ഒരു ഓങ്കാർ, ആദിമ ഊർജ്ജം, ദൈവിക ആചാര്യൻ്റെ കൃപയാൽ സാക്ഷാത്കരിക്കപ്പെട്ടു
ദൈവം തന്നെയാണ് യഥാർത്ഥ ഗുരുനാനാക്കിനെ സൃഷ്ടിച്ചത്.
ഗുരുവിൻ്റെ സിഖ് ആയിത്തീർന്ന ഗുരു അംഗദ് ഈ കുടുംബത്തിൽ ചേർന്നു.
യഥാർത്ഥ ഗുരുവിന് ഇഷ്ടപ്പെട്ട ഗുരു അമർ ദാസ് ഗുരുവിൻ്റെ സിഖ് ആയി.
തുടർന്ന് ഗുരുവിൻ്റെ സിഖ് രാംദാസ് ഗുരു എന്നറിയപ്പെട്ടു.
അതിനുശേഷം ഗുരുവിൻ്റെ ശിഷ്യനായി ഗുരു അർജൻ വന്നു (ഗുരുവായി സ്ഥാപിക്കപ്പെട്ടു).
ഹർഗോവിന്ദ്, ആരെങ്കിലും ആഗ്രഹിച്ചാലും ഗുരുവിൻ്റെ സിഖ് മറച്ചുവെക്കാൻ കഴിയില്ല (ഇതിനർത്ഥം എല്ലാ ഗുരുക്കന്മാർക്കും ഒരേ വെളിച്ചം ഉണ്ടായിരുന്നു എന്നാണ്).
ഗുരുമുഖ് (ഗുരു നാനാക്ക്) തത്ത്വചിന്തകൻ്റെ ശിലയായി മാറി എല്ലാ ശിഷ്യന്മാരെയും ആദരണീയരാക്കി.
തത്ത്വചിന്തകൻ്റെ കല്ല് ശരിയായ ലോഹങ്ങളെയെല്ലാം സ്വർണ്ണമാക്കി മാറ്റുന്നതിനാൽ അദ്ദേഹം എല്ലാ വർണ്ണങ്ങളിലുമുള്ള ആളുകളെ പ്രകാശിപ്പിച്ചു.
ചന്ദനമരമായി മാറി അവൻ എല്ലാ വൃക്ഷങ്ങളെയും സുഗന്ധപൂരിതമാക്കി.
ശിഷ്യനെ ഗുരുവാക്കിയതിൻ്റെ വിസ്മയം അദ്ദേഹം നിറവേറ്റി.
ഒരു വിളക്ക് മറ്റൊരു വിളക്ക് കത്തിക്കുന്നതുപോലെ തൻ്റെ പ്രകാശം നീട്ടി.
ജലവുമായി കലരുന്ന ജലം ഒന്നാകുമ്പോൾ, അഹംഭാവത്തെ ഇല്ലാതാക്കി, സിഖ് ഗുരുവിൽ ലയിക്കുന്നു.
യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ കണ്ടുമുട്ടിയ ആ ഗുരുമുഖൻ്റെ ജീവിതം വിജയകരമാണ്.
ഗുരുവിന് മുന്നിൽ കീഴടങ്ങിയ ഗുരുമുഖൻ അനുഗ്രഹീതനാണ്, അവൻ്റെ വിധി പൂർണ്ണമാണ്.
യഥാർത്ഥ ഗുരു, അവൻ്റെ പാദങ്ങൾക്ക് ചുറ്റും സ്ഥാനം നൽകി അവനെ (ഭഗവാൻ്റെ) നാമം സ്മരിക്കാൻ പ്രേരിപ്പിച്ചു.
ഇപ്പോൾ വേർപിരിഞ്ഞതിനാൽ, അവൻ വീട്ടിൽ തന്നെ തുടരുന്നു, മായ അവനെ ബാധിക്കുന്നില്ല.
ഗുരുവിൻ്റെ ഉപദേശങ്ങൾ പ്രാവർത്തികമാക്കുന്നതിലൂടെ, താൻ അദൃശ്യനായ ഭഗവാനെ തിരിച്ചറിഞ്ഞു.
തൻ്റെ അഹംഭാവം നഷ്ടപ്പെട്ട്, ഗുരു-ആഭിമുഖ്യമുള്ള ഗുരുമുഖൻ ഇപ്പോഴും മൂർത്തീഭാവമുള്ളതാണെങ്കിലും മുക്തനായി.
