هڪ اونڪر، بنيادي توانائي، خدا جي فضل جي ذريعي محسوس ڪيو
اُن پرڀوءَ کي سلام، جيڪو سچي گورا جي نالي سان مشهور آهي.
سڀني چئن ورن کي گرو جي سکن ۾ تبديل ڪري، ان سچي گرو (گم نانڪ ديو) گرومڪن لاء هڪ سچو رستو شروع ڪيو آهي.
سچي گرو هڪ اهڙي اڻڄاتل ڪلام کي وائبرٽ ڪيو آهي جيڪو مقدس جماعت ۾ هڪ ۽ سڀني طرفان ڳايو ويندو آهي.
گرومخ گرو جي تعليمات پڙهندا آهن؛ اهي پار وڃن ٿا ۽ دنيا کي پار ڪن ٿا (دنيا جو سمنڊ).
جيئن بيٽل ليف ۾ ڪيچو، چوني ۽ چانور ملائڻ سان هڪ سٺو رنگ ٿئي ٿو، اهڙيءَ طرح، گرو مُخ طرز جي زندگي، جنهن ۾ چئن ورهين تي مشتمل آهي، خوبصورت آهي.
اھو، جنھن کي مڪمل گم ملندو آھي، اھو گرومتي حاصل ڪري چڪو آھي؛ گرو جي حڪمت، حقيقت ۾ علم، توجه ۽ مراقبت جي سکيا جي نشاندهي ڪئي آهي.
سچي گرو سچ جي گهر کي مقدس جماعت جي صورت ۾ قائم ڪيو آهي.
(مون کي) ٻين جي جسم، دولت ۽ بدمعاشي کان پري رکي، سچي گرو، مون کي رب جي نالي جي مراقبي، وضو ۽ خيرات لاءِ پڪو ارادو ڪيو آهي.
گم جي تعليم ذريعي ماڻهن کي پنهنجي ذهن کي سمجهائڻ به ان کي گمراهه ٿيڻ کان روڪيو آهي.
جيئن فلسفي جي پٿر کي ڇهندڙ اٺون ڌاتو سون ٿي وڃن ٿيون، تيئن گرومخن به پنهنجي ذهن کي فتح ڪري سڄي دنيا کي فتح ڪري ورتو آهي.
گروءَ جي تعليم جو اهڙو ئي اثر آهي، جو سکن کي اهائي صلاحيت حاصل ٿئي ٿي، ڄڻ ڪنهن فلسفي جي پٿر کي ڇهڻ سان هڪ پٿر خود ٻئي فلسفي جو پٿر بڻجي ويو هجي.
منظم طور تي، يوگا ۽ خوشيون حاصل ڪرڻ ۽ عقيدت ۾ غرق ٿيڻ سان انهن پنهنجو خوف وڃائي ڇڏيو آهي.
جڏهن انا ختم ٿي وئي، ته خدا نه صرف اهو محسوس ڪيو ويو ته هو هر طرف پکڙيل آهي، پر پنهنجي بندن جي محبت جي ڪري.
هو سندن قبضي ۾ آيو.
مقدس جماعت ۾، ڪلام سان ڳنڍڻ سان، گرومخ ساڳئي رڳ ۾ درد ۽ خوشين جو علاج ڪري ٿو.
هو انا پرست خراب خيالات کي ڇڏي ڏئي ٿو ۽ سچي گرو جي تعليمات کي اپنائڻ سان بي وقت رب جي عبادت ڪري ٿو.
سيوا سڪتي (مايا) جي رجحان کان اڳتي نڪري، گرنزوخ آرام سان لذت جي ميوي ۾ ضم ٿي وڃي ٿو.
گرو ۽ خدا کي هڪ سمجهي، هو دوئي جي احساس جي خرابين کي ختم ڪري ٿو.
