એક ઓંકાર, આદિમ ઉર્જા, દૈવી ઉપદેશકની કૃપાથી સાક્ષાત્કાર થયો
જગતમાં તેમના આચરણથી, ગુરુલક્ષી, ગુરુમુખ અને મન લક્ષી મનમુખો અનુક્રમે સાધુ અને દુષ્ટો તરીકે ઓળખાય છે.
આ બેમાંથી, મોંગ્રેલ્સ - દેખીતી રીતે સાધુ પરંતુ આંતરિક રીતે ચોર - હંમેશા ડગમગી સ્થિતિમાં હોય છે અને, તેમના અહંકાર માટે પીડાય છે, ભટકી જાય છે.
આવા બેવડા ચહેરાવાળા ચોર, બદનામી કરનારા અને ઠગ બંને જગતમાં તેમના વિચલિત થવાને કારણે નિસ્તેજ રહે છે.
તેઓ ન તો અહીં છે કે ન ત્યાં અને, ભ્રમણાઓના ભારથી દબાયેલા તેઓ વચ્ચે ડૂબતા જાય છે અને ગૂંગળામણ અનુભવે છે.
મુસલમાન હોય કે હિંદુ, ગુરૂમુખોમાં મનમુખ એટલે ઘોર અંધકાર.
તેનું માથું હંમેશા તેના આત્માના સ્થળાંતર દ્વારા આવતા અને જનારાઓથી ભરેલું હોય છે.
સ્ત્રી અને પુરુષ બંનેના સંગમને પરિણામે (હિન્દુ અને મુસ્લિમ) જન્મ્યા; પરંતુ બંનેએ અલગ-અલગ માર્ગો (સંપ્રદાયો) શરૂ કર્યા.
હિંદુઓ રામ-રામને યાદ કરે છે અને મુસ્લિમોએ તેને ખુદા નામ આપ્યું છે.
હિંદુઓ તેમની પૂજા પૂર્વ તરફ મુખ કરીને કરે છે અને મુસ્લિમો પશ્ચિમ તરફ નમન કરે છે.
હિંદુઓ ગંગા અને બનારસને પૂજે છે, જ્યારે મુસ્લિમો મક્કાની ઉજવણી કરે છે.
તેમની પાસે ચાર શાસ્ત્રો છે - ચાર વેદ અને ચાર કાતેબા. હિંદુઓએ ચાર વર્ણ (જાતિ) અને મુસ્લિમોએ ચાર સંપ્રદાયો (હનીફી, સફી, મલિકીસ અને હમ્બાલીસ) બનાવ્યા.
પરંતુ વાસ્તવમાં, તે બધામાં સમાન હવા, પાણી અને અગ્નિ છે.
બંને માટે અંતિમ આશ્રય એક જ છે; માત્ર તેઓએ તેને અલગ અલગ નામ આપ્યા છે.
બેવડા ચહેરાવાળું એટલે કે અસમાન માઇનોર એસેમ્બલીમાં હાથથી હાથ ફેરવે છે (કારણ કે કોઈને તે ગમતું નથી).
એ જ રીતે બીજાના ઘરમાં તલ્લીન થયેલી વેશ્યાની જેમ બેવડી વાતો કરનાર પણ ઘરે-ઘરે ફરે છે.
શરૂઆતમાં તે સુંદર દેખાય છે અને પુરુષો તેનો ચહેરો જોઈને ખુશ થાય છે
પરંતુ પાછળથી તેણી ભયાનક હોવાનું જાણવા મળે છે કારણ કે તેણીનો એક ચહેરો બે છબીઓ ધરાવે છે.
રાખથી સાફ કરીને પણ આવા બેવડા ચહેરાવાળા અરીસા ફરી મલિન બની જાય છે.
યમ, ધર્મનો સ્વામી એક છે; તે ધર્મ સ્વીકારે છે પણ દુષ્ટતાની ભ્રમણાથી પ્રસન્ન થતો નથી.
સત્યવાદી ગુરુમુખ આખરે સત્યની પ્રાપ્તિ કરે છે.
