Isang Oankar, ang pangunahing enerhiya na natanto sa pamamagitan ng biyaya ng banal na preceptor
Ang pagiging disipulo ng Guru ay napakahirap na gawain na bihirang isa lamang ang makakaintindi nito.
Siya, na nakakaalam nito, ay nagiging gabay ng mga espirituwal na gabay at punong Guru ng mga Guru.
Sa yugtong ito ang kahanga-hangang gawa ng pagiging Guru ng disipulo at kabaliktaran ay pinagtibay.
Sa panlabas, ang Sikh at Guru ay nananatiling tulad nila, ngunit sa loob, ang liwanag ng isa ay tumatagos sa isa pa.
Ang pagiging Sikh ng Isang Guru, naiintindihan ng disipulo ang salita ng Guru.
Ang biyaya ng Guru at pag-ibig ng disipulong nagkikita-kita sa banal na kaayusan ay nagsasama-sama sa anyo ng pag-ibig ng Guru at takot sa isipan ng disipulo upang lumikha ng balanse at guwapong personalidad.
Sa pamamagitan ng mga turo ng Guru marami ang nagiging mga disipulo ng Guru, ngunit ang ilang bihirang isa ay naging Guru tulad ng Guru na iyon.
Tanging ang practitioner ng salita at kamalayan ang makakamit ang katayuan ng Guru-Diyos.
Ang gayong alagad na nakatuon sa pilosopiya ng Guru (at ginagawa itong bahagi ng pang-araw-araw na pag-uugali) ang kanyang sarili ay nagiging kawangis ng Guru.
Ginagawa ang kanyang kamalayan na matulungin sa Salita sa pamamagitan ng pagbigkas ng Naam, sumanib siya sa banal na kongregasyon.
Ang kanyang Guru-manta ay si Vahiguru, na ang pagbigkas ay nagbubura ng egotismo.
Ang pagkawala ng egotismo at pagsasama sa mga katangian ng kataas-taasang Panginoon, siya mismo ay nagiging puno ng mga katangian.
Siya, na may pagkakataong masilayan ang Guru, ay isang mapalad na taong alam ang mga kabutihan ng pagmamahal at pagkamangha.
Pinagtibay ang pagtalikod sa anyo ng kamalayan ng Salita, siya ay naninirahan sa equipoise ay malaya sa lahat ng karamdaman.
Ang kanyang isip, pananalita at kilos ay hindi nababalot sa maling akala at siya ay hari ng mga yogi.
Siya ang tagaktak ng tasa ng pag-ibig at nananatiling pinagsama sa sarap ng nektar.
Ang pag-inom ng elixir ng kaalaman, pagninilay at pag-alaala sa Panginoon, nalampasan niya ang lahat ng kalungkutan at pagdurusa.
Ang pag-quaffing ng elixir ng pag-ibig na nagbibigay ng mga bunga ng kasiyahan, paano ipapaliwanag ng isang gurmukh ang hindi maipaliwanag na kagalakan?
Ang daming sinasabi at pinakikinggan ngunit nananatiling walang alam ang mga tao sa tunay nitong lasa.
Sa Vedas at Puranas, sapat na ang sinabi ni Brahma, Visnu at Mahesa tungkol sa kasiyahan ng pag-ibig.
Makikita ng isa ang apat na kasulatan ng relihiyong semitiko sa kontekstong ito.
Naaalala rin ito ni Sesanag at lahat ng musical measures ay abala din sa pag-adorno nito.
Ang isang tao ay napupuno ng pagkamangha pagkatapos makinig sa napakaraming mga himig na hindi natutugtog,
Ngunit ang kuwento ng elixir na iyon, ang pag-ibig, ay hindi maipaliwanag na sa kabutihang palad ay iniinom ng isa sa kalooban ng Panginoon.
Maging ang anim na panlasa (satras) ay puno ng kababalaghan bago ang kasiya-siyang prutas ng gurmukh sa anyo ng elixir ng pag-ibig.
Tatlumpu't anim na uri ng mga repast, na nagiging kasindak-sindak bago ang kadakilaan nito, ay naghahangad na maging kapantay nito.
Maging ang libu-libong agos ng kasiyahan na dumadaloy sa ikasampung tarangkahan ay puno ng pagtataka at takot sa harapan nito.
