Ene Oankaar, die oerenergie, verwesenlik deur die genade van goddelike leermeester
(Satiguru=Guru Nanak. Siranda=skepper. Vasanda=nedersetting. Dohi=smeking.
Die ware Guru is ware keiser en Hy is skepper van die keiser van die keisers.
Hy sit op die troon van die waarheid en woon in heilige gemeente, die woonplek van die waarheid.
Waarheid is Sy merk en waarheid wat Hy uiter en Sy opdrag is onweerlegbaar.
Hy wie se Woord waar is en wie se skat waar is, is bereikbaar in die vorm van die woord van die Guru.
Sy toewyding is waar, Sy pakhuis is waar en Hy hou van liefde en lof.
Die weg van die gurmukhs is ook waar, hul slagspreuk is waarheid en hul koninkryk is ook die koninkryk van waarheid.
Die wandelaar op hierdie pad, wat die wêreld oorsteek, gaan voort om die Here te ontmoet.
Die Guru behoort as die Opperheer bekend te staan, want slegs daardie ware wese het die ware naam (van die Here) aangeneem.
Die vormlose Here het Sy self bekend gemaak in die vorm van Ekaiikar, die een grenslose Wese.
Uit Ekanka het Oankar opgekom, die Woordvibrasie wat verder bekend geword het as die wêreld, vol name en vorme.
Uit die een Here het drie gode (Brahma-, Visnu en Mahes'a) voortgekom wat hulself verder onder die tien inkarnasies (van die Opperwese) gereken het.
Ek salueer hierdie oerwese wat hulle almal sien maar self onsigbaar is.
Die mitiese slang (Sesanag) sê en onthou Hom deur Sy magdom name, maar weet selfs dan niks van Sy uiteindelike omvang nie.
Die ware naam van dieselfde Here is geliefd deur gurmukhs.
God het aarde en lug afsonderlik gestabiliseer en vir Sy hierdie krag staan Hy bekend as die Skepper.
Hy het die aarde in water gevestig en sonder stutte het Hy die lug in 'n stabiele posisie geplaas.
Deur vuur in die brandstof te steek, het Hy son en maan geskep wat dag en nag skyn.
Maak ses seisoene en twaalf maande Hy het die sport aangepak om vier myne en vier toesprake te skep.
Menselewe is skaars en wie ook al die perfekte Gum gevind het, sy lewe het geseënd geword.
Die ontmoeting van die heilige gemeentemens is in ewewig opgeneem.
Die ware Guru is waarlik welwillend aangesien hy ons die menslike lewe gegee het.
Mond, oë, neus, ore het Hy geskep en voete gegee sodat die individu kon rondbeweeg.
Deur liefdevolle toewyding te verkondig, het die ware Guru aan die mense standvastigheid geskenk in die onthou van die Here, ablusie en liefdadigheid.
In ambrosiale ure onderneem die gurmukhs om hulself en ander te inspireer om te bad en die mantra van die Guru op te sê.
In die aand, met die opdrag van die voordrag van Arati en Sohild, het die ware Guru mense geïnspireer om selfs te midde van maya los te bly.
Die Guru het mense verkondig om sag te praat, hulle nederig te gedra en om nie opgemerk te word nie, selfs nadat hulle iets aan ander gegee het.
Op hierdie manier het die ware Guru al die vier ideale (dharma, arch, Wm en moks) van die lewe gemaak om hom te volg.
Die ware Guru word groot genoem en die glorie van die grote is ook groot.
Oankar het die vorm van die wêreld aangeneem en miljoene lewensstrome kon nie van Sy grootsheid weet nie.
Die Een Here deurdring ononderbroke die hele heelal en voorsien lewensonderhoud aan alle skepsels.
Daardie Here het crores van heelalle in Sy elke trichome opgeneem.
Hoe Sy uitspansel verklaar kan word en vir wie moet 'n mens vra waar Hy woon.
Niemand kan Hom bereik nie; alle praatjies oor Hom is op grond van hoorsê.
Daardie Here het gemanifesteer geword in die vorm van die ware Guru.
Die blik op die Guru is die basis van meditasie, want Guru is Brahm en hierdie feit is bekend aan 'n seldsame een.
