Isang Oankar, ang pangunahing enerhiya, na natanto sa pamamagitan ng biyaya ng banal na preceptor
Ang mga kalakal (ng katotohanan) ay makukuha lamang sa sentrong iyon kung saan nakaupo ang hukay ng mga hukay at ang perpektong Guru ng mga guru.
Siya ang tagapagligtas ng mga nalugmok, tagaalis ng mga pagdurusa, at kanlungan ng mga walang kanlungan.
Inaalis Niya ang ating mga pagkukulang at pinagkalooban ng mga birtud.
Sa halip, karagatan ng kasiyahan, pinapalimot tayo ng Panginoon sa kalungkutan at pagkabigo.
Siya, ang nagwawakas ng mga kakulangan ng kasamaan, ay mabait at laging naroroon. Siya na ang pangalan ay Katotohanan, Panginoong lumikha, ang anyo ng katotohanan, ay hindi kailanman nagiging hindi kumpleto ie Siya ay kumpleto kailanman.
Naninirahan sa banal na kongregasyon, ang tahanan ng katotohanan,
Hinipan niya ang trumpeta ng hindi natunog na himig at sinisira ang pakiramdam ng duality.
Ang bato ng pilosopo kapag naghuhugas ng kabutihan (ng paggawa ng ginto)
Hindi isinasaalang-alang ang uri, at caste ng walong metal (haluang metal).
Ang sandal ay nagpapabango sa lahat ng mga puno at ang kanilang kawalan ng bunga at pagiging mabunga ay hindi kailanman sumagi sa isip nito.
Ang araw ay sumisikat at pantay na kumakalat ang mga sinag nito sa lahat ng lugar.
Ang pagpaparaya ay ang birtud ng lupa na tumatanggap ng mga basura ng iba at hindi nakikita ang kanilang mga kapintasan.
Katulad nito, ang mga hiyas, rubi, perlas, bakal, bato ng pilosopo, ginto atbp. ay nagpapanatili ng kanilang likas na kalikasan.
Walang limitasyon ang (kabutihan ng) banal na kongregasyon.
Binabago ng bato ng pilosopo ang metal sa ginto ngunit ang dumi ng bakal ay hindi nagiging ginto at samakatuwid ay nabigo.
Ang sandalwood ay nagpapabango sa buong halaman ngunit ang kalapit na kawayan ay nananatiling walang bango.
Sa paghahasik ng binhi, ang lupa ay gumagawa ng libu-libong beses ngunit sa alkaline na lupa ang binhi ay hindi tumutubo.
Ang kuwago ay hindi nakikita (ang araw) ngunit ang tunay na Guru na nagkakaloob ng pang-unawa tungkol sa Panginoong iyon ay ginagawang makita Siya ng tunay at malinaw.
Ang itinanim lamang sa lupa ang naaani ngunit sa pamamagitan ng paglilingkod sa tunay na Guru lahat ng uri ng bunga ay natatamo.
Habang ang sinumang sumakay sa barko ay tumawid, gayundin ang tunay na Guru ay hindi gumagawa ng pagkakaiba sa pagitan ng mga banal
At ang masasama at ginagawa maging ang mga hayop at multo ay sumunod sa isang maka-Diyos na buhay.
Ang ginto ay ginawa ng bato ng pilosopo ngunit ang ginto mismo ay hindi makagawa ng ginto.
Ang puno ng sandal ay nagpapabango ng ibang puno ngunit ang huli ay hindi na makapagpapabango ng ibang puno.
Ang inihasik na binhi ay umusbong lamang pagkatapos ng pag-ulan ngunit pinagtibay ang mga turo ng Guru, ang isa ay agad na nagbubunga.
Ang araw ay lumulubog sa taglagas ng gabi ngunit ang perpektong Guru ay nandiyan sa lahat ng oras.
Bilang isang barko ay hindi maaaring i-mount ang bundok na puwersahang katulad, ang sapilitang kontrol sa mga pandama ay hindi nagustuhan ng tunay na Guru.
Ang lupa ay maaaring natatakot sa isang lindol at ito ay nagiging mabagsik sa lugar nito ngunit ang Gurmat, ang mga paniniwala ni Guru ay matatag at hindi natatago.
Ang tunay na Guru, sa katunayan, ay isang bag na puno ng mga alahas.
