Isang Oankar, ang pangunahing enerhiya, na natanto sa pamamagitan ng biyaya ng banal na preceptor
(Kamanan=arguments. Johai=Takke. Dohan=traidor, rogue. Chohe=galit. Pohai=to cling.)
Ang mga madamdaming pagnanasa sa anyo ng mga kakulangan ng mga pagnanasa ay maaaring lumitaw sa maraming anyo.
Ang mga kakulangan ng mga kaaway ay maaaring tumitig sa galit; ang mga tukso sa mga lacs at lacs ng mga mammon ay maaaring makalusot at manlinlang;
Maya at infatuation na nagpapanggap na mabait ay maaaring sa crores ng mga paraan adorne(sa mundo);
At ang kaakuhan, na puno ng pagmamalaki sa pagpatay sa mga lacs ng mga demonyo, ay maaaring humipo sa isang gursikh;
Ngunit sa Sikh ng Guru, na nakikinig sa mga turo ng Guru sa banal na kongregasyon,
Lahat sila ay hindi makakaapekto sa pinakamaliit.
Lacs of magician women of lacs of kamaraps (isang estado sa silangang India kung saan ang mga babae ay dapat ay napakaganda);
Ang pinakamahusay na kategorya ng mga kababaihan (Padrnini) ng Shilialdvi:p (modernong Sri Lanka) sanay sa mga palamuti;
Malinis na nimpa ng Indralok (ang tirahan ng Indr, ang diyos ng Vedic),
Houris ng paraiso at mga engkanto sa lacs;
Ang mga batang babae na sanay sa sining sa seks ay hindi rin maaaring hawakan
Ang gurmukh na naninirahan sa engrandeng banal na kongregasyon.
Maaaring naroon ang Lacs ng Duryodhan, Kans at lacs ng mga demonyo na patuloy na nakikipaglaban;
Lacs ng Ravans, Kumbhakarans at iba pang masasamang demonyo ay maaaring mayroon;
Lacs ng Padu Rams at Sahsrbahus ay maaaring wrangling sa ego sa isa't isa;
Maaaring marami ang naroroon tulad ni Hiranyakasipu at ang umaatungal na lalaking-leon na si Narsingh;
Maaaring naroroon ang mga taong galit na may mga antagonismo at mga hindi pagkakasundo.
Lahat sila ay hindi makakapagdulot ng anumang pinsala sa mga Sikh ng Guru na nagtitipon sa banal na kongregasyon.
Lacs ng mounds ng ginto at rupees at lacs ng puno tindahan bahay;
Mga mahalagang perlas, rubi at diamante;
Lacs ng mga kaharian, bansa at libu-libong paraganas (distrito);
Riddhis, siddhis (mahimalang kapangyarihan), pagtanggi, kasiyahan, palamuti. mga palamuti;
Kantdhenus, ang wishfulfilling cows, lacs ng wishfulfilling trees (parijats) at fabulous gems;
Lahat ng apat na mithiin ng buhay (dhrma, arth, Kam at moks);
At ang kakulangan ng mga kaakit-akit na prutas at iba pang mga tukso ay hindi man lang makahihipo sa Sikh ng Guru na iyon na napalaya sa banal na kongregasyon.
Nandoon ang tatay, anak, ina, anak, ate, kapatid.
Ang mag-asawa ay labis na nagmamahalan sa kanilang mga puso.
Ang mga magagandang palasyo na nagbibigay-kasiyahan, mga gallery ng sining, mga hardin at mga bulaklak ay lahat ay kasiya-siya.
Ang mga kakulangan ng mga tunog, kulay, bulaklak at anyo ay nanlilinlang sa mga tao sa kasiyahan.
Ang pagiging engrossed sa milyun-milyong uri ng infatuation ay may maraming claim ang mga tao (sa isa't isa).
Sa mga Sikh ng Guru, na pinalamutian ang banal na kongregasyon, kahit na ang lahat ng ito ay hindi makakaapekto sa anumang paraan.