ഗുർമുഖുകൾ അവരുടെ അഹംഭാവം മായ്ക്കുന്നു, ഒരിക്കലും ശ്രദ്ധിക്കപ്പെടാൻ അനുവദിക്കുന്നില്ല.
ദ്വന്ദ്വത്തെ ഇല്ലാതാക്കി, അവർ ഒരു കർത്താവിനെ മാത്രം ആരാധിക്കുന്നു.
ഗുരുവിനെ ദൈവമായി സ്വീകരിച്ച്, ഗുരുവിൻ്റെ വാക്കുകൾ പരിപോഷിപ്പിച്ച്, ജീവിതത്തിലേക്ക് വിവർത്തനം ചെയ്യുന്നു.
ഗുർമുഖുകൾ സേവിക്കുകയും സന്തോഷത്തിൻ്റെ ഫലങ്ങൾ നേടുകയും ചെയ്യുന്നു.
ഈ വഴി സ്നേഹത്തിൻ്റെ പാനപാത്രം സ്വീകരിക്കുന്നു,
ഈ അസഹനീയമായ ഫലം അവർ മനസ്സിൽ വഹിക്കുന്നു.
ഗുരുനാഥൻ അതിരാവിലെ എഴുന്നേൽക്കുകയും മറ്റുള്ളവരെയും അങ്ങനെ ചെയ്യാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
വ്യാമോഹങ്ങൾ ഉപേക്ഷിക്കുന്നത് അവന് പുണ്യസ്ഥലങ്ങളിൽ കുളിക്കുന്നതിന് തുല്യമാണ്.
ഗുർമുഖ് ശ്രദ്ധയോടെയും ശ്രദ്ധയോടെയും മൂലമന്ത്രം വായിക്കുന്നു.
ഗുരുമുഖൻ ഏകമനസ്സോടെ ഭഗവാനിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നു.
സ്നേഹത്തിൻ്റെ ചുവന്ന അടയാളം അവൻ്റെ നെറ്റിയെ അലങ്കരിക്കുന്നു.
ഗുരുവിൻ്റെ സിഖുകാരുടെ കാലിൽ വീഴുകയും അതുവഴി സ്വന്തം വിനയത്തിലൂടെ മറ്റുള്ളവരെ തൻ്റെ കാൽക്കൽ കീഴടങ്ങുകയും ചെയ്യുന്നു.
പാദങ്ങളിൽ സ്പർശിച്ച്, ഗുരുവിൻ്റെ ശിഖർ കാലുകൾ കഴുകുന്നു.
അപ്പോൾ അവർ മനസ്സിനെ നിയന്ത്രിക്കുന്ന (ഗുരുവിൻ്റെ) അമൃത വചനം ആസ്വദിക്കുന്നു.
അവർ വെള്ളമെടുക്കുന്നു, സംഗത് ഫാൻ ചെയ്യുന്നു, അടുക്കളയിലെ തീപ്പെട്ടിയിൽ വിറകും.
ഗുരുക്കന്മാരുടെ കീർത്തനങ്ങൾ കേൾക്കുകയും എഴുതുകയും മറ്റുള്ളവരെ എഴുതിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
അവർ ഭഗവാൻ്റെ നാമ സ്മരണയും ദാനധർമ്മങ്ങളും ശുദ്ധീകരണവും അനുഷ്ഠിക്കുന്നു.
അവർ എളിമയോടെ നടക്കുന്നു, മധുരമായി സംസാരിക്കുന്നു, സ്വന്തം കൈകൊണ്ട് സമ്പാദിക്കുന്നത് ഭക്ഷിക്കുന്നു.
ഗുരുവിൻ്റെ സിഖുകാർ ഗുരുവിൻ്റെ സിഖുകാരെ കണ്ടുമുട്ടുന്നു.
സ്നേഹനിർഭരമായ ഭക്തിയാൽ ബന്ധിതരായ അവർ ഗുരുവിൻ്റെ വാർഷികം ആഘോഷിക്കുന്നു.
അവരെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ഗുരുവിൻ്റെ സിഖ് ദൈവവും ദേവതയും പിതാവുമാണ്.
