Isang Onkaar, ang pangunahing enerhiya, na natanto sa pamamagitan ng biyaya ng banal na preceptor
Ang sulyap sa Guru (Nanak Dev) ay nasa anyo ng katotohanan na nagdala sa akin nang harapan ng perpekto at kamangha-manghang
Ipinagkaloob sa mga tao ang mantra ng tunay na Pangalan at ang lumikha na Panginoon, pinaalala niya sa mga tao ang transendente B
Ang kaalaman sa katotohanan ay ang Salita ng Guru, kung saan naririnig ang kamangha-manghang himig na hindi tumatama.
Ang pagsisimula ng gurmukh-panth, (Sikhism, ang highway para sa mga gurmukh) ang Guru ay nagbigay inspirasyon sa isa at sa lahat upang maging matatag
Sa pagtuturo sa mga tao at ginagawa silang kanyang mga alagad, itinatag ng Gum ang banal na kongregasyon, ang tahanan ng katotohanan.
Ibinigay ang kapital ng katotohanan sa mga tao, pinayuko sila ng Guru sa (lotus) paanan (ng Panginoon).
Ipinaunawa niya sa mga tao ang kaluwalhatian ng mga paa (ng Panginoon).
Dahil ang mga kasalanan ay napapawi sa mga sentro ng paglalakbay, ang mga tao ay nagpahayag sa kanila ng Pangalan ng mga umaangat sa mga nahulog.
Ngunit ang mga sentro ng pilgrimage ay nagiging makabuluhan lamang kapag nakikita ang mga sadhus doon.
Sadhus sila, kung nadisiplina ang isip ay inilagay ito sa lotus feet ng Guru. ory ng sadhu ay hindi maarok at
Ang isa sa mga crores ay maaaring d maging isang (totoong) sadhu.
Gayunpaman, ang mga sadhus sa anyo ng mga Sikh ng Guru anak) ay hindi mabilang dahil ang mga dharamscia, mga banal na sentro, ay yumayabong erywh
Ang mga taong yumuyuko sa paanan ng mga Sikh ng Guru ay naghuhugas ng ectar ng kanilang mga paa at sumasamba sa parehong.
Nakita ni Gurmukh ang hindi mahahalata na Panginoon at bunga ng kasiyahan doon.
Ang paglinang ng mga birtud ng lahat ng limang elemento sa kanilang mga puso, ang mga gurmukh tulad ng lupa ay nawalan ng pakiramdam ng ego.
Nakarating na sila sa kanlungan ng mga paa ng Guru at mula sa tindahang iyon - bahay ay nakakakuha sila ng lahat ng uri ng benepisyo.
Mula sa kombensiyon at ang kaalamang ibinigay ng Guru ay pareho din (konklusyon) ang lumalabas na ang alabok ng (paa ng) sadh
Ang mga nahulog ay ginagawang karapat-dapat at ang mga karapat-dapat ay higit na binago sa mga sagrado.
Ang kaluwalhatian ng wash nectar ng mga paa ng sadhus ay walang limitasyon; kahit na si Stesanag (thuosand hooded mythological snake) habang
Ang pagpupuri sa Panginoon sa pamamagitan ng marami nitong bibig ay hindi alam ito. Ang alikabok ng mga paa ni sadhu ay nabura ang lahat ng mga utang at dahil sa paa-wash nectar na iyon, ang isip ay nakontrol din.
Si Gurmukh ay unang yumuko sa paanan at pagkatapos ay pinabagsak niya ang buong mundo sa kanyang paanan.
Ang Ganges, ang paghuhugas ng mga paa ng Panginoon, ay umalis sa langit at bumaba sa art.
Siyam na raan at siyamnapu't siyam na ilog at animnapu't walong sentro ng paglalakbay ang lumitaw dito.
Sa lahat ng tatlong mundo, ito ay tinatanggap bilang tunay at Mahadev ,iva) ay pinasan ito sa kanyang ulo.
Sinasamba ito ng lahat ng mga diyos at diyosa at nagpupuri sa kadakilaan.
Libu-libo ng mga langit at ang panginoon ng mga langit kasama ang mga hanay, na hinihigop sa pagmumuni-muni ay nagpahayag,
Na ang alikabok ng mga paa ng sadhu ay bihira at makukuha lamang sa pamamagitan ng pagpunta sa ilalim ng kanlungan ng tunay na Guru.
Ang halaga ng kahit isang talulot ng lotus feet ay lampas sa pagtatasa.
