Einn Oankar, frumorkan, varð að veruleika fyrir náð guðdómlegs kennara
Nafn hins sanna Guru er sannleikurinn, þekktur aðeins að verða gurmukh, Guru stilla.
Heilagur söfnuður er eini staðurinn þar sem sabad-brahm,
Hinu sanna réttlæti er fullnægt og vatn er sigtað úr mjólk.
Uppgjöf fyrir Guru er öruggasta skjólið, þar sem með þjónustu (verðleikanum) er unnið.
Hér er með fullri athygli hlustað á Orðið, sungið og innbyggt í hjartað.
Ég er fórn til slíks sérfræðings sem veitir auðmjúkum og lágværum heiður.
Í söfnuði síkhanna í gúrúunum safnast saman fólk allra varna.
Leið gúrmúka er erfið og leyndardómur hennar er ekki hægt að skilja.
Jafnvel sætan safa úr sykurreyr er ekki hægt að bera saman við gleði kirtans, hljómmikla upplestur sálma.
Hér fær umsækjandinn allar fjórar hugsjónir lífsins þ.e. dharma, arth, kam og moks.
Þeir sem hafa ræktað Orðið, hafa sameinast í Drottni og hafa frelsað sig frá öllum frásögnum.
Þeir sjá í gegnum allar aldir og setja sig samt ekki framar öðrum.
Ég beygi mig frammi fyrir hinum eilífa Drottni sem af eigin náð sýnir ósýnilega mynd sína (í öllum verum).
Hann lætur óáreitt laglínuna komast inn í hinn óseljaða huga á þokkafullan hátt og fínpússar hana.
Hann, í félagsskap hinna heilögu, lætur mann drekka nektarinn, sem annars er ekki auðmeltanlegur.
Þeir sem hafa tekið á móti kenningum hins fullkomna, eru staðfastir á sannleikanum.
Reyndar eru gurmúkharnir konungarnir en þeir halda sig fjarri Maya.
Brahma, Visnu og Mahesa geta ekki séð Drottin (en gúrkarnir hafa það sama)
Visnu holdgaðist tíu sinnum og staðfesti nöfn sín.
Með því að eyðileggja djöflana jók hann átökin.
Brahma sagði hugsi yfir Vedaunum fjórum;
En skapaði alheiminn úr egói sínu.
Siva sem var upptekin af tamas var alltaf pirruð og reið.
Aðeins gúrúkar, sem svíkja sjálfir sig, ná að dyrum frelsisins.
Jafnvel þar sem hann var ásatrúarmaður talaði Narad aðeins (hér og þar).
Þar sem hann var baktalari, gerði hann sjálfan sig aðeins vinsælan sem uppljóstrara.
Sanak o.fl. varð reiður þegar þeir höfðu farið til Visnu fengu dyraverði ekki aðgang.
Þeir neyddu Visnu til að gangast undir tíu holdgun og þar með varð friðsælt líf Visnu kvöl.
Móðirin sem fæddi Sukdev varð fyrir þjáningum af honum með því að vera óafhent af móðurinni í tólf ár.
Aðeins gurmúkar sem smakka ávöxt æðstu gleði hafa þolað hið óþolandi (nafn Drottins).
Jörðin er að verða lítil og einbeitt sér að fótum (Drottins).
Þar sem það var eitt með gleði lótusfótanna losaði það sig við sjálfið.
Það er ryk fótanna, sem heimarnir þrír þrá.
Við það bættist æðruleysi og skyldurækni, nægjan er undirstaða alls.
Það, miðað við lífshætti hverrar veru, býður öllum lífsviðurværi.
Í samræmi við guðlegan vilja hegðar það sér eins og gurmúkh gerir.
Vatnið er í jörðinni og jörðin í vatninu.
Vatn hikar ekki við að fara lágt og lægra; það er frekar talið hreinna.
Til að renna niður ber vatn heilahristing þyngdaraflsins en fer samt gjarnan neðar.
Það gleypir í alla og nýtur með einum og einum.
Að hittast þegar það fer ekki í sundur og þess vegna er það ásættanlegt í hirði Drottins.
Hinir hollustu einstaklingar (bhagats) eru auðkenndir með þjónustu þeirra (við mannkynið)
Tréð á jörðinni er með höfuðið niður að botninum.
Þeir þola þjáningar sjálfir en hella hamingju yfir heiminn.
Jafnvel þegar þeir eru grýttir bjóða þeir ávexti og svala hungri okkar.
Skuggi þeirra er svo þykkur að hugurinn (og líkaminn) nýtur friðar.
Ef einhver sker þá býðst hann til að saga.
Sjaldgæfar eru einstaklingar eins og tré sem samþykkja vilja Drottins.
Úr tré eru gerð hús og súlur.
Tré sem er sagað hjálpar til við að búa til bát.
Að bæta síðan járni (nöglum) við það, það fær fólk til að fljóta á vatni.
Þrátt fyrir óteljandi öldur ánna, þá fer það fólk yfir.
Sömuleiðis iðka Sikhar í Guru, í ást og ótta við Drottin, orðið.
Þeir fá fólk til að fylgja hinum eina Drottni og losa það úr ánauð flutninga.
Sesam er mulið í olíupressunni og gefur olíu.
Olían brennur í lampanum og myrkrið er eytt.
Sót lampans verður að bleki og sama olía berst í blekpottinn, með hjálp hans er ritað Orð gúrúsins.
Með því að hlusta á, skrifa, læra og fá skrifuð orðin er hinn ómerkjanlegi Drottinn lofaður.
Gúrmúkarnir, sem missa sjálfsvitundina, æfa orðið.
Og með því að nota collyrium þekkingar og einbeitingar er sökkva sér niður í jafnaðargeði.