દોરાને બાંધીને, વણકર એક જ યાર્ન વડે વિશાળ તાણો અને વણી વણાટ કરે છે.
દરજી આંસુ અને બગડેલું કાપડ અને ફાટેલું કાપડ વેચી શકાતું નથી.
તેની ડબલ-બ્લેડવાળી કાતર કાપડને કાપી નાખે છે.
બીજી તરફ, તેની સોયના ટાંકા અને અલગ પડેલા ટુકડા આમ ફરી એક થઈ જાય છે.
એ ભગવાન એક છે પણ હિંદુઓ અને મુસલમાનોએ અલગ અલગ રીતે બનાવ્યા છે.
શીખ ધર્મનો માર્ગ બંને કરતાં શ્રેષ્ઠ છે કારણ કે તે ગુરુ અને શીખ વચ્ચેના ગાઢ સંબંધને સ્વીકારે છે.
બેવડા મનવાળા હંમેશા મૂંઝવણમાં રહે છે અને તેથી તેઓ પીડાય છે.
આઠ બોર્ડ સ્પિનિંગ વ્હીલ બે સીધી પોસ્ટ્સ વચ્ચે ફરે છે.
તેના એક્સલના બંને છેડા બે પોસ્ટની વચ્ચેના છિદ્રોમાં ધકેલવામાં આવે છે અને તેની ગરદનના બળથી વ્હીલ અસંખ્ય વખત ફેરવાય છે.
બે બાજુઓ ફાસ્ટનિંગ કોર્ડ દ્વારા સુરક્ષિત છે અને સ્ટ્રીંગ બેલ્ટ વ્હીલ અને સ્પિન્ડલને ઘેરી લે છે.
ચામડાના બે ટુકડાઓ સ્પિન્ડલને પકડી રાખે છે જેની આસપાસ છોકરીઓ જૂથોમાં બેસીને ફરે છે.
કેટલીકવાર તેઓ અચાનક કાંતવાનું બંધ કરી દેતા હતા અને પક્ષીઓ ઝાડ પરથી ઉડે છે તેમ છોડી દેતા હતા (ડબલ-માઇન્ડેડ વ્યક્તિ પણ આ છોકરીઓ અથવા પક્ષીઓ જેવી હોય છે અને અચાનક તેનું મન બદલી નાખે છે).
ઓચર કલર જે કામચલાઉ હોય છે, તે છેલ્લી ઘડી સુધી કંપની આપતો નથી એટલે કે તે થોડા સમય પછી ઝાંખો પડી જાય છે.
બેવડા મનની વ્યક્તિ (પણ) ફરતા પડછાયા જેવી છે જે એક જગ્યાએ વળગી રહેતી નથી
પિતા અને સસરાના બંને પરિવારોને છોડીને, નિર્લજ્જ સ્ત્રી નમ્રતાની કાળજી લેતી નથી અને તેની અનૈતિક પ્રતિષ્ઠાને ધોવા માંગતી નથી.
તેના પતિનો ત્યાગ કરીને, જો તેણી તેના પ્રેમીનો સંગાથ ભોગવે છે, તો તે, વિવિધ વાસનાપૂર્ણ દિશામાં આગળ વધીને, કેવી રીતે ખુશ થઈ શકે?
તેણી પર કોઈ સલાહ પ્રવર્તતી નથી અને તેણીને શોક અને આનંદના તમામ સામાજિક મેળાવડામાં ધિક્કારવામાં આવે છે.
તેણી પસ્તાવોમાં રડે છે કારણ કે તેણીને દરેક દરવાજે નિંદા કરવામાં આવે છે.
તેણીના પાપો માટે, તેણીની ધરપકડ કરવામાં આવે છે અને અદાલત દ્વારા તેને સજા કરવામાં આવે છે જ્યાં તેણીએ જે સન્માન મેળવ્યું હતું તે ગુમાવે છે.
તે દુઃખી છે કારણ કે હવે તે ન તો મૃત કે જીવિત છે; તે હજુ પણ બરબાદ થવા માટે બીજું ઘર શોધે છે કારણ કે તેને પોતાના ઘરમાં રહેવાનું પસંદ નથી.
