Një Oankar, energjia primare, e realizuar nëpërmjet hirit të preceptorit hyjnor
Vaar Dy
Pasqyra (në formën e botës) është në dorën (e Zotit) dhe njeriu e sheh veten në të.
Zoti vizualizon dhe i bën njerëzit të shohin maskat dhe filozofitë e gjashtë shkollave (në këtë pasqyrë).
Njeriu reflektohet (në pasqyrë) në të njëjtën mënyrë siç është prirja e tij.
Personi që qesh gjen një formë të qeshur në të.
Ndërsa personi që vajton e gjen veten (si dhe të gjithë) atje në qëndrimin duke qarë. I njëjti është rasti i një njeriu të zgjuar.
Vetë Zoti po mbizotëron këtë pasqyrë të botës, por Ai është veçanërisht i dukshëm në dhe përmes kongregacionit të shenjtë.
Zoti i ngjan një instrumentisti që mban instrumentin në dorë i luan të gjitha masat e ndryshme mbi të.
Duke dëgjuar meloditë e luajtura, ai mbetet i zhytur në to dhe lavdëron Supremin.
Duke bashkuar vetëdijen e tij në Fjalën, ai gëzohet dhe kënaq edhe të tjerët.
Zoti është folësi si dhe dëgjuesi i zhytur në super vetëdije.
Vetë gjithë lumturinë Ai preme një dhe të gjithë.
Ky mister se Zoti është i kudondodhur, kuptohet vetëm nga një gurmukh, i orientuar nga Guru.
Ai (Zoti) Vetë duke u paraqitur si i uritur shkon në kuzhinë dhe gatuan ushqimin duke gatuar në të të gjitha llojet e kënaqësive.
Vetë duke ngrënë dhe duke u ngopur Ai derdh lavde mbi pjatat e shijshme.
Ai Vetë është i kënaqur dhe i kënaqur.
Ai është lëngu si dhe gjuha që shijon shijen e tij.
Ai, duke depërtuar në të gjithë, është Vetë dhënës dhe marrës.
Duke ditur faktin se Ai përshkon të gjithë, Gurmukhu ndjen kënaqësi të pamasë.
Ai Vetë e shtrin shtratin dhe Vetë mbështetet mbi të.
Duke hyrë në ëndrra Ai endet nëpër rajone të largëta.
Të varfërin e bën mbret dhe mbretin të varfër Ai i vë në dhimbje dhe kënaqësi.
Në formën e ujit, Ai vetë bëhet i nxehtë dhe i ftohtë.
Mes hidhërimeve dhe kënaqësive Ai lëviz përreth dhe i përgjigjet thirrjes kur thirret.
Gurmukhu, duke e kuptuar natyrën e Tij të ngopjes para të gjithëve, arrin lumturinë.
Ndërsa pikat e shiut në svati nakstr (formimi i pesëmbëdhjetë i yjeve midis) njëzet e shtatë formacioneve të yjeve të njohura në Indi) bien në mënyrë të barabartë në të gjitha vendet,
Dhe duke rënë në ujë ata shkrihen në ujë dhe në tokë bëhen tokë;
Vende-vend shndërrohet në bimë dhe bimësi, e ëmbël dhe e hidhur; në disa vende ato janë zbukuruar mirë me një mori lulesh dhe frutash.
Duke rënë mbi gjethet e bananes ato shndërrohen në kamforë ftohëse.
E njëjta gjë kur bien në një guaskë deti bëhen perla.
Të shkuar në gojën e një gjarpri ato shndërrohen në helm vdekjeprurës dhe gjithmonë mendojnë keq.
Zoti mbizotëron të gjitha vendet dhe ulet në gjendje në kuvendin e shenjtë.
Duke u përzier me kallaj, bakri shndërrohet në bronz.
I njëjti bakër i përzier me zink shfaqet në formën e tunxhit.
Bakri i përzier me plumb ndryshon kallajin, një metal i brishtë i quajtur bharath në Punjab.
Me prekjen e gurit filozofik, i njëjti bakër bëhet ar.
Kur shndërrohet në hi, bakri bëhet ilaç.
Po kështu, megjithëse Zoti është i kudondodhur, megjithatë efektet e shoqërisë njerëzore janë të ndryshme mbi njerëzit. Duke e ditur këtë shumë, Zoti lavdërohet në kuvendin e shenjtë.
