ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 वारं भाई गुरुदासः
पुटः - 35
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ੴ सतिगुर प्रसादि ॥एकः ओअङ्करः आदिशक्तिः दिव्यगुरुप्रसादेन साक्षात्कृतः
ਪਉੜੀ ੧
पउड़ी १
ਕੁਤਾ ਰਾਜਿ ਬਹਾਲੀਐ ਫਿਰਿ ਚਕੀ ਚਟੈ ।
कुता राजि बहालीऐ फिरि चकी चटै ।यदि तदापि श्वः सिंहासने उपविष्टः अस्ति तर्हि सः पिष्टचक्रे लेहयिष्यति (इच्छति)।
ਸਪੈ ਦੁਧੁ ਪੀਆਲੀਐ ਵਿਹੁ ਮੁਖਹੁ ਸਟੈ ।
सपै दुधु पीआलीऐ विहु मुखहु सटै ।तदापि क्षीरभोज्यते सर्पः मुखात् विषं निक्षिपेत् ।
ਪਥਰੁ ਪਾਣੀ ਰਖੀਐ ਮਨਿ ਹਠੁ ਨ ਘਟੈ ।
पथरु पाणी रखीऐ मनि हठु न घटै ।यदि शिला जले धार्यते तदापि तस्य कठोरता न मृदु भवति।
ਚੋਆ ਚੰਦਨੁ ਪਰਿਹਰੈ ਖਰੁ ਖੇਹ ਪਲਟੈ ।
चोआ चंदनु परिहरै खरु खेह पलटै ।गन्धं चन्दनगन्धं च परित्यजन् रजसा शरीरं आवर्तयति ।
ਤਿਉ ਨਿੰਦਕ ਪਰ ਨਿੰਦਹੂ ਹਥਿ ਮੂਲਿ ਨ ਹਟੈ ।
तिउ निंदक पर निंदहू हथि मूलि न हटै ।तथा पृष्ठदंष्ट्रा कदापि न त्यजति (स्वाभ्यासः) पृष्ठदंशकः
ਆਪਣ ਹਥੀਂ ਆਪਣੀ ਜੜ ਆਪਿ ਉਪਟੈ ।੧।
आपण हथीं आपणी जड़ आपि उपटै ।१।तस्य अस्तित्वमेव नाशयितुं च स्वयमेव उत्थापयति।
ਪਉੜੀ ੨
पउड़ी २
ਕਾਉਂ ਕਪੂਰ ਨ ਚਖਈ ਦੁਰਗੰਧਿ ਸੁਖਾਵੈ ।
काउं कपूर न चखई दुरगंधि सुखावै ।काकः कदापि कर्पूरं न उद्धृत्य; परितः कचरान् भवितुं रोचते।
ਹਾਥੀ ਨੀਰਿ ਨ੍ਹਵਾਲੀਐ ਸਿਰਿ ਛਾਰੁ ਉਡਾਵੈ ।
हाथी नीरि न्हवालीऐ सिरि छारु उडावै ।जले स्नातः अपि गजः शिरसि रजः स्थापयति ।
ਤੁੰਮੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਸਿੰਜੀਐ ਕਉੜਤੁ ਨ ਜਾਵੈ ।
तुंमे अंम्रित सिंजीऐ कउड़तु न जावै ।अमृतेन सिञ्चितः अपि कोलोसिन्थः (तुम्मा) कटुतायाः सह न विभजति।
ਸਿਮਲੁ ਰੁਖੁ ਸਰੇਵੀਐ ਫਲੁ ਹਥਿ ਨ ਆਵੈ ।
सिमलु रुखु सरेवीऐ फलु हथि न आवै ।क्षौमकर्पासवृक्षः सुसेवितः अपि (जलगोबरादिभिः) फलं न लभ्यते ।
ਨਿੰਦਕੁ ਨਾਮ ਵਿਹੂਣਿਆ ਸਤਿਸੰਗ ਨ ਭਾਵੈ ।
निंदकु नाम विहूणिआ सतिसंग न भावै ।पश्चात्तापिनः भगवतः नेम्विहीनाः सन्तः पवित्रसङ्घं न रोचन्ते।
ਅੰਨ੍ਹਾ ਆਗੂ ਜੇ ਥੀਐ ਸਭੁ ਸਾਥੁ ਮੁਹਾਵੈ ।੨।
अंन्हा आगू जे थीऐ सभु साथु मुहावै ।२।यदि नेता अन्धः भवति तर्हि समग्रसङ्घस्य (तेषां बहुमूल्यं वस्तु) लुण्ठनं निश्चितम् अस्ति।
ਪਉੜੀ ੩
पउड़ी ३
ਲਸਣੁ ਲੁਕਾਇਆ ਨਾ ਲੁਕੈ ਬਹਿ ਖਾਜੈ ਕੂਣੈ ।
लसणु लुकाइआ ना लुकै बहि खाजै कूणै ।लशुनस्य गन्धः दूरकोणे खादितः अपि न गोपनीयः ।
ਕਾਲਾ ਕੰਬਲੁ ਉਜਲਾ ਕਿਉਂ ਹੋਇ ਸਬੂਣੈ ।
काला कंबलु उजला किउं होइ सबूणै ।न साबुनः कथं एतावत् प्रयुक्तः, कृष्णकम्बलं श्वेतरूपेण परिणतुं शक्नोति।
ਡੇਮੂ ਖਖਰ ਜੋ ਛੁਹੈ ਦਿਸੈ ਮੁਹਿ ਸੂਣੈ ।
डेमू खखर जो छुहै दिसै मुहि सूणै ।यः स्पृशति विषवभ्रूणां छत्रं प्रफुल्लितं मुखं लभेत् ।
ਕਿਤੈ ਕੰਮਿ ਨ ਆਵਈ ਲਾਵਣੁ ਬਿਨੁ ਲੂਣੈ ।
कितै कंमि न आवई लावणु बिनु लूणै ।लवणरहितं पक्वं शाकं सर्वथा निष्प्रयोजनम्।
ਨਿੰਦਕਿ ਨਾਮ ਵਿਸਾਰਿਆ ਗੁਰ ਗਿਆਨੁ ਵਿਹੂਣੈ ।
निंदकि नाम विसारिआ गुर गिआनु विहूणै ।सच्चिगुरुज्ञानं विना पृष्ठदष्टने भगवतः नाम उपेक्षितम्।