Ang lasa ng pagbigkas ng Soham sa base ng ira, pingala at susumna nerves ay hindi katumbas ng lasa ng elixir of love.
Paglampas sa buhay at walang buhay ie ang buong mundo, ang kamalayan ay pinagsama sa Panginoon.
Pagkatapos ang sitwasyon ay lumalabas na tulad ng hindi makapagsalita habang umiinom, ang usapan ng pag-inom ng elixir ng pag-ibig ay nagiging hindi maipaliwanag.
Hangga't ang isang masarap na bagay ay hindi pumapasok sa bibig, ang pag-uusap lamang tungkol sa lasa ay hindi maaaring magdulot ng anumang kagalakan.
Kapag hawak ang bagay ang bibig ay puno ng panlasa at dila na puno ng kasiyahan, paano makapagsalita?
Paglampas sa yugto ng pagbigkas, yaong ang mga kamalayan ay pinagsama sa Salita, ay walang nakikita maliban sa Panginoon.
Para sa mga taong basang-basa sa pag-ibig, ang mabuti o masamang paraan ay walang kahulugan.
Ang nanginginig na lakad ng taong puno ng pagmamahal para sa karunungan ng Guru (gurmat) ay mukhang katangi-tanging maganda.
Ngayon ang buwan na lumitaw sa langit ng puso ay hindi maaaring manatiling nakatago sa kabila ng mga pagsisikap na takpan ang liwanag nito ng palanggana sa pagmamasa ng harina.
Libu-libo ng mga sandalyas at mabangong patpat ang maaaring ihalo;
Sa laksa-laksang camphor's at musk's ang langit ay mapupuno ng halimuyak;
Kung ang libu-libong safron ay hinaluan ng dilaw na pigment ng baka;
At sa lahat ng mga halimuyak na ito ay inihanda ang isang patpat ng insenso;
Kung gayon ang libu-libong mga patpat ay maaaring ihalo sa halimuyak ng mga bulaklak at mga pabango,
Kahit na ang lahat ng ito ay hindi makatiis sa halimuyak ng elixir ng pag-ibig ng gurmukh.
Milyun-milyong guwapong tao ang naninirahan sa Indrapuri;
Milyun-milyong magagandang tao ang naninirahan sa langit;
Milyun-milyong kabataan ang nagsusuot ng maraming uri ng kasuotan;
Milyun-milyon ang mga ilaw ng milyun-milyong lampara, bituin, araw at buwan;
Ang milyun-milyong ilaw ng mga hiyas at rubi ay kumikinang din.
Ngunit ang lahat ng mga ilaw na ito ay hindi makakaabot hanggang sa liwanag ng elixir ng pag-ibig ie lahat ng mga ilaw na ito ay maputla sa harap nito.
Sa lahat ng apat na mithiin ng buhay, riddhis, siddhis at libu-libong mga kayamanan;
Ang mga bato ng pilosopo, mga punong katuparan ng hiling at maraming uri ng kayamanan ay nakolekta;
Libu-libong mga kamangha-manghang hiyas na dapat magbunga ng anumang ninanais at nais na tuparin ang mga baka ay idinagdag din sa lahat ng ito;
Muli ang napakahalagang hiyas, perlas at diamante ay iniingatan kasama ng lahat ng ito;
Libu-libo ng kailas at kabundukan ng Sumer ay natipon din;
Kahit na pagkatapos silang lahat ay walang paninindigan sa harap ng napakahalagang elixir ng pag-ibig ng mga gurmukh.
Tinutukoy ng mga gurmukh ang alon ng kasiya-siyang prutas sa mga ilusyonaryong alon ng karagatan sa daigdig.
Dinadala nila sa kanilang katawan ang milyun-milyong alon ng mga makamundong ilog.
Libu-libong mga ilog ang naroroon sa karagatan at marami rin ang mga sentro ng paglalakbay sa Ganges.
Sa mga karagatan ay may milyun-milyong dagat na may iba't ibang anyo at kulay.
Ang gayong mga karagatan ay maaaring makita sa isang patak ng mga luha ng pag-ibig.
Walang mabuti o masama para sa taong humiwalay sa tasa ng pag-ibig.
Mula sa isang resonance ay nilikha ng Oankar-Braham ang buong uniberso.
Ang mismong Oankar ang nagpalagay sa anyo ng milyun-milyong uniberso.
