ഒരു ഓങ്കാർ, ആദിമ ഊർജ്ജം, ദൈവിക ആചാര്യൻ്റെ കൃപയാൽ സാക്ഷാത്കരിക്കപ്പെട്ടു
പ്രണയിതാക്കളായ ലാനയും മജാനുവും ലോകത്തിൻ്റെ നാനാഭാഗങ്ങളിലും സുപരിചിതരാണ്.
സോറത്തിൻ്റെയും ബീജയുടെയും മികച്ച ഗാനം എല്ലാ ദിശയിലും ആലപിക്കുന്നു.
വ്യത്യസ്ത ജാതിക്കാരാണെങ്കിലും ശശിയുടെയും പുന്നുവിൻ്റെയും പ്രണയം എല്ലായിടത്തും സംസാരിക്കപ്പെടുന്നു.
മഹിവാളിനെ കാണാൻ ചെനാബ് നദി നീന്തിക്കടന്ന സോഹ്നിയുടെ പ്രശസ്തി പ്രസിദ്ധമാണ്.
രഞ്ജയും ഹിറും പരസ്പരം സഹിച്ച സ്നേഹത്തിന് പേരുകേട്ടവരാണ്.
എന്നാൽ എല്ലാറ്റിനേക്കാളും ശ്രേഷ്ഠമാണ് ശിഷ്യന്മാർ തങ്ങളുടെ ഗുരുവിനോട് പുലർത്തുന്ന സ്നേഹം. അവർ അത് രാവിലെ അമൃതമണിയിൽ പാടുന്നു.
കറുപ്പ് കഴിക്കുന്നവർ കറുപ്പ് ഒഴിവാക്കുകയും ഒരുമിച്ച് ഇരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ചൂതാട്ടക്കാർ കളിയിൽ മുഴുകുകയും അവരുടെ ഓഹരികൾ നഷ്ടപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു.
കള്ളന്മാർ കള്ളനെ ഉപേക്ഷിക്കുന്നില്ല, പിടിക്കപ്പെടുമ്പോൾ ശിക്ഷ അനുഭവിക്കുന്നു.
ദുഷ്പ്രവൃത്തിക്കാർ ദുഷ്പ്രവൃത്തിക്കാരായ സ്ത്രീകളുടെ വീട്ടിൽ നിന്ന് അകന്നു നിൽക്കില്ല, അവർ അവരുടെ വസ്ത്രങ്ങൾ പോലും വിറ്റ് അവർക്ക് ഭക്ഷണം നൽകുന്നു.
ശിക്ഷയിൽ നിന്ന് രക്ഷപ്പെടാൻ പാപികൾ പാപം ചെയ്യുന്നു അനു ഒളിച്ചോടുന്നു.
എന്നാൽ, ഇവയ്ക്കെല്ലാം വിരുദ്ധമായി, ഗുരുവിൻ്റെ സിഖുകാർ, (അവരുടെ സഹവാസം ദോഷകരമല്ല) അവരുടെ ഗുരുവിനെ സ്നേഹിക്കുന്നു, അവൻ അവരുടെ എല്ലാ പാപങ്ങളിൽ നിന്നും അവരെ മോചിപ്പിക്കുന്നു.
പൂന്തോട്ടത്തിലെ സുഗന്ധം ആസ്വദിച്ചാണ് കറുത്ത തേനീച്ച നശിക്കുന്നത്.
നിശാശലഭം നിർഭയമായി തീജ്വാലയിൽ സ്വയം എരിയുന്നു, പക്ഷേ ജ്വാലയുടെ മുഖത്ത് അവസാനം വരെ നോക്കിനിൽക്കുന്നു.
ഈണത്താൽ മതിമറന്ന മാൻ വനങ്ങളിൽ അലഞ്ഞുനടക്കുന്നു.
നാവിൻ്റെ രുചിയാൽ കീഴടക്കിയ മത്സ്യം തന്നെ കൊളുത്ത് പിടിക്കുന്നു.