Die voete van ware Guru, die wortel van alle genot, moet aanbid word en eers dan sal die genot verkry word.
Die instruksies van die ware Guru is die basiese formule (mantra) waarvan die aanbidding met 'n enkelvoudige toewyding deur 'n seldsame een onderneem word.
Die basis van bevryding is die genade van die Guru en 'n mens bereik bevryding in die lewe in die heilige gemeente alleen.
Deur jouself raakgesien te maak, kan niemand die Here bereik nie en selfs die ego verwerp enige seldsame mens wat Hom ontmoet.
Hy wat sy ego tot niet maak, is in werklikheid die Here self; hy ken almal as sy vorm en almal aanvaar hom as hulle vorm.
Op hierdie manier word daardie individu in die vorm van Guru dissipel en word die dissipel verander om Guru te wees.
In satyug het die hele land gely weens die bose dade van selfs een individu.
In tretayug het die boosheid wat deur een gepleeg is, die hele stad laat ly en in dvapar het die hele gesin die pyne ondergaan.
Eenvoudig is die geregtigheid van kaliyug; hier maai net hy wat saai.
In ander drie yugs is die vrug van die aksie verdien en opgehoop, maar in kaliyug kry mens dadelik die vrug van dharma.
Iets* gebeur eers nadat jy iets in die kaliyug gedoen het, maar selfs die gedagte aan dharma gee die gelukkige vrug daarin.
Die gurmukhs, wat nadink oor die wysheid van Guru en die liefdevolle toewyding, saai die saad in die aarde, die ware woonplek van waarheid.
Hulle slaag in hul praktyk en doelwit.
In satyug was die waarheid, in treta en dvapar aanbidding en askese dissipline in die mode.
Die gurmukhs in kaliyug gaan oor die wêreld-oseaan deur die naam van die Here te herhaal.
Dharma het vier voete in die satyug gehad, maar in treta is die vierde voet van dharma kreupel gemaak.
In dvapar het net twee voet dharma oorleef en in kaliyug staan die dharma net op een voet om die lyding te ondergaan.
Deur die Here as die krag van die magteloses te beskou, het dit (dharma) begin bid vir die bevryding deur die genade van die Here.
Die Here wat in die vorm van die perfekte tandvleis gemanifesteer het, het die ware woonplek van sterkte en die dharma geskep.
Hyself is die veld (van die skepping) en self die beskermer daarvan.
Hulle is nie bang vir enigiemand wat die liefde van die Here gekoester het nie en diegene wat sonder die vrees van die Here is, bly bang in die hof van die Here.
Aangesien dit sy kop hoog hou, is die vuur warm en omdat die water afwaarts vloei, is dit koud.
Die vol kruik verdrink en maak geen geluid nie en die leë een gaan nie net aan swem nie, dit maak eerder ook die geraas (so is die egoïs en die eglose een, laasgenoemde wat in liefdevolle toewyding absorbeer word bevry en eersgenoemde gaan aan
Omdat die mangoboom vol vrugte is, buig die mangoboom in nederigheid, maar die kasterboom wat vol bitter vrugte is, buig nooit in nederigheid nie.
Die breinvoël hou aan vlieg en tel volgens sy aard die vrugte op.
Op die skaal van geregtigheid word die lig en die swaar geweeg (en goed en sleg word onderskei).
Hy wat lyk of hy hier wen, verloor in die hof van die Here en net so wen die verloorder hier daar.
Almal buig voor sy voete. Die individu val eers aan die voete (van Guru) en dan maak hy alles om voor sy voete te val.
Die orde van die Here is waar, Sy skrif is waar en uit die ware oorsaak het Hy die skepping as Sy sport geskep.
Al die oorsake is onder die beheer van die skepper maar Hy aanvaar die dade van enige seldsame toegewyde.
Die toegewyde wat die wil van die Here liefgehad het, smeek niks van iemand anders nie.
Nou aanvaar die Here ook graag die gebed van die toegewyde, want beskerming van die toegewyde is Sy natuur.
Die toegewydes wat hulle bewussyn opgeneem hou in die Woord in die heilige gemeente, weet goed dat die Skepper Here die ewige oorsaak van alle oorsake is.
Die toegewyde bly soos die onskuldige kind los van die wêreld en hou homself vry van dwalings van seën en vloeke.
