Isang Oankar, ang pangunahing enerhiya, na natanto sa pamamagitan ng biyaya ng banal na preceptor
Ang walang anyo na Panginoon na walang anumang angkla at hindi mahahalata, ay hindi ipinakilala ang kanyang sarili sa sinuman.
Mula sa unembodiment Siya ay kinuha ang anyo sa pamamagitan ng kanyang sarili at naging Oankar
Lumikha siya ng walang katapusang kamangha-manghang mga anyo.
Sa anyo ng tunay na pangalan (ndm) at naging lumikha, Siya ay nakilala bilang tagapagtanggol ng Kanyang sariling reputasyon.
Sa pamamagitan ng tatlong dimensyong maya Siya ay nagpapalusog sa isa at lahat.
Siya ang lumikha ng kosmos at nagtakda ng tadhana nito.
Siya ang batayan ng lahat, ang Isa na walang kapantay.
Walang sinuman ang nagpahayag ng petsa, araw at buwan (ng paglikha).
Maging ang Vedas at iba pang mga kasulatan ay hindi lubos na maipaliwanag ang Kanyang mga iniisip.
Sino ang walang anumang props, at hindi nakokontrol ng ugali ang lumikha ng mga pattern ng pag-uugali?
Paano naabot ng swan ang taas ng langit?
Kahanga-hanga ang misteryo ng mga pakpak na naging dahilan upang ang sisne ay pumailanglang sa ganoong taas.
Paano iniakyat ni Dhruv sa anyong di-natitinag na bituin ang langit?
Ito ay isang misteryo kung paano ang isang mapagpakumbabang eschewing ego ay nakakakuha ng karangalan sa buhay.
Tanging ang gurmukh na nagnilay-nilay sa Panginoon ang tinatanggap sa Kanyang hukuman.
Upang makilala Siya, ang mga tao ay gumawa ng matinding pagsisikap ngunit hindi nila alam ang Kanyang nabubuhay.
Ang mga lumabas upang malaman ang Kanyang mga hangganan ay hindi na makakabalik.
Upang makilala Siya, laksa-laksang tao ang nanatiling gumagala sa mga ilusyon.
Ang sinaunang Panginoong iyon ay ang dakilang kababalaghan na ang misteryo ay hindi mauunawaan sa pamamagitan lamang ng pakikinig.
Ang kanyang waves, shades etc ay walang limitasyon.
Ang hindi mahahalata na Panginoon na lumikha ng lahat sa pamamagitan ng Kanyang nag-iisang panginginig ng boses ay hindi mahahalata.
Ako ay sakripisyo sa lumikha na iyon, na maya ang nilikhang ito.
Ipinaunawa sa akin ng Guru na ang Diyos lamang ang nakakaalam tungkol sa Kanyang sarili (walang ibang makakakilala sa Kanya).
Ang tunay na Lumikha bilang Katotohanan ay lumaganap sa isa at sa lahat.
Mula sa Katotohanan Nilikha Niya ang hangin at (sa anyo ng mahalagang hangin) ay naninirahan sa lahat
Mula sa hangin ay nilikha ang tubig na laging nananatiling mapagpakumbaba ie ito. palaging gumagalaw pababa wards.
Ang lupa bilang balsa ay ginawang lumutang sa tubig.
Mula sa tubig ay lumitaw ang apoy na kumalat sa buong halaman.
Sa bisa nitong mismong apoy (init) ang mga puno ay naging. puno ng prutas
Sa ganitong paraan, ang hangin, tubig at apoy ay pinagsama sa ilalim ng utos ng primaeval na Panginoon
At sa gayon ay inayos ang larong ito ng paglikha.
Dakila ang daloy ng katotohanan na ito ay nagustuhan ng tunay na Isa (Diyos).
Gaano kalawak ang hangin na gumagalaw sa lahat ng apat na direksyon.