ਹਲਤਿ ਪਲਤਿ ਸੁਖੁ ਨਾ ਲਹੈ ਦੁਖੀਆ ਸਿਰੁ ਝੂਣੈ ।੩।
हलति पलति सुखु ना लहै दुखीआ सिरु झूणै ।३।न तत्र न तत्र सुखं लभते सदा शोचति पश्चात्तापं च करोति।
ਪਉੜੀ ੪
पउड़ी ४
ਡਾਇਣੁ ਮਾਣਸ ਖਾਵਣੀ ਪੁਤੁ ਬੁਰਾ ਨ ਮੰਗੈ ।
डाइणु माणस खावणी पुतु बुरा न मंगै ।डाकिनी पुरुषभक्षिका किन्तु सा अपि पुत्रस्य कृते दुष्कृतं न चिन्तयति।
ਵਡਾ ਵਿਕਰਮੀ ਆਖੀਐ ਧੀ ਭੈਣਹੁ ਸੰਗੈ ।
वडा विकरमी आखीऐ धी भैणहु संगै ।अत्यन्तं दुष्टः इति प्रसिद्धः अपि सः स्वपुत्र्याः भगिन्याः च पुरतः लज्जां अनुभवति ।
ਰਾਜੇ ਧ੍ਰੋਹੁ ਕਮਾਂਵਦੇ ਰੈਬਾਰ ਸੁਰੰਗੈ ।
राजे ध्रोहु कमांवदे रैबार सुरंगै ।परस्परं भ्रष्टाः राजानः अमबासडरानाम् हानिं न कुर्वन्ति (ते च आरामेन जीवन्ति)।
ਬਜਰ ਪਾਪ ਨ ਉਤਰਨਿ ਜਾਇ ਕੀਚਨਿ ਗੰਗੈ ।
बजर पाप न उतरनि जाइ कीचनि गंगै ।गङ्गायां (धर्मस्थानेषु) कृतं पापं वज्रवत् कठिनं भवति, कदापि न क्षीणं भवति ।
ਥਰਹਰ ਕੰਬੈ ਨਰਕੁ ਜਮੁ ਸੁਣਿ ਨਿੰਦਕ ਨੰਗੈ ।
थरहर कंबै नरकु जमु सुणि निंदक नंगै ।निन्दकस्य नग्नं नीचतां श्रुत्वा नरकस्य यमः अपि कम्पते।
ਨਿੰਦਾ ਭਲੀ ਨ ਕਿਸੈ ਦੀ ਗੁਰ ਨਿੰਦ ਕੁਢੰਗੈ ।੪।
निंदा भली न किसै दी गुर निंद कुढंगै ।४।कस्यचित् पृष्ठदंशः दुष्टः परन्तु गुरुस्य अपमानः दुष्टतमः (जीवनपद्धतिः)।
ਪਉੜੀ ੫
पउड़ी ५
ਨਿੰਦਾ ਕਰਿ ਹਰਣਾਖਸੈ ਵੇਖਹੁ ਫਲੁ ਵਟੈ ।
निंदा करि हरणाखसै वेखहु फलु वटै ।हिर्र्त्यक्यपुः ईश्वरस्य विषये प्रतिकूलरूपेण वदति स्म तथा च प्राप्तं परिणामं स्पष्टं भवति यत् अन्ततः सः मारितः अभवत्।
ਲੰਕ ਲੁਟਾਈ ਰਾਵਣੈ ਮਸਤਕਿ ਦਸ ਕਟੈ ।
लंक लुटाई रावणै मसतकि दस कटै ।रावणोऽपि तेनैव कारणेन लङ्कां लुण्ठितवान्, तस्य दशशिरः च हतवान्।
ਕੰਸੁ ਗਇਆ ਸਣ ਲਸਕਰੈ ਸਭ ਦੈਤ ਸੰਘਟੈ ।
कंसु गइआ सण लसकरै सभ दैत संघटै ।कांसः पूर्णसैन्येन सह हतः तस्य सर्वे राक्षसाः विनश्यन्ति स्म।
ਵੰਸੁ ਗਵਾਇਆ ਕੈਰਵਾਂ ਖੂਹਣਿ ਲਖ ਫਟੈ ।
वंसु गवाइआ कैरवां खूहणि लख फटै ।कौरवाः वंशं नष्टं कृत्वा सैन्यं असंख्यं नष्टं कृतवन्तः ।
ਦੰਤ ਬਕਤ੍ਰ ਸਿਸਪਾਲ ਦੇ ਦੰਦ ਹੋਏ ਖਟੈ ।
दंत बकत्र सिसपाल दे दंद होए खटै ।अस्यैव कारणात् दान्तवक्त्रः सिउपाल् च मर्दनपराजयं प्राप्तवन्तौ ।
ਨਿੰਦਾ ਕੋਇ ਨ ਸਿਝਿਓ ਇਉ ਵੇਦ ਉਘਟੈ ।
निंदा कोइ न सिझिओ इउ वेद उघटै ।पृष्ठदंशद्वारा सफलता न सम्भवति इति अपि वेदाः रेखांकयन्ति
ਦੁਰਬਾਸੇ ਨੇ ਸਰਾਪ ਦੇ ਯਾਦਵ ਸਭਿ ਤਟੈ ।੫।
दुरबासे ने सराप दे यादव सभि तटै ।५।. (अस्य निन्दनस्य कारणात्) दुर्वासà. शापं दत्त्वा यदयान् सर्वान् जित्वा |
ਪਉੜੀ ੬
पउड़ी ६
ਸਭਨਾਂ ਦੇ ਸਿਰ ਗੁੰਦੀਅਨਿ ਗੰਜੀ ਗੁਰੜਾਵੈ ।
सभनां दे सिर गुंदीअनि गंजी गुरड़ावै ।सर्वेषां केशाः वेषधारिणः सन्ति किन्तु कटाक्षी गुञ्जति।
ਕੰਨਿ ਤਨਉੜੇ ਕਾਮਣੀ ਬੂੜੀ ਬਰਿੜਾਵੈ ।
कंनि तनउड़े कामणी बूड़ी बरिड़ावै ।उपार्जनं धारयति सुन्दरी तु कर्णहीनः कुरुकुरुति।
ਨਥਾਂ ਨਕਿ ਨਵੇਲੀਆਂ ਨਕਟੀ ਨ ਸੁਖਾਵੈ ।