Lakhs ng invisible powers adorn the shelter of the feet of goddess of wealth (Laksmi);
Ang lahat ng kasaganaan, mahimalang kapangyarihan at kayamanan ay kanyang mga lingkod at maraming mga magaling na tao ang nahuhumaling sa kanya.
Lahat ng apat na vamas, anim na pilosopiya, celebate, suttee at siyam na matematika ay ginawa niyang yumuko.
Mapanlinlang na siya ay sumasaklaw sa lahat ng tatlong mundo, labing-apat na tirahan, lupa, dagat at mga daigdig sa ibaba.
Ang diyosang iyon na si Kamala (Laksmi) kasama ang kanyang asawa (Visnu) ay naghahanap ng kanlungan ng banal na kongregasyon
Kung saan ang mga gurmukh na yumuyuko sa paanan ng mga banal na tao ay nawala ang kanilang kaakuhan at pinananatiling hindi napapansin ang kanilang mga sarili.
Ang kadakilaan ng kasiyahan-bunga ng mga gurmukh ay napakadakila.
Ipagpalagay ang anyo ng Vaman (maikling tangkad na brahmin) at nananatiling hindi matagumpay sa panlilinlang kay haring Bali
Siya mismo ay nalinlang. Nang humingi ng dalawa at kalahating hakbang ng lupa, si Vaman, pagkatapos ay pinalaki ang Kanyang katawan.
Sa dalawang hakbang ay sinukat Niya ang lahat ng tatlong mundo at sa kalahating hakbang ay sinukat Niya ang katawan ng haring Bali.
Ang pagtanggap sa kaharian ng netherworld na mas mahusay kaysa sa langit sinimulang pamunuan ito ng Bali.
Ngayon ang Panginoon, kung saan sinakop sina Brahma, Visnu at Mahen, na naging mahilig sa Kanyang mga deboto, ay nagsilbing tagabantay ng pinto ng haring Bali
Maraming mga sagradong pagkakatawang-tao tulad ni Vaman ang may hangarin din na magkaroon ng alabok ng mga paa ng banal na kongregasyon.
Pinag-iisipan din nila ang mga paa ng Guru sa piling ng mga banal.
Isang hari na nagngangalang Sahasrbahu ang dumating sa Jamadagni rishi bilang panauhin.
Nang makita ang wish-ful-filling cow kasama ang rishi ay naging sakim siya at pinatay si Jamdagni.
Nang marinig ang mga pag-iyak ni Renuka, ang kanyang ina, si Parana Ram ay tumakbo papunta sa kanya.
Sa pagiging puno ng galit ay nilinis niya ang mundong ito ng mga kshatriya dalawampu't isang beses ie pinatay niya ang lahat ng mga kashatriya.
Tanging ang mga nahulog sa paanan ng Parasu Rim ang naligtas; walang ibang makapagtaas ng armas laban sa kanya.
Hindi rin niya maalis ang kanyang ego at kahit na siya ay naging chiraiijiv ie ever living person,
Palagi niyang ipinakikita ang kanyang kaakuhan at hindi kailanman makakatanggap ng pollen ng lotus feet (ng Panginoon).
Sa kanilang palasyo ng kasiyahan, sina Daisarath at Kaus'alya ay nasisipsip sa kanilang kagalakan.
Sa kanilang mga pagsasaya ay pinaplano nila kung ano ang dapat na pangalan ng kanilang anak na isisilang pa.
Naisip nila na dapat Ram Chandr ang pangalan dahil binibigkas lang ang pangalan ni Ram
Aalisin nila ang tatlong pagpatay (embroy at pagpatay sa mga magulang nito).
Ang Ram Rai (kaharian ng Ram) kung saan ang katotohanan, kasiyahan at dharma ay protektado,
Kinilala sa buong mundo. Nanatiling nakahiwalay si Rim kay maya at nakaupo malapit sa Vasisth nakikinig sa mga kwento ng ika
Sa pamamagitan ng Rtimayatt nalaman ng mga tao na ang bato (Ahalya) ay nabuhay muli sa pamamagitan ng pagdampi ng mga paa ni Rim.
Na si Ram ay nahulog din na masaya upang makamit ang alikabok ng mga kongregasyon ng mga sadhus (at pumunta sa kagubatan upang hugasan ang mga paa ng anch.
Ang ikasampung kabanata ng Bhagavat ay tumutukoy sa kaluwalhatian ng pagkakatawang-tao ni Krsna sa mundo.
