وارن ڀائي گرداس جي

ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥

هڪ اونڪر، بنيادي توانائي، خدا جي فضل جي ذريعي محسوس ڪيو

ਪਉੜੀ ੧

ਸਤਿਗੁਰ ਸਚਾ ਪਾਤਿਸਾਹੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਚਾ ਪੰਥੁ ਸੁਹੇਲਾ ।

سچو گرو سچو شهنشاهه آهي ۽ گرومخن جو رستو خوشي جو رستو آهي.

ਮਨਮੁਖ ਕਰਮ ਕਮਾਂਵਦੇ ਦੁਰਮਤਿ ਦੂਜਾ ਭਾਉ ਦੁਹੇਲਾ ।

ذهن تي مبني، من موهيندڙ، ڪم عقل جي ڪنٽرول ۾ ۽ دوئي جي دردناڪ رستي تي هلن ٿا.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੁਖ ਫਲੁ ਸਾਧਸੰਗ ਭਾਇ ਭਗਤਿ ਕਰਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮੇਲਾ ।

گرومخ مقدس جماعت ۾ لذت جو ميوو حاصل ڪن ٿا ۽ محبت جي عقيدت سان گرومخن سان ملن ٿا.

ਕੂੜੁ ਕੁਸਤੁ ਅਸਾਧ ਸੰਗੁ ਮਨਮੁਖ ਦੁਖ ਫਲੁ ਹੈ ਵਿਹੁ ਵੇਲਾ ।

ڪوڙ ۽ بدڪارن جي صحبت ۾، منزوق جي تڪليفن جو ميوو زهريلي چرپر وانگر اڀري ٿو.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਪੁ ਗਵਾਵਣਾ ਪੈਰੀ ਪਉਣਾ ਨੇਹੁ ਨਵੇਲਾ ।

انا کي وڃائڻ ۽ پيرن تي بيهي پيار جي نئين راهه آهي، جنهن تي گرومخن جي پيروي ڪندي آهي.

ਮਨਮੁਖ ਆਪੁ ਗਣਾਵਣਾ ਗੁਰਮਤਿ ਗੁਰ ਤੇ ਉਕੜੁ ਚੇਲਾ ।

انسان پاڻ کي نظر انداز ڪري ٿو ۽ گرو ۽ گرو جي حڪمت کان پري ٿي وڃي ٿو.

ਕੂੜੁ ਸਚੁ ਸੀਹ ਬਕਰ ਖੇਲਾ ।੧।

سچ ۽ ڪوڙ جي راند شينهن ۽ ٻڪري جي ملڻ (ناممڪن) جهڙي آهي.

ਪਉੜੀ ੨

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੁਖ ਫਲੁ ਸਚੁ ਹੈ ਮਨਮੁਖ ਦੁਖ ਫਲੁ ਕੂੜੁ ਕੂੜਾਵਾ ।

گرو مُخ کي سچ جو لذت ميوو ملي ٿو ۽ منمک کي ڪوڙ جو تلخ ميوو ملي ٿو.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਚੁ ਸੰਤੋਖੁ ਰੁਖੁ ਦੁਰਮਤਿ ਦੂਜਾ ਭਾਉ ਪਛਾਵਾ ।

گرو مُخ سچائي ۽ سڪون جو وڻ آهي ۽ بدڪردار ماڻهوءَ جو اڻ کٽ ڇانو آهي.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਚੁ ਅਡੋਲੁ ਹੈ ਮਨਮੁਖ ਫੇਰਿ ਫਿਰੰਦੀ ਛਾਵਾਂ ।

گرو مُخ سچائي ۽ منمُخ وانگر مضبوط آهي، ذهن تي مبني آهي هميشه بدلجندڙ ڇانو وانگر.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਕੋਇਲ ਅੰਬ ਵਣ ਮਨਮੁਖ ਵਣਿ ਵਣਿ ਹੰਢਨਿ ਕਾਵਾਂ ।

گرو مُخ شبلي وانگر آهي جيڪو انب جي باغن ۾ رهي ٿو پر منمُخ هڪ ڪَنَ جهڙو آهي جيڪو ٻيلن ۾ هنڌان هنڌان ڀڄندو رهي ٿو.

ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਸਚੁ ਬਾਗ ਹੈ ਸਬਦ ਸੁਰਤਿ ਗੁਰ ਮੰਤੁ ਸਚਾਵਾਂ ।

مقدس جماعت سچو باغ آهي جتي گرومنتر شعور کي حوصلا افزائي ڪري ٿو ڪلام ۾ ضم ٿيڻ، سچي ڇانو.

ਵਿਹੁ ਵਣੁ ਵਲਿ ਅਸਾਧ ਸੰਗਿ ਬਹੁਤੁ ਸਿਆਣਪ ਨਿਗੋਸਾਵਾਂ ।

بدڪردارن جي جماعت هڪ جهنگلي زهريلي چرپر وانگر آهي ۽ انسان ان کي وڌائڻ لاءِ ڪيتريون ئي چالون کيڏي ٿو.

ਜਿਉ ਕਰਿ ਵੇਸੁਆ ਵੰਸੁ ਨਿਨਾਵਾਂ ।੨।

هو هڪ طوائف جي پٽ وانگر آهي جيڪو خاندان جي نالي کان سواء وڃي ٿو.

ਪਉੜੀ ੩

ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਇ ਵੀਆਹੀਐ ਦੁਹੀ ਵਲੀ ਮਿਲਿ ਮੰਗਲਚਾਰਾ ।

گرو مُخ جي شادي ٻن خاندانن ۾ ٿيندي آهي، جتي ٻنهي طرفن کان مٺا گيت ڳايا ويندا آهن ۽ خوشيون حاصل ٿينديون آهن.

ਦੁਹੁ ਮਿਲਿ ਜੰਮੈ ਜਾਣੀਐ ਪਿਤਾ ਜਾਤਿ ਪਰਵਾਰ ਸਧਾਰਾ ।

اهي ائين آهن جيئن ماءُ ۽ پيءُ جي ميلاپ مان پيدا ٿيندڙ پٽ ماءُ پيءُ کي خوشيون ڏئي ٿو، ڇاڪاڻ ته پيءُ جو نسب ۽ خاندان وڌي ٿو.

ਜੰਮਦਿਆਂ ਰੁਣਝੁੰਝਣਾ ਵੰਸਿ ਵਧਾਈ ਰੁਣ ਝੁਣਕਾਰਾ ।

ٻار جي ڄمڻ تي ڪلريونٽس کيڏيا ويندا آهن ۽ خاندان جي وڌيڪ ترقي تي جشن جو بندوبست ڪيو ويندو آهي.