Hy ontvang die vrugte volgens sy woestyn.'
Die boom wat in ewewig is, doen goed selfs aan die kwaaddoener.
Die boomkapper sit onder dieselfde skaduwee en dink sleg van daardie welwillende een.
Dit gee vrugte aan die klipgooiers en boot aan die snyers om hulle oor te kry.
Die individue wat teen die tandvleis gekant is, kry nie vrugte nie en die bediendes ontvang oneindige beloning.
Enige seldsame gurmukh is bekend in hierdie wêreld wat die dienaars van die Here se dienaars dien.
Die tweede dag word die maan deur almal gesalueer en die see wat ook bly word, gooi sy golwe na hom toe.
0 Here! die hele wêreld word syne wat joune is.
Die aard van suikerriet is wonderlik: dit neem geboorte kop na onder.
Eers word sy vel afgepel en dit word in stukke gesny.
Dan word dit in rietbreker vergruis; sy lekker word in 'n pot gekook en die bagasse word as brandstof verbrand.
Dit bly gefokus op vreugdes en lyding, en nadat dit gekook is, word dit est in die wêreld genoem.
Deur die plesiervrug te verkry, soos gurmukh, word dit die basis van jaggery, suiker en kristalsuiker.
Die dood na die beker van liefde is soortgelyk aan die lewe van suikerriet wat lewend word nadat dit verpletter is.
Gesegdes van gurmukhs is van onskatbare waarde soos juwele.
Guru is so 'n onmeetbare oseaan dat miljoene riviere daarin geabsorbeer word.
Miljoene pelgrimstogsentrums is daar op elke rivier en in elke stroom word miljoene golwe deur die natuur opgewek.
In daardie Guru-oseaan beweeg talle juwele en al die vier ideale (dharma, arth, kam en moks) rond in die vorm van visse.
Al hierdie dinge is nie gelyk aan een golf (een sin) van die Guru-oseaan nie.
Die verborgenheid van die omvang van Sy krag is onkenbaar.
Die ondraaglike druppel van die beker van liefde kan deur enige seldsame gurmukh gekoester word.
Die Guru sien self daardie onmerkbare Here, wat nie vir ander sigbaar is nie.
Baie Brahmas wat Vedas opsê en baie Indrs wat die koninkryke regeer, het moeg geword.
Mahadev word kluisenaar en Visnu, wat tien inkarnasies aanneem, het hier en daar rondgeloop.
Siddhs, naths, hoofmanne van die yogi's, gode en godinne kon nie die misterie van daardie Here ken nie.
Askete, die mense wat na pelgrimsentrums gaan, feesvieringe en talle satis om Hom te leer ken, ly deur hulle liggame.
Sesanag ook saam met alle musikale mate onthou en loof Hom.
In hierdie wêreld is net gurmukhs gelukkig wat hul bewussyn in die Woord saamsmelt in heilige gemeente.
Slegs Gurmukhs, word van aangesig tot aangesig met daardie onmerkbare Here en verkry die vrug van genot.
Die kop (wortel) van die boom bly afwaarts en daar is daarvoor belaai met blomme en vrugte.
Die water staan bekend as suiwer omdat dit afwaarts vloei.
Die kop is hoër en die voete laer, maar selfs dan buig die kop op die voete van die gurmukh.
Die laagste is die aarde wat die las van die hele wêreld en die rykdom daarin dra.
Daardie land en daardie plek is geseënd waar die Guru, die Sikh en ..die heiliges hul voete sit.
Dat die stof van die voete van die heiliges die hoogste is, word selfs deur die Vedas vertel.
Enige bevoorregte mens bereik die stof van die voete.
Die perfekte ware Guru is bekend in sy majestueuse vorm.
Volmaak is die geregtigheid van die perfekte Guru waarby niks bygevoeg of verminder kan word nie.
Die wysheid van die perfekte Guru is perfek en hy besluit sonder om ander se raad te vra.
Die mantra van die perfekte is perfek en sy opdrag kan nie vermy word nie.
Alle begeertes word vervul wanneer jy by die heilige gemeente aansluit, mens ontmoet die perfekte Guru.
Deur alle berekeninge te kruis, het die Guru die ereleer geklim om sy eie hok te bereik.
