ഒരു ഓങ്കാർ, ആദിമ ഊർജ്ജം, ദൈവിക ആചാര്യൻ്റെ കൃപയാൽ സാക്ഷാത്കരിക്കപ്പെട്ടു
രാജാക്കന്മാരുടെ യഥാർത്ഥ രാജാവായ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ ഞാൻ വന്ദിക്കുന്നു.
മനസ്സിൻ്റെ കവാടങ്ങൾ തുറക്കപ്പെടുന്ന സത്യത്തിൻ്റെ വാസസ്ഥലമാണ് വിശുദ്ധ സഭ.
അമൃതിൻ്റെ ഉറവ ഇവിടെ എന്നെന്നേക്കുമായി ഒഴുകുന്നു, കൊട്ടാരക്കാർ അടങ്ങാത്ത ഈണം വായിക്കുന്നു.
രാജാക്കന്മാരുടെ സമ്മേളനത്തിൽ സ്നേഹത്തിൻ്റെ പാനപാത്രം കുടിക്കുന്നത് വളരെ ബുദ്ധിമുട്ടാണ്.
ഗുരു പ്രിയപ്പെട്ട ബട്ട്ലർ ആയിത്തീരുകയും ഒരാളെ അത് കുടിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു, അവൻ്റെ ആസ്വദിച്ച പാനപാത്രത്തിൻ്റെ ആനന്ദം വർദ്ധിക്കുന്നു.
ഭക്തി സ്നേഹത്തിൻ്റെ ഭയത്തിൽ സഞ്ചരിക്കുന്ന ഏതൊരുവനും ലൗകികതയിൽ നിന്ന് വ്യതിചലിക്കുന്നവനല്ല.
ഭക്തരോട് ദയയുള്ള, ദൈവം അവരുടെ പരിചാരകനായിത്തീരുകയും അവരുടെ എല്ലാ ആഗ്രഹങ്ങളും നിറവേറ്റുകയും ചെയ്യുന്നു.
പേർഷ്യൻ ഭാഷയിൽ ഒരു പോയിൻ്റ് മാത്രമാണ് മഹ്റമിനെ വിശ്വസ്തനും മുജാരിമും കുറ്റവാളിയും ആക്കുന്നത്.
ഗുർമുഖുകൾ വിശുദ്ധ സഭയിൽ ആഹ്ലാദഭരിതരായി തുടരുന്നു, മറ്റ് അസംബ്ലികളിൽ പോകാൻ അവർ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നില്ല.
കർത്താവിൻ്റെ ഇഷ്ടത്തിൽ അവർ ശക്തമായി സേവിക്കുകയും അത് പരസ്യമാക്കാതിരിക്കാൻ ശ്രമിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
അത്തരം ഗുരുമുഖന്മാർ സന്തോഷത്തിൻ്റെ ഫലം നേടുകയും ശരീരത്തിൻ്റെ അഹങ്കാരം ഉപേക്ഷിക്കുകയും ശരീരമില്ലാത്തവരായി മാറുകയും ചെയ്യുന്നു.
ഗുരുവിൻ്റെ വചനം അവരുടെ ആരാധനാമൂർത്തിയും പരിശുദ്ധമായ സഭ അരൂപിയായ ഭഗവാൻ്റെ ഇരിപ്പിടവുമാണ്.
ആദിമ പുരുഷൻ്റെ മുമ്പിൽ കുമ്പിട്ട്, അംബ്രോസിയൽ മണിക്കൂറുകളിൽ അവർ വചനം (ഗുർബാനി) ചവയ്ക്കുന്നു.
ആ അവ്യക്തനായ ഭഗവാൻ്റെ ചലനാത്മകതയെക്കുറിച്ച് അറിവ് നേടുക എന്നത് വളരെ ആഴത്തിലുള്ള ഒരു അനുഭവമാണ്, കൂടാതെ ആ വിവരണാതീതനായ ഭഗവാനെക്കുറിച്ച് എന്തെങ്കിലും പറയുക എന്നത് കഠിനമായ ജോലിയാണ്.
മറ്റുള്ളവർക്ക് നന്മ ചെയ്യുമ്പോൾ ഗുരുമുഖന്മാർ മാത്രമാണ് കഷ്ടപ്പെടുന്നത്.
ഗുരുവിൻ്റെ ചില സിക്കുകാരെ കണ്ടുമുട്ടിയ ആ ഗുരുമുഖൻ്റെ ജീവിതം ഭാഗ്യമാണ്.
അവൻ ആദിമ പുരുഷൻ്റെ (ദൈവത്തിന്) മുന്നിൽ വണങ്ങുകയും അത്തരമൊരു ഗുരുവിൻ്റെ ദർശനം ലഭിച്ചതിന് ശേഷം അനുഗ്രഹിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
പ്രദക്ഷിണത്തിനുശേഷം അദ്ദേഹം ഗുരുവിൻ്റെ താമരയിൽ വണങ്ങുന്നു.
ദയയുള്ളവനായി, ഗുരു അവനുവേണ്ടി യഥാർത്ഥ മന്ത്രം വഹേഗുരു ചൊല്ലുന്നു.
ഭക്തിയുടെ മൂലധനമുള്ള സിഖ് ഗുരുവിൻ്റെ കാൽക്കൽ വീഴുന്നു, ലോകം മുഴുവൻ അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ പാദങ്ങളിൽ വണങ്ങുന്നു.
ദൈവം (ഗുരു) അവൻ്റെ കാമവും കോപവും ചെറുത്തുനിൽപ്പും ഇല്ലാതാക്കുകയും അവൻ്റെ അത്യാഗ്രഹം, അഭിനിവേശം, അഹംഭാവം എന്നിവ ഇല്ലാതാക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
പകരം, ഗുരു അവനെ സത്യം, സംതൃപ്തി, ധർമ്മം, പേര്, ദാനധർമ്മം, വുദു എന്നിവ ചെയ്യാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നു.
ഗുരുവിൻ്റെ ഉപദേശങ്ങൾ സ്വീകരിക്കുന്ന വ്യക്തിയെ ഗുരുവിൻ്റെ സിഖ് എന്ന് വിളിക്കുന്നു.
വചനത്തിലേക്ക് ബോധം ആഗിരണം ചെയ്ത്, ഗുർമുഖുകൾ വിശുദ്ധ സഭയുടെ യഥാർത്ഥ മീറ്റിംഗ് സെൻ്ററിൽ കണ്ടുമുട്ടുന്നു.
അവർ കർത്താവിൻ്റെ ഇഷ്ടത്തിൽ നീങ്ങുന്നു, അവരുടെ അഹംഭാവം ഇല്ലാതാക്കുന്നു, അവർ സ്വയം ശ്രദ്ധിക്കപ്പെടുന്നില്ല.
ഗുരുവിൻ്റെ ഉപദേശങ്ങളാൽ പ്രചോദിതരായ അവർ പൊതു സമ്പത്തിൻ്റെ പ്രവർത്തനങ്ങൾ ഏറ്റെടുക്കാൻ എപ്പോഴും ഉത്സുകരാണ്.
ഭഗവാനെ കുറിച്ചുള്ള വിവരണാതീതമായ അറിവിൻ്റെ മഹത്തായ പാനപാത്രം അണിയിക്കുകയും സമനിലയിൽ ലയിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു, അവർ ഭഗവാൻ്റെ അസഹനീയവും സദാ ഇറങ്ങിവരുന്നതുമായ ഊർജ്ജം വഹിക്കുന്നു.
അവർ മധുരമായി സംസാരിക്കുന്നു, വിനയത്തോടെ നീങ്ങുന്നു, സംഭാവനകൾ നൽകി എല്ലാവർക്കും നന്മ നേരുന്നു.
അവരുടെ സന്ദേഹത്തെയും ദ്വന്ദ്വ ബോധത്തെയും നശിപ്പിച്ചുകൊണ്ട്, അവർ ഏകമനസ്സോടെ ആ ഏകനാഥനെ ആരാധിക്കുന്നു.