Ang lahat ng mga vamas (castes) ay hindi nagmamahalan at nag-aaway sa kanilang sarili sa kaakuhan;
Kung mayroong dalawang leon sa isang gubat, sila ay umuungal nang malakas sa isa't isa.
Lahat sila ay tulad ng mga lasing na elepante na matigas ang ulo na nakikipaglaban sa isa't isa.
Ang mga makapangyarihang hari ay nakakuha ng malalaking teritoryo at nakikipaglaban sa isa't isa.
Dalawang emperador sa isang bansa ang mag-aaway sa isa't isa.
Ginagabayan at kinokontrol ng ego lacs ng mga wrestler na nakikipagbuno sa isa't isa.
Ngunit hindi maaaring hawakan ng ego ang mga Sikh ng Guru na naninirahan sa banal na kongregasyon.
Sinabi ni Gorakh na siya ay isang celebate ngunit ang kanyang guro na si Machhandar (Matsyendr) ay namuhay tulad ng isang virtual na maybahay.
Si Sukrachary din ay na-stigmatize para sa kanyang masamang mantra.
Disiplinahin ni Laksaman ang kanyang gutom at uhaw at ipinagmamalaki niya ito.
Si Hanumán (diyos ng unggoy) ay kilala na napakalakas ngunit ang kanyang isip ay medyo pabagu-bago.
Si Bhairav din dahil sa kanyang pakikisama sa mga masasamang espiritu ay napanatili ang kanyang masamang pag-iisip.
Ang mga Sikh ng Guru na inalis ang kanilang kaakuhan ay pinupuri bilang (talagang) mabubuting tao.
Si Harischandr ay sumunod sa katotohanan at naibenta ang kanyang sarili sa palengke.
Kahit na niloko (ni Visnu), napagmasdan ni Haring Bali ang katotohanan at nagpunta sa Netherworld.
Si Karn ay magbibigay din ng ginto bilang kawanggawa ngunit kinailangan niyang magsisi sa huli (dahil hiniling ng diyos na si Indr ang kanyang baluti at mga hikaw sa kanya na kaagad niyang ibinigay at nawala ang kanyang mga kapangyarihan).
Ang matapat na Yudhisthar, anak ni Yama, sa kanyang isang kasinungalingan ay kailangang mapunta sa impiyerno.
Maraming nagdiriwang, tapat at kontentong mga tao ang umunlad ngunit lahat sila ay ipinagmamalaki ang kanilang pag-uugali.
Ang gayong mapagpakumbabang isa ay ang Sikh ng Guru na ang lahat ng ito ay hindi katumbas ng kanyang isang trichome.
Ang mga Hindu at Muslim ay nagsimula ng dalawang magkahiwalay na paraan (ng buhay).
Binibilang ng mga Muslim ang kanilang mga mazahab (sekta) at binibilang ng mga Hindu ang kanilang mga varna (caste) at tinatawag ang kanilang mga sarili na pirs at guru ayon sa pagkakabanggit.
Sa pamamagitan ng pagpapanggap at pagkukunwari ay ginagawa nilang mga tagasunod nila ang mga tao (mga Sikh at murtils) na kanilang binibigyan ng tagubilin.
Ang pagsamba kay Ram at at kay Rahtm ay nananatili silang mapagmataas sa kanilang pakiramdam ng ego.
Hiwalay, pumunta sila para sa pilgrimage at pagsamba sa Mecca, Ganges at Banaras.
Nagmamasid sila ng mga roza, vrats (pag-aayuno), namaz at pagpapatirapa (Muslim at Hindu na paraan ng pagsamba).
Lahat sila ay hindi katumbas ng kahit isang trichome ng isang Gum's Sikh na inalis ang kanyang pakiramdam ng ego.
Mayroong anim na paaralan ng pilosopiya at labing-apat na angkan (ng mga Sufi).
Paikot-ikot sa mundo ang mga maybahay, rider at foot soldiers.
Sa pagpapanatili ng sampung pangalan, ang mga sekta ng sanyasi ay nagpapatuloy sa pagtatalo sa kanilang sarili.
Si Ravals, ang mga yogi, ay nahati din sa labindalawang sekta at gumagala na may pagmamalaki.
