ഒരു ഓങ്കാർ, ആദിമ ഊർജ്ജം, ദൈവിക ആചാര്യൻ്റെ കൃപയാൽ സാക്ഷാത്കരിക്കപ്പെട്ടു
ഗുരുവിൻ്റെ (നാനക് ദേവ്) ദർശനം സത്യത്തിൻ്റെ രൂപത്തിലാണ്, അത് എന്നെ തികഞ്ഞതും അത്ഭുതകരവുമായവയിലേക്ക് മുഖാമുഖം കൊണ്ടുവന്നു.
യഥാർത്ഥ നാമത്തിൻ്റെയും സ്രഷ്ടാവായ ഭഗവാൻ്റെയും മന്ത്രം ജനങ്ങൾക്ക് നൽകിക്കൊണ്ട്, അവൻ ജനങ്ങളെ അതീന്ദ്രിയമായ ബിയെ ഓർമ്മിപ്പിച്ചു.
സത്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള അറിവ് ഗുരുവിൻ്റെ വചനമാണ്, അതിലൂടെ അത്ഭുതകരമായ പ്രചോദിപ്പിക്കുന്ന അടങ്ങാത്ത ഈണം കേൾക്കുന്നു.
ഗുരുമുഖ് പന്ത്, (സിഖ് മതം, ഗുർമുഖുകളുടെ ഹൈവേ) ആരംഭിച്ച്, എല്ലാവരേയും ദൃഢമായി ഉൾക്കൊള്ളാൻ ഗുരു പ്രചോദിപ്പിച്ചു.
ജനങ്ങളെ ബോധവൽക്കരിക്കുകയും അവരെ തൻ്റെ ശിഷ്യരാക്കുകയും ചെയ്ത ഗം സത്യത്തിൻ്റെ വാസസ്ഥലമായ വിശുദ്ധ സഭ സ്ഥാപിച്ചു.
സത്യത്തിൻ്റെ മൂലധനം ജനങ്ങൾക്ക് കൈമാറി, ഗുരു അവരെ (കർത്താവിൻ്റെ) (താമര) പാദങ്ങളിൽ വണങ്ങാൻ പ്രേരിപ്പിച്ചു.
അവൻ ആളുകളെ (കർത്താവിൻ്റെ) പാദങ്ങളുടെ മഹത്വം മനസ്സിലാക്കി.
തീർത്ഥാടന കേന്ദ്രങ്ങളിൽ പാപങ്ങൾ ഇല്ലാതാകുന്നതിനാൽ, ആളുകൾ അവരെ വീണുപോയവരെ ഉയർത്തുന്നവർ എന്ന് വിളിക്കുന്നു.
എന്നാൽ തീർത്ഥാടന കേന്ദ്രങ്ങൾ അർത്ഥപൂർണ്ണമാകുന്നത് അവിടെയുള്ള സാധുക്കളുടെ ദർശനത്തിലൂടെ മാത്രമാണ്.
സാധുക്കൾ, ഹോ, മനസ്സിനെ അച്ചടക്കത്തോടെ ഗുരുവിൻ്റെ പാദ കമലത്തിൽ വച്ചു. സാധുവിൻ്റെ ഓറി അഗ്രാഹ്യവും ഒപ്പം
കോടികളിൽ ഒരാൾ ഒരു (യഥാർത്ഥ) സാധുവാകാൻ d ആയിരിക്കാം.
ഗുരു അനക്കിൻ്റെ സിക്കുകാരുടെ രൂപത്തിലുള്ള സാധുക്കൾ) അസംഖ്യമാണ്, കാരണം ധരംസ്സിയാസ്, വിശുദ്ധ കേന്ദ്രങ്ങൾ, erywh തഴച്ചുവളരുന്നു.
ഗുരുവിൻ്റെ സിഖുകാരുടെ പാദങ്ങളിൽ വണങ്ങുന്ന ആളുകൾ അവരുടെ പാദങ്ങൾ കഴുകി അതിനെ ആരാധിക്കുന്നു.
ഗുർമുഖിന് അദൃശ്യനായ ഭഗവാൻ്റെ ഒരു കാഴ്ചയും അവിടെ ആനന്ദഫലവും ലഭിച്ചു.
പഞ്ചഭൂതങ്ങളുടേയും സദ്ഗുണങ്ങൾ അവരുടെ ഹൃദയത്തിൽ വളർത്തിയെടുക്കുമ്പോൾ, ഭൂമിയെപ്പോലുള്ള ഗുരുമുഖന്മാർക്ക് അഹംബോധം നഷ്ടപ്പെട്ടു.
അവർ ഗുരുവിൻ്റെ പാദങ്ങളിൽ അഭയം പ്രാപിക്കുകയും ആ ഭണ്ഡാരത്തിൽ നിന്ന് എല്ലാവിധ നേട്ടങ്ങളും നേടുകയും ചെയ്യുന്നു.