അമ്മയും അച്ഛനും സഹോദരനും കുടുംബവും ഗുരുവിൻ്റെ സിഖ് ആണ്.
ഗുരുവിൻ്റെ സിഖുകാരുമായുള്ള കൂടിക്കാഴ്ച കാർഷിക ബിസിനസ്സും സിഖുകാർക്ക് മറ്റ് ലാഭകരമായ തൊഴിലുകളും ആണ്.
ഗുരുവിൻ്റെ സിഖുകാരെപ്പോലെയുള്ള ഹംസത്തിൻ്റെ സന്തതിയും ഗുരുവിൻ്റെ സിഖ് ആണ്.
വലത്തോട്ടും ഇടത്തോട്ടും ഉള്ള ശകുനം ഗുരുമുഖന്മാർ ഒരിക്കലും ഹൃദയത്തിൽ എടുക്കാറില്ല.
ഒരു പുരുഷനെയോ സ്ത്രീയെയോ കാണുമ്പോൾ അവർ തങ്ങളുടെ ചുവടുകൾ പിന്നോട്ട് പോകില്ല.
മൃഗങ്ങളുടെ പ്രതിസന്ധികളോ തുമ്മലോ അവർ ശ്രദ്ധിക്കുന്നില്ല.
ദേവിയെയോ ദേവന്മാരെയോ അവർ സേവിക്കുകയോ ആരാധിക്കുകയോ ചെയ്യുന്നില്ല.
വഞ്ചനയിൽ അകപ്പെടാതെ, അവരുടെ മനസ്സിനെ അലഞ്ഞുതിരിയാൻ അനുവദിക്കുന്നില്ല.
സത്യത്തിൻ്റെ വിത്ത് വിതച്ച് ജീവിതത്തിൻ്റെ വിളനിലമാക്കിയവരാണ് ഗുർസിഖുകൾ.
ഉപജീവനത്തിനായി, ഗുരുമുഖന്മാർ മനസ്സിൽ സൂക്ഷിക്കുന്നു, ധർമ്മം എപ്പോഴും സത്യം ഓർക്കുന്നു.
സ്രഷ്ടാവ് തന്നെയാണ് സത്യം സൃഷ്ടിച്ചതെന്ന് അവർക്കറിയാം.
പരമോന്നതനായ ആ യഥാർത്ഥ ഗുരു കരുണാമയനായി ഭൂമിയിൽ അവതരിച്ചിരിക്കുന്നു.
രൂപമില്ലാത്തതിനെ വാക്കിൻ്റെ രൂപത്തിൽ വ്യക്തിവൽക്കരിച്ച് അവൻ അത് എല്ലാവർക്കും വേണ്ടി പാരായണം ചെയ്തു.
സത്യത്തിൻ്റെ വാസസ്ഥലം എന്നറിയപ്പെടുന്ന വിശുദ്ധ സഭയുടെ ഉയർന്ന കുന്ന് ഗുരു സ്ഥാപിച്ചു.
അവിടെ അവൻ യഥാർത്ഥ സിംഹാസനം സ്ഥാപിക്കുക മാത്രമാണ് ചെയ്തത്.
ഗുരുവിൻ്റെ സിഖുകാർ ഗുരുവിൻ്റെ സിഖുകാരെ സേവിക്കാൻ പ്രചോദിപ്പിക്കുന്നു.
വിശുദ്ധ സഭയെ സേവിക്കുന്നതിലൂടെ അവർക്ക് സന്തോഷത്തിൻ്റെ ഫലം ലഭിക്കുന്നു.
ഇരിക്കുന്ന പായകൾ തൂത്തുവാരിയും വിരിച്ചും അവർ വിശുദ്ധ സഭയുടെ പൊടിയിൽ കുളിക്കുന്നു.
അവർ ഉപയോഗിക്കാത്ത കുടങ്ങൾ കൊണ്ടുവന്ന് അതിൽ വെള്ളം നിറയ്ക്കുന്നു (തണുക്കാൻ).
അവർ പവിത്രമായ ഭക്ഷണം (മഹാ പർഷാദ്) കൊണ്ടുവന്ന് മറ്റുള്ളവർക്ക് വിതരണം ചെയ്യുകയും ഭക്ഷിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
വൃക്ഷം ലോകത്ത് ഉണ്ട്, അതിൻ്റെ തല താഴേക്ക് സൂക്ഷിക്കുന്നു.
