Een Oankar, die oerenergie, verwesenlik deur die genade van goddelike leermeester
Daardie homogene hoogste werklikheid (God) ) is eers geskryf as numeral one mulmantr – die geloofsformule) en toe is Hy ingeskryf as Ura lettergreep van Gurmukhi, verder uitgespreek as Oankar.
Toe is Hy satinamu genoem, die waarheid by die naam. Kartapurakh, die skepper Here, nirbhau, die vreeslose een, en Nirvair, sonder kwaad.
Dan na vore gekom as die tydlose akal murati om as ongebore en selfbestaande genoem.
Besef deur die genade van Guru, die goddelike leermeester, het die stroom van hierdie oerwaarheid (God) voortdurend beweeg sedert voor die begin en deur die eeue heen.
Hy is voorwaar die waarheid en sal vir ewig die waarheid bly.
Die ware Guru het (vir my) die blik op hierdie waarheid beskikbaar gestel.
Iemand wat sy eiesinnigheid in die Woord saamsmelt, vestig 'n verhouding van Guru en dissipel, daardie dissipel wat homself aan die Guru toewy en van wêreldsheid vorder, stem sy bewussyn in en met die Here af.
Die gurmukhs het die blik op onmerkbare Here gehad wat die vrug van genot is
By die aanneem van vorm is daardie vormlose Here geroep as die grenslose Ekankar.
Ekankar het Oankar geword wie se een vibrasie as die skepping versprei het.
Toe is die vyf elemente en vyf vriende (waarheid, tevredenheid en deernis ens.) en vyf vyande (die vyf bose neigings) van die wesens geskep.
Die mens het die ongeneeslike kwale van vyf bose neigings en drie eienskappe van die natuur ingespan en sy deugsame reputasie van 'n sadhu behou.
Vyf Goeroes het een na die ander duisende gesange gekomponeer, ter lof van Ekankar.
Die draer van die vyfletternaam, Nanak Dev, het prominent geword soos God en is Guru genoem.
Hierdie Guru is die ware Guru Nanak Dev wat Guru Angad uit sy eie ledemate geskep het.
Van Guru Angad, Guru Amar Das, die onsterflike status van Guru en van hom wat die nektarnaam van die Here gekry het, was Guru Ram Das geliefd deur die mense.
Van Guru Ram Das, soos sy skaduwee, het Guru Arjan Dev
Die eerste vyf Guru's het die hande van die mense vasgehou en die sesde Guru Hargobind is onvergelyklike God-Guru.
Hy is die koning van spiritualiteit sowel as tydelikheid en is in werklikheid onafwendbare keiser van al die konings.
Deur die ondraaglike kennis van die vroeëre vyf bekers (Gurus) in die binnekern van sy verstand te assimileer, is hy 'n vrolike en wyse bemiddelaar vir die mensdom.
Ten spyte van die ses filosofieë wat versprei is, het hy die turiyä (hoogste stadium van meditasie) bereik die hoogste werklikheid.
Hy het al die ses filosofieë en hul sektes in die string van een filosofie gespan.
Hy het die essensie van die lewens van celebate askete, die volgelinge van die waarheid, tevrede mense, die siddhs en naths (yogis) en die (sogenaamde) inkarnasies van God omgekap.
Al die elf Rudrs bly in die see maar diegene (duikers) wat lewe in die dood soek, kry die onskatbare juwele.
Al die twaalf zodiac sing van son, sestien fases van maan en talle konstellasies het vir hom 'n pragtige swaai verskaf.
Hierdie Guru is alwetend, maar hy besit 'n kinderlike onskuld.
Guru Hargobind is die Here in die vorm van Guru. Vroeër 'n dissipel is hy nou 'n. Guru dws vroeër Guru's en Guru Hargobind is dieselfde.
Eers het die vormlose Here die vorm van die Ekarikar aangeneem en later het hy al die vorme (di heelal) geskep.
In die vorm van Oatikär (Guru) skuil die strome van die lewe.
