ಒಂದು ಓಂಕಾರ್, ಮೂಲ ಶಕ್ತಿ, ದೈವಿಕ ಬೋಧಕನ ಅನುಗ್ರಹದಿಂದ ಅರಿತುಕೊಂಡಿತು
ಸತಿಗುರ ಎಂಬ ನಿಜವಾದ ಹೆಸರಿನಿಂದ ಪ್ರಸಿದ್ಧನಾದ ಆ ಮೂಲ ಭಗವಂತನಿಗೆ ನಮಸ್ಕಾರ.
ಎಲ್ಲಾ ನಾಲ್ಕು ವರ್ಣಗಳನ್ನು ಗುರುವಿನ ಸಿಖ್ಖರನ್ನಾಗಿ ಪರಿವರ್ತಿಸಿ, ಆ ನಿಜವಾದ ಗುರು (ಗಮ್ ನಾನಕ್ ದೇವ್) ಗುರುಮುಖರಿಗೆ ನಿಜವಾದ ಮಾರ್ಗವನ್ನು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದ್ದಾರೆ.
ಪವಿತ್ರವಾದ ಸಭೆಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರೂ ಸೇರಿ ಹಾಡುವ ಇಂತಹ ಅಖಂಡ ಪದವನ್ನು ನಿಜವಾದ ಗುರುಗಳು ಕಂಪಿಸಿದ್ದಾರೆ.
ಗುರುಮುಖರು ಗುರುವಿನ ಉಪದೇಶಗಳನ್ನು ಪಠಿಸುತ್ತಾರೆ; ಅವರು ಅಡ್ಡಲಾಗಿ ಹೋಗುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಜಗತ್ತನ್ನು ದಾಟುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ (ವಿಶ್ವ ಸಾಗರ).
ವೀಳ್ಯದೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಕ್ಯಾಟೆಚು, ಸುಣ್ಣ ಮತ್ತು ವೀಳ್ಯದೆಲೆಯ ಮಿಶ್ರಣವು ಉತ್ತಮ ಬಣ್ಣವನ್ನು ಮಾಡುತ್ತದೆ, ಅದೇ ರೀತಿ, ಎಲ್ಲಾ ನಾಲ್ಕು ವರ್ಣಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿರುವ ಗುರುಮುಖ ಜೀವನ ವಿಧಾನವು ಸುಂದರವಾಗಿರುತ್ತದೆ.
ಅವರು, ಪರಿಪೂರ್ಣ ಗಮ್ ಅನ್ನು ಭೇಟಿಯಾದ ನಂತರ ಗುರ್ಮತಿಯನ್ನು ಪಡೆದಿದ್ದಾರೆ; ಗುರುವಿನ ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆಯು ವಾಸ್ತವವಾಗಿ ಜ್ಞಾನ, ಏಕಾಗ್ರತೆ ಮತ್ತು ಧ್ಯಾನದ ಬೋಧನೆಯನ್ನು ಗುರುತಿಸಿದೆ.
ನಿಜವಾದ ಗುರುಗಳು ಪವಿತ್ರ ಸಭೆಯ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಸತ್ಯದ ನೆಲೆಯನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಿದ್ದಾರೆ.
ಇತರರ ದೇಹ, ಸಂಪತ್ತು ಮತ್ತು ನಿಂದೆಗಳಿಂದ (ನನ್ನನ್ನು) ಹಿಂದಕ್ಕೆ ಹಿಡಿದಿಟ್ಟುಕೊಂಡು, ನಿಜವಾದ ಗುರು, ಭಗವಂತನ ನಾಮದ ಧ್ಯಾನ, ಅಭ್ಯಂಜನ ಮತ್ತು ದಾನದ ಅಭ್ಯಾಸಕ್ಕಾಗಿ ನನ್ನನ್ನು ಸಂಕಲ್ಪ ಮಾಡಿದೆ.
ಗಮ್ನ ಬೋಧನೆಯ ಮೂಲಕ ಜನರು ತಮ್ಮ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಮೂಲಕ ಅದನ್ನು ದಾರಿತಪ್ಪಿಸದಂತೆ ತಡೆದಿದ್ದಾರೆ.
ತತ್ವಜ್ಞಾನಿಗಳ ಕಲ್ಲನ್ನು ಸ್ಪರ್ಶಿಸುವ ಎಂಟು ಲೋಹಗಳು ಚಿನ್ನವಾಗುವಂತೆ, ಗುರುಮುಖರು ತಮ್ಮ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಗೆದ್ದು ಇಡೀ ಜಗತ್ತನ್ನು ಗೆದ್ದಿದ್ದಾರೆ.
ಒಬ್ಬ ದಾರ್ಶನಿಕನ ಕಲ್ಲನ್ನು ಮುಟ್ಟಿ ಕಲ್ಲು ತಾನಾಗಿಯೇ ಇನ್ನೊಬ್ಬ ದಾರ್ಶನಿಕನ ಶಿಲೆಯಾದಂತೆಯೇ ಸಿಖ್ಖನು ಅದೇ ಅರ್ಹತೆಯನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾನೆ ಎಂಬ ಗುರುವಿನ ಬೋಧನೆಯ ಪರಿಣಾಮ ಹೀಗಿದೆ.
ವ್ಯವಸ್ಥಿತವಾಗಿ ಯೋಗ ಹಾಗೂ ಭೋಗಗಳನ್ನು ಗೆದ್ದು ಭಕ್ತಿಯಲ್ಲಿ ಮಗ್ನರಾದ ಅವರು ತಮ್ಮ ಭಯವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ.
ಅಹಂಕಾರವು ಮಾಯವಾದಾಗ, ಭಗವಂತನು ಸುತ್ತಲೂ ಹರಡಿಕೊಂಡಿದ್ದಾನೆ ಎಂದು ಸಾಕ್ಷಾತ್ಕಾರಗೊಂಡನು, ಆದರೆ ಅವನ ಭಕ್ತರ ಮೇಲಿನ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದಾಗಿ.
ಅವನು ಅವರ ನಿಯಂತ್ರಣಕ್ಕೆ ಬಂದನು.
ಪವಿತ್ರ ಸಭೆಯಲ್ಲಿ, ಪದಕ್ಕೆ ಹೊಂದಿಕೊಂಡಂತೆ, ಗುರುಮುಖ್ ನೋವು ಮತ್ತು ಸಂತೋಷಗಳನ್ನು ಅದೇ ಧಾಟಿಯಲ್ಲಿ ಪರಿಗಣಿಸುತ್ತಾನೆ.
ಅವನು ಅಹಂಕಾರದ ಕೆಟ್ಟ ಆಲೋಚನೆಗಳನ್ನು ತ್ಯಜಿಸುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಬೋಧನೆಗಳನ್ನು ಅಳವಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಟೈಮ್ಲೆಸ್ ಭಗವಂತನನ್ನು ಆರಾಧಿಸುತ್ತಾನೆ.