Inilalagay ang halimuyak sa sandal na nagpapabango rin sa ibang puno.
Ang mga kawayan ay nasusunog sa pamamagitan ng kanilang sariling alitan at sinisira ang kanilang sariling tirahan.
Ang mga anyo ng mga katawan ay naging nakikita y ang samahan nina Siva at Sakti.
Nakikilala ng isa ang cuckoo at ang uwak sa pamamagitan ng pakikinig sa kanilang boses.
Nilikha niya ang apat na mina ng buhay at pinagkalooban sila ng karapat-dapat na pananalita at maingat na mga hininga.
Ginawa niyang tanggapin ng mga A ang limang gross varieties ng (mahina) unstuck Word at sa gayon ay sa beat ng drum binibigkas Niya ang Kanyang supremacy sa lahat.
Ang musika, himig, diyalogo at kaalaman ay ginagawang may kamalayan ang tao.
Sa pamamagitan ng pagdidisiplina sa siyam na pintuan ng katawan ang isa ay tinatawag na sadhu.
Lumalampas sa mga makamundong ilusyon na pinatatatag niya sa loob ng kanyang sarili.
Bago ito, siya ay tumatakbo pagkatapos ng iba't ibang mga kasanayan ng hath yoga,
Gaya ng rechak, purak, kumbhak, tratak, nyolrand bhujarig asan.
Nagsagawa siya ng iba't ibang proseso ng paghinga tulad ng ire', pirigala at susumna.
Naperpekto niya ang kanilang mga postura ng khechari at chachari.
Sa pamamagitan ng gayong mahiwagang isport ay naitatag niya ang kanyang sarili sa equipoise.
Ang hiningang lumabas ng sampung daliri sa isip ay nauugnay sa mahahalagang hangin na natapos ang pagsasanay.
Ang hindi mahahalata na soham (Ako ay Siya) ay na-ualised sa equipoise.
Sa ganitong estado ng equipoise, ang pambihirang inumin ng ever-wing cascade ay na-quaffed.
Ang pagpasok sa unstruck na melody ay isang mahiwagang tunog ang maririnig.
Sa pamamagitan ng tahimik na panalangin, ang isa ay sumasama sa Suny (Panginoon)
At sa perpektong katahimikan ng kaisipan na iyon, ang egoismo ay tinanggal.
Ang mga gurmukh ay umiinom mula sa tasa ng pag-ibig at itinatag ang kanilang mga sarili sa kanilang sariling tunay na sarili.
Ang pagpupulong sa Guru, ang Sikh ay nakakamit ang perpektong pagkakumpleto.
Habang ang lampara ay sinindihan mula sa apoy ng isa pang lampara;
Gaya ng halimuyak ng sandalyas na mabango ang buong halaman
Habang ang tubig na humahalo sa tubig ay nakakakuha ng katayuan ng trivevi(ang tagpuan ng tatlong ilog - Gatiga; Yamuna at Sarasvati);
Habang ang hangin pagkatapos na matugunan ang mahahalagang hangin ay nagiging unstruck melody;
Tulad ng isang brilyante na binutas ng isa pang brilyante ay nakakakuha ng string sa isang kuwintas;
Ang isang bato sa pamamagitan ng pagiging bato ng pilosopo ay gumaganap ng kanyang gawa at
Gaya ng isang ibong anil na ipinanganak sa langit ay nagtataguyod ng gawain ng kanyang ama;
Gayundin ang Guru na nakikipagkita sa Sikh sa Panginoon ay nagtatatag sa kanya sa equipoise.
Napakalaki ng Kanyang isang panginginig ng boses na lumikha ng buong kalawakan ng mundo!
Gaano kalaki ang Kanyang kawit na nagpapanatili sa buong sangnilikha!
Lumilikha ng mga crores ng mga uniberso Siya ay kumalat sa paligid ng Kanyang kapangyarihan ng pananalita.
