ಒಂದು ಓಂಕಾರ, ಮೂಲ ಶಕ್ತಿ, ದೈವಿಕ ಗುರುವಿನ ಅನುಗ್ರಹದಿಂದ ಅರಿತುಕೊಂಡಿತು
ಗುರುವಿನ (ನಾನಕ್ ದೇವ್) ನೋಟವು ಸತ್ಯದ ರೂಪದಲ್ಲಿದೆ, ಅದು ನನ್ನನ್ನು ಪರಿಪೂರ್ಣ ಮತ್ತು ಅದ್ಭುತಗಳೊಂದಿಗೆ ಮುಖಾಮುಖಿ ಮಾಡಿದೆ
ನಿಜವಾದ ಹೆಸರು ಮತ್ತು ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತ ಭಗವಂತನ ಮಂತ್ರವನ್ನು ಜನರಿಗೆ ದಯಪಾಲಿಸುತ್ತಾ, ಅವರು ಜನರು ಅತೀಂದ್ರಿಯ ಬಿ.
ಸತ್ಯದ ಜ್ಞಾನವು ಗುರುವಿನ ಪದವಾಗಿದೆ, ಅದರ ಮೂಲಕ ಅದ್ಭುತ ಸ್ಪೂರ್ತಿದಾಯಕವಾದ ಅನಿಯಂತ್ರಿತ ಮಧುರವನ್ನು ಕೇಳಲಾಗುತ್ತದೆ.
ಗುರುಮುಖ-ಪಂಥ್ ಅನ್ನು ಪ್ರಾರಂಭಿಸುವುದು, (ಸಿಖ್ ಧರ್ಮ, ಗುರುಮುಖರ ಹೆದ್ದಾರಿ) ಗುರುವು ಒಬ್ಬರನ್ನು ಮತ್ತು ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ದೃಢವಾಗಿ ಹೀರಿಕೊಳ್ಳುವಂತೆ ಪ್ರೇರೇಪಿಸಿದರು
ಜನರಿಗೆ ಶಿಕ್ಷಣ ನೀಡಿ ಅವರನ್ನು ತನ್ನ ಶಿಷ್ಯರನ್ನಾಗಿಸಿ, ಗಮ್ ಅವರು ಸತ್ಯದ ನೆಲೆಯಾದ ಪವಿತ್ರ ಸಭೆಯನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಿದ್ದಾರೆ.
ಸತ್ಯದ ಬಂಡವಾಳವನ್ನು ಜನರಿಗೆ ಹಸ್ತಾಂತರಿಸಿ, ಗುರುಗಳು (ಭಗವಂತನ) (ಕಮಲ) ಪಾದಗಳಿಗೆ ನಮಸ್ಕರಿಸುವಂತೆ ಮಾಡಿದರು.
ಆತನು ಜನರಿಗೆ (ಭಗವಂತನ) ಪಾದಗಳ ಮಹಿಮೆಯನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಂಡನು.
ಯಾತ್ರಾ ಕೇಂದ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಪಾಪಗಳು ನಾಶವಾಗುವುದರಿಂದ, ಜನರು ಅವರಿಗೆ ಪತಿತರನ್ನು ಉದ್ಧರಿಸುವವರ ಹೆಸರನ್ನು ಇಡುತ್ತಾರೆ.
ಆದರೆ ಯಾತ್ರಾ ಕೇಂದ್ರಗಳು ಅರ್ಥಪೂರ್ಣವಾಗುವುದು ಅಲ್ಲಿನ ಸಾಧುಗಳ ದರ್ಶನದಿಂದ ಮಾತ್ರ.
ಸಾಧುಗಳು ಅವರೇ, ಹೋ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಶಿಸ್ತಿನಿಂದ ಗುರುಗಳ ಪಾದಕಮಲದಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ. ಸಾಧುವಿನ ಓರಿ ಅಗ್ರಾಹ್ಯ ಮತ್ತು
ಕೋಟಿಗಳಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರು (ನಿಜವಾದ) ಸಾಧು ಆಗಿರಬಹುದು.
ಆದಾಗ್ಯೂ ಗುರು ಅನಕ್ನ ಸಿಖ್ಗಳ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಸಾಧುಗಳು ಅಸಂಖ್ಯಾತರಾಗಿದ್ದಾರೆ ಏಕೆಂದರೆ ಧರ್ಮಶಿಯಾಗಳು, ಪವಿತ್ರ ಕೇಂದ್ರಗಳು, ಎರಿವ್ಹ್ ಪ್ರವರ್ಧಮಾನಕ್ಕೆ ಬರುತ್ತವೆ.
ಗುರುಗಳ ಸಿಖ್ಖರ ಪಾದಗಳಿಗೆ ನಮಸ್ಕರಿಸುವ ಜನರು ತಮ್ಮ ಪಾದಗಳನ್ನು ತೊಳೆಯುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಅದನ್ನು ಪೂಜಿಸುತ್ತಾರೆ.
ಗುರುಮುಖನಿಗೆ ಅಗ್ರಾಹ್ಯವಾದ ಭಗವಂತನ ದರ್ಶನ ಮತ್ತು ಆನಂದದ ಫಲವಿದೆ.
ಪಂಚಭೂತಗಳ ಸದ್ಗುಣಗಳನ್ನು ತಮ್ಮ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಬೆಳೆಸಿಕೊಂಡು, ಭೂಮಿಯಂತಹ ಗುರುಮುಖಿಗಳು ಅಹಂಕಾರವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ.
ಅವರು ಗುರುಗಳ ಪಾದಗಳ ಆಶ್ರಯಕ್ಕೆ ಬಂದಿದ್ದಾರೆ ಮತ್ತು ಆ ಅಂಗಡಿಯಿಂದ - ಮನೆಯಿಂದ ಅವರಿಗೆ ಎಲ್ಲಾ ರೀತಿಯ ಲಾಭಗಳು ಸಿಗುತ್ತವೆ.
ಸಮಾವೇಶದಿಂದ ಮತ್ತು ಗುರುಗಳು ನೀಡಿದ ಜ್ಞಾನದಿಂದಲೂ ಅದೇ (ತೀರ್ಮಾನ) ಹೊರಹೊಮ್ಮುತ್ತದೆ, ಸದ್ (ಪಾದ) ಧೂಳು
ಪತಿತರಾದವರನ್ನು ಪುಣ್ಯವಂತರನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಲಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಪುಣ್ಯವಂತರನ್ನು ಮತ್ತಷ್ಟು ಪವಿತ್ರರನ್ನಾಗಿ ಪರಿವರ್ತಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.