ಶಿವ-ಶಕ್ತಿಯ (ಮಾಯಾ) ವಿದ್ಯಮಾನಗಳನ್ನು ಮೀರಿ, ಗುರ್ನ್ಝುಖ್ ಶಾಂತವಾಗಿ ಸಂತೋಷದ ಫಲಗಳಲ್ಲಿ ವಿಲೀನಗೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.
ಗುರು ಮತ್ತು ದೇವರನ್ನು ಒಂದೇ ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸಿ, ಅವನು ದ್ವಂದ್ವ ಭಾವದ ಕೆಡುಕುಗಳನ್ನು ನಾಶಮಾಡುತ್ತಾನೆ.
ಗುರುಮುಖರು ಪರಿವರ್ತನೆಯ ಚಕ್ರದಿಂದ ಹೊರಬರುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಸಮೀಪಿಸಲಾಗದ ಮತ್ತು ಗ್ರಹಿಸಲಾಗದ ಭಗವಂತನನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗುವುದು ಸಮಯದ (ವೃದ್ಧಾಪ್ಯ) ಪ್ರಭಾವದಿಂದ ದೂರ ಹೋಗುತ್ತಾರೆ.
ಭರವಸೆಗಳು ಮತ್ತು ಭಯಗಳು ಅವರನ್ನು ಹಿಂಸಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಅವರು ನಿರ್ಲಿಪ್ತರಾಗಿರುವಾಗ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಅವರಿಗೆ ಅಮೃತ ಅಥವಾ ವಿಷ, ಸುಖ ಮತ್ತು ದುಃಖಗಳು ಒಂದೇ ಆಗಿರುತ್ತವೆ.
ಪವಿತ್ರ ಸಭೆಯಲ್ಲಿ, ಭಯಾನಕ ದೀರ್ಘಕಾಲದ ಕಾಯಿಲೆಗಳನ್ನು ಸಹ ಗುಣಪಡಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.
ಗಾಳಿ, ನೀರು, ಬೆಂಕಿ ಮತ್ತು ಮೂರು ಗುಣಗಳು - ಶಾಂತತೆ, ಚಟುವಟಿಕೆ ಮತ್ತು ಜಡತ್ವವನ್ನು ಸಿಖ್ಖರು ವಶಪಡಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ.
ಮನಸ್ಸಿನ ಏಕಾಗ್ರತೆ, ಮಾತು, ಕ್ರಿಯೆ ಮತ್ತು ಒಬ್ಬನನ್ನು ಧ್ಯಾನಿಸುವುದರಿಂದ, ಅವನು ದ್ವಂದ್ವತೆಯ ಪ್ರಜ್ಞೆಯನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡಿದ್ದಾನೆ.
ಗುರುವಿನ ಜ್ಞಾನದಲ್ಲಿ ಲೀನವಾಗುವುದು ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ ಅವರ ನಡವಳಿಕೆ. ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ವೈವಿಧ್ಯಮಯ ಕರ್ತವ್ಯಗಳನ್ನು ನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತಿರುವಾಗ ಅವನ ಅಂತರಂಗದಲ್ಲಿ ಅವನು ಒಬ್ಬನೇ (ಭಗವಂತನೊಂದಿಗೆ).
ಭೂಮಿಯನ್ನು ಮತ್ತು ಭೂಗತ ಜಗತ್ತನ್ನು ಗೆದ್ದು ಅವನು ಸ್ವರ್ಗದಲ್ಲಿ ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ಸ್ಥಾಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.
ಮಧುರವಾಗಿ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾ, ವಿನಯದಿಂದ ವರ್ತಿಸುತ್ತಾ, ಕೈಯಿಂದಲೇ ದಾನ ಮಾಡುವುದರಿಂದ ಪತಿತರೂ ಶುದ್ಧರಾಗುತ್ತಾರೆ.
ಹೀಗಾಗಿ, ಗುರುಮುಖನು ಹೋಲಿಸಲಾಗದ ಮತ್ತು ಅಮೂಲ್ಯವಾದ ಆನಂದದ ಫಲಗಳನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾನೆ.
ಪವಿತ್ರ ಸಭೆಯೊಂದಿಗೆ ಸಹಭಾಗಿತ್ವದಲ್ಲಿ ಅವನು ಅಹಂಕಾರವನ್ನು (ಮನಸ್ಸಿನಿಂದ) ಹಿಂಡುತ್ತಾನೆ.
ನಾಲ್ಕು ಆದರ್ಶಗಳು (ಧರ್ಮ, ಅರ್ಥ, ಕ್ರಿಯಾ, ಮೋಕ್ಸ್) ವಿಧೇಯ ಸೇವಕನ (ಭಗವಂತನ) ಸುತ್ತಲೂ ಕೈ ಜೋಡಿಸಿ ನಿಂತಿವೆ.
ಈ ಸೇವಕನು ನಾಲ್ಕು ದಿಕ್ಕುಗಳನ್ನು ಒಂದೇ ದಾರದಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟಿದವನಿಗೆ ನಮಸ್ಕರಿಸುವಂತೆ ಮಾಡಿದನು.
ವೇದಗಳು, ವೇದಗಳನ್ನು ಪಠಿಸುವ ಪಂಡಿತರು ಮತ್ತು ಅವರ ಪ್ರೇಕ್ಷಕರು ಅವರ ರಹಸ್ಯವನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.
ಆತನ ಸದಾ ಉಜ್ವಲವಾದ ಜ್ವಾಲೆಯು ನಾಲ್ಕು ಯುಗಯುಗಗಳಲ್ಲೂ ಪ್ರಜ್ವಲಿಸುತ್ತದೆ.
ಎಲ್ಲಾ ನಾಲ್ಕು ವಾಮಗಳ ಸಿಖ್ಖರು ಒಂದು ವರ್ಣವಾಯಿತು ಮತ್ತು ಅವರು ಗುರುಮುಖರ (ದೊಡ್ಡ) ಕುಲವನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸಿದರು.
ಅವರು ಧರ್ಮದ ನಿವಾಸಗಳಲ್ಲಿ (ಗುರುದ್ವಾರಗಳು) ಗುರುಗಳ ವಾರ್ಷಿಕೋತ್ಸವಗಳನ್ನು ಆಚರಿಸುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಆ ಮೂಲಕ ಸದ್ಗುಣಗಳ ಬೀಜಗಳನ್ನು ಬಿತ್ತುತ್ತಾರೆ.
ಪವಿತ್ರ ಸಭೆಯಲ್ಲಿ ಮೊಮ್ಮಗ ಮತ್ತು ಅಜ್ಜ (ಅಂದರೆ ಯುವಕರು ಮತ್ತು ಹಿರಿಯರು) ಪರಸ್ಪರ ಸಮಾನರು.