એવી જ રીતે શંકા કે બેવડી મનોવૃત્તિ તેના માટે અવગુણોની માળા વણી લે છે.
બીજાની ભૂમિમાં રહેવાથી પસ્તાવો થાય છે અને ખુશીઓ છીનવી લે છે;
રોજેરોજ જમીનદારો ઝઘડો કરે છે, તૂટે છે અને છેડતી કરે છે.
બે સ્ત્રીઓના પતિ અને બે પતિઓની પત્ની નાશ પામવા માટે બંધાયેલા છે;
બે પરસ્પર વિરોધી માસ્ટરના આદેશ હેઠળ ખેડાણ વ્યર્થ જશે.
જ્યાં દિવસ-રાત એટલે કે દરેક સમયે દુઃખ અને ચિંતા રહે છે, તે ઘર નાશ પામે છે અને પડોશની સ્ત્રીઓ હાંસી ઉડાવે છે.
જો કોઈનું માથું બે પોલાણમાં ફસાઈ જાય, તો તે ન તો રહી શકે અને ન ભાગી શકે.
તેવી જ રીતે, દ્વૈતની ભાવના એ વર્ચ્યુઅલ સાપ-ડંખ છે.
દુષ્ટ અને દુ:ખી એ વિશ્વાસઘાત કરનાર છે જે બે માથાવાળા સાપ જેવો છે જે અનિચ્છનીય પણ છે.
સાપ સૌથી ખરાબ પ્રજાતિ છે અને તેમાંથી બે માથાવાળો સાપ પણ ખરાબ અને દુષ્ટ જાત છે.
તેનો માસ્ટર અજાણ્યો રહે છે અને આ સિદ્ધાંત વિનાના જીવ પર કોઈ મંત્ર કામ કરતું નથી.
તે જેને કરડે છે તે રક્તપિત્ત થાય છે. તેનો ચહેરો વિકૃત છે અને તે તેના ભયથી મૃત્યુ પામે છે.
મનમુખ, મન લક્ષી ગુરુમુખની સલાહ સ્વીકારતો નથી અને અહી-ત્યાં ઝઘડા કરે છે.
તેની વાણી ઝેરી છે અને તેના મનમાં ઘોર યોજનાઓ અને ઈર્ષ્યાઓ છે.
માથું કચડાય ત્યારે પણ તેની ઝેરી આદત જતી નથી.
એક વેશ્યા જેમાં ઘણા પ્રેમીઓ હોય છે તે તેના પતિને છોડી દે છે અને આ રીતે તે દાવા વગરની માસ્ટરલેસ બની જાય છે.
જો તેણી એક પુત્રને જન્મ આપે છે, તો તે સંકેત સાથે માતૃ અથવા પિતૃનું નામ રાખતું નથી
તે એક સુશોભિત અને સુશોભિત નરક છે જે દેખીતી વશીકરણ અને ગ્રેસને પ્રેમ કરીને લોકોને છેતરે છે.
જેમ શિકારીની નળી હરણને આકર્ષે છે, તેમ વેશ્યાના ગીતો પુરુષોને તેમના વિનાશ તરફ આકર્ષિત કરે છે.
અહીં આ દુનિયામાં તે દુષ્ટ મૃત્યુ પામે છે અને પછીથી તેને ભગવાનના દરબારમાં પ્રવેશ મળતો નથી.
તેણીની જેમ, જે એક વ્યક્તિને વળગી રહેતી નથી, બે ધર્મગુરુઓને ચાલાકીથી અનુસરનાર બેવડી વાતો કરનાર હંમેશા નાખુશ રહે છે અને નકલી રૂપિયાની જેમ કાઉન્ટર પર ખુલ્લું પડી જાય છે.
પોતાને બરબાદ કરી બીજાને બરબાદ કરે છે.
કાગડા માટે જંગલમાંથી જંગલમાં ભટકવું એ કોઈ યોગ્યતા નથી છતાં તે પોતાને ખૂબ જ હોંશિયાર માને છે.
