ഒരു ഓങ്കാർ, ആദിമ ഊർജ്ജം, ദൈവിക ആചാര്യൻ്റെ കൃപയാൽ സാക്ഷാത്കരിക്കപ്പെട്ടു
ദരിദ്രരുടെ അധിപനായ നാരായണൻ, രൂപങ്ങൾ സ്വീകരിച്ച് എല്ലാറ്റിനും മേൽ ആധിപത്യം സ്ഥാപിച്ചു.
വിവിധ രൂപങ്ങൾ സൃഷ്ടിച്ച എല്ലാ മനുഷ്യരുടെയും രാജാക്കന്മാരുടെയും രൂപരഹിതനായ രാജാവാണ് അദ്ദേഹം.
എല്ലാ കാരണങ്ങളുടേയും സ്രഷ്ടാവെന്ന നിലയിൽ അവൻ തൻ്റെ പ്രശസ്തിക്ക് സത്യസന്ധനാണ്.
അദൃശ്യവും എല്ലാ നിഗൂഢതകൾക്കും അതീതവുമായ ആ ഭഗവാൻ്റെ വ്യാപ്തി അറിയാൻ ദേവന്മാർക്കും ദേവതകൾക്കും കഴിഞ്ഞില്ല.
ഗുരു നാനാക്ക് ദേവ് സത്യമായ ഭഗവാൻ്റെ യഥാർത്ഥ നാമം ഓർക്കാൻ ആളുകളെ പ്രചോദിപ്പിച്ചു.
കർതാർപൂരിൽ ധർമ്മശാല സ്ഥാപിച്ച ധർമ്മശാല, വാസസ്ഥലമായി വിശുദ്ധ സഭ വസിച്ചിരുന്നു.
വാഹിഗുരു എന്ന വാക്ക് (ഗുരു നാനാക്ക്) ജനങ്ങൾക്ക് പകർന്നുനൽകി.
വിശുദ്ധ സഭയുടെ രൂപത്തിൽ സത്യത്തിൻ്റെ വാസസ്ഥലത്തിൻ്റെ ഉറച്ച അടിത്തറ ചിന്താപൂർവ്വം സ്ഥാപിച്ചു (ഗുരു നാ-നക് ദേവ്)
അനന്തമായ ആനന്ദങ്ങളുടെ സമുദ്രമായ ഗുർമുഖ് പന്ത് (സിഖ് മതം) അദ്ദേഹം പ്രഖ്യാപിച്ചു.
അവിടെ, സമീപിക്കാൻ കഴിയാത്തതും അദൃശ്യവും നിഗൂഢവുമായ യഥാർത്ഥ വാക്ക് പ്രയോഗിക്കപ്പെടുന്നു.
സത്യത്തിൻ്റെ ആ വാസസ്ഥലം നാല് വർണ്ണങ്ങളോടും പ്രസംഗിക്കുകയും ആറ് തത്ത്വചിന്തകളും (ഇന്ത്യൻ ഉത്ഭവം) അതിൻ്റെ സേവനത്തിൽ ലയിച്ചുനിൽക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ഗുർമുഖന്മാർ (അവിടെ) മധുരമായി സംസാരിക്കുന്നു, വിനയത്തോടെ നീങ്ങുന്നു, ഭക്തി തേടുന്നവരാണ്.
നശിക്കാത്തവനും വഞ്ചിക്കാത്തവനും അവസാനമില്ലാത്തവനും ആയ ആ ആദിമ ഭഗവാന് വന്ദനം.
ഗുരുനാനാക്ക് ലോകത്തിൻ്റെ മുഴുവൻ പ്രബുദ്ധനാണ് (ഗുരു).
ഒരു യജമാനൻ്റെ എല്ലാ ഗുണങ്ങളും നിറഞ്ഞ, അവ്യക്തമായ, അശ്രദ്ധനായ ചക്രവർത്തിയാണ് യഥാർത്ഥ ഗുരു.
അവൻ്റെ പേര് ദരിദ്രരുടെ പ്രിയപ്പെട്ടവൻ; അവന് ആരുമായും അടുപ്പമില്ല, ആരെയും ആശ്രയിക്കുന്നില്ല.
രൂപരഹിതവും അനന്തവും അപ്രസക്തവുമായ, സ്തുതിഗീതം അർഹിക്കുന്ന എല്ലാ ഗുണങ്ങളും അവനുണ്ട്.
യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ വൈദഗ്ദ്ധ്യം ശാശ്വതമാണ്, കാരണം എല്ലായ്പ്പോഴും അവൻ്റെ മുമ്പാകെ (അവൻ്റെ സ്തുതികൾക്കായി).
യഥാർത്ഥ ഗുരു എല്ലാ ഉപാധികൾക്കും അതീതനാണ്; അവനെ ഒരു തുലാസിലും തൂക്കാൻ കഴിയില്ല.
യൂണിഫോം എന്നത് അവൻ്റെ രാജ്യമാണ്, അതിൽ ശത്രുവും മിത്രവുമില്ല, ആരവവുമില്ല
യഥാർത്ഥ ഗുരു വിവേകശാലിയാണ്; നീതി വിതരണം ചെയ്യുന്നു, അവൻ്റെ രാജ്യത്തിൽ ഒരു അതിക്രമവും സ്വേച്ഛാധിപത്യവും നടപ്പാക്കപ്പെടുന്നില്ല.
അത്തരമൊരു മഹത്തായ ഗുരു (ന്ദനക്) ലോകത്തിൻ്റെ മുഴുവൻ പ്രകടമായ ആത്മീയ ഗുരുവാണ്.
ഹിന്ദുക്കൾ ഗംഗയെയും ബനാറസിനെയും ആരാധിക്കുന്നു, മുസ്ലീങ്ങൾ മക്ക-കബയെ പുണ്യസ്ഥലമായി കണക്കാക്കുന്നു. എന്നാൽ മ്രദാരിഗ് (ഡ്രം), റബാദ് (തന്ത്രി വാദ്യം) എന്നിവയുടെ അകമ്പടിയിൽ (ബാബ നാനാക്കിൻ്റെ) സ്തുതികൾ ആലപിക്കുന്നു.
ഭക്തരുടെ സ്നേഹിയായ അവൻ ചവിട്ടിമെതിക്കപ്പെട്ടവരെ ഉയർത്താൻ വന്നിരിക്കുന്നു.
