Thuig Oankar amháin, an fuinneamh primal, trí ghrásta an phreceptor diaga
Má bhíonn madra ina shuí ar an ríchathaoir fiú ansin lífidh sé an muileann plúir.
Má chothaítear nathair ar bhainne fiú ansin doirtfidh sé nimh as a béal.
Má choinnítear cloch in uisce fiú, ní laghdaíonn a cruas.
Agus an cumhrán agus cumhrán sandalwood á shéanadh, rollaíonn an t-asal a chorp sa deannach.
Mar an gcéanna ní éiríonn leis an backbiter suas (a nós) giota droma
Agus é a dhíspreagadh chun a shaol féin a mhilleadh.
Ní thógann préachán camfar riamh; is maith leis truflais a bheith thart.
An eilifint bathed fiú in uisce cuireann deannaigh ar a cheann.
Ní scarann an colocynth (tumma) fiú má uiscítear é le neachtar lena searbhas.
Fiú má dhéantar freastal maith ar an gcrann síoda-cadáis (le huisce agus aoileach etc.), ní fhaightear aon toradh uaidh.
A lucht an druing gan toil an Tiarna, ní maith leo an pobal naofa.
Má tá an ceannaire dall, beidh an chuideachta ar fad faoi cheangal a robáil (a gcuid earraí luachmhara).
Ní féidir boladh gairleog a cheilt fiú má itheann sé i gcúinne iargúlta.
Ní féidir aon gallúnach cé mhéad a chuirtear i bhfeidhm, an brat dubh a iompú isteach i mbán.
An té a dhéanfaidh teagmháil leis an gcoirceog foichí nimhiúla gheobhaidh sé a aghaidh ata.
Tá an glasraí bruite gan salann fíor gan úsáid.
Gan eolas ar an bhfíor-Ghúrú, rinne an cúlbhádóir faillí in ainm an Tiarna.
Ní fhaigheann sé sonas anseo ná ansiúd agus bíonn sé ag caoineadh agus ag aithrí i gcónaí.
Is í an chailleach a itheann fear ach ní dhéanann sí machnamh freisin ar éagóir dá mac.
Fiú ar a dtugtar an fear is fí, mothaíonn sé náire freisin roimh a iníon agus deirfiúr.
Na ríthe, trecherous ar a chéile, a rinne aon dochar do na ambassadors (agus cónaí orthu go compordach).
Tá na peacaí a dhéantar sa Ganges (na háiteanna reiligiúnacha) chomh crua leis an toirneach agus ní imíonn siad as.
Ag éisteacht le meanness nocht an clúmhilleadh, Yama na hifreann crith freisin.
Is olc an t-uafás duine ar bith ach is é vilification an Ghúrú an bealach maireachtála is measa.
Labhair Hirrtyakyapu go diúltach faoi Dhia agus is léir gur maraíodh sa deireadh é an toradh a fuarthas.
Ar an gcúis chéanna freisin, rinne Ravan lootadh Lanca agus maraíodh a dheich gcinn.
Maraíodh Kans in éineacht lena arm iomlán agus cailleadh na deamhain go léir.
Chaill na Kauravas a ríshliocht agus scriosadh a n-iliomad arm.
Ar an gcúis chéanna, fuair Dantavaktr agus Siupál defeating crushing.
Deir na Vedas freisin nach féidir aon rath a bhaint amach trí chnagadh siar
. (Mar gheall ar an vilification) Durvasà. mallaigh sé an lá agus ceannas orthu go léir.
Tá na ribí go léir gléasta ach mumbles an bhean mhaol.
Caitheann an bhean álainn an tuilleamh ach bíonn an ceann gan chluas ag caoineadh.
Caitheann na cailíní nuaphósta fáinní srón ach mothaíonn an duine gan srón míchompordach (mar nach bhfuil sé in ann fáinne srón a chaitheamh).
Chuir na mná fia-shúile isteach sa choiléar ach bíonn an caoineadh aon-shúileach ag gol.
Bíonn gait thaitneamhach ag gach duine acu ach bíonn na bacaí bacach.
Iad siúd a dhéanann clúmhilleadh ar an nGúrú, caitheann siad a saol faoi bhrón.
Ní fhásann an caper fiáin gan duilleoga Karin glas ach cuireann sé an milleán ar shéasúr an earraigh.
Ní iompraíonn na mná borrtha an leanbh ach cuireann sí an milleán ar a fear céile.
Ní féidir le báisteach na scamaill cur le réimse alcaileach fás agus táirgeadh.
Faigheann na daoine fiúntais olca agus náire i gcuideachta daoine fí.
San aigéan, faigheann duine go leor péarla fiú ó na sliogáin, ie táirgeann an comhlachas leis an dea-torthaí maithe.
Ag déanamh clúmhilleadh ar an nGúrú, téann an saol ar fad i léig.
Níl mórán meáchain ag baint leis na sléibhte atá ag baint leis an spéir ach an oiread (ná an duine mí-thaitneamhach).
