Isang Oankar, ang pangunahing enerhiya, ay natanto sa pamamagitan ng biyaya ng banal na preceptor
Saludo ako sa tunay na Guru na siyang tunay na hari ng mga hari.
Ang Banal na kongregasyon ay ang tahanan ng katotohanan kung saan nagbubukas ang mga pintuan ng pag-iisip.
Ang bukal ng nektar ay umaagos dito magpakailanman at ang mga courtier ay tumutugtog ng unstruck melody.
Sa kapulungan ng mga hari ay napakahirap inumin ang tasa ng pag-ibig.
Ang Guru ay naging minamahal na mayordomo at pinainom ito, ang kasiyahan ng Kanyang natikman na tasa ay dumarami.
Ang sinumang gumagalaw sa takot sa mapagmahal na debosyon, siya na walang malasakit sa kamunduhan ay nananatiling alerto.
Mabait sa mga deboto, ang Diyos, ay nagiging kanilang tagapag-alaga at tinutupad ang lahat ng kanilang mga hangarin.
Sa wikang Persian isang punto lamang ang ginagawang 'mahram' ang pinagkakatiwalaan, isang mujarim, ang nagkasala.
Ang mga Gurmukh ay nananatiling masigla sa banal na kongregasyon at hindi nila gustong pumunta sa ibang mga asamblea.
Sa kalooban ng Panginoon sila ay masiglang naglilingkod at sinisikap na huwag ipaalam ito sa publiko.
Ang ganitong mga gurmukh ay nakakamit ng bunga ng kaligayahan at isuko ang pagmamataas ng katawan, at pagiging walang katawan sila ay nagiging seryosong mga nag-iisip.
Ang salita ng Guru ay kanilang idolo at ang banal na kongregasyon ay ang upuan ng walang anyo na Panginoon.
Pagyuko sa harap ng primeval Purusa, sa mga oras ng ambrosial ay ngumunguya sila ng Salita (gurbani).
Ang magkaroon ng kaalaman sa dynamism ng unmanifest Lord na iyon ay isang napakalalim na karanasan, at ang magsabi ng isang bagay tungkol sa hindi maipaliwanag na Lord ay isang Herculean na gawain.
Ang mga Gurmukh lamang ang nagdurusa habang gumagawa ng mabuti sa iba.
Ang buhay ng gurmukh na iyon ay mapalad na nakatagpo ng ilang Sikh ng Guru ay napunta sa kanlungan ng Guru.
Siya ay yumukod sa harap ng sinaunang Purusa (Diyos) at naging pinagpala pagkatapos makita ang gayong isang Guru.
Pagkatapos ng circumambulation yumuko siya sa lotus feet ni Guru.
Nagiging mabait, binibigkas ng Guru ang totoong mantra na Vaheguru para sa kanya.
Ang Sikh kasama ang kanyang kabisera ng debosyon ay bumagsak sa paanan ni Guru at ang buong mundo ay yumuko sa kanyang paanan.
Inalis ng Diyos (ang Guru) ang kanyang pagnanasa, galit at paglaban at nabubura ang kanyang kasakiman, infatuation at ego.
Sa halip, pinasasanay siya ng Guru ng katotohanan, kasiyahan, dharma, pangalan, kawanggawa at paghuhugas.
Ang pag-ampon sa mga turo ng Guru, ang indibidwal ay tinatawag na Sikh ng Guru.
Ang pagsipsip ng kamalayan sa Salita, ang mga gurmukh ay nagkikita sa tunay na sentro ng pagpupulong ng banal na kongregasyon.
Gumagalaw sila sa kalooban ng Panginoon at binubura ang kanilang kaakuhan ay hindi nila ginagawa ang kanilang sarili na mapansin.
Dahil sa inspirasyon ng mga turo ng Guru, palagi silang nananatiling sabik na isagawa ang mga gawaing pampubliko.
Tinatanggal ang engrandeng tasa ng hindi maipaliwanag na kaalaman tungkol sa Panginoon at pinagsama sa equipoise, dinadala nila ang hindi mabata, patuloy na pababang lakas ng Panginoon.
Sila ay nagsasalita ng matamis, kumikilos nang may kababaang-loob at nagbibigay ng mga donasyon ay batiin ang lahat.
Nawawala ang kanilang pagdududa at pakiramdam ng duality, sila na may isang pag-iisip ay sumasamba sa Isang Panginoon.
Kilala ng mga Gurmukh ang kanilang sarili sa anyo ng bunga ng kasiyahan at nakakamit ang pinakamataas na kaligayahan.