Deur volmaak te word, het hy saamgesmelt in daardie volmaakte Here.
Die siddhs en ander vertolkers van soberheid deur wakker te bly vier die Sivaratri-kermis.
Mahadev is 'n kluisenaar en Brahma is opgeneem in die genot van die lotusstoel.
Dat Gorakh die yogi ook wakker is wie se onderwyser Machhendr 'n pragtige byvrou aangehou het.
Die ware Guru is wakker en hy in die heilige gemeente in ambrosiale ure maak ander ook wakker (uit die slaap van verliefdheid).
In die heilige gemeente konsentreer theji-vs op hulle self en bly geabsorbeer in die liefdevolle genot van die ongeskonde woord.
Ek salueer die oerpersoon, die Guru wie se liefde en toegeneentheid vir die onmerkbare Here altyd vars is.
Van dissipel word die toegewyde Guru en die Guru word dissipel.
Brahma Visnu en Mahesra is al drie onderskeidelik skepper, onderhouer en verspreider van geregtigheid.
Die huishouers van al die vier varnas is afhanklik van kaste-gotra die geslag en maya.
Mense voer skynheilige rituele uit wat voorgee dat hulle die ses filosofieë van ses shastras volg.
Net so beweeg die sannyasis wat tien name aanneem en yogi's wat hul twaalf sektes skep, rond.
Hulle dwaal almal in tien rigtings en twaalf sektes gaan aan om eetbare en nie-eetbare te bedel.
Die gursikhs van al die vier varnas lees en luister saam na die ongestremde melodie in die heilige gemeente.
Gurmukh wat verder gaan as alle varnas volg die filosofie van ncim en die pad van geestelike genot wat vir hom gemaak is.
Die waarheid is altyd waar en valsheid is heeltemal onwaar.
Die ware Guru is die stoorkamer van deugde wat uit sy welwillendheid selfs die goddeloses seën.
Die ware Guru is 'n perfekte geneesheer wat al die vyf chroniese kwale genees.
Guru is 'n oseaan van genot wat die lyers gelukkig in hom opneem.
Die perfekte Guru is weg van vyandskap en Hy bevry selfs die lasteraars, afgunstiges en die afvalliges.
Die perfekte Guru is vreesloos wat altyd die vrees vir transmigrasie en Yama, die god van die dood, verdryf.
Die ware Guru is daardie verligte een wat onkundige dwase en selfs die onbekendes red.
Die ware Guru is bekend as so 'n leier wat die blindes ook oor (die wêreldoseaan) neem deur die arm vas te vang.
Ek is opoffering aan daardie ware Guru wat die trots van die nederiges is
Die ware Guru is so 'n filosoof se klip deur wie se aanraking skuim in goud verander.
Die ware Guru is daardie sandelhout wat elke ding geurig en miljoen keer meer kosbaar maak.
Die ware Guru is daardie wens vervullende boom wat die katoensyboom vol vrugte maak.
Die ware Guru is daardie Manasarovar, die heilige meer in die Hindoe-mitologie, wat kraaie in swane omskep, wat melk drink wat uit 'n mengsel van water en melk gesny is.
Die Guru is daardie heilige rivier wat die diere en die spoke kundig en vaardig maak.
Die ware Guru is gewer van vryheid van slawerny en maak die losstaandes bevry in die lewe.
Die wankelende verstand van die Guru-georiënteerde individu word standvastig en vol selfvertroue.
In besprekings het hy (Guru Nanak Dev) die siddhs-wiskunde en die inkarnasies van gode vererger.
Manne van Babur het na Baba Nanak gekom en laasgenoemde het hulle in nederigheid laat buig.
Guru Nanak het ook die keisers ontmoet en losgemaak van die genot en verloëning het hy 'n wonderlike prestasie verrig.
Selfstandige koning van die geestelike en die tydelike wêreld (Guru Nanak) het in die wêreld rondbeweeg.
Die natuur het 'n maskerade wat hy word skepper geskep ('n nuwe manier van lewe- Sikhisme).
Hy laat baie ontmoet, skei ander en herenig verder die wat lank terug geskei is.
In die heilige gemeente reël hy die blik op die onsigbare Here.
Die ware Guru is 'n perfekte bankier en die drie wêrelde is sy reisende verkoopsmanne.
