هڪ اونڪار، بنيادي توانائي، خدا جي فرمانبرداري جي فضل سان محسوس ڪيو
نارائن، فقيرن جي پالڻهار، شڪل اختيار ڪري سڀني تي تسلط قائم ڪري ڇڏيو آهي.
هو سڀني انسانن ۽ بادشاهن جو بي ترتيب بادشاهه آهي جنهن مختلف شڪليون پيدا ڪيون.
جيئن ته سڀني سببن جو خالق آهي، هو پنهنجي شهرت جو سچو آهي.
ديوتائن ۽ ديوتائن کي به معلوم نه ٿي سگھيو ته اُن رب جي وسعت آهي، جيڪو ناقابل تصور ۽ سڀني اسرار کان ٻاهر آهي.
گرو نانڪ ديو ماڻهن کي متاثر ڪيو ته هو رب جي سچي نالي کي ياد ڪن، جنهن جو روپ سچ آهي.
ڪرتارپور ۾ دھرم شالا جو بنياد پيو، جيڪو مذهب جي جاءِ آهي، اهو مقدس اجتماع جي طور تي آباد هو.
لفظ واهگورو (گرو نانڪ پاران) ماڻهن کي ڏنو ويو.
سچائي جي گهر جو مضبوط بنياد مقدس جماعت جي صورت ۾ رکيل هو (گرو نانڪ ديو پاران)
۽ هن گرومک پنٿ (سکهزم) جو اعلان ڪيو جيڪو لامحدود خوشين جو سمنڊ آهي.
اُتي، سچي ڪلام تي عمل ڪيو ويندو آهي، جيڪو ناقابلِ فهم، ناقابلِ ادراڪ ۽ صوفيانه هوندو آهي.
اهو سچ جو گهر سڀني چئن ورن کي تبليغ ڪري ٿو ۽ ڇهه فلسفو (هندستاني اصل) ان جي خدمت ۾ مشغول رهي ٿو.
گرو مُخ (اُتي) مٺا ڳالهائين ٿا، عاجزي سان هلن ٿا ۽ عقيدت جا طلبگار آهن.
سلام اُن پرائيم ربّ جي لاءِ آهي، جيڪو اڻ کٽ، ناقابل فراموش ۽ نه ختم ٿيڻ وارو آهي.
گرو نانڪ سڄي دنيا جو روشن خيال (گرو) آهي.
سچو گرو بي پرواهه شهنشاهه، بي مثال ۽ ماسٽر جي سڀني خوبين سان ڀريل آهي.
سندس نالو غريبن جو پالڻهار آهي. نه ته هن جو ڪنهن سان واسطو آهي ۽ نه ئي هو ڪنهن جو محتاج آهي.
بي شڪل، لامحدود ۽ ناقابل قبول، هن وٽ اهي سڀئي خاصيتون آهن جيڪي تعريف جي لائق آهن.
سچي گرو جي مالڪي ابدي آهي ڇاڪاڻ ته سڀئي هميشه هن جي اڳيان حاضر آهن (سندس ساراهه لاء).
سچو گرو سڀني ماپن کان ٻاهر آهي. هن کي ڪنهن به پيماني تي نه ٿو ڳڻي سگهجي.
يونيفارم هن جي بادشاهي آهي، جنهن ۾ نه ڪو دشمن آهي، نه دوست ۽ نه ڪو شور شور
سچو گرو انصاف پسند آهي. انصاف فراهم ڪري ٿو ۽ هن جي بادشاهي ۾ ڪنهن به قسم جي ظلم ۽ ڏاڍ جي سزا نه آهي.
اهڙو عظيم گرو (Ndnak) سڄي دنيا جو ظاهري روحاني استاد آهي.
هندو گنگا ۽ بنارس کي پوڄيندا آهن ۽ مسلمان مڪي ڪعبي کي مقدس مقام سمجهندا آهن، پر مراردگ (ڍول) ۽ رباد (تار وارو ساز) جي آواز تي (بابا نانڪ) جا گيت ڳايا ويندا آهن.
