Een Oankar, die oerenergie, verwesenlik deur die genade van goddelike leermeester
Guru is replika van die perfekte Braham wat ongemanifesteer en onvernietigbaar is.
Woord van Guru (en nie sy liggaam nie) se transendente Brahm wat in die heilige gemeente woon.
Die geselskap van die sadhus is die woonplek van waarheid waar geleentheid vir liefdevolle toewyding geskep word.
Hier word aan al die vier varnas gepreek en die wysheid van die Guru (Gurmat) voor die mense gebring.
Slegs hier raak die voete aan en deur stof van die voete te word, word gurmukhs volgelinge van die weg van dissipline.
Om neutraal te word te midde van hoop, gaan die individue deur die heilige gemeente verder as maya.
Om dissipel van die Guru te wees is baie subtiele aktiwiteit en dit is soos om die smaaklose klip te lek.
Dit is dunner as die hare en skerper as die skerpte van die swaard.
Niks is gelyk daaraan in hede, verlede en toekoms nie.
In die huis van Sikhisme word die dualiteit uitgewis en word mens een met daardie Een.
Die mens vergeet die idee van tweede, derde, wanneer en hoekom.
Deur al die begeertes te verwerp, kry die individu behae in die hoop van een Here.
Die manier wat lei tot die aanvaarding van weldadige wysheid van die Guru (Gurmat) staan bekend as die Gurmukh-manier.
Daarin word mens geleer om in die wil van die Here te leef en om oor die Woord van Guru na te dink.
Die wil van die Meester word liefgehad en deurdring in alle gedagtes die vormlose Here.
Aangesien liefde en geur nie verborge bly nie, bly die Gurmukh ook nie verborge nie en raak hy besig met altruïstiese aktiwiteite.
Hy absorbeer in hom die geloof, tevredenheid, ekstase en die eienskappe van vaardig wees.
Gurmukh vernietig ego en oorwin dit.
As hy homself as 'n gas beskou, spandeer die sikh sy lewe in liefdevolle toewyding.
Hulle (Sikhs) bly onbekend vir bedrog en trek ego uit hul gedagtes uit.
Hulle ware gedrag is om hulself as gaste in hierdie wêreld te behandel.
Die doel van die Gurmukh is diens en slegs sulke optrede word deur die Here liefgehad.
Om bewussyn in die Woord saam te voeg, hervorm hulle die hele gesin (in die vorm van wêreld).
Deur heilige gemeente word hulle rein en vormloos en word hulle in die finale stadium van ewewig gevestig.
Om die hoogste lig in sy gedagtes aan te steek, bly 'n gurmukh geabsorbeer in die toestand van hoogste beswyming.
Wanneer hy die opperste werklikheid (Here) in sy gedagtes aanneem, begin die onaangeraakte melodie lui.
Om bewus te word vir altruïsme, woon nou in sy hart die gevoel van God se alomteenwoordigheid.
Geïnspireer deur die leringe van die Guru, bereik gurmukh die toestand van vreesloosheid.
Deur homself te dissiplineer in die geselskap in die heiliges, dws sy ego verloor, onthou hy Here met eendagte toewyding.
Op hierdie manier, vanaf hierdie wêreld in die geestelike wêreld, vestig hy homself uiteindelik in sy werklike natuur.
Soos die weerkaatsing in die spieël. Hy sien in die wêreld Sy eie.
Daardie volmaakte Here is daar in al die self; die onkundige individu deursoek Hom buite soos die maan sy eie weerkaatsing in die water sien en voel dit is daar.
Here self is daar in die melk, koei en ghee.
Om geur van die blomme te neem, is Hy self die geur daarin.
Sy eie verskynsel is daar in hout, vuur, water, aarde en sneeu.
Die perfekte Here woon in al die self en word gevisualiseer deur 'n seldsame gurmukh.
Skaars is die gurmukh wat op die Guru konsentreer en die goddelike sig verkry.
Hy is die juwelier wat die vermoë het om te toets sowel as om die juwele in die van deugde te hou.
Sy verstand word suiwer soos robyn en hy bly opgeneem in die heilige gemeente.
Sy verstand word suiwer soos robyn en hy bly opgeneem in die heilige gemeente.
Hy is dood terwyl hy lewe, dws hy keer sy gesig van bose neigings af.
Om homself totaal saam te smelt in die hoogste lig, verstaan hy sy self sowel as die Here.
Opgewek in die musiek en klank (van die woord), word die dissipel van die Guru vol rustige eienskappe.