Riviere vloei in seë, en al die sewe seë versmelt in die oseane.
In die ketel van begeertes van vuur word die wesens van oseane wat in spiese vasgehaak is, gebraai.
Al hierdie brandende wesens bereik vrede deur die een druppel sandaal-genot van die Guru.
En die rieme van sulke sandale is geskep uit die was van die Guru se lotusvoete.
In opdrag van die transendente, oer-volmaakte God, die kap
En die koninklike sambreel word oor die kop van Guru Hargobind gehou.
Wanneer die maan die huis van die son bereik dan (volgens astrologie) breek baie vyande en opposisies uit.
En as son die huis van die maan binnegaan, word die vyandskap vergete en kom liefde na vore.
Die Gurmukh, nadat hy sy identiteit met die hoogste lig gevestig het, koester altyd daardie vlam in sy hart.
Met die begrip van die geheimenis van die weë van die wêreld, die aankweek van waardes en die kennis van die Shastras, drink hy die beker van liefde in die gemeente (die heilige gemeente).
Aangesien die ses seisoene deur een son veroorsaak word, is al die ses filosofieë eweneens die resultaat van die gekonsolideerde kennis van die een Guru (die Here).
Aangesien agt metale meng om een legering te maak, wat insgelyks die Guru ontmoet, blyk al die vamas en sektes die volgelinge van die weg van die Guru te wees.
Nege ledemate vorm nege afsonderlike huise, maar slegs die tiende poort van rustigheid, lei verder na bevryding.
Om die leemte (Sany) te verstaan, word Jiv oneindig soos die getalle van nul en anti en geniet onmoontlike waterval van Sy liefde.
Dan gaan hierdie jiv verder as die tellings van twintig, een-en-twintig, miljoene of crores, ontelbare, hartseer yugs, tretas yugs maw Jiv word bevry van die tydsiklus.
Soos die vier bestanddele in 'n betel mooi en homogeen word, verander ook hierdie welwillende Guru diere en spoke in gode.
Hoe kan hierdie land van heiligheid verkry word deur geld en rykdom.
Die handelinge van die vier sektes (van Moslems), vier vamas (van Hindoes) en die ses skole van filosofie is aktueel in die wêreld.
In al die winkels van veertien wêrelde doen daardie groot bankier (die Here God) sake in die vorm van Siva en Sakti, die alles deurdringende kosmiese wet.
Die ware handelsware is beskikbaar in die Guru se winkel, die heilige gemeente, waarin die lof en eer van die Here besing word.
Kennis, meditasie, herinnering, liefdevolle toewyding en die vrees van die Here word altyd daar voorgehou en bespreek.
Gurmukhs, wat standvastig is in die onthou van die naam van Here, ablusie en liefdadigheid, maak winskopies van juwele (deugde) daar.
Die ware Guru is welwillend en in sy woonplek van waarheid woon die vormlose Here.
Deur al die veertien vaardighede te oefen, het die gurmukhs liefde teenoor die waarheid geïdentifiseer as die vrug van alle genot.
Alles is onder die waarheid, maar vir die gurmukhs is opregte gedrag hoër as die waarheid.
Soos die geur van sandaal die hele plantegroei geurig maak, kom die hele wêreld deur die leringe van die Guru.
Deur die nektar van die Guru se lering te drink, word die Jiv wakker en wakker.
Bediendes, verslaafde sowel as teettoaller, mag in die nabyheid wees, maar die minister
Wie weet ins en outs van die hof, aanvaar nooit hul raad nie.
Die onkundige wat slim probeer wees of onverskilligheid maak, word deur die minister uit die hof geskors.
Deur soos hierdie predikant te praat en te skryf, is lojale toegewyde dissipels deur die Guru geskep.
Daardie verslaafdes, wat nie die blik op die Here gekry het deur die wysheid van die Guru nie, assosieer nooit met die teetotalers (die heiliges) nie.
Die verslaafdes is bekend met verslaafdes, eweneens ontmoet teetallers die teettoallers.
