اکال پرکھ اکّ ہے اتے ستگورو دی کرپا نال ملدا ہے۔
ستگورو سچا پاتشاہ پاتشاہاں دا پاتشاہ ہے، (اس نوں) نمسکار ہے۔
(ستگورو) سادھ سنگت دے سچے کھنڈ وکھے آ کے (آپنے) مکھ روپ جھروکھے دی (رسنا روپ) تاکی کھولھدے ہن، (بھاو اپدیش کردے ہن)۔
امرت دی کرن اکّ رس جھردی ہے، انہد شبد نوں درباری (جو گرو ہن سو) وجاؤندے ہن۔
(ہور) پاتشاہ دی کچہری وکھے پری دا پیالا پیونا کھرا اؤکھا ہے۔
(جسنوں) گرو (ساکی پریم دا پیالا) دندے ہن، اس پیالے دی جوٹھ وچ کھری مستی (چڑھدی) ہے۔
پریما بھگتی دے بھے وکھے چلدا ہے، اوہ (دین دنیاں ولوں) مست المست ہوکے (پھیر بی) ہشیار رہندا ہے (بھاو باولا نہں ہو جاندا)۔
آپ نرنکار اس بھگت دا بھنڈاری ہو جاندا ہے (بھاو، سبھ بھاوناں پورن کردا ہے)
اک نکتے تھوں 'مہرم' تے 'مجرم' بن جاندا ہے، (فارسی) وچ مہرم والی 'ہے' وچ نکتا لگ جاوے تاں پد مجرم بن جاندا ہے) بھلیان توں خواری ہو جاندی ہے، (بھاو جو مہرم=جانوں بھیت نا رکھے تد اس نال جو نیک ہندی سی اسدی خواری ہندی ہے، ار اہ مجرم بن جاندا ہے)۔
مستانی وچ مسلتی ہے غیر مہلّ ولّ جان ولوں من نوں روکو، (مستانے رہن وچ نیک سلاہ ہے کِ دوجے تھاں نہیں جاندا، اتھوا من مار رکھے، دوئی تھاں پر من نا دھرے کسنگ نا کرے تے بھیت جرکے رکھن لئی نیک سلاہ اہ ہے کِ پچھلی پوڑی وچ کہی ہوئی مستی دھار لوے)۔
گلّ نا باہر کڈھے ہکم دا داس ہوکے گرو دی سیوا تکڑی کرے۔
(جنھاں) گرمکھاں نوں پریم دا رس آیا ہے، اوہ (سکھ پھل= ) آتم سکھ نوں پاکے دیہ دے رساں تھوں بدیہ رہندے ہن تے ویچاردے ہن۔ (“رکھی سکھی کھائکے ٹھنڈھا پانی پیؤ”۔ تاتپرج اہ کِ نرباہ ماترر لیندے ہن)۔
گراں دے شبد نوں (سچے) گرو دا روپ جانکے سندے ہن (تے)سادھ سنگت نوں نرنکار دا آسن (راج گدی جاندے ہن)۔
واہگرو نوں متھا ٹیک پراتہکال شبد دا بھوجن کردے ہن (اتھوا آسا دی وار جاں ہور شبداں دے پاٹھ باجھ روٹی نہیں کھاندے)۔
ابگت (جسدی گتی نا لکھی جائے)، ڈونگھے گیان والا، کتھن توں اکتھ، بیئنت، پار تھوں رہت (واہگرو نوں جانکے)۔
آپ اپر دکھ جھلّ لیندے ہن پروپکاری ہوکے۔
(اس) گرمکھ دا جنم سپھل ہے (جہڑا) گرو دے سکھاں نال ملکے گرو دی شرنی آ لگا ہے (بھاو گرو ارجن دیو جی دے چرن پکڑے ہن)۔
آدِ پرکھ (گر شبد) دے اگے متھا ٹیککے سپھل مورتی گرو دا درشن پایا ہے، (بھاو گربانی ہی آدِ پرکھ واہگرو دا روپ جاندا ہے)۔
پرکرما کر کے متھا ٹیک کے مستک گرو دے چرن کملاں نال لایا ہے۔
ستگورو پرکھ نے دیال ہوکے واہگرو دا سچا منتر (اس نوں) سنا دتا۔
سچی راس (نام دی پراپت کرکے) سچی جگت نال اس نوں دھار لیندا ہے؛ (آپ گرو دی) پیریں پیا سی، (ہن) جگت اسدی پیریں پیندا ہے۔
(سارے) ورودھی (وشے) کامادک چھڈّ دتے ہن۔
ست سنتوکھ دیا دھرم (شبھ گن) نام دان تے اشنان درڑ کیتے ہن۔
(جس نے اجیہی) گرو دی سکھیا (یا گرو دی سکھی) لیتی ہے گرو دا سکھّ (اسے) سدوایا ہے۔
شبد دی سرت دی لو (پریتِ) وکھے مگن ہوکے سنگتاں وچ سچا میل کیتا ہے۔
