ವಾರನ್ ಭಾಯಿ ಗುರುದಾಸ್ ಜಿ

ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥

ಒಂದು ಓಂಕಾರ್, ಮೂಲ ಶಕ್ತಿ, ದೈವಿಕ ಬೋಧಕನ ಅನುಗ್ರಹದಿಂದ ಅರಿತುಕೊಂಡಿತು

ਪਉੜੀ ੧

ਗੁਰ ਮੂਰਤਿ ਪੂਰਨ ਬ੍ਰਹਮੁ ਅਬਿਗਤੁ ਅਬਿਨਾਸੀ ।

ಗುರುವು ಅವ್ಯಕ್ತ ಮತ್ತು ಅವಿನಾಶಿಯಾದ ಪರಿಪೂರ್ಣ ಬ್ರಹ್ಮನ ಪ್ರತಿರೂಪವಾಗಿದೆ.

ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਗੁਰ ਸਬਦੁ ਹੈ ਸਤਸੰਗਿ ਨਿਵਾਸੀ ।

ಪವಿತ್ರ ಸಭೆಯಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುವ ಗುರುವಿನ (ಮತ್ತು ಅವನ ದೇಹವಲ್ಲ) ಅತೀಂದ್ರಿಯ ಬ್ರಹ್ಮನ ಮಾತು.

ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਸਚੁ ਖੰਡੁ ਹੈ ਭਾਉ ਭਗਤਿ ਅਭਿਆਸੀ ।

ಸಾಧುಗಳ ಸಹವಾಸವೇ ಸತ್ಯದ ನೆಲೆಯಾಗಿದ್ದು ಅಲ್ಲಿ ಪ್ರೀತಿಯ ಭಕ್ತಿಗೆ ಅವಕಾಶ ಸೃಷ್ಟಿಯಾಗುತ್ತದೆ.

ਚਹੁ ਵਰਨਾ ਉਪਦੇਸੁ ਕਰਿ ਗੁਰਮਤਿ ਪਰਗਾਸੀ ।

ಇಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಾ ನಾಲ್ಕು ವರ್ಣಗಳನ್ನು ಬೋಧಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಗುರುವಿನ (ಗುರ್ಮತ್) ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆಯನ್ನು ಜನರ ಮುಂದೆ ತರಲಾಗುತ್ತದೆ.

ਪੈਰੀ ਪੈ ਪਾ ਖਾਕ ਹੋਇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਰਹਿਰਾਸੀ ।

ಇಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಪಾದಗಳನ್ನು ಸ್ಪರ್ಶಿಸಿ ಮತ್ತು ಪಾದದ ಧೂಳಿನ ಮೂಲಕ, ಗುರುಮುಖಿಗಳು ಶಿಸ್ತಿನ ಮಾರ್ಗವನ್ನು ಅನುಸರಿಸುತ್ತಾರೆ.

ਮਾਇਆ ਵਿਚਿ ਉਦਾਸੁ ਗਤਿ ਹੋਇ ਆਸ ਨਿਰਾਸੀ ।੧।

ಭರವಸೆಗಳ ನಡುವೆ ತಟಸ್ಥರಾಗುತ್ತಾರೆ, ಪವಿತ್ರ ಸಭೆಯ ಮೂಲಕ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳು ಮಾಯೆಯನ್ನು ಮೀರಿ ಹೋಗುತ್ತಾರೆ.

ਪਉੜੀ ੨

ਗੁਰ ਸਿਖੀ ਬਾਰੀਕ ਹੈ ਸਿਲ ਚਟਣੁ ਫਿਕੀ ।

ಗುರುವಿನ ಶಿಷ್ಯನಾಗುವುದು ಬಹಳ ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾದ ಚಟುವಟಿಕೆ ಮತ್ತು ಅದು ರುಚಿಯಿಲ್ಲದ ಕಲ್ಲನ್ನು ನೆಕ್ಕುವಂತೆ.

ਤ੍ਰਿਖੀ ਖੰਡੇ ਧਾਰ ਹੈ ਉਹੁ ਵਾਲਹੁ ਨਿਕੀ ।

ಇದು ಕೂದಲುಗಿಂತ ತೆಳ್ಳಗಿರುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಕತ್ತಿಯ ಅಂಚಿಗಿಂತ ತೀಕ್ಷ್ಣವಾಗಿರುತ್ತದೆ.

ਭੂਹ ਭਵਿਖ ਨ ਵਰਤਮਾਨ ਸਰਿ ਮਿਕਣਿ ਮਿਕੀ ।

ವರ್ತಮಾನ, ಭೂತ ಮತ್ತು ಭವಿಷ್ಯದಲ್ಲಿ ಯಾವುದೂ ಅದಕ್ಕೆ ಸಮಾನವಾಗಿಲ್ಲ.

ਦੁਤੀਆ ਨਾਸਤਿ ਏਤੁ ਘਰਿ ਹੋਇ ਇਕਾ ਇਕੀ ।

ಸಿಖ್ ಧರ್ಮದ ಮನೆಯಲ್ಲಿ, ದ್ವಂದ್ವತೆಯು ಅಳಿಸಿಹೋಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಒಬ್ಬರು ಆ ಒಬ್ಬರೊಂದಿಗೆ ಒಂದಾಗುತ್ತಾರೆ.

ਦੂਆ ਤੀਆ ਵੀਸਰੈ ਸਣੁ ਕਕਾ ਕਿਕੀ ।

ಮನುಷ್ಯ ಎರಡನೇ, ಮೂರನೇ, ಯಾವಾಗ ಮತ್ತು ಏಕೆ ಎಂಬ ಕಲ್ಪನೆಯನ್ನು ಮರೆತುಬಿಡುತ್ತಾನೆ.

ਸਭੈ ਸਿਕਾਂ ਪਰਹਰੈ ਸੁਖੁ ਇਕਤੁ ਸਿਕੀ ।੨।

ಎಲ್ಲಾ ಆಸೆಗಳನ್ನು ತಿರಸ್ಕರಿಸಿ, ಒಬ್ಬ ಭಗವಂತನ ಭರವಸೆಯಲ್ಲಿ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಆನಂದವನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾನೆ.

ਪਉੜੀ ੩

ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਾਰਗੁ ਆਖੀਐ ਗੁਰਮਤਿ ਹਿਤਕਾਰੀ ।

ಗುರುವಿನ (ಗುರ್ಮತ್) ಉಪಕಾರ ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆಯ ಅಳವಡಿಕೆಗೆ ಕಾರಣವಾಗುವ ಮಾರ್ಗವನ್ನು ಗುರುಮುಖ-ಮಾರ್ಗ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ.

ਹੁਕਮਿ ਰਜਾਈ ਚਲਣਾ ਗੁਰ ਸਬਦ ਵੀਚਾਰੀ ।

ಅದರಲ್ಲಿ ಭಗವಂತನ ಇಚ್ಛೆಯಂತೆ ಬದುಕಲು ಮತ್ತು ಗುರುವಿನ ವಾಕ್ಯದ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸಲು ಕಲಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.

ਭਾਣਾ ਭਾਵੈ ਖਸਮ ਕਾ ਨਿਹਚਉ ਨਿਰੰਕਾਰੀ ।

ಗುರುವಿನ ಚಿತ್ತವು ಪ್ರೀತಿಗೆ ಬರುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಎಲ್ಲಾ ಆಲೋಚನೆಗಳಲ್ಲಿ ನಿರಾಕಾರ ಭಗವಂತನನ್ನು ವ್ಯಾಪಿಸುತ್ತದೆ.

ਇਸਕ ਮੁਸਕ ਮਹਕਾਰੁ ਹੈ ਹੁਇ ਪਰਉਪਕਾਰੀ ।

ಪ್ರೀತಿ ಮತ್ತು ಸುಗಂಧವು ಮರೆಯಾಗಿ ಉಳಿಯುವುದಿಲ್ಲವಾದ್ದರಿಂದ, ಗುರುಮುಖನು ಸಹ ಮರೆಯಾಗುವುದಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಪರಹಿತಚಿಂತನೆಯ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ನಿರತನಾಗುತ್ತಾನೆ.