അവൻ സ്വയം അത്ഭുതകരമാണ് (കാരണം അവൻ്റെ ശക്തികൾ ഉണ്ടായിരുന്നിട്ടും അവൻ അഹംഭാവമില്ലാത്തവനാണ്).
അവൻ്റെ പ്രയത്നത്താൽ നാല് വർണ്ണങ്ങളും ഒന്നായിത്തീർന്നു, ഇപ്പോൾ വ്യക്തി വിശുദ്ധ സഭയിൽ മോചിപ്പിക്കപ്പെടുന്നു.
ചെരിപ്പിൻ്റെ സുഗന്ധം പോലെ, യാതൊരു വിവേചനവുമില്ലാതെ അവൻ എല്ലാവരെയും സുഗന്ധമാക്കുന്നു.
എല്ലാവരും അവൻ കൽപിച്ചതുപോലെ പ്രവർത്തിക്കുന്നു, അവനോട് ഇല്ല എന്ന് പറയാൻ ആർക്കും അധികാരമില്ല.
അത്തരത്തിലുള്ള മഹാനായ ഗുരു (നാനക്) ലോകത്തിൻ്റെ മുഴുവൻ പ്രകടമായ ആത്മീയ ഗുരുവാണ്.
തിരമാലകൾ ഗംഗയിൽ നിന്ന് ഉത്പാദിപ്പിക്കപ്പെടുന്നതിനാൽ ഗുരുനാനാക്ക് അവനെ (ഗുരു അംഗദ്) തൻ്റെ അവയവങ്ങളിൽ നിന്ന് സൃഷ്ടിച്ചു.
ആഴമേറിയതും മഹത്തായതുമായ ഗുണങ്ങളാൽ മൂർത്തമായ അവനെ (അംഗദ്) ഗുരുമുഖന്മാർ (അദൃശ്യമായ) പരമാത്മാവിൻ്റെ (പരമാത്മാവിൻ്റെ) രൂപമായി അറിയപ്പെട്ടു.
അവൻ തന്നെ സുഖദുഃഖങ്ങൾ നൽകുന്നവനാണ്, പക്ഷേ കളങ്കമില്ലാതെ എപ്പോഴും നിലനിൽക്കുന്നു.
ഗുരുവും ശിഷ്യനും തമ്മിലുള്ള സ്നേഹം ശിഷ്യൻ ഗുരുവും ഗുരു ശിഷ്യനും ആയിത്തീർന്നു.
വൃക്ഷം ഫലമുണ്ടാക്കുന്നതുപോലെയും ഫലത്തിൽ നിന്ന് വൃക്ഷത്തെ സൃഷ്ടിക്കുന്നതുപോലെയും അല്ലെങ്കിൽ പിതാവ് മകനെക്കുറിച്ച് സന്തോഷിക്കുകയും മകൻ പിതാവിൻ്റെ കൽപ്പനകൾ അനുസരിക്കുന്നതിൽ സന്തോഷിക്കുകയും ചെയ്യുന്നതുപോലെയാണ് ഇത് സംഭവിച്ചത്.
അവൻ്റെ ആത്മാർത്ഥത വാക്കിൽ ലയിച്ചു, തികഞ്ഞ അതീന്ദ്രിയമായ ബ്രഹ്മം അവനെ അദൃശ്യനായ (കർത്താവിനെ) കാണാൻ പ്രേരിപ്പിച്ചു.
ഇപ്പോൾ ഗുരു അംഗദ് ബാബ നാനാക്കിൻ്റെ (വിപുലീകൃത രൂപം) ആയി സ്ഥാപിക്കപ്പെട്ടു.
പരസ് (തത്ത്വചിന്തകൻ്റെ കല്ല് ഗുരു നാനാക്ക്) കൂടിക്കാഴ്ച ഗുരു അംഗദ് സ്വയം പരസ് ആയിത്തീർന്നു, ഗുരുവിനോടുള്ള സ്നേഹം കാരണം അദ്ദേഹം യഥാർത്ഥ ഗുരു എന്ന് വിളിക്കപ്പെട്ടു.
ഗുരു നിശ്ചയിച്ചിട്ടുള്ള പ്രബോധനങ്ങളും പെരുമാറ്റച്ചട്ടങ്ങളും അനുസരിച്ച് ജീവിച്ച അദ്ദേഹം ചെരിപ്പിനെ (ഗുരു നാനാക്ക്) കണ്ടുമുട്ടി ചെരിപ്പായി.
വെളിച്ചം വെളിച്ചത്തിൽ മുഴുകി; ഗുരുവിൻ്റെ (ഗുർമത്) ജ്ഞാനത്തിൻ്റെ ആനന്ദം കൈവരുകയും ദുഷ്ടബുദ്ധിയുടെ കഷ്ടപ്പാടുകൾ കത്തിക്കുകയും തുടച്ചുനീക്കുകയും ചെയ്തു.
അദ്ഭുതം അത്ഭുതത്തെ കണ്ടുമുട്ടുകയും അത്ഭുതമായി മാറുകയും ചെയ്തു (ഗുരു നാനാക്ക്).
അമൃത് കുടിച്ചതിനുശേഷം സന്തോഷത്തിൻ്റെ ഉറവ പറന്നുയരുന്നു, അപ്പോൾ അസഹനീയമായത് വഹിക്കാനുള്ള ശക്തി ലഭിക്കും.
വിശുദ്ധ സഭയുടെ പെരുവഴിയിൽ സഞ്ചരിക്കുമ്പോൾ, സത്യം സത്യത്തിൽ ലയിച്ചു.
വാസ്തവത്തിൽ ലഹാന ബാബ നാനാക്കിൻ്റെ വീടിൻ്റെ വെളിച്ചമായി മാറി.
ഗുരുമുഖ് (അംഗദ്) തൻ്റെ സബാദിനെ (പദം) സബാദുമായി ഇണക്കിച്ചേർത്ത് അതിനെ ഒരു അലങ്കാരമാക്കാൻ തൻ്റെ വികൃതമായ മനസ്സിനെ ഞെരുക്കി.
ഭക്തിയെ സ്നേഹിക്കുമെന്ന ഭയത്തിൽ അവൻ സ്വയം അച്ചടക്കം പാലിച്ചു, അഹംബോധം നഷ്ടപ്പെടുന്നത് എല്ലാത്തരം അസ്വസ്ഥതകളിൽ നിന്നും സ്വയം രക്ഷിച്ചു.
ആദ്ധ്യാത്മികതയിൽ പ്രാവീണ്യം നേടുകയും അതുപോലെ താത്കാലികമായി ഗുരുമുഖൻ ഏകാന്തതയിൽ വസിക്കുകയും ചെയ്തു.