Lakhs ng lupa at himpapawid Siya ay patuloy na nakabitin nang walang suporta.
Milyong uri ng hangin, tubig at apoy na Kanyang nilikha.
Nilikha niya ang laro ng walumpu't apat na lakhs ng mga species.
Walang katapusan ang nalalaman tungkol sa mga nilalang ng kahit isang uri.
Siya ay nag-ukit ng sulat sa noo ng lahat upang silang lahat ay magnilay-nilay sa Panginoon na hindi nasusulat.
Ang tunay na Guru ay binigkas (sa mga alagad) ang tunay na pangalan.
Gurmurati, ang salita ng Guru ay ang tunay na bagay upang pagnilayan.
Ang banal na kongregasyon ay isang kanlungan kung saan pinalamutian ng katotohanan ang lugar.
Sa hukuman ng tunay na hustisya, ang utos ng Panginoon ang namamayani.
Ang nayon (tirahan) ng mga Gurmukh ay ang katotohanan na tinahanan ng Salita (Sabad).
Ang ego ay nabubulok doon at ang (pagbibigay ng kasiyahan) lilim ng kababaang-loob ay nakuha doon.
Sa pamamagitan ng karunungan ni Guru (Gurmati) ang hindi mabata na katotohanan ay naitanim sa puso.
Ako ay sakripisyo sa kanya na nagmamahal sa Kalooban ng Panginoon.
Tinatanggap ng mga Gurmukh ang kalooban ng Panginoong iyon bilang katotohanan at mahal nila ang Kanyang kalooban.
Pagyuko sa paanan ng tunay na Guru, ibinuhos nila ang kanilang pakiramdam ng ego.
Bilang mga disipulo, nalulugod nila ang Guru at ang puso ng Gum ay nagiging masaya.
Kusang nakikilala ng gurmukh ang hindi mahahalata na Panginoon.
Ang Sikh ng Guru ay walang kasakiman at siya ay kumikita ng kanyang kabuhayan sa pamamagitan ng paggawa ng kanyang mga kamay.
Pinagsasama ang kanyang kamalayan sa salitang sinusunod niya ang mga utos ng Panginoon.
Ang pagtawid sa mga makamundong ilusyon ay nananatili siya sa kanyang tunay na sarili.
Sa ganitong paraan, ang mga gurmukh na nakamit ang kasiyahang prutas ay sinisipsip ang kanilang sarili sa equipoise.
Alam na alam ng mga Gurmukh ang isang Guru (Nanak) at isang disipulo (Guru Angad).
Sa pamamagitan ng pagiging tunay na Sikh ng Guru, ang disipulong ito ay halos pinagsama ang kanyang sarili sa huli.
Ang tunay na Guru at ang disipulo ay magkapareho (sa espiritu) at ang kanilang Salita ay iisa rin.
Ito ang kababalaghan ng nakaraan at kinabukasan na sila (parehong) nagmahal sa katotohanan.
Sila ay higit sa lahat ng mga account at karangalan ng mga mapagpakumbaba.
Para sa kanila, ang nektar at lason ay pareho at sila ay nakalaya mula sa cycle ng transmigrasyon.
Itinala bilang modelo ng mga espesyal na birtud, kilala sila bilang mga lubhang marangal.
Ang kahanga-hangang katotohanan ay ang sikh ng Guru ay naging Guru.
Ang mga Gurmukh ay umiinom ng hindi matiis na Tasa ng pag-ibig na punong-puno at nasa presensya ng lahat;
Ang pangingibabaw ng Panginoon ay naiintindihan nila ang hindi mahahalata.
Ang naninirahan sa lahat ng puso ay nananahan sa kanilang mga puso.
Ang love creeper nila ay naging puno ng mga prutas habang ang punla ng ubas ay naging mabungang baging.
Nagiging sandalyas, nagbibigay sila ng lamig sa isa at lahat.
