ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 वारं भाई गुरुदासः
पुटः - 24
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ੴ सतिगुर प्रसादि ॥एकः ओन्कारः,आदिमशक्तिः, दिव्यगुरुप्रसादेन साक्षात्कृता
ਪਉੜੀ ੧
पउड़ी १
ਨਾਰਾਇਣ ਨਿਜ ਰੂਪੁ ਧਰਿ ਨਾਥਾ ਨਾਥ ਸਨਾਥ ਕਰਾਇਆ ।
नाराइण निज रूपु धरि नाथा नाथ सनाथ कराइआ ।नारायणेन निर्धनेश्वरेण रूपधरेण सर्वेषु स्वामित्वं स्थापितं।
ਨਰਪਤਿ ਨਰਹ ਨਰਿੰਦੁ ਹੈ ਨਿਰੰਕਾਰਿ ਆਕਾਰੁ ਬਣਾਇਆ ।
नरपति नरह नरिंदु है निरंकारि आकारु बणाइआ ।सर्वपुरुषाणां नृपाणां च नानारूपसृष्टिर्निराकारराजः।
ਕਰਤਾ ਪੁਰਖੁ ਵਖਾਣੀਐ ਕਾਰਣੁ ਕਰਣੁ ਬਿਰਦੁ ਬਿਰਦਾਇਆ ।
करता पुरखु वखाणीऐ कारणु करणु बिरदु बिरदाइआ ।यथा सर्वकारणानां प्रजापतिः स सत्यः कीर्तितः।
ਦੇਵੀ ਦੇਵ ਦੇਵਾਧਿ ਦੇਵ ਅਲਖ ਅਭੇਵ ਨ ਅਲਖੁ ਲਖਾਇਆ ।
देवी देव देवाधि देव अलख अभेव न अलखु लखाइआ ।देवा देवीश्च तस्य भगवतः अगोचरस्य सर्वरहस्यात् परस्य च विस्तारं ज्ञातुं न शक्तवन्तः।
ਸਤਿ ਰੂਪੁ ਸਤਿ ਨਾਮੁ ਕਰਿ ਸਤਿਗੁਰ ਨਾਨਕ ਦੇਉ ਜਪਾਇਆ ।
सति रूपु सति नामु करि सतिगुर नानक देउ जपाइआ ।ture गुरु नानक देवः जनान् तस्य भगवतः यथार्थं नाम स्मर्तुं प्रेरितवान् यस्य रूपं सत्यम् अस्ति।
ਧਰਮਸਾਲ ਕਰਤਾਰਪੁਰੁ ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਸਚ ਖੰਡੁ ਵਸਾਇਆ ।
धरमसाल करतारपुरु साधसंगति सच खंडु वसाइआ ।धर्मशालं धर्मस्थानं करतारपुरे स्थापयित्वा पवित्रसङ्घस्य निवासस्थानत्वेन निवसति स्म
ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਗੁਰ ਸਬਦੁ ਸੁਣਾਇਆ ।੧।
वाहिगुरू गुर सबदु सुणाइआ ।१।वाहिगुरु शब्दः जनेभ्यः (गुरुनानकेन) प्रदत्तः।
ਪਉੜੀ ੨
पउड़ी २
ਨਿਹਚਲ ਨੀਉ ਧਰਾਈਓਨੁ ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਸਚ ਖੰਡ ਸਮੇਉ ।
निहचल नीउ धराईओनु साधसंगति सच खंड समेउ ।पुण्यसमागमरूपस्य सत्यस्य धामस्य दृढा आधारः विचारपूर्वकं स्थापितः (गुरुना-नकदेवेन)
ਗੁਰਮੁਖਿ ਪੰਥੁ ਚਲਾਇਓਨੁ ਸੁਖ ਸਾਗਰੁ ਬੇਅੰਤੁ ਅਮੇਉ ।
गुरमुखि पंथु चलाइओनु सुख सागरु बेअंतु अमेउ ।गुरमुख-पन्थ (सिख धर्म) इति च प्रख्यातवान् यत् अनन्तभोगाब्धिः अस्ति।
ਸਚਿ ਸਬਦਿ ਆਰਾਧੀਐ ਅਗਮ ਅਗੋਚਰੁ ਅਲਖ ਅਭੇਉ ।
सचि सबदि आराधीऐ अगम अगोचरु अलख अभेउ ।तत्र सत्यं वचनं अभ्यास्यते यत् अगम्यमगोचरं गूढं च।
ਚਹੁ ਵਰਨਾਂ ਉਪਦੇਸਦਾ ਛਿਅ ਦਰਸਨ ਸਭਿ ਸੇਵਕ ਸੇਉ ।
चहु वरनां उपदेसदा छिअ दरसन सभि सेवक सेउ ।स सत्यस्य धाम चतुर्णां वर्णानाम् उपदेशं करोति, सर्वे षट् दर्शनानि (भारतीयमूलानि) तस्य सेवायां लीनाः तिष्ठन्ति।
ਮਿਠਾ ਬੋਲਣੁ ਨਿਵ ਚਲਣੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਭਾਉ ਭਗਤਿ ਅਰਥੇਉ ।
मिठा बोलणु निव चलणु गुरमुखि भाउ भगति अरथेउ ।गुरमुखाः (तत्र) मधुरं वदन्ति, विनयशीलाः, भक्तिसाधकाः च सन्ति।
ਆਦਿ ਪੁਰਖੁ ਆਦੇਸੁ ਹੈ ਅਬਿਨਾਸੀ ਅਤਿ ਅਛਲ ਅਛੇਉ ।
आदि पुरखु आदेसु है अबिनासी अति अछल अछेउ ।नमस्कारः तस्य आदिमस्य भगवतः अविनाशी, अचञ्चितस्य, अनन्तस्य च।
ਜਗਤੁ ਗੁਰੂ ਗੁਰੁ ਨਾਨਕ ਦੇਉ ।੨।
जगतु गुरू गुरु नानक देउ ।२।गुरु नानक सम्पूर्ण जगत के बोधक (गुरु) है।
ਪਉੜੀ ੩
पउड़ी ३
ਸਤਿਗੁਰ ਸਚਾ ਪਾਤਿਸਾਹੁ ਬੇਪਰਵਾਹੁ ਅਥਾਹੁ ਸਹਾਬਾ ।
सतिगुर सचा पातिसाहु बेपरवाहु अथाहु सहाबा ।सच्चो गुरुः निश्चिन्ता सम्राटः अगाहः सर्वगुणपूर्णः स्वामिनः।
ਨਾਉ ਗਰੀਬ ਨਿਵਾਜੁ ਹੈ ਬੇਮੁਹਤਾਜ ਨ ਮੋਹੁ ਮੁਹਾਬਾ ।
नाउ गरीब निवाजु है बेमुहताज न मोहु मुहाबा ।तस्य नाम दरिद्राणां पोषकः अस्ति; न तस्य कस्यचित् सह आसक्तिः न च कस्यचित् आश्रितः।
ਬੇਸੁਮਾਰ ਨਿਰੰਕਾਰੁ ਹੈ ਅਲਖ ਅਪਾਰੁ ਸਲਾਹ ਸਿਞਾਬਾ ।
बेसुमार निरंकारु है अलख अपारु सलाह सिञाबा ।निराकारः, अनन्तः, अगोचरः च सः सर्वे गुणाः सन्ति ये स्तुतिं अर्हन्ति
ਕਾਇਮੁ ਦਾਇਮੁ ਸਾਹਿਬੀ ਹਾਜਰੁ ਨਾਜਰੁ ਵੇਦ ਕਿਤਾਬਾ ।
काइमु दाइमु साहिबी हाजरु नाजरु वेद किताबा ।सच्चिद्गुरोः स्वामित्वं शाश्वतं यतः तस्य पुरतः सदा वर्तमानाः सर्वे (तस्य स्तुतिभ्यः)।
ਅਗਮੁ ਅਡੋਲੁ ਅਤੋਲੁ ਹੈ ਤੋਲਣਹਾਰੁ ਨ ਡੰਡੀ ਛਾਬਾ ।
अगमु अडोलु अतोलु है तोलणहारु न डंडी छाबा ।सच्चः गुरुः सर्वप्रमाणात् परः अस्ति; सः कस्मिन् अपि तराजूयां तौलितुं न शक्नोति।
ਇਕੁ ਛਤਿ ਰਾਜੁ ਕਮਾਂਵਦਾ ਦੁਸਮਣੁ ਦੂਤੁ ਨ ਸੋਰ ਸਰਾਬਾ ।
इकु छति राजु कमांवदा दुसमणु दूतु न सोर सराबा ।एकरूपं तस्य राज्यं यत्र न शत्रुः, न मित्रं, न कोलाहलपूर्णः कोलाहलः
ਆਦਲੁ ਅਦਲੁ ਚਲਾਇਦਾ ਜਾਲਮੁ ਜੁਲਮੁ ਨ ਜੋਰ ਜਰਾਬਾ ।
आदलु अदलु चलाइदा जालमु जुलमु न जोर जराबा ।सच्चः गुरुः विवेकशीलः अस्ति; न्यायं वितरति तस्य राज्ये च अत्याचारः अत्याचारः च न क्रियते।
ਜਾਹਰ ਪੀਰ ਜਗਤੁ ਗੁਰੁ ਬਾਬਾ ।੩।
जाहर पीर जगतु गुरु बाबा ।३।एतादृशः भव्यः गुरुः (Ndnak) समग्रस्य जगतः प्रकटः आध्यात्मिकः गुरुः अस्ति।
ਪਉੜੀ ੪
पउड़ी ४
ਗੰਗ ਬਨਾਰਸ ਹਿੰਦੂਆਂ ਮੁਸਲਮਾਣਾਂ ਮਕਾ ਕਾਬਾ ।
