ഒരു ഓങ്കാർ, ആദിമ ഊർജ്ജം, ദൈവിക ആചാര്യൻ്റെ കൃപയാൽ സാക്ഷാത്കരിക്കപ്പെട്ടു
ചുറ്റും (സൃഷ്ടിയുടെ) മഹത്വം സൃഷ്ടിച്ച തികഞ്ഞ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ ഒരാൾ മനസ്സിലാക്കണം.
സമ്പൂർണരുടെ വിശുദ്ധ സഭ പരിപൂർണ്ണമാണ്, ആ പരിപൂർണ്ണൻ തികഞ്ഞ മന്ത്രം ചൊല്ലി.
പൂർണ്ണതയുള്ളവൻ ഭഗവാനോടുള്ള സമ്പൂർണ്ണ സ്നേഹം സൃഷ്ടിക്കുകയും ഗുർമുഖ് ജീവിതരീതി ക്രമപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്തു.
പരിപൂർണ്ണതയുടെ കാഴ്ച പൂർണ്ണമാണ്, അതേ പൂർണ്ണതയാണ് തികഞ്ഞ വാക്ക് കേൾക്കാൻ കാരണമായത്.
അവൻ്റെ ഇരിപ്പും തികഞ്ഞതാണ്, അവൻ്റെ സിംഹാസനവും തികഞ്ഞതാണ്.
വിശുദ്ധ സഭ സത്യത്തിൻ്റെ വാസസ്ഥലമാണ്, ഭക്തനോട് ദയ കാണിക്കുന്നു, അവൻ ഭക്തരുടെ കൈവശമാണ്.
ഗുരു, സിഖുകാരോടുള്ള തികഞ്ഞ സ്നേഹത്താൽ, അവർക്ക് ഭഗവാൻ്റെ യഥാർത്ഥ സ്വഭാവവും യഥാർത്ഥ നാമവും അറിവ് ഉൽപ്പാദിപ്പിക്കുന്ന ധ്യാനവും മനസ്സിലാക്കിക്കൊടുത്തു.
ഗുരു ശിഷ്യനെ ജീവിതമാർഗത്തിൽ ലയിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു.
എല്ലാ സമർത്ഥനായ ദൈവം തന്നെ എല്ലാവരുടെയും കാര്യക്ഷമവും ഭൗതികവുമായ കാരണമാണ്, എന്നാൽ അവൻ വിശുദ്ധ സഭയുടെ ഇഷ്ടപ്രകാരം എല്ലാം ചെയ്യുന്നു.
ആ ദാതാവിൻ്റെ ഭണ്ഡാരങ്ങൾ നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു, പക്ഷേ അവൻ വിശുദ്ധ സഭയുടെ ആഗ്രഹപ്രകാരം നൽകുന്നു.
ആ അതീന്ദ്രിയമായ ബ്രഹ്മം, ഗുരുവായിരിക്കുന്നതിലൂടെ, വിശുദ്ധ സഭയെ പദമായ ശബാദിലേക്ക് ആകർഷിക്കുന്നു.
യജ്ഞം, മധുരപലഹാരങ്ങൾ, യോഗ, ഏകാഗ്രത, അനുഷ്ഠാനപരമായ ആരാധന, വുദു എന്നിവയാൽ അവൻ്റെ ദർശനം സാധ്യമല്ല.
വിശുദ്ധ സഭയിലെ കൂട്ടാളികൾ ഗുരുവുമായി പിതാവ്-പുത്ര ബന്ധം നിലനിർത്തുന്നു,
അവൻ തിന്നാനും ഉടുക്കാനും കൊടുക്കുന്നതും അവർ തിന്നുകയും ധരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ദൈവം മായയിൽ അകലുന്നു.
അതിരാവിലെ എഴുന്നേറ്റ് സിഖുകാർ നദിയിൽ കുളിക്കുന്നു.
അഗാധമായ ഏകാഗ്രതയിലൂടെ മനസ്സിനെ അഗ്രാഹ്യമായ ദൈവത്തിൽ പ്രതിഷ്ഠിച്ച്, അവർ ജപു (ജി) ചൊല്ലി ഗുരുവിനെ സ്മരിക്കുന്നു.
പൂർണ്ണമായി സജീവമായ ശേഷം അവർ വിശുദ്ധരുടെ വിശുദ്ധ സഭയിൽ ചേരാൻ പോകുന്നു.
അവർ പാടുകയും ഗുരുവിൻ്റെ കീർത്തനങ്ങൾ കേൾക്കുകയും ചെയ്യുന്ന സബാദ് സ്മരിക്കുന്നതിലും സ്നേഹിക്കുന്നതിലും ലയിച്ചു.
ധ്യാനത്തിലും സേവനത്തിലും ദൈവഭയത്തിലും സമയം ചെലവഴിക്കാൻ അവർ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നു, അവൻ്റെ വാർഷികങ്ങൾ ആചരിച്ചുകൊണ്ട് അവർ മോണയെ സേവിക്കുന്നു.