Ndërsa uji i përzier me bojë të zezë duket i zi
Dhe i përzier me ujë të kuq bëhet i kuq;
Rezulton të jetë e verdhë duke shtuar ngjyrë të verdhë;
Dhe me jeshile bëhet gjelbërimi kënaqësidhënës.
Sipas stinëve bëhet e nxehtë ose e ftohtë.
Po kështu, Zoti Perëndi vepron sipas nevojave (krijesave). Guru-orientuar (gurmukh) i cili është plot gëzim e kupton këtë mister.
Zjarri ndez llambën dhe drita shpërndahet në errësirë.
Boja e marrë nga llamba përdoret nga shkrimtari.
Nga ajo llambë gratë marrin kolirium. Prandaj, duke jetuar në shoqërinë e njerëzve të mirë, njeriu angazhohet në vepra të mira.
Me të njëjtën bojë shkruhen lavdërimet e Zotit dhe nëpunësi shkruan llogaritë në zyrën e tij.
Vetëm gurmuhu e kupton këtë fakt, se Zoti përshkon gjithandej.
Nga fara del pema dhe më pas përhapet më tej.
Rrënja shtrihet në tokë, kërcelli jashtë dhe degët shtrihen përreth.
Ajo bëhet plot me lule, fruta dhe mjete të shumë ngjyrave dhe esencave të lezetshme.
Në lulet dhe frutat e saj banojnë aroma dhe gëzimi dhe tani kjo farë bëhet një familje e madhe.
Përsëri fruti duke prodhuar fara bëhet burim i një morie lulesh dhe frutash.
Kuptimi i këtij fakti që vetëm Zoti është mes të gjithëve, e bën gurmuhun të çliruar.
Nga pambuku përgatitet filli dhe më pas dredhëza e tij.
Dihet se pikërisht nga ai fije bëhet stofi.
Të bëra nga katër fijet janë ato që njihen si chausi, gangajali etj.(në Indi).
Rrobat superiore (malmal, sirisaph) të bëra prej saj i japin trupit rehati dhe kënaqësi.
Duke u bërë çallmë, shall, pallto bel etj, ai fije pambuku bëhet i pranueshëm për të gjithë.
Zoti depërton mes të gjithëve dhe gurmukët gëzojnë dashurinë e Tij.
Argjendari krijon zbukurime të bukura nga ari.
Midis tyre shumë prej tyre janë si gjethe pipale për të zbukuruar veshët dhe shumë prej tyre janë prej teli ari.
Nga floriri, në formën e tyre janë punuar edhe unazat e hundës dhe gjerdanët.
Bëhen stoli për ballin (tikka), gjerdan me bizhuteri, kurora me perla.
Zinxhirë të larmishëm kyçesh dhe unaza të rrumbullakëta janë përgatitur prej ari.
Gurmukhu mendon se si ari Ai është baza e çdo gjëje.
I grimcuar nga makina dërrmuese kallami i sheqerit jep lëng në çast.
Disa përgatisin copa jaggery dhe sheqer kafe prej saj.
Disa përgatisin sheqer të rafinuar dhe disa duke shtuar në të pika të ëmbla bëjnë një jager të veçantë.
Formohet në sheqer të grirë dhe ëmbëlsira të larmishme.
Të varfërit dhe të pasurit e hanë të dy me kënaqësi.
Zoti (i ngjashëm me lëngun e kallam sheqerit) përshkon të gjithë; për gurmukët Ai është thelbi i të gjitha kënaqësive.
Lopët janë me nuanca të ndryshme, por qumështi i të gjithëve është i bardhë.
Për përgatitjen e gjizës i shtohet pak mullëz dhe më pas vendoset i pashpërndarë.
Duke përvëluar gjizën gjen gjalpë mbi qumështin me gjalpë.
Gjalpi i zier siç duhet shndërrohet në ghee – gjalpë i kulluar.
Më pas ai ghe përdoret si olokaust dhe i bëhen jajn (ritualet) dhe blatime të tjera.
Gurmukh e di se Zoti është i përhapur, por për të arritur tek Ai duhet të ketë kërkim shpirtëror si dhe ndjenjën e kënaqësisë.
Nga momentet, gharis (një njësi kohore e barabartë me 22).
(5 minuta), muhurat (koha e favorshme), çerekët e ditës dhe natës (pahar – tre orë) janë numëruar datat dhe ditët. Pastaj është bërë bashkimi i dy dy javëve (errësira) dhe dymbëdhjetë muajve.
Shumë pamje frymëzuese janë krijuar gjatë gjashtë sezoneve.
