Een Oankar, die oerenergie, verwesenlik deur die genade van goddelike leermeester
Vanuit hul optrede in die wêreld is die Guru-georiënteerde, gurmukhs en verstandsgeoriënteerde manmukhs onderskeidelik bekende sadhu's en goddeloses.
Uit hierdie twee is die basters - skynbaar sadhoe's maar innerlike diewe - altyd in 'n wankelende toestand en, wat vir hul ego ly, verdwaal.
Sulke dubbelgesig diewe, agterbaks en bedrieërs bly bleekgesig as gevolg van hul verbystering in beide die wêrelde.
Hulle is nie hier of daar nie en gaan, belaai met die vrag van dwalings, tussenin verdrink en versmoor.
Of dit nou Moslem of die Hindoe is, die manmukh onder die gurmukhs is die uiterste duisternis.
Sy kop is altyd gelaai met die kom en gaan deur transmigrasie van sy siel.
As gevolg van die samevloeiing van manlik en vroulik is beide (Hindoe en Moslem) gebore; maar albei het aparte maniere (sektes) geïnisieer.
Hindoes onthou Ram-Ram en die Moslems het Hom Khuda genoem.
Hindoes doen hul aanbidding in die ooste en Moslems buig na die Weste.
Hindoes aanbid Ganges en Banaras, terwyl Moslems Mekka vier.
Hulle het vier skrifture elk—vier Vedas en vier Katebas. Hindoes het vier varnas (kaste) geskep en Moslems die vier sektes (Hanifis, Safis, Malikis en Hambalis).
Maar in werklikheid bestaan dieselfde lug, water en vuur in hulle almal.
Die uiteindelike skuiling vir albei is dieselfde een; net hulle het verskillende name daaraan gegee.
Dubbelgesig dws oneweredige mineur beweeg hand tot hand in die samestelling (omdat niemand daarvan hou nie).
Net so beweeg 'n dubbelprater soos 'n prostituut wat in ander se huise verdiep is van deur tot deur.
Aanvanklik lyk sy mooi en mans is bly om haar gesig te sien
Maar later word gevind dat sy aaklig is omdat haar enkele gesig twee beelde het.
Selfs met as skoongemaak word so 'n dubbele spieël weer vuil.
Yama, die Here van dharma is een; hy aanvaar dharma, maar word nie behaag deur die dwalings van goddeloosheid nie.
Opregte gurmukhs bereik uiteindelik die waarheid.
Deur die drade vas te bind, weef wewer groot skering en inslag met 'n enkele garing.
Kleermaker skeur en bederf lap en geskeurde lap kan nie verkoop word nie.
Sy dubbellem geslypte skêr sny die lap af.
Aan die ander kant word sy naaldsteke en die geskeide stukke dus herenig.
Daardie Here is een, maar verskillende maniere is deur Hindoes en Moslems geskep.
Die pad van Sikhisme is beter as beide omdat dit 'n intieme verhouding tussen die Guru en die Sikh aanvaar.
Die dubbelhartiges is altyd verward en daarom ly hulle.
Die agtbord-spinwiel beweeg tussen twee regop pale.
Albei punte van sy as word in die gate in die middel van twee paal gedruk en op die krag van sy nek word die wiel ontelbare kere gedraai.
Die twee kante word met 'n bevestigingskoord vasgemaak en 'n tougordel omring die wiel en die spil.
Twee stukke leer hou die spil vas waarom die meisies in groepe sit.
Soms het hulle skielik ophou spin en vertrek soos voëls van die boom af vlieg (die dubbelhartige persoon is ook soos hierdie meisies of voëls en verander skielik van plan).
Okerkleur wat tydelik is, gee nie geselskap tot op die laaste nie, maw dit verdwyn na 'n rukkie.
Die dubbelhartige mens is (ook) soos 'n bewegende skaduwee wat nie aan een plek kleef nie
Die skaamtelose vrou versaak beide die families van vader en skoonpa en gee nie om vir beskeidenheid nie en wil nie haar onsedelike reputasie wegwas nie.