കൺവെൻഷനിൽ നിന്നും ഗുരു നൽകിയ അറിവിൽ നിന്നും സദിൻ്റെ (പാദ) പൊടിയും ഇതേ (ഉപമാനം) ഉയർന്നുവരുന്നു.
വീണുപോയവരെ പുണ്യവാന്മാരാക്കുന്നു, അർഹതയുള്ളവരെ കൂടുതൽ വിശുദ്ധരാക്കി മാറ്റുന്നു.
സാധുക്കളുടെ പാദങ്ങളിൽ കഴുകുന്ന അമൃതിൻ്റെ മഹത്വം പരിധിയില്ലാത്തതാണ്; സ്റ്റെസാനാഗ് (ആയിരം ഹുഡ്ഡ് പുരാണ പാമ്പ്) പോലും
അനേകം വായിൽ കർത്താവിനെ സ്തുതിച്ചിട്ടും അത് അറിയാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. സാധുവിൻ്റെ കാലിലെ പൊടി എല്ലാ കടങ്ങളും ഇല്ലാതാക്കി, ആ പാദങ്ങൾ കഴുകിയ അമൃത് കാരണം മനസ്സും നിയന്ത്രണത്തിലായി.
ഗുർമുഖ് ആദ്യം സ്വയം പാദങ്ങളിൽ വണങ്ങി, പിന്നീട് ലോകത്തെ മുഴുവൻ തൻ്റെ കാൽക്കൽ വീഴ്ത്തി.
ഭഗവാൻ്റെ പാദങ്ങൾ കഴുകിയ ഗംഗ, സ്വർഗം വിട്ട് ആർച്ചിലേക്ക് ഇറങ്ങി.
തൊള്ളായിരത്തി തൊണ്ണൂറ്റി ഒമ്പത് നദികളും അറുപത്തിയെട്ട് തീർത്ഥാടന കേന്ദ്രങ്ങളും അതിൽ ഉയർന്നു.
മൂന്ന് ലോകങ്ങളിലും, അത് ആധികാരികമായി അംഗീകരിക്കപ്പെടുകയും മഹാദേവൻ, ഇവ) അത് തൻ്റെ തലയിൽ വഹിക്കുകയും ചെയ്തു.
ദേവന്മാരും ദേവന്മാരും അതിനെ ആരാധിക്കുകയും മഹത്വത്തെ വാഴ്ത്തുകയും ചെയ്യുന്നു.
ധ്യാനത്തിൽ മുഴുകിയ അസംഖ്യം സ്വർഗ്ഗങ്ങളും ആകാശങ്ങളുടെ യജമാനനും പ്രഖ്യാപിക്കുന്നു,
സാധുവിൻ്റെ പാദധൂളി അപൂർവമാണെന്നും യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ അഭയത്തിൽ വന്നാൽ മാത്രമേ ലഭിക്കൂ എന്നും.
താമരയുടെ പാദങ്ങളിലെ ഒരു ഇതളിൻ്റെ പോലും മൂല്യം വിലയിരുത്തുന്നതിന് അപ്പുറമാണ്.
ലക്ഷക്കണക്കിന് അദൃശ്യശക്തികൾ സമ്പത്തിൻ്റെ ദേവതയുടെ (ലക്ഷ്മി) പാദങ്ങളുടെ അഭയസ്ഥാനത്തെ അലങ്കരിക്കുന്നു;
എല്ലാ ഐശ്വര്യങ്ങളും അത്ഭുത ശക്തികളും നിധികളും അവളുടെ ദാസന്മാരാണ്, കൂടാതെ നിരവധി പ്രഗത്ഭരായ വ്യക്തികൾ അവളിൽ മുഴുകിയിരിക്കുന്നു.
നാല് വാമങ്ങളും ആറ് തത്വചിന്തകളും സെലിബറ്റുകളും സ്യൂട്ടുകളും ഒമ്പത് ഗണിതങ്ങളും അവളെ വണങ്ങാൻ പ്രേരിപ്പിച്ചു.
വഞ്ചനാത്മകമായി അവൾ ത്രിലോകങ്ങളിലും, പതിനാല് വാസസ്ഥലങ്ങളിലും, കരയിലും, കടലിലും, അപരിഷ്കൃത ലോകങ്ങളിലും വ്യാപിക്കുന്നു.
ആ ദേവി കമല (ലക്ഷ്മി) തൻ്റെ ഭർത്താവിനോടൊപ്പം (വിഷ്ണു) വിശുദ്ധ സഭയുടെ അഭയം തേടുന്നു
അവിടെ വിശുദ്ധ വ്യക്തികളുടെ കാൽക്കൽ കുമ്പിടുന്ന ഗുരുമുഖന്മാർക്ക് അവരുടെ അഹംബോധം നഷ്ടപ്പെട്ടു, ഇപ്പോഴും ശ്രദ്ധിക്കപ്പെടാതെ തുടരുന്നു.