गंग बनारस हिंदूआं मुसलमाणां मका काबा ।हिन्दुजनाः गङ्गायाः बनारसस्य च आराधनाम् कुर्वन्ति तथा च मुसलमाना: मक्का-कबा-नगरं पवित्रस्थानं मन्यन्ते।किन्तु मरादरिगस्य (ढोलस्य) रबादस्य (तारयुक्तस्य वाद्यस्य) च संगतिरूपेण (बाबा नानकस्य) स्तुतिः गाय्यते
ਘਰਿ ਘਰਿ ਬਾਬਾ ਗਾਵੀਐ ਵਜਨਿ ਤਾਲ ਮ੍ਰਿਦੰਗੁ ਰਬਾਬਾ ।
घरि घरि बाबा गावीऐ वजनि ताल म्रिदंगु रबाबा ।भक्तानां कान्ता, सः अधोदृष्टानां उत्थानार्थम् आगतः।
ਭਗਤਿ ਵਛਲੁ ਹੋਇ ਆਇਆ ਪਤਿਤ ਉਧਾਰਣੁ ਅਜਬੁ ਅਜਾਬਾ ।
भगति वछलु होइ आइआ पतित उधारणु अजबु अजाबा ।सः स्वयमेव अद्भुतः (यतो हि स्वशक्त्यापि सः अहङ्कारहीनः अस्ति)।
ਚਾਰਿ ਵਰਨ ਇਕ ਵਰਨ ਹੋਇ ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਮਿਲਿ ਹੋਇ ਤਰਾਬਾ ।
चारि वरन इक वरन होइ साधसंगति मिलि होइ तराबा ।तस्य प्रयत्नेन चत्वारः वर्णाः एकाः अभवन् अधुना व्यक्तिः पवित्रसङ्घस्य मुक्तः भवति
ਚੰਦਨੁ ਵਾਸੁ ਵਣਾਸਪਤਿ ਅਵਲਿ ਦੋਮ ਨ ਸੇਮ ਖਰਾਬਾ ।
चंदनु वासु वणासपति अवलि दोम न सेम खराबा ।चप्पलस्य सुगन्ध इव सः अविवेकेन प्रत्येकं सुगन्धं करोति।
ਹੁਕਮੈ ਅੰਦਰਿ ਸਭ ਕੋ ਕੁਦਰਤਿ ਕਿਸ ਦੀ ਕਰੈ ਜਵਾਬਾ ।
हुकमै अंदरि सभ को कुदरति किस दी करै जवाबा ।सर्वे तेन यथानिर्दिष्टं कुर्वन्ति न च कस्यचित् न वक्तुं सामर्थ्यम्।
ਜਾਹਰ ਪੀਰੁ ਜਗਤੁ ਗੁਰ ਬਾਬਾ ।੪।
जाहर पीरु जगतु गुर बाबा ।४।एतादृशः भव्यः गुरुः (नानकः) सर्वस्य जगतः प्रकटः आध्यात्मिकः गुरुः अस्ति।
ਪਉੜੀ ੫
पउड़ी ५
ਅੰਗਹੁ ਅੰਗੁ ਉਪਾਇਓਨੁ ਗੰਗਹੁ ਜਾਣੁ ਤਰੰਗੁ ਉਠਾਇਆ ।
अंगहु अंगु उपाइओनु गंगहु जाणु तरंगु उठाइआ ।गुरुनानकः तं ( गुरु अंगदं) अङ्गेभ्यः सृष्टवान् यतः तरङ्गाः गङ्गायाः स्वतः एव उत्पद्यन्ते।
ਗਹਿਰ ਗੰਭੀਰੁ ਗਹੀਰੁ ਗੁਣੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਗੁਰੁ ਗੋਬਿੰਦੁ ਸਦਾਇਆ ।
गहिर गंभीरु गहीरु गुणु गुरमुखि गुरु गोबिंदु सदाइआ ।गभीर-उदात्त-गुण-समाहितः सः (अङ्गदः) गुरमुखैः (अगोचर) परमात्मनः (परमात्मनः) रूपः इति प्रसिद्धः आसीत् ।
ਦੁਖ ਸੁਖ ਦਾਤਾ ਦੇਣਿਹਾਰੁ ਦੁਖ ਸੁਖ ਸਮਸਰਿ ਲੇਪੁ ਨ ਲਾਇਆ ।
दुख सुख दाता देणिहारु दुख सुख समसरि लेपु न लाइआ ।स्वयं भोगदुःखदः सदा तिष्ठति निर्मलः ॥२६॥
ਗੁਰ ਚੇਲਾ ਚੇਲਾ ਗੁਰੂ ਗੁਰੁ ਚੇਲੇ ਪਰਚਾ ਪਰਚਾਇਆ ।
गुर चेला चेला गुरू गुरु चेले परचा परचाइआ ।गुरुशिष्ययोः प्रेम तादृशः आसीत् यत् शिष्यः गुरुः गुरुशिष्यः च अभवत् ।
ਬਿਰਖਹੁ ਫਲੁ ਫਲ ਤੇ ਬਿਰਖੁ ਪਿਉ ਪੁਤਹੁ ਪੁਤੁ ਪਿਉ ਪਤੀਆਇਆ ।
बिरखहु फलु फल ते बिरखु पिउ पुतहु पुतु पिउ पतीआइआ ।यथा वृक्षः फलं सृजति फलात् वृक्षः सृजति तथा पिता यथा पुत्रस्य उपरि सुखी भवति तथा पुत्रः पितुः आज्ञापालने सुखी भवति।
ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਪੂਰਨੁ ਬ੍ਰਹਮੁ ਸਬਦੁ ਸੁਰਤਿ ਲਿਵ ਅਲਖ ਲਖਾਇਆ ।
पारब्रहमु पूरनु ब्रहमु सबदु सुरति लिव अलख लखाइआ ।तस्य संसर्गः शब्दे विलीयते सिद्धः पारमार्थिकः ब्रह्म अगोचरं (भगवान्) दर्शनं कृतवान्।
ਬਾਬਾਣੇ ਗੁਰ ਅੰਗਦ ਆਇਆ ।੫।
बाबाणे गुर अंगद आइआ ।५।अब गुरु अंगद ( the extended form of) बाबा नानक के रूप में स्थापित हो गया।
ਪਉੜੀ ੬
पउड़ी ६
ਪਾਰਸੁ ਹੋਆ ਪਾਰਸਹੁ ਸਤਿਗੁਰ ਪਰਚੇ ਸਤਿਗੁਰੁ ਕਹਣਾ ।
पारसु होआ पारसहु सतिगुर परचे सतिगुरु कहणा ।पारसः (दार्शनिकस्य पाषाणः गुरुनानकः) मिलित्वा गुरुः अंगदः स्वयं पारसः अभवत् तथा च गुरुप्रेमस्य कारणात् सः सच्चः गुरुः इति उच्यते स्म।
ਚੰਦਨੁ ਹੋਇਆ ਚੰਦਨਹੁ ਗੁਰ ਉਪਦੇਸ ਰਹਤ ਵਿਚਿ ਰਹਣਾ ।
चंदनु होइआ चंदनहु गुर उपदेस रहत विचि रहणा ।गुरुणा निर्धारित उपदेशानुसारं आचारसंहितानुसारं जीवनं कुर्वन् सः चप्पलस्य (गुरुनानकस्य) मिलित्वा चप्पलः अभवत् ।
ਜੋਤਿ ਸਮਾਣੀ ਜੋਤਿ ਵਿਚਿ ਗੁਰਮਤਿ ਸੁਖੁ ਦੁਰਮਤਿ ਦੁਖ ਦਹਣਾ ।
जोति समाणी जोति विचि गुरमति सुखु दुरमति दुख दहणा ।प्रकाशे निमग्नं ज्योतिः; गुरुप्रज्ञायाः आनन्दः प्राप्तः, दुष्टचित्तदुःखाः दग्धाः, निर्मार्जिताः च अभवन्।
ਅਚਰਜ ਨੋ ਅਚਰਜੁ ਮਿਲੈ ਵਿਸਮਾਦੈ ਵਿਸਮਾਦੁ ਸਮਹਣਾ ।
अचरज नो अचरजु मिलै विसमादै विसमादु समहणा ।आश्चर्यं आश्चर्यं मिलित्वा आश्चर्यजनकः भूत्वा आश्चर्येन ओतप्रोतः अभवत् (गुरुनानक)।
ਅਪਿਉ ਪੀਅਣ ਨਿਝਰੁ ਝਰਣੁ ਅਜਰੁ ਜਰਣੁ ਅਸਹੀਅਣੁ ਸਹਣਾ ।
अपिउ पीअण निझरु झरणु अजरु जरणु असहीअणु सहणा ।अमृतं क्वाफं कृत्वा आनन्दस्य फव्वारा उड्डीयन्ते ततः असह्यस्य सहनशक्तिः प्राप्यते
ਸਚੁ ਸਮਾਣਾ ਸਚੁ ਵਿਚਿ ਗਾਡੀ ਰਾਹੁ ਸਾਧਸੰਗਿ ਵਹਣਾ ।
सचु समाणा सचु विचि गाडी राहु साधसंगि वहणा ।पवित्रसङ्घस्य राजमार्गे गच्छन् सत्यं सत्ये विलीनं जातम्।
ਬਾਬਾਣੈ ਘਰਿ ਚਾਨਣੁ ਲਹਣਾ ।੬।
बाबाणै घरि चानणु लहणा ।६।वस्तुतः लहना बाबानानकस्य गृहस्य प्रकाशः अभवत् ।
ਪਉੜੀ ੭
पउड़ी ७
ਸਬਦੈ ਸਬਦੁ ਮਿਲਾਇਆ ਗੁਰਮੁਖਿ ਅਘੜੁ ਘੜਾਏ ਗਹਣਾ ।
सबदै सबदु मिलाइआ गुरमुखि अघड़ु घड़ाए गहणा ।गुरुमुखः (अङ्गदः) स्वस्य सबदं (शब्दं) सबदं प्रति तालमेलं कृत्वा स्वस्य अनाड़ी मनः आभूषणं कर्तुं छेनीं कृतवान् अस्ति।
ਭਾਇ ਭਗਤਿ ਭੈ ਚਲਣਾ ਆਪੁ ਗਣਾਇ ਨ ਖਲਹਲੁ ਖਹਣਾ ।
भाइ भगति भै चलणा आपु गणाइ न खलहलु खहणा ।सः प्रेमभक्तिभयेन अनुशासितवान् अहङ्कारस्य भावस्य हानिः च सर्वविधविक्षेपेभ्यः आत्मानं तारितवान्।
