Thuig Oankar amháin, an fuinneamh primal, trí ghrásta an phreceptor diaga
Chruthaigh Dia é féin an fíor-Ghúrú Nanak.
Agus é ina Sikh den Ghúrú, tháinig Gúrú Angad isteach sa teaghlach seo.
Ar thaitin leis an bhfíorghúrú, rinneadh Sikh den Ghúrú de Ghúrú Amar Das.
Ansin tugadh an Gúrú ar Ram Das, Sikh an Ghúrú.
Ina dhiaidh sin tháinig Gúrú Arjan mar dheisceabal don Ghúrú (agus bunaíodh é mar Ghúrú).
Ní féidir le Hargobind, Sikh an Ghúrú fanacht faoi cheilt fiú más mian le duine éigin (agus ciallaíonn sé seo freisin go raibh an solas céanna ag na Gúrú ar fad).
Rinne an Gurmukh (Gúrú Nanak) cloch an fhealsaimh go raibh na deisceabail go léir inchreidte.
Shoiléirigh sé muintir na vearnais go léir mar a dhéanann cloch an fhealsaimh na miotail chearta go léir a thiontú ina ór.
Trína bheith ina sandalwood rinne sé na crainn go léir cumhra.
Bhain sé an t-iongantas amach an Gúrú deisceabal a dhéanamh.
Leathnaigh sé a solas ar an mbealach céanna mar go bhfuil lampa ar lasadh ag lampa eile.
De réir mar a thagann an t-uisce a mheascadh le huisce chun bheith ina cheann, agus ag scriosadh ego mar an gcéanna, cumascann an Sikh isteach sa Ghúrú.
Éiríonn le saol an Gurmukh sin a bhuail leis an bhfíor-Ghúrú.
Is fear beannaithe é an Gurmukh a ghéill roimh an nGúrú agus is foirfe a chinniúint.
Chuir an fíor-Ghúrú, áit timpeall a chosa air, cuimhne air ainm (an Tiarna).
Agus é scoite anois, fanann sé sa bhaile agus ní chuireann maya isteach air.
Trí theagasc an Ghúrú a chur i bhfeidhm, thuig sé go raibh sé dofheicthe a Thiarna.
Ag cailleadh a ego, tá an Gurmukh Gúrú-dhírithe saor anois cé go bhfuil sé corpraithe fós.
Scriosann na Gurmukhs a ego agus ní cheadaíonn siad iad féin a thabhairt faoi deara.
Le déúlacht a bheith acu, ní thugann siad ach aon Tiarna amháin d’urramú.
Agus iad ag glacadh le Gúrú mar Dhia trí fhocail an Ghúrú a chothú, aistríonn siad isteach sa saol iad.
Freastalaíonn agus sroicheann na Gurmukhs torthaí an tsonais.
Ar an mbealach seo ag fáil cupán an ghrá,
Iompraíonn siad éifeacht an dofhulaingthe seo ina n-aigne.
Éiríonn an Gúrú-dhírithe go luath ar maidin agus cuireann sé ar dhaoine eile é sin a dhéanamh freisin.
Is ionann seachmais a chaitheamh agus a bheith ag folcadh dó sna háiteanna naofa.
Déanann Gurmukh an moolmantar a aithris go cúramach agus go haireach.
Díríonn an Gurmukh aon-intinn ar an Tiarna.
Tá marc dearg an ghrá ar a mhullach.
Ag titim ar chosa Sikhs an Ghúrú agus mar sin trína humhlachas féin, cuireann sé ar dhaoine eile géilleadh dá chosa.
Ag baint leis na cosa, nigh Sikhigh an Ghúrú a gcosa.
Ansin blasann siad an focal ambrosial (Gúrú) trína rialaítear an intinn.
Gabhann siad uisce, fanann siad an sangat agus cuireann siad adhmad i mbosca dóiteáin na cistine.
Éisteann siad, scríobhann siad agus cuireann siad ar dhaoine eile iomann an Ghúraigh a scríobh.
Cleachtann siad ainm na dTiarnaí, carthanacht agus ablutions a mheabhrú.
Siúlann siad go humhal, labhraíonn siad go binn, agus itheann siad tuilleamh a lámha féin.
Buaileann Sikhigh Ghúrú le Sikhigh an Ghúrú.
Faoi cheangal ag an deabhóid ghrámhar, ceiliúrann siad comóradh an Ghúrú.
Dóibh siúd, is é Sikh an Ghúrú an dia, an bandia agus an t-athair.
