وارن ڀائي گرداس جي

صفحو - 34

ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥

ik oankaar satigur prasaad |

هڪ اونڪر، بنيادي توانائي، خدا جي فضل جي ذريعي محسوس ڪيو

ਪਉੜੀ ੧

paurree 1

ਸਤਿਗੁਰ ਪੁਰਖੁ ਅਗੰਮੁ ਹੈ ਨਿਰਵੈਰੁ ਨਿਰਾਲਾ ।

satigur purakh agam hai niravair niraalaa |

سچو گرو ناقابل رسائي آهي، بغير بغير ۽ غير معمولي.

ਜਾਣਹੁ ਧਰਤੀ ਧਰਮ ਕੀ ਸਚੀ ਧਰਮਸਾਲਾ ।

jaanahu dharatee dharam kee sachee dharamasaalaa |

ڌرتيءَ کي ڌرم جو اصل گهر سمجهو.

ਜੇਹਾ ਬੀਜੈ ਸੋ ਲੁਣੈ ਫਲੁ ਕਰਮ ਸਮ੍ਹਾਲਾ ।

jehaa beejai so lunai fal karam samhaalaa |

هتي ڪارناما ميوي جي سنڀال ڪن ٿا، يعني جيڪو پوکي ٿو سو لڻي ٿو.

ਜਿਉ ਕਰਿ ਨਿਰਮਲੁ ਆਰਸੀ ਜਗੁ ਵੇਖਣਿ ਵਾਲਾ ।

jiau kar niramal aarasee jag vekhan vaalaa |

هو (رب) اهو آئينو آهي جنهن ۾ دنيا پنهنجو چهرو ڏسي سگهي ٿي.

ਜੇਹਾ ਮੁਹੁ ਕਰਿ ਭਾਲੀਐ ਤੇਹੋ ਵੇਖਾਲਾ ।

jehaa muhu kar bhaaleeai teho vekhaalaa |

هڪ اهڙو ئي چهرو ڏسندو هو جيڪو آئيني اڳيان کڻي ويندو.

ਸੇਵਕੁ ਦਰਗਹ ਸੁਰਖਰੂ ਵੇਮੁਖੁ ਮੁਹੁ ਕਾਲਾ ।੧।

sevak daragah surakharoo vemukh muhu kaalaa |1|

خدا جا بندا ڳاڙها ۽ فتح مند رهندا آهن جڏهن ته مرتد پنهنجا منهن ڪارا ڪندا آهن.

ਪਉੜੀ ੨

paurree 2

ਜੋ ਗੁਰ ਗੋਪੈ ਆਪਣਾ ਕਿਉ ਸਿਝੈ ਚੇਲਾ ।

jo gur gopai aapanaa kiau sijhai chelaa |

جيڪڏهن شاگرد کي پنهنجي گروءَ جي خبر نه هجي ته ڪيئن آزاد ٿي سگهي ٿو.

ਸੰਗਲੁ ਘਤਿ ਚਲਾਈਐ ਜਮ ਪੰਥਿ ਇਕੇਲਾ ।

sangal ghat chalaaeeai jam panth ikelaa |

زنجيرن ۾ جڪڙيل، هو موت جي راهه تي اڪيلو هلڻ تي مجبور آهي.

ਲਹੈ ਸਜਾਈਂ ਨਰਕ ਵਿਚਿ ਉਹੁ ਖਰਾ ਦੁਹੇਲਾ ।

lahai sajaaeen narak vich uhu kharaa duhelaa |

پريشانيءَ ۾ هو بيٺو آهي ۽ جهنم جو شڪار ٿئي ٿو.

ਲਖ ਚਉਰਾਸੀਹ ਭਉਦਿਆਂ ਫਿਰਿ ਹੋਇ ਨ ਮੇਲਾ ।

lakh chauraaseeh bhaudiaan fir hoe na melaa |

جيتوڻيڪ هو 84 لک جنس جي زندگين ۾ لڏپلاڻ ڪري ٿو، پر هو رب سان نه ٿو ملي.

ਜਨਮੁ ਪਦਾਰਥੁ ਹਾਰਿਆ ਜਿਉ ਜੂਏ ਖੇਲਾ ।

janam padaarath haariaa jiau jooe khelaa |

جوا جي راند وانگر، هن راند ۾ زندگي جو انمول داغ وڃائي ڇڏيو.

ਹਥ ਮਰੋੜੈ ਸਿਰੁ ਧੁਨੈ ਉਹੁ ਲਹੈ ਨ ਵੇਲਾ ।੨।

hath marorrai sir dhunai uhu lahai na velaa |2|

(زندگيءَ جي پڇاڙيءَ ۾) هن کي رڙيون ۽ رڙيون هونديون آهن پر گذري ويل وقت ڪڏهن به واپس نه ايندو آهي.

ਪਉੜੀ ੩

paurree 3

ਆਪਿ ਨ ਵੰਞੈ ਸਾਹੁਰੇ ਸਿਖ ਲੋਕ ਸੁਣਾਵੈ ।

aap na vanyai saahure sikh lok sunaavai |

گرو اڳرائي ڪندڙ ان ڇوڪريءَ سان ملندڙ جلندڙ آهي، جيڪا پاڻ نه وڃي سسر جي گهر وڃي ٿي ۽ ٻين کي وصيت ڪري ٿي.

ਕੰਤ ਨ ਪੁਛੈ ਵਾਤੜੀ ਸੁਹਾਗੁ ਗਣਾਵੈ ।

kant na puchhai vaatarree suhaag ganaavai |

هن جو مڙس ڪڏهن به هن جي پرواهه نه ڪندو آهي ۽ هوء پنهنجي خوشگوار شادي شده زندگي جا گيت ڳائيندي آهي.

ਚੂਹਾ ਖਡ ਨ ਮਾਵਈ ਲਕਿ ਛਜੁ ਵਲਾਵੈ ।

choohaa khadd na maavee lak chhaj valaavai |

اهو ائين آهي جيئن چوهڙ پاڻ ان سوراخ ۾ داخل نه ٿي سگهي، پر ٿلهي جي ٿلهي کي پنهنجي کمر سان ڳنڍي گهمي ڦري ٿو.

