Thuig Oankar amháin, an fuinneamh primal, trí ghrásta an phreceptor diaga
Óna n-iompar ar fud an domhain, tugtar sadhus agus manmukhs atá dírithe ar Ghúrú, gurmukhs agus manmukhs intinne-dhírithe faoi seach ar na cinn olc.
As an dá cheann seo, tá na mangrels - sadhus de réir dealraimh ach gadaithe go hinmheánach - i gcónaí in aimhréidh agus, ag fulaingt dá ego, téann siad ar seachrán.
Tá a leithéid d’aghaidheanna débhrí ag gadaithe, ag gialla droma agus ag feighlithe i gcónaí mar gheall ar a gcruachás sa dá shaol.
Níl siad anseo ná ansiúd agus, ualach leis an ualach delusions dul ar aghaidh ag bá idir agus ag fáil suffocated.
Cibé an Moslamach nó an Hiondúch, is é an manmukh i measc na gurmukhs an dorchadas iomlán.
Bíonn a cheann luchtaithe i gcónaí le teacht agus imeacht trí aistriú a anama.
Mar thoradh ar chumar na bhfear agus na mban a rugadh (Hiondúch agus Moslamach); ach thionscain an dá bhealaí ar leith (sects).
Cuimhníonn Hindus Ram-Ram agus na Moslamaigh a thug Khuda air.
Déanann Hindus a n-adhradh os comhair an Oirthir agus bogann Moslamaigh i dtreo an Iarthair.
Is breá le Hindus Ganges agus Banaras, ach ceiliúrann na Moslamaigh Mecca.
Tá ceithre scrioptúr an ceann acu - ceithre Vedas agus ceithre Katebas. Chruthaigh Hindus ceithre vearnais (castes) agus na Moslamaigh na ceithre sects (Hanifis, Safis, Malikis, agus Hambalis).
Ach i ndáiríre, tá an t-aer, an t-uisce agus an tine chéanna iontu go léir.
Is é an foscadh deiridh don dá an ceann céanna; ach tá ainmneacha éagsúla tugtha acu air.
Aghaidh dhúbailte .i. bogann éagothrom ó lámh go lámh sa tionól (toisc nach maith le duine ar bith é).
Mar an gcéanna aistríonn cainteoir dúbailte cosúil le striapach atá gafa i dtithe daoine eile ó dhoras go doras.
Ar dtús tá cuma álainn uirthi agus bíonn fir sásta a aghaidh a fheiceáil
Ach ina dhiaidh sin faightear amach go bhfuil sí scanrúil mar go bhfuil dhá íomhá ar a héadan singil.
Fiú amháin glanta le luaithreach, éiríonn scáthán aghaidh dhúbailte den sórt sin scagach arís.
Is é Yama, an Tiarna dharma; glacann sé leis an dharma ach ní bhíonn sé sásta le seachmaill na haingidhe.
Faigheann gurmukhs fírinneacha an fhírinne ar deireadh thiar.
Trí na snáitheanna a cheangal, fíodóiríonn fíodóir dlúth dlúth agus inneach le snáth amháin.
Ní féidir éadach deora agus millte ná éadach stróicthe a dhíol.
Gearrtar an t-éadach ar a siosúr le lann dúbailte.
Ar an láimh eile, déantar a stiches snáthaidí agus na píosaí scartha a thabhairt le chéile arís.
Is é an Tiarna sin ach bealaí éagsúla cruthaithe ag Hindus agus Muslims.
Tá cosán na Sikhism níos fearr ná an dá cheann toisc go nglacann sé le caidreamh dlúth idir an Gúrú agus na Sikh.
Bíonn imní ar na daoine dúbailte i gcónaí agus bíonn siad ag fulaingt dá bharr.
Gluaiseann roth sníomh na n-ocht gclár idir dhá phost díreach.
Sáitear an dá cheann dá acastóir sna poill i lár an dá chuaille agus ar fhórsa a mhuiníl déantar an roth a iompú uaireanta gan líon.