ਦੀਨ ਦੁਨੀ ਦੀ ਸਾਹਿਬੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਗੋਸ ਨਸੀਨੀ ਬਹਣਾ ।
दीन दुनी दी साहिबी गुरमुखि गोस नसीनी बहणा ।आध्यात्मिकतायां निपुणतां प्राप्य अस्थायीरूपेण च गुरमुखः एकान्ते निवसति ।
ਕਾਰਣ ਕਰਣ ਸਮਰਥ ਹੈ ਹੋਇ ਅਛਲੁ ਛਲ ਅੰਦਰਿ ਛਹਣਾ ।
कारण करण समरथ है होइ अछलु छल अंदरि छहणा ।सर्वप्रभावहेतुः सर्वशक्तिमान् अपि वञ्चनपूर्णे लोके तिष्ठति।
ਸਤੁ ਸੰਤੋਖੁ ਦਇਆ ਧਰਮ ਅਰਥ ਵੀਚਾਰਿ ਸਹਜਿ ਘਰਿ ਘਹਣਾ ।
सतु संतोखु दइआ धरम अरथ वीचारि सहजि घरि घहणा ।सत्यं, सन्तोषं, करुणाधर्मं, धनं, विवेचनात्मकं प्रज्ञां(विचारं च) डोप्य सः शान्तिं स्वस्य आबों कृतवान् अस्ति
ਕਾਮ ਕ੍ਰੋਧੁ ਵਿਰੋਧੁ ਛਡਿ ਲੋਭ ਮੋਹੁ ਅਹੰਕਾਰਹੁ ਤਹਣਾ ।
काम क्रोधु विरोधु छडि लोभ मोहु अहंकारहु तहणा ।कामक्रोधविरोधं त्यक्त्वा लोभं मोहं अहङ्कारं च निराकृतवान्।
ਪੁਤੁ ਸਪੁਤੁ ਬਬਾਣੇ ਲਹਣਾ ।੭।
पुतु सपुतु बबाणे लहणा ।७।एतादृशः योग्यः पुत्रः लहना (अङ्गद्) बाबा (नानक) कुले जायते।
ਪਉੜੀ ੮
पउड़ी ८
ਗੁਰੁ ਅੰਗਦ ਗੁਰੁ ਅੰਗ ਤੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਿਰਖੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਫਲ ਫਲਿਆ ।
गुरु अंगद गुरु अंग ते अंम्रित बिरखु अंम्रित फल फलिआ ।गुरु (नानक) के अङ्गाद् गुरु अंगदस्य नाम्ना अमृतफलवृक्षः प्रफुल्लितः अस्ति।
ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਜਗਾਈਅਨੁ ਦੀਵੇ ਤੇ ਜਿਉ ਦੀਵਾ ਬਲਿਆ ।
जोती जोति जगाईअनु दीवे ते जिउ दीवा बलिआ ।यथा दीपः अन्यं दीपं प्रज्वलति, प्रकाशेन (गुरुनानकस्य) ज्वाला (गुरुअङ्गदस्य) प्रज्वलितः अस्ति।
ਹੀਰੈ ਹੀਰਾ ਬੇਧਿਆ ਛਲੁ ਕਰਿ ਅਛਲੀ ਅਛਲੁ ਛਲਿਆ ।
हीरै हीरा बेधिआ छलु करि अछली अछलु छलिआ ।हीरेण हीरकं जादूद्वारा इव (आकारं कर्तुं) कटितम्, अवञ्चना (बाबा नानक) सरल_मनः (गुरु अंगद) नियन्त्रणे आनयत्।
ਕੋਇ ਬੁਝਿ ਨ ਹੰਘਈ ਪਾਣੀ ਅੰਦਰਿ ਪਾਣੀ ਰਲਿਆ ।
कोइ बुझि न हंघई पाणी अंदरि पाणी रलिआ ।इदानीं ते जलेन सह संमिश्रितमिव भेदाः न भवेयुः।
ਸਚਾ ਸਚੁ ਸੁਹਾਵੜਾ ਸਚੁ ਅੰਦਰਿ ਸਚੁ ਸਚਹੁ ਢਲਿਆ ।
सचा सचु सुहावड़ा सचु अंदरि सचु सचहु ढलिआ ।सत्यं सर्वदा सुन्दरं भवति सत्यस्य मरे सः (गुरु अंगदः) स्वयमेव ढालितवान् अस्ति।
ਨਿਹਚਲੁ ਸਚਾ ਤਖਤੁ ਹੈ ਅਬਿਚਲ ਰਾਜ ਨ ਹਲੈ ਹਲਿਆ ।
निहचलु सचा तखतु है अबिचल राज न हलै हलिआ ।तस्य सिंहासनं स्थावरं राज्यं च शाश्वतं ; ते प्रयत्नानाम् अभावे अपि चालिताः न भवेयुः।
ਸਚ ਸਬਦੁ ਗੁਰਿ ਸਉਪਿਆ ਸਚ ਟਕਸਾਲਹੁ ਸਿਕਾ ਚਲਿਆ ।
सच सबदु गुरि सउपिआ सच टकसालहु सिका चलिआ ।तुरे शब्दः गुरुणा (नानकेन) टकसालात् मुद्रा निर्गत इव ( गुरुः अङ्गदस्य) हस्ते दत्तः अस्ति
ਸਿਧ ਨਾਥ ਅਵਤਾਰ ਸਭ ਹਥ ਜੋੜਿ ਕੈ ਹੋਏ ਖਲਿਆ ।
सिध नाथ अवतार सभ हथ जोड़ि कै होए खलिआ ।इदानीं सिद्धनाथाः अवताराः (देवानाम्) इत्यादयः तस्य पुरतः कृताञ्जलिः स्थिताः
ਸਚਾ ਹੁਕਮੁ ਸੁ ਅਟਲੁ ਨ ਟਲਿਆ ।੮।
सचा हुकमु सु अटलु न टलिआ ।८।अयं च आदेशः सत्यः,अविकारी अपरिहार्यः च।
ਪਉੜੀ ੯
पउड़ी ९
ਅਛਲੁ ਅਛੇਦੁ ਅਭੇਦੁ ਹੈ ਭਗਤਿ ਵਛਲ ਹੋਇ ਅਛਲ ਛਲਾਇਆ ।
अछलु अछेदु अभेदु है भगति वछल होइ अछल छलाइआ ।भगवान् अवञ्च्यः, अविनाशी, अद्वैतः च अस्ति, परन्तु स्वभक्तप्रेमात् सः कदाचित् तेषां मोहितः भवति (यथा 'गुरु अमर दासः) ।
ਮਹਿਮਾ ਮਿਤਿ ਮਿਰਜਾਦ ਲੰਘਿ ਪਰਮਿਤਿ ਪਾਰਾਵਾਰੁ ਨ ਪਾਇਆ ।
महिमा मिति मिरजाद लंघि परमिति पारावारु न पाइआ ।तस्य भव्यता सर्वाणि सीमानि अतिक्रान्तवती अस्ति, सर्वाभ्यः सीमाभ्यः परं भवति चेत् तस्य विस्तारस्य विषये कोऽपि ज्ञातुं न शक्नोति स्म ।
ਰਹਰਾਸੀ ਰਹਰਾਸਿ ਹੈ ਪੈਰੀ ਪੈ ਜਗੁ ਪੈਰੀ ਪਾਇਆ ।
रहरासी रहरासि है पैरी पै जगु पैरी पाइआ ।सर्वेषु couduct संहितासु गुरुस्य आचारसंहिता एव श्रेष्ठा; गुरुचरणयोः पतन् सः सर्वं जगत् स्वपादयोः नमनं कृतवान्।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੁਖ ਫਲੁ ਅਮਰ ਪਦੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬ੍ਰਿਖਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਫਲ ਲਾਇਆ ।
गुरमुखि सुख फलु अमर पदु अंम्रित ब्रिखि अंम्रित फल लाइआ ।गुरमुल्दतानां भोगफलम् अमृतत्वस्य अवस्था अस्ति तथा अमृतवृक्षे (गुरु अंगद) गुरु अमर दासः अमृतफलं वर्धितम् अस्ति।
ਗੁਰ ਚੇਲਾ ਚੇਲਾ ਗੁਰੂ ਪੁਰਖਹੁ ਪੁਰਖ ਉਪਾਇ ਸਮਾਇਆ ।
गुर चेला चेला गुरू पुरखहु पुरख उपाइ समाइआ ।गुरुतः शिष्यः उद्भूतः शिष्यः गुरुः अभवत्।
ਵਰਤਮਾਨ ਵੀਹਿ ਵਿਸਵੇ ਹੋਇ ਇਕੀਹ ਸਹਜਿ ਘਰਿ ਆਇਆ ।
वरतमान वीहि विसवे होइ इकीह सहजि घरि आइआ ।गुरु अंगद ब्रह्माण्डीय आत्मा ( पुरख) परम आत्मा प्रकट करके, (गुरु अमर दास), स्वयं परम प्रकाश में विलीन हो गया।
ਸਚਾ ਅਮਰੁ ਅਮਰਿ ਵਰਤਾਇਆ ।੯।
सचा अमरु अमरि वरताइआ ।९।बोधगम्यलोकात् परं गत्वा सः समतायां स्थापितः।एवं गुरु अमर दासः सच्चिदानन्दं सन्देशं प्रसारितवान्।
ਪਉੜੀ ੧੦
पउड़ी १०
ਸਬਦੁ ਸੁਰਤਿ ਪਰਚਾਇ ਕੈ ਚੇਲੇ ਤੇ ਗੁਰੁ ਗੁਰੁ ਤੇ ਚੇਲਾ ।