അവർ സായാഹ്നത്തിൽ സോദർ പാടുകയും പരസ്പരം ഹൃദ്യമായി സഹവസിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
സോഹില പാരായണം ചെയ്യുകയും രാത്രിയിൽ പ്രാർത്ഥന നടത്തുകയും ചെയ്ത ശേഷം അവർ വിശുദ്ധ ഭക്ഷണം (പ്രസാദം) വിതരണം ചെയ്യുന്നു.
അങ്ങനെ ഗുരുമുഖന്മാർ സന്തോഷത്തിൻ്റെ ഫലം സന്തോഷത്തോടെ ആസ്വദിക്കുന്നു.
ഓങ്കാർ ഭഗവാൻ ഒരൊറ്റ അനുരണനത്തോടെ രൂപങ്ങൾ സൃഷ്ടിച്ചു.
വായു, ജലം, അഗ്നി, ആകാശം, ഭൂമി എന്നിവയെ അവൻ (അവൻ്റെ ക്രമത്തിൽ) യാതൊരു പിന്തുണയുമില്ലാതെ നിലനിർത്തി.
അവൻ്റെ ഓരോ ട്രൈക്കോമിലും ദശലക്ഷക്കണക്കിന് പ്രപഞ്ചങ്ങൾ നിലനിൽക്കുന്നു.
അവൻ അതീന്ദ്രിയമായ ബ്രഹ്മമാണ് (അകത്തും അല്ലാതെയും), അപ്രാപ്യവും, അദൃശ്യവും, അഗ്രാഹ്യവും അനന്തവുമാണ്.
അവൻ സ്നേഹനിർഭരമായ ഭക്തിയുടെ നിയന്ത്രണത്തിൽ നിലകൊള്ളുകയും ഭക്തരോട് ദയ കാണിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു, അവൻ സൃഷ്ടിക്കുന്നു.
സൃഷ്ടിയുടെ വലിയ വൃക്ഷത്തിൻ്റെ രൂപമെടുക്കുന്ന സൂക്ഷ്മമായ വിത്താണ് അവൻ.
പഴങ്ങളിൽ വിത്തുകൾ അടങ്ങിയിരിക്കുന്നു, തുടർന്ന് ഒരു വിത്തിൽ നിന്ന് ദശലക്ഷക്കണക്കിന് പഴങ്ങൾ സൃഷ്ടിക്കപ്പെടുന്നു.
ഗുരുമുഖങ്ങളുടെ മധുരഫലം ഭഗവാൻ്റെ സ്നേഹമാണ്, ഗുരുവിൻ്റെ സിഖുകാർ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ സ്നേഹിക്കുന്നു.
സത്യത്തിൻ്റെ വാസസ്ഥലമായ വിശുദ്ധ സഭയിൽ, പരമമായ അരൂപിയായ ഭഗവാൻ വസിക്കുന്നു.
സ്നേഹപൂർവകമായ ഭക്തിയിലൂടെയാണ് ഗുരുമുഖന്മാർ മോചിതരാകുന്നത്.
ഗുരുവിൻ്റെ വചനം വായുവാണ്, ഗുരുവാണ്, അദ്ഭുതകരമായ ഭഗവാൻ ഗുരു എന്ന വചനം ഉരുവിട്ടു.
താഴേക്ക് ഒഴുകി വിനയം പഠിപ്പിക്കുന്ന വെള്ളമാണ് മനുഷ്യൻ്റെ പിതാവ്.
അമ്മയെപ്പോലെ സഹിഷ്ണുതയുള്ള ഭൂമിയാണ് മാതാവ്, എല്ലാ ജീവജാലങ്ങളുടെയും അടിത്തറയാണ്.
രാവും പകലും ശിശുവിജ്ഞാനമുള്ളവരെ ലോകത്തെ കളികളിൽ മുഴുകി നിർത്തുന്ന നഴ്സുമാരാണ്.
വിശുദ്ധ സഭയിൽ അഹംഭാവം നഷ്ടപ്പെട്ടതിനാൽ ഗുർമുഖിൻ്റെ ജീവിതം അർത്ഥപൂർണ്ണമാണ്.
ജീവിതത്തിൽ വിമോചിതനായ അവൻ 'ലോകത്തിൽ പരിവർത്തനത്തിൻ്റെ ചക്രത്തിൽ നിന്ന് പുറത്തുവരാനുള്ള നൈപുണ്യത്തോടെ പെരുമാറുന്നു.
ഗുരുവിൻ്റെയും പിതാവിൻ്റെയും ജ്ഞാനമാണ് ഗുരുമുഖന്മാരുടെ മാതാവ്, അവർ മോചനം നേടുന്ന സംതൃപ്തിയാണ്.
സഹിഷ്ണുതയും കർത്തവ്യബോധവും അവരുടെ സഹോദരങ്ങളാണ്, ധ്യാനം, തപസ്സുകൾ, സന്താനങ്ങൾ.
ഗുരുവും ശിഷ്യനും സമചിത്തതയിൽ പരസ്പരം പരന്നുകിടക്കുന്നു, അവർ രണ്ടുപേരും തികഞ്ഞ പരമമായ ഭഗവാൻ്റെ വിപുലീകരണമാണ്.