(رجائی= ) واہگرو دے ہکم وچ چلکے (جنھاں) آپا بھاو گوا دتا ہے (اہناں نے) آپنا آپ نہیں جنایا (بھاو آپنا آپ سوار لیتا نرمان ہو گئے ہن)۔
گر اپدیش وکھے پرویش کر کے پروپکاری کماں وچ پریت کیتی ہے۔
پیارے دے امرت دا پیالا پیکے سہج (پد وکھے سرت سمائی ہے تے اجر (واہگرو گیان) نوں زر لیتا ہے (اتھوا وشے دمن کیتے ہن)۔
مٹھا بولکے، نیوں چلکے، ہتھوں دیکے (انھاں نے) بھلا منایا ہے۔
اک (واہگرو) نوں (انھاں نے) اک من ہوکے ارادھیا ہے تے دبدھا ار دوئی دا ڈر دور کیتا ہے۔
گرمکھ نے آپنے پد (سویں سروپ نوں پراپت ہوکے سکھ روپی پھل پایا ہے۔
گرسکھی وڈی مہین ہے، کھنڈے دی دھار وانگو تکھی تے تنگ گلی ہے۔
مچھر ٹک نہیں سکدا تے اپر کیڑی چلّ نہیں سکدی۔
وال توں نکی ک ہے، (جکر) کولو وکھے تیل تلاں توں لے پیڑیدا ہے۔
جو گرمکھاں دی ونس ہن (اوہ) پرم ہنس ہن ددھّ تے پانی نتاردے ہن، انھاں دی چنجھ وچار دی ہندی ہے۔
(انھاں نے) الونی سلا چٹنی ہے، مانک تے موتیاں دی چوگ لینی ہے (بھاو سنت گناں دی چوگ چگدے ہن)۔
گرمکھاں دے رستے چلنا تاں ہندا ہے جد سوخم تے سوخم بی آسا توں نراسی (بدھ) ہو جاوے، (بھاو رنچک بی آس نا پھرے)۔
شانتی دا تلاؤ تے سچا کھنڈ، سادھ سنگت ہری دا سچا تخت ہے۔
(ویہ وسوے سنسار نوں چھڈکے) اکیویں پت دی پوڑی پر چڑھدے ہن جو نرنکار روپ گرو دے شبد نوں سہیڑدے (دھاردے جاں سہاردے ہن)۔
(9) گنگے دی مٹھائی (وانگو اس آنند نوں اوہی لوک جاندے) اچرج روپ اکتھ کتھا نوں واچدے ہن۔
(10) گرمکھ (آتم سکھ دا) سکھ پھل سہجے ہی (الیڑی= ) لے رہے ہن، (بھاو سوادن کر رہے ہن)۔
گرمکھ روپ پھل پری دا رس (سمجھ کے) گرو دے چرن دھوکے چرنانمرت
مونہ دے ڈبے وچ رکھکے چرن کولاں دے رساں دے پیالے بناؤندے ہن (بھاو وڈے ادب نال لیندے ہن)۔
سورج مکھی، کولاں دے سموہ (گراں دے چر☬ن کول روپ سورج نوں) دیکھکے کھڑدے تے خشیاں کردے ہن۔
چندر مکھی کویاں (ساڈے گراں دے) چرن کمل نوں سیتل (چندرماں سمجھکے) امرت لیندیاں ہن (بھاو سورج تے چندرماں دی کجھّ لوڑ ہی نہیں، سکھّ سکھنیاں گراں دے چرناں پر مگن ہن)۔
(گراں دے) چرناں کولاں دی واشناں پر لکھاں سورج کالے بھور ہو جاندے ہن، (بھاو، تیز نہیں سہار سکدے اتھوا بھوریاں وانگو پریت کردے ہن)۔
جس تراں سورج چڑھے توں لکھاں تارے چھپ جاندے ہن آپا نہیں سمرال سکدے۔
(تویں گراں دے) چرن کولاں دے پترر دی جوت وچ لکھاں سورج (روال= ) دھوڑ وانگو لک جاندے ہن۔
گراں دی سکھیا لیکے گرو دے سکھّ سکھاں دے گھر ہو گئے۔
چار ورناں (وچوں بھلے برے ورن دی اپادھِ نوں چھڈکے) اک ورن کیتا، (جکر) پاناں دا بیڑا (اک) گلال پوست دے پھل وانگو لال رنگت دیندا ہے۔
(پارس) اٹھاں دھاتاں دی اک دھات (سونا) بناؤندا ہے، (اکر گر شبد) وید کتیباں دے وچ بھید نہیں رکھدا، (بھاو لکھی ول برتی جوڑدا ہے ار بید کتیب اپاشک سبھ نوں اپدیش کردا ہے)۔