عقيدتمندن جو عاشق، هو هيٺ لٿل ماڻهن کي مٿي کڻڻ آيو آهي.
هو پاڻ به عجيب آهي (ڇاڪاڻ ته هو پنهنجي طاقتن جي باوجود بي عزتي آهي).
هن جي ڪوششن سان چارئي ورڻ هڪ ٿي ويا آهن ۽ هاڻي مقدس جماعت ۾ فرد آزاد ٿي ويو آهي.
صندل جي خوشبوءِ وانگر، هو بنا ڪنهن فرق جي هر ڪنهن کي خوشبوءِ ڏئي ٿو.
سڀ ڪم سندس حڪم موجب ٿين ٿا ۽ ڪنهن کي به اها طاقت نه آهي ته هو کيس نه چئي.
اهڙو عظيم گرو (نانڪ) سڄي دنيا جو ظاهري روحاني استاد آهي.
گرو نانڪ هن کي (گرو انگد) پنهنجي عضون مان پيدا ڪيو جيئن موجون گنگا پاڻ مان پيدا ٿين ٿيون.
گہرے ۽ اعليٰ صفتن سان جڙيل هو (انگاد) گرومڪن پاران (غيرمعمولي) عظيم روح (پرماتمن) جي روپ ۾ سڃاتو ويندو هو.
هو پاڻ ته خوشين ۽ دردن جو مالڪ آهي پر هميشه بي داغ رهندو آهي.
گرو ۽ شاگرد جي وچ ۾ محبت اهڙي هئي جو شاگرد گرو ۽ گرو شاگرد بڻجي ويو.
ائين ئي ٿيو جيئن وڻ مان ميوو پيدا ٿئي ٿو ۽ ميوي مان وڻ پيدا ٿئي ٿو، يا جيئن پيءُ پٽ تي خوش ٿئي ٿو ۽ پٽ پيءُ جي حڪم جي تعميل ۾ خوش ٿئي ٿو.
هن جو شعور لفظ ۾ ضم ٿي ويو ۽ مڪمل ماورائي برهم هن کي ناقابل تصور (رب) جو ڏيک ڏنو.
هاڻي گرو انگد بابا نانڪ جي (وڌايل شڪل) جي حيثيت سان قائم ٿيو.
پارس (فلسفي جو پٿر گرو نانڪ) سان ملڻ، گرو انگد پاڻ پارس بڻجي ويو ۽ گرو سان محبت جي ڪري هن کي سچو گرو سڏيو ويو.
گرو جي ڏنل تبليغ ۽ ضابطي جي مطابق زندگي گذارڻ، هو چندن (گرو نانڪ) سان ملڻ سان چندن بڻجي ويو.
روشنيءَ ۾ ٻرندڙ روشني؛ گرو (گرمت) جي حڪمت جي لذت حاصل ڪئي وئي ۽ بد دماغي جا ڏک سڙي ويا ۽ ختم ٿي ويا.
عجائب عجب سان مليا ۽ عجب ٿيڻ لڳو (گرو نانڪ) عجب سان.
امرت کي ڇهڻ کان پوءِ خوشيءَ جو چشمو اُڀري ٿو ۽ پوءِ ناقابل برداشت برداشت ڪرڻ جي طاقت حاصل ٿئي ٿي.
مقدس جماعت جي شاهراهه تي هلندي، حق سچ ۾ ضم ٿي ويو آهي.
حقيقت ۾ لاهوري بابا نانڪ جي گهر جي روشني بڻجي وئي.
گرو مُک (انگد) پنهنجي سبد (لفظ) کي سبد سان ڳنڍي، پنهنجي انڌي دماغ کي چيري ان کي زيور بڻائي ڇڏيو آهي.
هن محبت جي خوف ۾ پاڻ کي نظم و ضبط ڪيو آهي ۽ انا جي احساس کي وڃائي ڇڏيو آهي ۽ پاڻ کي هر قسم جي خرابين کان بچايو آهي.
روحانيت تي عبور حاصل ڪرڻ سان گڏوگڏ عارضي طور تي، گرومخ اڪيلائي ۾ رهجي ويو آهي.