सबदु सुरति परचाइ कै चेले ते गुरु गुरु ते चेला ।चैतन्यं वचने अवशोष्य शिष्यः गुरुः गुरुः शिष्यः च अभवत्।
ਵਾਣਾ ਤਾਣਾ ਆਖੀਐ ਸੂਤੁ ਇਕੁ ਹੁਇ ਕਪੜੁ ਮੇਲਾ ।
वाणा ताणा आखीऐ सूतु इकु हुइ कपड़ु मेला ।वार्डः वेफ्टः च पृथक् नाम किन्तु यमरूपेण ते एकाः सन्ति, एकः इति ज्ञायते, पटः।
ਦੁਧਹੁ ਦਹੀ ਵਖਾਣੀਐ ਦਹੀਅਹੁ ਮਖਣੁ ਕਾਜੁ ਸੁਹੇਲਾ ।
दुधहु दही वखाणीऐ दहीअहु मखणु काजु सुहेला ।तदेव क्षीरं दधिं भवति, दधितः च घृतं नानाप्रयोगं भवति।
ਮਿਸਰੀ ਖੰਡੁ ਵਖਾਣੀਐ ਜਾਣੁ ਕਮਾਦਹੁ ਰੇਲਾ ਪੇਲਾ ।
मिसरी खंडु वखाणीऐ जाणु कमादहु रेला पेला ।इक्षुरसात् पिण्डशर्करादयः शर्कराः भवन्ति ।
ਖੀਰਿ ਖੰਡੁ ਘਿਉ ਮੇਲਿ ਕਰਿ ਅਤਿ ਵਿਸਮਾਦੁ ਸਾਦ ਰਸ ਕੇਲਾ ।
खीरि खंडु घिउ मेलि करि अति विसमादु साद रस केला ।क्षीरशर्कराघृतादिकं मिश्रयित्वा बहूनि स्वादिष्टानि व्यञ्जनानि निर्मीयन्ते ।
ਪਾਨ ਸੁਪਾਰੀ ਕਥੁ ਮਿਲਿ ਚੂਨੇ ਰੰਗੁ ਸੁਰੰਗ ਸੁਹੇਲਾ ।
पान सुपारी कथु मिलि चूने रंगु सुरंग सुहेला ।तथैव बेटल-तपारी-कटेचु-कल्क-मिश्रिते सति ते सुन्दरं वर्णं जनयन्ति ।
ਪੋਤਾ ਪਰਵਾਣੀਕੁ ਨਵੇਲਾ ।੧੦।
पोता परवाणीकु नवेला ।१०।तथैव पौत्रः गुरु अमर दासः प्रामाणिकरूपेण स्थापितः अस्ति।
ਪਉੜੀ ੧੧
पउड़ी ११
ਤਿਲਿ ਮਿਲਿ ਫੁਲ ਅਮੁਲ ਜਿਉ ਗੁਰਸਿਖ ਸੰਧਿ ਸੁਗੰਧ ਫੁਲੇਲਾ ।
तिलि मिलि फुल अमुल जिउ गुरसिख संधि सुगंध फुलेला ।यथा पुष्पमिश्रितं तिलं गन्धतैलं भवति, तथैव गुरुशिष्ययोः, समागमः नूतनं व्यक्तित्वं करोति।
ਖਾਸਾ ਮਲਮਲਿ ਸਿਰੀਸਾਫੁ ਸਾਹ ਕਪਾਹ ਚਲਤ ਬਹੁ ਖੇਲਾ ।
खासा मलमलि सिरीसाफु साह कपाह चलत बहु खेला ।कोटेन् अपि ugh अनेकप्रक्रियाः पारयित्वा भिन्नविविधतायाः वस्त्रं भवति (तथापि ciple Gum मिलित्वा उच्चस्थानं प्राप्नोति) .
ਗੁਰ ਮੂਰਤਿ ਗੁਰ ਸਬਦੁ ਹੈ ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਮਿਲਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਵੇਲਾ ।
गुर मूरति गुर सबदु है साधसंगति मिलि अंम्रित वेला ।केवलं गुरुस्य rd गुरुस्य मूर्तिः अस्ति तथा च एषः शब्दः पवित्रसङ्घस्य e ambrosial घण्टेषु दिवसस्य गृह्यते।
ਦੁਨੀਆ ਕੂੜੀ ਸਾਹਿਬੀ ਸਚ ਮਣੀ ਸਚ ਗਰਬਿ ਗਹੇਲਾ ।
दुनीआ कूड़ी साहिबी सच मणी सच गरबि गहेला ।जगतः प्रभुत्वं मिथ्या सत्यं च गर्वेण ग्रहीतव्यम्।
ਦੇਵੀ ਦੇਵ ਦੁੜਾਇਅਨੁ ਜਿਉ ਮਿਰਗਾਵਲਿ ਦੇਖਿ ਬਘੇਲਾ ।
देवी देव दुड़ाइअनु जिउ मिरगावलि देखि बघेला ।एतादृशस्य सत्यवादिनः पुरतः देवदेवताः धावन्ति यथा मृगसमूहः व्याघ्रं दृष्ट्वा पार्ष्णिं गृह्णाति
ਹੁਕਮਿ ਰਜਾਈ ਚਲਣਾ ਪਿਛੇ ਲਗੇ ਨਕਿ ਨਕੇਲਾ ।
हुकमि रजाई चलणा पिछे लगे नकि नकेला ।लोकाः, भगवतः इच्छां स्वीकृत्य (प्रेमस्य) नाकपट्टिकां धारयन्तः गुरु अमर दासस्य सह (शान्ततया) चलन्ति।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਚਾ ਅਮਰਿ ਸੁਹੇਲਾ ।੧੧।
गुरमुखि सचा अमरि सुहेला ।११।गुरु अमर दास सत्य मेट, धन्य एक गुरमुख, गुरु प्रधान।
ਪਉੜੀ ੧੨
पउड़ी १२
ਸਤਿਗੁਰ ਹੋਆ ਸਤਿਗੁਰਹੁ ਅਚਰਜੁ ਅਮਰ ਅਮਰਿ ਵਰਤਾਇਆ ।
सतिगुर होआ सतिगुरहु अचरजु अमर अमरि वरताइआ ।सच्चे गुरु (अङ्गद देव) से सत्य गुरु होने से अमर
ਸੋ ਟਿਕਾ ਸੋ ਬੈਹਣਾ ਸੋਈ ਸਚਾ ਹੁਕਮੁ ਚਲਾਇਆ ।
सो टिका सो बैहणा सोई सचा हुकमु चलाइआ ।अद्भुतं पराक्रमं प्रवर्तयति। स एव ज्योतिः समानासनं च भगवतः इच्छा एव तेन प्रसार्यते।
ਖੋਲਿ ਖਜਾਨਾ ਸਬਦੁ ਦਾ ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਸਚੁ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਇਆ ।
खोलि खजाना सबदु दा साधसंगति सचु मेलि मिलाइआ ।सः वचनस्य भण्डारं उद्घाटितवान्, पवित्रसङ्घस्य माध्यमेन सत्यं प्रकटितवान् च।
ਗੁਰ ਚੇਲਾ ਪਰਵਾਣੁ ਕਰਿ ਚਾਰਿ ਵਰਨ ਲੈ ਪੈਰੀ ਪਾਇਆ ।
गुर चेला परवाणु करि चारि वरन लै पैरी पाइआ ।शिष्यं प्रामाणिकं कृत्वा गुरुणा चतुर्णां वर्णानां पादयोः स्थापिताः।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਇਕੁ ਧਿਆਈਐ ਦੁਰਮਤਿ ਦੂਜਾ ਭਾਉ ਮਿਟਾਇਆ ।
गुरमुखि इकु धिआईऐ दुरमति दूजा भाउ मिटाइआ ।इदानीं सर्वे गुरमुखाः भूत्वा एकेश्वरं पूजयन्ति तेषु दुष्टप्रज्ञा द्वन्द्वं च मार्जितम्।
ਕੁਲਾ ਧਰਮ ਗੁਰਸਿਖ ਸਭ ਮਾਇਆ ਵਿਚਿ ਉਦਾਸੁ ਰਹਾਇਆ ।
कुला धरम गुरसिख सभ माइआ विचि उदासु रहाइआ ।इदानीं कुलस्य कर्तव्यं गुरुशिक्षणं च यत् मायामध्ये निवसन् विरक्तः भवेत्
ਪੂਰੇ ਪੂਰਾ ਥਾਟੁ ਬਣਾਇਆ ।੧੨।
पूरे पूरा थाटु बणाइआ ।१२।सिद्धगुरुः सम्यक् भव्यतां सृजति।
ਪਉੜੀ ੧੩
पउड़ी १३
ਆਦਿ ਪੁਰਖੁ ਆਦੇਸੁ ਕਰਿ ਆਦਿ ਜੁਗਾਦਿ ਸਬਦ ਵਰਤਾਇਆ ।
आदि पुरखु आदेसु करि आदि जुगादि सबद वरताइआ ।आदिमेश्वरं पूजयित्वा सः शब्दं सर्वयुगेषु व्याप्तं कृतवान् ,युगेभ्यः पूर्वमपि अर्थात् कालस्य आगमनात् पूर्वम्
ਨਾਮੁ ਦਾਨੁ ਇਸਨਾਨੁ ਦਿੜੁ ਗੁਰੁ ਸਿਖ ਦੇ ਸੈਂਸਾਰੁ ਤਰਾਇਆ ।
नामु दानु इसनानु दिड़ु गुरु सिख दे सैंसारु तराइआ ।जनान् उपदिश्य नम (भगवान्) स्मरणं, दानं, आचमं च विषये उपदेशं दत्त्वा गुरुः तान् जगत्(समुद्रं) पारं नीतवान्।
ਕਲੀ ਕਾਲ ਇਕ ਪੈਰ ਹੁਇ ਚਾਰ ਚਰਨ ਕਰਿ ਧਰਮੁ ਧਰਾਇਆ ।