گرومخ لڏپلاڻ ۽ ملڻ جي چڪر مان نڪرندا آهن ته اڻپچ ۽ اڻڄاڻ رب وقت جي اثرن کان پري ٿي ويندا آهن.
اميدون ۽ خوف انهن کي اذيت نه ڏيندا آهن. اهي علحده رهڻ وقت گهر ۾ رهن ٿا ۽ انهن لاءِ امرت هجي يا زهر، خوشيون ۽ غم سڀ هڪجهڙا آهن.
پاڪ جماعت ۾ خوفناڪ دائمي بيمارين جو به علاج ٿئي ٿو.
هوا، پاڻي، باهه ۽ ٽي خوبيون - سڪون، سرگرمي ۽ جوش سکن کي فتح ڪيو ويو آهي.
ذهن جي توجهه، ڳالهائڻ، عمل ۽ هڪ تي غور ڪرڻ سان، هن کي دوئي جو احساس وڃائي ڇڏيو آهي.
گروءَ جي علم ۾ جذبو دنيا ۾ سندس اخلاق آهي. هن جي باطن ۾ هو هڪ آهي (رب سان) جڏهن ته هو دنيا ۾ مختلف فرائض انجام ڏئي ٿو.
ڌرتيءَ ۽ پوئين دنيا کي فتح ڪري، هو پنهنجو پاڻ کي آسمان ۾ قائم ڪري ٿو.
مٺي ڳالهائڻ سان، عاجزي ڪرڻ ۽ پنهنجي هٿن سان خيرات ڪرڻ سان، گستاخ به پاڪ ٿي ويا آهن.
اهڙيءَ طرح، گرومخ کي لذت جو لاجواب ۽ انمول ميوو ملي ٿو.
مقدس جماعت سان وابستگي سان هو انا (ذهن مان) ڪڍي ٿو.
چار آدرش (ڌرم، ارٿ، ڪتم، موڪس) فرمانبردار ٻانهن جي چوڌاري هٿ جهلي بيٺا آهن.
انهيءَ ٻانهيءَ چارئي طرفن کي جهڪايو آهي، ان ذات کي، جنهن سڀني کي هڪ ڌاڳي ۾ ڳنڍيو آهي.
ويد، ويد جا پڙهيل پنڊت ۽ سندن سامعين سندس اسرار کي سمجهي نٿا سگهن.
سندس سدا شعلا چارئي يوگسو دور ۾ چمڪندا رهيا.
چئني وامن جا سک هڪ ئي ورنا ٿي ويا ۽ اهي گرومڪن جي وڏي (وڏي) قبيلن ۾ داخل ٿيا.
اهي ڌرم (گردوار) جي گهرن تي گرون جي سالگره ملهائيندا آهن ۽ اهڙي طرح نيڪ عملن جا ٻج پوکيندا آهن.
پاڪ جماعت ۾ پوٽو ۽ ڏاڏو (يعني جوان ۽ پوڙها) هڪ ٻئي جا برابر آهن.
ساد سنگت (پاڪ صحبت) ۾ سک جيڪي ڪم (لالط) ڪروڌ (غضب)، آهتيليئر انا) تي ضابطو رکن ٿا، انهن جي لالچ ۽ لالچ کي ختم ڪن ٿا.
مقدس جماعت ۾، سچائي قناعت، رحم، درم، دولت، طاقت سڀ شامل آهن.
پنجن عنصرن کي پار ڪندي، پنجن لفظن جي فني صورت (ساز) آهي. اتي کيڏيو.
پنجن يوگڪ آسن کي سنڀالڻ سان، جماعت جو معزز ميمبر هر طرف مشهور ٿي ويو.
جتي پنج ئي ماڻهو گڏ ويٺا آهن، اتي رب آهي. اهو اسرار ناقابل بيان رب ڄاڻي نٿو سگهي.
پر رڳو اھي پنج ئي ملن ٿا (گڏجي ويھڻ لاءِ) جيڪي منافقت کي رد ڪري پنھنجي شعور کي ڪلام جي اڻ ڄاتل راڳ ۾ ضم ڪري ويا آھن.