Standandi í gryfju gefa þeir mjólk og sitja ekki fyrir til að teljast, þ.e. dýrin hafa ekki sjálf.
Mjólk er breytt í skyr og smjörið kemur úr því.
Með saur þeirra og þvagi er jörðin pússuð til að bjóða tilbeiðslu;
En meðan hann borðar margvíslegan varning breytir maðurinn þeim í viðurstyggilegan saur, gagnslaus í hvaða tilgangi sem er.
Þeir sem hafa tilbeðið Drottin í hinum heilaga söfnuði, líf þeirra er blessað og farsælt.
Aðeins þeir fá ávöxt lífsins á jörðinni.
Með því að samþykkja vilja Drottins þjáist bómull mikið.
Eftir að hafa verið tæmd í gegnum valsinn er hann kardaður.
Eftir að hafa keðlað það er garn þess spunnið.
Síðan bregður vefari með hjálp reyrs síns yfir hann í dúk.
Þvottamaðurinn setur þann klút í sjóðandi ketilinn sinn og þvær hann síðan á læk.
Þeir ríkir og konungarnir klæðast sömu fötunum og prýða söfnuðina.
Madder (Rubia munjista) sem veit mjög vel fær sjálfan sig malað.
Eðli hennar er þannig að það sleppir aldrei fötunum.
Sömuleiðis er sykurreyrinn líka laus við að mylja sig.
Án þess að sleppa því gefur sætleikinn bragðið af nektar.
Það framleiðir jaggery, sykur, treacle melass marga ljúffenga hluti.
Á sama hátt halda hinir heilögu sig ekki frá þjónustu við mannkynið og veita öllum hamingju.
Þegar járn er sett í ofninn er járnið hitað.
Síðan er hann settur á steðjann þar sem hann ber hamarshögin.
Gerðu það glært eins og gler, gildi þess er stillt.
Slípun gegn slípisteinum eru klipptir hlutar þess, þ.e. margir hlutir eru gerðir úr því.
Með því að halda því (eða þessum hlutum) í sagarrykinu o.s.frv. er það eftir til að verða hreint.
Á sama hátt standa gúrkarnir augliti til auglitis við sitt eigið grunneðli með því að missa egóið.
Myndarlegt tré var skorið sjálft og framleitt í rebeck.
Ung geit gekkst undir þá morð að drepast sjálf; það dreifði kjöti sínu meðal kjötátenda.
Þarmar hans voru gerðir að þörmum og húðin var fest (á trommu) og saumuð.
Nú er það flutt í hinum heilaga söfnuði þar sem lag er framleitt á þetta hljóðfæri.
Það skapar laglínuna af Raag þegar Shabad heyrist.
Hver sá sem tilbýr sannan sérfræðingur, Guðinn, verður niðursokkinn í jafnvægið.
Guð skapaði sandaltréð og geymdi það í skóginum.
Golan hreyfist um sandalann en skilur ekki hið ómerkjanlega (eðli trésins).
Sannleikurinn um sandalinn kemur í ljós þegar hann smyrir alla með ilminum sínum.
Gúrmukhinn fer út fyrir alla stéttina og greinarmun á því að borða bannorð.
Hann drekkur nektar óttans og kærleika Drottins í hinum heilaga söfnuði.
Gurmukh stendur augliti til auglitis við sitt eigið eðli (sahaj subhai).
Innan kennslu gúrúsins þjóna sikhar gúrúsins (öðrum).
Þeir gefa betlarunum fjóra auðæfin (char padarathi) í góðgerðarskyni.
Þeir syngja bænir um ósýnilega Drottin sem er ofar öllu.
Þeir drekka safa af sykurreyr af ástríkri tryggð og láta aðra njóta þess sama.
Ekkert í fortíðinni og framtíðinni getur jafnast á við ást þeirra.
Enginn getur keppt við einu skrefi gúrkumanna.
Að sækja vatn fyrir heilaga söfnuðinn jafngildir ríki lacs í Indrapuris.
Mala korns (fyrir heilagan söfnuð) er meira en ánægja ótal himna.
Að skipuleggja og setja í skóg í aflinn langar (ókeypis eldhús) fyrir söfnuðinn jafngildir rddhis, siddhis og níu fjársjóðunum.
Hinar heilögu eru umsjónarmenn hinna fátæku og í félagsskap þeirra býr auðmýktin í hjarta (fólks).
Söngur sálma gúrúsins er persónugerving óslegnu lagsins.
Að fæða Sikh með þurrkuðu grammi er æðri hundruð þúsunda brennifórna og veislna.
Að láta þvo hann er æðri heimsóknum á samkomur á pílagrímastöðum.
Að endurtaka fyrir sikh af sálmum gúrúanna jafngildir hundrað þúsundum annarra trúarlegra æfinga.
Jafnvel innsýn í Guru eyðir öllum efasemdum og eftirsjá.
Slíkur maður er ómeiddur í hinu hræðilega heimshafi og óttast ekki öldur þess.
Sá sem aðhyllist Gurus trúarbrögðin (Gurmati) hefur farið út fyrir mörk gleði eða sorgar fyrir ávinning eða tap.
Eins og sáðkornið setur í jörðina gefur ávöxt þúsundfalt meiri.
Maturinn sem gurmukh er settur í munninn margfaldast óendanlega og talning hans verður ómöguleg.
Jörðin gefur ávöxt fræsins sem sáð er í hana;
En fræið sem það bauð Guru-stillt fólk gefur alls kyns ávexti.
Án sáningar gæti enginn borðað neitt né jörðin getur framleitt neitt;
Að hafa löngun til að þjóna Gurmukh, uppfyllir allar óskir.