Tá an dá thaobh daingnithe le corda ceangail agus tá crios téad timpeall ar an roth agus ar an fhearsaid.
Coinníonn dhá phíosa leathair an fhearsaid timpeall ar a gcasann na cailíní ina ngrúpaí.
Uaireanta stopfadh siad ag sníomh go tobann agus d'fhágfadh siad mar a bhíonn éin ag eitilt ón gcrann (tá an duine dúbailte ar nós na gcailíní nó na héin seo freisin agus athraíonn sé a intinn go tobann).
Ní thugann dath ócar, atá sealadach, cuideachta suas go dtí an ceann deireanach .i. imíonn sé tar éis tamaill.
Tá an duine a bhfuil intinn dhúbailte aige (freisin) cosúil le scáth gluaiseachta nach gcloíonn le háit amháin
Agus í ag tréigean teaghlaigh an athar agus na hathar céile araon, ní bhíonn cúram ar an mbean gan náire don mhodhúlacht agus ní mian léi a clú mímhorálta a ghlanadh.
Agus a fear céile á thréigean, má bhaineann sí taitneamh as comhluadar a paramóra, conas is féidir léi a bheith sásta, ag bogadh i dtreonna éagsúla lustful?
Ní bhíonn aon chomhairle i réim uirthi agus déantar í a dhíspeagadh ag gach cruinniú sóisialta caoineadh agus lúcháir.
Bíonn sí ag gol in achrann mar go mbíonn droch-mhagadh uirthi ag gach doras.
Ar son a bpeacaí, déantar í a ghabháil agus a phionósú ag an gcúirt áit a gcailleann sí gach ióta onóra a bhí aici.
Tá sí truagh mar anois níl sí marbh ná beo; tá sí fós ag lorg teach eile le scrios mar ní maith léi cónaí ina teach féin.
Mar an gcéanna cuireann amhras nó meon dúbailte fite fuaite ina leith.
Nuair a chónaíonn tú i dtailte daoine eile, gheobhaidh sé aithrí agus baintear sonas;
Gach lá bíonn na tiarnaí talún ag argóint, ag sracadh agus ag sracaireacht.
Fear céile beirte agus bean chéile beirt fhear céile faoi cheangal a bás;
Bheadh curaíocht faoi orduithe dhá mháistir fhrithbheartaíochta in olcas.
Áit a mbíonn fulaingt agus imní ina gcónaí de lá agus d’oíche .i. an t-am ar fad, scriostar an teach sin agus déanann mná na comharsanachta gáire go smior.
Má fhaigheann duine a cheann i bhfostú in dhá chuas, ní féidir le duine fanacht ná rith uaidh.
Mar an gcéanna, is éard atá i gceist le tuiscint na dúbailteachta ná greim nathair fíorúil.
Is é an t-olc agus an míshásta an fealltóir atá cosúil le nathair dhá cheann, rud nach bhfuil inmhianaithe freisin.
Is é an nathair nathair an speiceas is measa agus as sin freisin tá an nathair dhá-i gceannas ar éagsúlacht olc agus olc.
Ní fios fós a mháistir agus ní oibríonn mantra ar bith ar an gcréatúr neamhphrionsabal seo.
Aon duine a ghreannann sé éiríonn sé lobhar. Tá a aghaidh dífhoirmithe agus faigheann sé bás dá eagla.
Ní ghlacann Manmukh, an té atá dírithe ar aigne, le comhairle gurmukhs agus cruthaíonn sé quarrel anseo agus ansiúd.
Tá a chuid cainte nimhiúil agus ina aigne tá pleananna géara agus éad air.
Ní théann a nós nimhiúil fiú nuair a bhrúitear a cheann.
Fágann striapach a bhfuil go leor leannán aici a fear céile agus mar sin éiríonn sé gan mháistir a éileamh.
Má bheireann sí mac, ní iompraíonn sé aon ainm máthar nó athair le leid
Is ifreann maisithe agus ornáideach í a mheallann daoine le grásta agus le grásta dealraitheach.