Ang pagiging alagad ng Guru ay napaka banayad na parang talim ng espada at makitid na eskinita.
Hindi makatayo doon ang mga lamok at langgam.
Ito ay mas manipis kaysa sa buhok at dahil ang langis ng linga ay nakuha pagkatapos na durugin ito sa pandurog na may matinding kahirapan, ang pagiging disipulo ng Guru ay hindi madaling makuha.
Ang mga Gurmukh ay mga inapo ng mga swans at hiwalay na tubig mula sa gatas gamit ang kanilang tuka ng pag-iisip.
Tulad ng pagdila sa walang asin na bato ay pinupulot nila ang mga rubi at hiyas upang kainin.
Ang mga gurmukh na tumatanggi sa lahat ng pag-asa at pagnanasa ay gumagalaw sa paraan ng detatsment at winasak ang belo ni Maya.
Banal na kongregasyon, ang tahanan ng katotohanan at trono ng tunay na Panginoon ay ang manasarovar para sa mga gurmukh.
Ang pag-akyat sa mga hakbang ng non-duality ay pinagtibay nila ang Salita ng walang anyo na Guru.
Tinatangkilik nila ang Kanyang hindi maipaliwanag na kuwento tulad ng kanilang kasiyahan sa pamamagitan ng isang pipi na tao ng matamis.
Sa pamamagitan ng likas na debosyon, natatamo ng mga gurmukh ang bunga ng kasiyahan.
Ang mga Gurmukh na may pagnanais ng mga bunga ng kasiyahan nang buong pagmamahal ay naghuhugas ng mga paa ng guru.
Gumagawa sila ng mga tasa ng nektar ng mga paa ng lotus at hinihimas ito nang buong galak.
Isinasaalang-alang ang mga paa ng Guru bilang kabuuan sila ay namumulaklak tulad ng lotus.
Muling naging water lily na naaakit patungo sa buwan, tinatangkilik nila ang nektar mula sa lotus feet.
Upang magkaroon ng halimuyak ng lotus feet maraming araw ang nagiging itim na bubuyog.
Pagsikat ng araw, nagtago ang napakaraming bituin, hindi kayang panatilihin ang kanilang sarili.
Gayundin sa liwanag ng mga talulot ng lotus feet, napakaraming araw ay nakakubli.
Ang pagtanggap ng turo ng Guru, ang mga disipulo ay naging tahanan ng lahat ng kasiyahan.
Tulad ng dahon ng betel lahat ng mga kulay ay naghahalo at naging isang pulang kulay, gayundin ang paghahalo ng lahat ng mga varna isang Sikh ang nalikha.
Ang paghahalo ng walong metal ay gumagawa ng isang metal (haluang metal); katulad na walang pagkakaiba sa pagitan ng Vedas at Katebas (ang Semitic na mga kasulatan).
Pinapabango ng sandal ang buong halaman maging ito ay walang bunga o puno ng prutas.
Ang pagpindot sa bato ng pilosopo, ang bakal na nagiging ginto, ay muling tumuturo patungo sa higit pang kagandahan nito (na gawing kapaki-pakinabang ang sarili para sa mga nangangailangan).
Pagkatapos ay sa ginto sa anyo ng gurmukh, ang kulay (ng Pangalan) at elixir (ng pag-ibig) ay pumasok at siya ay nagiging walang pakialam sa mundo sa paligid.
Ngayon ang lahat ng mga katangian ng rubi, perlas, diamante ay lumabas sa gintong-gurmukh na iyon.
Ang pagiging banal na katawan at banal na paningin ang kamalayan ng gurmukh ay tumutuon sa liwanag ng banal na Salita.
Kaya, ang pagpapatibay ng kasiyahan ng debosyon, ang mga gurmukh ay naging puno ng maraming kasiyahan.
Ang mga Gurmukh (mga tao) ay mga mahilig sa Atm Sukh Phal.
Nangangamba sa tasa ng pag-ibig sa banal na kongregasyon, sinisipsip ng mga Sikh ng Guru ang kanilang kamalayan sa Salita.
Habang ang ibong chakor ay nagmumuni-muni sa buwan upang tamasahin ang malamig, mula sa kanilang paningin ay nagbubuhos din ng nektar.
Nakikinig sa dagundong ng mga ulap ay sumasayaw sila tulad ng rain bird at peacock.
Upang matikman ang nektar ng lotus feet sila ay nagiging itim na bubuyog at naging isa sa kamalig ng kasiyahan (ng Panginoon).