Die geneentheid tussen 'n koning en sy predikant is so asof dieselfde een lewensstroom in twee liggame beweeg.
Hierdie verhouding is ook soos die verhouding van die swaard in die skede; die twee kan apart wees, maar tog is hulle een (dws swaard in skede word nog net swaard genoem).
Net so is die verhouding van gurmukhs met die Guru; hulle is op so 'n manier in mekaar gedompel soos die sap en die suikerriet.
Dienaars, verslaafdes (van die Here se Naam) sowel as tandheelkundiges sonder Mitn het na die Here koning se teenwoordigheid gekom.
Die aanwesiges word as teenwoordig gemerk en die afwesiges word afwesig verklaar.
Die intelligente koning (God) het 'n paar gekies om sy howelinge te wees.
Hy, 'n slim mens, het beide die slim en die onverskillige gelukkig gemaak en aan die werk gesit.
Nou is die sogenaamde teetotallers (godsdienstige persone) verloof om drankies (nam) aan die verslaafdes te bedien.
Laasgenoemde het opgewonde geraak in die Naam van die Here en rustigheid bereik
Maar die sogenaamde godsdienstige persone (teetallers wat mense aan ander bedien het) het by die sogenaamde gebed en ritualistiese aanbidding betrokke gebly.
Hulle het onder die tirannie van hul godsdiensboeke, die Vedas en die Katebas, besig gehou met arrogante debatte en besprekings.
Enige skaars gurmukh verkry die vrug van die genot (van die drankie van die Here se naam op te blaas).
Die keiser (Here) wat in 'n venster sit (heilige gemeente) gee gehoor aan die mense in 'n gereëlde hof.
Binne vergader die bevoorregte persone maar buite vergader die gewone mense.
Die keiser (Here) self blaas die beker (van liefde) af en reël om die uitverkorenes binne te bedien.
Met die oog op die twee kategorieë van die waarskynlike verslaafdes en die teetotalers (sogenaamde godsdienstige persone) deel Hy self die wyn van liefde aan hulle uit.
Die teetotaler (wat besig is met ritualisme) drink nie self die wyn van liefde nie en laat ook nie toe dat ander drink nie.
Om bly te word, dat die Here aanhou om die beker van sy genade aan die seldsames te gee en nooit spyt is nie.
Niemand is te blameer nie, leuen self laat die wesens misdaad pleeg en self vergewe hulle sondes in die hukam, die goddelike wil.
Niemand anders verstaan die verborgenheid van die vreugde van Sy liefde nie; net Hy self weet of die een wat Hy laat ken.
Enige seldsame gurmukh sien die blik van daardie onmerkbare Here.
Sonder die liefde (van die Here) beskryf Hindoe- en Moslem-geleerdes die Vedas en die Katebas onderskeidelik.
Moslems is manne van Allah en die Hindoes is lief vir Hari (Visnu), die oppergod. Moslems het geloof in Kalima, die heilige formule van Moslems, sunnat,
En die besnydenis, en Hindoes voel gemaklik met die flak, sandaal plak merk en die heilige draad, janett
Die pelgrimstogsentrum van Moslems is Mekka en dié van die Hindoes Banaras wat op die oewer van Ganges geleë is.
Eersgenoemdes onderneem rozas, vas en namaz, gebed, terwyl laasgenoemde ekstase voel (in hul aanbidding en vas).
Hulle het elk vier sektes of kastes. Hindoes het hul ses filosofieë wat hulle in elke huis verkondig.
Moslems het die tradisies van Murids en Pirs
Terwyl die Hindoes lief is tot tien inkarnasies (van God), het die Moslems hul enkele Khuda, Allah.
Hulle het albei tevergeefs baie spanning geskep.
Die spesiale bewonderaars wat in die gemeente (heilige gemeente) vergader het, het deur die beker van liefde die onmerkbare (Here) aanskou.
Hulle verbreek die beperking van krale (Moslem-rooskrans) en vir hulle is die aantal krale as honderd of honderd-en-agt onbelangrik.