Limang elemento ang nilikha, libu-libong mga produksyon ang ginawa at lahat ng tatlong mundo ay pinalamutian.
Nilikha Niya ang tubig, lupa, bundok, puno at pinaagos ang mga banal na ilog.
Nilikha niya ang malalaking karagatan na sumasakop sa mga ito ng libu-libong mga ilog.
Ang isang bahagi ng kanilang kadakilaan ay hindi maipaliwanag. Ang kalikasan lamang ang walang hanggan na ang lawak ay hindi mabilang.
Kung ang kalikasan ay hindi kilala paano makikilala ang lumikha nito?
Hindi maipaliwanag ang lasa ng saya ng pag-ibig, na siyang bunga ng kasiyahan ng mga gurmukh.
Ito ang dalampasigan at ang roon ay lampas sa mga limitasyon na walang makakarating dito.
Ang simula at wakas nito ay hindi maarok at ang kadakilaan nito ay pinakatanyag.
Ito ay napakarami na marami sa mga karagatan ang lumubog dito ngunit ang lalim nito ay nananatiling hindi alam.
Sino ang makakapagsusuri ng kahit isang patak ng gayong tasa ng pag-ibig.
Ito ay hindi naa-access at ang kaalaman nito ay hindi maarok, ngunit ang Guru ay maaaring gumawa ng isang mapagtanto ang hindi mahahalata na tasa ng pag-ibig.
Kahit na ang isang maliit na bahagi ng kasiyahang bunga ng mga gurmukh sa anyo ng kagalakan ng pag-ibig ay hindi mahahalata at higit sa lahat.
Marami ang mga nilalang sa walumpu't apat na lac ng mga species.
Lahat sila ay may iba't ibang kulay ng kanilang mga trichomes.
Kung sa kanilang solong buhok milyon-milyong ulo at bibig ang pinagdugtong;
Kung ang milyon-milyong mga bibig ay maaaring magsalita sa pamamagitan ng kanilang milyon-milyong mga wika;
Kung napakaraming beses na nilikha ang mundo, kahit na ito ay hindi makakatumbas ng isang sandali (ng sarap ng pag-ibig).
Matapos matugunan ang Guru ibig sabihin, pagkatapos tanggapin ang mga turo ng Guru, natatanggap ng gurmukh ang bunga ng kasiyahan ng kagalakan ng pag-ibig.
Pinagsasama ng Guru ang kamalayan ng disipulo sa Salita at lumilikha ng panibagong pag-ibig para sa Panginoon dito.
Kung kaya't nakakataas sa kamunduhan, ang disipulo ay nagiging Guru at ang gurong disipulo.
Ngayon ay kinakain niya ang hindi matiis na inumin ng katas ng pag-ibig at lalo pang dinadala ang hindi mabata. Ngunit ang lahat ng ito ay nagiging posible lamang sa pamamagitan ng paglilingkod ng Guru
(Upang matamo ang kasiyahan ng pag-ibig) Kailangang patayin ng isang tao ang kanyang kaakuhan at sa pamamagitan ng pagiging walang malasakit sa mundo ay kailangang talunin ito.
Ang isang taong dumila nitong walang lasa (hindi maalat) na bato ie na nagpatibay ng paraan ng walang pagnanais na debosyon, siya lamang ang nagtatapon ng laksa-laksang kasiyahan na katumbas ng walang kamatayang elixir.
Hindi nalulunod ng tubig ang kahoy dahil nabubuhay ito ayon sa likas na reputasyon nito sa pag-aalaga ng mga bagay (pinalalaki ng tubig ang mga halaman).
Dinadala nito ang sisidlan sa ulo nito na parang lagari dahil ginugupit ng sisidlan ang tubig at nauuna.
Siyempre, ang bakal ay nakadikit sa kahoy ngunit dinadala din ng tubig ang pasanin nito.
Alam ng tubig na ang apoy ng kaaway nito ay umiiral sa kahoy ngunit tinatakpan pa rin nito ang katotohanang ito at hindi ito nalulunod.
Ang sandal wood ay sadyang nilunod upang mapatunayang ito ang tunay na sandal wood at ang presyo nito ay maaaring mas mataas pa.
Ang paraan ng mga gurmukh ay pareho din; sila nang walang pag-aalaga sa pagkawala at tubo ay patuloy na gumagalaw nang higit pa.
