Een Oankar, die oerenergie, verwesenlik deur die genade van goddelike leermeester
Vaar Vyf
Die persoon wat die status van Gurmukh in die heilige gemeente bereik het, meng nie met enige slegte geselskap nie.
Die manier (lewe) van Gurmukh is eenvoudig en aangenaam; hy betrek hom nie met die bekommernisse van die twaalf sektes (van jogi's) nie.
Gurmukhs gaan verder as die kaste, kleure en gaan in gelykmoedigheid rond soos die rooi kleur van betelblaar.
Gurmukhs aanskou die Guru se skool en het geen geloof in ses skole (van Indiese tradisie) nie.
Gurmukhs het standvastige wysheid en mors hulself nie in die vuur van dualiteit nie.
Gurmukhs beoefen die (Guru) shabad en laat vaar nooit die oefening om aan die voete te raak nie, dws hulle laat vaar nooit nederigheid nie.
Gurmukhs is oorvloedig in liefdevolle toewyding.
Die Gurmukhs aanbid die Here eensgesind en bly nie in twyfel nie.
Deur ego weg te laat word hulle bevry en laat hulle nie toe dat die duisternis (onkunde) in hulle hart woon nie.
Gewikkel in die leringe van die Guru, verower hulle die fort (van liggaam) insluitend die vyf euwels.
Hulle val aan die voete, word soos stof (ielowig), beskou hulself as gaste in die wêreld en word deur die wêreld gerespekteer.
Gurmukhs dien die Sikhs en beskou hulle as hul ouers, broers en vriende.
Nadat hulle onwilligheid en twyfelagtigheid opgegee het, smelt hulle hul bewussyn saam in die Woord en leringe van Guru.
Hulle het ligsinnige argumente, valsheid en slegte dade opsy gesit.
In hul eie varnas neem al die mense (van die vier varnas) die tradisie van hul kaste en stam waar.
Die gelowiges in die boeke van die ses skole voer ses pligte uit volgens die wysheid van hul onderskeie geestelike mentors.
Dienaars gaan groet hulle meesters.
Handelaars handel oorvloedig in hul eie spesiale goedere.
Al die boere saai verskillende saad in hul verskillende lande.
Werktuigkundiges ontmoet hul mede-werktuigkundiges in die werkswinkel.
Net so assosieer die Sikhs van Guru hulle met die geselskap van die heilige persone.
Die verslaafdes meng met verslaafdes en onthouers met die onthouers.
Die dobbelaars meng met dobbelaars en skelms met skelms.
Die liefde is volop onder die diewe en die cheats wat bymekaar kom, die land bedrieg.
Narre ontmoet narre entoesiasties en so ook die agterbaks.
Onbekend aan swem ontmoet soortgelyke persone en swemmers deur swemmers te ontmoet gaan en kom oor.
Die geteisterdes ontmoet die geteisterdes en deel hulle lyding.
Net so voel die Sikhs van die Guru plesier in die heilige gemeente.
Iemand word pandit genoem, iemand astroloog, iemand priester en een of ander dokter.
Iemand word die koning, satrap, hoofman en chaudhary genoem.
Iemand is draper, iemand word goudsmid genoem en iemand 'n juwelier.
Iemand verdien deur 'n apteker, kleinhandelaar en 'n agent te wees.
(So genoem) Laaggebore is miljoene wie se name hul beroepe verduidelik.
Die Sikh van die Guru, wat in die heilige gemeente is, terwyl hy in vreugdes leef, bly onverskillig teenoor begeertes.
Hy deur sy bewussyn in die Woord (sabad) saam te voeg, aanskou die Allerhoogste Here.
Baie is die feesvieringe, die aanhangers van die waarheid, die onsterflikes, die siddhs, nathas en die onderwysers en die geleerdes.
Baie is die goedere, gode, rsis, bhairavs en die beskermers van die streke.
Baie is die gans (spoke), gandharvs (hemelse sangers), nimfe en kinnars wat anders presteer.
Die raksasas, die demone en die reuse is deurdrenk met dualiteit.
Almal word deur die ego beheer en die Gurmukhs geniet plesier in die heilige gemeente.