പെണ്ണിനോടുള്ള ആർത്തിയാൽ ആൺ ആന പിടിക്കപ്പെടുകയും ജീവിതകാലം മുഴുവൻ കഷ്ടപ്പാടുകൾ സഹിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
അതുപോലെ, ഗുരുവിൻ്റെ സിഖുകാർ അവരുടെ ഗുരുവിനെ സ്നേഹിക്കുകയും അവരുടെ യഥാർത്ഥ ജീവിതത്തിൽ സ്ഥിരത കൈവരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ചുവന്ന കാലുകളുള്ള പാട്രിഡ്ജ് (ചാകോർ) ചന്ദ്രനെ സ്നേഹിക്കുന്നു, അതിനാൽ അതിൻ്റെ നോട്ടം പോലും നഷ്ടപ്പെടാതെ അതിനെ തുറിച്ചുനോക്കുന്നു.
റഡ്ഡി ഷെൽഡ്രേക്ക് (ചകവി) സൂര്യനെ സ്നേഹിക്കുന്നു, സൂര്യപ്രകാശത്തിൽ, തൻ്റെ പ്രിയപ്പെട്ടവളെ കണ്ടുമുട്ടുമ്പോൾ ഉന്മേഷം തോന്നുന്നു.
താമര ജലത്തെ സ്നേഹിക്കുകയും ജലത്തെ അതിൻ്റെ പൂത്തുലഞ്ഞ മുഖം കാണിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
മഴപ്പക്ഷികളും മയിലുകളും മേഘങ്ങളെ കാണുമ്പോൾ നിലവിളിക്കുന്നു.
ഭാര്യ ഭർത്താവിനെ സ്നേഹിക്കുന്നു, അമ്മ മകനെ പരിപാലിക്കുന്നു.
അതുപോലെ സിഖ് ഗുരുവിനെ സ്നേഹിക്കുന്നു, ഈ സ്നേഹം അവസാനം വരെ അവനെ അനുഗമിക്കുന്നു.
സൗന്ദര്യത്തിൻ്റെയും കാമത്തിൻ്റെയും സൗഹൃദം ലോകമെമ്പാടും അറിയപ്പെടുന്നു.
വിശപ്പും രുചിയും പരസ്പര പൂരകമാണെന്നത് വളരെ പ്രായോഗികമാണ്.
അത്യാഗ്രഹവും സമ്പത്തും പരസ്പരം കൂടിക്കലർന്ന് വഞ്ചനയിൽ തുടരുന്നു.
ഉറങ്ങിക്കിടക്കുന്ന ഒരാൾക്ക്, ഒരു ചെറിയ കട്ടിലിൽ പോലും രാത്രി കടന്നുപോകാൻ സന്തോഷമുണ്ട്.
സ്വപ്നത്തിൽ, സംഭവങ്ങളുടെ ഓരോ നിറവും ഒരാൾ ആസ്വദിക്കുന്നു.
അതുപോലെ സിഖുകാരുടെയും ഗുരുവിൻ്റെയും പ്രണയത്തിൻ്റെ കഥ വിവരണാതീതമാണ്
മാനസരോവറിലെ ഹംസം മുത്തുകളും ആഭരണങ്ങളും മാത്രമേ എടുക്കൂ.
നൈറ്റിംഗേലും മാമ്പഴവും പരസ്പരം സ്നേഹം വഹിക്കുന്നു, അതിനാൽ അത് പാടുന്നു.
ചെരിപ്പ് മുഴുവൻ സസ്യജാലങ്ങളെയും ഇഷ്ടപ്പെടുന്നു, അതിനടുത്തുള്ളവരെല്ലാം സുഗന്ധമായിത്തീരുന്നു.
തത്ത്വചിന്തകൻ്റെ കല്ലിൽ തൊടുമ്പോൾ ഇരുമ്പ് സ്വർണ്ണം പോലെ തിളങ്ങുന്നു.