ಕಾಮ (ಕಾಮ) ಕ್ರೋಧ (ಕೋಪ), ಅಹತಿಲೈರ್ ಅಹಂಕಾರವನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸುವ ಸದ್ ಸಂಗತ್ (ಪವಿತ್ರ ಕಂಪನಿ) ನಲ್ಲಿರುವ ಸಿಖ್ಖರು, ಅವರ ದುರಾಶೆ ಮತ್ತು ವ್ಯಾಮೋಹವನ್ನು ನಾಶಪಡಿಸುತ್ತಾರೆ.
ಪವಿತ್ರ ಸಭೆಯಲ್ಲಿ ಸತ್ಯ ಸಂತೃಪ್ತಿ, ಕರುಣೆ, ಧರ್ಮ, ಸಂಪತ್ತು, ಅಧಿಕಾರ ಎಲ್ಲವೂ ಅಧೀನವಾಗುತ್ತದೆ.
ಐದು ಅಂಶಗಳನ್ನು ದಾಟಿ, ಐದು ಪದಗಳ (ವಾದ್ಯಗಳು) ಅಭಿನಂದನೆಗಳು. ಅಲ್ಲಿ ಆಡಿದರು.
ಐದು ಯೋಗ ಭಂಗಿಗಳನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸಿದ ನಂತರ, ಸಭೆಯ ಗೌರವಾನ್ವಿತ ಸದಸ್ಯರು ಸುತ್ತಲೂ ಪ್ರಸಿದ್ಧರಾಗುತ್ತಾರೆ.
ಐದು ವ್ಯಕ್ತಿಗಳು ಒಟ್ಟಿಗೆ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳುವ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ, ಕರ್ತನಾದ ದೇವರು, ಅಲ್ಲಿದ್ದಾನೆ; ವಿವರಿಸಲಾಗದ ಭಗವಂತನ ಈ ರಹಸ್ಯವನ್ನು ತಿಳಿಯಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ.
ಆದರೆ ಬೂಟಾಟಿಕೆಯನ್ನು ನಿರಾಕರಿಸುವ ಆ ಐವರು ಮಾತ್ರ (ಒಟ್ಟಿಗೆ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳಲು) ತಮ್ಮ ಪ್ರಜ್ಞೆಯನ್ನು ಪದದ ಅನಿಯಂತ್ರಿತ ಮಧುರದಲ್ಲಿ ವಿಲೀನಗೊಳಿಸುತ್ತಾರೆ.
ಅಂತಹ ಸಹ-ಶಿಷ್ಯರು ಪವಿತ್ರ ಸಭೆಯನ್ನು ಮೆಚ್ಚುತ್ತಾರೆ.
ಆರು (ಭಾರತೀಯ. ತತ್ವಶಾಸ್ತ್ರಗಳು) ಅನುಯಾಯಿಗಳು ತೀವ್ರವಾಗಿ ಹಂಬಲಿಸುತ್ತಾರೆ ಆದರೆ ಗುರುಮುಖ ಮಾತ್ರ ಭಗವಂತನ ದರ್ಶನವನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾನೆ.
ಆರು ಶಾಸ್ತ್ರಗಳು ಒಬ್ಬರಿಗೆ ಒಂದು ಸುತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಅರ್ಥವಾಗುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತದೆ ಆದರೆ ಗುರುಮುಖಿಗಳು ಗುರುವಿನ ಬೋಧನೆಗಳನ್ನು ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ದೃಢವಾಗಿ ನೆಲೆಗೊಳಿಸುತ್ತಾರೆ.
ಎಂದು ಅನುಭವಿಸಲು ಎಲ್ಲಾ ಸಂಗೀತದ ಕ್ರಮಗಳು ಮತ್ತು ಮಧುರಗಳು ಅದ್ಭುತವಾಗಿವೆ
ಒಬ್ಬ ಸೂರ್ಯನು ಎಲ್ಲಾ ಆರು ಋತುಗಳಲ್ಲಿ ಸ್ಥಿರವಾಗಿರುವಂತೆಯೇ ನಿಜವಾದ ಗುರು.
ಅಂತಹ ಆನಂದ-ಫಲವನ್ನು ಗುರುಮುಖಿಗಳು ಸಾಧಿಸಿದ್ದಾರೆ, ಅದರ ರುಚಿಯನ್ನು ಆರು ಸಂತೋಷಗಳಿಂದ ತಿಳಿಯಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ.
ಆಂಕೊರೈಟ್ಗಳು, ಸತ್ಯದ ಅನುಯಾಯಿಗಳು, ದೀರ್ಘಕಾಲ ಬದುಕಿದವರು ಮತ್ತು ಸಾರ್ವತ್ರಿಕವಾಗಿ ಮೆಚ್ಚುಗೆ ಪಡೆದವರು ಎಲ್ಲರೂ ಭ್ರಮೆಯಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿದ್ದಾರೆ.
ಪವಿತ್ರ ಸಭೆಯನ್ನು ಸೇರುವುದರಿಂದ ಮಾತ್ರ, ಒಬ್ಬರ ಸಹಜ ಸ್ವಭಾವದಲ್ಲಿ ಲೀನವಾಗಬಹುದು.
ಗುರ್ಮುಖರು ಪವಿತ್ರ ಸಭೆಯಲ್ಲಿ ಚಲಿಸುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಏಳು ಸಮುದ್ರಗಳನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸಿದರು ಈ ವಿಶ್ವ ಸಾಗರದಲ್ಲಿ ಬೇರ್ಪಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ.
ಎಲ್ಲಾ ಏಳು ಖಂಡಗಳು ಕತ್ತಲೆಯಲ್ಲಿವೆ; ಗುರುಮುಖನು ಪದದ ದೀಪದಿಂದ ಅವರಿಗೆ ಜ್ಞಾನೋದಯವನ್ನು ನೀಡುತ್ತಾನೆ.
ಗುರುಮುಖ್ ಎಲ್ಲಾ ಏಳು ಪರ್ಲ್ಗಳನ್ನು (ದೇವರ ನಿವಾಸಗಳು) ಸುಧಾರಿಸಿದ್ದಾರೆ ಮತ್ತು ಸಮಸ್ಥಿತಿಯ ಸ್ಥಿತಿ ಮಾತ್ರ ಸತ್ಯದ ನಿಜವಾದ ವಾಸಸ್ಥಾನವಾಗಿದೆ ಎಂದು ಕಂಡುಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ.
ಸ್ವಾ-ತಿ ಮೊದಲಾದ ಎಲ್ಲಾ ಪ್ರಮುಖ ನಕ್ಸ್ಟ್ರುಗಳನ್ನು ಮತ್ತು ಏಳು ದಿನಗಳನ್ನು ಅವರು ತಮ್ಮ ತಲೆಯಿಂದ ಹಿಡಿದು ನಿಯಂತ್ರಿಸಿದ್ದಾರೆ ಅಂದರೆ ಅವರ ವಂಚನೆಗಳನ್ನು ಮೀರಿ ಹೋಗಿದ್ದಾರೆ.