Nagsagawa siya ng maraming magagandang gawa ng bhog (kasayahan) at yoga (pagtalikod).
Ang paggawa ng mga Kaurav (mga anak ni Dhrttrastr) at mga Panday upang lumaban sa isa't isa ay lalo pa niyang ginawa silang pagtataka.
Indr at Brahma et al. hindi alam ang limitasyon ng kanyang kadakilaan.
Nang si Raisfiy ay inayos ni Yudhisthar, lahat ay inilaan ang kanilang mga tungkulin.
Si Krsna mismo ang pumalit sa tungkulin ng paghuhugas ng mga paa ng lahat upang sa pamamagitan ng paglilingkod na ito
Napagtanto niya ang kahalagahan ng paglilingkod ng banal na kongregasyon at ng Salita ng Guru.
Sinasabi na sa anyo ng (dakilang) isda ay nagkatawang-tao si Vista' at sa pamamagitan ng kanyang kagitingan ay naligtas ang Vedas.
Pagkatapos ay sa anyo ng pagong, ginulo niya ang karagatan at naglabas ng mga hiyas mula dito.
Sa anyo ng ikatlong pagkakatawang-tao na si Virah, pinatay niya ang mga demonyo at pinalaya ang lupa.
Sa ika-apat na pagkakatawang-tao ay ipinalagay niya ang anyo ng taong-leon at nagliligtas na demonyo (Hiranyakasipu) ang nagligtas kay Prahalid.
Ang pagkakatawang-tao ng sampung beses sa isang mundong ito ay naging egotista rin si Vismi.
Ngunit, ang Panginoong Oankar na sumakop ng crores ng mga mundo
Sa Kanyang bawat trichome ay pinamamahalaan ang libu-libong mga naturang indibidwal.
Gayunpaman, ang lotus feet ng Guru ay hindi malapitan at lampas sa lahat ng limitasyon.
Ang pagkakaroon ng pakikinig sa mga Shastras, Vedas at Puranas mga tao ay higit na binibigkas at nakikinig sa kanila.
Milyun-milyong tao ang nakikinig sa rag-nod (musical measures) at ang unstrucke melody at pareho silang kumakanta.
SesanEg at milyun-milyong Lomas rishis ang tumutuon upang malaman ang dinamismo ng di-nakikitang Panginoong iyon.
Milyun-milyong Brahma, Visnus at Sivas na nakatutok at nagsasalita tungkol sa Kanya, ay hindi pa rin nakakaalam tungkol sa kahit isang maliit na bahagi ng Kanyang mys.
Ang mga diyos at diyosa ay sumasamba sa Panginoong iyon ngunit hindi sila dinadala ng kanilang paglilingkod sa Kanyang misteryo.
Milyun-milyong mga Machhendr näth (Matsyendranath), Gorakhnath at ang mga sidd (ang mga ascetics ng matataas na orden) ay tumutuon sa Kanya sa pamamagitan ng kanilang mga yogic practice (ng dhautr at neti atbp).
Idineklara nilang lahat ang mga paa ni Guru bilang hindi malapitan
Kung lalabas ng pinto ang isa ay makatagpo ng isang brahmin (na ipinagmamalaki ang kanyang mataas na kasta sa India), itinuturing ito ng mga tradisyunal na tao.
Ang ulo na ipinagmamalaki sa mataas na lugar nito ay nakatali ng turban.
Ang mga mata ay hindi rin sinasamba dahil nakikita nila ang kahulugan ng duality.
Hindi rin sinasamba ang ilong dahil kapag nakakakita ng mababang tao ay itinataas ang ilong upang ipakita ang paghamak.
Kahit na mas mataas, ang mga tainga ay hindi rin sinasamba dahil sila ay nakikinig sa eulogy pati na rin ang paninirang-puri.
Hindi rin sinasamba ang dila dahil napapaligiran din ito ng mga ngipin at lasa ng mga nakakain at hindi nakakain.
Dahil lamang sa pagiging pinakamababa, ang mga paa ay hinawakan ng mga kamay bilang paggalang.
Ang mapagmataas na elepante ay hindi nakakain at walang kumakain ng makapangyarihang leon.
Ang kambing ay mapagpakumbaba at samakatuwid ito ay iginagalang sa lahat ng dako.
Sa mga okasyon ng kamatayan, kagalakan, kasal, yajna, atbp lamang ang karne nito ay hindi tinatanggap.