മലിനമായ അരുവികൾ പോലും ഗംഗയെ കണ്ടുമുട്ടുന്നത് പവിത്രമായിത്തീരുന്നു.
സിഖുകാരനും ഗുരുവും തമ്മിലുള്ള സ്നേഹവും അങ്ങനെയാണ്, ഒരു സിഖുകാരന് ഇത് ഏറ്റവും വിലമതിക്കാനാവാത്ത ചരക്കാണ്.
മൂന്ന് തരത്തിലുള്ള ബന്ധങ്ങളുണ്ട് - ആദ്യം അച്ഛൻ, അമ്മ, സഹോദരി, സഹോദരൻ, അവരുടെ സന്തതികൾ, സഖ്യങ്ങൾ;
രണ്ടാമത്, അമ്മയുടെ അച്ഛൻ, അമ്മയുടെ അമ്മ, അമ്മയുടെ സഹോദരിമാർ, അമ്മയുടെ സഹോദരങ്ങൾ;
മൂന്നാമത്, അമ്മായിയപ്പൻ, അമ്മായിയമ്മ, അളിയൻ, അനിയത്തി.
അവർക്കായി, സ്വർണ്ണം, വെള്ളി, വജ്രം, പവിഴങ്ങൾ എന്നിവ ശേഖരിക്കപ്പെടുന്നു.
എന്നാൽ എല്ലാറ്റിനേക്കാളും പ്രിയപ്പെട്ടതാണ് ഗുരുവിൻ്റെ സിഖുകാർക്ക് ഗുരുവിനോടുള്ള സ്നേഹം,
കൂടാതെ, ഇത് സന്തോഷം നൽകുന്ന ബന്ധമാണ്.
കച്ചവടക്കാരൻ കച്ചവടം ചെയ്യുകയും ലാഭവും നഷ്ടവും നേടുകയും ചെയ്യുന്നു.
കർഷകൻ കൃഷിചെയ്യുകയും അങ്ങനെ കൂടുകയോ കുറയുകയോ ചെയ്യുന്നു.
ഭൃത്യൻ സേവിക്കുകയും യുദ്ധക്കളത്തിൽ അടി ഏൽക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ഭരിച്ചതിൻ്റെ ഫലങ്ങൾ, യോഗിയായി ജീവിക്കുക, ലോകത്തിൽ വസിക്കുക, വനം
ആത്യന്തികമായി മനുഷ്യൻ യമത്തിൻ്റെ വലയിൽ അകപ്പെടുന്ന തരത്തിലാണ് കോട്ടകൾ.
എന്നാൽ സിഖുകാരനും അവൻ്റെ ഗുരുവും തമ്മിലുള്ള സ്നേഹം നഷ്ടം ഒരിക്കലും അനുഭവിക്കാത്തതാണ്.
കാഴ്ചകളും പ്രദർശനങ്ങളും കൊണ്ട് കണ്ണുകൾ തൃപ്തിപ്പെടുന്നില്ല;
പ്രശംസയോ കുറ്റപ്പെടുത്തലോ, വിലാപമോ സന്തോഷമോ കേട്ട് ചെവികൾ തൃപ്തിപ്പെടുന്നില്ല;
ആനന്ദവും ആനന്ദവും നൽകുന്നതു ഭക്ഷിക്കുന്നതിൽ നാവു തൃപ്തിപ്പെടുന്നില്ല;
മൂക്ക് നല്ലതോ ചീത്തയോ ആയ ഗന്ധം കൊണ്ട് തൃപ്തിപ്പെടുന്നില്ല;
അവൻ്റെ ജീവിത കാലയളവിൽ ആരും തൃപ്തരല്ല, എല്ലാവരും തെറ്റായ പ്രതീക്ഷകൾ ആസ്വദിക്കുന്നു.
