ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 वारं भाई गुरुदासः
पुटः - 39
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ੴ सतिगुर प्रसादि ॥एकः ओअङ्करः आदिशक्तिः दिव्यगुरुप्रसादेन साक्षात्कृतः
ਪਉੜੀ ੧
पउड़ी १
ਏਕੰਕਾਰੁ ਇਕਾਂਗ ਲਿਖਿ ਊੜਾ ਓਅੰਕਾਰੁ ਲਿਖਾਇਆ ।
एकंकारु इकांग लिखि ऊड़ा ओअंकारु लिखाइआ ।सः सजातीयः परमवास्तविकता (ईश्वरः) ) प्रथमं संख्या एकमुलमन्त्रः इति लिखितः – क्रेडलसूत्रम्) ततः सः गुरमुखेः उराक्षररूपेण अभिलेखितः, यस्य उच्चारणं ओअङ्करः इति अपि अभवत्
ਸਤਿ ਨਾਮੁ ਕਰਤਾ ਪੁਰਖੁ ਨਿਰਭਉ ਹੁਇ ਨਿਰਵੈਰੁ ਸਦਾਇਆ ।
सति नामु करता पुरखु निरभउ हुइ निरवैरु सदाइआ ।अथ सतिनामुं नाम सत्यं नाम। कार्तपुरखः प्रजापतिः प्रभुः निर्भौ निर्भयः निर्वैर् च विरङ्गः।
ਅਕਾਲ ਮੂਰਤਿ ਪਰਤਖਿ ਸੋਇ ਨਾਉ ਅਜੂਨੀ ਸੈਭੰ ਭਾਇਆ ।
अकाल मूरति परतखि सोइ नाउ अजूनी सैभं भाइआ ।अथ कालाती अकल मुराति इति उद्भूतः अजातः स्वयमेव विद्यमानः इति caIled।
ਗੁਰ ਪਰਸਾਦਿ ਸੁ ਆਦਿ ਸਚੁ ਜੁਗਹ ਜੁਗੰਤਰਿ ਹੋਂਦਾ ਆਇਆ ।
गुर परसादि सु आदि सचु जुगह जुगंतरि होंदा आइआ ।गुरुस्य दिव्यगुरुस्य प्रसादेन साक्षात्कृता अस्य आदिमसत्यस्य (ईश्वरस्य) प्रवाहः आरम्भात् पूर्वं युगपर्यन्तं निरन्तरं प्रचलति।
ਹੈ ਭੀ ਹੋਸੀ ਸਚੁ ਨਾਉ ਸਚੁ ਦਰਸਣੁ ਸਤਿਗੁਰੂ ਦਿਖਾਇਆ ।
है भी होसी सचु नाउ सचु दरसणु सतिगुरू दिखाइआ ।स हि सत्यं सदा सत्यं भविष्यति।
ਸਬਦੁ ਸੁਰਤਿ ਲਿਵ ਲੀਣੁ ਹੋਇ ਗੁਰੁ ਚੇਲਾ ਪਰਚਾ ਪਰਚਾਇਆ ।
सबदु सुरति लिव लीणु होइ गुरु चेला परचा परचाइआ ।अस्य सत्यस्य झलकं सच्चिदानन्देन (मम कृते) उपलभ्यते।
ਗੁਰੁ ਚੇਲਾ ਰਹਰਾਸਿ ਕਰਿ ਵੀਹ ਇਕੀਹ ਚੜ੍ਹਾਉ ਚੜ੍ਹਾਇਆ ।
गुरु चेला रहरासि करि वीह इकीह चढ़ाउ चढ़ाइआ ।यः वचने स्वस्य iousness विलीनः करोति सः गुरुशिष्ययोः सम्बन्धं स्थापयति, सः शिष्यः गुरुं प्रति समर्पितः लौकिकतायाः प्रगतिः च भवति, तस्य चैतन्यं भगवते च सह च अनुकूलं करोति।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੁਖ ਫਲੁ ਅਲਖੁ ਲਖਾਇਆ ।੧।
गुरमुखि सुख फलु अलखु लखाइआ ।१।गुरमुखैः आनन्दफलस्य अगोचरस्य भगवतः आलोकः आसीत्
ਪਉੜੀ ੨
पउड़ी २
ਨਿਰੰਕਾਰੁ ਅਕਾਰੁ ਕਰਿ ਏਕੰਕਾਰੁ ਅਪਾਰ ਸਦਾਇਆ ।
निरंकारु अकारु करि एकंकारु अपार सदाइआ ।रूपधारणे स निराकारेश्वरः असीम एकांकरः इति उच्यते स्म।
ਓਅੰਕਾਰੁ ਅਕਾਰੁ ਕਰਿ ਇਕੁ ਕਵਾਉ ਪਸਾਉ ਕਰਾਇਆ ।
ओअंकारु अकारु करि इकु कवाउ पसाउ कराइआ ।एकङ्करः ओअङ्करः बभूव यस्य एकः स्पन्दनः सृष्टिरूपेण प्रसृतः।
ਪੰਜ ਤਤ ਪਰਵਾਣੁ ਕਰਿ ਪੰਜ ਮਿਤ੍ਰ ਪੰਜ ਸਤ੍ਰੁ ਮਿਲਾਇਆ ।
पंज तत परवाणु करि पंज मित्र पंज सत्रु मिलाइआ ।ततः प्राणिनां पञ्च तत्त्वानि पञ्च मित्राणि (सत्यं सन्तोषकरुणादयः) पञ्च शत्रवः (पञ्च दुष्टप्रवृत्तयः) च निर्मिताः।
ਪੰਜੇ ਤਿਨਿ ਅਸਾਧ ਸਾਧਿ ਸਾਧੁ ਸਦਾਇ ਸਾਧੁ ਬਿਰਦਾਇਆ ।
पंजे तिनि असाध साधि साधु सदाइ साधु बिरदाइआ ।मनुष्यः पञ्चदुष्टप्रवृत्तीनां त्रिगुणानां च असाध्यव्याधिं कृत्वा साधुत्वस्य गुणीख्यातिं धारयति स्म ।
ਪੰਜੇ ਏਕੰਕਾਰ ਲਿਖਿ ਅਗੋਂ ਪਿਛੀਂ ਸਹਸ ਫਲਾਇਆ ।
पंजे एकंकार लिखि अगों पिछीं सहस फलाइआ ।पञ्च गुरुः क्रमेण सहस्राणि स्तोत्राणि रचयन्ति स्म, एकांकरस्य स्तुते बट्।
ਪੰਜੇ ਅਖਰ ਪਰਧਾਨ ਕਰਿ ਪਰਮੇਸਰੁ ਹੋਇ ਨਾਉ ਧਰਾਇਆ ।
पंजे अखर परधान करि परमेसरु होइ नाउ धराइआ ।पञ्चवर्णनामधारी नानकदेवः ईश्वरवत् प्रमुखः भूत्वा गुरुः इति उच्यते स्म ।
ਸਤਿਗੁਰੁ ਨਾਨਕ ਦੇਉ ਹੈ ਗੁਰੁ ਅੰਗਦੁ ਅੰਗਹੁਂ ਉਪਜਾਇਆ ।
सतिगुरु नानक देउ है गुरु अंगदु अंगहुं उपजाइआ ।एते गुरुः सच्चः गुरु नानकदेवः यः गुरुः अंगदं स्वस्य अङ्गात् निर्मितवान्।
ਅੰਗਦ ਤੇ ਗੁਰੁ ਅਮਰ ਪਦ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਗੁਰੁ ਭਾਇਆ ।
अंगद ते गुरु अमर पद अंम्रित राम नामु गुरु भाइआ ।गुरुअङ्गादात् गुरु अमरदासात् गुरु अमरपदप्राप्तिभगवतः अमृतनाम प्राप्तात् गुरुरामदासः जनप्रियः आसीत् ।
ਰਾਮਦਾਸ ਗੁਰੁ ਅਰਜਨ ਛਾਇਆ ।੨।
रामदास गुरु अरजन छाइआ ।२।गुरु राम दास से, उनकी छाया इव गुरु अर्जन देव उद्भव
ਪਉੜੀ ੩
पउड़ी ३
ਦਸਤਗੀਰ ਹੁਇ ਪੰਜ ਪੀਰ ਹਰਿ ਗੁਰੁ ਹਰਿ ਗੋਬਿੰਦੁ ਅਤੋਲਾ ।
दसतगीर हुइ पंज पीर हरि गुरु हरि गोबिंदु अतोला ।प्रथमे पञ्च गुरुजनहस्तं धारयन्ति स्म तथा षष्ठः गुरुः हरगोविन्दः अतुलः ईश्वर-गुरुः अस्ति।
ਦੀਨ ਦੁਨੀ ਦਾ ਪਾਤਿਸਾਹੁ ਪਾਤਿਸਾਹਾਂ ਪਾਤਿਸਾਹੁ ਅਡੋਲਾ ।
दीन दुनी दा पातिसाहु पातिसाहां पातिसाहु अडोला ।सः अध्यात्मस्य अपि च क्षणिकस्य राजा अस्ति तथा च वस्तुतः सर्वेषां राजानां अहर्तः सम्राट् अस्ति ।
ਪੰਜ ਪਿਆਲੇ ਅਜਰੁ ਜਰਿ ਹੋਇ ਮਸਤਾਨ ਸੁਜਾਣ ਵਿਚੋਲਾ ।
पंज पिआले अजरु जरि होइ मसतान सुजाण विचोला ।पूर्वपञ्चचषकाणां (गुरुणां) असह्यज्ञानं मनसः अन्तःकोरे आत्मसात्य सः पुनः,मानवतायाः कृते प्रसन्नः बुद्धिमान् च मध्यस्थः भवति।
ਤੁਰੀਆ ਚੜ੍ਹਿ ਜਿਣਿ ਪਰਮ ਤਤੁ ਛਿਅ ਵਰਤਾਰੇ ਕੋਲੋ ਕੋਲਾ ।
तुरीआ चढ़ि जिणि परम ततु छिअ वरतारे कोलो कोला ।षट् दर्शनानि परितः प्रसारितानि अपि सः तुरिया (ध्यानस्य उच्चतमं चरणं) प्राप्य परमं वास्तविकतां प्राप्तवान् अस्ति।
ਛਿਅ ਦਰਸਣੁ ਛਿਅ ਪੀੜ੍ਹੀਆਂ ਇਕਸੁ ਦਰਸਣੁ ਅੰਦਰਿ ਗੋਲਾ ।
छिअ दरसणु छिअ पीढ़ीआं इकसु दरसणु अंदरि गोला ।तेन षट् दर्शनानि तेषां सम्प्रदायानि च एकस्य दर्शनस्य तारेन तारितानि सन्ति।
ਜਤੀ ਸਤੀ ਸੰਤੋਖੀਆਂ ਸਿਧ ਨਾਥ ਅਵਤਾਰ ਵਿਰੋਲਾ ।