Ang paraan ng mga gurmukh ay hindi alam ng sinuman; katulad ng isda na nabubuhay sila sa karagatan ng kaligayahan.
Uminom sila ng nektar; mula sa kanila ay bumulwak ang mga bukal ng nektar; nilalasap nila ang hindi mabata ngunit hindi pa rin nila ito pinapansin ng sinuman.
Ang pagpunta sa lahat ng mga yugto (ng three-dimensional na kalikasan-prakarti) ay nakakamit nila ang mga bunga ng kasiyahan.
Kahanga-hanga ang Vaheguru na ang kadakilaan ay dakila.
Ang pagong ay nangingitlog sa buhangin ngunit ang buong pag-aalaga sa kanila sa kanilang kapanahunan, dinadala sila nito sa ilog.
Ang florican din sa ilalim ng buong pangangalaga nito ay gumagawa ng off spring fly sa kalangitan.
Ang swan din sa natural na paraan nito ay nagtuturo sa kanyang mga anak na lumipat sa tubig gayundin sa lupa.
Ang uwak ay nagpapanatili ng mga supling ng kuku ngunit habang sila ay lumalaki, sila, na nakikilala ang boses ng kanilang ina, ay pumunta at sumalubong sa kanya.
Ang mga supling ng mga swans ay natututong mamitas ng mga perlas habang naninirahan sa Manasarovar, ang sagradong tangke.
Ang pagbibigay ng pamamaraan ng kaalaman, pagmumuni-muni at pag-alala sa Sikh, pinalaya siya ng Guru magpakailanman.
Alam na ngayon ng Sikh ang hinaharap, kasalukuyan at nakaraan ngunit nakakakuha siya ng mga karangalan sa pamamagitan ng pagiging mapagpakumbaba.
Ang ilk ng mga gurmukh ay engrande ngunit hindi alam ng mga tao ang katotohanang ito.
Sa halimuyak ng sandalwood ang buong halaman ay nagiging sandal.
Kahit na ang sandal mismo ay walang prutas ngunit ito ay palaging itinuturing na mahal.
Ngunit ang halaman, na nagiging sandal sa pamamagitan ng halimuyak ng sandal, ay hindi makakagawa ng anumang iba pang sandal ng halaman.
Ang walong metal na dumampi sa bato ng pilosopo ay nagiging ginto ngunit ang ginto na iyon ay hindi makakapagdulot ng karagdagang ginto.
Ang lahat ng ito ay ginagawa sa kasalukuyan lamang (ngunit ang Sikh of Guru ay gumagawa ng marami na katulad niya; sila ay higit na nagiging karampatang baguhin ang iba sa isang Sikh na paraan ng pamumuhay).
Ang mga ilog, batis at maging ang Ganges ay nagiging maalat sa piling ng karagatan.
Ang crane ay hindi kailanman nagiging swan kahit na ito ay nakaupo sa Manasarovar.
Nangyayari ito dahil ang isang ordinaryong tao ay nananatiling palaging kasangkot sa mga bilang ng twenties at higit pa ie pera.
Sa pagtawid sa hagdan ng pagkakakilanlan, ang gurmukh sa ilalim ng patnubay ng Guru ay naninirahan sa kanyang sariling tunay na kalikasan.
Banal na kongregasyon, ang pinagmumulan ng pag-alaala ng Panginoon, ang Kanyang paningin at paghipo, ay ang tahanan ng equipoise.
Banal na kongregasyon ay tulad ng isang ginto na ang mga sangkap ie ang mga tao doon, dating kilala fir ang kanilang mga katangian ng bakal ay naging ginto na ngayon at nakikita bilang ginto.
Kahit na ang puno ng margosa, Azadirachta indica, ay nagiging sandal sa kumpanya ng puno ng sandal.
Ang tubig na ginawang marumi ng paa ay nagiging dalisay din kapag nakasalubong nito ang Ganges.
Anumang uwak na may magandang lahi ay maaaring maging swan ngunit bihira ang swan, na nagiging pinakamataas na swan ng bihira at pinakamataas na pagkakasunod-sunod.
Ipinanganak sa pamilya ni gurmukh ang mga paramhan (taong may pinakamataas na espirituwal na kaayusan), na naghihiwalay ng gatas at tubig ng katotohanan at kasinungalingan sa pamamagitan ng kanyang nakakaunawang karunungan.
(Sa banal na kongregasyon) ang disipulo ay ang Guru at ang Guru (pinaka-mapagpakumbaba) ay nagiging disipulo.
