ഒരു സാർവത്രിക സ്രഷ്ടാവായ ദൈവം. യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ അനുഗ്രഹത്താൽ:
ഭായ് ഗുരുദാസ് ജിയുടെ വാർസ്
വാർ ഒന്ന്
സത്നാം മന്ത്രം (ലോകത്തിനുവേണ്ടി) ചൊല്ലിയ ഗുരുവിന് (ഗുരു നാനാക്ക് ദേവ്) മുന്നിൽ ഞാൻ നമിക്കുന്നു.
ലോകസമുദ്രം കടന്ന് (ജീവികളെ) അവൻ അവരെ മോചനത്തിൽ ലയിപ്പിച്ചു.
അവൻ ട്രാൻസ്മിഗ്രേഷൻ ഭയം നശിപ്പിക്കുകയും സംശയത്തിൻ്റെയും വേർപിരിയലിൻ്റെയും രോഗത്തെ ഇല്ലാതാക്കുകയും ചെയ്തു.
ജനനം, മരണം, കഷ്ടപ്പാടുകൾ എന്നിവയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ഒരു മിഥ്യ മാത്രമാണ് ലോകം.
യമൻ്റെ ദണ്ഡിനെക്കുറിച്ചുള്ള ഭയം നീങ്ങിയിട്ടില്ല, ദേവിയുടെ അനുയായികളായ ശക്തന്മാർക്ക് അവരുടെ ജീവിതം വ്യർത്ഥമായി നഷ്ടപ്പെട്ടു.
ഗുരുവിൻ്റെ പാദങ്ങളിൽ മുറുകെ പിടിച്ചവർ യഥാർത്ഥ വചനത്തിലൂടെ മോചിതരായി.
ഇപ്പോൾ അവർ സ്നേഹനിർഭരമായ ഭക്തി നിറഞ്ഞവരായതിനാൽ അവർ ഗുരുക്കളുടെ (ഗുരുക്കളുടെ വാർഷികങ്ങൾ) ദൈവസ്മരണ, ദാനധർമ്മങ്ങൾ, വിശുദ്ധ ശുദ്ധീകരണ പ്രവർത്തനങ്ങൾ എന്നിവ ആഘോഷിക്കുന്നു, മറ്റുള്ളവർക്കും പ്രചോദനം നൽകുന്നു.
ഒരുവൻ വിതയ്ക്കുന്നതുപോലെ അവൻ കൊയ്യുന്നു.
ഒന്നാമതായി, ശ്വാസോച്ഛ്വാസവും ശരീരവും ഇല്ലാതിരുന്നപ്പോൾ ഇരുട്ടിൽ ഒന്നും കാണാനില്ലായിരുന്നു.
ശരീരം സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടത് (അമ്മയുടെ) രക്തത്തിലൂടെയും (അച്ഛൻ്റെ) ശുക്ലത്തിലൂടെയും, അഞ്ച് ഘടകങ്ങളും യുക്തിസഹമായി യോജിപ്പിക്കപ്പെട്ടു.
വായു, വെള്ളം, തീ, ഭൂമി എന്നിവ ഒരുമിച്ചു.
അഞ്ചാമത്തെ മൂലകമായ ആകാശം (ശൂന്യം) അതിനിടയിൽ സൂക്ഷിക്കുകയും സ്രഷ്ടാവായ ദൈവം, ആറാമത്തേത്, എല്ലാവരിലും അദൃശ്യമായി വ്യാപിക്കുകയും ചെയ്തു.
മനുഷ്യശരീരം സൃഷ്ടിക്കാൻ, അഞ്ച് മൂലകങ്ങളും പരസ്പരം എതിർവശത്തുള്ള ഇരുപത്തിയഞ്ച് ഗുണങ്ങളും കൂട്ടിച്ചേർക്കുകയും മിശ്രിതമാക്കുകയും ചെയ്തു.
നാല് ജീവൻ ഉത്ഭവിക്കുന്ന ഖനികളും (മുട്ട ഗര്ഭപിണ്ഡം വിയര്പ്പും സസ്യജാലങ്ങളും) നാല് പ്രഭാഷണങ്ങളും (പാര, പശ്യന്തി, മാധ്യമം, വൈഖരി) പരസ്പരം സംയോജിപ്പിച്ച് ട്രാൻസ്മിഗ്രേഷൻ നാടകം അവതരിപ്പിച്ചു.
അങ്ങനെ എൺപത്തിനാല് ലക്ഷം സ്പീഷീസുകൾ സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടു.
എൺപത്തിനാല് ലക്ഷം ജീവിത ക്ലാസുകളിൽ, മനുഷ്യനായി ജനിച്ചതാണ് ഏറ്റവും നല്ലത്.
കണ്ണുകൾ നോക്കുന്നു, ചെവി കേൾക്കുന്നു, വായ് മധുരവാക്കുകൾ സംസാരിക്കുന്നു.
കൈകൾ ഉപജീവനമാർഗം സമ്പാദിക്കുകയും കാലുകൾ വിശുദ്ധ സഭയിലേക്ക് കൊണ്ടുപോകുകയും ചെയ്യുന്നു.
മനുഷ്യജീവിതത്തിൽ ശരിയായ സമ്പാദ്യം കൊണ്ട് മാത്രം, ഒരാളുടെ സമ്പാദ്യത്തിൽ നിന്ന്, മറ്റ് ദരിദ്രർക്ക് ഭക്ഷണം നൽകുന്നു.
മനുഷ്യൻ ഗുരുമുഖനായി മാറുന്നതിലൂടെ അവൻ്റെ ജീവിതം അർത്ഥപൂർണ്ണമാക്കുന്നു; അവൻ ഗുർബാനി വായിക്കുകയും മറ്റുള്ളവരെ (ബാനിയുടെ പ്രാധാന്യം) മനസ്സിലാക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
അവൻ തൻ്റെ കൂട്ടാളികളെ തൃപ്തിപ്പെടുത്തുകയും അവരുടെ പാദങ്ങളിൽ സ്പർശിച്ച വിശുദ്ധജലം സ്വീകരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു, അതായത് അവൻ പൂർണ്ണമായ വിനയം വളർത്തുന്നു.
പാദങ്ങളിൽ വിനയപൂർവ്വം സ്പർശിക്കുന്നത് നിരാകരിക്കരുത്, കാരണം ഇരുണ്ട യുഗത്തിൽ ഈ ഗുണം മാത്രമാണ് (മനുഷ്യ വ്യക്തിത്വത്തിൻ്റെ).
അത്തരം പെരുമാറ്റമുള്ള ആളുകൾ ലോകസമുദ്രം നീന്തുകയും ഗുരുവിൻ്റെ മറ്റ് ശിഷ്യന്മാരുമായി ഒത്തുചേരുകയും ചെയ്യും.
അവൻ്റെ ഒരു വചനത്തിലൂടെ എല്ലാ ഓങ്കാറും വിസ്തൃതമായ പ്രപഞ്ചത്തെ സൃഷ്ടിച്ചു.
പഞ്ചഭൂതങ്ങളിലൂടെ, അവൻ ത്രിലോകങ്ങളിലും അവയുടെ വിഭാഗങ്ങളിലും വ്യാപിച്ചു.
സ്വയം വിശാലമാക്കാൻ അനന്തമായ പ്രകൃതി (പ്രകൃതി) സൃഷ്ടിച്ച ആർക്കും ആ സ്രഷ്ടാവിനെ കാണാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.
അവൻ പ്രകൃതിയുടെ അസംഖ്യം രൂപങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കി.
അവൻ്റെ ഓരോ മുടിയിലും അവൻ ദശലക്ഷക്കണക്കിന് ലോകങ്ങളെ സൃഷ്ടിച്ചു.
പിന്നെ ഒരു പ്രപഞ്ചത്തിൽ അവൻ പതിനായിരക്കണക്കിന് രൂപങ്ങളിൽ വരുന്നു.
വേദങ്ങൾക്ക് പ്രിയങ്കരനായ വേദവ്യാസൻ, കടേബകൾ എന്നിങ്ങനെ യഥാക്രമം മുഹമ്മദിനെപ്പോലുള്ള നിരവധി പ്രിയപ്പെട്ട വ്യക്തിത്വങ്ങളെ അദ്ദേഹം സൃഷ്ടിച്ചിട്ടുണ്ട്.
ഒരു പ്രകൃതി എത്ര അത്ഭുതകരമായി പലതാക്കി വികസിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു.
നാല് യുഗങ്ങൾ (യുഗങ്ങൾ) സ്ഥാപിക്കുകയും ആദ്യത്തെ മൂന്നിന് സത്യുഗ്, ത്രേത, ദ്വാപർ എന്നീ പേരുകൾ നൽകുകയും ചെയ്തു. നാലാമത്തേത് കലിയുഗമായിരുന്നു.
നാല് ജാതികൾ നാല് യുഗങ്ങളിലെ രാജാക്കന്മാർ എന്ന് അറിയപ്പെട്ടു. ബ്രാഹ്മണൻ, ക്ഷത്രിയൻ, വൈശ്യൻ, സൂത്രൻ എന്നിവർ ഓരോ യുഗത്തിലും പ്രബലരായി.
സതിയുഗത്തിൽ വിഷ്ണു ഹൻസവാറായി ഭൂമിയിൽ വന്ന് ബന്ധപ്പെട്ട പ്രശ്നങ്ങൾ വിശദീകരിച്ചതായി പറയപ്പെടുന്നു
മെറ്റാഫിസിക്സ് (ഭഗവത് പുരാണത്തിലെ പതിനൊന്നാം കാണ്ഡത്തിലാണ് കഥയുള്ളത്), ഒരു സോഹം-ബ്രഹ്മമല്ലാതെ മറ്റൊന്നും ചർച്ചചെയ്യപ്പെട്ടിട്ടില്ല.
മായയോട് നിസ്സംഗത കാണിക്കുന്നതിനാൽ ആളുകൾ ഒരു ഭഗവാനെ സ്തുതിക്കും.
അവർ കാടുകളിൽ പോയി പ്രകൃതിദത്തമായ സസ്യങ്ങൾ കഴിച്ച് ജീവിതം വലിച്ചെടുക്കും.
അവർ ദശലക്ഷക്കണക്കിന് വർഷങ്ങൾ ജീവിച്ചിരുന്നുവെങ്കിലും അവർ കൊട്ടാരങ്ങളും കോട്ടകളും മഹത്തായ മാളികകളും നിർമ്മിക്കും.
ഒരു വശത്ത് ലോകം കടന്നുപോകുന്നു, മറുവശത്ത് ജീവിത പ്രവാഹം സ്ഥിരമായി പോകും.
സൂര്യവംശത്തിലെ ത്രേതയിൽ ക്ഷത്രിയൻ്റെ (രാമൻ്റെ) രൂപത്തിൽ ഒരു വലിയ അവതാരമായി അവതരിച്ചു.
ഇപ്പോൾ പ്രായത്തിൻ്റെ ഒമ്പത് ഭാഗങ്ങൾ കുറഞ്ഞു, മിഥ്യാധാരണയും അറ്റാച്ച്മെൻ്റും അഹങ്കാരവും പെരുകി.
ദ്വാപറിൽ, യാദവ-വംശം മുൻനിരയിലെത്തി, അതായത് കൃഷ്ണൻ്റെ അവതാരം ജനങ്ങൾക്ക് അറിയപ്പെട്ടു; എന്നാൽ നല്ല പെരുമാറ്റം ഇല്ലാത്തതിനാൽ, പ്രായത്തിനനുസരിച്ച്, ആയുസ്സ് (മനുഷ്യൻ്റെ) കുറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു.
ഋഗ്വേദത്തിൽ ബ്രാഹ്മണൻ്റെ പെരുമാറ്റവും കിഴക്കോട്ട് അഭിമുഖമായി ചെയ്യുന്ന പ്രവർത്തനങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള ആശയങ്ങളും ചർച്ച ചെയ്യപ്പെട്ടു.