जती सती संतोखीआं सिध नाथ अवतार विरोला ।सः उत्सवतपस्विनः, सत्यानुयायिनां, सन्तुष्टानां जनानां, सिद्धनाथानां (योगिनां) ईश्वरस्य (तथाकथितानां) अवतारानाम् जीवनस्य सारं मथितवान् अस्ति।
ਗਿਆਰਹ ਰੁਦ੍ਰ ਸਮੁੰਦ੍ਰ ਵਿਚਿ ਮਰਿ ਜੀਵੈ ਤਿਸੁ ਰਤਨੁ ਅਮੋਲਾ ।
गिआरह रुद्र समुंद्र विचि मरि जीवै तिसु रतनु अमोला ।एकादश रुद्राः सर्वे समुद्रे एव तिष्ठन्ति किन्तु ये (गोताखोराः) मृत्योः जीवनं याचन्ते ते अमूल्यरत्नानि प्राप्नुवन्ति।
ਬਾਰਹ ਸੋਲਾਂ ਮੇਲ ਕਰਿ ਵੀਹ ਇਕੀਹ ਚੜ੍ਹਾਉ ਹਿੰਡੋਲਾ ।
बारह सोलां मेल करि वीह इकीह चढ़ाउ हिंडोला ।सूर्यस्य द्वादश राशीगानानां, चन्द्रस्य षोडशचरणानां, असंख्यानां नक्षत्राणां च सर्वेषां सुन्दरं झूलनं कृतम् अस्ति ।
ਅੰਤਰਜਾਮੀ ਬਾਲਾ ਭੋਲਾ ।੩।
अंतरजामी बाला भोला ।३।अयं गुरुः सर्वज्ञः तथापि बालसदृशं निर्दोषतां धारयति।
ਪਉੜੀ ੪
पउड़ी ४
ਗੁਰ ਗੋਵਿੰਦੁ ਖੁਦਾਇ ਪੀਰ ਗੁਰੁ ਚੇਲਾ ਚੇਲਾ ਗੁਰੁ ਹੋਆ ।
गुर गोविंदु खुदाइ पीर गुरु चेला चेला गुरु होआ ।गुरु हरगोविन्दः गुरुरूपेण भगवान्। पूर्वं शिष्यः सः अधुना क. गुरु अर्थात् पूर्वगुरु गुरु हरगोबिन्द समान।
ਨਿਰੰਕਾਰ ਆਕਾਰੁ ਕਰਿ ਏਕੰਕਾਰੁ ਅਕਾਰੁ ਪਛੋਆ ।
निरंकार आकारु करि एकंकारु अकारु पछोआ ।प्रथमं निराकारः भगवान् एकरीकाररूपं धारयन् पश्चात् सर्वरूपाणि (अर्थात् विश्वं) सृष्टवान् ।
ਓਅੰਕਾਰਿ ਅਕਾਰਿ ਲਖ ਲਖ ਦਰੀਆਉ ਕਰੇਂਦੇ ਢੋਆ ।
ओअंकारि अकारि लख लख दरीआउ करेंदे ढोआ ।ओतिकर् (गुरु) रूपेण लाखाः जीवनस्य धाराः शरणं गृह्णन्ति।
ਲਖ ਦਰੀਆਉ ਸਮੁੰਦ੍ਰ ਵਿਚਿ ਸਤ ਸਮੁੰਦ੍ਰ ਗੜਾੜਿ ਸਮੋਆ ।
लख दरीआउ समुंद्र विचि सत समुंद्र गड़ाड़ि समोआ ।लक्षं नद्यः समुद्रेषु प्रवहन्ति, सप्त समुद्राः सर्वे समुद्रेषु विलीयते ।
ਲਖ ਗੜਾੜਿ ਕੜਾਹ ਵਿਚਿ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਦਝਹਿਂ ਸੀਖ ਪਰੋਆ ।
लख गड़ाड़ि कड़ाह विचि त्रिसना दझहिं सीख परोआ ।अग्निकामस्य कड़ाहीयां कटुकेषु आकृष्टाः सागरलक्षजीवाः भृष्टाः भवन्ति।
ਬਾਵਨ ਚੰਦਨ ਬੂੰਦ ਇਕੁ ਠੰਢੇ ਤਤੇ ਹੋਇ ਖਲੋਆ ।
बावन चंदन बूंद इकु ठंढे तते होइ खलोआ ।एते सर्वे ज्वलन्ताः प्रजाः गुरोः चप्पल-आनन्द-एकबिन्दुना शान्तिं प्राप्नुवन्ति।
ਬਾਵਨ ਚੰਦਨ ਲਖ ਲਖ ਚਰਣ ਕਵਲ ਚਰਣੋਦਕੁ ਹੋਆ ।
बावन चंदन लख लख चरण कवल चरणोदकु होआ ।तथा गुरुपादकमलप्रक्षालनात् एतादृशानां चप्पलानां लक्षशः सृष्टिः अभवत्।
ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਪੂਰਨ ਬ੍ਰਹਮੁ ਆਦਿ ਪੁਰਖੁ ਆਦੇਸੁ ਅਲੋਆ ।
पारब्रहमु पूरन ब्रहमु आदि पुरखु आदेसु अलोआ ।पारमार्थिकस्य, आदिमस्य सिद्धस्य ईश्वरस्य, वितानस्य क्रमेण
ਹਰਿਗੋਵਿੰਦ ਗੁਰ ਛਤ੍ਰੁ ਚੰਦੋਆ ।੪।
हरिगोविंद गुर छत्रु चंदोआ ।४।राजछत्रं च गुरु हरगोबिन्दस्य शिरसि धारयन्ति।
ਪਉੜੀ ੫
पउड़ी ५
ਸੂਰਜ ਦੈ ਘਰਿ ਚੰਦ੍ਰਮਾ ਵੈਰੁ ਵਿਰੋਧੁ ਉਠਾਵੈ ਕੇਤੈ ।
सूरज दै घरि चंद्रमा वैरु विरोधु उठावै केतै ।यदा चन्द्रः सूर्यस्य गृहं प्राप्नोति तदा (ज्योतिषेण) बहवः वैरविरोधाः उद्भवन्ति।
ਸੂਰਜ ਆਵੈ ਚੰਦ੍ਰਿ ਘਰਿ ਵੈਰੁ ਵਿਸਾਰਿ ਸਮਾਲੈ ਹੇਤੈ ।
सूरज आवै चंद्रि घरि वैरु विसारि समालै हेतै ।यदि च सूर्यः सोमस्य गृहं प्रविशति तर्हि वैरं विस्मृतं भवति प्रेम च उद्भवति।
ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਸਮਾਇ ਕੈ ਪੂਰਨ ਪਰਮ ਜੋਤਿ ਚਿਤਿ ਚੇਤੈ ।
जोती जोति समाइ कै पूरन परम जोति चिति चेतै ।गुरमुखः परमप्रकाशेन सह तादात्म्यं स्थापयित्वा तां ज्वालाम् हृदये सदा पोषयति।
ਲੋਕ ਭੇਦ ਗੁਣੁ ਗਿਆਨੁ ਮਿਲਿ ਪਿਰਮ ਪਿਆਲਾ ਮਜਲਸ ਭੇਤੈ ।
लोक भेद गुणु गिआनु मिलि पिरम पिआला मजलस भेतै ।जगतः मार्गस्य रहस्यं अवगत्य मूल्यानां संवर्धनं कृत्वा शास्त्रज्ञानं च सभायां (पवित्रसङ्घस्य) प्रेमचषकं कूजति।
ਛਿਅ ਰੁਤੀ ਛਿਅ ਦਰਸਨਾਂ ਇਕੁ ਸੂਰਜੁ ਗੁਰ ਗਿਆਨੁ ਸਮੇਤੈ ।
छिअ रुती छिअ दरसनां इकु सूरजु गुर गिआनु समेतै ।यथा षट् ऋतवः एकसूर्यजन्यः, तथैव सर्वे षट् दर्शनानि एकस्य गुरुस्य समेकितज्ञानस्य परिणामः।
ਮਜਹਬ ਵਰਨ ਸਪਰਸੁ ਕਰਿ ਅਸਟਧਾਤੁ ਇਕੁ ਧਾਤੁ ਸੁ ਖੇਤੈ ।
मजहब वरन सपरसु करि असटधातु इकु धातु सु खेतै ।यथा अष्टधातुः मिश्रयित्वा एकं मिश्रधातुः भवति, तथैव गुरुं मिलित्वा, सर्वे वामाः सम्प्रदायाः च गुरुमार्गस्य अनुयायिनः भवन्ति।
ਨਉ ਘਰ ਥਾਪੇ ਨਵੈ ਅੰਗ ਦਸਮਾਂ ਸੁੰਨ ਲੰਘਾਇ ਅਗੇਤੈ ।
नउ घर थापे नवै अंग दसमां सुंन लंघाइ अगेतै ।नव अङ्गाः नव पृथक् गृहाणि निर्मान्ति, परन्तु केवलं दशमः शान्तिद्वारः एव, मुक्तिं प्रति अधिकं नयति ।
ਨੀਲ ਅਨੀਲ ਅਨਾਹਦੋ ਨਿਝਰੁ ਧਾਰਿ ਅਪਾਰ ਸਨੇਤੈ ।
नील अनील अनाहदो निझरु धारि अपार सनेतै ।शून्यं (सनी) अवगत्य जीवः शून्य-अन्ति-सङ्ख्या इव अनन्तः भूत्वा स्वप्रेमस्य असम्भवं जलपातं भोजयति।
ਵੀਰ ਇਕੀਹ ਅਲੇਖ ਲੇਖ ਸੰਖ ਅਸੰਖ ਨ ਸਤਿਜੁਗੁ ਤ੍ਰੇਤੈ ।
वीर इकीह अलेख लेख संख असंख न सतिजुगु त्रेतै ।अथ एषः जीवः विंशति-एकविंशति-कोटि-कोटि-गणनाभ्यां परं गच्छति, असंख्य-दुःख-युग-, त्रेता-युग् अर्थात् जीवः काल-चक्रात् मुक्तः भवति।
ਚਾਰਿ ਵਰਨ ਤੰਬੋਲ ਰਸ ਦੇਵ ਕਰੇਂਦਾ ਪਸੂ ਪਰੇਤੈ ।
चारि वरन तंबोल रस देव करेंदा पसू परेतै ।यथा यथा सुपारीयां चत्वारः अवयवाः सुन्दराः समरूपाः च भवन्ति तथा तथा अयं परोपकारी गुरुः पशून् भूतान् च देवतान् परिणमयति।
ਫਕਰ ਦੇਸ ਕਿਉਂ ਮਿਲੈ ਦਮੇਤੈ ।੫।
फकर देस किउं मिलै दमेतै ।५।कथं धनेन धनेन च साधुभूमिमिदं लभ्यते।
ਪਉੜੀ ੬
पउड़ी ६