اھڙا ساٿي شاگرد مقدس جماعت کي ساراھين ٿا.
ڇهن (هندستاني فلسفن) جا پيروڪار شدت سان تمنا ڪن ٿا پر صرف گرومخ کي ئي رب جي نظر ملي ٿي.
ڇهن شاسترن مان هر هڪ کي سمجهه ۾ اچي ٿو، پر گرومخ گرو جي تعليم کي مضبوطيءَ سان دل ۾ رهائي ڇڏيندا آهن.
سڀ موسيقي جي ماپ ۽ راڳ ان کي محسوس ڪرڻ لاء حيران ٿي ويا آهن
سچو گرو اهڙو آهي جيئن هڪ سج سڀني ڇهن موسمن ۾ قائم رهي.
اهڙو لذت جو ميوو آهي، جنهن جو ذائقو ڇهن لذتن سان به معلوم نه ٿي سگهيو آهي.
لنگر، سچ جا پيروڪار، وڏي ڄمار وارا ۽ عالمگير طور مڃتا ماڻيندڙ، سڀ ڀلجي ويا آهن.
صرف مقدس جماعت ۾ شامل ٿيڻ سان، هڪ پنهنجي فطرت ۾ جذب ٿي سگهي ٿو.
پاڪ جماعت ۾ هلندڙ گرومخ ۽ ستن سمنڊن تي قبضو ڪري هن دنيا ساگر ۾ لاتعلق رهن ٿا.
سڀ ست براعظم اونداهي ۾ آهن؛ گرومک انهن کي ڪلام جي چراغ ذريعي روشن ڪيو.
گرومک سڀني ستن پرلن (ديوتائن جي آڌار) کي سڌاري ڇڏيو آهي، ۽ اهو معلوم ڪيو آهي ته صرف برابري جي حالت ئي سچائي جو حقيقي گهر آهي.
سڀني وڏن نڪترن جهڙوڪ Sva-ti وغيره، ۽ ست ڏينهن، هن انهن کي پنهنجي سرن کان پڪڙي ورتو آهي، يعني هو انهن جي فريب کان ٻاهر نڪري ويو آهي.
21 شهرن ۽ انهن جي نمائشن کي هن پار ڪيو آهي ۽ هو خوشيءَ سان (پنهنجي نفس ۾) رهي ٿو.
هن (موسيقي جي) ستن سرن جي جامعيت کي ڄاڻي ورتو آهي ۽ هو جبلن جي ستن وهڪرن کي پار ڪري چڪو آهي.
اهو ممڪن ٿي سگهي ٿو ڇاڪاڻ ته هن مقدس جماعت ۾ گرو جي ڪلام کي برقرار ۽ پورو ڪيو آهي.
گروءَ جي حڪمت مطابق هلڻ وارو، اٺن ڀاڱن (چار ورن ۽ چار آشرم) جي منافقت کان اڳتي نڪري ٿو ۽ هڪ ئي ذهن جي عقيدت سان رب کي پوڄي ٿو.
اٺن ڌاتن چار وام ۽ چار مذهبن جي روپ ۾ فلسفي جي پٿر کي گرو جي روپ ۾ ملائي پاڻ کي سون ۾ تبديل ڪري ڇڏيو آهي، گرومخ، روشن خيال.
سڌن ۽ ٻين معجزاتي عملين ان اڪيلائي رب کي ئي سلام ڪيو آهي.
اهو رب وقت جي سڀني اٺن واچن کي سجدو ڪرڻ گهرجي؛ لفظ ۾ شعور جي ضم ٿيڻ سان، ناقابل تصور کي محسوس ڪيو ويندو آهي.
سچي گم جي نصيحت تي عمل ڪرڻ سان، اٺن پيڙهين جو زهر ختم ٿي ويندو آهي ۽ هاڻي عقل مايا جي ڪري گمراهه نه ٿيندو آهي.