ക്ഷത്രിയർ യജുർവേദവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടു, ദക്ഷിണ ദിക്കിലേക്ക് അഭിമുഖീകരിച്ചുകൊണ്ട് ദാനധർമ്മങ്ങൾ ചൊരിയാൻ തുടങ്ങി.
വൈശ്യർ സാമവേദത്തെ ആശ്ലേഷിച്ച് പടിഞ്ഞാറിനെ വണങ്ങി.
ഋഗ്വേദത്തിന് നീല വസ്ത്രവും യജുർവേദത്തിന് മഞ്ഞയും വെള്ള വസ്ത്രം ധരിച്ച് സാമവേദ ശ്ലോകങ്ങൾ ആലപിക്കുന്നതും ഒരു പാരമ്പര്യമായി മാറി.
അങ്ങനെ ത്രികാലങ്ങളിലെ മൂന്ന് കർത്തവ്യങ്ങൾ വിവരിച്ചു.
താഴ്ന്ന സഹജാവബോധം ലോകത്തെ മുഴുവൻ പിടികൂടിയ നാലാം യുഗമായി കലിജുഗ് പ്രചാരത്തിലായി.
ഋഗ്, യജുർ, സാമവേദം എന്നിവയിൽ അനുശാസിക്കുന്ന കർത്തവ്യങ്ങൾ അനുഷ്ഠിക്കുന്നതിൽ ആളുകൾ ഫലദായകരായി.
ഭൂമി മുഴുവൻ മാമോനാൽ വശീകരിക്കപ്പെട്ടു, കാളിജുഗിൻ്റെ ചേഷ്ടകൾ എല്ലാവരെയും വ്യാമോഹത്തിലേക്ക് തള്ളിവിട്ടു.
വിദ്വേഷവും അധഃപതനവും ജനങ്ങളെ കീഴടക്കുകയും അഹംഭാവം എല്ലാവരെയും ചുട്ടുകളയുകയും ചെയ്തു.
ഇപ്പോൾ ആരും ആരെയും ആരാധിക്കുന്നില്ല, ഇളയവരോടും മുതിർന്നവരോടും ഉള്ള ബഹുമാനബോധം വായുവിൽ അപ്രത്യക്ഷമായി.
ഈ കട്ടർ യുഗത്തിൽ ചക്രവർത്തിമാർ സ്വേച്ഛാധിപതികളും അവരുടെ സത്രാപ് കശാപ്പുകാരുമാണ്.
മൂന്ന് ആഗതങ്ങളുടെ നീതി ഇല്ലാതായി, ഇപ്പോൾ ആരെങ്കിലും എന്തെങ്കിലും (കൈക്കൂലിയായി) നൽകിയാൽ (നീതി?) ലഭിക്കുന്നു.
കർമ്മ വൈദഗ്ധ്യത്തിൽ മനുഷ്യവർഗ്ഗം കൊതിച്ചിരിക്കുന്നു.
നാല് വേദങ്ങളിൽ അനുശാസിച്ചിട്ടുള്ള കർത്തവ്യങ്ങൾ അനുഷ്ഠിച്ച്, ദർശകർ ആറ് ശാസ്ത്രങ്ങളെ നിർവചിച്ചിരിക്കുന്നു.
ബ്രഹ്മാവും സനക്കും വിവരിച്ചതെല്ലാം ആളുകൾ പാരായണം ചെയ്യുകയും പിന്തുടരുകയും ചെയ്തു.
പലരും വായിക്കുമ്പോഴും പാടുമ്പോഴും ചിന്തിക്കുന്നു, പക്ഷേ ദശലക്ഷക്കണക്കിന് ആളുകളിൽ ഒരാൾ മാത്രമേ വരികൾക്കിടയിൽ മനസ്സിലാക്കുകയും വായിക്കുകയും ചെയ്യുന്നുള്ളൂ.
പലരും വായിക്കുമ്പോഴും പാടുമ്പോഴും ചിന്തിക്കുന്നു, പക്ഷേ ദശലക്ഷക്കണക്കിന് ആളുകളിൽ ഒരാൾ മാത്രമേ വരികൾക്കിടയിൽ മനസ്സിലാക്കുകയും വായിക്കുകയും ചെയ്യുന്നുള്ളൂ.
ഓരോ കാലത്തിനും ഒരു വർണ്ണത്തിൻ്റെ (ജാതി) ആധിപത്യം ഉണ്ടായിരുന്നുവെന്നത് അതിശയകരമാണ്, എന്നാൽ കലിയുഗത്തിൽ അസംഖ്യം ജാതികൾ എങ്ങനെയുണ്ട്.
മൂന്ന് യുഗങ്ങളുടെയും ചുമതലകൾ ഉപേക്ഷിച്ചുവെന്നത് എല്ലാവർക്കും അറിയാം, പക്ഷേ ആശയക്കുഴപ്പം നിലനിൽക്കുന്നു.
നാല് വേദങ്ങൾ നിർവചിച്ചിരിക്കുന്നതുപോലെ, ആറ് തത്വശാസ്ത്രങ്ങളുടെ (ശാസ്ത്രങ്ങൾ) വിവരണവും അവയെ പൂരകമാക്കുന്നു.
അവരെല്ലാം അവരവരുടെ വീക്ഷണത്തെ അഭിനന്ദിക്കുന്നു.
ഗൗരവമായി ഊഹിച്ചുകൊണ്ട്, ദർശകനായ ഗോതമ ഋഗ്വേദത്തിൻ്റെ കഥ അവതരിപ്പിച്ചു.
ചിന്തകളെ ചവിട്ടിമെതിച്ച ശേഷം, ന്യായ വിദ്യാലയത്തിൽ, എല്ലാ കാരണങ്ങളുടെയും കാര്യക്ഷമമായ കാരണമായി ദൈവത്തെ നിർവചിച്ചിരിക്കുന്നു.
എല്ലാം അവൻ്റെ നിയന്ത്രണത്തിലാണ്, അവൻ്റെ ക്രമത്തിലാണ്, മറ്റാരുടെയും ഒരു ക്രമവും സ്വീകരിക്കപ്പെടുന്നില്ല.
അവൻ ഈ സൃഷ്ടിയുടെ തുടക്കത്തിലും അവസാനത്തിലും ആണെങ്കിലും ഈ ശാസ്ത്രത്തിൽ അവനെ ഈ സൃഷ്ടിയിൽ നിന്ന് വേറിട്ട് കാണിക്കുന്നു.
ഈ സ്രഷ്ടാവിനെ ആരും കാണുകയോ അറിയുകയോ ചെയ്തിട്ടില്ല, പകരം ആളുകൾ പ്രകൃതിയുടെ (പ്രകൃതിയുടെ) വിപുലമായ വ്യാമോഹങ്ങളിൽ മുഴുകി.
സോഹം പരബ്രഹ്മം എന്ന് മനസ്സിലാക്കാതെ, അവനെ ഒരു മനുഷ്യനായി മനസ്സിലാക്കുന്നതിൽ ജിവ് തെറ്റിദ്ധരിക്കപ്പെടുന്നു (തെറ്റായ തെറ്റുകൾ നിറഞ്ഞത്).
ഋഗ്വേദം അറിവുള്ളവരെ ഉദ്ബോധിപ്പിക്കുന്നത് പരമമായ ഭഗവാൻ തന്നെയാണ് എല്ലാമെന്നും മറ്റാരെയും അവനുമായി താരതമ്യപ്പെടുത്താനാവില്ലെന്നും.
യഥാർത്ഥ ഗുരുവില്ലാതെ ഈ ധാരണ നേടാനാവില്ല.
യജുർവേദത്തെക്കുറിച്ച് ആഴത്തിൽ ചിന്തിച്ചുകൊണ്ട്, ഋഷി ജൈമിനി തൻ്റെ നിയമങ്ങൾ അവതരിപ്പിച്ചു.
വിതച്ചതെല്ലാം കൊയ്യുന്ന ശരീരത്തിലൂടെ ചെയ്യുന്ന കർമ്മങ്ങൾക്കനുസരിച്ച് അന്തിമ തീരുമാനത്തിലെത്തും.
അദ്ദേഹം കർമ്മ സിദ്ധാന്തം സ്ഥാപിക്കുകയും കർമ്മത്താൽ നിയന്ത്രിക്കപ്പെടുന്ന ട്രാൻസ്മിഗ്രേഷൻ വിശദീകരിക്കുകയും ചെയ്തു.
ആഡ്-ഇൻഫിനിറ്റത്തിൻ്റെ തെറ്റ് കാരണം, സംശയങ്ങൾ ദൂരീകരിക്കപ്പെടുകയും ജിവ് കർമ്മങ്ങളുടെ ലബിരിന്തിൽ അലഞ്ഞുതിരിയുകയും ചെയ്യുന്നു.
കർമ്മം ലോകത്തിൻ്റെ ഒരു പ്രായോഗിക വശമാണ്, മായയും ബ്രഹ്മവും സമാനമാണ്.
ഈ ചിന്താധാര (ശാസ്ത്രം) യജുർവേദത്തിൻ്റെ ചേരുവകളെ ഇളക്കിവിടുമ്പോൾ, പരമോന്നത യാഥാർത്ഥ്യമായ ബ്രഹ്മവുമായി വ്യാമോഹങ്ങൾ കലർത്തുന്നു,
കർമ്മ ബന്ധനത്തിൻ്റെ ഫലമായി ലോകത്തിൽ നിന്ന് വരുന്നതും പോകുന്നതും അംഗീകരിക്കുന്ന ആചാരത്തെ ശക്തമായി സ്ഥാപിക്കുന്നു.
യഥാർത്ഥ ഗുരുവില്ലാതെ സംശയങ്ങൾ ദൂരീകരിക്കാനാവില്ല.
വ്യാസൻ (ബാദരായൺ) സാമവേദത്തിൻ്റെ ചിന്താ ചട്ടക്കൂട് ചിട്ടപ്പെടുത്തുകയും ഗവേഷണം ചെയ്യുകയും ചെയ്ത ശേഷം വേദാന്തം (സൂത്രങ്ങൾ) പാരായണം ചെയ്തു.
വിവരണാതീതമായ ബ്രഹ്മത്തിന് സമാനമായി അവൻ സ്വയം (ആത്മൻ) മുന്നിൽ വെച്ചു.
അവൻ അദൃശ്യനായും ജീവ് അതിൻ്റെ ആത്മാഭിമാന ഭ്രമത്തിൽ അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും അലഞ്ഞുനടക്കുന്നു.
സ്വയം ബ്രഹ്മമായി സ്ഥാപിക്കുന്നതിലൂടെ, അവൻ യഥാർത്ഥത്തിൽ ഒരാളുടെ സ്വയം ആരാധനയ്ക്ക് യോഗ്യനാണെന്ന് സ്ഥാപിച്ചു, അതിനാൽ സ്നേഹനിർഭരമായ ഭക്തിയുടെ രഹസ്യങ്ങൾക്ക് അജ്ഞാതനായി.
വേദം ചൊല്ലിയാൽ അയാൾക്ക് സമാധാനം ലഭിക്കില്ല, അഹങ്കാരത്തിൻ്റെ ചൂടിൽ അവൻ ഒന്നു കത്തിക്കാൻ തുടങ്ങി.
മായയുടെ ദണ്ഡ് എല്ലായ്പ്പോഴും അവൻ്റെ തലയിൽ തൂങ്ങിക്കിടന്നു, മരണത്തിൻ്റെ ദേവനായ യമൻ്റെ നിരന്തരമായ ഭയം നിമിത്തം അവൻ വളരെയധികം കഷ്ടപ്പെട്ടു.
നാരദനിൽ നിന്ന് അറിവ് നേടിയ അദ്ദേഹം ഭഗവത് പാരായണം ചെയ്യുകയും ദൈവത്തെ സ്തുതിക്കുകയും ചെയ്തു.