ਚਾਰਿ ਚਾਰਿ ਮਜਹਬ ਵਰਨ ਛਿਅ ਦਰਸਨ ਵਰਤੈ ਵਰਤਾਰਾ ।
चारि चारि मजहब वरन छिअ दरसन वरतै वरतारा ।चतुर्णां सम्प्रदायानां (मुसलमानानां), चतुर्णां वामानां (हिन्दुनां) षट् दर्शनविद्यालयानां च व्यवहारः विश्वे प्रचलति ।
ਸਿਵ ਸਕਤੀ ਵਿਚ ਵਣਜ ਕਰਿ ਚਉਦਹ ਹਟ ਸਾਹੁ ਵਣਜਾਰਾ ।
सिव सकती विच वणज करि चउदह हट साहु वणजारा ।चतुर्दशलोकानां सर्वेषु दुकानेषु सः महान् बैंकरः (भगवान् ईश्वरः) सर्वव्यापी ब्रह्माण्डनियमः शिवशक्तिरूपेण व्यापारं कुर्वन् अस्ति।
ਸਚੁ ਵਣਜੁ ਗੁਰੁ ਹਟੀਐ ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਕੀਰਤਿ ਕਰਤਾਰਾ ।
सचु वणजु गुरु हटीऐ साधसंगति कीरति करतारा ।सच्चिदानन्दं गुरुदुकाने पवित्रसङ्घे उपलभ्यते यत्र भगवतः स्तुतिः महिमा च गायते।
ਗਿਆਨ ਧਿਆਨ ਸਿਮਰਨ ਸਦਾ ਭਾਉ ਭਗਤਿ ਭਉ ਸਬਦਿ ਬਿਚਾਰਾ ।
गिआन धिआन सिमरन सदा भाउ भगति भउ सबदि बिचारा ।ज्ञानं ध्यानं स्मरणं च प्रेम्णः भक्तिः भगवतः भयं च तत्र सर्वदा प्रवक्तुं चर्चां च कुर्वन्ति।
ਨਾਮੁ ਦਾਨੁ ਇਸਨਾਨੁ ਦ੍ਰਿੜ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪੰਥੁ ਰਤਨ ਵਾਪਾਰਾ ।
नामु दानु इसनानु द्रिड़ गुरमुखि पंथु रतन वापारा ।गुरमुखाः भगवतः नाम, आचमन-दान-स्मरणे धीराः, तत्र रत्नानां (गुणानां) सौदां कुर्वन्ति।
ਪਰਉਪਕਾਰੀ ਸਤਿਗੁਰੂ ਸਚ ਖੰਡਿ ਵਾਸਾ ਨਿਰੰਕਾਰਾ ।
परउपकारी सतिगुरू सच खंडि वासा निरंकारा ।सच्चो गुरुः परोपकारी सत्यनिवासे निराकारः प्रभुः वसति।
ਚਉਦਹ ਵਿਦਿਆ ਸੋਧਿ ਕੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੁਖ ਫਲੁ ਸਚੁ ਪਿਆਰਾ ।
चउदह विदिआ सोधि कै गुरमुखि सुख फलु सचु पिआरा ।चतुर्दश कौशलानाम् अभ्यासं कृत्वा गुरमुखैः सत्यं प्रति प्रेम सर्वेषां आनन्दस्य फलं इति परिचयः कृतः अस्ति ।
ਸਚਹੁਂ ਓਰੈ ਸਭ ਕਿਹੁ ਉਪਰਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਚੁ ਆਚਾਰਾ ।
सचहुं ओरै सभ किहु उपरि गुरमुखि सचु आचारा ।सर्वं सत्याधः किन्तु, गुरमुखानां कृते सत्याचारः सत्यात् उच्चतरः।
ਚੰਦਨ ਵਾਸੁ ਵਣਾਸਪਤਿ ਗੁਰੁ ਉਪਦੇਸੁ ਤਰੈ ਸੈਸਾਰਾ ।
चंदन वासु वणासपति गुरु उपदेसु तरै सैसारा ।यथा चप्पलस्य गन्धः समग्रं वनस्पतिं सुगन्धितं करोति तथा गुरुस्य शिक्षायाः माध्यमेन समग्रं जगत् पारं गच्छति।
ਅਪਿਉ ਪੀਅ ਗੁਰਮਤਿ ਹੁਸੀਆਰਾ ।੬।
अपिउ पीअ गुरमति हुसीआरा ।६।गुरुशिक्षायाः अमृतं पिबन् जीवः जागृतः सजगः च भवति।
ਪਉੜੀ ੭
पउड़ी ७
ਅਮਲੀ ਸੋਫੀ ਚਾਕਰਾਂ ਆਪੁ ਆਪਣੇ ਲਾਗੇ ਬੰਨੈ ।
अमली सोफी चाकरां आपु आपणे लागे बंनै ।सेवकाः, व्यसनिनः अपि च टीटोटलरः, समीपे भवितुं शक्नुवन्ति, परन्तु मन्त्री
ਮਹਰਮ ਹੋਇ ਵਜੀਰ ਸੋ ਮੰਤ੍ਰ ਪਿਆਲਾ ਮੂਲਿ ਨ ਮੰਨੈ ।
महरम होइ वजीर सो मंत्र पिआला मूलि न मंनै ।न्यायालयस्य अन्तः बहिः च कोऽपि जानाति तेषां सल्लाहं कदापि न स्वीकुर्वति।
ਨਾ ਮਹਰਮ ਹੁਸਿਆਰ ਮਸਤ ਮਰਦਾਨੀ ਮਜਲਸ ਕਰਿ ਭੰਨੈ ।
ना महरम हुसिआर मसत मरदानी मजलस करि भंनै ।अज्ञानी चतुरतायां प्रयत्नतः उदासीनतां वा कृत्वा मन्त्रिणा न्यायालयात् बहिष्कृतः भवति ।
ਤਕਰੀਰੀ ਤਹਰੀਰ ਵਿਚਿ ਪੀਰ ਪਰਸਤ ਮੁਰੀਦ ਉਪੰਨੈ ।
तकरीरी तहरीर विचि पीर परसत मुरीद उपंनै ।मन्त्री इव वदने लेखने च निष्ठावान् भक्ताः शिष्याः गुरुणा निर्मिताः।
ਗੁਰਮਤਿ ਅਲਖੁ ਨ ਲਖੀਐ ਅਮਲੀ ਸੂਫੀ ਲਗਨਿ ਕੰਨੈ ।
गुरमति अलखु न लखीऐ अमली सूफी लगनि कंनै ।ये व्यसनिनः गुरुप्रज्ञाद्वारा भगवतः दर्शनं न प्राप्तवन्तः, ते कदापि टीटोटलर्भिः (पवित्रैः) सह सङ्गतिं न कुर्वन्ति।
ਅਮਲੀ ਜਾਣਨਿ ਅਮਲੀਆਂ ਸੋਫੀ ਜਾਣਨਿ ਸੋਫੀ ਵੰਨੈ ।
अमली जाणनि अमलीआं सोफी जाणनि सोफी वंनै ।व्यसनिनः व्यसनिनः परिचिताः भवन्ति, तथैव टीटोटलर्-जनाः टीटोटलर्-जनाः मिलन्ति ।
ਹੇਤੁ ਵਜੀਰੈ ਪਾਤਿਸਾਹ ਦੋਇ ਖੋੜੀ ਇਕੁ ਜੀਉ ਸਿਧੰਨੈ ।
हेतु वजीरै पातिसाह दोइ खोड़ी इकु जीउ सिधंनै ।राज्ञः मन्त्री च स्नेहः स एव एक एव प्राणप्रवाहः द्वयोः शरीरयोः चर इव भवति ।
ਜਿਉ ਸਮਸੇਰ ਮਿਆਨ ਵਿਚਿ ਇਕਤੁ ਥੇਕੁ ਰਹਨਿ ਦੁਇ ਖੰਨੈ ।
जिउ समसेर मिआन विचि इकतु थेकु रहनि दुइ खंनै ।अयं सम्बन्धोऽपि म्याने खड्गसम्बन्धवत्; द्वौ पृथक् भवेताम्, तथापि एकौ ( अर्थात् खड्गः म्याने अद्यापि खड्गः एव उच्यते)।
ਵੀਹ ਇਕੀਹ ਜਿਵੈਂ ਰਸੁ ਗੰਨੈ ।੭।
वीह इकीह जिवैं रसु गंनै ।७।तथा गुरमुखानां गुरुणा सह सम्बन्धः; परस्परं यथा रसः इक्षुः च तथैव निमग्नाः भवन्ति।
ਪਉੜੀ ੮
पउड़ी ८
ਚਾਕਰ ਅਮਲੀ ਸੋਫੀਆਂ ਪਾਤਿਸਾਹ ਦੀ ਚਉਕੀ ਆਏ ।
चाकर अमली सोफीआं पातिसाह दी चउकी आए ।सेवकाः, व्यसनिनः (भगवतः नामस्य) तथा च मित्नविहीनाः टीटोटलर्-जनाः भगवतः राज्ञः समीपम् आगच्छन्ति स्म ।
ਹਾਜਰ ਹਾਜਰਾਂ ਲਿਖੀਅਨਿ ਗੈਰ ਹਾਜਰ ਗੈਰਹਾਜਰ ਲਾਏ ।
हाजर हाजरां लिखीअनि गैर हाजर गैरहाजर लाए ।उपस्थिताः उपस्थिताः अनुपस्थिताः अनुपस्थिताः इति चिह्निताः।
ਲਾਇਕ ਦੇ ਵਿਚਾਰਿ ਕੈ ਵਿਰਲੈ ਮਜਲਸ ਵਿਚਿ ਸਦਾਏ ।
लाइक दे विचारि कै विरलै मजलस विचि सदाए ।बुद्धिमान् राजा (ईश्वरः) कतिपयान् स्वस्य दरबारीरूपेण चयनं कृतवान्।
ਪਾਤਿਸਾਹੁ ਹੁਸਿਆਰ ਮਸਤ ਖੁਸ ਫਹਿਮੀ ਦੋਵੈ ਪਰਚਾਏ ।
पातिसाहु हुसिआर मसत खुस फहिमी दोवै परचाए ।सः चतुरः चतुरः उदासीनान् च सुखी कृत्वा कार्ये स्थापयति स्म ।
ਦੇਨਿ ਪਿਆਲੇ ਅਮਲੀਆਂ ਸੋਫੀ ਸਭਿ ਪੀਆਵਣ ਲਾਏ ।
देनि पिआले अमलीआं सोफी सभि पीआवण लाए ।अधुना तथाकथिताः टीटोटलर् (धार्मिकाः) व्यसनिनः पेयम् (नाम) सेवितुं नियोजिताः आसन् ।
ਮਤਵਾਲੇ ਅਮਲੀ ਹੋਏ ਪੀ ਪੀ ਚੜ੍ਹੇ ਸਹਜਿ ਘਰਿ ਆਏ ।
