Isang Oankar, ang pangunahing enerhiya, na natanto sa pamamagitan ng biyaya ng banal na preceptor.
Raag Ramkali, Vaar Bilang papuri kay Sri Bhagauti Ji (Ang Espada) at ang Ikasampung Guro
Itinatag ng Diyos ang tunay na kongregasyon bilang kanyang makalangit na trono.
(Guru) Pinaliwanagan ni Nanak ang Sidhas ng tunay na anyo ng Walang takot at Walang anyo.
Ang Guru (sa kanyang Ikasampung Anyo) ay nakiusap sa Shakti, ang Integridad, sa pamamagitan ng pagpapamana ng nektar sa pamamagitan ng Double-Edged Sword.
Pag-quaffing ng nektar ng Double-Edged Sword, tuparin ang halaga ng iyong kapanganakan.
Habang ang egocentric ay nananatili sa duality, ang Khalsa, ang mga dalisay, ay nasisiyahan sa samahan ng Guru;
Hail, hail (Guru) Gobind Singh; Siya, Mismo, ay Guro at Disipulo din.
O ang minamahal ng Guru, makinig sa Walang Hanggan at Totoo (Mensahe ng Guru) na si Gobind Singh.
Kapag ang isa ay sumali sa True Assembly, ang limang bisyo ay likida.
Sa Kongregasyon ay walang paggalang ang ibinibigay sa mga nagwawalang-bahala sa kanilang mga Asawa,
Ngunit ang Sikh ng Guru ay nananatiling walang dungis sa Korte ng Katuwiran.
At sunud-sunod, palagi, pagnilayan ang maka-Diyos na Guru Gobind Singh sa oras ng ambrosial.
Hail, hail (Guru) Gobind Singh; Siya, Mismo, ay ang Guro at ang Disipulo din.
Ang pagkamakasarili ay lumaganap sa mga gawain ng buong Uniberso.
Iyan lamang ang mga Gurmukh (ang tumanggap sa paraan ng Guru), na yumuyuko sa celestial order.
Ngunit ang natitira, na nakakalimutan kung bakit sila dumating, ay nalunod sa kasinungalingan at duality.
Yaong, na may pagpapala ng Pangalan ng Diyos, ay may sariling suporta.
Tinatangkilik ng Gurmukh ang halaga ng kanyang kapanganakan habang ang egocentric ay nananatili sa duality.
Hail, hail (Guru) Gobind Singh; Siya, Mismo, ay ang Guro at ang Disipulo din.
Ang Celestial Word ay para sa kanila, na ang banal na kasulatan ay pinagpala.
Ang egocentric ay parang pabaya na babae ngunit ang masuwerte ay ang Gurmukh.
Ang Gurmukh ay ang ehemplo ng isang (puting) swan samantalang ang (itim) na uwak ay kumakatawan sa isang egocentric.
Ang egocentric ay kahawig ng lantang lotus ngunit ang Gurmukh ay ganap na namumulaklak.
Samantalang ang sumasalungat ay nananatili sa transmigrasyon, ang Gurmukh ay na-assimilated sa Har.
Hail, hail (Guru) Gobind Singh; Siya, Mismo, ay ang Guro at ang Disipulo din.
Totoo ang Panginoon at Totoo ang KanyangGurbani, ang Celestial Word.
Infused in the True, celestial delight is gained.
Sila na nagsisikap para sa Tunay na pagkilala, ninanamnam ang kaligayahan.
Ang egocentric ay hinahatulan sa impiyerno, at ang kanilang mga katawan ay dinudurog ng oil-press.
Ang kapanganakan ng Gurmukh ay nagdudulot ng kasiyahan habang ang egotistic ay gumagala sa duality.
Hail, hail (Guru) Gobind Singh; Siya, Mismo, ay ang Guro at ang Disipulo din.
Ang Tunay na Naam, ang Salita, ay mahalaga, at nahawakan lamang ng mga mapalad,
Sa Tunay na Asembleya sa pamamagitan ng, palaging, pag-awit ng mga papuri kay Har.
Sa larangan ng katuwiran sa panahon ng Kal, ang isang tao ay nagtatanim ng kung ano ang itinanim ng isa.
Ang Tunay na Panginoon, tulad ng tubig na sinasala, ay sinusuri ang Katotohanan sa pamamagitan ng Katarungan.
Ang katotohanan ay namamayani sa kongregasyon, at natatangi ang Kanyang walang hanggang pagkakaugnay.