Dahil ang mga supling ng pagong ay hindi apektado ng mga alon ng dagat, gayon din ang kaso ng mga Sikh ng Guru; hindi sila naiimpluwensyahan ng mga alon ng World Ocean.
Ang ibong Florican ay kumportableng lumilipad kasama ang kanyang mga supling sa kalangitan ngunit ang kalangitan ay hindi mukhang abysmal dito.
Ang supling ng mga swans ay naninirahan sa lahat ng makapangyarihang Manasarovar.
Ang gansa at ruwisenyor ay naghihiwalay sa kanilang mga supling mula sa mga inahin at uwak ayon sa pagkakasunod-sunod at kahit na naninirahan kasama ng taga-gatas na si Krishna ay napunta sa Vasudev; gayundin, ang gurmukh na isinusuko ang lahat ng masasamang hilig ay napupunta upang sumanib sa banal na kongregasyon.
Habang ang babaeng namumula na sheldrake at redlegged partridge ay nagtatagpo sa araw at buwan ayon sa pagkakabanggit, ang gurmukh na tumatawid din sa maya ng Siva at Sakti ay nakakamit ang pinakamataas na estado ng equipoise.
Kinikilala ng anal bird ang mga supling nito kahit na walang anumang batayan para sa pagkakakilanlan nito.
Ito ay ang estado ng Sikh na pinagsama ang kanyang kamalayan sa Salita, kinikilala ang tunay na pag-ibig (ng Panginoon).
Tinutukoy at itinatag ng mga gurmukh ang mga bunga ng kasiyahan.
Mula sa napakabata na si Guru Nanak) ay pinalaya ang hiwalay na si Taru, isang Sikh ng popat clan.
Isang Mula na may kahanga-hangang kalikasan ang naroon; magsasagawa siya bilang lingkod ng mga tagapaglingkod ni Guru.
Sina Pirtha at Kheda ng soiri caste ay pinagsama rin sa equipoise dahil sa kanlungan ng mga paa ni Guru.
Si Mardana, ang bard at matalinong tao at isang mahusay na manlalaro ng Rabab sa mga asembliya ay isang disipulo ni Guru Nanak.
Si Pirthi Malu ng Sahagalu caste at Rama, (ang deboto ng Didi caste) ay magkahiwalay.
Si Daulat Khan Lodhi ay isang mabuting tao na kalaunan ay nakilala bilang isang buhay na pir, ang espiritista.
Sina Malo at Manga ay dalawang Sikh na mananatiling laging natutulog sa kagalakan ng Gurbani, ang mga banal na himno.
Si Kalu, ang Kshtriya, na mayroong maraming mga hangarin at hangarin sa kanyang puso ay dumating sa Guru at sa ilalim ng impluwensya ni Gurbani, ay bumati sa hukuman ng Panginoon.
Ang karunungan ng Guru, ibig sabihin, ang Gurmat, ay nagpalaganap ng mapagmahal na debosyon sa buong paligid.
Ang isang deboto na nagngangalang Bhagata kung ang Ohari caste at Bhagat ng pamilyang Japuvansi ay dalawang sikh na nagsilbi sa Guru.
Si Sihan, ang Uppal, at isa pang deboto ng Uppal caste ay mahal na mahal ng tunay na Guru.
Naroon ang isang Bhagirath ng bayan ng Malsihan na kanina ay isang deboto ni Kali, ang diyosa.
Si Jita ng Randhava ay isa ring mabuting Sikh at si Bhai Budda, na ang naunang pangalan ay Bura, ay aalalahanin ang Panginoon nang may iisang debosyon.
Si Bhai Phirana ng Khaira caste, Jodh at Jiva ay palaging nananatiling nakatuon sa paglilingkod sa Guru.
Isang Lohar caste Sikh na nagngangalang Gujjar ang naroon na nangaral ng Sikhism sa mga Sikh ng Guru.
Pinalaya ni Dhinga, ang barbero, na naglilingkod sa Guru ang kanyang buong pamilya.
Ang mga gurmukh na may paningin sa Panginoon mismo, ay gumagawa din sa iba na magkaroon ng parehong sulyap.
Isang sikh ng mataas na kaayusan (paramhans) na si Bhai Paro ay naroon ng Julka caste kung saan ang Guru ay puno ng biyaya.
Ang Sikh na nagngangalang Mallu ay napakatapang at si Bhai Kedara ay isang dakilang deboto.
Ako ay sakripisyo kay Bhai Dev, Bhai Naryan Das, Bhai Bula at Bhai Dipa.