ഗുരുമുഖന്മാർ ആനന്ദത്തിൻ്റെ ഫലത്തിൻ്റെ രൂപത്തിൽ സ്വയം അറിയുകയും പരമമായ ആനന്ദം നേടുകയും ചെയ്യുന്നു.
ഗുരുവിൻ്റെ ശിഷ്യത്വം വാളിൻ്റെ വായ്ത്തലയും ഇടുങ്ങിയ ഇടവഴിയും പോലെ വളരെ സൂക്ഷ്മമാണ്.
കൊതുകുകൾക്കും ഉറുമ്പുകൾക്കും അവിടെ നിൽക്കാനാവില്ല.
മുടിയേക്കാൾ മെലിഞ്ഞതും എള്ളെണ്ണ വളരെ കഷ്ടപ്പെട്ട് ക്രഷറിൽ ചതച്ച് കിട്ടുന്നതുമായതിനാൽ ഗുരുവിൻ്റെ ശിഷ്യത്വം അത്ര എളുപ്പം കിട്ടുന്നില്ല.
ഗുർമുഖുകൾ ഹംസങ്ങളുടെ പിൻഗാമികളാണ്, അവരുടെ ചിന്താശക്തിയുള്ള കൊക്ക് ഉപയോഗിച്ച് പാലിൽ നിന്ന് വെള്ളം വേർതിരിക്കുന്നു.
ഉപ്പില്ലാത്ത കല്ല് നക്കുന്നതുപോലെ അവർ മാണിക്യങ്ങളും ആഭരണങ്ങളും കഴിക്കാൻ എടുക്കുന്നു.
എല്ലാ പ്രതീക്ഷകളെയും ആഗ്രഹങ്ങളെയും നിരാകരിക്കുന്ന ഗുരുമുഖന്മാർ വേർപിരിയലിൻ്റെ പാതയിലൂടെ നീങ്ങുകയും മായയുടെ മൂടുപടം വലിച്ചുകീറുകയും ചെയ്യുന്നു.
വിശുദ്ധ സഭ, സത്യത്തിൻ്റെ വാസസ്ഥലവും യഥാർത്ഥ ഭഗവാൻ്റെ സിംഹാസനവുമാണ് ഗുരുമുഖന്മാർക്കുള്ള മാനസസരോവരം.
ദ്വൈതത്വത്തിൻ്റെ പടവുകൾ കയറി അവർ രൂപരഹിതനായ ഗുരുവിൻ്റെ വചനം സ്വീകരിക്കുന്നു.
ഒരു മൂകൻ മധുരപലഹാരങ്ങൾ ആസ്വദിക്കുന്നത് പോലെ അവർ അവൻ്റെ വിവരണാതീതമായ കഥ ആസ്വദിക്കുന്നു.
സ്വാഭാവിക ഭക്തിയിലൂടെ, ഗുരുമുഖന്മാർ ആനന്ദത്തിൻ്റെ ഫലം കൈവരിക്കുന്നു.
എല്ലാ സ്നേഹത്തോടും കൂടി ആനന്ദഫലങ്ങൾ ആഗ്രഹിക്കുന്ന ഗുരുമുഖന്മാർ ഗുരുവിൻ്റെ പാദങ്ങൾ കഴുകുന്നു.
അവർ താമരയുടെ പാദങ്ങളുടെ അമൃതിൻ്റെ പാനപാത്രങ്ങളുണ്ടാക്കുകയും പൂർണ്ണമായ സന്തോഷത്തോടെ അതിനെ കുടുക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ഗുരുവിൻ്റെ പാദങ്ങളെ ആകെ കണക്കാക്കിയാൽ അവ താമരപോലെ വിരിയുന്നു.
വീണ്ടും ചന്ദ്രനിലേക്ക് ആകർഷിക്കപ്പെട്ട നീർത്താമരയായി, അവർ താമരയുടെ പാദങ്ങളിൽ നിന്ന് അമൃത് ആസ്വദിക്കുന്നു.
താമരയുടെ ഗന്ധം ലഭിക്കാൻ പല സൂര്യന്മാരും കറുത്ത തേനീച്ചകളായി മാറുന്നു.
സൂര്യൻ ഉദിക്കുമ്പോൾ, അസംഖ്യം നക്ഷത്രങ്ങൾ, സ്വയം നിലനിർത്താൻ കഴിയാതെ, മറഞ്ഞു.
അതുപോലെ താമരയുടെ ദളങ്ങളുടെ പ്രകാശത്താൽ അസംഖ്യം സൂര്യന്മാർ മറഞ്ഞിരിക്കുന്നു.
ഗുരുവിൻ്റെ ഉപദേശം സ്വീകരിച്ച്, ശിഷ്യന്മാർ സ്വയം എല്ലാ സുഖങ്ങളുടെയും ഭവനമായി മാറി.
വെറ്റിലയിലെ പോലെ എല്ലാ നിറങ്ങളും കൂടിച്ചേർന്ന് ഒരു ചുവന്ന നിറമായി മാറുന്നു, അതുപോലെ എല്ലാ വർണ്ണങ്ങളും കലർത്തി ഒരു സിഖ് സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടു.
എട്ട് ലോഹങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന് ഒരു ലോഹം (അലോയ്) ഉണ്ടാക്കുന്നു; അതുപോലെ വേദങ്ങളും കതേബകളും (സെമറ്റിക് ഗ്രന്ഥങ്ങൾ) തമ്മിൽ വ്യത്യാസമില്ല.
ഫലമില്ലാത്തതായാലും നിറയെ പഴങ്ങളായാലും ചെരുപ്പ് മുഴുവൻ സസ്യജാലങ്ങളെയും സുഗന്ധമാക്കുന്നു.
തത്ത്വചിന്തകൻ്റെ കല്ലിൽ തൊടുമ്പോൾ, ഇരുമ്പ് സ്വർണ്ണമായി മാറുന്നു, വീണ്ടും അതിൻ്റെ കൂടുതൽ സൗന്ദര്യത്തിലേക്ക് വിരൽ ചൂണ്ടുന്നു.
അപ്പോൾ സ്വർണ്ണത്തിൽ ഗുർമുഖിൻ്റെ രൂപത്തിൽ, നിറവും (പേരിൻ്റെ) അമൃതവും (സ്നേഹത്തിൻ്റെ) പ്രവേശിക്കുകയും അവൻ ചുറ്റുമുള്ള ലോകത്തെ അശ്രദ്ധനാക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ഇപ്പോൾ മാണിക്യം, മുത്തുകൾ, വജ്രം തുടങ്ങിയ എല്ലാ ഗുണങ്ങളും ആ സ്വർണ്ണ-ഗുർമുഖിൽ ഉയർന്നുവരുന്നു.
ദൈവിക ശരീരവും ദിവ്യമായ കാഴ്ചയും ആയിത്തീരുമ്പോൾ, ഗുരുമുഖത്തിൻ്റെ ബോധം ദൈവിക വചനത്തിൻ്റെ പ്രകാശത്തിൽ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നു.
അങ്ങനെ, ഭക്തിയുടെ ആനന്ദം സ്വീകരിച്ച്, ഗുരുമുഖങ്ങൾ നിരവധി ആനന്ദങ്ങളിൽ നിറഞ്ഞുനിൽക്കുന്നു.
ഗുർമുഖുകൾ (ആളുകൾ) ആത്മ സുഖ് ഫലിൻ്റെ സ്നേഹികളാണ്.
വിശുദ്ധ സഭയിൽ സ്നേഹത്തിൻ്റെ പാനപാത്രം വാരിക്കൂട്ടി, ഗുരുവിൻ്റെ സിഖുകാർ അവരുടെ ബോധം വചനത്തിൽ ഉൾക്കൊള്ളുന്നു.
ചാക്കോർ പക്ഷി ചന്ദ്രനെ ധ്യാനിച്ച് തണുപ്പ് ആസ്വദിക്കുമ്പോൾ, അവരുടെ കാഴ്ചയിൽ നിന്ന് അമൃതും ഒഴുകുന്നു.
മേഘങ്ങളുടെ അലർച്ച കേട്ട് അവർ മഴപ്പക്ഷിയെയും മയിലിനെയും പോലെ നൃത്തം ചെയ്യുന്നു.