Hail, hail (Guru) Gobind Singh; ang kanyang sarili ay ang Guro at ang Alagad din.
Har, ang Nag-iisang Diyos ay nananaig ngayon at magiging.
Siya, Mismo, ay ang Lumikha, at ninanamnam sa pamamagitan ng Salita ng Guru.
Nang walang anumang pagsamba, Siya ay gumagawa at nagwawasak sa isang iglap.
Sa Kal-age, sa pamamagitan ng pagbibigay ng serbisyo sa Guru, hindi nahihirapan ang pagkabalisa.
Buong Sansinukob ang iyong presentasyon, at Ikaw ang karagatan ng kabutihan.
Hail, hail (Guru) Gobind Singh; Siya, Mismo, ay ang Guro at ang Disipulo din.
Ang Primal Being ay isang ganap na pang-unawa, at kung wala si Guru Ang Kanyang mga layunin ay hindi malalapitan.
Siya, ang walang katapusang Primal Being, ay hindi nakikilala sa pamamagitan ng temporal na kakayahan.
Siya ay hindi namamatay o nangangailangan ng anumang mga pabor, at, samakatuwid, ay dapat palaging alalahanin,
Tulad ng paglilingkod sa Tunay, ang walang takot na pustura ay nakukuha.
Siya, ang nag-iisa, ay nagpakita sa napakaraming anyo.
Hail, hail (Guru) Gobind Singh; Siya, Mismo, ay ang Guro at ang Disipulo din.
Ang Indestructible Infinite-being ay maliwanag sa lahat ng mga fragment.
Ang mga bisyo, Kanyang pinawi, at ang hindi nakakalimutan ay hindi Siya makakalimutan.
Si Har, ang walang katapusang alam sa lahat, ay hindi magugulo ngunit maaaring maranasan sa pamamagitan ng Salita ng Guru.
Siya ay nasa lahat ng dako ngunit hindi nakahanay, at ang ilusyon ay hindi umaakit sa Kanya.
Ang Gurmukh ay nagtatagpo sa Naam at maginhawang lumangoy sa kabila ng makamundong dagat.
Hail, hail (Guru) Gobind Singh; Siya, Mismo, ay ang Guro at ang Disipulo din.
Kilalanin ang Walang anyo, ang Isa na may habag sa sangkatauhan, na siyang kayamanan ng kagandahang-loob, at walang poot.
Araw at gabi na may masigasig na pag-iisip ay umawit ng mga papuri sa emancipating Panginoon.
Upang makatakas sa impiyerno, alalahanin ang Isa na humahadlang sa impiyerno at pumawi sa mga pagdurusa,
Tulad ng paglilingkod sa Tunay, ang walang takot na pastulan ay nakukuha.
Siya, ang nag-iisa, ay nagpakita sa napakaraming anyo.
Hail, hail (Guru) Gobind Singh; Siya, Mismo, ay ang Guro at ang Disipulo din.
Ang Diyos na Makapangyarihan sa lahat ay ang Kalinis-linisan at Kataas-taasang Tao.
Alam ang lahat, Siya ang tagapagligtas ng mga nahulog.
Pagmasdan ang lahat, Siya ay mabait at masagana sa pag-ibig sa kapwa.
Sa mahalagang anyo ng tao, ito na ang panahon para makiisa sa Kanya.
Hail, hail (Guru) Gobind Singh; Siya, Mismo, ay ang Guro at ang Disipulo din.
Alalahanin ang sumisira ng pagkabalisa, at sambahin ang pumawi ng kahalayan.
Ang Tagapag-ingat ng Kanyang mga Deboto, ay sumisira sa kanilang mga pagdurusa, at ginagawa silang walang sakit, ang mga nasa pagninilay-nilay, magpakailanman.
Ang kanyang kaakit-akit na pag-uugali ay nagbibigay ng kalayaan at mga pagkakataong makisama (sa Diyos).
Siya, Mismo ang Tagahanga, Tagapagtanggol, at Tagapaglikha, at Siya ay nagpapatuloy sa paraang gusto Niya.
Ang Diyos, ang tagapagpalaya ng tadhana, ay ang kalaban ng ego at duality, at nagpapasaya sa maraming mga dula.
Hail, hail (Guru) Gobind Singh; Siya, Mismo, ay ang Guro at ang Disipulo din.
(Siya) ay tagatupad ng mga pagnanasa, at siyang tagasulat ng tadhana.