ਮੰਤੁ ਨ ਹੋਇ ਅਠੂਹਿਆਂ ਹਥੁ ਸਪੀਂ ਪਾਵੈ ।

mant na hoe atthoohiaan hath sapeen paavai |

اهو اهڙو ماڻهو آهي، جنهن کي صديءَ جي منتر جي به خبر نه هجي ته نانگ تي هٿ رکي.

ਸਰੁ ਸੰਨ੍ਹੈ ਆਗਾਸ ਨੋ ਫਿਰਿ ਮਥੈ ਆਵੈ ।

sar sanhai aagaas no fir mathai aavai |

جيڪو ماڻهو آسمان ڏانهن منهن ڪري تير ڪڍندو آهي اهو تير پنهنجي منهن تي لڳندو آهي.

ਦੁਹੀ ਸਰਾਈਂ ਜਰਦ ਰੂ ਬੇਮੁਖ ਪਛੁਤਾਵੈ ।੩।

duhee saraaeen jarad roo bemukh pachhutaavai |3|

مرتد جو منهن پيلو هوندو آهي، ٻنهي جهانن ۾ خوفزده ۽ توبه ڪندو آهي.

ਪਉੜੀ ੩

paurree 3

ਰਤਨ ਮਣੀ ਗਲਿ ਬਾਂਦਰੈ ਕਿਹੁ ਕੀਮ ਨ ਜਾਣੈ ।

ratan manee gal baandarai kihu keem na jaanai |

بندر پنهنجي ڳچيءَ ۾ پيل زيور جي ڪابه قيمت نه ٿو ڄاڻي.

ਕੜਛੀ ਸਾਉ ਨ ਸੰਮ੍ਹਲੈ ਭੋਜਨ ਰਸੁ ਖਾਣੈ ।

karrachhee saau na samhalai bhojan ras khaanai |

کاڌي ۾ هئڻ جي باوجود به ڏاڙهيءَ کي ڀاڄين جي ذائقي جي خبر ناهي.

ਡਡੂ ਚਿਕੜਿ ਵਾਸੁ ਹੈ ਕਵਲੈ ਨ ਸਿਞਾਣੈ ।

ddaddoo chikarr vaas hai kavalai na siyaanai |

ڏيڏر هميشه مٽيءَ ۾ رهي ٿو پر پوءِ به ڪنول کي نٿو سڃاڻي.

ਨਾਭਿ ਕਥੂਰੀ ਮਿਰਗ ਦੈ ਫਿਰਦਾ ਹੈਰਾਣੈ ।

naabh kathooree mirag dai firadaa hairaanai |

هرڻ پنهنجي نانيءَ ۾ مشڪ رکي حيران رهجي وڃي ٿو.

ਗੁਜਰੁ ਗੋਰਸੁ ਵੇਚਿ ਕੈ ਖਲਿ ਸੂੜੀ ਆਣੈ ।

gujar goras vech kai khal soorree aanai |

ڍور پالڻ وارو کير ته وڪڻي ٿو پر گهر وٺي ٿو، تيل ۽ ڀاڄيون.

ਬੇਮੁਖ ਮੂਲਹੁ ਘੁਥਿਆ ਦੁਖ ਸਹੈ ਜਮਾਣੈ ।੪।

bemukh moolahu ghuthiaa dukh sahai jamaanai |4|

مرتد اهو آهي جيڪو بنيادي طور تي گمراهه ٿي ويو آهي ۽ هو يما پاران ڏنل مصيبتن کي برداشت ڪري ٿو.

ਪਉੜੀ ੫

paurree 5

ਸਾਵਣਿ ਵਣਿ ਹਰੀਆਵਲੇ ਸੁਕੈ ਜਾਵਾਹਾ ।

saavan van hareeaavale sukai jaavaahaa |

ساوڻ جي مهيني ۾ سڄو ٻيلو سرسبز ٿي ويندو آهي پر جهول، ڪانن وارو ٻوٽو سڪي ويندو آهي.

ਸਭ ਕੋ ਸਰਸਾ ਵਰਸਦੈ ਝੂਰੇ ਜੋਲਾਹਾ ।

sabh ko sarasaa varasadai jhoore jolaahaa |

مينهن وسڻ ۾ هر ڪو خوشي محسوس ڪندو آهي پر ڪولهي کي اداس نظر ايندو آهي.

ਸਭਨਾ ਰਾਤਿ ਮਿਲਾਵੜਾ ਚਕਵੀ ਦੋਰਾਹਾ ।

sabhanaa raat milaavarraa chakavee doraahaa |

رات ۾ سڀ جوڙا ملن ٿا پر چاڪوي لاءِ، اهو وقت آهي جدائي جو.

ਸੰਖੁ ਸਮੁੰਦਹੁ ਸਖਣਾ ਰੋਵੈ ਦੇ ਧਾਹਾ ।

sankh samundahu sakhanaa rovai de dhaahaa |

شنوچ سمنڊ ۾ به خالي رهي ٿو ۽ ڦوڪجڻ تي روئي ٿو.

ਰਾਹਹੁ ਉਝੜਿ ਜੋ ਪਵੈ ਮੁਸੈ ਦੇ ਫਾਹਾ ।

raahahu ujharr jo pavai musai de faahaa |

گمراهه ماڻهوءَ جي ڳچيءَ ۾ رسي وجهي ضرور ڦريو ويندو.

ਤਿਉ ਜਗ ਅੰਦਰਿ ਬੇਮੁਖਾਂ ਨਿਤ ਉਭੇ ਸਾਹਾ ।੫।

tiau jag andar bemukhaan nit ubhe saahaa |5|

اهڙي طرح مرتد به هن دنيا ۾ روئيندا رهن ٿا.

ਪਉੜੀ ੬

paurree 6

ਗਿਦੜ ਦਾਖ ਨ ਅਪੜੈ ਆਖੈ ਥੂਹ ਕਉੜੀ ।

gidarr daakh na aparrai aakhai thooh kaurree |

گدڙ انگورن تائين پهچي نه ٿو سگهي ۽ بيزاريءَ سان چوي ٿو ته انگور اٽي جا آهن.

