ഒരു ഓങ്കാർ, ആദിമ ഊർജ്ജം, ദൈവിക ആചാര്യൻ്റെ കൃപയാൽ സാക്ഷാത്കരിക്കപ്പെട്ടു
വാർ രണ്ട്
കണ്ണാടി (ലോകത്തിൻ്റെ രൂപത്തിൽ) കൈയിലാണ് (കർത്താവിൻ്റെ) മനുഷ്യൻ അതിൽ തന്നെത്തന്നെ കാണുന്നു.
ആറ് സ്കൂളുകളുടെ (ഈ കണ്ണാടിയിൽ) ഭാവങ്ങളും തത്ത്വചിന്തകളും ദൈവം മനുഷ്യർക്ക് ദൃശ്യവത്കരിക്കുകയും കാണുകയും ചെയ്യുന്നു.
മനുഷ്യൻ (കണ്ണാടിയിൽ) അവൻ്റെ പ്രവണത പോലെ തന്നെ പ്രതിഫലിക്കുന്നു.
ചിരിക്കുന്ന വ്യക്തി അതിൽ ഒരു ചിരിക്കുന്ന രൂപം കണ്ടെത്തുന്നു.
കരയുന്ന വ്യക്തി അവിടെ കരയുന്ന ഭാവത്തിൽ (എല്ലാവരേയും പോലെ) കണ്ടെത്തുന്നു. മിടുക്കനായ ഒരാളുടെ കാര്യവും ഇതുതന്നെ.
കർത്താവ് തന്നെ ഈ ലോക-കണ്ണാടിയെ മറികടക്കുന്നു, എന്നാൽ വിശുദ്ധ സഭയിലും അതിലൂടെയും അവൻ പ്രത്യേകമായി വിലമതിക്കപ്പെടുന്നു.
വാദ്യോപകരണം കയ്യിൽ പിടിച്ച് അതിൽ വിവിധ അളവുകളെല്ലാം വായിക്കുന്ന ഒരു വാദ്യോപകരണക്കാരനോട് ഭഗവാൻ സാമ്യമുണ്ട്.
ഈണങ്ങൾ ശ്രവിച്ചുകൊണ്ട് അവൻ അവയിൽ മുഴുകി പരമാത്മാവിനെ സ്തുതിക്കുന്നു.
തൻ്റെ ബോധത്തെ വചനത്തിൽ ലയിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് അവൻ ഉന്മത്തനായിത്തീരുകയും മറ്റുള്ളവരെ സന്തോഷിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
സൂപ്പർ ബോധത്തിൽ മുഴുകിയിരിക്കുന്ന ശ്രോതാവും പ്രഭാഷകനുമാണ് ഭഗവാൻ.
അവൻ തന്നെ എല്ലാ ആനന്ദവും ഒന്നിനെയും എല്ലാവരെയും മുൻനിർത്തുന്നു.
ഭഗവാൻ സർവ്വവ്യാപിയാണെന്ന ഈ നിഗൂഢത ഒരു ഗുരുമുഖന് മാത്രമേ മനസ്സിലാകൂ.
അവൻ (കർത്താവ്) സ്വയം വിശക്കുന്നതായി കാണിച്ചുകൊണ്ട് അടുക്കളയിൽ പോയി എല്ലാത്തരം സന്തോഷത്തോടെയും അതിൽ കുഴച്ച് ഭക്ഷണം പാകം ചെയ്യുന്നു.
അവൻ സ്വയം ഭക്ഷിക്കുകയും തൃപ്തനാകുകയും ചെയ്യുന്നു, അവൻ രുചികരമായ വിഭവങ്ങളിൽ സ്തുതികൾ വർഷിക്കുന്നു.
അവൻ തന്നെ ആനന്ദിക്കുന്നവനും ആനന്ദിക്കുന്നവനുമാണ്.
അവൻ രസമാണ്, അതുപോലെ നാവും അതിൻ്റെ രുചി ആസ്വദിക്കുന്നു.
അവൻ എല്ലാവരിലും വ്യാപിക്കുന്നു, അവൻ തന്നെ നൽകുന്നവനും സ്വീകരിക്കുന്നവനും ആണ്.