ಸಾಧುಗಳ ಪಾದಗಳ ತೊಳೆದ ಅಮೃತದ ಮಹಿಮೆ ಅಪಾರ; ಸ್ಟೆಸಾನಾಗ್ (ಸಾವಿರ ಹುಡ್ ಪೌರಾಣಿಕ ಹಾವು) ಕೂಡ
ಅನೇಕ ಬಾಯಿಂದ ಭಗವಂತನನ್ನು ಸ್ತುತಿಸುವುದರಿಂದ ಅದನ್ನು ತಿಳಿಯಲಾಗಲಿಲ್ಲ. ಸಾಧುವಿನ ಪಾದದ ಧೂಳು ಎಲ್ಲಾ ಋಣಗಳನ್ನು ಅಳಿಸಿಹಾಕಿತು ಮತ್ತು ಆ ಪಾದ ತೊಳೆದ ಅಮೃತದಿಂದಾಗಿ ಮನಸ್ಸು ಕೂಡ ಹತೋಟಿಗೆ ಬಂದಿದೆ.
ಗುರುಮುಖನು ಮೊದಲು ತನ್ನ ಪಾದಗಳಿಗೆ ನಮಸ್ಕರಿಸಿದನು ಮತ್ತು ನಂತರ ಅವನು ಇಡೀ ಜಗತ್ತನ್ನು ತನ್ನ ಪಾದಕ್ಕೆ ಬೀಳುವಂತೆ ಮಾಡಿದನು.
ಭಗವಂತನ ಪಾದಗಳನ್ನು ತೊಳೆದ ಗಂಗೆಯು ಸ್ವರ್ಗವನ್ನು ತೊರೆದು ಅರ್ಥಕ್ಕೆ ಬಂದಳು.
ಒಂಭೈನೂರ ತೊಂಬತ್ತೊಂಬತ್ತು ನದಿಗಳು ಮತ್ತು ಅರವತ್ತೆಂಟು ಯಾತ್ರಾ ಕೇಂದ್ರಗಳು ಅದರಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿಕೊಂಡಿವೆ.
ಎಲ್ಲಾ ಮೂರು ಲೋಕಗಳಲ್ಲಿ, ಇದು ಅಧಿಕೃತವೆಂದು ಅಂಗೀಕರಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ ಮತ್ತು ಮಹಾದೇವ, ಇವ) ಅದನ್ನು ತನ್ನ ತಲೆಯ ಮೇಲೆ ಹೊತ್ತಿದ್ದಾನೆ.
ದೇವತೆಗಳು ಮತ್ತು ದೇವತೆಗಳೆಲ್ಲರೂ ಅದನ್ನು ಪೂಜಿಸುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಅದರ ಶ್ರೇಷ್ಠತೆಯನ್ನು ಕೊಂಡಾಡುತ್ತಾರೆ.
ಅಸಂಖ್ಯಾತ ಸ್ವರ್ಗಗಳು ಮತ್ತು ಶ್ರೇಣಿಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಂತೆ ಸ್ವರ್ಗದ ಒಡೆಯರು ಧ್ಯಾನದಲ್ಲಿ ಲೀನವಾದರು,
ಸಾಧುವಿನ ಪಾದದ ಧೂಳು ಅಪರೂಪ ಮತ್ತು ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಆಶ್ರಯದಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಸಿಗುತ್ತದೆ.
ಕಮಲದ ಪಾದದ ಒಂದು ದಳದ ಮೌಲ್ಯವು ಮೌಲ್ಯಮಾಪನಕ್ಕೆ ಮೀರಿದೆ.
ಲಕ್ಷಗಟ್ಟಲೆ ಅದೃಶ್ಯ ಶಕ್ತಿಗಳು ಸಂಪತ್ತಿನ ದೇವತೆಯ (ಲಕ್ಷ್ಮಿ) ಪಾದಗಳ ಆಶ್ರಯವನ್ನು ಅಲಂಕರಿಸುತ್ತವೆ;
ಎಲ್ಲಾ ಸಮೃದ್ಧಿಗಳು, ಅದ್ಭುತ ಶಕ್ತಿಗಳು ಮತ್ತು ಸಂಪತ್ತುಗಳು ಅವಳ ಸೇವಕರು ಮತ್ತು ಅನೇಕ ನಿಪುಣ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳು ಅವಳಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿದ್ದಾರೆ.
ನಾಲ್ಕು ವಾಮಗಳು, ಆರು ತತ್ತ್ವಗಳು, ಸಂಭ್ರಮಾಚರಣೆಗಳು, ಸೂಟ್ಗಳು ಮತ್ತು ಒಂಬತ್ತು ಗಣಿತಗಳು ಅವಳಿಂದ ನಮಸ್ಕರಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿವೆ.
ಮೋಸದಿಂದ ಅವಳು ಮೂರು ಲೋಕಗಳು, ಹದಿನಾಲ್ಕು ವಾಸಸ್ಥಾನಗಳು, ಭೂಮಿ, ಸಮುದ್ರ ಮತ್ತು ಅನಾಥ ಪ್ರಪಂಚಗಳನ್ನು ವ್ಯಾಪಿಸುತ್ತಾಳೆ.
ಆ ದೇವತೆ ಕಮಲಾ (ಲಕ್ಷ್ಮಿ) ತನ್ನ ಪತಿ (ವಿಷ್ಣು) ಜೊತೆಗೆ ಪವಿತ್ರ ಸಭೆಯ ಆಶ್ರಯವನ್ನು ಬಯಸುತ್ತಾಳೆ
ಪವಿತ್ರ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳ ಪಾದಗಳಿಗೆ ನಮಸ್ಕರಿಸುವ ಗುರುಮುಖರು ತಮ್ಮ ಅಹಂಕಾರವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ ಮತ್ತು ಇನ್ನೂ ತಮ್ಮನ್ನು ಗಮನಿಸದೆ ಉಳಿದಿದ್ದಾರೆ.
ಗುರುಮುಖಿಗಳ ಆನಂದ-ಫಲದ ಭವ್ಯತೆ ಬಹಳ ದೊಡ್ಡದು.