ಇಪ್ಪತ್ತೊಂದು ನಗರಗಳು ಮತ್ತು ಅವುಗಳ ಆಡಂಬರಗಳನ್ನು ಅವನು ದಾಟಿದ ಮತ್ತು ಅವನು ಸಂತೋಷದಿಂದ (ತನ್ನ ಆತ್ಮದಲ್ಲಿ) ವಾಸಿಸುತ್ತಾನೆ.
ಅವರು ಏಳು ರಾಗಗಳ (ಸಂಗೀತದ) ಸಮಗ್ರತೆಯನ್ನು ತಿಳಿದಿದ್ದಾರೆ ಮತ್ತು ಅವರು ಪರ್ವತಗಳ ಏಳು ತೊರೆಗಳನ್ನು ದಾಟಿದ್ದಾರೆ.
ಅವರು ಪವಿತ್ರ ಸಭೆಯಲ್ಲಿ ಗುರುಗಳ ಮಾತನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಂಡು ಸಾಧಿಸಿದ ಕಾರಣ ಇದು ಸಾಧ್ಯವಾಗಬಹುದು.
ಗುರುವಿನ ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆಗೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿ ನಡೆಸುವ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಎಂಟು ವಿಭಾಗಗಳ (ನಾಲ್ಕು ವರ್ಣಗಳು ಮತ್ತು ನಾಲ್ಕು ಆಶ್ರಮಗಳ) ಬೂಟಾಟಿಕೆಗಳನ್ನು ಮೀರಿ ಏಕ ಮನಸ್ಸಿನ ಭಕ್ತಿಯಿಂದ ಭಗವಂತನನ್ನು ಆರಾಧಿಸುತ್ತಾನೆ.
ನಾಲ್ಕು ವಾಮಗಳ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಎಂಟು ಲೋಹಗಳು ಮತ್ತು ನಾಲ್ಕು ಧರ್ಮಗಳು ಗುರುವಿನ ರೂಪದಲ್ಲಿ ದಾರ್ಶನಿಕರ ಕಲ್ಲನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗಿ ತಮ್ಮನ್ನು ಚಿನ್ನ, ಗುರುಮುಖ, ಪ್ರಬುದ್ಧರಾಗಿ ಪರಿವರ್ತಿಸಿವೆ.
ಸಿದ್ಧರು ಮತ್ತು ಇತರ ಅದ್ಭುತ ಸಾಧಕರು ಆ ಮೂಲ ಭಗವಂತನಿಗೆ ಮಾತ್ರ ನಮಸ್ಕರಿಸಿದ್ದಾರೆ.
ಆ ಭಗವಂತನು ಸಮಯದ ಎಂಟು ಗಡಿಯಾರಗಳಿಂದಲೂ ಆರಾಧಿಸಲ್ಪಡಬೇಕು; ಪದದಲ್ಲಿನ ಪ್ರಜ್ಞೆಯ ವಿಲೀನದಿಂದ, ಅಗ್ರಾಹ್ಯವನ್ನು ಗ್ರಹಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.
ನಿಜವಾದ ಗಮ್ನ ಸಲಹೆಯನ್ನು ಅಳವಡಿಸಿಕೊಂಡರೆ, ಎಂಟು ತಲೆಮಾರುಗಳ ವಿಷ (ಕಳಂಕ) ನಾಶವಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಈಗ ಬುದ್ಧಿಯು ಮಾಯೆಯಿಂದ ಭ್ರಮೆಗೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ.
ಗುರುಮುಖರು ತಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿಯ ಭಕ್ತಿಯಿಂದ ಸರಿಪಡಿಸಲಾಗದ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಪರಿಷ್ಕರಿಸಿದ್ದಾರೆ.
ಪವಿತ್ರ ಸಭೆಯ ಭೇಟಿಯಿಂದ ಮಾತ್ರ ಮನಸ್ಸು ನಿಯಂತ್ರಿಸಲ್ಪಡುತ್ತದೆ.
ಜನರು ಒಂಬತ್ತು ಪಟ್ಟು ಭಕ್ತಿಯನ್ನು ಅಳವಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ ಆದರೆ ಗುರುವಿನ ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆಯನ್ನು ಅಳವಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವಾಗ ಗುರುಮುಖನು ಒಂಬತ್ತು ಬಾಗಿಲುಗಳನ್ನು ಸಾಧಿಸುತ್ತಾನೆ.
ಪ್ರೀತಿಯ ಸಂತೋಷವನ್ನು ಸವಿಯುತ್ತಾ, ಗುರುಮುಖನು ಪೂರ್ಣ ಬಾಂಧವ್ಯದಿಂದ, ಭಗವಂತನ ಸ್ತುತಿಗಳನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಾನೆ.
ರಾಜಯೋಗದ ಮೂಲಕ, ಗುರುಮುಖನು ಸತ್ಯ ಮತ್ತು ಸುಳ್ಳು ಎರಡನ್ನೂ ಗೆದ್ದಿದ್ದಾನೆ ಮತ್ತು ಆದ್ದರಿಂದ ಅವನು ಭೂಮಿಯ ಒಂಬತ್ತು ಪ್ರದೇಶಗಳಾದ್ಯಂತ ಪ್ರಸಿದ್ಧನಾಗಿದ್ದಾನೆ.
ವಿನಯವಂತನಾಗಿ ಒಂಬತ್ತು ಬಾಗಿಲುಗಳನ್ನು ಶಿಸ್ತುಬದ್ಧಗೊಳಿಸಿದ್ದಾನೆ ಮತ್ತು ಸೃಷ್ಟಿ ಮತ್ತು ವಿಘಟನೆಯಲ್ಲಿ ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ಹರಡಿಕೊಂಡಿದ್ದಾನೆ.
ಒಂಬತ್ತು ಸಂಪತ್ತುಗಳು ಅವನನ್ನು ಶ್ರದ್ಧೆಯಿಂದ ಅನುಸರಿಸುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಗುರುಮುಖವು ಒಂಬತ್ತು ನಾಥಗಳಿಗೆ ತೆರೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ, ವಿಮೋಚನೆ ಪಡೆಯುವ ತಂತ್ರ.
ಒಂಬತ್ತು ಸಾಕೆಟ್ಗಳಲ್ಲಿ (ಮನುಷ್ಯ ದೇಹದಲ್ಲಿ), ಕಹಿ, ಸಿಹಿ, ಬಿಸಿ ಮತ್ತು ತಂಪಾಗಿರುವ ನಾಲಿಗೆ ಈಗ
ಪವಿತ್ರ ಸಭೆಯೊಂದಿಗಿನ ಒಡನಾಟ ಮತ್ತು ಗುರುವಿನ ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆಯಿಂದಾಗಿ, ಆಶೀರ್ವಾದ ಮತ್ತು ಸಂತೋಷದಿಂದ ತುಂಬಿದೆ.