അവൻ എല്ലാവരുടെയും ഇടയിൽ വ്യാപിക്കുന്നു എന്ന വസ്തുത അറിയുമ്പോൾ, ഗുരുമുഖന് അപാരമായ ആനന്ദം അനുഭവപ്പെടുന്നു.
അവൻ തന്നെ കിടക്ക വിരിച്ച് അതിൽ ചാരിക്കിടക്കുന്നു.
സ്വപ്നങ്ങളിലേക്ക് പ്രവേശിക്കുമ്പോൾ അവൻ വിദൂര പ്രദേശങ്ങളിലൂടെ അലഞ്ഞുനടക്കുന്നു.
ദരിദ്രനെ രാജാവും രാജാവിനെ ദരിദ്രനുമാക്കിക്കൊണ്ട് അവൻ അവരെ വേദനയിലും സന്തോഷത്തിലും ആക്കുന്നു.
ജലത്തിൻ്റെ രൂപത്തിൽ അവൻ തന്നെ ചൂടും തണുപ്പും നേടുന്നു.
സങ്കടങ്ങൾക്കും സന്തോഷങ്ങൾക്കും ഇടയിൽ അവൻ ചുറ്റിക്കറങ്ങുകയും വിളിക്കുമ്പോൾ കോളിനോട് പ്രതികരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
എല്ലാവരിലൂടെയും പ്രചരിക്കുന്ന തൻ്റെ സ്വഭാവം മനസ്സിലാക്കുന്ന ഗുരുമുഖൻ സന്തോഷം കൈവരിക്കുന്നു.
ഇന്ത്യയിൽ അറിയപ്പെടുന്ന ഇരുപത്തിയേഴ് നക്ഷത്ര രൂപീകരണങ്ങളിൽ (പതിനഞ്ചാമത്തെ നക്ഷത്ര രൂപീകരണം) സ്വതി നക്സ്ട്രിലെ മഴത്തുള്ളികൾ എല്ലാ സ്ഥലങ്ങളിലും തുല്യമായി വീഴുന്നതിനാൽ,
വെള്ളത്തിൽ വീഴുമ്പോൾ അവ വെള്ളത്തിൽ ലയിക്കുകയും ഭൂമിയിൽ ഭൂമിയായിത്തീരുകയും ചെയ്യുന്നു;
സ്ഥലങ്ങളിൽ അത് മധുരവും കയ്പും ഉള്ള സസ്യങ്ങളും സസ്യങ്ങളും ആയി മാറുന്നു; ചില സ്ഥലങ്ങളിൽ അവ എണ്ണമറ്റ പൂക്കളും പഴങ്ങളും കൊണ്ട് അലങ്കരിച്ചിരിക്കുന്നു.
വാഴയിലയിൽ വീഴുമ്പോൾ അവ തണുപ്പിക്കുന്ന കർപ്പൂരമായി മാറുന്നു.
കടൽത്തീരത്ത് വീഴുമ്പോൾ അവ മുത്തുകളായി മാറുന്നു.
പാമ്പിൻ്റെ വായിൽ ചെന്നാൽ അവർ മാരകമായ വിഷമായി മാറുകയും എപ്പോഴും തിന്മ ചിന്തിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
കർത്താവ് എല്ലാ സ്ഥലങ്ങളെയും കീഴടക്കുകയും വിശുദ്ധ സഭയിൽ സ്ഥിതിചെയ്യുകയും ചെയ്യുന്നു.
ടിന്നുമായി കലർത്തുമ്പോൾ ചെമ്പ് വെങ്കലമായി മാറുന്നു.
സിങ്ക് കലർന്ന അതേ ചെമ്പ് പിച്ചളയുടെ രൂപത്തിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു.
ഈയം കലർന്ന ചെമ്പ് പഞ്ചാബിലെ ഭാരത് എന്ന പൊട്ടുന്ന ലോഹമായ പ്യൂട്ടറിനെ മാറ്റുന്നു.