ವಾಮನ (ಸಣ್ಣ ಎತ್ತರದ ಬ್ರಾಹ್ಮಣ) ರೂಪವನ್ನು ಪಡೆದುಕೊಳ್ಳುವುದು ಮತ್ತು ರಾಜ ಬಲಿಯನ್ನು ವಂಚಿಸುವಲ್ಲಿ ವಿಫಲವಾಗುವುದು
ಅವನೇ ಮೋಸ ಹೋದ. ಎರಡೂವರೆ ಮೆಟ್ಟಿಲು ಭೂಮಿಯನ್ನು ಕೇಳಿದ ವಾಮನನು ತನ್ನ ದೇಹವನ್ನು ದೊಡ್ಡದಾಗಿ ಮಾಡಿದನು.
ಎರಡು ಹಂತಗಳಲ್ಲಿ ಅವನು ಎಲ್ಲಾ ಮೂರು ಲೋಕಗಳನ್ನು ಅಳೆದನು ಮತ್ತು ಅರ್ಧ ಹೆಜ್ಜೆಯಲ್ಲಿ ಅವನು ಬಲಿ ರಾಜನ ದೇಹವನ್ನು ಅಳೆದನು.
ಬಾಲಿ ಸ್ವರ್ಗಕ್ಕಿಂತ ಉತ್ತಮವಾದ ಭೂಗತ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯವನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸಿ ಅದನ್ನು ಆಳಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದನು.
ಈಗ ಬ್ರಹ್ಮ, ವಿಷ್ಣು ಮತ್ತು ಮಹೇನರನ್ನು ಒಳಗೊಳ್ಳುವ ಭಗವಂತ, ತನ್ನ ಭಕ್ತರನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಾನೆ, ರಾಜ ಬಲಿಯ ಬಾಗಿಲು ಪಾಲಕನಾಗಿ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸಿದನು.
ವಾಮನಂತಹ ಅನೇಕ ಪವಿತ್ರ ಅವತಾರಗಳು ಪವಿತ್ರ ಸಭೆಯ ಪಾದದ ಧೂಳನ್ನು ಹೊಂದುವ ಬಯಕೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದಾರೆ.
ಅವರು ಪವಿತ್ರರ ಸಹವಾಸದಲ್ಲಿ ಗುರುವಿನ ಪಾದಗಳನ್ನು ಸಹ ಆಲೋಚಿಸುತ್ತಾರೆ.
ಸಹಸ್ರಬಾಹು ಎಂಬ ರಾಜನು ಜಮದಗ್ನಿ ಋಷಿಗೆ ಅತಿಥಿಯಾಗಿ ಬಂದನು.
ಋಷಿಯೊಂದಿಗೆ ಆಸೆಯನ್ನು ತುಂಬುವ ಹಸುವನ್ನು ನೋಡಿ ಅವನು ದುರಾಸೆಯಿಂದ ಜಮದಗ್ನಿಯನ್ನು ಕೊಂದನು.
ಅವನ ತಾಯಿ ರೇಣುಕಾಳ ಅಳಲನ್ನು ಕೇಳಿ ಪರಾನಾ ರಾಮ್ ಅವಳ ಬಳಿಗೆ ಓಡಿ ಬಂದನು.
ಕೋಪದಿಂದ ತುಂಬಿದ ಅವನು ಇಪ್ಪತ್ತೊಂದು ಬಾರಿ ಈ ಭೂಮಿಯನ್ನು ಕ್ಷತ್ರಿಯರನ್ನು ತೆರವುಗೊಳಿಸಿದನು ಅಂದರೆ ಅವನು ಎಲ್ಲಾ ಕಷತ್ರಿಯರನ್ನು ಕೊಂದನು.
ಪರಶು ರಿಮ್ನ ಪಾದಗಳಿಗೆ ಬಿದ್ದವರು ಮಾತ್ರ ಉಳಿಸಲ್ಪಟ್ಟರು; ಬೇರೆ ಯಾರೂ ಅವನ ವಿರುದ್ಧ ಶಸ್ತ್ರಾಸ್ತ್ರ ಎತ್ತಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.
ಅವನು ತನ್ನ ಅಹಂಕಾರವನ್ನು ತೊಡೆದುಹಾಕಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಅವನು ಚಿರೈಜೀವನಾದರೂ ಎಂದೆಂದಿಗೂ ಜೀವಂತ ವ್ಯಕ್ತಿಯಾಗಿದ್ದರೂ,
ಅವರು ಯಾವಾಗಲೂ ತಮ್ಮ ಅಹಂಕಾರವನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತಿದ್ದರು ಮತ್ತು ಕಮಲದ ಪಾದಗಳ (ಭಗವಂತನ) ಪರಾಗವನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ.
ಅವರ ಸಂತೋಷದ ಅರಮನೆಯಲ್ಲಿ, ದೈಶರತ್ ಮತ್ತು ಕೌಸಲ್ಯೆ ತಮ್ಮ ಸಂತೋಷದಲ್ಲಿ ಮಗ್ನರಾಗಿದ್ದರು.
ಅವರ ಹರ್ಷೋದ್ಗಾರದಲ್ಲಿ ಅವರು ಇನ್ನೂ ಹುಟ್ಟಲಿರುವ ತಮ್ಮ ಮಗನ ಹೆಸರೇನು ಎಂದು ಯೋಜಿಸುತ್ತಿದ್ದರು.
ರಾಮನ ಹೆಸರನ್ನು ಹೇಳುವುದರಿಂದ ರಾಮಚಂದ್ರ ಎಂದು ಹೆಸರಿಡಬೇಕೆಂದು ಅವರು ಭಾವಿಸಿದ್ದರು
ಅವರು ಮೂರು ಕೊಲೆಗಳನ್ನು (ಎಂಬ್ರಾಯ್ ಮತ್ತು ಅದರ ಪೋಷಕರ ಕೊಲೆ) ತೊಡೆದುಹಾಕುತ್ತಾರೆ.
ರಾಮ್ ರೈ (ರಾಮನ ರಾಜ್ಯ) ಇದರಲ್ಲಿ ಸತ್ಯ, ತೃಪ್ತಿ ಮತ್ತು ಧರ್ಮವನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಲಾಗಿದೆ,
ಪ್ರಪಂಚದಾದ್ಯಂತ ಗುರುತಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿತು. ರಿಮ್ ಮಾಯೆಯಿಂದ ಬೇರ್ಪಟ್ಟು ವಸಿಷ್ಠನ ಬಳಿ ಕುಳಿತು ಕಥೆಗಳನ್ನು ಆಲಿಸಿದನು
ರಿಮ್ನ ಪಾದಗಳ ಸ್ಪರ್ಶದಿಂದ ಕಲ್ಲು (ಅಹಲ್ಯಾ) ಪುನಃಸ್ಥಾಪನೆಯಾಯಿತು ಎಂದು ಋತಿಮಯತ್ ಮೂಲಕ ಜನರು ತಿಳಿದುಕೊಂಡರು.