Ang cool nila ay parang lamig ng sandal, buwan, at camphor.
Ang pag-uugnay ng araw (rajas) sa buwan (sattv) ay pinapaginhawa nila ang init nito.
Inilagay nila sa kanilang noo ang alikabok ng mga paa ng lotus
At kilalanin ang lumikha bilang ugat ng lahat ng dahilan.
Kapag ang apoy (ng kaalaman) ay kumikislap sa kanilang puso, ang unstruck melody ay nagsisimulang tumunog.
Ang kapangyarihan ng isang panginginig ng boses ng Panginoon ay lumalampas sa lahat ng limitasyon.
Ang kababalaghan at kapangyarihan ng Oankft ay hindi mailalarawan.
Ito ay sa Kanyang suporta na ang milyun-milyong ilog na nagdadala ng buhay na tubig ay patuloy na umaagos.
Sa Kanyang paglikha, ang mga gurmukh ay kilala bilang napakahalagang diamante at rubi
At nananatili silang matatag sa gurmati at tinatanggap nang may karangalan sa hukuman ng Panginoon.
Ang landas ng mga gurmukh ay tuwid at malinaw at sinasalamin nila ang katotohanan.
Ang napakaraming makata ay nagnanais na malaman ang misteryo ng Kanyang Salita.
Ang mga gurmukh ay nilagyan ng alikabok ng mga paa ng Gum na parang amrit.
Ang kuwentong ito ay hindi rin maipaliwanag.
Ako ay sakripisyo sa lumikha na ang halaga ay hindi matantya.
Paano masasabi ng sinuman kung ilang taon na Siya?
Ano ang masasabi ko tungkol sa mga kapangyarihan ng Panginoon na nagpapataas ng karangalan ng mga mapagpakumbaba.
Ang libu-libong mga lupa at langit ay hindi katumbas ng isang maliit na bahagi ng Kanya.
Milyun-milyong sansinukob ang namangha nang makita ang Kanyang kapangyarihan.
Siya ay hari ng mga hari at ang Kanyang ordenansa ay kitang-kita.
Milyun-milyong karagatan ang lumubog sa Kanyang isang patak.
Ang mga paliwanag at elaborasyon na nauukol sa Kanya ay hindi kumpleto (at peke) dahil ang Kanyang kuwento ay hindi maipaliwanag.
Alam na alam ng mga Gurmukh kung paano kumilos ayon sa utos, hukam ng Panginoon.
Itinakda ni Gurmukh ang pamayanang iyon (panth), na gumagalaw sa kalooban ng Panginoon.
Ang pagiging kontento at tapat sa pananampalataya ay nagpapasalamat sila sa Panginoon.
Nakikita ng mga Gurmukh ang Kanyang kamangha-manghang isport.
Inosente silang kumilos na parang mga bata at pinupuri ang primaeval na Panginoon.
Pinagsasama nila ang kanilang kamalayan sa banal na kongregasyon at katotohanan na kanilang iniibig.
Ang pagkilala sa salitang sila ay nakalaya at
Ang pagkawala ng kanilang pakiramdam ng ego ay nakikita nila ang kanilang panloob na sarili.
Ang dynamism ng Guru ay hindi maipakita at hindi maarok.
Ito ay napakalalim at napakadakila na ang lawak nito ay hindi malalaman.
Mula sa bawat patak ay nagiging maraming magulong agos,
Gayundin ang patuloy na lumalagong kaluwalhatian ng mga gurmukh ay nagiging hindi maipaliwanag.
Ang Kanyang mga baybayin malapit at malayo ay hindi malalaman at Siya ay pinalamutian sa walang katapusang mga paraan.
Ang mga pagparito at pag-alis ay titigil pagkatapos na makapasok sa hukuman ng Panginoon ie ang isa ay nagiging liberated mula sa pagkaalipin ng transmigrasyon.