എല്ലാ പ്രത്യാഘാതങ്ങൾക്കും എല്ലാ ശക്തികൾക്കും കാരണമായിട്ടും അവൻ വഞ്ചനകൾ നിറഞ്ഞ ലോകത്ത് തുടരുന്നു.
സത്യം, സംതൃപ്തി, കാരുണ്യ ധർമ്മം, സമ്പത്ത്, വിവേചനപരമായ ജ്ഞാനം (വിചാര്) എന്നിവയിൽ അദ്ദേഹം സമാധാനത്തെ തൻ്റെ അഭിലാഷമാക്കി.
കാമവും കോപവും എതിർപ്പും ചൊരിഞ്ഞുകൊണ്ട് അവൻ അത്യാഗ്രഹം, അഭിനിവേശം, അഹംഭാവം എന്നിവ നിരസിച്ചു.
അത്തരമൊരു യോഗ്യനായ മകൻ ലഹന (അംഗദ്) ബാബയുടെ (നാനക്ക്) കുടുംബത്തിൽ ജനിക്കുന്നു.
ഗുരുവിൻ്റെ (നാനക്കിൻ്റെ) അവയവത്തിൽ നിന്ന് ഗുരു അംഗദിൻ്റെ നാമത്തിലുള്ള അമൃതിൻ്റെ വൃക്ഷം തഴച്ചുവളർന്നു.
ഒരു വിളക്ക് മറ്റൊരു വിളക്ക് കത്തിക്കുന്നതുപോലെ, (ഗുരു നാനാക്കിൻ്റെ) പ്രകാശത്താൽ (ഗുരു അംഗദിൻ്റെ) ജ്വാല കത്തിച്ചു.
വജ്രം മാന്ത്രികവിദ്യയിലൂടെ എന്നപോലെ വജ്രത്തെ വെട്ടി (രൂപപ്പെടുത്താൻ) ചെയ്തു, വഞ്ചനാകാത്ത (ബാബ നാനാക്) ലളിത_മനസ്കനെ (ഗുരു അംഗദ്) നിയന്ത്രണത്തിലാക്കി.
ഇപ്പോൾ, വെള്ളം വെള്ളത്തിൽ കലർന്നതുപോലെ അവയെ വേർതിരിച്ചറിയാൻ കഴിയില്ല.
സത്യം എപ്പോഴും മനോഹരമാണ്, സത്യത്തിൻ്റെ മരണത്തിൽ അവൻ (ഗുരു അംഗദ്) സ്വയം രൂപപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു.
അവൻ്റെ സിംഹാസനം അചഞ്ചലവും രാജ്യം ശാശ്വതവുമാണ്; എത്ര ശ്രമിച്ചിട്ടും അവർ നീങ്ങുന്നില്ല.
തുളസിയിൽ നിന്ന് നാണയം പുറപ്പെടുവിച്ചതുപോലെ ഗുരു (നാനക്ക്) ഈ വാക്ക് (ഗുരു അംഗദിന്) കൈമാറി.
ഇപ്പോൾ സിദ്ധ നാഥന്മാരും (ദൈവങ്ങളുടെ) അവതാരങ്ങളും മറ്റും അവൻ്റെ മുന്നിൽ കൂപ്പുകൈകളോടെ നിന്നു.
ഈ കൽപ്പന സത്യവും മാറ്റമില്ലാത്തതും അനിവാര്യവുമാണ്.
ഭഗവാൻ വഞ്ചിക്കാത്തവനും, നശിപ്പിക്കാനാവാത്തവനും, ദ്വിത്വമില്ലാത്തവനുമാണ്, എന്നാൽ തൻ്റെ ഭക്തരോടുള്ള സ്നേഹം നിമിത്തം അവൻ ചിലപ്പോൾ അവരാൽ വഞ്ചിക്കപ്പെടും ('ഗുരു അമർ ദാസിൻ്റെ കാര്യത്തിലെന്നപോലെ).
അവൻ്റെ ഗാംഭീര്യം എല്ലാ അതിരുകളും കടന്നിരിക്കുന്നു, അവൻ്റെ വ്യാപ്തിയെക്കുറിച്ച് ആർക്കും അറിയാൻ കഴിയില്ല.
എല്ലാ കോഡക്ട് കോഡുകളിലും, ഗുരുവിൻ്റെ പെരുമാറ്റച്ചട്ടം ഏറ്റവും മികച്ചതാണ്; അവൻ ഗുരുവിൻ്റെ (അംഗദ്) കാൽക്കൽ വീണ് ലോകത്തെ മുഴുവൻ സ്വന്തം കാൽക്കൽ വണങ്ങാൻ പ്രേരിപ്പിച്ചു.
ഗുർമുൾട്ടുകളുടെ ആനന്ദഫലം അനശ്വരതയുടെ അവസ്ഥയാണ്, അമൃതിൻ്റെ വൃക്ഷത്തിൽ (ഗുരു അംഗദ്) ഗുരു അമർ ദാസ്, അമൃതിൻ്റെ ഫലം വളർന്നു.
ഗുരുവിൽ നിന്ന് ശിഷ്യൻ ഉദയം ചെയ്തു, ശിഷ്യൻ ഗുരുവായി.
ഗുരു അംഗദ് കോസ്മിക് സ്പിരിറ്റ് (പുരാഖ്) പരമോന്നത ചൈതന്യത്തെ പ്രകടമാക്കി, (ഗുരു അമർ ദാസ്) സ്വയം പരമോന്നത വെളിച്ചത്തിൽ ലയിച്ചു.
ഗ്രഹിക്കാവുന്ന ലോകത്തിനപ്പുറത്തേക്ക് പോയി, അവൻ സമനിലയിൽ നിലയുറപ്പിച്ചു. അങ്ങനെ, ഗുരു അമർ ദാസ് യഥാർത്ഥ സന്ദേശം പ്രചരിപ്പിച്ചു.
വചനത്തിൽ ബോധം ഉൾക്കൊണ്ട് ശിഷ്യൻ ഗുരുവും ഗുരു ശിഷ്യനും ആയി.
വാർഡും നെയ്യും വെവ്വേറെ പേരുകളാണ്, എന്നാൽ യാമത്തിൻ്റെ രൂപത്തിൽ അവ ഒന്നാണ്, അവ ഒരു, തുണി എന്നറിയപ്പെടുന്നു.