ਨਚਣੁ ਨਚਿ ਨ ਜਾਣਈ ਆਖੈ ਭੁਇ ਸਉੜੀ ।

nachan nach na jaanee aakhai bhue saurree |

رقاص نه ڄاڻندو آهي، پر چوي ٿو ته جڳهه تنگ آهي.

ਬੋਲੈ ਅਗੈ ਗਾਵੀਐ ਭੈਰਉ ਸੋ ਗਉੜੀ ।

bolai agai gaaveeai bhairau so gaurree |

ٻوڙن کان اڳ ۾ ڀائر يا گال ڳائڻ به ساڳيو هوندو آهي.

ਹੰਸਾਂ ਨਾਲਿ ਟਟੀਹਰੀ ਕਿਉ ਪਹੁਚੈ ਦਉੜੀ ।

hansaan naal ttatteeharee kiau pahuchai daurree |

ڪھڙيءَ طرح ھنس جي برابر اڏامي سگھي ٿو.

ਸਾਵਣਿ ਵਣ ਹਰੀਆਵਲੇ ਅਕੁ ਜੰਮੈ ਅਉੜੀ ।

saavan van hareeaavale ak jamai aaurree |

برسات جي موسم ۾ سڄو ٻيلو سائو ٿي ويندو آهي، پر اَک، سٽي واري علائقي جو جهنگلي ٻوٽو (calotropis procera) خشڪيءَ واري دور ۾ اڀري ٿو.

ਬੇਮੁਖ ਸੁਖੁ ਨ ਦੇਖਈ ਜਿਉ ਛੁਟੜਿ ਛਉੜੀ ।੬।

bemukh sukh na dekhee jiau chhuttarr chhaurree |6|

مرتد کي ڇڏيل عورت وانگر خوشي نه ٿي ملي.

ਪਉੜੀ ੭

paurree 7

ਭੇਡੈ ਪੂਛਲਿ ਲਗਿਆਂ ਕਿਉ ਪਾਰਿ ਲੰਘੀਐ ।

bheddai poochhal lagiaan kiau paar langheeai |

رڍ جي پڇ کي پڪڙي پاڻيءَ جي پار ڪيئن ٿو نڪري.

ਭੂਤੈ ਕੇਰੀ ਦੋਸਤੀ ਨਿਤ ਸਹਸਾ ਜੀਐ ।

bhootai keree dosatee nit sahasaa jeeai |

هڪ ڀوت سان دوستي هميشه مشڪوڪ زندگي جو هڪ ذريعو آهي.

ਨਦੀ ਕਿਨਾਰੈ ਰੁਖੜਾ ਵੇਸਾਹੁ ਨ ਕੀਐ ।

nadee kinaarai rukharraa vesaahu na keeai |

درياهه جي ڪناري تي موجود وڻ کي يقين نه ٿو اچي (ته درياهه ان کي تباهه نه ڪندو).

ਮਿਰਤਕ ਨਾਲਿ ਵੀਆਹੀਐ ਸੋਹਾਗੁ ਨ ਥੀਐ ।

miratak naal veeaaheeai sohaag na theeai |

ڪنهن مردي سان شادي ڪرڻ واري عورت کي سهاگين ڪيئن چئي سگهجي ٿو، يعني جنهن جو مڙس جيئرو هجي.

ਵਿਸੁ ਹਲਾਹਲ ਬੀਜਿ ਕੈ ਕਿਉ ਅਮਿਉ ਲਹੀਐ ।

vis halaahal beej kai kiau amiau laheeai |

زهر پوکڻ سان ڪيئن امرت حاصل ٿي سگهي ٿي.

ਬੇਮੁਖ ਸੇਤੀ ਪਿਰਹੜੀ ਜਮ ਡੰਡੁ ਸਹੀਐ ।੭।

bemukh setee piraharree jam ddandd saheeai |7|

مرتد سان دوستي يام جي لٺ جي تڪليف آڻيندي.

ਪਉੜੀ ੮

paurree 8

ਕੋਰੜੁ ਮੋਠੁ ਨ ਰਿਝਈ ਕਰਿ ਅਗਨੀ ਜੋਸੁ ।

korarr motth na rijhee kar aganee jos |

جڏهن ماٺ، هندستاني دال کي باهه تي پکايا ويندا آهن ته ڪجهه داڻا سخت هجڻ ڪري اڪيلا رهندا آهن.

ਸਹਸ ਫਲਹੁ ਇਕੁ ਵਿਗੜੈ ਤਰਵਰ ਕੀ ਦੋਸੁ ।

sahas falahu ik vigarrai taravar kee dos |

اهو باهه جو قصور ناهي. جيڪڏهن هزارن مان هڪ ميوو خراب ٿي وڃي ته ان ۾ وڻ جو قصور ناهي.

ਟਿਬੈ ਨੀਰੁ ਨ ਠਾਹਰੈ ਘਣਿ ਵਰਸਿ ਗਇਓਸੁ ।

ttibai neer na tthaaharai ghan varas geios |

پاڻيءَ جو اهو قصور ناهي ته اهو ٽڪريءَ تي آرام نه ڪندو.

ਵਿਣੁ ਸੰਜਮਿ ਰੋਗੀ ਮਰੈ ਚਿਤਿ ਵੈਦ ਨ ਰੋਸੁ ।

vin sanjam rogee marai chit vaid na ros |

جيڪڏهن ڪو بيمار ماڻهو ان لاءِ مقرر ڪيل ضابطن تي عمل نه ڪرڻ سبب مري وڃي ته ان ۾ ڊاڪٽر جو قصور ناهي.

ਅਵਿਆਵਰ ਨ ਵਿਆਪਈ ਮਸਤਕਿ ਲਿਖਿਓਸੁ ।

aviaavar na viaapee masatak likhios |

جيڪڏهن ڪنهن بانجھ عورت کي اولاد نه هجي ته اها ان جي قسمت آهي ۽ نه ان جي مڙس جي غلطي.

ਬੇਮੁਖ ਪੜ੍ਹੈ ਨ ਇਲਮ ਜਿਉਂ ਅਵਗੁਣ ਸਭਿ ਓਸੁ ।੮।

bemukh parrhai na ilam jiaun avagun sabh os |8|

اهڙيءَ طرح جيڪڏهن ڪو بگڙيل ماڻهو گروءَ جي هدايت کي قبول نه ٿو ڪري ته اها ان جي پنهنجي غلطي آهي نه گروءَ جي.