Por, siç thonë njerëzit e ditur, dielli mbetet i njëjtë mes këtyre të gjithëve.
Në mënyrë të ngjashme, katër varane, gjashtë filozofi dhe shumë sekte janë shpallur,
Por gurmuhu i kupton të gjitha (dhe prandaj nuk duhet të ketë grindje të brendshme).
Uji është një dhe toka është gjithashtu një, por flora është me cilësi të larmishme.
Shumë prej tyre janë pa fruta dhe shumë janë të stolisur me lule dhe fruta.
Ata kanë lloje të ndryshme aromash dhe me shumë lloje ekstraktesh ato rrisin madhështinë e Natyrës.
I njëjti zjarr është në të gjitha pemët.
Ky zjarr i pamanifestuar duke u shfaqur i bën të gjithë në hi.
Po kështu, ai Zot (i pashfaqur) banon në të gjithë dhe pikërisht ky fakt i bën Gurmukhët plot kënaqësi.
E gjithë vegjetacioni i mbjellë pranë pemës së sandaleve bëhet aromatik si sandale.
Duke qenë në kontakt me gurin e filozofit dhe lidhjen e metaleve të lehta shndërrohet në një metal (ari).
Lumenjtë, përrenjtë dhe përrenjtë pas bashkimit me Gange njihen me emrin Ganges.
Shëlbuesi i të rënëve është kongregacioni i shenjtë ku pastrohet papastërtia e mëkateve.
Një mori apostatësh dhe ferrinjsh kanë marrë shpengimin përmes dhe në kongregacionin e shenjtë.
Gurmukhu sheh dhe kupton se Zoti përshkon një dhe të gjithë.
Tenja e pëlqen llambën e ndezur dhe peshku vazhdon të notojë në ujë për dashurinë e saj.
Për drerët tingulli muzikor është burimi i kënaqësisë dhe bleta e zezë, e dashuruar pas zambakut, mbështillet në të.
Patridge me këmbë (chakor) e do hënën dhe përqendrohet në të.
Femra sheldrake e kuqe (chakavi) e do diellin dhe vetëm në lindjen e diellit ajo takohet dhe çiftëzohet me kujdestarin e saj.
Gruaja e do burrin e saj dhe është dashuri që nëna lind djalin.
Duke e parë Atë operativ në të gjitha, gurmuhu ndihet i kënaqur.
Përmes syve (të botës) Ai i sheh të gjitha bëmat e mrekullueshme.
Me vetëdije të plotë Ai dëgjon historitë e rrëfyera.
Nëpërmjet gjuhës, Ai flet dhe shijon të gjitha shijet.
Ai punon me duar dhe Ai, i Gjithëdijshmi, ecën në këmbë.
Në trup, Ai është mendja, urdhrat e të cilit zbatohen nga të gjitha organet.
Duke kuptuar (faktin) se Ai përshkon të gjithë, gurmukët ndihen të kënaqur.
Baza e botës është ajri (përzierja e gazeve) dhe Sabad (Fjala) është Guru i të gjitha njohurive nga i cili rrjedhin më tej të gjitha mendimet, muzika dhe tingujt përcjellës.
Nëna dhe babai janë forcat krijuese në formën e tokës dhe ujit.
Nata dhe dita janë infermieret që kujdesen për krijesat dhe në këtë mënyrë i gjithë sistemi vazhdon të funksionojë.
Me kombinimin e Sivas (vetëdijes) dhe Saktit (natyrës inerte) e gjithë kjo botë vjen në ekzistencë.
Ai Zot i përsosur transcendental po përshkon të gjithë ndërsa e njëjta hënë në qiell vizualizohet në të gjitha shtambat e ujit.
Ai Zot përtej të gjitha furnizimeve është furnizim për gurmukët dhe vetëm Ai vepron në të gjithë.
Zoti është aroma në lule dhe duke u bërë bletë e zezë Ai tërhiqet nga lulet.
Sap në mango është Ai dhe duke u bërë bilbil Ai gëzon të njëjtën gjë.
Duke u bërë pallua dhe zogu i shiut (papthd) vetëm Ai identifikon kënaqësinë në shiun e reve.
Ai e shndërron veten në ëmbëlsira të larmishme duke u bërë qumësht dhe ujë.
I njëjti Zot pa formë, duke marrë forma të ndryshme, banon në të gjithë trupat.
Ai është i kudondodhur në të gjitha substancat dhe aktivitetet dhe gurmukët përkulen para të gjitha fazave të tilla.