എന്നാൽ സിഖുകാർ ഗുരുവിൽ സംതൃപ്തരാണ്, അവരുടേതാണ് യഥാർത്ഥ സ്നേഹവും ആനന്ദവും.
ഗുരുവിനു മുന്നിൽ കുനിക്കാത്ത, കാലിൽ തൊടാത്ത ശിരസ്സ് ശപിക്കപ്പെട്ടതാണ്.
ഗുരുവിനെ കാണുന്നതിനു പകരം മറ്റൊരാളുടെ ഭാര്യയെ കാണുന്ന കണ്ണുകൾ ശപിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.
ഗുരുവിൻ്റെ പ്രഭാഷണം കേൾക്കാത്തതും അതിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കാത്തതുമായ ചെവികൾ ശപിക്കപ്പെട്ടവയാണ്.
ഗുരു വചനം അല്ലാത്ത മന്ത്രങ്ങൾ ചൊല്ലുന്ന നാവ് ശപിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു
സേവനമില്ലാതെ, തലകളും പാദങ്ങളും ശപിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു, മറ്റ് പ്രവൃത്തികൾ ഉപയോഗശൂന്യമാണ്.
സിഖും ഗുരുവും തമ്മിലുള്ള (യഥാർത്ഥ) സ്നേഹമുണ്ട്, ഗുരുവിൻ്റെ അഭയകേന്ദ്രത്തിലാണ് യഥാർത്ഥ ആനന്ദം.
ഗുരുവിനെയല്ലാതെ സ്നേഹിക്കരുത്; മറ്റെല്ലാ സ്നേഹവും വ്യാജമാണ്.
അവൻ്റേതല്ലാതെ മറ്റൊരു രുചിയും ആസ്വദിക്കരുത്, കാരണം അത് വിഷലിപ്തമായിരിക്കും.
മറ്റാരുടെയും ആലാപനത്തിൽ സന്തോഷിക്കരുത്, കാരണം അത് കേൾക്കുന്നത് സന്തോഷം നൽകില്ല.
ഗുരുവിൻ്റെ ഉപദേശത്തിന് യോജിച്ചതല്ലാത്ത എല്ലാ പ്രവൃത്തികളും തിന്മയാണ്, ദോഷഫലം നൽകുന്നു.
യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ വഴിയിൽ മാത്രം നടക്കുക, കാരണം മറ്റെല്ലാ വഴികളിലും ചതിക്കുകയും കൊള്ളയടിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന കള്ളന്മാരുണ്ട്.
ഗുരുവിൻ്റെ സിഖുകാർക്ക് ഗുരുവിനോടുള്ള സ്നേഹം അവരുടെ ആത്മാവിനെ സത്യവുമായി ലയിപ്പിക്കാൻ കാരണമാകുന്നു.
മറ്റ് പ്രതീക്ഷകൾ (പ്രഭുവല്ലാത്തത്) നാശമാണ്; അവ എങ്ങനെ പൂർത്തീകരിക്കാൻ കഴിയും.
മറ്റ് മോഹങ്ങൾ ആത്യന്തികമായി (മനുഷ്യനെ) വഴിതെറ്റിക്കുന്ന വ്യാമോഹമാണ്.
മറ്റ് പ്രവൃത്തികൾ മനുഷ്യൻ ദോഷങ്ങൾ വളർത്തുകയും കഷ്ടപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്ന ചതികളാണ്.
അപരത്വബോധത്തിൻ്റെ കൂട്ടുകെട്ട് വഞ്ചനാപരമായ ജീവിതരീതിയാണ്; പാപപൂർണമായ ജീവിതത്തെ അത് എങ്ങനെ കഴുകിക്കളയും.
ആത്യന്തികമായി ഒരാളെ (യുദ്ധം) നഷ്ടപ്പെടുത്തുന്ന ഒരു തെറ്റായ ഓഹരിയാണ് ഓഥംനെസ്.