ਨਾਨਕ ਦਾਦਕ ਸੋਹਿਲੇ ਵਿਰਤੀਸਰ ਬਹੁ ਦਾਨ ਦਤਾਰਾ ।

ماءُ پيءُ جي گهرن ۾ خوشين جا گيت ڳايا وڃن ٿا ۽ نوڪرن کي ڪيترائي تحفا ڏنا وڃن ٿا.

ਬਹੁ ਮਿਤੀ ਹੋਇ ਵੇਸੁਆ ਨਾ ਪਿਉ ਨਾਉਂ ਨਿਨਾਉਂ ਪੁਕਾਰਾ ।

طوائف جو پٽ، سڀني سان دوستي رکندو، سندس پيءُ جو ڪو به نالو نه هو ۽ هو بي نام سڃاتل آهي.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਵੰਸੀ ਪਰਮ ਹੰਸ ਮਨਮੁਖਿ ਠਗ ਬਗ ਵੰਸ ਹਤਿਆਰਾ ।

گرومخن جو خاندان پرمھتيءَ جھڙو ھوندو آھي (اُن اعليٰ سُرن جو، جيڪو پاڻي مان کير، سچ کي ڪوڙ مان ڪڍي سگھندو آھي) ۽ عقل وارن جو خاندان انھن منافقن وانگر ھوندو آھي، جيڪي ٻين کي ماريندا آھن.

ਸਚਿ ਸਚਿਆਰ ਕੂੜਹੁ ਕੂੜਿਆਰਾ ।੩।

سچ مان سچا ۽ ڪوڙ مان سندس اولاد ٿيو.

ਪਉੜੀ ੪

ਮਾਨਸਰੋਵਰੁ ਸਾਧਸੰਗੁ ਮਾਣਕ ਮੋਤੀ ਰਤਨ ਅਮੋਲਾ ।

مانساروور (ڍنڍ) مقدس جماعت جي صورت ۾، ان ۾ ڪيترائي قيمتي ياقوت، موتي ۽ زيور شامل آهن.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਵੰਸੀ ਪਰਮ ਹੰਸ ਸਬਦ ਸੁਰਤਿ ਗੁਰਮਤਿ ਅਡੋਲਾ ।

گرومخ پڻ اعليٰ درجي جي سونهن جي خاندان سان تعلق رکن ٿا، جيڪي پنهنجي شعور کي ڪلام ۾ ضم ڪري، مستحڪم رهن ٿا.

ਖੀਰਹੁਂ ਨੀਰ ਨਿਕਾਲਦੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਗਿਆਨੁ ਧਿਆਨੁ ਨਿਰੋਲਾ ।

پنهنجي علم ۽ مراقبت جي طاقت جي ڪري، گرومخ پاڻي مان کير (يعني ڪوڙ کان سچ) ڇڪيندا آهن.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਚੁ ਸਲਾਹੀਐ ਤੋਲੁ ਨ ਤੋਲਣਹਾਰੁ ਅਤੋਲਾ ।

سچ جي واکاڻ ڪرڻ سان، گرومخ بي مثال بڻجي ويندا آهن ۽ انهن جي شان جو اندازو ڪو به نه ٿو ڪري سگهي.

ਮਨਮੁਖ ਬਗੁਲ ਸਮਾਧਿ ਹੈ ਘੁਟਿ ਘੁਟਿ ਜੀਆਂ ਖਾਇ ਅਬੋਲਾ ।

من مُخ، ذهن تي دارومدار، اُن ڪرين وانگر آهي، جيڪو خاموشيءَ سان مخلوقات جو گلا ڪري کين کائي ٿو.

ਹੋਇ ਲਖਾਉ ਟਿਕਾਇ ਜਾਇ ਛਪੜਿ ਊਹੁ ਪੜੈ ਮੁਹਚੋਲਾ ।

ان کي تلاءَ جي ڪناري تي ويٺل ڏسي، اُن ۾ موجود جاندارن ۾ اٿل پٿل ۽ دانهون ٿي وينديون آهن.

ਸਚੁ ਸਾਉ ਕੂੜੁ ਗਹਿਲਾ ਗੋਲਾ ।੪।

سچائي عظيم آهي جڏهن ته ڪوڙ غلام آهي.

ਪਉੜੀ ੫

ਗੁਰਮੁਖ ਸਚੁ ਸੁਲਖਣਾ ਸਭਿ ਸੁਲਖਣ ਸਚੁ ਸੁਹਾਵਾ ।

سچو گرو مُخ سُٺن خوبين جو مالڪ آهي ۽ سڀئي چڱا نشان کيس سينگارين ٿا.

ਮਨਮੁਖ ਕੂੜੁ ਕੁਲਖਣਾ ਸਭ ਕੁਲਖਣ ਕੂੜੁ ਕੁਦਾਵਾ ।

من مُخ، خود ارادو، غلط نشانيون رکي ٿو ۽ ان کان علاوه مڙني خراب صفتن کان سواءِ، مٿس سڀ ٺڳيءَ واريون چالون آهن.

ਸਚੁ ਸੁਇਨਾ ਕੂੜੁ ਕਚੁ ਹੈ ਕਚੁ ਨ ਕੰਚਨ ਮੁਲਿ ਮੁਲਾਵਾ ।

سچ سونهن آهي ۽ ڪوڙ شيشي وانگر آهي. شيشي کي سون جي قيمت نه ٿو ڏئي سگهجي.

ਸਚੁ ਭਾਰਾ ਕੂੜੁ ਹਉਲੜਾ ਪਵੈ ਨ ਰਤਕ ਰਤਨੁ ਭੁਲਾਵਾ ।

سچ هميشه ڳرو آهي ۽ ڪوڙ جي روشني. ان ۾ ڪو به شڪ ناهي.

ਸਚੁ ਹੀਰਾ ਕੂੜੁ ਫਟਕੁ ਹੈ ਜੜੈ ਜੜਾਵ ਨ ਜੁੜੈ ਜੁੜਾਵਾ ।

سچ هيرو آهي ۽ ڪوڙ اهڙو پٿر آهي جنهن کي تار ۾ جڪڙي نٿو سگهجي.

ਸਚ ਦਾਤਾ ਕੂੜੁ ਮੰਗਤਾ ਦਿਹੁ ਰਾਤੀ ਚੋਰ ਸਾਹ ਮਿਲਾਵਾ ।

سچ عطا ڪندڙ آهي، جڏهن ته ڪوڙ گار آهي. جيئن چور ۽ امير ماڻهو يا ڏينهن ۽ رات ڪڏهن به نه ملندا آهن.

ਸਚੁ ਸਾਬਤੁ ਕੂੜਿ ਫਿਰਦਾ ਫਾਵਾ ।੫।

سچ پورو آهي ۽ ڪوڙ هڪ هاري جواري آهي جيڪو هڪ ستون کان پوسٽ تائين هلندو آهي.