Ang natitira ay biyaya para sa Jains at ang kanilang kontaminasyon ay hindi naaalis.
Lahat sila ay hindi katumbas ng isang trihome ng Gursikh na iyon na nakipag-ugnay sa kanyang sarili sa dakilang primeval na Panginoon.
Maraming tao ang naroroon ng mga kaakit-akit na sekta ng Sunnis, Sias at Rafazts.
Maraming mga mapagkunwari na nagiging mga ateista at nalinlang ng mga ilusyon ay patuloy na gumagala dito at doon.
Ang mga tagasunod ni Jesus at ni Moises ay marami rin na nalilito sa kanilang sariling pagmamataas.
Ang ilan ay naka-blackclad recluses at dervishes na nakasuot ng mga grupo ng mga cowary
Sa paligid ng kanilang mga braso na gumagalaw dito at doon.
Lahat sila ay hindi katumbas ng kahit isang trihome ng mga Gursikh na iyon na ipinagbili ang kanilang sarili sa mga kamay ng Guru.
Ang mga aksyon tulad ng mga recitation, austerities, continence, debosyon, tiyaga, kontrol sa mga pandama, atbp.
Para sa espirituwalidad, ang mga pag-aayuno, mga pagdiriwang, mga peregrinasyon ay isinasagawa.
Ang isa ay nagiging hilig sa mga templo para sa pagsamba sa mga diyos at diyosa.
Bukod sa mga handog na sinusunog at mga kawanggawa ng maraming uri, ang mga Vedic na himno ay inaawit.
Ang pagiging makaalis sa gayong relihiyoso, ritwal na mga ilusyon, takot at pagdududa ay humahantong lamang sa transmigrasyon.
Ang kasiyahang bunga ng mga gurmukh ay ang banal na pagpupulong ng kongregasyon kung saan ang mabagsik na mundo-karagatan ay tinawid.
Maraming ganoong mga hari ang naroroon na ang kaharian ay umaabot mula sa pagsikat ng araw hanggang sa paglubog ng araw.
Mayroon silang yaman na nagkakahalaga ng bilyun-bilyon at mga piling luho upang tamasahin.
Ang lahat ng mga haring ito ng mga mortal at diyos ay abala sa kanilang ego.
Bumangon mula sa tahanan ng Siva ay natamo nila ang tahanan ng Brahma at Vaikunth, ang mga langit;
Marami pang mahabang buhay ang umunlad,
Ngunit ang bunga ng kasiyahan ng mga gurmukh ay hindi malapitan at mas mahusay kaysa sa pinakamahusay.
Milyun-milyong sari-saring nilalang na walang kapantay na kagandahan ang nariyan sa mundong ito.
Gayundin ang milyon-milyong mga vibrations, dialogues at ang kanilang patuloy na musika ay naroroon.
Ang paghahalo ng maraming pabango ay inihanda ng milyun-milyong purong essence.
Katulad din sa mga bahay ng kusinero tatlumpu't anim na uri ng masasarap na pagkain ang naroroon.
Ang mga babaeng nasa hustong gulang ay naroroon na pinalamutian ng malasutlang damit at palamuti.
Ngunit ang pakikisama sa mga gurmukh ay isang bunga ng kasiyahan na hindi malapitan.
Napakaraming praktikal na sining, espirituwal na karunungan, matalinong kasabihan at kasanayan ang lawak (hanggang sa araw).
Ang kakulangan ng mga kapangyarihan, pagpapasya, diskurso at pisikal na serbisyo ay kilala.
Maraming katalinuhan, kamalayan at kaalaman sa mga kasanayan ang magagamit.
Katulad din ang mga kaalaman, pagmumuni-muni, alaala at papuri ay naroroon sa libu-libo.
Ang pagkakaroon ng lahat ng ito at pag-uugali sa paraang mayabang, ang isa ay hindi makakakuha ng lugar sa pintuan ng Panginoon.
Ang kasiyahang bunga ng pagdating ni gurmukh sa kanlungan ng Guru ay hindi malapitan.