താമരയുടെ പാദങ്ങളിലെ അമൃത് ആസ്വദിക്കാൻ അവർ സ്വയം കറുത്ത തേനീച്ചയായി മാറുകയും (കർത്താവിൻ്റെ) ആനന്ദത്തിൻ്റെ കലവറയുമായി ഒന്നായിത്തീരുകയും ചെയ്യുന്നു.
ഗുരുമുഖന്മാരുടെ വഴി ആർക്കും അറിയില്ല; മത്സ്യങ്ങളെപ്പോലെ അവർ സന്തോഷത്തിൻ്റെ സമുദ്രത്തിലാണ് ജീവിക്കുന്നത്.
അവർ അമൃത് കുടിക്കുന്നു; അവയിൽ നിന്ന് അമൃതിൻ്റെ ഉറവകൾ ഒഴുകുന്നു; അവർ അസഹനീയമായതിനെ സ്വാംശീകരിക്കുന്നു, പക്ഷേ ഇപ്പോഴും അവരെ ആരും ശ്രദ്ധിക്കുന്നില്ല.
എല്ലാ ഘട്ടങ്ങളും കടന്ന് (ത്രിമാന പ്രകൃതി-പ്രകാർതി) അവർ ആനന്ദഫലങ്ങൾ കൈവരിക്കുന്നു.
മഹത്വമുള്ള വഹേഗുരു അത്ഭുതകരമാണ്.
ആമ മണലിൽ മുട്ടയിടുന്നു, പക്ഷേ അവയുടെ പൂർണ ശ്രദ്ധയോടെ, അത് അവയെ നദിയിലേക്ക് കൊണ്ടുവരുന്നു.
ഫ്ലോറിക്കൻ അതിൻ്റെ പൂർണ്ണ പരിചരണത്തിൽ അതിൻ്റെ വസന്തത്തെ ആകാശത്ത് പറക്കുന്നു.
ഹംസം അതിൻ്റെ സ്വാഭാവികമായ രീതിയിൽ വെള്ളത്തിലും ഭൂമിയിലും സഞ്ചരിക്കാൻ തൻ്റെ കുഞ്ഞുങ്ങളെ പഠിപ്പിക്കുന്നു.
കാക്ക കാക്കയുടെ കുഞ്ഞുങ്ങളെ പരിപാലിക്കുന്നു, പക്ഷേ അവ വളരുമ്പോൾ, അവർ അമ്മയുടെ ശബ്ദം തിരിച്ചറിഞ്ഞ് അവളെ പോയി കാണും.
ഹംസങ്ങളുടെ സന്തതികൾ പവിത്രമായ ടാങ്കായ മാനസസരോവറിൽ താമസിക്കുമ്പോൾ മുത്തുകൾ എടുക്കാൻ പഠിക്കുന്നു.
വിജ്ഞാനത്തിൻ്റെയും ധ്യാനത്തിൻ്റെയും സ്മരണയുടെയും സാങ്കേതികത സിക്ക് നൽകി ഗുരു അവനെ എന്നെന്നേക്കുമായി മോചിപ്പിക്കുന്നു.
സിഖുകാരന് ഇപ്പോൾ ഭാവിയും വർത്തമാനവും ഭൂതകാലവും അറിയാം, പക്ഷേ അവൻ വിനയാന്വിതനായി ബഹുമതികൾ നേടുന്നു.
ഗുർമുഖുകളുടെ ഇൽക് ഗംഭീരമാണ്, പക്ഷേ ആളുകൾക്ക് ഈ വസ്തുത അറിയില്ല.
ചന്ദനത്തിൻ്റെ സുഗന്ധത്താൽ സസ്യജാലങ്ങൾ മുഴുവൻ ചന്ദനമാകുന്നു.
ചെരിപ്പ് ഫലമില്ലാത്തതാണെങ്കിലും അത് എല്ലായ്പ്പോഴും വിലയേറിയതായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു.
പക്ഷേ, ചെരിപ്പിൻ്റെ സുഗന്ധത്താൽ ചെരിപ്പായി മാറുന്ന ചെടിക്ക് മറ്റൊരു ചെടിയും ചെരിപ്പുണ്ടാക്കാൻ കഴിയില്ല.
തത്ത്വചിന്തകൻ്റെ കല്ലിൽ സ്പർശിക്കുന്ന എട്ട് ലോഹങ്ങൾ സ്വർണ്ണമായി മാറുന്നു, എന്നാൽ ആ സ്വർണ്ണത്തിന് കൂടുതൽ സ്വർണ്ണം ഉത്പാദിപ്പിക്കാൻ കഴിയില്ല.
ഇതെല്ലാം വർത്തമാനകാലത്ത് മാത്രമാണ് നടപ്പിലാക്കുന്നത് (എന്നാൽ ഗുരുവിൻ്റെ സിഖ് പലരെയും തന്നെപ്പോലെയാക്കുന്നു; മറ്റുള്ളവരെ ഒരു സിഖ് ജീവിതരീതിയാക്കി മാറ്റാൻ അവർ കൂടുതൽ കഴിവുള്ളവരാകുന്നു).
നദികളും അരുവികളും ഗംഗയും പോലും സമുദ്രത്തിൻ്റെ കൂട്ടായ്മയിൽ ഉപ്പുരസമാകുന്നു.
മാനസസരോവറിൽ ഇരുന്നാലും ക്രെയിൻ ഒരിക്കലും ഹംസമാകില്ല.
ഒരു സാധാരണക്കാരൻ എപ്പോഴും ഇരുപതുകളുടെയും അതിലധികമോ പണത്തിൻ്റെ എണ്ണത്തിൽ ഏർപ്പെട്ടിരിക്കുന്നതിനാൽ അങ്ങനെ സംഭവിക്കുന്നു.
തിരിച്ചറിവുകളുടെ പടവുകൾ കടന്ന്, ഗുരുവിൻ്റെ മാർഗനിർദേശപ്രകാരം ഗുരുമുഖൻ തൻ്റെ യഥാർത്ഥ സ്വഭാവത്തിൽ വസിക്കുന്നു.
കർത്താവിൻ്റെ സ്മരണയുടെയും അവൻ്റെ കാഴ്ചയുടെയും സ്പർശനത്തിൻ്റെയും ഉറവിടമായ വിശുദ്ധ സഭ സമചിത്തതയുടെ വാസസ്ഥലമാണ്.
വിശുദ്ധ സഭ എന്നത് അത്തരമൊരു സ്വർണ്ണമാണ്, അതിൻ്റെ ചേരുവകൾ അതായത് അതിലുള്ള ആളുകൾ, ഒരിക്കൽ അവരുടെ ഇരുമ്പിൻ്റെ ഗുണങ്ങൾ അറിയപ്പെട്ടിരുന്നതിനാൽ ഇപ്പോൾ സ്വർണ്ണമായി മാറുകയും സ്വർണ്ണമായി കാണപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു.
മർഗോസ മരമായ അസാദിരാക്റ്റ ഇൻഡിക്ക പോലും ചന്ദന മരത്തിൻ്റെ കൂട്ടത്തിൽ ചെരിപ്പായി മാറുന്നു.
കാലുകൾ കൊണ്ട് മലിനമാക്കപ്പെട്ട വെള്ളവും ഗംഗയിൽ ചേരുമ്പോൾ ശുദ്ധമാകും.
നല്ല ഇനത്തിലുള്ള ഏതൊരു കാക്കയും ഹംസമായി മാറിയേക്കാം, എന്നാൽ അപൂർവവും അപൂർവവുമായ പരമോന്നത ഹംസമായി മാറുന്ന ഹംസം അപൂർവമാണ്.
ഗുർമുഖിൻ്റെ കുടുംബത്തിൽ ജനിച്ച പരമൻമാരാണ് (ഉയർന്ന ആത്മീയ ക്രമമുള്ള മനുഷ്യൻ), അവർ തൻ്റെ വിവേചന ജ്ഞാനത്താൽ സത്യത്തിൻ്റെയും അസത്യത്തിൻ്റെയും പാലും വെള്ളവും വേർതിരിക്കുന്നു.