അതേ പാൽ തൈരായി മാറുകയും തൈരിൽ നിന്ന് വെണ്ണ ഉണ്ടാക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
കരിമ്പ് ജ്യൂസിൽ നിന്ന് പഞ്ചസാരയും മറ്റ് രൂപത്തിലുള്ള പഞ്ചസാരയും തയ്യാറാക്കുന്നു.
പാൽ, പഞ്ചസാര, നെയ്യ് തുടങ്ങി നിരവധി രുചികരമായ വിഭവങ്ങൾ തയ്യാറാക്കുന്നു.
അതുപോലെ വെറ്റില, വെറ്റില, ചുണ്ണാമ്പ്, കറ്റാർ എന്നിവ കലർത്തുമ്പോൾ അവയ്ക്ക് മനോഹരമായ നിറം ലഭിക്കും.
അതുപോലെ ചെറുമകൻ ഗുരു അമർ ദാസും ആധികാരികമായി സ്ഥാപിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.
പൂവിൽ എള്ള് കലർത്തിയ സുഗന്ധതൈലം പോലെ, ഗുരുവിൻ്റെയും ശിഷ്യൻ്റെയും കൂടിക്കാഴ്ച ഒരു പുതിയ വ്യക്തിത്വം ഉണ്ടാക്കുന്നു.
പല പ്രക്രിയകളും കടന്ന് കോട്ടൺ വ്യത്യസ്ത ഇനങ്ങളുടെ തുണിയായി മാറുന്നു (അതുപോലെ ഗം കണ്ടുമുട്ടിയ ശേഷം സിപ്പിൾ ഉയർന്ന സ്ഥാനം നേടുന്നു).
ഗുരുവിൻ്റെ ആസ്ഥാനം മാത്രമാണ് ഗുരുവിൻ്റെ വിഗ്രഹം, ഈ വചനം ദിവസത്തിലെ വിശുദ്ധ സഭയിലെ അംബ്രോസിയൽ മണിക്കൂറുകളിൽ സ്വീകരിക്കപ്പെടുന്നു.
ലോകത്തിൻ്റെ ആധിപത്യം അസത്യമാണ്, സത്യത്തെ അഭിമാനത്തോടെ പിടിക്കണം.
അത്തരമൊരു സത്യസന്ധനായ വ്യക്തിക്ക് മുമ്പായി, കടുവയെ കണ്ടപ്പോൾ ഒരു കൂട്ടം മാനുകൾ കുതികാൽ പിടിക്കുമ്പോൾ ദേവന്മാരും ദേവന്മാരും ഓടുന്നു.
ആളുകൾ, ഭഗവാൻ്റെ ഇഷ്ടം സ്വീകരിച്ച് (സ്നേഹത്തിൻ്റെ) മൂക്ക് ബാർ ധരിച്ച് (ശാന്തമായി) ഗുരു അമർ ദാസിനൊപ്പം നീങ്ങുന്നു.
ഗുരു അമർ ദാസ് സത്യ ഇണയാണ്, ഒരു ഗുരുമുഖനെ അനുഗ്രഹിക്കൂ, ഗുരു അധിഷ്ഠിതനാണ്.
യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൽ നിന്ന് (അംഗദ് ദേവ്) സത്യസന്ധനായ ഗുരു, അമർ
അത്ഭുതകരമായ നേട്ടം കൈവരിച്ചു. അതേ പ്രകാശവും അതേ ഇരിപ്പിടവും അതേ കർത്താവിൻ്റെ ഹിതവും അവനാൽ പരത്തപ്പെടുന്നു.
അവൻ വചനത്തിൻ്റെ കലവറ തുറക്കുകയും വിശുദ്ധ സഭയിലൂടെ സത്യം വെളിപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്തു.
ശിഷ്യനെ ആധികാരികനാക്കിക്കൊണ്ട്, ഗുരു അവൻ്റെ പാദങ്ങളിൽ നാല് വർണ്ണങ്ങളും വെച്ചിരിക്കുന്നു.
ഇപ്പോൾ എല്ലാ ഗുരുമുഖന്മാരും ഏകനായ ഭഗവാനെ ആരാധിക്കുന്നു, ദുഷിച്ച ജ്ഞാനവും ദ്വന്ദ്വവും അവരിൽ നിന്ന് തുടച്ചുനീക്കപ്പെട്ടു.
ഇനി കുടുംബത്തിൻ്റെ കടമയും ഗുരുവിൻ്റെ ഉപദേശവും മായയുടെ നടുവിൽ ജീവിക്കുമ്പോൾ വേർപിരിയണം എന്നതാണ്.
തികഞ്ഞ ഗുരു തികഞ്ഞ മഹത്വം സൃഷ്ടിച്ചു.
ആദിമ ഭഗവാനെ ആരാധിച്ച അദ്ദേഹം എല്ലാ യുഗങ്ങളിലും ഈ വാക്ക് വ്യാപിപ്പിച്ചു, യുഗങ്ങൾക്ക് മുമ്പ്, അതായത് കാലത്തിൻ്റെ ആവിർഭാവത്തിന് മുമ്പ്.
നാമ സ്മരണ, ദാനധർമ്മങ്ങൾ, ശുദ്ധിക്രിയകൾ എന്നിവയെക്കുറിച്ച് ആളുകളെ ഉപദേശിച്ചും പഠിപ്പിച്ചും ഗുരു അവരെ ലോകമെമ്പാടും (സമുദ്രം) കൊണ്ടുപോയി.
മുമ്പ് ഒരു കാലിൽ നിലനിന്നിരുന്ന ധർമ്മത്തിന് ഗുരു ദൗർബല്യം നൽകി.
പൊതു സമ്പത്തിൻ്റെ വീക്ഷണകോണിൽ ഇത് നല്ലതായിരുന്നു, ഈ രീതിയിൽ അദ്ദേഹം തൻ്റെ (ആത്മീയ) പിതാവും മുത്തച്ഛനും കാണിച്ച ,, വഴി കൂടുതൽ വിപുലീകരിച്ചു.
വചനത്തിലെ കൗശലത്തെ ലയിപ്പിക്കാനുള്ള വൈദഗ്ദ്ധ്യം പഠിപ്പിച്ചുകൊണ്ട്, ആ അദൃശ്യനായ (കർത്താവുമായി) അവൻ ആളുകളെ മുഖാമുഖം കൊണ്ടുവന്നു.
അവൻ്റെ മഹത്വം സമീപിക്കാനാവാത്തതും അദൃശ്യവും ആഴമേറിയതുമാണ്; അതിൻ്റെ പരിധികൾ അറിയാൻ കഴിയില്ല.