هو سڀني اثرن جو سبب ۽ تمام طاقتور هجڻ جي باوجود به فريب سان ڀريل دنيا ۾ رهي ٿو.
سچائي، سڪون، رحم دلي، دولتمنديءَ ۽ ڏاهپ واري ڏاهپ (ويچار) کي ڇڏي هن امن کي پنهنجو گهر بڻايو آهي.
هوس، ڪاوڙ ۽ مخالفت کي ختم ڪري، هن لالچ، موهيندڙ ۽ انا کي رد ڪيو آهي.
بابا (نانڪ) جي گهراڻي ۾ اهڙو ئي لائق پٽ لاهنا (انگاد) پيدا ٿيو.
گرو (نانڪ) جي عضون مان گرو انگد جي نالي سان ميوي جو وڻ ڦٽي پيو آهي.
جيئن هڪ ڏيئو ٻيو ڏيئو ٻاري ٿو، تيئن (گرو نانڪ جي) روشنيءَ سان (گرو انگد جو) شعلا روشن ٿيو آهي.
هيرن هيرن کي ڪٽيو آهي (شڪل ڏيڻ) ڄڻ ته جادو جي ذريعي، ناقابل فراموش (بابا نانڪ) سادي_ذهن واري (گرو انگد) کي قابو ڪري ڇڏيو آهي.
هاڻي انهن ۾ فرق نه پيو ٿئي ڄڻ پاڻي پاڻي سان ملي ويو آهي.
سچ هميشه خوبصورت آهي ۽ سچ جي مرڻ ۾ هن (گرو انگد) پاڻ کي ٺاهيو آهي.
سندس تخت غير متحرڪ ۽ بادشاهي دائمي آهي؛ ڪوششن جي باوجود منتقل نه ٿي سگهيا آهن.
طوطي جو لفظ (گرو انگد کي) گرو (نانڪ) جي حوالي ڪيو ويو آهي، ڄڻ ته سڪو ٽڪن مان جاري ڪيو ويو آهي.
هاڻي سندس اڳيان سڌن ناٿ ۽ اوتار وغيره هٿ ٻڌي بيٺا آهن.
۽ اهو حڪم سچو، ناقابل بدل ۽ ناگزير آهي.
رب ناقابل فراموش، ناقابل تباهي ۽ غير دوئي آهي، پر هن جي عبادت ڪندڙن لاء هن جي محبت جي ڪري، هو ڪڏهن ڪڏهن انهن (جيئن گرو امر داس جي صورت ۾) کان گمراهه ٿي ويندو آهي.
سندس عظمت سڀ حدون پار ڪري ڇڏيون آهن ۽ سڀني حدن کان پري هجڻ ڪري هن جي عظمت جي ڪنهن کي به خبر نه هئي.
ضابطن جي سڀني ضابطن ۾، گرو جو ضابطو بهترين آهي؛ هن گرو (انگاد) جي پيرن تي ڪري سڄي دنيا کي پنهنجي پيرن تي ڪري ڇڏيو آهي.
گروملن جو لذت وارو ميوو امرت جي حالت آهي ۽ امرت (گرو انگد) گرو امر داس جي وڻ تي امرت ميوو پوکيو آهي.
گرو مان شاگرد پيدا ٿيو ۽ شاگرد گرو ٿيو.
گرو انگد ڪائناتي روح (پورخ) عظيم روح کي ظاهر ڪري، (گرو امر داس)، پاڻ کي عظيم روشني ۾ ملائي ڇڏيو.
ادراڪ واري دنيا کان اڳتي نڪري، هن پاڻ کي سازگاريءَ ۾ قائم ڪيو، اهڙيءَ طرح گرو امر داس سچو پيغام ڏنو.
ڪلام ۾ شعور جذب ڪري، شاگرد گرو ٿيو ۽ گرو شاگرد.
وارڊ ۽ ويفٽ الڳ الڳ نالا آهن، پر يام جي صورت ۾ اهي هڪ آهن ۽ هڪ، ڪپڙي جي نالي سان مشهور آهن.