Si Har ay nakukulayan ng tina ng kanyang mga deboto na pag-ibig, at ang pagiging Totoo ay nakikitungo siya sa Katotohanan.
Karapat-dapat sa pagninilay-nilay, Siya ay Mabait, at pantay na isinama sa mga lalaki at babae.
Sinadya si Rikhikesh, ang tagapag-ingat ng mga perceptual na organo at ang Kanyang pagpapakita sa Raghunath (Sri Ram Chandra) at pagnilayan ang Banwari (Ang Panginoong Krishna).
Si Har, ang Kataas-taasang Kaluluwa, ay sumisira sa takot; magnilay at payapain ang isip.
Hail, hail (Guru) Gobind Singh; Siya, Mismo, ay ang Guro at ang Disipulo din.
Ang patron ng buhay ng Puranas, ay ang perpektong Kataas-taasang Kaluluwa.
Si Har, ang Sustaining Lord, ay hindi nagkukulang sa proteksyon.
Hail! Ipinakita ang Kataas-taasang Nilalang sa mukha ng magiting na Guru Gobind Singh,
Sino ang kahanga-hanga, at sa kanyang mga kahanga-hanga, labis na siya ay Satguru, ang Tunay na Panginoon.
Alalahanin araw at gabi, ang mga birtud ni Har na, sa mga panahong tapat, ay nagbibigay ng katotohanan.
Hail, hail (Guru) Gobind Singh; Siya, Mismo, ay ang Guro at ang Disipulo din.
Nagpakita si Guru Gobind Singh bilang ikasampung pagkakatawang-tao.
Siya ang nagbigay inspirasyon sa pagninilay-nilay sa hindi mahahalata, walang tiyak na oras at walang kapintasan na Lumikha.
At pinasimulan ang Khalsa Panth, ang Relihiyosong Landas ng Katuwiran, at nagpamana ng maningning na ningning.
Ang ulo ay mataas na may buong mga buhok, at ang espada sa kamay, (ang Panth) ay nag-alis ng mga kalaban,
Ang pagsusuot ng mga paglabag, ang simbolo ng kalinisang-puri, itinaas ang mga braso,
Ang dagundong ng mga sigaw ng digmaan ng Tagumpay sa Guru, ay nanaig sa napakalawak na larangan ng digmaan,
Pinagsama-sama ang lahat ng mga demonyong kalaban at nilipol sila.
At pagkatapos ay magalang na ipinakita ang pagtatasa ng dakilang Guru sa mundo.
Kaya bumaba ang mga batang Singh, ang mga leon, tulad ng pagbuhos ng ulan mula sa bughaw na kalangitan,
Sino ang nag-alis ng lahat ng Turk (namumunong Muslim) na mga kaaway at nagsulong ng Pangalan ng Diyos.
Walang nangahas na harapin sila, at lahat ng mga pinuno ay humarap sa kanilang mga takong.
Ang mga hari, soberanya at emirates, lahat sila ay nawasak.
Sa mataas na pitched drum-beats (ng tagumpay), maging ang mga bundok ay nanginig.
Ang kaguluhan ay gumugulo sa lupa at iniwan ng mga tao ang kanilang tirahan.
Sa gayong labanan at pagkabalisa, ang mundo ay hinihigop.
At walang iba kundi ang Tunay na Guru na kayang pawiin ang takot.
Siya (ang Tunay na Guru), na nakatingin sa espada, ay nagpakita ng mga gawang hindi kayang tiisin nino man.
Hail, hail (Guru) Gobind Singh; Siya, Mismo, ay ang Guro at ang Disipulo din.
Sa utos ng Walang Panahon, ang Kataas-taasang Tunay na Guru, ay nagpahayag ng pagsasakatuparan sa sarili,
At pagkatapos, matatag, nilikha si Khalsa, ang mga matuwid, na may walang dungis na anyo ng tao.
Ang mga Singh ay bumangon na umuungal at ang buong mundo ay labis na nabigla.
Sinira at itinaas nila sa lupa ang (ritwalistikong) sementeryo, crematorium, templo at mosque.
(Compulsive) pagbabasa ng Vedas, Puranas, Six-shastras at Quran ay inalis.
Ang mga Baang, ang mga panawagan para sa mga panalangin ng Muslim, ay pinatalsik at ang mga hari ay inalis.
Ang mga pinunong temporal at espirituwal ay natakpan, at ang lahat ng mga relihiyon ay naging magulo.