گرومخن پنهنجي پياري عقيدت سان ناقابل اصلاح ذهن کي سڌاريو آهي.
ذهن کي صرف مقدس جماعت سان ملڻ سان قابو ڪيو ويندو آهي.
ماڻهو نون دروازن کي اپنائيندا آهن پر گرومخ گرو جي حڪمت کي اپنائڻ سان نون دروازن کي پورو ڪري ٿو.
محبت جي لذت کي چکڻ، گرومک پوري وابستگي سان، رب جي حمد جو ذڪر ڪري ٿو.
راجيوگا جي ذريعي، گرومخ سچ ۽ ڪوڙ ٻنهي کي فتح ڪيو آهي ۽ اهڙيء طرح هو ڌرتيء جي سڀني نون خطن ۾ سڃاتو وڃي ٿو.
عاجز ٿي هن نون دروازن کي تاڪيد ڪيو آهي ۽ ان کان علاوه هن تخليق ۽ تحرڪ ۾ پاڻ کي ورهايو آهي.
نو خزانا هن جي پيروي ڪن ٿا ۽ گرومخ نون ناٿن کي ظاهر ڪري ٿو، آزاد ٿيڻ جي ٽيڪنڪ.
نون سڪن مان (انسان جي جسم ۾) اها زبان جيڪا تلخ، مٺي، گرم ۽ ٿڌي هئي، هاڻي.
پاڪ جماعت سان وابستگي ۽ گروءَ جي ڏاهپ جي ڪري، سرسبز ۽ شاداب ٿيو آهي.
سک کي گهرجي ته ٻين جي خوبصورت عورتن کي پنهنجي مائرن، ڀينرن ۽ ڌيئرن وانگر سمجهن.
هن لاءِ ٻين جو مال هندو لاءِ گوشت ۽ مسلمان لاءِ سور جو گوشت آهي.
هن کي پنهنجي پٽ، زال يا ڪٽنب جي لالچ ۾، ڪنهن سان خيانت ۽ ٺڳي نه ڪرڻ گهرجي.
ٻين جي ساراهه ۽ طعنا ٻڌڻ وقت ڪنهن کي به بڇڙي ڳالهه نه ڪرڻ گهرجي.
نه ته هو پنهنجو پاڻ کي عظيم ۽ شان وارو سمجهڻ گهرجي ۽ نه ئي هن کي پنهنجي انا کان ٻاهر، ڪنهن کي ڌڪڻ گهرجي.
اهڙي نوعيت جو گرو مُخ راج يوگا (سڀ کان اعليٰ يوگا) ڪندو آهي، امن سان زندگي گذاريندو آهي
۽ پنهنجي نفس کي مقدس جماعت تي قربان ڪرڻ لاءِ وڃي ٿو.
پيار جي خوشي چکڻ کان پوءِ گرومخ کي کاڌي ۽ مس جي ڪا به خواهش محسوس نه ٿيندي آهي.
هن جي شعور جي ڪلام ۾ ضم ٿيڻ سبب، هن کي بيتابي نه ٿيندي آهي ۽ هو جاڳندي ئي رات خوشي سان گذاريندو آهي.
جيئن شاديءَ کان ڪجهه عرصو اڳ، ڪنوار ۽ ڪنوار، گس ۾ به سهڻا نظر ايندا آهن، تيئن گرومخ به سينگاريل رهندا آهن.
جيئن ته اهي دنيا مان وڃڻ جو راز سمجهي رهيا آهن، اهي دنيا ۾ مهمانن وانگر رهندا آهن (جن کي جلد ئي وڃڻ گهرجي).
گرو جي حڪمت جي شاهراهه کان واقف هجڻ ڪري، گرومخ ان تي سچي واپار جي مڪمل لوڊ سان هلن ٿا.