ഗുരുമുഖങ്ങളുടെ ആനന്ദഫലത്തിൻ്റെ മഹത്വം വളരെ വലുതാണ്.
വാമൻ്റെ (ചെറിയ പൊക്കമുള്ള ബ്രാഹ്മണൻ) രൂപം ധരിച്ച് ബാലിയെ കബളിപ്പിക്കുന്നതിൽ പരാജയപ്പെട്ടു
അവൻ തന്നെ വഞ്ചിക്കപ്പെട്ടു. രണ്ടര പടികൾ സ്ഥലം ചോദിച്ച് വാമൻ തൻ്റെ ശരീരം വലുതാക്കി.
രണ്ട് ചുവടുകൾ കൊണ്ട് അവൻ മൂന്ന് ലോകങ്ങളെയും അളന്നു, ഒരു പകുതിയിൽ അവൻ ബാലിയുടെ ശരീരം അളന്നു.
സ്വർഗത്തേക്കാൾ നന്നായി നദീതട രാജ്യം സ്വീകരിച്ച് ബാലി അത് ഭരിക്കാൻ തുടങ്ങി.
ഇപ്പോൾ ബ്രഹ്മാവ്, വിഷ്ണു, മഹേൻ എന്നിവരെ ഉൾക്കൊള്ളുന്ന ഭഗവാൻ, തൻ്റെ ഭക്തർക്ക് പ്രിയങ്കരനായി, ബാലി രാജാവിൻ്റെ വാതിൽ കാവൽക്കാരനായി സേവനമനുഷ്ഠിച്ചു.
വാമനനെപ്പോലെയുള്ള പല വിശുദ്ധ അവതാരങ്ങൾക്കും വിശുദ്ധ സഭയുടെ പാദങ്ങളിലെ പൊടി ഉണ്ടാകണമെന്ന് ആഗ്രഹമുണ്ട്.
അവർ വിശുദ്ധരുടെ കൂട്ടത്തിൽ ഗുരുവിൻ്റെ പാദങ്ങളെയും ധ്യാനിക്കുന്നു.
സഹസ്രബാഹു എന്ന രാജാവ് ജമദഗ്നി ഋഷിയുടെ അടുക്കൽ അതിഥിയായി വന്നു.
ഋഷിക്കൊപ്പം ആഗ്രഹം നിറയ്ക്കുന്ന പശുവിനെ കണ്ട് അത്യാഗ്രഹിയായി ജമദാഗ്നിയെ വധിച്ചു.
അമ്മ രേണുകയുടെ കരച്ചിൽ കേട്ട് പരനാറാം അവളുടെ അടുത്തേക്ക് ഓടി വന്നു.
കോപം നിറഞ്ഞ് ഇരുപത്തിയൊന്ന് തവണ അദ്ദേഹം ഈ ഭൂമിയെ ക്ഷത്രിയരെ ഇല്ലാതാക്കി, അതായത് എല്ലാ കഷത്രിയന്മാരെയും കൊന്നു.
പരശു റിമ്മിൻ്റെ കാൽക്കൽ വീണവർ മാത്രം രക്ഷപ്പെട്ടു; മറ്റാർക്കും അവനെതിരെ ആയുധം ഉയർത്താൻ കഴിഞ്ഞില്ല.
അവനും തൻ്റെ അഹംഭാവം ഇല്ലാതാക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല, അവൻ ചിരയിജീവി ആയിത്തീർന്നു, അതായത് എന്നേക്കും ജീവിച്ചിരിക്കുന്ന വ്യക്തി,
അവൻ എപ്പോഴും തൻ്റെ അഹംഭാവം പ്രകടിപ്പിച്ചു, താമരയുടെ (കർത്താവിൻ്റെ) പൂമ്പൊടി ഒരിക്കലും സ്വീകരിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.
അവരുടെ പ്രസാദ കൊട്ടാരത്തിൽ ദൈശരഥും കൗസല്യയും സന്തോഷത്തിൽ ലയിച്ചു.
അവരുടെ ആഹ്ലാദത്തിൽ അവർ ഇനിയും ജനിക്കാനിരിക്കുന്ന മകൻ്റെ പേര് എന്തായിരിക്കണമെന്ന് ആലോചിച്ചു.
രാമൻ്റെ നാമം ചൊല്ലിയതുകൊണ്ട് രാംചന്ദ്രൻ എന്നാക്കണമെന്ന് അവർ കരുതി
അവർ മൂന്ന് കൊലപാതകങ്ങളിൽ നിന്ന് മുക്തി നേടും (ഭ്രൂണവും അതിൻ്റെ മാതാപിതാക്കളുടെ കൊലപാതകവും).