ਪਉੜੀ ੬

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਚੁ ਸੁਰੰਗੁ ਹੈ ਮੂਲੁ ਮਜੀਠ ਨ ਟਲੈ ਟਲੰਦਾ ।

سچ پچ گُر مُخن جي روپ ۾ اهڙو سهڻو چريو رنگ آهي، جيڪو ڪڏهن به نه ٽٽندو آهي.

ਮਨਮੁਖੁ ਕੂੜੁ ਕੁਰੰਗ ਹੈ ਫੁਲ ਕੁਸੁੰਭੈ ਥਿਰ ਨ ਰਹੰਦਾ ।

من موهيندڙ ذهن جو رنگ زعمو جي رنگ جهڙو آهي جيڪو جلد ئي ختم ٿي ويندو آهي.

ਥੋਮ ਕਥੂਰੀ ਵਾਸੁ ਲੈ ਨਕੁ ਮਰੋੜੈ ਮਨਿ ਭਾਵੰਦਾ ।

ڪوڙ، سچ جي مقابلي ۾، مشڪ جي مقابلي ۾ لوسن وانگر آهي. اڳين جي بوءَ تي نڪ ڦري ويندي آهي، جڏهن ته پوئينءَ جي خوشبوءِ دل کي وڻندي آهي.

ਕੂੜੁ ਸਚੁ ਅਕ ਅੰਬ ਫਲ ਕਉੜਾ ਮਿਠਾ ਸਾਉ ਲਹੰਦਾ ।

ڪوڙ ۽ سچ اُک وانگر آهن، ساٽيءَ واري علائقي جي جهنگلي ٻوٽي ۽ آم جو وڻ جنهن ۾ ڪچو ۽ مٺو ميوو ٿئي ٿو.

ਸਾਹ ਸਚੁ ਚੋਰ ਕੂੜੁ ਹੈ ਸਾਹੁ ਸਵੈ ਚੋਰੁ ਫਿਰੈ ਭਵੰਦਾ ।

سچ ۽ ڪوڙ بئنڪار ۽ چور وانگر آهن. بينڪ وارو آرام سان سمهي ٿو، جڏهن ته چور اُتي اوڏانهن گهمي ٿو.

ਸਾਹ ਫੜੈ ਉਠਿ ਚੋਰ ਨੋ ਤਿਸੁ ਨੁਕਸਾਨੁ ਦੀਬਾਣੁ ਕਰੰਦਾ ।

بينڪر چور کي پڪڙي ٿو ۽ کيس عدالتن ۾ وڌيڪ سزا ڏياري ٿو.

ਸਚੁ ਕੂੜੈ ਲੈ ਨਿਹਣਿ ਬਹੰਦਾ ।੬।

سچ آخرڪار ڪوڙ جي چوڌاري زنجيرن کي وجھي ٿو.

ਪਉੜੀ ੭

ਸਚੁ ਸੋਹੈ ਸਿਰ ਪਗ ਜਿਉ ਕੋਝਾ ਕੂੜੁ ਕੁਥਾਇ ਕਛੋਟਾ ।

سچ ته سر کي پگڙي وانگر سينگاريندو آهي پر ڪوڙ ان لنگهه وانگر هوندو آهي، جيڪو اڻ ڄاتل جاءِ تي هوندو آهي.

ਸਚੁ ਸਤਾਣਾ ਸਾਰਦੂਲੁ ਕੂੜੁ ਜਿਵੈ ਹੀਣਾ ਹਰਣੋਟਾ ।

سچ هڪ طاقتور شينهن آهي ۽ ڪوڙ هڪ لڪل هرڻ وانگر آهي.

ਲਾਹਾ ਸਚੁ ਵਣੰਜੀਐ ਕੂੜੁ ਕਿ ਵਣਜਹੁ ਆਵੈ ਤੋਟਾ ।

سچ جو واپار نفعو آڻي ٿو، جڏهن ته ڪوڙ جو واپار نقصان کان سواءِ ٻيو ڪجهه به نه ٿو آڻي.

ਸਚੁ ਖਰਾ ਸਾਬਾਸਿ ਹੈ ਕੂੜੁ ਨ ਚਲੈ ਦਮੜਾ ਖੋਟਾ ।

سچ جي خالص هجڻ جي واکاڻ ٿئي ٿي، پر ڪوڙ ڪنهن سڪي وانگر گردش نٿو ڪري.

ਤਾਰੇ ਲਖ ਅਮਾਵਸੈ ਘੇਰਿ ਅਨੇਰਿ ਚਨਾਇਣੁ ਹੋਟਾ ।

اڻ چنڊ رات ۾، ڪروڙين تارا اتي (آسمان ۾) رهندا آهن پر روشنيءَ جي کوٽ برقرار رهندي آهي ۽ اوندهه پکڙيل هوندي آهي.

ਸੂਰਜ ਇਕੁ ਚੜ੍ਹੰਦਿਆ ਹੋਇ ਅਠ ਖੰਡ ਪਵੈ ਫਲਫੋਟਾ ।

سج اڀرڻ سان ئي اوندهه سڀني اٺن طرفن کان دور ٿي ويندي آهي.

ਕੂੜੁ ਸਚੁ ਜਿਉਂ ਵਟੁ ਘੜੋਟਾ ।੭।

ڪوڙ ۽ سچ جو لاڳاپو ائين ئي هوندو آهي، جهڙو ڪچري ۽ پٿر جو.

ਪਉੜੀ ੮

ਸੁਹਣੇ ਸਾਮਰਤਖ ਜਿਉ ਕੂੜੁ ਸਚੁ ਵਰਤੈ ਵਰਤਾਰਾ ।

ڪوڙ کان سچ ۽ خواب جي حقيقت جي برابر آهي.

ਹਰਿਚੰਦਉਰੀ ਨਗਰ ਵਾਂਗੁ ਕੂੜੁ ਸਚੁ ਪਰਗਟੁ ਪਾਹਾਰਾ ।

ڪوڙ آسمان ۾ هڪ تصوراتي شهر آهي، جڏهن ته سچ ظاهر دنيا وانگر آهي.

ਨਦੀ ਪਛਾਵਾਂ ਮਾਣਸਾ ਸਿਰ ਤਲਵਾਇਆ ਅੰਬਰੁ ਤਾਰਾ ।

ڪوڙ، درياهه ۾ انسانن جي پاڇي وانگر آهي، جتي وڻن، تارن جو عڪس اٽڪيل آهي.

ਧੂਅਰੁ ਧੁੰਧੂਕਾਰੁ ਹੋਇ ਤੁਲਿ ਨ ਘਣਹਰਿ ਵਰਸਣਹਾਰਾ ।

دونھون به دونهون پيدا ڪري ٿو پر اھا اونداھي برسات جي ڪڪرن جي اونداھين جھڙي نه آھي.