സിഖുകാരും ഗുരുവും തമ്മിലുള്ള സ്നേഹം, യോഗ്യരായ ആളുകളെ കൂടുതൽ അടുപ്പിക്കുകയും അവരെ ഒന്നാക്കുകയും ചെയ്യുന്നു (സംഗത്).
കൈകാലുകളുടെ സങ്കോചം ആമയെ രക്ഷിക്കുന്നതുപോലെ, ഗുരുവിൻ്റെ അമൃതദർശനം ലോകസമുദ്രത്തിൽ നിന്ന് സിഖിനെ രക്ഷിക്കുന്നു.
(പാലിൽ നിന്ന് വെള്ളം അരിച്ചെടുക്കുന്ന) വിവേചനപരമായ അറിവുള്ള ഒരു ഹംസയെപ്പോലെ, ഗുരുവിൻ്റെ ഈ ദർശനം ഭക്ഷ്യയോഗ്യവും ഭക്ഷ്യയോഗ്യമല്ലാത്തതുമായ ജ്ഞാനം നൽകുന്നു.
ഒരു സൈബീരിയൻ ക്രെയിൻ അതിൻ്റെ നീരുറവകൾ മനസ്സിൽ സൂക്ഷിക്കുന്നതുപോലെ, ഗുരു എപ്പോഴും ശിഷ്യന്മാരെ പരിപാലിക്കുന്നു, (തൻ്റെ ആത്മീയ ശക്തികളിലൂടെ) അദൃശ്യമായതിനെ മുൻകൂട്ടി കാണുന്നു.
അമ്മ മകൻ്റെ സുഖം പങ്കിടാത്തതിനാൽ ഗുരുവിനും സിഖുകാരോട് ഒരു ആവശ്യവുമില്ല.
യഥാർത്ഥ ഗുരു ദയയുള്ളവനാണ്, (ചിലപ്പോൾ) സിഖുകാരെയും പരീക്ഷിക്കുന്നു.
ഗുരുവും സിഖും തമ്മിലുള്ള സ്നേഹം രണ്ടാമത്തേതിനെ ദശലക്ഷക്കണക്കിന് (നാണയങ്ങൾ) വിലമതിക്കുന്ന പുൽത്തകിടി പോലെ വിലയേറിയതാക്കുന്നു.
പുഴു ജ്വാലയുമായി കൂടിക്കലരുന്നത് പോലെ (വിളക്കിൻ്റെ) ജ്വാല കാണുന്നു
മാൻ അതിൻ്റെ ബോധത്തെ ശ്രുതിമധുരമായ വചനത്തിൽ ആഗിരണം ചെയ്യുന്നു, അതുപോലെ വിശുദ്ധ സഭയുടെ നദിയിൽ,
സിഖ് മത്സ്യമായി മാറുകയും ഗുരുവിൻ്റെ ജ്ഞാനത്തിൻ്റെ വഴി സ്വീകരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു, ജീവിതം ആസ്വദിക്കുന്നു.
താമരയുടെ (കർത്താവിൻ്റെ) കറുത്ത തേനീച്ച ആയിത്തീരുന്നതിലൂടെ, സിഖ് തൻ്റെ രാത്രി ആനന്ദത്തോടെ ചെലവഴിക്കുന്നു.
ഗുരുവിൻ്റെ ഉപദേശം അവൻ ഒരിക്കലും മറക്കുന്നില്ല, മഴക്കാലത്ത് മഴപ്പക്ഷി ചെയ്യുന്നതുപോലെ അത് ആവർത്തിക്കുന്നു.
ഗുരുവും ശിഷ്യനും തമ്മിലുള്ള സ്നേഹം ദ്വൈതബോധം ഇഷ്ടപ്പെടാത്തതാണ്.