سک گرو جي تعليمات کي پسند ڪن ٿا ۽ انهن جا منهن هن دنيا ۽ آخرت ۾ روشن آهن.
هميشه پاڪ جماعت ۾، رب جي عظمت جي ناقابل بيان ڪهاڻي ٻڌائي ويندي آهي.
غرور ۽ انا کي رد ڪندي هڪ گرومخ کي عاجزي ڪرڻ گهرجي.
هن جي ذهن ۾ علم جي روشنيءَ سان جهالت جي اونداهي ۽ وهم کي دور ڪرڻ گهرجي.
ان کي عاجزي سان (رب جي) پيرن تي ڪرڻ گهرجي، ڇاڪاڻ ته رب جي درٻار ۾ صرف عاجز ئي عزت ڪندا آهن.
ماسٽر به ان انسان سان پيار ڪندو آهي جيڪو مالڪ جي مرضي سان پيار ڪندو آهي.
جيڪو خدا جي مرضيءَ کي قبول ڪري ٿو، اهو سمجهي ٿو ته هو هن دنيا ۾ مهمان آهي.
انهيءَ ڪري هو سڀني دعوائن کي رد ڪري، پنهنجي لاءِ ڪا به دعويٰ ڪرڻ کان سواءِ جيئرو رهي ٿو.
مقدس جماعت ۾ هجڻ ڪري، هو رب جي حڪمن جي مطابق عمل ڪري ٿو.
گرو ۽ خدا کي هڪ طور قبول ڪري، گرومخ دوئيت جي احساس کي ختم ڪري ڇڏيو آهي.
انا جي ديوار کي ٽوڙي، گرومک تلاءَ (پاڻ) کي درياهه (برهم) سان ملايو آهي.
بلاشڪ درياهه پنهنجي ٻن ڪنارن ۾ سمايل آهي نه ته هڪ ٻئي کي سڃاڻي.
وڻ مان ميوو ۽ ميوي مان اي پيدا ٿين ٿا ۽ حقيقت ۾ ٻئي هڪ آهن جيتوڻيڪ انهن جا مختلف نالا آهن.
سج سڀني ڇهن موسمن ۾ هڪ آهي. اهو ڄاڻڻ سان، ڪو به مختلف سج جو خيال نٿو ڪري.
رات جو تارا چمڪندا آهن، پر ڏينهن جي لهڻ سان ڪنهن جي حڪم هيٺ لڪندا آهن؟ (اهي خود بخود هليا ويندا آهن ۽ ساڳيءَ طرح علم جي روشنيءَ سان جهالت جي اوندهه به دور ٿي ويندي آهي).
مقدس جماعت، گرومخس رب جي عبادت ڪن ٿا اڪيلي ذهن سان.
گرو جا يوگي سک هميشه جاڳندا آهن ۽ مايا جي وچ ۾ الڳ رهندا آهن.
انهن لاءِ گرو منتر ڪنن جي ڪُنڊ آهي ۽ اوليائن جي پيرن جي مٽي انهن لاءِ خاڪ آهي.
بخشش هنن جي ٿلهي چادر آهي، محبت هنن جي پڇاڙيءَ جو پيالو آهي ۽ عقيدت آهي سندن صور (Sitig)،
علم سندن عملو آهي، ۽ گرو جي فرمانبرداري سندن مراقبت آهي.
غار ۾ مقدس جماعت جي صورت ۾ بيٺا آهن، اهي بيحد آرام سان رهندا آهن.
انا جي مرض کان شفا حاصل ڪري، اهي اچڻ ۽ وڃڻ (جنم ۽ موت) جي بندن کان آزاد ٿي ويا آهن.
مقدس جماعت کي ساراهيو ويو آهي ڇاڪاڻ ته گرو جي حڪمت جيڪا ان ۾ رهي ٿي.
لکين برهمڻ، ڪروڙين ويدون پڙهندي، نيت نيٽ (هي ناهي، هي ناهي) چئي تنگ ٿي ويا.