അത് ഉറച്ചുനിൽക്കുകയും തല താഴ്ത്തുകയും ചെയ്യുന്നു.
പിന്നെ നിറയെ കായ്കളായി അത് കല്ലെറിഞ്ഞു വീഴുന്നു.
പിന്നീട് അത് വെട്ടിയെടുക്കുകയും കപ്പൽ നിർമ്മിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ഇപ്പോൾ അത് വെള്ളത്തിൻ്റെ തലയിൽ നീങ്ങുന്നു.
തലയിൽ ഇരുമ്പ് സോ ഘടിപ്പിച്ചതിനാൽ, അത് അതേ ഇരുമ്പ് (കപ്പൽ നിർമ്മാണത്തിൽ ഉപയോഗിക്കുന്നു) വെള്ളത്തിന് കുറുകെ വഹിക്കുന്നു.
ഇരുമ്പിൻ്റെ സഹായത്തോടെ മരം മുറിച്ച് വെട്ടിമാറ്റുകയും ഇരുമ്പ് നഖങ്ങൾ അതിൽ ഒട്ടിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
എന്നാൽ മരം തലയിൽ ഇരുമ്പ് വഹിക്കുന്നു, അത് വെള്ളത്തിൽ പൊങ്ങിക്കിടക്കുന്നു.
വെള്ളം അതിൻ്റെ ദത്തുപുത്രനായി കരുതി അതിനെ മുക്കിക്കളയുന്നില്ല.
എന്നാൽ വില കൂടാൻ വേണ്ടി ചന്ദനം മനപ്പൂർവം മുക്കിയിരിക്കുന്നു.
നന്മയുടെ ഗുണം നന്മയെ ഉൽപ്പാദിപ്പിക്കുകയും ലോകം മുഴുവൻ സന്തോഷത്തോടെ നിലകൊള്ളുകയും ചെയ്യുന്നു.
തിന്മയ്ക്ക് പകരമായി നന്മ ചെയ്യുന്നവൻ്റെ ബലിയാണ് ഞാൻ.
ഭഗവാൻ്റെ കൽപ്പന (ഇഷ്ടം) സ്വീകരിക്കുന്നവൻ ലോകത്തെ മുഴുവൻ അവൻ്റെ കൽപ്പന (ഹുകം) അംഗീകരിക്കുന്നു.
ഭഗവാൻ്റെ ഇഷ്ടം ക്രിയാത്മകമായി സ്വീകരിക്കണമെന്നാണ് ഗുരുവിൻ്റെ ആജ്ഞ.
സ്നേഹനിർഭരമായ ഭക്തിയുടെ പാനപാത്രം കുടിച്ച്, അവർ അദൃശ്യനെ (കർത്താവിനെ) ഭാവന ചെയ്യുന്നു.
ഗുരുമുഖന്മാർ കണ്ടിട്ടും (മനസ്സിലായിട്ടും) ഈ നിഗൂഢത വെളിപ്പെടുത്താൻ പോകുന്നില്ല.
ഗുർമുഖുകൾ സ്വയം അഹംഭാവം ഇല്ലാതാക്കുന്നു, ഒരിക്കലും ശ്രദ്ധിക്കപ്പെടാൻ അനുവദിക്കുന്നില്ല.
ഗുരുസ്ഥാനീയരായവർ സന്തോഷത്തിൻ്റെ ഫലം നേടുകയും അതിൻ്റെ വിത്തുകൾ ചുറ്റും പരത്തുകയും ചെയ്യുന്നു.
യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ ദർശനം ഉള്ളതിനാൽ, ഗുരുവിൻ്റെ സിഖ് അവനിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നു.
യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ വചനം ധ്യാനിച്ച് അവൻ അറിവ് വളർത്തുന്നു.
ഗുരുവിൻ്റെ മന്ത്രവും താമരയും അവൻ ഹൃദയത്തിൽ സൂക്ഷിക്കുന്നു.
അവൻ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ സേവിക്കുകയും തൽഫലമായി ലോകം മുഴുവൻ അവനെ സേവിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ഗുരു ശിഷ്യനെ സ്നേഹിക്കുകയും ശിഷ്യൻ ലോകത്തെ മുഴുവൻ സന്തോഷിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ഈ രീതിയിൽ, ആ ശിഷ്യൻ ഗുർമുഖുകളുടെ ഒരു മതം സൃഷ്ടിച്ച് തൻ്റെ സ്വയത്തിൽത്തന്നെ നിലകൊള്ളുന്നു.