Sa pagsikat ng araw, ang mga kuwago na bulag na parang pader ay nagtatago sa mundo.
Kapag umuungal ang leon sa gubat, ang mga jackal, usa at iba pa ay hindi makikita sa paligid.
Ang buwan sa kalangitan ay hindi maitatago sa likod ng isang maliit na plato.
Nakakakita ng lawin ang lahat ng mga ibon sa kagubatan ay umaalis sa kanilang mga lugar at nagiging hindi mapakali (at kumakaway para sa kanilang kaligtasan).
Ang mga magnanakaw, nangangalunya at mga tiwali ay hindi nakikita sa paligid pagkatapos ng day break.
Yaong, na may kaalaman sa kanilang puso ay nagpapaunlad ng talino ng mga lac ng mga mangmang.
Ang sulyap sa banal na kongregasyon ay sumisira sa lahat ng tensyon na dinanas sa kaliyug, ang madilim na panahon.
Ako ay hain sa banal na kongregasyon.
Ang mga lacs ng mga bituin ay nagniningning sa madilim na gabi ngunit sa pagsikat ng buwan ay nagiging malabo.
Ang iba sa kanila ay nagtatago habang ang iba ay patuloy na kumikislap.
Sa pagsikat ng araw, ang mga bituin, ang buwan at ang madilim na gabi, lahat ay naglaho.
Sa harap ng mga tagapaglingkod, na nagawa sa pamamagitan ng salita ng tunay na Guru, apat na vamas at apat na ashram (astclhätu), ang Vedas, Katebas ay bale-wala.
At ang ideya tungkol sa mga diyos, diyosa, kanilang mga tagapaglingkod, tantra, mantra atbp ay hindi man lang nangyayari sa isip.
Ang paraan ng mga gurmukh ay kasiya-siya. Mapalad ang Guru at mapalad din ang kanyang mga minamahal.
Ang kaluwalhatian ng banal na kongregasyon ay makikita sa buong mundo.
Lahat ng apat na vamas, apat na sekta (ng mga Muslim), anim na pilosopiya at ang kanilang mga pag-uugali,
Sampung pagkakatawang-tao, libu-libong pangalan ng Panginoon at lahat ng mga banal na upuan ay Kanyang naglalakbay na mga mangangalakal.
Sa pagkuha ng mga kalakal mula sa tindahan ng pinakamataas na katotohanang iyon, ipinakalat nila ang mga ito sa malayo at malawak na bansa at higit pa.
Ang walang malasakit na tunay na Guru (Panginoon) ay ang kanilang perpektong tagabangko at ang Kanyang mga bodega ay hindi maarok (at walang katapusan).
Lahat ay kumukuha mula sa Kanya at tumatanggi ngunit Siya, ang tunay na Guru, ay hindi napapagod sa pagbibigay ng mga regalo.
Ang Oankar Lord na iyon, na nagpapalawak ng Kanyang isang vibrational sound, ay lumilikha ng isa at lahat.
Ako ay sakripisyo sa transendente na Brahm na ito sa anyo ng tunay na Guru.
Marami ang mga pirs, propeta, auliya, gauris, qutub at ulemas (lahat ng mga espirituwal na katawagan sa mga Muslim).
Maraming shaikhs, sadiks(contented ones), at martir ang naroon. Marami ang mga Qazis mullah, maulavis (lahat ng mga Muslim na relihiyoso at hudisyal na pagtatalaga).
(Katulad din sa mga Hindu) Rsis, munis, Jain Digambars (Jain hubad ascetics) at maraming mga gumagawa ng milagro na nakakaalam ng black magic ay kilala rin sa mundong ito.
Hindi mabilang ang mga nagsasanay, mga sidh (yogis) na nagpapakilala sa kanilang sarili bilang mga dakilang tao.
Walang makakalaya kung wala ang tunay na Guru kung wala ang kanilang kaakuhan ay patuloy na tumataas,
Kung walang banal na kongregasyon, ang pakiramdam ng ego ay tumitig sa jtv nang may panganib,
Ako ay sakripisyo sa transendente na Brahm na ito sa anyo ng tunay na Guru.
Sa ilan ay ipinagkaloob Niya ang mga mahimalang kapangyarihan (riddhis, siddhis) at sa ilan ay binibigyan Niya ng kayamanan at sa ilang iba pang mga himala.
