Einn Oankar, frumorkan, varð að veruleika fyrir náð guðdómlegs kennara
Vaar fimm
Sá sem hefur náð stöðu Gurmukh í hinum heilaga söfnuði blandar ekki í neinn slæman félagsskap.
Leið (líf) Gurmukh er einfalt og skemmtilegt; hann hreifst ekki af áhyggjum hinna tólf sértrúarsöfnuða (jóganna).
Gurmúkhar fara út fyrir kast, liti og fara um í jafnaðargeði eins og rauði liturinn á betelblaða.
Gurmúkar sjá skóla gúrúsins og trúa ekki á sex skóla (af indverskri hefð).
Gurmúkar hafa staðfasta visku og sóa sér ekki í eldi tvíhyggjunnar.
Gurmukhs æfa (Guru) shabad og yfirgefa aldrei æfinguna við að snerta fæturna, þ.e. þeir yfirgefa aldrei auðmýkt.
Gurmúkhs eru rík af ástríkri hollustu.
Gurmúkharnir tilbiðja Drottin einbeitt og eru ekki í vafa.
Með því að yfirgefa egóið verða þeir frelsaðir og leyfa ekki myrkrinu (fáfræðin) að búa í hjarta þeirra.
Umvafin kenningum gúrúsins sigra þeir virkið (líkamans) þar á meðal hinar fimm illu.
Þeir falla fyrir fæturna, verða eins og ryk (lítið), líta á sig sem gesti í heiminum og njóta virðingar af heiminum.
Gurmúkhs þjóna sikhunum og telja þá foreldra sína, bræður og vini.
Eftir að hafa gefist upp á illvilja og vafa, sameina þeir vitund sína í orði og kenningum Guru.
Þeir leggja til hliðar léttúðug rifrildi, lygar og vond verk.
Í sínu eigin varna fylgir allt fólkið (af fjórum varna) hefð stéttar sinnar og ættkvíslar.
Þeir sem trúa í bókum skólanna sex sinna sex skyldum samkvæmt visku andlegra leiðbeinenda sinna.
Þjónar fara og heilsa húsbændum sínum.
Kaupmenn versla ríkulega í eigin sérstökum varningi.
Allir bændur sáu mismunandi fræi á mismunandi ökrum sínum.
Vélvirkjar hitta vélvirkjafélaga sína á verkstæðinu.
Á sama hátt tengja Sikhs of Guru sig við félagsskap hinna heilögu.
Fíklarnir blandast saman við fíkla og bindindismenn við bindindismenn.
Fjárhættuspilararnir rugla saman við fjárhættuspilara og skúrkar við skúrka.
Ástin er mikil meðal þjófanna og svindlaranna sem koma saman, blekkja landið.
Dónakarlar hitta gamlingja ákaft og baktalsmennirnir líka.
Óþekktur að sund hitta svipaða einstaklinga og sundmenn með því að hitta sundmenn fara og komast yfir.
Hinir þjáðu hitta hina þjáðu og deila þjáningum þeirra.
Sömuleiðis finna Sikhar í Guru ánægju í hinum heilaga söfnuði.
Einhver er kallaður pandit, einhver stjörnuspekingur, einhver prestur og einhver læknir.
Einhver er kallaður konungur, satrap, yfirmaður og chaudhary.
Einhver er draper, einhver er kallaður gullsmiður og einhver skartgripasmiður.
Einhver er að vinna sér inn með því að vera lyfjafræðingur, smásali og umboðsaðili.
(Svo kallaðir) Lágfæddir eru milljónir sem nöfn útskýra starfsgrein sína.
Sikh frá Guru, sem er í heilögum söfnuði, á meðan hann lifir í gleði, er áhugalaus um langanir.
Með því að sameina vitund sína í Orðinu (sabad) sér hann hinn æðsta Drottin.
Margir eru hátíðarmennirnir, þeir sem halda sannleikann, hinir ódauðlegu, siddharnir, nathasarnir og kennararnir og kenndir.
Margir eru góðgæti, guðir, rsis, bhairavs og verndarar svæðanna.
Margir eru gans (draugar), gandharvs (himneskir söngvarar), nymphs og kinnars sem standa sig öðruvísi.
Inni í tvíhyggju eru margir raksasas, púkarnir og risarnir.
Öllum er stjórnað af egóinu og Gurmúkharnir hafa ánægju af hinum heilaga söfnuði.