ਸਿਦਕ ਸਬੂਰੀ ਸਾਬਤੇ ਮਸਤੀ ਹੁਸੀਆਰੀ ।

ಅವನು ಅವನಲ್ಲಿ ನಂಬಿಕೆ, ತೃಪ್ತಿ, ಭಾವಪರವಶತೆ ಮತ್ತು ಕುಶಲತೆಯ ಗುಣಗಳನ್ನು ತುಂಬುತ್ತಾನೆ.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਪੁ ਗਵਾਇਆ ਜਿਣਿ ਹਉਮੈ ਮਾਰੀ ।੩।

ಗುರುಮುಖನು ಅಹಂಕಾರವನ್ನು ನಾಶಮಾಡುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಅದನ್ನು ಜಯಿಸುತ್ತಾನೆ.

ਪਉੜੀ ੪

ਭਾਇ ਭਗਤਿ ਭੈ ਚਲਣਾ ਹੋਇ ਪਾਹੁਣਿਚਾਰੀ ।

ತನ್ನನ್ನು ಅತಿಥಿ ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸಿ, ಸಿಖ್ ತನ್ನ ಜೀವನವನ್ನು ಪ್ರೀತಿಯ ಭಕ್ತಿಯಲ್ಲಿ ಕಳೆಯುತ್ತಾನೆ.

ਚਲਣੁ ਜਾਣਿ ਅਜਾਣੁ ਹੋਇ ਗਹੁ ਗਰਬੁ ਨਿਵਾਰੀ ।

ಅವರು (ಸಿಖ್ಖರು) ವಂಚನೆಗೆ ಅಜ್ಞಾತರಾಗಿರುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಅವರ ಮನಸ್ಸಿನಿಂದ ಅಹಂಕಾರವನ್ನು ಹೊರಹಾಕುತ್ತಾರೆ.

ਗੁਰਸਿਖ ਨਿਤ ਪਰਾਹੁਣੇ ਏਹੁ ਕਰਣੀ ਸਾਰੀ ।

ಅವರ ನಿಜವಾದ ನಡವಳಿಕೆಯು ಈ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ತಮ್ಮನ್ನು ಅತಿಥಿಗಳಂತೆ ಪರಿಗಣಿಸುವುದು.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੇਵ ਕਮਾਵਣੀ ਸਤਿਗੁਰੂ ਪਿਆਰੀ ।

ಗುರುಮುಖನ ಉದ್ದೇಶವು ಸೇವೆಯಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಅಂತಹ ಕ್ರಿಯೆಯು ಮಾತ್ರ ಭಗವಂತನಿಗೆ ಪ್ರಿಯವಾಗಿದೆ.

ਸਬਦਿ ਸੁਰਤਿ ਲਿਵ ਲੀਣ ਹੋਇ ਪਰਵਾਰ ਸੁਧਾਰੀ ।

ಪ್ರಜ್ಞೆಯನ್ನು ಪದದಲ್ಲಿ ವಿಲೀನಗೊಳಿಸುವುದರಿಂದ ಅವರು ಇಡೀ ಕುಟುಂಬವನ್ನು ಸುಧಾರಿಸುತ್ತಾರೆ (ಜಗತ್ತಿನ ರೂಪದಲ್ಲಿ).

ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਜਾਇ ਸਹਜ ਘਰਿ ਨਿਰਮਲਿ ਨਿਰੰਕਾਰੀ ।੪।

ಪವಿತ್ರ ಸಭೆಯ ಮೂಲಕ ಅವರು ಶುದ್ಧ ಮತ್ತು ನಿರಾಕಾರರಾಗುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಸಮಸ್ಥಿತಿಯ ಅಂತಿಮ ಹಂತದಲ್ಲಿ ಸ್ಥಾಪಿಸಲ್ಪಡುತ್ತಾರೆ.

ਪਉੜੀ ੫

ਪਰਮ ਜੋਤਿ ਪਰਗਾਸੁ ਕਰਿ ਉਨਮਨਿ ਲਿਵ ਲਾਈ ।

ತನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಅತ್ಯುನ್ನತ ಬೆಳಕನ್ನು ಬೆಳಗಿಸುತ್ತಾ, ಒಬ್ಬ ಗುರುಮುಖನು ಪರಮೋಚ್ಚ ಟ್ರಾನ್ಸ್ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಲೀನವಾಗಿ ಉಳಿಯುತ್ತಾನೆ.

ਪਰਮ ਤਤੁ ਪਰਵਾਣੁ ਕਰਿ ਅਨਹਦਿ ਧੁਨਿ ਵਾਈ ।

ಅವನು ತನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಅತ್ಯುನ್ನತ ವಾಸ್ತವತೆಯನ್ನು (ಭಗವಂತ) ಅಳವಡಿಸಿಕೊಂಡಾಗ, ಹೊಡೆಯದ ಮಧುರವು ಮೊಳಗುತ್ತದೆ.

ਪਰਮਾਰਥ ਪਰਬੋਧ ਕਰਿ ਪਰਮਾਤਮ ਹਾਈ ।

ಪರಹಿತಚಿಂತನೆಯ ಪ್ರಜ್ಞೆಯು ಈಗ ಅವನ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಭಗವಂತನ ಸರ್ವವ್ಯಾಪಿತ್ವದ ಅರ್ಥವನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ.

ਗੁਰ ਉਪਦੇਸੁ ਅਵੇਸੁ ਕਰਿ ਅਨਭਉ ਪਦੁ ਪਾਈ ।

ಗುರುಗಳ ಬೋಧನೆಗಳಿಂದ ಪ್ರೇರಿತರಾಗಿ ಗುರುಮುಖರು ನಿರ್ಭೀತ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾರೆ.

ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਕਰਿ ਸਾਧਨਾ ਇਕ ਮਨਿ ਇਕੁ ਧਿਆਈ ।

ಪವಿತ್ರರಲ್ಲಿ ಸಹವಾಸದಲ್ಲಿ ತನ್ನನ್ನು ಶಿಸ್ತಿನಿಂದ ಅಂದರೆ ತನ್ನ ಅಹಂಕಾರವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡು ಏಕಮನಸ್ಸಿನ ಭಕ್ತಿಯಿಂದ ಭಗವಂತನನ್ನು ಸ್ಮರಿಸುತ್ತಾನೆ.

ਵੀਹ ਇਕੀਹ ਚੜ੍ਹਾਉ ਚੜ੍ਹਿ ਇਉਂ ਨਿਜ ਘਰਿ ਜਾਈ ।੫।

ಈ ರೀತಿಯಾಗಿ, ಈ ಪ್ರಪಂಚದಿಂದ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರವೇಶಿಸಿ, ಅವನು ಅಂತಿಮವಾಗಿ ತನ್ನ ನೈಜ ಸ್ವಭಾವದಲ್ಲಿ ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ಸ್ಥಾಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.

ਪਉੜੀ ੬

ਦਰਪਣਿ ਵਾਂਗ ਧਿਆਨੁ ਧਰਿ ਆਪੁ ਆਪ ਨਿਹਾਲੈ ।

ಕನ್ನಡಿಯಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಬಿಂಬವಿದ್ದಂತೆ. ಅವನು ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ತನ್ನನ್ನು ತಾನೇ ನೋಡುತ್ತಾನೆ.

ਘਟਿ ਘਟਿ ਪੂਰਨ ਬ੍ਰਹਮੁ ਹੈ ਚੰਦੁ ਜਲ ਵਿਚਿ ਭਾਲੈ ।

ಆ ಪರಿಪೂರ್ಣ ಭಗವಂತ ಎಲ್ಲ ಆತ್ಮಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಇದ್ದಾನೆ; ಚಂದ್ರನು ನೀರಿನಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಪ್ರತಿಬಿಂಬವನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಅದು ಅಲ್ಲಿದೆ ಎಂದು ಭಾವಿಸುವಂತೆ ಅಜ್ಞಾನಿಯು ಅವನನ್ನು ಹೊರಗೆ ಹುಡುಕುತ್ತಾನೆ.