નિતંબ પર માટીના ફોલ્લીઓ ધરાવતો કૂતરો તરત જ કુંભારના પાલતુ તરીકે ઓળખાય છે.
અયોગ્ય પુત્રો સર્વત્ર પૂર્વજોના પરાક્રમ વિશે જણાવે છે (પરંતુ પોતે કંઈ કરતા નથી).
એક નેતા જે ચોકડી પર સૂઈ જાય છે, તેના સાથીઓ (તેમની વસ્તુઓ) લૂંટી લે છે.
કમોસમી વરસાદ અને કરા સારા મૂળિયા પાકને નષ્ટ કરે છે.
પીડિત ડબલ ટોકર હઠીલા પ્લેગિંગ બળદ (જેને હંમેશા ચાબુક મારવામાં આવે છે) સમાન છે.
આખરે આવા બળદને બ્રાન્ડેડ અને નિર્જન સ્થળોએ ત્યજી દેવામાં આવે છે.
દુષ્ટ ડબલ ટોકર તાંબુ છે જે કાંસા જેવો દેખાય છે.
દેખીતી રીતે, બ્રોન્ઝ તેજસ્વી દેખાય છે પરંતુ સતત ધોવાથી પણ તેની આંતરિક કાળાશ સાફ થઈ શકતી નથી.
લુહારનું પેઇર બે મોંવાળું હોય છે પણ ખરાબ સંગતમાં રહેવાથી તે પોતાનો નાશ કરે છે.
તે ગરમ ભઠ્ઠીમાં જાય છે અને બીજી જ ક્ષણે તેને ઠંડા પાણીમાં નાખવામાં આવે છે.
કોલોસિન્થ સુંદર, પાઈબલ્ડ દેખાવ આપે છે પરંતુ તેની અંદર ઝેર રહે છે.
તેનો કડવો સ્વાદ સહન કરી શકાતો નથી; તે જીભ પર ફોલ્લા કરે છે અને આંસુ વહી જાય છે.
ઓલિએન્ડરની કળીઓમાંથી કોઈ માળા તૈયાર કરવામાં આવતી નથી (તેમની સુગંધ વિનાની હોવાને કારણે).
બેવડી વાતો કરનાર દુષ્ટ વ્યક્તિ હંમેશા દુ:ખી હોય છે અને શાહમૃગની જેમ નકામો હોય છે.
શાહમૃગ ન તો ઉડી શકે છે અને ન તો લાદી શકે છે, પરંતુ તે દેખીતી રીતે ઉડે છે.
હાથી પાસે પ્રદર્શન માટે અને બીજો ખાવા માટે એક દાંત હોય છે.
બકરીઓને ચાર ચાંદ હોય છે, બે તેમના ગળા પર અને બે તેમના આંચળ સાથે જોડાયેલા હોય છે.
બાદમાં દૂધ હોય છે, જેઓ તેમની પાસેથી દૂધની અપેક્ષા રાખે છે તેઓને છેતરે છે.
મોરને ચાર આંખો હોય છે જેના દ્વારા તેઓ જુએ છે પરંતુ અન્ય લોકો તેમના વિશે કશું જાણતા નથી.
તેથી બે ગુરુઓ (ધર્મો) તરફ ધ્યાન ફેરવવું વિનાશક નિષ્ફળતા તરફ દોરી જાય છે.
ચારે બાજુ દોરડાવાળા બે-મુખી ડ્રમને બંને બાજુથી મારવામાં આવે છે.
રિબેક પર સંગીતનાં પગલાં વગાડવામાં આવે છે પરંતુ વારંવાર તેના ડટ્ટા ટ્વિસ્ટ કરવામાં આવે છે.
કરતાલની જોડી એકબીજા પર પ્રહાર કરે છે અને તેમના માથા અને શરીરને તોડી નાખે છે.