कली काल इक पैर हुइ चार चरन करि धरमु धराइआ ।गुरुः पूर्वं एकपादः एव स्थितस्य धर्मस्य कष्टपदानि प्रदत्तवान्।
ਭਲਾ ਭਲਾ ਭਲਿਆਈਅਹੁ ਪਿਉ ਦਾਦੇ ਦਾ ਰਾਹੁ ਚਲਾਇਆ ।
भला भला भलिआईअहु पिउ दादे दा राहु चलाइआ ।सार्वजनिकधनस्य दृष्ट्या एतत् उत्तमं आसीत् तथा च सः स्वस्य (आध्यात्मिक)पित्रा पितामहयोः दर्शितं ,,मार्गं अधिकं विस्तारितवान्।
ਅਗਮ ਅਗੋਚਰ ਗਹਣ ਗਤਿ ਸਬਦ ਸੁਰਤਿ ਲਿਵ ਅਲਖੁ ਲਖਾਇਆ ।
अगम अगोचर गहण गति सबद सुरति लिव अलखु लखाइआ ।शब्दे कौशलस्य विलीनीकरणकौशलं उपदिश्य जनान् तेन अगोचरेण सह सम्मुखम् आनयत्।
ਅਪਰੰਪਰ ਆਗਾਧਿ ਬੋਧਿ ਪਰਮਿਤਿ ਪਾਰਾਵਾਰ ਨ ਪਾਇਆ ।
अपरंपर आगाधि बोधि परमिति पारावार न पाइआ ।तस्य महिमा अगम्यः, अदृश्यः, गहनः च अस्ति; तस्य सीमाः ज्ञातुं न शक्यन्ते ।
ਆਪੇ ਆਪਿ ਨ ਆਪੁ ਜਣਾਇਆ ।੧੩।
आपे आपि न आपु जणाइआ ।१३।सः स्वस्य वास्तविकं आत्मनः ज्ञातवान् परन्तु तदा अपि सः कदापि स्वस्य महत्त्वं न दत्तवान्।
ਪਉੜੀ ੧੪
पउड़ी १४
ਰਾਗ ਦੋਖ ਨਿਰਦੋਖੁ ਹੈ ਰਾਜੁ ਜੋਗ ਵਰਤੈ ਵਰਤਾਰਾ ।
राग दोख निरदोखु है राजु जोग वरतै वरतारा ।आसक्ति-ईर्ष्याभ्यां दूरं सः राजयोगं (The supreme yoga) स्वीकृतवान्।
ਮਨਸਾ ਵਾਚਾ ਕਰਮਣਾ ਮਰਮੁ ਨ ਜਾਪੈ ਅਪਰ ਅਪਾਰਾ ।
मनसा वाचा करमणा मरमु न जापै अपर अपारा ।तस्य मनः-वाक्-कर्म-रहस्यं कोऽपि ज्ञातुं न शक्नोति ।
ਦਾਤਾ ਭੁਗਤਾ ਦੈਆ ਦਾਨਿ ਦੇਵਸਥਲੁ ਸਤਿਸੰਗੁ ਉਧਾਰਾ ।
दाता भुगता दैआ दानि देवसथलु सतिसंगु उधारा ।दाता ( अनासक्तः) भोक्ता, देवालयसमं पवित्रसङ्घं सृष्टवान्।
ਸਹਜ ਸਮਾਧਿ ਅਗਾਧਿ ਬੋਧਿ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸਚਾ ਸਵਾਰਣਹਾਰਾ ।
सहज समाधि अगाधि बोधि सतिगुरु सचा सवारणहारा ।सः सहजशान्तिषु लीनः तिष्ठति; अगाधबुद्धेः स्वामी, सच्चः गुरुः च भूत्वा प्रत्येकस्य अव्यवस्थितजीवनं क्रमेण स्थापयति।
ਗੁਰੁ ਅਮਰਹੁ ਗੁਰੁ ਰਾਮਦਾਸੁ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਜਗਾਇ ਜੁਹਾਰਾ ।
गुरु अमरहु गुरु रामदासु जोती जोति जगाइ जुहारा ।गुरु अमर दासस्य ज्वालातः गुरु राम दासस्य ज्वाला प्रज्वलितः अस्ति। अहं तस्मै नमस्कारं करोमि।
ਸਬਦ ਸੁਰਤਿ ਗੁਰ ਸਿਖੁ ਹੋਇ ਅਨਹਦ ਬਾਣੀ ਨਿਝਰ ਧਾਰਾ ।
सबद सुरति गुर सिखु होइ अनहद बाणी निझर धारा ।गुमस्य शिष्यः भूत्वा चैतन्यं विलीनं कृत्वा, शब्दे सः अप्रहृतस्य रागस्य शाश्वतं प्रवाहितं प्रवाहं क्वाफ् कृतवान्।
ਤਖਤੁ ਬਖਤੁ ਪਰਗਟੁ ਪਾਹਾਰਾ ।੧੪।
तखतु बखतु परगटु पाहारा ।१४।गुरुसिंहासनं समाविष्टः सः लोके प्रकटितः अभवत्
ਪਉੜੀ ੧੫
पउड़ी १५
ਪੀਊ ਦਾਦੇ ਜੇਵੇਹਾ ਪੜਦਾਦੇ ਪਰਵਾਣੁ ਪੜੋਤਾ ।
पीऊ दादे जेवेहा पड़दादे परवाणु पड़ोता ।पितामह गुरु नानक, पौत्र ( गुरु रेन दास) महान हो गये (आध्यात्मिक) पिता गुरु अमरदास, पितामह गुरु अंगद एवं स्वीकृत (संगत द्वारा)।
ਗੁਰਮਤਿ ਜਾਗਿ ਜਗਾਇਦਾ ਕਲਿਜੁਗ ਅੰਦਰਿ ਕੌੜਾ ਸੋਤਾ ।
गुरमति जागि जगाइदा कलिजुग अंदरि कौड़ा सोता ।गुरुनिर्देशेन जागृतः सन् क्रमेण अन्धकारयुगं (कलियुगं) गभीरनिद्रायाः जागृत्यति।
ਦੀਨ ਦੁਨੀ ਦਾ ਥੰਮੁ ਹੁਇ ਭਾਰੁ ਅਥਰਬਣ ਥੰਮ੍ਹਿ ਖਲੋਤਾ ।
दीन दुनी दा थंमु हुइ भारु अथरबण थंम्हि खलोता ।धर्मस्य जगतः च सः आश्रयस्तम्भ इव तिष्ठति।
ਭਉਜਲੁ ਭਉ ਨ ਵਿਆਪਈ ਗੁਰ ਬੋਹਿਥ ਚੜਿ ਖਾਇ ਨ ਗੋਤਾ ।
भउजलु भउ न विआपई गुर बोहिथ चड़ि खाइ न गोता ।गुरुपात्रम् आरुह्य यः, सः जगतः जगतः समुद्रात् न बिभेति; न च तस्मिन् मज्जनीयः
ਅਵਗੁਣ ਲੈ ਗੁਣ ਵਿਕਣੈ ਗੁਰ ਹਟ ਨਾਲੈ ਵਣਜ ਸਓਤਾ ।
अवगुण लै गुण विकणै गुर हट नालै वणज सओता ।अत्र दोषाणां कृते गुणाः विक्रीयन्ते - तादृशं गुरोः लाभप्रदं दुकानम्।
ਮਿਲਿਆ ਮੂਲਿ ਨ ਵਿਛੁੜੈ ਰਤਨ ਪਦਾਰਥ ਹਾਰੁ ਪਰੋਤਾ ।
मिलिआ मूलि न विछुड़ै रतन पदारथ हारु परोता ।एकदा गतं गुणमुक्तिमालाधारिणात् कश्चित् विरहते।
ਮੈਲਾ ਕਦੇ ਨ ਹੋਵਈ ਗੁਰ ਸਰਵਰਿ ਨਿਰਮਲ ਜਲ ਧੋਤਾ ।
मैला कदे न होवई गुर सरवरि निरमल जल धोता ।गुरुप्रेमस्य टङ्कस्य शुद्धजलेन प्रक्षालितः पुनः कदापि न मलिनः भवति।
ਬਾਬਣੈ ਕੁਲਿ ਕਵਲੁ ਅਛੋਤਾ ।੧੫।
बाबणै कुलि कवलु अछोता ।१५।महापितामहस्य (गुरुनानकस्य) कुले सः (गुरु राम दासः) विरक्तपद्मवत् तिष्ठति।
ਪਉੜੀ ੧੬
पउड़ी १६
ਗੁਰਮੁਖਿ ਮੇਲਾ ਸਚ ਦਾ ਸਚਿ ਮਿਲੈ ਸਚਿਆਰ ਸੰਜੋਗੀ ।
गुरमुखि मेला सच दा सचि मिलै सचिआर संजोगी ।गुरमुखः सत्यस्य झलकं आकांक्षति तथा च सत्यस्य ग्रहणं कृत्वा एव सत्यं प्राप्यते।
ਘਰਬਾਰੀ ਪਰਵਾਰ ਵਿਚਿ ਭੋਗ ਭੁਗਤਿ ਰਾਜੇ ਰਸੁ ਭੋਗੀ ।
घरबारी परवार विचि भोग भुगति राजे रसु भोगी ।कुले निवसन् गुरमुखः कर्तव्यनिष्ठः गृहस्थः इव सर्वसामग्रीभोक्ता, राजा इव सर्वविलासान् आस्वादयति।
ਆਸਾ ਵਿਚਿ ਨਿਰਾਸ ਹੁਇ ਜੋਗ ਜੁਗਤਿ ਜੋਗੀਸਰੁ ਜੋਗੀ ।
आसा विचि निरास हुइ जोग जुगति जोगीसरु जोगी ।सः सर्वाशासु विरक्तः तिष्ठति, योगविधिं ज्ञात्वा योगिनां राजा इति ख्यातः ।
ਦੇਂਦਾ ਰਹੈ ਨ ਮੰਗੀਐ ਮਰੈ ਨ ਹੋਇ ਵਿਜੋਗ ਵਿਜੋਗੀ ।
देंदा रहै न मंगीऐ मरै न होइ विजोग विजोगी ।न किञ्चित् प्रयच्छति याचते च सदा। न म्रियते न च भगवतः विरहस्य पीडां भुङ्क्ते।
ਆਧਿ ਬਿਆਧਿ ਉਪਾਧਿ ਹੈ ਵਾਇ ਪਿਤ ਕਫੁ ਰੋਗ ਅਰੋਗੀ ।