അയാൾക്ക് തൻ്റെ യഥാർത്ഥ വ്യക്തിത്വം അറിയാം, പക്ഷേ അപ്പോഴും അവൻ തനിക്കൊരു പ്രാധാന്യവും നൽകിയിട്ടില്ല.
ആസക്തിയിൽ നിന്നും അസൂയയിൽ നിന്നും അകന്ന് അദ്ദേഹം രാജയോഗം (പരമോന്നത യോഗ) സ്വീകരിച്ചു.
അവൻ്റെ മനസ്സിൻ്റെയും സംസാരത്തിൻ്റെയും പ്രവൃത്തിയുടെയും രഹസ്യം ആർക്കും അറിയാൻ കഴിയില്ല.
അവൻ സമ്മാനിക്കുന്നവനാണ് (ബന്ധമില്ലാത്ത) ആസ്വാദകൻ, അവൻ ദൈവങ്ങളുടെ വാസസ്ഥലത്തിന് തുല്യമായ വിശുദ്ധ സഭയെ സൃഷ്ടിച്ചു.
അവൻ സഹജമായ സമനിലയിൽ മുഴുകിയിരിക്കുന്നു; അവ്യക്തമായ ബുദ്ധിയുടെ യജമാനൻ, യഥാർത്ഥ ഗുരു എന്ന നിലയിൽ അവൻ എല്ലാവരുടെയും ക്രമരഹിതമായ ജീവിതത്തെ ക്രമപ്പെടുത്തുന്നു.
ഗുരു അമർ ദാസിൻ്റെ ജ്വാലയിൽ നിന്ന് ഗുരു രാം ദാസിൻ്റെ ജ്വാല തെളിച്ചു. ഞാൻ അദ്ദേഹത്തെ അഭിവാദ്യം ചെയ്യുന്നു.
ഗമിൻ്റെ ശിഷ്യനാകുകയും അവയിൽ ബോധത്തെ ലയിപ്പിക്കുകയും ചെയ്ത അദ്ദേഹം, അടിക്കാത്ത ഈണത്തിൻ്റെ ശാശ്വതമായ പ്രവാഹത്തെ ഖണ്ഡിച്ചു.
ഗുരുവിൻ്റെ സിംഹാസനത്തിലിരുന്ന് അദ്ദേഹം ലോകത്തിൽ പ്രത്യക്ഷനായി
മുത്തച്ഛൻ ഗുരു നാനാക്ക്, ചെറുമകൻ (ഗുരു റെയിൻ ദാസ്) പിതാവ് (ആത്മീയ) പിതാവ് ഗുരു അമർദാസ്, മുത്തച്ഛൻ ഗുരു അംഗദ് എന്നിവരെപ്പോലെ മഹാനായിത്തീർന്നു (സംഗതത്താൽ).
ഗുരുവിൻ്റെ ഉപദേശത്താൽ ഉണർന്ന്, അവൻ ഗാഢനിദ്രയിൽ നിന്ന് ഇരുണ്ട യുഗത്തെ (കലിയുഗത്തെ) ഉണർത്തുന്നു.
ധർമ്മത്തിനും ലോകത്തിനും അവൻ ഒരു താങ്ങുതൂണായി നിലകൊള്ളുന്നു.
ഗുരുവിൻ്റെ പാത്രത്തിൽ കയറിയവൻ ലോകസമുദ്രത്തെ ഭയപ്പെടുന്നില്ല; അവൻ അതിൽ മുങ്ങിപ്പോകരുതു
ഇവിടെ സദ്ഗുണങ്ങൾ തിന്മകൾക്കായി വിൽക്കപ്പെടുന്നു - അതാണ് ഗുരുവിൻ്റെ ലാഭകരമായ കട.
ഒരിക്കൽ സന്ദർശിച്ചാൽ പുണ്യങ്ങളുടെ മുത്തുമാല അണിയിച്ച അവനിൽ നിന്ന് ആരും വേർപെടുകയില്ല.
ഗുരുവിൻ്റെ സ്നേഹസംഭരണിയിലെ ശുദ്ധജലത്തിൽ കുളിച്ചവൻ ഇനിയൊരിക്കലും മലിനമാകില്ല.
മുത്തച്ഛൻ്റെ (ഗുരു നാനാക്ക്) കുടുംബത്തിൽ അദ്ദേഹം (ഗുരു റാം ദാസ്) വേർപിരിഞ്ഞ താമര പോലെ നിൽക്കുന്നു.
ഗുർമുഖ് സത്യത്തിൻ്റെ ദർശനത്തിനായി കൊതിക്കുന്നു, സത്യം സ്വീകരിക്കുന്ന ഒരാളെ കരുതലോടെ കണ്ടുമുട്ടിയാൽ മാത്രമേ സത്യം നേടാനാകൂ.
കുടുംബത്തിൽ വസിക്കുന്ന ഗുരുമുഖൻ കർത്തവ്യനായ ഗൃഹനാഥനെപ്പോലെ എല്ലാ വസ്തുക്കളും ആസ്വദിക്കുകയും രാജാക്കന്മാരെപ്പോലെ എല്ലാ ആനന്ദങ്ങളും ആസ്വദിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
എല്ലാ പ്രതീക്ഷകൾക്കുമിടയിൽ അദ്ദേഹം വേർപിരിയുന്നു, യോഗയുടെ സാങ്കേതികത അറിയാവുന്ന അദ്ദേഹം യോഗികളുടെ രാജാവ് എന്നറിയപ്പെടുന്നു.
അവൻ എപ്പോഴും ഒന്നും നൽകുകയും യാചിക്കുകയും ചെയ്യുന്നില്ല. അവൻ മരിക്കുകയോ കർത്താവിൽ നിന്നുള്ള വേർപാടിൻ്റെ വേദന അനുഭവിക്കുകയോ ചെയ്യുന്നില്ല.
വേദനകളും രോഗങ്ങളും അവനെ അലട്ടുന്നില്ല, വായു, ചുമ, ചൂട് തുടങ്ങിയ രോഗങ്ങളിൽ നിന്ന് മുക്തനായി തുടരുന്നു.
അവൻ കഷ്ടപ്പാടുകളും സന്തോഷങ്ങളും ഒരുപോലെ സ്വീകരിക്കുന്നു; ഗുരുവിൻ്റെ ജ്ഞാനമാണ് അവൻ്റെ സമ്പത്ത്, അവൻ സന്തോഷത്തിലും ദുഃഖത്തിലും സ്വാധീനമില്ലാത്തവനാണ്.