Sy bewussyn raak saamgesmelt in die Woord en sy gedagtes stabiliseer in die ongestoorde melodie.
Die Guru speel op die preekinstrument en luister waarna die verstand klere van die hoogste toestand van ewewig aandoen (om voor die Here te dans).
Die Sikh van die Guru, wat ingestel is op die instrument van onderrig, blyk uiteindelik dat hy 'n speler van die Guru-woord is.
Nou verstaan die alwetende Here sy pyne van skeiding.
Die dissipel verander in Guru en die guru in dissipel op dieselfde manier, aangesien die diamantsnyer in werklikheid ook 'n diamant is.
Die grootheid van die gurmukh is dat hy as die filosoof se klip elkeen 'n filosoof se klip maak.
Soos die diamant deur die diamant geslyp word, smelt die lig van die gurmukh saam in Supreme Light.
Sy bewussyn is ingestel op die Woord soos die verstand van die speler in die instrument absorbeer.
Nou word die dissipel en die Guru identies. Hulle word een en versmelt in mekaar.
Uit die mens is die mens gebore (van Guru Nanak tot Guru Angad) en hy het die voortreflike mens geword.
Deur die wêreld met een sprong oor te steek, het hy saamgesmelt in die aangebore kennis.
Hy wat die ware Guru aanskou, het die Here aanskou.
Deur sy bewussyn in die Woord te plaas, konsentreer hy op homself.
Geniet die geur van die lotusvoete van die Guru en verander homself in sandaal.
Deur die nektar van die lotusvoete te proe, gaan hy in 'n spesiale wonderlike toestand (van superbewussyn).
Nou in ooreenstemming met die Gurmat, die wysheid van die Guru, gaan hy om die verstand te stabiliseer verby die grense van vorms en figure.
Deur die heilige gemeente, die woonplek van die waarheid te bereik, word hy self soos daardie onmerkbare en onuitspreeklike Here
Wie van binne die oë sien, word in werklikheid ook buite gesien.
Hy word deur woorde beskryf en Hy word verlig in die bewussyn.
Vir die geur van die lotusvoete van die Guru, geniet die verstand, wat die swart by word, die plesier.
Wat ook al in die heilige gemeente bereik word, hy kom nie daarvan weg nie.
Deur die verstand in die leringe van die Guru te plaas, verander die verstand self volgens die wysheid van die Guru.
Die ware Guru is die vorm van daardie transendentale Brahm wat bo al die eienskappe is.
Hy is sig in die oë en asem in die neusgat.
Hy is bewussyn in die ore en smaak in die tong.
Met hande werk Hy en word medereisiger op die pad.
Die gurmukh het die vrug van genot verkry nadat hy die Woord met bewussyn gekarring het.
Enige seldsame gurmukh bly weg van die gevolge van maya.
Die heilige gemeente is 'n sandaalboom waaraan elkeen wat sandaal word
Hoe is die dinamika van die Unmanifest bekend?
Hoe kan die storie van daardie onuitspreeklike Here vertel word?
Hy is wonderlik vir die wonder self.
Die absorberende middels in die wonderlike besef word verheug.
Die Vedas verstaan ook nie hierdie raaisel nie en selfs die Sesanag (mitologiese slang met duisend kappies) kan nie sy grense ken nie.
Vahiguru, God, word toegejuig deur die voordrag van die Woord van die Guru, Gurbani.
Terwyl 'n afrigter op die snelweg deur die gebaande paaie gaan,
In die heilige gemeente bly mens aan die goddelike verordening (hukam) en wil van die Here.
Soos, die wyse persoon hou geld ongeskonde by die huis
En die diep oseaan verlaat nie sy algemene aard nie;
Soos die gras onder die voete vertrap word,
Soos hierdie (aarde) herberg is die Manasarovar en die dissipels van die Guru is swane
Wie in die vorm van kirtan, sing van die heilige gesange, eet die pêrels van die Woord van die Guru.
Soos die sandaalboom probeer om homself in die woud te verberg (maar kan nie weggesteek bly nie),
Die filosoof se klip wat identies is met gewone klippe in die berge, spandeer sy tyd in wegkruip.
Die sewe seë is geopenbaar, maar die Manasarovar bly onsigbaar vir gewone oë.
As parijat, wens vervullende boom, hou homself ook onsigbaar;
Kamaddhenu, wens vervullende koei, leef ook in hierdie wêreld maar laat hom nooit raaksien nie.