De réir mar a mheallann píob an tseilgeoir na fianna, tarraingíonn amhráin striapach fir chun a scriosta.
Anseo sa saol seo faigheann sí bás olc agus ina dhiaidh seo ní fhaigheann sí dul isteach i gcúirt Dé.
Cosúil léi, a chloíonn gan duine amháin bíonn an cainteoir dúbailte go cunningly tar éis beirt mháistrí reiligiúnacha míshásta i gcónaí agus mar a bhíonn Rúipína bréige nochtar ag an gcuntar.
Scriosta é féin scriosann sé daoine eile.
Níl aon fhiúntas ag baint le préacháin ag fánaíocht ó fhoraois go foraois cé go measann sé go bhfuil sé an-chliste.
Aithnítear ar an bpointe boise madra a bhfuil spotaí láibe aige ar na masa mar pheata créatúr.
Insíonn clann mhac neamhfhiúntach i ngach áit faoi ghníomhartha na sinsear (ach ná déan faic iad féin).
Ceannaire a théann a chodladh ag an gcrosbhóthar, faigheann a chompánaigh goideadh (dá gcuid giuirléidí).
Scriosann báisteach neamhshéasúrach agus clocha sneachta an barr atá fréamhaithe go maith.
Tá an cainteoir dúbailte atá ag fulaingt cosúil le damh stubborn plaughing (a bhuailtear i gcónaí).
Ar deireadh thiar déantar damh den sórt sin a bhrandáil agus a thréigean in áiteanna iargúlta.
Is copar é an droch-chainteoir dúbailte atá cosúil le cré-umha.
De réir dealraimh, tá cuma gheal ar an gcré-umha ach ní féidir leis an níochán leanúnach a dhubh istigh a ghlanadh.
Tá béal dúbailte ar ghreamairí gabha ach toisc é a bheith i droch-chuideachta (an ghabha) scriosann sé é féin.
Téann sé san fhoirnéis te agus an chéad nóiméad eile cuirtear in uisce fuar é.
Tugann an colocynth cuma álainn, piebald ach taobh istigh tá sé fós nimh.
Ní féidir a blas searbh a fhulaingt; blisters sé an teanga agus is cúis le deora a trickle.
Ní ullmhaítear garland ar bith de na bachlóga oleander (mar gheall ar a bheith gan cumhráin).
Bíonn an t-olc atá ina chainteoir dúbailte míshásta i gcónaí agus bíonn sé gan úsáid mar ostrais.
Ní féidir le ostrais eitilt ná ní féidir é a bheith ualaithe, ach téann sé go géarchúiseach.
Tá sraith amháin fiacla ag an eilifint le taispeáint agus ceann eile le hithe.
Bíonn ceithre téad ag gabhair, dhá cheann ar a muineál agus dhá cheann ar a n-úth.
An dara ceann go bhfuil bainne, an iar-mheabhlaireachta dóibh siúd a bheith ag súil bainne uathu.
Tá ceithre shúil ag peacóga trína bhfeiceann siad ach níl aon eolas ag daoine eile orthu.
Mar sin de bharr teip thubaisteach a dhíriú ar bheirt mháistir (reiligiúin).
Buaileann an dá thaobh an druma dhá-éadan atá rópáilte timpeall air.
Seinntear bearta ceoil ar éirí amach ach anois is arís déantar a phionnaí a chasadh.
Buaileann na ciombail atá á bpéireáil ar a chéile agus bainfidh siad a gceann agus a gcorp.
Nuair a bhíonn an fheadóg mhór folamh ón taobh istigh cloiseann sé go cinnte ach nuair a théann rud ar bith eile isteach ann (.i. nuair a théann dualúlacht isteach ann) brúitear slat iarainn ann chun é a ghlanadh (cuirtear trioblóid é).
Deisíodh an t-árthach órga ach ní dhéantar clais láibe briste arís.
Tá na putrefies indibhidiúla gafa i ndualgas agus tá sé scortha go deo.
Fulaingíonn duine olc agus dé-intinne ar nós an chliabháin ina sheasamh ar chos amháin.