Hy het die skat van oneindige juwele in die vorm van liefdevolle toewyding.
In sy tuin hou hy miljoene wensvervulling bome en duisende troppe wensvervulling koeie.
Hy het miljoene Laksamts as dienaars en baie berge van filosowe se klippe.
Miljoene Indrs wat miljoene soorte nektars in sy hof besprinkel het.
Miljoene lampe soos sonne en mane is daar en die hope wonderkragte is ook by hom.
Die ware Guru het al hierdie winkels versprei onder diegene wat die waarheid liefhet en opgeneem is in liefdevolle toewyding.
Die ware Guru, wat self die Here is, het sy toegewydes (diep) lief.
Nadat die see gekarring het, is die veertien juwele uitgehaal en versprei (onder die gode en demone).
Visnu het juweel, Laksami, in die hande gekry; wens vervullende boom-parijat, konk, boog genaamd sarang. .
Wens vervullende koei nimfe, Air5vat olifant was verbonde aan die troon van lndr ie hulle is aan hom gegee.
Mahadev het die dodelike gif gedrink en sekelmaan op sy voorkop versier.
Son het die perd gekry en die wyn en amrit is deur die gode en demone gesamentlik leeggemaak.
Dhanvantrt het vroeër medisyne beoefen, maar deur Taksak, die slang, gesteek, het sy wysheid omgekeer.
In die oseaan van die leringe van die Guru, bestaan ontelbare waardevolle juwele.
Die Sikh se ware liefde is vir die Guru alleen.
Die vroeëre Guru's het gedink dat om instruksies te gee en vir die mense te preek, 'n mens op een plek moet sit wat as dharamshala bekend staan, maar hierdie Guru (Hargobind) hou op een plek vas.
Vroeër keisers sou die huis van die Guru besoek, maar hierdie Guru is deur die koning in 'n fort geïnterneer.
Die sarigat wat sy blik kom kry, kan hom nie in die paleis kry nie (omdat hy oor die algemeen nie beskikbaar is nie). Hy is nie bang vir enigiemand nie en hy maak ook niemand bang nie, maar hy is altyd aan die beweeg.
Vroeër Guru's wat op die sitplek gesit het, het mense opdrag gegee om tevrede te wees, maar hierdie Guru maak honde groot en gaan uit vir jag.
Die Guru's het vroeër na Gurbani geluister, maar hierdie Guru sit nie op of luister nie (gereeld) na gesange nie.
Hy hou nie sy volgelinge dienaars by hom nie en behou eerder nabyheid met die goddeloses en die afgunstiges (Guru het Painde Khan naby gehou).
Maar die waarheid word nooit verswyg nie en daarom sweef die gedagtes van 'Siks op die lotusvoete van die Guru soos 'n gulsige swartby.
Guru Hargobding het die ondraaglike gedra en hy het homself nie gemanifesteer nie.
Rondom die landbouveld word die bosse as heining aangehou en om die tuinakasia. bome (vir die veiligheid daarvan) geplant word.
Die sandelhoutboom is deur slange verstrengel en vir die veiligheid van skat word die slot gebruik en die hond bly ook wakker.
Dit is bekend dat dorings naby blomme woon en tydens die gekuier tussen die onstuimige skare bly daar ook een of twee wyse manne.
Aangesien die juweel in die kop van swart kobra bly, bly die filosoof se klip omring deur klippe.
In die krans van juwele word aan albei kante van 'n juweelglas gehou om dit te beskerm en die olifant bly vasgemaak met die draad vgl. liefde.
Lord Krsna vir sy liefde vir die toegewydes gaan na Vidur se huis wanneer hy honger is en laasgenoemde bied hom bone van sag, 'n groen blaargroente.
Die Sikh van die Guru wat swart by van die lotusvoete van die Guru word, behoort geluk in die heilige gemeente te behaal.
Hy behoort verder te weet dat die beker van die liefde van die Here baie swaar nagejaag word
Dieper as die sewe seë van die wêreld is die geestelike wêreld-oseaan bekend as Manasarovar
Wat geen werf geen bootman en geen einde of gebind het nie.
Daar is geen vaartuig of vlot om daaroor te gaan nie; nie een paal nie, niemand om te troos nie.