Daar het hulle, wat die Guru se wysheid aanvaar het, hul eiewees weggewerp.
(In Indië, terwyl die meisie gaan trou, smeer die meisie olie op haar hare en verstaan goed dat sy nou haar ouerhuis gaan verlaat) Net so is Gurmukhs wat altyd olie op hul koppe gesmeer het, altyd gereed om van hierdie wêreld te vertrek.
Skynheiligheid kom oor die algemeen in die praktyk van kontinensie, brandoffers, feeste, boetedoening en geskenke.
Beswerings en towerspreuke blyk uiteindelik skynheilige toneelstukke te wees.
Die aanbidding van die twee-en-vyftig helde, van die agt yoginis van begraafplase en van verassingsplekke lei tot groot dissimulasie.
Mense is behep met die pranayam-oefeninge van die inaseming, opskorting van asem, die uitaseming, die niolr-prestasie en reguitmaak van kundalini die slangkrag.
Baie gebruik hulself om in die siddhasanas te sit en daarom het ons gesien hoe hulle talle wonderwerke soek.
Die geloof in die steen van die wysgeer, die juweel in die kop van die slang en die wonder van die lewe wat elikser verewig is niks anders as die duisternis van onkunde nie.
Mense is besig met die aanbidding van afgode van gode en godinne, met vas, uitspreek en seëninge en vloeke.
Maar sonder die heilige gemeente van die heiliges en die voordrag van die Gurusabad kan selfs die baie goeie persoon nie aanvaarding vind nie.
Die bygelowe bind hulleself met honderd knope van valsheid.
Die lewe het gelei in die lig van voortekens, die nege planete, die twaalf tekens van die zodiac;
Beswerings, magiese waarsêery deur reëls en deur die stem is alles futiel.
Gekrete van donkies, honde, katte, vlieërs, merels en jakkalse kan nie ons lewens beheer nie.
Dit is bygelowig om goeie of slegte voortekens te trek uit die ontmoeting van 'n weduwee, 'n kaalkop man, water, vuur, nies, wind breek, hik;.
Maan- en weekdae, gelukkige-ongelukkige oomblikke en gaan of nie gaan in 'n bepaalde rigting
As 'n vrou soos 'n prostituut optree en alles doen om almal te behaag, hoe kan haar man haar liefhê?
Die gurmukhs wat alle bygelowe verwerp, geniet geluk met hul Here en kom oor die wêreld-oseaan.
Riviere en klein stroompies wat by Ganges aansluit, word die heilige rivier (Ganges).
Met die aanraking van die filosoof se klip (paras) word al die gemengde ligte metale in goud omskep.
Die plantegroei, hetsy vrugte produseer of vrugteloos, word sandaal deur die geur van sandaal daarin te assimileer.
In die ses seisoene en twaalf maande is niks behalwe son daar nie.
Vier varnas, ses Filosofieskole en twaalf sektes van die yogi's is daar in hierdie wêreld.
Maar deur die pad van Gurmukhs te betree, verdwyn al die twyfel van die bogenoemde sektes.
Hulle (Gurmukhs) aanbid nou met 'n stabiele verstand die Een (Here).
In die huis van oupa aan moederskant, die skoonpa en die oupa, bestaan menige priester en dienskneg.
Hulle dra die boodskappe oor geboortes, die alledaagse (kopskeer) seremonies, verlowings, huwelike en sterftes
Daar word gesien dat hulle vir die gesinspligte en -gebruike werk.
By geleenthede soos die heilige draad-seremonies, laat hulle deur baie truuks die meester weelderig spandeer en vertel hom van sy roem wat die lug bereik.
Mislei deur hulle aanbid mense afgestorwe helde, voorvaders, satis, afgestorwe mede-vroue, tenks en putte, maar dit alles help niks.
Hulle wat nie die heilige gemeente en die woord van Guru geniet nie, sterf en word wedergebore en word deur God verwerp.
Dit is die volgeling van die Guru, dit wil sê Gurmukh wat (God se naam as sy) diamanthalssnoer dra.
In die leërs van keisers beweeg die dierbare vorste ook.
Die keiser lei en die satrape en infanterie volg.