ഗുരുവിൻ്റെ മുമ്പാകെ കീഴടങ്ങാതെ ആർക്കും (ലോകസമുദ്രം) കടക്കാനാവില്ല.
ദ്വാപർ അന്തരിച്ചതോടെ, കലിയുഗത്തിൻ്റെ തലയ്ക്ക് മുകളിൽ രാജ്യത്തിൻ്റെ മേലാപ്പ് വന്നു.
അഥർവവേദം സ്ഥാപിതമായി, ആളുകൾ ഇപ്പോൾ വടക്കോട്ട് അഭിമുഖമായി സ്തുതിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.
അഥ്വവേദത്തിലെ ശ്ലോകങ്ങളുടെ ഒരു ഘടകമെന്ന നിലയിൽ, സാംഖ്യ-സൂത്രങ്ങൾ കപില മുനി ചൊല്ലി.
മഹത്തായ അറിവിൽ മുഴുകുക, സ്ഥിരതയെക്കുറിച്ചും ക്ഷണികതയെക്കുറിച്ചും ചിന്തിക്കുക.
ദശലക്ഷക്കണക്കിന് പരിശ്രമിച്ചിട്ടും അറിവില്ലാതെ ഒന്നും നേടാനാവില്ല.
കർമ്മവും യോഗയും ശരീരത്തിൻ്റെ പ്രവർത്തനങ്ങളാണ്, ഇവ രണ്ടും ക്ഷണികവും നശിക്കുന്നതുമാണ്.
അപഗ്രഥന ജ്ഞാനം പരമമായ ആനന്ദം സൃഷ്ടിക്കുകയും ജനനമരണത്തിൻ്റെ മിഥ്യാധാരണകൾ അവസാനിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ഗുരു-അധിഷ്ഠിത (ഗുർമുഖ്) യഥാർത്ഥ സ്വത്വത്തിൽ ലയിക്കുന്നു.
അഥത്വവേദം ചൊല്ലി, ഗുരു-അധിഷ്ഠിത (കാനാട്) തൻ്റെ വൈശിഷ്കത്തിൽ ഗുണങ്ങളെ കുറിച്ചും (കാര്യത്തിൻ്റെ) ഗുണങ്ങളെ കുറിച്ചും പറഞ്ഞു.
വിതയ്ക്കുന്നതിനും കൊയ്യുന്നതിനും (കൊടുക്കലും വാങ്ങലും) സിദ്ധാന്തം അദ്ദേഹം അവതരിപ്പിച്ചു, ഉചിതമായ സമയത്ത് മാത്രമേ ഒരാൾക്ക് ഫലം ലഭിക്കൂ എന്ന് പറഞ്ഞു.
എല്ലാം അവൻ്റെ ദൈവിക ഹിതത്തിൽ പ്രവർത്തിക്കുന്നു, ഹുകം (അതിനെ അവൻ അപൂർവ എന്ന് വിളിക്കുന്നു) കൂടാതെ ആരെങ്കിലും ദൈവീക ഇച്ഛയെ സ്വീകരിക്കുന്നു - അവൻ സ്വയം സമചിത്തതയിൽ സ്ഥിരത കൈവരിക്കുന്നു.
സ്വന്തമായി ഒന്നും സംഭവിക്കുന്നില്ലെന്നും (നമ്മുടെ നല്ലതോ ചീത്തയോ ആയ പ്രവൃത്തികൾക്ക് നാം തന്നെയാണ് ഉത്തരവാദികളെന്നും) അതിനാൽ നല്ലവരോ ചീത്തവരോ ആയ ആരെയും മനസ്സിൽ തളച്ചിടരുതെന്നും ജീവ മനസ്സിലാക്കണം.
നിങ്ങൾ വിതയ്ക്കുന്നത് പോലെ കൊയ്യും എന്നാണ് ഋഷി കാനാട് പറഞ്ഞത്.
ഒരൊറ്റ ദുഷ്ടൻ നിമിത്തം ലോകം മുഴുവൻ കഷ്ടപ്പെടുമെന്ന സത്യയുഗത്തിൻ്റെ അനീതി കേൾക്കൂ.
ത്രേതായുഗത്തിൽ, ഒരു ദുഷ്പ്രവൃത്തിക്കാരൻ കാരണം നഗരം മുഴുവൻ കഷ്ടപ്പെട്ടു, ദ്വാപറിൽ ഈ കഷ്ടപ്പാടുകൾ ഒരു കുടുംബത്തിൽ മാത്രമായി പരിമിതപ്പെടുത്തി, കുടുംബം ദുരാചാരത്തിന് വിധേയമായി.
എന്നാൽ കലിയുഗത്തിൽ ദുഷ്കർമം ചെയ്യുന്നവൻ മാത്രമേ കഷ്ടപ്പെടുന്നുള്ളൂ.
ഗുർമുഖ് പതഞ്ജലി സെസ്നാഗയുടെ (സങ്കൽപ്പിക്കപ്പെട്ട) അവതാരമാണ്, വളരെ ചിന്താപൂർവ്വം പാരായണം ചെയ്തു, നാഗ-ശാസ്ത്രം, യോഗ ശാസ്ത്രം (പതഞ്ജൽ-യോഗസൂത്രങ്ങൾ).
യോഗയില്ലാതെ മിഥ്യാബോധം മായ്ക്കാനാവില്ലെന്ന് അദ്ദേഹം അഥർവവേദവുമായി യോജിച്ച് പറഞ്ഞു.
കണ്ണാടി വൃത്തിയാക്കാതെ അതിൽ മുഖം കാണാൻ കഴിയില്ലെന്ന് നമ്മൾ അറിയുന്ന വസ്തുതയ്ക്ക് സമാനമാണ് ഇത്.
യോഗ ശുദ്ധീകരണ പ്രാക്സിസാണ്, അതിലൂടെ സുരതി അടങ്ങാത്ത ഈണത്തിലേക്ക് ആഗിരണം ചെയ്യപ്പെടുന്നു.
പതിനെട്ട് സിദ്ധികളും ഒമ്പത് നിധികളും ഒരു ഗുരുമുഖ് യോഗിയുടെ പാദങ്ങളിൽ പതിക്കുന്നു.
കലിയുഗത്തിൽ, ത്രികാലങ്ങളിൽ പൂർത്തീകരിക്കപ്പെടാതെ കിടന്ന ആഗ്രഹങ്ങളുടെ പൂർത്തീകരണത്തെക്കുറിച്ച് പതഞ്ജലി സംസാരിച്ചു.
യോഗഭക്തിയുടെ സമ്പൂർണ്ണ നേട്ടം നിങ്ങൾ എല്ലാ കാര്യങ്ങളും കൈകോർത്ത് നിൽക്കുക എന്നതാണ്.
ദൈവസ്മരണ, ദാനധർമ്മം, വുദു (ആന്തരികവും ബാഹ്യവും) എന്നിവയുടെ സ്വഭാവം ജിവ് വളർത്തിയെടുക്കണം.
പ്രാചീനകാലം മുതൽ, പൂർത്തീകരിക്കപ്പെടാത്ത ആഗ്രഹങ്ങളുടെ ബന്ധനത്താൽ, ജിവിക്ക് ട്രാൻസ്മിഗ്രേഷൻ അനുഭവപ്പെട്ടു.
വീണ്ടും വീണ്ടും ശരീരം മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു, എന്നാൽ ഈ മാറ്റത്തിൻ്റെ നിഗൂഢത അറിവുള്ളവരായാൽ മനസ്സിലാക്കാം.
സത്യുഗത്തിൽ ദ്വൈതഭാവത്തിൽ മുഴുകിയ ജീവൻ ത്രേതായുഗത്തിൽ ശരീരത്തിൽ പ്രവേശിച്ചു.
ത്രേതായുഗത്തിൽ കർമ്മബന്ധനത്തിൽ അകപ്പെടുന്നു
അവൻ ദ്വാപരത്തിൽ ജനിച്ചു, ഞരങ്ങിയും പിണങ്ങിയും തുടർന്നു.
ത്രികാല കർത്തവ്യങ്ങൾ നിറവേറ്റിയാലും ജനനമരണ ഭയം അകറ്റുന്നില്ല.
ജീവൻ കലിയുഗത്തിൽ പുനർജന്മം ചെയ്യുകയും കർമ്മങ്ങളിൽ കുടുങ്ങുകയും ചെയ്യുന്നു.
നഷ്ടപ്പെട്ട അവസരം ഇനി വരില്ല.
ഇനി ആചാരങ്ങൾ ആരും ശ്രദ്ധിക്കാത്ത കലിയുഗത്തിലെ ശിക്ഷണം ശ്രദ്ധിക്കുക.
സ്നേഹപൂർവകമായ ഭക്തിയില്ലാതെ ആർക്കും ഒരിടത്തും ഇടം ലഭിക്കില്ല.
മുൻകാലങ്ങളിലെ അച്ചടക്കത്തോടെയുള്ള ജീവിതം കാരണം കലിയുഗത്തിൽ മനുഷ്യരൂപം ലഭിച്ചു.
ഇപ്പോൾ ഈ അവസരം കൈവിട്ടുപോയാൽ, അവസരവും സ്ഥലവും ലഭ്യമാകില്ല.
അഥർവ്വവേദത്തിൽ പറഞ്ഞിരിക്കുന്നതുപോലെ, കലിയുഗത്തിൻ്റെ വീണ്ടെടുക്കൽ സവിശേഷതകൾ ശ്രദ്ധിക്കുക.
ഇപ്പോൾ വികാരാധീനമായ ഭക്തി മാത്രമേ സ്വീകാര്യമായിട്ടുള്ളൂ; യജ്ഞം, ഹോമയാഗം, മനുഷ്യ ഗുരുവിൻറെ ആരാധന എന്നിവ മുൻകാലങ്ങളിൽ അച്ചടക്കമായിരുന്നു.
ഇപ്പോൾ ആരെങ്കിലും, ഒരു കർമ്മം ചെയ്തിട്ടും, ഈ ഇന്ദ്രിയത്തെ തന്നിൽ നിന്ന് മായ്ച്ചുകളയുകയും താഴ്മയായി വിളിക്കപ്പെടാൻ ഇഷ്ടപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നുവെങ്കിൽ, അപ്പോൾ മാത്രമേ അയാൾക്ക് കർത്താവിൻ്റെ നല്ല പുസ്തകങ്ങളിൽ നിലനിൽക്കാൻ കഴിയൂ.
കലിയുഗത്തിൽ, ഭഗവാൻ്റെ നാമം ആവർത്തിക്കുന്നത് മാത്രമാണ് മഹത്തായതായി കണക്കാക്കുന്നത്.
ഒരു യുഗത്തിൻ്റെ പതന സമയത്ത്, ആളുകൾ അവരുടെ സ്വഭാവത്തിന് വിരുദ്ധമായി പ്രായത്തിൻ്റെ ചുമതലകൾ മാറ്റിവയ്ക്കുന്നു.
ലോകം പശ്ചാത്താപപരമായ പ്രവർത്തനങ്ങളിൽ മുഴുകുകയും പാപവും അഴിമതിയും വാഴുകയും ചെയ്യുന്നു.
സമൂഹത്തിലെ വിവിധ വിഭാഗങ്ങൾ (ജാതികൾ) പരസ്പരം വിദ്വേഷം വളർത്തിയെടുക്കുകയും മുളകളെപ്പോലെ കലഹങ്ങളിലൂടെ സ്വയം അവസാനിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു, പരസ്പര ഘർഷണം കാരണം, സ്വയം മറ്റുള്ളവരെപ്പോലെ തീയും കത്തിക്കുന്നു.
അറിവിൻ്റെ അപലപനം ആരംഭിക്കുന്നു, അജ്ഞതയുടെ ഇരുട്ടിൽ ഒന്നും ദൃശ്യമാകില്ല.