ਪਉੜੀ ੯

paurree 9

ਅੰਨ੍ਹੈ ਚੰਦੁ ਨ ਦਿਸਈ ਜਗਿ ਜੋਤਿ ਸਬਾਈ ।

anhai chand na disee jag jot sabaaee |

انڌو چنڊ کي ڏسي نٿو سگهي، جيتوڻيڪ ان جي روشني هر طرف پکڙيل آهي.

ਬੋਲਾ ਰਾਗੁ ਨ ਸਮਝਈ ਕਿਹੁ ਘਟਿ ਨ ਜਾਈ ।

bolaa raag na samajhee kihu ghatt na jaaee |

موسيقي پنهنجو راڳ نه وڃائيندي آهي جيڪڏهن ڪو ٻوڙو ان کي سمجهي نٿو سگهي.

ਵਾਸੁ ਨ ਆਵੈ ਗੁਣਗੁਣੈ ਪਰਮਲੁ ਮਹਿਕਾਈ ।

vaas na aavai gunagunai paramal mahikaaee |

خوشبوءِ جي تمام گهڻي هجڻ جي باوجود، بوءِ جي طاقت کان سواءِ ماڻهوءَ جي خوشبوءِ جو مزو نه ٿو اچي.

ਗੁੰਗੈ ਜੀਭ ਨ ਉਘੜੈ ਸਭਿ ਸਬਦਿ ਸੁਹਾਈ ।

gungai jeebh na ugharrai sabh sabad suhaaee |

لفظ هڪ ۽ سڀني ۾ موجود آهي، پر گونگا پنهنجي زبان کي حرڪت نٿو ڪري سگهي.

ਸਤਿਗੁਰੁ ਸਾਗਰੁ ਸੇਵਿ ਕੈ ਨਿਧਿ ਸਭਨਾਂ ਪਾਈ ।

satigur saagar sev kai nidh sabhanaan paaee |

سچو گرو هڪ سمنڊ آهي ۽ سچا ٻانهن ان مان خزانو حاصل ڪندا آهن.

ਬੇਮੁਖ ਹਥਿ ਘਘੂਟਿਆਂ ਤਿਸੁ ਦੋਸੁ ਕਮਾਈ ।੯।

bemukh hath ghaghoottiaan tis dos kamaaee |9|

مرتد کي گوليون صرف ان ڪري ملن ٿيون جو سندن پوک ۽ محنت ناقص آهي.

ਪਉੜੀ ੧੦

paurree 10

ਰਤਨ ਉਪੰਨੇ ਸਾਇਰਹੁਂ ਭੀ ਪਾਣੀ ਖਾਰਾ ।

ratan upane saaeirahun bhee paanee khaaraa |

سمنڊ مان زيور ته نڪرندا آهن پر اڃا به ان جو پاڻي ٿلهو آهي.

ਸੁਝਹੁ ਸੁਝਨਿ ਤਿਨਿ ਲੋਅ ਅਉਲੰਗੁ ਵਿਚਿ ਕਾਰਾ ।

sujhahu sujhan tin loa aaulang vich kaaraa |

چنڊ جي روشنيءَ ۾ ٽي جهان نظر اچن ٿا، تڏهن به چنڊ تي داغ برقرار آهي.

ਧਰਤੀ ਉਪਜੈ ਅੰਨੁ ਧਨੁ ਵਿਚਿ ਕਲਰੁ ਭਾਰਾ ।

dharatee upajai an dhan vich kalar bhaaraa |

زمين اناج پيدا ڪري ٿي پر ان جي باوجود الڪائن زمين به آهي.

ਈਸਰੁ ਤੁਸੈ ਹੋਰਨਾ ਘਰਿ ਖਪਰੁ ਛਾਰਾ ।

eesar tusai horanaa ghar khapar chhaaraa |

سيو، خوش ٿي ٻين کي توفيق ڏئي ٿو، پر پنهنجي گهر ۾ رڳو راھ ۽ ڀاڪر پائي ٿو.

ਜਿਉਂ ਹਣਵੰਤਿ ਕਛੋਟੜਾ ਕਿਆ ਕਰੈ ਵਿਚਾਰਾ ।

jiaun hanavant kachhottarraa kiaa karai vichaaraa |

طاقتور حنومان ٻين لاءِ گهڻو ڪجهه ڪري سگهي ٿو پر ان کي پائڻ لاءِ فقط هڪ لنگهه آهي.

ਬੇਮੁਖ ਮਸਤਕਿ ਲਿਖਿਆ ਕਉਣੁ ਮੇਟਣਹਾਰਾ ।੧੦।

bemukh masatak likhiaa kaun mettanahaaraa |10|

جيڪو مرتد جي تقدير جي لفظن کي رد ڪري سگهي ٿو.

ਪਉੜੀ ੧੧

paurree 11

ਗਾਂਈ ਘਰਿ ਗੋਸਾਂਈਆਂ ਮਾਧਾਣੁ ਘੜਾਏ ।

gaanee ghar gosaaneean maadhaan gharraae |

ڳئون رڍون آقا جي گهر ۾ آهن، بيوقوف ماڻهو پنهنجي گهر لاءِ ٺاهيل ڍڳن جا ڍڳا حاصل ڪندو رهي ٿو.

ਘੋੜੇ ਸੁਣਿ ਸਉਦਾਗਰਾਂ ਚਾਬਕ ਮੁਲਿ ਆਏ ।

ghorre sun saudaagaraan chaabak mul aae |

گهوڙا سوداگرن وٽ هوندا آهن ۽ بيوقوف ماڻهو چاٻيون خريد ڪرڻ لاءِ گهمندا ڦرندا آهن.

ਦੇਖਿ ਪਰਾਏ ਭਾਜਵਾੜ ਘਰਿ ਗਾਹੁ ਘਤਾਏ ।

dekh paraae bhaajavaarr ghar gaahu ghataae |

بيوقوف ماڻهو پنهنجي گهر ۾ ڀاڄي مچائي ڇڏي ٿو، رڳو ٻنيءَ جي چوڌاري ٻين جي فصل کي ڏسي.