Sa ilan ay binibigyan Niya ng buhay-elixir, sa ilan ang kamangha-manghang hiyas, sa ilan ay bato ng pilosopo at dahil sa Kanyang biyaya sa panloob na sarili ng ilang tumutulo ang nektar;
Ang ilan sa Kanyang kalooban ay nagsasagawa ng mga pagkukunwari ng tantra mantra at pagsamba kay Vas (S aivite na pagsamba) at ang ilan ay pinalalakad Niya sa malayong lugar.
Sa ilan ay ipinagkaloob Niya ang baka na naghahangad, ang ilan ay ang punong kagustuhan at kung kanino Niya nagustuhan ay ipinagkaloob Niya si Laksami (diyosa ng kayamanan).
Upang linlangin ang marami, binibigyan Niya ng mga asan (postura), niolf kannas --ang yogic exercises, at mga himala at dramatikong aktibidad sa maraming tao.
Binibigyan niya ng asetisismo ang mga yogis at mga luho sa mga bhogis (mga tumatangkilik sa mga salitang kasiyahan).
Ang pagpupulong at paghihiwalay ie ang panganganak at pagkamatay ay palaging magkakasamang umiiral. Ang lahat ng ito ay (iba't ibang) anyo ng Oankar.
Apat na edad, apat na minahan ng buhay, apat na talumpati (para, pasyanti, madhyama at vaikhari) at mga nilalang na naninirahan sa maraming uri ng hayop
Siya ay lumikha. Ang mga species ng tao na kilala bilang isang bihirang isa ay ang pinakamahusay sa mga uri ng hayop.
Ginagawa ang lahat ng mga species na nasa ilalim ng mga species ng tao, ang Panginoon ay nagbigay ng higit na kahusayan.
Karamihan sa mga tao sa mundo ay nananatiling subordinate sa isa't isa at hindi nakakaintindi ng anuman.
Sa kanila, yaong mga tunay na alipin na nawalan ng buhay sa masasamang gawain.
Ang transmigrasyon sa walumpu't apat na lac species ng buhay ay natapos kung ang banal na kongregasyon ay nalulugod.
Ang tunay na kahusayan ay nakakamit sa pamamagitan ng paglinang ng salita ng Guru.
Ang gurmukh na bumabangon sa mga oras ng arobrosial ng maagang umaga ay naliligo sa sagradong tangke.
Binibigkas ang mga banal na himno ng Guru, lumipat siya patungo sa gurudvara, ang sentrong lugar para sa Sikh.
Doon, sa pagsali sa banal na kongregasyon, buong pagmamahal niyang pinakikinggan si Gurbant, ang mga banal na himno ng Guru.
Inalis ang lahat ng pagdududa sa kanyang isipan, naglilingkod siya sa mga Sikh ng Guru.
Pagkatapos ay sa pamamagitan ng matuwid na paraan siya ay kumikita ng kanyang kabuhayan at siya ay namamahagi ng pinaghirapang pagkain sa mga nangangailangan.
Nag-aalok muna, sa mga Sikh ng Guru, ang natitira ay siya mismo ang kumakain.
Sa madilim na panahon na ito, na naiilawan ng gayong mga damdamin, ang disipulo ay nagiging Guru at ang disipulong Guru.
Tinatahak ng mga gurmukh ang naturang highway (ng relihiyosong buhay).
Ang Oankar na ang anyo ay ang tunay na Guru, ay ang tunay na lumikha ng sansinukob.
Mula sa Kanyang isang salita ay lumaganap ang buong sangnilikha, at sa banal na kongregasyon, ang kamalayan ay pinagsama sa Kanyang salita.
Maging si Brahma Visnu Mahes'a at ang sampung pagkakatawang-tao na magkakasama, ay hindi makapag-isip tungkol sa Kanyang misteryo.
Vedas, Katebas, Hindus, Muslims - walang nakakaalam ng Kanyang mga lihim.
Bihira ang isang taong dumarating sa kanlungan ng mga paa ng tunay na Guru at ginagawang mabunga ang kanyang buhay.
Bihira ang isang taong nakikinig sa mga turo ni Guru na nagiging disipulo, nananatiling patay sa mga hilig, at inihahanda ang sarili na maging isang tunay na lingkod.
