിഴുങ്ങുകയും ദഹിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
അവൾ മാനിനെ വശീകരിക്കുന്ന സംഗീത കുഴൽ പോലെയാണ്, അല്ലെങ്കിൽ പുഴുവിനെ കത്തിക്കുന്ന വിളക്ക് പോലെയാണ്.
പാപപ്രവൃത്തികൾ നിമിത്തം ഇരുലോകത്തും അവളുടെ മുഖം വിളറിയതായി തുടരുന്നു, കാരണം അവൾ യാത്രക്കാരെ മുക്കിക്കൊല്ലുന്ന ഒരു കൽക്കപ്പൽ പോലെയാണ് പെരുമാറുന്നത്.
ദുഷ്പ്രവൃത്തിക്കാരുടെ കൂട്ടത്തിൽ അന്ധവിശ്വാസങ്ങളാൽ ചിതറിപ്പോവുകയും വഴിതെറ്റിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന വിശ്വാസത്യാഗികളുടെ (മൻമുഖ്) മനസ്സും ഇതുപോലെയാണ്.
കൂടാതെ, വേശ്യയുടെ മകനെപ്പോലെ, പിതാവിൻ്റെ പേരില്ല, വിശ്വാസത്യാഗിയും ആരുടെയും ഉടമസ്ഥതയിലുള്ളതല്ല.
കുട്ടിയുടെ ജ്ഞാനം ഒന്നിനെക്കുറിച്ചും ശ്രദ്ധിക്കുന്നില്ല, അവൻ സന്തോഷകരമായ പ്രവർത്തനങ്ങളിൽ സമയം ചെലവഴിക്കുന്നു.
ചെറുപ്പകാലത്ത് മറ്റുള്ളവരുടെ ശരീരവും സമ്പത്തും പരദൂഷണവും അവനെ ആകർഷിക്കുന്നു.
വാർദ്ധക്യത്തിൽ അവൻ കുടുംബകാര്യങ്ങളുടെ വലിയ വലയിൽ അകപ്പെടുന്നു.
എഴുപത്തിരണ്ടുകാരനായി അറിയപ്പെടുന്ന അവൻ ദുർബലനും ജ്ഞാനരഹിതനുമായിത്തീരുകയും ഉറക്കത്തിൽ മുറുമുറുക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ആത്യന്തികമായി അവൻ അന്ധനും ബധിരനും മുടന്തനുമായി മാറുന്നു, ശരീരം തളർന്നാലും അവൻ്റെ മനസ്സ് പത്ത് ദിശകളിലേക്ക് ഓടുന്നു.
വിശുദ്ധ സഭായോഗമില്ലാതെയും, ഗുരുപദം നഷ്ടപ്പെടാതെയും അവൻ അനന്തമായ ജീവജാതികളിലേക്ക് മാറുന്നു.
നഷ്ടപ്പെട്ട സമയം തിരികെ ലഭിക്കില്ല.
ഹംസം ഒരിക്കലും മാനസസരോവർ എന്ന വിശുദ്ധ ടാങ്കിൽ നിന്ന് പുറത്തുപോകില്ല, പക്ഷേ ക്രെയിൻ എല്ലായ്പ്പോഴും 4-അരട്ടി കുളത്തിലേക്ക് വരുന്നു.
മാവിന് തോപ്പുകളിൽ രാപ്പാടി പാടുന്നു, പക്ഷേ കാക്കയ്ക്ക് കാട്ടിലെ മ്ലേച്ഛമായ സ്ഥലത്ത് സുഖം തോന്നുന്നു.
തെണ്ടികൾക്ക് കൂട്ടമില്ല. (പശുക്കളെപ്പോലെ) പശുക്കൾ പാൽ മാത്രം നൽകി വംശം വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നു.
പഴങ്ങൾ നിറഞ്ഞ വൃക്ഷം ഒരിടത്ത് സ്ഥിരതയുള്ളതാണ്, എന്നാൽ വ്യർത്ഥനായ ഒരാൾ എപ്പോഴും അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും ഓടുന്നു.