اهو ئي کير دڙو بڻجي وڃي ٿو ۽ ان کير مان مکڻ ٺاهيو وڃي ٿو، جنهن کي مختلف طريقن سان استعمال ڪيو وڃي ٿو.
ڪمند جي رس مان کنڊ ۽ کنڊ جون ٻيون شڪليون تيار ڪيون وينديون آهن.
ان ۾ کير، کنڊ، گيهه وغيره ملائي ڪيتريون ئي مٺايون تيار ڪيون وينديون آهن.
اهڙيءَ طرح جڏهن داڻا، سوپاري، ڪيچو ۽ چوني کي ملايو ويندو آهي ته اهي هڪ خوبصورت رنگ پيدا ڪندا آهن.
ساڳيءَ طرح پوٽي گرو امر داس به مستند قائم ڪئي وئي آهي.
جيئن گلن سان مليل تل خوشبوءِ وارو تيل بڻجي وڃي ٿو، تيئن گرو ۽ شاگرد جي ملاقات هڪ نئين شخصيت ٺاهي ٿي.
ڪپڙو به ڪيترن ئي عملن مان گذرڻ کان پوءِ مختلف قسمن جو ڪپڙو بڻجي ويندو آهي (اهڙيءَ طرح چيپل کي گم ملڻ بعد اعليٰ مقام حاصل ڪندو آهي).
صرف گرو جو بت گرو جو بت آهي ۽ اهو لفظ ڏينهن جي مقدس جماعت ۾ وصول ڪيو ويندو آهي.
دنيا جي بادشاهي ڪوڙ آهي ۽ سچ کي فخر سان پڪڙڻ گهرجي.
اهڙي سچي ماڻهوءَ جي اڳيان ديوتا ۽ ديوتائون ائين ڊوڙن ٿيون، جيئن هرن جي ٽولي شينهن کي ڏسندي پنهنجون کڙيون ڪري وٺن.
ماڻهو، رب جي رضا کي قبول ڪري ۽ نڪ جي بار (پيار جي) پائڻ (آرام سان) گرو امر داس سان گڏ.
گرو امر داس سچو ساٿي آهي، هڪ گرو مُخ کي برڪت ڏئي، گرو پرديسي.
سچي گرو (انگد ديو) کان سچو گرو، امر بنجڻ
هڪ عجيب ڪم ڪيو آهي. اها ئي روشني، ساڳي سيٽ ۽ رب جي ساڳي رضا هن جي ذريعي پکڙيل آهي.
هن ڪلام جو ذخيرو کولي ڇڏيو آهي ۽ سچائي کي مقدس جماعت ذريعي ظاهر ڪيو آهي.
شاگرد کي مستند بڻائي، گرو چارئي ورنا پنهنجي پيرن تي رکيا آهن.
ھاڻي سڀيئي گرو مُخ بنجي ھڪڙي رب کي پوڄيندا آھن ۽ انھن مان بڇڙي ڏاھپ ۽ ٻچن کي ختم ڪيو ويو آھي.
هاڻي خاندان جو فرض آهي ۽ گرو جي تعليم آهي ته مايا جي وچ ۾ رهڻ کان پوء ڌار ٿيڻ گهرجي.
ڪامل گرو مڪمل عظمت پيدا ڪئي آهي.
هن اصل رب جي پوڄا ڪري لفظ کي سڀني يوگ ۾ پکڙجي ويو ۽ يوگ کان اڳ يعني وقت جي اچڻ کان اڳ به.
ماڻهن کي نصيحت ڪندي ۽ نام (رب) جي ياد، خيرات ۽ وضو جي تعليم ڏيندي، گرو انهن کي سڄي دنيا (سمنڊ) ۾ وٺي ويو آهي.
گروءَ ڌرم کي ڏور ٽنگون ڏنيون، جيڪي اڳ ۾ هڪ ٽنگون هيون.
عوامي ڀلائي جي نقطي نظر کان اهو سٺو هو ۽ اهڙي طرح هن پنهنجي (روحاني) پيءُ ۽ ڏاڏي جي ڏيکاريل طريقي کي اڳتي وڌايو.