ಸಿಖ್ ಇತರರ ಸುಂದರ ಮಹಿಳೆಯರನ್ನು ತನ್ನ ತಾಯಂದಿರು, ಸಹೋದರಿಯರು ಮತ್ತು ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳಂತೆ ಪರಿಗಣಿಸಬೇಕು.
ಆತನಿಗೆ ಇತರರ ಸಂಪತ್ತು ಹಿಂದೂಗಳಿಗೆ ಗೋಮಾಂಸ ಮತ್ತು ಮುಸಲ್ಮಾನರಿಗೆ ಹಂದಿಮಾಂಸ.
ತನ್ನ ಮಗ, ಹೆಂಡತಿ ಅಥವಾ ಕುಟುಂಬದ ಮೇಲಿನ ವ್ಯಾಮೋಹದಿಂದ ಅವನು ಯಾರಿಗೂ ದ್ರೋಹ ಮತ್ತು ಮೋಸ ಮಾಡಬಾರದು.
ಇತರರ ಹೊಗಳಿಕೆ, ನಿಂದೆಗಳನ್ನು ಕೇಳುತ್ತಾ ಯಾರ ಬಗ್ಗೆಯೂ ಕೆಟ್ಟದಾಗಿ ಮಾತನಾಡಬಾರದು.
ಅವನು ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ಶ್ರೇಷ್ಠ ಮತ್ತು ಮಹಿಮೆಯೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಬಾರದು ಅಥವಾ ಅವನು ತನ್ನ ಅಹಂಕಾರದಿಂದ ಹೊರಗುಳಿಯಬಾರದು, ಯಾರನ್ನೂ ದೂಷಿಸಬಾರದು.
ಅಂತಹ ಸ್ವಭಾವದ ಗುರುಮುಖ್ ರಾಜ್ ಯೋಗವನ್ನು ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ (ಉನ್ನತ ಯೋಗ), ಶಾಂತಿಯುತವಾಗಿ ಬದುಕುತ್ತಾರೆ ಎ
ಮತ್ತು ಪವಿತ್ರ ಸಭೆಗೆ ತನ್ನ ಆತ್ಮವನ್ನು ಅರ್ಪಿಸಲು ಹೋಗುತ್ತಾನೆ.
ಪ್ರೀತಿಯ ಸಂತೋಷವನ್ನು ಸವಿದ ಗುರುಮುಖನಿಗೆ ಆಹಾರ ಮತ್ತು ಶಾಯಿಯ ಬಯಕೆಯಿಲ್ಲ.
ಪದದಲ್ಲಿ ಅವನ ಪ್ರಜ್ಞೆಯ ವಿಲೀನದ ಕಾರಣದಿಂದಾಗಿ, ಅವನು ಈಪ್ ಅನ್ನು ಪಡೆಯುವುದಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಎಚ್ಚರಗೊಳ್ಳುವ ಮೂಲಕ, ಅವನು ತನ್ನ ರಾತ್ರಿಯನ್ನು ಸಂತೋಷದಿಂದ ಕಳೆಯುತ್ತಾನೆ.
ಮದುವೆಗೆ ಮುಂಚಿನ ಕೆಲವು ಆಯಸ್ಗಳ ಪ್ರಕಾರ, ವಧು ಮತ್ತು ವರರು ಜಿಎಸ್ಎಸ್ನಲ್ಲಿಯೂ ಸುಂದರವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಾರೆ, ಗುರುಮುಖರು ಸಹ ಅಲಂಕರಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿರುತ್ತಾರೆ.
ಪ್ರಪಂಚದಿಂದ ಹೋಗುವ ರಹಸ್ಯವನ್ನು ಅವರು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಂಡಿರುವುದರಿಂದ, ಅವರು ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಅತಿಥಿಗಳಂತೆ ಬದುಕುತ್ತಾರೆ (ಯಾರು ಬೇಗ ಹೋಗಬೇಕು).
ಗುರುವಿನ ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆಯ ರಾಜಮಾರ್ಗವನ್ನು ತಿಳಿದಿರುವುದರಿಂದ, ಗುರುಮುಖರು ಸತ್ಯವಾದ ಸರಕುಗಳ ಸಂಪೂರ್ಣ ಹೊರೆಯೊಂದಿಗೆ ಅದರ ಮೇಲೆ ಚಲಿಸುತ್ತಾರೆ.
ಸಿಖ್ಖರು ಗುರುಗಳ ಬೋಧನೆಗಳನ್ನು ಮೆಚ್ಚುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಅವರ ಮುಖಗಳು ಈ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಮುಂದಿನ ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಾಶಮಾನವಾಗಿರುತ್ತವೆ.
ಯಾವಾಗಲೂ ಪವಿತ್ರ ಸಭೆಯಲ್ಲಿ, ಭಗವಂತನ ಭವ್ಯತೆಯ ಅನಿರ್ವಚನೀಯ ಕಥೆಯನ್ನು ಹೇಳಲಾಗುತ್ತದೆ.
ಹೆಮ್ಮೆ ಮತ್ತು ಅಹಂಕಾರವನ್ನು ತಿರಸ್ಕರಿಸುವ ಗುರುಮುಖ ವಿನಮ್ರವಾಗಿರಬೇಕು.
ಅವನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಜ್ಞಾನದ ಬೆಳಕಿನಿಂದ ಅವನು ಅಜ್ಞಾನ ಮತ್ತು ಭ್ರಮೆಗಳ ಕತ್ತಲೆಯನ್ನು ಹೋಗಲಾಡಿಸಬೇಕು.
ಅವನು ನಮ್ರತೆಯಿಂದ (ಭಗವಂತನ) ಪಾದಗಳ ಮೇಲೆ ಬೀಳಬೇಕು ಏಕೆಂದರೆ ವಿನಮ್ರರು ಮಾತ್ರ ಭಗವಂತನ ಆಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಗೌರವಿಸಲ್ಪಡುತ್ತಾರೆ.
ಯಜಮಾನನ ಚಿತ್ತವನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುವ ಮನುಷ್ಯನನ್ನು ಮಾಸ್ಟರ್ ಕೂಡ ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಾನೆ.
ದೇವರ ಚಿತ್ತವನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸುವವನು ಈ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಅತಿಥಿ ಎಂದು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ;
ಅದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಎಲ್ಲಾ ಹಕ್ಕುಗಳನ್ನು ಮುಂದಿಟ್ಟುಕೊಂಡು, ಅವನು ತನಗಾಗಿ ಯಾವುದೇ ಹಕ್ಕು ಸಾಧಿಸದೆ ಬದುಕುತ್ತಾನೆ.
ಪವಿತ್ರ ಸಭೆಯಲ್ಲಿರುವುದರಿಂದ, ಅವನು ಭಗವಂತನ ಆಜ್ಞೆಗಳಿಗೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತಾನೆ.