Níl na daingnithe sofheicthe ach chomh trom agus atá sé (an duine míghrásta);
Níl na haigéin sin ina gcónasc na haibhneacha chomh trom agus atá sé;
Níl na crainn ualaithe torthaí chomh trom agus atá sé
Agus ná fuil na créatúir éagsamhla sin chomh trom agus atá sé.
Go deimhin is ualach ar an talamh an duine mí-ráiteach agus is olc na n-olc é.
Coinníodh an fheoil madra a bhí bruite san fhíon, mar aon lena boladh salach, i cloigeann an duine.
Bhí sé clúdaithe leis an éadach dhaite fola.
Ag clúdach mar sin, bhí an babhla sin á iompar ag an mbean scavenger (chi: than) tar éis í a shíneadh lena lust.
Nuair a ceistítear faoi (an t-ábhar clúdaithe abominable)
Ghlan sí an t-amhras trína rá go raibh an fheoil clúdaithe aici le cur i bhfolach
Is as radharc duine neamhráiteach é a thruailliú a sheachaint.
Chuaigh gadaí isteach i dteach duine saibhir.
Ag breathnú go cúramach ar na ceithre choirnéal tháinig sé go dtí an seomra uachtarach.
Chruinnigh sé an t-airgead agus an t-ór agus cheangail sé i gcuisle iad; ach fós chuir a saint moill air.
Ag éirí mífhoighneach leis an saint ghlac sé greim ar phota salainn.
beagán de thóg sé amach agus tasted; d'fhág sé gach rud ann agus tháinig, amach.
Bhí a fhios ag an ngadaí sin freisin, go mbuaileann duine míghrách mar druma (i gcúirt an Tiarna).
Tar éis dó an salann a ithe (duine), agus é ina sheirbhíseach, faigheann sé uisce agus meileann an t-arbhar.
A leithéid de dílis, i catha faigheann maraíodh píosa le píosa le haghaidh an máistir.
Níonn na mic agus na hiníonacha dílis náire an teaghlaigh go léir.
Seasann an seirbhíseach a itheann salann i gcónaí leis na lámha fillte.
Molann an duine a d'ith an duine a d'ith an salann.
Ach déanann an duine neamhráiteach peacaí agus cailleann sé a shaol go neamhbhalbh agus faigheann sé bás.
Toisc go bhfuil cosc ar fheoil na bó i gcód iompair Hiondúch;
Gealltanas na Musalmans in aghaidh na muiceola agus an ús ar airgead;
Maidir le hathair céile, toirmisctear uisce tí an mhic chéile ar nós an fhíona;
Ní itheann an scannóir coinín, cé go bhfuil sé crua ar airgead;
De réir mar a chuireann an eitilt mhairbh blas an mhilis go holc agus go n-éireoidh an milseán nimhiúil gan úsáid,
Mar an gcéanna is ionann súil a chaitheamh ar thuilleamh na háite reiligiúnda agus nimh atá brataithe le siúcra a ithe.
Tá brón riamh air a bhfuil cráite ina intinn.
Teagmhaíonn sé leis an ór agus casann sé sin ina chnapshuim ithreach.
Éiríonn a chairde, a chlann mhac, a dheartháireacha, agus gach gaol eile míshásta leis.
Fulaingíonn an droch-mheabhair sin mallacht an chruinnithe agus na hidirscartha .i. bíonn sé ag fulaingt an tras-imirce.
Téann sé ar seachrán mar bhean thréigthe agus tá sé colscartha ó dhoras (an Lod).
Faigheann sé anacair, ocras, bochtanas mór agus sroicheann sé ifreann tar éis an bháis (coirp).
Faigheann an pota iomlán bainne millte le braon fínéagar.
Dóitear na míle dumha cadáis le spréach amháin.
Milleann an gossamer uisce uisce agus éiríonn an seileaic an chúis le scrios an chrainn.
Baintear buinneach leis an bhfear buile agus scriostar an fear coitianta ag an eitinn (tomhaltas).
De réir mar a théann na héin i bhfostú sa líon as a saint le haghaidh síolta,
Leanann an dúil do stóráil unendurable (tuilleamh as an áit reiligiúnach) i gcroílár an apostate.
Tá sé míchuí a bheith ag iarraidh an t-ábhar stórais (do na Sikhs).
Ach iad siúd a bhfuil dúil den sórt sin acu, caithfidh siad an t-ábhar a thabhairt ar ais, mar go bhfuil an eitilt imithe taobh istigh le bia á urlacan ag an gcorp.
Conas a d’fhéadfadh sé codladh sámh a bhfuil an lann féir ina shúil aige.
Toisc nach féidir an tine a choinneáil brúite faoin bhféar tirim, mar an gcéanna,
Ní féidir cravings an té atá ag cur faoi a smachtú agus éiríonn an neamh-ite inite dó.
Is milliúin iad Sikhigh an Ghúrú ach ní théann ach iad siúd a bhaineann grásta an Tiarna amach thar farraige an domhain).
Éiríonn sé (an t-apostate) lag agus gan chumhacht mar an t-adhmad a itheann cruimh.
Tá sé cosúil leis an scarecrow gan bheatha a chuirtear suas sa pháirc chun eagla a chur (na héin).