ڪشش کي ڪلام ۾ ضم ڪرڻ جو هنر سيکاري، ماڻهن کي اُن ناقابلِ فهم (رب) سان منهن ڏيڻو پيو.
سندس شان اڻپوري، پوشيده ۽ اونهي آهي. ان جي حد معلوم نه ٿي سگهي.
هن پنهنجي اصل ذات کي سڃاڻي ورتو آهي پر پوءِ به هن ڪڏهن به پنهنجي ذات کي ڪا اهميت نه ڏني آهي.
وابستگي ۽ حسد کان پري هن راجيوگا (سپريم يوگا) کي اختيار ڪيو آهي.
سندس ذهن، چوڻ ۽ عمل جو راز ڪو به ڄاڻي نه ٿو سگهي.
هو عطا ڪندڙ آهي (جنهن کان سواءِ) لطف وٺندڙ آهي، ۽ هن پاڪ جماعت ٺاهي آهي جيڪا ديوتائن جي گهر جي برابر آهي.
هو فطري جذبي ۾ رهي ٿو. بي مثال عقل جو مالڪ، ۽ سچو گرو هجڻ جي ڪري، هو هر هڪ جي بي ترتيب زندگي کي ترتيب ڏئي ٿو.
گرو امر داس جي شعله مان گرو رام داس جو شعلو روشن ٿيو آهي. مان کيس سلام پيش ڪيان ٿو.
گم جو شاگرد بڻجي ۽ شعور کي لفظ ۾ ضم ڪري، هن اڻڄاتل راڳ جي ابدي وهندڙ وهڪري کي وڪوڙي ڇڏيو آهي.
گروءَ جي تخت تي ويهڻ سان ئي هو دنيا ۾ پڌرو ٿيو آهي
ڏاڏو گرو نانڪ، پوٽو پٽ (گرو رين داس) وڏو ٿي چڪو آهي (روحاني) پيءُ گرو امرداس، ڏاڏو گرو انگد ۽ قبول ڪيو ويو (سنگت طرفان).
گروءَ جي هدايت سان جاڳندي، هو بدلي ۾ اونداهي دور (ڪليگ) کي اوندهه ننڊ مان جاڳائيندو آهي.
ڌرم ۽ دنيا لاءِ هو هڪ مددگار ستون وانگر بيٺو آهي.
جنهن به گروءَ جي وات تي چڙهائي ڪئي آهي، سو دنيا دنيا ساگر کان نه ڊڄندو آهي. ۽ هو ان ۾ ٻڏڻ وارو نه آهي
هتي نيڪيون برائي جي بدلي ۾ وڪڻيون وڃن ٿيون - اهڙي ئي گرو جي منافعي واري دڪان آهي.
جنهن کي نيڪيءَ جي موتين جو مالا پهريل هجي، تنهن کان ڪير به جدا نه ٿيندو.
گرو جي محبت جي ٽانڪي جي خالص پاڻي ۾ پاڻ کي ڌوئي، وري ڪڏهن به مٽي نه ٿيندي.
وڏي ڏاڏي (گرو نانڪ) جي خاندان ۾ هو (گرو رام داس) هڪ جدا ٿيل لوٽس وانگر بيٺو آهي.
گرو مُخ سچ جي جھلڪ لاءِ آرزو ڪندو آهي ۽ سچ جي حاصلات صرف سچائي کي قبول ڪندڙ سان ملڻ سان ٿيندي آهي.
خاندان ۾ رهندڙ، گرومخ هڪ فرض شناس گهر واري وانگر سڀني شين جو مزو وٺندو آهي ۽ بادشاهن وانگر سڀني نعمتن جو مزو چکندو آهي.
هو سڀني اميدن جي وچ ۾ لاتعلق رهي ٿو ۽ يوگا جي ٽيڪنڪ کي ڄاڻڻ سان، يوگين جي بادشاهه طور سڃاتو وڃي ٿو.
هو هميشه ڪجهه به نه ڏيندو آهي ۽ ڪجهه به نه گهرندو آهي. نه ته هو مري ٿو ۽ نه ئي رب کان جدائيءَ جي تڪليف سهندو آهي.