Sa mga may-bahay ang karne nito ay kinikilalang sagrado at sa pamamagitan ng bituka nito ay ginagawa ang mga instrumentong may kuwerdas.
Mula sa katad nito ang mga sapatos ay ginawa upang magamit ng mga banal na pinagsama sa kanilang pagninilay sa Panginoon.
Ang mga tambol ay inilalagay sa balat nito at pagkatapos ay sa banal na kongregasyon ang nagbibigay-kasiyahang kirtan, eulogy ng Panginoon, ay inaawit.
Sa katunayan, ang pagpunta sa banal na kongregasyon ay kapareho ng pagpunta sa kanlungan ng tunay na Guru.
Ang lahat ng mga katawan ay kapaki-pakinabang ngunit ang katawan ng tao ay ang pinaka walang silbi at nadungisan.
Sa kumpanya nito maraming masarap na pagkain, matamis atbp ang nagiging ihi at dumi.
Sa masamang kumpanya nito, nasisira din ang mga silken robe, betel, comphor atbp.
Ang pabango ng sandal, at joss sticks atbp ay nagiging amoy ng manok.
Ang mga hari ay namumuno sa kanilang mga kaharian at namamatay sa kanilang mga pakikipaglaban sa isa't isa.
Kung hindi pumunta sa banal na kongregasyon at sa kanlungan ng Guru, ang katawan ng tao na ito ay walang bunga din.
Tanging ang katawan na iyon ang makabuluhan na dumating sa kulungan ng Guru sa pagpapakumbaba
Ang mga gurmukh na napunta sa kanlungan ng banal na kongregasyon ay nakamit ang bunga ng kasiyahan.
Ang mga deboto na ito ay sina Dhruv, Prahalad, Ambaris, Bali, Janak, Jaidev, Valmilci et al.
Sila ay tumawid sa pamamagitan ng banal na kongregasyon. Bent, Trilochan, Namdev, Dhanna,
Si Sadhana ay tinawag ding mga santo. Si Kabir ay tinatanggap bilang bhagat, ang deboto, at Ravidas,
Vidur et al. ay minahal din ng Panginoon. Ipinanganak man sa mataas o mababang caste,
Ang gurmukh na nagpatibay ng lotus feet sa kanyang puso,
Ang pagbagsak ng kanyang kaakuhan ay nakilala (bilang deboto).
Ang tinatawag na mga taong may kaalaman na nakinig sa Vedas bilang kanilang kaalaman tungkol sa mundo batay sa mga naririnig
Natututo din ang mga ito tungkol sa langit, inang lupa at lahat ng pitong posibilidad, ngunit hindi pa rin nila alam ang tunay na katotohanan.
Ni hindi nila ibinibigay ang nakalipas na hinaharap at ang kasalukuyan, o ang misteryo ng simula sa gitna, ngunit sadyang nagulat.
Sa pamamagitan ng kanilang mga klasipikasyon medium at low varnas hindi nila maintindihan ang mahusay na dula.
Engrossed sa mga aksyon (rayoguni), pagkawalang-kilos (tamoguni) at katahimikan (satoguni) din makipag-usap at makinig,
Ngunit nang hindi nauunawaan ang banal na bansa at ang tunay na Guru, gumagala sila sa mga aktibidad ng kanilang eech at mga aksyon.
Kaya ang (klasipikasyon ng) Muslim at Hindu
Sa Satyug nagdusa ang buong bansa dahil sa masasamang gawa ng isang makasalanan.
Sa Tretia ang buong lungsod ay napalibutan at sa Dvapar, ang buong pamilya ay magdurusa sa impiyerno.
Totoo ang hustisya ng Kaliyug dahil siya lamang ang nagdurusa sa gumagawa ng masasamang gawain.
Sa Satyug, ang katotohanan, sa Treta- ang yajti, sa Dvapar ritwalistikong pagsamba ay naganap.
Sa Kaliyug sa pamamagitan ng walang aksyon maliban sa patuloy na pag-alala sa pangalan ng Panginoon ay makakamit ang pagpapalaya.
Sa lahat ng yugs (edad) ang indibidwal ay umaani ng kanyang inihasik at kumikita ng mga pagdurusa at kasiyahan alinsunod sa kanyang demer
Sa Kaliyug, ang indibidwal ay nagnanais na magkaroon ng mga bunga ng karapat-dapat na mga aksyon kahit na siya ay nananatili sa makasalanang mga gawa.