मतवाले अमली होए पी पी चढ़े सहजि घरि आए ।उत्तरो भगवतः नाम्ना उल्लासितः भूत्वा शान्तिं प्राप्तवान्
ਸੂਫੀ ਮਾਰਨਿ ਟਕਰਾਂ ਪੂਜ ਨਿਵਾਜੈ ਸੀਸ ਨਿਵਾਏ ।
सूफी मारनि टकरां पूज निवाजै सीस निवाए ।परन्तु तथाकथिताः धार्मिकाः (टीटोटालराः ये अन्येषां कृते मनुष्यसेवां कुर्वन्ति स्म) तथाकथितप्रार्थने, संस्कारात्मकपूजायां च प्रवृत्ताः आसन्
ਵੇਦ ਕਤੇਬ ਅਜਾਬ ਵਿਚਿ ਕਰਿ ਕਰਿ ਖੁਦੀ ਬਹਸ ਬਹਸਾਏ ।
वेद कतेब अजाब विचि करि करि खुदी बहस बहसाए ।ते स्वधर्मग्रन्थानां वेदकटेबानां अत्याचारेण दम्भविवादविमर्शेषु व्यस्ताः आसन् ।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੁਖ ਫਲੁ ਵਿਰਲਾ ਪਾਏ ।੮।
गुरमुखि सुख फलु विरला पाए ।८।यः कोऽपि दुर्लभः गुरमुखः आनन्दस्य फलं प्राप्नोति (भगवतः नामपानस्य क्वाफस्य)।
ਪਉੜੀ ੯
पउड़ी ९
ਬਹੈ ਝਰੋਖੇ ਪਾਤਿਸਾਹ ਖਿੜਕੀ ਖੋਲ੍ਹਿ ਦੀਵਾਨ ਲਗਾਵੈ ।
बहै झरोखे पातिसाह खिड़की खोल्हि दीवान लगावै ।सम्राट् (भगवः) खिडक्यां (पवित्रसङ्घः) उपविष्टः व्यवस्थापित-दरबार-मध्ये जनानां कृते प्रेक्षकान् ददाति।
ਅੰਦਰਿ ਚਉਕੀ ਮਹਲ ਦੀ ਬਾਹਰਿ ਮਰਦਾਨਾ ਮਿਲਿ ਆਵੈ ।
अंदरि चउकी महल दी बाहरि मरदाना मिलि आवै ।अन्तः विशेषाधिकारप्राप्ताः सङ्गृह्य बहिः तु सामान्यजनाः संयोजयन्तु।
ਪੀਐ ਪਿਆਲਾ ਪਾਤਿਸਾਹੁ ਅੰਦਰਿ ਖਾਸਾਂ ਮਹਲਿ ਪੀਲਾਵੈ ।
पीऐ पिआला पातिसाहु अंदरि खासां महलि पीलावै ।सम्राट् (भगवः) स्वयं चषकं (प्रेमस्य) क्वाफ् कृत्वा अन्तः चयनितानां सेवां कर्तुं व्यवस्थां करोति।
ਦੇਵਨਿ ਅਮਲੀ ਸੂਫੀਆਂ ਅਵਲਿ ਦੋਮ ਦੇਖਿ ਦਿਖਲਾਵੈ ।
देवनि अमली सूफीआं अवलि दोम देखि दिखलावै ।सम्भाव्यव्यसनिनः टीटोटलर् (तथाकथिताः धार्मिकाः) इति वर्गद्वयं दृष्ट्वा सः स्वयमेव तेभ्यः प्रेमस्य मद्यं वितरति
ਕਰੇ ਮਨਾਹ ਸਰਾਬ ਦੀ ਪੀਐ ਆਪੁ ਨ ਹੋਰੁ ਸੁਖਾਵੈ ।
करे मनाह सराब दी पीऐ आपु न होरु सुखावै ।टीटोटलरः (संस्कारे निरतः) न स्वयं प्रेमस्य मद्यं पिबति, न च अन्येषां पिबितुं अनुमन्यते।
ਉਲਸ ਪਿਆਲਾ ਮਿਹਰ ਕਰਿ ਵਿਰਲੇ ਦੇਇ ਨ ਪਛੋਤਾਵੈ ।
उलस पिआला मिहर करि विरले देइ न पछोतावै ।प्रसन्नः सन् सः भगवान् दुर्लभेभ्यः स्वस्य अनुग्रहस्य चषकं ददाति, कदापि न पश्चातापं करोति।
ਕਿਹੁ ਨ ਵਸਾਵੈ ਕਿਹੈ ਦਾ ਗੁਨਹ ਕਰਾਇ ਹੁਕਮੁ ਬਖਸਾਵੈ ।
किहु न वसावै किहै दा गुनह कराइ हुकमु बखसावै ।न कश्चित् दोषी, असत्यं स्वयं प्राणिनां अपराधं करोति स्वयं च हुकमे तेषां पापं क्षमति, दिव्य इच्छा।
ਹੋਰੁ ਨ ਜਾਣੈ ਪਿਰਮ ਰਸੁ ਜਾਣੈ ਆਪ ਕੈ ਜਿਸੁ ਜਣਾਵੈ ।
होरु न जाणै पिरम रसु जाणै आप कै जिसु जणावै ।तस्य प्रेमस्य आनन्दस्य रहस्यं अन्यः कोऽपि न अवगच्छति; केवलं स एव जानाति यं वा ज्ञापयति।
ਵਿਰਲੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਅਲਖੁ ਲਖਾਵੈ ।੯।
विरले गुरमुखि अलखु लखावै ।९।दुर्लभः कश्चित् गुरमुखः तस्य अगोचरस्य भगवतः आलोकं पश्यति।
ਪਉੜੀ ੧੦
पउड़ी १०
ਵੇਦ ਕਤੇਬ ਵਖਾਣਦੇ ਸੂਫੀ ਹਿੰਦੂ ਮੁਸਲਮਾਣਾ ।
वेद कतेब वखाणदे सूफी हिंदू मुसलमाणा ।(भगवतः) प्रेमविहीनाः हिन्दुमुस्लिमविद्वांसः क्रमशः वेदस्य कटेबस्य च वर्णनं कुर्वन्ति ।
ਮੁਸਲਮਾਣ ਖੁਦਾਇ ਦੇ ਹਿੰਦੂ ਹਰਿ ਪਰਮੇਸੁਰੁ ਭਾਣਾ ।
मुसलमाण खुदाइ दे हिंदू हरि परमेसुरु भाणा ।मुसलमाना: अल्लाहस्य पुरुषाः सन्ति तथा च हिन्दुजनाः परमदेवं हरिं (विष्णु) प्रेम्णा पश्यन्ति। मुसलमानानां कालिमायां विश्वासः अस्ति, मुसलमानानां पवित्रसूत्रं, सुन्नत,
ਕਲਮਾ ਸੁੰਨਤ ਸਿਦਕ ਧਰਿ ਪਾਇ ਜਨੇਊ ਤਿਲਕੁ ਸੁਖਾਣਾ ।
कलमा सुंनत सिदक धरि पाइ जनेऊ तिलकु सुखाणा ।तथा खतना, तथा हिन्दुः फ्लेक्, चप्पलपेस्ट् चिह्नं पवित्रसूत्रं च, जनेट् च सहजतां अनुभवन्ति
ਮਕਾ ਮੁਸਲਮਾਨ ਦਾ ਗੰਗ ਬਨਾਰਸ ਦਾ ਹਿੰਦੁਵਾਣਾ ।
मका मुसलमान दा गंग बनारस दा हिंदुवाणा ।मुसलमानानां तीर्थकेन्द्रं मक्का, गङ्गातीरे स्थितानां हिन्दुबनारसानां च तीर्थकेन्द्रम् अस्ति ।
ਰੋਜੇ ਰਖਿ ਨਿਮਾਜ ਕਰਿ ਪੂਜਾ ਵਰਤ ਅੰਦਰਿ ਹੈਰਾਣਾ ।
रोजे रखि निमाज करि पूजा वरत अंदरि हैराणा ।पूर्वे रोजा, उपवासः, नमाजः, प्रार्थना च कुर्वन्ति, उत्तराः तु आनन्दं अनुभवन्ति (स्वपूजायां, उपवासे च)।
ਚਾਰਿ ਚਾਰਿ ਮਜਹਬ ਵਰਨ ਛਿਅ ਘਰਿ ਗੁਰੁ ਉਪਦੇਸੁ ਵਖਾਣਾ ।
चारि चारि मजहब वरन छिअ घरि गुरु उपदेसु वखाणा ।तेषां प्रत्येकं चत्वारः सम्प्रदायाः जातिः वा सन्ति । हिन्दुनां षट् दर्शनानि सन्ति येषां प्रचारं ते प्रत्येकं गृहे कुर्वन्ति।
ਮੁਸਲਮਾਨ ਮੁਰੀਦ ਪੀਰ ਗੁਰੁ ਸਿਖੀ ਹਿੰਦੂ ਲੋਭਾਣਾ ।
मुसलमान मुरीद पीर गुरु सिखी हिंदू लोभाणा ।मुसलमानानां मुरीद-पीर-परम्पराः सन्ति
ਹਿੰਦੂ ਦਸ ਅਵਤਾਰ ਕਰਿ ਮੁਸਲਮਾਣ ਇਕੋ ਰਹਿਮਾਣਾ ।
हिंदू दस अवतार करि मुसलमाण इको रहिमाणा ।यत्र हिन्दुजनाः (ईश्वरस्य) दशावतारं प्रति प्रेम्णा भवन्ति, तत्र मुसलमानानां स्वस्य एकः खुदा अल्लाहः अस्ति।
ਖਿੰਜੋਤਾਣੁ ਕਰੇਨਿ ਧਿਙਾਣਾ ।੧੦।
खिंजोताणु करेनि धिङाणा ।१०।तौ द्वौ अपि व्यर्थतया बहवः तनावाः सृजतः।
ਪਉੜੀ ੧੧
पउड़ी ११
ਅਮਲੀ ਖਾਸੇ ਮਜਲਸੀ ਪਿਰਮੁ ਪਿਆਲਾ ਅਲਖੁ ਲਖਾਇਆ ।
अमली खासे मजलसी पिरमु पिआला अलखु लखाइआ ।सभायां (पवित्रसङ्घे) समागताः विशेषप्रशंसकाः, प्रेमचषकस्य माध्यमेन अगोचरं (भगवान्) दृष्टवन्तः।
ਮਾਲਾ ਤਸਬੀ ਤੋੜਿ ਕੈ ਜਿਉ ਸਉ ਤਿਵੈ ਅਠੋਤਰੁ ਲਾਇਆ ।
माला तसबी तोड़ि कै जिउ सउ तिवै अठोतरु लाइआ ।ते मणिप्रतिबन्धं (मुस्लिममाला) भङ्गयन्ति तेषां कृते मणिसङ्ख्या शतं वा अष्टशतं वा अभौतिकं भवति।