ಆ ರಾಮನು ಸಾಧುಗಳ ಸಭೆಗಳ ಧೂಳನ್ನು ಸಾಧಿಸಲು ಸಂತೋಷಪಟ್ಟನು (ಮತ್ತು ಅಂಚಿನ ಪಾದಗಳನ್ನು ತೊಳೆಯಲು ಕಾಡಿಗೆ ಹೋದನು.
ಭಾಗವತದ ಹತ್ತನೆಯ ಅಧ್ಯಾಯವು ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಕೃಷ್ಣನ ಅವತಾರದ ಮಹಿಮೆಯನ್ನು ವಿವರಿಸುತ್ತದೆ.
ಅವರು ಭೋಗ್ (ಉಲ್ಲಾಸ) ಮತ್ತು ಯೋಗ (ತ್ಯಾಗ) ಅನೇಕ ಅದ್ಭುತ ಕಾರ್ಯಗಳನ್ನು ಮಾಡಿದರು.
ಕೌರವರು (ಧೃತ್ತಸ್ತ್ರನ ಪುತ್ರರು) ಮತ್ತು ಪಾಂಡ್ಯರನ್ನು ಪರಸ್ಪರರ ವಿರುದ್ಧ ಹೋರಾಡುವಂತೆ ಮಾಡಿದ ಅವರು ಮತ್ತಷ್ಟು ಆಶ್ಚರ್ಯಚಕಿತರಾದರು.
ಇಂದ್ರ ಮತ್ತು ಬ್ರಹ್ಮ ಮತ್ತು ಇತರರು. ಅವನ ಹಿರಿಮೆಯ ಮಿತಿ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ.
ರೈಸ್ಫಿಯನ್ನು ಯುಧಿಷ್ಠರ್ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗೊಳಿಸಿದಾಗ, ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಅವರ ಕರ್ತವ್ಯಗಳನ್ನು ನಿಗದಿಪಡಿಸಲಾಯಿತು.
ಈ ಸೇವೆಯ ಮೂಲಕ ಎಲ್ಲರ ಪಾದಗಳನ್ನು ತೊಳೆಯುವ ಕರ್ತವ್ಯವನ್ನು ಸ್ವತಃ ಕೃಷ್ಣ ವಹಿಸಿಕೊಂಡನು
ಅವರು ಪವಿತ್ರ ಸಭೆಯ ಸೇವೆ ಮತ್ತು ಗುರುಗಳ ವಚನದ ಮಹತ್ವವನ್ನು ಅರಿತುಕೊಳ್ಳಬಹುದು.
ವಿಸ್ಟಾ (ಶ್ರೇಷ್ಠ) ಮೀನಿನ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಸ್ವತಃ ಅವತರಿಸಿದನು ಮತ್ತು ತನ್ನ ಶೌರ್ಯದಿಂದ ವೇದಗಳನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಿದನು ಎಂದು ಹೇಳಲಾಗುತ್ತದೆ.
ನಂತರ ಆಮೆಯ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಸಾಗರವನ್ನು ಮಂಥನ ಮಾಡಿ ಅದರಲ್ಲಿ ಆಭರಣಗಳನ್ನು ಹೊರತಂದರು.
ಮೂರನೆಯ ಅವತಾರ ವಿರಹ ರೂಪದಲ್ಲಿ ರಾಕ್ಷಸರನ್ನು ಸಂಹರಿಸಿ ಭೂಮಿಯನ್ನು ಮುಕ್ತಗೊಳಿಸಿದನು.
ನಾಲ್ಕನೇ ಅವತಾರದಲ್ಲಿ ಅವನು ಮನುಷ್ಯ-ಸಿಂಹ ಆಂಡಿಸಿಲ್ಲಿಂಗ್ ರಾಕ್ಷಸನ (ಹಿರಣ್ಯಕಶಿಪು) ರೂಪವನ್ನು ಧರಿಸಿ ಪ್ರಹಾಲಿದನನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಿದನು.
ಈ ಒಂದು ಲೋಕದಲ್ಲಿ ಹತ್ತು ಸಾರಿ ಅವತರಿಸಿ ವಿಸ್ಮಿಯೂ ಅಹಂಕಾರಿಯಾದಳು.
ಆದರೆ, ಕೋಟಿ ಲೋಕಗಳನ್ನು ಅಧೀನಗೊಳಿಸಿದ ಭಗವಂತ ಓಂಕಾರ
ಅವರ ಪ್ರತಿ ಟ್ರೈಕೋಮ್ನಲ್ಲಿ ಇಂತಹ ಅಸಂಖ್ಯಾತ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳನ್ನು ನಿರ್ವಹಿಸಿದ್ದಾರೆ.
ಅದೇನೇ ಇದ್ದರೂ, ಗುರುವಿನ ಪಾದಕಮಲಗಳು ಸಮೀಪಿಸಲಾಗದವು ಮತ್ತು ಎಲ್ಲಾ ಮಿತಿಗಳನ್ನು ಮೀರಿವೆ.
ಶಾಸ್ತ್ರಗಳು, ವೇದಗಳು ಮತ್ತು ಪುರಾಣಗಳನ್ನು ಕೇಳಿದ ಜನರು ಮತ್ತಷ್ಟು ಪಠಿಸುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಕೇಳುತ್ತಾರೆ.
ಲಕ್ಷಾಂತರ ಜನರು ರಾಗ್-ನೋಡ್ (ಸಂಗೀತದ ಕ್ರಮಗಳು) ಮತ್ತು ಹೊಡೆಯದ ಮಧುರವನ್ನು ಕೇಳುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಅದೇ ಹಾಡುತ್ತಾರೆ.
ಆ ಅವ್ಯಕ್ತ ಭಗವಂತನ ಚೈತನ್ಯವನ್ನು ಅರಿಯಲು ಸೆಸನ್ಇಗ್ ಮತ್ತು ಲಕ್ಷಾಂತರ ಲೋಮ ಋಷಿಗಳು ಏಕಾಗ್ರತೆಯನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಾರೆ.