Nakakamit ng mga Gurmukh ang bunga ng kasiyahan sa pamamagitan lamang ng pagkawala ng kanilang pakiramdam ng ego
Nang makita ang kawalan ng katarungan ni Satyug, nalungkot si dharma sa anyo ng isang toro.
Kahit na ang hari ng mga diyos, Indr, at iba pang mga hari na may malalawak na imperyo, egoism, walang kapangyarihan at karunungan ay hindi makatiis.
Sa Treta- nadulas ang isang paa nito at ngayon ay nagsimulang masiyahan ang mga relihiyoso sa pamamagitan lamang ng pagsasagawa ng mga seremonya ng
Sa Dvapar ay nanatili lamang dalawang talampakan ng dharma at ngayon ang mga tao ay nagsimulang manatiling sumisipsip lamang ng ritwalistikong pagsamba.
Sa Kaliyug, ang dharma ay may isang paa lamang at dahil dito ay naging medyo mahina.
Ang Tunay na Guru, ang kapangyarihan ng walang kapangyarihan, ay ipinahayag ito (dharma) sa pamamagitan at sa pamamagitan ng paglikha ng mga banal na Icongregation.
Dinala ng mga gurmukh sa pagiging perpekto ang dharma kanina na naging alabok.
Dahil pinagsama ng tunay na Guru ang lahat ng apat na varna sa isa, ang pagtitipon na ito ng mga varna ay nakilala bilang ang banal na con
Sa anim na panahon at anim na pilosopiya, ang Gurmukh-pilosopiya ay naitatag tulad ng Araw (sa mga planeta).
Ang pagpuksa sa lahat ng labindalawang paraan (ng mga yogis) ay nilikha ng Guru ang makapangyarihang Gurmukh-way (panth).
Inilalayo ng panth na ito ang sarili mula sa mga hangganan ng Vedas at Katebas at laging naaalala pati na rin umaawit ng mga uns
Sa Daang ito ng lubos na pagpapakumbaba at pagiging alabok ng mga paa ng Gum, natututo ang disipulo ng tamang pag-uugali.
Ang panth na ito ay nananatiling hiwalay sa gitna ng maya at pinapawi ang pakiramdam ng kaakuhan ay kusang naaalala ang Panginoon ie palaging rema
Ito ay lumampas sa impluwensya ng mga biyaya at sumpa.
Kapag nagkita ang dalawang Muslim ay binabati nila ang isa't isa sa pamamagitan ng pagsasabi ng `Salam' (salamalaikum).
Kapag nagkita ang mga yogi, nagpapalitan sila ng saludo kay Wes sa primaeval na Panginoon.
Ang Sannyasis ng iba't ibang kasuotan ay nagsasabing 'On namah', 'om namah narayanah'.
Kapag ang isang tao ay yumuko sa harap ng isang brahmin, siya rin sa pananaw ng posisyon ng tao ay nagbibigay ng mga pagpapala nang naaayon.
Sa mga Sikh, sa pagpupulong, ang tradisyon ng pagpupugay sa pamamagitan ng paghawak ng mga paa ay naroon, at ito ang pinakamaganda.
Sa gawaing ito ang hari at ang mahihirap ay pantay at walang pagkakaiba ng bata at matanda na sinusunod.
Ang mga deboto tulad ng sandal wood ay walang diskriminasyon (habang ikinakalat ang kanilang halimuyak).
Sinumang bihirang nagsasagawa ng turo ng Guru na tawagin ang sarili na pinakamababa sa mga mababa.
Kapag ang isang rupee ay ginawang animnapung paisa, ang kapangyarihan nito ay nakakalat at ito ay naging mahina.
Kung ang ginto-muhar (barya) ay binago para sa sampung rupees, mawawala ang halaga nito.
At kung ang isang brilyante ay nakuha para sa isang libong barya, ito ay nagiging napakagaan na ito ay nakatali sa isang kuwintas (at isinusuot).
Ang tao na sa pamamagitan ng paghawak sa mga paa at sa pamamagitan ng pagiging alabok ng paa (ni Guru) ay binubura ang mga ilusyon at takot sa pananalita
At ang mga kilos mula sa kanyang isip at sa banal na kongregasyon ay nagpapawi sa limang masasamang hilig, lalo niyang pinipigilan ang isip.
Ang gayong tao ay isang tunay na sadhu (Gurmukh) at ang kanyang mga salita ay hindi maipaliwanag.