മൂർത്തീഭാവമുള്ള അവൻ ഇപ്പോഴും ശരീരത്തിനപ്പുറമാണ്, ലോകത്തിൽ ജീവിക്കുമ്പോൾ അവൻ ലോകത്തിന് അതീതനാണ്.
എല്ലാവരുടെയും യജമാനൻ ഒന്നാണ്; മറ്റെന്തെങ്കിലും ശരീരം നിലവിലില്ല, ഭാവിയിൽ ഉണ്ടാകുകയുമില്ല.
ഗുരുവിൻ്റെ ജ്ഞാനത്തിൻ്റെ സജ്ജീകരണ ടാങ്കിൽ വസിക്കുന്ന ജീവികൾ പരം മണ്ഡപങ്ങൾ (ഉയർന്ന ക്രമത്തിലുള്ള ഹംസങ്ങൾ) എന്നറിയപ്പെടുന്നു, അവർ മാണിക്യങ്ങളും മുത്തുകളും മാത്രമേ എടുക്കൂ, അതായത് അവർ എപ്പോഴും അവരുടെ ജീവിതത്തിൽ നന്മ സ്വീകരിക്കുന്നു.
ഗുരുവിനെക്കുറിച്ചുള്ള അറിവ് അംഗീകരിക്കപ്പെട്ട്, അവർ സത്യത്തിൽ നിന്ന് അസത്യത്തെ വേർതിരിക്കുന്നു, കാരണം & വിസകൾ പാലിൽ നിന്ന് വെള്ളത്തെ വേർതിരിക്കുന്നു.
ദ്വിത്വ ബോധത്തെ നിരാകരിച്ചുകൊണ്ട് അവർ ഏകമനസ്സോടെ ഏകദൈവത്തെ ആരാധിക്കുന്നു.
വീട്ടുടമസ്ഥരാണെങ്കിലും, അവർ തങ്ങളുടെ ബോധത്തെ വചനത്തിൽ ലയിപ്പിച്ചുകൊണ്ട്, വിശുദ്ധ സഭയിൽ അശ്രദ്ധമായ ഏകാഗ്രത നിലനിർത്തുന്നു.
അത്തരം പരിപൂർണ്ണ യോഗികൾ പരോപകാരികളും ദേശാന്തരങ്ങളിൽ നിന്ന് മുക്തരുമാണ്.
അത്തരക്കാരിൽ ഗുരു റാം ദാസ്, ഗുരു അമർ ദാസിൽ പൂർണ്ണമായി ലയിച്ചിരിക്കുന്നു, അതായത് അദ്ദേഹം അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ ഘടകമാണ്.
ആ ഭഗവാൻ കളങ്കമില്ലാത്തവനും ജനനത്തിനതീതനും കാലത്തിനതീതനും അനന്തനുമാണ്.
സൂര്യൻ്റെയും ചന്ദ്രൻ്റെയും പ്രകാശങ്ങളെ മറികടക്കുന്ന ഗുരു അർജൻ ദേവ് ഭഗവാൻ്റെ പരമമായ പ്രകാശത്തെ സ്നേഹിക്കുന്നു.
അവൻ്റെ പ്രകാശം എപ്പോഴും പ്രകാശിക്കുന്നു. അവൻ ലോകത്തിൻ്റെ ജീവനാണ്, ലോകം മുഴുവൻ അവനെ പ്രശംസിക്കുന്നു.
ലോകത്തിലെ എല്ലാവരും അവനെ അഭിവാദ്യം ചെയ്യുന്നു, ആദിമ കർത്താവിനാൽ നിയമിക്കപ്പെട്ട അവൻ എല്ലാവരെയും മോചിപ്പിക്കുന്നു.
നാല് വാമങ്ങൾക്കും ആറ് തത്ത്വചിന്തകൾക്കും ഇടയിൽ സത്യത്തെ സ്വീകരിക്കുന്നതിനുള്ള മാർഗമാണ് ഗുരുമുഖത്തിൻ്റെ വഴി.
(ഭഗവാൻ്റെ) നാമസ്മരണ, ദാനധർമ്മം, വുദു എന്നിവ അചഞ്ചലമായും സ്നേഹനിർഭരമായ ഭക്തിയോടെയും സ്വീകരിച്ചുകൊണ്ട് അദ്ദേഹം (ഗുരു അർജൻ ദേവ്) ഭക്തരെ (ലോകസമുദ്രം) കടത്തിവിടുന്നു.
ഗുരു അർജനാണ് (പന്തിൻ്റെ) നിർമ്മാതാവ്.
ഗുരു അർജൻ ദേവ് തൻ്റെ പിതാവിൻ്റെയും മുത്തച്ഛൻ്റെയും മുത്തച്ഛൻ്റെയും പരമ്പരയിലെ വിളക്കാണ്.
തൻ്റെ ബോധത്തെ വാക്കിൽ ലയിപ്പിച്ച ശേഷം, അവൻ മാന്യമായ രീതിയിൽ (ഗുരുത്വത്തിൻ്റെ) ദൗത്യം ഏറ്റെടുക്കുകയും അനുഗ്രഹീതനായി, സിംഹാസനത്തിൻ്റെ (കർത്താവിൻ്റെ) അധികാരം ഏറ്റെടുക്കുകയും ചെയ്തു.
അവൻ ഗുർബ്ദ്നിയുടെ (ദൈവിക സ്തുതികൾ) കലവറയാണ്, കൂടാതെ (കർത്താവിൻ്റെ) സ്തുതിഗീതത്തിൽ മുഴുകിയിരിക്കുന്നു.
അടിക്കാത്ത സ്വരമാധുരിയുടെ ഉറവയെ അവൻ തടസ്സമില്ലാതെ ഒഴുകാൻ അനുവദിക്കുകയും തികഞ്ഞ സ്നേഹത്തിൻ്റെ അമൃതിൽ മുഴുകുകയും ചെയ്യുന്നു.
ഗുരുവിൻ്റെ കൊട്ടാരം വിശുദ്ധ സഭയുടെ രൂപമാകുമ്പോൾ, ആഭരണങ്ങളുടെയും ജ്ഞാന രത്നങ്ങളുടെയും കൈമാറ്റം നടക്കുന്നു.