ലോകസമുദ്രം കടന്ന് മനുഷ്യനെ എത്തിക്കുന്ന വേദങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള ആ അറിവിൽ നിന്ന് അറിവുള്ളവർ പോലും അകന്നുപോകുന്നു.
ഇത്രയും കാലം ദൈവം യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ രൂപത്തിൽ ഭൂമിയിൽ ഇറങ്ങുന്നില്ല, ഒരു രഹസ്യവും മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയില്ല.
ഗുരുവും ദൈവവും ഒന്നാണ്; അവനാണ് യഥാർത്ഥ യജമാനൻ, ലോകം മുഴുവൻ അവനുവേണ്ടി കൊതിക്കുന്നു.
അവൻ സൂര്യനെപ്പോലെ ഉദിക്കുന്നു, ഇരുട്ട് നീങ്ങുന്നു.
കലിജുഗിൽ ഒരാൾ ബൗദ്ധികത അവതാരമായി കാണുന്നു, എന്നാൽ അറിവും അജ്ഞതയും തമ്മിലുള്ള വിവേചനം ഒരിടത്തും ഇല്ല.
ആരും ആരെയും തടസ്സപ്പെടുത്തുന്നില്ല, എല്ലാവരും അവരവരുടെ ഇഷ്ടത്തിനനുസരിച്ച് പെരുമാറുന്നു.
നിർജ്ജീവമായ പാറകളെ ആരാധിക്കാൻ ആരോ നിർദ്ദേശിക്കുന്നു, ആരെങ്കിലും ശ്മശാനങ്ങളെ ആരാധിക്കാൻ ആളുകളെ നയിക്കുന്നു.
തന്ത്രമന്ത്രവും ഇത്തരം കപടഭക്തികളും കാരണം പിരിമുറുക്കങ്ങളും കോപവും വഴക്കുകളും വർദ്ധിച്ചു.
സ്വാർത്ഥതാൽപര്യങ്ങൾക്കുവേണ്ടിയുള്ള എലിമത്സരത്തിൽ വിവിധ മതങ്ങൾ വിളംബരം ചെയ്യപ്പെട്ടു.
ആരോ ചന്ദ്രനെ ആരാധിക്കുന്നു, മറ്റൊരാൾ സൂര്യനെ ആരാധിക്കുന്നു, ആരെങ്കിലും ഭൂമിയെയും ആകാശത്തെയും ആരാധിക്കുന്നു.
ആരോ വായു, ജലം, അഗ്നി, യമൻ എന്നിവയെ മൃത്യുദേവനായ പ്രസാദിപ്പിക്കുന്നു.
ഇവരെല്ലാം മതപരമായ കാപട്യങ്ങളാണ്, വ്യാമോഹങ്ങളിൽ ആടിയുലയുകയാണ്.
ലോകത്ത് നിലനിൽക്കുന്ന ലാസ്യത കണക്കിലെടുത്ത് നാല് വർണ്ണങ്ങളും നാല് ആശ്രമങ്ങളും സ്ഥാപിക്കപ്പെട്ടു.
അപ്പോൾ പത്തു സന്യാസി ഗണങ്ങളും പന്ത്രണ്ട് യോഗികളും ഉണ്ടായി.
കൂടുതൽ ജംഗന്മാർ, അലഞ്ഞുതിരിയുന്നവർ, ശ്രമന്മാർ, ദിഗംബർമാർ, നഗ്നരായ ജൈന സന്യാസിമാർ എന്നിവരും അവരുടെ തർക്കങ്ങൾ ആരംഭിച്ചു.
ശാസ്ത്രങ്ങളും വേദങ്ങളും പുരാണങ്ങളും പരസ്പര വിരുദ്ധമായി പ്രസ്താവിക്കുന്ന ബ്രാഹ്മണരുടെ പല വിഭാഗങ്ങളും നിലവിൽ വന്നു.
ആറ് ഇന്ത്യൻ തത്ത്വചിന്തകളുടെ പരസ്പര പൊരുത്തക്കേട് നിരവധി കാപട്യങ്ങൾ കൂട്ടിച്ചേർത്തു.
രസതന്ത്രവും തന്ത്രവും മന്ത്രവും അത്ഭുതങ്ങളും ജനങ്ങൾക്ക് എല്ലാം ആയി.
എണ്ണമറ്റ വിഭാഗങ്ങളായി (ജാതികളായി) വിഭജിക്കപ്പെട്ടുകൊണ്ട് അവർ ഭയാനകമായ ഒരു രൂപം സൃഷ്ടിച്ചു.
അവരെല്ലാം കലിയുഗത്താൽ വഞ്ചിക്കപ്പെട്ടു.
വിവിധ വിഭാഗങ്ങൾ പ്രബലമായപ്പോൾ, ദൈവത്തിൻ്റെ പ്രിയപ്പെട്ട മുഹമ്മദ് ജനിച്ചു.
രാഷ്ട്രം എഴുപത്തിരണ്ട് വിഭാഗങ്ങളായി പിരിഞ്ഞു, പല തരത്തിലുള്ള ശത്രുതയും എതിർപ്പും പൊട്ടിപ്പുറപ്പെട്ടു.
ലോകം റോസ, ഐഡി, നമസ്കാരം മുതലായവയിലേക്ക് ബന്ധിക്കപ്പെട്ടു.
പീർ, പൈഗംബർ ഔലിയ, ഗൗസ്, ഖുതാബുകൾ എന്നിവ പല രാജ്യങ്ങളിലും നിലവിൽ വന്നു.
ക്ഷേത്രങ്ങൾക്കു പകരം പള്ളികൾ വന്നു.
ശക്തി കുറഞ്ഞവർ കൊല്ലപ്പെടുകയും അങ്ങനെ ഭൂമി പാപത്താൽ നിറയുകയും ചെയ്തു.
അർമേനിയക്കാരെയും റൂമികളെയും വിശ്വാസത്യാഗികളായി (കാഫിറുകൾ) പ്രഖ്യാപിക്കുകയും അവർ യുദ്ധക്കളങ്ങളിൽ നശിപ്പിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്തു.
പാപം എല്ലായിടത്തും വ്യാപിച്ചു.
ലോകത്ത് ഹിന്ദുക്കളിൽ നാല് ജാതികളും മുസ്ലീങ്ങളിൽ നാല് വിഭാഗങ്ങളുമുണ്ട്.
രണ്ട് മതങ്ങളിലെയും അംഗങ്ങൾ സ്വാർത്ഥരും അസൂയയുള്ള അഹങ്കാരികളും മതഭ്രാന്തരും അക്രമാസക്തരുമാണ്.
ഹിന്ദുക്കൾ ഹർദ്വാറിലേക്കും ബനാറസിലേക്കും തീർത്ഥാടനം നടത്തുന്നു, മുസ്ലീങ്ങൾ മക്കയിലെ കബയിലേക്ക്.
പരിച്ഛേദനം മുസ്ലീങ്ങൾക്ക് പ്രിയപ്പെട്ടതാണ്, ചന്ദന ചിഹ്നവും (തിലകം) ഹിന്ദുക്കൾക്ക് വിശുദ്ധ നൂലും.
ഹിന്ദുക്കൾ രാമനെയും മുസ്ലീങ്ങളെയും റഹീമിനെയും വിളിക്കുന്നു, എന്നാൽ യഥാർത്ഥത്തിൽ ഒരു ദൈവമേ ഉള്ളൂ.
വേദങ്ങളും കഠേബകളും അവർ മറന്നതിനാൽ, ലൗകിക അത്യാഗ്രഹവും പിശാചും അവരെ വഴിതെറ്റിച്ചു.
രണ്ടിൽ നിന്നും മറഞ്ഞിരിക്കുന്ന സത്യം; ബ്രാഹ്മണരും മൗലവിമാരും തങ്ങളുടെ ശത്രുതയാൽ പരസ്പരം കൊല്ലുന്നു.
ഒരു വിഭാഗവും പരിവർത്തനത്തിൽ നിന്ന് മോചനം കണ്ടെത്തുകയില്ല.
ചതുർയുഗത്തിലെ കർത്തവ്യങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള തർക്കങ്ങൾക്ക് ദൈവം തന്നെയാണ് നീതി.
അവൻ തന്നെ പേപ്പറും പേനയും എഴുത്തുകാരനും ഐഡി ചെയ്തു.
ഗുരു ഇല്ലെങ്കിൽ എല്ലാം ഇരുട്ടാണ്, ആളുകൾ പരസ്പരം കൊല്ലുന്നു.
പാപം എല്ലായിടത്തും വ്യാപിക്കുന്നു, ഭൂമിയെ താങ്ങിനിർത്തുന്ന (പുരാണ) കാള രാവും പകലും കരയുകയും വിലപിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
അനുകമ്പയില്ലാതെ, അസ്വസ്ഥനാകുമ്പോൾ, അത് വഴിതെറ്റിപ്പോവാൻ അപരിചിതമായ ലോകത്തിലേക്ക് ഇറങ്ങുന്നു.
ഒറ്റക്കാലിൽ നിൽക്കുമ്പോൾ പാപഭാരം അനുഭവിക്കുന്നു.
ഇപ്പോൾ വിശുദ്ധന്മാരില്ലാതെ ഈ ഭൂമി ഉയർത്തിപ്പിടിക്കാൻ കഴിയില്ല, ലോകത്ത് ഒരു വിശുദ്ധനെയും ലഭ്യമല്ല.
കാളയുടെ രൂപത്തിലുള്ള മതം താഴെ കരയുന്നു.
പരമകാരുണികനായ ഭഗവാൻ (മനുഷ്യരാശിയുടെ) നിലവിളി കേട്ട് ഗുരുനാനാക്കിനെ ഈ ലോകത്തേക്ക് അയച്ചു.
അവൻ തൻ്റെ പാദങ്ങൾ കഴുകി, ദൈവത്തെ സ്തുതിച്ചു, തൻ്റെ പാദങ്ങളിലെ അംബ്രോസിയ തൻ്റെ ശിഷ്യന്മാരെ കുടിപ്പിച്ചു.
സാരഗുണവും (ബ്രഹ്മവും) നിർഗുണവും (പരബ്രഹ്മം) ഒന്നുതന്നെയാണെന്നും ഈ അന്ധകാരത്തിൽ (കലിയുഗത്തിൽ) അദ്ദേഹം പ്രസംഗിച്ചു.
ധർമ്മം ഇപ്പോൾ അതിൻ്റെ നാല് പാദങ്ങളിൽ സ്ഥാപിക്കപ്പെട്ടു, നാല് ജാതികളും (സാഹോദര്യ വികാരത്തിലൂടെ) ഒരു ജാതിയായി (മനുഷ്യത്വത്തിൻ്റെ) പരിവർത്തനം ചെയ്യപ്പെട്ടു.
ദരിദ്രരെ രാജകുമാരനുമായി തുലനം ചെയ്തു, വിനയപൂർവ്വം പാദങ്ങളിൽ സ്പർശിക്കുന്ന മര്യാദകൾ അദ്ദേഹം പ്രചരിപ്പിച്ചു.
വിപരീതമാണ് പ്രിയപ്പെട്ടവൻ്റെ കളി; അവൻ അഹംഭാവിയെ ഉയർന്ന തലകൾ കാൽ കുനിച്ചു.
ബാബ നാനാക്ക് ഈ ഇരുണ്ട യുഗത്തെ (കൽജുഗ്) മോചിപ്പിക്കുകയും എല്ലാവർക്കും വേണ്ടി സത്നാമിൻ്റെ മന്ത്രം ചൊല്ലുകയും ചെയ്തു.
കലിയുഗത്തെ വീണ്ടെടുക്കാൻ വന്നതാണ് ഗുരു നാനാക്ക്.