Conas a d'fhéadfadh sé tarlú as scamaill de bháisteach deataigh.
Mar ní féidir le téad gabhair sa mhuineál bainne do thabhairt, mar an gcédna imthigheann saothróir creidimh áit chríostaidhe ag imtheacht anso agus anall i n-a chráibhtheacht sin.
Cad é an marc cruinn ar fhear den sórt sin.
Fanann a leithéid d’fhear gan smál ar nós na mbó sin a mhairfidh ar a sliocht marbh beo ag líomhnú uirthi
Cén fáth ar chóir bun an chrainn coirníní a chur i gcomparáid le fíonchaora.
Ní ghlaonn aon duine na caora akk, mango.
Níl ornáidí bronntanais cosúil le ornáidí órga.
Níl criostail comhionann le diamaint toisc go bhfuil na diamaint níos costasaí.
Tá bainne im agus bainne bán ach tá cáilíocht agus blas difriúil acu
Mar an gcéanna, déantar idirdhealú idir na daoine naofa agus neamh-naofa ag a dtréithe agus a ngníomhaíochtaí.
Tá dath glas agus buí ar na duilleoga betel nuair a bhaintear iad as an mbrainse.
Baintear dath maol den chnó betel as an gcrann.
Tá dath donn agus solas ar an gcatechu agus úsáidtear pinch de.
Tá an t-aol bán agus dóitear agus buailtear é.
Nuair a chailleann siad a ego (buaileann siad le chéile) éiríonn dath dearg orthu go haonfhoirmeach.
Mar an gcéanna tá na naoimh, a ghlacann cáilíochtaí na gceithre vearnais, ag maireachtáil i ngrá frithpháirteach cosúil le gmmukhs, an Gúrú dírithe.
I gcúirt an impire tugtar seirbhísigh orthu go léir.
Armtha go maith, bogha siad an chuid is mó go humhal.
Sna cruinnithe sóisialta agus cultúrtha siad boast agus brag.
Tá a n-eilifintí maisithe acu agus ar na sráideanna agus ar na bazars imíonn siad lena gcapall ag damhsa.
Ach ní fios ach i réimse an chatha cé atá ina Trodaire cróga agus atá le dul ar a shála.
Mar an gcéanna tá na haspail, fanann na feallmharfóirí a bhí faoi cheilt chomh gar don Tiarna thart, ach ar deireadh aithnítear iad.
Más banaltrach í an mháthair cén fáth ar chóir don mhac labhairt fúithi.
Má shlogtar bó ag bó, ní ghearrann aon duine a bholg chun í a fháil amach.
Má thaitníonn an fear céile (go mímhorálta) ag go leor tithe, ba chóir don bhean chéile a chastity a chaomhnú.
Má fheidhmíonn an rí cumhachtaí deachtóireachta, tá na seirbhísigh gan chúnamh os a chomhair.
Má tá bean brahmin ólta, mothaíonn siad go léir náire agus ná breathnú suas ina aghaidh.
Má dhéanann an Gúrú sham, níor cheart don Sikh éirí as a shaoiste.
Le linn na crith talún na milliúin dúnta ar domhan crith agus mionbhruar
Le linn na stoirme, oscillate na crainn go léir.
Le linn dóiteáin, dóitear gach cineál féar sna foraoisí.
Cé atá in ann bac a chur ar thuilte san abhainn atá ag sileadh.
Ní fhéadfaí an tasc deacair agus amaideach a bhaineann le fuála na spéire stróicthe mar éadach a dhéanamh ach amháin ag daoine cumasacha i gcainteanna.
Is annamh a bhíonn na daoine a fhanann go hiomlán réidh le linn an tsampla.
Má thugann máthair nimh don mhac, cé eile a d'fhéadfadh an mac sin a bheith níos geanúla dó.
Má bhriseann an faireoir an teach a oscailt, ansin, cé eile a d'fhéadfadh a bheith ina chosantóir.
Má chuireann fear an bháid an bád go tóin poill, conas a d’fhéadfadh duine dul trasna.
Má chuireann an ceannaire féin ar na daoine dul ar seachrán, cé eile a d’fhéadfaí a ghlaoch chun cabhair a fháil.
Agus má thosaíonn an fál cosanta ag ithe na mbarr cé eile a thabharfaidh aire do na páirceanna.
Mar an gcéanna, má mheallann an Gúrú Sikh trí sham, cad a d'fhéadfadh Sikh bocht a dhéanamh.
Nuair a chuirtear im ar an bpáipéar agus ar an salann is féidir iad a chur in uisce (tógfaidh sé níos mó ama iad a thuaslagadh).
Le cabhair ó ola, téann wick an lampa ar an oíche ar fad a dhó.
Ag breith ar an téad, d'fhéadfaí a chur ar an eitleog eitilt sa spéir.
Trí luibh a choinneáil sa bhéal, d'fhéadfadh duine a bheith greim ag nathair.
Má théann an rí amach i guise faquire, d'fhéadfadh sé éisteacht le fulaingt daoine agus iad a bhaint de.
Ina leithéid de éacht amháin faigheann sé pas sa tástáil cé a chuidíonn an Gúrú leis.