As sy haar man in die steek gelaat het, as sy die geselskap van haar geliefde geniet, hoe kan sy, wat in verskillende wellustige rigtings beweeg, gelukkig wees?
Geen raad heers oor haar nie en sy word geminag by alle sosiale byeenkomste van rou en blydskap.
Sy huil in berou omdat sy by elke deur met minagting gesmaad word.
Vir haar sondes word sy gearresteer en deur die hof gestraf waar sy elke jota van eer wat sy gehad het, verloor.
Sy is ellendig, want nou is sy nie dood of lewend nie; sy soek nog 'n ander huis om te verwoes omdat sy nie daarvan hou om in haar eie huis te woon nie.
Net so weef twyfel of dubbelhartigheid daarvoor die krans van ondeugde.
Om in ander se lande te woon bring bekering en neem geluk weg;
Daagliks rusie, toet en afpers die landhere.
Man van twee vroue en die vrou van twee mans is verplig om te vergaan;
Grondbewerking onder bevele van twee wedersyds antagonistiese meesters sou tot niet gaan.
Waar lyding en angs dag en nag dws heeltyd woon, word daardie huis verwoes en die buurtvrouens lag spottend.
As 'n mens jou kop in twee holtes vassit, kan jy nie bly of weghardloop nie.
Net so is die gevoel van dualiteit 'n virtuele slangbyt.
Die goddelose en ongelukkige is die verraaier wat soos tweekoppige slang is wat ook ongewens is.
Slang s'n is die ergste spesie en daaruit is ook die tweekoppige slang 'n slegte en bose variëteit.
Sy meester bly onbekend en op hierdie beginsellose wese werk geen mantra nie.
Enigiemand wat dit byt, word melaats. Sy gesig is misvorm en hy sterf van die vrees daarvan.
Manmukh, die verstand-georiënteerde een aanvaar nie die raad van gurmukhs nie en skep hier en daar rusie.
Sy spraak is giftig en in sy gedagtes word slegte planne en jaloesie gekoester.
Sy giftige gewoonte gaan nie eers wanneer sy kop vergruis word nie.
'n Prostituut wat baie minnaars het, verlaat haar man en word dus onopgeëiste meesterloos.
As sy geboorte skenk aan 'n seun, dra hy geen moeder- of vadernaam met wenk nie
Sy is 'n versierde en ornamentele hel wat mense mislei deur die oënskynlike sjarme en grasie lief te hê.
Soos die jagter se pyp die takbokke lok, so lok die liedere van 'n prostituut mans tot hul vernietiging.
Hier in hierdie wêreld sterf sy 'n bose dood en kry hierna geen toegang tot God se hof nie.
Soortgelyk aan sy, wat nie een persoon aanhang nie, is die dubbelprater wat twee godsdienstige meesters slinks volg, altyd ongelukkig en word soos 'n vals roepee by die toonbank ontbloot.
Hy ruïneer homself, hy ruïneer ander.
Want kraai om van bos tot bos te dwaal is geen verdienste nie, alhoewel dit homself baie slim ag.
Hond met modderkolle op die boude word dadelik as 'n pottebakker se troeteldier erken.
Onwaardige seuns vertel oral oor die prestasies van voorvaders (maar doen self niks nie).
’n Leier wat by die kruispad gaan slaap, kry sy metgeselle beroof (van hul besittings).
Onseisoenale reën en hael vernietig die goed gewortelde oes.
Die lydende dubbelprater is soortgelyk aan 'n hardnekkige klappende os (wat altyd geslaan word).
Uiteindelik word so 'n os gebrandmerk en in verlate plekke agtergelaat.
Die bose dubbelspreker is koper wat soos brons lyk.
Blykbaar lyk die brons helder, maar selfs aanhoudende was kan nie sy innerlike swartheid skoonmaak nie.
Die tang van smid is dubbelbek maar in die slegte geselskap (van die smid) vernietig dit homself.
Dit gaan in die warm oond en die volgende oomblik word dit in koue water gesit.
Die kolosinte gee 'n pragtige, bont voorkoms maar binne bly dit gif.