ਗੋਰਸੁ ਗਾਈ ਵੇਖਦਾ ਘਿਉ ਦੁਧੁ ਵਿਚਾਲੈ ।

ಹಾಲು, ಹಸು ಮತ್ತು ತುಪ್ಪದಲ್ಲಿ ಭಗವಂತನೇ ಇದ್ದಾನೆ.

ਫੁਲਾਂ ਅੰਦਰਿ ਵਾਸੁ ਲੈ ਫਲੁ ਸਾਉ ਸਮ੍ਹਾਲੈ ।

ಅವನೇ ಹೂವುಗಳಿಂದ ಪರಿಮಳವನ್ನು ಪಡೆಯುವುದು ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಸುವಾಸನೆಯಾಗಿದೆ.

ਕਾਸਟਿ ਅਗਨਿ ਚਲਿਤੁ ਵੇਖਿ ਜਲ ਧਰਤਿ ਹਿਆਲੈ ।

ಅವನದೇ ಆದ ವಿದ್ಯಮಾನವು ಮರ, ಬೆಂಕಿ, ನೀರು, ಭೂಮಿ ಮತ್ತು ಹಿಮದಲ್ಲಿದೆ.

ਘਟਿ ਘਟਿ ਪੂਰਨੁ ਬ੍ਰਹਮੁ ਹੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਵੇਖਾਲੈ ।੬।

ಪರಿಪೂರ್ಣ ಭಗವಂತನು ಎಲ್ಲಾ ಆತ್ಮಗಳಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸಿದ್ದಾನೆ ಮತ್ತು ಅಪರೂಪದ ಗುರುಮುಖದಿಂದ ದೃಶ್ಯೀಕರಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದಾನೆ.

ਪਉੜੀ ੭

ਦਿਬ ਦਿਸਟਿ ਗੁਰ ਧਿਆਨੁ ਧਰਿ ਸਿਖ ਵਿਰਲਾ ਕੋਈ ।

ಗುರುವಿನ ಮೇಲೆ ಏಕಾಗ್ರತೆಯನ್ನು ಮೂಡಿಸಿ ದಿವ್ಯದೃಷ್ಟಿಯನ್ನು ಪಡೆಯುವ ಗುರುಮುಖ ಅಪರೂಪ.

ਰਤਨ ਪਾਰਖੂ ਹੋਇ ਕੈ ਰਤਨਾ ਅਵਲੋਈ ।

ಅವರು ಪರೀಕ್ಷಿಸುವ ಸಾಮರ್ಥ್ಯವನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಆಭರಣಕಾರರು ಮತ್ತು ಆಭರಣಗಳನ್ನು ಸದ್ಗುಣಗಳಿಂದ ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ.

ਮਨੁ ਮਾਣਕੁ ਨਿਰਮੋਲਕਾ ਸਤਿਸੰਗਿ ਪਰੋਈ ।

ಅವನ ಮನಸ್ಸು ಮಾಣಿಕ್ಯದಂತೆ ಶುದ್ಧವಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಅವನು ಪವಿತ್ರ ಸಭೆಯಲ್ಲಿ ಲೀನವಾಗುತ್ತಾನೆ.

ਰਤਨ ਮਾਲ ਗੁਰਸਿਖ ਜਗਿ ਗੁਰਮਤਿ ਗੁਣ ਗੋਈ ।

ಅವನ ಮನಸ್ಸು ಮಾಣಿಕ್ಯದಂತೆ ಶುದ್ಧವಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಅವನು ಪವಿತ್ರ ಸಭೆಯಲ್ಲಿ ಲೀನವಾಗುತ್ತಾನೆ.

ਜੀਵਦਿਆਂ ਮਰਿ ਅਮਰੁ ਹੋਇ ਸੁਖ ਸਹਜਿ ਸਮੋਈ ।

ಅವನು ಜೀವಂತವಾಗಿರುವಾಗ ಸತ್ತಿದ್ದಾನೆ, ಅಂದರೆ ಅವನು ದುಷ್ಟ ಪ್ರವೃತ್ತಿಯಿಂದ ತನ್ನ ಮುಖವನ್ನು ತಿರುಗಿಸುತ್ತಾನೆ.

ਓਤਿ ਪੋਤਿ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਮਿਲਿ ਜਾਣੈ ਜਾਣੋਈ ।੭।

ಸರ್ವೋಚ್ಚ ಬೆಳಕಿನಲ್ಲಿ ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ವಿಲೀನಗೊಳಿಸುವುದರಿಂದ ಅವನು ತನ್ನ ಆತ್ಮವನ್ನು ಮತ್ತು ಭಗವಂತನನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.

ਪਉੜੀ ੮

ਰਾਗ ਨਾਦ ਵਿਸਮਾਦੁ ਹੋਇ ਗੁਣ ਗਹਿਰ ਗੰਭੀਰਾ ।

ಸಂಗೀತ ಮತ್ತು ಧ್ವನಿಯಲ್ಲಿ (ಪದದ) ಉತ್ಕೃಷ್ಟನಾದ, ಗುರುವಿನ ಶಿಷ್ಯನು ಪ್ರಶಾಂತ ಗುಣಗಳಿಂದ ತುಂಬಿರುತ್ತಾನೆ.

ਸਬਦ ਸੁਰਤਿ ਲਿਵ ਲੀਣ ਹੋਇ ਅਨਹਦਿ ਧੁਨਿ ਧੀਰਾ ।

ಅವನ ಪ್ರಜ್ಞೆಯು ಪದದಲ್ಲಿ ವಿಲೀನಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಅವನ ಮನಸ್ಸು ಹೊಡೆಯದ ಮಧುರದಲ್ಲಿ ಸ್ಥಿರಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.

ਜੰਤ੍ਰੀ ਜੰਤ੍ਰ ਵਜਾਇਦਾ ਮਨਿ ਉਨਿਮਨਿ ਚੀਰਾ ।

ಗುರುಗಳು ಧರ್ಮೋಪದೇಶದ ವಾದ್ಯವನ್ನು ನುಡಿಸುತ್ತಾರೆ, ಅದನ್ನು ಕೇಳುವ ಮನಸ್ಸು ಅತ್ಯುನ್ನತ ಸ್ಥಿತಿಯ ಬಟ್ಟೆಗಳನ್ನು (ಭಗವಂತನ ಮುಂದೆ ನೃತ್ಯ ಮಾಡಲು) ಮಾಡುತ್ತದೆ.

ਵਜਿ ਵਜਾਇ ਸਮਾਇ ਲੈ ਗੁਰ ਸਬਦ ਵਜੀਰਾ ।

ಗುರುವಿನ ಸಿಖ್, ಬೋಧನೆಯ ಸಾಧನಕ್ಕೆ ಹೊಂದಿಕೊಂಡಂತೆ ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಗುರು ಪದದ ಆಟಗಾರನಾಗಿ ಹೊರಹೊಮ್ಮುತ್ತಾನೆ.

ਅੰਤਰਿਜਾਮੀ ਜਾਣੀਐ ਅੰਤਰਿ ਗਤਿ ਪੀਰਾ ।

ಈಗ ಸರ್ವಜ್ಞನಾದ ಭಗವಂತ ತನ್ನ ಅಗಲಿಕೆಯ ವೇದನೆಯನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದಾನೆ.

ਗੁਰ ਚੇਲਾ ਚੇਲਾ ਗੁਰੂ ਬੇਧਿ ਹੀਰੈ ਹੀਰਾ ।੮।

ವಜ್ರ ಕತ್ತರಿಸುವವನು ವಜ್ರವೇ ಆಗಿರುವುದರಿಂದ ಶಿಷ್ಯನು ಗುರುವಾಗಿ ಮತ್ತು ಗುರು ಶಿಷ್ಯನಾಗಿ ರೂಪಾಂತರಗೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.