Die courtisane goed geklee kom voor almal maar die prinse bly eenvoudig en reguit.
Die (ware) dienaars van die konings verdien applous maar die uitdagende word verneder in die hof.
In die hof (van die Here) kry net hulle skuiling wat verslae bly (in die diens).
Met genade van die Here word sulke gurmukhs koning van konings.
Net sulke mense bly ooit gelukkig en tevrede.
Myraid sterre bestaan in die duisternis, maar met die opkoms van die son bly niemand sigbaar nie.
Voor die brul van die leeu kom swerms takbokke tot hul hakke.
As hulle die groot aasvoël (garur) sien kruip die slange in hul gate.
As hulle 'n valk sien, vlieg die voëls huiwerig en kry nie wegkruipplek nie.
In hierdie wêreld van gedrag en gedagtes gee 'n mens in die heilige gemeente afstand van die bose gesindheid.
Die ware Guru is die ware koning wat dilemma uitwis, en bose neigings verberg of verdwyn.
Die Gurmukhs versprei hul kennis onder ander (en hulle is nie selfsugtige mense nie).
Die ware Guru, die ware keiser het die Guru-georiënteerde (gurmukh) op die hoofweg (van bevryding) geplaas.
Hy bedwing die dodelike sondes, die vyf bose neigings en die gevoel van dualiteit.
Gurmukhs spandeer hul lewens terwyl hulle hul hart en verstand ingestel hou met die sabda (woord) en dus die dood, die tollenaar nader hulle nie.
Die Guru het die afvalliges in die twaalf sektes (van die yogi's) versprei en die heilige gemeente van die heiliges in die domein van Waarheid (die sachkhand) laat sit.
Deur die bekoring van die Nam het die gurumukhs liefde, toewyding, vrees, liefdadigheid en ablusies ingeskerp.
Die gurmukhs hou hulself onaangeraak deur die euwels van die wêreld, aangesien die lotus ongenat in water bly.
Gurmukhs vernietig hul individualiteit en stel nie voor om hulself te laat geld nie.
Deur onderdaan van 'n koning te word, gaan mense as dienaars deur die lande om bevele te gehoorsaam.
By die geboorte van 'n kind word lofliedjies gesing in die huise van die grootvaders van moeders- en vaderskant.
By huweliksgeleenthede word die liedere deur die vrou in skurwe taal gesing en trompette word deur die bruid en bruidegom gespeel (maar nie so onder die gurmukhs nie).
Ween en geween is daar vir die dooies;
Maar die gurmukhs (die Guru-georiënteerde) sê die Sohila in die geselskap van die heiliges op by sulke geleenthede.
Die Sikh (gurmukh) gaan verder as die heilige boeke van die Hindoes en Moslems, dws die Vedas en die Katebas, en is nie bly oor 'n geboorte of treur oor 'n dood nie.
Te midde van begeertes bly hy vry daarvan.
Die Guru-georiënteerde beweeg op die eenvoudige en reguit manier en die verstand-georiënteerde (manmukh) dwaal op twaalf maniere (die twaalf sektes van die Yogi's).
Die gurmukhs kom oor, terwyl die manmukhs in die wêreldoseaan verdrink.
Die lewe van gurmukh is die heilige tenk van bevryding en die manmukhs gaan voort om te transmigreer en ly die pyne van lewe en dood.
Die gurmukh is op sy gemak in die hof van die Here, maar die manmukh moet (pyn van) die staf van yama, die god van die dood, dra.
Die gurmukh is op sy gemak in die hof van die Here, maar die manmukh moet (pyn van) die staf van yama, die god van die dood, dra.
Die gurmukh verlaat ego terwyl manmukh homself voortdurend in die vuur van egotisme verbrand.
Skaars is die mense wat, alhoewel hulle in die perke (van maya) is, nog steeds gedompel bly in Sy meditasie.
In haar ma se huis word die meisie liefgehad en baie lief vir ouers.
Onder die broers is sy 'n suster en leef sy vreugdevol in die volwaardige families van die grootvaders van moeders- en vaderskant.
Dan offer sy ornamente en bruidskat ens. en deur lacs of roepies te spandeer is sy getroud.