സിഖുകാർക്ക് യോഗയുടെ സാങ്കേതികത ഗുരു വിശദീകരിച്ചിട്ടുണ്ട്.
എല്ലാ പ്രതീക്ഷകൾക്കും ആഗ്രഹങ്ങൾക്കും ഇടയിൽ വേർപിരിയുക.
കുറച്ച് ഭക്ഷണം കഴിക്കുക, കുറച്ച് വെള്ളം കുടിക്കുക.
കുറച്ച് സംസാരിക്കുക, അസംബന്ധം പറയരുത്.
കുറച്ച് ഉറങ്ങുക, ഒരു വ്യാമോഹത്തിലും അകപ്പെടരുത്.
സ്വപ്നത്തിൽ (അവസ്ഥയിൽ) ഇരിക്കുന്നത് അത്യാഗ്രഹത്താൽ ആകർഷിക്കപ്പെടുന്നില്ല; (അവർ സ്വപ്നത്തിൽ മാത്രം വാക്കുകളിലോ സത്സംഗത്തിലോ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നു, അല്ലെങ്കിൽ 'മനോഹരമായ' വസ്തുക്കളെക്കുറിച്ചോ സ്ത്രീകളെക്കുറിച്ചോ പറയും, അവർ ജീവിച്ചിരിക്കുന്നു, അവർ പ്രണയത്തിൽ അകപ്പെടുന്നില്ല).
ഗുരുവിൻ്റെ പ്രഭാഷണം യോഗിയുടെ കമ്മലാണ്.
ക്ഷമ എന്നത് പൊതിഞ്ഞ പുതപ്പാണ്, ഭിക്ഷക്കാരൻ്റെ ചീത്തയിൽ മായയുടെ (ദൈവത്തിൻ്റെ) നാമം.
വിനയപൂർവ്വം കാൽ ചാരം തൊട്ടു.
വാത്സല്യത്തിൻ്റെ ഭക്ഷണം നിറച്ച പാത്രമാണ് സ്നേഹത്തിൻ്റെ പാനപാത്രം.
മനസ്സിൻ്റെ വിവിധ പ്രവണതകളുടെ സന്ദേശവാഹകർ സംസ്കരിക്കപ്പെടുന്ന ജീവനക്കാരാണ് അറിവ്.
യോഗി ശാന്തമായ ഗുഹയാണ് വിശുദ്ധ സഭ.
പരമോന്നതത്തെക്കുറിച്ചുള്ള അറിവ് യോഗിയുടെ കാഹളം (സിങ്കി) ആണ്, വചനം പാരായണം ചെയ്യുന്നത് അതിൻ്റെ കളിയാണ്.
ഗുർമുഖുകളുടെ ഏറ്റവും മികച്ച സമ്മേളനം അതായത് ആയ് പന്ത്, സ്വന്തം വീട്ടിൽ സ്ഥിരതാമസമാക്കുന്നതിലൂടെ നേടാനാകും.
അത്തരം ആളുകൾ (ഗുർമുഖുകൾ) ആദിമ ഭഗവാൻ്റെ മുമ്പിൽ വണങ്ങുകയും അദൃശ്യനായ (ദൈവത്തിൻ്റെ) ദർശനം നേടുകയും ചെയ്യുന്നു.
ശിഷ്യരും ഗുരുക്കന്മാരും പരസ്പര സ്നേഹത്തിൽ മുഴുകിയിരിക്കുന്നു.
ലൗകിക കാര്യങ്ങളിൽ നിന്ന് ഉയർന്ന്, അവർ (അവരുടെ അന്തിമ വിധി) കർത്താവിനെ കണ്ടുമുട്ടുന്നു.
ഗുരുവിൻ്റെ ഉപദേശം കേട്ട്,
ഗുരുവിൻ്റെ സിഖ് മറ്റ് സിഖുകാരെ വിളിച്ചിട്ടുണ്ട്.
ഗുരുവിൻ്റെ ഉപദേശങ്ങൾ സ്വീകരിക്കുക,
സിഖുകാരൻ മറ്റുള്ളവരോടും ഇതുതന്നെ ചൊല്ലിയിട്ടുണ്ട്.