Niemand anders kan daar uitkom nie behalwe die swane wat pêrels van daar af optel.
Die ware Guru voer sy toneelstuk uit en bevolk verlate plekke.
Soms steek Hy homself weg soos maan in amavas (geen maan nag) of vis in water.
Diegene wat dood geword het vir hul ego, hulle absorbeer slegs in die ewige beswyming in die van die Guru.
Gursikh is soos die familie van visse wat, of dit nou dood of lewendig is, nooit water vergeet nie.
Net soos die motfamilie is niks anders as die lampvlam sigbaar nie.
Soos die water en die lotus mekaar liefhet en die verhale word vertel van die liefde tussen die swart by en die lotus;
Soos die reënvoël met die reëndruppel van svati nakstr, is takbokke met musiek en die nagtegaal met mangovrugte aangeheg;
Vir swane is die Manasarovar die myn van juwele;
Vroulike rooi sheldrake is lief vir son; Indiese rooibeenpartytjie se liefde vir maan word geprys;
Net so wys, die Sikh van die Guru, wat die nageslag van die swaan van hoë orde (paramhans) is, aanvaar die ware Guru as die tenk van ewewig
En soos 'n watervoël gaan die wêreldsee in die gesig staar (en gaan ongenat oor).
Skilpad broei sy eiers uit die water uit en hou tred met dié wat hulle grootmaak.
Op grond van die moeder se herinnering begin die kleintjie van die reiervoël in die lug vlieg.
Die bokkie watervoëls word deur hen grootgemaak, maar uiteindelik gaan dit sy ma (watervoël) ontmoet.
Die nageslag van nagtegaal word deur kraaiwyfie gevoed, maar uiteindelik gaan die bloed die bloed tegemoet.
Rondbeweeg in die illusies van Siva en Sakti (maya) ontmoet die rooiblonde sheldrakwyfie en Indiese rooibeenpatrys ook uiteindelik hul geliefdes.
Onder die sterre is die son en die maan deur die ses seisoene en die twaalf maande waarneembaar.
Soos die swart by gelukkig is tussen lelies en lotusse,
Die gurmukhs is verheug om die waarheid te sien en die vrug van plesier te verkry.
Omdat hy van 'n adellike familie is, ontmoet die filosoof se klip al die metale (en maak dit goud).
Die aard van die sandaal is geurig en dit maak alle vrugtelose sowel as vrugtebome geurig.
Die Ganges is gevorm van baie sytakke, maar teen die Ganges word hulle almal Ganges.
Koka se bewering dat hy as die melkgewer aan die koning gedien het, is goed vir die koning
En Koka het ook die sout van die koninklike huis geëet, en sweef om die koning om hom te dien.
Die ware Guru is van die geslag van die swane van hoë orde en die Sikhs van die Guru hou ook by die tradisie van die swanefamilie.
Albei volg die pad wat hul voorvaders aangewys het.
Ten spyte van miljoene sterre skyn in die lug in die donker van die nag, is dinge nie sigbaar nie, selfs al word dit naby gehou.
Aan die ander kant, selfs as die son onder die wolke kom, kan hul skaduwee nie dag in nag verander nie.
Selfs al stel die Guru enige skyn, word die twyfel nie in die gedagtes van die Sikhs geskep nie.
In al die ses seisoene bly dieselfde son in die lug, maar die uil kan dit nie sien nie.
Maar lotus blom in die sonlig sowel as in die maanverligte nag en die swart by begin rondom dit sweef (omdat hulle lief is vir lotus en nie die son of die, maan ).
Ten spyte van die bedrieglike verskynsels geskep deur Maya (dws Siva en Sakti) die Sikhs van die Guru, kom sluit aan by die heilige gemeente in die ambrosiale ure.
Daar bereik hulle die voete van een en al die goeie en die beter een.
Die tydelike koning sterf nadat hy die koninkryk aan sy seun oorgegee het.
Hy vestig sy mag oor die wêreld en al sy soldate gehoorsaam hom.
In die moskee beveel hy dat gebede in sy naam gesê word en gaffs en die mullahs (geestelike persone in die godsdienstige ordes van Islam) getuig vir hom.
Uit die munt kom die muntstuk in sy naam uit en elke reg en verkeerd word op sy bevel gepleeg.