Hulle kombineer Meru (die laaste kraal van Hindoe-rooskrans) en Imam (die laaste kraal van Moslem-broodkrans) en hou geen onderskeid tussen Ram en Rahim (as name van die Here nie).
Saam word hulle een liggaam en beskou hierdie wêreld as die spel van langwerpige dobbelstene.
Deur die illusoire verskynsel van die optrede van Siva en sy Sakti te oortref, blaas hulle die beker van liefde uit en stabiliseer hulle in hul eie self.
Deur verder te gaan as die drie kwaliteite van die natuur, die rajas, tamas en sattv, bereik hulle die vierde stadium van hoogste ewewig.
Guru, Gobind en Khuda en Pir is almal een, en die Sikhs van die Guru hou en ken die innerlike waarheid van die Pir en Murid. maw die geestelike leier en die volgeling dissipel.
Verlig deur die ware woord en die samesmelting van hul bewussyn in die Woord absorbeer hulle hul eie waarheid in die hoogste waarheid.
Hulle het net die ware keiser (Here) en die waarheid lief.
Die ware Guru is die transendente volmaakte Brahm en woon in die heilige gemeente.
Deur die bewussyn in die Woord te absorbeer, word Hy aanbid, en deur liefde, toewyding en Sy ontsag te koester, blom Hy spontaan in die hart.
Hy sterf nooit en word nie bedroef nie. Hy gaan altyd aan om te skenk, en sy oorvloede is nooit uitgeput nie.
Mense sê dat die Guru oorlede is, maar die heilige gemeente aanvaar Hom glimlaggend as onvernietigbaar.
Guru (Hargobind) is die sesde generasie van Guru's maar wie kan vertel van die geslagte van die Sikhs.
Die konsepte van ware naam, ware blik en die ware woning kry hul verklaring slegs in die heilige gemeente.
Die beker van liefde word in die heilige gemeente gekwalifiseer en daar word net die aanraking van die wysgeersteen (Here), liefdevol vir toegewydes ontvang.
In die heilige gemeente neem die vormlose gestalte aan en daar net die ongeborenes, tydlose
Syn word toegejuig. Die waarheid seëvier net daar en almal word getoets op die toetssteen van waarheid daar.
Die hoogste werklikheid wat die vorm van Oankar aanneem, het die drie kwaliteite (van materie) en die vyf elemente geskep.
Deur Brahma, Visnu en Mahes'a te skep, het hy die sporte van tien inkarnasies uitgevoer.
Deur ses seisoene, twaalf maande en sewe dae te produseer, het hy die hele wêreld geskep.
Hy het die geskrifte van geboorte en dood geskryf en die Vedas, Shastras en die Puranas opgesê.
Oor die begin en einde van die heilige gemeente het Hy geen datum, dag of maand voorgeskryf nie.
Heilige gemeente is die woonplek van waarheid waarin die vormlose woon in die vorm van Woord.
Deur vrugte van boom en boom van vrugte te skep, dws maak dissipel van die Guru en dan van dissipel die Guru, het die Here die misterie van Sy volmaakte onmerkbare vorm neergelê.
Die Gurus het self voor die oer-Heer gebuig en ander ook voor Hom laat buig.
Die ware Guru is die oer-Heer wat hierdie skepping deurdring, net soos 'n draad in die rosekrans.
Guru self is die wonder wat een is met die hoogste wonder.
Brahma het vier Vedas gegee en vier vamas en vier lewensfases geskep (brahmchary, grihasth, vanaprasth en sannyas).
Hy het die ses filosofieë, hul ses tekste, geskep. leringe en hul ooreenstemmende sektes.
Hy het die hele wêreld in die vier hoeke, sewe kontinente, nege afdelings en tien rigtings versprei.
Water, aarde, woude, berge, pelgrimstogsentrums en die woonplekke van gode is geskep.
Hy het die tradisies gemaak van voordragte, asketiese dissipline, kontinensie, brandoffers, rituele, aanbiddings, liefdadigheid, ens.