هو دردن ۽ بيمارين کان پريشان نه ٿيندو آهي ۽ هو هوا، کنگهه ۽ گرمي جي بيمارين کان آزاد رهندو آهي.
هو ڏک ۽ خوشيون هڪجهڙا قبول ڪري ٿو. گرو جي حڪمت سندس دولت آهي ۽ هو خوشي ۽ غم کان بي اثر آهي.
هو مجسم ٿي جسم کان پري آهي ۽ دنيا ۾ رهندي به دنيا کان پري آهي.
سڀني جو مالڪ هڪ آهي. ٻيو ڪو به جسم نه موجود آهي ۽ نه ئي مستقبل ۾ هوندو.
گروءَ جي ڏاهپ جي سامان جي ٽانڪي ۾ رهندڙ مخلوقات کي پرم هال (سڀ کان اعليٰ قسم جا سوان) چئبو آهي ۽ هو صرف ياقوت ۽ موتي کڻندا آهن يعني هو پنهنجي زندگيءَ ۾ هميشه چڱائي اختيار ڪندا آهن.
گرو جي علم کان بااختيار ٿي، اهي ڪوڙ کي سچ کان جدا ڪن ٿا ۽ ويزا کير کان پاڻي الڳ ڪرڻ گهرجي.
ٻهراڙيءَ جي احساس کي رد ڪندي، اُهي اڪيلي ذهن سان هڪ رب جي پوڄا ڪندا آهن.
جيتوڻيڪ گھر وارا، اھي، پنھنجي شعور کي ڪلام ۾ ضم ڪري، مقدس جماعت ۾، بيڪار ڪنسنٽريشن قائم رکندا آھن.
اهڙيون ڪامل يوگيون نيڪ آهن ۽ لڏپلاڻ کان آزاد آهن.
اهڙن ماڻهن ۾ گرو رام داس به آهي، جيڪو گرو امر داس ۾ پوري طرح سمايل آهي، يعني هو ان جو جزو آهي.
اهو رب بي عيب آهي، ڄمڻ کان ٻاهر، وقت کان ٻاهر ۽ لامحدود آهي.
سج ۽ چنڊ جي روشنين کي پار ڪندي، گرو ارجن ديو رب جي عظيم روشني سان پيار ڪري ٿو.
هن جي روشني هميشه روشن آهي. هو دنيا جي حياتي آهي ۽ سڄي دنيا سندس تعريف ڪري ٿي.
سڄي دنيا ۾ هن کي سلام آهي ۽ هو، بنيادي رب طرفان مقرر ڪيل، سڀني کي آزاد ڪري ٿو.
چئن وام ۽ ڇهن فلسفن جي وچ ۾ گرومک جو رستو سچ کي اپنائڻ جو طريقو آهي.
(خدا جي نالي) جي ياد، خيرات ۽ وضو کي ثابت قدمي ۽ محبت جي عقيدت سان، هو (گرو ارجن ديو) عبادت ڪندڙن کي (دنيا جي سمنڊ) کان پار ڪري ٿو.
گرو ارجن (پنٿ جو) ٺاهيندڙ آهي.
گرو ارجن ديو پنهنجي پيءُ، ڏاڏي ۽ وڏي ڏاڏي جي لڪير جو چراغ آهي.
هن پنهنجي شعور کي ڪلام ۾ ضم ڪري هڪ باوقار طريقي سان (گروپ جي) ڪم کي انجام ڏنو آهي ۽ هڪ برڪت وارو ٿي، تخت (رب جي) جي واکاڻ ڪئي آهي.
هو گربدني (خدائي حمد) جو خزانو آهي ۽ (رب جي) تسبيح ۾ مشغول رهي ٿو.
هو اڻڄاتل ميلوڊي وهڪري جي وهڪري کي اجازت ڏئي ٿو ۽ مڪمل محبت جي امرت ۾ غرق رهي ٿو.
جڏهن گرو جي درٻار مقدس جماعت جو روپ اختيار ڪري ٿي، ته دانائي جي زيور ۽ جواهر جو تبادلو ٿئي ٿو.