മറ്റുള്ളവർക്കും തങ്ങൾ നൽകിയ പരമമായ ആനന്ദം റാവിംഗ് തിരിച്ചറിഞ്ഞു.
മറ്റൊരാളുടെ വീട്ടിലെ അതിഥി അനേകം പ്രതീക്ഷകൾക്കിടയിൽ ആശങ്കപ്പെടാതെ തുടരുന്നു.
ജലത്തിലെ താമരയും സൂര്യനിൽ കേന്ദ്രീകരിക്കുകയും ജലത്തിൻ്റെ സ്വാധീനമില്ലാതെ തുടരുകയും ചെയ്യുന്നു.
അതുപോലെ വിശുദ്ധ സഭയിൽ ഗുരുവും ശിഷ്യനും വചനത്തിലൂടെയും (സബാദ്) ധ്യാന ഫാക്കൽറ്റിയിലൂടെയും (സുരതി) കണ്ടുമുട്ടുന്നു.
നാല് വർണ്ണങ്ങളിലുള്ള ആളുകൾ, ഗുരുവിൻ്റെ അനുയായികളായി, വിശുദ്ധ സഭയിലൂടെ സത്യത്തിൻ്റെ വാസസ്ഥലത്ത് വസിക്കുന്നു.
വെറ്റിലയുടെ ഒരു നിറമുള്ള സ്രവം പോലെ, അവർ തങ്ങളുടെ സ്വാർത്ഥത ചൊരിയുന്നു, എല്ലാം അവരുടെ ഒറ്റ നിറത്തിൽ നിറമുള്ളതാണ്.
ആറ് തത്ത്വചിന്തകളും യോഗിമാരുടെ പന്ത്രണ്ട് വിഭാഗങ്ങളും അകന്നു നിൽക്കാൻ കൊതിക്കുന്നു (എന്നാൽ അവരുടെ അഭിമാനം കാരണം ആ പദവി ലഭിക്കരുത്).
ആറ് ഋതുക്കളും പന്ത്രണ്ട് മാസങ്ങളും ഒരു സൂര്യനും ഒരു ചന്ദ്രനും ഉള്ളതായി കാണിക്കുന്നു.
എന്നാൽ ഗുരുമുഖന്മാർ സൂര്യനെയും ചന്ദ്രനെയും പരസ്പരം സംയോജിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു, അതായത് അവർ സത്വത്തിൻ്റെയും രാജഗുണങ്ങളുടെയും അതിരുകൾ തകർത്തു.
ശിവശക്തിയുടെ ഋണയത്തിനപ്പുറത്തേക്ക് പോയ അവർ പരമോന്നതനായ ഒരുവനെയാണ് ചികിത്സിക്കുന്നത്.
അവരുടെ വിനയം ലോകത്തെ അവരുടെ കാൽക്കൽ വീഴ്ത്തുന്നു.
ഗുരുവിൻ്റെ പ്രഭാഷണം ക്രമമായി കണക്കാക്കി അവർ കോഡ് ബംബിൾ ആണെന്ന് നിരീക്ഷിക്കുന്നു.
അവർ ഗുരുവിൻ്റെ പാദങ്ങളിൽ കീഴടങ്ങുകയും അവൻ്റെ കാലിലെ പൊടി അവരുടെ തലയിൽ പുരട്ടുകയും ചെയ്യുന്നു.
വിധിയുടെ വഞ്ചനാപരമായ എഴുത്തുകൾ ഇല്ലാതാക്കുന്നതിലൂടെ, അവർ അദൃശ്യനായ ദൈവത്തോട് പ്രത്യേക സ്നേഹം സൃഷ്ടിക്കുന്നു.
അസംഖ്യം സൂര്യന്മാർക്കും ചന്ദ്രന്മാർക്കും അവയുടെ പ്രഭയിലെത്താൻ കഴിയില്ല.
തങ്ങളിൽ നിന്ന് അഹംഭാവം ഇല്ലാതാക്കി അവർ വിശുദ്ധ സഭയുടെ വിശുദ്ധ ടാങ്കിൽ മുങ്ങുന്നു.
പരിശുദ്ധമായ സഭ സമ്പൂർണ്ണ ബ്രഹ്മത്തിൻ്റെ വാസസ്ഥലമാണ്, അവർ (ഗുർമുഖുകൾ) അവരുടെ മനസ്സിനെ (ഭഗവാൻ്റെ) താമര പാദങ്ങളാൽ നിറയ്ക്കുന്നു.
അവർ കറുത്ത തേനീച്ചയായി മാറുകയും (പരിശുദ്ധനായ ഭഗവാൻ്റെ) ആനന്ദദളങ്ങളിൽ വസിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ആറ് തത്ത്വചിന്തകളിലും ഈശ്വരനെ മാത്രം ദൃശ്യവത്കരിക്കുന്നത് ഒരാൾ മാത്രമായതിനാൽ ഗുരുവിൻ്റെ ദർശനവും കൂട്ടായ്മയും അനുഗ്രഹീതമാണ്.
