Një Oankar, energjia primare e realizuar përmes hirit të preceptorit hyjnor
Dishepullimi i Guru-së është një detyrë kaq e vështirë saqë vetëm një i rrallë mund ta kuptojë atë.
Ai, që e njeh, bëhet udhërrëfyes i udhërrëfyesve shpirtërorë dhe kryeguru i guru-ve.
Në këtë fazë zbatohet bëma e mrekullueshme për t'u bërë Guru nga dishepulli dhe anasjelltas.
Nga jashtë, Sikh dhe Guru mbeten ashtu siç ishin, por nga brenda, drita e njërit përshkon tjetrin.
Duke u bërë Sikh i Një Guru, dishepulli e kupton fjalën e Guru-së.
Hiri i Guru-së dhe dashuria e dishepullit që takohen së bashku në rendin hyjnor bashkohen me njëri-tjetrin në formën e dashurisë së Guru-së dhe frika në mendjen e dishepullit për të krijuar një personalitet të ekuilibruar dhe të pashëm.
Nga mësimet e Guru-së shumë bëhen dishepuj të Guru-së, por disa të rrallë bëhen Guru si ai Guru.
Vetëm praktikuesi i fjalës dhe i vetëdijes mund të arrijë statusin e Guru-Zotit.
Një dishepull i tillë që përqendrohet në filozofinë e Guru-së (dhe duke e bërë atë pjesë të sjelljes së përditshme) bëhet vetë një shëmbëlltyrë e Guru-së.
Duke e bërë vetëdijen e tij të vëmendshme ndaj Fjalës përmes recitimit të Naamit, ai bashkohet në kongregacionin e shenjtë.
Guru-manta e tij është Vahiguru, recitimi i të cilit fshin egoizmin.
Duke humbur egoizmin dhe duke u shkrirë në cilësitë e Zotit suprem, ai vetë bëhet plot cilësi.
Ai, i cili ka mundësinë e shikimit të Guru-së, është një person me fat që i di mirë virtytet e dashurisë dhe frikës.
Duke adoptuar heqjen dorë në formën e vetëdijes së fjalës, ai që banon në ekuilibër është i lirë nga të gjitha sëmundjet.
Mendja, fjalimi dhe veprimet e tij nuk janë të zhytur në iluzionet dhe ai është mbreti i jogëve.
Ai është kupa e kupës së dashurisë dhe mbetet i shkrirë në kënaqësinë e nektarit.
Duke pirë eliksirin e dijes, meditimit dhe përkujtimit të Zotit, ai ka shkuar përtej çdo pikëllimi dhe vuajtjeje.
Duke pirë eliksirin e dashurisë duke dhënë fryte kënaqësie, si mund ta shpjegonte një gurmukh atë gëzim të pashprehur?
Thuhet dhe dëgjohet shumë, por njerëzit mbeten të paditur për shijen e vërtetë të saj.
Në Vedat dhe Puranat, Brahma, Visnu dhe Mahesa kanë treguar mjaft për kënaqësinë e dashurisë.
Në këtë kontekst mund të shihen katër shkrimet e fesë semite.
Sesanag gjithashtu e kujton atë dhe të gjitha masat muzikore gjithashtu janë të zëna për ta zbukuruar atë.
Njeriu bëhet plot habi pasi dëgjon një mori melodish të paprekur,
Por përralla e atij eliksiri, dashurisë, është e pashprehur, të cilën njeriu për fat e pi në vullnetin e Zotit.
Edhe gjashtë shijet (satrat) janë plot mrekulli përpara frutit të lezetshëm të gurmuhut në formën e eliksirit të dashurisë.
Tridhjetë e gjashtë lloje ushqimesh, që bëhen të tmerrshme para madhështisë së tyre, dëshirojnë të jenë të barabartë me të.
Edhe një mori rrymash kënaqësie që rrjedhin nëpër portën e dhjetë bëhen plot habi dhe frikë përpara saj.
Shija e recitimit të Sohamit në bazën e nervave ira, pingala dhe susumna nuk është e barabartë me shijen e eliksirit të dashurisë.
Duke shkuar përtej të gjallës dhe të pajetë, dmth të gjithë botës, ndërgjegjja shkrihet në Zotin.
Atëherë situata rezulton e tillë që duke qenë se njeriu nuk mund të flasë duke pirë, biseda për pirjen e eliksirit të dashurisë bëhet e pashprehur.
Për sa kohë që një objekt i shijshëm nuk hyn në gojë, thjesht të flasësh për shijen nuk mund të sjellë ndonjë gëzim.
Kur e mban objektin, goja është plot shije dhe gjuha plot kënaqësi, si mund të flitet?