(വിശുദ്ധ സഭയിൽ) ശിഷ്യൻ ഗുരുവും ഗുരു (ഏറ്റവും വിനീതമായി) ശിഷ്യനാകുന്നു.
ആമയുടെ സന്തതികളെ കടൽ തിരമാലകൾ ബാധിക്കാത്തതുപോലെ ഗുരുവിൻ്റെ സിഖുകാരുടെ കാര്യവും; ലോകസമുദ്രത്തിലെ തിരമാലകളാൽ അവരെ സ്വാധീനിക്കുന്നില്ല.
ഫ്ലോറിക്കൻ പക്ഷി അതിൻ്റെ കുഞ്ഞുങ്ങളോടൊപ്പം ആകാശത്ത് സുഖമായി പറക്കുന്നു, പക്ഷേ ആകാശം അതിന് അഗാധമായി കാണുന്നില്ല.
ഹംസങ്ങളുടെ സന്തതി സർവ്വ ശക്തനായ മാനസസരോവറിൽ വസിക്കുന്നു.
Goose and nightingale അവരുടെ സന്തതികളെ യഥാക്രമം കോഴികളിൽ നിന്നും കാക്കകളിൽ നിന്നും വേർതിരിക്കുന്നു, പാൽക്കാരൻ്റെ ഇടയിൽ ജീവിച്ചിരുന്നെങ്കിലും കൃഷ്ണൻ ഒടുവിൽ വസുദേവിൻ്റെ അടുത്തേക്ക് പോയി; അതുപോലെ, എല്ലാ ദുഷിച്ച പ്രവണതകളും ഉപേക്ഷിച്ച് ഗുർമുഖ് വിശുദ്ധ സഭയിൽ ലയിക്കുന്നു.
പെൺ റഡ്ഡി ഷെൽഡ്രേക്കും ചുവപ്പുനിറമുള്ള പാർട്രിഡ്ജും യഥാക്രമം സൂര്യനെയും ചന്ദ്രനെയും കണ്ടുമുട്ടുന്നതിനാൽ ഗുരുമുഖവും ശിവൻ്റെയും ശക്തിയുടെയും മായയെ മറികടക്കുന്നതിനാൽ ഏറ്റവും ഉയർന്ന സമനില കൈവരിക്കുന്നു.
ഗുദപക്ഷി അതിൻ്റെ സന്തതികളെ തിരിച്ചറിയുന്നതിനുള്ള അടിസ്ഥാനമില്ലാതെ പോലും തിരിച്ചറിയുന്നു.
തൻ്റെ ബോധത്തെ വചനത്തിൽ ലയിപ്പിക്കുന്ന സിഖിൻ്റെ അവസ്ഥയാണ് യഥാർത്ഥ സ്നേഹം (കർത്താവിൻ്റെ) തിരിച്ചറിയുന്നത്.
ഗുരുമുഖങ്ങൾ ആനന്ദത്തിൻ്റെ ഫലങ്ങൾ തിരിച്ചറിയുകയും സ്ഥാപിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
കുട്ടിക്കാലം മുതൽ ഗുരുനാനാക്ക്) പോപ്പാട്ട് വംശത്തിൽപ്പെട്ട ഒരു സിഖുകാരനായ തരുവിനെ മോചിപ്പിച്ചു.
അതിമനോഹരമായ ഒരു മുല അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു; അവൻ ഗുരുവിൻ്റെ ദാസന്മാരുടെ സേവകനായി പെരുമാറും.
ഗുരുവിൻ്റെ പാദങ്ങൾ അഭയം പ്രാപിച്ചതിനാൽ സോയിരി ജാതിയിലെ പിർത്തയും ഖേദയും സമനിലയിൽ ലയിച്ചു.
മർദന, കൗശലക്കാരനും തമാശക്കാരനും അസംബ്ലികളിൽ റബാബിൻ്റെ നല്ല കളിക്കാരനുമായ ഗുരുനാനാക്കിൻ്റെ ശിഷ്യയായിരുന്നു.
സഹഗാലു ജാതിയിലെ പിർത്തി മാലുവും രാമനും (ദീദി ജാതിയുടെ ഭക്തൻ) വേർപിരിഞ്ഞ സ്വഭാവക്കാരായിരുന്നു.
ദൗലത്ത് ഖാൻ ലോധി ഒരു നല്ല വ്യക്തിയായിരുന്നു, പിന്നീട് ജീവിച്ചിരിക്കുന്ന പിർ, ആത്മീയവാദി എന്നറിയപ്പെട്ടു.
മാലോയും മംഗയും രണ്ട് സിഖുകാരായിരുന്നു, അവർ വിശുദ്ധ സ്തുതികളായ ഗുർബാനിയുടെ സന്തോഷത്തിൽ എപ്പോഴും മുഴുകി.
കാലു എന്ന ക്ഷത്രിയൻ, മനസ്സിൽ ഒരുപാട് ആഗ്രഹങ്ങളും ആഗ്രഹങ്ങളും ഉള്ളതിനാൽ ഗുരുവിൻ്റെ അടുക്കൽ വരുകയും ഗുർബാനിയുടെ സ്വാധീനത്തിൽ ഭഗവാൻ്റെ കൊട്ടാരത്തിൽ ആദരവ് നേടുകയും ചെയ്തു.
ഗുരുവിൻ്റെ, അതായത് ഗുർമത്തിൻ്റെ ജ്ഞാനം, സ്നേഹനിർഭരമായ ഭക്തി എല്ലായിടത്തും പരന്നു.
ഒഹാരി ജാതിയിൽ ഭഗത എന്നു പേരുള്ള ഒരു ഭക്തനും ജപുവൻസി കുടുംബത്തിലെ ഭഗത്തും ഗുരുവിനെ സേവിച്ച രണ്ട് സിഖുകാരായിരുന്നു.
ഉപ്പളനായ സിഹാനും ഉപ്പൽ ജാതിയിലെ മറ്റൊരു ഭക്തനും യഥാർത്ഥ ഗുരുവിന് വളരെ പ്രിയപ്പെട്ടവരായിരുന്നു.
മൽസിഹാൻ പട്ടണത്തിലെ ഒരു ഭഗീരഥൻ അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു, അവൻ മുമ്പ് ദേവിയായ കാളിയുടെ ഭക്തനായിരുന്നു.
രന്ധവയിലെ ജിത ഒരു നല്ല സിഖ് മതവിശ്വാസി കൂടിയായിരുന്നു, ബുറ എന്ന പേരുള്ള ഭായി ബുദ്ധ ഏക ഭക്തിയോടെ ഭഗവാനെ സ്മരിക്കും.
ഖൈറ ജാതിയിൽപ്പെട്ട ഭായ് ഫിരാന, ജോധ്, ജീവ എന്നിവർ എപ്പോഴും ഗുരുവിൻ്റെ സേവനത്തിൽ മുഴുകി.
ഗുരുവിൻ്റെ സിഖുകാരോട് സിഖ് മതം പ്രസംഗിച്ച ഒരു ലോഹർ ജാതി സിഖ് ഗുജ്ജർ ഉണ്ടായിരുന്നു.
ക്ഷുരകനായ ദിംഗ, ഗുരുവിനെ സേവിച്ചുകൊണ്ട് തൻ്റെ കുടുംബത്തെ മുഴുവൻ മോചിപ്പിച്ചു.
ഗുരുമുഖന്മാർ ഭഗവാനെത്തന്നെ ദർശിക്കുമ്പോൾ, മറ്റുള്ളവർക്കും അതേ ദർശനം ഉണ്ടാക്കുന്നു.
ഗുരുവിൻ്റെ കൃപ നിറഞ്ഞ ജുൽക്ക ജാതിയിൽ പെട്ട ഒരു സിഖ് (പരമഹാൻസ്) ഭായി പാരോ ഉണ്ടായിരുന്നു.
മല്ലു എന്നു പേരുള്ള സിഖ് വളരെ ധീരനും ഭായി കേദാര ഒരു വലിയ ഭക്തനുമായിരുന്നു.