Niemand het die vormlose Here geïdentifiseer nie, want slegs heilige gemeente verduidelik van die Here maar niemand gaan daarheen om na Hom te vra nie.
Mense praat en hoor van Hom net op grond van kettery (niemand beweeg op die pad van ervaring nie).
In sy tien inkarnasies het Visnu veroorsaak dat die opponerende krygers teen mekaar veg.
Hy het twee faksies van gode en demone geskep en uit hulle het hy die gode gehelp om te wen en die nederlaag van demone veroorsaak.
Hy het inkarnasies geskep in die vorms van Vis, Skilpad, Varah (Beer), Narsingh (Man-leeu), Vaman (Dwerg) en die Boeddh.
Die name van Pars'u Ram, Ram, Krsna, Kalki word ook onder sy inkarnasies gereken.
Deur hul bedrieglike en baldadige karakters het hulle dwalings, bedrog en konvolusies vermeerder.
Niks is gedoen om die blik op vreeslose, vormlose, transendente, perfekte Brahm te kry nie. Ksatriyas is vernietig
En die Ramayan- en die Mahabharat-eposse is saamgestel om die mense te behaag.
Wellus en woede is nie gedecimeer nie, en ook nie hebsug, verliefdheid en ego is uitgewis nie.
Sonder die heilige gemeente was die menslike geboorte tevergeefs verlore.
Van een het daar elf Rudrs (Sivas) geword. Selfs as 'n huisbewoner is hy 'n kluisenaar genoem.
Hy was lief vir feesvieringe, volgelinge van waarheid, tevrede mense, Siddhs (die beproefdes) en naths, beheerders van sintuie.
Sannyasis het tien name aangeneem en yogi's het ook hul twaalf sektes gepromulgeer.
Riddhi, siddhis (wonderbaarlike kragte), skatte, rasciree (chemiese eliksir), tantra, mantra en beswerings is bekendgestel.
Sivaratri is as 'n kermis gevier en dit het die debatte en die gebruik van wonderbaarlike magte verhoog.
Die koppies hennep, opium en wyn is verorber en geniet.
Reëls vir blaasinstrumente, soos singe - en die konka is vasgestel.
Die oer Heer is gegroet en aangeroep met die uitroepe van Alakh (die Onmerkbare), maar niemand het die Alakh waargeneem nie.
Sonder heilige gemeente het almal deur dwalings bedrieg gebly.
Die vormlose Een het vorm aangeneem as die ware Guru (Nanak Dev) wat die ewige Guru van die Guru is.
Hy staan bekend as die pir van pirs (Moslem spiritualiste) en daardie Meester van meesters woon in die heilige gemeente.
Hy het gurmukh-panth afgekondig, die weg van Gurmukhs, en die Sikhs van die Guru bly selfs in maya los.
Diegene wat hulself voor die Guru aanbied, staan bekend as panches (die vooraanstaandes) en die reputasie van sulke panches word deur die Here beskerm.
Om die Gurmukhs te ontmoet, word sulke panches aanvaar en beweeg gelukkig in die heilige gemeente, die woonplek van die waarheid.
Die woord van die Guru is die blik op die Guru en om in jou eie self gevestig te raak, word die dissipline van liefdevolle toewyding waargeneem.
Hierdie dissipline bestaan uit lieflike spraak, nederige gedrag, eerlike arbeid, gasvryheid en om los te bly tussen hoop en teleurstellings.
Lewe in ewewig en onverskilligheid is ware afstanddoening in die Kaliyug, die donker eeu.
Om slegs die heilige gemeente te ontmoet, word bevry van die siklus van transmigrasie
Vrou is lief vir man en man is ook lief vir sy vrou (vrou).
Deur die vereniging van man en vrou, in hierdie wêreld word seuns, waardige en onwaardige gebore.
Die wat opgeneem bly in die Here God, die mannetjie van al die mans, is skaars reines.
Van die oer-Here word die manlike (die kreatiewe beginsel) geproduseer op dieselfde manier as deur nadenke, op die Woord, word die ware dissipel van die Guru geskep.