Is Sikh an Ghúrú iad máthair, athair, deartháir agus an teaghlach freisin.
Is gnó feirmeoireachta é bualadh le Sikhs an Ghúrú chomh maith le slite beatha sochracha eile don Sikh.
Tá sliocht na healaí cosúil le Sikhs Gúrú ina Sikh an Ghúrú freisin.
Ní ghlacfaidh na Gurmukhs riamh ina gcroí an manadh ar dheis nó ar chlé.
Ní théann siad siar ar a gcéimeanna agus iad ag féachaint ar fhear nó bean.
Ní thugann siad aird ar ghéarchéimeanna ainmhithe nó sraothartach.
Ní fhreastalaíonn ná ní adhradh dóibh bandia agus déithe.
Mura mbíonn siad ag dul i bhfostú i gcealla, ní ligeann siad dá n-intinn dul ar seachrán.
Chuir na Gursiks síol na fírinne i réimse na beatha agus chuir siad torthúil leis.
Chun slí bheatha a thuilleamh, coimeádann na Gurmukhs, an dharma i gcuimhne agus cuimhníonn siad i gcónaí ar an fhírinne.
Tá a fhios acu go bhfuil an cruthaitheoir féin cruthaithe (agus idirleata) an fhírinne.
Tá an fíor-Ghúrú sin, an ceann uachtarach, tar éis teacht go trua ar thalamh.
Pearsanú na neamhfhoirmeálta i bhfoirm Word D'aithris sé é go ceann agus go léir.
Bhunaigh an Gúrú dumha ard an phobail naofa ar a dtugtar áit chónaithe na fírinne freisin.
Níl ann ach an ríchathaoir fíor a bhunú a rinne sé go léir bogha agus beannú.
Spreagann Sikhs an Ghúrú Sikhigh an Ghúrú chun fónamh.
Ag freastal ar an bpobal naofa faigheann siad toradh an tsonais.
Ag scuabadh agus ag scaipeadh na mataí suí folóidh siad i deannach an phobail naofa.
Tugann siad pitchers neamhúsáidte agus iad a líonadh le huisce (chun é a fháil fuar).
Tugann siad bia naofa (maha parshad), a dháileadh i measc daoine eile agus ithe.
Tá crann ann ar domhan agus coimeádann sé a cheann síos.
Seasann sé go daingean agus coinníonn sé a cheann íseal.
Ansin ag éirí lán de thorthaí bíonn na builleanna cloiche air.
Sa bhreis air sin faigheann sé sábhadh agus déanann sé long.
Anois bogann sé ar an ceann uisce.
Tar éis dó sábh iarainn iompartha a dhéanamh ar a cheann, iompraíonn sé an t-iarann céanna (a úsáidtear i ndéanamh long) trasna an uisce.
Le cabhair iarainn gearrtar agus bearrtar an crann agus greamaítear tairní iarainn ann.
Ach iompraíonn an crann iarann ar a cheann coinníonn sé ar snámh ar uisce é.
Ní théann an t-uisce ag féachaint air ach an mac uchtaithe dó.
Ach tá an sandalwood chuaigh go hintinneach chun é a dhéanamh níos costasaí.
Táirgeann cáilíocht na maitheasa maitheas agus tá an domhan ar fad fós sásta freisin.
Is íobairt mé don té a dhéanann an mhaith in éiric an uilc.
An té a ghlacann le hordú (toil) an Tiarna, glacann an domhan ar fad lena ordú (Hukam).
Is é ord an Ghúrú go nglacfar go dearfach le toil an Tiarna.
Óil cupán na deabhóid ghrámhar, léirshamhlú siad an dofheicthe (Tiarna).
Fiú amháin tar éis do na Gurmukhs a fheiceáil (arna réadú) ní leanann siad ar aghaidh ag nochtadh na rúndiamhra seo.
Scriosann Gurmukhs ego uathu féin agus ní cheadaíonn siad iad féin a thabhairt faoi deara.
Faigheann na Gúrú-dhírithe toradh an tsonais agus scaipeann siad a síolta timpeall.
Ag féachaint don fhíorGhúrú, díríonn Sikh an Ghúrú air.
Ag smaoineamh ar an bhfocal fíor-Ghúrú cothaíonn sé eolas.
Coinníonn sé ina chroí mantra agus cosa lotus Ghúrú.
Freastalaíonn sé ar an bhfíor-Ghúrú agus dá bhrí sin déanann an domhan ar fad freastal air.