Ag seasamh i Ganges, strangulates sé créatúir chun iad a ithe agus a bpeacaí ní nite amach.
Féadfaidh Colocynth snámh nocht agus folcadh ag ionad oilithreachta amháin i ndiaidh a chéile,
Ach tá a gníomh chomh cam sin nach dtéann an nimh ina chroí go deo.
Ní mharaíonn poll nathrach é, óir fanann sé (sábháilte) san Ísiltír.
An eilifint ag teacht amach as an uisce tar éis folctha, arís séideann deannaigh timpeall a géaga.
Ní dea-chiall ar chor ar bith é tuiscint na dúbailteachta.
Tá aigne an dé-aghaidh cosúil le bainne géar gan úsáid.
Ar é a ól ar dtús bíonn blas milis air ach ansin bíonn a bhlas searbh agus cuireann sé galar coirp air.
Is é an cainteoir dúbailte ná an bheach dhubh atá ina cara do bhláthanna ach mar amaidí, is dóigh léi gurb iad na bláthanna sin a buanáit chónaithe.
Níl fíor-áilleacht ná dath ar shíol sesame glas ach go hinmheánach agus ar an bachlóg oleander agus ní mheasann aon duine ciallmhar iad d'úsáid.
Má fhásann giolcach suas go dtí fad na gcéadta lámh fiú, fanann sé log ag táirgeadh fuaim fhuaimiúil go hinmheánach.
In ainneoin a n-insuite le sandal adhmaid bambú crainn, ná a bheith cumhra, agus scrios iad féin ag a frithchuimilte.
Iompraíonn an duine sin ag doras Yama, dia an bháis, go leor stróc dá shlat.
Beannaíonn an cainteoir dúbailte atá faoi cheangal ag a chuid éigeantais, ach ní thaitníonn a staidiúir leis.
Ní chromann Dhitighalt, contraption chun uisce a tharraingt as poll nó tobar a chuimsíonn cuaille adhmaid, ach amháin nuair a bhíonn cloch (mar fhrithmheáchan) ceangailte leis.
Ar an taobh eile den mála leathair nuair atá sé ceangailte amháin, tugann sé uisce amach as an tobar.
Ní fiúntas ná maitheas é oibriú faoi chuimsiú éigin.
An dá cheann bogha le saighead ar sé, bends nuair a ceirteacha tarraingthe, ach díreach tar éis scaoileadh, bhuaileann an saighead urscaoileadh ceann duine éigin.
Mar an gcéanna, boghaíonn an sealgair freisin fia agus maraíonn sé go feall é lena shaighead.
Leanann an coiriúil, mar sin, ar aghaidh ag déanamh coireanna.
Ní lúbann an tsaighead dhá cheann agus barr ar a ceann agus cleití ag an eireaball.
Ní chromann sleá dhá aghaidh agus sa chogadh tugtar faoi deara go sotalach é.
Ní lúbann ná ní phléascann gunnaí móra atá déanta as ocht miotal ach scarann sé an dún.
Ní bhriseann claíomh cruach dhá-imeall agus maraíonn sé leis an dá imill.
Ní chromann an tsrón timpeall air ach cuireann sé isteach ar go leor marcach.
Ní lúbann an tslat iarainn a bheith crua ach déantar na píosaí feola a chuirtear air a róstadh.
Ar an gcaoi chéanna, ghearrann an chonaic dhíreach na crainn.
An akk, planda nimhiúil de réigiún gainimh agus dealga, cé go bhfuil brainsí íslithe, ach ní dhéanann siad a dhiúscairt dubieity.
Is cosúil go bhfuil cuma faoi bhláth ar na plandaí hibrideacha ach tá bláthanna agus torthaí nimhiúla acu a fhágann droch-cháil orthu.
Óil akk-bainne, faigheann fear bás. Conas a d'fhéadfaí bainne a thabhairt ar secretion den sórt sin?
Pléascann píosaí atá cosúil le cadás amach as a gcuid páirteanna agus eitilt timpeall.