नथां नकि नवेलीआं नकटी न सुखावै ।नवविवाहिताः बालिकाः नासिकावलयः धारयन्ति परन्तु नासिकाहीनाः असहजतां अनुभवन्ति (नासिकावलयः धारयितुं न शक्नुवन्ति इति कारणतः)।
ਕਜਲ ਅਖੀਂ ਹਰਣਾਖੀਆਂ ਕਾਣੀ ਕੁਰਲਾਵੈ ।
कजल अखीं हरणाखीआं काणी कुरलावै ।मृगनेत्राः कोलिरियमं स्थापयन्ति किन्तु एकनेत्राः विलपन्ति रोदन्ति च।
ਸਭਨਾਂ ਚਾਲ ਸੁਹਾਵਣੀ ਲੰਗੜੀ ਲੰਗੜਾਵੈ ।
सभनां चाल सुहावणी लंगड़ी लंगड़ावै ।सर्वेषां मनोहरं गमनं भवति परन्तु पङ्गुः लङ्गः भवति।
ਗਣਤ ਗਣੈ ਗੁਰਦੇਵ ਦੀ ਤਿਸੁ ਦੁਖਿ ਵਿਹਾਵੈ ।੬।
गणत गणै गुरदेव दी तिसु दुखि विहावै ।६।ये गुरुनिन्दन्ति, दुःखेषु जीवनं यापयन्ति।
ਪਉੜੀ ੭
पउड़ी ७
ਅਪਤੁ ਕਰੀਰੁ ਨ ਮਉਲੀਐ ਦੇ ਦੋਸੁ ਬਸੰਤੈ ।
अपतु करीरु न मउलीऐ दे दोसु बसंतै ।पत्रहीनः वन्यकेपरः करिन् हरितः न वर्धते किन्तु वसन्तऋतुम् दोषयति।
ਸੰਢਿ ਸਪੁਤੀ ਨ ਥੀਐ ਕਣਤਾਵੈ ਕੰਤੈ ।
संढि सपुती न थीऐ कणतावै कंतै ।वन्ध्याः न प्रसवन्ति तु सा भर्तारं दोषयति।
ਕਲਰਿ ਖੇਤੁ ਨ ਜੰਮਈ ਘਣਹਰੁ ਵਰਸੰਤੈ ।
कलरि खेतु न जंमई घणहरु वरसंतै ।मेघवृष्टयः क्षारक्षेत्रं वर्धयितुं उत्पादयितुं च न शक्नुवन्ति।
ਪੰਗਾ ਪਿਛੈ ਚੰਗਿਆਂ ਅਵਗੁਣ ਗੁਣਵੰਤੈ ।
पंगा पिछै चंगिआं अवगुण गुणवंतै ।पुण्यजनाः दुष्टजनसङ्गे दोषान् लज्जान् च प्राप्नुवन्ति।
ਸਾਇਰੁ ਵਿਚਿ ਘੰਘੂਟਿਆਂ ਬਹੁ ਰਤਨ ਅਨੰਤੈ ।
साइरु विचि घंघूटिआं बहु रतन अनंतै ।समुद्रे शंखेभ्यः अपि बहु मुक्ताः प्राप्यन्ते अर्थात् सद्सङ्गतिः सत्फलं जनयति ।
ਜਨਮ ਗਵਾਇ ਅਕਾਰਥਾ ਗੁਰੁ ਗਣਤ ਗਣੰਤੈ ।੭।
जनम गवाइ अकारथा गुरु गणत गणंतै ।७।गुरुं निन्दन् सर्वं जीवनं व्यर्थं गच्छति।
ਪਉੜੀ ੮
पउड़ी ८
ਨਾ ਤਿਸੁ ਭਾਰੇ ਪਰਬਤਾਂ ਅਸਮਾਨ ਖਹੰਦੇ ।
ना तिसु भारे परबतां असमान खहंदे ।आकाशस्पर्शकाः पर्वताः अपि बहुभाराः न भवन्ति (अकृतज्ञस्य अपेक्षया)।
ਨਾ ਤਿਸੁ ਭਾਰੇ ਕੋਟ ਗੜ੍ਹ ਘਰ ਬਾਰ ਦਿਸੰਦੇ ।
ना तिसु भारे कोट गढ़ घर बार दिसंदे ।दृश्यानि दुर्गाणि अपि न तावत् भारं धारयन्ति यथा सः (अकृतज्ञः);
ਨਾ ਤਿਸੁ ਭਾਰੇ ਸਾਇਰਾਂ ਨਦ ਵਾਹ ਵਹੰਦੇ ।
ना तिसु भारे साइरां नद वाह वहंदे ।येषु सागरेषु नद्यः विलीयन्ते ते अपि तस्य इव गुरुः न सन्ति;
ਨਾ ਤਿਸੁ ਭਾਰੇ ਤਰੁਵਰਾਂ ਫਲ ਸੁਫਲ ਫਲੰਦੇ ।
ना तिसु भारे तरुवरां फल सुफल फलंदे ।फलभारयुक्ताः वृक्षाः अपि तस्य इव गुरुः न भवन्ति
ਨਾ ਤਿਸੁ ਭਾਰੇ ਜੀਅ ਜੰਤ ਅਣਗਣਤ ਫਿਰੰਦੇ ।
ना तिसु भारे जीअ जंत अणगणत फिरंदे ।न च ते असंख्यजीवाः तस्य इव गुरुः।
ਭਾਰੇ ਭੁਈਂ ਅਕਿਰਤਘਣ ਮੰਦੀ ਹੂ ਮੰਦੇ ।੮।
भारे भुईं अकिरतघण मंदी हू मंदे ।८।वस्तुतः कृतघ्नः पृथिव्यां भारः दुष्टदोषः ।
ਪਉੜੀ ੯
पउड़ी ९
ਮਦ ਵਿਚਿ ਰਿਧਾ ਪਾਇ ਕੈ ਕੁਤੇ ਦਾ ਮਾਸੁ ।
मद विचि रिधा पाइ कै कुते दा मासु ।मद्यपक्वं श्वमांसं तस्य दुर्गन्धेन सह मानवकपाले एव स्थापितं आसीत् ।
ਧਰਿਆ ਮਾਣਸ ਖੋਪਰੀ ਤਿਸੁ ਮੰਦੀ ਵਾਸੁ ।
धरिआ माणस खोपरी तिसु मंदी वासु ।रक्तेन कलङ्कितेन पटेन आवृतम् आसीत् ।
ਰਤੂ ਭਰਿਆ ਕਪੜਾ ਕਰਿ ਕਜਣੁ ਤਾਸੁ ।
रतू भरिआ कपड़ा करि कजणु तासु ।एवं आच्छादयन्ती कामं शान्तं कृत्वा मलस्त्री (चि:थन्) तत् कटोरा वहति स्म।
ਢਕਿ ਲੈ ਚਲੀ ਚੂਹੜੀ ਕਰਿ ਭੋਗ ਬਿਲਾਸੁ ।