گرو ارجن ديو جي سچي درٻار (وڏي عظمت جو) سچو نشان آهي ۽ هن حقيقي عزت ۽ عظمت حاصل ڪئي آهي.
علم جي بادشاھت (گرو ارجن ديو) اڻ مٽ آھي.
هن چئن طرفن طرفن کي فتح ڪيو آهي ۽ سک عقيدتمند بيشمار تعداد ۾ وٽس ايندا آهن.
مفت باورچی خانه (لاتيگار) جنهن ۾ گرو جو ڪلام پيش ڪيو ويندو آهي، اتي بيحد هلندي آهي ۽ اها ڪامل گرو جي مڪمل تخليق (ترتيب) آهي.
رب جي ڇنڊڇاڻ هيٺ، گرومخ، ڪامل رب جي عطا ڪيل اعليٰ حيثيت حاصل ڪن ٿا.
مقدس جماعت ۾، جي. لفظ برهم، جيڪو ويد ۽ ڪيتبا کان ٻاهر آهي، گرومخن کي حاصل ٿئي ٿو.
گرو ڪيترن ئي جنڪ جھڙا عقيدتمند پيدا ڪيا آهن جيڪي مايا جي وچ ۾ لاتعلق رهن ٿا.
سندس خلقت جي قدرت جو اسرار معلوم نه ٿو ٿي سگهي ۽ ان غير واضح (رب) جي ڪهاڻي ناقابل بيان آهي.
گرومخن کي بغير ڪنهن ڪوشش جي پنهنجي خوشي جو ميوو ملي ٿو.
خوشين ۽ غمن کان سواءِ هو خالق، پاليندڙ ۽ تباهه ڪندڙ آهي.
هُو لذت کان پري رهي ٿو، رنجشون، شڪليون ۽ خوشين جي وچ ۾ به، هو لاتعلق ۽ مستحڪم رهي ٿو.
بحثن جي ذريعي ناقابل قبول آهي، هو عقل، ڳالهائڻ جي قوتن کان ٻاهر آهي. حڪمت ۽ ساراهه.
گرو، (ارجن ديو) کي خدا ۽ خدا کي گرو تسليم ڪرڻ سان، هرگوبند (گرو) هميشه خوش رهي ٿو.
عجب سان ڀريل هئڻ ڪري هو پرم ۾ جذب ٿي ويندو آهي: عجب ۽ اهڙيءَ طرح حيرت ۾ مبتلا ٿي، هو عظيم بي خوديءَ، بي خوديءَ ۾ غرق رهي ٿو.
گرومخن جي واٽ تي هلڻ ائين آهي جيئن تلوار جي دَر تي هلڻ.
گرو جي تعليمات کي قبول ڪندي، شاگرد انهن کي پنهنجي زندگي ۾ اپنائڻ.
گرو مُخ اُهي سوان آهن، جيڪي پنهنجي علم جي آڌار تي کير (سچ) مان پاڻي (ڪوڙ) ڇڪيندا آهن.
ڪڇين ۾، اهي اهڙا آهن، جيڪي موجن ۽ ڦڦڙن کان بي اثر رهن ٿا.
اهي سائبرين جي ڪنارن وانگر آهن جيڪي بلند پرواز ڪندي رب کي ياد ڪندا رهن ٿا.
صرف گرو سان پيار ڪرڻ سان، سک ڄاڻي ٿو، سمجهي ۽ سکي ٿو علم، مراقبت ۽ گرباني، مقدس حمد.
گرو جي تعليمات کي اپنائڻ سان، سک گرو سک، گرو جا سک، ۽ مقدس جماعت ۾ شامل ٿي ويندا آهن جتي ڪٿي به ملن ٿا.
عاجزي صرف پيرن تي جهڪائڻ، گرو جي پيرن جي مٽي ٿيڻ ۽ نفس مان انا کي ختم ڪرڻ سان پيدا ٿي سگهي ٿي.
اهڙا ماڻهو ئي گروءَ جا پير ڌوئيندا آهن ۽ سندن ڳالهه (ٻين لاءِ) امرت بڻجي ويندي آهي.