In haar skoonpa se huis word sy as titel getroude vrou aanvaar.
Sy geniet dit saam met haar man, eet verskeidenheid kosse en bly altyd versier.
Vanuit 'n tydelike en geestelike oogpunt is vroue 'n halwe man se liggaam en help dit tot by die deur van verlossing.
Sy bring verseker geluk aan die deugsames.
'n Prostituut met baie minnaars pleeg elke soort sonde.
'n Verworpene van haar volk en haar land, bring sy skande aan al die drie kante, dit wil sê haar pa se ma s'n en die familie van skoonpa.
Haarself verniel, sy ruïneer ander en gaan steeds aan om te sluk en gif te verteer.
Sy is soos die musiekpyp wat die takbok lok, of lamp wat die mot verbrand.
As gevolg van die sondige bedrywighede bly haar gesig in beide die wêrelde bleek omdat sy optree soos 'n klipboot wat sy passasiers laat verdrink.
Soortgelyk is die gedagtes van afvallige (manmukh), verstrooi en om die bos gelei deur bygelowe in die geselskap van kwaaddoeners.
En soortgelyk aan die hofdame se seun wat geen naam van sy vader dra nie, word die afvallige ook deur niemand besit nie.
Kind se wysheid gee vir niks om nie en hy spandeer sy tyd aan vreugdevolle aktiwiteite.
In jeugdige dae word hy aangetrek deur ander se liggaam, rykdom en agterbaks.
Op hoë ouderdom is hy vasgevang in die groot web van familiesake.
Bekend as twee-en-sewentig word hy broos en wysheidloos en prewel in die slaap.
Uiteindelik word hy blind, doof en lam en al word die liggaam moeg, loop sy gedagtes in tien rigtings.
Sonder heilige gemeente en beroof van Guru-woord transmigreer hy in oneindige spesies van lewe.
Die verlore tyd kan nie herwin word nie.
Die swaan verlaat nooit Manasarovar, die heilige tenk nie, maar die hyskraan kom altyd na die 4irty dam.
Die nagtegaal sing in die mangoboorde maar die kraai voel troos op 'n afskuwelike plek in die woud.
Die tewe het geen groepe nie. (soos koeie) en die koeie gee net melk en verhoog die geslagslyn.
Die boom vol vrugte is stabiel op een plek, terwyl 'n ydele mens altyd heen en weer hardloop.
Die vuur is vol hitte (van ego) en hou sy kop hoog maar die water wat koud is gaan altyd afwaarts.
Gurmukh onttrek sy siel van die ego-gesentreerdheid, maar manmukh, die dwaas tel homself altyd (bo alles).
Om 'n gevoel van dualiteit te hê is nie 'n goeie gedrag nie, en 'n mens word altyd verslaan.
Olifant, takbokke, vis, mot en swartby het elk een siekte, naamlik aantrekkingskrag vir onderskeidelik wellus, klank, genot, pragtige voorkoms en geur, en hulle word deur hulle verteer.
Maar die man het al vyf kwale en hierdie vyf skep altyd onstuimigheid in sy lewe.
Die hekse in die vorm van hoop en begeertes en die geluk en hartseer vererger die siektes verder.
Beheer deur dualisme, hardloop die misleide manmukh hier en daar.
Die ware Guru is die ware koning en die gurmukhs beweeg op die snelweg wat deur Hom uitgewys is.
Beweeg saam met en in die heilige gemeente,
die diewe en bedrog in die vorm van lus vir materiaal hardloop weg.
Slegs een persoon vaar oor menige man.
Die een bevelvoerder van die keiserlike leër kry die hele taak uitgevoer.
As gevolg van net een wag in die omgewing, slaap al die ryk mense vry van enige angs.
Gaste in die huwelikspartytjie bly baie, maar die huwelik word deur een persoon voltrek.
Die keiser in die land is toevallig een en die res is die publiek in die vorm van Hindoes en Moslems.
Net so is die ware Guru-keiser een en die heilige gemeente en die Guru-woord-sabad is Sy identifikasiemerke.
Ek offer myself aan hulle wat die skuiling van die ware Guru soek.