Sy bitter smaak kan nie geduld word nie; dit laat blase op die tong en laat trane loop.
Geen krans word van die oleanderknoppies voorberei nie (omdat hulle geurloos is).
Die bose persoon wat dubbelprater is, is altyd ongelukkig en is nutteloos soos 'n volstruis.
'n Volstruis kan nie vlieg nie en ook nie gelaai word nie, maar hy stut pronkerig.
Die olifant het een stel tande om te vertoon en nog een om te eet.
Bokke het vier spene, twee op hul nekke en twee aan hul uiers.
Laasgenoemde bevat melk, eersgenoemde mislei diegene wat van hulle melk verwag.
Poue het vier oë waardeur hulle kyk maar ander weet niks van hulle nie.
Om dus 'n mens se aandag op twee meesters (godsdienste) te vestig, lei tot rampspoedige mislukking.
Tweegesig-trom wat rondom tou is, word van albei kante geslaan.
Musikale mate word op rebeck gespeel, maar keer op keer word die penne gedraai.
Simbale wat gepaar word, slaan mekaar en verpletter hul koppe en liggame.
Wanneer die fluit van binne leeg is, klink dit beslis, maar wanneer enige ander voorwerp daarin ingaan (dws wanneer dualiteit dit binnedring), word 'n ysterstaaf daarin gedruk om dit skoon te maak (dit word in die moeilikheid geplaas).
Die goue houer word herstel, maar stukkende modderkruik word nie weer gevorm nie.
Verdrink in dualiteit verrot die individu en word vir ewig verskroei.
'n Bose en tweeledige mens ly soos die kraanvoël wat op een been staan.
As hy in Ganges staan, wurg dit wesens om hulle te eet en sy sondes word nooit uitgewas nie.
Colocynth mag kaal swem en by die een pelgrimsentrum na die ander bad,
Maar sy optrede is so krom dat die gif in sy hart nooit gaan nie.
Om die gat van 'n slang te slaan, maak dit nie dood nie, want dit bly (veilig) in die onderwêreld.
Die olifant wat ná 'n bad uit die water kom, blaas weer stof om sy ledemate.
Die gevoel van dualiteit is glad nie 'n goeie sin nie.
Mind of the dual-faced is soos nuttelose suurmelk.
As jy dit drink, proe dit eers soet, maar dan is die smaak bitter en dit maak die liggaam siek.
Die dubbelprater is daardie swart by wat vriend van blomme is, maar soos dwase veronderstel dat daardie blomme sy permanente tuiste is.
Groen maar inwendig hallo sesamsaad en die oleanderknop het nie ware skoonheid en kleur nie en ook nie enige verstandige persoon beskou dit as van enige nut nie.
As riet tot die lengte van honderd hande groei, bly dit hol inwendig en produseer raserige klank.
Ten spyte van hul samestelling met sandelhout word bamboes nie geurig nie, en vernietig hulself deur hul wedersydse wrywing.
So iemand by die deur van Yama, die god van die dood, dra menige hou van sy staf.
Die dubbelspreker salueer gebonde aan sy kompulsies, tog word sy postuur nie gehou nie.
Dhitighalt, 'n middel om water uit 'n put of put wat uit 'n houtpaal bestaan, te trek, buig slegs wanneer 'n klip (as 'n teengewig) daaraan vasgemaak word.
Aan die ander kant bring leersak wanneer dit net vasgemaak word, water uit die put.
Om onder een of ander toewyding te werk, is nie 'n meriete of 'n welwillendheid nie.
Die twee geëindigde boog met 'n pyl daarop, buig wanneer dit getrek word, maar dadelik met vrylating tref die pyl wat afgevuur word die kop van iemand.
Net so buig die jagter ook by die aanskoue van 'n takbok en maak dit verraderlik met sy pyl dood.
Die misdadiger gaan dus voort om misdade te pleeg.
Die dubbelkoppyl met punt aan sy kop en vere by die stert buig nie.
Dubbelgesig spies buig ook nooit en word in die oorlog homself arrogant raakgesien.
Kanon wat van agt metale gemaak is, buig nie en ontplof nie, maar sloop die fort.