തത്ത്വചിന്തകൻ്റെ കല്ലിൻ്റെ സ്പർശനത്താൽ അതേ ചെമ്പ് സ്വർണ്ണമാകും.
ചാരമായി മാറുമ്പോൾ ചെമ്പ് മരുന്നായി മാറുന്നു.
അതുപോലെ, കർത്താവ് സർവ്വവ്യാപിയാണെങ്കിലും, മനുഷ്യരുടെ കൂട്ടുകെട്ടിൻ്റെ ഫലങ്ങൾ മനുഷ്യരിൽ വ്യത്യസ്തമാണ്. ഇത്രയധികം അറിഞ്ഞുകൊണ്ട് കർത്താവ് വിശുദ്ധ സഭയിൽ സ്തുതിക്കുന്നു.
കറുത്ത ചായം കലർന്ന വെള്ളം കറുത്തതായി കാണപ്പെടുന്നതുപോലെ
ചുവന്ന വെള്ളത്തിൽ കലർത്തിയാൽ ചുവപ്പായി മാറുന്നു;
ഇത് മഞ്ഞനിറം ചേർത്ത് മഞ്ഞയായി മാറുന്നു;
പച്ചയോടൊപ്പം ആനന്ദദായകമായ പച്ചയായി മാറുന്നു.
ഋതുക്കൾ അനുസരിച്ച് അത് ചൂടോ തണുപ്പോ ആയി മാറുന്നു.
അതുപോലെ, കർത്താവായ ദൈവം (സൃഷ്ടികളുടെ) ആവശ്യങ്ങൾക്കായി പ്രവർത്തിക്കുന്നു. ആഹ്ലാദഭരിതനായ ഗുരുമുഖൻ (ഗുർമുഖ്) ഈ രഹസ്യം മനസ്സിലാക്കുന്നു.
അഗ്നി വിളക്ക് കത്തിക്കുകയും വെളിച്ചം ഇരുട്ടിൽ ചിതറുകയും ചെയ്യുന്നു.
വിളക്കിൽ നിന്ന് ലഭിക്കുന്ന മഷി എഴുത്തുകാരൻ ഉപയോഗിക്കുന്നു.
ആ വിളക്കിൽ നിന്ന് സ്ത്രീകൾക്ക് കൊളേറിയം ലഭിക്കും. അതുകൊണ്ട് നല്ല വ്യക്തികളുടെ കൂട്ടത്തിൽ ജീവിക്കുന്നതിലൂടെ ഒരാൾ നല്ല പ്രവൃത്തികളിൽ സ്വയം മുഴുകുന്നു.
അതേ മഷികൊണ്ട് കർത്താവിൻ്റെ സ്തുതിഗീതങ്ങൾ എഴുതുകയും ഗുമസ്തൻ തൻ്റെ ഓഫീസിൽ കണക്കുകൾ എഴുതുകയും ചെയ്യുന്നു.
ഭഗവാൻ എല്ലായിടത്തും വ്യാപിച്ചുകിടക്കുന്നു എന്ന ഈ യാഥാർത്ഥ്യം തിരിച്ചറിയുന്നത് ഗുരുമുഖന് മാത്രമാണ്.
വിത്തിൽ നിന്ന് മരം ഉയർന്നുവരുന്നു, തുടർന്ന് അത് കൂടുതൽ വ്യാപിക്കുന്നു.
വേരുകൾ ഭൂമിയിലും തണ്ട് പുറത്തും ശാഖകൾ ചുറ്റിലും വ്യാപിക്കുന്നു.
അത് പൂക്കളും പഴങ്ങളും പല നിറങ്ങളുടേയും ആഹ്ലാദകരമായ സത്തകളാലും നിറഞ്ഞതായിത്തീരുന്നു.
അതിൻ്റെ പൂക്കളിലും പഴങ്ങളിലും സുഗന്ധവും സന്തോഷവും വസിക്കുന്നു, ഇപ്പോൾ ഈ വിത്ത് ഒരു വലിയ കുടുംബമായി മാറുന്നു.