Si Bhai Lalu, Bhai Durga at Jivanda ay mga hiyas sa mga pantas at, silang tatlo ay mga altruista.
Jagga at Dharani subcaste at Sansaru ay isa sa walang anyo Panginoon.
Sina Khanu at Mayya ay mag-ama at si Govind ng Bhandari sub caste ay isang appreciator ng mga merito.
Si Jodh, ang kusinero, ay nagsilbi sa Guru at lumangoy sa buong karagatan ng mundo.
Napanatili ng perpektong Guru ang kanilang karangalan.
Ibinigay ni Puran Satguru (Kanyang mga deboto) ang karapatang sumakay.
Sina Pirathi Mal, Tulasa at Malhan ay nakatuon sa paglilingkod sa Guru.
Ramu, Dipa, Ugarsain, Nagori ay tumutok sa mundo ng Guru.
Nabura nina Mohan, Ramu, Mehta, Amaru at Gopi ang kanilang pakiramdam ng ego.
Kay Saharu at Gangu ng Bhalla caste at kay Bhagu, ang deboto, ang debosyon ng Panginoon ay napakamahal.
Si Khanu, Chhura, Taru, ay lumangoy (ang karagatan ng daigdig).
Naging si Ugar, Sud, Puro Jhanta, ang nagtanggal ng krus (Gurmukh).
Maraming Courtiers ng korte ng Gurus tulad ng Mallia, Saharu, Bhallas at calico-printer ang nangyari.
Si Pandha at Bula ay kilala bilang mang-aawit at manunulat ng mga himno ng Guru.
Grand ay ang pagtitipon ng mga naninirahan sa Dalla.
Si Bhai Tirtha ang pinuno sa lahat ng mga Sikh ng Sabharval subcaste.
Bhai Piro, Manik Chjand at Bisan Das ay naging base ng buong pamilya ibig sabihin, napalaya na nila ang buong pamilya.
Ang Taru, Bharu Das, ang mga Sikh sa pintuan ng Guru ay gaganapin bilang mga mithiin para sa lahat ng mga Sikh.
Si Mahanand ay isang dakilang tao at si Bidhi Chand ay may banal na karunungan.
Si Braham Das ay mula sa Khotra caste at ang Dungar Das ay kilala bilang Bhalla.
Ang iba pa ay sina Dipa, jetha, Tiratha, Saisaru at Bula na ang pag-uugali ay makatotohanan.
Si Maia, Japa at Naia ay kilala na nagmula sa Khullar sub-caste .
Ang Tulasa Bohra ay kilala bilang inspirasyon ng mga turo ng Guru.
Ang tunay na Guru lamang ang nagpapait ng isa at lahat.
Ang Bhai puria, Chaudhari Chuhar, Bhai Paira at Durga Das ay kilala sa kanilang likas na kawanggawa.
Sina Bala at Kisana ng Jhigran caste ay sumasamba sa mga pagtitipon ng mga pantas.
Matapang si Tiloko ng Suhar caste at si Samunda, isa pang Sikh, ay laging nananatili sa harapan ng Guru.
Sina Bhai Kulla at Bhai Bhulla ng Jhanji caste, at Bhai Bhagirath ng Soni caste ay nagpapanatili ng isang makatotohanang pag-uugali.
Sina Lau at Balu ay Vij at si Haridas ay nananatiling laging masaya.
Sina Nihalu at Tulsia ay para sa tindig at ang Bula Chandia ay puno ng maraming birtud.
Sina TodaTota at Maddu mula sa pamilya Mehta ng lungsod ng Gokha ay nagmumuni-muni ng Salita ng Guru.
Si Jhanju, Mukand at Kedara ay gumaganap ng kirtan, kumanta ng Gurbani bago ang Guru.
Kitang-kita ang kadakilaan ng banal na kongregasyon.
Si Gangu ay isang barbero at sina Rama, Dharma, Uda ay magkapatid na Sahgal.
Si Bhai Jattu, Bhattu, Banta, at Phirana ay magkapatid na Sud at mahal na mahal ang isa't isa.
Ang Bholu, Bhattu at Tivari ay nagbibigay ng kaligayahan sa iba at kilala bilang mga Sikh ng korte ng Guru.
Dalla, Bhagi, Japu at Nivala ay dumating sa kanlungan ng Guru.
Mula, Suja ng Dhavan caste at Chandu ng Chaujhar caste ay nagsilbi (sa guru-court).