ਸੁਇਨਾ ਹਟਿ ਸਰਾਫ ਦੇ ਸੁਨਿਆਰ ਸਦਾਏ ।

sueinaa hatt saraaf de suniaar sadaae |

سون ته سون جي سوداگر وٽ آهي پر بيوقوف زيور تيار ڪرڻ لاءِ سوناريءَ کي پنهنجي گهر گهرائي ٿو.

ਅੰਦਰਿ ਢੋਈ ਨਾ ਲਹੈ ਬਾਹਰਿ ਬਾਫਾਏ ।

andar dtoee naa lahai baahar baafaae |

هن جي گهر ۾ ڪا جاءِ ناهي، پر ٻاهران وڏائي ڪندو رهي ٿو.

ਬੇਮੁਖ ਬਦਲ ਚਾਲ ਹੈ ਕੂੜੋ ਆਲਾਏ ।੧੧।

bemukh badal chaal hai koorro aalaae |11|

مرتد تيز ڪڪر وانگر بي ثبات هوندو آهي ۽ ڪوڙ ڳالهائيندو رهندو آهي.

ਪਉੜੀ ੧੨

paurree 12

ਮਖਣੁ ਲਇਆ ਵਿਰੋਲਿ ਕੈ ਛਾਹਿ ਛੁਟੜਿ ਹੋਈ ।

makhan leaa virol kai chhaeh chhuttarr hoee |

جڏهن مکڻ کي مڙيو ويندو آهي ۽ ڪڍيو ويندو آهي، مکڻ کير (لاسي) ڇڏي ڏنو ويندو آهي.

ਪੀੜ ਲਈ ਰਸੁ ਗੰਨਿਅਹੁ ਛਿਲੁ ਛੁਹੈ ਨ ਕੋਈ ।

peerr lee ras ganiahu chhil chhuhai na koee |

جڏهن ڪمند جو رس ڪڍيو ويندو آهي ته ڪو به ان کي هٿ نه ڪندو آهي.

ਰੰਗੁ ਮਜੀਠਹੁ ਨਿਕਲੈ ਅਢੁ ਲਹੈ ਨ ਸੋਈ ।

rang majeetthahu nikalai adt lahai na soee |

جڏهن رابعه مونجسٽا جو تيز رنگ لٽي وڃي ٿو ته پوءِ ڪنهن کي به ان جي هڪ پئسي جي به پرواهه ناهي.

ਵਾਸੁ ਲਈ ਫੁਲਵਾੜੀਅਹੁ ਫਿਰਿ ਮਿਲੈ ਨ ਢੋਈ ।

vaas lee fulavaarreeahu fir milai na dtoee |

جڏهن گلن جي خوشبوءِ ختم ٿي ويندي آهي، تڏهن کين ڪو به پناهه نه ملندو آهي.

ਕਾਇਆ ਹੰਸੁ ਵਿਛੁੰਨਿਆ ਤਿਸੁ ਕੋ ਨ ਸਥੋਈ ।

kaaeaa hans vichhuniaa tis ko na sathoee |

جڏهن آتما جسم کان جدا ٿي وڃي ته جسم جو ڪو به ساٿي نه رهي.

ਬੇਮੁਖ ਸੁਕੇ ਰੁਖ ਜਿਉਂ ਵੇਖੈ ਸਭ ਲੋਈ ।੧੨।

bemukh suke rukh jiaun vekhai sabh loee |12|

سڀني تي واضح آهي ته مرتد سڪل ڪاٺيءَ وانگر آهي (جنهن کي رڳو باهه ۾ ڌڪي سگهجي ٿو).

ਪਉੜੀ ੧੩

paurree 13

ਜਿਉ ਕਰਿ ਖੂਹਹੁ ਨਿਕਲੈ ਗਲਿ ਬਧੇ ਪਾਣੀ ।

jiau kar khoohahu nikalai gal badhe paanee |

کوهه مان پاڻي تڏهن ئي ڪڍيو ويندو آهي، جڏهن ڳچيءَ کي ڳچيءَ مان ڳنڍجي (رسي سان).

ਜਿਉ ਮਣਿ ਕਾਲੇ ਸਪ ਸਿਰਿ ਹਸਿ ਦੇਇ ਨ ਜਾਣੀ ।

jiau man kaale sap sir has dee na jaanee |

ڪوبرا خوشيءَ سان زيور کي مٿي ۾ نه ٿو ڏئي (اهو صرف مارڻ کان پوءِ ڏيندو آهي).

ਜਾਣ ਕਥੂਰੀ ਮਿਰਗ ਤਨਿ ਮਰਿ ਮੁਕੈ ਆਣੀ ।

jaan kathooree mirag tan mar mukai aanee |

هرڻ به مرڻ کان پوءِ ئي مشڪ ڏيندو آهي.

ਤੇਲ ਤਿਲਹੁ ਕਿਉ ਨਿਕਲੈ ਵਿਣੁ ਪੀੜੇ ਘਾਣੀ ।

tel tilahu kiau nikalai vin peerre ghaanee |

غني ۾ درد کان سواءِ تلن مان تيل ڪڍي سگهجي ٿو.

ਜਿਉ ਮੁਹੁ ਭੰਨੇ ਗਰੀ ਦੇ ਨਲੀਏਰੁ ਨਿਸਾਣੀ ।

jiau muhu bhane garee de naleer nisaanee |

ناريل جي داڻي کي تڏهن ملي سگهي ٿو جڏهن ان جو وات ڦاٽل هجي.

ਬੇਮੁਖ ਲੋਹਾ ਸਾਧੀਐ ਵਗਦੀ ਵਾਦਾਣੀ ।੧੩।

bemukh lohaa saadheeai vagadee vaadaanee |13|

مرتد هڪ اهڙو لوهه آهي، جنهن کي هتيءَ جي ضرب سان ئي گهربل شڪل ڏئي سگهجي ٿي.