Sinumang bihirang sumisipsip ng kanyang sarili sa sementeryo (ibig sabihin, permanenteng kanlungan) ng tunay na Guru.
Recitations, austerities, persistents, maraming renunciaitions paliwanag sa Vedas at lahat ng labing-apat na kasanayan ay kilala sa mundo.
Kahit sina Sesanag, Sanaks, at rishi Lomas ay hindi alam ang misteryo ng walang hanggan na iyon.
Ang mga nagdiriwang, tagasunod ng katotohanan, mga nasisiyahan, mga sidh, mga nath(yogis) lahat ay nagiging walang master ay gumagala sa mga maling akala.
Ang paghahanap sa Kanya sa lahat ng par, propeta, auliya at libu-libong matatandang lalaki ay kamangha-mangha (dahil hindi nila Siya makilala).
Yogas (austerties), bhogs (joys), kakulangan ng mga karamdaman, pagdurusa at paghihiwalay, lahat ay ilusyon.
Sampung sekta ng sannyasis ang gumagala sa mga maling akala.
Ang mga disipulong yogis ng Guru ay palaging nananatiling alerto samantalang ang iba ay nagtago ng kanilang mga sarili sa mga gubat, ibig sabihin, sila ay walang pakialam sa mga problema ng mundo.
Sa pagsali sa banal na kongregasyon, pinupuri ng mga Sikh ng Guru ang kaluwalhatian ng pangalan ng Panginoon.
Ang liwanag ng lacs ng buwan at araw ay hindi maaaring maging katumbas ng isang iota ng karunungan ng tunay na Guru.
Milyun-milyong nether world at milyon-milyong kalangitan ang umiiral ngunit walang kahit katiting na pagkakamali sa kanilang pagkakahanay.
Ang mga kakulangan ng hangin at tubig ay nagsasama upang lumikha ng mga gumagalaw na alon ng iba't ibang kulay.
Milyun-milyong mga likha at milyon-milyong mga dissolution ang patuloy na nagpapalit-palit nang walang simula, gitna at wakas ng proseso.
Ang mga kakulangan ng mapagtiis na lupa at kabundukan ay hindi maitutumbas ang mga turo ng tunay na Guru sa tiyaga at katuwiran.
Milyun-milyong uri ng kaalaman at pagmumuni-muni ay hindi katumbas ng kahit isang butil ng kaalaman sa karunungan ng Guru (gunnat).
Isinakripisyo ko ang Lacs ng mga sinag ng mga ilaw para sa isang sinag ng pagninilay sa Panginoon.
Sa isang salita ng Panginoon ay umaagos ang mga ilog (ng buhay) at ang mga alon ng alon ay umaagos sa kanila.
Sa Kanyang isang alon muli, ang mga lacs ng mga ilog (ng buhay) ay dumadaloy.
Sa bawat ilog, sa anyo ng mga pagkakatawang-tao, lacs ng mga jivs sa pag-aakalang maraming anyo ang gumagala.
Ang mga pagkakatawang-tao sa anyo ng mga isda at pagong ay sumisid dito ngunit hindi nila maarok ang lalim nito, ibig sabihin, hindi nila malalaman ang mga limitasyon ng pinakamataas na katotohanang iyon.
Ang Panginoong tagapagtaguyod na iyon ay lampas sa lahat ng limitasyon; walang nakakaalam ng hangganan ng kanyang mga alon.
Ang tunay na Guru na iyon ay ang mahusay na purus at ang mga disipulo ng Guru ay nagdadala ng hindi mabata, sa pamamagitan ng karunungan ng Guru (gurmat).
Bihira ang mga taong nagsasagawa ng gayong debosyonal na pagsamba.
Ano ang masasabi tungkol sa kadakilaan ng dakilang Panginoon na ang isang salita ay lampas sa lahat ng sukat.
Walang makakaalam ng Kanyang misteryo na ang base ay isa lamang Gallia. Paano mabibilang ang Kanyang mahabang buhay na ang kalahating hininga ay hindi maarok.
Ang Kanyang nilikha ay hindi masusuri; paano kung gayon ang hindi mahahalata ay makikita (naiintindihan).
Ang Kanyang mga regalo tulad ng mga araw at gabi ay napakahalaga at ang Kanyang iba pang mga biyaya ay walang katapusan din.