Tá Akkhoppers piebald freisin; is maith leo freisin an meon dúbailte , níl aon áit ar foscadh acu.
Ag ithe an thornapaill téann fear as a mheabhair agus feiceann daoine é ag bailiú tuí ar fud an domhain.
Faigheann ratak, síolta beaga dearga agus dubha, pollta freisin chun garlands a dhéanamh.
Fásann crann péine i bhforaois agus téann sé ard agus níos airde.
Dóitear a nóid ina tóirsí agus ní bhaineann aon cheann dá dhuilleoga scanraithe.
Ní shuíonn aon duine a théann thar na bearta faoina scáth mar go dtiteann a scáth fada thar thalamh garbh.
Pléascann a chuid torthaí freisin i bpíosaí curly cosúil le liathróid déanta as ceirteacha agus bogann sé timpeall.
Ní maith an t-adhmad freisin, mar ní féidir leis uisce, aer, solas na gréine agus teas a iompar.
Má bhriseann tine amach i bhforaois péine ní mhúchann sé go luath agus leanann sé ar aghaidh ag dó féin sa tine ego.
Ag tabhairt méid mór dó, rinne Dia gan úsáid é agus faoi dhliteanas a scriosta.
Cé chomh iontach is atá sé go bhfuil an síol sesame dubh tá a bhláth bán agus glas ar an bplanda.
Agus é a ghearradh ó chóngar don fhréamh, cuirtear bun os cionn é i gcarn amach sa réimse.
Ar dtús brúitear ar chloch é agus ansin brúitear na síolta sesame trí phreas ola. Tá dhá bhealach ag cnáib agus cadás.
Geallann duine acu cineáltas a dhéanamh agus mothaíonn an duine eile móruaisleacht a ghlacadh le drochchlaontaí.
Ó chadás, tar éis ginning agus sníomh, ullmhaítear éadach a chlúdaíonn nudity na ndaoine.
Baintear an craiceann de chnáib amach agus ansin déantar rópaí de rud nach mbraitheann náire ar bith i gceangal na ndaoine.
Tá sceana na sceana díreach cosúil le haíonna. Caithfidh sé imeacht go luath.
Fásann dealga ar acacia agus bláthanna agus torthaí ar sméar poircealláin ach tá siad go léir gan úsáid.
Tá torthaí ildaite ag an mbeirt ach ní féidir iad a dhearmad mar an braon fíonchaor.
Tá torthaí castor álainn agus piebald freisin ach cad is féidir a bheith ag súil ó vacuos cactus?
Tá a thorthaí dearga gan luach díreach cosúil leis an scáth useless de chrainn síoda-cadáis.
Ní thugann an cnó cócó crua a eithne ach amháin tar éis a bhéal a bhriseadh. Tá éagsúlacht bhána agus dhubh ar na mulch agus tá blas éagsúil orthu freisin.
Mar an gcéanna, tá na mic fiúntach agus na mic neamhfhiúntach géilliúil agus ceannairceach faoi seach, .i. soláthraíonn duine amháin sonas agus tugann an duine eile fulaingt.
Is droch-pholasaí den saol é an duality i gcónaí.
Tá seod ag an nathair ina ceann ach tá a fhios aici gan é a thabhairt go toilteanach .i. chun é a fháil, caithfear é a mharú.
Mar an gcéanna conas is féidir musca fia a fháil agus é beo.
Ní dhéanann an foirnéis ach an t-iarann a théamh, ach ní thugtar cruth inmhianaithe agus seasta d'iarann ach amháin trína hammering.
Éiríonn yam fréimhe tuberous inghlactha ag na hitheoirí agus ní mholtar é ach amháin tar éis é a scagadh le spíosraí.
Aithnítear duilleog béite, betelnut, catechu agus aol nuair a mheasctar iad le chéile ag dath álainn an mheascáin.
Éiríonn nimh i lámha lianna ina leigheas agus beocht sé na cinn marbh.
Is féidir le gurmukh amháin aigne mearcair éagobhsaí a rialú.