چندن واشنا والا بناں وکھے اپھل تے پھلاں والے (برچھاں) وکھے (آپنی) واشنا واڑدا ہے (پر بانس نوں نہیں کر سکدا)۔
لوہا (آپ) سونا بنکے پھیر سونے وچ سگندھی دسدا ہے (سونا تے سگندھی دو کٹھے نہیں ہندے، پر نیچ جات دا لوہا روپ آدمی ہو کے سونے وانگو کیمتی ہو جاندا ہے تے پرپکاری روپ اس وچ سگندھی وسدی ہے۔
(پھیر اس گرمکھ) سونے وچ رنگ (نام دا) تے رس (پریم دا) پیندا ہے، گرو دے چرن جل روپ امرت نوں (پان کر جگت ولوں) متوالے ہو رہندے ہن۔
(پھیر اس) سونے وچوں مانک آدِ ہیرے تے منگے پرکاشوان نکلدے ہن (اس توں اگے نام ابھیاسی ہندے ہن، یا آتم اوستھا دے موتی ہیرے پیدا ہندے ہن۔
(پھل) دبّ دیہ تے درشٹی ہوکے شبد دی سرت وکھے سریشٹ جوتی دا پرکاش ہندا ہے۔
گرمکھ (لوک) آتم سکھ پھل دے منوں تنوں پریمی ہندے ہن۔
پری دا پیالا سادھ سنگت (وچ پی کرکے) شبد دی سرت وچ اک رس لو لا چھڈدے ہن۔
چند دے (دھیان وچ)چکور واننوں دھیانی ہو کے انھاں دی درشٹِ وچوں سریشٹ امرت وسدا ہے، (بھاو انگارا بی سیتل بھاسدا ہے)۔
چاترک (وانوں سوانتی بوند منگدے ہن) تے مور واننوں بدل دی انہد دھنی سنکے پائلاں پاؤندے (اتِ پرسنّ ہندے) ہن۔
چرن کولاں دے مکرند دا (سواد لین لئی) بھورے ہو کے سکھ دے ڈبے وچ سما جاندے ہن (مگن رہندے ہن)۔
سکھاں روپ سمندر وکھے مچھی (واننوں رہندے) ہن، گرمکھاں دی چال تے کھوج دا پتا نہیں لگدا (ستسنگ وچ رہکے بی جناؤندے نہیں)۔
امرت پیندے جھرنے جھردے 'اجر' زردے (پھیر) الکھ ہن لکھے نہیں جاندے (اہ کِ آپ امرت پی کر کے ہورناں پر بی جھردے ہن)۔
('ویہ' وسوے) تریگن تے (اکیہ) تریا پد تھوں لنگھکے گرو کے سکھّ گرو دے مکھ دا پھل (ارتھات یتھارتھ دا پھل) پاؤندے ہن۔
دھنّ گرو ہے اسے دی وڈی شوبھا ہے۔
کچھوکماں آپنے انڈے (ریت وچ دبکے) دھیان نال ہی پالکے ندی وکھے لے آؤندا ہے۔
کونج بھی ردے وچ یادگیری نال (پالکے) اسمان نوں بچا لے اڈدی ہے۔
بتخ دا بچا تھل وچ ترکے جل وچ ترکے سبھاوک ہی اچرج (کریڑا کر رہا) ہے۔
کوئل دے بچے کانونی پالدی ہے (جد وڈے ہندے ہن ماں دی بولی) سانکے کٹمب وچ جا ملدے ہن۔
ہنساں دے بچے مان سروور پر رہکے مانک موتیاں دی چوگ چگدے ہن۔
گیان دھیان دا سدا سمرن دے کے ستگورو سکھاں نوں نربندھ رکھدے ہن (وکھیاں وکھے پھسن نہیں دندے)۔
تناں کالاں دی تے تناں بھوناں دی سوجھی (ہوکے بی گرمکھ) مان تھوں نرمان (ہی رہندے) ہن۔
(گرمکھاں دی) جات سندر ہے، (پر) لوک نہیں جاندے (اتھوا گرمکھاں دی سندرتا 'جاتی' کدرتی ہے۔
چندناں وچوں جو باون چندن ہے اس چندن دی واس نال (ساری) وناسپتی (چندن) ہو جاندی ہے۔
(آپ) باون چندن پھلاں توں بناں ہے، پر سدا توں امولک کہا جاندا ہے۔
باون چندن توں (جو) چندن (ہندا ہے اس) چندن دی واشناں نال ہور کوئی چندن نہیں ہندا۔ (پر گرو توں بنے ہوئے سکھ ہورناں نوں آپ سمان کر سکدے ہن)۔
اٹھاں دھاتاں دی اک دھات (لوہا ہو کے) جہڑا پارس نوں چھہکے سونا بندا ہے (پھل اگے دسدے ہن)۔