Si Ram Das ay ang kusinero ni Guru na si Bala at si Sai Das (ang Guro) na si Dhyani.
Ang mga mangingisdang sina Bisanu, Bibara at Sundar na nagpapakita ng kanilang sarili sa Guru ay pinagtibay ang mga turo ng Guru.
Dakila ang kadakilaan ng banal na kongregasyon.
(Chai chaile = magkasintahan. Suchare = mabubuting gawa.)
Kasama nina Nihala, Jattu, Bhanu at Tiratha ng Chaddha caste ay mahal na mahal ang Guru.
Sila ay malapit na tagapaglingkod na laging nananatili sa harapan ng Guru.
Si Nau at Bhallu ay kilala bilang Sadhus ng Sekhar caste at mga Sikh na may mabuting asal.
Si Jattu ng Bhiva caste at ang dakilang si Mula kasama ang kanyang pamilya ay ang mga Sikh ng Guru.
Sina Chatur Das at Mula ay kalpur Kshatryias at Haru at Garu ay kabilang sa Vij caste.
Ang isang Sikh na nagngangalang Phirana ay mula sa Bahal subcaste at si Bhai Jetha ay isang magandang tagapagpalaya ng pamilya.
Vissa, Gopi, Tulasis et al. lahat ay kabilang sa pamilyang Bhardvaj (brahmin) at laging nananatili sa Guru.
Sina Bhaiara at Govind ay mga deboto na kabilang sa Ghai Caste. Nananatili sila sa pintuan ng Guru.
Ang perpektong Guru ay nakuha sa buong karagatan ng mundo.
(Sara=mahusay. Balihara=Pupunta ako sa Varna.)
Gustung-gusto ni Bhai Kalu, Chau, Bammi at Bhai Mula ang Salita ng Guru.
Kasama si Homa, ang mangangalakal ng bulak, si Goving Ghai ay dinala rin ng Guru.
Parehong Bhatts sina Bhikkha at Todi at may malaking mansyon si Dharu Sud.
Naroon din si Gurmukh ng Kohli caste at Ramu kasama ang katulong na si Nihalu.
Si Chhaju ay Bhalla at si Mai Ditta ay isang mahirap na sadhu.
Si Devotte Tulasa ay mula sa Bohara caste at ako ay sakripisyo kina Damodar at Akul.
Bhana, Vigah Mal at Buddho, ang calicoprinter ay dumating na rin sa korte ng Guru.
Ang Sultanpur ay ang bodega ng debosyon (at mga deboto).
Ang isang masunuring Sikh na pinangalanang Dipa ng Kasara caste ay isang lampara sa pintuan ng Guru.
Sa bayan ng Patti, maayos na nakaupo ang Bhai lal at Bhai Langah ng Dhillon caste.
Sina Ajab, Ajaib at Umar na kabilang sa Sangha caste ay ang mga tagapaglingkod (masands) ng Guru.
Si Paira ay nasa Chhajal caste at ang Kandu ay kabilang sa Sanghar caste. Binabati nila ang lahat ng may nakaka-init na ngiti.
Si Kapur Dev kasama ang kanyang anak ay namumulaklak kapag nakilala niya ang mga Sikh.
Sa Shahbazpur, pinangangalagaan ni Saman ang mga Sikh.
Sina Jodha at Jalan sa Tulaspur at si Mohan ay nakatira sa Alam Ganj.
Ang malalaking masands na ito ay higit sa isa't isa.
Sina Bhai Dhesi at Bhai Jodha at Husang brahmins at Bhai Gobind at Gola ay nagkita na may mga nakangiting mukha.
Si Mohan ay sinasabing taga-Kuk caste at pinalamutian nina Jodha at Jama ang nayon ng Dhutta.
Manjh, the blest one and pirana et al. pag-uugali sa kalooban ng Guru.
Si Bhai Hamaja, sinabing si Jaja, at si Bala, ang Marvaha ay kumikilos nang kasiya-siya.
Si Nano Ohari ay may dalisay na pag-iisip at kasama niya ay nananatiling Suri, ang Chaudhary.
Ang mga naninirahan sa mga bundok ay sina Bhai kala at Mehara at kasama nila si Bhai Nihalu ay naglilingkod din.
Ang kulay kayumangging Kalu ay matapang at si Ram Das na kabilang sa kad caste ay tagasunod sa mga salita ng Guru.
Ang mayaman na si Subhaga ay naninirahan sa bayan ng Chuhania at kasama niya sina Bhag Mal at Ugvanda, ang mga Arora Sikh.