ഗുരു അർജൻ ദേവിൻ്റെ യഥാർത്ഥ കോടതിയാണ് യഥാർത്ഥ അടയാളം (മഹത്വത്തിൻ്റെ) അവൻ യഥാർത്ഥ ബഹുമാനവും മഹത്വവും നേടിയിട്ടുണ്ട്
അറിവുള്ളവരുടെ രാജ്യം (ഗുരു അർജൻ ദേവ്) മാറ്റമില്ലാത്തതാണ്.
അദ്ദേഹം നാല് ദിശകളും കീഴടക്കി, സിഖ് ഭക്തർ എണ്ണമറ്റ സംഖ്യയിൽ അവൻ്റെ അടുക്കൽ വരുന്നു.
ഗുരുവിൻ്റെ വചനം വിളമ്പുന്ന സൗജന്യ അടുക്കള (ലാറ്റിഗർ) അവിടെ തടസ്സമില്ലാതെ പ്രവർത്തിക്കുന്നു, ഇത് തികഞ്ഞ ഗുരുവിൻ്റെ തികഞ്ഞ സൃഷ്ടിയാണ് (ക്രമീകരണം).
ഭഗവാൻ്റെ മേലാപ്പിന് കീഴിൽ, പൂർണ്ണനായ ഭഗവാൻ നൽകിയ പരമോന്നതാവസ്ഥയെ ഗുരുമുഖന്മാർ കൈവരിക്കുന്നു.
വിശുദ്ധ സഭയിൽ, ദി. വേദങ്ങൾക്കും കേതേബകൾക്കും അതീതമായ ബ്രഹ്മം എന്ന വാക്ക് ഗുരുമുഖന്മാരാൽ പ്രാപിക്കുന്നു.
മായയുടെ നടുവിൽ വേർപിരിഞ്ഞ് നിൽക്കുന്ന അസംഖ്യം ജനക ഭക്തരെ ഗുരു സൃഷ്ടിച്ചിട്ടുണ്ട്.
അവൻ്റെ സൃഷ്ടിയുടെ ശക്തിയുടെ രഹസ്യം അറിയാൻ കഴിയില്ല, വിവരണാതീതമാണ് ആ അവ്യക്തമായ (കർത്താവിൻ്റെ) കഥ.
ഗുരുമുഖന്മാർക്ക് അവരുടെ ആനന്ദഫലം യാതൊരു പ്രയത്നവുമില്ലാതെ ലഭിക്കുന്നു.
സുഖദുഃഖങ്ങൾക്കപ്പുറം അവൻ സ്രഷ്ടാവും സംരക്ഷകനും സംഹാരകനുമാണ്.
അവൻ ആസ്വാദനങ്ങൾ, വികർഷണങ്ങൾ, രൂപങ്ങൾ എന്നിവയിൽ നിന്ന് അകന്നിരിക്കുന്നു, കൂടാതെ ആഘോഷങ്ങൾക്കിടയിലും അവൻ വേർപിരിഞ്ഞ് സ്ഥിരത പുലർത്തുന്നു.
ചർച്ചകളിലൂടെ അപ്രാപ്യനാണ്, അവൻ ബുദ്ധിയുടെയും സംസാരത്തിൻ്റെയും ശക്തികൾക്ക് അതീതനാണ്; ജ്ഞാനവും സ്തുതിയും.
ഗുരുവിനെ (അർജൻ ദേവ്) ദൈവമായും ദൈവത്തെ ഗുരുവായും സ്വീകരിച്ച്, ഹർഗോവിന്ദ് (ഗുരു) എന്നെന്നേക്കുമായി ഉന്മേഷഭരിതനായി തുടരുന്നു.
വിസ്മയം നിറഞ്ഞവനായ അവൻ പരമോന്നതത്തിൽ ലയിച്ചു:അത്ഭുതം, അങ്ങനെ വിസ്മയം പ്രചോദിതനായ അവൻ അത്യുന്നതമായ ആനന്ദത്തിൽ മുഴുകിയിരിക്കുന്നു.
വാളിൻ്റെ മുനയിൽ ചവിട്ടുന്നത് പോലെയാണ് ഗുർമുഖുകളുടെ വഴിയിൽ സഞ്ചരിക്കുന്നത്.
ഗുരുവിൻ്റെ ഉപദേശങ്ങൾ സ്വീകരിച്ച് ശിഷ്യൻ അത് ജീവിതത്തിൽ സ്വീകരിക്കുന്നു.
തങ്ങളുടെ അറിവിൻ്റെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ പാലിൽ നിന്ന് (സത്യത്തിൽ) നിന്ന് വെള്ളം (അസത്യം) വേർതിരിച്ചെടുക്കുന്ന ഹംസങ്ങളാണ് ഗുർമുഖുകൾ.
കടലാമകൾക്കിടയിൽ, തിരമാലകളാലും ചുഴലിക്കാറ്റുകളാലും സ്വാധീനിക്കപ്പെടാത്തവയാണ് അവ.
ഉയരത്തിൽ പറക്കുമ്പോഴും ഭഗവാനെ സ്മരിച്ചുകൊണ്ട് സൈബീരിയൻ ക്രെയിനുകൾ പോലെയാണ് അവ.
ഗുരുവിനെ സ്നേഹിക്കുന്നതിലൂടെ മാത്രമേ സിഖുകാരൻ അറിവ്, ധ്യാനം, ഗുർബാനി, വിശുദ്ധ സ്തുതികൾ എന്നിവ അറിയുകയും മനസ്സിലാക്കുകയും പഠിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ഗുരുവിൻ്റെ പഠിപ്പിക്കലുകൾ സ്വീകരിച്ച്, സിഖുകാർ ഗുരുവിൻ്റെ സിഖുകാരായി മാറുകയും അവർ എവിടെ കണ്ടാലും വിശുദ്ധ സഭയിൽ ചേരുകയും ചെയ്യുന്നു.
പാദങ്ങളിൽ വണങ്ങിയും ഗുരുവിൻ്റെ പാദധൂളിയായും അഹംഭാവത്തെ സ്വയം ഇല്ലാതാക്കിയും മാത്രമേ വിനയം വളർത്തിയെടുക്കാനാകൂ.
അത്തരക്കാർ മാത്രമേ ഗുരുവിൻ്റെ പാദങ്ങൾ കഴുകുന്നുള്ളൂ, അവരുടെ സംസാരം (മറ്റുള്ളവർക്ക്) അമൃതമാകും.