(اس) کنچن تھوں ہور (لوہا) چھہکے کنچن نہیں (بندا؛ اہ) ورتمان گلّ لوکاں وچ ورت رہی (پرسدھّ ہے، پر گرو دے سکھّ ہور جاتی نوں آپ سمان کر سکدے ہن)۔
ندیاں نالے گنگا تے سمندر دی سنگت نال کھارے ہو جاندے ہن۔
بگلا بھاو (منمکھ) ہنس نہیں بنوں (بھاویں) مان سروور پر جا کھلووے۔
(کیوں جو) اوہ (منمکھ لوک) ویہاں دے ورتارے وچ ہن (بھاو جگت وکھے پھسے ہوئے ہن)۔
گرمکھ اکی (تریا پد دیاں) پوڑیاں وچ ہوکے گرو دوارے نج سروپ وچ ہی مل جاندے ہن۔
سنتاں دی سنگت شانتی دا گھر ہے، (ایشور دے) سمرن، درشن تے پرسن دے گن کہندے ہن۔
لوہا (پارس نال چھہکے) سونا ہوکے سونے دی تراں ہی دیکھیدا ہے۔
نمّ دا بوٹا بن وچ چندن توں پلدا ہے، (پھیر اہ) نمّ دا بوٹا چندن ہی ہو مہکدا ہے۔
گنگا دا پانی چرنانمرتوں گنگودک نال ملکے (پھیر) گنگا ہو جاندا ہے۔
کاں توں چنگی ونس والا ہنس ہندا ہے پر ہنس تھوں پرم ہنس (کوئی) ورلا ہندا ہے۔
گرمکھاں دی پیہڑی وچ پرم ہنس ہوکے پانی تے ددھّ نوں رڑکدا ہے (تت متھیا دا وویچن کردا ہے)۔
جے گرو دا چیلا (ہندا ہے اہ) چیلیوں گرو ہو جاندا ہے۔
کچھو بچے (وانگو) ندی وچ گرو دے سکھ نوں سنسار سمندر دی لہر نہیں ویاپدی (کیوں جو کچھو ہمایت رکھدا ہے)۔
کونج بچے نوں لے کے (سنّ سمادھِ) ڈونگھے آکاشاں وچ بے-مالوم اڈدی ہے۔
ہنساں دے بچے مان سروور پر جو شانتِ دا تلاو وڈے پرتاپ والا ہے (وسدے ہن۔
کوئل بچے (نوں کاونی دے آہلنیوں کڈھکے امباں پر جادی ہے) تے بتک (بچے نوں مرغیاں نالوں الگّ کر کے ندی وکھے، جویں) کرشن (گوپاں وچ پلکے) واسدیو نوں ملیا سی (تویں سکھ وشے کسنگاں توں نکلکے سادھ سنگت وچ آ جاندے ہن)۔
سورج نال چکوی اتے چندررماں نال چکور (وانگو گرو نال پریت کردے ہن) شو تے شکتی دے ور سرافاں تھوں لنگھ گئے ہن، (کسے دیو دیوی دی پرواہ نہیں رکھدے)۔
انل پنکھی نوں بچا مل پیندا ہے، نرادھار ہو کے بی آپنے (پتا نوں) سمجھدا ہے۔
گرو توں سکھّ دی سنگت (میلاوڑی)ہت والی ہے، شبد دی سرت تے پریم نوں (سکھّ) پچھاندے ہن۔
گرمکھ آتم پھل نوں تھاپدے (تے اناتم پھل نوں) دور کردے ہن۔
پوپٹ (جاتِ والا) تارو (نامے سکھّ گرو نانک) نے تاریا، اہ گرمکھ بال اوستھا توں ہی اداسین رہندا سی۔
کیڑ (جاتی دا) مولا کہیدا ہے، جس تراں دے اچرج کمّ سن، گرو دے داساں (دا داس ہوکے رہندا سی بھاو وڈا کردا) پریم سی۔
سوئری (جاتِ دا)پرتھا تے کھیڈا (نامے کھترری سکھ گرو نانک دے) چرناں دی شرن لے کے شانتِ سکھ دے نواسی ہوئے ہن۔
☬مجلساں (دیواناں) وکھے چنگا رباب وجاندا سی مردانا میراسی۔
سہگل (جات والا) پرتھی ملّ چنگا بھگت سی، ڈڈی (جات والا) راما بھگت ابھیاسی سکھ سی۔
لودی (جات والا) دولت خاں (پٹھان) بھلا (مرید سی، اہ) جیؤندا پیر ہویا تے ناش رہت ہویا (جند پیر کھواجے دا ارتھ بی کردے ہن، کِ پہلے اہ کھواجے دا مرید سی، گرو دا سکھ ہوکے ابناشی ہویا)۔
☬مالو تے مانگا نامے دو سکھّ ہوئے ہن، گربانی رس دے (رسک) پریمی ہوکے مگن رہندے سن۔