Þar sem þeir tóku við visku gúrúsins, varpa þeir sjálfum sér.
(Á Indlandi þegar hún er að fara að gifta sig ber stúlkan olíu á hárið og skilur vel að nú er hún að fara að yfirgefa foreldraheimili sitt) Á sama hátt eru Gurmúkhar sem eru alltaf með olíu á höfuðið tilbúnir til að hverfa úr þessum heimi.
Hræsni kemur í stórum dráttum inn í siðvenju, brennifórnir, veislur, iðrun og gjafir.
Álögur og galdrar reynast á endanum vera hræsnileikrit.
Tilbeiðslu á fimmtíu og tveimur hetjum, á átta jógínum kirkjugarða og líkbrennslustöðum leiðir til gríðarlegrar mismununar.
Fólk er heltekið af pranayam-æfingum við innöndun, öndunarstöðvun, útöndun, niolr-afrek og réttingu Kundalini, höggormsins.
Margir nota sig til að sitja í siddhasanas og þannig höfum við séð þá leita að ótal kraftaverkum.
Trúin á viskusteininn, gimsteininn í höfði höggormsins og kraftaverk lífsins sem gerir elixír ódauðlegan er ekkert annað en myrkur fáfræðinnar.
Fólk stundar tilbeiðslu á skurðgoðum guða og gyðja, fastar, mælir og gefur blessanir og bölvun.
En án heilags söfnuðar hinna heilögu og upplestrar Guru-sabad getur jafnvel mjög góð manneskja ekki fundið viðurkenningu.
Hjátrúin bindur sig með hundrað hnúta lygi.
Lífið leiddi í ljósi fyrirboða, reikistjörnurnar níu, tólf stjörnumerkja;
Spyrnur, töfraspá með línum og rödd er allt tilgangslaust.
Grátur asna, hunda, katta, flugdreka, svartfugla og sjakala geta ekki stjórnað lífi okkar.
Það er hjátrú að draga góða eða slæma fyrirboða af því að hitta ekkju, mann með bera höfuð, vatn, eld, hnerra, vinda, hiksta;.
Tungl- og vikudagar, heppnir-óheppnir augnablik og að fara eða fara ekki í ákveðna átt
Ef kona hagar sér eins og vændiskona og gerir allt til að þóknast öllum, hvernig getur eiginmaður hennar elskað hana.
Gúrmúkarnir sem hafna allri hjátrú njóta hamingju með Drottni sínum og komast yfir heimshafið.
Ár og smálækir sem sameinast Ganges verða að heilögu ánni (Ganges).
Með því að snerta heimspekingasteininn (paras) breytast allir blönduðu léttmálmarnir í gull.
Gróðurinn, hvort sem er ávaxtaframleiðandi eða ávaxtalaus, verður að sandal með því að tileinka sér hann ilm sandalans.
Á sex árstíðum og tólf mánuðum er ekkert nema sól þar.
Fjórar varnar, sex heimspekiskólar og tólf sértrúarsöfnuðir jóga eru þarna í þessum heimi.
En með því að feta slóð Gurmúkhanna hverfa öll vafaatriði ofangreindra sértrúarhópa.
Þeir (Gurmúkhs) dýrka nú hinn eina (Drottin) með stöðugum huga.
Í húsi móðurafa, tengdaföður og afa, eru margir prestar og þjónar.
Þeir bera boðskapinn um fæðingar, hversdagslegar athafnir (rakstur af höfði), trúlofun, hjónabönd og dauðsföll
Þeir sjást vinna fyrir fjölskylduskyldum og siðum.
Við tilefni eins og helgiþráðarathafnirnar, gera þær með mörgum brögðum meistarann til að eyða ríkulega og segja honum frá frægð sinni sem berst til himins.
Blekkt af þeim tilbiðjar fólk horfnar hetjur, forfeður, satis, látnar samkonur, skriðdreka og gryfjur, en allt þetta er til einskis.
Þeir sem njóta ekki heilags safnaðar og orðs Guru, deyja og endurfæðast og er hafnað af Guði.
Það er fylgismaður Guru, þ.e. Gurmukh sem ber (nafn Guðs sem hans) demantshálsmen.
Í keisaraherjum flytjast líka kæru höfðingjar.
Keisarinn leiðir og satraparnir og fótgönguliðið fylgja.
