Isang Oankar, ang pangunahing enerhiya, ay natanto sa pamamagitan ng biyaya ng banal na preceptor
Dalawa
Ang salamin (sa anyong mundo) ay nasa kamay (ng Panginoon) at nakikita ng tao ang kanyang sarili sa loob nito.
Ang Diyos ay nakikita at ginagawang makita ng mga tao ang mga pagkukunwari at pilosopiya ng anim na Paaralan (sa salamin na ito).
Ang tao ay makikita (sa salamin) sa eksaktong parehong paraan tulad ng kanyang hilig.
Ang taong tumatawa ay nakahanap ng isang tumatawa na anyo dito.
Samantalang ang humahagulgol na tao ay natagpuan ang kanyang sarili (pati na rin ang lahat) doon sa umiiyak na postura. Ganun din ang kaso ng isang matalinong tao.
Ang Panginoon Mismo ay nangingibabaw sa mundong-salamin ngunit Siya ay partikular na nagagawa sa loob at sa pamamagitan ng banal na kongregasyon.
Ang Panginoon ay kahawig ng isang instrumentalist na hawak ang instrumento sa kanyang kamay ay tumutugtog ng lahat ng iba't ibang sukat dito.
Ang pakikinig sa mga himig na tinutugtog ay nananatili siyang nakalubog sa mga ito at pinupuri ang Supremo.
Ang pagsasanib ng kanyang kamalayan sa Salita ay nasasabik siya at nagpapasaya rin sa iba.
Si Lord ang nagsasalita gayundin ang nakikinig na nalubog sa sobrang kamalayan.
Mismo ang lahat ng kaligayahan ay pinauna Niya ang isa at lahat.
Ang misteryong ito na ang Panginoon ay nasa lahat ng dako, ay naiintindihan lamang ng isang gurmukh, ang isang nakatuon sa Guru.
Siya (ang Panginoon) Mismo na nagpapanggap na nagugutom ay pumunta sa kusina at nagluluto ng pagkain na nagmamasa dito ng lahat ng uri ng kasiyahan.
Siya mismo ay kumakain at nabubusog Siya ay nagbuhos ng mga papuri sa mga masarap na pagkain.
Siya mismo ang kaluguran gayundin ang kaluguran.
Siya ang katas pati na rin ang dila na sarap sa lasa nito.
Siya ay tumatagos sa lahat, Siya mismo ang nagbibigay at tumatanggap.
Alam ang katotohanan na Siya ay tumatagos sa lahat, ang Gurmukh ay nakakaramdam ng matinding kasiyahan.
Siya mismo ang naglatag ng higaan at Siya mismo ay nakahiga dito.
Pagpasok sa mga panaginip Siya ay gumagala sa malayong mga rehiyon.
Ginagawang hari ang mga dukha at ang hari ay isang mahirap na tao Inilalagay Niya sila sa sakit at kasiyahan.
Sa anyong tubig Siya mismo ay nagiging mainit at malamig.
Sa gitna ng mga kalungkutan at saya Siya ay gumagalaw at tumutugon sa tawag kapag tinawag.
Ang gurmukh, na napagtatanto ang Kanyang kalikasan ng premeating sa lahat, ay nakakamit ng kaligayahan.
Habang ang mga patak ng ulan sa svati nakstr (ikalabinlimang bituin sa pagitan ng) dalawampu't pitong bituin na kilala sa india) ay pantay na bumabagsak sa lahat ng lugar,
At pagkahulog sa tubig sila ay nagsanib sa tubig at sa lupa sila ay naging lupa;
Sa mga lugar ito ay nagiging halaman at halaman, matamis at mapait; sa ilang lugar ay pinalamutian sila ng napakaraming bulaklak at prutas.
Nahuhulog sa mga dahon ng saging ang mga ito ay nagiging cooling camphor.
Ang parehong kapag sila ay nahulog sa isang sea-shell maging perlas.