روح کي جسم مان آزاد ڪري، گرو (ارجن ديو) پاڻ کي درياهه جي پاڻيءَ ۾ اهڙيءَ ريت پڪڙيو جيئن مڇي پاڻيءَ ۾ رهي ٿي.
جيئن ڪڪڙ پاڻ کي شعلي ۾ قطار ڪري ٿو، هن جي روشني رب جي روشني سان ملائي ٿي.
زندگيءَ جو خيال رکڻ، جيئن هرڻ پنهنجي شعور کي خطري ۾ رکي ٿو، تيئن گرو به، جڏهن مصيبتن ۾ مبتلا آهي، تڏهن رب کان سواءِ ڪنهن کي به هوش ۾ نٿو رکي.
جيئن ڪاري ماکيءَ گلن جي پنن ۾ سمايل رهندي آهي • خوشبوءِ مان لطف اندوز ٿيندي آهي، تيئن گروءَ به ڏک جي رات گذاري، رب جي پيرن تي توجهه ڏئي خوشيءَ سان گذاريو.
مينهن جي پکيءَ وانگر گروءَ پنهنجي مريدن کي چيو ته گروءَ جي تعليم کي نه وساريو وڃي.
گرومخ (گرو ارجن ديو) جي خوشي محبت جي لذت آهي ۽ هو مقدس جماعت کي مراقبي جي فطري حالت طور قبول ڪري ٿو.
مان گرو ارجن ديو تي قربان آهيان.
سچو گرو مڪمل برهم جي صورت ۾ ماورائي برهم طرفان پيدا ڪيو ويو آهي. گرو خدا آهي ۽ خدا گرو آهي؛ ٻه نالا هڪ ئي عظيم حقيقت جا آهن.
پيءُ لاءِ پٽ ۽ پٽ لاءِ پيءُ، عجيب ڪلام حاصل ڪري عجب پيدا ڪيو.
وڻ کي ميوو ۽ ميوو ٿيڻ جي عمل ۾ هڪ عجيب خوبصورتي پيدا ٿي وئي آهي.
درياءَ جي ٻن ڪنارن مان ان جي حقيقي حد فقط ايترو چئي نه ٿي سمجهي سگهجي ته هڪڙو پري آهي ۽ ٻيو ويجهو آهي.
گرو ارجن ديو ۽ گرو هرگوبند حقيقت ۾ هڪ ئي آهن.
ان کان سواءِ ٻيو ڪو به اڻڄاڻ رب کي نه ٿو ڏسي سگهي، پر شاگرد (هرگوبند) گرو (ارجن ديو) سان ملاقات ڪري اڻڄاڻ رب کي ڏٺو آهي.
گرو هرگوبند رب کي پيارو آهي، جيڪو گرون جو گرو آهي.
بي ترتيب رب گرو نانڪ ديو جو روپ اختيار ڪيو، جيڪو ٻيو سڀ روپ آهي.
بدلي ۾، هن پنهنجي عضون مان افيگد پيدا ڪيو جيئن گنگا پاران پيدا ڪيل موجن.
گرو انگد کان گرو امر داس آيو ۽ روشني جي منتقلي جو معجزو سڀني ڏٺو.
کان. گرو آر داس رم داس اهڙيءَ ريت وجود ۾ آيو، ڄڻ لفظ اڻڄاتل آوازن مان پکڙجي ويو هجي.
گرو ارجن ديو، گرو رام ’ويس‘ کي ائين ڀاڪر پاتو، ڄڻ هو آئيني ۾ پوئينءَ جو عڪس هجي.
گرو ارجن ديو جي تخليق ٿيڻ ڪري، گرو هرگوبند پاڻ کي رب جي روپ ۾ مشهور ڪيو.
حقيقت ۾ گرو جو جسماني جسم گرو جو لفظ آهي جيڪو صرف مقدس جماعت جي صورت ۾ محسوس ٿئي ٿو.
اهڙيءَ طرح، سچ پچ آزاد ڪري سڄي دنيا کي رب جي پيرن ۾ سجدو ڪيو.