Sa paghuhukay sa minahan ay inilalabas ang brilyante.
Pagkatapos ay napupunta ito sa mga kamay ng matahimik at dakilang mga alahas.
Sa mga pagtitipon ay sinusuri at sinusuri ito ng mga hari at mga ministro.
Ang mga bangkero nang buong kumpiyansa ay sinusuri ito.
Ang paglalagay nito sa palihan sa pamamagitan ng mga hampas ng martilyo ay sinusubukan ang katawan nito para sa mga sugat.
Anumang bihirang isa ay nananatiling buo. Gayundin ang sinumang pambihirang isa ay umabot sa korte ng Guru (Diyos) ibig sabihin, sinumang bihirang isa ay nakatakas sa kadiliman ng maya at sa mga infatuation nito.
Ang isang taong humihina sa tasa ng pag-ibig ay mababaw na nilulunod ang kanyang sarili ngunit sa katunayan ay nalalasing ang isa na nalulunod dito ay nilalangoy ito at nakatawid.
Ito ang paraan ng mga gurmukh na natatalo sila habang nananalo at natatalo ang lahat na nanalo sila ng isa at lahat.
Ang daan patungo sa karagatan ng daigdig ay parang isang tabak na may dalawang talim ay parang isang batong pamatay
na sumisira sa lahat, at ang di-pinayuhan na talino ay ang tahanan ng masasamang gawa.
Ang disipulo ng Guru ay nawawala ang kanyang kaakuhan sa pamamagitan ng Gurmat,
Ang karunungan ng Guru at tumawid sa mundong karagatan.
Ang buto ay pumapasok sa lupa at naninirahan sa anyo ng ugat.
Pagkatapos sa anyo ng luntiang halaman ito ay nagiging tangkay at mga sanga.
Nagiging puno ito ay humahaba pa at gusot na mga sanga ang nakasabit dito.
Ang namumulaklak na mga sanga na ito ay muling pumapasok sa lupa sa anyo ng mga ugat.
Ngayon ang lilim nito ay nagiging isip at ang mga dahon ay lumilitaw na maganda at milyon-milyong mga prutas ang tumutubo dito.
Sa bawat prutas ay mananatiling maraming buto (at nagpapatuloy ang prosesong ito). Ang misteryo ng mga Sikh ng Guru ay pareho; sila rin ay tulad ng puno ng saging na patuloy na nagpapalaganap ng pangalan ng Panginoon.
Ang isa ay Sikh, dalawa ang kongregasyon at sa lima ay ang Diyos.
Habang ang mga cypher ay idinagdag sa isa na gumagawa ng walang katapusang bilang, gayundin ay nakakabit kay Sunya (Diyos), ang mga nilalang ay nagbabago rin bilang mga dakilang tao at mga hari ng lupa.
Sa ganitong paraan hindi mabilang na maliliit at malalaking tao din ang nagiging liberated at liberators.
Sa bawat bayan at bansa pagkatapos ng bansa ay libu-libong mga Sikh.
Habang ang milyun-milyong prutas ay nakukuha mula sa isang puno at sa mga bungang iyon ay nananatili ang milyun-milyong buto (Sa katunayan ang mga Sikh ay ang mga bunga ng Guru-tree at sa mga prutas na iyon ang Guru ay naninirahan sa anyo ng mga buto).
Ang mga disipulong ito ng Guru na tumatangkilik ng kasiyahan ay ang mga emperador ng mga hari at ang pagiging alam ng pamamaraan ng yoga ay mga hari ng yogis.
Ang pag-ibig sa pagitan ng mga disipulo at ng Guru ay pareho sa pagitan ng isang mangangalakal at isang bangkero.
Ang kalakal ng pangalan ng Panginoon ay makukuha lamang sa isang barko (ng Guru) at ang buong mundo ay bumibili doon-mula lamang.
Ang ilan sa mga makamundong tindero ay nagbebenta ng basura samantalang ang iba ay nangongolekta ng pera.
Ang ilan ay nag-iimbak ng mga gintong barya pagkatapos gumastos ng rupees;
At may ilan na nakikitungo sa mga hiyas ng pagpupuri ng Panginoon.
Sinumang bihirang marangal na bangkero na may ganap na pananalig sa Panginoon ay nagpapanatili ng kalakal na ito.