ഒന്നാമതായി, ബാബ നാനാക്ക് (കർത്താവിൻ്റെ) കൃപയുടെ കവാടം നേടി, തുടർന്ന് അദ്ദേഹം കഠിനമായ ശിക്ഷണം (ഹൃദയത്തിൻ്റെയും മനസ്സിൻ്റെയും) നേടിയെടുത്തു.
അവൻ സ്വയം മണലും വിഴുങ്ങലും കഴിച്ചു, കല്ലുകൾ കിടക്കയാക്കി, അതായത് ദാരിദ്ര്യം അവനും ആസ്വദിച്ചു.
അവൻ പൂർണ്ണ ഭക്തി വാഗ്ദാനം ചെയ്തു, തുടർന്ന് ദൈവവുമായി സാമീപ്യം നേടാൻ അദ്ദേഹത്തിന് ഭാഗ്യമുണ്ടായി.
ഒമ്പത് നിധികളുടെയും വിനയത്തിൻ്റെയും കലവറയായ നാമം സ്വീകരിച്ച ബാബ സത്യത്തിൻ്റെ മേഖലയിൽ എത്തി.
തൻ്റെ ധ്യാനത്തിൽ, ബാബ ഭൂമി മുഴുവൻ കത്തുന്നതായി കണ്ടെത്തി (കാമത്തിൻ്റെയും കോപത്തിൻ്റെയും അഗ്നിയിൽ).
ഗുരു ഇല്ലെങ്കിൽ അന്ധകാരമാണ് സാധാരണക്കാരുടെ നിലവിളി അവൻ കേട്ടത്.
ആളുകളെ കൂടുതൽ മനസ്സിലാക്കാൻ, ഗുരുനാനാക്ക് അവരുടെ രീതിയിൽ വസ്ത്രങ്ങൾ ധരിക്കുകയും അവരെ വേർപെടുത്താൻ (സുഖത്തിൽ നിന്നും വേദനയിൽ നിന്നും) പ്രസംഗിക്കുകയും ചെയ്തു.
അങ്ങനെ അവൻ ഭൂമിയിലെ മനുഷ്യരാശിയെ അപകീർത്തിപ്പെടുത്താൻ പുറപ്പെട്ടു.
ബാബ (നാനക്) തീർത്ഥാടന കേന്ദ്രങ്ങളിൽ വരികയും അവിടെയുള്ള ചടങ്ങുകളിൽ പങ്കെടുത്ത് സൂക്ഷ്മമായി നിരീക്ഷിക്കുകയും ചെയ്തു.
ചടങ്ങുകളുടെ കർമ്മങ്ങൾ നിർവ്വഹിക്കുന്നതിൽ ആളുകൾ തിരക്കിലായിരുന്നെങ്കിലും സ്നേഹനിർഭരമായ ഭക്തി നഷ്ടപ്പെട്ടതിനാൽ അവയൊന്നും ഫലിച്ചില്ല.
വേദങ്ങളിലൂടെയും സിമൃതികളിലൂടെയും കടന്നുപോകുമ്പോൾ, പ്രണയത്തിൻ്റെ വികാരത്തെക്കുറിച്ച് ബ്രഹ്മാവ് ഒരിടത്തും എഴുതിയിട്ടില്ലെന്ന് കണ്ടെത്തുന്നു.
ഇത് കണ്ടെത്തുന്നതിനായി, സത്യുഗ്, ത്രേതാ ദ്വാപർ തുടങ്ങിയവ പ്രദർശിപ്പിക്കപ്പെട്ടു.
കലിയുഗത്തിൽ, കപട ഇരുട്ടാണ് നിലനിൽക്കുന്നത്, അതിൽ പല വേഷങ്ങളും കപട വഴികളും ആരംഭിച്ചു.
വേഷങ്ങളിലൂടെയും വേഷങ്ങളിലൂടെയും ഭഗവാൻ്റെ അടുത്തെത്താൻ കഴിയില്ല; ആത്മാഭിമാനത്തിലൂടെ അവനിലേക്ക് എത്തിച്ചേരാനാകും.
ജാതി-വർഗ്ഗീകരണത്തിൻ്റെ ചട്ടക്കൂടുകൾക്കപ്പുറത്തേക്ക് പോയി വിനയത്തോടെ നീങ്ങുന്നു എന്നതാണ് ഗുരുവിൻ്റെ സിഖിൻ്റെ പ്രത്യേകത.
അപ്പോൾ അവൻ്റെ കഠിനാധ്വാനം (കർത്താവിൻ്റെ) വാതിൽക്കൽ സ്വീകാര്യമായിത്തീരുന്നു.
ആഘോഷിക്കുന്നവർ, സന്യാസിമാർ, അനശ്വരരായ ആങ്കറിറ്റുകൾ, സിദ്ധന്മാർ, നാഥന്മാർ, ആചാര്യന്മാർ എന്നിവ ധാരാളമായി ലഭ്യമായിരുന്നു.
ദേവന്മാരും ദേവന്മാരും മുനിമാരും ഭൈരവന്മാരും മറ്റ് സംരക്ഷകരും അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു.
ഗണങ്ങളുടെയും ഗന്ധർവ്വന്മാരുടെയും യക്ഷികളുടെയും കിന്നരന്മാരുടെയും യക്ഷന്മാരുടെയും പേരിൽ നിരവധി നാടകങ്ങളും നാടകങ്ങളും അരങ്ങേറി.
രാക്ഷസന്മാരെയും രാക്ഷസന്മാരെയും ദൈത്യന്മാരെയും അവരുടെ ഭാവനയിൽ കണ്ടപ്പോൾ ആളുകൾ ദ്വൈതത്തിൻ്റെ പിടിയിലായി.
എല്ലാവരും അഹംഭാവത്തിൽ മുഴുകി, അധ്യാപകരോടൊപ്പം അധ്യാപകരും മുങ്ങിമരിച്ചു.
ചെറിയ ഗവേഷണങ്ങൾ നടത്തിയിട്ടും ഗുരുസ്ഥാനീയരായവരെ എവിടെയും കണ്ടെത്താനായില്ല.
ഹിന്ദുക്കളുടെയും മുസ്ലീങ്ങളുടെയും എല്ലാ വിഭാഗങ്ങളും പീരുകളും പൈഗംബരും (ബാബ നാനാക്ക്) കണ്ടു.
അന്ധന്മാർ അന്ധന്മാരെ കിണറ്റിലേക്ക് തള്ളിവിടുകയായിരുന്നു.
യഥാർത്ഥ ഗുരുനാനാക്കിൻ്റെ ആവിർഭാവത്തോടെ, മൂടൽമഞ്ഞ് നീങ്ങി, ചുറ്റും വെളിച്ചം പരന്നു.
സൂര്യൻ ഉദിക്കുകയും നക്ഷത്രങ്ങൾ അപ്രത്യക്ഷമാവുകയും ചെയ്യുന്നതുപോലെ. ഇരുട്ട് നീങ്ങി.
കാട്ടിലെ സിംഹഗർജ്ജനം കേട്ട് രക്ഷപ്പെടുന്ന മാനുകളുടെ കൂട്ടങ്ങൾക്ക് ഇപ്പോൾ സഹിക്കാനാവില്ല.
ബാബ കാൽ വെച്ചിടത്തെല്ലാം ഒരു മതസ്ഥലം സ്ഥാപിക്കുകയും സ്ഥാപിക്കുകയും ചെയ്തു.
ഇപ്പോൾ എല്ലാ സിദ്ധസ്ഥാനങ്ങളും നാനാക്കിൻ്റെ പേരിൽ പുനർനാമകരണം ചെയ്യപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.
എല്ലാ വീടുകളും പാടുന്ന ധർമ്മസ്ഥലമായി മാറിയിരിക്കുന്നു.
ബാബ ഭൂമിയുടെ നാല് ദിശകളെയും ഒമ്പത് വിഭാഗങ്ങളെയും മോചിപ്പിച്ചു.
ഇരുണ്ട യുഗമായ ഈ കലിയുഗത്തിലാണ് ഗുരുമുഖ് (ഗുരു നാനാക്ക്) ഉദയം ചെയ്തത്.
ബാബ നാനാക്ക് ഭൂമിയുടെ വിസ്തൃതമായ ഒമ്പത് വിഭജനങ്ങളും ദൃശ്യവൽക്കരിച്ചു.
തുടർന്ന് അദ്ദേഹം സുമർ പർവതത്തിലേക്ക് കയറി, അവിടെ ഒരു കൂട്ടം സിദ്ധന്മാരെ കണ്ടു.
എൺപത്തിനാലു സിദ്ധന്മാരുടെയും ഗോരഖിൻ്റെയും മനസ്സിൽ ആശ്ചര്യവും സംശയവും നിറഞ്ഞു.
സിദ്ധന്മാർ ചോദിച്ചു (ഗുരു നാനാക്ക്), (ഓ ബാലേ, ഏത് ശക്തിയാണ് നിന്നെ ഇവിടെ എത്തിച്ചത്?)
ഈ സ്ഥലത്ത് വന്നതിന് ഗുരുനാനാക്ക് മറുപടി പറഞ്ഞു (ഞാൻ ഭഗവാനെ സ്നേഹപൂർവകമായ ഭക്തിയോടെ സ്മരിക്കുകയും ആഴത്തിൽ ധ്യാനിക്കുകയും ചെയ്തു.)
സിദ്ധന്മാർ പറഞ്ഞു, (ഓ യുവാവേ, നിൻ്റെ പേര് ഞങ്ങളോട് പറയൂ).
ബാബ മറുപടി പറഞ്ഞു, (ഓ ബഹുമാന്യനായ നാഥേ! ഭഗവാൻ്റെ നാമം സ്മരിച്ചുകൊണ്ടാണ് ഈ നാനാക്ക് ഈ സ്ഥാനം നേടിയത്).
സ്വയം താഴ്ത്തപ്പെട്ടവൻ എന്ന് വിളിക്കുന്നതിലൂടെ ഒരാൾ ഉന്നതസ്ഥാനം നേടുന്നു.
സിദ്ധന്മാർ വീണ്ടും ചോദിച്ചു, (ഹേ നാനാക്ക്! മാതൃഭൂമിയിലെ ഇടപാടുകൾ എങ്ങനെയുണ്ട്?).
കലിയുഗത്തിൽ നിന്ന് അതിനെ മോചിപ്പിക്കാനാണ് നാനാക്ക് ഭൂമിയിലേക്ക് വന്നതെന്ന് അപ്പോഴേക്കും എല്ലാ സിദ്ധന്മാരും മനസ്സിലാക്കി.
ബാബ മറുപടി പറഞ്ഞു, (ഓ ബഹുമാന്യനായ നാഥേ, സത്യം ചന്ദ്രനെപ്പോലെ മങ്ങിയതാണ്, അസത്യം അഗാധമായ ഇരുട്ട് പോലെ).
അസത്യത്തിൻ്റെ നിലാവില്ലാത്ത രാത്രിയുടെ അന്ധകാരം ചുറ്റിലും പടർന്നു, ഞാൻ (സത്യ) ലോകത്തെ അന്വേഷിക്കാൻ, ഈ യാത്ര നടത്തി.
ഭൂമി പാപത്താലും അതിൻ്റെ പിന്തുണയാലും മുഴുകിയിരിക്കുന്നു, കാളയുടെ രൂപത്തിലുള്ള ധർമ്മം കരയുകയും വിലപിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു (രക്ഷയ്ക്കായി).
അത്തരം സാഹചര്യങ്ങളിൽ, സിദ്ധന്മാർ, പ്രഗത്ഭർ, (നിഷേധികളാകുന്നത്) പർവതങ്ങളിൽ അഭയം പ്രാപിച്ചപ്പോൾ, ലോകം എങ്ങനെ വീണ്ടെടുക്കപ്പെടും.
യോഗികളും അറിവില്ലാത്തവരും ദേഹത്ത് ഭസ്മം പുരട്ടുന്നവരും അശ്രദ്ധരായി കിടക്കുന്നു.
ഗുരുവില്ലാതെ ലോകം മുങ്ങിപ്പോകുന്നു.