Ang mga paring Muslim at mga mahistrado ay nag-decide ng mabuti ngunit hindi nila naiintindihan ang pagkalusaw.
Milyun-milyong mga iskolar at astrologo ng Brahamin ang nakagapos ng makamandag,
At nalunod sa matinding kamalian sa pagsamba sa mga diyus-diyosan at mga diyos.
Kaya, kapwa ang mga ignorante na pananampalataya, na nababalot sa pagkukunwari, ay nahuhuli.
Pagkatapos ang ikatlong relihiyon, Khalsa, ay nagpakita ng tagumpay.
Sa utos ni Guru Gobind Singh, itinaas nila ang mga espadang nakataas.
Nilipol nila ang lahat ng mga bastos at utos ng Walang Panahon.
At sa ganitong paraan nila inihayag ang utos ng Walang Panahon sa mundo.
Ang mga Turko, ang mga Muslim, ay kinatatakutan at walang nagpakilos sa pagtutuli
Dahil dito, ang mga sumusunod kay Mohammed ay lumubog sa kamangmangan.
Pagkatapos ay winakasan ng drumbeats ng tagumpay ang lahat ng kahirapan.
At sa gayon ay ipinahayag ang dakila at magiting na Ikatlong Pananampalataya.
Hail, hail (Guru) Gobind Singh; Siya, Mismo, ay ang Guro at ang Disipulo din.
Ang matapang at matatag na mga Singh ay nagising at pinawi ang lahat ng mga kaaway.
Ang pananampalataya ng Muslim ay sumingaw at ang Hindu ay nanatili sa kakulangan.
Walang sinumang katawan na bumibigkas ng Mga Talatang Muslim o nagkaroon ng pag-uusap tungkol sa Allah, ang Diyos na Muslim.
Walang sinuman ang tumawag para sa Nimaz, ang panalangin ng Muslim, o sinabi nila Darrod, ang mga bendisyon. Si Fatima ay hindi naalala at walang natuwa sa pagtutuli.
Ang landas na ito ng Shariyat (Muslim Divine Law) ay nabura, ang mga Muslim ay nataranta.
Sa pamamagitan ng pagpalakpak sa lahat at sari-saring, ipinakita ng Guru ang operasyon ng Katotohanan,
At pagkatapos ay pinasigla niya ang matapang na mandirigma na si Singh sa daan-daang libo.
Pinili nila ang lahat ng malupit na Turko sa mundo, at ninakawan at niliquidate sila.
Kaya't nanaig ang unibersal na katahimikan at pagwawalang-bahala sa mga kapighatian.
Pagkatapos ay ipinakalat (Guru) ang utos ni Gobind na pagnilayan ang Walang Panahon.
Nangibabaw ang soberanya ng Walang Takot at ang katarungan ay natukoy ng Katotohanan.
Sa gayon ay nagkatawang-tao sa panahon ng Kal, binuksan niya ang Satjug, ang Ginintuang Panahon ng Katotohanan.
Inalis niya ang lahat ng mga Turko at barbaro, binigyan niya ng inspirasyon ang katapatan.
Ang mga karamdaman ay itinaboy sa buong mundo at ipinagkaloob ang mga pagpapala.
Sa gayon ang utos ng Lumikha ay pinagtibay at ang lahat ng mga pagtatalo ay napawi.
Pagkatapos ay patuloy na ipinakita ang katuwiran at ang mga papuri kay Har ay ipinahayag.
Hail! Ang Impervious Being ay ipinakita at inihayag bilang ang nag-iisang bayani.
Hail, hail (Guru) Gobind Singh; Siya, Mismo, ay ang Guro at ang Disipulo din.
Siya mismo, ang Tunay na Guru ay tinawag si Fateh, ang pagbati ng tagumpay, at ikinalat ang banal na liwanag.
Ang kasinungalingan at kasamaan ay naglaho at ang katotohanan ay nagtagumpay.
Ang pagtigil sa (ritwal ng) Yajana at Havana, ang katuwiran ay itinaguyod.
Ang lahat ng pagtatalo ng mga Turko ay inalis, at ang (Khalsa) ovation ay tumagos.
Sa gayon ay ipinahayag ang mga Singh, ang mariin at ang mga matuwid.
Ang buong mundo ay dinala sa kaayusan at sila ay nagninilay-nilay sa napakagandang hindi nakikita.
Ang pag-iisip sa Matuwid na landas ng Guru, (makalangit) na liwanag ay sumikat at ang kadiliman (ng kamangmangan) ay napawi.