പ്രബുദ്ധനാകുന്നത് മതേതര കാര്യങ്ങളിൽ പോലും ഗുരുവിൻ്റെ ഉപദേശങ്ങൾ തിരിച്ചറിയുന്നു
ഒരു സ്ത്രീയെ ഭാര്യയായി ഉള്ള അവൻ (സിഖ്) ഒരു സെലിബേറ്റ് ആണ്, മറ്റേതെങ്കിലും ഭാര്യയെ തൻ്റെ മകളായോ സഹോദരിയായോ കണക്കാക്കുന്നു.
പന്നി മുസ്ലിമിനും പശു ഹിന്ദുവിനുമുള്ളതുപോലെ മറ്റൊരാളുടെ സ്വത്ത് മോഹിക്കുന്നത് (സിഖുകാരന്) നിഷിദ്ധമാണ്.
ഒരു ഗൃഹനാഥനായ സിഖുകാരൻ ടോൺഷർ, പവിത്രമായ നൂൽ (ജാനിയോ) മുതലായവ ഒഴിവാക്കുകയും വയറുവേദനയുള്ള മലം പോലെ ഉപേക്ഷിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ഗുരുവിൻ്റെ ശിഖർ അതീന്ദ്രിയമായ ഭഗവാനെ ഉയർന്ന അറിവിലും ധ്യാനത്തിലും കണ്ടെത്തിയ ഏകനായി അംഗീകരിക്കുന്നു.
അത്തരം ആളുകളുടെ സഭയിൽ ഏതൊരു ശരീരത്തിനും ആധികാരികവും ആദരണീയവുമാകാൻ കഴിയും.
പശുക്കൾക്ക് വ്യത്യസ്ത നിറങ്ങളുണ്ടെങ്കിലും അവയുടെ പാലിന് ഒരേ (വെളുത്ത) നിറമാണ്.
സസ്യജാലങ്ങളിൽ വൈവിധ്യമാർന്ന വൃക്ഷങ്ങളുണ്ട്, പക്ഷേ തീയ്ക്ക് വ്യത്യസ്ത നിറങ്ങളുണ്ടോ?
പലരും ആഭരണങ്ങൾ കാണുന്നു, പക്ഷേ ആഭരണ വ്യാപാരി ഒരു അപൂർവ വ്യക്തിയാണ്.
മറ്റ് വജ്രങ്ങളുമായി ഇഴചേർന്ന വജ്രം ആഭരണങ്ങളുടെ കൂട്ടത്തിൽ പോകുന്നതുപോലെ, വജ്രവുമായി ഇഴചേർന്ന മനസ്സ്-വജ്രം വിശുദ്ധ സഭയുടെ ചരടിൽ പോകുന്നതുപോലെ ഗുരുവചനം.
അറിവുള്ളവർ ഗുരുവിൻ്റെ അമൃതദർശനത്താൽ അനുഗ്രഹിക്കപ്പെടും, പിന്നെ ഒരു ആഗ്രഹവുമില്ല.
അവരുടെ ശരീരവും ദർശനവും ദൈവികമായി മാറുന്നു, അവരുടെ ഓരോ അവയവവും തികഞ്ഞ ബ്രഹ്മത്തിൻ്റെ ദിവ്യപ്രകാശത്തെ പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നു.
യഥാർത്ഥ ഗുരുവുമായുള്ള അവരുടെ ബന്ധം സ്ഥാപിക്കപ്പെടുന്നത് വിശുദ്ധ സഭയിലൂടെയാണ്.
ഗുർമുഖ് തൻ്റെ ധ്യാന ഫാക്കൽറ്റിയെ വാക്കിൽ മുഴുകുമ്പോൾ അഞ്ച് തരം ശബ്ദങ്ങളിലൂടെ (പല ഉപകരണങ്ങളിലൂടെ സൃഷ്ടിച്ചത്) പോലും വചനം മാത്രം കേൾക്കുന്നു.
രാഗങ്ങളെയും നാദങ്ങളെയും മാധ്യമമായി മാത്രം പരിഗണിച്ച് ഗുരുമുഖൻ ചർച്ച ചെയ്യുകയും സ്നേഹത്തോടെ ചൊല്ലുകയും ചെയ്യുന്നു.
പരമമായ യാഥാർത്ഥ്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള അറിവിൻ്റെ ഈണം ഗുരുമുഖന്മാർക്ക് മാത്രമേ മനസ്സിലാകൂ.
സിഖുകാർ വിവരണാതീതമായ വാക്കുകളെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുകയും പ്രശംസയിൽ നിന്നും കുറ്റപ്പെടുത്തലിൽ നിന്നും വിട്ടുനിൽക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ഗുരുവിൻ്റെ നിർദ്ദേശം അവരുടെ ഹൃദയത്തിൽ പ്രവേശിക്കാൻ അനുവദിച്ചുകൊണ്ട് അവർ മാന്യമായി സംസാരിക്കുകയും അങ്ങനെ പരസ്പരം ആശ്വസിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
സിഖുകാരുടെ ഗുണങ്ങൾ മറച്ചുവെക്കാനാവില്ല. ഒരു മനുഷ്യൻ മോളസുകളെ ഒളിപ്പിച്ചേക്കാം, പക്ഷേ ഉറുമ്പുകൾ അത് കണ്ടെത്തും.