ढकि लै चली चूहड़ी करि भोग बिलासु ।पृष्टे सति (घृणितम् आच्छादितद्रव्यम्)।
ਆਖਿ ਸੁਣਾਏ ਪੁਛਿਆ ਲਾਹੇ ਵਿਸਵਾਸੁ ।
आखि सुणाए पुछिआ लाहे विसवासु ।सा मांसं निगूढं कर्तुं आच्छादितवती इति संशयं निर्मूलितवती
ਨਦਰੀ ਪਵੈ ਅਕਿਰਤਘਣੁ ਮਤੁ ਹੋਇ ਵਿਣਾਸੁ ।੯।
नदरी पवै अकिरतघणु मतु होइ विणासु ।९।कृतघ्नस्य दर्शनात् तस्य प्रदूषणं परिहरितुं।
ਪਉੜੀ ੧੦
पउड़ी १०
ਚੋਰੁ ਗਇਆ ਘਰਿ ਸਾਹ ਦੈ ਘਰ ਅੰਦਰਿ ਵੜਿਆ ।
चोरु गइआ घरि साह दै घर अंदरि वड़िआ ।एकः चोरः एकस्य धनिकस्य गृहं प्रविष्टवान् ।
ਕੁਛਾ ਕੂਣੈ ਭਾਲਦਾ ਚਉਬਾਰੇ ਚੜ੍ਹਿਆ ।
कुछा कूणै भालदा चउबारे चढ़िआ ।चतुर्णां कोणानां सावधानतया पश्यन् सः ऊर्ध्वकक्षम् आगतः।
ਸੁਇਨਾ ਰੁਪਾ ਪੰਡ ਬੰਨ੍ਹਿ ਅਗਲਾਈ ਅੜਿਆ ।
सुइना रुपा पंड बंन्हि अगलाई अड़िआ ।सः धनं सुवर्णं च सङ्गृह्य एकस्मिन् पुटे बद्धवान्; परन्तु तदपि तस्य लोभः तं विलम्बितवान्।
ਲੋਭ ਲਹਰਿ ਹਲਕਾਇਆ ਲੂਣ ਹਾਂਡਾ ਫੜਿਆ ।
लोभ लहरि हलकाइआ लूण हांडा फड़िआ ।लोभेन अधीरः भूत्वा लवणघटं गृहीतवान्।
ਚੁਖਕੁ ਲੈ ਕੇ ਚਖਿਆ ਤਿਸੁ ਕਖੁ ਨ ਖੜਿਆ ।
चुखकु लै के चखिआ तिसु कखु न खड़िआ ।तस्य किञ्चित् भागं सः बहिः निष्कास्य आस्वादितवान्; सः तत्र सर्वं त्यक्त्वा आगतः, बहिः।
ਲੂਣ ਹਰਾਮੀ ਗੁਨਹਗਾਰੁ ਧੜੁ ਧੰਮੜ ਧੜਿਆ ।੧੦।
लूण हरामी गुनहगारु धड़ु धंमड़ धड़िआ ।१०।सः चोरः अपि जानाति स्म, यत् कृतघ्नः जनः ढोल इव ताडितः भवति (भगवतः प्राङ्गणे)।
ਪਉੜੀ ੧੧
पउड़ी ११
ਖਾਧੇ ਲੂਣ ਗੁਲਾਮ ਹੋਇ ਪੀਹਿ ਪਾਣੀ ਢੋਵੈ ।
खाधे लूण गुलाम होइ पीहि पाणी ढोवै ।लवणं (पुरुषस्य) खादित्वा नरः दासः भूत्वा जलं आनयति, कुक्कुटं च पिष्टयति।
ਲੂਣ ਖਾਇ ਕਰਿ ਚਾਕਰੀ ਰਣਿ ਟੁਕ ਟੁਕ ਹੋਵੈ ।
लूण खाइ करि चाकरी रणि टुक टुक होवै ।एतादृशः विश्वासी, युद्धक्षेत्रे स्वामिनः कृते खण्डखण्डं मारितः भवति।
ਲੂਣ ਖਾਇ ਧੀ ਪੁਤੁ ਹੋਇ ਸਭ ਲਜਾ ਧੋਵੈ ।
लूण खाइ धी पुतु होइ सभ लजा धोवै ।श्रद्धालुः पुत्रकन्याश्च कुटुम्बस्य सर्वाणि लज्जानि प्रक्षालन्ति।
ਲੂਣੁ ਵਣੋਟਾ ਖਾਇ ਕੈ ਹਥ ਜੋੜਿ ਖੜੋਵੈ ।
लूणु वणोटा खाइ कै हथ जोड़ि खड़ोवै ।लवणभक्षकः भृत्यः सदा संञ्जलिः स्थितः |
ਵਾਟ ਵਟਾਊ ਲੂਣੁ ਖਾਇ ਗੁਣੁ ਕੰਠਿ ਪਰੋਵੈ ।
वाट वटाऊ लूणु खाइ गुणु कंठि परोवै ।यस्य लवणं खादितं तस्य पथिकः स्तुतिं करोति।
ਲੂਣਹਰਾਮੀ ਗੁਨਹਗਾਰ ਮਰਿ ਜਨਮੁ ਵਿਗੋਵੈ ।੧੧।
लूणहरामी गुनहगार मरि जनमु विगोवै ।११।कृतघ्नः तु पापं करोति वृथा प्राणान् नष्ट्वा म्रियते।
ਪਉੜੀ ੧੨
पउड़ी १२
ਜਿਉ ਮਿਰਯਾਦਾ ਹਿੰਦੂਆਂ ਗਊ ਮਾਸੁ ਅਖਾਜੁ ।
जिउ मिरयादा हिंदूआं गऊ मासु अखाजु ।यथा हिन्दुआचारसंहितायां गोमांसस्य निषिद्धम्;
ਮੁਸਲਮਾਣਾਂ ਸੂਅਰਹੁ ਸਉਗੰਦ ਵਿਆਜੁ ।
मुसलमाणां सूअरहु सउगंद विआजु ।मुसलमाना: शूकरमांसस्य, धनस्य व्याजस्य च विरुद्धं प्रतिज्ञां कुर्वन्ति;
ਸਹੁਰਾ ਘਰਿ ਜਾਵਾਈਐ ਪਾਣੀ ਮਦਰਾਜੁ ।
सहुरा घरि जावाईऐ पाणी मदराजु ।श्वशुरस्य कृते जामातागृहजलमपि मद्यवत् निषिद्धम्;
ਸਹਾ ਨ ਖਾਈ ਚੂਹੜਾ ਮਾਇਆ ਮੁਹਤਾਜੁ ।
सहा न खाई चूहड़ा माइआ मुहताजु ।स्कैन्वेन्जरः शशं न खादति, यद्यपि सः कठिनधनः अस्ति;