At pagkatapos ay umunlad ang kaligayahan, kapakanan at kaligayahan sa buong mundo.
Ang emancipator Guru (advanced) ang incantation ng Har, Wahiguru, Diyos ang Supremo, Har, Wahiguru.
Ang mga nagninilay na may debosyon, napagtanto ang kahanga-hangang hukuman.
Yakapin (ka) lahat sa paanan ng Guru at mamula sa mga kaguluhan.
Tanging ang egocentric at ang mga huwad lamang ang mapaparusahan sa Matuwid na Hukuman.
Tanging sila, na nagmumuni-muni sa Har, ang nakamit ang astral heights at ang iba ay nananatiling walang bunga.
Sa pamamagitan ng pagkontrol sa hindi pantay na pag-iisip, alalahanin ang Lumikha.
Pagkatapos, sa pamamagitan ng makalangit na utos, tinakpan ng isa ang ikasampung pinto (ng panloob na kaluluwa),
At intuitively nagpapakita ng kanyang sarili sa maka-Diyos domain para sa espirituwal na paghatol.
Sa pagkakasunud-sunod, sa langit, ang kanyang espirituwal na pagsusuri ay pinahahalagahan.
Hail, hail (Guru) Gobind Singh; Siya, Mismo, ay ang Guro at ang Disipulo din.
Hail! Ang alagad ng Diyos ay isinilang at kinilala bilang isang dakilang bayani.
Nagtagumpay siya sa buong mundo at iniladlad ang mga sagradong watawat.
Pinrotektahan ang lahat ng mga Singh, at pinagkalooban sila ng kaligayahan.
Pagkatapos ay kinokontrol ang buong lipunan, at ipinaliwanag ang mga utos.
Nag-promote ng mabuting kaayusan sa mundo at nagbigay inspirasyon sa kagalakan.
Nagnilay-nilay at nagmumuni-muni sa Walang Panahon, at niluwalhati si Har, ang Diyos na Makapangyarihan sa lahat.
Itinatag ng mataas na Guru Gobind Singh ang makapangyarihang mga Singh sa krusada.
Kaya sagana sa mundo, si Khalsa, ang mga matuwid, at ang mga erehe ay nalinlang.
Ang makapangyarihang mga Singh ay bumangon at pinakinang ang kanilang mga braso.
Ang lahat ng mga Turko ay nasakop at ginawang pag-isipan ang Walang Panahon.
Isinasantabi ang lahat ng mga Kashatriya, hinayaan nila silang magkaroon ng walang kapayapaan.
Ang katuwiran ay nagpakita sa mundo at ang Katotohanan ay ipinahayag.
Ang pagtanggal ng impluwensya ng labindalawang siglo, ang slogan ng Guru ay umungol,
Na nagpawalang-bisa sa lahat ng mga kaaway at mga barbaro, at ang pagkukunwari ay umabot sa mga pakpak nito.
Ang mundo ay napagtagumpayan sa gayon at ang katotohanan ay nakoronahan, at inilagay sa trono nito.
Ang mundo ay naaliw, at ang mga deboto ay hinikayat patungo sa Har.
Ang lahat ng sangkatauhan ay pinagpala at ang mga paghihirap ay napawi.
Pagkatapos sa walang hanggang bendisyon, ang pagkabalisa sa mundo ay naibsan.
Gurdas, nakasandal sa pinto, ay pinupuri ito;
`Oh aking Tunay na Panginoon! Mangyaring iligtas ako mula sa kaba ng mga Yamas.
'Paganahin mo ako, ang lingkod ng mga tagapaglingkod, na makamit ang pabor ng Guru,
'Upang ang lahat ng mga pagpigil ay mabura, at ang isa ay hindi umatras sa impiyerno.'
Palaging nababalisa si Har para sa kanyang mga deboto at, sa gayon, kitang-kita ang pagsasama ng mga deboto (banal).
Hail, hail (Guru) Gobind Singh; Siya, Mismo, ay ang Guro at ang Disipulo din.
Ang mga santo at mga deboto, na mga Sikh ng Guru (Gobind Singh), ay dumating para sa pagpapalaya sa mundo.
At ang mga mapagbigay na ito ay nagiging sanhi ng pagninilay ng mundo sa inkantasyon ng Guru,
Ang Sewak, ang tapat na tagasunod, na nagninilay-nilay sa Naam (ng Lumikha) ay pinabanal.