Ang lahat ng ito ay mga deboto na higit sa isa't isa.
Paira ng Chandali caste at Jetha ng Sethi caste at tulad ng mga Sikh na gumagawa ng manwal na paggawa.
Si Bhai Latakan, Ghura, Gurditta ay mga kapwa alagad ng Gurmat.
Si Bhai Katara ay isang mangangalakal ng ginto at si Bhai Bhagavan Das ay debosyonal.
Naninirahan sa nayon ng Rohtas at kabilang sa Dhavan caste, isang Sikh na nagngangalang Murari ang dumating sa kanlungan ng Guru.
Si Adit, ang matapang na kabilang sa Soni caste at sina Chuhar at Sain Das ay naghanap din ng kanlungan ng Guru.
Kasama ni Nihal, alam din ni Lala (Lalu) kung paano pagsamahin ang kamalayan sa Salita.
Si Rama raw ay taga-Jhanjhi caste. Pinagtibay din ni Hemu ang karunungan ng Guru.
Si Jattu Bhandari ay isang mabuting Sikh at ang buong kongregasyong ito ay naninirahan sa Shahadara (Lahore) nang masaya.
Ang kadakilaan ng bahay ng Guru ay naninirahan sa Punjab.
Sa Lahore mula sa pamilya ni Sodhis ang matandang tiyuhin na si Sahari Mal ay ang malapit na Sikh ng Guru.
Si Sain Ditta ng Jhanjhi caste at si Saido, ang Jatt, ay mga nag-iisip ng Salita ng Guru.
Mula sa pamilya ng mga magpapalayok, si Sadhu Mehta ay kilala bilang mga deboto ng walang anyo.
Mula sa mga Patolis, sina Bhai Lakhu at Bhai Ladha ang mga altruista.
Bhai kalu at Bhai Nano, parehong mason, at mula sa mga Kohlis, si Bhai Hari ay isang dakilang Sikh.
Si Kalyana Sud ang matapang at si Bhanu, ang deboto ay nag-iisip ng Salita ng Guru.
Mula Beri, Tirtha at Munda Apar ay kilala ang mga Sikh.
Ang isang deboto mula sa Mujang ay kilala sa pangalang Kisana at ako ay sakripisyo kay Mangina, ang mayamang tao.
Isang panday ng ginto na nagngangalang Nihalu kasama ang kanyang pamilya ay nananatiling naroroon sa harap ng Guru.
Ang lahat ng ito ay nagsagawa ng kasiyahang nagbibigay ng perpektong debosyon na ipinagkaloob ng Guru.
Bhana Malhan at Rekh Rao, ang mga kapwa disipulo ng Guru ay kilala na naninirahan sa Kabul.
Ginawa ni Madho Sodhi na uso ang tradisyon ng Sikh sa Kashmir.
Ang tunay na tapat at malapit na mga Sikh ay sina Bhai Bhiva, Sih Chand at Rup Chand (ng Sirhind).
Si Bhai Partapu ay isang matapang na Sikh at ang Vithar caste na si Bhai Nanda ay nagsilbi rin sa Guru.
Si Bhai Sami Das ng Bachher caste ay nagbigay inspirasyon sa kongregasyon ng Thanesar patungo sa bahay ng Guru.
Si Gopi, isang Mehta Sikh ay isang kilalang kilala at sina Tirath at Natha ay dumating din sa kanlungan ng Guru.
Bhai Bhau, Mokal, Bhai Dhilli at Bhai Mandal ay sinasabing nabinyagan din sa Gurmat.
Bhai Jivanda, Bhai Jagasi at Tiloka ay nakapaglingkod nang maayos sa fatehpur.
Dakila ang kadakilaan ng tunay na Guru.
Sina Saktu Mehta at Nihalu Chaddha ng Agra ay naging mapalad.
Sina Bhai Garhial at Mathara Das at ang kanilang mga pamilya ay sinasabing kinulayan ng pulang kulay ng pagmamahal para sa Guru.
Ang Ganga na kabilang sa Sahagal caste ay matapang at Harbans, ang ermitanyo ay naglilingkod sa dharamsala, ang inn para sa mga peregrino.
Si Murari ng Anand caste ay isang santo ng mataas na kaayusan at ang Kalyana ay ang bahay ng pag-ibig at dalisay tulad ng lotus.
Sina Bhai Nano, Bhai Latakan at Bind Rao ay naglingkod sa kongregasyon nang buong paggawa at pagmamahal.