ഗുരുവിൻ്റെ സിഖുകാർക്ക് സിഖുകാരെ ഇഷ്ടമാണ്, അങ്ങനെ ഒരു സിഖ് സിഖുകാരെ കണ്ടുമുട്ടി.
ഗുരുവിൻ്റെയും ശിഷ്യൻ്റെയും ജോഡി ദീർഘചതുരാകൃതിയിലുള്ള ഡൈസ് എന്ന ലോക ഗെയിം കീഴടക്കി.
ചെസ്സ് കളിക്കാർ ചെസ്സ് പായ വിരിച്ചിരിക്കുന്നു.
ആനകൾ, രഥങ്ങൾ, കുതിരകൾ, കാൽനടയാത്രക്കാർ എന്നിവരെ കൊണ്ടുവന്നിട്ടുണ്ട്.
രാജാക്കൻമാരുടെയും മന്ത്രിമാരുടെയും സംഘങ്ങൾ ഒത്തുകൂടി പല്ലും നഖവും തമ്മിലാണ്.
രാജാക്കൻമാരുടെയും മന്ത്രിമാരുടെയും സംഘങ്ങൾ ഒത്തുകൂടി പല്ലും നഖവും തമ്മിലാണ്.
ഒരു നീക്കം നടത്തി ഗുരുമുഖൻ തൻ്റെ ഹൃദയം ഗുരുവിന് മുന്നിൽ തുറന്നു.
ഗുരു കാൽനടക്കാരനെ മന്ത്രി പദവിയിലേക്ക് ഉയർത്തി വിജയത്തിൻ്റെ കൊട്ടാരത്തിൽ പ്രതിഷ്ഠിച്ചു (അങ്ങനെ ശിഷ്യൻ്റെ ജീവിതത്തെ രക്ഷിച്ചു).
പ്രകൃതി നിയമപ്രകാരം (ഭഗവാനോടുള്ള ഭയം), ജീവ (സൃഷ്ടി) ഗർഭം (അമ്മ) ആണ്, ഭയത്തിൽ (നിയമം) അവൻ ജനിക്കുന്നു.
ഭയത്തോടെ അവൻ ഗുരുവിൻ്റെ വഴിയുടെ (പന്തിൽ) അഭയം പ്രാപിക്കുന്നു.
വിശുദ്ധ സഭയിലായിരിക്കുമ്പോൾ ഭയത്താൽ അവൻ യഥാർത്ഥ വചനത്തിൻ്റെ യോഗ്യത നേടുന്നു
ഭയത്താൽ (പ്രകൃതി നിയമങ്ങൾ) അവൻ ജീവിതത്തിൽ മോചനം നേടുകയും ദൈവഹിതം സന്തോഷത്തോടെ സ്വീകരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ഭയത്താൽ അവൻ ഈ ജീവിതം ഉപേക്ഷിച്ച് സമനിലയിൽ ലയിക്കുന്നു.
ഭയത്താൽ അവൻ തൻ്റെ സ്വയത്തിൽ സ്ഥിരതാമസമാക്കുകയും പരമോന്നതമായ സത്തയെ പ്രാപിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ഗുരുവിനെ ദൈവമായി സ്വീകരിച്ചവർ ഭഗവാനെ അഭയം പ്രാപിച്ചവരാണ്.
ഭഗവാൻ്റെ പാദങ്ങളിൽ ഹൃദയം വെച്ചവർ ഒരിക്കലും നശിക്കുകയില്ല.
അവർ ഗുരുവിൻ്റെ ജ്ഞാനത്തിൽ ആഴത്തിൽ വേരൂന്നിയവരായി സ്വയം പ്രാപിക്കുന്നു.
അവർ ഗുർമുഖുകളുടെ ദിനചര്യ സ്വീകരിക്കുന്നു, ദൈവഹിതം അവർക്ക് പ്രിയപ്പെട്ടതായിത്തീരുന്നു.
ഗുരുമുഖന്മാരായി, അവരുടെ അഹംബോധം നഷ്ടപ്പെട്ട്, അവർ സത്യത്തിൽ ലയിക്കുന്നു.
ലോകത്തിലെ അവരുടെ ജനനം അർത്ഥപൂർണ്ണമാണ്, മാത്രമല്ല അവർ ലോകം മുഴുവനും കൂടിയാണ്.