ദൈവമേ! കലിയുഗത്തിൽ, ജീവിയുടെ മാനസികാവസ്ഥ എല്ലായ്പ്പോഴും മരിച്ചവരെ ഭക്ഷിക്കാൻ അന്വേഷിക്കുന്ന നായയുടെ വായ പോലെയായി മാറിയിരിക്കുന്നു.
സംരക്ഷണ വേലി തന്നെ വയലിലെ വിളവിഴുങ്ങുന്നത് പോലെ രാജാക്കന്മാർ പാപം ചെയ്യുന്നു.
അറിവില്ലാത്ത അന്ധന്മാർ അസത്യം പറയുന്നു.
ഇപ്പോൾ ഗുരുക്കന്മാർ ശിഷ്യന്മാർ വായിക്കുന്ന ഈണങ്ങൾക്ക് അനുസൃതമായി നൃത്തം ചെയ്യുന്നു.
പഠിപ്പിക്കുന്നവർ ഇപ്പോൾ വീട്ടിൽ ഇരിക്കുന്നു, അധ്യാപകർ അവരുടെ വാസസ്ഥലങ്ങളിലേക്ക് പോകുന്നു.
ഖാസികൾ കൈക്കൂലി ആസ്വദിക്കുകയും അത് ലഭിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു, അവർക്ക് ഉയർന്ന ബഹുമാനവും സ്ഥാനവും നഷ്ടപ്പെട്ടു.
സ്ത്രീയും പുരുഷനും സമ്പത്തിനുവേണ്ടി പരസ്പരം സ്നേഹിക്കുന്നു, അവർ എവിടെനിന്നും വരട്ടെ.
പാപം ലോകമെമ്പാടും സർവ്വവ്യാപിയായിരിക്കുന്നു.
ഈ ശരീരം എല്ലാ സാഹചര്യങ്ങളിലും യോഗയുടെ തത്വശാസ്ത്രം സ്വീകരിക്കണമെന്ന് സിദ്ധന്മാർ മനസ്സിൽ കരുതി.
കലിയുഗത്തിലെ അത്തരത്തിലുള്ള ഒരു യോഗി നമ്മുടെ വിഭാഗത്തിൻ്റെ പേര് പ്രകാശിപ്പിക്കും.
നാഥന്മാരിൽ ഒരാൾ, വെള്ളം കൊണ്ടുവരാൻ ഒരു ഭിക്ഷാപാത്രം കൊടുത്തു.
ബാബ വെള്ളത്തിനായി അരുവിക്കരയിലെത്തിയപ്പോൾ അതിൽ മാണിക്യങ്ങളും ആഭരണങ്ങളും കണ്ടു.
ഈ യഥാർത്ഥ ഗുരു (നാനക്) അവ്യക്തനായ പരമോന്നത പുരുഷനായിരുന്നു, അവൻ്റെ പ്രഭ സഹിക്കാൻ കഴിയുന്നവനായിരുന്നു.
അവൻ (സ്വാധീനമില്ലാതെ അവശേഷിക്കുന്നു) കൂട്ടത്തിലേക്ക് മടങ്ങി, ഓ നാഥേ, ആ തോട്ടിൽ വെള്ളമില്ല.
(വാക്കിൻ്റെ ശക്തി) ശബ്ദത്തിലൂടെ അദ്ദേഹം സിദ്ധികളെ കീഴടക്കുകയും തൻ്റെ മൊത്തത്തിലുള്ള പുതിയ ജീവിതരീതി അവതരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു.
കലിയുഗത്തിൽ, യോഗാഭ്യാസത്തിനുപകരം, എല്ലാ കഷ്ടപ്പാടുകൾക്കും അതീതനായ (നാനക്) ഭഗവാൻ്റെ നാമം മാത്രമാണ് ആനന്ദത്തിൻ്റെ ഉറവിടം.
നീല വസ്ത്രം ധരിച്ച് ബാബാ നാനാക്ക് മക്കയിലേക്ക് പോയി.
അയാൾ കൈയിൽ വടി പിടിച്ചു, കക്ഷത്തിനടിയിൽ ഒരു പുസ്തകം അമർത്തി, ഒരു ലോഹ പാത്രവും മെത്തയും പിടിച്ചു.
ഇപ്പോൾ അദ്ദേഹം തീർത്ഥാടകർ (ഹാജിമാർ) ഒത്തുകൂടിയ ഒരു പള്ളിയിൽ ഇരുന്നു.
ബാബ (നാനക്ക്) രാത്രി ഉറങ്ങുമ്പോൾ, കബയിലെ പള്ളിയുടെ ആൽക്കൗവിലേക്ക് കാലുകൾ വിരിച്ചു,
ജീവൻ എന്ന ഖാസി അവനെ ചവിട്ടുകയും ഈ അവിശ്വാസി ആരാണെന്ന് ചോദിച്ചു.
എന്തിനാണ് ഈ പാപി ഉറങ്ങുന്നത്, അവൻ്റെ കാലുകൾ ദൈവത്തിലേക്ക് വിരിച്ചു, ഖുദാ.
അവൻ (ബാബ നാനാക്ക്) തല്ലിക്കൊന്ന കാലുകൾ പിടിച്ച്, ഇതാ അത്ഭുതം, മക്ക മുഴുവൻ കറങ്ങുന്നത് പോലെ തോന്നി.
എല്ലാവരും ആശ്ചര്യപ്പെട്ടു, എല്ലാവരും തലകുനിച്ചു.
ഖാസിയും മൗലവിമാരും ഒത്തുചേർന്ന് മതം ചർച്ച ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി.
ഒരു വലിയ ഫാൻ്റസി സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടു, അതിൻ്റെ രഹസ്യം ആർക്കും മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.
അവർ ബാബാ നാനാക്കിനോട് തൻ്റെ പുസ്തകത്തിൽ ഹിന്ദുവാണോ മുസ്ലീമാണോ എന്ന് തുറന്ന് അന്വേഷിക്കാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടു.
ബാബ തീർത്ഥാടകരായ ഹാജിമാരോട് മറുപടി പറഞ്ഞു, സൽകർമ്മങ്ങളില്ലെങ്കിൽ രണ്ടുപേരും കരയുകയും വിലപിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടിവരും.
ഹിന്ദുവോ മുസ്ലീമോ ആയതുകൊണ്ട് മാത്രം ഭഗവാൻ്റെ കോടതിയിൽ സ്വീകാര്യത ലഭിക്കില്ല.
കുങ്കുമപ്പൂവിൻ്റെ നിറം നശ്വരവും വെള്ളത്തിൽ ഒലിച്ചുപോകുന്നതും പോലെ, മതാത്മകതയുടെ നിറങ്ങളും താൽക്കാലികമാണ്.
(ഇരു മതങ്ങളുടെയും അനുയായികൾ) അവരുടെ വിശദീകരണങ്ങളിൽ, റാമിനെയും റഹീമിനെയും അപലപിക്കുന്നു.
ലോകം മുഴുവൻ സാത്താൻ്റെ വഴികൾ പിന്തുടരുന്നു.
തടികൊണ്ടുള്ള ചെരുപ്പ് (ബാബ നാനാക്കിൻ്റെ) ഒരു ഓർമ്മയായി സൂക്ഷിക്കുകയും അദ്ദേഹത്തെ മക്കയിൽ വെച്ച് ആരാധിക്കുകയും ചെയ്തു.
ലോകത്തെവിടെയും പോയാലും ബാബ നാനാക്കിൻ്റെ പേരില്ലാത്ത ഒരിടം കാണില്ല.
ഹിന്ദുവെന്നോ മുസ്ലീമെന്നോ വ്യത്യാസമില്ലാതെ എല്ലാ വീട്ടിലും ബാബയെ ആരാധിക്കുന്നു.
സൂര്യൻ ഉദിക്കുമ്പോൾ അതിനെ മറയ്ക്കാൻ കഴിയില്ല, അത് ലോകത്തെ മുഴുവൻ പ്രകാശിപ്പിക്കുന്നു.
കാട്ടിൽ സിംഹം ഗർജിച്ചപ്പോൾ മാൻ കൂട്ടങ്ങൾ ഓടിപ്പോയി.
ആരെങ്കിലും ചന്ദ്രനെ ഒരു താലത്തിൽ വെച്ച് മറയ്ക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നുവെങ്കിൽ, അത് മറയ്ക്കാൻ കഴിയില്ല.
കിഴക്ക് നിന്ന് പടിഞ്ഞാറ് വരെ, ഭൂമിയിലെ ഒമ്പത് വിഭാഗങ്ങളും ബാബാ നാനാക്കിൻ്റെ മുന്നിൽ തലകുനിച്ചു.
അവൻ തൻ്റെ ശക്തി ലോകമെമ്പാടും വ്യാപിപ്പിച്ചു.
മക്കയിൽ നിന്ന് ബാബ ബാഗ്ദാദിലേക്ക് പോയി നഗരത്തിന് പുറത്ത് താമസിച്ചു.
ഒന്നാമതായി, ബാബ തന്നെ ടൈംലെസ് രൂപത്തിലായിരുന്നു, രണ്ടാമതായി, അദ്ദേഹത്തിന് റെബെക്ക് കളിക്കാരനായ മർദനയുടെ കൂട്ടാളി ഉണ്ടായിരുന്നു.
നമസ്കാരത്തിനായി (സ്വന്തം ശൈലിയിൽ) ബാബ വിളിച്ചു, അത് കേട്ട് ലോകം മുഴുവൻ നിശ്ശബ്ദതയിലായി.
നഗരം മുഴുവൻ നിശ്ശബ്ദമായി! അത് കാണാൻ, (പട്ടണത്തിലെ) പിറും അത്ഭുതപ്പെട്ടു.
സൂക്ഷ്മമായി നിരീക്ഷിച്ച അദ്ദേഹം (ബാബ നാനാക്കിൻ്റെ രൂപത്തിൽ) ഒരു ഉന്മേഷദായകനെ കണ്ടെത്തി.
പിർ ദസ്തഗീർ അവനോട് ചോദിച്ചു, നിങ്ങൾ ഏത് വിഭാഗത്തിൽ പെട്ടയാളാണ്, നിങ്ങളുടെ മാതാപിതാക്കളെന്താണെന്നും.
(മർദന പറഞ്ഞു) അവൻ കലിയുഗത്തിൽ വന്ന നാനാക്ക് ആണ്, അവൻ ദൈവത്തെയും അവൻ്റെ ദൃഷ്ടാന്തങ്ങളെയും ഒന്നായി തിരിച്ചറിയുന്നു.
ഭൂമിക്കും ആകാശത്തിനും പുറമെ എല്ലാ ദിക്കുകളിലും അവൻ അറിയപ്പെടുന്നു.
ഈ ഫക്വിർ കൂടുതൽ ശക്തമാണെന്ന് പിയർ ചർച്ച ചെയ്യുകയും മനസ്സിലാക്കുകയും ചെയ്തു.
ഇവിടെ ബാഗ്ദാദിൽ അവൻ ഒരു വലിയ അത്ഭുതം കാണിച്ചു.
അതിനിടയിൽ അദ്ദേഹം (ബാബ നാനാക്ക്) അസംഖ്യം ഭൂലോകങ്ങളെയും ആകാശങ്ങളെയും കുറിച്ച് സംസാരിച്ചു.
താൻ കണ്ടതെല്ലാം കാണിക്കാൻ പിർ ദസ്തഗീർ (ബാബയോട്) ആവശ്യപ്പെട്ടു.
ഗുരു നാനാക് ദേവ് പീരിൻ്റെ മകനെയും കൂട്ടിക്കൊണ്ടു പോകുന്നത് വായുവിൽ അലിഞ്ഞു ചേർന്നു.
കണ്ണിറുക്കലിൽ അവന് മുകളിലും താഴെയുമുള്ള ലോകങ്ങൾ ദൃശ്യമാക്കി.