Tweesnydende swaard van staal breek nie en maak dood met albei kante.
Die omringende strop buig nie, maar verstrik menige perderuiter.
Ysterstaaf wat hard is, buig nie maar vleisstukke wat daarop geryg is, word gerooster.
Net so sny die 'reguit saag die bome.
Die akk, 'n giftige plant van sanderige streek en doringappel alhoewel met takke verlaag, maar verwerp nie hul twyfel nie.
Die basterplante lyk glo bloeiend, maar hulle het giftige blomme en vrugte wat hulle swak aansien.
Drink akk-melk, man sterf. Hoe kan sulke afskeiding melk genoem word?
Uit hulle dele bars katoenagtige stukke uit en vlieg rond.
Akhoppers is ook bont; hulle hou ook van die dubbelhartiges, is nêrens beskut nie.
Eet doringappel man word mal en mense sien hoe hy strooi bymekaarmaak in die wêreld.
Ratak, klein rooi en swart sade, word ook deurboor om kranse te maak.
Denneboom groei in 'n woud en gaan hoog en hoër.
Sy knope brand in fakkels en nie een raak aan sy veragte blare nie.
Geen verbyganger sit onder sy skaduwee nie, want sy lang skaduwee val oor ruwe grond.
Sy vrugte bars ook in krullerige stukke uit soos dié van 'n bal wat van lappe gemaak is en beweeg rond.
Sy hout is ook nie 'n goeie een nie, want dit kan nie water, lug, sonskyn en hitte verdra nie.
As vuur in dennebos uitbreek, blus dit nie gou nie en brand dit verder in die vuur van ego.
Deur dit groot grootte te gee, het God dit nutteloos gemaak en vatbaar vir vernietiging.
Hoe wonderlik is dit dat die sesamsaad swart is sy blom wit en plant is groen.
As dit van naby die wortel af gesny word, word dit onderstebo op 'n hoop in die veld gesit.
Eers word dit op klip gestamp en dan word die sesamsaad deur 'n oliepers fyngedruk. Hennep en katoen het twee maniere.
Die een onderneem om welwillendheid te verrig en die ander voel grootsheid deur bose neigings aan te neem.
Van katoen word, nadat dit geëwen en gespin is, lap voorberei wat die naaktheid van die mense bedek.
Hennep kry sy vel afgeskil en dan word toue daarvan gemaak wat geen skaamte voel om die mense te bind nie.
Knavery van die skelms is net soos gaste. Dit moet binnekort vertrek.
Dorings groei op akasia en blomme en vrugte op porseleinbessies, maar hulle is almal nutteloos.
Albei het kleurvolle vrugte, maar hulle kan nie verwar word met die tros druiwe nie.
Vrugte van kaster is ook pragtig en bruin maar wat kan mens verwag van vacuos kaktus?
Sy rooi vrugte is waardeloos net soos die nuttelose skaduwee van sy-katoenboom.
Die harde klapper lewer sy pit eers nadat sy mond gebreek is. Moerbeie is van wit en swart verskeidenheid en hulle smaak verskil ook.
Net so is die waardige en die onwaardige seuns onderskeidelik gehoorsaam en opstandig, maw die een verskaf geluk terwyl die ander een lyding gee.
Dualiteit is altyd 'n slegte lewensbeleid.
Die slang het juweel in sy kop, maar hy weet om dit nie gewillig te gee nie, maw omdat hy dit kry, moet hy doodgemaak word.
Net so hoe kan die muskus van 'n takbok verkry word terwyl dit lewendig is.
Die oond verhit net die yster, maar 'n gewenste en vaste vorm word slegs aan yster gegee deur dit te hamer.
Knolwortelyam word aanvaarbaar vir die eters en word eers geprys nadat dit met speserye verfyn is.
Betalblaar, betelneut, kategoes en lemmetjie, wanneer dit saam gemeng word, word uitgeken aan die pragtige kleur van die mengsel.
Gif in die hande van 'n dokter word 'n medisyne en maak die dooies lewend.
Onstabiele kwikverstand kan deur gurmukh alleen beheer word.