Sa pamamagitan ng deliberasyon, penitensiya at pagtitipid, nakakamit ng deboto ang kabanalan,
At iniiwan ang kahalayan, galit, kasakiman kayabangan at pagkahibang.
Nagreporma siya nang may mahusay na diskarte, at nangingibabaw ang nag-aalinlangan na hangin,
Anim na globo (ng pagpipigil sa sarili ng katawan) ang nanaig, sa kalaunan, nadaig niya ang mga banal na taas.
Pagkatapos siya ay nagpapatuloy, nang may karangalan, patungo sa makalangit na tahanan na may magandang anyo.
Ang nagsasalaysay ng kaluwalhatian ni (Guru) Nanak, ay ang pinakamatapang sa lahat.
At ang nagsasalaysay nitong Epiko ng Bhagauti, ay nakakamit ang Eternal na katayuan.
Ni hindi niya nahaharap ang paghihirap o pagsisisi; sa halip ay nananaig siya sa kaligayahan.
Anuman ang ninanais niya, nakamit niya at, sa pamamagitan ng kanyang puso, hinihiling ang hindi nakikita.
Dahil doon, araw at gabi, ikinuwento niya ang Epikong ito mula sa kanyang bibig,
Upang makamit ang kalayaan mula sa pagnanasa sa materyal na mga bagay, nakakamit ang kaligtasan at lumipad sa mapang-akit na kataasan.
Walang nananatiling hamon ng Yamas,
at ang katuwiran ay nag-aalis ng lahat ng mga pagsalangsang.
Walang parusa sa mga Yamas ang nananatiling epektibo, at ang mga paghihirap ay hindi nagiging mahirap.
Hail, hail (Guru) Gobind Singh; Siya, Mismo, ay ang Guro at ang Disipulo din.
Si Guru Nanak, ang sagisag ng Diyos Mismo, ay tumagos sa (makadiyos) na operasyong ito.
At tinawag ang sagradong kasulatan kay (Guru) Angad.
Sa unang pagpapakita, ipinaliwanag niya ang Naam (ang Lumikha sa Kanyang Lumikha).
At ang pangalawa, kinanta ni (Guru) Angad ang kagandahang-loob ni Har.
Sa Ikatlong paghahayag, nakuha ni (Guru) Amar Das ang isip gamit ang Walang Hanggang Salita,
Sa pamamagitan nito ay naisip niya ang Panginoong Diyos sa kanyang puso.
Pinaglingkuran niya ang kanyang Tunay na Guru sa pamamagitan ng pag-iigib ng tubig sa kanyang (Guru) tirahan,
At, sa gayon, nakuha ang banal na trono.
Sa ikaapat na personipikasyon, lumitaw si Guru Ram Dass,
Sino ang nag-recapulate sa walang kapintasang pagiging-Imortal,
At kinumpirma ang ikalimang pontification kay Guru Arjan,
Sino sa kayamanan ng nectarous Word, pinagsama-sama ang Granth (ang aklat ng Banal na Kasulatan).
Paglikha ng Granth, binibigkas niya:
Ulitin ng buong mundo ang mga Sermon,
At sa mga Sermon mula sa Granth, ang mundo ay lumaya.
Ngunit ang pinalaya ay yaong, araw at gabi, ay naalala ang Naam.
Pagkatapos ay isinama si Guru Hargobind, ang ikaanim na master,
Na, na may tabak na nakataas, ay nagpatirapa sa mga kaaway.
Ginawa niyang sira ang isipan ng mga pinunong Muslim,
At para sa kapakanan ng kanyang mga deboto ay bumangon siya at pinasimulan (sa kanila) ang digmaan ng attrisyon.
At sa gayon ay napabulalas si Gurdas;
O aking Tunay na Guro, ipagkaloob Mo sa akin ang pagtubos.
Ang Impervious God ay nagpakilala (Guru) na si Har Rai bilang ang ikapitong Guro.
Siya ay natiyak mula sa Walang Hangad na Panginoon, at nakamit ang kahalagahan.
Pag-akyat mula sa selestiyal na kuweba ay nanatili siyang hinihigop (sa Makapangyarihan).
At laging nakaupo nang hindi nababagabag sa pagmumuni-muni.
Nakuha ang lahat ng faculties ngunit nanatiling tago.
At hindi niya ipinahayag ang kanyang personal na sarili.
Sa gayon, itinaas niya ang katanyagan ng Banal na Espiritu.
Ang makapangyarihan at matapang na (Guru) Harkrishan ay naging ikawalong Guro,
Sino ang nag-abandona sa kanyang temporal na pagkatao sa Delhi.