അപരിഷ്കൃത ലോകത്ത് നിന്ന് അദ്ദേഹം ഒരു പാത്രം നിറയെ വിശുദ്ധ ഭക്ഷണം കൊണ്ടുവന്ന് പിറിന് കൈമാറി.
ഈ പ്രകടമായ ശക്തി (ഗുരുവിൻ്റെ) മറയ്ക്കാൻ കഴിയില്ല.
ബാഗ്ദാദ് ഉണ്ടാക്കിയ ശേഷം, കോട്ടകൾ (പിറുകളുടെ) വില്ലും, മക്ക മദീനയും എല്ലാം വിനീതമായി.
അദ്ദേഹം (ബാബ നാനാക്ക്) ഇന്ത്യൻ തത്ത്വചിന്തയിലെ ആറ് വിദ്യാലയങ്ങളിലെ എൺപത്തിനാല് സിദ്ധുകളെയും കാപട്യങ്ങളെയും കീഴടക്കി.
ലക്ഷക്കണക്കിന് അധോലോകങ്ങളും ആകാശങ്ങളും ഭൂമിയും ലോകം മുഴുവനും കീഴടക്കി.
ഭൂമിയിലെ ഒമ്പത് വിഭാഗങ്ങളെയും കീഴടക്കി അദ്ദേഹം യഥാർത്ഥ നാമമായ സതീനാം എന്ന ചക്രം സ്ഥാപിച്ചു
എല്ലാ ദേവന്മാരും, അസുരന്മാരും, രാക്ഷസന്മാരും, ദൈത്യന്മാരും, ചിത്രഗുപ്തരും അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ കാൽക്കൽ നമസ്കരിച്ചു.
ഇന്ദ്രനും അവൻറെ നിഫകളും ഐശ്വര്യഗീതങ്ങൾ പാടി.
കലിയുഗത്തിന് മോചനം നൽകാൻ ഗുരുനാനാക്ക് വന്നതിനാൽ ലോകം സന്തോഷത്താൽ നിറഞ്ഞു.
അദ്ദേഹം ഹിന്ദു മുസ്ലിമിനെ വിനയാന്വിതനാക്കി
തുടർന്ന് ബാബ (നാനക്) കർതാർപൂരിലേക്ക് മടങ്ങി, അവിടെ അദ്ദേഹം ഒരു ഏകാന്തതയുടെ വസ്ത്രം മാറ്റിവച്ചു.
ഇപ്പോൾ ഒരു ഗൃഹനാഥൻ്റെ വസ്ത്രം ധരിച്ച്, അവൻ ഒരു കട്ടിലിൽ ഗംഭീരമായി ഇരുന്നു (തൻ്റെ ദൗത്യം നിർവ്വഹിച്ചു).
അവൻ ഗംഗയെ എതിർദിശയിലേക്ക് ഒഴുകാൻ പ്രേരിപ്പിച്ചു, കാരണം അവൻ അംഗദിനെ ജനങ്ങളുടെ തലവനായി തിരഞ്ഞെടുത്തു (തൻ്റെ പുത്രന്മാർക്ക് മുൻഗണന നൽകി).
പുത്രന്മാർ ആജ്ഞകൾ അനുസരിച്ചില്ല, അവരുടെ മനസ്സ് ശത്രുതയും അസ്ഥിരവുമായി മാറി.
ബാബ സ്തുതികൾ ചൊല്ലുമ്പോൾ വെളിച്ചം പരക്കുകയും ഇരുട്ട് അകറ്റുകയും ചെയ്യും.
അറിവിന് വേണ്ടിയുള്ള ചർച്ചകളും അടങ്ങാത്ത ശബ്ദത്തിൻ്റെ ഈണങ്ങളും അവിടെ എന്നും കേട്ടിരുന്നു.
സോദരവും ആരതിയും ആലപിക്കുകയും അമൃത് നാഴികകളിൽ ജാപു ചൊല്ലുകയും ചെയ്തു.
തന്ത്രത്തിൻ്റെയും മന്ത്രത്തിൻ്റെയും അഥർവവേദത്തിൻ്റെയും പിടിയിൽ നിന്ന് ഗുർമുഖ് (നാനക്) ജനങ്ങളെ രക്ഷിച്ചു.
ശിവരാത്രി മേളയെക്കുറിച്ച് കേട്ടറിഞ്ഞ് ബാബ (നാനക്) അചൽ ബട്ടാലയിൽ എത്തി.
അവൻ്റെ ഒരു നോട്ടം കിട്ടാൻ മനുഷ്യരാശി മുഴുവൻ അവിടെ തടിച്ചുകൂടി.
റിദ്ധികൾക്കും സിദ്ധികൾക്കുമപ്പുറം പണം മഴപോലെ ഒഴുകാൻ തുടങ്ങി.
ഈ അത്ഭുതം കണ്ട് യോഗിമാരുടെ കോപം ജ്വലിച്ചു.
ഭക്തരിൽ ചിലർ (ഗുരു നാനാക്കിന് മുന്നിൽ) പ്രണാമം അർപ്പിച്ചപ്പോൾ യോഗികളുടെ രോഷം വർധിക്കുകയും അവർ ലോഹപാത്രം മറയ്ക്കുകയും ചെയ്തു.
പാത്രം നഷ്ടപ്പെട്ട ഭക്തർ ഭക്തി മറന്നു, കാരണം അവരുടെ ശ്രദ്ധ ഇപ്പോൾ കലത്തിൽ ആയിരുന്നു.
സർവ്വജ്ഞനായ ബാബ പാത്രം (ഭക്തർക്ക്) കണ്ടുപിടിച്ചു.
ഇത് കണ്ട യോഗികൾ കൂടുതൽ രോഷാകുലരായി
പ്രകോപിതരായ എല്ലാ യോഗികളും ഒന്നിച്ച് ഒരു സംവാദത്തിന് മുന്നോട്ട് വന്നു.
യോഗി ഭംഗർനാഥ് ചോദിച്ചു, (നിങ്ങൾ എന്തിനാണ് വിനാഗിരി പാലിൽ ഇട്ടത്?)
കേടായ പാൽ വെണ്ണയാക്കി മാറ്റാൻ കഴിയില്ല.
നിങ്ങൾ എങ്ങനെയാണ് യോഗ വസ്ത്രം ഉപേക്ഷിച്ച് വീട്ടുരീതിയിൽ സ്വയം വസ്ത്രം ധരിക്കുന്നത്.
നാനാക് പറഞ്ഞു, (ഓ ഭംഗർനാഥ്, നിങ്ങളുടെ അമ്മ-അധ്യാപിക മര്യാദയില്ലാത്തവളാണ്)
അവൾ നിങ്ങളുടെ ശരീരത്തിലെ പാത്രത്തിൻ്റെ ഉള്ളം ശുദ്ധീകരിച്ചിട്ടില്ല, നിങ്ങളുടെ വിചിത്രമായ ചിന്തകൾ നിങ്ങളുടെ പുഷ്പത്തെ (ഫലമാകാൻ പോകുന്ന അറിവിൻ്റെ) കത്തിച്ചുകളഞ്ഞു.
നിങ്ങൾ അകന്നു നിൽക്കുകയും ഗൃഹസ്ഥാശ്രമം നിരസിക്കുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ, ആ വീട്ടുകാരുടെ അടുത്ത് വീണ്ടും ഭിക്ഷാടനത്തിനായി പോകുക.
അവരുടെ വഴിപാടുകളല്ലാതെ നിങ്ങൾക്ക് ഒന്നും കിട്ടില്ല.
ഇത് കേട്ട് യോഗികൾ ഉറക്കെ മുരളുകയും അനേകം ആത്മാക്കളെ ആവാഹിക്കുകയും ചെയ്തു.
അവർ പറഞ്ഞു, (കലിയുഗത്തിൽ ബേദി നാനാക്ക് ഭാരതീയ തത്ത്വചിന്തയിലെ ആറ് വിദ്യാലയങ്ങളെ ചവിട്ടി ഓടിച്ചു).
ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് സിദ്ധന്മാർ എല്ലാത്തരം ഔഷധങ്ങളും എണ്ണി മന്ത്രങ്ങളുടെ താന്ത്രിക ശബ്ദങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാൻ തുടങ്ങി.
യോഗികൾ സ്വയം സിംഹത്തിൻ്റെയും കടുവയുടെയും രൂപങ്ങളായി മാറുകയും നിരവധി കർമ്മങ്ങൾ ചെയ്യുകയും ചെയ്തു.
അവയിൽ ചിലത് ചിറകുള്ള പക്ഷികളെപ്പോലെ പറന്നു.
ചിലർ മൂർഖൻ പാമ്പിനെപ്പോലെ ചീറിപ്പാഞ്ഞു തുടങ്ങി, ചിലർ തീ ചൊരിഞ്ഞു.
ഭംഗർ നാഥ് നക്ഷത്രങ്ങളെ പറിച്ചെടുത്തു, മാനിൻ്റെ തൊലിപ്പുറത്തുള്ള പലതും വെള്ളത്തിൽ പൊങ്ങിക്കിടക്കാൻ തുടങ്ങി.
സിദ്ധികളുടെ (ആഗ്രഹങ്ങളുടെ) അഗ്നി അണയാത്തതായിരുന്നു.
സിദ്ധന്മാർ സംസാരിച്ചു, ഹേ നാനാക്! നിങ്ങൾ ലോകത്തിന് അത്ഭുതങ്ങൾ കാണിച്ചു.
ചിലത് ഞങ്ങളെ കാണിക്കാൻ നിങ്ങൾ എന്തിനാണ് വൈകുന്നത്.
ബാബ മറുപടി പറഞ്ഞു, ബഹുമാനപ്പെട്ട നാഥേ! എനിക്ക് നിന്നോട് കാണിക്കേണ്ടതായി ഒന്നുമില്ല.
ഗുരു (ദൈവം), വിശുദ്ധ സഭ, വചനം (ബാനി) എന്നിവയല്ലാതെ എനിക്ക് പിന്തുണയില്ല.
എല്ലാവർക്കും അനുഗ്രഹം (ശിവം) നിറഞ്ഞ ആ പരമാത്മാവ് സുസ്ഥിരവും ഭൂമി (അതിനു മീതെയുള്ള ഭൗതികവും) ക്ഷണികവുമാണ്.
സിദ്ധന്മാർ തന്ത്രമന്ത്രങ്ങളാൽ തളർന്നു, പക്ഷേ ഭഗവാൻ്റെ ലോകം അവരുടെ ശക്തികൾ ഉയർന്നുവരാൻ അനുവദിച്ചില്ല.
ഗുരു ദാതാവാണ്, അവൻ്റെ ഔദാര്യം ആർക്കും അളക്കാൻ കഴിയില്ല.
ആത്യന്തികമായി, വിനീതരായ യോഗികൾ യഥാർത്ഥ ഗുരുനാനാക്കിൻ്റെ മുമ്പാകെ സമർപ്പിച്ചു.
ബാബ (കൂടുതൽ) പറഞ്ഞു, ബഹുമാനപ്പെട്ട നാഥേ! ഞാൻ പറയുന്ന സത്യം ദയവായി കേൾക്കൂ.
യഥാർത്ഥ പേരില്ലാതെ എനിക്ക് മറ്റൊരു അത്ഭുതവുമില്ല.
ഞാൻ അഗ്നി വസ്ത്രം ധരിക്കുകയും ഹിമാലയത്തിൽ എൻ്റെ വീട് പണിയുകയും ചെയ്യാം.
ഞാൻ ഇരുമ്പ് തിന്നുകയും ഭൂമിയെ എൻ്റെ കൽപ്പനകളിലേക്ക് മാറ്റുകയും ചെയ്യാം.
എനിക്ക് ഭൂമിയെ തള്ളാൻ കഴിയുന്ന തരത്തിൽ എന്നെത്തന്നെ വികസിപ്പിച്ചേക്കാം.