ਪਉੜੀ ੯

ਪਾਰਸੁ ਹੋਇਆ ਪਾਰਸਹੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਵਡਿਆਈ ।

ಗುರುಮುಖನ ಹಿರಿಮೆ ಎಂದರೆ ಅವನು ತತ್ವಜ್ಞಾನಿಗಳ ಕಲ್ಲು ಆಗಿರುವುದರಿಂದ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರನ್ನು ತತ್ವಜ್ಞಾನಿಗಳ ಕಲ್ಲಾಗಿಸುತ್ತದೆ.

ਹੀਰੈ ਹੀਰਾ ਬੇਧਿਆ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਮਿਲਾਈ ।

ವಜ್ರವು ವಜ್ರದಿಂದ ಕತ್ತರಿಸಲ್ಪಟ್ಟಂತೆ, ಗುರುಮುಖದ ಬೆಳಕು ಸುಪ್ರೀಂ ಲೈಟ್‌ನಲ್ಲಿ ವಿಲೀನಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.

ਸਬਦ ਸੁਰਤਿ ਲਿਵ ਲੀਣੁ ਹੋਇ ਜੰਤ੍ਰ ਜੰਤ੍ਰੀ ਵਾਈ ।

ಆಟಗಾರನ ಮನಸ್ಸು ವಾದ್ಯದಲ್ಲಿ ಹೀರಿಕೊಳ್ಳುವುದರಿಂದ ಅವನ ಪ್ರಜ್ಞೆಯು ಪದಕ್ಕೆ ಹೊಂದಿಕೆಯಾಗುತ್ತದೆ.

ਗੁਰ ਚੇਲਾ ਚੇਲਾ ਗੁਰੂ ਪਰਚਾ ਪਰਚਾਈ ।

ಈಗ ಶಿಷ್ಯ ಮತ್ತು ಗುರು ಒಂದೇ ಆಗುತ್ತಾರೆ. ಅವು ಒಂದಾಗುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಒಂದರಲ್ಲಿ ಒಂದಾಗುತ್ತವೆ.

ਪੁਰਖਹੁੰ ਪੁਰਖੁ ਉਪਾਇਆ ਪੁਰਖੋਤਮ ਹਾਈ ।

ಮನುಷ್ಯನಿಂದ ಮನುಷ್ಯ (ಗುರುನಾನಕ್‌ನಿಂದ ಗುರು ಅಂಗದ್‌ವರೆಗೆ) ಹುಟ್ಟಿದನು ಮತ್ತು ಅವನು ಶ್ರೇಷ್ಠನಾದನು.

ਵੀਹ ਇਕੀਹ ਉਲੰਘਿ ਕੈ ਹੋਇ ਸਹਜਿ ਸਮਾਈ ।੯।

ಒಂದೇ ನೆಗೆತದಿಂದ ಜಗತ್ತನ್ನು ದಾಟಿದ ಅವರು ಸಹಜ ಜ್ಞಾನದಲ್ಲಿ ವಿಲೀನಗೊಂಡರು.

ਪਉੜੀ ੧੦

ਸਤਿਗੁਰੁ ਦਰਸਨੁ ਦੇਖਦੋ ਪਰਮਾਤਮੁ ਦੇਖੈ ।

ನಿಜವಾದ ಗುರುವನ್ನು ಕಾಣುವವನು ಭಗವಂತನನ್ನು ಕಂಡನು.

ਸਬਦ ਸੁਰਤਿ ਲਿਵ ਲੀਣ ਹੋਇ ਅੰਤਰਿ ਗਤਿ ਲੇਖੈ ।

ತನ್ನ ಪ್ರಜ್ಞೆಯನ್ನು ಪದದಲ್ಲಿ ಇರಿಸುವುದರಿಂದ ಅವನು ತನ್ನ ಮೇಲೆ ಕೇಂದ್ರೀಕರಿಸುತ್ತಾನೆ.

ਚਰਨ ਕਵਲ ਦੀ ਵਾਸਨਾ ਹੋਇ ਚੰਦਨ ਭੇਖੈ ।

ಗುರುವಿನ ಪಾದಕಮಲದ ಸುಗಂಧವನ್ನು ಆಸ್ವಾದಿಸಿ ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ಗಂಧವನ್ನಾಗಿ ಪರಿವರ್ತಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.

ਚਰਣੋਦਕ ਮਕਰੰਦ ਰਸ ਵਿਸਮਾਦੁ ਵਿਸੇਖੈ ।

ಕಮಲದ ಪಾದಗಳ ಮಕರಂದವನ್ನು ಸವಿಯುತ್ತಾ ಅವನು ವಿಶೇಷವಾದ ಅದ್ಭುತ ಸ್ಥಿತಿಗೆ (ಸೂಪರ್ ಪ್ರಜ್ಞೆ) ಹೋಗುತ್ತಾನೆ.

ਗੁਰਮਤਿ ਨਿਹਚਲੁ ਚਿਤੁ ਕਰਿ ਵਿਚਿ ਰੂਪ ਨ ਰੇਖੈ ।

ಈಗ ಗುರುವಿನ ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆಯ ಗುರ್ಮತ್‌ಗೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿ, ಅವನು ಮನಸ್ಸನ್ನು ಸ್ಥಿರಗೊಳಿಸುವುದು ರೂಪಗಳು ಮತ್ತು ಆಕೃತಿಗಳ ಗಡಿಯನ್ನು ಮೀರಿದೆ.

ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਸਚ ਖੰਡਿ ਜਾਇ ਹੋਇ ਅਲਖ ਅਲੇਖੈ ।੧੦।

ಸತ್ಯದ ನೆಲೆಯಾದ ಪವಿತ್ರ ಸಭೆಯನ್ನು ತಲುಪಿದಾಗ, ಅವನು ಸ್ವತಃ ಆ ಅಗ್ರಾಹ್ಯ ಮತ್ತು ಅನಿರ್ವಚನೀಯ ಭಗವಂತನಂತೆ ಆಗುತ್ತಾನೆ.

ਪਉੜੀ ੧੧

ਅਖੀ ਅੰਦਰਿ ਦੇਖਦਾ ਦਰਸਨ ਵਿਚਿ ਦਿਸੈ ।

ಕಣ್ಣುಗಳ ಒಳಗಿನಿಂದ ನೋಡುವವನು ವಾಸ್ತವವಾಗಿ ಹೊರಗೂ ಕಾಣುತ್ತಾನೆ.

ਸਬਦੈ ਵਿਚਿ ਵਖਾਣੀਐ ਸੁਰਤੀ ਵਿਚਿ ਰਿਸੈ ।

ಅವನನ್ನು ಪದಗಳ ಮೂಲಕ ವಿವರಿಸಲಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಅವನು ಪ್ರಜ್ಞೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಾಶಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದಾನೆ.

ਚਰਣ ਕਵਲ ਵਿਚਿ ਵਾਸਨਾ ਮਨੁ ਭਵਰੁ ਸਲਿਸੈ ।

ಗುರುವಿನ ಪಾದಕಮಲದ ಸುಗಂಧಕ್ಕಾಗಿ ಮನಸು, ಕರಿಮಣಿಯಾಗಿ, ಆನಂದವನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತದೆ.

ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਸੰਜੋਗੁ ਮਿਲਿ ਵਿਜੋਗਿ ਨ ਕਿਸੈ ।

ಪವಿತ್ರ ಸಭೆಯಲ್ಲಿ ಏನನ್ನು ಸಾಧಿಸಿದರೂ ಅವನು ಅದರಿಂದ ದೂರವಾಗುವುದಿಲ್ಲ.

ਗੁਰਮਤਿ ਅੰਦਰਿ ਚਿਤੁ ਹੈ ਚਿਤੁ ਗੁਰਮਤਿ ਜਿਸੈ ।

ಗುರುವಿನ ಉಪದೇಶದಲ್ಲಿ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಇರಿಸುವುದರಿಂದ, ಗುರುವಿನ ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆಗೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿ ಮನಸ್ಸು ಬದಲಾಗುತ್ತದೆ.