Napunta sa bibig ng isang ahas sila ay naging nakamamatay na lason at palaging nag-iisip ng masama.
Ang Panginoon ay nananaig sa lahat ng mga lugar at nakaupo sa estado sa banal na kongregasyon.
Hinahalo sa lata, ang tanso ay nagiging tanso.
Ang parehong tanso na may halong sink ay lumilitaw sa anyo ng tanso.
Ang tanso na hinaluan ng tingga ay nagbabago ng pewter, isang malutong na metal na tinatawag na bharath sa Punjab.
Sa pagdampi ng bato ng pilosopo, ang parehong tanso ay nagiging ginto.
Kapag naging abo ang tanso ay nagiging gamot.
Gayundin, kahit na ang Panginoon ay nasa lahat ng dako, gayunpaman ang mga epekto ng pakikisama ng tao ay iba sa mga tao. Dahil alam niya ito, ang Panginoon ay pinupuri sa banal na kongregasyon.
Habang ang tubig na hinaluan ng itim na tina ay mukhang itim
At hinaluan ng pulang tubig ay nagiging pula;
Ito ay lumalabas na dilaw na nagdaragdag ng dilaw na tina;
At sa berde ay nagiging luntiang nagbibigay kasiyahan.
Ayon sa mga panahon ito ay nagiging mainit o malamig.
Gayundin, ang Panginoong Diyos ay kumikilos sa mga pangangailangan (ng mga nilalang). Naiintindihan ng guro-oriented (gurmukh) na puno ng kagalakan ang misteryong ito.
Ang apoy ang nagsisindi ng lampara at ang liwanag ay nakakalat sa dilim.
Ang tinta na nakuha mula sa lampara ay ginagamit ng manunulat.
Mula sa lampara na iyon ang mga babae ay nakakakuha ng collyrium. Samakatuwid, sa pamamagitan ng pamumuhay sa piling ng mabubuting tao, ang isang tao ay nakikibahagi sa kanyang sarili sa mabubuting gawa.
Sa parehong tinta ay nakasulat ang mga eulogies ng Panginoon at ang klerk ay nagsusulat ng mga account sa kanyang opisina.
Ang gurmukh lamang ang nakakaalam ng katotohanang ito, na ang Panginoon ay sumasaklaw sa buong paligid.
Mula sa binhi ay lumalabas ang puno at pagkatapos ay kumalat pa ito.
Ang ugat ay umaabot sa lupa, ang tangkay sa labas at ang mga sanga ay umaabot sa buong paligid.
Ito ay nagiging puno ng mga bulaklak, prutas, at paraan ng maraming kulay at kasiya-siyang mga diwa.
Sa mga bulaklak at bunga nito ay nananahan ang halimuyak at kagalakan at ngayon ang binhing ito ay nagiging isang malaking pamilya.
Muli ang prutas sa pamamagitan ng paggawa ng mga buto ay nagiging pinagmumulan ng napakaraming bulaklak at prutas.
Ang pag-unawa sa mismong katotohanang ito na ang Panginoon lamang ang kasama sa lahat ay nagpapalaya sa gurmukh.
Mula sa koton ang sinulid at pagkatapos ay inihanda ang warp at waft nito.
Alam na alam na mula sa sinulid na iyon ay ginawa ang tela.
Made of the four threads are what are known as chausi, gangajali etc.(in india).
Ang nakatataas na damit (malmal, sirisaph) na ginawa mula dito ay nagbibigay ng kaginhawahan at kasiyahan sa katawan.
Sa pamamagitan ng pagiging turban, scarf, waist coat atbp ang sinulid mula sa koton ay nagiging katanggap-tanggap sa isa at lahat.
Ang Panginoon ay tumatagos sa lahat at tinatamasa ng mga gurmukh ang Kanyang pagmamahal.
Ang panday ng ginto ay lumilikha ng magagandang palamuti mula sa ginto.