ഭായി ദേവ്, ഭായ് നാര്യൻ ദാസ്, ഭായ് ബുല, ഭായ് ദിപ എന്നിവർക്ക് ഞാൻ ബലിയാണ്.
ഭായി ലാലു, ഭായ് ദുർഗ, ജീവന്ദ എന്നിവർ ജ്ഞാനികളിൽ രത്നങ്ങളായിരുന്നു, മൂവരും പരോപകാരികളായിരുന്നു.
ജഗ്ഗയും ധരണിയും ഉപജാതിയും സൻസരുവും രൂപരഹിതനായ ഭഗവാൻ ഒന്നായിരുന്നു.
ഖാനുവും മയ്യയും അച്ഛനും മകനും ആയിരുന്നു, ഭണ്ഡാരി ഉപജാതിയിലെ ഗോവിന്ദ് ശ്രേഷ്ഠരെ അഭിനന്ദിക്കുന്നയാളായിരുന്നു.
പാചകക്കാരനായ ജോധ് ഗുരുവിനെ സേവിക്കുകയും ലോകസമുദ്രം നീന്തിക്കടക്കുകയും ചെയ്തു.
തികഞ്ഞ ഗുരു അവരുടെ ബഹുമാനം കാത്തുസൂക്ഷിച്ചു.
പുരാൻ സത്ഗുരു (തൻ്റെ ഭക്തർക്ക്) സവാരി ചെയ്യാനുള്ള അവകാശം നൽകി.
പിരാതി മാൽ, തുലാസം, മൽഹൻ എന്നിവരെ ഗുരുവിൻ്റെ സേവനത്തിനായി സമർപ്പിച്ചു.
രാമു, ദീപ, ഉഗർസൈൻ, നാഗോരി എന്നിവർ ഗുരുവിൻ്റെ ലോകത്തിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കും.
മോഹൻ, രാമു, മേത്ത, അമരു, ഗോപി എന്നിവർ അവരുടെ അഹംഭാവം ഇല്ലാതാക്കി.
ഭല്ല ജാതിയിൽപ്പെട്ട സഹാറുവിനും ഗംഗുവിനും ഭക്തനായ ഭാഗുവിനും ഭഗവാൻ്റെ ഭക്തി വളരെ പ്രിയപ്പെട്ടതായിരുന്നു.
ഖാനു, ചൂര, തരു, നീന്തി (ലോക സമുദ്രം).
ഉഗാർ, സുഡ്, പുരോ ജന്ത, കുരിശ് (ഗുർമുഖ്) അഴിച്ചവരായി.
മല്ലിയ, സഹാരു, ഭല്ലാസ്, കാലിക്കോ-പ്രിൻ്റർമാർ തുടങ്ങി ഗുരുക്കളുടെ കൊട്ടാരത്തിലെ നിരവധി കൊട്ടാരം ഉദ്യോഗസ്ഥർ സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ട്.
ഗുരുവിൻ്റെ സ്തുതിഗീതങ്ങളുടെ ഗായകൻ, രചയിതാവ് എന്നിങ്ങനെയാണ് പാണ്ഡയും ബുലയും അറിയപ്പെടുന്നത്.
ഡല്ല നിവാസികളുടെ സമ്മേളനമായിരുന്നു ഗ്രാൻഡ്.
സബർവൽ ഉപജാതിയിലെ എല്ലാ സിഖുകാരുടെയും നേതാവായിരുന്നു ഭായി തീർത്ഥ.
ഭായ് പിറോയും മണിക് ഛന്ദും ബിസാൻ ദാസും മുഴുവൻ കുടുംബത്തിൻ്റെയും അടിത്തറയായിത്തീർന്നു, അതായത് അവർ മുഴുവൻ കുടുംബത്തെയും മോചിപ്പിച്ചു.
തരു, ഭരു ദാസ്, ഗുരുവിൻ്റെ വാതിൽക്കൽ സിഖുകാർ എല്ലാ സിഖുകാർക്കും ആദർശങ്ങളായി കരുതപ്പെടുന്നു.
മഹാനന്ദ് ഒരു മഹാനാണ്, ബിധി ചന്ദിന് ഭക്തിയുള്ള ജ്ഞാനമുണ്ട്.
ബ്രഹാം ദാസ് ഖോത്ര ജാതിക്കാരനാണ്, ദുംഗർ ദാസ് ഭല്ല എന്നാണ് അറിയപ്പെടുന്നത്.
മറ്റുള്ളവയാണ് ദീപ, ജെത, തിരത, സൈസാരു, ബുല, അവരുടെ പെരുമാറ്റം സത്യസന്ധമാണ്.
മായ, ജപ, നയയ എന്നിവ ഖുല്ലർ ഉപജാതിയിൽ നിന്നാണ് വരുന്നത്.
ഗുരുവിൻ്റെ ഉപദേശങ്ങളിൽ നിന്ന് പ്രചോദനം ഉൾക്കൊണ്ട് ആണ് തുലാസ ബോറ അറിയപ്പെടുന്നത്.
യഥാർത്ഥ ഗുരു മാത്രമാണ് എല്ലാവരെയും ഉളവാക്കുന്നത്.
ഭായ് പൂരിയ, ചൗധരി ചുഹാർ, ഭായ് പൈര, ദുർഗ്ഗ ദാസ് എന്നിവ ജീവകാരുണ്യ സ്വഭാവത്തിന് പേരുകേട്ടതാണ്.
ജിഗ്രാൻ ജാതിയിൽപ്പെട്ട ബാലയും കിസാനയും ജ്ഞാനികളുടെ സമ്മേളനങ്ങളെ ആരാധിക്കുന്നു.
സുഹാർ ജാതിയിൽപ്പെട്ട തിലോകോ ധീരനാണ്, മറ്റൊരു സിഖുകാരനായ സമുണ്ഡ എപ്പോഴും ഗുരുവിൻ്റെ മുൻപിൽ നിൽക്കുന്നു.
ഝാൻജി ജാതിയിൽപ്പെട്ട ഭായി കുല്ലയും ഭായി ഭുള്ളയും സോണി ജാതിയിൽപ്പെട്ട ഭായി ഭഗീരഥും സത്യസന്ധമായ പെരുമാറ്റം പുലർത്തുന്നു.
ലൗവും ബാലുവും വിജാണ്, ഹരിദാസ് എപ്പോഴും സന്തോഷവാനാണ്.
നിഹാലുവും തുളസിയയും ബെയറിംഗിനുള്ളതാണ്, ബുല ചന്ദിയ ധാരാളം ഗുണങ്ങൾ നിറഞ്ഞതാണ്.
ഗോഖ നഗരത്തിലെ മേത്ത കുടുംബത്തിൽ നിന്നുള്ള തോടടോട്ടയും മദ്ദുവും ഗുരുവിൻ്റെ വചനം ധ്യാനിക്കുന്നവരാണ്.
ഝഞ്ജു, മുകന്ദ്, കേദാര എന്നിവർ കീർത്തനം അവതരിപ്പിക്കുന്നു, ഗുരുവിന് മുന്നിൽ ഗുർബാനി ആലപിക്കുന്നു.
വിശുദ്ധ സഭയുടെ മഹത്വം വ്യക്തമാണ്.
ഗംഗു ഒരു ക്ഷുരകനാണ്, രാമ, ധർമ്മ, ഉദ എന്നിവർ സഹഗൽ സഹോദരന്മാരാണ്.
ഭായ് ജട്ടു, ഭട്ടു, ബന്ത, ഫിരാന എന്നിവർ സുഡ് സഹോദരന്മാരാണ്, പരസ്പരം വളരെയധികം സ്നേഹിക്കുന്നു.
ഭോലു, ഭട്ടു, തിവാരി എന്നിവർ മറ്റുള്ളവർക്ക് സന്തോഷം നൽകുന്നു, അവർ ഗുരുവിൻ്റെ കൊട്ടാരത്തിലെ സിഖുകാർ എന്നറിയപ്പെടുന്നു.
ദല്ല, ഭാഗി, ജാപു, നിവാല എന്നിവർ ഗുരുവിൻ്റെ അഭയകേന്ദ്രത്തിലെത്തി.