വീണ്ടും വിത്തുകൾ ഉത്പാദിപ്പിക്കുന്നതിലൂടെ ഫലം എണ്ണമറ്റ പൂക്കളുടെയും പഴങ്ങളുടെയും ഉറവിടമായി മാറുന്നു.
എല്ലാവരുടെയും ഇടയിൽ ഭഗവാൻ മാത്രമേയുള്ളൂ എന്ന ഈ വസ്തുത മനസ്സിലാക്കുന്നത് ഗുരുമുഖനെ മോചിപ്പിക്കുന്നു.
പരുത്തിയിൽ നിന്ന് ത്രെഡും തുടർന്ന് അതിൻ്റെ വാർപ്പും വാഫ്റ്റും തയ്യാറാക്കുന്നു.
ആ നൂലിൽ നിന്നാണ് തുണി ഉണ്ടാക്കുന്നത് എന്ന് എല്ലാവർക്കും അറിയാം.
ചൗസി, ഗംഗാജലി മുതലായവ (ഇന്ത്യയിൽ) അറിയപ്പെടുന്നത് നാല് ത്രെഡുകളാൽ നിർമ്മിച്ചവയാണ്.
അതിൽ നിന്ന് ഉണ്ടാക്കുന്ന ശ്രേഷ്ഠമായ വസ്ത്രങ്ങൾ (മാൽമാൽ, സിരിസാഫ്) ശരീരത്തിന് സുഖവും ആനന്ദവും നൽകുന്നു.
തലപ്പാവ്, സ്കാർഫ്, അരക്കെട്ട് തുടങ്ങിയവയായി മാറുന്നതിലൂടെ പരുത്തിയിൽ നിന്നുള്ള നൂൽ എല്ലാവർക്കും സ്വീകാര്യമാകും.
ഭഗവാൻ എല്ലാവരിലും വ്യാപിക്കുന്നു, ഗുരുമുഖന്മാർ അവൻ്റെ സ്നേഹം ആസ്വദിക്കുന്നു.
സ്വർണ്ണപ്പണിക്കാരൻ സ്വർണ്ണം കൊണ്ട് മനോഹരമായ ആഭരണങ്ങൾ സൃഷ്ടിക്കുന്നു.
അവയിൽ പലതും കതിരുകൾക്ക് അലങ്കാരത്തിനുള്ള പിപ്പൽ ഇല പോലെയാണ്, പലതും സ്വർണ്ണ കമ്പികൾ കൊണ്ട് നിർമ്മിച്ചവയാണ്.
സ്വർണ്ണത്തിൽ നിന്ന്, മൂക്കുത്തികളും മാലകളും അവയുടെ ആകൃതിയിൽ പ്രവർത്തിക്കുന്നു.
നെറ്റിയിലെ ആഭരണം (ടിക്ക), ആഭരണങ്ങൾ പതിച്ച മാല, മുത്തുമാലകൾ എന്നിവ ഉണ്ടാക്കുന്നു.
പലതരത്തിലുള്ള റിസ്റ്റ് ചെയിനുകളും വൃത്താകൃതിയിലുള്ള വളയങ്ങളും സ്വർണ്ണത്തിൽ നിന്നാണ് തയ്യാറാക്കിയിരിക്കുന്നത്.
സ്വർണ്ണം പോലെ ഓരോ വസ്തുവിൻ്റെയും അടിസ്ഥാനം താനാണെന്ന് ഗുർമുഖിന് തോന്നുന്നു.
കരിമ്പ് ക്രഷിംഗ് മെഷീൻ ഉപയോഗിച്ച് ചതച്ചാൽ തൽക്ഷണം ജ്യൂസ് ലഭിക്കും.
ചിലർ അതിൽ നിന്ന് ശർക്കരയും ബ്രൗൺ ഷുഗറും ചേർത്ത് തയ്യാറാക്കുന്നു.
ചിലർ ശുദ്ധീകരിച്ച പഞ്ചസാര തയ്യാറാക്കുന്നു, ചിലർ അതിൽ മധുരമുള്ള തുള്ളികൾ ചേർത്ത് പ്രത്യേക ശർക്കര ഉണ്ടാക്കുന്നു.