Kabilang sa mga ito ay marami ang parang dahon ng tubo para palamuti sa mga tainga at marami ang gawa sa gintong alambre.
Mula sa ginto, ang mga singsing sa ilong at mga kuwintas ay ginawa rin sa kanilang hugis.
Palamuti para sa noo (tikka), jewels studded necklace, perlas garlands ay ginawa.
Ang sari-saring mga kadena ng pulso at mga bilog na singsing ay inihanda mula sa ginto.
Nararamdaman ng gurmukh na parang ginto Siya ang batayan ng bawat bagay.
Dinurog ng makinang pangdudurog ang tubo ay nagbibigay agad ng katas.
Ang ilan ay naghahanda ng mga bukol ng jaggery at brown sugar mula dito.
Ang ilan ay naghahanda ng pinong asukal at ang ilan ay nagdaragdag dito ng mga matamis na patak na gumagawa ng espesyal na jaggery.
Ito ay hinuhubog sa bukol na asukal at sari-saring matamis.
Ang mahihirap at mayayaman ay parehong kumakain nito nang may kasiyahan.
Ang Diyos (katulad ng katas ng tubo) ay tumatagos sa lahat; para sa mga gurmukh Siya ang buod ng lahat ng kasiyahan.
Ang mga baka ay may iba't ibang kulay ngunit ang gatas ng lahat ay puti.
Para sa paggawa ng curd Ang ilang rennet ay idinagdag dito at pagkatapos ay inilalagay ito nang hindi naipamahagi.
Sa pamamagitan ng paghahalo ng curd, nahahanap ng isa ang mantikilya sa ibabaw ng gatas ng mantikilya.
Ang mantikilya na pinakuluang maayos ay nagiging ghee - clarified butter.
Pagkatapos ang ghee na iyon ay ginagamit bilang handog na sinusunog at siya ay yajn(ritwal) at iba pang alay ay isinasagawa.
Alam ni Gurmukh na ang Panginoon ay sumasaklaw sa lahat ngunit upang maabot Siya ay kailangang magkaroon ng espirituwal na paghahanap gayundin ang pakiramdam ng kasiyahan.
Mula sa mga sandali, ang gharis (isang yunit ng oras na katumbas ng 22).
(5 minuto), muhurat (kanais-nais na oras), ang mga quarter ng araw at gabi (pahar – tatlong oras na oras) mga petsa at araw ay binibilang. Pagkatapos ang pagsali sa dalawang dalawang linggo (dark-light) at labindalawang buwan ay ginawa.
Maraming inspiradong visual ang nalikha sa anim na season.
Ngunit tulad ng sinasabi ng mga taong may kaalaman, ang araw ay nananatiling pareho sa lahat ng ito.
Katulad nito, apat na varan, anim na pilosopiya at maraming sekta ang ipinahayag,
Ngunit naiintindihan ng gurmukh ang lahat (at samakatuwid ay hindi dapat magkaroon ng in-fightings).
Ang tubig ay isa at ang lupa ay isa rin ngunit ang mga flora ay may sari-saring katangian.
Marami ang walang prutas at marami ang pinalamutian ng mga bulaklak at prutas.
Mayroon silang iba't ibang uri ng halimuyak at sa pamamagitan ng kanilang maraming uri ng mga katas ay pinapaganda nila ang kadakilaan ng Kalikasan.
Ang parehong apoy ay naroroon sa lahat ng mga puno.
Ang di-manifest na apoy na iyon ay nagiging abo.
Gayundin, ang Panginoong iyon ay namamalagi sa lahat at ang mismong katotohanang ito ay nagpapasaya sa mga Gurmukh.
Ang buong halamang nakatanim malapit sa puno ng sandal ay nagiging mabango tulad ng sandal.
Ang pakikipag-ugnayan sa bato ng mga pilosopo at ang haluang metal ng magaan na metal ay nagiging isang metal (ginto).