അഗ്നി ചൂട് (അഹംഭാവം) നിറഞ്ഞതാണ്, അതിൻ്റെ തല ഉയർത്തിപ്പിടിക്കുന്നു, പക്ഷേ തണുത്ത വെള്ളം എപ്പോഴും താഴേക്ക് പോകുന്നു.
ഗുർമുഖ് തൻ്റെ ആത്മാവിനെ അഹങ്കാരത്തിൽ നിന്ന് അകറ്റുന്നു, എന്നാൽ മൻമുഖ്, വിഡ്ഢി എപ്പോഴും സ്വയം കണക്കാക്കുന്നു (എല്ലാറ്റിനുമുപരിയായി).
ദ്വൈതബോധം ഉള്ളത് ഒരു നല്ല പെരുമാറ്റമല്ല, ഒരാൾ എപ്പോഴും പരാജയപ്പെടുന്നു.
ആന, മാൻ, മത്സ്യം, പുഴു, തേനീച്ച എന്നിവയ്ക്ക് യഥാക്രമം കാമത്തോടുള്ള ആകർഷണം, ശബ്ദം, ആസ്വാദനം, സുന്ദരമായ രൂപം, സുഗന്ധം എന്നിങ്ങനെ ഓരോ രോഗമുണ്ട്, അവ അവ ഭക്ഷിക്കുന്നു.
എന്നാൽ മനുഷ്യന് അഞ്ച് അസുഖങ്ങളും ഉണ്ട്, ഈ അഞ്ച് അസുഖങ്ങളും അവൻ്റെ ജീവിതത്തിൽ എപ്പോഴും പ്രക്ഷുബ്ധത സൃഷ്ടിക്കുന്നു.
പ്രതീക്ഷകളുടെയും ആഗ്രഹങ്ങളുടെയും രൂപത്തിലുള്ള മന്ത്രവാദിനികളും സന്തോഷവും സങ്കടവും രോഗങ്ങളെ കൂടുതൽ വഷളാക്കുന്നു.
ദ്വൈതവാദത്താൽ നിയന്ത്രിച്ചു, വഞ്ചിക്കപ്പെട്ട മന്മുഖൻ അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും ഓടുന്നു.
യഥാർത്ഥ ഗുരു യഥാർത്ഥ രാജാവാണ്, അവൻ ചൂണ്ടിക്കാണിച്ച ഹൈവേയിലൂടെയാണ് ഗുരുമുഖങ്ങൾ സഞ്ചരിക്കുന്നത്.
വിശുദ്ധ സഭയ്ക്കൊപ്പം സഞ്ചരിക്കുന്നു,
ദ്രവ്യമോഹത്തിൻ്റെ രൂപത്തിലുള്ള കള്ളന്മാരും വഞ്ചകരും ഓടിപ്പോകുന്നു.
അനേകം മനുഷ്യരെ കടത്തിവിടുന്നത് ഒരാൾ മാത്രമാണ്.
സാമ്രാജ്യത്വ സൈന്യത്തിൻ്റെ ഒരു കമാൻഡർ മുഴുവൻ ചുമതലയും നിർവഹിക്കുന്നു.
ഈ പ്രദേശത്ത് ഒരു കാവൽക്കാരൻ മാത്രമുള്ളതിനാൽ, എല്ലാ പണക്കാരും ആശങ്കകളില്ലാതെ ഉറങ്ങുന്നു.
വിവാഹ വിരുന്നിലെ അതിഥികൾ നിരവധിയാണ്, എന്നാൽ വിവാഹം ഒരാളുടെ മാത്രം ചടങ്ങാണ്.
രാജ്യത്തെ ചക്രവർത്തി ഒരാളും ബാക്കിയുള്ളവർ ഹിന്ദുക്കളുടെയും മുസ്ലീങ്ങളുടെയും രൂപത്തിലുള്ള പൊതുജനങ്ങളാണ്.
അതുപോലെ യഥാർത്ഥ ഗുരു ചക്രവർത്തി ഏകനാണ്, വിശുദ്ധ സഭയും ഗുരുപദം-സബാദും അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ തിരിച്ചറിയൽ അടയാളങ്ങളാണ്.
യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ അഭയം തേടുന്നവർക്ക് ഞാൻ എന്നെത്തന്നെ ബലിയർപ്പിക്കുന്നു.