ಗುರು ಮತ್ತು ದೇವರನ್ನು ಒಂದಾಗಿ ಸ್ವೀಕರಿಸಿದ ಗುರುಮುಖ ದ್ವಂದ್ವ ಭಾವವನ್ನು ಅಳಿಸಿ ಹಾಕಿದ್ದಾನೆ.
ಅಹಂಕಾರದ ಗೋಡೆಯನ್ನು ಕೆಡವಿ, ಗುರುಮುಖನು ಕೊಳವನ್ನು (ಸ್ವಯಂ) ನದಿಯೊಂದಿಗೆ (ಬ್ರಹ್ಮ್) ಐಕ್ಯಗೊಳಿಸಿದನು.
ನಿಸ್ಸಂದೇಹವಾಗಿ ನದಿಯು ತನ್ನ ಎರಡು ದಡಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದನ್ನು ತಿಳಿಯದೆ ಉಳಿದಿದೆ.
ಮರದಿಂದ ಹಣ್ಣು ಮತ್ತು ಹಣ್ಣಿನಿಂದ ಇ ಹುಟ್ಟುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ವಾಸ್ತವವಾಗಿ ಇವೆರಡೂ ಒಂದೇ ಆಗಿರುತ್ತವೆ, ಆದರೂ ಅವು ವಿಭಿನ್ನ ಹೆಸರುಗಳಾಗಿವೆ.
ಆರು ಋತುಗಳಲ್ಲಿ ಸೂರ್ಯನು ಒಬ್ಬನೇ; ಇದನ್ನು ತಿಳಿದುಕೊಂಡು ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಸೂರ್ಯರ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸುವುದಿಲ್ಲ.
ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ನಕ್ಷತ್ರಗಳು ಮಿನುಗುತ್ತವೆ ಆದರೆ ದಿನದ ವಿರಾಮದೊಂದಿಗೆ ಅವರು ಯಾರ ಆಜ್ಞೆಯ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ತಮ್ಮನ್ನು ಮರೆಮಾಡುತ್ತಾರೆ? (ಅವು ಸ್ವಯಂಚಾಲಿತವಾಗಿ ಹೋಗುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಜ್ಞಾನದ ಬೆಳಕಿನಿಂದ ಅಜ್ಞಾನದ ಕತ್ತಲೆಯು ತನ್ನದೇ ಆದ ಮೂಲಕ ಹೋಗಲಾಡಿಸುತ್ತದೆ).
ಪವಿತ್ರ ಸಭೆ, ಗುರುಮುಖಿಗಳು ಏಕಮನಸ್ಸಿನ ಭಕ್ತಿಯಿಂದ ಭಗವಂತನನ್ನು ಆರಾಧಿಸುತ್ತಾರೆ.
ಗುರುವಿನ ಯೋಗಿ ಸಿಖ್ಖರು ಯಾವಾಗಲೂ ಎಚ್ಚರವಾಗಿರುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಮಾಯೆಯ ನಡುವೆ ನಿರ್ಲಿಪ್ತರಾಗಿರುತ್ತಾರೆ.
ಅವರಿಗೆ ಗುರುಮಂತ್ರವೆಂದರೆ ಕಿವಿಯೋಲೆ ಮತ್ತು ಸಂತರ ಪಾದದ ಧೂಳು ಅವರಿಗೆ ಬೂದಿ.
ಕ್ಷಮೆ ಅವರ ತೇಪೆಯ ಕಂಬಳಿ, ಅವರ ಭಿಕ್ಷಾಟನೆಯ ಬಟ್ಟಲು ಪ್ರೀತಿ ಮತ್ತು ಭಕ್ತಿ ಅವರ ತುತ್ತೂರಿ (ಸಿಟಿಗ್),
ಜ್ಞಾನವು ಅವರ ಸಿಬ್ಬಂದಿ, ಮತ್ತು ಗುರುವಿನ ವಿಧೇಯತೆ ಅವರ ಧ್ಯಾನವಾಗಿದೆ.
ಪವಿತ್ರ ಸಭೆಯ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಗುಹೆಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು, ಅವರು ಅಗ್ರಾಹ್ಯವಾದ ಸಮತಲದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಾರೆ.
ಅಹಂಕಾರದ ಕಾಯಿಲೆಯಿಂದ ಗುಣಮುಖರಾಗುತ್ತಾರೆ, ಅವರು ಬರುವಿಕೆ ಮತ್ತು ಹೋಗುವಿಕೆಗಳ (ಜನನ ಮತ್ತು ಮರಣ) ಬಂಧಗಳಿಂದ ಮುಕ್ತರಾಗುತ್ತಾರೆ.
ಪವಿತ್ರ ಸಭೆಯು ಅದರಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸಿರುವ ಗುರುವಿನ ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆಯಿಂದಾಗಿ ಶ್ಲಾಘಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ.
ಲಕ್ಷಾಂತರ ಬ್ರಹ್ಮರು, ಲಕ್ಷಾಂತರ ವೇದಗಳನ್ನು ಪಠಿಸುತ್ತಾ ನೆಟ್ಟ್ ನೆಟ್ಟ್ )(ಇದು ಅಲ್ಲ, ಇದು ಅಲ್ಲ) ಎಂದು ಸುಸ್ತಾಗಿದ್ದರು.
ಮಹಾದೇವ್ ಮತ್ತು ಲಕ್ಷಾಂತರ ಏಕಾಂತಗಳು ಯೋಗಾಭ್ಯಾಸದ ನಿದ್ರಾಹೀನತೆಯಿಂದ ಬೇಸತ್ತಿದ್ದಾರೆ.
ಲಕ್ಷಾಂತರ ಅವತಾರಗಳಾದ ವಿಷ್ಣುವಿಗೆ ಜ್ಞಾನವೆಂಬ ದ್ವಿಮುಖ ಖಡ್ಗವನ್ನು ಹಿಡಿದರೂ ಆತನನ್ನು ತಲುಪಲಾಗಲಿಲ್ಲ.
ತಮ್ಮ ಸ್ಥೈರ್ಯದ ಹೊರತಾಗಿಯೂ ಲೋಮಾಸ್ನಂತಹ ಲಕ್ಷಾಂತರ ದೀರ್ಘಾಯುಷ್ಯದ ಋಷಿಗಳು ಅಂತಿಮವಾಗಿ ತಲ್ಲಣಗೊಂಡಿದ್ದಾರೆ.