ਪਾਰਬ੍ਰਹਮ ਪੂਰਣ ਬ੍ਰਹਮੁ ਸਤਿਗੁਰ ਹੈ ਤਿਸੈ ।੧੧।

ಎಲ್ಲಾ ಗುಣಗಳನ್ನು ಮೀರಿದ ಆ ಅತೀಂದ್ರಿಯ ಬ್ರಹ್ಮದ ರೂಪವೇ ನಿಜವಾದ ಗುರು.

ਪਉੜੀ ੧੨

ਅਖੀ ਅੰਦਰਿ ਦਿਸਟਿ ਹੋਇ ਨਕਿ ਸਾਹੁ ਸੰਜੋਈ ।

ಅವನು ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ದೃಷ್ಟಿ ಮತ್ತು ಮೂಗಿನ ಹೊಳ್ಳೆಯಲ್ಲಿ ಉಸಿರು.

ਕੰਨਾਂ ਅੰਦਰਿ ਸੁਰਤਿ ਹੋਇ ਜੀਭ ਸਾਦੁ ਸਮੋਈ ।

ಅವನು ಕಿವಿಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಜ್ಞೆ ಮತ್ತು ನಾಲಿಗೆಯಲ್ಲಿ ರುಚಿ.

ਹਥੀ ਕਿਰਤਿ ਕਮਾਵਣੀ ਪੈਰ ਪੰਥੁ ਸਥੋਈ ।

ಕೈಗಳಿಂದ ಅವನು ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ ಸಹ ಪ್ರಯಾಣಿಕನಾಗುತ್ತಾನೆ.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੁਖ ਫਲੁ ਪਾਇਆ ਮਤਿ ਸਬਦਿ ਵਿਲੋਈ ।

ಪ್ರಜ್ಞೆಯಿಂದ ಪದವನ್ನು ಮಂಥನ ಮಾಡಿದ ನಂತರ ಗುರುಮುಖನು ಆನಂದದ ಫಲವನ್ನು ಪಡೆದನು.

ਪਰਕਿਰਤੀ ਹੂ ਬਾਹਰਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਵਿਰਲੋਈ ।

ಯಾವುದೇ ಅಪರೂಪದ ಗುರುಮುಖ ಮಾಯೆಯ ಪರಿಣಾಮಗಳಿಂದ ದೂರ ಉಳಿಯುತ್ತಾನೆ.

ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਚੰਨਣ ਬਿਰਖੁ ਮਿਲਿ ਚੰਨਣੁ ਹੋਈ ।੧੨।

ಪವಿತ್ರ ಸಭೆಯು ಶ್ರೀಗಂಧದ ಮರವಾಗಿದೆ, ಅದಕ್ಕೆ ಯಾರು ಸ್ಯಾಂಡಲ್ ಆಗುತ್ತಾರೆ

ਪਉੜੀ ੧੩

ਅਬਿਗਤ ਗਤਿ ਅਬਿਗਤ ਦੀ ਕਿਉ ਅਲਖੁ ਲਖਾਏ ।

ಅನ್ಮ್ಯಾನಿಫೆಸ್ಟ್ನ ಚೈತನ್ಯವನ್ನು ಹೇಗೆ ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ?

ਅਕਥ ਕਥਾ ਹੈ ਅਕਥ ਦੀ ਕਿਉ ਆਖਿ ਸੁਣਾਏ ।

ಆ ಅನಿರ್ವಚನೀಯ ಭಗವಂತನ ಕಥೆಯನ್ನು ಹೇಗೆ ಹೇಳಬಹುದು?

ਅਚਰਜ ਨੋ ਆਚਰਜੁ ਹੈ ਹੈਰਾਣ ਕਰਾਏ ।

ಅವರು ಅದ್ಭುತ ಸ್ವತಃ ಅದ್ಭುತವಾಗಿದೆ.

ਵਿਸਮਾਦੇ ਵਿਸਮਾਦੁ ਹੈ ਵਿਸਮਾਦੁ ਸਮਾਏ ।

ಅದ್ಭುತ ಸಾಕ್ಷಾತ್ಕಾರದಲ್ಲಿ ಹೀರಿಕೊಳ್ಳುವವರು ತಮ್ಮನ್ನು ತಾವು ಉತ್ಸುಕರಾಗುತ್ತಾರೆ.

ਵੇਦੁ ਨ ਜਾਣੈ ਭੇਦੁ ਕਿਹੁ ਸੇਸਨਾਗੁ ਨ ਪਾਏ ।

ವೇದಗಳು ಸಹ ಈ ರಹಸ್ಯವನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಸೆಸನಾಗ್ (ಸಾವಿರ ಹುಡ್ಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಪೌರಾಣಿಕ ಹಾವು) ಸಹ ಅದರ ಮಿತಿಗಳನ್ನು ತಿಳಿಯಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.

ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਸਾਲਾਹਣਾ ਗੁਰੁ ਸਬਦੁ ਅਲਾਏ ।੧੩।

ವಹಿಗುರು, ದೇವರು, ಗುರುವಿನ ಪದವಾದ ಗುರ್ಬಾನಿಯನ್ನು ಪಠಿಸುವ ಮೂಲಕ ಸ್ತುತಿಸಲಾಯಿತು.

ਪਉੜੀ ੧੪

ਲੀਹਾ ਅੰਦਰਿ ਚਲੀਐ ਜਿਉ ਗਾਡੀ ਰਾਹੁ ।

ಹೆದ್ದಾರಿಯಲ್ಲಿನ ತರಬೇತುದಾರನು ಬೀಟ್ ಟ್ರ್ಯಾಕ್‌ಗಳ ಮೂಲಕ ಹೋಗುತ್ತಾನೆ,

ਹੁਕਮਿ ਰਜਾਈ ਚਲਣਾ ਸਾਧਸੰਗਿ ਨਿਬਾਹੁ ।

ಪವಿತ್ರ ಸಭೆಯಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬನು ದೈವಿಕ ಕಟ್ಟಳೆ (ಹುಕಮ್) ಮತ್ತು ಭಗವಂತನ ಚಿತ್ತಕ್ಕೆ ಬದ್ಧನಾಗಿರುತ್ತಾನೆ.

ਜਿਉ ਧਨ ਸੋਘਾ ਰਖਦਾ ਘਰਿ ਅੰਦਰਿ ਸਾਹੁ ।

ಹಾಗೆ, ಬುದ್ಧಿವಂತ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಹಣವನ್ನು ಹಾಗೇ ಇಡುತ್ತಾನೆ

ਜਿਉ ਮਿਰਜਾਦ ਨ ਛਡਈ ਸਾਇਰੁ ਅਸਗਾਹੁ ।

ಮತ್ತು ಆಳವಾದ ಸಾಗರವು ಅದರ ಸಾಮಾನ್ಯ ಸ್ವಭಾವವನ್ನು ಬಿಡುವುದಿಲ್ಲ;

ਲਤਾ ਹੇਠਿ ਲਤਾੜੀਐ ਅਜਰਾਵਰੁ ਘਾਹੁ ।

ಹುಲ್ಲು ಕಾಲುಗಳ ಕೆಳಗೆ ತುಳಿದಂತೆ,

ਧਰਮਸਾਲ ਹੈ ਮਾਨਸਰੁ ਹੰਸ ਗੁਰਸਿਖ ਵਾਹੁ ।

ಈ (ಭೂಮಿಯ) ಸತ್ರವು ಮಾನಸ ಸರೋವರ ಮತ್ತು ಗುರುಗಳ ಶಿಷ್ಯರು ಹಂಸಗಳಂತೆ

ਰਤਨ ਪਦਾਰਥ ਗੁਰ ਸਬਦੁ ਕਰਿ ਕੀਰਤਨੁ ਖਾਹੁ ।੧੪।

ಕೀರ್ತನೆಯ ರೂಪದಲ್ಲಿ, ಪವಿತ್ರ ಸ್ತೋತ್ರಗಳ ಗಾಯನದಲ್ಲಿ, ಗುರುಗಳ ಪದದ ಮುತ್ತುಗಳನ್ನು ತಿನ್ನುತ್ತಾರೆ.