کالو کھترری آس دھارکے (گرو سنمکھ ہویا)، گربانی (کرکے) درگاہ وکھے شاباش لیتی۔
(9) گرو دی سکھیا لیکے پریما بھگتی دا پرکاش کیتا۔
اوہری جات والا بھگتا نامے بھگت تے جاپو ونسی (نامے بھگت) سیوا کردا ہندا سی۔
شیہاں اپل تے گجن اپل (نامے بھگت) گرو جی دے پیارے سن۔
م☬یلسیہاں (نامے نگری دا چودھری) بھاگیرتھ کالی دیوی دا (پہلے) بھگت ہندا سی، (پھیر ستگورو جی دے گھر دا، دیوی جھاڑو دندی دیکھکے بھگت بنیا)
جتا رندھاوا بھلا (جٹّ سکھ تے) بوڑا بڈھا (نامے جٹّ بھگت) اک من ہوکے (گرو نوں) دھیانودے سن۔
پھرنا کھہرا جات دا، جودھ سکھ، تے جیوائی نامے سکھ گرو دی سیوا کردے سن۔
گزر نامے گرو (انگد جی دا) سکھ جات دا لوہار سی اہ گر سکھی دا اپدیش کردا سی۔
دھننو ناما نائی (سکھ) گرو (انگد دی) سیوا کر کے کٹمب تار گیا۔
گرمکھ آتم پھل نرنکار نوں لکھدے (ہورناں نوں دسدے ہن)۔
پارو جلکا نامے سکھّ پرم ہنس سی پورے ستگر (انگد جی نے) کرپا کیتی سی۔
ملو شاہی سپاہی تے بھائی کداری وڈا بھگت ہویا۔
دیؤ جات والا دیپا بھگت، نرین داس تے بولا (نامے سکھّ پر اسیں) بلہار جاندے ہاں۔
لال روپ لالو بدھیمان درگا تے جوندھا (ایہ تنے وڈے) پروپکاری (بھگت سن)۔
جگا جسدی جات دھرنی جانیدی ہے (کیوں جو دھرتی وانگو سہنشیل سی) سنساری بی سی نالے نرنکار دی اپشنا بی کردا سی، (گرہست وکھے ورکت سی)۔
کھانو تے میا دوویں پیو پترر سن، اتے گوبند ناما (گرو انگد جی دا) بھنڈاری وڈا گنگاہک سی۔
جودھ (ناما سکھ گرو دا رسوئیا) لانگری دیوتا سبھاؤ سی، گرو دی سیوا کر کے کٹھن سنسار توں تر گیا۔
پورن ستگورو نے (آپنے بھگتاں دی) پت سوار دتی۔
پرتھی ملّ، تلسا بھلا ملن گرو سیوا دے پریمی۔
رامو، دیپا اگرسین، ناگؤری، گر سبد دے ویچار کرن والے۔
م☬وہن، رامو مہتا، امرو تے گوپی نے ہؤمے ماری۔
بھلے جات دے سہارو تے گنگو بھگت بھاگ نوں بھگتی پیاری لگی سی۔
کھانو چھرا، تارو ترن والا ویگا پاسی دی کرنی شریسٹ ہوئی۔
اگر، سود، پورو جھنٹا، پار اتارن والے (گرمکھ) ہوئے۔
ملیا سہارو بھلا چھیمبے گر دربار دے درباری ہوئے۔
پاندھا تے بولا گربانی دے گویے تے لیکھاری جانیدے سن۔
(9) ایہ ڈلے واسیاں دی بھاری سنگت سی۔
سبھروال دے سارے سردار بھائی تیرتھے (دے سمیت) سنمکھ (سکھّ) سے۔۔
سدھرے ہوئے پروار والا بشنداس تے پورو مانک چند سکھّ ہن۔
(گرو دے) دوارے دے سکھّ تارو تے بھارو پرکھ تے پدارتھ دی تراں جانیدے ہن۔
☬مہاں نند مہاں پرکھ (پورا گرمکھ)، بدھی چند دی بدھی تے ویچار اجل ہے۔
برھم داس کھوٹڑا (جات دا) ڈونگر داس تے بھلے تکیار جات دے ہن۔
دیپا، جیٹھا، تیرتھا، سیسارو، بولا، سچیار ہوئے۔
☬مائیا، جاپا، نئیا، کھلر، گرو دے پیارے جانیدے ہن۔
وہرا (جات دا) تلسا گرو دے اپدیش نوں دھارن والا (تے اس انوسار) آچار رکھن والا جانیدا سی۔
(9) ستگورو سچّ (دا پیار دیکے) سوارن والا ہے۔
چہڑ تے پریا چؤدھری، تے پیڑا درگاہ (گرو دی وچ) بھارے داتے (منے ہوئے سن)۔
بالا کشنا، جھنگر جات دے تے پنڈت رائے سبھا دے شنگار (سکھّ سن)۔