ಆ ಭಗವಂತ ತನ್ನ ಸ್ವಯಂ, ಎಲ್ಲಾ ಮೂರು ಲೋಕಗಳು, ನಾಲ್ಕು ಯುಗಗಳು, ಲಕ್ಷಾಂತರ ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡಗಳು ಮತ್ತು ಅವುಗಳ ವಿಭಾಗಗಳನ್ನು ಆವರಿಸಿದ್ದಾನೆ, ಅಂದರೆ
ಅವನು ಇವರೆಲ್ಲರಿಗಿಂತ ದೊಡ್ಡವನು. ಲಕ್ಷಾಂತರ ಸೃಷ್ಟಿಗಳು ಮತ್ತು ವಿಘಟನೆಗಳು ಪರ್ಷಿಯನ್ ಚಕ್ರದಲ್ಲಿ ಮಡಕೆಗಳ ಸರಪಳಿಯಂತೆ ಚಲಿಸುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಕಣ್ಣುರೆಪ್ಪೆಯ ಪತನದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಇದೆಲ್ಲವೂ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತದೆ.
ಯಾರಾದರೂ ,ಪವಿತ್ರ ಸಭೆಯ ಪ್ರೇಮಿಯಾಗಿದ್ದರೆ, ಆಗ ಮಾತ್ರ ಅವರು ಈ ರಹಸ್ಯವನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು
ಅತೀಂದ್ರಿಯ ಬ್ರಹ್ಮವು ಪರಿಪೂರ್ಣ ಬ್ರಹ್ಮವಾಗಿದೆ; ಅವರು ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಕಾಸ್ಮಿಕ್ ಚೈತನ್ಯ (ಪುರಖ್) ಮತ್ತು ನಿಜವಾದ ಗುರು.
ಯೋಗಿಗಳು ಧ್ಯಾನದಲ್ಲಿ ವಿಸ್ಮಯಗೊಂಡರು ಏಕೆಂದರೆ ಅವರು ವೇದಗಳ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ಲೆಕ್ಕಿಸುವುದಿಲ್ಲ.
ದೇವರು ಮತ್ತು ದೇವತೆಗಳನ್ನು ಆರಾಧಿಸುತ್ತಾ, ಜನರು ಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ನೀರಿನಲ್ಲಿ (ವಿಭಿನ್ನ ಜೀವನದಲ್ಲಿ) ತಿರುಗಾಡುತ್ತಾರೆ.
ಅವರು ಅನೇಕ ದಹನಬಲಿ, ನೈವೇದ್ಯ ಮತ್ತು ತಪಸ್ವಿ ಶಿಸ್ತುಗಳನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಧಾರ್ಮಿಕ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳೆಂದು ಕರೆಯಲ್ಪಡುವ ಕಾರ್ಯಗಳನ್ನು ನಿರ್ವಹಿಸುವಾಗ ಇನ್ನೂ ಅಳುತ್ತಾರೆ (ಏಕೆಂದರೆ ಅವರ ನೋವುಗಳು ನಿವಾರಣೆಯಾಗುವುದಿಲ್ಲ).
ಸದಾ ಓಡುವ ಮನಸ್ಸು ಹತೋಟಿಗೆ ಬರುವುದಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಮನಸ್ಸು ಜೀವನದ ಎಲ್ಲಾ ಎಂಟು ವಿಭಾಗಗಳನ್ನು (ನಾಲ್ಕು ವರ್ಣಗಳು ಮತ್ತು ನಾಲ್ಕು ಆಶ್ರಮಗಳು) ಹಾಳುಮಾಡಿದೆ.
ಗುರುಮುಖರು ಮನಸ್ಸನ್ನು ಗೆದ್ದ ನಂತರ ಇಡೀ ಜಗತ್ತನ್ನು ಗೆದ್ದಿದ್ದಾರೆ ಮತ್ತು ತಮ್ಮ ಅಹಂಕಾರವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ, ಅವರು ತಮ್ಮನ್ನು ತಾವು ಎಲ್ಲರಲ್ಲಿಯೂ ನೋಡಿದ್ದಾರೆ.
ಗುರುಮುಖಿಯರು ಪವಿತ್ರ ಸಭೆಯಲ್ಲಿ ಸದ್ಗುಣಗಳ ಮಾಲೆಯನ್ನು ಸಿದ್ಧಪಡಿಸಿದ್ದಾರೆ.
ಅಗ್ರಾಹ್ಯ ಮತ್ತು ನಿಷ್ಕಳಂಕ ಭಗವಂತನು ಎಲ್ಲಾ ರೂಪಗಳು ಮತ್ತು ಬರಹಗಳನ್ನು ಮೀರಿದವನು ಎಂದು ಹೇಳಲಾಗುತ್ತದೆ.
ಆ ಅವ್ಯಕ್ತವಾದ ಭಗವಂತನ ಸ್ವರೂಪವೂ ಆಳವಾಗಿ ಅವ್ಯಕ್ತವಾಗಿದೆ, ಮತ್ತು ಸೆಸಾನ್ಫ್ಗ್ ಅವರ ನಿರಂತರ ಪಠಣಗಳ ಹೊರತಾಗಿಯೂ ಅವರ ರಹಸ್ಯವನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ.
ಅವನ ಅನಿರ್ವಚನೀಯ ಕಥೆಯನ್ನು ಹೇಗೆ ತಿಳಿಯಬಹುದು ಏಕೆಂದರೆ ಅದನ್ನು ಹೇಳಲು ಯಾರೂ ಇಲ್ಲ.
ಅವನ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸುವಾಗ, ವಿಸ್ಮಯವು ಸ್ವತಃ ವಿಸ್ಮಯದಿಂದ ಕೂಡಿದೆ ಮತ್ತು ವಿಸ್ಮಯವೂ ಸಹ ವಿಸ್ಮಯವನ್ನು ಉಂಟುಮಾಡುತ್ತದೆ.
ಎಲ್ಲಾ ನಾಲ್ಕು ವರ್ಣಗಳ ಜನರು ಗುರುವಿನ ಸಿಖ್ ಆಗಿ ಗೃಹ ಜೀವನವನ್ನು ಮುನ್ನಡೆಸುತ್ತಾರೆ,
ವಿವಿಧ ರೀತಿಯ ವ್ಯಾಪಾರ ಮತ್ತು ವ್ಯಾಪಾರವನ್ನು ನಿರ್ವಹಿಸಲು ಕೈಗೊಂಡಿದ್ದಾರೆ.
ಪವಿತ್ರ ಸಭೆಗಳಲ್ಲಿ, ಅವರು ಗುರು-ದೇವರನ್ನು ಆರಾಧಿಸುತ್ತಾರೆ, ಭಕ್ತರ ಕಡೆಗೆ ವಾತ್ಸಲ್ಯವನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದಾರೆ ಮತ್ತು ಗುರುಗಳು ಅವರನ್ನು ವಿಶ್ವ-ಸಾಗರದಾದ್ಯಂತ ಹೋಗುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ.
ನಿರಾಕಾರ ಭಗವಂತನು ಏಕರಿಕ್ಕಿರ್ ರೂಪವನ್ನು ಧರಿಸಿ ಓಂಕಾರದಿಂದ ಅಸಂಖ್ಯಾತ ಹೆಸರುಗಳು ಮತ್ತು ರೂಪಗಳನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿದನು.