Nagiging maliwanag, sa edad na inosente, nagpakita siya ng katalinuhan,
At tahimik na binitawan ang katawan at umakyat (sa makalangit na tahanan).
Kaya, ang paghampas ng kahihiyan sa mga ulo ng Mughal Rulers,
Siya, Mismo, ay nakarating sa Hukuman ng Katuwiran nang may karangalan.
Mula noon sa Aurangzeb ay nagsimula ang alitan,
At natamo ang pagkawasak ng kanyang angkan.
Sa pamamagitan ng pag-aaway at pag-aagawan, ang mga Mughals ay nasira ang isa't isa;
Iyon ang paraan, lahat ng makasalanan ay nagsiuwi sa impiyerno.
At sa gayon ay napabulalas si Gurdas;
O aking Tunay na Guro, ipagkaloob Mo sa akin ang pagtubos.
Higit sa ating lahat, si Guru Nanak ang pinakamahalaga,
Pagninilay kung kanino, lahat ng mga misyon ay natupad.
Pagkatapos ay ginawa ni Guru Tegh Bahadur ang pagkamangha;
Pinalaya ang mundo sa pamamagitan ng pagsasakripisyo ng kanyang ulo.
Sa ganitong paraan, iniwan ang mga Mughals sa pagkalito,
Dahil hindi niya ipinakita ang kapangyarihan ng kanyang pagpapakita,
At sa pagsang-ayon sa Kalooban ng Diyos natanto niya ang Korte ng Langit.
Ang Tunay na Guru, sa gayon ay nagsiwalat ng kanyang mabait na indulhensiya.
Ang mga Mughals ay idineklara bilang nagkasala,
At sa paalala sila ay nawalan ng bisa.
Sa pamamagitan nito ay isinalaysay ko ang pagkukunwari ng mga Dakilang Guro,
Na, sa pag-alaala sa Diyos, ay nagligtas sa kanilang mga deboto.
Pagkatapos ang buong sansinukob ay nag-alay ng ovation.
At sa gayon ay napabulalas si Gurdas;
O aking Tunay na Guro, ipagkaloob Mo sa akin ang pagtubos.
Guru Gobind Singh, ang Ikasampung pagkakatawang-tao,
Sino ang muling nagbuo ng matagumpay na Khalsa Panth, ang matuwid na denominasyon,
Nasira ang lahat ng mga kaaway ng Turk,
Kaya't ang buong lupa ay ginawang isang nabubuhay na hardin.
Ang mga dakilang mandirigma ay may katawan,
Na walang makapaglakas-loob na harapin.
Nangibabaw ang tagumpay at nabura ang lahat ng kapighatian at tunggalian,
At ang pagninilay sa Diyos, ang Walang Panahon, ay isinagawa.
Sa unang pagkakataon, nagpasya ang Guro na mag-isip tungkol sa Lumikha,
At pagkatapos ay pinaningas niya ang buong sansinukob.
Naging matatag ang mga deboto, at inilabas ng banal na liwanag ang lahat.
Nang tawagin ng Diyos ang kanyang utos,
Pagkatapos, nakatagpo nila ang banal na kongregasyon,
Upang ipahayag ang paghanga sa Panginoong Diyos, araw at gabi,
At sa gayon ay napabulalas si Gurdas;
O aking Tunay na Guro, ipagkaloob Mo sa akin ang pagtubos.
Sa kagandahang-loob, Ikaw, ang walang anyo, ay ang Banal na Espiritung Hindi Napanatili.
Hindi malutas nina Brahma, Vishnu at Shiva ang iyong misteryo.
Ikaw, aking Panginoon, ay walang kapintasan at nagmumuni-muni.
Sa pagdampi ng Iyong mga paa, bigyan mo kami ng pagtitiis,
Habang ako ay humingi ng proteksyon ng Iyong Hukuman.
Anuman ang maaaring maging paraan, mangyaring muling buuin kami,
Ang mga nalubog sa pagnanasa, katakawan, at kasinungalingan.
Ikaw, aking Guro, ang nagpapawalang-sala,
At kung wala ka walang nakikiramay sa amin,
Para mabigyan tayo ng kabuhayan.
Ikaw ay malalim, hindi nababagabag, walang kapantay at natatangi.
Ang buong sansinukob ay pinagkalooban Mo ng kabuhayan.
Ang iyong order ay nangingibabaw sa lupa, tubig at walang laman.