ਮੇਰੁ ਇਮਾਮੁ ਰਲਾਇ ਕੈ ਰਾਮੁ ਰਹੀਮੁ ਨ ਨਾਉਂ ਗਣਾਇਆ ।
मेरु इमामु रलाइ कै रामु रहीमु न नाउं गणाइआ ।ते मेरु (हिन्दुमालायाः अन्तिमः मणिः) इमामस्य (मुस्लिममालायाः अन्तिमः मणिः) च संयोजयन्ति, रामस्य रहीमस्य च (भगवतः नामरूपेण) कोऽपि भेदः न कुर्वन्ति
ਦੁਇ ਮਿਲਿ ਇਕੁ ਵਜੂਦੁ ਹੁਇ ਚਉਪੜ ਸਾਰੀ ਜੋੜਿ ਜੁੜਾਇਆ ।
दुइ मिलि इकु वजूदु हुइ चउपड़ सारी जोड़ि जुड़ाइआ ।मिलित्वा ते एकशरीरं भवन्ति, इदं जगत् लम्बपाशाक्रीडां मन्यन्ते।
ਸਿਵ ਸਕਤੀ ਨੋ ਲੰਘਿ ਕੈ ਪਿਰਮ ਪਿਆਲੇ ਨਿਜ ਘਰਿ ਆਇਆ ।
सिव सकती नो लंघि कै पिरम पिआले निज घरि आइआ ।शिवस्य तस्य शक्तिस्य च कर्मणां मायाघटनाम् अतिक्रम्य ते प्रेमचषकं कृत्वा स्वस्य आत्मनि स्थिराः भवन्ति।
ਰਾਜਸੁ ਤਾਮਸੁ ਸਾਤਕੋ ਤੀਨੋ ਲੰਘਿ ਚਉਥਾ ਪਦੁ ਪਾਇਆ ।
राजसु तामसु सातको तीनो लंघि चउथा पदु पाइआ ।प्रकृतेः त्रयाणां गुणानां राजस्तमसत्त्वात् परं गत्वा परमसमतायां चतुर्थं पदं प्राप्नुवन्ति।
ਗੁਰ ਗੋਵਿੰਦ ਖੁਦਾਇ ਪੀਰੁ ਗੁਰਸਿਖ ਪੀਰੁ ਮੁਰੀਦੁ ਲਖਾਇਆ ।
गुर गोविंद खुदाइ पीरु गुरसिख पीरु मुरीदु लखाइआ ।गुरुगोविन्दः खुडा च पीरः च सर्वे एक एव, गुरुस्य सिक्खाः पीरस्य मुरीदस्य च अन्तः सत्यं धारयन्ति, जानन्ति च। अर्थात् आध्यात्मिक नेता अनुयायी शिष्य च।
ਸਚੁ ਸਬਦ ਪਰਗਾਸੁ ਕਰਿ ਸਬਦੁ ਸੁਰਤਿ ਸਚੁ ਸਚਿ ਮਿਲਾਇਆ ।
सचु सबद परगासु करि सबदु सुरति सचु सचि मिलाइआ ।सत्यवचनेन बोधिताः चैतन्यं वचने विलीनाः कृत्वा स्वस्य सत्यं परमसत्ये अवशोषयन्ति।
ਸਚਾ ਪਾਤਿਸਾਹੁ ਸਚੁ ਭਾਇਆ ।੧੧।
सचा पातिसाहु सचु भाइआ ।११।ते केवलं सच्चिदानन्दं (भगवान्) सत्यं च प्रेम्णा भवन्ति।
ਪਉੜੀ ੧੨
पउड़ी १२
ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਪੂਰਨ ਬ੍ਰਹਮੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਵਿਚਿ ਵਸੈ ।
पारब्रहमु पूरन ब्रहमु सतिगुरु साधसंगति विचि वसै ।सच्चो गुरुः पारमार्थिकः सिद्धः ब्रह्म पवित्रसङ्घे वसति।
ਸਬਦਿ ਸੁਰਤਿ ਅਰਾਧੀਐ ਭਾਇ ਭਗਤਿ ਭੈ ਸਹਜਿ ਵਿਗਸੈ ।
सबदि सुरति अराधीऐ भाइ भगति भै सहजि विगसै ।सः आराध्यः वचने चैतन्यं अवशोष्य, प्रेमभक्तिं, तस्य भयं च पोषयन् सः स्वतः एव हृदये प्रफुल्लितः भवति।
ਨਾ ਓਹੁ ਮਰੈ ਨ ਸੋਗੁ ਹੋਇ ਦੇਂਦਾ ਰਹੈ ਨ ਭੋਗੁ ਵਿਣਸੈ ।
ना ओहु मरै न सोगु होइ देंदा रहै न भोगु विणसै ।न म्रियते न शोकः भवति। प्रदातुं गच्छति सदा, तस्य वरदानानि न क्षीणानि भवन्ति।
ਗੁਰੂ ਸਮਾਣਾ ਆਖੀਐ ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਅਬਿਨਾਸੀ ਹਸੈ ।
गुरू समाणा आखीऐ साधसंगति अबिनासी हसै ।जनाः वदन्ति यत् गुरुः स्वर्गं गतः किन्तु पवित्रसङ्घः तं स्मितं कृत्वा अविनाशी इति स्वीकुर्वति।
ਛੇਵੀਂ ਪੀੜ੍ਹੀ ਗੁਰੂ ਦੀ ਗੁਰਸਿਖਾ ਪੀੜ੍ਹੀ ਕੋ ਦਸੈ ।
छेवीं पीढ़ी गुरू दी गुरसिखा पीढ़ी को दसै ।गुरुः (हर्गोबिन्दः) गुरुजनानां षष्ठः पीढी किन्तु सिक्खजनानाम् विषये को कथयितुं शक्नोति।
ਸਚੁ ਨਾਉਂ ਸਚੁ ਦਰਸਨੋ ਸਚ ਖੰਡ ਸਤਿਸੰਗੁ ਸਰਸੈ ।
सचु नाउं सचु दरसनो सच खंड सतिसंगु सरसै ।सत्यनाम, सच्चिदानन्ददृष्टिः, सच्चिदानन्दः इति अवधारणाः पवित्रसङ्घे एव व्याख्यां प्राप्नुवन्ति ।
ਪਿਰਮ ਪਿਆਲਾ ਸਾਧਸੰਗਿ ਭਗਤਿ ਵਛਲੁ ਪਾਰਸੁ ਪਰਸੈ ।
पिरम पिआला साधसंगि भगति वछलु पारसु परसै ।प्रेमस्य चषकः पवित्रसङ्घस्य क्वाफः भवति तत्र च केवलं दार्शनिकस्य शिलायाः (भगवतः) स्पर्शः, भक्तानां प्रेम्णः, प्राप्तः भवति।
ਨਿਰੰਕਾਰੁ ਅਕਾਰੁ ਕਰਿ ਹੋਇ ਅਕਾਲ ਅਜੋਨੀ ਜਸੈ ।
निरंकारु अकारु करि होइ अकाल अजोनी जसै ।पुण्यसङ्घे निराकारः रूपं गृह्णाति तत्र केवलम् अजम्, अकालम्
ਸਚਾ ਸਚੁ ਕਸੌਟੀ ਕਸੈ ।੧੨।
सचा सचु कसौटी कसै ।१२।भावः प्रशंसितः भवति। तत्रैव सत्यं प्रबलं भवति, तत्र सत्यस्य स्पर्शशिलायां सर्वे परीक्षिताः भवन्ति।
ਪਉੜੀ ੧੩
पउड़ी १३
ਓਅੰਕਾਰ ਅਕਾਰੁ ਕਰਿ ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਪੰਜ ਤਤ ਉਪਜਾਇਆ ।
ओअंकार अकारु करि त्रै गुण पंज तत उपजाइआ ।ओअङ्कररूपं धारयन् परमं यथार्थं गुणत्रयं (द्रव्यस्य) पञ्चतत्त्वानि च सृष्टवती।
ਬ੍ਰਹਮਾ ਬਿਸਨੁ ਮਹੇਸੁ ਸਾਜਿ ਦਸ ਅਵਤਾਰ ਚਲਿਤ ਵਰਤਾਇਆ ।
ब्रहमा बिसनु महेसु साजि दस अवतार चलित वरताइआ ।ब्रह्मविष्णुं महेशं च सृजन् दशावतारक्रीडां चकार सः।
ਛਿਅ ਰੁਤਿ ਬਾਰਹ ਮਾਹ ਕਰਿ ਸਤਿ ਵਾਰ ਸੈਂਸਾਰ ਉਪਾਇਆ ।
छिअ रुति बारह माह करि सति वार सैंसार उपाइआ ।षट् ऋतुः द्वादशमासाः सप्तदिनानि च सृजत् जगत् ।
ਜਨਮ ਮਰਨ ਦੇ ਲੇਖ ਲਿਖਿ ਸਾਸਤ੍ਰ ਵੇਦ ਪੁਰਾਣ ਸੁਣਾਇਆ ।
जनम मरन दे लेख लिखि सासत्र वेद पुराण सुणाइआ ।जन्ममरणपत्राणि लिखन् वेदशास्त्रपुराणानि पठितवान्।
ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਦਾ ਆਦਿ ਅੰਤੁ ਥਿਤ ਨ ਵਾਰੁ ਨ ਮਾਹੁ ਲਿਖਾਇਆ ।
साधसंगति दा आदि अंतु थित न वारु न माहु लिखाइआ ।पवित्रसङ्घस्य आरम्भान्ते विषये सः तिथिं, दिवसं, मासं वा न विहितवान् ।
ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਸਚੁ ਖੰਡੁ ਹੈ ਨਿਰੰਕਾਰੁ ਗੁਰੁ ਸਬਦੁ ਵਸਾਇਆ ।
साधसंगति सचु खंडु है निरंकारु गुरु सबदु वसाइआ ।पवित्रसङ्घः सत्यस्य निवासः यस्मिन् निराकारः वचनरूपेण निवसति।
ਬਿਰਖਹੁਂ ਫਲੁ ਫਲ ਤੇ ਬਿਰਖੁ ਅਕਲ ਕਲਾ ਕਰਿ ਅਲਖੁ ਲਖਾਇਆ ।
बिरखहुं फलु फल ते बिरखु अकल कला करि अलखु लखाइआ ।फलात् वृक्षात् वृक्षात् च फलं सृजन् अर्थात् गुरुस्य शिष्यं ततः शिष्यात् गुरुं कृत्वा भगवता स्वस्य सम्यक् अगोचररूपस्य रहस्यं निरूपितम् अस्ति।