ഒരു ദാതാവിനെ ചോദിക്കരുത്, അവനിൽ നിന്ന് നിങ്ങൾ മറ്റൊരാളോട് അപേക്ഷിക്കണം
നിങ്ങളെ പശ്ചാത്തപിപ്പിക്കുന്ന ഒരു ക്രൂരനായ ബാങ്കറെ നിയമിക്കരുത്.
നിങ്ങളെ മരണശിക്ഷയ്ക്ക് വിധേയരാക്കുന്ന യജമാനനെ സേവിക്കരുത്.
അഹങ്കാരം എന്ന അസുഖം ഭേദമാക്കാൻ കഴിയാത്ത ഒരു വൈദ്യനുമായി ഇടപെടരുത്.
ദുരാചാരങ്ങളുടെ അഴുക്കുകൾ ശുദ്ധീകരിച്ചില്ലെങ്കിൽ തീർഥാടനസ്ഥലങ്ങളിൽ ദേഹം കുളിച്ചിട്ട് എന്ത് പ്രയോജനം.
ഗുരുവും ശിഷ്യന്മാരും തമ്മിലുള്ള സ്നേഹം സന്തോഷവും ശാന്തിയും നൽകുന്നു.
നാല് വിഭാഗങ്ങളുള്ള (ആന, രഥം, കുതിര, കാലാൾപ്പട) സൈന്യത്തിൻ്റെ യജമാനനാണെങ്കിൽ, രാജ്യവും സമ്പത്തും;
ഋദികളിലൂടെയും സിദ്ധികളിലൂടെയും അത്ഭുതങ്ങൾ കൈവശം വച്ചതിനാൽ മറ്റുള്ളവരോട് ആകർഷണം ഉണ്ടായാൽ;
ഗുണങ്ങളും അറിവും നിറഞ്ഞ ദീർഘായുസ്സ് ജീവിച്ചാൽ
ആരെയും പരിചരിക്കാൻ തക്ക ശക്തിയുള്ളത് ഇപ്പോഴും ധർമ്മസങ്കടത്തിൽ മുഴുകിയിരിക്കുകയാണെങ്കിൽ,
കർത്താവിൻ്റെ കോടതിയിൽ അവന് അഭയം നൽകാനാവില്ല.
തൻ്റെ ഗുരുവിനോടുള്ള സ്നേഹത്താൽ, ഒരു സാധാരണ പുല്ലുവെട്ടുന്ന സിഖ് പോലും സ്വീകാര്യനാകുന്നു.
ഗുരുവിൽ ഒഴികെയുള്ള ഏകാഗ്രത എല്ലാം ദ്വൈതമാണ്.
ഗുരുവചനത്തെക്കുറിച്ചുള്ള അറിവൊഴികെയുള്ള അറിവ് വ്യർത്ഥമായ നിലവിളി മാത്രമാണ്.
ഗുരുപാദങ്ങളൊഴികെയുള്ള ആരാധനകളെല്ലാം വ്യാജവും സ്വാർത്ഥവുമാണ്.
ഗുരുവിൻ്റെ ഉപദേശം സ്വീകരിച്ചതൊഴിച്ചാൽ മറ്റെല്ലാ മാർഗങ്ങളും അപൂർണ്ണമാണ്.
വിശുദ്ധ സഭയിലെ മീറ്റിംഗ് ഒഴികെ, മറ്റെല്ലാ സമ്മേളനങ്ങളും ദുർബലമാണ്.
തങ്ങളുടെ ഗുരുവിനെ സ്നേഹിക്കുന്ന സിഖുകാർക്ക് കളി (ജീവിതം) ജയിക്കാൻ നന്നായി അറിയാം.
ഒരാൾക്ക് ദശലക്ഷക്കണക്കിന് ജ്ഞാനങ്ങൾ, ബോധം, ഗുണങ്ങൾ, ധ്യാനങ്ങൾ, ബഹുമതികൾ, ജപങ്ങൾ, എന്നിവ ഉണ്ടായിരിക്കാം.