Duke kaluar fazën e recitimit, ata që ndërgjegjja e tyre shkrihet në Fjalën, nuk shohin asgjë përveç Zotit.
Për njerëzit e zhytur në dashuri, rrugët e mira apo të këqija nuk kanë kuptim.
Ecja lëkundëse e personit plot dashuri për urtësinë e Guru-së (gurmat) duket dukshëm e bukur.
Tani hëna e shfaqur në qiellin e zemrës nuk mund të mbetet e fshehur me gjithë përpjekjet për të mbuluar dritën e saj me legenin e brumosjes së miellit.
Mund të përzihen mijëra sandale dhe shkopinj aromatikë;
Me një mori kamfori dhe myshku, qielli mund të mbushet me aroma;
Nëse një mori shafran përzihet me pigmentin e verdhë të lopës;
Dhe nga të gjitha këto aroma është përgatitur një shkop temjan;
Atëherë mijëra shkopinj të tillë mund të përzihen me aromën e luleve dhe aromave,
Edhe atëherë të gjitha këto nuk mund të përballojnë aromën e eliksirit të dashurisë së gurmuhut.
Miliona njerëz të pashëm banojnë në Indrapuri;
Miliona njerëz të bukur banojnë në parajsë;
Miliona të rinj veshin shumë lloje veshjesh;
Miliona janë dritat e miliona llambave, yjeve, diejve dhe hënave;
Miliona dritat e bizhuterive dhe rubinëve gjithashtu shkëlqejnë.
Por të gjitha këto drita nuk mund të arrijnë deri në dritën e eliksirit të dashurisë, pra të gjitha këto drita janë të zbehta para saj.
Në të katër idealet e jetës, riddhis, siddhis dhe një mori thesaresh;
Janë mbledhur gurë filozofikë, pemë plotësuese të dëshirave dhe shumë lloje pasurish;
Gjithë kësaj i shtohen edhe një mori gurësh të çmuar përrallor që supozohet të japin çdo gjë të dëshiruar dhe lopë plotësuese të dëshirave;
Sërish me gjithë këtë mbahen bizhuteritë, perlat dhe diamante të paçmueshme;
Janë mbledhur së bashku edhe mijëra kaila dhe male Sumere;
Edhe atëherë ata të gjithë nuk kanë fare qëndrim para eliksirit të paçmuar të dashurisë së gurmukhëve.
Gurmukët identifikojnë valën e frutave të lezetshëm midis valëve iluzionare të oqeanit botëror.
Ata mbajnë mbi trupin e tyre miliona valë lumenjsh të kësaj bote.
Një mori lumenjsh janë atje në oqean dhe po ashtu shumë janë qendra pelegrinazhi në Gange.
Në oqeane ka miliona dete me forma dhe nuanca të ndryshme.
Oqeane të tillë mund të vizualizohen në një pikë loti të dashurisë.
Asgjë nuk është e mirë apo e keqe për njeriun që thith nga kupa e dashurisë.
Nga një rezonancë Oankar-Braham krijoi të gjithë universin.
Vetë Oankar mori formën e miliona universeve.
U krijuan pesë elementë, u bënë një mori prodhimesh dhe të tria botët u zbukuruan.
Ai krijoi ujin, tokën, malet, pemët dhe bëri që të rrjedhin lumenjtë e shenjtë.
Ai krijoi oqeane të mëdhenj që zhytin në to mijëra lumenj.
Një pjesë e madhe e madhështisë së tyre nuk mund të shpjegohet. Vetëm natyra është e pafundme, hapësira e së cilës nuk mund të numërohet.
Kur natyra është e panjohur, si mund të njihet krijuesi i saj?
E pashprehur është shija e gëzimit të dashurisë, e cila është fryti i kënaqësisë së gurmukëve.
Është ky breg dhe atje përtej kufijve, askush nuk mund ta arrijë atë.
Fillimi dhe fundi i tij janë të pakuptueshme dhe madhështia e tij është më e spikatur.
Është aq shumë sa që shumë nga oqeanet zhyten në të, por thellësia e tij mbetet e panjohur.
Kush mund të vlerësojë qoftë edhe një pikë të një filxhani të tillë dashurie.
Ai është i paarritshëm dhe njohuritë e tij janë të pakapshme, por Guru mund ta bëjë njeriun të kuptojë këtë kupë të padukshme dashurie.
Edhe një pjesë e frutit të kënaqësisë së gurmukhëve në formën e gëzimit të dashurisë është e padukshme dhe përtej çdo llogarie.
Shumë janë krijesat në tetëdhjetë e katër lakët e specieve.
Të gjithë kanë ngjyrë të larmishme të trikomës së tyre.