സത്യവും സംതൃപ്തിയും ധർമ്മവും സംരക്ഷിക്കപ്പെട്ട റാം റായ് (രാമൻ്റെ രാജ്യം)
ലോകമെമ്പാടും അംഗീകരിക്കപ്പെട്ടു. റിം മായയിൽ നിന്ന് വേർപെട്ടു, വസിഷ്ഠൻ്റെ അടുത്തിരുന്ന് കഥകൾ ശ്രവിച്ചു
റിമയുടെ പാദസ്പർശത്താൽ കല്ല് (അഹല്യ) പുനഃസ്ഥാപിക്കപ്പെട്ടതായി ഋതിമയത്ത് വഴി ആളുകൾ മനസ്സിലാക്കി.
ആ രാമനും സാധുക്കളുടെ സഭകളുടെ പൊടിപടലത്തിൽ സന്തുഷ്ടനായി വീണു (അഞ്ചിൻ്റെ പാദങ്ങൾ കഴുകാൻ കാട്ടിലേക്ക് പോയി.
ഭഗവത് പത്താമത്തെ അദ്ധ്യായം കൃഷ്ണാവതാരത്തിൻ്റെ മഹത്വത്തെ ലോകത്തിൽ നിർവചിക്കുന്നു.
അദ്ദേഹം ഭോഗും (ഉത്സാഹം) യോഗയും (ത്യാഗം) അത്ഭുതകരമായ നിരവധി പ്രവൃത്തികൾ ചെയ്തു.
കൗരവന്മാരെയും (ധൃത്രാസ്ത്രൻ്റെ പുത്രന്മാർ) പാണ്ഡ്യന്മാരെയും പരസ്പരം പോരടിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് അവൻ അവരെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തി.
ഇന്ദ്രനും ബ്രഹ്മവും മറ്റുള്ളവരും. അവൻ്റെ മഹത്വത്തിൻ്റെ അതിരുകൾ അറിയില്ല.
യുധിഷ്ഠർ റൈസ്ഫിയെ ക്രമീകരിച്ചപ്പോൾ, എല്ലാവർക്കും അവരുടെ ചുമതലകൾ അനുവദിച്ചു.
ഈ സേവനത്തിലൂടെ എല്ലാവരുടെയും പാദങ്ങൾ കഴുകാനുള്ള ചുമതല കൃഷ്ണൻ തന്നെ ഏറ്റെടുത്തു
വിശുദ്ധ സഭയുടെ സേവനത്തിൻ്റെയും ഗുരുവിൻ്റെ വചനത്തിൻ്റെയും പ്രാധാന്യം അദ്ദേഹത്തിന് മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിഞ്ഞു.
(മഹത്തായ) മത്സ്യത്തിൻ്റെ രൂപത്തിൽ വിസ്ത സ്വയം അവതരിച്ചുവെന്നും തൻ്റെ വീര്യത്താൽ വേദങ്ങളെ രക്ഷിച്ചെന്നും പറയപ്പെടുന്നു.
എന്നിട്ട് ആമയുടെ രൂപത്തിൽ സമുദ്രം ഇളക്കി അതിൽ നിന്ന് ആഭരണങ്ങൾ പുറത്തെടുത്തു.
മൂന്നാമത്തെ അവതാരമായ വീരൻ്റെ രൂപത്തിൽ അദ്ദേഹം അസുരന്മാരെ നശിപ്പിക്കുകയും ഭൂമിയെ മോചിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു.
നാലാമത്തെ അവതാരത്തിൽ അവൻ മനുഷ്യൻ-സിംഹം ആൻഡ് ഡെയ്സിലിംഗ് രാക്ഷസൻ്റെ (ഹിരണ്യകശിപു) രൂപം ധരിച്ച് പ്രഹാലിദിനെ രക്ഷിച്ചു.
ഈ ഏകലോകത്തിൽ പത്തുതവണ അവതാരമെടുത്ത വിസ്മിയും അഹംഭാവിയായി.
പക്ഷേ, കോടിക്കണക്കിന് ലോകങ്ങളെ കീഴടക്കിയ ഓങ്കാർ ഭഗവാൻ
അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ ഓരോ ട്രൈക്കോമിലും അത്തരം അസംഖ്യം വ്യക്തികളെ കൈകാര്യം ചെയ്തിട്ടുണ്ട്.
എന്നിരുന്നാലും, ഗുരുവിൻ്റെ താമര പാദങ്ങൾ സമീപിക്കാനാവാത്തതും എല്ലാ പരിധികൾക്കും അതീതവുമാണ്.
ശാസ്ത്രങ്ങളും വേദങ്ങളും പുരാണങ്ങളും ശ്രവിച്ച ആളുകൾ കൂടുതൽ വായിക്കുകയും കേൾക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ദശലക്ഷക്കണക്കിന് ആളുകൾ റാഗ്-നോഡും (സംഗീത അളവുകൾ) അടങ്ങാത്ത മെലഡിയും കേൾക്കുകയും അതേ പാടുകയും ചെയ്യുന്നു.
ആ അവ്യക്തമായ ഭഗവാൻ്റെ ചലനാത്മകത അറിയാൻ സീസൻഇഗും ദശലക്ഷക്കണക്കിന് ലോമസ് ഋഷികളും ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നു.
അവനിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുകയും സംസാരിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ദശലക്ഷക്കണക്കിന് ബ്രഹ്മാവും വിഷ്ണുവും ശിവന്മാരും ഇപ്പോഴും അവൻ്റെ എൻ്റെ ഒരു കണിക പോലും അജ്ഞരാണ്.
ദേവന്മാരും ദേവന്മാരും ആ ഭഗവാനെ ആരാധിക്കുന്നു, പക്ഷേ അവരുടെ സേവനം അവരെ അവൻ്റെ രഹസ്യത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുപോകുന്നില്ല.
ദശലക്ഷക്കണക്കിന് മച്ചേന്ദ്രനാഥുകൾ (മത്സ്യേന്ദ്രനാഥ്), ഗോരഖ്നാഥുകൾ, സിദ്ധന്മാർ (ഉന്നതരായ സന്യാസിമാർ) അവരുടെ യോഗാഭ്യാസങ്ങളിലൂടെ (ധൗത്രം, നേതി മുതലായവ) അവനിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നു.
അവരെല്ലാം ഗുരുവിൻ്റെ പാദങ്ങൾ സമീപിക്കാൻ പറ്റാത്തതായി പ്രഖ്യാപിക്കുന്നു
പുറത്തേക്ക് പോകുമ്പോൾ ഒരാൾ ഒരു ബ്രാഹ്മണനെ (ഇന്ത്യയിലെ ഉയർന്ന ജാതിയിൽ അഭിമാനിക്കുന്ന) കണ്ടുമുട്ടിയാൽ, പരമ്പരാഗത ആളുകൾ അത് പരിഗണിക്കുന്നു.
ഉന്നതസ്ഥാനത്ത് അഭിമാനിക്കുന്ന തല തലപ്പാവ് കൊണ്ട് ബന്ധിച്ചിരിക്കുന്നു.
ദ്വന്ദ്വബോധത്തോടെ കാണുന്നതിനാൽ കണ്ണുകൾ ആരാധിക്കപ്പെടുന്നില്ല.
താഴ്ന്ന ഒരാളെ കാണുമ്പോൾ അവജ്ഞ കാണിക്കാൻ മൂക്ക് ഉയർത്തിയതിനാൽ മൂക്കിനെ ആരാധിക്കുന്നില്ല.
ഉയരത്തിൽ സ്ഥാപിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കിലും, സ്തുതിഗീതങ്ങളും അപവാദങ്ങളും കേൾക്കുന്നതിനാൽ ചെവികളും ആരാധിക്കപ്പെടുന്നില്ല.
നാവിനെ ആരാധിക്കുന്നില്ല, കാരണം അത് പല്ലുകളാൽ ചുറ്റപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു, ഭക്ഷ്യയോഗ്യമായതും ഭക്ഷ്യയോഗ്യമല്ലാത്തതും രുചിയുള്ളതുമാണ്.
ഏറ്റവും താഴ്ന്നതായതിനാൽ മാത്രം, ആരാധനാപരമായ ബഹുമാനത്തോടെ പാദങ്ങൾ കൈകൊണ്ട് തൊടുന്നു.
അഹങ്കാരിയായ ആന ഭക്ഷ്യയോഗ്യമല്ല, ശക്തനായ സിംഹത്തെ ആരും ഭക്ഷിക്കുന്നില്ല.
ആട് എളിമയുള്ളതാണ്, അതിനാൽ അത് എല്ലായിടത്തും ബഹുമാനിക്കപ്പെടുന്നു.
മരണം, സന്തോഷം, വിവാഹം, യജ്ഞം തുടങ്ങിയ സന്ദർഭങ്ങളിൽ അതിൻ്റെ മാംസം മാത്രമേ സ്വീകരിക്കൂ.
വീട്ടുകാരുടെ ഇടയിൽ അതിൻ്റെ മാംസം പവിത്രമായി അംഗീകരിക്കപ്പെടുകയും അതിൻ്റെ തന്ത്രി വാദ്യങ്ങൾ നിർമ്മിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
കർത്താവിനെ ധ്യാനിക്കുന്ന വിശുദ്ധന്മാർക്ക് ഉപയോഗിക്കാനായി അതിൻ്റെ തുകൽ കൊണ്ടാണ് ഷൂസ് നിർമ്മിച്ചിരിക്കുന്നത്.
ഡ്രംസ് അതിൻ്റെ ചർമ്മത്തിൽ ഘടിപ്പിക്കുന്നു, തുടർന്ന് വിശുദ്ധ സഭയിൽ ആനന്ദദായകമായ കീർത്തനം, കർത്താവിൻ്റെ സ്തുതി, ആലപിക്കുന്നു.
സത്യത്തിൽ, വിശുദ്ധ സഭയിലേക്ക് പോകുന്നത് യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ അഭയകേന്ദ്രത്തിലേക്ക് പോകുന്നതിന് തുല്യമാണ്.