વાંસળી જ્યારે અંદરથી ખાલી હોય ત્યારે ચોક્કસ જ વાગે છે પણ જ્યારે અન્ય કોઈ વસ્તુ તેમાં પ્રવેશે છે (એટલે કે જ્યારે દ્વૈત પ્રવેશે છે) ત્યારે તેને સાફ કરવા માટે તેમાં લોખંડનો સળિયો ધકેલવામાં આવે છે (તે મુશ્કેલીમાં મુકાય છે).
સોનાના વાસણનું સમારકામ કરવામાં આવ્યું છે પરંતુ તૂટેલા માટીના ઘડા ફરી બન્યા નથી.
દ્વૈતમાં તલ્લીન થઈને વ્યક્તિ સદાને માટે સળગી જાય છે.
દુષ્ટ અને દ્વિ-માર્ગી વ્યક્તિ એક પગ પર ઊભેલી ક્રેનની જેમ પીડાય છે.
ગંગામાં ઊભા રહીને, તે જીવોને ખાવા માટે ગળું દબાવી દે છે અને તેના પાપ ક્યારેય ધોવાતા નથી.
કોલોસિન્થ નગ્ન તરી શકે છે અને એક પછી એક તીર્થસ્થાન પર સ્નાન કરી શકે છે,
પરંતુ તેની ક્રિયા એટલી કુટિલ છે કે તેના હૃદયમાં ઝેર ક્યારેય જતું નથી.
સાપના કાણાંને મારવાથી તે મારતો નથી, કારણ કે તે અધવચ્ચે (સલામત) રહે છે.
હાથી સ્નાન કર્યા પછી પાણીમાંથી બહાર આવે છે, ફરીથી તેના અંગોની આસપાસ ધૂળ ઉડાડે છે.
દ્વૈતની ભાવના જરા પણ સારી ભાવના નથી.
દ્વિમુખીનું મન નકામું ખાટા દૂધ જેવું છે.
તેને પીવાથી પહેલા તેનો સ્વાદ મીઠો લાગે છે પરંતુ પછી તેનો સ્વાદ કડવો હોય છે અને તે શરીરને રોગગ્રસ્ત બનાવે છે.
ડબલ ટોકર એ કાળી મધમાખી છે જે ફૂલોની મિત્ર છે પણ મૂર્ખની જેમ તે ફૂલોને તેનું કાયમી ઘર માની લે છે.
લીલા પરંતુ આંતરિક રીતે હેલો તલના બીજ અને ઓલિન્ડરની કળીઓ ન તો સાચી સુંદરતા અને રંગ ધરાવે છે અને ન તો કોઈ સમજદાર વ્યક્તિ તેને કોઈ કામનું ગણે છે.
જો રીડ સો હાથની લંબાઇ સુધી વધે તો પણ તે અંદરથી ઘોંઘાટીયા અવાજ ઉત્પન્ન કરતી હોલો રહે છે.
ચંદનનાં લાકડાંના ઝાડ સાથેના વાંસના જોડાણ છતાં તેઓ સુગંધિત થતા નથી, અને તેમના પરસ્પર ઘર્ષણથી પોતાનો નાશ કરે છે.
મૃત્યુના દેવતા યમના દ્વારે આવી વ્યક્તિ પોતાની લાકડીના અનેક પ્રહારો સહન કરે છે.
બેવડી વાત કરનાર પોતાની મજબૂરીથી બંધાયેલો સલામ કરે છે, છતાં તેની મુદ્રા ગમતી નથી.
ધીતિઘાલ્ટ, ખાડામાંથી પાણી ખેંચવા અથવા લાકડાના થાંભલાથી બનેલા કૂવામાંથી પાણી ખેંચવા માટેનો કોન્ટ્રાપશન, જ્યારે પથ્થર (કાઉન્ટરવેટ તરીકે) તેની સાથે બાંધવામાં આવે ત્યારે જ નમન થાય છે.
બીજી તરફ ચામડાની થેલી જ્યારે બાંધેલી હોય ત્યારે તે કૂવામાંથી પાણી બહાર લાવે છે.
અમુક મજબૂરી હેઠળ કામ કરવું એ ન તો યોગ્યતા છે કે ન તો પરોપકાર.