ਆਦਿ ਪੁਰਖੁ ਆਦੇਸੁ ਕਰਿ ਆਦਿ ਪੁਰਖੁ ਆਦੇਸੁ ਕਰਾਇਆ ।
आदि पुरखु आदेसु करि आदि पुरखु आदेसु कराइआ ।गुरुजनाः एव आदिमेश्वरस्य पुरतः प्रणम्य अन्येषां अपि तस्य पुरतः प्रणामं कृतवन्तः।
ਪੁਰਖੁ ਪੁਰਾਤਨੁ ਸਤਿਗੁਰੂ ਓਤਪੋਤਿ ਇਕੁ ਸੂਤ੍ਰ ਬਣਾਇਆ ।
पुरखु पुरातनु सतिगुरू ओतपोति इकु सूत्र बणाइआ ।सच्चो गुरुः आदिमेश्वरः एतां सृष्टिं व्याप्तं यथा मालासूत्रम्।
ਵਿਸਮਾਦੈ ਵਿਸਮਾਦੁ ਮਿਲਾਇਆ ।੧੩।
विसमादै विसमादु मिलाइआ ।१३।गुरुः स्वयं विस्मयः यः परमविस्मयेन सह एकः।
ਪਉੜੀ ੧੪
पउड़ी १४
ਬ੍ਰਹਮੇ ਦਿਤੇ ਵੇਦ ਚਾਰਿ ਚਾਰਿ ਵਰਨ ਆਸਰਮ ਉਪਜਾਏ ।
ब्रहमे दिते वेद चारि चारि वरन आसरम उपजाए ।ब्रह्मा चत्वारि वेदानि दत्त्वा चत्वारि वामानि च चत्वारि जीवनपदानि (ब्रह्मचारी, गृहस्थ, वनप्रस्थ, संन्यासः) च निर्मितवान्।
ਛਿਅ ਦਰਸਨ ਛਿਅ ਸਾਸਤਾ ਛਿਅ ਉਪਦੇਸ ਭੇਸ ਵਰਤਾਏ ।
छिअ दरसन छिअ सासता छिअ उपदेस भेस वरताए ।सः षट् दर्शनानि, तेषां षट् ग्रन्थान् निर्मितवान्। उपदेशाः तत्सम्बद्धाः सम्प्रदायाः च।
ਚਾਰੇ ਕੁੰਡਾਂ ਦੀਪ ਸਤ ਨਉ ਖੰਡ ਦਹ ਦਿਸਿ ਵੰਡ ਵੰਡਾਏ ।
चारे कुंडां दीप सत नउ खंड दह दिसि वंड वंडाए ।चतुर्कोणेषु सप्तमहाद्वीपेषु नवविभागेषु दशदिशेषु च विश्वं वितरितवान् ।
ਜਲ ਥਲ ਵਣ ਖੰਡ ਪਰਬਤਾਂ ਤੀਰਥ ਦੇਵ ਸਥਾਨ ਬਣਾਏ ।
जल थल वण खंड परबतां तीरथ देव सथान बणाए ।जलं पृथिवी वनानि पर्वतानि तीर्थकेन्द्राणि देवालयानि च निर्मिताः ।
ਜਪ ਤਪ ਸੰਜਮ ਹੋਮ ਜਗ ਕਰਮ ਧਰਮ ਕਰਿ ਦਾਨ ਕਰਾਏ ।
जप तप संजम होम जग करम धरम करि दान कराए ।पाठ-तपस्वी-अनुशासन-संयम-होम-संस्कार-पूजन-दान-आदि-परम्पराः अकरोत् ।
ਨਿਰੰਕਾਰੁ ਨ ਪਛਾਣਿਆ ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਦਸੈ ਨ ਦਸਾਏ ।
निरंकारु न पछाणिआ साधसंगति दसै न दसाए ।न कश्चित् निराकारस्य भगवतः परिचयं कृतवान् यतः केवलं पवित्रसङ्घः एव भगवतः विषये व्याख्यायते किन्तु कोऽपि तत्र तस्य विषये पृच्छितुं न गच्छति ।
ਸੁਣਿ ਸੁਣਿ ਆਖਣੁ ਆਖਿ ਸੁਣਾਏ ।੧੪।
सुणि सुणि आखणु आखि सुणाए ।१४।जनाः केवलं एतस्य आधारेण एव तस्य विषये वदन्ति, शृण्वन्ति च (अनुभवमार्गे कोऽपि न गच्छति)।
ਪਉੜੀ ੧੫
पउड़ी १५
ਦਸ ਅਵਤਾਰੀ ਬਿਸਨੁ ਹੋਇ ਵੈਰ ਵਿਰੋਧ ਜੋਧ ਲੜਵਾਏ ।
दस अवतारी बिसनु होइ वैर विरोध जोध लड़वाए ।दशावतारेषु विष्णुः विरुद्धयोद्धानां परस्परं युद्धं कृतवान् ।
ਦੇਵ ਦਾਨਵ ਕਰਿ ਦੁਇ ਧੜੇ ਦੈਤ ਹਰਾਏ ਦੇਵ ਜਿਤਾਏ ।
देव दानव करि दुइ धड़े दैत हराए देव जिताए ।सः द्वौ देवदानवगुटौ सृष्ट्वा तेभ्यः देवानाम् विजये साहाय्यं कृत्वा राक्षसानां पराजयं कृतवान्।
ਮਛ ਕਛ ਵੈਰਾਹ ਰੂਪ ਨਰਸਿੰਘ ਬਾਵਨ ਬੌਧ ਉਪਾਏ ।
मछ कछ वैराह रूप नरसिंघ बावन बौध उपाए ।मत्स्य, कूर्म, वराह (वराह), नरसिंह (मनुष्य-सिंह), वामन (वामन) तथा बुद्ध रूपों से अवतारों का निर्माण किया |
ਪਰਸਰਾਮੁ ਰਾਮ ਕ੍ਰਿਸਨੁ ਹੋਇ ਕਿਲਕ ਕਲੰਕੀ ਨਾਉ ਗਣਾਏ ।
परसरामु राम क्रिसनु होइ किलक कलंकी नाउ गणाए ।पर्सौ रामः, रामः, कृष्णः, कल्किः इत्यपि तस्य अवतारेषु गण्यन्ते ।
ਚੰਚਲ ਚਲਿਤ ਪਖੰਡ ਬਹੁ ਵਲ ਛਲ ਕਰਿ ਪਰਪੰਚ ਵਧਾਏ ।
चंचल चलित पखंड बहु वल छल करि परपंच वधाए ।वञ्चक-विनोद-चरित्रैः ते भ्रम-वञ्चन-विभ्रम-वर्धनं कृतवन्तः ।
ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਪੂਰਨ ਬ੍ਰਹਮੁ ਨਿਰਭਉ ਨਿਰੰਕਾਰੁ ਨ ਦਿਖਾਏ ।
पारब्रहमु पूरन ब्रहमु निरभउ निरंकारु न दिखाए ।अभयस्य, निराकारस्य, पारमार्थिकस्य, सिद्धस्य ब्रह्मस्य आलोकं प्राप्तुं किमपि न कृतम्। क्षत्रियाः प्रलयः अभवन्
ਖਤ੍ਰੀ ਮਾਰਿ ਸੰਘਾਰੁ ਕਰਿ ਰਾਮਾਯਣ ਮਹਾਭਾਰਤ ਭਾਏ ।
खत्री मारि संघारु करि रामायण महाभारत भाए ।रामायणं महाभारतमहाकाव्यं च जनप्रीत्यर्थं रचितम्।
ਕਾਮ ਕਰੋਧੁ ਨ ਮਾਰਿਓ ਲੋਭੁ ਮੋਹੁ ਅਹੰਕਾਰੁ ਨ ਜਾਏ ।
काम करोधु न मारिओ लोभु मोहु अहंकारु न जाए ।कामः क्रोधः च न विनश्यति स्म, न लोभः,मोहः, अहङ्कारः च निर्मार्जितः।
ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਵਿਣੁ ਜਨਮੁ ਗਵਾਏ ।੧੫।
साधसंगति विणु जनमु गवाए ।१५।पवित्रसङ्घं विना मानवजन्म नष्टं वृथा ।
ਪਉੜੀ ੧੬
पउड़ी १६
ਇਕ ਦੂ ਗਿਆਰਹ ਰੁਦ੍ਰ ਹੋਇ ਘਰਬਾਰੀ ਅਉਧੂਤੁ ਸਦਾਇਆ ।
इक दू गिआरह रुद्र होइ घरबारी अउधूतु सदाइआ ।एकस्मात् एकादश रुद्राः (शिवसाः) अभवन् ।गृहस्थः सन् अपि एकान्तवासी उच्यते स्म ।
ਜਤੀ ਸਤੀ ਸੰਤੋਖੀਆਂ ਸਿਧ ਨਾਥ ਕਰਿ ਪਰਚਾ ਲਾਇਆ ।
जती सती संतोखीआं सिध नाथ करि परचा लाइआ ।सः उत्सवकारिणः, सत्यस्य अनुयायिनः, सन्तुष्टाः, सिद्धाः (सिद्धाः) तथा नाथाः, इन्द्रियाणि नियन्त्रकाः च प्रियाः आसन्।
ਸੰਨਿਆਸੀ ਦਸ ਨਾਂਵ ਧਰਿ ਜੋਗੀ ਬਾਰਹ ਪੰਥ ਚਲਾਇਆ ।
संनिआसी दस नांव धरि जोगी बारह पंथ चलाइआ ।संन्यासिनः दश नामानि योगिनोऽपि द्वादश सम्प्रदायान् प्रवर्धयन्ति स्म ।
ਰਿਧਿ ਸਿਧਿ ਨਿਧਿ ਰਸਾਇਣਾਂ ਤੰਤ ਮੰਤ ਚੇਟਕ ਵਰਤਾਇਆ ।
रिधि सिधि निधि रसाइणां तंत मंत चेटक वरताइआ ।ऋद्धिः, सिद्धिः (चमत्कारिक शक्तिः), निधिः, रस्सीरी (रसायन अमृतः), तन्त्रः, मन्त्रः, जादू च प्रवर्तन्ते स्म ।
ਮੇਲਾ ਕਰਿ ਸਿਵਰਾਤ ਦਾ ਕਰਾਮਾਤ ਵਿਚਿ ਵਾਦੁ ਵਧਾਇਆ ।
मेला करि सिवरात दा करामात विचि वादु वधाइआ ।शिवरात्रिः मेलारूपेण आचर्यते स्म, तया वादविवादाः, चमत्कारिकशक्तिप्रयोगाः च वर्धिताः ।
ਪੋਸਤ ਭੰਗ ਸਰਾਬ ਦਾ ਚਲੈ ਪਿਆਲਾ ਭੁਗਤ ਭੁੰਚਾਇਆ ।
पोसत भंग सराब दा चलै पिआला भुगत भुंचाइआ ।भाङ्गस्य अफीमस्य च चषकाणां सेवनं भुक्तं च ।