Nëse tek flokët e tyre të vetëm do të bashkoheshin miliona koka e gojë;
Nëse një milion gojësh do të mund të flisnin përmes miliona gjuhëve të tyre;
Nëse bota u krijua mijëra herë më shumë, edhe atëherë nuk mund të barazohet me një moment (të kënaqësisë së dashurisë).
Pas takimit me Guru, dmth. pasi adoptoi mësimet e Guru-së, gurmuhu merr kënaqësinë-frutin e gëzimit të dashurisë.
Guru bashkon ndërgjegjen e dishepullit në Fjalën dhe krijon dashuri gjithmonë të re për Zotin në të.
Kështu, duke u larguar nga bota, dishepulli bëhet Guru dhe dishepull Guru.
Tani ai pi pijen e padurueshme të lëngut të dashurisë dhe më tej përballon të padurueshmen. Por e gjithë kjo bëhet e mundur vetëm përmes shërbimit të Guru
(Për të arritur kënaqësinë e dashurisë) Njeriu duhet të vrasë egon e tij dhe duke u bërë indiferent ndaj botës duhet ta pushtojë atë.
Ai që e ka lëpirë këtë gur pa shije (të pakripur) dmth që ka përvetësuar rrugën e përkushtimit të padëshiruar, vetëm ai hedh tutje mijëra kënaqësi të barabarta me eliksirët përjetësues.
Uji nuk e mbyt drurin sepse ai i përshtatet reputacionit të tij natyror për të ushqyer gjërat (uji rrit bimësinë).
E mban enën në kokë si sharrë, sepse ena e këput ujin dhe ecën përpara.
Natyrisht, hekuri është i mbështjellë në dru, por uji e mban edhe barrën e tij.
Uji e di se zjarri i tij armik ekziston në dru, por megjithatë ai e mbulon këtë fakt dhe nuk e mbyt atë.
Druri i sandalit është mbytur me vetëdije në mënyrë që të vërtetohet se është druri i vërtetë i sandalit dhe çmimi i tij mund të fiksohet më i lartë.
Mënyra e gurmukëve është gjithashtu e njëjtë; ata, pa u kujdesur për humbjen dhe fitimin, vazhdojnë të ecin gjithnjë e më tej.
Duke gërmuar në minierë diamanti nxirret jashtë.
Pastaj shkon në duart e bizhuterive të qetë dhe të mëdhenj.
Në mbledhje mbretërit dhe ministrat e testojnë dhe e kontrollojnë.
Bankierët me besim të plotë e vlerësojnë atë.
Duke e vënë në kudhër nga goditjet e çekiçëve, trupi i tij provohet për plagë.
Çdo i rrallë mbetet i paprekur. Po kështu, çdo i rrallë arrin në oborrin e Guru-së (Zotit) dmth. çdo i rrallë i shpëton errësirës së Maya-s dhe pasioneve të saj.
Ai që pi kupën e dashurisë sipërfaqësisht mbyt veten, por në fakt duke u dehur ai që mbytet në të, e noton atë dhe e kalon.
Kjo është mënyra e gurmukëve që humbasin ndërsa fitojnë dhe humbin çdo gjë që fitojnë një dhe të gjithë.
Rruga për në oqeanin botëror është si një shpatë me dy tehe është si një gur vrasës
i cili shkatërron çdo gjë dhe intelekti i keq është vendbanimi i veprave të këqija.
Dishepulli i Guru-së humbet egon e tij përmes Gurmatit,
Urtësia e Guru dhe shkon nëpër këtë oqean botëror.
Fara hyn në tokë dhe vendoset në formën e rrënjës.
Më pas në formën e një bime të gjelbëruar bëhet kërcell dhe degë.
Duke u bërë pemë ajo shtrihet më tej dhe degë të ngatërruara varen prej saj.
Këto degë të lulëzuara përfundimisht duke hyrë në tokë përsëri fitojnë formën e rrënjëve.
Tani hija e saj bëhet mendo dhe gjethet duken të bukura dhe mbi të rriten miliona fruta.
Në çdo frut mbeten shumë fara (dhe ky proces vazhdon). Misteri i Sikëve të Guru është i njëjtë; ata gjithashtu pëlqejnë pemën e banjës, vazhdojnë të përhapin emrin e Zotit.
Njëri është një Sikh, dy kongregacioni dhe në pesë banon Zoti.
Ndërsa shifrat e shtuara në një e bëjnë numrin e pafund, duke u lidhur gjithashtu me Sunya (Zotin), krijesat gjithashtu shndërrohen në njerëz të mëdhenj dhe mbretër të tokës.
Në këtë mënyrë çlirohen dhe çlirohen edhe persona të panumërt të vegjël e të mëdhenj.
Qytet pas qyteti dhe vend pas vendi ka një mori Sikhësh.