Ang perpektong tunay na Guru ay nagpapanatili ng aktwal na kalakal (ng pangalan ng Panginoon).
Siya ang taong matapang na tumatanggap ng kasamaan at pinapanatili ang kanyang reputasyon bilang tagapagbigay ng mga birtud.
Maaari siyang magtanim ng mga makatas na prutas sa mga puno ng silk-cotton at maaaring makagawa ng ginto mula sa bakal na abo.
Siya ay naglalagay ng halimuyak sa kawayan ibig sabihin, pinapakumbaba niya ang mga egotista at gumagawa ng mga uwak na hindi bababa sa mga swans na may kakayahang makilala ang tubig mula sa gatas.
Binabago niya ang mga kuwago sa mga may kaalaman at ang alikabok sa mga kabibe at perlas.
Ang gayong Guru na lampas sa paglalarawan ng Vedas at Katebas (ang mga banal na kasulatang semitiko ay nahayag sa pamamagitan ng biyaya ng Salita, ang brahmn)
Pinupuri ng mga tao ang Guru sa pamamagitan ng milyun-milyong paraan at upang magawa ito ay nangangailangan ng tulong sa maraming paghahambing.
Milyun-milyong tao ang nagpupuri nang labis na kahit ang eulogy ay nakadarama ng pagtataka.
Milyun-milyong mga espiritista ang nagpapaliwanag ng kadakilaan ng Guru ngunit hindi nila ito naiintindihan.
Milyun-milyong eulogisers ang bumibigkas ng papuri ngunit hindi nila naiintindihan ang tunay na papuri.
Ako ay magalang na yumuyuko sa harap ng isang primeval na Panginoon na siyang ipinagmamalaki ng hamak na tulad ko.
Milyun-milyong sekta, talino, kaisipan at kasanayan ang maaaring umiiral;
Milyun-milyong mga parirala, pamamaraan at paraan ng pagsipsip sa kamalayan ay maaaring umiiral;
Milyun-milyong kaalaman, pagmumuni-muni at alaala ang maaaring naroroon;
Milyun-milyong edukasyon, pagbigkas para sa mga layunin at tantra-mantra praxis ay maaaring umiiral;
Milyun-milyong kasiyahan, debosyon at pagpapalaya ay maaaring magkahalo,
Ngunit habang ang kadiliman at ang mga bituin ay lumalayo sa pagsikat ng araw, gayundin sa pagkawala ng lahat ng bagay na nabanggit sa itaas at sa pagiging mahal na kaibigan ng Guru,
Maaaring matamo ng gurmukh ang di-malapit na bunga ng kasiyahan ng Panginoon.
Pagmasdan ang kahanga-hangang Panginoon napakaraming mga kababalaghan ay naging puno ng kababalaghan.
Nakikita ang kanyang kahanga-hangang mga gawa, ang tuwa mismo ay nasasabik.
Napagtatanto ang kanyang kahanga-hangang Utos, maraming kakaibang kaayusan ang nararamdaman nilang puno ng pagtataka.
Ang Kanyang di-nakikitang posisyon ay hindi alam at ang Kanyang anyo at anyo ay walang anyo.
Ang kanyang kuwento ay hindi maipaliwanag; Ang mga hindi binibigkas na pagbigkas ay ginaganap para sa Kanya ngunit kahit na Siya ay inilarawan bilang neti neti(hindi ito hindi iyon).
Saludo ako sa primal Lord na iyon at nagsasakripisyo ako sa Kanyang mga nagawa.
Si Guru Nanak ay perpekto at transendental na Brahm.
Nakamit ni Guru Angad ang pagsasanib sa Word sa pamamagitan ng pagiging kasama ng Guru.
Pagkatapos ng Guru Angad, ang hindi mahahalata at walang duality, si Guru Amas Das, ang tagapagbigay ng imortalidad ay umunlad.
Pagkatapos ng Guru Amar Das, ang pagtitimpi at kamalig ng walang katapusang mga birtud, ipinakita ni Guru Ram Das ang kanyang pag-iral.
Mula kay Guru Ram Das, ipinanganak si Guru Arjan Dev, na sumisipsip ng isa sa Ram-Nam, lampas sa lahat ng mantsa at di-natitinag.
Pagkatapos ay dumating si Guru Hargobind na siyang dahilan ng lahat ng mga sanhi ie sino si Gobind, ang Panginoon mismo.