تلوکا سہڑ، سورما سکھّ تے سمندا سریشٹ سنمکھ ہے۔
کلا بھلا جھنجھی جات دے، سئنی بھاگیرتھا سچے آچرن والے ہوئے۔
لالو بالو وجّ (جات دے) ہرداس تے پیارا (دوویں) پرسنّ ہن۔
دھیرو، نہالو، تلسیا، بولا چنڈیا گناں دا گھر گناں والے ہن۔
گوکھو، ٹوڈا، مہتے، توتا مدو شبد دے ویچار والے ہن۔
جھانجھو، مکندا، کدارا ہزوری راگی کیرتن کردے ہن۔
(9) سادھ سنگت دا پرگٹ پرتاپ ہے۔
گنگو ناؤو، سہگل جات دا، راما دھرما تے اودا (آپو وچّ) بھراؤ سن۔
جٹو بھٹو تت ویتے پھرنا سود جاتی سچے بھاؤ والا ہویا۔
بھولو اتے بھٹو نامے گرو دے سنمکھ رہن والے، تیواڑی (پنڈت) سکھدائی سی۔
ڈلا، بھاگو، جاپو تے نولا گرو جی دے شرناگت بھگت ہن۔
مولا تے سوجا دھاون جات والے سن، چندو چؤجھڑ نے سیوا کیتی ہے۔
رام داس گرو دا رسوئیا بالا اتے سائیں داس (گرو دے) دھیانی سن۔
گرمکھ بشنو بیبڑا تے سندر ماچھی نے گرو جی دی سکھیا لیتی۔
ستسنگ دی وڈی وڈیائی ہے (دھنی اہ کِ ماچھی بی تر جاندے ہن)۔
(چائ چئیلے=پریمی۔ سچارے=چنگے کماں والے۔)
جٹو، بھانو تیرتھا اتے نہالے سنے چارے جات دے چڈھے وڈے پریمی تے سنمکھ رہن والے سیوک گرو دے پیارے ہوئے۔
ناؤو تے بھلو ایہ سیکھڑ جات دے سادھو گرو دے سکھّ ہوئے، چنگے آچاراں والے۔
جٹو جات دا بھیوا سی اتے مولا مہاں پرکھ (سنے) پروار سی۔
چترداس تے مولا جات دے کپور کھترری سن تے ہاڑو تے گاڑو وچارے جات دے وجّ سن۔
پھرنا (سکھّ دی الّ) بہل کہیدی سی، بھائی جیٹھا چنگا کلتارو ہیسی۔
وسا، گوپی تے تلسیا، (ایہ) سارے بھاردواجی جات دے سنمکھ (براہمن سن)۔
بھائیا تے گوئندا گھیئی جات گرو دوارے وڈے بھگت سن۔
(9) پورے ستگورو نے (ہی ایہ) پار اتارے۔
(سارا=سریشٹ۔ بلہارا=وارنے جاندا ہاں۔)
کالو، چاؤ، بمیاں، مولے نوں گرو شبد پیارا ہے۔
ہیما ملّ کپاہیا، گوئند گھیئی نے نستارا پایا۔
بھکھا ٹوڈا نامے دو بھٹّ، دھارو سود بھارے مہل والے (ترے)۔
گرمکھ رامو کوہلی (جات والا) نہالو سیوک سنے سارے۔
چھجو بھلا، مائی دتا ویچار والے سادھ ہن۔
تلسا وہرا ہت والا دامودر تے آکل توں سدکے۔
بھانا آول وگہمل، بدھو نامے گر دربار دا دھوبی۔
(اہ سارا) سلتان پر (نامے نگر وکھے پنچم گرو جی دی) بھگتی دا خزانا ہے۔
دیپا کاسرا جات والا گرو دے دروازے دا دیپک اتے آگیاکاری (مسند) سی۔
پٹی نگر وچ ڈھلوں جات والے، بھائی لال تے بھائی لنگاہ چودھری سوبھدے سن۔
اجب تے اجائب اتے امر شاہ، (اہ تنو) سنگھے جات والے گر سیوا کردے سن۔
پیڑا چھجل جات جانوں کندو (مسند) سنگھر جات ہسّ کے ملدا سی۔
سنے پت کپور دیو سکھاں نوں ملیاں من وکھے کھڑ جاندا سی۔
شاہباز پر وکھے سمن (مسند) گر سکھاں دی خبر رکھدا سی۔
جودھا تے جلّ تلس پر وکھے، تے موہن (مسند) شاہالمب شاہ گنج (نگر) وکھے سی۔
(ایہ) وڈے مسند وڈے گرمکھ سن۔
بھائی ڈھیسی تے بھائی جودھا ہسنگی براہمن ہوئے، گوئند (انھاں دا) داس ہسکے ملدا سی۔