ಅವನ ಮೇಲೆ ಕೇಂದ್ರೀಕರಿಸುವ ಮತ್ತು ಮಾತನಾಡುವ ಲಕ್ಷಾಂತರ ಬ್ರಹ್ಮ, ವಿಷ್ಣು ಮತ್ತು ಶಿವರು ಇನ್ನೂ ಅವನ ಮೈಯ ಒಂದು ತುಣುಕಿನ ಬಗ್ಗೆ ಅಜ್ಞಾನಿಯಾಗಿದ್ದಾರೆ.
ದೇವತೆಗಳು ಮತ್ತು ದೇವತೆಗಳು ಆ ಭಗವಂತನನ್ನು ಆರಾಧಿಸುತ್ತಾರೆ ಆದರೆ ಅವರ ಸೇವೆಯು ಅವರನ್ನು ಅವನ ರಹಸ್ಯಕ್ಕೆ ಕರೆದೊಯ್ಯುವುದಿಲ್ಲ.
ಲಕ್ಷಾಂತರ ಮಚ್ಚೇಂದ್ರನಾಥರು (ಮತ್ಸ್ಯೇಂದ್ರನಾಥ್), ಗೋರಖನಾಥರು ಮತ್ತು ಸಿದ್ಧರು (ಉನ್ನತ ಆದೇಶಗಳ ತಪಸ್ವಿಗಳು) ತಮ್ಮ ಯೋಗದ ಅಭ್ಯಾಸಗಳ ಮೂಲಕ (ಧೌತ್ರ್ ಮತ್ತು ನೇತಿ ಇತ್ಯಾದಿ) ಅವನ ಮೇಲೆ ಕೇಂದ್ರೀಕರಿಸುತ್ತಾರೆ.
ಅವರೆಲ್ಲರೂ ಗುರುವಿನ ಪಾದಗಳನ್ನು ಸಮೀಪಿಸಲಾಗದು ಎಂದು ಘೋಷಿಸುತ್ತಾರೆ
ಹೊರಗೆ ಹೋದರೆ ಒಬ್ಬ ಬ್ರಾಹ್ಮಣ (ಅವನು ಭಾರತದಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಉನ್ನತ ಜಾತಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಹೆಮ್ಮೆಪಡುತ್ತಾನೆ) ಕಂಡರೆ, ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಜನರು ಅದನ್ನು ಪರಿಗಣಿಸುತ್ತಾರೆ.
ತನ್ನ ಉನ್ನತ ಸ್ಥಾನದ ಬಗ್ಗೆ ಹೆಮ್ಮೆಪಡುವ ತಲೆಯನ್ನು ಪೇಟದಿಂದ ಕಟ್ಟಲಾಗುತ್ತದೆ.
ದ್ವಂದ್ವ ಭಾವದಿಂದ ನೋಡುವುದರಿಂದ ಕಣ್ಣುಗಳೂ ಆರಾಧಿಸಲ್ಪಡುವುದಿಲ್ಲ.
ಮೂಗುತಿಯನ್ನು ಕೂಡ ಪೂಜಿಸುವುದಿಲ್ಲ ಏಕೆಂದರೆ ಕೀಳು ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ಕಂಡಾಗ ಮೂಗುತಿಟ್ಟು ತಿರಸ್ಕಾರ ತೋರುತ್ತಾರೆ.
ಎತ್ತರದಲ್ಲಿ ಇರಿಸಿದರೂ, ಕಿವಿಗಳು ಪೂಜಿಸಲ್ಪಡುವುದಿಲ್ಲ ಏಕೆಂದರೆ ಅವುಗಳು ಶ್ಲಾಘನೆ ಮತ್ತು ನಿಂದೆಯನ್ನು ಕೇಳುತ್ತವೆ.
ನಾಲಿಗೆಯನ್ನು ಪೂಜಿಸಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ ಏಕೆಂದರೆ ಅದು ಹಲ್ಲುಗಳಿಂದ ಆವೃತವಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ತಿನ್ನಬಹುದಾದ ಮತ್ತು ತಿನ್ನಲಾಗದ ಎರಡೂ ರುಚಿಯನ್ನು ಹೊಂದಿರುತ್ತದೆ.
ಕೀಳು ಎಂಬ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಪಾದಗಳನ್ನು ಕೈಗಳಿಂದ ಸ್ಪರ್ಶಿಸಿ ಪೂಜಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.
ಹೆಮ್ಮೆಯ ಆನೆಯು ತಿನ್ನಲಾಗದು ಮತ್ತು ಪ್ರಬಲವಾದ ಸಿಂಹವನ್ನು ಯಾರೂ ತಿನ್ನುವುದಿಲ್ಲ.
ಮೇಕೆ ವಿನಮ್ರವಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಆದ್ದರಿಂದ ಅದನ್ನು ಎಲ್ಲೆಡೆ ಗೌರವಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.
ಸಾವು, ಸಂತೋಷ, ಮದುವೆ, ಯಜ್ಞ ಇತ್ಯಾದಿ ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲಿ ಅದರ ಮಾಂಸವನ್ನು ಮಾತ್ರ ಸ್ವೀಕರಿಸುವುದಿಲ್ಲ.
ಮನೆಯವರಲ್ಲಿ ಅದರ ಮಾಂಸವನ್ನು ಪವಿತ್ರವೆಂದು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಲಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಅದರ ಕರುಳಿನ ತಂತಿ ವಾದ್ಯಗಳನ್ನು ತಯಾರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.
ಅದರ ಚರ್ಮದಿಂದ ಪಾದರಕ್ಷೆಗಳನ್ನು ಭಗವಂತನ ಧ್ಯಾನದಲ್ಲಿ ವಿಲೀನಗೊಳಿಸಿದ ಸಂತರು ಬಳಸುತ್ತಾರೆ.
ಡ್ರಮ್ಗಳನ್ನು ಅದರ ಚರ್ಮದಿಂದ ಜೋಡಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ನಂತರ ಪವಿತ್ರ ಸಭೆಯಲ್ಲಿ ಭಗವಂತನ ಸ್ತುತಿಗೀತೆ, ಆನಂದದಾಯಕ ಕೀರ್ತನೆಗಳನ್ನು ಹಾಡಲಾಗುತ್ತದೆ.
ವಾಸ್ತವವಾಗಿ, ಪವಿತ್ರ ಸಭೆಗೆ ಹೋಗುವುದು ನಿಜವಾದ ಗುರುಗಳ ಆಶ್ರಯಕ್ಕೆ ಹೋಗುವುದಕ್ಕೆ ಸಮಾನವಾಗಿರುತ್ತದೆ.