आधि बिआधि उपाधि है वाइ पित कफु रोग अरोगी ।न वेदनाव्याधिभिः व्याकुलः वायुकासतापरोगविहीनः तिष्ठति।
ਦੁਖੁ ਸੁਖੁ ਸਮਸਰਿ ਗੁਰਮਤੀ ਸੰਪੈ ਹਰਖ ਨ ਅਪਦਾ ਸੋਗੀ ।
दुखु सुखु समसरि गुरमती संपै हरख न अपदा सोगी ।सः दुःखानि आनन्दान् च समानरूपेण स्वीकुर्वति; गुरुस्य प्रज्ञा तस्य धनं हर्षदुःखैश्च अप्रभावितः |
ਦੇਹ ਬਿਦੇਹੀ ਲੋਗ ਅਲੋਗੀ ।੧੬।
देह बिदेही लोग अलोगी ।१६।देही भूत्वा देहात्परोऽपि लोके वसन् लोकात् परः।
ਪਉੜੀ ੧੭
पउड़ी १७
ਸਭਨਾ ਸਾਹਿਬੁ ਇਕੁ ਹੈ ਦੂਜੀ ਜਾਇ ਨ ਹੋਇ ਨ ਹੋਗੀ ।
सभना साहिबु इकु है दूजी जाइ न होइ न होगी ।सर्वेषां स्वामी एकः; अन्यः कोऽपि शरीरः न आसीत् न भविष्ये कदापि भविष्यति।
ਸਹਜ ਸਰੋਵਰਿ ਪਰਮ ਹੰਸੁ ਗੁਰਮਤਿ ਮੋਤੀ ਮਾਣਕ ਚੋਗੀ ।
सहज सरोवरि परम हंसु गुरमति मोती माणक चोगी ।गुरुस्य प्रज्ञायाः समतायां टङ्क्यां निवसन्तः प्राणिनः परमहॉल (उच्चतमक्रमस्य हंसाः) इति प्रसिद्धाः भवन्ति तथा च ते केवलं माणिक्यमोतीं च उद्धृतयन्ति अर्थात् ते स्वजीवने सर्वदा सद्भावं स्वीकुर्वन्ति।
ਖੀਰ ਨੀਰ ਜਿਉ ਕੂੜੁ ਸਚੁ ਤਜਣੁ ਭਜਣੁ ਗੁਰ ਗਿਆਨ ਅਧੋਗੀ ।
खीर नीर जिउ कूड़ु सचु तजणु भजणु गुर गिआन अधोगी ।गुरुज्ञानाधिकृताः भूत्वा ते असत्यं सत्यात् पृथक् कुर्वन्ति यथा &वीजा जलं क्षीरात् पृथक् कर्तुं कल्प्यन्ते।
ਇਕ ਮਨਿ ਇਕੁ ਅਰਾਧਨਾ ਪਰਿਹਰਿ ਦੂਜਾ ਭਾਉ ਦਰੋਗੀ ।
इक मनि इकु अराधना परिहरि दूजा भाउ दरोगी ।द्वन्द्वभावं परित्यजन् एकचित्तेन भगवन्तं पूजयन्ति।
ਸਬਦ ਸੁਰਤਿ ਲਿਵ ਸਾਧਸੰਗਿ ਸਹਜਿ ਸਮਾਧਿ ਅਗਾਧਿ ਘਰੋਗੀ ।
सबद सुरति लिव साधसंगि सहजि समाधि अगाधि घरोगी ।यद्यपि गृहधारकाः, ते, वचने स्वचेतनां विलीय, पवित्रसङ्घे अप्रयत्नेन एकाग्रतां स्थापिता एव तिष्ठन्ति
ਜੰਮਣੁ ਮਰਣਹੁ ਬਾਹਰੇ ਪਰਉਪਕਾਰ ਪਰਮਪਰ ਜੋਗੀ ।
जंमणु मरणहु बाहरे परउपकार परमपर जोगी ।तादृशाः सिद्धयोगिनः परोपकाराः निर्प्रवासाः।
ਰਾਮਦਾਸ ਗੁਰ ਅਮਰ ਸਮੋਗੀ ।੧੭।
रामदास गुर अमर समोगी ।१७।एतादृशेषु व्यक्तिषु गुरु राम दासः अस्ति यः गुरु अमर दास इत्यत्र पूर्णतया लीनः अस्ति अर्थात् सः तस्य घटकः अस्ति।
ਪਉੜੀ ੧੮
पउड़ी १८
ਅਲਖ ਨਿਰੰਜਨੁ ਆਖੀਐ ਅਕਲ ਅਜੋਨਿ ਅਕਾਲ ਅਪਾਰਾ ।
अलख निरंजनु आखीऐ अकल अजोनि अकाल अपारा ।निर्दोषः जन्मतः परः कालात् परः स भगवान् अनन्तः।
ਰਵਿ ਸਸਿ ਜੋਤਿ ਉਦੋਤ ਲੰਘਿ ਪਰਮ ਜੋਤਿ ਪਰਮੇਸਰੁ ਪਿਆਰਾ ।
रवि ससि जोति उदोत लंघि परम जोति परमेसरु पिआरा ।सूर्यचन्द्रप्रकाशं लङ्घयन् गुरु अर्जन देवः भगवतः परमप्रकाशं प्रेम करोति।
ਜਗਮਗ ਜੋਤਿ ਨਿਰੰਤਰੀ ਜਗਜੀਵਨ ਜਗ ਜੈ ਜੈਕਾਰਾ ।
जगमग जोति निरंतरी जगजीवन जग जै जैकारा ।तस्य ज्योतिः नित्यं तेजस्वी भवति। सः जगतः जीवनं सर्वं जगत् तं प्रशंसति।
ਨਮਸਕਾਰ ਸੰਸਾਰ ਵਿਚਿ ਆਦਿ ਪੁਰਖ ਆਦੇਸੁ ਉਧਾਰਾ ।
नमसकार संसार विचि आदि पुरख आदेसु उधारा ।लोके सर्वे नमन्ति स च आदिमेश्वरविहितः एकं सर्वं च मोचयति।
ਚਾਰਿ ਵਰਨ ਛਿਅ ਦਰਸਨਾਂ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਾਰਗਿ ਸਚੁ ਅਚਾਰਾ ।
चारि वरन छिअ दरसनां गुरमुखि मारगि सचु अचारा ।चतुर्णां वामानां षड्दर्शनानां च मध्ये गुरमुखस्य मार्गः सत्यस्य स्वीकारस्य मार्गः अस्ति।
ਨਾਮੁ ਦਾਨੁ ਇਸਨਾਨੁ ਦਿੜਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਭਾਇ ਭਗਤਿ ਨਿਸਤਾਰਾ ।
नामु दानु इसनानु दिड़ि गुरमुखि भाइ भगति निसतारा ।(भगवतः) नामस्मरणं, दानं वचलं च दृढतया प्रेमभक्त्या च स्वीकृत्य सः (गुरु अर्जन देवः) भक्तान् ( विश्वसागरं) पारं करोति।
ਗੁਰੁ ਅਰਜਨੁ ਸਚੁ ਸਿਰਜਣਹਾਰਾ ।੧੮।
गुरु अरजनु सचु सिरजणहारा ।१८।गुरु अर्जनः (पंथस्य) निर्माता अस्ति ।
ਪਉੜੀ ੧੯
पउड़ी १९
ਪਿਉ ਦਾਦਾ ਪੜਦਾਦਿਅਹੁ ਕੁਲ ਦੀਪਕੁ ਅਜਰਾਵਰ ਨਤਾ ।
पिउ दादा पड़दादिअहु कुल दीपकु अजरावर नता ।गुरु अर्जन देव पितुः, पितामहस्य, प्रपितामहस्य च रेखादीपः अस्ति।
ਤਖਤੁ ਬਖਤੁ ਲੈ ਮਲਿਆ ਸਬਦ ਸੁਰਤਿ ਵਾਪਾਰਿ ਸਪਤਾ ।
तखतु बखतु लै मलिआ सबद सुरति वापारि सपता ।स्वस्य चैतन्यं वचने विलीय सः गरिमापूर्वकं कार्यं (गुरुत्वस्य) स्वीकृत्य धन्यः सन् सिंहासनस्य अधिकारं गृहीतवान्।
ਗੁਰਬਾਣੀ ਭੰਡਾਰੁ ਭਰਿ ਕੀਰਤਨੁ ਕਥਾ ਰਹੈ ਰੰਗ ਰਤਾ ।
गुरबाणी भंडारु भरि कीरतनु कथा रहै रंग रता ।गुरब्दनीनां (दिव्यस्तोत्राणां) भण्डारः स्तुतिषु (भगवतः) लीनः तिष्ठति।
ਧੁਨਿ ਅਨਹਦਿ ਨਿਝਰੁ ਝਰੈ ਪੂਰਨ ਪ੍ਰੇਮਿ ਅਮਿਓ ਰਸ ਮਤਾ ।
धुनि अनहदि निझरु झरै पूरन प्रेमि अमिओ रस मता ।सः अप्रहतरागस्य फव्वाराम् अविरामं प्रवाहयितुं अनुमन्यते, सम्यक् प्रेमस्य अमृते निमग्नः च तिष्ठति।
ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਹੈ ਗੁਰੁ ਸਭਾ ਰਤਨ ਪਦਾਰਥ ਵਣਜ ਸਹਤਾ ।
साधसंगति है गुरु सभा रतन पदारथ वणज सहता ।यदा गुरुदरबारः पवित्रसङ्घरूपं गृह्णाति तदा प्रज्ञारत्नानां रत्नानां च आदानप्रदानं भवति
ਸਚੁ ਨੀਸਾਣੁ ਦੀਬਾਣੁ ਸਚੁ ਸਚੁ ਤਾਣੁ ਸਚੁ ਮਾਣੁ ਮਹਤਾ ।
सचु नीसाणु दीबाणु सचु सचु ताणु सचु माणु महता ।गुरु अर्जन देवस्य सच्चिदानन्दं सच्चिदानन्दं (वैभवस्य) सच्चिदानन्दं महत्त्वं च प्राप्तम्