(بھائی) موہن ککّ جات کہیدا ہے، جودھے اتے جام دھٹے سنگیا والے (بھاو بیلاں واننوں) موٹے تے بلی شوبھدے سن۔
مں پنوں پروان سکھّ تے پیرانا گرو رزا تے چلن والا۔
ججا سنگیا والا ہمزا بھگت جانوں، بالا مرواہا کھترری پرسنّ بچن سی۔
اوہری سنگیک بھائی نانو نرمل اتے اس دے نال سوری چودھری سی۔
کالا تے میہرا پہاڑیئے نال نہالو ٹہلیا سی سیو کرن والا۔
کالؤ (نامے سکھّ) ککے رنگ والا (سورما کدّ= ) رشٹ پشٹ سی، اتے رامداس آگیا کاری سی۔
سبھاگا سیٹھ، بھارا مل تے اگوندا (ایہ تنّ) چوہنی گرام دے اروڑے جات والے سکھّ ہوئے۔
(9) اک تھوں اک ودھیک بھگت ہوئے۔
پیڑا جات چنڈالی سی، تے جیٹھا بھگت سیٹھ دا کمّ کردا سی۔
گھورا لٹکن سنگیک جانیدا سی، گردتا گراں دی مت لین وکھے گربھائی سی، (بھاو کٹھے سکھ ہوئے)۔
کاٹارا سراف تے بھگوان وڈے بھگت نیک سبھا سن۔
روتاس (نگر) وچ دھؤن مراری بھلا، اتم سکھ گرو دی شرن پیا۔
آڈت بھگت سئنی جات دا جودھا سی، چوہڑ اتے سائیں سکھّ (گرو جی دی) چرن شرن پراپت ہوئے۔
لالا سیٹھی اتے نہالو بھگت گرو دے شبد وکھے تار لا چھڈدے سن۔
جھنجھی جات دا راما بھگت کہیدا سی اتے ہیمو نے بی اوہی گرمت پائی، (بھگت برابر بھگت سی)۔
جٹو بھنڈاری آدک بھلیاں دی شاہدرے وچ سکھدائی سنگت سی۔
(9) پنجاب وکھے گرو (پنچم دی) وڈی مہما ہو رہی ہے۔
لاہور وکھے سوڈھیاں دے گھرانیوں سنہاری (جو ساکوں گرو ارجن جی دا) تایا سی (وڈا) سنمکھ سکھ سی۔
جھنجھیاں سائی دتا تے سیدو جٹّ نے گر شبد دا ویچار کیتا۔
کمہاراں دی کل وچوں بدھو مہتا ناؤں سی تے نرنکار دا بھگت سی، (اس ناؤں تھوں لاہور وچ بدھو دا آوا پرسدھّ ہے)۔
پٹولیاں دے بازار بھائی لکھو تے بھائی لدھا پروپکاری سکھّ سن۔
کالو اتے نانو دے راج سکھّ کوہلی پنڈ دا جمّ وڈے سکھ سے۔
کلیانا، سود سورما اتے بھانوں بھگت شبد دی ویچار والے سے۔
مولا بیری، تیرتھا تے مں دا اپار سکھّ جانیدے سے۔
مجنگ (گاؤں) دا واسی کشنا اتے منگینے سیٹھ تھوں بلہار جائیے۔
(9) بھلا ناؤں دا سنیارا تے نہالو پروار سنے سنمکھ سکھ سے۔
(10) گرمکھاں دے کمّ سارے سپھل ہن۔
بھانا ملن تے ریکھراؤ دو کابل گربھائی جانیدے سن۔
مادھو سوڈھی نے کشمیر وچ جا کے گر سکھی دی ریت=توری۔
بھائی بھیوا تے روپ چند (ایہ دو سکھّ) سرہند وکھے سچے بھاو والے سنمکھ (سکھّ) ہوئے۔
پرتاپو بلی سکھّ سی، وٹھڑ جات دے نندے نے سیوا کیتی۔
سامی داس وچھیر جات والے ن تھانیسر (نگر وکھے) سنگت گرو ول لیاندی۔
مہتا گوپی (سکھّ) جانوں تے نتھا تے تیرتھ گرو دی شرن آئے۔
بھائی موکلُ تے بھائی ڈھلی منڈل نے (دلی شہر وکھے) گرمت دا پرچار کیتا۔
جیوندا تے جگسی نے پھتے پر وکھے اتے تلوکے سیٹھ نے (گر) سیوا کیتی۔
(9) ستگر دی وڈیائی وڈی ہے۔
مہتا شکتو آگرے واسی تے نہالا چڈھا جاتِ، نہال ہویا ہے۔
گڑیئل سنگیکِ متھراداس سنے کوڑمے گوڑے رنگ والا سی، (بھاو اندروں باہروں پریمی)۔
گنگا سہگل سپاہی اتے ہرونس تپے نے ٹہل دھرمسال دی کیتی۔