ഒരു മില്ലിൽ അമർത്തിയാൽ കരിമ്പ് നീര് തരുന്നതുപോലെ, മറ്റുള്ളവർക്ക് ഉപകാരങ്ങൾ നൽകുമ്പോൾ ഒരു സിഖ് കഷ്ടപ്പെടണം.
കറുത്ത തേനീച്ചയെപ്പോലെ അവർ ഗുരുവിൻ്റെ താമരയിൽ കീഴടങ്ങുകയും സ്രവം ആസ്വദിച്ച് സന്തോഷിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
അവർ ഇര, പിംഗള, സുഷുമ്ന എന്നീ ത്രിവേണികൾക്കപ്പുറത്തേക്ക് പോയി സ്വന്തത്തിൽ സ്ഥിരത കൈവരിക്കുന്നു.
അവർ ശ്വാസം, മനസ്സ്, ജീവശക്തി എന്നിവയുടെ ജ്വാലയിലൂടെ സോഹം, ഹാൻസ് പാരായണം (ജാപ്പ്) ചൊല്ലുകയും മറ്റുള്ളവരെ വായിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
സുരതിയുടെ രൂപം അതിശയകരമായ സുഗന്ധവും ആകർഷകവുമാണ്.
ഗുരു പാദങ്ങളുടെ ആനന്ദസാഗരത്തിൽ ഗുരുമുഖങ്ങൾ ശാന്തമായി ലയിക്കുന്നു.
ആനന്ദഫലത്തിൻ്റെ രൂപത്തിൽ അവർ പരമമായ ആനന്ദം പ്രാപിക്കുമ്പോൾ, അവർ ശരീരത്തിൻ്റെയും ശരീരരാഹിത്യത്തിൻ്റെയും ബന്ധനങ്ങൾക്കപ്പുറത്തേക്ക് പോയി അത്യുന്നത സ്ഥാനം നേടുന്നു.
അത്തരം ഗുരുമുഖന്മാർക്ക് വിശുദ്ധ സഭയിൽ ആ അദൃശ്യനായ ഭഗവാൻ്റെ ദർശനം ഉണ്ട്.
വിശുദ്ധ സഭയിൽ ഗുരുവിൻ്റെ ജോലി ചെയ്യുന്ന സിഖുകാരുടെ കൈകൾ യോഗ്യമാണ്.
വെള്ളം കോരുകയും സംഗതം ഊതുകയും മാവ് പൊടിക്കുകയും ഗുരുവിൻ്റെ പാദങ്ങൾ കഴുകുകയും അതിലെ വെള്ളം കുടിക്കുകയും ചെയ്യുന്നവർ;
ഗുരുവിൻ്റെ സ്തുതികൾ പകർത്തുകയും കൈത്താളങ്ങൾ, മർദ്ദം, ചെറിയ ഡ്രം, പരിശുദ്ധിയുടെ കൂട്ടത്തിൽ റിബെക്ക് എന്നിവ വായിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
സിഖ് സഹോദരനെ കുമ്പിടുകയും സാഷ്ടാംഗം പ്രണമിക്കുകയും ആശ്ലേഷിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന കൈകൾ യോഗ്യമാണ്.
ഉപജീവനമാർഗം തേടുന്നവർ സത്യസന്ധമായും ഔദാര്യത്തോടെയും മറ്റുള്ളവർക്ക് ഉപകാരം നൽകുന്നു.
ഗുരുവുമായി സമ്പർക്കം പുലർത്തുന്നതിലൂടെ ലൗകിക വസ്തുക്കളിൽ ഉദാസീനനാകുകയും മറ്റൊരാളുടെ ഭാര്യയിലോ സ്വത്തിലോ കണ്ണുവെക്കാതിരിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന അത്തരമൊരു സിഖിൻ്റെ കൈകൾ പ്രശംസ അർഹിക്കുന്നു;
മറ്റൊരു സിഖുകാരനെ സ്നേഹിക്കുകയും ദൈവത്തോടുള്ള സ്നേഹം, ഭക്തി, ഭയം എന്നിവ സ്വീകരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു;
അവൻ തൻ്റെ അഹംഭാവം ഇല്ലാതാക്കുന്നു, സ്വയം ഉറപ്പിക്കുന്നില്ല.
ഗുരുവിൻ്റെ വഴിയിൽ നടക്കുന്ന സിഖുകാരുടെ പാദങ്ങൾ അനുഗ്രഹീതമാണ്;
ഗുരുദ്വാരയിൽ പോയി വിശുദ്ധ സഭയിൽ ഇരിക്കുന്നവർ;
ഗുരുവിൻ്റെ സിഖുകാരെ അന്വേഷിച്ച് അവർക്ക് ഉപകാരം ചെയ്യാൻ തിടുക്കം കൂട്ടുന്നവർ.
ദ്വന്ദ്വത്തിൻ്റെ പാതയിൽ പോകാത്ത, സമ്പത്ത് കൈവശം വയ്ക്കാതെ അതിൽ നിസ്സംഗത പുലർത്തുന്ന പട്ടുടയുടെ പാദങ്ങൾ യോഗ്യമാണ്.