ਸਾਉ ਨ ਸਿਮਰਣਿ ਸੰਕਰੈ ਦੀਪਕ ਬਾਝੁ ਨ ਮਿਟੈ ਅੰਧਾਰਾ ।

جيئن کنڊ جي ياد ڪرڻ سان مٺو ذائقو پيدا نه ٿيندو آهي، تيئن اونداهيءَ کي چراغ کان سواءِ دور نٿو ڪري سگهجي.

ਲੜੈ ਨ ਕਾਗਲਿ ਲਿਖਿਆ ਚਿਤੁ ਚਿਤੇਰੇ ਸੈ ਹਥੀਆਰਾ ।

ويڙهاڪ ڪڏهن به ڪاغذ تي ڇپيل هٿيارن کي اپنائڻ سان وڙهندو ناهي.

ਸਚੁ ਕੂੜੁ ਕਰਤੂਤਿ ਵੀਚਾਰਾ ।੮।

سچ ۽ ڪوڙ جا اهڙا ڪم آهن.

ਪਉੜੀ ੯

ਸਚੁ ਸਮਾਇਣੁ ਦੁਧ ਵਿਚਿ ਕੂੜ ਵਿਗਾੜੁ ਕਾਂਜੀ ਦੀ ਚੁਖੈ ।

سچ ته کير ۾ رڻ آهي، جڏهن ته ڪوڙ کير جي ڍير وانگر آهي.

ਸਚੁ ਭੋਜਨੁ ਮੁਹਿ ਖਾਵਣਾ ਇਕੁ ਦਾਣਾ ਨਕੈ ਵਲਿ ਦੁਖੈ ।

سچ ته ائين آهي جيئن وات مان کاڌو کائڻ، پر ڪوڙ ائين ڏکوئيندڙ آهي ڄڻ نڙيءَ ۾ داڻو پئجي ويو هجي.

ਫਲਹੁ ਰੁਖ ਰੁਖਹੁ ਸੁ ਫਲੁ ਅੰਤਿ ਕਾਲਿ ਖਉ ਲਾਖਹੁ ਰੁਖੈ ।

ميوي مان وڻ ۽ نام جي وڻ مان ميوو نڪرندو آهي. پر جيڪڏهن شيلڪ وڻ تي حملو ڪري، ته پوءِ تباهه ٿي وڃي ٿو (اهڙيءَ طرح ڪوڙ به فرد کي ختم ڪري ٿو).

ਸਉ ਵਰਿਆ ਅਗਿ ਰੁਖ ਵਿਚਿ ਭਸਮ ਕਰੈ ਅਗਿ ਬਿੰਦਕੁ ਧੁਖੈ ।

سوين سالن تائين، باھ وڻ ۾ لڪل رهي ٿي، پر هڪ ننڍڙي چنگاري سان ڪاوڙجي، اهو ري کي تباهه ڪري ٿو (اهڙي طرح ڪوڙ هميشه دماغ ۾ رهي ٿو، آخرڪار انسان کي تباهه ڪري ٿو).

ਸਚੁ ਦਾਰੂ ਕੂੜੁ ਰੋਗੁ ਹੈ ਵਿਣੁ ਗੁਰ ਵੈਦ ਵੇਦਨਿ ਮਨਮੁਖੈ ।

سچ دوا آهي، جڏهن ته ڪوڙ هڪ بيماري آهي، جيڪا گروءَ جي صورت ۾ طبيب کان سواءِ انسانن کي لڳندي آهي.

ਸਚੁ ਸਥੋਈ ਕੂੜ ਠਗੁ ਲਗੈ ਦੁਖੁ ਨ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੁਖੈ ।

سچ جو ساٿي آهي ۽ ڪوڙ هڪ ڌوڪو آهي، جيڪو گرومخ کي تڪليف نه ڏئي سگهي ٿو (ڇاڪاڻ ته اهي ڪڏهن به سچ جي خوشي ۾ رهندا آهن).

ਕੂੜੁ ਪਚੈ ਸਚੈ ਦੀ ਭੁਖੈ ।੯।

ڪوڙ فنا ٿي ويندو آهي ۽ سچ جي هميشه خواهش هوندي آهي.

ਪਉੜੀ ੧੦

ਕੂੜੁ ਕਪਟ ਹਥਿਆਰ ਜਿਉ ਸਚੁ ਰਖਵਾਲਾ ਸਿਲਹ ਸੰਜੋਆ ।

ڪوڙ هڪ جعلي هٿيار آهي جڏهن ته سچ لوهه جي هٿيار وانگر محافظ آهي.

ਕੂੜੁ ਵੈਰੀ ਨਿਤ ਜੋਹਦਾ ਸਚੁ ਸੁਮਿਤੁ ਹਿਮਾਇਤਿ ਹੋਆ ।

دشمن وانگر ڪوڙ به هميشه اوندهه ۾ هوندو آهي پر سچ به دوست وانگر مدد ۽ مدد لاءِ تيار هوندو آهي.

ਸੂਰਵੀਰੁ ਵਰੀਆਮੁ ਸਚੁ ਕੂੜੁ ਕੁੜਾਵਾ ਕਰਦਾ ਢੋਆ ।

سچ پچ هڪ بهادر ويڙهاڪ آهي جيڪو سچن سان ملندو آهي جڏهن ته هن سان اڪيلو ملندو آهي.

ਨਿਹਚਲੁ ਸਚੁ ਸੁਥਾਇ ਹੈ ਲਰਜੈ ਕੂੜੁ ਕੁਥਾਇ ਖੜੋਆ ।

چڱن هنڌن تي سچ ثابت قدمي سان بيٺو آهي پر غلط هنڌن تي هجڻ ڪري ڪوڙ هميشه لرزندو ۽ لرزندو آهي.

ਸਚਿ ਫੜਿ ਕੂੜੁ ਪਛਾੜਿਆ ਚਾਰਿ ਚਕ ਵੇਖਨ ਤ੍ਰੈ ਲੋਆ ।

چارئي پاسا ۽ ٽي جهان شاهد آهن ته (حقيقت جي) ڪوڙ کي پڪڙيندڙ سچائي ان کي پڪڙي ڇڏيو آهي.

ਕੂੜੁ ਕਪਟੁ ਰੋਗੀ ਸਦਾ ਸਚੁ ਸਦਾ ਹੀ ਨਵਾਂ ਨਿਰੋਆ ।

ٺڳيءَ وارو ڪوڙ هميشه بيمار هوندو آهي ۽ سچ هميشه هلڪو ۽ دلدار هوندو آهي.