તેના પર એક તીર સાથેના બે છેડા ધનુષ્ય, જ્યારે ખેંચાય છે ત્યારે તે વળે છે, પરંતુ તરત જ છોડવામાં આવે છે, તીર કોઈના માથા પર અથડાવે છે.
એ જ રીતે, શિકારી પણ હરણને જોઈને નમન કરે છે અને વિશ્વાસઘાતથી તેના તીરથી તેને મારી નાખે છે.
ગુનેગાર, આમ, ગુનાઓ કરતો જાય છે.
તેના માથા પર છેડો અને પૂંછડી પર પીછાઓ સાથેનું ડબલ-માથાવાળું તીર વળતું નથી.
બેવડા ચહેરાવાળા ભાલા પણ ક્યારેય ઝુકાવતા નથી અને યુદ્ધમાં પોતે ઘમંડી નજરે પડે છે.
આઠ ધાતુઓથી બનેલી તોપ ન તો વળે છે કે ન તો ફૂટે છે પરંતુ કિલ્લાને તોડી નાખે છે.
સ્ટીલની બેધારી તલવાર તૂટતી નથી અને બંને ધારથી મારે છે.
ઘેરી વળેલો ફાંસો નમતો નથી પણ ઘણા ઘોડેસવારોને ફસાવે છે.
લોખંડનો સળિયો કઠણ હોવાથી વાંકો થતો નથી પણ તેના પર દોરેલા માંસના ટુકડા શેકવામાં આવે છે.
તેવી જ રીતે, 'સીધી કરવત વૃક્ષોને કાપી નાખે છે.
અક્ક, રેતાળ પ્રદેશનો એક ઝેરી છોડ અને કાંટાળા સફરજનની ડાળીઓ નીચી હોય છે, તેમ છતાં તેમની શંકાનો ત્યાગ કરતા નથી.
વર્ણસંકર છોડ દેખીતી રીતે ખીલેલા દેખાય છે પરંતુ તેમાં ઝેરી ફૂલો અને ફળો હોય છે જે તેમને પ્રતિષ્ઠિત બનાવે છે.
અક્ક-દૂધ પીવાથી માણસ મરી જાય છે. આવા સ્ત્રાવને દૂધ કેવી રીતે કહી શકાય?
તેમના ભાગોમાંથી કપાસ જેવા ટુકડાઓ ફૂટી નીકળે છે અને ઉડે છે.
અક્કોપર્સ પણ પાઈબલ્ડ છે; તેઓ પણ બેવડા વિચારવાળાની જેમ, ક્યાંય આશ્રય નથી.
કાંટાળાં ખાતાં માણસ પાગલ થઈ જાય છે અને લોકો તેને દુનિયામાં સ્ટ્રો ભેગો કરતા જુએ છે.
રતક, નાના લાલ અને કાળા બીજ પણ માળા બનાવવા માટે વીંધવામાં આવે છે.
પાઈન વૃક્ષ જંગલમાં ઉગે છે અને ઊંચે જાય છે.
તેના ગાંઠો મશાલોમાં બળે છે અને તેના અપમાનિત પાંદડાઓને કોઈ સ્પર્શતું નથી.
કોઈ પણ પસાર થનાર વ્યક્તિ તેની છાયામાં બેસતો નથી કારણ કે તેનો લાંબો પડછાયો ખરબચડી જમીન પર પડે છે.
તેના ફળ પણ ચીંથરામાંથી બનેલા બોલની જેમ વાંકડિયા ટુકડાઓમાં ફૂટે છે અને ફરે છે.
તેનું લાકડું પણ સારું નથી, કારણ કે તે પાણી, હવા, સૂર્યપ્રકાશ અને ગરમી સહન કરી શકતું નથી.
પાઈનના જંગલમાં આગ લાગે તો તે જલદી ઓલવાઈ જતી નથી અને આગળ જતાં તે અહંકારની આગમાં બળતી જાય છે.
તેને મોટું કદ આપીને, ભગવાને તેને નકામું અને વિનાશ માટે જવાબદાર બનાવ્યું છે.