ഇത് പഞ്ചസാരയും പലതരം മധുരപലഹാരങ്ങളും ഉണ്ടാക്കുന്നു.
ദരിദ്രരും ധനികരും അത് സന്തോഷത്തോടെ കഴിക്കുന്നു.
ദൈവം (കരിമ്പ് നീര് പോലെ) എല്ലാവരിലും വ്യാപിക്കുന്നു; ഗുരുമുഖങ്ങളെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം അവൻ എല്ലാ ആനന്ദങ്ങളുടെയും സത്തയാണ്.
പശുക്കൾക്ക് വ്യത്യസ്ത നിറങ്ങളുണ്ടെങ്കിലും എല്ലാവരുടെയും പാൽ വെളുത്തതാണ്.
തൈര് ഉണ്ടാക്കാൻ കുറച്ച് റെനെറ്റ് അതിൽ ചേർക്കുന്നു, എന്നിട്ട് അത് വിതരണം ചെയ്യാതെ വയ്ക്കുന്നു.
തൈര് ചുരത്തുന്നതിലൂടെ ഒരാൾ വെണ്ണ പാലിന് മുകളിൽ വെണ്ണ കണ്ടെത്തുന്നു.
ശരിയായി തിളപ്പിച്ച വെണ്ണ നെയ്യായി രൂപാന്തരപ്പെടുന്നു - തെളിഞ്ഞ വെണ്ണ.
തുടർന്ന് ആ നെയ്യ് ഹോമയാഗമായി ഉപയോഗിക്കുകയും യജ്ഞവും (ആചാരങ്ങളും) മറ്റ് വഴിപാടുകളും നടത്തുകയും ചെയ്യുന്നു.
ഭഗവാൻ എല്ലായിടത്തും വ്യാപിച്ചുകിടക്കുന്നുണ്ടെന്ന് ഗുർമുഖിന് അറിയാം, എന്നാൽ അവനിൽ എത്തിച്ചേരാൻ ഒരാൾക്ക് ആത്മീയ അന്വേഷണവും സംതൃപ്തിയുടെ ബോധവും ഉണ്ടായിരിക്കണം.
നിമിഷങ്ങളിൽ നിന്ന്, ഘരിസ് (സമയത്തിൻ്റെ ഒരു യൂണിറ്റ് 22 ന് തുല്യമാണ്).
(5 മിനിറ്റ്), മുഹൂർത്തം (മംഗളകരമായ സമയം), പകലിൻ്റെയും രാത്രിയുടെയും പാദങ്ങൾ (പഹർ - മൂന്ന് മണിക്കൂർ സമയം) തീയതികളും ദിവസങ്ങളും കണക്കാക്കി. തുടർന്ന് രണ്ട് രണ്ടാഴ്ചകളും (ഇരുണ്ട-വെളിച്ചം) പന്ത്രണ്ട് മാസങ്ങളും ചേർന്നു.
ആറ് സീസണുകളിലൂടെ നിരവധി പ്രചോദനാത്മക ദൃശ്യങ്ങൾ സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്.
എന്നാൽ അറിവുള്ളവർ പറയുന്നത് പോലെ സൂര്യൻ ഇവരിൽ എല്ലാവരിലും ഒരുപോലെയാണ്.
അതുപോലെ, നാല് വാരങ്ങളും ആറ് തത്ത്വചിന്തകളും നിരവധി വിഭാഗങ്ങളും പ്രഖ്യാപിക്കപ്പെട്ടു.
എന്നാൽ ഗുർമുഖിന് എല്ലാം മനസ്സിലാകും (അതിനാൽ വഴക്കുകൾ ഉണ്ടാകരുത്).
ജലം ഒന്നാണ്, ഭൂമിയും ഒന്നാണ്, എന്നാൽ സസ്യജാലങ്ങൾ വൈവിധ്യമാർന്ന ഗുണങ്ങളുള്ളതാണ്.
പലതും പഴങ്ങളില്ലാത്തവയാണ്, പലതും പൂക്കളും പഴങ്ങളും കൊണ്ട് അലങ്കരിച്ചിരിക്കുന്നു.