ಅವನ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ತ್ರಿಕೋನದಲ್ಲಿ ಅವನು ಕೋಟಿ ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡಗಳ ವಿಸ್ತಾರವನ್ನು ಇಟ್ಟುಕೊಂಡಿದ್ದಾನೆ.
ಎಷ್ಟು ಯುಗಗಳು, ಯುಗಗಳು, ಅಗ್ರಾಹ್ಯ ಮತ್ತು ತೂರಲಾಗದ ಮಂಜು ಇತ್ತು ಎಂದು ಯಾರಿಗೂ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ.
ಅನೇಕ ಯುಗಗಳವರೆಗೆ ಅನೇಕ ಅವತಾರಗಳ (ದೇವರ) ಚಟುವಟಿಕೆಗಳನ್ನು ಮುಂದುವರೆಸಿದರು.
ಅದೇ ದೇವರು, ಭಕ್ತರ ಮೇಲಿನ ಪ್ರೀತಿಗಾಗಿ, ಕಲಿಜುಗ್ನಲ್ಲಿ (ಗುರುವಿನ ರೂಪದಲ್ಲಿ) ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾನೆ.
ವಾರ್ಪ್ ಮತ್ತು ನೇಯ್ಗೆ ಮತ್ತು ಪ್ರೇಮಿ ಮತ್ತು ಪ್ರೀತಿಪಾತ್ರರಂತೆ ಅವರು ಪವಿತ್ರ ಸಭೆಯಿಂದ ನಿಯಂತ್ರಿಸಲ್ಪಡುತ್ತಾರೆ, ಅಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಾರೆ.
ಗುರುಮುಖನಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಆ ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತ ಭಗವಂತನ ಜ್ಞಾನವಿದೆ.
ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಆವಿರ್ಭಾವದೊಂದಿಗೆ, ಗುರುಮುಖಿಗಳು ಪದದ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸಿದ ಆನಂದದ ಫಲವನ್ನು ಪಡೆದರು.
ಆ ಒಂದು ಓಂಕಾರ್ನಿಂದ ಸಾವಿರಾರು ಹಣ್ಣುಗಳು ಗಮ್, ಸಿಖ್ ಮತ್ತು ಪವಿತ್ರ ಸಭೆಯ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಹೊರಹೊಮ್ಮಿದವು.
ಗುರುವಿನೊಡನೆ ಮುಖಾಮುಖಿಯಾಗಿರುವ ಗುರುಮುಖಿಯರು ಅವರನ್ನು ಕಂಡವರು, ಅವರ ಮಾತನ್ನು ಕೇಳಿ, ಅವರ ಆಜ್ಞೆಗಳನ್ನು ಪಾಲಿಸಿದವರು ಅಪರೂಪ.
ಮೊದಲು ಅವರು ಗುರುವಿನ ಪಾದಧೂಳಿಯಾಗುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ನಂತರ ಇಡೀ ಜಗತ್ತು ಅವರ ಪಾದದ ಧೂಳನ್ನು ಬಯಸುತ್ತದೆ.
ಗುರುಮುಖರ ಮಾರ್ಗವನ್ನು ತುಳಿಯುತ್ತಾ ಮತ್ತು ಸತ್ಯದಲ್ಲಿ ವ್ಯವಹಾರ ಮಾಡುತ್ತಾ, ಒಬ್ಬರು (ವಿಶ್ವ ಸಾಗರ) ದಾಟುತ್ತಾರೆ.
ಅಂತಹ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳ ಮಹಿಮೆ ಯಾರಿಗೂ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಅದನ್ನು ಬರೆಯಲು, ಕೇಳಲು ಮತ್ತು ಮಾತನಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.
ಪವಿತ್ರ ಸಭೆಯಲ್ಲಿ ಗುರುವಿನ ಮಾತಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಪ್ರೀತಿ.
ಗುರುಗಳ ಮತ್ತು ಪವಿತ್ರ ಸಭೆಯ ವಚನದಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಪ್ರಜ್ಞೆಯನ್ನು ವಿಲೀನಗೊಳಿಸಿದ ನಂತರ, ಗುಟ್ಮುಖರು ಸಬಾದ್ನ ಚಿಂತನೆಯ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಆನಂದದ ಫಲವನ್ನು ಸವಿದಿದ್ದಾರೆ.
ಈ ಫಲಕ್ಕಾಗಿ, ಅವರು ಎಲ್ಲಾ ಸಂಪತ್ತನ್ನು ಅರ್ಪಿಸಿದರು ಮತ್ತು ಇತರ ಹಣ್ಣುಗಳನ್ನು ಸಹ ತ್ಯಾಗ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ.
ಈ ಹಣ್ಣು ಎಲ್ಲಾ ಆಸೆಗಳನ್ನು ಮತ್ತು ಬೆಂಕಿಯನ್ನು ತಣಿಸಿದೆ ಮತ್ತು ಶಾಂತಿ, ಸಮಚಿತ್ತತೆ ಮತ್ತು ಸಂತೃಪ್ತಿಯ ಭಾವನೆಯನ್ನು ಮತ್ತಷ್ಟು ಗಟ್ಟಿಗೊಳಿಸಿದೆ.
ಎಲ್ಲಾ ಭರವಸೆಗಳು ಈಡೇರಿವೆ ಮತ್ತು ಈಗ ಅವರ ಬಗ್ಗೆ ನಿರ್ಲಿಪ್ತ ಭಾವನೆ ಮೂಡಿದೆ.
ಮನಸ್ಸಿನ ಅಲೆಗಳು ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿಯೇ ಅಧೀನಗೊಂಡಿವೆ ಮತ್ತು ಮನಸ್ಸು ಈಗ ಬಯಕೆಗಳಿಂದ ಮುಕ್ತವಾಗಿದೆ ಯಾವುದೇ ದಿಕ್ಕಿನಲ್ಲಿ ಓಡುವುದಿಲ್ಲ.
ಆಚರಣೆಗಳು ಮತ್ತು ಸಾವಿನ ಕುಣಿಕೆಯನ್ನು ಕತ್ತರಿಸಿ, ಕ್ರಿಯಾಶೀಲವಾಗುತ್ತಿರುವಾಗ ಮನಸ್ಸು ಪ್ರತಿಫಲದ ಆಸೆಗಳಿಂದ ಮುಕ್ತವಾಗಿದೆ.
ಗುರುಗಳ ಬೋಧನೆಯಿಂದ ಪ್ರೇರಿತರಾಗಿ, ಮೊದಲು ಗುರುವಿನ ಪಾದಕ್ಕೆ ಬಿದ್ದು ಇಡೀ ಜಗತ್ತೇ ತನ್ನ ಕಾಲಿಗೆ ಬೀಳುವಂತೆ ಮಾಡಿದರು.
ಈ ರೀತಿಯಾಗಿ, ಗುರುಗಳ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ, ಶಿಷ್ಯನು ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಗುರುತಿಸಿದ್ದಾನೆ.