Kung ang katotohanan, kasiyahan, pakikiramay, dharma at yaman na nagkakahalaga ng lacs ay pinagsama;
Kung ang lupa, langit, tubig, hangin at napakaliwanag na init ay naroroon;
Kung ang kumbinasyon ng pagpapatawad, pasensya at napakaraming kahinhinan ay naglalagay ng kadakilaan sa kahihiyan;
Kung ang kapayapaan, equipoise, mabubuting aksyon ay nag-uudyok para sa mapagmahal na debosyon;
At kung magsasama silang lahat para lalo pang madagdagan ang saya, hindi pa rin sila makakalapit
Isang iota ng kasiyahang prutas sa anyo ng mapagmahal na debosyonal na damdamin ng mga gurmukh.
Kung ang lacs ng yogis ay umupo sa pagninilay-nilay;
Kung ang mga kakulangan ng sadhus sa pagmumuni-muni ng mga postura ay napupunta sa tahimik na mga ulirat;
Kung ang lacs ng Sesanags ay patuloy na nag-aalala at nagpupuri sa Panginoon;
Kung ang kakulangan ng mga dakilang kaluluwa ay masayang palakpakan Siya;
Kung ang kakulangan ng mga deboto ay nagpupuri sa Kanyang mga kaluwalhatian at nagsasagawa ng mga kakulangan ng pagbigkas ng Kanyang pangalan,
Kahit na pagkatapos ay hindi nila kayang tiisin ang isang sandali ng mapagmahal na kasiyahan ng isang gurmukh.
Kahit na ang pinakakahanga-hangang kababalaghan ay nagiging puno ng kababalaghan sa presensya ng mapagmahal na kasiyahan.
Bago ang pag-ibig, ang pagkamangha ay nararamdaman din ng sarili na puno ng pagkamangha.
Ang pag-ibig ay ginagawa kahit na ang sorpresa ay puno ng sorpresa.
Unmanifest to unmanifestation, that unperceptible Lord cannot be perceived.
Lampas siya sa lahat ng paglalarawan at kilala bilang neti neti, hindi ito, hindi ito.
Ang kasiyahang bunga ng mga gurmukh ay kaluguran ng pag-ibig na nagdudulot sa kanya upang sabihing kamangha-mangha, kahanga-hanga!
Ipinalaganap ng Panginoon ang Kanyang isang panginginig ng boses, nilikha ang lahat ng sansinukob.
Ang pagkakaroon ng paglikha ng lacs at crores ng mga sansinukob ay ipinapasa Niya ang mga ito sa Kanyang bawat trichome.
Na si Murdri; pumatay ng Mur demonyo, ang transendente Brahm ay ang perpektong Guru Brahm.
Sa ilalim ng Kanyang impluwensya ang Guru ay naging disipulo at ang disipulo ay naging Guru, pinag-iisipan nila ang salita ng Guru, ibig sabihin, ang Guru at ang disipulo ay nagpasakop sa isa't isa.
Ang banal na kongregasyon ay ang tahanan ng katotohanan kung saan namamalagi ang salita ng Isang walang anyo.
Sa pagbibigay ng mapagmahal na kasiyahan sa mga gurmukh, ang banal na kongregasyong ito ay nagwawalis ng kanilang kaakuhan.
Si Guru Nanak ang tunay na Guru at ang Diyos Mismo.
Mula sa paa ng Guru na ito ay nilikha si Guru Angad at ang kanyang apoy ay sumanib sa kanyang (Guru Angad's) apoy.
Mula kay Guru Angad lumitaw ang omniscient Guru Amar Das na binigyan ng katayuan ng Guru.
Mula kay Amar Das ay naging si Guru Ram Das na isang quaffer ng nektar.
Mula kay Ram Das nanggaling si Guru Arjan Dev, ang kasama ng salita ng Guru.
Mula kay Guru Arjan ay lumitaw si Guru Hargobind, Guru at Diyos sa isa.
Ang mga gurmukh sa banal na kongregasyon ay nakaharap sa bunga ng kasiyahan ng mapagmahal na kasiyahan.
Wala sa mundong ito ang nasa labas ng Guru at Diyos.