അവയ്ക്ക് വൈവിധ്യമാർന്ന സുഗന്ധങ്ങളുണ്ട്, അവയുടെ പലതരം സത്തിൽ അവ പ്രകൃതിയുടെ മഹത്വം വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നു.
എല്ലാ മരങ്ങളിലും ഒരേ തീയാണ്.
ആ അവ്യക്തമായ അഗ്നി പ്രകടമാകുന്നത് എല്ലാവരെയും ചാരമാക്കുന്നു.
അതുപോലെ, ആ (അവ്യക്തമായ) ഭഗവാൻ എല്ലാവരിലും വസിക്കുന്നു, ഈ വസ്തുത തന്നെ ഗുരുമുഖങ്ങളെ ആനന്ദഭരിതരാക്കുന്നു.
ചന്ദന മരത്തിന് സമീപം നട്ടുപിടിപ്പിച്ച മുഴുവൻ സസ്യങ്ങളും ചന്ദനം പോലെ സുഗന്ധമാകും.
തത്ത്വചിന്തകരുടെ കല്ലും ഇളം ലോഹങ്ങളുടെ അലോയ്യുമായി സമ്പർക്കം പുലർത്തുന്നത് ഒരു ലോഹമായി (സ്വർണ്ണം) മാറുന്നു.
ഗംഗയിൽ ചേരുന്ന നദികളും അരുവികളും തോടുകളും ഗംഗ എന്ന പേരിൽ അറിയപ്പെടുന്നു.
വീണുപോയവരുടെ വീണ്ടെടുപ്പുകാരൻ പാപങ്ങളുടെ അഴുക്ക് ശുദ്ധീകരിക്കപ്പെടുന്ന വിശുദ്ധ സഭയാണ്.
അസംഖ്യം വിശ്വാസത്യാഗികളും നരകങ്ങളും വിശുദ്ധ സഭയിലൂടെയും അതിലൂടെയും മോചനം നേടിയിട്ടുണ്ട്.
ദൈവം എല്ലാവരിലും വ്യാപിച്ചുകിടക്കുന്നുണ്ടെന്ന് ഗുരുമുഖൻ കാണുകയും മനസ്സിലാക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
പുഴു കത്തുന്ന വിളക്കിനെ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നു, മത്സ്യം അതിൻ്റെ സ്നേഹത്തിനായി വെള്ളത്തിൽ നീന്തുന്നു.
മാനുകളെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം സംഗീതശബ്ദം ആനന്ദത്തിൻ്റെ ഉറവിടമാണ്, താമരയെ പ്രണയിക്കുന്ന കറുത്ത തേനീച്ച അതിൽ പൊതിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.
ചുവപ്പുനിറമുള്ള പാട്രിഡ്ജ് (ചാകോർ) ചന്ദ്രനെ സ്നേഹിക്കുകയും അതിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
പെൺ റഡ്ഡി ഷെൽഡ്രേക്ക് (ചകവി) സൂര്യനെ സ്നേഹിക്കുന്നു, സൂര്യോദയ സമയത്ത് മാത്രമേ അത് തൻ്റെ പാറ്റനുമായി കണ്ടുമുട്ടുകയും ഇണചേരുകയും ചെയ്യുന്നു.
സ്ത്രീ തൻ്റെ ഭർത്താവിനെ സ്നേഹിക്കുന്നു, അമ്മ മകനെ പ്രസവിക്കുന്നത് സ്നേഹമാണ്.
അവൻ എല്ലാറ്റിലും പ്രവർത്തിക്കുന്നത് കാണുമ്പോൾ, ഗുരുമുഖന് സംതൃപ്തി തോന്നുന്നു.
(ലോകത്തിൻ്റെ) കണ്ണുകളിലൂടെ അവൻ എല്ലാ അത്ഭുതകരമായ നേട്ടങ്ങളും കാണുന്നു.
പൂർണ്ണ ബോധത്തോടെ അവൻ വിവരിക്കുന്ന കഥകൾ ശ്രദ്ധിക്കുന്നു.