എല്ലാ ശരീരങ്ങളും ഉപയോഗപ്രദമാണ്, എന്നാൽ മനുഷ്യശരീരം ഏറ്റവും ഉപയോഗശൂന്യവും മലിനവുമാണ്.
അതിൻ്റെ കമ്പനിയിൽ പല രുചികരമായ ഭക്ഷണങ്ങളും മധുരപലഹാരങ്ങളും മൂത്രവും മലവും ആയി മാറുന്നു.
അതിൻ്റെ ദുഷ്ടസംഘത്തിൽ പട്ടുടുപ്പുകൾ, വെറ്റില, കമ്പോർ മുതലായവയും കേടാകുന്നു.
ചന്ദന ഗന്ധം, ജോസ് സ്റ്റിക്കുകൾ തുടങ്ങിയവയും കോഴി മണമായി മാറുന്നു.
രാജാക്കന്മാർ ഗെയ്ർ രാജ്യങ്ങൾ ഭരിക്കുകയും പരസ്പരം പോരടിച്ച് മരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
വിശുദ്ധ സഭയിലും ഗുരുവിൻ്റെ അഭയസ്ഥാനത്തും പോകാതെ ഈ മനുഷ്യശരീരവും ഫലശൂന്യമാണ്.
വിനയത്തിൽ ഗുരുവിൻ്റെ തൊഴുത്തിൽ വന്ന ആ ശരീരം മാത്രമാണ് അർത്ഥപൂർണ്ണമായത്
വിശുദ്ധ സദസ്സിൻ്റെ സങ്കേതത്തിൽ പ്രവേശിച്ച ആ ഗുരുമുഖന്മാർ സുഖഫലം പ്രാപിച്ചു.
ധ്രുവ്, പ്രഹ്ലാദ്, അംബരിസ്, ബാലി, ജനക്, ജയ്ദേവ്, വാൽമിൽസി തുടങ്ങിയവർ ഈ ഭക്തരാണ്.
അവർ വിശുദ്ധ സഭയിലൂടെ കടന്നുപോയി. ബെൻ്റ്, ത്രിലോചൻ, നാംദേവ്, ധന്ന,
സാധനയെ വിശുദ്ധരെന്നും വിളിക്കുന്നു. കബീറിനെ ഭഗത്, ഭക്തൻ, രവിദാസ് എന്നിങ്ങനെ അംഗീകരിക്കുന്നു.
വിദുർ തുടങ്ങിയവർ. കർത്താവിനാൽ സ്നേഹിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്തു. ഉയർന്ന ജാതിയിലായാലും താഴ്ന്ന ജാതിയിലായാലും,
ഹൃദയത്തിൽ താമര പാദങ്ങൾ സ്വീകരിച്ച ഗുരുമുഖൻ,
അവൻ്റെ അഹന്തയെ നശിപ്പിക്കുന്നത് (ഭക്തൻ എന്ന നിലയിൽ) അറിയപ്പെടുന്നു.
അറിവുള്ളവർ എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്നവർ വേദങ്ങൾ ശ്രവിച്ചവരാണ് കേൾവിയുടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ ലോകത്തെക്കുറിച്ചുള്ള അറിവ്.
സ്വർഗം, ഭൂമി മാതാവ്, എല്ലാ ഏഴ് സാധ്യതകളെക്കുറിച്ചും അവർ പഠിക്കുന്നു, പക്ഷേ ഇപ്പോഴും അവർക്ക് യഥാർത്ഥ സത്യം അറിയില്ല.
അവർ ഭൂതകാലവും വർത്തമാനവും കൈമാറ്റം ചെയ്യുന്നില്ല, മധ്യമാരംഭത്തിൻ്റെ നിഗൂഢതയല്ല, മറിച്ച് അതിശയിപ്പിക്കുന്നതാണ്.
ഇടത്തരം, താഴ്ന്ന വർണ്ണങ്ങൾ എന്നിങ്ങനെയുള്ള അവരുടെ വർഗ്ഗീകരണങ്ങളിലൂടെ അവർക്ക് മഹത്തായ കളി മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയില്ല.
പ്രവർത്തനങ്ങളിൽ മുഴുകി (രജോഗുനി), ജഡത്വം (തമോഗുനി), ശാന്തത (സതോഗുനി) എന്നിവയിലും മുഴുകി സംസാരിക്കുകയും ശ്രദ്ധിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
എന്നാൽ വിശുദ്ധ രാഷ്ട്രത്തെയും യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെയും മനസ്സിലാക്കാതെ അവർ തങ്ങളുടെ ഈച്ചയുടെ പ്രവർത്തനങ്ങളിലൂടെയും പ്രവൃത്തികളിലൂടെയും അലഞ്ഞുതിരിയുന്നു.
അങ്ങനെ മുസ്ലീങ്ങളുടെയും ഹിന്ദുക്കളുടെയും (വർഗ്ഗീകരണങ്ങൾ).