At sa pamamagitan ng pagninilay sa Iyo, ang buong sangkatauhan ay lumalangoy.
At sa gayon ay napabulalas si Gurdas;
O aking Tunay na Guro, ipagkaloob Mo sa akin ang pagtubos.
Nakilala ka bilang hindi mapipigilan, walang pinipili, at walang panlilinlang.
At mula sa Iyong makalangit na trono, ipinasa ang Iyong mga utos.
Walang iba kundi Ikaw ang aming tagapagtanggol.
Ikaw lang ang walang kapintasan,
Sino, bilang tagapagligtas ng lahat, ang nagpasinaya ng temporal na dula,
At Ikaw, Iyong Sarili, ay nananatiling ganap at tago,
Ngunit ang iyong hindi naa-access na laro ay nagpapatuloy nang may determinasyon,
At, sa kakaibang paraan, pinamamalagi Mo ang lahat ng mga puso.
Sa ganitong paraan gumawa ka ng isang kahanga-hangang dula,
Kung saan hinihigop Mo ang daan-daang libong uniberso.
Ngunit nang walang pagninilay-nilay sa Iyo, walang mauubos.
Tanging ang mga nakakakuha ng pagpapalaya, na umaasa sa Iyo.
Ang kawawang Gurdas ay Iyong disipulo,
At may penitensiya at asetisismo hinahanap niya ang Iyong kaaliwan.
Pagpalain siya, patawarin ang kanyang mga pagkakamali at pagkukulang,
Sa pamamagitan ng pagtanggap ng alipin na si Gurdas, bilang Iyo.
At sa gayon ay napabulalas si Gurdas;
O aking Tunay na Guro, ipagkaloob mo sa akin ang pagtubos.
Sino itong Gurdas, Ang kaawa-awang nilalang?
Isinalaysay niya ang tungkol sa hindi naa-access na body-corporate.
Kapag siya ay pinagkalooban ng pang-unawa ng Guru,
Ipinaliwanag niya ang anekdotang ito.
Kung wala ang Kanyang utos, hindi humihip ng isang dahon,
At nangyayari ang anumang naisin ng Contriver.
Sa Kanyang Utos ay ang buong sansinukob.
Ang mga nakakaintindi sa utos, lumangoy sa kabila.
Sa ilalim ng Utos ay umiiral ang lahat ng mga diyos, tao at hayop.
Sa Command ay nananatili (ang mga diyos), Brahma at Mahesh.
At nilikha ng Command ang Vishnu.
Sa ilalim ng Command, ang mga temporal na korte ay gaganapin.
Ang Utos ay nagsusulong ng kamalayan sa relihiyon.
Sa Utos, si Indra, ang hari ng mga diyos, ay naluklok sa trono.
Ang araw at buwan ay nabubuhay sa Kanyang Utos.
At hangarin ang mga pagpapala ng mga paa ni Har.
Sa Utos ay ipagpatuloy ang lupa at ang langit.
Ang kapanganakan at kamatayan ay hindi dumarating nang walang Kanyang Utos.
Ang nakakaunawa sa Utos ay nakakamit ng walang hanggan.
At sa gayon ay napabulalas si Gurdas;
O aking Tunay na Guro, ipagkaloob mo sa akin ang pagtubos.
Ang Epiko ng Bhagauti na ito ay kitang-kitang sagrado,
Sermonising kung saan, (kahanga-hanga) pang-unawa ay ipinahayag.
Yaong, yayakap sa Epikong ito,
Ay makakuha ng kanilang mga kaisipan pagnanasa matupad.
Mabubura ang lahat ng kahirapan, salungatan at awayan.
Ang sagradong pagpapakita ay bumababa, at ang isa ay nakakakuha ng kasiyahan.
Isang taong binibigkas ang Epikong ito araw at gabi,
Matatanto ang panloob na hukuman ng Har.
Kaya natapos ang Epiko ng Bhagauti.
Sa pamamagitan ng kaalaman nito, kinikilala ang lumikha,
Saka lamang naging mabait ang Tunay na Guru,
At ang lahat ng mga kaguluhan ay sinasakyan.
O Diyos, Makapangyarihan sa lahat, bigyan mo ako ng pabor,
Hawakan mo ang aking braso at hayaan mo akong lumangoy sa kabila ng temporal na dagat.
Ganito ang bulalas ni Gurdas;
O aking Tunay na Guro, ipagkaloob mo sa akin ang pagtubos.