നാവിലൂടെ അവൻ സംസാരിക്കുകയും എല്ലാ രുചികളും ആസ്വദിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
അവൻ കൈകൾകൊണ്ട് പ്രവർത്തിക്കുന്നു, സർവജ്ഞനായ അവൻ കാലിൽ നടക്കുന്നു.
ശരീരത്തിൽ, എല്ലാ അവയവങ്ങളാലും ആജ്ഞകൾ അനുസരിക്കുന്ന മനസ്സാണ് അവൻ.
അവൻ എല്ലാവരിലും വ്യാപിക്കുന്നുവെന്ന് മനസ്സിലാക്കുമ്പോൾ (യാഥാർത്ഥ്യം) ഗുരുമുഖന്മാർക്ക് ആനന്ദം തോന്നുന്നു.
ലോകത്തിൻ്റെ അടിസ്ഥാനം വായു (വാതകങ്ങളുടെ മിശ്രിതം) ആണ്, സബാദ് (വാക്ക്) എല്ലാ അറിവുകളുടെയും ഗുരുവാണ്, അതിൽ നിന്ന് എല്ലാ ചിന്തകളും സംഗീതവും പരിചാരക ശബ്ദങ്ങളും പ്രവഹിക്കുന്നു.
ഭൂമിയുടെയും വെള്ളത്തിൻ്റെയും രൂപത്തിലുള്ള സൃഷ്ടിപരമായ ശക്തികളാണ് അമ്മയും പിതാവും.
രാവും പകലും നഴ്സുമാരാണ് ജീവികൾക്കുവേണ്ടി മുലയൂട്ടുന്നത്, ഈ രീതിയിൽ മുഴുവൻ സിസ്റ്റവും പ്രവർത്തിക്കുന്നു.
ശിവ (ബോധം), ശക്തി (ജഡത്വം) എന്നിവയുടെ സംയോജനത്തോടെ ഈ ലോകം മുഴുവൻ ഉണ്ടാകുന്നു.
ആകാശത്തിലെ ഒരേ ചന്ദ്രൻ എല്ലാ ജലകുടങ്ങളിലും ദൃശ്യമാകുന്നതുപോലെ ആ അതീന്ദ്രിയ പരിപൂർണ്ണനായ ഭഗവാൻ എല്ലാവരിലും വ്യാപിക്കുന്നു.
എല്ലാ ഉപജീവനങ്ങൾക്കും അതീതനായ ആ ഭഗവാൻ ഗുരുമുഖന്മാർക്ക് ഉപജീവനമാണ്, അവൻ മാത്രമാണ് എല്ലാവരിലും പ്രവർത്തിക്കുന്നത്.
ഭഗവാൻ പൂക്കളിലെ സുഗന്ധമാണ്, കറുത്ത തേനീച്ചയായി മാറുന്നു, അവൻ പൂക്കളിലേക്ക് ആകർഷിക്കപ്പെടുന്നു.
മാമ്പഴത്തിലെ സ്രവം അവനാണ്, രാപ്പാടിയാകുന്നത് അവൻ അത് ആസ്വദിക്കുന്നു.
മയിലും മഴപ്പക്ഷിയും (papthd) ആയിത്തീരുന്ന അവൻ മേഘങ്ങൾ പെയ്യുന്നതിലെ ആനന്ദം തിരിച്ചറിയുന്നു.
പാലും വെള്ളവുമായി മാറുന്നതിലൂടെ അവൻ തന്നെത്തന്നെ പലതരം മധുരപലഹാരങ്ങളാക്കി മാറ്റുന്നു.
ഒരേ രൂപരഹിതനായ ഭഗവാൻ വിവിധ രൂപങ്ങൾ ധരിച്ച് എല്ലാ ശരീരങ്ങളിലും വസിക്കുന്നു.
അവൻ എല്ലാ പദാർത്ഥങ്ങളിലും പ്രവർത്തനങ്ങളിലും സർവ്വവ്യാപിയാണ്, അത്തരം ഘട്ടങ്ങളിലെല്ലാം ഗുർമുഖുകൾ തലകുനിക്കുന്നു.