പരമോന്നത കമാൻഡറുടെ കൽപ്പനകൾ അനുസരിക്കുകയും അവനെ ആരാധിക്കുകയും അങ്ങനെ തങ്ങളുടെ ബന്ധനങ്ങളിൽ നിന്ന് രക്ഷപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്ന ആളുകൾ ചുരുക്കമാണ്;
ഗുരുവിൻ്റെ ശിഖരങ്ങളെ പ്രദക്ഷിണം ചെയ്യുകയും അവരുടെ കാൽക്കൽ വീഴുകയും ചെയ്യുന്ന ആചാരം സ്വീകരിക്കുന്നവർ.
ഗുരുവിൻ്റെ സിഖുകാർ അത്തരം ആസ്വാദനങ്ങളിൽ ആനന്ദിക്കുന്നു.
സിഖുകാരുടെ പ്രബുദ്ധമായ മനസ്സ് ഭഗവാൻ്റെ സ്നേഹത്തിൻ്റെ അസഹനീയമായ പാനപാത്രം കുടിക്കുകയും ദഹിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ബ്രഹ്മത്തെക്കുറിച്ചുള്ള അറിവ് കൊണ്ട് സായുധരായ അവർ അതീന്ദ്രിയമായ ബ്രഹ്മത്തെ ധ്യാനിക്കുന്നു.
അവരുടെ ബോധത്തെ പദ-ശബാദിൽ ലയിപ്പിച്ചുകൊണ്ട്, അവർ വചനമായ ഗുരുവിൻ്റെ വിവരണാതീതമായ കഥ പാരായണം ചെയ്യുന്നു.
ഭൂതത്തിൻ്റെയും വർത്തമാനത്തിൻ്റെയും ഭാവിയുടെയും മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയാത്ത വേഗത കാണാൻ അവർ കഴിവുള്ളവരാണ്.
സന്തോഷത്തിൻ്റെ ഫലം ഒരിക്കലും വഞ്ചിക്കാതെ, ഗുരുമുഖന്മാർക്ക് ലഭിക്കുന്നു, ദൈവത്തിൻ്റെ കൃപയാൽ, ഭക്തരോട് ദയ കാണിക്കുന്നു, പകരം അവർ ദുഷിച്ച പ്രവണതകളെ വഞ്ചിക്കുന്നു.
അവർ ലോക-സമുദ്രത്തിൽ ഒരു ബോട്ടായി ജോലി ചെയ്യുകയും ഒരു ഗുർമുഖിനെ പിന്തുടരുന്ന ദശലക്ഷക്കണക്കിന് ആളുകളെ കടത്തിവിടുകയും ചെയ്യുന്നു.
പരോപകാരികളായ സിഖുകാർ എപ്പോഴും പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് വരുന്നു.
പാമ്പുകൾ ചന്ദന മരത്തിന് ചുറ്റും ചുരുണ്ടതായി പറയപ്പെടുന്നു (എന്നാൽ മരത്തെ അവയുടെ വിഷം സ്വാധീനിക്കുന്നില്ല).
തത്ത്വചിന്തകൻ്റെ കല്ല് കല്ലുകൾക്കിടയിൽ നിലനിൽക്കുന്നു, പക്ഷേ അത് ഒരു സാധാരണ കല്ലായി മാറുന്നില്ല.
സാധാരണ പാമ്പുകൾക്കിടയിൽ രത്നങ്ങളുള്ള പാമ്പും വിഹരിക്കുന്നു.
കുളത്തിലെ ഓളങ്ങളിൽ നിന്ന് ഹംസങ്ങൾ കഴിക്കാൻ മുത്തുകളും രത്നങ്ങളും മാത്രം എടുക്കുന്നു.
താമര ജലത്തിൽ പുരട്ടാതെ നിലനിൽക്കുന്നതിനാൽ, ഗൃഹസ്ഥനായ സിഖിൻ്റെ സ്ഥാനവും അതുതന്നെ.
ചുറ്റുമുള്ള എല്ലാ പ്രതീക്ഷകൾക്കും ആഗ്രഹങ്ങൾക്കും ഇടയിൽ വസിക്കുന്ന അവൻ, ജീവിതത്തിലും ജീവിതത്തിലും (സന്തോഷത്തോടെ) വിമോചനത്തിൻ്റെ കഴിവ് സ്വീകരിക്കുന്നു.
എങ്ങനെയാണ് ഒരാൾക്ക് വിശുദ്ധ സഭയെ സ്തുതിക്കാൻ കഴിയുക.
രൂപരഹിതനായ ഭഗവാൻ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ, അനുഗ്രഹീതനായവൻ്റെ രൂപം സ്വീകരിച്ചിരിക്കുന്നു.
ഗുരുവിൻ്റെ ഉപദേശം കേട്ട് ഗുരുപാദങ്ങളുടെ അഭയം തേടിയ ഗുരുവിൻ്റെ സിഖ് ഭാഗ്യവാനാണ്.
ഗുരുമുഖന്മാരുടെ വഴി അനുഗ്രഹീതമാണ്, അതിൽ ഒരാൾ വിശുദ്ധ സഭയിലൂടെ കടന്നുപോകുന്നു.