ਸਚੁ ਸਚਾ ਕੂੜੁ ਕੂੜੁ ਵਿਖੋਆ ।੧੦।

حق جي پيروڪار کي ڪڏهن سچو ۽ ڪوڙ جو پيروڪار ڪڏهن به درجو سمجهيو ويندو آهي.

ਪਉੜੀ ੧੧

ਸਚੁ ਸੂਰਜੁ ਪਰਗਾਸੁ ਹੈ ਕੂੜਹੁ ਘੁਘੂ ਕੁਝੁ ਨ ਸੁਝੈ ।

سچ سج جي روشني آهي ۽ ڪوڙ اُلو آهي جيڪو ڪجهه به نٿو ڏسي سگهي.

ਸਚ ਵਣਸਪਤਿ ਬੋਹੀਐ ਕੂੜਹੁ ਵਾਸ ਨ ਚੰਦਨ ਬੁਝੈ ।

سچ جي خوشبو سڄي ٻوٽي ۾ پکڙجي ٿي، پر بانس جي صورت ۾ ڪوڙ، چندن جي سڃاڻپ نه ٿو ڪري.

ਸਚਹੁ ਸਫਲ ਤਰੋਵਰਾ ਸਿੰਮਲੁ ਅਫਲੁ ਵਡਾਈ ਲੁਝੈ ।

سچ هڪ ميويدار وڻ بڻائي ٿو، جتي فخر سان ريشمي ڪپهه جو وڻ بي ميوو هجڻ ڪري هميشه پريشان آهي.

ਸਾਵਣਿ ਵਣ ਹਰੀਆਵਲੇ ਸੁਕੈ ਅਕੁ ਜਵਾਹਾਂ ਰੁਝੈ ।

چانديءَ جي مهيني ۾ سڀ ٻيلا سائي ٿي ويندا آهن، پر اُک، سٽي واري علائقي جو جهنگلي ٻوٽو ۽ جاوڙا، اُٺ جو ڪنارو، سڪي ويندا آهن.

ਮਾਣਕ ਮੋਤੀ ਮਾਨਸਰਿ ਸੰਖਿ ਨਿਸਖਣ ਹਸਤਨ ਦੁਝੈ ।

مانسروور ۾ ياقوت ۽ موتي موجود آهن پر اندران خالي شنک هٿ سان دٻجي ٿو.

ਸਚੁ ਗੰਗੋਦਕੁ ਨਿਰਮਲਾ ਕੂੜਿ ਰਲੈ ਮਦ ਪਰਗਟੁ ਗੁਝੈ ।

سچ ته گنگا جي پاڻيءَ وانگر پاڪ آهي، پر ڪوڙ جي شراب، لڪل هئڻ جي باوجود، ان جي بدبوءِ ظاهر ڪري ٿي.

ਸਚੁ ਸਚਾ ਕੂੜੁ ਕੂੜਹੁ ਖੁਜੈ ।੧੧।

سچ سچ هوندو آهي ۽ ڪوڙ ڪوڙ ئي رهندو آهي.

ਪਉੜੀ ੧੨

ਸਚੁ ਕੂੜ ਦੁਇ ਝਾਗੜੂ ਝਗੜਾ ਕਰਦਾ ਚਉਤੈ ਆਇਆ ।

سچ ۽ ڪوڙ ۾ جهيڙو ۽ جهيڙو هو انصاف جي دوري تي پهتا.

ਅਗੇ ਸਚਾ ਸਚਿ ਨਿਆਇ ਆਪ ਹਜੂਰਿ ਦੋਵੈ ਝਗੜਾਇਆ ।

سچي انصاف جي ڊسپينسر انهن کي اتي پنهنجي نقطي تي بحث ڪرڻ لاء تيار ڪيو.

ਸਚੁ ਸਚਾ ਕੂੜਿ ਕੂੜਿਆਰੁ ਪੰਚਾ ਵਿਚਿਦੋ ਕਰਿ ਸਮਝਾਇਆ ।

عقلمند ثالث ان نتيجي تي پهتا ته سچ سچ آهي ۽ ڪوڙ هن جو.

ਸਚਿ ਜਿਤਾ ਕੂੜਿ ਹਾਰਿਆ ਕੂੜੁ ਕੂੜਾ ਕਰਿ ਸਹਰਿ ਫਿਰਾਇਆ ।

سچ جي فتح ٿي ۽ ڪوڙ کٽي ويو ۽ ڪوڙ کي ڪوڙ جو نشانو بڻائي سڄي شهر ۾ جلوس ڪڍيو ويو.

ਸਚਿਆਰੈ ਸਾਬਾਸਿ ਹੈ ਕੂੜਿਆਰੈ ਫਿਟੁ ਫਿਟੁ ਕਰਾਇਆ ।

سچائيءَ جي واکاڻ ڪئي وئي پر ڪوڙ جي تلقين ڪئي وئي.

ਸਚ ਲਹਣਾ ਕੂੜਿ ਦੇਵਣਾ ਖਤੁ ਸਤਾਗਲੁ ਲਿਖਿ ਦੇਵਾਇਆ ।

ڪاغذ جي ٽڪري تي لکيل هو ته سچ قرضدار آهي ۽ ڪوڙ قرضدار آهي.

ਆਪ ਠਗਾਇ ਨ ਠਗੀਐ ਠਗਣਹਾਰੈ ਆਪੁ ਠਗਾਇਆ ।

جيڪو پاڻ کي ڌوڪو ڏيڻ جي اجازت ڏئي ٿو، اهو ڪڏهن به ٺڳي نٿو سگهي ۽ جيڪو ٻين کي ڌوڪو ڏئي ٿو اهو پاڻ کي ڌوڪو ڏئي ٿو.

ਵਿਰਲਾ ਸਚੁ ਵਿਹਾਝਣ ਆਇਆ ।੧੨।

ڪو به نادر سچ جو خريدار آهي.

ਪਉੜੀ ੧੩

ਕੂੜੁ ਸੁਤਾ ਸਚੁ ਜਾਗਦਾ ਸਚੁ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਮਨਿ ਭਾਇਆ ।

جيئن ته ڪوڙ سمهندو آهي جڏهن ته سچ جاڳندو رهندو آهي، ان ڪري سچ ان رب کي پيارو هوندو آهي.

ਸਚੁ ਸਚੈ ਕਰਿ ਪਾਹਰੂ ਸਚ ਭੰਡਾਰ ਉਤੇ ਬਹਿਲਾਇਆ ।

سچي رب سچ کي سنڀاليندڙ مقرر ڪيو آهي ۽ ان کي سچ جي دڪان تي ويهڻ لاءِ ڪيو آهي.

ਸਚੁ ਆਗੂ ਆਨ੍ਹੇਰ ਕੂੜ ਉਝੜਿ ਦੂਜਾ ਭਾਉ ਚਲਾਇਆ ।

سچ ئي رهنما آهي ۽ ڪوڙ ئي اونداهي آهي، جيڪا ماڻهوءَ کي ٻهراڙيءَ جي جهنگ ۾ ڦاسائي ٿي.