ਪਉੜੀ ੧੫

ਚਨਣੁ ਜਿਉ ਵਣ ਖੰਡ ਵਿਚਿ ਓਹੁ ਆਪੁ ਲੁਕਾਏ ।

ಶ್ರೀಗಂಧದ ಮರವು ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ತನ್ನನ್ನು ಮರೆಮಾಡಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತದೆ (ಆದರೆ ಮರೆಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ),

ਪਾਰਸੁ ਅੰਦਰਿ ਪਰਬਤਾਂ ਹੋਇ ਗੁਪਤ ਵਲਾਏ ।

ತತ್ವಜ್ಞಾನಿಗಳ ಕಲ್ಲು ಪರ್ವತಗಳಲ್ಲಿನ ಸಾಮಾನ್ಯ ಕಲ್ಲುಗಳೊಂದಿಗೆ ಒಂದೇ ಆಗಿರುವುದರಿಂದ ಮರೆಯಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಸಮಯವನ್ನು ಕಳೆಯುತ್ತದೆ.

ਸਤ ਸਮੁੰਦੀ ਮਾਨਸਰੁ ਨਹਿ ਅਲਖੁ ਲਖਾਏ ।

ಏಳು ಸಮುದ್ರಗಳು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿವೆ ಆದರೆ ಮಾನಸ ಸರೋವರವು ಸಾಮಾನ್ಯ ಕಣ್ಣುಗಳಿಗೆ ಅಗೋಚರವಾಗಿ ಉಳಿದಿದೆ.

ਜਿਉ ਪਰਛਿੰਨਾ ਪਾਰਜਾਤੁ ਨਹਿ ਪਰਗਟੀ ਆਏ ।

ಪಾರಿಜಾತವಾಗಿ, ಇಚ್ಛೆಯನ್ನು ಪೂರೈಸುವ ವೃಕ್ಷವು ತನ್ನನ್ನು ಕಾಣದಂತೆ ಇಡುತ್ತದೆ;

ਜਿਉ ਜਗਿ ਅੰਦਰਿ ਕਾਮਧੇਨੁ ਨਹਿ ਆਪੁ ਜਣਾਏ ।

ಕಾಮಧೇನು, ಆಸೆಯನ್ನು ಈಡೇರಿಸುವ ಹಸು ಕೂಡ ಈ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತದೆ ಆದರೆ ಎಂದಿಗೂ ತನ್ನನ್ನು ಗಮನಿಸುವುದಿಲ್ಲ.

ਸਤਿਗੁਰ ਦਾ ਉਪਦੇਸੁ ਲੈ ਕਿਉ ਆਪੁ ਗਣਾਏ ।੧੫।

ಅಂತೆಯೇ ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಉಪದೇಶವನ್ನು ಅಳವಡಿಸಿಕೊಂಡವರು ತಮ್ಮನ್ನು ತಾವು ಯಾವ ಲೆಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಸೇರಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು.

ਪਉੜੀ ੧੬

(ಸಲಿಸೈ = ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಿ. ಸರಿಸೈ = ಸಾರಾಂಶ.)

ਦੁਇ ਦੁਇ ਅਖੀ ਆਖੀਅਨਿ ਇਕੁ ਦਰਸਨੁ ਦਿਸੈ ।

ಕಣ್ಣುಗಳು ಎರಡು ಆದರೆ ಅವು ಒಬ್ಬನನ್ನು (ಭಗವಂತ) ನೋಡುತ್ತವೆ.

ਦੁਇ ਦੁਇ ਕੰਨਿ ਵਖਾਣੀਅਨਿ ਇਕ ਸੁਰਤਿ ਸਲਿਸੈ ।

ಕಿವಿಗಳು ಎರಡು ಆದರೆ ಅವು ಒಂದೇ ಪ್ರಜ್ಞೆಯನ್ನು ಹೊರತರುತ್ತವೆ.

ਦੁਇ ਦੁਇ ਨਦੀ ਕਿਨਾਰਿਆਂ ਪਾਰਾਵਾਰੁ ਨ ਤਿਸੈ ।

ನದಿಯು ಎರಡು ದಡಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ ಆದರೆ ಅವು ನೀರಿನ ಸಂಪರ್ಕದ ಮೂಲಕ ಒಂದಾಗಿವೆ ಮತ್ತು ಪ್ರತ್ಯೇಕವಾಗಿಲ್ಲ.

ਇਕ ਜੋਤਿ ਦੁਇ ਮੂਰਤੀ ਇਕ ਸਬਦੁ ਸਰਿਸੈ ।

ಗುರು ಮತ್ತು ಶಿಷ್ಯರು ಎರಡು ಗುರುತುಗಳು ಆದರೆ ಒಂದೇ ಶಬ್ದ, ಪದ ಅವರಿಬ್ಬರಲ್ಲಿ ವ್ಯಾಪಿಸುತ್ತದೆ.

ਗੁਰ ਚੇਲਾ ਚੇਲਾ ਗੁਰੂ ਸਮਝਾਏ ਕਿਸੈ ।੧੬।

ಗುರು ಶಿಷ್ಯ ಮತ್ತು ಶಿಷ್ಯ ಗುರು ಎಂದಾಗ, ಇನ್ನೊಬ್ಬರಿಗೆ ಯಾರು ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಸಬಹುದು.

ਪਉੜੀ ੧੭

ਪਹਿਲੇ ਗੁਰਿ ਉਪਦੇਸ ਦੇ ਸਿਖ ਪੈਰੀ ਪਾਏ ।

ಮೊದಲು ಶಿಷ್ಯನನ್ನು ತನ್ನ ಪಾದದ ಬಳಿ ಕೂರಿಸುವ ಗುರುಗಳು ಅವನಿಗೆ ಉಪದೇಶಿಸುತ್ತಾರೆ.

ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਕਰਿ ਧਰਮਸਾਲ ਸਿਖ ਸੇਵਾ ਲਾਏ ।

ಪವಿತ್ರ ಸಭೆಯ ವ್ಯತ್ಯಾಸ ಮತ್ತು ಧರ್ಮದ ವಾಸಸ್ಥಾನದ ಬಗ್ಗೆ ಅವನಿಗೆ ತಿಳಿಸಿ, ಅವನನ್ನು (ಮನುಕುಲದ) ಸೇವೆಗೆ ಸೇರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.

ਭਾਇ ਭਗਤਿ ਭੈ ਸੇਵਦੇ ਗੁਰਪੁਰਬ ਕਰਾਏ ।

ಪ್ರೀತಿಯ ಭಕ್ತಿಯ ಮೂಲಕ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸಿ, ಭಗವಂತನ ಸೇವಕರು ವಾರ್ಷಿಕೋತ್ಸವಗಳನ್ನು ಆಚರಿಸುತ್ತಾರೆ.

ਸਬਦ ਸੁਰਤਿ ਲਿਵ ਕੀਰਤਨੁ ਸਚਿ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਏ ।

ಪ್ರಜ್ಞೆಯನ್ನು ಪದದೊಂದಿಗೆ ಹೊಂದಿಸಿ, ಸ್ತೋತ್ರಗಳ ಗಾಯನದ ಮೂಲಕ, ಒಬ್ಬರು ಸತ್ಯವನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗುತ್ತಾರೆ.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਾਰਗੁ ਸਚ ਦਾ ਸਚੁ ਪਾਰਿ ਲੰਘਾਏ ।

ಗುರುಮುಖ ಸತ್ಯದ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತಾನೆ; ಸತ್ಯವನ್ನು ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡುತ್ತಾ ಅವನು ಪ್ರಾಪಂಚಿಕ ಸಾಗರವನ್ನು ದಾಟುತ್ತಾನೆ.