Hindi mailarawan ang posisyon ng Panginoon, ang panginoon ng walang master,
At ang Kanyang hindi maisalaysay na kuwento ay maaari lamang tapusin sa pamamagitan ng pagsasabi ng neti neti (hindi ito, hindi ito).
Ang karapat-dapat sa pagpupugay ay ang primeval na Panginoon lamang.
Kung ang isang lagari ay hawak sa ulo ng isa at ang katawan ay pinutol sa bawat piraso upang ilagay bilang mga handog na sinusunog;
Kung ilang beses nabulok ang isang tao sa niyebe o gumamit ng wastong mga pamamaraan ay nagsasagawa ng penitensiya na nakabaligtad ang katawan;
Kung ang isang tao ay nagiging walang katawan sa pamamagitan ng tubig penitensiya, apoy-penitensiya, at panloob na apoy-penitensiya;
Kung ang isa ay nagsasagawa ng mga pag-aayuno, mga panuntunan, mga disiplina at pagala-gala sa mga lugar ng mga diyos at diyosa;
Kung ang isa ay gumawa ng trono ng mabubuting kawanggawa, kabutihan at lotus posture at umupo dito;
Kung ang isa ay nagsasagawa ng nioli karma, pustura ng ahas, pagbuga, paglanghap at pagsususpinde ng mahahalagang hangin (pranayam);
Ang lahat ng ito ay magkakasama ay hindi katumbas ng bunga ng kasiyahang natamo ng gurmukh.
Milyun-milyong pantas sa pamamagitan ng kanilang mga kasanayan ay hindi makakamit ang (kataas-taasang) bunga ng kasiyahan.
Milyun-milyong mahuhusay na tao sa kanilang mga kasanayan at libu-libong matatalinong tao sa kanilang katalinuhan ay hindi makakamit sa Kanya.
Lacs ng mga manggagamot, lacs ng mga taong mapanlikha at iba pang makamundong matalinong tao;
Lacs ng mga hari, emperors at ng kanilang mga ministro sa lacs ay naroroon ngunit walang mungkahi ng sinuman ay may anumang pakinabang.
Mga nagdiriwang, mga matapat at nasisiyahan, mga sidh, mga nath, walang sinuman ang makapagpapatong ng kanyang kamay sa Kanya.
Wala, kabilang ang apat na varna, apat na sekta at anim na pilosopiya ang maaaring makakita sa hindi mahahalata na bunga ng kaluguran ng Panginoon.
Dakila ang kaluwalhatian ng bunga ng kasiyahan ng mga gurmukh.
Ang pagiging disipulo ng Guru ay isang mahirap na gawain; alam ito ng sinumang pir o Guru ng mga Guru.
Ang pagtanggap sa mga turo ng tunay na Guru at paglampas sa mga salita na ilusyon ay kinikilala Niya ang Panginoong iyon.
Tanging ang Sikh na iyon ng Guru ang sumisipsip ng kanyang sarili sa Baba (Nanak) na naging patay na sa kanyang mga pagnanasa sa laman.
Ang pagbagsak sa paanan ng Guru ay nagiging alabok ng kanyang mga paa; itinuturing ng mga tao ang gayong alabok ng mga paa ng isang abang Sikh bilang sagrado.
Hindi malapitan ang paraan ng mga gurmukh; habang patay na sila ay nananatiling buhay (ibig sabihin, pinapatay lamang nila ang kanilang mga pagnanasa), at sa huli ay kinikilala nila ang Panginoon.
Dahil sa inspirasyon ng mga turo ng Guru at pag-ampon ng pag-uugali ng bhritigi insect (na nagpapalit ng maliit na langgam sa bhringt), natamo niya (ang disipulo) ang kadakilaan at kadakilaan ng Guru.
Sino, sa katunayan, ang makapaglalarawan sa hindi maipaliwanag na kuwentong ito?
Pagkatapos dumating sa banal na kongregasyon ang lahat ng apat na varna (castes) ay naging apat na beses na mas makapangyarihan ie sila ay naging perpektong labing-anim na uri ng mga kasanayan sa kanila,
Ang pagsipsip ng kamalayan sa limang katangian ng salita (pares, pa(yantl, madhyama, vaikharf at matrika), ang jilt ay pinapaamo ang lahat ng limang beses na lima, 1.e. dalawampu't limang proclivities ng kalikasan ng tao.