ਜਿਉ ਮਿਠੈ ਮਖੀ ਮਰੈ ਤਿਸੁ ਹੋਇ ਅਕਾਜੁ ।
जिउ मिठै मखी मरै तिसु होइ अकाजु ।यथा मृतमक्षिका मधुरदुष्टरसं करोति मधुरं विषं प्राप्य निष्प्रयोजनं भवति।
ਤਿਉ ਧਰਮਸਾਲ ਦੀ ਝਾਕ ਹੈ ਵਿਹੁ ਖੰਡੂ ਪਾਜੁ ।੧੨।
तिउ धरमसाल दी झाक है विहु खंडू पाजु ।१२।तथा धर्मस्थानस्य अर्जने दृष्टिः स्थापयित्वा शर्करालेपितविषभक्षणम् इव ।
ਪਉੜੀ ੧੩
पउड़ी १३
ਖਰਾ ਦੁਹੇਲਾ ਜਗ ਵਿਚਿ ਜਿਸ ਅੰਦਰਿ ਝਾਕੁ ।
खरा दुहेला जग विचि जिस अंदरि झाकु ।सदा दुःखी यस्य मनसि तृष्णा वर्तते।
ਸੋਇਨੇ ਨੋ ਹਥੁ ਪਾਇਦਾ ਹੁਇ ਵੰਞੈ ਖਾਕੁ ।
सोइने नो हथु पाइदा हुइ वंञै खाकु ।सः सुवर्णं स्पृशति स च मृदापिण्डं परिणमति।
ਇਠ ਮਿਤ ਪੁਤ ਭਾਇਰਾ ਵਿਹਰਨਿ ਸਭ ਸਾਕੁ ।
इठ मित पुत भाइरा विहरनि सभ साकु ।प्रियमित्राः पुत्राः भ्रातरः सर्वे बन्धुजनाः तस्य दुःखिताः भवन्ति ।
ਸੋਗੁ ਵਿਜੋਗੁ ਸਰਾਪੁ ਹੈ ਦੁਰਮਤਿ ਨਾਪਾਕੁ ।
सोगु विजोगु सरापु है दुरमति नापाकु ।एतादृशः दुर्बुद्धिः कदापि मिलनस्य वियोगस्य च शापं प्राप्नोति अर्थात् सः प्रवासस्य दुःखं प्राप्नोति।
ਵਤੈ ਮੁਤੜਿ ਰੰਨ ਜਿਉ ਦਰਿ ਮਿਲੈ ਤਲਾਕੁ ।
वतै मुतड़ि रंन जिउ दरि मिलै तलाकु ।परित्यक्तस्त्री इव भ्रमति, द्वारतः (लोदस्य) विच्छिन्नः तिष्ठति।
ਦੁਖੁ ਭੁਖੁ ਦਾਲਿਦ ਘਣਾ ਦੋਜਕ ਅਉਤਾਕੁ ।੧੩।
दुखु भुखु दालिद घणा दोजक अउताकु ।१३।सः दुःखं, क्षुधां, प्रचुरं दारिद्र्यं प्राप्य (शरीरस्य) मृत्योः अनन्तरं नरकं प्राप्नोति।
ਪਉੜੀ ੧੪
पउड़ी १४
ਵਿਗੜੈ ਚਾਟਾ ਦੁਧ ਦਾ ਕਾਂਜੀ ਦੀ ਚੁਖੈ ।
विगड़ै चाटा दुध दा कांजी दी चुखै ।पूर्णं क्षीरघटं सिरकबिन्दुना दूषितं भवति।
ਸਹਸ ਮਣਾ ਰੂਈ ਜਲੈ ਚਿਣਗਾਰੀ ਧੁਖੈ ।
सहस मणा रूई जलै चिणगारी धुखै ।एकेन स्फुलिङ्गेन दह्यन्ते सहस्राणि कार्पासपिण्डानि |
ਬੂਰੁ ਵਿਣਾਹੇ ਪਾਣੀਐ ਖਉ ਲਾਖਹੁ ਰੁਖੈ ।
बूरु विणाहे पाणीऐ खउ लाखहु रुखै ।जलगोसमो जलं दूषयति, शेलः च वृक्षस्य नाशस्य कारणं भवति।
ਜਿਉ ਉਦਮਾਦੀ ਅਤੀਸਾਰੁ ਖਈ ਰੋਗੁ ਮਨੁਖੈ ।
जिउ उदमादी अतीसारु खई रोगु मनुखै ।उन्मत्तः अतिसारेण खनितः सामान्यजनः यक्ष्मेण (सेवनेन) नश्यति।
ਜਿਉ ਜਾਲਿ ਪੰਖੇਰੂ ਫਾਸਦੇ ਚੁਗਣ ਦੀ ਭੁਖੈ ।
जिउ जालि पंखेरू फासदे चुगण दी भुखै ।यथा यथा बीजलोभात् जालपुटे पक्षिणः ।
ਤਿਉ ਅਜਰੁ ਝਾਕ ਭੰਡਾਰ ਦੀ ਵਿਆਪੇ ਵੇਮੁਖੈ ।੧੪।
तिउ अजरु झाक भंडार दी विआपे वेमुखै ।१४।असह्यस्य (धर्मस्थानार्जनं) भण्डारस्य इच्छा धर्मत्यागस्य हृदये वर्तते।
ਪਉੜੀ ੧੫
पउड़ी १५
ਅਉਚਰੁ ਝਾਕ ਭੰਡਾਰ ਦੀ ਚੁਖੁ ਲਗੈ ਚਖੀ ।
अउचरु झाक भंडार दी चुखु लगै चखी ।भण्डारसामग्रीणां तृष्णां (सिक्खानां कृते) अनुचितम्।
ਹੋਇ ਦੁਕੁਧਾ ਨਿਕਲੈ ਭੋਜਨੁ ਮਿਲਿ ਮਖੀ ।
होइ दुकुधा निकलै भोजनु मिलि मखी ।येषां तु तादृशी इच्छा वर्तते, तेषां सामग्रीं प्रत्यागन्तुं भवति, यतः अन्नेन सह अन्तः गता मक्षिका शरीरेण बहिः वमनं भवति।
ਰਾਤਿ ਸੁਖਾਲਾ ਕਿਉ ਸਵੈ ਤਿਣੁ ਅੰਦਰਿ ਅਖੀ ।
राति सुखाला किउ सवै तिणु अंदरि अखी ।कथं शान्तं सुप्तवान् यस्य नेत्रे तृणकटः अस्ति।
ਕਖਾ ਦਬੀ ਅਗਿ ਜਿਉ ਓਹੁ ਰਹੈ ਨ ਰਖੀ ।