Filosoof se klip produseer 'n ander filosoof se klip maw van Guru kom dissipel na vore en dieselfde dissipel word uiteindelik 'n deugsame Guru.
Die gurmukhs behoort tot die geslag van die superswane, dit wil sê hulle is die heiligste. Die Sikhs van Guru is welwillend soos sadhus.
Die Guru se dissipel behou 'n broederlike verhouding met mede-dissipels en hulle salueer mekaar met die woord van die Guru.
Hulle het afstand gedoen van ander se liggaam, ander se rykdom, laster en ego.
Ek is 'n offer aan so 'n heilige gemeente (wat sulke transformasie teweegbring).
Van vader, grootvader, oupagrootjie word onderskeidelik seun, kleinseun, agterkleinseun gebore en uit agterkleinseun word bloot 'n familielid gebore (natte, sonder spesifieke verhoudingsnaam).
Die verhouding van ma, ouma, oumagrootjie, pa se suster, suster, dogter en skoondogter word ook gerespekteer.
Oupa en ma van moeder en oupagrootjie en ma van moeder is ook bekend.
Vader se ouer broer (Taiya) jonger broer (chachc7a, hul vrouens (tayi, chachi) et al. bly ook geabsorbeer in woordelike sake (maya).
Mama, mann- (ma se broer en sy vrou), mas; masa; (ma se suster en haar man), almal lyk gekleur in hul eie kleure.
Masar, phuphet (onderskeidelik ma se suster se man en pa se suster se man), skoonpa, skoonma, skoonsuster (sali) en swaer (sala) is ook na aan mekaar.
Die verhouding van chacha se skoonmens en dié van die skoonma en skoonma staan bekend as ongerieflike verhoudings.
Die verhouding van skoonsuster se man (Sandhi) en skoonpa van jou dogter of seun (Kuram) is kortstondig en vals soos daardie passasiers van 'n boot wat in 'n groep sit.
Die ware verhouding is met daardie broers wat in die heilige gemeente ontmoet. Hulle word nooit geskei nie.
Deur die heilige gemeente leer die gurmukhs die tegniek van verloëning te midde van genot.
Die liefde van pa se suster of neefs is nie gelyk aan die pa se liefde nie.
Liefde vir moeder kan nie geëwenaar word deur die liefde van die kinders van oom en moeder se suster nie.
Deur mangobloeisels te eet, word die begeerte om mango's te eet nie vervul nie.
Die reuke van radyseblare en betel is anders en word geïdentifiseer deur reuk en uitbarsting.
Lakke van verligte lampe en sterre kan nie met die son en die maan meeding nie.
Die kleur van madder is standvastig en die kleur van saffloer verander baie gou.
Nie ma en pa of al die gode kan so genadig soos die ware Guru wees nie.
Al hierdie verhoudings is deeglik getoets.
Liefde vir ouers kan nie gelyk wees aan die liefde van die ware Guru, die skenker van bewussyn nie.
Vertroue in die bankiers kan nie ooreenstem met die vertroue op die ware Guru wat onbeperkte kapasiteit het nie.
Van niemand se heerskappy is gelyk aan die heerskappy van ware Guru. Daardie ware Guru is die ware meester.
Die liefdadigheid wat deur ander gegee word, kan nie gelyk wees aan die liefdadigheid wat deur die ware Guru geskenk word nie, want die ware Guru skenk standvastigheid in die waarheid.
Die behandeling van die dokters kan nie die ware geneesheer se behandeling bereik nie, want die ware Guru genees die siekte van egoïsme.
Aanbidding van gode en godinne is ook nie gelyk aan die konstante plesier-aanbidding van die ware Guru nie.
Selfs juwele van die see kan nie gelykgestel word aan die heilige gemeente nie, want die heilige gemeente is versier deur die woord van Guru.
Onuitspreeklik is die storie o, die grootsheid van die ware Guru; sy heerlikheid is groot.