Ang tunay na Guru ay ganap na walang pakialam ngunit Siya ang kapangyarihan ng mga walang kapangyarihan.
Mapalad ang tunay na Guru, na nakikita kung kanino ang lahat ay nakadarama ng pagtataka
Ang banal na kongregasyon ay ang tahanan ng katotohanan kung saan naninirahan ang mga gurmukh.
Sinasamba ng mga Gurmukh ang dakila at makapangyarihang tunay na pangalan (ng Panginoon).
Doon sila ay may kasanayang nagpapahusay sa kanilang panloob na apoy (ng kaalaman).
Nang makita ko ang buong sansinukob ay natagpuan ko na walang nakakaabot sa Kanyang kadakilaan.
Siya na dumating sa kanlungan ng banal na kongregasyon ay wala nang takot sa kamatayan.
Maging ang mga kakila-kilabot na mga kasalanan ay nawawala at ang isa ay nakatakas sa pagpunta sa impiyerno.
Habang lumalabas ang bigas sa balat, gayundin ang sinumang pumunta sa banal na kongregasyon ay mapapalaya.
Doon, nangingibabaw ang homogenous na katotohanan at nananatiling malayo ang kasinungalingan.
Bravo sa mga Sikh ng Gum na nagpino ng kanilang buhay.
Ang tamang pamumuhay ng mga Sikh ng Guru ay ang pagmamahal nila sa Guru.
Naaalala ng mga Gurumukh ang pangalan ng Panginoon sa bawat hininga at bawat subo.
Nananatili silang hiwalay sa gitna ng maya.
Itinuturing ng mga Gurmukh ang kanyang sarili bilang lingkod ng mga tagapaglingkod at paglilingkod lamang ang kanilang tunay na pag-uugali.
Sa pagmumuni-muni sa Salita, nananatili silang neutral sa pag-asa.
Ang pag-iwas sa katigasan ng isip, ang mga gurmukh ay naninirahan sa equipoise.
Ang naliwanagan ng mga gurmukh ay nagliligtas sa marami sa isang nahulog.
Ang mga gurmukh na iyon ay kinikilala na nakahanap ng tunay na Guru.
Sa pagsasagawa ng Salita, pinalaya nila ang kanilang buong pamilya.
Ang mga Gurmukh ay may Kalooban ng Diyos at gumagawa sila ayon sa katotohanan.
Ang pag-iwas sa ego, nakuha nila ang pintuan ng pagpapalaya.
Ipinaunawa ng mga gurmukh sa isip ang prinsipyo ng altruismo.
Ang batayan ng mga gurmukh ay katotohanan at sila (sa wakas) ay nakukuha sa katotohanan.
Ang mga Gurmukh ay hindi natatakot sa opinyon ng publiko
At sa ganitong paraan ay nakikita nila ang hindi mahahalata na Panginoon.
Ang pagpindot sa bato ng pilosopo sa anyo ng gurmukh ang lahat ng walong metal ay nagiging ginto ie ang lahat ng mga tao ay naging dalisay.
Tulad ng halimuyak ng sandalyas na tinatagos nila ang lahat ng mga puno ie inaampon nila ang isa at lahat bilang kanilang sarili.
Para silang Ganges kung saan ang lahat ng mga ilog at ilog ay nagsanib at nagiging puno ng sigla.
Ang mga Gurmukh ay ang mga swans ng Manasamvar na hindi nababagabag ng iba pang pagnanasa.
Ang mga Sikh ng Guru ay ang mga paramharisa, ang mga swans ng pinakamataas na orden
Kaya't huwag ihalo sa mga pangkaraniwan at ang kanilang paningin ay hindi madaling makuha.
Ang pananabik ay nagpahinga sa kanlungan ng Guru, kahit na ang tinatawag na mga hindi mahipo ay nagiging marangal.
Ang grupo ng mga banal, ay bumubuo ng rehimen ng Katotohanan na walang hanggan.