മുല, ധവൻ ജാതിയിലെ സുജ, ചൗജർ ജാതിയിൽപ്പെട്ട ചന്തു എന്നിവർ (ഗുരു കോടതിയിൽ) സേവനമനുഷ്ഠിച്ചിട്ടുണ്ട്.
രാം ദാസ് ഗുരുവിൻ്റെ പാചകക്കാരൻ ബാലയും സായി ദാസ് (ഗുരുവിൻ്റെ) ധ്യാനിയുമായിരുന്നു.
മത്സ്യത്തൊഴിലാളികളായ ബിസാനു, ബിബാര, സുന്ദർ എന്നിവർ ഗുരുവിൻ്റെ ഉപദേശങ്ങൾ സ്വീകരിച്ചു.
വിശുദ്ധ സഭയുടെ മഹത്വം വലുതാണ്.
(ചായ് ചൈലേ = പ്രേമികൾ. സുചറേ = നല്ല പ്രവൃത്തികൾ.)
നിഹാലയ്ക്കൊപ്പം ഛദ്ദ ജാതിയിൽപ്പെട്ട ജട്ടു, ഭാനു, തിരാത്ത എന്നിവർ ഗുരുവിനെ വളരെയധികം സ്നേഹിക്കുന്നു.
ഗുരുവിൻ്റെ മുമ്പിൽ എപ്പോഴും നിലകൊള്ളുന്ന അടുത്ത സേവകരാണ് അവർ.
നൗവും ഭല്ലുവും ശേഖർ ജാതിയിലെ സാധുക്കൾ എന്നറിയപ്പെടുന്നു, നല്ല പെരുമാറ്റമുള്ള സിഖുകാരാണ്.
ഭിവ ജാതിയിലെ ജട്ടുവും മഹാനായ മുലയും കുടുംബവും ഗുരുവിൻ്റെ സിഖുകാരാണ്.
ചതുർ ദാസും മുലയും കൽപൂർ ക്ഷത്രിയരും ഹരും ഗരുവും വിജ് ജാതിയിൽ പെട്ടവരാണ്.
ഫിരാന എന്നു പേരുള്ള ഒരു സിഖ് ബഹൽ ഉപജാതിക്കാരനാണ്, ഭായ് ജെത കുടുംബത്തിൻ്റെ നല്ലൊരു വിമോചകനാണ്.
വിസ, ഗോപി, തുലാസിസ് തുടങ്ങിയവർ. എല്ലാവരും ഭരദ്വാജ് (ബ്രാഹ്മണ) കുടുംബത്തിൽ പെട്ടവരാണ്, എപ്പോഴും ഗുരുവിനോടൊപ്പം വസിക്കും.
ഭയ്യാരയും ഗോവിന്ദും ഘായ് ജാതിയിൽപ്പെട്ട ഭക്തരാണ്. അവർ ഗുരുവിൻ്റെ വാതിൽക്കൽ തന്നെ നിലകൊള്ളുന്നു.
തികഞ്ഞ ഗുരു ലോകസമുദ്രം കടന്ന് വന്നിരിക്കുന്നു.
(സാര=മികച്ചത്. ബലിഹാര=ഞാൻ വർണ്ണത്തിലേക്ക് പോകുന്നു.)
ഭായി കാലു, ചൗ, ബമ്മി, ഭായ് മുല എന്നിവർ ഗുരുവിൻ്റെ വചനം ഇഷ്ടപ്പെടുന്നു.
ഹോമത്തോടൊപ്പം പരുത്തി കച്ചവടക്കാരനായ ഗോവിംഗ് ഘായിയെയും ഗുരു കടന്നുപോയി.
ഭിക്ഷയും തോഡിയും ഭട്ടന്മാരായിരുന്നു, ധാരു സുദിന് ഒരു വലിയ മാളിക ഉണ്ടായിരുന്നു.
കോഹ്ലി ജാതിയിൽപ്പെട്ട ഗുർമുഖും രാമുവും സേവകൻ നിഹാലുവും അവിടെയുണ്ട്.
ഛജു ഭല്ലയും മൈ ദിത്ത ഒരു പാവപ്പെട്ട സാധുവുമായിരുന്നു.
ഭക്തയായ തുളസ ബൊഹര ജാതിയിൽ പെട്ടവളാണ്, ഞാൻ ദാമോദരനും അകുലിനും ബലിയാണ്.
ഭാന, വിഗഹ് മാൽ, കാലിക്കോപ്രിൻ്റർ ബുദ്ധോ എന്നിവരും ഗുരുവിൻ്റെ കൊട്ടാരത്തിൽ എത്തിയിട്ടുണ്ട്.
ഭക്തിയുടെ (ഭക്തരുടെയും) കലവറയാണ് സുൽത്താൻപൂർ.
കാസറ ജാതിയിൽപ്പെട്ട ദീപ എന്ന അനുസരണയുള്ള സിഖ് ഗുരുവിൻ്റെ വാതിൽക്കൽ വിളക്കായിരുന്നു.
പട്ടി പട്ടണത്തിൽ, ധില്ലൻ ജാതിയിൽപ്പെട്ട ഭായി ലാലും ഭായ് ലംഗയും നന്നായി ഇരിപ്പുണ്ട്.
സംഘ ജാതിയിൽപ്പെട്ട അജാബ്, അജൈബ്, ഉമർ എന്നിവർ ഗുരുവിൻ്റെ സേവകരാണ് (മസന്മാർ).
പൈര ഛജൽ ജാതിയിലും കന്ദു സംഘർ ജാതിയിലുമാണ്. ഊഷ്മളമായ പുഞ്ചിരിയോടെ അവർ എല്ലാവരേയും സ്വാഗതം ചെയ്യുന്നു.
കപൂർ ദേവും മകനും സിഖുകാരെ കണ്ടുമുട്ടുമ്പോൾ പൂവണിയുന്നു.
ഷഹബാസ്പൂരിൽ സമൻ സിഖുകാരെ പരിപാലിക്കുന്നു.
ജോധയും ജലാനും തുലാസ്പൂരിലും മോഹൻ ആലം ഗഞ്ചിലും താമസിക്കുന്നു.
ഈ വലിയ മസന്ദികൾ പരസ്പരം മറികടക്കുന്നു.
ഭായി ധേസി അംദ് ഭായ് ജോധയും ഹുസാംഗ് ബ്രാഹ്മണരും ഭായി ഗോബിന്ദും ഗോലയും പുഞ്ചിരിക്കുന്ന മുഖവുമായി കണ്ടുമുട്ടുന്നു.
മോഹൻ കുക്ക് ജാതിക്കാരനാണെന്നും ജോധയും ജമയും ധൂത്ത ഗ്രാമത്തെ അലങ്കരിക്കുന്നുവെന്നും പറയപ്പെടുന്നു.
മഞ്ജ്, ദി ബ്ലസ്റ്റ് വൺ, പിരാന തുടങ്ങിയവർ. ഗുരുവിൻ്റെ ഇഷ്ടപ്രകാരമുള്ള പെരുമാറ്റം.
ജാജ എന്ന് പറയപ്പെടുന്ന ഭായ് ഹമാജയും മർവാഹയായ ബാലയും ആഹ്ലാദകരമായി പെരുമാറുന്നു.
നാനോ ഒഹാരി ശുദ്ധമായ മനസ്സുള്ളവനാണ്, അദ്ദേഹത്തോടൊപ്പം ചൗധരിയായ സൂരിയും അവശേഷിക്കുന്നു.
പർവത നിവാസികൾ ഭായി കാലയും മെഹറയും അവരോടൊപ്പം ഭായി നിഹാലുവും സേവനം ചെയ്യുന്നു.
ബ്രൗൺ നിറമുള്ള കാലു ധീരനാണ്, കാഡ് ജാതിയിൽപ്പെട്ട രാംദാസ് ഗുരുവിൻ്റെ വാക്കുകൾ അനുസരിക്കുന്നു.