സത്യയുഗത്തിൽ ഒരു തെറ്റുകാരൻ്റെ ദുഷ്പ്രവൃത്തികൾ കാരണം രാജ്യം മുഴുവൻ ദുരിതം അനുഭവിച്ചു.
ത്രേസ്യയിൽ നഗരം മുഴുവൻ ചുറ്റപ്പെട്ടു, ദ്വാപറിൽ കുടുംബം മുഴുവൻ നരകയാതന അനുഭവിക്കേണ്ടിവന്നു.
കലിയുഗത്തിൻ്റെ നീതി സത്യമാണ്, കാരണം ദുഷ്കർമങ്ങൾ ചെയ്യുന്നവൻ മാത്രമേ കഷ്ടപ്പെടുന്നുള്ളൂ.
സത്യുഗത്തിൽ, സത്യവും, ത്രേതായുഗത്തിൽ, ദ്വാപര ആചാരപരമായ ആരാധനയും പൂർത്തീകരിച്ചു.
കലിയുഗത്തിൽ ഭഗവാൻ്റെ നാമം നിരന്തരം സ്മരിക്കുന്നതല്ലാതെ മറ്റൊരു പ്രവർത്തനത്തിലൂടെയും മുക്തി നേടാനാവില്ല.
എല്ലാ യുഗങ്ങളിലും (യുഗങ്ങളിൽ) വ്യക്തി താൻ വിതച്ചത് കൊയ്യുകയും അവൻ്റെ ദെമറിന് അനുസൃതമായി കഷ്ടപ്പാടുകളും ആനന്ദവും നേടുകയും ചെയ്യുന്നു.
കലിയുഗത്തിൽ, പാപകർമ്മങ്ങളിൽ മുഴുകിയിരിക്കുമ്പോഴും പുണ്യകർമങ്ങളുടെ ഫലം ലഭിക്കാൻ വ്യക്തി ആഗ്രഹിക്കുന്നു.
ഗുരുമുഖന്മാർ അവരുടെ അഹംബോധം നഷ്ടപ്പെടുന്നതിലൂടെ മാത്രമേ ആനന്ദഫലം നേടൂ
സത്യുഗൻ്റെ അനീതി കണ്ടപ്പോൾ കാളയുടെ രൂപത്തിലുള്ള ധർമ്മം സങ്കടപ്പെട്ടു.
ദൈവരാജാവായ ഇന്ദ്രനും, ശക്തിയും ജ്ഞാനവുമില്ലാത്ത, അഹംഭാവത്തിൽ മുഴുകിയ വിശാലമായ സാമ്രാജ്യങ്ങളുള്ള മറ്റ് രാജാക്കന്മാർക്ക് പോലും നിലനിൽക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.
ത്രേതായുഗത്തിൽ- അതിൻ്റെ ഒരു കാൽ വഴുതിപ്പോയി, ഇപ്പോൾ മതവിശ്വാസികൾ കേവലം ചടങ്ങുകളുടെ പ്രകടനത്തിൽ സംതൃപ്തരാണെന്ന് തോന്നുന്നു.
ദ്വാപറിൽ രണ്ടടി ധർമ്മം മാത്രമേ അവശേഷിച്ചിരുന്നുള്ളൂ, ഇപ്പോൾ ആളുകൾ ആചാരപരമായ ആരാധനയിൽ മാത്രം മുഴുകാൻ തുടങ്ങി.
കലിയുഗത്തിൽ, ധർമ്മത്തിന് ഒരു പാദമേ ഉള്ളൂ, തൽഫലമായി, അത് വളരെ ദുർബലമായിത്തീർന്നു.
യഥാർത്ഥ ഗുരു, ശക്തിയില്ലാത്തവരുടെ ശക്തി, വിശുദ്ധ ഐക്കൺഗ്രിഗേഷനുകൾ സൃഷ്ടിക്കുന്നതിലൂടെയും അതിലൂടെയും അത് (ധർമ്മം) പ്രകടമാക്കിയിരിക്കുന്നു.
മുമ്പ് പൊടിപടലങ്ങളാക്കിയ ധർമ്മത്തെ ഗുരുമുഖന്മാർ പൂർണതയിലെത്തിച്ചു.
യഥാർത്ഥ ഗുരു നാല് വർണ്ണങ്ങളെയും ഒന്നായി സംയോജിപ്പിച്ചതിനാൽ, ഈ വർണ്ണസംഗമം വിശുദ്ധ കോൺ എന്ന് അറിയപ്പെടുന്നു.
ആറ് ഋതുക്കൾക്കും ആറ് തത്ത്വചിന്തകൾക്കും ഇടയിൽ, ഗുരുമുഖം-തത്ത്വചിന്ത സൂര്യനെപ്പോലെ (ഗ്രഹങ്ങൾക്കിടയിൽ) സ്ഥാപിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.