ਅਬਚਲੁ ਰਾਜੁ ਹੋਆ ਸਣਖਤਾ ।੧੯।
अबचलु राजु होआ सणखता ।१९।ज्ञानिनां (गुरु अर्जन देव) राज्यं अपरिवर्तनीयम्।
ਪਉੜੀ ੨੦
पउड़ी २०
ਚਾਰੇ ਚਕ ਨਿਵਾਇਓਨੁ ਸਿਖ ਸੰਗਤਿ ਆਵੈ ਅਗਣਤਾ ।
चारे चक निवाइओनु सिख संगति आवै अगणता ।सः चतुर्दिशः सर्वान् जित्वा सिक्खभक्ताः असंख्याताः तस्य समीपम् आगच्छन्ति।
ਲੰਗਰੁ ਚਲੈ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਪੂਰੇ ਪੂਰੀ ਬਣੀ ਬਣਤਾ ।
लंगरु चलै गुर सबदि पूरे पूरी बणी बणता ।मुक्तपाकशाला (लतिगरः) यस्मिन् गुरुवचनं परोक्ष्यते, तत्र अविरामं चालयति, एषा च सिद्धगुरुस्य सम्यक् सृष्टिः(व्यवस्था)।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਛਤ੍ਰੁ ਨਿਰੰਜਨੀ ਪੂਰਨ ਬ੍ਰਹਮ ਪਰਮ ਪਦ ਪਤਾ ।
गुरमुखि छत्रु निरंजनी पूरन ब्रहम परम पद पता ।भगवतः वितानान्तरे गुरमुखाः सिद्धेश्वरप्रदत्तं परमं अवस्थां प्राप्नुवन्ति ।
ਵੇਦ ਕਤੇਬ ਅਗੋਚਰਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਬਦੁ ਸਾਧਸੰਗੁ ਸਤਾ ।
वेद कतेब अगोचरा गुरमुखि सबदु साधसंगु सता ।पुण्यसङ्गमे ……………………………. ब्रह्मशब्दं वेदकेतेबाभ्यां परं , गुरमुखैः प्राप्यते।
ਮਾਇਆ ਵਿਚਿ ਉਦਾਸੁ ਕਰਿ ਗੁਰੁ ਸਿਖ ਜਨਕ ਅਸੰਖ ਭਗਤਾ ।
माइआ विचि उदासु करि गुरु सिख जनक असंख भगता ।गुरुणा असंख्य जनकरूपाः भक्ताः सृष्टाः ये मायामध्ये विरक्ताः तिष्ठन्ति।
ਕੁਦਰਤਿ ਕੀਮ ਨ ਜਾਣੀਐ ਅਕਥ ਕਥਾ ਅਬਿਗਤ ਅਬਿਗਤਾ ।
कुदरति कीम न जाणीऐ अकथ कथा अबिगत अबिगता ।तस्य सृष्टेः सामर्थ्यस्य रहस्यं ज्ञातुं न शक्यते अकथनीयं च तस्य अव्यक्तस्य (भगवतः) कथा .
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੁਖ ਫਲੁ ਸਹਜ ਜੁਗਤਾ ।੨੦।
गुरमुखि सुख फलु सहज जुगता ।२०।गुरमुखाः स्वसुखफलं लभन्ते अप्रयत्नतः |
ਪਉੜੀ ੨੧
पउड़ी २१
ਹਰਖਹੁ ਸੋਗਹੁ ਬਾਹਰਾ ਹਰਣ ਭਰਣ ਸਮਰਥੁ ਸਰੰਦਾ ।
हरखहु सोगहु बाहरा हरण भरण समरथु सरंदा ।भोगशोकात् परं स प्रजापतिः धारकः नाशकः।
ਰਸ ਕਸ ਰੂਪ ਨ ਰੇਖਿ ਵਿਚਿ ਰਾਗ ਰੰਗ ਨਿਰਲੇਪੁ ਰਹੰਦਾ ।
रस कस रूप न रेखि विचि राग रंग निरलेपु रहंदा ।भोगप्रतिकर्षारूपाभ्यां दूरं च उत्सवमध्ये स्थित्वा अपि विरक्तः स्थिरः च तिष्ठति।
ਗੋਸਟਿ ਗਿਆਨ ਅਗੋਚਰਾ ਬੁਧਿ ਬਲ ਬਚਨ ਬਿਬੇਕ ਨ ਛੰਦਾ ।
गोसटि गिआन अगोचरा बुधि बल बचन बिबेक न छंदा ।चर्चाद्वारा अनुचितः सः बुद्धेः, वाक्-शक्तेः परः अस्ति; प्रज्ञा स्तुतिः ।
ਗੁਰ ਗੋਵਿੰਦੁ ਗੋਵਿੰਦੁ ਗੁਰੁ ਹਰਿਗੋਵਿੰਦੁ ਸਦਾ ਵਿਗਸੰਦਾ ।
गुर गोविंदु गोविंदु गुरु हरिगोविंदु सदा विगसंदा ।गुरु,(अर्जन देव) को ईश्वर एवं भगवान को गुरु स्वीकार करके हरगोविन्द (गुरु)सदा उल्लासित रहता है।
ਅਚਰਜ ਨੋ ਅਚਰਜ ਮਿਲੈ ਵਿਸਮਾਦੈ ਵਿਸਮਾਦ ਮਿਲੰਦਾ ।
अचरज नो अचरज मिलै विसमादै विसमाद मिलंदा ।आश्चर्यपूर्णः सन् परम :विस्मयेन लीनः भवति तथा च विस्मयप्रेरितः सन् परम-आकर्षणे , आनन्दे निमग्नः तिष्ठति।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਾਰਗਿ ਚਲਣਾ ਖੰਡੇਧਾਰ ਕਾਰ ਨਿਬਹੰਦਾ ।
गुरमुखि मारगि चलणा खंडेधार कार निबहंदा ।गुरमुखमार्गे गमनं खड्गधारं पदाति इव ।
ਗੁਰ ਸਿਖ ਲੈ ਗੁਰਸਿਖੁ ਚਲੰਦਾ ।੨੧।
गुर सिख लै गुरसिखु चलंदा ।२१।गुरुशिक्षां स्वीकृत्य शिष्यः स्वजीवने तान् स्वीकुर्वति।
ਪਉੜੀ ੨੨
पउड़ी २२
ਹੰਸਹੁ ਹੰਸ ਗਿਆਨੁ ਕਰਿ ਦੁਧੈ ਵਿਚਹੁ ਕਢੈ ਪਾਣੀ ।
हंसहु हंस गिआनु करि दुधै विचहु कढै पाणी ।गुरमुखाः ते हंसाः ये स्वज्ञानमाश्रित्य क्षीरात् (सत्यं) जलं (अनृतं) छानन्ति।
ਕਛਹੁ ਕਛੁ ਧਿਆਨਿ ਧਰਿ ਲਹਰਿ ਨ ਵਿਆਪੈ ਘੁੰਮਣਵਾਣੀ ।
कछहु कछु धिआनि धरि लहरि न विआपै घुंमणवाणी ।कच्छपेषु ते तादृशाः सन्ति ये तरङ्गैः, भ्रामरीभिः च अप्रभाविताः तिष्ठन्ति ।
ਕੂੰਜਹੁ ਕੂੰਜੁ ਵਖਾਣੀਐ ਸਿਮਰਣੁ ਕਰਿ ਉਡੈ ਅਸਮਾਣੀ ।
कूंजहु कूंजु वखाणीऐ सिमरणु करि उडै असमाणी ।ते साइबेरियादेशस्य क्रेन इव उच्चैः उड्डीयमानाः भगवन्तं स्मरणं कुर्वन्ति।
ਗੁਰ ਪਰਚੈ ਗੁਰ ਜਾਣੀਐ ਗਿਆਨਿ ਧਿਆਨਿ ਸਿਮਰਣਿ ਗੁਰਬਾਣੀ ।
गुर परचै गुर जाणीऐ गिआनि धिआनि सिमरणि गुरबाणी ।गुरुं प्रेम्णा एव सिक्खः ज्ञानं ध्यानं गुरबाणीं च पवित्रं स्तोत्रं जानाति, अवगच्छति, शिक्षते च।
ਗੁਰ ਸਿਖ ਲੈ ਗੁਰਸਿਖ ਹੋਇ ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਜਗ ਅੰਦਰਿ ਜਾਣੀ ।
गुर सिख लै गुरसिख होइ साधसंगति जग अंदरि जाणी ।गुरुशिक्षां स्वीकृत्य सिक्खाः गुरसिखाः, गुरुसिक्खाः भूत्वा यत्र यत्र पवित्रसङ्घं प्राप्नुवन्ति तत्र तत्र सम्मिलिताः भवन्ति।
ਪੈਰੀ ਪੈ ਪਾ ਖਾਕ ਹੋਇ ਗਰਬੁ ਨਿਵਾਰਿ ਗਰੀਬੀ ਆਣੀ ।
पैरी पै पा खाक होइ गरबु निवारि गरीबी आणी ।पादप्रणामं गुरुपादरजः भूत्वा आत्मनः अहङ्कारं लोपयित्वा एव विनयस्य संवर्धनं कर्तुं शक्यते स्म ।
ਪੀ ਚਰਣੋਦਕੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਵਾਣੀ ।੨੨।
पी चरणोदकु अंम्रित वाणी ।२२।केवलं तादृशाः एव गुरुपादप्रक्षालनं गृह्णन्ति तेषां वाक् अमृतं भवति (अन्येषां कृते)।
ਪਉੜੀ ੨੩
पउड़ी २३
ਰਹਿਦੇ ਗੁਰੁ ਦਰੀਆਉ ਵਿਚਿ ਮੀਨ ਕੁਲੀਨ ਹੇਤੁ ਨਿਰਬਾਣੀ ।