مهاديو ۽ لکين رهاڪو پڻ يوگڪ مشق جي بي خوابي کان تنگ ٿي ويا آهن.
لکين اوتار بڻجي، وشنو علم جي ٻلهاري تلوار کي پڪڙي به هن تائين پهچي نه سگهيو.
لکين لمبا رشي جيئن ته لوماس پنهنجي طاقت جي باوجود، آخرڪار انهن بابت حيران ٿي ويا آهن.
انهيءَ رب پنهنجي ذات سان، ٽنهي جهانن، چئن زمانن، ڪروڙين ڪائناتن ۽ انهن جي ڀاڱن کي ڍڪي ڇڏيو آهي.
هو انهن سڀني کان وڏو آهي. لکين تخليقون ۽ تحريرون ائين هلنديون رهن ٿيون، جيئن پارسيءَ جي ٿلهي تي پٽن جي زنجير ۽ اهو سڀ ڪجهه پلڪ جي گرڻ جي وقت ۾ ٺهي ٿو.
جيڪڏهن ڪو ماڻهو، مقدس جماعت جو عاشق ٿي وڃي، تڏهن ئي اهو اسرار سمجهي سگهي ٿو
ماورائي برهم مڪمل برهم آهي. هو بنيادي ڪائناتي روح (پورخ) ۽ سچو گرو آهي.
يوگيس مراقبي ۾ حيران ٿي ويا ڇاڪاڻ ته هن کي ويد جي علم جي پرواهه ناهي.
ديوتائن ۽ ديوتائن جي پوڄا ڪندي، ماڻهو زمين ۽ آسمان ۾ پاڻيءَ ۾ (مختلف زندگين ۾) رلندا رهن ٿا.
اهي ڪيترائي ساڙيل نذرانا، نذرون ۽ سنتون ادا ڪندا آهن ۽ اڃا به نام نهاد رسم الخط جي سرگرمين کي انجام ڏيڻ دوران روئيندا آهن (ڇاڪاڻ ته انهن جا ڏک دور نه ٿيندا آهن).
ھميشه ھلندڙ دماغ قابو ۾ نٿو اچي ۽ دماغ زندگيءَ جي اٺن ڀاڱن (چار ورھن ۽ چار آشرم) کي خراب ڪري ڇڏيو آھي.
ذهن کي فتح ڪرڻ کان پوءِ گرومخن سڄي دنيا کي فتح ڪيو آهي ۽ پنهنجي انا کي وڃائي ڇڏيو آهي، انهن پاڻ کي سڀني ۾ ڏٺو آهي.
گورکن پاڪ جماعت ۾ فضيلت جا هار تيار ڪيا آهن.
اڻڄاتل ۽ بي عيب رب چيو ويندو آهي جيڪو سڀني شڪلن ۽ لکڻين کان ٻاهر آهي.
انهيءَ غير ظهور رب جي طبيعت به تمام گهڻي غير واضح آهي، ۽ سسنفگ جي مسلسل تلاوت جي باوجود سندس اسرار سمجهي نه سگهيو آهي.
هن جي ناقابل بيان ڪهاڻي ڪيئن معلوم ٿي سگهي ٿي ڇو ته ان کي ٻڌائڻ وارو ڪو به ناهي.
ان جي باري ۾ سوچيندي، عجب به پاڻ کي عجب سان ڀريل محسوس ڪندو آهي ۽ حيرت به حيران ٿي ويندي آهي.
گروءَ جو سک بڻجي چئن ئي ورهين جا ماڻهو گهريلو زندگي گذاري رهيا آهن،
مختلف قسم جي ڪاروبار ۽ واپار کي انجام ڏيڻ جو ارادو ڪيو آهي.
مقدس گڏجاڻين ۾، اهي گرو-خدا جي پوڄا ڪن ٿا، عقيدن سان پيار ڪن ٿا، ۽ گرو انهن کي دنيا جي سمنڊ پار ڪري ٿو.