സമ്പന്നനായ സുഭഗ ചുഹാനിയ പട്ടണത്തിൽ താമസിക്കുന്നു, അദ്ദേഹത്തോടൊപ്പം അറോറ സിഖുകാരായ ഭാഗ് മാലും ഉഗ്വന്ദയും ഉണ്ട്.
ഇവരെല്ലാം ഒന്നിനൊന്ന് കവിഞ്ഞ ഭക്തരാണ്.
ചണ്ഡാലി ജാതിയിൽ പെട്ട പൈറയും സേതി ജാതിയിൽ പെട്ട ജേതയും കൈപ്പണി ചെയ്യുന്ന സിഖുകാരും.
ഭായ് ലതകൻ, ഘുര, ഗുർദിത്ത എന്നിവർ ഗുർമത്തിൻ്റെ സഹ ശിഷ്യന്മാരാണ്.
ഭായി കടാര ഒരു സ്വർണ്ണ വ്യാപാരിയാണ്, ഭായ് ഭഗവാൻ ദാസ് ഭക്തി പ്രകൃതക്കാരനാണ്.
റോഹ്താസ് ഗ്രാമത്തിലെ താമസക്കാരനും ധവാൻ ജാതിയിൽപ്പെട്ടവനുമായ മുരാരി എന്ന സിഖ് ഗുരുവിൻ്റെ അഭയകേന്ദ്രത്തിൽ വന്നിരിക്കുന്നു.
സോണി ജാതിയിൽപ്പെട്ട ധീരനായ ആദിത്, ചുഹാർ, സൈൻ ദാസ് എന്നിവരും ഗുരുവിൻ്റെ അഭയം തേടിയിട്ടുണ്ട്.
നിഹാലിനൊപ്പം ലാലയ്ക്കും (ലാലു) ബോധത്തെ വേഡിൽ ലയിപ്പിക്കാൻ അറിയാം.
രാമൻ ഝഞ്ജി ജാതിയിൽ പെട്ടവനാണെന്ന് പറയപ്പെടുന്നു. ഹേമുവും ഗുരുവിൻ്റെ ജ്ഞാനം സ്വീകരിച്ചിട്ടുണ്ട്.
ജട്ടു ഭണ്ഡാരി ഒരു നല്ല സിഖുകാരനാണ്, ഈ സഭ മുഴുവൻ ഷഹാദരയിൽ (ലാഹോർ) സന്തോഷത്തോടെ ജീവിക്കുന്നു.
ഗുരുവിൻ്റെ ഭവനത്തിൻ്റെ മഹത്വം പഞ്ചാബിലാണ് കുടികൊള്ളുന്നത്.
ലാഹോറിൽ സോധിസിൻ്റെ കുടുംബത്തിൽ നിന്നുള്ള പ്രായമായ അമ്മാവൻ സഹരി മാൽ ഗുരുവിൻ്റെ അടുത്ത സിഖ് ആണ്.
ഝഞ്ജി ജാതിയിൽപ്പെട്ട സെയ്ൻ ദിത്തയും ജാട്ടായ സൈദോയും ഗുരുവിൻ്റെ വചനത്തെ കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുന്നവരാണ്.
കുശവന്മാരുടെ കുടുംബത്തിൽ നിന്നാണ് സാധു മേത്ത രൂപമില്ലാത്തവരുടെ ഭക്തനായി അറിയപ്പെടുന്നത്.
പട്ടോളികളുടെ ഇടയിൽ നിന്ന് ഭായി ലഖുവും ഭായി ലധയും പരോപകാരികളാണ്.
ഭായി കാലുവും ഭായ് നാനോയും, രണ്ട് മേസൺമാരും, കൂടാതെ കോഹ്ലികളിൽ നിന്നുള്ള ഭായി ഹരി ഒരു മഹാനായ സിഖുകാരനാണ്.
കല്യാണ സുദ് ധീരനാണ്, ഭാനു എന്ന ഭക്തൻ ഗുരുവിൻ്റെ വചനം ചിന്തിക്കുന്നവനാണ്.
മുല ബേരി, തീർത്ഥ, മുണ്ട അപർ എന്നിവ സിഖുകാരെ അറിയാം.
മുജാംഗിൽ നിന്നുള്ള ഒരു ഭക്തൻ കിസാന എന്ന പേരിൽ അറിയപ്പെടുന്നു, ഞാൻ ധനികനായ മംഗീനയ്ക്ക് ബലിയാണ്.
നിഹാലു എന്നു പേരുള്ള ഒരു സ്വർണ്ണപ്പണിക്കാരൻ തൻ്റെ കുടുംബത്തോടൊപ്പം ഗുരുവിൻ്റെ മുമ്പാകെ നിലകൊള്ളുന്നു.
ഇവരെല്ലാം ഗുരു നൽകിയ സമ്പൂർണ്ണ ഭക്തി പ്രദാനം ചെയ്യുന്ന ആനന്ദം പ്രകടമാക്കിയവരാണ്.
ഗുരുവിൻ്റെ സഹ ശിഷ്യൻമാരായ ഭാന മൽഹാനും രേഖ് റാവുവും കാബൂളിൽ താമസിക്കുന്നുണ്ടെന്നാണ് അറിയുന്നത്.
മധോ സോധി കശ്മീരിൽ സിഖ് പാരമ്പര്യം ഉണ്ടാക്കി.
ഭായ് ഭിവ, സിഹ് ചന്ദ്, രൂപ് ചന്ദ് (സിർഹിന്ദ്) എന്നിവരാണ് യഥാർത്ഥ ഭക്തരും അടുപ്പമുള്ളവരുമായ സിഖുകാർ.
ഭായ് പർതാപ്പു ധീരനായ ഒരു സിഖുകാരനാണ്, വിതർ ജാതി ഭായി നന്ദയും ഗുരുവിനെ സേവിച്ചിട്ടുണ്ട്.
ബച്ചർ ജാതിയിൽപ്പെട്ട ഭായി സാമി ദാസ് ഗുരുവിൻ്റെ ഭവനത്തിലേക്ക് താനേസർ സഭയെ പ്രചോദിപ്പിച്ചു.
ഗോപി എന്ന മേത്ത സിഖ് അറിയപ്പെടുന്ന ആളാണ്, ഗുരുവിൻ്റെ അഭയകേന്ദ്രത്തിൽ തിരത്തും നാഥയും എത്തിയിട്ടുണ്ട്.
ഭായി ഭൗ, മൊകാൽ, ഭായ് ദില്ലി, ഭായ് മണ്ഡല് എന്നിവയും ഗുർമത്തിൽ സ്നാനമേറ്റതായി പറയപ്പെടുന്നു.
ഭായ് ജിവന്ദ, ഭായ് ജഗാസി, തിലോക എന്നിവർ ഫത്തേപൂരിൽ മികച്ച സേവനം ചെയ്തിട്ടുണ്ട്.
യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ മഹത്വം മഹത്തരമാണ്.
ആഗ്രയിലെ സക്തു മേത്തയും നിഹാലു ചദ്ദയും ബ്ലെസ്റ്റായി.
ഭായ് ഗാർഹിയാലും മത്താര ദാസും അവരുടെ കുടുംബങ്ങളും ഗുരുവിനോടുള്ള സ്നേഹത്തിൻ്റെ ചുവപ്പ് നിറത്തിൽ ചായം പൂശിയതായി പറയപ്പെടുന്നു.
സഹഗൽ ജാതിയിൽപ്പെട്ട ഗംഗ ധീരയും ഹർബൻസ് തീർത്ഥാടകർക്കുള്ള സത്രമായ ധർമ്മശാലയിൽ സേവനം ചെയ്യുന്ന സന്യാസിയുമാണ്.
ആനന്ദ് ജാതിയിലെ മുരാരി ഉയർന്ന ക്രമത്തിലുള്ള ഒരു സന്യാസിയാണ്, കല്യാണം സ്നേഹത്തിൻ്റെ ഭവനവും താമര പോലെ ശുദ്ധവുമാണ്.
ഭായ് നാനോ, ഭായ് ലതകൻ, ബിന്ദ് റാവു എന്നിവർ മുഴുവൻ അധ്വാനത്തോടും സ്നേഹത്തോടും കൂടി സഭയെ സേവിച്ചു.