ਵਜਨਿ ਬੁਰਗੂ ਸਿੰਙੀਆਂ ਸੰਖ ਨਾਦ ਰਹਰਾਸਿ ਕਰਾਇਆ ।
वजनि बुरगू सिंङीआं संख नाद रहरासि कराइआ ।वाद्यं फूत्कारस्य नियमाः, यथा सिङ्गे - शङ्खः च निर्धारिताः आसन्।
ਆਦਿ ਪੁਰਖੁ ਆਦੇਸੁ ਕਰਿ ਅਲਖੁ ਜਗਾਇਨ ਅਲਖੁ ਲਖਾਇਆ ।
आदि पुरखु आदेसु करि अलखु जगाइन अलखु लखाइआ ।आदिमेश्वरं अलखस्य (अप्रत्यक्षस्य) उद्घोषैः अभिवादनं कृत्वा आह्वानं कृतम् किन्तु अलखस्य कश्चन अपि न अवगतवान् आसीत्।
ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਵਿਣੁ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਇਆ ।੧੬।
साधसंगति विणु भरमि भुलाइआ ।१६।पवित्रसङ्घं विना सर्वे मोहैः वञ्चिताः आसन्।
ਪਉੜੀ ੧੭
पउड़ी १७
ਨਿਰੰਕਾਰੁ ਆਕਾਰੁ ਕਰਿ ਸਤਿਗੁਰੁ ਗੁਰਾਂ ਗੁਰੂ ਅਬਿਨਾਸੀ ।
निरंकारु आकारु करि सतिगुरु गुरां गुरू अबिनासी ।निराकारः सच्चो गुरुः (नानक देवः) यः गुरुणां नित्यगुरुः इति रूपं धारितवान् अस्ति।
ਪੀਰਾਂ ਪੀਰੁ ਵਖਾਣੀਐ ਨਾਥਾਂ ਨਾਥੁ ਸਾਧਸੰਗਿ ਵਾਸੀ ।
पीरां पीरु वखाणीऐ नाथां नाथु साधसंगि वासी ।सः पीरस्य(मुस्लिम-आध्यात्मशास्त्रज्ञानाम्) पीरः इति प्रसिद्धः अस्ति तथा च सः स्वामिनः स्वामी पवित्रसङ्घस्य मध्ये निवसति।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਪੰਥੁ ਚਲਾਇਆ ਗੁਰਸਿਖੁ ਮਾਇਆ ਵਿਚਿ ਉਦਾਸੀ ।
गुरमुखि पंथु चलाइआ गुरसिखु माइआ विचि उदासी ।सः गुरमुखपन्थं गुरमुखानां मार्गं प्रचारितवान्, गुरुसिक्खाः मायायां अपि विरक्ताः एव तिष्ठन्ति।
ਸਨਮੁਖਿ ਮਿਲਿ ਪੰਚ ਆਖੀਅਨਿ ਬਿਰਦੁ ਪੰਚ ਪਰਮੇਸੁਰੁ ਪਾਸੀ ।
सनमुखि मिलि पंच आखीअनि बिरदु पंच परमेसुरु पासी ।गुरुणाम् समक्षं ये उपस्थिताः सन्ति ते पंचाः (प्रमुखाः) इति प्रसिद्धाः सन्ति तथा च तादृशानां पंचानां कीर्तिः भगवता रक्षिता भवति।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਿਲਿ ਪਰਵਾਣ ਪੰਚ ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਸਚ ਖੰਡ ਬਿਲਾਸੀ ।
गुरमुखि मिलि परवाण पंच साधसंगति सच खंड बिलासी ।गुरमुखैः सह मिलित्वा एतादृशाः पंचाः स्वीकृताः भूत्वा सत्यस्य निवासस्थाने पवित्रसङ्घस्य सुखेन गच्छन्ति।
ਗੁਰ ਦਰਸਨ ਗੁਰ ਸਬਦ ਹੈ ਨਿਜ ਘਰਿ ਭਾਇ ਭਗਤਿ ਰਹਰਾਸੀ ।
गुर दरसन गुर सबद है निज घरि भाइ भगति रहरासी ।गुरुवचनं गुरुस्य झलकं स्वात्मनि स्थातुं च प्रेमभक्ति अनुशासनं पाल्यते।
ਮਿਠਾ ਬੋਲਣੁ ਨਿਵ ਚਲਣੁ ਖਟਿ ਖਵਾਲਣੁ ਆਸ ਨਿਰਾਸੀ ।
मिठा बोलणु निव चलणु खटि खवालणु आस निरासी ।अयं अनुशासनः मधुरभाषणं, विनयशीलं आचरणं, प्रामाणिकश्रमं, आतिथ्यं, आशासु निराशासु च विरक्तः भवितुं च भवति
ਸਦਾ ਸਹਜੁ ਬੈਰਾਗੁ ਹੈ ਕਲੀ ਕਾਲ ਅੰਦਰਿ ਪਰਗਾਸੀ ।
सदा सहजु बैरागु है कली काल अंदरि परगासी ।समता उदासीनतायां च जीवनं सत्यं त्यागः कलियुगे कृष्णयुगे।
ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਮਿਲਿ ਬੰਦ ਖਲਾਸੀ ।੧੭।
साधसंगति मिलि बंद खलासी ।१७।केवलं पवित्रसङ्घं मिलित्वा प्रवासचक्रात् मुक्तः भवति
ਪਉੜੀ ੧੮
पउड़ी १८
ਨਾਰੀ ਪੁਰਖੁ ਪਿਆਰੁ ਹੈ ਪੁਰਖੁ ਪਿਆਰ ਕਰੇਂਦਾ ਨਾਰੀ ।
नारी पुरखु पिआरु है पुरखु पिआर करेंदा नारी ।स्त्री पुरुषं प्रेम करोति पुरुषः अपि स्वस्त्रीम् (भार्यां) प्रेम करोति।
ਨਾਰਿ ਭਤਾਰੁ ਸੰਜੋਗ ਮਿਲਿ ਪੁਤ ਸੁਪੁਤੁ ਕੁਪੁਤੁ ਸੈਂਸਾਰੀ ।
नारि भतारु संजोग मिलि पुत सुपुतु कुपुतु सैंसारी ।पतिपत्नीसंयोगेन लोके पुत्रार्हाः अयोग्याः च जायन्ते।
ਪੁਰਖ ਪੁਰਖਾਂ ਜੋ ਰਚਨਿ ਤੇ ਵਿਰਲੇ ਨਿਰਮਲ ਨਿਰੰਕਾਰੀ ।
पुरख पुरखां जो रचनि ते विरले निरमल निरंकारी ।ये सर्वे पुरुषपुरुषे भगवते लीनाः तिष्ठन्ति ते दुर्लभाः शुद्धाः।
ਪੁਰਖਹੁਂ ਪੁਰਖ ਉਪਜਦਾ ਗੁਰੁ ਤੇ ਚੇਲਾ ਸਬਦ ਵੀਚਾਰੀ ।
पुरखहुं पुरख उपजदा गुरु ते चेला सबद वीचारी ।आदिमेश्वरात् पुरुषः (सृष्टिसिद्धान्तः) यथा चिन्तनेन एव उत्पद्यते, वचनस्य उपरि गुरुस्य सच्चः शिष्यः सृज्यते।
ਪਾਰਸ ਹੋਆ ਪਾਰਸਹੁਂ ਗੁਰੁ ਚੇਲਾ ਚੇਲਾ ਗੁਣਕਾਰੀ ।
पारस होआ पारसहुं गुरु चेला चेला गुणकारी ।दार्शनिकस्य पाषाणेन अन्यस्य दार्शनिकस्य पाषाणः उत्पाद्यते अर्थात् गुरुतः शिष्यः उद्भवति तथा च स एव शिष्यः अन्ते सद्गुणी गुरुः भवति।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਵੰਸੀ ਪਰਮ ਹੰਸ ਗੁਰਸਿਖ ਸਾਧ ਸੇ ਪਰਉਪਕਾਰੀ ।
गुरमुखि वंसी परम हंस गुरसिख साध से परउपकारी ।गुरमुखाः सुपरहंसस्य वंशस्य सन्ति अर्थात् ते अत्यन्तं पवित्राः सन्ति। गुरोः सिक्खाः साधू इव परोपकारिणः।
ਗੁਰਭਾਈ ਗੁਰਭਾਈਆਂ ਸਾਕ ਸਚਾ ਗੁਰ ਵਾਕ ਜੁਹਾਰੀ ।
गुरभाई गुरभाईआं साक सचा गुर वाक जुहारी ।गुरुशिष्यः सहशिष्यैः सह भ्रातृसम्बन्धं धारयति, ते च गुरुवचनेन परस्परं नमस्कारं कुर्वन्ति।
ਪਰ ਤਨੁ ਪਰ ਧਨੁ ਪਰਹਰੇ ਪਰ ਨਿੰਦਾ ਹਉਮੈ ਪਰਹਾਰੀ ।
पर तनु पर धनु परहरे पर निंदा हउमै परहारी ।परदेहं परधनं निन्दां अहङ्कारं च त्यक्तवन्तः।
ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਵਿਟਹੁਂ ਬਲਿਹਾਰੀ ।੧੮।
साधसंगति विटहुं बलिहारी ।१८।अहं तादृशाय पवित्रसङ्घाय बलिदानं करोमि (यत् तादृशं परिवर्तनं जनयति)।
ਪਉੜੀ ੧੯
पउड़ी १९
ਪਿਉ ਦਾਦਾ ਪੜਦਾਦਿਅਹੁਂ ਪੁਤ ਪੋਤਾ ਪੜਪੋਤਾ ਨਤਾ ।
पिउ दादा पड़दादिअहुं पुत पोता पड़पोता नता ।पितुः, पितामहात्, प्रपितामहात् क्रमशः पुत्रः, पौत्रः,प्रपौत्रः च जायते तथा च प्रपौत्रात् केवलं बन्धुः (नट्टे, विशिष्टः सम्बन्धनाम नास्ति) जायते।