रहिदे गुरु दरीआउ विचि मीन कुलीन हेतु निरबाणी ।आत्मानं शरीरात् मुक्तं कृत्वा गुरुः (अर्जन देवः) मत्स्यः जले एव तिष्ठति इति कारणेन नदीजले स्थिरः अभवत् ।
ਦਰਸਨੁ ਦੇਖਿ ਪਤੰਗ ਜਿਉ ਜੋਤੀ ਅੰਦਰਿ ਜੋਤਿ ਸਮਾਣੀ ।
दरसनु देखि पतंग जिउ जोती अंदरि जोति समाणी ।यथा पतङ्गः ज्वालायां पतति तथा तस्य प्रकाशः भगवतः प्रकाशेन सह मिश्रितः अभवत् ।
ਸਬਦੁ ਸੁਰਤਿ ਲਿਵ ਮਿਰਗ ਜਿਉ ਭੀੜ ਪਈ ਚਿਤਿ ਅਵਰੁ ਨ ਆਣੀ ।
सबदु सुरति लिव मिरग जिउ भीड़ पई चिति अवरु न आणी ।जीवनस्य परिचर्या, यथा मृगः संकटे सति स्वस्य चैतन्यं एकाग्रं धारयति, गुरुः अपि, दुःखं प्राप्य भगवन्तं विहाय अन्यं अन्यं न स्थापयति स्म' चेतनायां।
ਚਰਣ ਕਵਲ ਮਿਲਿ ਭਵਰ ਜਿਉ ਸੁਖ ਸੰਪਟ ਵਿਚਿ ਰੈਣਿ ਵਿਹਾਣੀ ।
चरण कवल मिलि भवर जिउ सुख संपट विचि रैणि विहाणी ।यथा कृष्णा मधुमक्खी पुष्पदलेषु • गन्धं भोजयति तथा गुरुः अपि भगवतः पादयोः आनन्देन एकाग्रतां स्थापयित्वा दुःखस्य रात्रौ व्यतीतवान्।
ਗੁਰੁ ਉਪਦੇਸੁ ਨ ਵਿਸਰੈ ਬਾਬੀਹੇ ਜਿਉ ਆਖ ਵਖਾਣੀ ।
गुरु उपदेसु न विसरै बाबीहे जिउ आख वखाणी ।गुरुः वर्षपक्षी इव स्वस्य शिष्यान् उक्तवान् यत् गुरुस्य उपदेशः न विस्मर्तव्यः इति।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੁਖ ਫਲੁ ਪਿਰਮ ਰਸੁ ਸਹਜ ਸਮਾਧਿ ਸਾਧਸੰਗਿ ਜਾਣੀ ।
गुरमुखि सुख फलु पिरम रसु सहज समाधि साधसंगि जाणी ।गुरमुखस्य (गुरु अर्जनदेवस्य) यत् सुखं तत् प्रेम्णः आनन्दः भवति तथा च सः पवित्रसङ्घं ध्यानस्य स्वाभाविकं अवस्थां स्वीकुर्वति।
ਗੁਰ ਅਰਜਨ ਵਿਟਹੁ ਕੁਰਬਾਣੀ ।੨੩।
गुर अरजन विटहु कुरबाणी ।२३।अहं गुरु अर्जन देवस्य बलिदानः अस्मि।
ਪਉੜੀ ੨੪
पउड़ी २४
ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਪੂਰਨ ਬ੍ਰਹਮਿ ਸਤਿਗੁਰ ਆਪੇ ਆਪੁ ਉਪਾਇਆ ।
पारब्रहमु पूरन ब्रहमि सतिगुर आपे आपु उपाइआ ।सच्चो गुरुः सिद्धब्रह्मरूपेण सृष्टः परमात्मना। गुरुः ईश्वरः ईश्वरः गुरुः; द्वयोः नामयोः एकस्यैव परमस्य वास्तविकतायाः।
ਗੁਰੁ ਗੋਬਿੰਦੁ ਗੋਵਿੰਦੁ ਗੁਰੁ ਜੋਤਿ ਇਕ ਦੁਇ ਨਾਵ ਧਰਾਇਆ ।
गुरु गोबिंदु गोविंदु गुरु जोति इक दुइ नाव धराइआ ।पितुः कृते पुत्रः पुत्रस्य कृते पिता च आश्चर्यजनकं वचनं प्राप्य आश्चर्यं सृजति स्म |
ਪੁਤੁ ਪਿਅਹੁ ਪਿਉ ਪੁਤ ਤੇ ਵਿਸਮਾਦਹੁ ਵਿਸਮਾਦੁ ਸੁਣਾਇਆ ।
पुतु पिअहु पिउ पुत ते विसमादहु विसमादु सुणाइआ ।वृक्षस्य फलं फलं च वृक्षं भवति इति कर्मणि अद्भुतं सौन्दर्यं निर्मितम् अस्ति।
ਬਿਰਖਹੁ ਫਲੁ ਫਲ ਤੇ ਬਿਰਖੁ ਆਚਰਜਹੁ ਆਚਰਜੁ ਸੁਹਾਇਆ ।
बिरखहु फलु फल ते बिरखु आचरजहु आचरजु सुहाइआ ।नदीतीरद्वयात् एकं दूरं, अपरं तटे समीपम् इति केवलं तस्य यथार्थं विस्तारं ज्ञातुं न शक्यते ।
ਨਦੀ ਕਿਨਾਰੇ ਆਖੀਅਨਿ ਪੁਛੇ ਪਾਰਾਵਾਰੁ ਨ ਪਾਇਆ ।
नदी किनारे आखीअनि पुछे पारावारु न पाइआ ।गुरु अर्जन देव गुरु हरगोबिन्द च वस्तुतः एक एव।
ਹੋਰਨਿ ਅਲਖੁ ਨ ਲਖੀਐ ਗੁਰੁ ਚੇਲੇ ਮਿਲਿ ਅਲਖੁ ਲਖਾਇਆ ।
होरनि अलखु न लखीऐ गुरु चेले मिलि अलखु लखाइआ ।अगोचरेश्वरं अन्यः कोऽपि न गृह्णाति किन्तु शिष्यः (हर्गोबिन्दः) गुरुं (अर्जनदेवं) मिलित्वा अगोचरं भगवतः कल्पनां कृतवान्।
ਹਰਿਗੋਵਿੰਦੁ ਗੁਰੂ ਗੁਰੁ ਭਾਇਆ ।੨੪।
हरिगोविंदु गुरू गुरु भाइआ ।२४।गुरु हरगोबिन्दः प्रियो भगवान् गुरुगुरुः |
ਪਉੜੀ ੨੫
पउड़ी २५
ਨਿਰੰਕਾਰ ਨਾਨਕ ਦੇਉ ਨਿਰੰਕਾਰਿ ਆਕਾਰ ਬਣਾਇਆ ।
निरंकार नानक देउ निरंकारि आकार बणाइआ ।निराकारः भगवान् गुरुनानकदेवस्य रूपं गृहीतवान् यः सर्वरूपेषु द्वितीयः अस्ति।
ਗੁਰੁ ਅੰਗਦੁ ਗੁਰੁ ਅੰਗ ਤੇ ਗੰਗਹੁ ਜਾਣੁ ਤਰੰਗ ਉਠਾਇਆ ।
गुरु अंगदु गुरु अंग ते गंगहु जाणु तरंग उठाइआ ।क्रमेण सः गङ्गायाः निर्मिताः तरङ्गाः इव स्वस्य अङ्गात् अफिगद् निर्मितवान् ।
ਅਮਰਦਾਸੁ ਗੁਰੁ ਅੰਗਦਹੁ ਜੋਤਿ ਸਰੂਪ ਚਲਤੁ ਵਰਤਾਇਆ ।
अमरदासु गुरु अंगदहु जोति सरूप चलतु वरताइआ ।गुरुअङ्गादात् गुरु अमरदासः आगतः, प्रकाशस्य स्थानान्तरणस्य चमत्कारः एकेन सर्वैः दृष्टः।
ਗੁਰੁ ਅਮਰਹੁ ਗੁਰੁ ਰਾਮਦਾਸੁ ਅਨਹਦ ਨਾਦਹੁ ਸਬਦੁ ਸੁਣਾਇਆ ।
गुरु अमरहु गुरु रामदासु अनहद नादहु सबदु सुणाइआ ।इत्यस्मात्। गुरु अर दास रिं दासः अप्रहृतध्वनयः इव शब्दः खादितः इव अस्तित्वं प्राप्तवान्।
ਰਾਮਦਾਸਹੁ ਅਰਜਨੁ ਗੁਰੂ ਦਰਸਨੁ ਦਰਪਨਿ ਵਿਚਿ ਦਿਖਾਇਆ ।
रामदासहु अरजनु गुरू दरसनु दरपनि विचि दिखाइआ ।गुरु राम 'Ws द्वारा गुरु अर्जन देव दर्पण में उत्तर के प्रतिबिम्ब इव अटेड किया गया।
ਹਰਿਗੋਬਿੰਦ ਗੁਰ ਅਰਜਨਹੁ ਗੁਰੁ ਗੋਬਿੰਦ ਨਾਉ ਸਦਵਾਇਆ ।
हरिगोबिंद गुर अरजनहु गुरु गोबिंद नाउ सदवाइआ ।गुरु अर्जन देव द्वारा निर्मित सन् गुरु हरगोविन्दः भगवतः रूपं इति प्रसिद्धः अकरोत् ।
ਗੁਰ ਮੂਰਤਿ ਗੁਰ ਸਬਦੁ ਹੈ ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਵਿਚਿ ਪਰਗਟੀ ਆਇਆ ।
गुर मूरति गुर सबदु है साधसंगति विचि परगटी आइआ ।वस्तुतः गुरुस्य भौतिकशरीरं गुरुस्य 'वचनम्' अस्ति यत् केवलं पवित्रसङ्घरूपे एव ग्राह्यम् आगच्छति।
ਪੈਰੀ ਪਾਇ ਸਭ ਜਗਤੁ ਤਰਾਇਆ ।੨੫।੨੪। ਚਉਵੀਹ ।
पैरी पाइ सभ जगतु तराइआ ।२५।२४। चउवीह ।एवं सत्येन भगवतः चरणौ प्रणामं कृत्वा सर्वं जगत् मुक्तं कृतम्।