ਸਚੁ ਸਚੇ ਕਰਿ ਫਉਜਦਾਰੁ ਰਾਹੁ ਚਲਾਵਣੁ ਜੋਗੁ ਪਠਾਇਆ ।

سچ کي ڪمانڊر مقرر ڪري، سچي پالڻهار اهو اختيار ڪيو آهي ته هو ماڻهن کي نيڪيءَ جي راهه تي وٺي وڃي.

ਜਗ ਭਵਜਲੁ ਮਿਲਿ ਸਾਧਸੰਗਿ ਗੁਰ ਬੋਹਿਥੈ ਚਾੜ੍ਹਿ ਤਰਾਇਆ ।

ماڻهن کي دنيا جي سمنڊ پار ڪرڻ لاءِ، گروءَ جي حيثيت ۾ سچائي، مقدس جماعت جي روپ ۾ ماڻهن کي ٻيڙيءَ ۾ پارايو آهي.

ਕਾਮੁ ਕ੍ਰੋਧੁ ਲੋਭੁ ਮੋਹੁ ਫੜਿ ਅਹੰਕਾਰੁ ਗਰਦਨਿ ਮਰਵਾਇਆ ।

هوس، ڪاوڙ، لالچ، حوس ۽ انا انهن جي ڳچيءَ مان پڪڙي ماريو آهي.

ਪਾਰਿ ਪਏ ਗੁਰੁ ਪੂਰਾ ਪਾਇਆ ।੧੩।

جن کي ڪامل گرو ملي ويو، سي (دنيا جي سمنڊ) کان پار ٿي ويا.

ਪਉੜੀ ੧੪

ਲੂਣੁ ਸਾਹਿਬ ਦਾ ਖਾਇ ਕੈ ਰਣ ਅੰਦਰਿ ਲੜਿ ਮਰੈ ਸੁ ਜਾਪੈ ।

سچو اھو آھي جيڪو پنھنجي مالڪ جي لوڻ سان سچو آھي ۽ جنگ جي ميدان ۾ ان لاءِ وڙھندي مري ٿو.

ਸਿਰ ਵਢੈ ਹਥੀਆਰੁ ਕਰਿ ਵਰੀਆਮਾ ਵਰਿਆਮੁ ਸਿਞਾਪੈ ।

جيڪو پنهنجي هٿيارن سان دشمن جو سر قلم ڪري، سو ويڙهاڪن ۾ بهادر سڏبو آهي.

ਤਿਸੁ ਪਿਛੈ ਜੋ ਇਸਤਰੀ ਥਪਿ ਥੇਈ ਦੇ ਵਰੈ ਸਰਾਪੈ ।

هن جي ماتم ٿيل عورت ستي جي حيثيت سان قائم ڪئي وئي آهي جيڪا نعمت ۽ لعنت ڏيڻ جي قابل آهي.

ਪੋਤੈ ਪੁਤ ਵਡੀਰੀਅਨਿ ਪਰਵਾਰੈ ਸਾਧਾਰੁ ਪਰਾਪੈ ।

پٽ ۽ پوٽا ساراهه جوڳا آهن ۽ سڄو خاندان بلند ٿي وڃي ٿو.

ਵਖਤੈ ਉਪਰਿ ਲੜਿ ਮਰੈ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਵੇਲੈ ਸਬਦੁ ਅਲਾਪੈ ।

جيڪو خطري جي گهڙيءَ ۾ وڙهندي مري وڃي ۽ اُن وقت ۾ ڪلام پڙهي ٿو، اهو سچو ويڙهاڪ سڏجي ٿو.

ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਵਿਚਿ ਜਾਇ ਕੈ ਹਉਮੈ ਮਾਰਿ ਮਰੈ ਆਪੁ ਆਪੈ ।

مقدس جماعت ۾ وڃي ۽ پنهنجي خواهشن کي ختم ڪري، هو پنهنجي انا کي ختم ڪري ٿو.

ਲੜਿ ਮਰਣਾ ਤੈ ਸਤੀ ਹੋਣੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪੰਤੁ ਪੂਰਣ ਪਰਤਾਪੈ ।

جنگ ۾ وڙهندي مرڻ ۽ حواسن تي ضابطو رکڻ گرومڪن جو عظيم رستو آهي.

ਸਚਿ ਸਿਦਕ ਸਚ ਪੀਰੁ ਪਛਾਪੈ ।੧੪।

جنهن ۾ توهان پنهنجو پورو عقيدو رکو ٿا اهو سچو گرو طور سڃاتو وڃي ٿو.

ਪਉੜੀ ੧੫

ਨਿਹਚਲੁ ਸਚਾ ਥੇਹੁ ਹੈ ਸਾਧਸੰਗੁ ਪੰਜੇ ਪਰਧਾਨਾ ।

اهو شهر مقدس جماعت جي صورت ۾ سچو ۽ متحرڪ آهي ڇو ته ان ۾ پنج ئي سردار (فضيلتون) رهن ٿا.

ਸਤਿ ਸੰਤੋਖੁ ਦਇਆ ਧਰਮੁ ਅਰਥੁ ਸਮਰਥੁ ਸਭੋ ਬੰਧਾਨਾ ।

سچائي، سڪون، شفقت، ڌرم ۽ لچر سڀ ڪنٽرول ڪرڻ جي قابل آهن.

ਗੁਰ ਉਪਦੇਸੁ ਕਮਾਵਣਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਦਾਨੁ ਇਸਨਾਨਾ ।

هتي، گرومخ گرو جي تعليمات تي عمل ڪندا آهن ۽ رام، خيرات ۽ وضو تي مراقبت ڪندا آهن.

ਮਿਠਾ ਬੋਲਣੁ ਨਿਵਿ ਚਲਣੁ ਹਥਹੁ ਦੇਣ ਭਗਤਿ ਗੁਰ ਗਿਆਨਾ ।

هتي ماڻهو مٺا ڳالهائين ٿا، عاجزي سان هلن ٿا، خيرات ڏين ٿا ۽ گرو جي عقيدت ذريعي علم حاصل ڪن ٿا.

ਦੁਹੀ ਸਰਾਈ ਸੁਰਖ ਰੂ ਸਚੁ ਸਬਦੁ ਵਜੈ ਨੀਸਾਨਾ ।

اهي دنيا ۽ آخرت جي ڪنهن به پريشانيءَ کان آزاد رهن ۽ انهن لاءِ سچائيءَ جا ڍڳ

ਚਲਣੁ ਜਿੰਨ੍ਹੀ ਜਾਣਿਆ ਜਗ ਅੰਦਰਿ ਵਿਰਲੇ ਮਿਹਮਾਨਾ ।

لفظن تي ڌڪ لڳن ٿا. نادر آهن اهي مهمان جن هن دنيا مان وڃڻ کي سچو مڃيو آهي.