Meqenëse miliona fruta merren nga një pemë dhe në ato fruta mbeten miliona fara (në fakt Sikët janë frutat e pemës Guru dhe në ato fruta Guru-ja banon në formën e farave).
Këta dishepuj të Guru-së që gëzojnë kënaqësitë janë perandorët e mbretërve dhe duke qenë njohës i teknikës së jogës janë mbretër të jogëve.
Dashuria midis dishepujve dhe Guru është e njëjtë me dashurinë midis një tregtari dhe një bankieri.
Malli i emrit të Zotit është i disponueshëm vetëm në një anije (të Guru-së) dhe e gjithë bota blen vetëm prej saj.
Disa nga shitësit e kësaj bote po shesin mbeturina, ndërsa të tjerët po mbledhin para.
Disa po i ruajnë monedhat e arit pasi kanë shpenzuar rupi;
Dhe ka disa që merren me xhevahire të lavdërimit të Zotit.
Çdo bankier i rrallë i nderuar që ka besim të plotë te Zoti e ruan këtë tregti.
Guru i vërtetë i përsosur ruan mallin aktual (të emrit të Zotit).
Ai është njeriu trim që pranon të këqijat dhe ruan reputacionin e tij si dhurues i virtyteve.
Ai mund të kultivojë fruta me lëng në pemët e mëndafshta të pambukut dhe mund të prodhojë ar nga hiri i hekurit.
Ai fut aromë në bambu, dmth i bën egoistët të ndihen të përulur dhe i bën sorrat jo më pak se mjellmat që janë të afta të dallojnë ujin nga qumështi.
Ai i shndërron bufët në të ditur dhe pluhurin në konka dhe perla.
Një Guru i tillë që është përtej përshkrimit të Vedave dhe Katebave (shkrimet semitike bëhen të dukshme me anë të hirit të Fjalës, brahmnit)
Njerëzit e lavdërojnë Guru-në përmes miliona mënyrave dhe për ta bërë këtë marrin ndihmën e shumë krahasimeve.
Miliona njerëz lavdërojnë aq shumë sa që edhe lavdia ndihet e habitshme.
Miliona spiritualistë shpjegojnë madhështinë e Guru-së, por ata nuk e kuptojnë të njëjtën gjë.
Miliona lavdërues recitojnë lavdërime, por ata nuk e kuptojnë lavdërimin e vërtetë.
Përkulem me respekt para një Zoti kaq të lashtë, i cili është krenaria e njeriut të përulur si unë.
Mund të ekzistojnë miliona sekte, intelekte, mendime dhe aftësi;
Mund të ekzistojnë miliona fraza, teknika dhe metoda të përthithjes në vetëdije;
Mund të ketë miliona njohuri, meditime dhe kujtime;
Mund të ekzistojnë miliona edukime, recitime për objektivat dhe praktika tantra-mantra;
Miliona kënaqësi, përkushtime dhe çlirim mund të ngatërrohen,
Por ndërsa errësira dhe yjet ikin kur lind dielli, po ashtu duke humbur të gjitha objektet e përmendura më sipër dhe duke u bërë miku i dashur i Guru,
Gurmukhu mund të arrijë kënaqësinë-frutin e paarritshëm të Zotit.
Duke parë Zotin e mrekullueshëm, një mori mrekullish bëhen plot mrekulli.
Duke parë veprat e tij të mrekullueshme, vetë ngazëllimi bëhet i ngazëllyer.
Duke realizuar Urdhrin e tij të mrekullueshëm, shumë aranzhime të çuditshme ndihen plot mrekulli.
Pozicioni i tij i padukshëm është i panjohur dhe forma dhe maska e Tij janë pa formë.
Përralla e tij është e pashprehur; Për Të kryhen recitime të parecituara por edhe Ai përshkruhet si neti neti (jo kjo jo ajo).
Unë e përshëndes atë Zot parësor dhe jam sakrificë për bëmat e Tij.
Guru Nanak është Brahm perfekt dhe transcendent.
Guru Angad arriti bashkimin në Word duke qenë në shoqërinë e Guru.
Pas Guru Angadit, të padukshmit dhe pa dualitet, Guru Amas Das, dhuruesi i pavdekësisë ka lulëzuar.
Pas Guru Amar Das, durimtar dhe depo e virtyteve të pafundme, Guru Ram Das e bëri të dukshme ekzistencën e tij.
Nga Guru Ram Das, lindi Guru Arjan Dev, i cili përvetësoi një në Ram-Nam, përtej të gjitha të metave dhe të paluajtshme.
Pastaj erdhi Guru Hargobind i cili është shkaku i të gjitha shkaqeve dmth kush është Gobind, vetë Zoti.