അനുഗ്രഹം യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ പാദങ്ങളാണ്, ആ ശിരസ്സ് ഗുരുവിൻ്റെ പാദങ്ങളിൽ വസിക്കുന്ന ഭാഗ്യവുമാണ്.
യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ ദർശനം ശുഭകരമാണ്, ഗുരുവിൻ്റെ ദർശനം ലഭിച്ച ഒരാളും ഗുരുവിൻ്റെ സിഖ് അനുഗ്രഹീതനാണ്.
സിഖുകാരുടെ ഭക്തി വികാരങ്ങളെ ഗുരു സന്തോഷത്തോടെ സ്നേഹിക്കുന്നു.
ഗുരുവിൻ്റെ ജ്ഞാനം ദ്വൈതത്തെ നശിപ്പിക്കുന്നു.
നിമിഷം, മിന്നുന്ന സമയം, മണിക്കൂർ, തീയതി, ദിവസം (നിങ്ങൾ കർത്താവിനെ ഓർക്കുന്ന സമയത്ത്) അനുഗ്രഹീതമാണ്.
പകൽ, രാത്രി, രണ്ടാഴ്ച, മാസങ്ങൾ, ഋതുക്കൾ, വർഷം എന്നിവ ശുഭകരമാണ്, അതിൽ മനസ്സ് (ദൈവത്വത്തിലേക്ക്) ഉയരാൻ ശ്രമിക്കുന്നു.
കാമം, ക്രോധം, അഹങ്കാരം എന്നിവയെ നിരാകരിക്കാൻ പ്രചോദിപ്പിക്കുന്ന അഭിജിത്ത് നക്ഷത്രം അനുഗ്രഹീതമാണ്.
അറുപത്തിയെട്ട് തീർഥാടന കേന്ദ്രങ്ങളിലും പ്രയാഗ്രാജിലുമുള്ള വിശുദ്ധ സ്നാനത്തിൻ്റെ ഫലം (ദൈവത്തെ ധ്യാനിക്കുന്നതിലൂടെ) ലഭിക്കുന്ന ആ സമയം ഭാഗ്യമാണ്.
ഗുരുവിൻ്റെ (ഗുരുദ്വാര) വാതിലിലെത്തുമ്പോൾ മനസ്സ് താമരയുടെ (ഗുരുവിൻ്റെ) ആനന്ദത്തിൽ ലയിക്കുന്നു.
ഗുരുവിൻ്റെ ഉപദേശങ്ങൾ സ്വീകരിക്കുന്നതിലൂടെ, നിർഭയത്വത്തിൻ്റെ അവസ്ഥയും (ഭഗവാൻ്റെ) സ്നേഹത്തിൽ സമ്പൂർണ്ണ ആഗിരണവും കൈവരുന്നു.
ബോധത്തെ സബാദിൽ (വാക്കിൽ) മുഴുകി വിശുദ്ധ സഭയിലൂടെയും അതിലൂടെയും (ഭക്തൻ്റെ) ഓരോ അവയവവും ഭഗവാൻ്റെ (സ്ഥിരമായ) നിറത്തിൻ്റെ തിളക്കം പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നു.
ഗുരുവിൻ്റെ സിഖുകാർ ശ്വാസത്തിൻ്റെ ദുർബലമായ നൂൽ കൊണ്ട് രത്നമാല ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ട് (അവർ അത് പൂർണ്ണമായി ഉപയോഗിക്കുന്നു).
ഒരു സിഖുകാരൻ്റെ സഭ്യമായ ഭാഷ അവൻ്റെ മനസ്സിലും ഹൃദയത്തിലും ചിന്തിക്കുന്നത് പുറത്തുകൊണ്ടുവരുന്നു.
ഒരു സിഖ് തൻ്റെ സ്വന്തം കണ്ണുകൊണ്ട് എല്ലായിടത്തും ദൈവത്തെ കാണുന്നു, അത് ഒരു യോഗിയുടെ ധ്യാനത്തിന് തുല്യമാണ്.
ഒരു സിഖ് ദൈവവചനം ശ്രദ്ധയോടെ കേൾക്കുകയോ പാടുകയോ ചെയ്യുമ്പോൾ, അത് യോഗിയുടെ തലച്ചോറിലെ അഞ്ച് ഉന്മേഷദായക ശബ്ദങ്ങൾക്ക് തുല്യമാണ്.
ഒരു സിഖ് കൈകൊണ്ട് ഉപജീവനം സമ്പാദിക്കുന്നത് (ഹിന്ദുക്കളുടെ) പ്രണാമത്തിനും പ്രണാമത്തിനും തുല്യമാണ്.
ഗുരുവിനെ ദർശിക്കാൻ ഗുരുമുഖൻ നടക്കുമ്പോൾ, അത് വളരെ വിശുദ്ധമായ ഒരു പ്രദക്ഷിണത്തിന് തുല്യമാണ്.
ഗുരുസ്ഥാനീയനായ വ്യക്തി സ്വയം ഭക്ഷിക്കുകയും വസ്ത്രം ധരിക്കുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ, അത് ഹൈന്ദവ യാഗത്തിനും വഴിപാടിനും തുല്യമാണ്.