ਆਪ ਗਵਾਏ ਤਿਸੁ ਕੁਰਬਾਨਾ ।੧੫।

مان انهن تي قربان آهيان جن پنهنجي انا کي ڇڏي ڏنو آهي.

ਪਉੜੀ ੧੬

ਕੂੜ ਅਹੀਰਾਂ ਪਿੰਡੁ ਹੈ ਪੰਜ ਦੂਤ ਵਸਨਿ ਬੁਰਿਆਰਾ ।

ڪوڙ آهي - ڌاڙيلن جو ڳوٺ جتي پنج بڇڙا رهن ٿا.

ਕਾਮ ਕਰੋਧੁ ਵਿਰੋਧੁ ਨਿਤ ਲੋਭ ਮੋਹ ਧ੍ਰੋਹੁ ਅਹੰਕਾਰਾ ।

اُهي وسيلا آهن لالچ، ڪاوڙ، تڪرار، لالچ، لالچ، خيانت ۽ انا.

ਖਿੰਜੋਤਾਣੁ ਅਸਾਧੁ ਸੰਗੁ ਵਰਤੈ ਪਾਪੈ ਦਾ ਵਰਤਾਰਾ ।

بدڪار ڪمپنيءَ جي هن ڳوٺ ۾ هميشه ڇڪتاڻ، ڌمڪيون ۽ گناهه وارو عمل هلندو رهي ٿو.

ਪਰ ਧਨ ਪਰ ਨਿੰਦਾ ਪਿਆਰੁ ਪਰ ਨਾਰੀ ਸਿਉ ਵਡੇ ਵਿਕਾਰਾ ।

ٻين جي مال سان وابستگي، بدمعاشي ۽ عورت هميشه هتي رهي ٿي

ਖਲੁਹਲੁ ਮੂਲਿ ਨ ਚੁਕਈ ਰਾਜ ਡੰਡੁ ਜਮ ਡੰਡੁ ਕਰਾਰਾ ।

مونجهارو ۽ انتشار هميشه موجود آهن ۽ ماڻهو هميشه رياست جي سزا ۽ موت جي سزا ڀوڳي ٿو.

ਦੁਹੀ ਸਰਾਈ ਜਰਦ ਰੂ ਜੰਮਣ ਮਰਣ ਨਰਕਿ ਅਵਤਾਰਾ ।

هن ڳوٺ جا رهواسي هميشه ٻنهي جهانن ۾ شرمسار ٿي جهنم ۾ لڏي ويندا آهن.

ਅਗੀ ਫਲ ਹੋਵਨਿ ਅੰਗਿਆਰਾ ।੧੬।

باهه جا ميوا رڳو چمڪاٽ آهن.

ਪਉੜੀ ੧੭

ਸਚੁ ਸਪੂਰਣ ਨਿਰਮਲਾ ਤਿਸੁ ਵਿਚਿ ਕੂੜੁ ਨ ਰਲਦਾ ਰਾਈ ।

سچ بلڪل خالص آهي، ڪوڙ ان ۾ ائين نه ٿو ملائي، جيئن اک ۾ وات جو ٽڪڙو اُتي رهي نٿو سگهي.

ਅਖੀ ਕਤੁ ਨ ਸੰਜਰੈ ਤਿਣੁ ਅਉਖਾ ਦੁਖਿ ਰੈਣਿ ਵਿਹਾਈ ।

۽ سڄي رات ڏکن ۾ گذري.

ਭੋਜਣ ਅੰਦਰਿ ਮਖਿ ਜਿਉ ਹੋਇ ਦੁਕੁਧਾ ਫੇਰਿ ਕਢਾਈ ।

کاڌي ۾ مکڻ به وات (جسم ذريعي) نڪرندو آهي.

ਰੂਈ ਅੰਦਰਿ ਚਿਣਗ ਵਾਂਗ ਦਾਹਿ ਭਸਮੰਤੁ ਕਰੇ ਦੁਖਦਾਈ ।

ڪپهه جي بار ۾ هڪ چمڪ ان لاءِ مصيبت پيدا ڪري ٿي، ۽ سڄي لٽي کي ساڙڻ سان ان کي خاڪ ۾ تبديل ڪري ٿي.

ਕਾਂਜੀ ਦੁਧੁ ਕੁਸੁਧ ਹੋਇ ਫਿਟੈ ਸਾਦਹੁ ਵੰਨਹੁ ਜਾਈ ।

سرڪي کير ۾ وجهڻ سان ان جو ذائقو خراب ٿي ويندو آهي ۽ ان جو رنگ بي رنگ ٿي ويندو آهي.

ਮਹੁਰਾ ਚੁਖਕੁ ਚਖਿਆ ਪਾਤਿਸਾਹਾ ਮਾਰੈ ਸਹਮਾਈ ।

زهر جو ٿورو ذائقو به شهنشاهه کي فوري طور تي ماريندو آهي.

ਸਚਿ ਅੰਦਰਿ ਕਿਉ ਕੂੜੁ ਸਮਾਈ ।੧੭।

پوءِ ڪوڙ ۾ سچ ڪيئن ملندو؟

ਪਉੜੀ ੧੮

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਚੁ ਅਲਿਪਤੁ ਹੈ ਕੂੜਹੁ ਲੇਪੁ ਨ ਲਗੈ ਭਾਈ ।

سچ، گرومخ جي صورت ۾ هميشه لاتعلق رهي ٿو ۽ ڪوڙ جو ان تي ڪو به اثر ناهي.

ਚੰਦਨ ਸਪੀਂ ਵੇੜਿਆ ਚੜ੍ਹੈ ਨ ਵਿਸੁ ਨ ਵਾਸੁ ਘਟਾਈ ।

صندل جي ڪاٺ جي وڻ کي نانگن سان گھرايو ويندو آهي پر ان تي نه زهر اثر ڪندو آهي ۽ نه ئي ان جي خوشبو گهٽجي ويندي آهي.

ਪਾਰਸੁ ਅੰਦਰਿ ਪਥਰਾਂ ਅਸਟ ਧਾਤੁ ਮਿਲਿ ਵਿਗੜਿ ਨ ਜਾਈ ।

پٿرن جي وچ ۾ فلسفي جو پٿر رهجي وڃي ٿو پر اٺن ڌاتن جي ملڻ سان به خراب نه ٿيندو آهي.