ਪਉੜੀ ੧੪

paurree 14

ਮਹੁਰਾ ਮਿਠਾ ਆਖੀਐ ਰੁਠੀ ਨੋ ਤੁਠੀ ।

mahuraa mitthaa aakheeai rutthee no tutthee |

بيوقوف زهر کي مٺو ۽ ناراض ماڻهو کي خوشيءَ وارو چوندو.

ਬੁਝਿਆ ਵਡਾ ਵਖਾਣੀਐ ਸਵਾਰੀ ਕੁਠੀ ।

bujhiaa vaddaa vakhaaneeai savaaree kutthee |

ٻرندڙ چراغ کي چوندو آهي ته وڌايل ٻڪري کي ۽ هڪ ماريل بکري کي هڪ ڪپڙو.

ਜਲਿਆ ਠੰਢਾ ਗਈ ਨੋ ਆਈ ਤੇ ਉਠੀ ।

jaliaa tthandtaa gee no aaee te utthee |

ساڙڻ لاءِ هو ٿڌڙيءَ کي چوندو هو: هن لاءِ ’وڃي‘ آهي ’آءِ‘ ۽ ’آيو‘ ان لاءِ ڀڄجي، يعني جيڪڏهن ڪا شيءِ اکين ۾ پوي ته اک اُڀري ۽ جيڪڏهن بيواهه ٿي وڃي. ڪنهن جي گهر ۾ ان سان شادي ڪري، کيس ايلو چيو ويندو آهي

ਅਹਮਕੁ ਭੋਲਾ ਆਖੀਐ ਸਭ ਗਲਿ ਅਪੁਠੀ ।

ahamak bholaa aakheeai sabh gal aputthee |

بيوقوفيءَ لاءِ هو سادو چوندو، ۽ هن جون سڀ ڳالهيون معمول جي برخلاف هونديون.

ਉਜੜੁ ਤ੍ਰਟੀ ਬੇਮੁਖਾਂ ਤਿਸੁ ਆਖਨਿ ਵੁਠੀ ।

aujarr trattee bemukhaan tis aakhan vutthee |

برباد ٿيڻ واري کي، بيوقوف چوندو ته هو پنهنجي مٺي مرضيءَ جو سڀ ڪجهه ڇڏي رهيو آهي.

ਚੋਰੈ ਸੰਦੀ ਮਾਉਂ ਜਿਉਂ ਲੁਕਿ ਰੋਵੈ ਮੁਠੀ ।੧੪।

chorai sandee maaun jiaun luk rovai mutthee |14|

اهڙا ماڻهو چور جي ماءُ وانگر هوندا آهن، جيڪا ڪنهن ڪنڊ ۾ لڪندي روئي ٿي (نه ته ان جو پتو پئجي وڃي ۽ پٽ جي پڪڙڻ جو امڪان وڌي وڃي).

ਪਉੜੀ ੧੫

paurree 15

ਵੜੀਐ ਕਜਲ ਕੋਠੜੀ ਮੁਹੁ ਕਾਲਖ ਭਰੀਐ ।

varreeai kajal kottharree muhu kaalakh bhareeai |

جيڪڏهن ڪو ماڻهو کجيءَ سان ڀريل ڪمري ۾ داخل ٿئي ته سندس منهن ڪارو ٿي ويندو.

ਕਲਰਿ ਖੇਤੀ ਬੀਜੀਐ ਕਿਹੁ ਕਾਜੁ ਨ ਸਰੀਐ ।

kalar khetee beejeeai kihu kaaj na sareeai |

جيڪڏهن ٻج الڪائن واري زمين ۾ پوکيو وڃي ته اهو بيڪار ٿيندو.

ਟੁਟੀ ਪੀਂਘੈ ਪੀਂਘੀਐ ਪੈ ਟੋਏ ਮਰੀਐ ।

ttuttee peenghai peengheeai pai ttoe mareeai |

جيڪڏهن ڪو ٽٽل جھوليءَ ۾ جھولندو ته پاڻ ڪري پوندو.

ਕੰਨਾਂ ਫੜਿ ਮਨਤਾਰੂਆਂ ਕਿਉ ਦੁਤਰੁ ਤਰੀਐ ।

kanaan farr manataarooaan kiau dutar tareeai |

جيڪو ماڻهو ترڻ نه ٿو ڄاڻي، سو ڪنهن ٻئي جاهل جي ڪلهن تي ٽيڪ ڏئي، اونهي درياهه کي ڪيئن پار ڪندو؟

ਅਗਿ ਲਾਇ ਮੰਦਰਿ ਸਵੈ ਤਿਸੁ ਨਾਲਿ ਨ ਫਰੀਐ ।

ag laae mandar savai tis naal na fareeai |

ان سان گڏ نه هل، جيڪو پنهنجي گهر کي باهه ڏئي پوءِ سمهي وڃي.

ਤਿਉਂ ਠਗ ਸੰਗਤਿ ਬੇਮੁਖਾਂ ਜੀਅ ਜੋਖਹੁ ਡਰੀਐ ।੧੫।

tiaun tthag sangat bemukhaan jeea jokhahu ddareeai |15|

اهو ئي دغاباز ۽ مرتد جو سماج آهي، جنهن ۾ انسان هر وقت پنهنجي جان کان ڊڄندو آهي.

ਪਉੜੀ ੧੬

paurree 16

ਬਾਮ੍ਹਣ ਗਾਂਈ ਵੰਸ ਘਾਤ ਅਪਰਾਧ ਕਰਾਰੇ ।

baamhan gaanee vans ghaat aparaadh karaare |

(چئبو ته) برهمڻ، ڳئون ۽ پنهنجي گهر جي ماڻهوءَ کي مارڻ وڏو گناهه آهي.

ਮਦੁ ਪੀ ਜੂਏ ਖੇਲਦੇ ਜੋਹਨਿ ਪਰ ਨਾਰੇ ।

mad pee jooe khelade johan par naare |

شرابي جوا کيڏن ٿا ۽ ٻين جي زالن کي ڏسن ٿا.

ਮੁਹਨਿ ਪਰਾਈ ਲਖਿਮੀ ਠਗ ਚੋਰ ਚਗਾਰੇ ।

muhan paraaee lakhimee tthag chor chagaare |

چور ۽ ڌاڙيل ٻين جو مال لٽيندا آهن.