Net so hoekom moet hulle wat die leringe van die ware Guru aangeneem het, hulself in enige telling insluit.
(Salisai = neem. Sarisai = 'n opsomming.)
Die oë is twee maar hulle aanskou die een (Here).
Die ore is twee maar hulle bring die een bewussyn na vore.
Die rivier het twee walle maar hulle is een deur die verbinding van water en is nie apart nie.
Die Guru en die dissipel is twee identiteite maar een shabad, Woord dring deur albei van hulle.
Wanneer die Guru dissipel is en die dissipel Guru, wie kan die ander verstaan.
Eers preek die Guru wat die dissipel naby sy voete laat sit vir hom.
Hy vertel hom van die onderskeiding van die heilige gemeente en die woonplek van dharma, en word in diens (van die mensdom) gestel.
Deur liefdevolle toewyding te dien, vier die dienaars van die Here die herdenkings.
Om die bewussyn af te stem met die Woord, deur die sing van gesange, ontmoet 'n mens die waarheid.
Die Gurmukh loop die pad van Waarheid; Waarheid beoefen hy kruis die Wêreldse oseaan.
So verkry die waarheidsgetroue die waarheid en om dit te kry, word die ego uitgewis.
Die kop is hoog en die voete is op 'n lae vlak, maar steeds buig die kop op die voete.
Die voete dra die las van mond, oë, neus, ore, hande en die hele liggaam.
Dan, as al die liggaamsorgane tersyde gestel word, word slegs hulle (voete) aanbid.
Hulle gaan daagliks na die heilige gemeente in die skuiling van die Guru.
Dan hardloop hulle vir die altruïstiese werke en verrig die werk tot die maksimum moontlik.
Helaas! Was dit so dat skoene van my vel deur die Sikhs van die Guru gebruik is.
Elkeen wat die stof van die voete van sulke mense kry (met bogenoemde deugde) hy is gelukkig en 'n geseënde.
Aangesien die aarde 'n beliggaming is van kontinensie, dharma en nederigheid,
Dit bly onder die voete en hierdie nederigheid is waar en nie vals nie.
Iemand bou tempel van god daarop en sommige maak rommelhope daarop bymekaar.
Wat ook al gesaai word, word dienooreenkomstig gekry, of dit nou 'n mango of lasuri is, 'n glutineuse vrug.
Terwyl hulle dood is in die lewe, dws om ego uit die self te verwyder, sluit die gurmukhs aan by gurmukhs in die heilige gemeente.
Hulle word die stof van die voete van die heilige manne wat onder die voete vertrap word.
Soos water na onder vloei en elkeen wat dit ontmoet, saamneem (en dit ook nederig maak),
Al die kleurstowwe meng in water en dit word een met elke kleur;
Vee ego dit doen altruïstiese dade;
Dit sink nie die hout nie, dit laat eerder die yster daarmee swem;
Dit sorg vir voorspoed wanneer dit in reënseisoen reën.
Net so word die heiliges dood in die lewe, dit wil sê hulle verwyder hulle ego, maak hulle koms na die wêreld vrugbaar.
Met voete opwaarts en kop af, kry die boom gewortel en staan onbeweeglik.
Dit verdra water, koue en sonskyn, maar keer nie sy gesig van selfverdowing nie.
So 'n boom is geseënd en word vol vrugte.
By steniging gee dit vrugte en roer nie eers onder die saagmasjien nie.
Die goddeloses gaan voort om slegte dade te doen, terwyl die sagmoediges besig bly met goeie aktiwiteite.
Skaars is die mense in die wêreld wat met hul heilige hart goed doen aan die kwaad.
Die gewone mense word deur tyd bedrieg dws hulle verander volgens die tyd, maar die heilige mans slaag daarin om die tyd te mislei, dws hulle bly vry van die invloed van tyd.
Die dissipel wat dood bly (onder hoop en begeertes) sal uiteindelik in die graf van die Guru ingaan, dws hy sal homself in Guru verander.
Hy versmelt sy bewussyn in die Woord en verloor sy ego.
Hy aanvaar liggaam in die vorm van aarde as die rusplek, en sprei mat van gees daaroor.
Selfs as hy onder die voete vertrap word, gedra hy hom volgens die leringe van die Guru.
Om deurtrek te word met die liefdevolle toewyding, word hy nederig en stabiliseer sy verstand.
Hy beweeg self na die heilige gemeente en die genade van die Here stort oor hom uit.