Is breá leis an Gúrú deisceabal agus cuireann sé áthas ar an domhan ar fad.
Ar an mbealach seo, cruthaíonn an deisceabal sin reiligiún de na Gurmukhs agus suíonn sé ann féin.
Mhínigh Gúrú teicníc an ióga do na Sikhs.
Fan scoite i measc gach dóchais agus cravings.
Ith níos lú bia agus ól beagán uisce.
Labhair níos lú agus ná labhair nonsensical.
Codladh níos lú agus ná a bheith gafa in aon infatuation.
Níl an saint ag baint le bheith san aisling (luaigh); (Coimeádann siad a n-intinn dírithe ar fhocail nó satsang amháin ina n-aisling, nó a rá rudaí nó mná 'álainn', fanann siad beo, ní bhíonn siad gafa i ngrá).
Is é seanmóir an Ghúrú ná cluaise yogi.
Is éard atá i maithiúnas an brat paite agus ar olc an bhacaigh is ainm Tiarna Maya (Dia).
Ag baint luaithreach na gcos go humhal.
Tá cupán an ghrá an babhla, a líonadh le bia an gean.
Is éard atá i gceist le heolas ná an fhoireann lena saothraítear teachtairí ó chlaonadh intinne éagsúla.
Is é an pobal Naofa an uaimh shuaimhneach ina bhfuil an yogi ina chónaí i equipoise.
Is é an t-eolas ar an uachtaracha an trumpa (singi) de yogi agus is é aithris an fhocail a sheinm.
D’fhéadfaí an cóimeáil is fearr de gurmukhs .i. an panth Ai, a bhaint amach trí lonnú i do theach féin.
Bow daoine den sórt sin (Gurmukhs) os comhair an Tiarna primal agus tá radharc an dofheicthe (Dia).
Tá na deisceabail agus na Gúrú tar éis iad féin a ghreamú i ngrá dá chéile.
Ag dul thar cúrsaí saolta, buaileann siad (a gcinniúint deiridh) leis an Tiarna.
Tar éis éisteacht le teagasc Ghúrú,
Tá Sikhigh Gúrú ar a dtugtar Sikh eile.
Glacadh le teagasc an Ghúrú,
D'aithris an Sikh mar an gcéanna do dhaoine eile.
Thaitin Sikhs an Ghúrú leis na Sikhs agus mar sin bhuail Sikh leis na Sikhs.
Tá an péire Gúrú agus an deisceabal tar éis cluiche domhanda na ndísle fada a shárú.
Tá an mata fichille scaipthe ag na himreoirí fichille.
Tá eilifintí, carbaid, capaill agus coisithe tugtha isteach.
Tá na grúpaí ríthe agus airí bailithe le chéile agus tá siad ag troid fiacail agus tairne.
Tá na grúpaí ríthe agus airí bailithe le chéile agus tá siad ag troid fiacail agus tairne.
Trí bhogadh a dhéanamh d'oscail an Gurmukh a chroí roimh an nGúrú.
D'ardaigh an Gúrú coisithe go céim an aire agus chuir sé i bpálás an ratha é (agus mar sin shábháil sé cluiche saoil an deisceabail).
Faoin dlí nádúrtha (eagla an tiarna), ceaptar an jiva (créatúr) (ag an máthair) agus san eagla (dlí) a rugadh é.
Ar eagla go dtagann sé i bhfoscadh bhealach (panth) Ghúrú.
Ar eagla agus é sa chomhthionól naofa tuilleann sé fiúntas an Bhriathar Fhíor
In eagla (dlíthe nádúrtha) faigheann sé saor sa saol agus glacann sé go sona sásta le toil Dé.
Ar eagla go bhfágann sé an saol seo ar shiúl agus cumasc sé i bhfeisteas.
Ar eagla go socraíonn sé ina chuid féin agus go sroicheann sé an Bheith foirfe.
Iad siúd a d'iarr foscadh sa Tiarna, ag glacadh le Gúrú mar Dhia.
Iad siúd a chuir a gcroí i gcosa an Tiarna, ní éiríonn siad meatacha choíche.
Sroicheann siad, ag fáil fréamhaithe go domhain in eagna an Ghúrú, iad féin.
Glacann siad le gnáthamh laethúil na nGurmukhs, agus éiríonn le Gods Will daor orthu.
Mar Gurmukhs, ag cailleadh a ego, cumasc siad ar shlí na fírinne.
Tá brí lena mbreith sa domhan agus tá siad ar fud an domhain ar fad freisin.