ಎಲ್ಲಾ ದೇಹಗಳು ಉಪಯುಕ್ತವಾಗಿವೆ ಆದರೆ ಮಾನವ ದೇಹವು ಅತ್ಯಂತ ನಿಷ್ಪ್ರಯೋಜಕ ಮತ್ತು ಅಪವಿತ್ರವಾಗಿದೆ.
ಅದರ ಕಂಪನಿಯಲ್ಲಿ ಅನೇಕ ರುಚಿಕರವಾದ ಆಹಾರ, ಸಿಹಿ ಇತ್ಯಾದಿಗಳು ಮೂತ್ರ ಮತ್ತು ಮಲವಾಗಿ ಬದಲಾಗುತ್ತವೆ.
ಅದರ ದುಷ್ಟ ಕಂಪನಿಯಲ್ಲಿ ರೇಷ್ಮೆ ವಸ್ತ್ರಗಳು, ವೀಳ್ಯದೆಲೆ, ಕಾಂಪೋರ್ ಇತ್ಯಾದಿಗಳೂ ಹಾಳಾಗುತ್ತವೆ.
ಸ್ಯಾಂಡಲ್ ಪರಿಮಳ, ಮತ್ತು ಜಾಸ್ ಸ್ಟಿಕ್ಗಳು ಇತ್ಯಾದಿಗಳು ಸಹ ಕೋಳಿ ವಾಸನೆಯಾಗಿ ಪರಿವರ್ತನೆಗೊಳ್ಳುತ್ತವೆ.
ರಾಜರು ಗೀರ್ ರಾಜ್ಯಗಳನ್ನು ಆಳುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಪರಸ್ಪರರ ಜಗಳದಿಂದ ಸಾಯುತ್ತಾರೆ.
ಪವಿತ್ರ ಸಭೆಗೆ ಮತ್ತು ಗುರುವಿನ ಆಶ್ರಯಕ್ಕೆ ಹೋಗದೆ, ಈ ಮಾನವ ದೇಹವೂ ಫಲವಿಲ್ಲ.
ವಿನಯದಿಂದ ಗುರುವಿನ ಮಡಿಲಿಗೆ ಬಂದ ಆ ದೇಹ ಮಾತ್ರ ಸಾರ್ಥಕ
ಪವಿತ್ರ ಸಭೆಯ ಆಶ್ರಯಕ್ಕೆ ಹೋದ ಆ ಗುರುಮುಖರು ಆನಂದ ಫಲವನ್ನು ಪಡೆದಿದ್ದಾರೆ.
ಈ ಭಕ್ತರು ಧ್ರುವ, ಪ್ರಹ್ಲಾದ, ಅಂಬರೀಸ್, ಬಾಲಿ, ಜನಕ್, ಜೈದೇವ್, ವಾಲ್ಮಿಲ್ಸಿ ಮತ್ತು ಇತರರು.
ಅವರು ಪವಿತ್ರ ಸಭೆಯ ಮೂಲಕ ಹೋಗಿದ್ದಾರೆ. ಬೆಂಟ್, ತ್ರಿಲೋಚನ್, ನಾಮದೇವ್, ಧನ್ನಾ,
ಸಾಧನಾ ಅವರನ್ನು ಸಂತರು ಎಂದೂ ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ. ಕಬೀರನನ್ನು ಭಗತ್, ಭಕ್ತ ಮತ್ತು ರವಿದಾಸ್ ಎಂದು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಲಾಗಿದೆ.
ವಿದುರ್ ಮತ್ತು ಇತರರು. ಭಗವಂತನಿಂದಲೂ ಪ್ರೀತಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ. ಉನ್ನತ ಜಾತಿಯಲ್ಲಿ ಅಥವಾ ಕೀಳು ಜಾತಿಯಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿದ್ದರೂ,
ತನ್ನ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಕಮಲದ ಪಾದಗಳನ್ನು ಅಳವಡಿಸಿಕೊಂಡ ಗುರುಮುಖ,
ಅವನ ಅಹಂಕಾರವನ್ನು ನಾಶಮಾಡುವುದು (ಭಕ್ತ ಎಂದು) ತಿಳಿದುಬಂದಿದೆ.
ಜ್ಞಾನಿಗಳೆಂದು ಕರೆಯಲ್ಪಡುವ ಜನರು ವೇದಗಳನ್ನು ಕೇಳುವ ಮೂಲಕ ಪ್ರಪಂಚದ ಬಗ್ಗೆ ತಮ್ಮ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ಕೇಳುತ್ತಾರೆ.
ಅವರು ಸ್ವರ್ಗ, ತಾಯಿ ಭೂಮಿ ಮತ್ತು ಎಲ್ಲಾ ಏಳು ಆಡ್ಸ್ ಬಗ್ಗೆ ಕಲಿಯುತ್ತಾರೆ, ಆದರೆ ಇನ್ನೂ ಅವರಿಗೆ ನಿಜವಾದ ಸತ್ಯ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ.
ಅವರು ಹಿಂದಿನ ಭವಿಷ್ಯ ಮತ್ತು ವರ್ತಮಾನವನ್ನು ಹಸ್ತಾಂತರಿಸುವುದಿಲ್ಲ, ಅಥವಾ ಆರಂಭದ ಮಧ್ಯದ ರಹಸ್ಯವನ್ನು ನೀಡುವುದಿಲ್ಲ, ಆದರೆ ಸರಳವಾಗಿ ಆಶ್ಚರ್ಯಪಡುತ್ತಾರೆ.
ಮಧ್ಯಮ ಮತ್ತು ಕಡಿಮೆ ವರ್ಣಗಳ ವರ್ಗೀಕರಣಗಳ ಮೂಲಕ ಅವರು ಶ್ರೇಷ್ಠ ನಾಟಕವನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.
ಕ್ರಿಯೆಗಳಲ್ಲಿ (ರಜೋಗುಣಿ), ಜಡತ್ವ (ತಮೋಗುಣಿ) ಮತ್ತು ಶಾಂತತೆ (ಸತೋಗುಣಿ) ಸಹ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಕೇಳುತ್ತಾರೆ,
ಆದರೆ ಪವಿತ್ರ ರಾಷ್ಟ್ರ ಮತ್ತು ನಿಜವಾದ ಗುರುವನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳದೆ, ಅವರು ತಮ್ಮ ಇಚ್ ಮತ್ತು ಕ್ರಿಯೆಗಳ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳ ಮೂಲಕ ಅಲೆದಾಡುತ್ತಾರೆ.