(യോഗികളുടെ) പന്ത്രണ്ട് വഴികളും തുടച്ചുനീക്കി ഗുരു ശക്തമായ ഗുരുമുഖം (പന്ത്) സൃഷ്ടിച്ചു.
ഈ പന്തൽ വേദങ്ങളുടെയും കടേബകളുടെയും അതിരുകളിൽ നിന്ന് അകന്നുനിൽക്കുകയും എപ്പോഴും ഓർക്കുകയും പാടുകയും ചെയ്യുന്നു.
തികഞ്ഞ വിനയത്തിൻ്റെ ഈ വഴിയിൽ, മോണയുടെ പാദങ്ങളിലെ പൊടിയായി, ശിഷ്യൻ ശരിയായ പെരുമാറ്റം പഠിക്കുന്നു.
ഈ പന്തൽ മായയുടെ നടുവിൽ വേർപിരിഞ്ഞ് നിലകൊള്ളുന്നു, അഹംഭാവത്തെ ഇല്ലാതാക്കി സ്വയമേവ ഭഗവാനെ സ്മരിക്കുന്നു, അതായത് എപ്പോഴും രമ
അത് അനുഗ്രഹങ്ങളുടെയും ശാപങ്ങളുടെയും സ്വാധീനത്തിന് അപ്പുറം പോയിരിക്കുന്നു.
രണ്ട് മുസ്ലീങ്ങൾ കണ്ടുമുട്ടുമ്പോൾ 'സലാം' (സലാമലൈക്കും) എന്ന് പറഞ്ഞ് പരസ്പരം അഭിവാദ്യം ചെയ്യുന്നു.
യോഗികൾ കണ്ടുമുട്ടുമ്പോൾ, ആദിമ കർത്താവിന് അവർ വെസ് സല്യൂട്ട് കൈമാറുന്നു.
വ്യത്യസ്ത വസ്ത്രധാരികളായ സന്ന്യാസികൾ 'ഓൻ നമഃ', 'ഓം നമഃ നാരായണഃ' എന്നു പറയുന്നു.
ഒരു ബ്രാഹ്മണൻ്റെ മുമ്പിൽ വണങ്ങുമ്പോൾ, ആ വ്യക്തിയുടെ നിലയവും നോക്കി അതിനനുസരിച്ച് അനുഗ്രഹം നൽകുന്നു.
സിഖുകാരുടെ ഇടയിൽ, കണ്ടുമുട്ടുമ്പോൾ, കാൽ തൊട്ടു വന്ദിക്കുന്ന പാരമ്പര്യമുണ്ട്, ഇതാണ് ഏറ്റവും മികച്ചത്.
ഈ പ്രവൃത്തിയിൽ രാജാവും ദരിദ്രരും തുല്യരാണ്, ആബാലവൃദ്ധം എന്ന വ്യത്യാസം നിരീക്ഷിക്കപ്പെടുന്നില്ല.
ചന്ദനം പോലെ ഭക്തർ യാതൊരു വിവേചനവും കാണിക്കുന്നില്ല (അവരുടെ സുഗന്ധം പരത്തുമ്പോൾ).
എളിയവരിൽ ഏറ്റവും താഴ്ന്നവൻ എന്ന ഗുരുവിൻ്റെ ഉപദേശം ഏതൊരു അപൂർവവും അനുഷ്ഠിക്കുന്നു.
ഒരു രൂപ അറുപത് പൈസയാക്കി മാറ്റുമ്പോൾ അതിൻ്റെ ശക്തി ചിതറിപ്പോവുകയും ദുർബലമാവുകയും ചെയ്യുന്നു.
സ്വർണം-മുഹർ (നാണയം) പത്ത് രൂപയ്ക്ക് മാറ്റിയാൽ അതിൻ്റെ മൂല്യം നഷ്ടപ്പെടും.
ആയിരം നാണയത്തിന് ഒരു വജ്രം ലഭിച്ചാൽ, അത് ഒരു മാലയിൽ ചരടും (ധരിച്ചിരിക്കുന്നതും) വളരെ ഭാരം കുറഞ്ഞതായിത്തീരുന്നു.
പാദങ്ങളിൽ സ്പർശിച്ചും (ഗുരുവിൻ്റെ) പാദങ്ങളിലെ പൊടിയായും സംസാരത്തിലെ മിഥ്യാധാരണകളും ഭയങ്ങളും ഇല്ലാതാക്കുന്ന മനുഷ്യൻ
അവൻ്റെ മനസ്സിൽ നിന്നും വിശുദ്ധ സഭയിലെ പ്രവൃത്തികളും അഞ്ച് ദുഷിച്ച പ്രവണതകളെ തുടച്ചുനീക്കുന്നു, അവൻ മനസ്സിനെ കൂടുതൽ നിയന്ത്രിക്കുന്നു.
അങ്ങനെയുള്ളവൻ ഒരു യഥാർത്ഥ സാധുവാണ് (ഗുർമുഖ്) അവൻ്റെ വാക്കുകൾ വിവരണാതീതമാണ്.