Ang mga ilog, batis at batis pagkatapos sumali sa Ganges ay kilala sa pangalang Ganges.
Ang manunubos ng mga nahulog ay ang banal na kongregasyon kung saan nililinis ang dumi ng mga kasalanan.
Libu-libong mga apostata at impiyerno ang nakakuha ng pagtubos sa pamamagitan at sa banal na kongregasyon.
Nakikita at nauunawaan ng gurmukh na ang Diyos ay sumasaklaw sa isa at sa lahat.
Gustung-gusto ni Moth ang nasusunog na lampara at ang mga isda ay lumalangoy sa tubig para sa pag-ibig dito.
Para sa usa ang musikal na tunog ay pinagmumulan ng kasiyahan, at ang itim na bubuyog na umiibig sa lotus ay nababalot dito.
Gustung-gusto ng redlegged patridge (chakor) ang buwan at tumutuon dito.
Gustung-gusto ng babaeng namumula na sheldrake (chakavi) ang araw at sa pagsikat lamang ng araw ay nakikilala ito at nakikipag-asawa sa kanyang patner.
Ang babae ay nagmamahal sa kanyang asawa at ito ay pag-ibig na ang ina ay nagsilang ng anak.
Sa pagtingin sa Kanya na kumikilos sa lahat, ang gurmukh ay nakadarama ng kasiyahan.
Sa pamamagitan ng mga mata (ng mundo) ay nakikita Niya ang lahat ng mga kahanga-hangang gawa.
Buong kamalayan Siya ay nakikinig sa mga kuwentong isinasalaysay.
Sa pamamagitan ng dila, Siya ay nagsasalita at ninanamnam ang lahat ng panlasa.
Siya ay gumagawa gamit ang mga kamay at Siya, ang Omniscient One, ay lumalakad sa mga paa.
Sa katawan, Siya ang isip na ang mga utos ay sinusunod ng lahat ng mga organo.
Ang pag-unawa (ang katotohanan) na Siya ay tumatagos sa lahat, ang mga gurmukh ay nakadarama ng kagalakan.
Ang batayan ng mundo ay hangin (ang pinaghalong mga gas) at ang Sabad (Salita) ay ang Guru ng lahat ng kaalaman kung saan dumadaloy ang lahat ng mga kaisipan, musika at mga tunog na kasama.
Ang ina at ama ay ang malikhaing pwersa sa anyo ng lupa at tubig.
Gabi at araw ay ang mga nars na nars para sa mga nilalang at sa ganitong paraan ang buong sistema ay nagpapatuloy sa operasyon.
Sa kumbinasyon ng Siva (ang kamalayan) at Sakti (ang hindi gumagalaw na kalikasan) ang buong mundo ay nabuo.
Ang transendental na perpektong Panginoon ay tumatagos sa lahat habang ang parehong buwan sa kalangitan ay nakikita sa lahat ng mga pitsel ng tubig.
Ang Panginoong iyon na higit sa lahat ng mga kabuhayan ay ang kabuhayan para sa mga gurmukh at Siya lamang ang nagpapatakbo sa lahat.
Ang Panginoon ay ang halimuyak sa mga bulaklak at nagiging itim na bubuyog Siya ay naaakit sa mga bulaklak.
Katas sa mangga ay Siya at nagiging ruwisenyor Siya ay tinatangkilik din.
Ang pagiging paboreal at ang ibong ulan (papthd) lamang Siya ang nagpapakilala sa kasiyahan sa pag-ulan ng mga ulap.
Binago Niya ang Kanyang sarili sa sari-saring mga matamis sa pamamagitan ng pagiging gatas at tubig.
Ang parehong walang anyo na Panginoon na nag-aakala ng iba't ibang anyo ay naninirahan sa lahat ng mga katawan.
Siya ay nasa lahat ng dako sa lahat ng mga sangkap at aktibidad at ang mga gurmukh ay yumuyuko bago ang lahat ng gayong mga yugto.