തപസ്സുകൾ, ഖണ്ഡങ്ങൾ, തീർത്ഥാടന കേന്ദ്രങ്ങളിലെ സ്നാനങ്ങൾ, കർമ്മങ്ങൾ, ധർമ്മയോഗങ്ങൾ,
ആസ്വാദനങ്ങൾ വിശുദ്ധ ഗ്രന്ഥങ്ങളുടെ പാരായണം അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ ക്രെഡിറ്റിലേക്ക് മാറ്റുന്നു.
എന്നിട്ടും, അഹംഭാവത്താൽ നിയന്ത്രിക്കപ്പെടുന്ന അത്തരമൊരു വ്യക്തി മറ്റുള്ളവരുടെ ശ്രദ്ധയിൽപ്പെടാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നുവെങ്കിൽ,
അവൻ വഴിതെറ്റിപ്പോയി, കർത്താവിനെ (അവൻ്റെ സൃഷ്ടിയെയും) ഉൾക്കൊള്ളാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.
ഗുരുവും ശിഷ്യനും തമ്മിൽ സ്നേഹം നിലനിൽക്കുകയാണെങ്കിൽ, അഹംഭാവം (നേർത്ത വായുവിൽ) അപ്രത്യക്ഷമാകും.
ഗുരുവിൻ്റെ (ഗുരുവിൻ്റെ) കാൽക്കൽ വീണ് ഗുരുവിൻ്റെ സിഖ് തൻ്റെ അഹങ്കാരവും മനസ്സിൻ്റെ ആഗ്രഹങ്ങളും ഉപേക്ഷിക്കുന്നു.
അവൻ വെള്ളം എടുക്കുന്നു, സഭയെ ആരാധിക്കുന്നു, മാവ് പൊടിക്കുന്നു (ലാറ്റിഗറിന്) കൂടാതെ എല്ലാ കൈകൊണ്ട് ജോലികളും ചെയ്യുന്നു.
അവൻ ഷീറ്റുകൾ വൃത്തിയാക്കുകയും വിരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു, അടുപ്പിൽ തീയിടുമ്പോൾ നിരാശപ്പെടില്ല.
മരിച്ച ഒരാളെപ്പോലെ അവൻ സംതൃപ്തി സ്വീകരിക്കുന്നു.
ചന്ദനമരത്തിനടുത്തുള്ള പട്ടുപരുത്തി മരത്തിന് ലഭിക്കുന്നതുപോലെ, ഗുരുവിൻ്റെ അടുത്ത് വസിക്കുന്നതിൻ്റെ ഫലമാണ് അയാൾക്ക് ലഭിക്കുന്നത്.
ഗുരുവിനെ സ്നേഹിക്കുന്ന സിഖുകാർ അവരുടെ ജ്ഞാനം പൂർണ്ണമാക്കുന്നു.
ഗുരുസേവനത്തിൻ്റെ ഫലം വളരെ വലുതാണ്; ആർക്കാണ് അതിൻ്റെ വില മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയുക.
(ജീവിതത്തിൻ്റെ) അത്ഭുതകരമായ ഷേഡുകൾക്കിടയിൽ നിന്ന് അത് ഒരാളെ ഏറ്റവും അത്ഭുതകരമായ ഒന്ന് കാണാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നു.
ഊമക്ക് മധുരം നൽകുന്നതുപോലെ സേവനത്തിൻ്റെ രുചി ഗംഭീരമാണ്.
മരങ്ങളിൽ സുഗന്ധം ഉണ്ടെന്നത് (ദൈവത്തിൻ്റെ) മഹത്തായ കാര്യമാണ്.
സേവനം വിലമതിക്കാനാവാത്തതും സമാനതകളില്ലാത്തതുമാണ്; ഈ സഹിക്കാനാവാത്ത ഫാക്കൽറ്റിയെ അപൂർവ്വമായി സഹിക്കുന്നു.