Hy beheer die eiendom en rykdom van die land en sit op die troon en sorg vir niemand nie. (Maar) Die tradisie van die Huis van die Guru is dat die hoë weg wat vroeër Guru's gewys het, gevolg word.
In hierdie tradisie word slegs die een oer Heer toegejuig; die munt (heilige gemeente) is hier een;
Die preek (van Min) is een en die ware troon (die geestelike setel) is ook hier een.
Geregtigheid van die Here is sodanig dat hierdie vrug van genot aan die gurmukhs gegee word deur die opperste Here.
As iemand in sy trots teen die koning staan, word hy vermoor
En as hy hom as 'n baster beskou, is brandstapel, kis of graf nie vir hom beskikbaar nie.
Buite die munt verloor een wat vals munte munt sy lewe tevergeefs, (want wanneer hy gevang word, sal hy gestraf word).
Gewer van die valse opdragte huil ook tranerig wanneer hy gevang word.
'n Jakkals wat voorgee dat hy 'n leeu is, mag hom as 'n bevelvoerder voordoen, maar kan nie sy ware gehuil wegsteek nie (en word gevang).
Net so word die vlak wanneer dit gevang word gemaak om die esel te klim en stof word op sy kop gegooi. Hy was homself in sy trane.
Op hierdie manier bereik die man wat in die dualiteit geabsorbeer is, die verkeerde plek.
Sirichand (die oudste seun van Guru Nanak) vier sedert kinderjare wat die monument (ter nagedagtenis) van Guru Nanak gebou het.
Dharam chand seun van Laksami Das (tweede seun van Guru Nanak) het ook sy egotisme vertoon.
Guru Angad se een seun Dasu is gemaak om op die setel van Guruship te sit en die tweede seun Data het ook geleer om in die siddh houding te sit, maw beide die seuns van Guru Angad Dev was pretender Guru en gedurende die tyd van derde Guru Amar Das het hulle hul beste om
Mohan (seun van Guru Amar Das) het geteister en Mohart (die tweede seun) het in 'n verhewe huis gewoon en begin deur die mense bedien word.
Prithichind (seun van Guru Ram Das) het uitgekom as 'n skurk wat uitmekaar val en deur sy skuins geaardheid sy geestesongesteldheid oraloor te versprei.
Mahidev (nog 'n seun van Guru Ram Das) was 'n egoïs wat ook om die bos gelei is.
Hulle was almal soos bamboes wat, alhoewel hulle naby sandale – Guru gewoon het, maar nie geurig kon word nie.
Die lyn van Baia Nanak het toegeneem en die liefde tussen Guru en dissipels het verder ontwikkel.
Guru Angad het uit die ledemaat van Guru Nanak gekom en die dissipel het lief geword vir Guru en die Guru van die dissipel.
Van Guru Ahgad het Amar Das uitgekom wat Guru aanvaar is na Guru Angad Dev.
Van Guru Amar Das het Guru Ram Das gekom wat deur sy diens aan die Guru self in die Guru geabsorbeer het.
Van Guru Ram Das na vore gekom Guru Arjan Dev asof uit die ambrosiale boom is geproduseer ambrosia.
Toe van Guru Arjan Dev is Guru Hargobind gebore wat ook die boodskap van die oer-Here gepreek en versprei het.
Die son is altyd waarneembaar; dit kan nie deur enigiemand verswyg word nie.
Uit een klank het die Oankar die hele skepping geskep.
Sy skeppingsport is onmeetbaar. Niemand is daar wat sy maatstaf kan neem nie.
Die geskrif is op die voorkop van elke skepsel geskryf; lig, grootsheid en optrede is alles te danke aan Sy genade.
Sy skrif is onmerkbaar; die skrywer en Sy inl is ook onsigbaar.
Verskeie musiek, tone en ritmes het altyd geëet, maar selfs dan kan die Onkaar nie behoorlik serenade word nie.
Myne, toesprake, wesensname en plekke is oneindig en ontelbaar.
Sy een klank is buite alle perke; hoe omvangryk daardie skepper is, kan nie verduidelik word nie.
Daardie ware Guru, vormlose Here is daar en beskikbaar in die heilige gemeente (alleen)