Hinir vel klæddu kurteisar koma framar öllum en prinsarnir eru áfram einfaldir og hreinir.
Hinir (sanna) þjónar konunganna fá lófaklapp en ögrendurnir verða niðurlægðir í hirðinni.
Í hirðinni (Drottins) fá aðeins þeir skjól sem eru enn hrjáðir (í þjónustunni).
Með náð Drottins verða slíkir gurmúkar konungar konunga.
Aðeins slíkir eru alltaf ánægðir og ánægðir.
Myraid stjörnur eru til í myrkrinu en með uppkomu sólar er enginn sýnilegur.
Áður en ljónið öskrar taka rjúpnahópar á hæla sér.
Þegar snákarnir sjá stóra geirfuglinn (garur) skríða þeir inn í holurnar sínar.
Þegar fuglarnir sjá hauk, fljúga þeir heilu og höldnu og finna ekki stað til að fela sig.
Í þessum heimi hegðunar og hugsunar, í hinum heilaga söfnuði gefst maður upp á illsku.
Hinn sanni sérfræðingur er hinn sanni konungur sem eyðir vandamálum og vondar tilhneigingar leynast eða hverfa.
Gurmúkharnir dreifa þekkingu sinni meðal annarra (og þeir eru ekki sjálfselska fólk).
Hinn sanni Guru, hinn raunverulegi keisari hefur sett Guru-stilla (gurmukh) á þjóðveginn (frelsis).
Hann heftir dauðasyndirnar, fimm illu tilhneigingarnar og tilfinninguna fyrir tvíhyggju.
Gurmúkar eyða lífi sínu á meðan þeir halda hjarta sínu og huga í takt við sabda (orðið) og þar af leiðandi dauðann, skattheimtumaðurinn nálgast þá ekki.
Guru hafði dreift fráhvarfsmönnum í tólf sértrúarsöfnuði (jóganna) og setti hinn heilaga söfnuð hinna heilögu á svið Sannleikans (sachkhand).
Með álögum Nam, hafa gurumukhs innrætt ást, tryggð, ótta, kærleika og þvott.
Gúrmúkarnir halda sig óáreittir af illsku heimsins þar sem lótusinn er óblautur í vatni.
Gurmúkhs útrýma einstaklingseinkenni sínu og gera ekki upp á sig til að fullyrða.
Með því að gerast konungur fer fólk sem þjónar um löndin til að hlýða skipunum.
Við fæðingu barns eru sungnir gleðisöngvar í húsum móður- og föðurafa.
Við hjónavígslu eru lögin sungin af konum á skrítnu máli og trompetar eru spilaðir af hálfu brúðhjónanna (en ekki hjá gúrmúkunum).
Grátur og kvein eru þar yfir dauðum;
En gurmúkharnir (gúrú-sinnuðu) segja Sohila í félagsskap hinna heilögu við slík tækifæri.
Sikhinn (gurmukh) fer út fyrir helgar bækur hindúa og múslima, þ.e. Veda og Katebas, og hvorki gleðst við fæðingu né syrgir við dauða.
Mitt í löngunum er hann laus við þær.
Hinir gúrú-stilltu fara á hina einföldu og beinu leið og hugarmiðaðir (manmukh) fara afvega á tólf vegu (tólf sértrúarsöfnuðir jóganna).
Gúrmúkarnir komast yfir á meðan mannmúkharnir drukkna í heimshafinu.
Líf gurmúkh er hinn heilagi skriðdreka frelsunar og mannmúkharnir halda áfram að flytja og þjást af kvölum lífs og dauða.
Gúrmúkhinn er rólegur í hirði Drottins en manmúkhinn þarf að bera (sársauka) staf yama, guðs dauðans.
Gúrmúkhinn er rólegur í hirði Drottins en manmúkhinn þarf að bera (sársauka) staf yama, guðs dauðans.
Gúrmúkhinn yfirgefur egóið á meðan manmukh brennir sig stöðugt í eldi egóismans.
Sjaldgæft er fólk sem þó sé í takmörkunum (mýa) er enn á kafi í hugleiðslu hans.
Á heimili móður sinnar er stúlkan dáð og elskað af foreldrum.
Meðal bræðranna er hún systir og lifir glaðlega í fullgildum fjölskyldum móður- og föðurafa.
Síðan býður hún upp á skraut og heimanmund o.s.frv. og með því að eyða rúmum rúpum er hún gift.