ਵਿਸਾਸ ਧ੍ਰੋਹੀ ਅਕਿਰਤਘਣ ਪਾਪੀ ਹਤਿਆਰੇ ।

visaas dhrohee akirataghan paapee hatiaare |

هي سڀ غدار، نادان، گنهگار ۽ قاتل آهن.

ਲਖ ਕਰੋੜੀ ਜੋੜੀਅਨਿ ਅਣਗਣਤ ਅਪਾਰੇ ।

lakh karorree jorreean anaganat apaare |

جيڪڏهن اهڙا ماڻهو لامحدود تعداد ۾ گڏ ڪيا وڃن؛

ਇਕਤੁ ਲੂਇ ਨ ਪੁਜਨੀ ਬੇਮੁਖ ਗੁਰਦੁਆਰੇ ।੧੬।

eikat looe na pujanee bemukh guraduaare |16|

جيتوڻيڪ اهي سڀئي مرتد جي هڪ بال جي برابر نه آهن.

ਪਉੜੀ ੧੭

paurree 17

ਗੰਗ ਜਮੁਨ ਗੋਦਾਵਰੀ ਕੁਲਖੇਤ ਸਿਧਾਰੇ ।

gang jamun godaavaree kulakhet sidhaare |

جيڪڏهن ڪو گنگا، جمنا، گوداوري ۽ ڪرڪشيتر ڏانهن وڃي ٿو.

ਮਥੁਰਾ ਮਾਇਆ ਅਯੁਧਿਆ ਕਾਸੀ ਕੇਦਾਰੇ ।

mathuraa maaeaa ayudhiaa kaasee kedaare |

ماٿور، ماياپوري، ايوڌيا، ڪاسي، ڪيدارناٿ پڻ دورو ڪيو ويو آهي.

ਗਇਆ ਪਿਰਾਗ ਸਰਸੁਤੀ ਗੋਮਤੀ ਦੁਆਰੇ ।

geaa piraag sarasutee gomatee duaare |

گومتي جو دروازو ، سرسوتي ، پرياگ. گيا تمام ويجهو آهي.

ਜਪੁ ਤਪੁ ਸੰਜਮੁ ਹੋਮ ਜਗਿ ਸਭ ਦੇਵ ਜੁਹਾਰੇ ।

jap tap sanjam hom jag sabh dev juhaare |

هر قسم جي تعظيم، تپسيا، تسلسل، يجن، هومس تي عمل ڪيو وڃي ٿو ۽ سڀني ديوتائن جي واکاڻ ڪئي وڃي ٿي.

ਅਖੀ ਪਰਣੈ ਜੇ ਭਵੈ ਤਿਹੁ ਲੋਅ ਮਝਾਰੇ ।

akhee paranai je bhavai tihu loa majhaare |

ڌرتيءَ تي رکيل اکيون جيڪڏهن ٽنهي جهانن جو دورو ڪجي.

ਮੂਲਿ ਨ ਉਤਰੈ ਹਤਿਆ ਬੇਮੁਖ ਗੁਰਦੁਆਰੇ ।੧੭।

mool na utarai hatiaa bemukh guraduaare |17|

تنهن هوندي به ارتداد جو گناهه ڪڏهن به ختم نه ٿيندو آهي.

ਪਉੜੀ ੧੮

paurree 18

ਕੋਟੀਂ ਸਾਦੀਂ ਕੇਤੜੇ ਜੰਗਲ ਭੂਪਾਲਾ ।

kotteen saadeen ketarre jangal bhoopaalaa |

ڪيترا ته بيشمار ذوقن ۾ رڌل آهن، ۽ ڪيترائي ٻيلن جا بادشاهه آهن.

ਥਲੀਂ ਵਰੋਲੇ ਕੇਤੜੇ ਪਰਬਤ ਬੇਤਾਲਾ ।

thaleen varole ketarre parabat betaalaa |

گھڻا ماڳ، وھڪرا، جبل ۽ ڀوت آھن.

ਨਦੀਆਂ ਨਾਲੇ ਕੇਤੜੇ ਸਰਵਰ ਅਸਰਾਲਾ ।

nadeean naale ketarre saravar asaraalaa |

ڪيتريون ئي نديون، وھنديون ۽ گہرا ٽانڪا آھن.

ਅੰਬਰਿ ਤਾਰੇ ਕੇਤੜੇ ਬਿਸੀਅਰੁ ਪਾਤਾਲਾ ।

anbar taare ketarre biseear paataalaa |

آسمان ۾ ڪيترائي تارا آهن ۽ پوئين دنيا ۾ بيشمار نانگ آهن.

ਭੰਭਲਭੂਸੇ ਭੁਲਿਆਂ ਭਵਜਲ ਭਰਨਾਲਾ ।

bhanbhalabhoose bhuliaan bhavajal bharanaalaa |

ڪيترائي دنيا جي گمراھيءَ ۾ الجھي رھيا آھن.

ਇਕਸੁ ਸਤਿਗੁਰ ਬਾਹਰੇ ਸਭਿ ਆਲ ਜੰਜਾਲਾ ।੧੮।

eikas satigur baahare sabh aal janjaalaa |18|

هڪ سچي گرو کان سواءِ ٻيا سڀ مونجهارا آهن.

ਪਉੜੀ ੧੯

paurree 19

(بابو = شيءِ، پيءُ. دَڌ = ڍول. ڍوڪا = پريشاني، پريشاني، پريشاني. برن کي بيموخا- بيموڪو چوندا آهن.)

ਬਹੁਤੀਂ ਘਰੀਂ ਪਰਾਹੁਣਾ ਜਿਉ ਰਹੰਦਾ ਭੁਖਾ ।

bahuteen ghareen paraahunaa jiau rahandaa bhukhaa |

ڪيترن ئي گهرن جو مهمان بکيو رهي ٿو.

ਸਾਂਝਾ ਬਬੁ ਨ ਰੋਈਐ ਚਿਤਿ ਚਿੰਤ ਨ ਚੁਖਾ ।

saanjhaa bab na roeeai chit chint na chukhaa |

گهڻن جي گڏيل پيءُ جي گم ٿيڻ تي روئي روئي ۽ ذهني پريشانيون آهن.