ਸਚਿ ਮਿਲੈ ਸਚਿਆਰ ਨੋ ਮਿਲਿ ਆਪੁ ਗਵਾਏ ।੧੭।

ಹೀಗೆ ಸತ್ಯವಂತನು ಸತ್ಯವನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಅದನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾನೆ, ಅಹಂಕಾರವು ಅಳಿಸಲ್ಪಡುತ್ತದೆ.

ਪਉੜੀ ੧੮

ਸਿਰ ਉਚਾ ਨੀਵੇਂ ਚਰਣ ਸਿਰਿ ਪੈਰੀ ਪਾਂਦੇ ।

ತಲೆ ಎತ್ತರವಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಪಾದಗಳು ಕೆಳಮಟ್ಟದಲ್ಲಿರುತ್ತವೆ ಆದರೆ ತಲೆಯು ಪಾದಗಳ ಮೇಲೆ ಬಾಗುತ್ತದೆ.

ਮੁਹੁ ਅਖੀ ਨਕੁ ਕੰਨ ਹਥ ਦੇਹ ਭਾਰ ਉਚਾਂਦੇ ।

ಪಾದಗಳು ಬಾಯಿ, ಕಣ್ಣು, ಮೂಗು, ಕಿವಿ, ಕೈ ಮತ್ತು ಇಡೀ ದೇಹದ ಭಾರವನ್ನು ಹೊತ್ತಿರುತ್ತವೆ.

ਸਭ ਚਿਹਨ ਛਡਿ ਪੂਜੀਅਨਿ ਕਉਣੁ ਕਰਮ ਕਮਾਂਦੇ ।

ನಂತರ, ದೇಹದ ಎಲ್ಲಾ ಅಂಗಗಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟು, ಅವುಗಳನ್ನು (ಪಾದಗಳನ್ನು) ಮಾತ್ರ ಪೂಜಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.

ਗੁਰ ਸਰਣੀ ਸਾਧਸੰਗਤੀ ਨਿਤ ਚਲਿ ਚਲਿ ਜਾਂਦੇ ।

ಅವರು ಪ್ರತಿನಿತ್ಯ ಗುರುಗಳ ಆಶ್ರಯದಲ್ಲಿ ಪವಿತ್ರ ಸಭೆಗೆ ಹೋಗುತ್ತಾರೆ.

ਵਤਨਿ ਪਰਉਪਕਾਰ ਨੋ ਕਰਿ ਪਾਰਿ ਵਸਾਂਦੇ ।

ನಂತರ ಅವರು ಪರಹಿತಚಿಂತನೆಯ ಕೆಲಸಗಳಿಗಾಗಿ ಓಡುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಸಾಧ್ಯವಾದಷ್ಟು ಕೆಲಸವನ್ನು ಸಾಧಿಸುತ್ತಾರೆ.

ਮੇਰੀ ਖਲਹੁ ਮੌਜੜੇ ਗੁਰਸਿਖ ਹੰਢਾਂਦੇ ।

ಅಯ್ಯೋ! ನನ್ನ ಚರ್ಮದಿಂದ ಮಾಡಿದ ಪಾದರಕ್ಷೆಗಳನ್ನು ಗುರುಗಳ ಸಿಖ್ಖರು ಬಳಸುತ್ತಿದ್ದರು.

ਮਸਤਕ ਲਗੇ ਸਾਧ ਰੇਣੁ ਵਡਭਾਗਿ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ।੧੮।

ಅಂತಹ ಜನರ ಪಾದದ ಧೂಳನ್ನು (ಮೇಲಿನ ಗುಣಗಳೊಂದಿಗೆ) ಯಾರು ಪಡೆಯುತ್ತಾರೋ ಅವರು ಅದೃಷ್ಟವಂತರು ಮತ್ತು ಧನ್ಯರು.

ਪਉੜੀ ੧੯

ਜਿਉ ਧਰਤੀ ਧੀਰਜ ਧਰਮੁ ਮਸਕੀਨੀ ਮੂੜੀ ।

ಭೂಮಿಯು ಖಂಡ, ಧರ್ಮ ಮತ್ತು ನಮ್ರತೆಯ ಮೂರ್ತರೂಪವಾಗಿರುವುದರಿಂದ,

ਸਭ ਦੂੰ ਨੀਵੀਂ ਹੋਇ ਰਹੀ ਤਿਸ ਮਣੀ ਨ ਕੂੜੀ ।

ಇದು ಪಾದಗಳ ಕೆಳಗೆ ಉಳಿದಿದೆ ಮತ್ತು ಈ ನಮ್ರತೆ ನಿಜ ಮತ್ತು ಸುಳ್ಳಲ್ಲ.

ਕੋਈ ਹਰਿ ਮੰਦਰੁ ਕਰੈ ਕੋ ਕਰੈ ਅਰੂੜੀ ।

ಯಾರೋ ಅದರ ಮೇಲೆ ದೇವರ ದೇವಾಲಯವನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಕೆಲವರು ಅದರ ಮೇಲೆ ಕಸದ ರಾಶಿಯನ್ನು ಸಂಗ್ರಹಿಸುತ್ತಾರೆ.

ਜੇਹਾ ਬੀਜੈ ਸੋ ਲੁਣੈ ਫਲ ਅੰਬ ਲਸੂੜੀ ।

ಮಾವು ಅಥವಾ ಲಸುರಿ, ಅಂಟು ಹಣ್ಣಾಗಲಿ ಏನು ಬಿತ್ತಿದರೂ ಅದಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಸಿಗುತ್ತದೆ.

ਜੀਵਦਿਆਂ ਮਰਿ ਜੀਵਣਾ ਜੁੜਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਜੂੜੀ ।

ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಸತ್ತಿರುವಾಗ ಅಂದರೆ ಆತ್ಮದಿಂದ ಅಹಂಕಾರವನ್ನು ಅಳಿಸುವಾಗ, ಗುರುಮುಖರು ಪವಿತ್ರ ಸಭೆಯಲ್ಲಿ ಗುರುಮುಖರನ್ನು ಸೇರುತ್ತಾರೆ.

ਲਤਾਂ ਹੇਠਿ ਲਤਾੜੀਐ ਗਤਿ ਸਾਧਾਂ ਧੂੜੀ ।੧੯।

ಅವರು ಪವಿತ್ರ ಪುರುಷರ ಪಾದದ ಧೂಳಾಗುತ್ತಾರೆ, ಅದು ಪಾದಗಳ ಕೆಳಗೆ ತುಳಿದಿದೆ.

ਪਉੜੀ ੨੦

ਜਿਉ ਪਾਣੀ ਨਿਵਿ ਚਲਦਾ ਨੀਵਾਣਿ ਚਲਾਇਆ ।

ನೀರು ಕೆಳಮುಖವಾಗಿ ಹರಿಯುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಅದನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗುವ ಯಾರನ್ನೂ ತನ್ನೊಂದಿಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ (ಮತ್ತು ಅದನ್ನು ವಿನಮ್ರಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ),

ਸਭਨਾ ਰੰਗਾਂ ਨੋ ਮਿਲੈ ਰਲਿ ਜਾਇ ਰਲਾਇਆ ।

ಎಲ್ಲಾ ಬಣ್ಣಗಳು ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಮಿಶ್ರಣವಾಗುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಅದು ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಬಣ್ಣದೊಂದಿಗೆ ಒಂದಾಗುತ್ತದೆ;

ਪਰਉਪਕਾਰ ਕਮਾਂਵਦਾ ਉਨਿ ਆਪੁ ਗਵਾਇਆ ।

ಅಹಂಕಾರವನ್ನು ಅಳಿಸಿ ಅದು ಪರೋಪಕಾರಿ ಕಾರ್ಯಗಳನ್ನು ಮಾಡುತ್ತದೆ;

ਕਾਠੁ ਨ ਡੋਬੈ ਪਾਲਿ ਕੈ ਸੰਗਿ ਲੋਹੁ ਤਰਾਇਆ ।

ಅದು ಮರವನ್ನು ಮುಳುಗಿಸುವುದಿಲ್ಲ, ಬದಲಿಗೆ ಕಬ್ಬಿಣವನ್ನು ಅದರೊಂದಿಗೆ ಈಜುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತದೆ;

ਵੁਠੇ ਮੀਹ ਸੁਕਾਲੁ ਹੋਇ ਰਸ ਕਸ ਉਪਜਾਇਆ ।

ಮಳೆಗಾಲದಲ್ಲಿ ಮಳೆ ಸುರಿದಾಗ ಸಮೃದ್ಧಿಯನ್ನು ಉಂಟುಮಾಡುತ್ತದೆ.