اند مراری اتم پرکھ تے کلیانا دوویں کل وکھے کمل رس دے گھر ہوئے (بھاو دن رات کھڑے رہندے سن)۔
نانو لٹکن سنگیک نے تے بند رائ نے (آگرے وکھے) سنگت دی سیوا پوری کیتی۔
ہانڈا سنگیک شاہالمب شاہ چند، سینسارا بھگت تلواڑ سنگیک (راجپوت) سکھ دا گھر سی۔
جگنا تے نندا دو سادھو تے بھانوں سہڑ تنے ہنساں دی تراں (بھاو تت متھیا دا وویچن کردے سن)۔
(ایہ) گر بھائی (آپو وچ) رمناں دی مالا (وانگو پروتے ہندے) سے۔
جیتا بھلا تے سیگارو سوربیر تے بڑے من دے اپکاری (سکھّ سے)۔
جیتا نندا، پراگا شبد دے آسرے (رہن والے) چنگے پرکھ سے
بھائی تلوکا شرومن پاٹھک سی، سنگتاں نوں (پاٹھ سناؤندا تے) سیوا کردا سی۔
مہتا توتا مہانپرکھ ہو گیا (اہ) گرمکھ سی تے شبد دا سکھ پھل دا پیارا سی۔
سائینداس جڑیا ساری کل اپار ہیرے لالاں (وانگو امولک) سن۔
ملک پیڑا کوہلی درگاہ دا وڈا بھاری بھنڈاری ہے۔
میاں زمال نہال ہو گیا، بھگتو بھگتی دی کار کماؤندا سی۔
پورے گرو دا ورتارا پورا (سکھاں وچ ورتیا)۔
اننتا تے بھائی ککے ودھاون جات دے سارے سردار بھلے ہن۔
اٹا روڑا، نول، نہالو شبد دے ویچارک جانو۔
تکھتُ دھیرجی تے گمبھیر ہے، درگاہ تلی واہگرو جی نوں جپدے ہن۔
منسا دھار ڈونگھا ہے، تیرتھ، اپل سارا (پروار) سیوک ہے۔
کشنا جھنجھی پمو پری گرو دے پیارے کہیدے ہن۔
دھنگڑ مدو وڈے سجان تکھان سکھّ جانیدے ہن۔
بنوالی پرسرام بال وید انھاں توں مے بلہار ہاں۔
(ساریاں بھگتاں دی پیج) ستگورو سوارن ہار ہن۔ (ایہ چھیویں پاتشاہی دے اپاشک سن)۔
بھائی تیرتھا لشکر (گوالیئر وچ اتے ہرداس سئنی گوالیئر کلھے وچ) واسی۔
بھاوا دھیر اجین واسی ستسنگی تے گر شبد پیارے ہن۔
برہان پر وچ وڈا میل ہے، (جتھے) سہج پد تے سنمکھ سکھّ (بہت) پرسدھّ ہن۔
بھئیا بھگوان داس بھگت نالے بودلا نامے بھگت گرہست وچ اداس (رہن والے)۔
کٹارو ملک، پرتھی مل جراہی خاس خاس جانیدے ہن۔
بھگت چھرا تے ڈلو ریہانے دے وسنیک دھنتا یوگ کہیدے سن۔
سندر تے سومی داس دوویں (سکھ دی) ونس ودھاون والے (پرچارک)، (کول وگاسی= ) چڑھدی اوستھا دے ساکھی ہوئے۔
بھیکھاری بھابڑا سلاس گجراتیئے سکھّ ہن۔
(9) (ایہ سکھ) پریما بھگتی ہی اپنی راہ رسم سمجھدے ہن۔
سہنڈے نامے گرام وچ مائیا لمب (کھتری سکھ) گرو دی بانی سادھ سنگت (وکھے) گاؤندا سی۔
بھائی چوہڑ، چوجھڑجاتی لکھنؤ دا واسی گرمکھ دن رات نام جپدا سی۔ (بھاو تردیاں پھردیاں ہوٹھ پھرکدے رہندے سن)۔
بھائی بھانا سنمکھ سکھّ پریاگ تیرتھ پر رہندا سی، ویراگ دی کھان سی۔
بھائی جٹو تپا جونپر دا واسی گرمت دا پکا اتے سیوک سی۔
پٹنے دا واسی بھائی نول تے سبھروال دا واسی نہالا شدھّ پرانی سن۔
جیتا سیٹھ کہیدا ہے (اہ) گرو دی سیوا بناں ہور نہیں جاندا سی۔
بھانو بہل راجمہل دا واسی پریمی سکھ گرمت والا ہے۔
سوڈھی بدلی اتے سیٹھ گپال سنمکھ سکھّ گرمت دے جانن ہارے سن۔
(9) بھائی سندر چڈھا آگرے دا واسی تے بھائی موہن ڈھاکے وچ گر سیوک (ودمان) سن۔
(10) سادھ سنگت تھوں میں بلہار جاندا ہاں۔