ਗੰਗ ਸੰਗਿ ਅਪਵਿਤ੍ਰ ਜਲੁ ਕਰਿ ਨ ਸਕੈ ਅਪਵਿਤ੍ਰ ਮਿਲਾਈ ।

گنگا ۾ ملندڙ گندو پاڻي ان کي آلوده نٿو ڪري سگهي.

ਸਾਇਰ ਅਗਿ ਨ ਲਗਈ ਮੇਰੁ ਸੁਮੇਰੁ ਨ ਵਾਉ ਡੁਲਾਈ ।

سمنڊ ڪڏهن به باهه سان نه سڙي سگهندا آهن ۽ هوا جبلن کي نه ڊهي سگهندي آهي.

ਬਾਣੁ ਨ ਧੁਰਿ ਅਸਮਾਣਿ ਜਾਇ ਵਾਹੇਂਦੜੁ ਪਿਛੈ ਪਛੁਤਾਈ ।

تير ڪڏهن به آسمان کي ڇهي نه ٿو سگهي ۽ نشانو هڻڻ وارو پوءِ توبه ڪري ٿو.

ਓੜਕਿ ਕੂੜੁ ਕੂੜੋ ਹੁਇ ਜਾਈ ।੧੮।

ڪوڙ آخرڪار ڪوڙ آهي.

ਪਉੜੀ ੧੯

ਸਚੁ ਸਚਾਵਾ ਮਾਣੁ ਹੈ ਕੂੜ ਕੂੜਾਵੀ ਮਣੀ ਮਨੂਰੀ ।

سچ جو حوالو هميشه حقيقي هوندو آهي ۽ ڪوڙ کي هميشه جعلي طور سڃاتو ويندو آهي.

ਕੂੜੇ ਕੂੜੀ ਪਾਇ ਹੈ ਸਚੁ ਸਚਾਵੀ ਗੁਰਮਤਿ ਪੂਰੀ ।

ڪوڙ جي عزت به مصنوعي آهي پر سچ جي لاءِ گرو جي ڏنل حڪمت مڪمل آهي.

ਕੂੜੈ ਕੂੜਾ ਜੋਰਿ ਹੈ ਸਚਿ ਸਤਾਣੀ ਗਰਬ ਗਰੂਰੀ ।

هڪ ٽائر جي طاقت به جعلي آهي ۽ سچ جو پاڪ انا به عميق ۽ ڪشش ثقل سان ڀريل آهي.

ਕੂੜੁ ਨ ਦਰਗਹ ਮੰਨੀਐ ਸਚੁ ਸੁਹਾਵਾ ਸਦਾ ਹਜੂਰੀ ।

رب جي درٻار ۾ ڪوڙ جي سڃاڻپ نه ٿيندي آهي، جڏهن ته سچ هميشه سندس درٻار کي سينگاريندو آهي.

ਸੁਕਰਾਨਾ ਹੈ ਸਚੁ ਘਰਿ ਕੂੜੁ ਕੁਫਰ ਘਰਿ ਨਾ ਸਾਬੂਰੀ ।

سچ جي گهر ۾ هميشه شڪرگذاري جو جذبو هوندو آهي پر ڪوڙ ڪڏهن به مطمئن نه ٿيندو آهي.

ਹਸਤਿ ਚਾਲ ਹੈ ਸਚ ਦੀ ਕੂੜਿ ਕੁਢੰਗੀ ਚਾਲ ਭੇਡੂਰੀ ।

سچ جي چال هاٿي وانگر آهي، جڏهن ته ڪوڙ رڍن وانگر بيٺو آهي.

ਮੂਲੀ ਪਾਨ ਡਿਕਾਰ ਜਿਉ ਮੂਲਿ ਨ ਤੁਲਿ ਲਸਣੁ ਕਸਤੂਰੀ ।

مشڪ ۽ لہسن جي قيمت برابر نه ٿي رکي سگهجي ۽ اهو ئي حال مولي ۽ چانور جي ڀڃڻ جو آهي.

ਬੀਜੈ ਵਿਸੁ ਨ ਖਾਵੈ ਚੂਰੀ ।੧੯।

جيڪو زهر پوکي ٿو سو نه کائي سگھي ٿو لذيذ ماني جيڪا ڪڪڙ جي ماني ۾ مکڻ ۽ کنڊ (چارٽ) سان مليل آهي.

ਪਉੜੀ ੨੦

ਸਚੁ ਸੁਭਾਉ ਮਜੀਠ ਦਾ ਸਹੈ ਅਵਟਣ ਰੰਗੁ ਚੜ੍ਹਾਏ ।

سچ جي فطرت ان چرٻيءَ جيان آهي، جيڪا پاڻ تپندڙ گرميءَ کي برداشت ڪري ٿي پر رنگ کي تيز ڪري ٿي.

ਸਣ ਜਿਉ ਕੂੜੁ ਸੁਭਾਉ ਹੈ ਖਲ ਕਢਾਇ ਵਟਾਇ ਬਨਾਏ ।

ڪوڙ جي نوعيت اُن جهوپڙيءَ جهڙي آهي، جنهن جي چمڙيءَ کي ڇُهي پوءِ ان کي مروڙي ان جا رسا تيار ڪيا ويندا آهن.

ਚੰਨਣ ਪਰਉਪਕਾਰੁ ਕਰਿ ਅਫਲ ਸਫਲ ਵਿਚਿ ਵਾਸੁ ਵਸਾਏ ।

صندل تمام وڻندڙ هجڻ ڪري، اهي وڻ هجن يا ميوا هجن، خوشبودار ٿين ٿا.

ਵਡਾ ਵਿਕਾਰੀ ਵਾਂਸੁ ਹੈ ਹਉਮੈ ਜਲੈ ਗਵਾਂਢੁ ਜਲਾਏ ।

بانس بڇڙائيءَ سان ڀريل هئڻ ڪري، پنهنجي انا ۾ ڀڄندو آهي ۽ باهه لڳڻ تي، پنهنجي ٻين پاڙيسري وڻن کي به ساڙي ڇڏيندو آهي.

ਜਾਣ ਅਮਿਓ ਰਸੁ ਕਾਲਕੂਟੁ ਖਾਧੈ ਮਰੈ ਮੁਏ ਜੀਵਾਏ ।

امرت مئل کي جيئرو بڻائي ٿي ۽ زهر زنده کي ماري ٿو.

ਦਰਗਹ ਸਚੁ ਕਬੂਲੁ ਹੈ ਕੂੜਹੁ ਦਰਗਹ ਮਿਲੈ ਸਜਾਏ ।

رب جي درٻار ۾ سچ قبول ٿئي ٿو، پر ڪوڙ جي سزا ان ئي درٻار ۾ ملي ٿي.

ਜੋ ਬੀਜੈ ਸੋਈ ਫਲੁ ਖਾਏ ।੨੦।੩੦। ਤੀਹ ।

جيڪو پوکيندو سو لڻيندو.