بي شڪل رب هڪارڪڪر جو روپ اختيار ڪري اونڪر مان بيشمار نالا ۽ روپ ٺاهيا.
هن پنهنجي هر ٽرڪوم ۾ ڪروڙين ڪائنات جي وسعت رکي آهي.
ڪنهن کي به خبر نه آهي ته ڪيئي دور، ڪيئي دور، ناقابل تصور ۽ ناقابل تسخير دونهي هئي.
ڪيترين ئي عمرن تائين ڪيترن ئي اوتار (خدا جي) جون سرگرميون جاري رهيون.
اهو ئي خدا، پنهنجي ديوتائن جي محبت خاطر، ڪليجوگ ۾ (گرو جي روپ ۾) ظاهر ٿيو آهي.
تانگ ۽ ڍڳي وانگر هجڻ ڪري ۽ عاشق ۽ معشوق، هو، مقدس جماعت جي ڪنٽرول ۾، اتي رهي ٿو.
ان خالق جي ڄاڻ صرف گرومخ وٽ آهي.
سچي گرو جي ظهور سان، گرومخن کي ڪلام تي غور ڪرڻ جو خوشگوار ميوو مليو.
ان هڪ اونڪر مان هزارين ميوا گم، سک ۽ مقدس جماعت جي صورت ۾ نڪرندا هئا.
ڪي ٿورڙا آهن گرو مُخ جن هن کي ڏٺو آهي، هن کي ٻڌو آهي ۽ هن جي حڪمن تي عمل ڪيو آهي.
پهرين ته اهي گروءَ جي پيرن جي مٽي ٿين ٿا ۽ پوءِ سڄي دنيا سندن پيرن جي مٽي چاهي ٿي.
گرومخن جي واٽ تي هلندي ۽ سچائيءَ سان واپار ڪندي، (دنيا جي سمنڊ) پار ٿي ويندي آهي.
اهڙن ماڻهن جي شان کي ڪو به نٿو ڄاڻي ۽ نه ئي ان بابت لکي، ٻڌي ۽ ڳالهائي سگهجي ٿو.
مقدس جماعت ۾، صرف گرو جو ڪلام، پيار ڪيو ويندو آهي.
گروءَ جي ڪلام ۽ پاڪ جماعت ۾ پنهنجي شعور کي ضم ڪرڻ کان پوءِ، گوتم فقير سبد جي ذڪر جي صورت ۾ لذت جو ميوو چکيو آهي.
انهيءَ ميوي لاءِ هنن پنهنجو سمورو خزانو پيش ڪيو آهي ۽ ٻيا ميوا به ان لاءِ قربان ڪيا ويا آهن.
هن ميوي سڀني خواهشن ۽ باهه کي ختم ڪري ڇڏيو آهي ۽ امن، سڪون ۽ اطمينان جي احساس کي وڌيڪ مضبوط ڪيو آهي.
سڀ اميدون پوريون ٿي چڪيون آهن ۽ هاڻي انهن کان لاتعلقي جو احساس پيدا ٿيو آهي.
ذهن جون لهرون پاڻ ۾ سمائجي ويون آهن ۽ ذهن هاڻي خواهشن کان آزاد ٿي ڪنهن به طرف نه ٿو هلي.
ريتن رسمن ۽ موت جي ڦڙيءَ کي ٽوڙي، دماغ سرگرم ٿيڻ سان ثواب جي خواهشن کان آزاد ٿي ويو آهي.
گرو جي تعليمات کان متاثر ٿي، پهرين، گرومخ گرو جي پيرن تي ڪري پيو ۽ پوء هن سڄي دنيا کي پنهنجي پيرن تي ڪري ڇڏيو.
هن طريقي سان، گرو سان گڏ، شاگرد محبت کي سڃاڻي ورتو آهي.