ಹೀಗೆ (ವರ್ಗೀಕರಣಗಳು) ಮುಸ್ಲಿಮರು ಮತ್ತು ಹಿಂದೂಗಳು
ಸತ್ಯಯುಗದಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ತಪ್ಪು ಮಾಡುವವನ ದುಷ್ಕೃತ್ಯದಿಂದ ಇಡೀ ದೇಶವೇ ಸಂಕಷ್ಟಕ್ಕೆ ಸಿಲುಕಿತು.
ತ್ರೇತಿಯಾದಲ್ಲಿ ಇಡೀ ನಗರವನ್ನು ಸುತ್ತುವರೆದಿತ್ತು ಮತ್ತು ದ್ವಾಪರದಲ್ಲಿ ಇಡೀ ಕುಟುಂಬವು ನರಕಯಾತನೆ ಅನುಭವಿಸಬೇಕಾಯಿತು.
ಕಲಿಯುಗದ ನ್ಯಾಯವು ಸತ್ಯವಾಗಿದೆ ಏಕೆಂದರೆ ದುಷ್ಕೃತ್ಯಗಳನ್ನು ಮಾಡುವವನು ಮಾತ್ರ ಬಳಲುತ್ತಾನೆ.
ಸತ್ಯುಗದಲ್ಲಿ ಸತ್ಯ, ತ್ರೇತಾ-ಯಜ್ತಿ, ದ್ವಾಪರದಲ್ಲಿ ಶಾಸ್ತ್ರೋಕ್ತ ಪೂಜೆ ನೆರವೇರಿದವು.
ಕಲಿಯುಗದಲ್ಲಿ ನಿರಂತರವಾಗಿ ಭಗವಂತನ ನಾಮಸ್ಮರಣೆ ಮಾಡುವುದರ ಹೊರತಾಗಿ ಬೇರಾವ ಕ್ರಿಯೆಯಿಂದಲೂ ಮುಕ್ತಿ ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ.
ಎಲ್ಲಾ ಯುಗಗಳಲ್ಲಿ (ಯುಗಗಳಲ್ಲಿ) ವ್ಯಕ್ತಿಯು ತಾನು ಬಿತ್ತಿದ್ದನ್ನು ಕೊಯ್ಯುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಅವನ ದೇಹಕ್ಕೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿ ದುಃಖ ಮತ್ತು ಸಂತೋಷವನ್ನು ಗಳಿಸುತ್ತಾನೆ.
ಕಲಿಯುಗದಲ್ಲಿ, ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಪಾಪಕರ್ಮಗಳಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿದ್ದರೂ ಪುಣ್ಯ ಕಾರ್ಯಗಳ ಫಲವನ್ನು ಹೊಂದಲು ಬಯಸುತ್ತಾನೆ.
ಗುರುಮುಖರು ತಮ್ಮ ಅಹಂಕಾರವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಮೂಲಕ ಮಾತ್ರ ಆನಂದದ ಫಲವನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾರೆ
ಸತ್ಯುಗನ ಅನ್ಯಾಯವನ್ನು ಕಂಡು, ಗೂಳಿಯ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಧರ್ಮವು ದುಃಖಿತವಾಯಿತು.
ದೇವತೆಗಳ ರಾಜ, ಇಂದ್ರ ಮತ್ತು ಇತರ ದೊಡ್ಡ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಇತರ ರಾಜರು ಸಹ, ಶಕ್ತಿ ಮತ್ತು ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆಯಿಲ್ಲದ ಅಹಂಕಾರವನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದರು.
ತ್ರೇತಾದಲ್ಲಿ - ಇದು ಒಂದು ಕಾಲು ಜಾರಿದಿದೆ ಮತ್ತು ಈಗ ಧಾರ್ಮಿಕ ಜನರು ಕೇವಲ ಸಮಾರಂಭಗಳ ಪ್ರದರ್ಶನದಿಂದ ತೃಪ್ತರಾಗಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರು.
ದ್ವಾಪರದಲ್ಲಿ ಕೇವಲ ಎರಡು ಪಾದಗಳ ಧರ್ಮ ಮಾತ್ರ ಉಳಿದುಕೊಂಡಿತು ಮತ್ತು ಈಗ ಜನರು ಕೇವಲ ಶಾಸ್ತ್ರೋಕ್ತವಾದ ಪೂಜೆಯನ್ನು ಹೀರಿಕೊಳ್ಳಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರು.
ಕಲಿಯುಗದಲ್ಲಿ, ಧರ್ಮವು ಕೇವಲ ಒಂದು ಪಾದಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ ಮತ್ತು ಅದರ ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ ಸಾಕಷ್ಟು ದುರ್ಬಲವಾಗಿದೆ.
ನಿಜವಾದ ಗುರು, ಶಕ್ತಿಹೀನರ ಶಕ್ತಿ, ಪವಿತ್ರ ಐಕಾಂಗ್ರೆಷನ್ಗಳನ್ನು ರಚಿಸುವ ಮೂಲಕ ಮತ್ತು ಅದರ ಮೂಲಕ ಅದನ್ನು (ಧರ್ಮ) ಪ್ರಕಟಗೊಳಿಸಿದ್ದಾರೆ.
ಹಿಂದೆ ಧೂಳೀಪಟವಾಗಿದ್ದ ಧರ್ಮವನ್ನು ಗುರುಮುಖಿಗಳು ಪರಿಪೂರ್ಣತೆಗೆ ತಂದಿದ್ದಾರೆ.
ನಿಜವಾದ ಗುರುವು ಎಲ್ಲಾ ನಾಲ್ಕು ವರ್ಣಗಳನ್ನು ಒಂದಾಗಿ ಸಂಯೋಜಿಸಿದ್ದರಿಂದ, ಈ ವರ್ಣಗಳ ಸಂಯೋಜನೆಯನ್ನು ಪವಿತ್ರ ಕಾನ್ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ.
ಆರು ಋತುಗಳು ಮತ್ತು ಆರು ತತ್ತ್ವಶಾಸ್ತ್ರಗಳಲ್ಲಿ, ಗುರುಮುಖ-ತತ್ತ್ವವು ಸೂರ್ಯನಂತೆ (ಗ್ರಹಗಳ ನಡುವೆ) ಸ್ಥಾಪಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ.