ਜੀਵਦਿਆ ਮਰਿ ਸਾਧ ਹੋਇ ਸਫਲਿਓ ਜਗਿ ਆਇਆ ।੨੦।

ಅಂತೆಯೇ, ಪವಿತ್ರ ಸಂತರು ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಮರಣ ಹೊಂದುತ್ತಾರೆ ಅಂದರೆ ಅವರ ಅಹಂಕಾರವನ್ನು ತೊಡೆದುಹಾಕುತ್ತಾರೆ, ಅವರ ಬರುವಿಕೆಯನ್ನು ಫಲಪ್ರದವಾಗಿಸುತ್ತಾರೆ.

ਪਉੜੀ ੨੧

ਸਿਰ ਤਲਵਾਇਆ ਜੰਮਿਆ ਹੋਇ ਅਚਲੁ ਨ ਚਲਿਆ ।

ಪಾದಗಳು ಮೇಲಕ್ಕೆ ಮತ್ತು ತಲೆ ಕೆಳಗಿರುವಾಗ, ಮರವು ಬೇರುಬಿಡುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಚಲಿಸದೆ ನಿಲ್ಲುತ್ತದೆ.

ਪਾਣੀ ਪਾਲਾ ਧੁਪ ਸਹਿ ਉਹ ਤਪਹੁ ਨ ਟਲਿਆ ।

ಇದು ನೀರು, ಶೀತ ಮತ್ತು ಬಿಸಿಲನ್ನು ಸಹಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ ಆದರೆ ಸ್ವಯಂ-ಮರಣದಿಂದ ತನ್ನ ಮುಖವನ್ನು ತಿರುಗಿಸುವುದಿಲ್ಲ.

ਸਫਲਿਓ ਬਿਰਖ ਸੁਹਾਵੜਾ ਫਲ ਸੁਫਲੁ ਸੁ ਫਲਿਆ ।

ಅಂತಹ ಮರವು ಆಶೀರ್ವದಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ ಮತ್ತು ಹಣ್ಣುಗಳಿಂದ ತುಂಬಿರುತ್ತದೆ.

ਫਲੁ ਦੇਇ ਵਟ ਵਗਾਇਐ ਕਰਵਤਿ ਨ ਹਲਿਆ ।

ಕಲ್ಲೆಸೆದ ಮೇಲೆ, ಅದು ಹಣ್ಣನ್ನು ನೀಡುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಗರಗಸದ ಯಂತ್ರದ ಅಡಿಯಲ್ಲಿಯೂ ಸಹ ಬೆರೆಸುವುದಿಲ್ಲ.

ਬੁਰੇ ਕਰਨਿ ਬੁਰਿਆਈਆਂ ਭਲਿਆਈ ਭਲਿਆ ।

ದುಷ್ಟರು ಕೆಟ್ಟ ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತಾರೆ ಆದರೆ ಸೌಮ್ಯರು ಒಳ್ಳೆಯ ಕಾರ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ನಿರತರಾಗಿರುತ್ತಾರೆ.

ਅਵਗੁਣ ਕੀਤੇ ਗੁਣ ਕਰਨਿ ਜਗਿ ਸਾਧ ਵਿਰਲਿਆ ।

ತಮ್ಮ ಪವಿತ್ರ ಹೃದಯದಿಂದ ಕೆಟ್ಟವರಿಗೆ ಒಳ್ಳೆಯದನ್ನು ಮಾಡುವ ಜನರು ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಅಪರೂಪ.

ਅਉਸਰਿ ਆਪ ਛਲਾਇਂਦੇ ਤਿਨ੍ਹਾ ਅਉਸਰੁ ਛਲਿਆ ।੨੧।

ಸಾಮಾನ್ಯರು ಕಾಲದಿಂದ ವಂಚಿತರಾಗುತ್ತಾರೆ ಅಂದರೆ ಅವರು ಕಾಲಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಬದಲಾಗುತ್ತಾರೆ, ಆದರೆ ಪವಿತ್ರ ಪುರುಷರು ಸಮಯವನ್ನು ಭ್ರಮೆಗೊಳಿಸುವಲ್ಲಿ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗುತ್ತಾರೆ ಅಂದರೆ ಅವರು ಸಮಯದ ಪ್ರಭಾವದಿಂದ ಮುಕ್ತರಾಗುತ್ತಾರೆ.

ਪਉੜੀ ੨੨

ਮੁਰਦਾ ਹੋਇ ਮੁਰੀਦੁ ਸੋ ਗੁਰ ਗੋਰਿ ਸਮਾਵੈ ।

(ಭರವಸೆಗಳು ಮತ್ತು ಆಸೆಗಳ ನಡುವೆ) ಸತ್ತಿರುವ ಶಿಷ್ಯನು ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಗುರುವಿನ ಸಮಾಧಿಯನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸುತ್ತಾನೆ ಅಂದರೆ ಅವನು ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ಗುರುವಾಗಿ ಪರಿವರ್ತಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.

ਸਬਦ ਸੁਰਤਿ ਲਿਵ ਲੀਣੁ ਹੋਇ ਓਹੁ ਆਪੁ ਗਵਾਵੈ ।

ಅವನು ತನ್ನ ಪ್ರಜ್ಞೆಯನ್ನು ಪದದಲ್ಲಿ ವಿಲೀನಗೊಳಿಸುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಅವನ ಅಹಂಕಾರವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.

ਤਨੁ ਧਰਤੀ ਕਰਿ ਧਰਮਸਾਲ ਮਨੁ ਦਭੁ ਵਿਛਾਵੈ ।

ಭೂಮಿಯ ರೂಪದಲ್ಲಿ ದೇಹವನ್ನು ವಿಶ್ರಾಂತಿ ಸ್ಥಳವಾಗಿ ಸ್ವೀಕರಿಸಿ, ಅದರ ಮೇಲೆ ಮನಸ್ಸಿನ ಚಾಪೆಯನ್ನು ಹರಡುತ್ತಾನೆ.

ਲਤਾਂ ਹੇਠਿ ਲਤਾੜੀਐ ਗੁਰ ਸਬਦੁ ਕਮਾਵੈ ।

ಕಾಲಿನ ಕೆಳಗೆ ತುಳಿದರೂ ಗುರುಗಳ ಉಪದೇಶದಂತೆ ನಡೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.

ਭਾਇ ਭਗਤਿ ਨੀਵਾਣੁ ਹੋਇ ਗੁਰਮਤਿ ਠਹਰਾਵੈ ।

ಪ್ರೀತಿಯ ಭಕ್ತಿಯಿಂದ ತುಂಬಿಹೋಗಿ, ಅವನು ವಿನಮ್ರನಾಗುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಅವನ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಸ್ಥಿರಗೊಳಿಸುತ್ತಾನೆ.

ਵਰਸੈ ਨਿਝਰ ਧਾਰ ਹੋਇ ਸੰਗਤਿ ਚਲਿ ਆਵੈ ।੨੨।੯।

ಅವನು ಸ್ವತಃ ಪವಿತ್ರ ಸಭೆಯ ಕಡೆಗೆ ಚಲಿಸುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಭಗವಂತನ ಕೃಪೆಯು ಅವನ ಮೇಲೆ ಸುರಿಯುತ್ತದೆ.