તે કેટલું અદ્ભુત છે કે તલ કાળા છે તેના ફૂલ સફેદ અને છોડ લીલો છે.
તેને મૂળની નજીકથી કાપીને, તેને ખેતરમાં ઢગલામાં ઊંધું મૂકવામાં આવે છે.
પહેલા તેને પત્થર પર મારવામાં આવે છે અને પછી તેલના પ્રેસ દ્વારા તલને કચડી નાખવામાં આવે છે. શણ અને કપાસની બે રીત છે.
એક પરોપકાર કરવાની પ્રતિજ્ઞા લે છે અને બીજો દુષ્ટ વૃત્તિઓ અપનાવવામાં મહાનતા અનુભવે છે.
કપાસમાંથી, જીનીંગ અને સ્પિનિંગ પછી, કાપડ તૈયાર કરવામાં આવે છે જે લોકોની નગ્નતાને આવરી લે છે.
શણ તેની ચામડીની છાલ ઉતારે છે અને પછી તેમાંથી દોરડા બનાવવામાં આવે છે જે લોકોને બાંધવામાં કોઈ શરમ અનુભવતા નથી.
ચાકુઓની ઘોષણા મહેમાનો જેવી જ છે. તે જલ્દીથી રવાના થવાનું છે.
બાવળ પર કાંટા ઉગે છે અને ચાઇના-બેરી પર ફૂલો અને ફળો ઉગે છે પરંતુ તે બધા નકામા છે.
બંને પાસે રંગબેરંગી ફળો છે પરંતુ તેમને દ્રાક્ષના ગુચ્છ તરીકે ભૂલથી ન કહી શકાય.
એરંડાનું ફળ પણ સુંદર અને પાઈબલ્ડ હોય છે પરંતુ વેક્યુઓસ કેક્ટસ પાસેથી શું અપેક્ષા રાખી શકાય?
તેના લાલ ફળ રેશમ-કપાસના ઝાડની નકામી છાયાની જેમ નકામા છે.
કઠણ નારિયેળ તેના મોઢાને તોડી નાખ્યા પછી જ તેની કર્નલ આપે છે. શેતૂર સફેદ અને કાળા વિવિધ પ્રકારના હોય છે અને તેનો સ્વાદ પણ અલગ હોય છે.
તેવી જ રીતે, લાયક અને અયોગ્ય પુત્રો અનુક્રમે આજ્ઞાકારી અને બળવાખોર છે, એટલે કે એક સુખ આપે છે જ્યારે બીજો દુઃખ આપે છે.
દ્વૈત એ હંમેશા જીવનની ખરાબ નીતિ છે.
સાપના માથામાં રત્ન હોય છે પણ તે સ્વેચ્છાએ ઉપજ ન આપવાનું જાણે છે એટલે કે તેને મેળવવા માટે તેને મારી નાખવો પડે છે.
તેવી જ રીતે હરણની કસ્તુરી જીવતી હોય ત્યારે કેવી રીતે મેળવી શકાય.
ભઠ્ઠી, ફક્ત લોખંડને ગરમ કરે છે, પરંતુ ઇચ્છિત અને નિશ્ચિત આકાર ફક્ત તેને હથોડી મારવાથી જ લોખંડને આપવામાં આવે છે.
ટ્યુબરસ રુટ રતાળુ ખાનારા માટે સ્વીકાર્ય બને છે અને તેને મસાલાથી શુદ્ધ કર્યા પછી જ તેની પ્રશંસા થાય છે.
બીતાલના પાન, સોપારી, કેચુ અને ચૂનો જ્યારે એકસાથે મિશ્ર કરવામાં આવે છે ત્યારે મિશ્રણના સુંદર રંગથી ઓળખાય છે.
ચિકિત્સકના હાથમાં ઝેર દવા બની જાય છે અને મૃતકોને જીવંત બનાવે છે.
અસ્થિર મનને ગુરૂમુખ દ્વારા નિયંત્રિત કરી શકાય છે.