ಎಲ್ಲಾ ಹನ್ನೆರಡು ಮಾರ್ಗಗಳನ್ನು (ಯೋಗಿಗಳ) ಅಳಿಸಿ ಗುರುವು ಪ್ರಬಲವಾದ ಗುರುಮುಖ-ಮಾರ್ಗವನ್ನು (ಪಂಥ್) ರಚಿಸಿದ್ದಾರೆ.
ಈ ಪಂಥವು ವೇದಗಳು ಮತ್ತು ಕಟೆಬಗಳ ಗಡಿಗಳಿಂದ ದೂರವಿರುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಯಾವಾಗಲೂ ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಹಾಡುತ್ತದೆ
ಸಂಪೂರ್ಣ ನಮ್ರತೆಯ ಈ ಮಾರ್ಗದಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಗಮ್ನ ಪಾದಗಳ ಧೂಳಾಗಿ, ಶಿಷ್ಯನು ಸರಿಯಾದ ನಡವಳಿಕೆಯನ್ನು ಕಲಿಯುತ್ತಾನೆ.
ಈ ಪಂಥ್ ಮಾಯೆಯ ನಡುವೆ ಬೇರ್ಪಟ್ಟಿರುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಅಹಂಕಾರದ ಭಾವವನ್ನು ಅಳಿಸಿಹಾಕುವುದು ಭಗವಂತನನ್ನು ಸ್ವಯಂಪ್ರೇರಿತವಾಗಿ ಸ್ಮರಿಸುತ್ತದೆ, ಅಂದರೆ ಯಾವಾಗಲೂ ರೀಮ
ಇದು ವರಗಳು ಮತ್ತು ಶಾಪಗಳ ಪ್ರಭಾವವನ್ನು ಮೀರಿ ಹೋಗಿದೆ.
ಇಬ್ಬರು ಮುಸಲ್ಮಾನರು ಭೇಟಿಯಾದಾಗ ಒಬ್ಬರಿಗೊಬ್ಬರು ‘ಸಲಾಮ್’ (ಸಲಾಮಲೈಕುಮ್) ಎಂದು ಶುಭಾಶಯ ಕೋರುತ್ತಾರೆ.
ಯೋಗಿಗಳು ಭೇಟಿಯಾದಾಗ ಅವರು ಆ, ಆದಿಮಾನವ ಭಗವಂತನಿಗೆ ವೆಸ್ ನಮಸ್ಕಾರಗಳನ್ನು ವಿನಿಮಯ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ.
ವಿವಿಧ ವೇಷಗಳ ಸನ್ಯಾಸಿಗಳು 'ಆನ್ ನಮಃ', 'ಓಂ ನಮಃ ನಾರಾಯಣಃ' ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ.
ಒಬ್ಬ ಬ್ರಾಹ್ಮಣನ ಮುಂದೆ ನಮಸ್ಕರಿಸಿದಾಗ, ಅವನು ಆ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ನಿಲ್ದಾಣವನ್ನು ದೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಅದಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಆಶೀರ್ವಾದವನ್ನು ನೀಡುತ್ತಾನೆ.
ಸಿಖ್ಖರಲ್ಲಿ, ಭೇಟಿಯಾದಾಗ, ಪಾದಗಳನ್ನು ಮುಟ್ಟಿ ನಮಸ್ಕಾರ ಮಾಡುವ ಸಂಪ್ರದಾಯವಿದೆ ಮತ್ತು ಇದು ಅತ್ಯುತ್ತಮವಾದದ್ದು.
ಈ ಕಾಯಿದೆಯಲ್ಲಿ ರಾಜ ಮತ್ತು ಬಡವರು ಸಮಾನರು ಮತ್ತು ಕಿರಿಯರು ಮತ್ತು ಹಿರಿಯರು ಎಂಬ ಭೇದವನ್ನು ಗಮನಿಸಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ.
ಶ್ರೀಗಂಧದ ಮರದಂತಹ ಭಕ್ತರು (ತಮ್ಮ ಪರಿಮಳವನ್ನು ಹರಡುವಾಗ) ಯಾವುದೇ ತಾರತಮ್ಯವನ್ನು ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ.
ಯಾವುದೇ ಅಪರೂಪದ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ತನ್ನನ್ನು ಕೀಳುಗಳಲ್ಲಿ ಕೀಳು ಎಂದು ಕರೆಯುವ ಗುರುಗಳ ಬೋಧನೆಯನ್ನು ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ.
ಒಂದು ರೂಪಾಯಿಯನ್ನು ಅರವತ್ತು ಪೈಸೆಗೆ ಬದಲಾಯಿಸಿದಾಗ ಅದರ ಶಕ್ತಿ ಚದುರಿಹೋಗಿ ದುರ್ಬಲವಾಗುತ್ತದೆ.
ಚಿನ್ನ-ಮುಹರ್ (ನಾಣ್ಯ)ವನ್ನು ಹತ್ತು ರೂಪಾಯಿಗೆ ಬದಲಾಯಿಸಿದರೆ, ಅದು ತನ್ನ ಮೌಲ್ಯವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.
ಮತ್ತು ಒಂದು ಸಾವಿರ ನಾಣ್ಯಗಳಿಗೆ ವಜ್ರವನ್ನು ಪಡೆದರೆ, ಅದು ತುಂಬಾ ಹಗುರವಾಗುತ್ತದೆ, ಅದನ್ನು ಹಾರದಲ್ಲಿ (ಮತ್ತು ಧರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ).
ಪಾದಗಳನ್ನು ಸ್ಪರ್ಶಿಸುವ ಮೂಲಕ ಮತ್ತು ಪಾದದ ಧೂಳಿನ (ಗುರುವಿನ) ಭ್ರಮೆ ಮತ್ತು ಮಾತಿನ ಭಯವನ್ನು ಅಳಿಸುವ ವ್ಯಕ್ತಿ
ಮತ್ತು ಅವನ ಮನಸ್ಸಿನಿಂದ ಮತ್ತು ಪವಿತ್ರ ಸಭೆಯಲ್ಲಿನ ಕ್ರಿಯೆಗಳು ಐದು ದುಷ್ಟ ಪ್ರವೃತ್ತಿಗಳನ್ನು ಅಳಿಸಿಹಾಕುತ್ತದೆ, ಅವನು ಮನಸ್ಸನ್ನು ಮತ್ತಷ್ಟು ನಿಗ್ರಹಿಸುತ್ತಾನೆ
ಅಂತಹವನು ನಿಜವಾದ ಸಾಧು (ಗುರುಮುಖ) ಮತ್ತು ಅವನ ಮಾತುಗಳು ವರ್ಣನಾತೀತ.