എല്ലാ സന്തോഷത്തോടെയും ജീവിക്കുന്ന സിഖുകാരാണ് ആലം ചന്ദ് ഹന്ദ, സൈൻസാര തൽവാർ.
ജഗനയും നന്ദയും സാധുമാരാണ്, സുഹാർ ജാതിയിൽപ്പെട്ട ഭാന യഥാർത്ഥത്തിൽ നിന്ന് അസത്യത്തിൽ നിന്ന് വിവേചിച്ചറിയാൻ ഹംസത്തെപ്പോലെ കഴിവുള്ളവരാണ്.
ഗുരുവിൻ്റെ എല്ലാ സഹ ശിഷ്യന്മാരും ഇവരെല്ലാം ഒരു ചരടിലെ ആഭരണങ്ങൾ പോലെയാണ്.
സിഗരുവും ജൈതയും നല്ല ധീരരും പരോപകാര മനോഭാവമുള്ളവരുമാണ്.
ഭായ് ജൈത, നന്ദ, പിരാഗ എന്നിവ എല്ലാറ്റിൻ്റെയും അടിസ്ഥാനമായി വചനത്തെ അംഗീകരിച്ചിട്ടുണ്ട്.
വിശുദ്ധ സഭയെയും അതിൻ്റെ സേവനത്തെയും ദയയുള്ളതായി കണക്കാക്കുന്ന മഹത്തായ അടയാളമാണ് തിലോക പഥക്.
ടോട്ട മേഹത ഒരു മഹാനാണ്, ഗുർമുഖുകളെപ്പോലെ വചനത്തിൻ്റെ ആനന്ദകരമായ ഫലം ഇഷ്ടപ്പെടുന്നു.
ഭായ് സൈൻ ദാസിൻ്റെ കുടുംബം മുഴുവൻ അമൂല്യമായ വജ്രങ്ങളും ആഭരണങ്ങളും പോലെയാണ്.
ഗുരുവിൻ്റെ കൊട്ടാരത്തിലെ സ്റ്റോർ കീപ്പറാണ് കോഹാലി.
മിയാൻ ജമാൽ സന്തുഷ്ടനായി, ഭഗതു ഭക്തിയിൽ വ്യാപൃതനായി.
സിഖുകാരോട് തികഞ്ഞ ഗുരുവിൻ്റെ പെരുമാറ്റം തികഞ്ഞതാണ്.
പുര ഗുരുവിൻ്റെ പ്രവർത്തര പുരാണം (സിഖുകാർക്കിടയിൽ ഉപയോഗിക്കുന്നു).
അനന്തയും കുക്കോയും അവസരങ്ങൾ അലങ്കരിക്കുന്ന നല്ല വ്യക്തികളാണ്.
ഇറ്റാ അറോറ, നേവൽ, നിഹാലു എന്നിവർ വചനത്തെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുന്നു.
തഖാതു ഗൗരവമുള്ളവനും ശാന്തനുമാണ്, രൂപരഹിതനായ ഭഗവാനെ സ്മരിക്കുന്നതിൽ ദരാഗഹു തുലി എപ്പോഴും മുഴുകിയിരിക്കുന്നു.
മാനസാധർ ആഴമേറിയതാണ്, തീരത്ത് ഉപ്പലും സേവകനാണ്.
കിസാന ജാൻജി, പമ്മി പുരി എന്നിവയും ഗുരുവിന് പ്രിയപ്പെട്ടവയാണ്.
ധിംഗർ, മദ്ദു കരകൗശല തൊഴിലാളികൾ മരപ്പണിക്കാരും വളരെ കുലീനരായ വ്യക്തികളുമാണ്.
ശിശുരോഗ വിദഗ്ദ്ധരായ ബനാവാരിക്കും പരസ്റാമിനും ഞാൻ ബലിയാണ്.
ഭക്തരോട് ചെയ്ത തെറ്റുകൾ ഭഗവാൻ ശരിയാക്കുന്നു.
ഭായ് തിരാത്ത ലസ്കറിൽ നിന്നും ഹരി ദാസ് സോണി ഗ്വാളിയോറിൽ നിന്നുമാണ്.
ഭാവ ധിർ ഉജ്ജയിനിൽ നിന്ന് വന്ന് വചനത്തിലും വിശുദ്ധ സഭയിലും വസിക്കുന്നു.
പരസ്പരം സ്നേഹിക്കുകയും സമനിലയിൽ വസിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ബുർഹാൻ പൂരിലെ സിഖുകാർ പ്രശസ്തരാണ്.
ഭഗത് ഭയ്യ ഭഗവാൻ ദാസ് ഒരു ഭക്തനാണ്, അദ്ദേഹത്തോടൊപ്പം ബൊദാല എന്ന സിഖുകാരനും അവൻ്റെ വീട്ടിൽ താമസിക്കുന്നു.
കാടാരു, കുലീനൻ, ഭിഷഗ്വരൻ പിയതിമൽ എന്നിവർ പ്രത്യേകിച്ചും അറിയപ്പെടുന്ന വ്യക്തിത്വങ്ങളാണ്.
ഭക്തരായ ചുരയും ദല്ലുവും ഹരിയാനയിലെ നിവാസികളാണെന്ന് പറയപ്പെടുന്നു.
സുന്ദറും സ്വാമി ദാസും സിഖ് മതത്തിൻ്റെ പാരമ്പര്യം വികസിപ്പിച്ചവരാണ്, അവർ എപ്പോഴും വിരിഞ്ഞ താമര പോലെ ജീവിക്കുന്നു.
ഭിഖാരി, ഭാവാര, സുലകൾ എന്നിവ ഗുജറാത്തി സിഖുകാരാണ്.
ഈ സിഖുകാരെല്ലാം തങ്ങളുടെ ജീവിതരീതിയായി സ്നേഹിക്കുന്ന ഭക്തിയെ കണക്കാക്കുന്നു.
ഗ്രാമത്തിൽ, വിശുദ്ധ സഭയിൽ വിശുദ്ധ സ്തുതികൾ ആലപിക്കുന്ന കുഞ്ഞാട് ജാതിയിൽപ്പെട്ട ഭായി മയയാണ് സുഹന്ദ.
ലഖ്നൗവിൽ നിന്നുള്ള ചൗജാർ ജാതിയിൽപ്പെട്ട ചുഹാർ രാവും പകലും ഭഗവാനെ സ്മരിക്കുന്ന ഗുരുമുഖനാണ്.
പ്രയാഗിലെ ഭായ് ഭാന ഉപജീവനമാർഗം കണ്ടെത്തുന്ന അടുത്ത സിഖുകാരനാണ്.
ജൗൻപൂർ നിവാസികളായ ജട്ടുവും താപ്പയും സ്ഥിരമായ മനസ്സോടെ ഗുർമത്തിന് അനുസൃതമായി സേവനമനുഷ്ഠിച്ചു.
പട്ന ഭായി നാവികസേനയിലും സഭേർവാൾമാരിലും നിഹാല ഒരു ഭക്തനാണ്.
ഗുരുവിൻ്റെ സേവനമല്ലാതെ മറ്റൊന്നും ഇഷ്ടപ്പെടാത്ത ധനികനായ ഒരാൾ ജൈത എന്ന പേരിൽ അറിയപ്പെടുന്നു.
ഗുരുവിൻ്റെ ജ്ഞാനത്തിലും സ്നേഹനിർഭരമായ ഭക്തിയിലും മനസ്സ് ലയിച്ച ഭാനു ബഹൽ നഗരമാണ് രാജ്മഹൽ.
ധനികരായ ബദാലി സോധിയും ഗോപാലും ഗുർമതത്തെ മനസ്സിലാക്കുന്നു.
ആഗ്രയിലെ സുന്ദർ ഛദ്ദയും ധാക്കയിലെ താമസക്കാരനായ ഭായി മോഹനും യഥാർത്ഥ വരുമാനം സേവിക്കുകയും കൃഷി ചെയ്യുകയും ചെയ്തു.
ഞാൻ വിശുദ്ധ സഭയ്ക്കുള്ള ബലിയാണ്.