ഞാൻ ഭൂമിയെയും ആകാശത്തെയും ഏതാനും ഗ്രാം ഭാരത്തിൽ തൂക്കിയേക്കാം.
പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ആരെയും മാറ്റിനിർത്താൻ എനിക്ക് ശക്തിയുണ്ടാകാം.
എന്നാൽ യഥാർത്ഥ നാമം കൂടാതെ, ഇവയെല്ലാം (ശക്തികൾ) മേഘങ്ങളുടെ നിഴൽ പോലെ ക്ഷണികമാണ്.
ബാബ സിദ്ധന്മാരുമായി ചർച്ച നടത്തുകയും സബാദിൻ്റെ ഊർജ്ജം കാരണം ആ സിദ്ധന്മാർ ശാന്തി നേടുകയും ചെയ്തു.
ശിവരാത്രി ഉത്സവം കീഴടക്കിയ ബാബ ആറ് തത്ത്വചിന്തകളുടെ അനുയായികളെ തലകുനിച്ചു.
ഇപ്പോൾ, നല്ല വാക്കുകൾ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് സിദ്ധന്മാർ പറഞ്ഞു, നാനാക്ക്, നിങ്ങളുടെ നേട്ടം മഹത്തരമാണ്.
കലിയുഗത്തിൽ ഒരു മഹാനെപ്പോലെ ഉയർന്നുവന്ന നിങ്ങൾ ചുറ്റും (അറിവിൻ്റെ) പ്രകാശം പരത്തിയിരിക്കുന്നു.
ആ മേളയിൽ നിന്ന് എഴുന്നേറ്റ് ബാബ മുള്ത്താനിലെ തീർത്ഥാടനത്തിന് പോയി.
മുള്ട്ടാനിൽ, പിയർ വക്കോളം നിറച്ച പാലിൻ്റെ ഒരു പാത്രം അവതരിപ്പിച്ചു.
ബാബ തൻ്റെ സഞ്ചിയിൽ നിന്ന് ഒരു മുല്ലപ്പൂ എടുത്ത് പാലിൽ പൊങ്ങി (അതായത് ആരെയും ബുദ്ധിമുട്ടിക്കില്ല എന്നർത്ഥം).
ഗംഗ കടലിൽ ലയിക്കുന്നതു പോലെയുള്ള ഒരു രംഗമായിരുന്നു അത്.
മുൾട്ടാൻ യാത്രയ്ക്ക് ശേഷം ബാബ നാനാക്ക് വീണ്ടും കർതാർപൂരിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു.
അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ ആഘാതം കുതിച്ചുയരുകയും കലിയുഗത്തിലെ ആളുകളെ നാമത്തെ ഓർമ്മിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു.
ഭഗവാൻ്റെ നാമം ഒഴികെ മറ്റെന്തും ആഗ്രഹിക്കുന്നത് കഷ്ടപ്പാടുകൾ വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നതിനുള്ള ക്ഷണമാണ്.
ലോകത്ത്, അവൻ (തൻ്റെ സിദ്ധാന്തങ്ങളുടെ) അധികാരം സ്ഥാപിക്കുകയും അശുദ്ധിയില്ലാത്ത (നിരമൽ പന്ത്) ഒരു മതം ആരംഭിക്കുകയും ചെയ്തു.
തൻ്റെ ജീവിതകാലത്ത് അദ്ദേഹം ലഹിനയുടെ (ഗുരു അംഗദ്) ശിരസ്സിൽ ഗുരു ഇരിപ്പിടത്തിൻ്റെ മേലാപ്പ് വീശുകയും തൻ്റെ പ്രകാശം അവനിലേക്ക് ലയിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു.
ഗുരു നാനാക്ക് ഇപ്പോൾ സ്വയം രൂപാന്തരപ്പെട്ടു.
വിസ്മയിപ്പിക്കുന്ന (നാനക്) ഒരു അത്ഭുതകരമായ ദൗത്യം പൂർത്തിയാക്കിയ ആർക്കും ഈ രഹസ്യം മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയില്ല.
അവൻ (തൻ്റെ ശരീരം) ഒരു പുതിയ രൂപത്തിലേക്ക് മാറ്റി.
അതേ അടയാളത്തോടെ (നെറ്റിയിൽ), അതേ മേലാപ്പ് അവൻ സിംഹാസനത്തിൽ പ്രസരിപ്പിച്ചു.
ഗുരുനാനാക്കിൻ്റെ ശക്തി ഇപ്പോൾ ഗുരു അംഗദിൻ്റെ പക്കലാണെന്ന് എല്ലായിടത്തും പരസ്യമായി പ്രഖ്യാപിക്കപ്പെട്ടു.
ഗുരു അംഗദ് കർതാർപൂർ വിട്ട് ഖാദൂരിൽ ഇരിക്കുമ്പോൾ തൻ്റെ പ്രകാശം വിതറി.
കഴിഞ്ഞ ജന്മങ്ങളിലെ കർമ്മ വിത്തുകൾ മുളച്ചുവരുന്നു; മറ്റെല്ലാ ബുദ്ധിശക്തികളും വ്യാജമാണ്.
ഗുരു നാനാക്കിൽ നിന്ന് ലഹിനയ്ക്ക് ലഭിച്ചതെല്ലാം ഇപ്പോൾ (ഗുരു) അമർ ദാസിൻ്റെ വീട്ടിലേക്ക് വന്നു.
ഗുരു അംഗദിൽ നിന്ന് സ്വർഗ്ഗീയ വരം സ്വീകരിച്ച്, അമർ ദാസിൻ്റെ രൂപത്തിൽ ഗുരു ഇരിക്കുന്നു.
ഗുരു അമർ ദാസ് ഗോവിന്ദ്വാൾ സ്ഥാപിച്ചു. കാഴ്ചയ്ക്ക് അതീതമായിരുന്നു ആ അത്ഭുതകരമായ നാടകം.
മുൻകാല ഗുരുക്കന്മാരിൽ നിന്ന് ലഭിച്ച സമ്മാനങ്ങൾ വെളിച്ചത്തിൻ്റെ മഹത്വം വർദ്ധിപ്പിച്ചു.
മുൻ ജന്മങ്ങളിലെ ബാധ്യതകൾ തീർക്കണം, കാര്യം അത് ഉള്ള വീട്ടിലേക്ക് പോകുന്നു.
ഇപ്പോൾ ഗുരു ഇരിപ്പിടത്തിൽ ഇരിക്കുന്ന സോധി ചക്രവർത്തിയായ ഗുരു രാംദാസിനെ യഥാർത്ഥ ഗുരു എന്ന് വിളിക്കുന്നു.
അദ്ദേഹം പൂർണ്ണമായ വിശുദ്ധ ടാങ്ക് കുഴിച്ചു, ഇവിടെ അമൃത്സറിൽ താമസമാക്കി, അവൻ തൻ്റെ പ്രകാശം പരത്തി.
കർത്താവിൻ്റെ കളിയാണ് അത്ഭുതം. എതിർദിശയിൽ ഒഴുകുന്ന ഗംഗയെ സമുദ്രത്തിൽ ലയിപ്പിക്കാൻ അദ്ദേഹത്തിന് കഴിയും.
നിങ്ങൾക്ക് സ്വന്തമായി ലഭിക്കും; ഒന്നും നൽകിയിട്ടില്ല, നിങ്ങൾക്ക് ഒന്നും കൊണ്ടുവരാൻ കഴിയില്ല.
ഇപ്പോൾ ഗുരുസ്ഥാനം അർജൻ്റെ (ദേവ്) വീട്ടിൽ പ്രവേശിച്ചു, അവൻ പുത്രനാണെന്ന് പറയുമെങ്കിലും, അവൻ തൻ്റെ സത്പ്രവൃത്തികളിലൂടെ ഗുരുസ്ഥാനത്തിന് യോഗ്യനാണെന്ന് തെളിയിച്ചു.
ഈ ഗുരുത്വം സോധികൾക്കപ്പുറം പോകില്ല, കാരണം ഇത് സഹിക്കാനാവാത്തത് മറ്റാർക്കും സഹിക്കാനാവില്ല.
സഭയുടെ കാര്യം സഭയിൽ തന്നെ തുടരണം.
(ഗുരു നാനാക്ക് മുതൽ ഗുരു അർജൻ ദേവ് വരെ) അഞ്ച് പാനപാത്രങ്ങളിൽ നിന്ന് (സത്യം, സംതൃപ്തി, അനുകമ്പ, ധർമ്മം, വിവേചന ജ്ഞാനം) കുടിച്ച അഞ്ച് പീരുകൾ ഉണ്ടായിരുന്നു, ഇപ്പോൾ ആറാമത്തെ മഹാനായ പിയർ ഗുരുത്വം വഹിക്കുന്നു.
അർജൻ (ദേവ്) സ്വയം ഹരിഗോബിന്ദായി രൂപാന്തരം പ്രാപിച്ച് ഗാംഭീര്യത്തോടെ ഇരുന്നു.
ഇപ്പോൾ സോധി വംശം ആരംഭിച്ചു, അവരെല്ലാം മാറിമാറി തിരിഞ്ഞ് കാണിക്കും.
സൈന്യങ്ങളെ പരാജയപ്പെടുത്തുന്ന ഈ ഗുരു വളരെ ധീരനും പരോപകാരിയുമാണ്.
സിഖുകാർ പ്രാർത്ഥിച്ചു, ആറ് ഗുരുക്കന്മാരെ കണ്ടു (ഇനി എത്ര പേർ വരാനിരിക്കുന്നു) എന്ന് ചോദിച്ചു.
യഥാർത്ഥ ഗുരു, അജ്ഞാതമായതിനെ അറിയുന്നവനും അദൃശ്യമായതിൻ്റെ ദർശകനുമായ സിഖുകാരോട് കേൾക്കാൻ പറഞ്ഞു.
സോധികളുടെ വംശം സുസ്ഥിരമായ അടിത്തറയിലാണ് സ്ഥാപിച്ചിരിക്കുന്നത്.
നാല് ഗുരുക്കൾ കൂടി ഭൂമിയിലേക്ക് വരും (യുഗം 2, യുഗം 2 അതായത് 2+2=4)
സത്യുഗത്തിൽ, വാസുദേവൻ്റെ രൂപത്തിലുള്ള വിഷ്ണു അവതാരമെടുത്തതായി പറയപ്പെടുന്നു, വാഹിഗുരുവിൻ്റെ 'വി' വിഷ്ണുവിനെ ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു.
ദ്വാപരൻ്റെ യഥാർത്ഥ ഗുരു ഹരികൃഷ്ണനാണെന്നും വാഹിഗുരുവിൻ്റെ 'H' ഹരിയെ ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നുവെന്നും പറയപ്പെടുന്നു.
ത്രേതായുഗത്തിൽ രാമനുണ്ടായിരുന്നു, രാമനെ അനുസ്മരിക്കുന്നത് സന്തോഷവും സന്തോഷവും ഉളവാക്കുമെന്ന് വാഹിഗുരുവിൻ്റെ 'ആർ' പറയുന്നു.
കാലിജുഗിൽ, ഗോവിന്ദ് നാനാക്കിൻ്റെ രൂപത്തിലാണ്, വാഹിഗുരുവിൻ്റെ 'ജി' ഗോവിന്ദിനെ പാരായണം ചെയ്യുന്നു.
നാല് യുഗങ്ങളിലെയും പാരായണങ്ങൾ പഞ്ചായനിൽ, അതായത് സാധാരണക്കാരൻ്റെ ആത്മാവിൽ ഉൾപ്പെടുന്നു.
നാലക്ഷരം ചേരുമ്പോൾ വാഹിഗുരുവിനെ ഓർമ്മ വരുന്നു.
ജീവ് അതിൻ്റെ ഉത്ഭവത്തിൽ വീണ്ടും ലയിക്കുന്നു.