Í húsi tengdaföður síns er hún samþykkt sem gift eiginkona.
Hún nýtur sín vel með eiginmanni sínum, borðar fjölbreyttan mat og er alltaf skrautleg.
Frá stundlegu og andlegu sjónarhorni eru konur hálfur mannslíkami og aðstoða að dyrum frelsunar.
Hún færir svo sannarlega hamingju til dyggðugra.
Hóra sem á marga elskendur fremur allar tegundir syndar.
Hún er útskúfuð frá þjóð sinni og landi og veldur svívirðingum á allar þrjár hliðar, þ.e. móður föður síns og tengdafjölskyldu.
Eyðilagði sjálfa sig, hún eyðileggur aðra og heldur enn áfram að svelta og melta eitur.
Hún er eins og hljóðpípan sem lokkar dádýrin, eða lampi sem brennir mölflugunni.
Vegna syndsamlegra athafna er andlit hennar í báðum heimunum fölt vegna þess að hún hagar sér eins og steinbátur sem drekkir farþegum sínum.
Svipað er hugur fráhvarfs (manmukh), tvístraður og leiddur afvega af hjátrú í félagsskap illvirkja.
Og svipað og sonur kurteisunnar ber ekkert nafn föður síns, fráhvarfsmaðurinn er heldur ekki í eigu neins.
Viska barnsins hugsar ekki um neitt og hann eyðir tíma sínum í gleðilegar athafnir.
Á æskudögum laðast hann að líkama, auði og baktalningu annarra.
Á gamals aldri er hann fastur í hinum stóra vef fjölskyldumála.
Hann er þekktur fyrir að vera sjötíu og tveir og verður veikburða og viskulaus og muldrar í svefni.
Á endanum verður hann blindur, heyrnarlaus og haltur og þó líkaminn þreytist þá hleypur hugur hans í tíu áttir.
Án heilags safnaðar og án Guru-orðs flytur hann yfir í óendanlega lífstegundir.
Týndan tíma er ekki hægt að endurheimta.
Svanurinn yfirgefur aldrei Manasarovar, hinn helga tank, en kraninn kemur alltaf að 4irty tjörninni.
Næturgalinn syngur í mangólundunum en krákan finnur til huggunar á viðurstyggilegum stað í skóginum.
Tíkurnar hafa enga hópa. (eins og kýr) og kýrnar gefa bara mjólk og auka ættir.
Tréð fullt af ávöxtum er stöðugt á einum stað á meðan hégómi hleypur alltaf hingað og þangað.
Eldurinn er fullur af hita (af egói) og heldur höfðinu hátt en vatnið sem er kalt fer alltaf niður.
Gurmukh losar sál sína frá sjálfhverfinni en manmukh, heimskinginn telur sig alltaf (umfram allt).
Að hafa tilfinningu fyrir tvíhyggju er ekki góð hegðun og maður er alltaf sigraður.
Fíll, dádýr, fiskur, mölfluga og svört býfluga hafa einn sjúkdóm hver, nefnilega aðdráttarafl fyrir losta, hljóð, ánægju, fallegt útlit og ilm í sömu röð, og þeirra er neytt af þeim.
En maðurinn er með alla fimm kvillana og þessir fimm skapa alltaf ókyrrð í lífi hans.
Nornirnar í formi vonar og langana og hamingjan og sorgirnar auka enn á sjúkdómana.
Stjórnað af tvíhyggju, hleypur blekktur manmukh hingað og þangað.
Hinn sanni sérfræðingur er hinn sanni konungur og gúrúarnir fara á þjóðveginum sem hann hefur bent á.
Að flytja með og í hinum heilaga söfnuði,
þjófarnir og svindlarnir í formi efnisþrá hlaupa á brott.
Aðeins ein manneskja fer yfir margan mann.
Einn yfirmaður keisarahersins fær allt verkefnið framkvæmt.
Vegna aðeins eins varðmanns á staðnum, sofa allir auðmenn lausir við hvers kyns kvíða.
Gestir í hjónabandinu eru enn margir en hjónabandið er helgað af einum einstaklingi.
Keisarinn í landinu er einn og hinir eru almenningur í formi hindúa og múslima.
Á sama hátt er hinn sanni Guru keisari einn og heilagur söfnuður og Guru orð-sabad eru auðkenni hans.
Ég fórna mér þeim sem leita skjóls hins sanna gúrú.