Isinasaalang-alang ang anim na pilosopiya Sa isang pilosopiya ng Panginoon, nalaman ng jtv ang kahalagahan ng anim na beses ng anim, ibig sabihin, tatlumpu't anim na postura (ng yoga).
Pinagmamasdan ang liwanag ng isang lampara sa lahat ng pitong kontinente, apatnapu't siyam (7x7) na hangin ang kinokontrol ng fit),
Ang kasiyahan ng animnapu't apat na kasanayan ay tinatamasa kapag ang asr dhatu sa anyo ng apat na varna at apat na ashram na nauugnay sa bato ng pilosopo sa anyo ng (isang) Guru ay naging ginto.
Sa pamamagitan ng pagyuko sa harap ng isang master ng siyam na naths (masters), ang kaalaman tungkol sa walumpu't isang dibisyon (ng cosmos) ay natatamo.
Pagkuha ng kalayaan mula sa sampung pinto (ng katawan) ang perpektong yogi ay makakakuha ng sentimo porsyento na tinatanggap (sa hukuman ng Panginoon).
Ang bunga ng kasiyahan ng Gurmukh ay nagtataglay ng banayad na misteryo.
Kung ang Sikh ay isang daang beses, ang walang hanggang tunay na Guru ay isang daan at isang beses.
Ang kanyang hukuman ay palaging matatag at hindi siya sumasailalim sa siklo ng transmigrasyon.
Siya na nagbubulay-bulay sa Kanya nang may iisang pag-iisip na debosyon, ay nakakakuha ng kanyang silong kay Yama, naputol.
Ang nag-iisang Panginoong iyon ay lumaganap sa lahat ng dako, at sa pamamagitan lamang ng pagsasanib ng kamalayan sa salita na ang tunay na Guru ay makikilala.
Nang walang sulyap sa hayag na Guru (ang salita ng Guru), ang mga pagnanakaw, ay gumagala sa walumpu't apat na lac ng mga uri ng buhay.
Kung wala ang mga turo ni Guru, ang jivgoes sa panganganak at pagkamatay at sa huli ay itatapon sa impiyerno.
Ang tunay na Guru (Panginoon) ay walang mga katangian ngunit nagtataglay ng lahat ng mga katangian.
Ang isang bihirang isa ay sumisipsip sa kanyang sarili sa salita ng Guru. Walang kanlungan kung wala ang Guru at ang tunay na kanlungan na ito ay hindi kailanman masisira.
Ang tunay na Guru (Panginoon), Guru ng lahat ng Guru, ay ang hindi nababagong Guru mula simula hanggang wakas.
Ang anumang bihirang gurmukh ay pinagsama sa equipoise.
Ang batayan ng pagmumuni-muni ay ang anyo ng Gum (na may mga katangian at higit sa lahat ng mga katangian) at ang pangunahing pagsamba ay pagsamba sa mga paa ng Guru.
Ang batayan ng mga mantra ay ang salita ng Guru at ang tunay na Guru ay binibigkas ang totoong salita.
Ang paghuhugas ng paa ni Guru ay sagrado at hinuhugasan ng mga Sikh ang lotus feet (ng Guru).
Ang nektar ng mga paa ni Guru ay pinuputol ang lahat ng kasalanan at ang alikabok ng mga paa ng Guru ay nagbubura sa lahat ng masasamang kasulatan.
Sa pamamagitan ng biyaya nito ang tunay na pinangalanang lumikha na Panginoon, si Vahiguru, ay naninirahan sa puso.
Tinatanggal ang labindalawang marka ng mga yogis, inilalagay ng gurmukh sa kanyang noo ang marka ng biyaya ng Panginoon.
Sa lahat ng relihiyosong pag-uugali, isang kodigo ng pag-uugali lamang ang totoo na ang pagtanggi sa lahat, dapat ay patuloy na alalahanin ng isa ang nag-iisang Panginoon.
Sinusundan ang sinuman maliban sa Guru, ang tao ay nagpapatuloy na gumagala nang walang anumang kanlungan.
Wala sa perpektong Guru, si jiv ay nagpapatuloy sa pagdurusa ng transmigrasyon.