ਮਾਂ ਦਾਦੀ ਪੜਦਾਦੀਅਹੁਂ ਫੁਫੀ ਭੈਣ ਧੀਅ ਸਣਖਤਾ ।
मां दादी पड़दादीअहुं फुफी भैण धीअ सणखता ।मातुः, पितामहः, प्रपितामहः, पितुः भगिनी, भगिनी, पुत्री, स्नुषा च सम्बन्धः अपि आदरः भवति ।
ਨਾਨਾ ਨਾਨੀ ਆਖੀਐ ਪੜਨਾਨਾ ਪੜਨਾਨੀ ਪਤਾ ।
नाना नानी आखीऐ पड़नाना पड़नानी पता ।मातृपितामहः माता च मातृप्रपितामहः पिता माता च तथा ।
ਤਾਇਆ ਚਾਚਾ ਜਾਣੀਐ ਤਾਈ ਚਾਚੀ ਮਾਇਆ ਮਤਾ ।
ताइआ चाचा जाणीऐ ताई चाची माइआ मता ।पितुः अग्रजः (तैया) अनुजः (चचच7ा, तेषां पत्न्यः (तयि, चचि)एट् अल. अपि वाक्प्रकरणेषु (माया) लीनाः तिष्ठन्ति।
ਮਾਮੇ ਤੈ ਮਾਮਾਣੀਆਂ ਮਾਸੀ ਮਾਸੜ ਦੈ ਰੰਗ ਰਤਾ ।
मामे तै मामाणीआं मासी मासड़ दै रंग रता ।मामा, मन्- (मातुः भ्राता तस्य पत्नी च), मस्त; मास; (मातुः भगिनी भर्ता च), सर्वे स्ववर्णेषु रञ्जिताः दृश्यन्ते।
ਮਾਸੜ ਫੁਫੜ ਸਾਕ ਸਭ ਸਹੁਰਾ ਸਸ ਸਾਲੀ ਸਾਲਤਾ ।
मासड़ फुफड़ साक सभ सहुरा सस साली सालता ।मसरः, फुफेट् (मातुः भगिन्याः पतिः, पितुः भगिन्याः पतिः क्रमशः), श्वशुरः, श्वश्रूः, भगिनी (साली), श्वशुरः (साला) च अपि समीपस्थाः सन्ति ।
ਤਾਏਰ ਪਿਤੀਏਰ ਮੇਲੁ ਮਿਲਿ ਮਉਲੇਰ ਫੁਫੇਰ ਅਵਤਾ ।
ताएर पितीएर मेलु मिलि मउलेर फुफेर अवता ।चचस्य श्वशुरस्य मम श्वशुरस्य च श्वशुरस्य च सम्बन्धः असुविधाजनकः सम्बन्धः इति प्रसिद्धः ।
ਸਾਢੂ ਕੁੜਮੁ ਕੁਟੰਬ ਸਭ ਨਦੀ ਨਾਵ ਸੰਜੋਗ ਨਿਸਤਾ ।
साढू कुड़मु कुटंब सभ नदी नाव संजोग निसता ।भगिन्याः भर्तुः (सन्धिः) भवतः कन्यायाः पुत्रस्य वा (कुरामस्य) श्वशुरस्य च सम्बन्धः क्षणिकः नकली च यथा ते नावयात्रिकाः समूहे उपविष्टाः।
ਸਚਾ ਸਾਕ ਨ ਵਿਛੜੈ ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਗੁਰਭਾਈ ਭਤਾ ।
सचा साक न विछड़ै साधसंगति गुरभाई भता ।यथार्थः सम्बन्धः तेषां भ्रातृभिः सह भवति ये पवित्रसङ्घे मिलन्ति।ते कदापि विरहं न प्राप्नुवन्ति।
ਭੋਗ ਭੁਗਤਿ ਵਿਚਿ ਜੋਗ ਜੁਗਤਾ ।੧੯।
भोग भुगति विचि जोग जुगता ।१९।पवित्रसङ्घस्य माध्यमेन गुरमुखाः भोगानां मध्ये त्यागस्य युक्तिं शिक्षन्ति ।
ਪਉੜੀ ੨੦
पउड़ी २०
ਪੀਉ ਦੇ ਨਾਂਹ ਪਿਆਰ ਤੁਲਿ ਨਾ ਫੁਫੀ ਨਾ ਪਿਤੀਏ ਤਾਏ ।
पीउ दे नांह पिआर तुलि ना फुफी ना पितीए ताए ।पितुः भगिन्याः मातुलभ्रातृणां वा प्रेम पितुः प्रेम्णः समं न भवति।
ਮਾਊ ਹੇਤੁ ਨ ਪੁਜਨੀ ਹੇਤੁ ਨ ਮਾਮੇ ਮਾਸੀ ਜਾਏ ।
माऊ हेतु न पुजनी हेतु न मामे मासी जाए ।मातुलस्य मातुलभगिन्याः च सन्तानप्रेमेण मातृप्रेमस्य समं न भवति।
ਅੰਬਾਂ ਸਧਰ ਨ ਉਤਰੈ ਆਣਿ ਅੰਬਾਕੜੀਆਂ ਜੇ ਖਾਏ ।
अंबां सधर न उतरै आणि अंबाकड़ीआं जे खाए ।आम्रपुष्पभक्षणेन आम्रभक्षणेच्छा न सिध्यति ।
ਮੂਲੀ ਪਾਨ ਪਟੰਤਰਾ ਵਾਸੁ ਡਿਕਾਰੁ ਪਰਗਟੀਆਏ ।
मूली पान पटंतरा वासु डिकारु परगटीआए ।मूलीपत्रस्य, सुपारीयाः च गन्धाः भिन्नाः भवन्ति, ते गन्धेन, उत्सर्जनेन च परिचिताः भवन्ति ।
ਸੂਰਜ ਚੰਦ ਨ ਪੁਜਨੀ ਦੀਵੇ ਲਖ ਤਾਰੇ ਚਮਕਾਏ ।
सूरज चंद न पुजनी दीवे लख तारे चमकाए ।प्रज्वलितदीपतारकाणां लक्षं सूर्यचन्द्रयोः स्पर्धां कर्तुं न शक्नुवन्ति।
ਰੰਗ ਮਜੀਠ ਕੁਸੁੰਭ ਦਾ ਸਦਾ ਸਥੋਈ ਵੇਸੁ ਵਟਾਏ ।
रंग मजीठ कुसुंभ दा सदा सथोई वेसु वटाए ।उन्मत्तस्य वर्णः स्थिरः भवति, कुसुमस्य वर्णः च अतीव शीघ्रमेव परिवर्तते ।
ਸਤਿਗੁਰੁ ਤੁਲਿ ਨ ਮਿਹਰਵਾਨ ਮਾਤ ਪਿਤਾ ਨ ਦੇਵ ਸਬਾਏ ।
सतिगुरु तुलि न मिहरवान मात पिता न देव सबाए ।न माता पिता न च सर्वे देवाः सत्यगुरुवत् कृपालुः भवितुम् अर्हन्ति।
ਡਿਠੇ ਸਭੇ ਠੋਕਿ ਵਜਾਏ ।੨੦।
डिठे सभे ठोकि वजाए ।२०।एतेषां सर्वेषां सम्बन्धानां सम्यक् परीक्षणं कृतम् अस्ति।
ਪਉੜੀ ੨੧
पउड़ी २१
ਮਾਪੇ ਹੇਤੁ ਨ ਪੁਜਨੀ ਸਤਿਗੁਰ ਹੇਤੁ ਸੁਚੇਤ ਸਹਾਈ ।
मापे हेतु न पुजनी सतिगुर हेतु सुचेत सहाई ।मातापितृप्रेम सच्चिदानन्दगुरुप्रेमसमं न भवितुमर्हति।
ਸਾਹ ਵਿਸਾਹ ਨ ਪੁਜਨੀ ਸਤਿਗੁਰ ਸਾਹੁ ਅਥਾਹੁ ਸਮਾਈ ।
साह विसाह न पुजनी सतिगुर साहु अथाहु समाई ।असीमक्षमतायुक्तस्य सच्चिदानन्दगुरुस्य आश्रयस्य सङ्गतिं कर्तुं बैंककर्तृषु विश्वासः न भवति।
ਸਾਹਿਬ ਤੁਲਿ ਨ ਸਾਹਿਬੀ ਸਤਿਗੁਰ ਸਾਹਿਬ ਸਚਾ ਸਾਈਂ ।
साहिब तुलि न साहिबी सतिगुर साहिब सचा साईं ।न कस्यचित् प्रभुत्वस्य सच्चे गुरुस्य प्रभुत्वस्य समम्। सः सच्चः गुरुः एव वास्तविकः स्वामी अस्ति।
ਦਾਤੇ ਦਾਤਿ ਨ ਪੁਜਨੀ ਸਤਿਗੁਰ ਦਾਤਾ ਸਚੁ ਦ੍ਰਿੜਾਈ ।
दाते दाति न पुजनी सतिगुर दाता सचु द्रिड़ाई ।अन्यैः दत्तानि दानानि सत्यगुरुप्रदानैः समं न भवितुमर्हन्ति यतः सच्चिदानन्दः सत्ये स्थिरतां ददाति।
ਵੈਦ ਨ ਪੁਜਨਿ ਵੈਦਗੀ ਸਤਿਗੁਰ ਹਉਮੈ ਰੋਗ ਮਿਟਾਈ ।
वैद न पुजनि वैदगी सतिगुर हउमै रोग मिटाई ।वैद्यानाम् उपचारः सच्चिदानन्दस्य चिकित्सां प्राप्तुं न शक्नोति यतोहि सच्चः गुरुः अहंकारस्य रोगं चिकित्सति।
ਦੇਵੀ ਦੇਵ ਨ ਸੇਵ ਤੁਲਿ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵ ਸਦਾ ਸੁਖਦਾਈ ।
देवी देव न सेव तुलि सतिगुर सेव सदा सुखदाई ।देवदेवीपूजनं च सत्यगुरुस्य नित्यं भोगप्रदं पूजा समं न भवति।
ਸਾਇਰ ਰਤਨ ਨ ਪੁਜਨੀ ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਗੁਰਿ ਸਬਦੁ ਸੁਭਾਈ ।
साइर रतन न पुजनी साधसंगति गुरि सबदु सुभाई ।समुद्रस्य रत्नानि अपि पवित्रसङ्घस्य समीकरणं कर्तुं न शक्यन्ते यतः पवित्रसङ्घः गुरुवचनेन अलङ्कृतः अस्ति।
ਅਕਥ ਕਥਾ ਵਡੀ ਵਡਿਆਈ ।੨੧।੩੯। ਉਣਤਾਲੀ ।
अकथ कथा वडी वडिआई ।२१।३९। उणताली ।अकथनीयं कथा ओ, सच्चे गुरुस्य भव्यता; तस्य महिमा महती अस्ति।