कखा दबी अगि जिउ ओहु रहै न रखी ।यथा वह्निः शुष्कतृणानां अधः निपीडयितुं न शक्यते, तथैव ।
ਝਾਕ ਝਕਾਈਐ ਝਾਕਵਾਲੁ ਕਰਿ ਭਖ ਅਭਖੀ ।
झाक झकाईऐ झाकवालु करि भख अभखी ।गुहाजनस्य तृष्णां न नियन्त्रितुं शक्यं तस्य अभक्ष्यं भक्ष्यं भवति ।
ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਉਬਰੇ ਗੁਰ ਸਿਖਾ ਲਖੀ ।੧੫।
गुर परसादी उबरे गुर सिखा लखी ।१५।गुरुस्य सिक्खाः कोटिः सन्ति किन्तु ये भगवतः कृपां प्राप्नुवन्ति ते एव विश्वसमुद्रं पारयन्ति)।
ਪਉੜੀ ੧੬
पउड़ी १६
ਜਿਉ ਘੁਣ ਖਾਧੀ ਲਕੜੀ ਵਿਣੁ ਤਾਣਿ ਨਿਤਾਣੀ ।
जिउ घुण खाधी लकड़ी विणु ताणि निताणी ।सः (धर्मत्यागी) दुर्बलः, अशक्तः च भवति यथा दुष्टभक्षितः काष्ठः।
ਜਾਣੁ ਡਰਾਵਾ ਖੇਤ ਵਿਚਿ ਨਿਰਜੀਤੁ ਪਰਾਣੀ ।
जाणु डरावा खेत विचि निरजीतु पराणी ।सः (पक्षिणः) भयभीतान् कर्तुं क्षेत्रे स्थापितस्य निर्जीवस्य बिडालस्य सदृशः अस्ति।
ਜਿਉ ਧੂਅਰੁ ਝੜੁਵਾਲ ਦੀ ਕਿਉ ਵਰਸੈ ਪਾਣੀ ।
जिउ धूअरु झड़ुवाल दी किउ वरसै पाणी ।धूममेघेभ्यः कथं वर्षा भवितुं शक्नोति स्म।
ਜਿਉ ਥਣ ਗਲ ਵਿਚਿ ਬਕਰੀ ਦੁਹਿ ਦੁਧੁ ਨ ਆਣੀ ।
जिउ थण गल विचि बकरी दुहि दुधु न आणी ।यथा कण्ठे बकस्य स्तनः क्षीरं दातुं न शक्नोति, तथैव धर्मस्थानस्य धार्मिकार्जनग्राहकः तस्यैव तृष्णायाः इतस्ततः भ्रमति।
ਝਾਕੇ ਅੰਦਰਿ ਝਾਕਵਾਲੁ ਤਿਸ ਕਿਆ ਨੀਸਾਣੀ ।
झाके अंदरि झाकवालु तिस किआ नीसाणी ।तादृशस्य पुरुषस्य किं सम्यक् चिह्नम्।
ਜਿਉ ਚਮੁ ਚਟੈ ਗਾਇ ਮਹਿ ਉਹ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਣੀ ।੧੬।
जिउ चमु चटै गाइ महि उह भरमि भुलाणी ।१६।तादृशो मृतसन्तानं जीवितं मत्वा तां गो इव मोहितः तिष्ठति
ਪਉੜੀ ੧੭
पउड़ी १७
ਗੁਛਾ ਹੋਇ ਧ੍ਰਿਕਾਨੂਆ ਕਿਉ ਵੁੜੀਐ ਦਾਖੈ ।
गुछा होइ ध्रिकानूआ किउ वुड़ीऐ दाखै ।मणिवृक्षस्य गुच्छः किमर्थं द्राक्षाभिः सह उपमा भवेत्।
ਅਕੈ ਕੇਰੀ ਖਖੜੀ ਕੋਈ ਅੰਬੁ ਨ ਆਖੈ ।
अकै केरी खखड़ी कोई अंबु न आखै ।अक्कं जामुनम्, आमं न कथयति।
ਗਹਣੇ ਜਿਉ ਜਰਪੋਸ ਦੇ ਨਹੀ ਸੋਇਨਾ ਸਾਖੈ ।
गहणे जिउ जरपोस दे नही सोइना साखै ।उपहारालङ्काराः न हिरण्यालङ्काराः इव भवन्ति।
ਫਟਕ ਨ ਪੁਜਨਿ ਹੀਰਿਆ ਓਇ ਭਰੇ ਬਿਆਖੈ ।
फटक न पुजनि हीरिआ ओइ भरे बिआखै ।स्फटिकाः हीरकसमाः न भवन्ति यतः हीरकाः महत्तराः भवन्ति ।
ਧਉਲੇ ਦਿਸਨਿ ਛਾਹਿ ਦੁਧੁ ਸਾਦਹੁ ਗੁਣ ਗਾਖੈ ।
धउले दिसनि छाहि दुधु सादहु गुण गाखै ।घृतं क्षीरं च श्वेतम् अपि तु भिन्नगुणं रसं च
ਤਿਉ ਸਾਧ ਅਸਾਧ ਪਰਖੀਅਨਿ ਕਰਤੂਤਿ ਸੁ ਭਾਖੈ ।੧੭।
तिउ साध असाध परखीअनि करतूति सु भाखै ।१७।तथा च पवित्रा अपवित्रा च गुणकर्मणा विशिष्टा भवन्ति।
ਪਉੜੀ ੧੮
पउड़ी १८
ਸਾਵੇ ਪੀਲੇ ਪਾਨ ਹਹਿ ਓਇ ਵੇਲਹੁ ਤੁਟੇ ।
सावे पीले पान हहि ओइ वेलहु तुटे ।शाखातः उद्धृतानि सुपारीपत्राणि हरितपीतवर्णानि भवन्ति ।
ਚਿਤਮਿਤਾਲੇ ਫੋਫਲੇ ਫਲ ਬਿਰਖਹੁੰ ਛੁਟੇ ।
चितमिताले फोफले फल बिरखहुं छुटे ।पाई गण्डवर्णं प्राप्य सुपारीः वृक्षात् उद्धृतः भवति।
ਕਥ ਹੁਰੇਹੀ ਭੂਸਲੀ ਦੇ ਚਾਵਲ ਚੁਟੇ ।