Alam Chand Handa, Sainsara Talvar ang mga Sikh na namumuhay nang buong kaligayahan.
Sina Jagana at Nanda ay parehong sadhus at si Bhana ng Suhar caste ay may kakayahan tulad ng sisne upang makilala mula sa tunay at mali.
Ang mga ito, lahat ng kapwa disipulo ng Guru, ay parang mga hiyas ng isang tali.
Si Sigaru at Jaita ay mabait na matapang at may altruistikong isipan.
Tinanggap nina Bhai Jaita, Nanda at Piraga ang Salita bilang batayan ng lahat.
Ang Tiloka Pathak ay ang maluwalhating marka na isinasaalang-alang ang banal na kongregasyon at ang paglilingkod nito bilang mapagkawanggawa.
Si Tota Mehata ay isang mahusay na tao at tulad ni Gurmukh ay nagmamahal sa kasiya-siyang bunga ng Salita.
Ang buong pamilya ni Bhai Sain Das ay parang mga diyamante at alahas.
Noble Paira, ang Kohali ay ang tagabantay ng tindahan ng korte ng Guru.
Si Mian Jamal ay natuwa at si Bhagatu ay abala sa debosyon.
Ang pag-uugali ng perpektong Guru kasama ang mga Sikh ay ang perpekto.
Pravartara Purana (ginamit sa mga Sikh) ng Pura Guru.
Sina Ananta at Kuko ay mabubuting tao na nagpapalamuti sa mga okasyon.
Sina Ita Arora, Naval at Nihalu ay nagmumuni-muni sa Salita.
Si Takhatu ay seryoso at mahinhin at si Daragahu Tuli ay laging nasa pag-alala sa walang anyo na Panginoon.
Malalim ang Manasadhar at si Tirath Uppal ay lingkod din.
Si Kisana Jhanji at Pammi Puri ay mahal din ng Guru.
Ang mga artisan ng Dhingar at Maddu ay mga karpintero at napakarangal na tao.
Ako ay sakripisyo kina Banavari at Paras Ram na dalubhasa sa pediatrics.
Itinutuwid ng kataas-taasang Panginoon ang mga maling nagawa sa mga deboto.
Si Bhai Tiratha ay mula sa Laskar at ang Hari Das Soni ay kabilang sa Gwalior.
Ang Bhava Dhir ay nagmula sa Ujjain at naninirahan sa Salita at sa banal na kongregasyon.
Sikat ang mga Sikh ng Burhan Pur na nagmamahalan at naninirahan sa equipoise.
Si Bhagat Bhaia Bhagvan Das ang deboto at kasama niya ang isang Sikh na nagngangalang Bodala na nakatira sa kanyang tahanan na naging ganap na hiwalay.
Si Kataru, ang maharlika at ang manggagamot na si Piathimal ay mga kilalang personalidad.
Ang mga deboto na sina Chhura at Dallu ay sinasabing mga naninirahan sa Haryana.
Sina Sundar at Swami Das ay parehong nag-develop ng tradisyon ng Sikhism at laging namumuhay tulad ng isang namumulaklak na lotus.
Ang Bhikhari, Bhavara at Sulas ay mga Gujarati Sikh.
Itinuturing ng lahat ng mga Sikh na ito ang mapagmahal na debosyon bilang kanilang paraan ng pamumuhay.
Sa nayon Suhanda ay Bhai maia ng lamb caste na umaawit ng mga banal na himno sa banal na kongregasyon.
Si Chuhar ng Chaujhar caste mula sa Lucknow ay gurmukh na umaalala sa Panginoon araw at gabi.
Si Bhai Bhana ng Prayag ay isang malapit na Sikh na kumikita ng kanyang kabuhayan.
Jattu at Tappa, ang mga residente ng Jaunpur ay nagsilbi alinsunod sa Gurmat na may matatag na pag-iisip.
Sa Patna Bhai naval at kabilang sa mga Sabhaervals, si Nihala ay isang banal na tao.
Isang mayamang tao ang kilala sa pangalang Jaita na walang gusto maliban sa serbisyo ng Guru.
Sa lungsod ng Rajmahal ay ang Bhanu Bahal na ang isip ay nasisipsip sa karunungan ng Guru at ang mapagmahal na debosyon.
Sina Badali Sodhi at Gopal, naiintindihan ng mga mayayaman ang Gurmat.
Sina Sundar Chaddha ng Agra at Bhai Mohan na residente ng Dhakka ay nagsilbi at nilinang ang tunay na kita.
Ako ay hain sa banal na kongregasyon.