സർവ്വജ്ഞനായ ദൈവത്തിന് മാത്രമേ സേവനത്തിൻ്റെ രഹസ്യം അറിയൂ.
ചന്ദനത്തിൻ്റെ കൂട്ടുകെട്ടിൽ മറ്റ് മരങ്ങൾ എങ്ങനെ ചന്ദനമായി മാറുന്നു എന്ന രഹസ്യം ആർക്കും അറിയില്ല.
വിളക്കിൽ നിന്ന് വിളക്ക് പ്രകാശിക്കുകയും ഒരുപോലെ കാണപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു.
ജലത്തിൽ കലരുന്നത് ആർക്കും തിരിച്ചറിയാൻ കഴിയില്ല.
ചെറിയ അമ്മായി ഭൃംഗി കീടമായി മാറുന്നു; അതിനെക്കുറിച്ച് ആർക്കും പറയാനാവില്ല.
പാമ്പ് അതിൻ്റെ സ്ലോഫ് ഉപേക്ഷിക്കുന്നു, ഇത് വീണ്ടും ഒരു അത്ഭുതകരമായ നേട്ടമാണ്.
അതുപോലെ ഗുരുവും ശിഷ്യനും തമ്മിലുള്ള സ്നേഹവും അതിശയകരമാണ്.
പൂക്കളിൽ സുഗന്ധം വസിക്കുന്നു, പക്ഷേ അത് എങ്ങനെ സംഭവിക്കുന്നുവെന്ന് ആർക്കും അറിയില്ല.
ഒരേ വെള്ളം നനയ്ക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും പഴങ്ങളുടെ രുചി വ്യത്യസ്തമാണ്.
പാലിൽ വെണ്ണ അവശേഷിക്കുന്നു, പക്ഷേ ഈ രഹസ്യം ആരും മനസ്സിലാക്കുന്നില്ല.
ഗുരുമുഖങ്ങളിൽ, അവരുടെ അച്ചടക്കം മൂലം ആധികാരികമായ ആത്മസാക്ഷാത്കാരം സംഭവിക്കുന്നു.
ഇതിനെല്ലാം, ഗുരുവിനെ സ്നേഹിക്കുന്ന രീതിയാണ് ഗുരുമുഖൻ പ്രയോഗിക്കുന്നത്.
സംഗതിയും ഗുരുവിൻ്റെ സ്തുതിഗീതങ്ങളും, ഗുർബാനി
വിളക്കിൻ്റെ ജ്വലിക്കുന്ന ജ്വാല കണ്ട് നിശാശലഭങ്ങൾക്ക് സ്വയം അടക്കാനാവില്ല.
മത്സ്യത്തെ വെള്ളത്തിൽ നിന്ന് പുറത്തെടുക്കുന്നു, പക്ഷേ ഇപ്പോഴും അത് വെള്ളത്തോടുള്ള സ്നേഹം ഉപേക്ഷിക്കുന്നില്ല.
വേട്ടക്കാരൻ്റെ ഡ്രം ബീറ്റ് കേട്ട്, മാൻ ശബ്ദത്തിലേക്ക് തിരിയുന്നു,
പൂവിലേക്ക് കടക്കുന്ന കറുത്ത തേനീച്ച സുഗന്ധം ആസ്വദിച്ച് സ്വയം നശിക്കുന്നു.
അതുപോലെ, ഗുരുമുഖന്മാർ സ്നേഹത്തിൻ്റെ ആനന്ദം ആസ്വദിക്കുകയും എല്ലാ ബന്ധനങ്ങളിൽ നിന്നും സ്വയം മോചിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ഗുരുവിൻ്റെയും സിഖുകാരുടെയും കുടുംബപരമ്പര, ഗുരുവിൻ്റെ ജ്ഞാനം പിൻപറ്റി ആത്മസാക്ഷാത്ക്കാരം ചെയ്യുന്ന അനുഗ്രഹീതമാണ്.