ഗുർമുഖ് ഉറങ്ങുമ്പോൾ, അത് ഒരു യോഗിയുടെ മയക്കത്തിന് തുല്യമാണ്, ഗണ്ണൂഖ് തൻ്റെ ഏകാഗ്രതയുടെ വസ്തുവിൽ നിന്ന് (ഗുരുവായ ദൈവം) തൻ്റെ ചിന്തകളെ പിൻവലിക്കുന്നില്ല.
ഗൃഹസ്ഥൻ ജീവിതത്തിൽ മുക്തനാണ്; ലോകസമുദ്രത്തിലെ തിരമാലകളെ അവൻ ഭയപ്പെടുന്നില്ല, ഭയം അവൻ്റെ ഹൃദയത്തിൽ പ്രവേശിക്കുന്നില്ല.
അവൻ അനുഗ്രഹങ്ങളുടെയും ശാപങ്ങളുടെയും മേഖലയ്ക്ക് അപ്പുറത്തേക്ക് പോകുന്നു, അവ ഉച്ചരിക്കുന്നില്ല.
യഥാർത്ഥ ഗുരു സത്യമാണ് അവതാരമെന്നും ധ്യാനത്തിൻ്റെ അടിസ്ഥാനമെന്നും (ഗുർമുഖിന്) നന്നായി അറിയാം.
സത്നാം, കർത്താ പുരഖ് അടിസ്ഥാന സൂത്രവാക്യം, മുളി മന്ത്രം, ഗുരുമുഖ് അംഗീകരിച്ചു.
അവൻ താമരയുടെ പാദങ്ങളിലെ മധുരസ്രവം അടിസ്ഥാനപരമായി സ്വീകരിക്കുന്നു, അത് പരമോന്നതത്തോടുള്ള സ്നേഹത്തിൻ്റെ ആനന്ദം കെടുത്തുന്നു.
ഗുരുവിലൂടെയും വിശുദ്ധ സഭയിലൂടെയും അവൻ വചന ബോധത്തിൻ്റെ മുങ്ങിക്കുളത്തിലേക്ക് പ്രവേശിക്കുന്നു.
ഗുരുമുഖൻ്റെ വഴി മനസ്സിനും സംസാരത്തിനും അതീതമാണ്, അവൻ ഗുരുവിൻ്റെ ജ്ഞാനത്തിനും സ്വന്തം ഇച്ഛയ്ക്കും അനുസൃതമായി അതിൽ ചവിട്ടി നടക്കുന്നു.
ഉപമയുടെ (ഗുർമുഖിൻ്റെ) പ്രാധാന്യം ആർക്കാണ് വിവരിക്കാൻ കഴിയുക, കാരണം അത് വേദങ്ങൾക്കും കതേബകൾക്കും അതീതമാണ്, (സെമിറ്റിക് മതത്തിൻ്റെ നാല് വിശുദ്ധ ഗ്രന്ഥങ്ങൾ).
ലോകത്തിൻ്റെ ഉയർന്നതും താഴ്ന്നതുമായ അതിരുകളും ഉത്കണ്ഠകളും കടന്നാൽ മാത്രമേ ഈ വഴി തിരിച്ചറിയാൻ കഴിയൂ.
ഒരു തോട്ടിൽ നിന്നോ കുളത്തിൽ നിന്നോ വെള്ളം ലഭിക്കാൻ, കഴുത്തിൽ പിടിച്ച് താഴെയിറക്കി, അതായത്, ബലമായി താഴ്ത്തി താഴ്ത്തുന്നു, താഴ്ത്തുന്നു. സ്വന്തം.
സൂര്യനെയോ ചകവിയെയോ കണ്ടാൽ മൂങ്ങയ്ക്ക് സന്തോഷമില്ല; റഡ്ഡി ഷെൽഡ്രേക്ക്, ചന്ദ്രൻ.
സിൽക്ക് പരുത്തി (സിമ്പൽ) വൃക്ഷം ഫലം കായ്ക്കുന്നില്ല, മുള ചെരിപ്പിന് സമീപം വളരുന്നു, പക്ഷേ അതുവഴി സുഗന്ധം പരത്തുന്നില്ല.
പാമ്പിന് കുടിക്കാൻ നൽകിയ പാൽ അതിൻ്റെ വിഷത്തിൽ നിന്ന് വേർപെടുത്തുന്നില്ല, കോളോസിന്തിൻ്റെ കയ്പ്പ് വിട്ടുമാറുന്നില്ല.
ടിക്ക് പശുവിൻ്റെ അകിടിൽ പറ്റിപ്പിടിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും പാലിന് പകരം രക്തം കുടിക്കും.
ഈ പോരായ്മകളെല്ലാം എനിക്കുണ്ട്, ആരെങ്കിലും എനിക്ക് ഒരു ഉപകാരം ചെയ്താൽ, അനഭിലഷണീയമായ സ്വഭാവത്തോടെ ഞാൻ അത് തിരികെ നൽകുന്നു.
വെളുത്തുള്ളിക്ക് ഒരിക്കലും കസ്തൂരിരംഗൻ്റെ സുഗന്ധം ഉണ്ടാകില്ല.