ਬਹਲੀ ਡੂਮੀ ਢਢਿ ਜਿਉ ਓਹੁ ਕਿਸੈ ਨ ਧੁਖਾ ।

bahalee ddoomee dtadt jiau ohu kisai na dhukhaa |

جڏهن ڪيترائي ڊرمرز ڊرم کي هڙتال ڪن ٿا، ڪو به ناپسنديده آوازن سان راضي ناهي.

ਵਣਿ ਵਣਿ ਕਾਉਂ ਨ ਸੋਹਈ ਕਿਉਂ ਮਾਣੈ ਸੁਖਾ ।

van van kaaun na sohee kiaun maanai sukhaa |

ٻيلي کان ٻيلي ڏانهن ويندڙ ڪانو ڪيئن خوش ۽ عزت وارو ٿي سگهي ٿو.

ਜਿਉ ਬਹੁ ਮਿਤੀ ਵੇਸੁਆ ਤਨਿ ਵੇਦਨਿ ਦੁਖਾ ।

jiau bahu mitee vesuaa tan vedan dukhaa |

جيئن ڪنهن طوائف جو جسم ڪيترن ئي عاشقن جي ڪري،

ਵਿਣੁ ਗੁਰ ਪੂਜਨਿ ਹੋਰਨਾ ਬਰਨੇ ਬੇਮੁਖਾ ।੧੯।

vin gur poojan horanaa barane bemukhaa |19|

جيڪي گروءَ کان سواءِ ٻين جي پوڄا ڪن ٿا، اُهي پنهنجي ارتداد ۾ ناخوش آهن.

ਪਉੜੀ ੨੦

paurree 20

ਵਾਇ ਸੁਣਾਏ ਛਾਣਨੀ ਤਿਸੁ ਉਠ ਉਠਾਲੇ ।

vaae sunaae chhaananee tis utth utthaale |

سؤر جي آواز سان اُٺ جو اٿڻ بيڪار آهي.

ਤਾੜੀ ਮਾਰਿ ਡਰਾਇੰਦਾ ਮੈਂਗਲ ਮਤਵਾਲੇ ।

taarree maar ddaraaeindaa maingal matavaale |

هٿ جي تاڙين سان هاٿي کي ڊيڄارڻ بيڪار آهي

ਬਾਸਕਿ ਨਾਗੈ ਸਾਮ੍ਹਣਾ ਜਿਉਂ ਦੀਵਾ ਬਾਲੇ ।

baasak naagai saamhanaa jiaun deevaa baale |

جيئن واسوڪي ڪوبرا جي اڳيان چراغ جلڻ (اميد ۾ ته اهو ڀڄي ويندو).

ਸੀਹੁੰ ਸਰਜੈ ਸਹਾ ਜਿਉਂ ਅਖੀਂ ਵੇਖਾਲੇ ।

seehun sarajai sahaa jiaun akheen vekhaale |

جيڪڏهن خرگوش اکين ۾ ڏسي شينهن کي ڊيڄارڻ چاهي ٿو (اها موت جي خواهش کان سواءِ ڪجهه به ناهي).

ਸਾਇਰ ਲਹਰਿ ਨ ਪੁਜਨੀ ਪਾਣੀ ਪਰਨਾਲੇ ।

saaeir lahar na pujanee paanee paranaale |

ننڍي پاڻيءَ جا ڪنڊو پائپ سمنڊ جي برابر نٿا ٿي سگهن.

ਅਣਹੋਂਦਾ ਆਪੁ ਗਣਾਇਂਦੇ ਬੇਮੁਖ ਬੇਤਾਲੇ ।੨੦।

anahondaa aap ganaaeinde bemukh betaale |20|

ڀوت وانگر، مرتد ڪجهه به نه هجڻ ڪري پنهنجي انا جو اظهار ڪندو رهي ٿو.

ਪਉੜੀ ੨੧

paurree 21

ਨਾਰਿ ਭਤਾਰਹੁ ਬਾਹਰੀ ਸੁਖਿ ਸੇਜ ਨ ਚੜੀਐ ।

naar bhataarahu baaharee sukh sej na charreeai |

مڙس کان سواءِ عورت بستري جي لذت حاصل نه ڪري سگهي.

ਪੁਤੁ ਨ ਮੰਨੈ ਮਾਪਿਆਂ ਕਮਜਾਤੀਂ ਵੜੀਐ ।

put na manai maapiaan kamajaateen varreeai |

جيڪڏهن پٽ ماءُ پيءُ جي نافرماني ڪري ته ان کي بزدل سمجهيو ويندو آهي.

ਵਣਜਾਰਾ ਸਾਹਹੁੰ ਫਿਰੈ ਵੇਸਾਹੁ ਨ ਜੜੀਐ ।

vanajaaraa saahahun firai vesaahu na jarreeai |

جيڪڏهن ڪو سوداگر پنهنجي بينڪ کي ڏنل ڳالهه تي عمل نه ڪندو ته هو پنهنجو ايمان وڃائي ويهندو.

ਸਾਹਿਬੁ ਸਉਹੈਂ ਆਪਣੇ ਹਥਿਆਰੁ ਨ ਫੜੀਐ ।

saahib sauhain aapane hathiaar na farreeai |

پنهنجي مالڪ جي خلاف هٿيار نه کڻ.

ਕੂੜੁ ਨ ਪਹੁੰਚੈ ਸਚ ਨੋ ਸਉ ਘਾੜਤ ਘੜੀਐ ।

koorr na pahunchai sach no sau ghaarrat gharreeai |

ڪوڙ ڪڏهن به سچ تائين نه ٿو پهچي سگهي، جيتوڻيڪ سوين بهانا ڪيا وڃن.

ਮੁੰਦ੍ਰਾਂ ਕੰਨਿ ਜਿਨਾੜੀਆਂ ਤਿਨ ਨਾਲਿ ਨ ਅੜੀਐ ।੨੧।੩੪। ਚਉਤੀਹ ।

mundraan kan jinaarreean tin naal na arreeai |21|34| chauteeh |

ڪنهن کي به ڪنن وارن جي اڳيان ضد نه ڪرڻ گهرجي (ڇاڪاڻ ته اهي ڏاڍا ضدي آهن).