कथ हुरेही भूसली दे चावल चुटे ।काटेचुः श्यामवर्णः लघुः च भवति तस्य चिमटः उपयुज्यते ।
ਚੂਨਾ ਦਿਸੈ ਉਜਲਾ ਦਹਿ ਪਥਰੁ ਕੁਟੇ ।
चूना दिसै उजला दहि पथरु कुटे ।कल्कं शुक्लं दग्धं मर्दितं च ।
ਆਪੁ ਗਵਾਇ ਸਮਾਇ ਮਿਲਿ ਰੰਗੁ ਚੀਚ ਵਹੁਟੇ ।
आपु गवाइ समाइ मिलि रंगु चीच वहुटे ।अहङ्कारं नष्टे सति ते एकरूपरूपेण रक्तवर्णाः भवन्ति।
ਤਿਉ ਚਹੁ ਵਰਨਾ ਵਿਚਿ ਸਾਧ ਹਨਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮੁਹ ਜੁਟੇ ।੧੮।
तिउ चहु वरना विचि साध हनि गुरमुखि मुह जुटे ।१८।तथा चतुःवर्णगुणान् स्वीकृत्य ग्मुख इव परस्परं प्रेम्णा गुरूप्रधानाः सन्तः जीवन्ति।
ਪਉੜੀ ੧੯
पउड़ी १९
ਚਾਕਰ ਸਭ ਸਦਾਇਂਦੇ ਸਾਹਿਬ ਦਰਬਾਰੇ ।
चाकर सभ सदाइंदे साहिब दरबारे ।सम्राटस्य प्राङ्गणे सर्वे भृत्यत्वेन प्रसिद्धाः।
ਨਿਵਿ ਨਿਵਿ ਕਰਨਿ ਜੁਹਾਰੀਆ ਸਭ ਸੈ ਹਥੀਆਰੇ ।
निवि निवि करनि जुहारीआ सभ सै हथीआरे ।सुसशस्त्राः ते अत्यन्तं विनयेन नमन्ति।
ਮਜਲਸ ਬਹਿ ਬਾਫਾਇਂਦੇ ਬੋਲ ਬੋਲਨਿ ਭਾਰੇ ।
मजलस बहि बाफाइंदे बोल बोलनि भारे ।सामाजिकसांस्कृतिकसमागमेषु ते डींगं मारयन्ति, डींगं मारयन्ति च।
ਗਲੀਏ ਤੁਰੇ ਨਚਾਇਂਦੇ ਗਜਗਾਹ ਸਵਾਰੇ ।
गलीए तुरे नचाइंदे गजगाह सवारे ।तेषां गजाः अलङ्कृताः सन्ति, वीथिषु, बाजारेषु च ते अश्वैः नृत्यं कुर्वन्ति ।
ਰਣ ਵਿਚਿ ਪਇਆਂ ਜਾਣੀਅਨਿ ਜੋਧ ਭਜਣਹਾਰੇ ।
रण विचि पइआं जाणीअनि जोध भजणहारे ।किन्तु युद्धक्षेत्रे एव ज्ञायते कः वीरः योद्धा कः पार्ष्णिभ्यां ग्रहीतव्यः इति।
ਤਿਉ ਸਾਂਗਿ ਸਿਞਾਪਨਿ ਸਨਮੁਖਾਂ ਬੇਮੁਖ ਹਤਿਆਰੇ ।੧੯।
तिउ सांगि सिञापनि सनमुखां बेमुख हतिआरे ।१९।तथैव धर्मत्यागाः, भगवतः समीपं वेषं धारयन्तः हत्याराः परितः तिष्ठन्ति, परन्तु अन्ते परिचिताः भवन्ति।
ਪਉੜੀ ੨੦
पउड़ी २०
ਜੇ ਮਾਂ ਹੋਵੈ ਜਾਰਨੀ ਕਿਉ ਪੁਤੁ ਪਤਾਰੇ ।
जे मां होवै जारनी किउ पुतु पतारे ।यदि माता व्यभिचारिणी अस्ति पुत्रः किमर्थं तस्याः दुर्भाषणं कुर्यात्।
ਗਾਈ ਮਾਣਕੁ ਨਿਗਲਿਆ ਪੇਟੁ ਪਾੜਿ ਨ ਮਾਰੇ ।
गाई माणकु निगलिआ पेटु पाड़ि न मारे ।यदि रत्नं गोना निगलितं भवति तर्हि तस्य उदरं कोऽपि न विदारयति तत् बहिः आनेतुं ।
ਜੇ ਪਿਰੁ ਬਹੁ ਘਰੁ ਹੰਢਣਾ ਸਤੁ ਰਖੈ ਨਾਰੇ ।
जे पिरु बहु घरु हंढणा सतु रखै नारे ।यदि भर्ता बहुगृहेषु (अनैतिकतया) रमते तर्हि पत्नी पतिव्रतां रक्षेत्।
ਅਮਰੁ ਚਲਾਵੈ ਚੰਮ ਦੇ ਚਾਕਰ ਵੇਚਾਰੇ ।
अमरु चलावै चंम दे चाकर वेचारे ।यदि राजा तानाशाही शक्तिं प्रयोजयति तर्हि भृत्याः तस्य पुरतः असहायः भवन्ति ।
ਜੇ ਮਦੁ ਪੀਤਾ ਬਾਮ੍ਹਣੀ ਲੋਇ ਲੁਝਣਿ ਸਾਰੇ ।
जे मदु पीता बाम्हणी लोइ लुझणि सारे ।यदि ब्राह्मणः मत्तः अस्ति तर्हि सर्वे लज्जिताः भवन्ति, तस्याः मुखं न पश्यन्ति।
ਜੇ ਗੁਰ ਸਾਂਗਿ ਵਰਤਦਾ ਸਿਖੁ ਸਿਦਕੁ ਨ ਹਾਰੇ ।੨੦।
जे गुर सांगि वरतदा सिखु सिदकु न हारे ।२०।गुरुः यदि शमं करोति तर्हि सिक्खः स्वस्य पितम्बं न त्यजेत्।
ਪਉੜੀ ੨੧
पउड़ी २१
ਧਰਤੀ ਉਪਰਿ ਕੋਟ ਗੜ ਭੁਇਚਾਲ ਕਮੰਦੇ ।
धरती उपरि कोट गड़ भुइचाल कमंदे ।भूकम्पकाले पृथिव्यां कोटिकोटिदुर्गाः कम्पन्ते, क्षीणाः च भवन्ति
ਝਖੜਿ ਆਏ ਤਰੁਵਰਾ ਸਰਬਤ ਹਲੰਦੇ ।