ശരീരത്തിൽ നിന്ന് ആത്മാവിനെ മോചിപ്പിച്ച ഗുരു (അർജൻ ദേവ്) മത്സ്യം വെള്ളത്തിൽ ശേഷിക്കുന്നതുപോലെ നദിയിലെ വെള്ളത്തിൽ സ്വയം സ്ഥിരത പുലർത്തി.
പുഴു തീജ്വാലയിലേക്ക് തുഴയുമ്പോൾ, അവൻ്റെ പ്രകാശം കർത്താവിൻ്റെ പ്രകാശവുമായി ഇടകലർന്നു.
ആപത്ത് വരുമ്പോൾ മാൻ തൻ്റെ ബോധത്തെ ഏകാഗ്രമാക്കുന്നതുപോലെ ജീവനെ പരിപാലിക്കുന്നത്, ഗുരുവും, കഷ്ടപ്പാടുകൾ സഹിക്കുമ്പോൾ ഭഗവാനെയല്ലാതെ മറ്റാരെയും ബോധത്തിൽ സൂക്ഷിച്ചില്ല.
കറുത്ത തേനീച്ച പൂവിൻ്റെ ഇതളുകളിൽ പതിഞ്ഞിരിക്കുന്നതുപോലെ • സുഗന്ധം ആസ്വദിക്കുന്നതുപോലെ, ഗുരു ഭഗവാൻ്റെ പാദങ്ങളിൽ ആഹ്ലാദത്തോടെ ഏകാഗ്രത പാലിച്ചുകൊണ്ട് കഷ്ടപ്പാടുകളുടെ രാത്രിയും കഴിച്ചു.
ഗുരുവിൻ്റെ ഉപദേശങ്ങൾ മറക്കരുതെന്ന് ഒരു മഴപ്പക്ഷിയെപ്പോലെ ഗുരു ശിഷ്യന്മാരോട് സംസാരിച്ചു.
ഗുരുമുഖിൻ്റെ (ഗുരു അർജൻ ദേവ്) ആനന്ദം സ്നേഹത്തിൻ്റെ ആനന്ദമാണ്, കൂടാതെ അദ്ദേഹം വിശുദ്ധ സഭയെ ധ്യാനത്തിൻ്റെ സ്വാഭാവിക അവസ്ഥയായി അംഗീകരിക്കുന്നു.
ഗുരു അർജൻ ദേവിന് ഞാൻ ബലിയാണ്.
അതീന്ദ്രിയമായ ബ്രഹ്മത്താൽ പൂർണ്ണമായ ബ്രഹ്മത്തിൻ്റെ രൂപത്തിൽ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ സൃഷ്ടിച്ചിരിക്കുന്നു. ഗുരു ദൈവം, ദൈവം ഗുരു; രണ്ട് പേരുകൾ ഒരേ പരമമായ യാഥാർത്ഥ്യമാണ്.
അച്ഛന് വേണ്ടി മകൻ, മകന് വേണ്ടി അച്ഛൻ അത്ഭുതകരമായ വചനം സ്വീകരിച്ച് അത്ഭുതങ്ങൾ സൃഷ്ടിച്ചു.
വൃക്ഷം ഫലമായും ഫലവൃക്ഷമായും മാറുന്നതിൻ്റെ പ്രവർത്തനത്തിൽ അതിശയകരമായ ഒരു സൗന്ദര്യം സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.
നദിയുടെ രണ്ട് തീരങ്ങളിൽ നിന്ന്, ഒന്ന് അകലെയാണെന്നും മറ്റൊന്ന് തീരത്തിനടുത്താണെന്നും പറഞ്ഞാൽ മാത്രം അതിൻ്റെ യഥാർത്ഥ വ്യാപ്തി മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയില്ല.
ഗുരു അർജൻ ദേവും ഗുരു ഹർഗോവിന്ദും യഥാർത്ഥത്തിൽ ഒന്നാണ്.
അദൃശ്യനായ ഭഗവാനെ മറ്റാർക്കും ഗ്രഹിക്കാൻ കഴിയില്ല, എന്നാൽ ശിഷ്യൻ (ഹർഗോവിന്ദ്) ഗുരുവിനെ (അർജൻ ദേവ്) കണ്ടുമുട്ടിയ ശേഷം അദൃശ്യനായ ഭഗവാനെ ദൃശ്യവൽക്കരിച്ചു.
ഗുരുക്കളുടെ ഗുരുവായ ഭഗവാന് ഗുരു ഹര് ഗോവിന്ദ് പ്രിയങ്കരനാണ്.
രൂപരഹിതനായ ഭഗവാൻ എല്ലാ രൂപങ്ങളിലും രണ്ടാമനായ ഗുരുനാനാക്ക് ദേവിൻ്റെ രൂപം സ്വീകരിച്ചു.
അതാകട്ടെ, ഗംഗ സൃഷ്ടിച്ച തിരമാലകളായി തൻ്റെ അവയവങ്ങളിൽ നിന്ന് അഫിഗദിനെ സൃഷ്ടിച്ചു.
ഗുരു അംഗദിൽ നിന്ന് ഗുരു അമർ ദാസ് വന്നു, പ്രകാശത്തിൻ്റെ കൈമാറ്റത്തിൻ്റെ അത്ഭുതം എല്ലാവരും കണ്ടു.
നിന്ന്. ഗുരു ആർ ദാസ് റിം ദാസ് ഉടലെടുത്തത് അടക്കാത്ത ശബ്ദങ്ങളിൽ നിന്ന് വചനം ഭക്ഷിച്ചതുപോലെയാണ്.
ഗുരു റാം രചിച്ച ഗുരു അർജൻ ദേവ് കണ്ണാടിയിലെ രണ്ടാമൻ്റെ പ്രതിച്ഛായ പോലെയാണ് 'Ws' കഴിച്ചത്.
ഗുരു അർജൻ ദേവ് സൃഷ്ടിച്ച ഗുരു ഹർഗോവിന്ദ് ഭഗവാൻ്റെ രൂപമായി സ്വയം പ്രശസ്തനായി.
യഥാർത്ഥത്തിൽ ഗുരുവിൻ്റെ ഭൗതിക ശരീരം ഗുരുവിൻ്റെ 'വചനം' ആണ്, അത് വിശുദ്ധ സഭയുടെ രൂപത്തിൽ മാത്രം ഗ്രഹിക്കാൻ കഴിയും.
അങ്ങനെ, സത്യം ലോകത്തെ മുഴുവൻ മോചിപ്പിച്ചു, ആളുകളെ കർത്താവിൻ്റെ പാദങ്ങളിൽ വണങ്ങുന്നു.