झखड़ि आए तरुवरा सरबत हलंदे ।तूफानस्य समये सर्वे वृक्षाः दोलन्ति ।
ਡਵਿ ਲਗੈ ਉਜਾੜਿ ਵਿਚਿ ਸਭ ਘਾਹ ਜਲੰਦੇ ।
डवि लगै उजाड़ि विचि सभ घाह जलंदे ।अग्निकाले वनेषु सर्वविधतृणानि दह्यन्ते ।
ਹੜ ਆਏ ਕਿਨਿ ਥੰਮੀਅਨਿ ਦਰੀਆਉ ਵਹੰਦੇ ।
हड़ आए किनि थंमीअनि दरीआउ वहंदे ।प्रवाहितनद्यां जलप्लावनं के बाधितुं शक्नोति।
ਅੰਬਰਿ ਪਾਟੇ ਥਿਗਲੀ ਕੂੜਿਆਰ ਕਰੰਦੇ ।
अंबरि पाटे थिगली कूड़िआर करंदे ।विदीर्णं आकाशं पटवत् सिवितुं कठिनं मूर्खं च कार्यं केवलं गपशपनिपुणैः एव कर्तुं शक्यते स्म ।
ਸਾਂਗੈ ਅੰਦਰਿ ਸਾਬਤੇ ਸੇ ਵਿਰਲੇ ਬੰਦੇ ।੨੧।
सांगै अंदरि साबते से विरले बंदे ।२१।दुर्लभाः जनाः सन्ति ये नकलीकाले पूर्णतया स्थिराः तिष्ठन्ति ।
ਪਉੜੀ ੨੨
पउड़ी २२
ਜੇ ਮਾਉ ਪੁਤੈ ਵਿਸੁ ਦੇ ਤਿਸ ਤੇ ਕਿਸੁ ਪਿਆਰਾ ।
जे माउ पुतै विसु दे तिस ते किसु पिआरा ।यदि माता पुत्राय विषं ददाति तर्हि सः पुत्रः कस्मै अपि प्रियतरः भवेत्।
ਜੇ ਘਰੁ ਭੰਨੈ ਪਾਹਰੂ ਕਉਣੁ ਰਖਣਹਾਰਾ ।
जे घरु भंनै पाहरू कउणु रखणहारा ।यदि प्रहरी गृहं भङ्क्ते तर्हि अन्यः कः रक्षकः भवितुम् अर्हति ।
ਬੇੜਾ ਡੋਬੈ ਪਾਤਣੀ ਕਿਉ ਪਾਰਿ ਉਤਾਰਾ ।
बेड़ा डोबै पातणी किउ पारि उतारा ।यदि नौकायानं नौकायाः मज्जनं करोति तर्हि कथं पारं गन्तुं शक्यते स्म ।
ਆਗੂ ਲੈ ਉਝੜਿ ਪਵੈ ਕਿਸੁ ਕਰੈ ਪੁਕਾਰਾ ।
आगू लै उझड़ि पवै किसु करै पुकारा ।यदि नेता स्वयं जनान् भ्रष्टं करोति तर्हि अन्यः कः साहाय्यार्थं आह्वयितुं शक्नोति स्म ।
ਜੇ ਕਰਿ ਖੇਤੈ ਖਾਇ ਵਾੜਿ ਕੋ ਲਹੈ ਨ ਸਾਰਾ ।
जे करि खेतै खाइ वाड़ि को लहै न सारा ।यदि च रक्षकः वेष्टनः सस्यान् खादितुम् आरभते तर्हि अन्यः के क्षेत्राणां पालनं करिष्यति।
ਜੇ ਗੁਰ ਭਰਮਾਏ ਸਾਂਗੁ ਕਰਿ ਕਿਆ ਸਿਖੁ ਵਿਚਾਰਾ ।੨੨।
जे गुर भरमाए सांगु करि किआ सिखु विचारा ।२२।तथैव यदि गुरुः सिक्खं नकलीद्वारा मोहयति तर्हि दरिद्रः सिक्खः किं कर्तुं शक्नोति स्म।
ਪਉੜੀ ੨੩
पउड़ी २३
ਜਲ ਵਿਚਿ ਕਾਗਦ ਲੂਣ ਜਿਉ ਘਿਅ ਚੋਪੜਿ ਪਾਏ ।
जल विचि कागद लूण जिउ घिअ चोपड़ि पाए ।कागदं लवणं च घृतं प्रयोज्य ते जले स्थापयितुं शक्यन्ते (तेषां विलयनार्थं अधिककालं यावत् समयः स्यात्)।
ਦੀਵੇ ਵਟੀ ਤੇਲੁ ਦੇ ਸਭ ਰਾਤਿ ਜਲਾਏ ।
दीवे वटी तेलु दे सभ राति जलाए ।तैलसाहाय्येन दीपस्य विटः पूर्णरात्रौ दहति ।
ਵਾਇ ਮੰਡਲ ਜਿਉ ਡੋਰ ਫੜਿ ਗੁਡੀ ਓਡਾਏ ।
वाइ मंडल जिउ डोर फड़ि गुडी ओडाए ।तारं गृहीत्वा पतङ्गं आकाशे उड्डीयमानं कर्तुं शक्यते स्म ।
ਮੁਹ ਵਿਚਿ ਗਰੜ ਦੁਗਾਰੁ ਪਾਇ ਜਿਉ ਸਪੁ ਲੜਾਏ ।
मुह विचि गरड़ दुगारु पाइ जिउ सपु लड़ाए ।मुखे ओषधिं स्थापयित्वा नागदष्टं भवेत् ।
ਰਾਜਾ ਫਿਰੈ ਫਕੀਰੁ ਹੋਇ ਸੁਣਿ ਦੁਖਿ ਮਿਟਾਏ ।
राजा फिरै फकीरु होइ सुणि दुखि मिटाए ।यदि राजा फकियरवेषेण बहिः गच्छति तर्हि जनानां दुःखानि श्रुत्वा तान् दूरीकर्तुं शक्नोति स्म ।
ਸਾਂਗੈ ਅੰਦਰਿ ਸਾਬਤਾ ਜਿਸੁ ਗੁਰੂ ਸਹਾਏ ।੨੩।੩੫। ਪੈਂਤੀਹ ।
सांगै अंदरि साबता जिसु गुरू सहाए ।२३।३५। पैंतीह ।एतादृशे पराक्रमे केवलं सः एव परीक्षां उत्तीर्णः भवति यः गुरुणा सहायितः भवति।